ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាមានបន្ទូលថា៖ «ភាពក្រអឺតក្រទម គឺជាឫសគល់នៃនិស្ស័យពុករលួយរបស់មនុស្ស។ កាលណាមនុស្សកាន់តែក្រអឺតក្រទម ពួកគេកាន់តែអាចទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ តើបញ្ហានេះធ្ងន់ធ្ងរកម្រិតណា? មនុស្សដែលមាននិស្ស័យក្រអឺតក្រទមមិនត្រឹមតែចាត់ទុកអ្នកផ្សេងនៅក្រោមខ្លួនទេ ប៉ុន្តែកាន់តែយ៉ាប់នោះ ពួកគេថែមទាំងធ្វើចេះជាងព្រះជាម្ចាស់ថែមទៀត។ មើលពីសំបកក្រៅ បើទោះបីជាមនុស្សខ្លះអាចមើលទៅជឿលើព្រះជាម្ចាស់ និងដើរតាមទ្រង់ក្ដី ក៏ពួកគេមិនចាត់ទុកទ្រង់ជាព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ពួកគេតែងតែមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមានសេចក្ដីពិត និងគិតតែពីខ្លួនឯង។ នេះគឺជាសារជាតិនិងឫសគល់នៃនិស្ស័យក្រអឺតក្រទម ហើយវាមកពីសាតាំង។ ហេតុនេះ បញ្ហានៃភាពក្រអឺតក្រទម ត្រូវតែដោះស្រាយចេញ។ ការមានអារម្មណ៍ថា មនុស្សម្នាក់ពូកែជាងអ្នកផ្សេងទៀត នោះគឺជាបញ្ហាកំប៉ិកកំប៉ុកទេ។ បញ្ហាសំខាន់នេះគឺថា និស្ស័យក្រអឺតក្រទមរបស់មនុស្សម្នាក់ រារាំងគេមិនឱ្យចុះចូលនឹងព្រះជាម្ចាស់ ចុះចូលនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ និងការរៀបចំរបស់ទ្រង់។ មនុស្សបែបនេះ តែងតែមានអារម្មណ៍ចង់ប្រកួតប្រជែងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីអំណាចលើអ្នកដទៃ។ មនុស្សបែបនេះ ពុំគោរពព្រះជាម្ចាស់សូម្បីបន្តិចឡើយ ដោយមិននិយាយដល់ការស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ ឬការចុះចូលនឹងទ្រង់ទេ» (ការប្រកបរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់នេះ នាំឱ្យខ្ញុំនឹកឃើញពីអតីតកាល។ កាលពីពេលនោះ ខ្ញុំពិតជាក្រអឺតក្រទម និងរាប់ខ្លួនឯងជាសុចរិត។ ខ្ញុំធ្លាប់បានធ្វើជាអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំបានបំពេញកិច្ចការមួយចំនួន និងបានរងទុក្ខខ្លះ ព្រមទាំងបានដោះស្រាយបញ្ហាខ្លះនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានប្រើប្រាស់ចំណុចនេះដើម្បីជាប្រយោជន៍ខ្លួនឯង និងមិនអើពើនឹងអ្នកដទៃ។ ពេលនោះ ខ្ញុំត្រូវបានគេដោះស្រាយជាមួយ និងត្រូវបានគេប្រៀនប្រដៅ ហើយតាមរយៈការជំនុំជម្រះពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំបានទទួលនូវការយល់ដឹងខ្លះអំពីធម្មជាតិក្រអឺតក្រទមរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយ និងស្អប់ខ្លួនឯង។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមផ្ដោតលើការអនុវត្តសេចក្ដីពិត និងបានឆ្លងកាត់ការផ្លាស់ប្ដូរខ្លះ។

ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានកាន់តួនាទីជាអ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំ។ ខ្ញុំបានធ្វើការជាមួយប្អូនស្រី លី ដែលទើបតែបានចាប់ផ្ដើមបំពេញការងារជាអ្នកដឹកនាំ។ អ្នកជំនួយក្រុមជំនុំ និងប្រធានក្រុមគឺជាអ្នកមានសេចក្ដីជំនឿថ្មី ដូច្នេះការប្រកបគ្នារបស់ពួកគេហាក់ដូចជារាក់កំភែលណាស់។ ខ្ញុំគិតថា «ខ្ញុំបានជឿយូរជាងអ្នករាល់គ្នា ហើយខ្ញុំធ្លាប់បានធ្វើជាអ្នកដឹកនាំមួយរយៈដែរ។ ខ្ញុំនឹងត្រូវដើរតួនាទីសំខាន់នេះនៅទីនេះ និងធ្វើឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាឃើញថាបទពិសោធន៍ខ្ញុំអាចធ្វើបានខ្លះ»។ ហេតុនេះ ខ្ញុំនឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខបញ្ហាណាមួយ ហើយនៅពេលសមាជិកក្រុមជំនុំចុះខ្សោយ ឬមានបញ្ហាក្នុងភារកិច្ចរបស់ពួកគេ នៅពេលមានអ្វីកើតឡើងដែលរារាំងដល់កិច្ចការរបស់ពួកជំនុំ មិនថាមានបញ្ហា ឬការស្មុគស្មាញអ្វីដែលអ្នកដទៃមិនអាចដោះស្រាយបាន ខ្ញុំនឹងប្រញាប់រ៉ាប់រង។ កិច្ចការរបស់ពួកជំនុំបានចាប់ផ្ដើមមួយរយៈ ហើយសភាពរបស់បងប្អូនប្រុសស្រីបានប្រសើរឡើង។ ពួកគេអាចបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេបាន។ ពួកគេតែងតែមកប្រកបគ្នាអំពីបញ្ហារបស់ពួកគេ និងចង់ស្ដាប់គំនិតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តនឹងខ្លួនឯងណាស់។ ខ្ញុំមិនដែលពិនិត្យមើលកិច្ចការដែលខ្ញុំបានធ្វើនោះទេ និងគិតថា៖ «បើគ្មានខ្ញុំជាអ្នកកាច់ចង្កូតទេ ការងាររបស់ក្រុមជំនុំមិនអាចរីកចម្រើនបានល្អទេ។ បើគ្មានការប្រកបគ្នារបស់ខ្ញុំទេ សភាពរបស់អ្នកដទៃមិនអាចប្រសើរឡើងបានច្រើនឡើយ។ វាហាក់ដូចជាខ្ញុំបានចាប់យល់ពីសេចក្ដីពិត និងធ្វើកិច្ចការជាក់ស្ដែងអ៊ីចឹង»។ ក្រោយមក ប្អូនស្រី លី ត្រឡប់ទៅផ្ទះដើម្បីមើលការខុសត្រូវរឿងមួយចំនួន ដូច្នេះ ខ្ញុំបានកាន់កាប់កិច្ចការពួកជំនុំតែម្នាក់ឯង។ ដំបូង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានការងារច្រើនពេក និងស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីជួយ។ បន្ទាប់ពីការប្រជុំគ្នាម្ដងៗ ខ្ញុំធ្វើការវាយតម្លៃថាកិច្ចប្រជុំនោះ ដំណើរការដោយបែបណា ផ្ដល់ជំនួយដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលត្រូវការ។ មួយរយៈក្រោយមក ខ្ញុំបានឃើញថា មនុស្សគ្រប់គ្នាបានបំពេញភារកិច្ចតាមការដែលពួកគេគួរធ្វើ ហើយកិច្ចការរបស់ពួកជំនុំទាំងអស់ ដំណើរការទៅយ៉ាងរលូន។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ធូរស្បើយ និងពិតជាសប្បាយចិត្តនឹងខ្លួនឯងណាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំបានឱ្យគេឃើញពីខ្លួនខ្ញុំ ក្នុងការបម្រើការងារជាអ្នកដឹកនាំប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ថាខ្ញុំបានមើលឃើញ និងដោះស្រាយបញ្ហាជាច្រើន។ ខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ការងារជាច្រើន និងអាចគិតគូរការងារបានដោយខ្លួនឯង។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំពិតជាសរសរទ្រូងរបស់ពួកជំនុំមែន។ ជាពិសេសក្នុងពេលនោះ ខ្ញុំភ្ញាក់ពីគេងពេលព្រឹក និងធ្វើការរហូតដល់យប់ដោយគ្មានរអ៊ូរទាំអ្វីទេ ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំគួរទទួលបានការកោតសរសើរខ្លះមែន។ នៅមុនពេលខ្ញុំដឹងរឿងនេះ ខ្ញុំបានពេញចិត្តនឹងខ្លួនឯងរួចទៅហើយ។ ខ្ញុំមិនគិតថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលជំនុំជម្រះមនុស្សសំដៅមកលើខ្ញុំនោះទេ។ នៅពេលសមាជិកពួកជំនុំកំពុងត្រូវការឱ្យគេជួយ ខ្ញុំមិនបានប្រកបគ្នាជាមួយពួកគាត់ឡើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំបែរជាស្ដីបន្ទោសពួកគេ និងនិយាយថា «បងប្អូនបានជឿមួយរយៈ ហើយនៅមិនបន្តស្វែងរកសេចក្ដីពិតទៀត។ តើបងប្អូនមិនបានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងម៉េចកើតទៅ?» ពេលខ្លះ បន្ទាប់ពីបានប្រកបគ្នាហើយ បងប្អូនប្រុសស្រីនៅតែភាន់ច្រឡំដដែល។ មិនថាមូលហេតុអ្វីទេ ខ្ញុំបានស្ដីបន្ទោសដល់ពួកគេ។ ខ្ញុំតែងនិយាយថា៖ «បងប្អូនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីហើយ តែបងប្អូនមិនចង់ធ្វើវា!» ពួកគេមានអារម្មណ៍ថាត្រូវខ្ញុំប្រមាថ និងមិនហ៊ានពិភាក្សាបញ្ហារបស់ពួកគេជាមួយខ្ញុំទេ។

បន្ទាប់មក ប្អូនស្រី លូ ត្រូវបានជ្រើសរើសជាអ្នកដឹកនាំដើម្បីបំពេញការងារជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានគិតថា គាត់មិនធ្លាប់មានសេចក្ដីជំនឿយូរទេ ហើយគាត់អាចមិនយល់រឿងមួយចំនួន ដូច្នេះ ខ្ញុំត្រូវសម្រេចចិត្តរាល់បញ្ហាពួកជំនុំទាំងអស់ មិនថាធំឬតូចនោះទេ។ ខ្ញុំនឹងសម្រេចចិត្ត និងឱ្យប្អូនស្រី លូ អនុវត្តតាម។ ម្ដងនេះ អ្នកដឹកនាំរបស់យើងបានផ្ញើលិខិតដោយប្រាប់ពួកយើងឱ្យណែនាំមនុស្សម្នាក់ឱ្យបំពេញភារកិច្ចជាក់លាក់មួយ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ចំណុចនេះពាក់ព័ន្ធនឹងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះក៏ហៅគ្នាមកពិភាក្សា ប៉ុន្តែបន្ទាប់មក ខ្ញុំបានគិតថា៖ «ខ្ញុំបានបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងក្រុមជំនុំមួយរយៈមកហើយ។ ខ្ញុំដឹងថាគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ពីបងប្អូនប្រុសស្រី ដូច្នេះខ្ញុំអាចទូរស័ព្ទទៅបាន។ ខ្ញុំបានធ្វើសេចក្ដីសម្រេចដោយពុំបានពិភាក្សាជាមួយប្អូនស្រី លូ ទេ ហើយបន្ទាប់មកក៏ឱ្យគាត់ទៅចាត់ចែងការងារទាំងនោះ។ បើទោះបីជាយើងធ្វើការជាអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំរួមគ្នាក៏ពិតមែន ក៏ខ្ញុំហាក់ដូចជាចាត់ទុកគាត់ថាមានឋានៈតូចទាបអ៊ីចឺង។ ប្រសិនបើខ្ញុំគិតថា គាត់ធ្វើការមិនបានល្អទេ ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ជាមិនសប្បាយចិត្តចំពោះគាត់។ គាត់ប្រែជាអវិជ្ជមានយ៉ាងខ្លាំង និងមានអារម្មណ៍ខកចិត្តដែលថាគាត់មិនអាចបំពេញភារកិច្ចបានល្អ។ គាត់ក្លាយជាបែបនេះគឺដោយសារតែខ្ញុំ តែខ្ញុំនៅតែមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯងទៀត។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមានសេចក្ដីពិត និងបានបំពេញកិច្ចការរបស់ខ្ញុំបានល្អ ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវគ្រប់គ្រងការងាររបស់ពួកជំនុំ។ ខ្ញុំកាន់តែឆ្មើងឆ្មៃ និងក្រអឺតក្រទមឡើង។ នៅពេលអ្នករួមការងារផ្ដល់យោបល់ក្នុងអំឡុងការពិភាក្សាគ្នា ជាទូទៅខ្ញុំមិនពិចារណាយោបល់គេទាល់តែសោះ ប៉ុន្ដែតែងតែបដិសេធគំនិតរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំគិតថា «តើពួកគេដឹងស្អី? បន្ទាប់ពីធ្វើជាអ្នកដឹកនាំជាច្រើនឆ្នាំមក តើខ្ញុំមិនដឹងច្បាស់ទេឬ?» ចុងក្រោយ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តលើគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ពួកជំនុំ។ ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតស្ថានការណ៍នានាដើម្បីដោះស្រាយជាមួយខ្ញុំ។ ការងារខ្ញុំមិនរីកចម្រើសោះ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមខកខានការណាត់ជួប និងចាត់តាំងមនុស្សដែលខ្ញុំមិនគួរចាត់តាំង។ ថ្នាក់ដឹកនាំបានចង្អុលបង្ហាញពីកំហុសក្នុងការងាររបស់ខ្ញុំ និងបានលួសកាត់ខ្ញុំ។ សូម្បីបន្ទាប់ពីនោះមកក្ដី ក៏ខ្ញុំមិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងអ្វីដែរ។ ខ្ញុំបានគិតថា ខ្ញុំគ្រាន់តែត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍ឱ្យបានច្រើនបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកធ្វើការជាមួយខ្ញុំ បានដាស់តឿនខ្ញុំថា៖ «តើប្អូនមិនគួរឆ្លុះបញ្ចាំងមើលថាហេតុអ្វីបានជាបញ្ហាទាំងអស់នេះបានកើតឡើងទេឬ?» ខ្ញុំបាននិយាយដោយការមាក់ងាយថា៖ «គ្មាននរណាម្នាក់ល្អឥតខ្ចោះនោះទេ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានកំហុស។ គ្មានត្រូវការឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្វីនោះទេ។» បងប្អូនប្រុសស្រីបានសួរខ្ញុំថាតើខ្ញុំកើតអីឬអត់។ ខ្ញុំបានឆ្លើយថា ខ្ញុំមិនអីទេ ប៉ុន្តែខាងក្នុងចិត្តវិញ ខ្ញុំបានគិតថា៖ «តើហេតុអ្វីបានជាអ្វីៗខុសទៅវិញ? បើទោះបីជាខ្ញុំមិនស្រួលក្នុងចិត្តមែន តែខ្ញុំនៅអាចគ្រប់គ្រងបាន។ ពុំចាំបាច់ព្រួយបារម្ភនោះទេ។ ខ្ញុំធ្លាប់បានធ្វើជាអ្នកដឹកនាំជាយូរមកហើយ តើខ្ញុំមិនចាប់យល់ពីសេចក្ដីពិតឱ្យបានច្រើនទេឬ?» មិនថាពួកគេបានដាស់តឿនខ្ញុំបែបណាទេ ខ្ញុំមិនស្ដាប់ឡើយ។ ខ្ញុំបានរស់នៅក្នុងនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្ញុំ ហើយវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំកាន់តែងងឹតទៅៗ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមងោកងុយនៅពេលខ្ញុំអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងគ្មានអ្វីនិយាយទេពេលអធិស្ឋាន។ បញ្ហាកាន់តែច្រើនចាប់ផ្ដើមកើតមាននៅក្នុងពួកជំនុំ។ ខ្ញុំបានក្លាយជាមនុស្សខ្វាក់។ ខ្ញុំខ្វះការយល់ដឹងពីបញ្ហានានា និងមិនអាចដោះស្រាយជាមួយវាបានទេ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ពួកជំនុំបានធ្វើការស្ទង់មតិ ហើយបងប្អូនប្រុសស្រីបាននិយាយថា ខ្ញុំក្រអឺតក្រទម និងមិនអាចទទួលយកសេចក្ដីពិតបានទេ។ ពួកគេបាននិយាយថា ខ្ញុំជាអ្នកដឹកនាំផ្ដាច់ការ ថាខ្ញុំបានស្ដីបន្ទោស និងត្រួតត្រាលើពួកគេ។ ខ្ញុំត្រូវគេដកចេញលែងឱ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំតទៅទៀត។ នៅថ្ងៃនោះ ថ្នាក់ដឹកនាំបានចែករំលែកពីការវាយតម្លៃរបស់អ្នករាល់គ្នាជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ដោយឱ្យបងប្អូនប្រុសស្រីដោះស្រាយជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាត្រូវគេស្អប់ខ្ពើម ដូចជាខ្ញុំស្អប់គេគ្រប់គ្នាដែរ ហើយថែមទាំងត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់បោះបង់ចោលថែមទៀត។ ខ្ញុំមិនអាចចាប់យល់បានថាខ្ញុំអាចធ្លាក់ចុះទាបយ៉ាងនេះបានដូចម្ដេចទៅ។ ខ្ញុំបានលត់ជង្គង់ចុះដោយការឈឺចាប់ និងបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «ឱ ព្រះជាម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំតែងតែបានគិតថា ទូលបង្គំទទួលខុសត្រូវលើការងារពួកជំនុំ និងចាប់យល់ពីសេចក្ដីពិតខ្លះបាន។ ទូលបង្គំមិនដែលគិតថា ទូលបង្គំមានបញ្ហាអ្វីច្រើនបែបនេះទេ។ នៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកដទៃ ទូលបង្គំជាមនុស្សក្រអឺតក្រទម ដែលមិនទទួលយកសេចក្ដីពិត។ ព្រះជាម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំមិនដឹងថាទួលបង្គំក្លាយជាបែបនេះដោយបែបណាទេ។ សូមណែនាំ និងបំភ្លឺទូលបង្គំផង ដើម្បីឱ្យទូលបង្គំបានស្គាល់ខ្លួនឯង និងយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ផង»។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់នេះ៖ «សម្រាប់អ្នករាល់គ្នាវាជារឿងល្អក្នុងការ លះបង់ការខិតខំកាន់តែខ្លាំង ចំពោះសេចក្ដីពិត នៃការស្គាល់នូវខ្លួនឯង។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនអាចរកឃើញនូវការសព្វព្រះហឫទ័យពីព្រះជាម្ចាស់? តើហេតុអ្វីបានជានិស្ស័យរបស់អ្នករាល់គ្នាចំពោះទ្រង់ គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមយ៉ាងនេះ? ហេតុអ្វីបានជាពាក្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នា ធ្វើឲ្យទ្រង់ស្អប់ខ្ពើម? ដរាបណាអ្នករាល់គ្នាបានបង្ហាញនូវភាពស្មោះត្រង់តែបន្ដិច នោះអ្នកអាចច្រៀងសរសើរ និងទាមទាររង្វាន់សម្រាប់ការចូលរួមចំណែកបន្ដិចបន្តួចនោះបាន អ្នកបានមាក់ងាយអ្នកដទៃនៅពេលដែលបានបង្ហាញគំរូ នៃការស្ដាប់បង្គាប់ ហើយបានមើលងាយដល់ព្រះជាម្ចាស់នៅពេលបានសម្រេចកិច្ចការបន្ដិចបន្តួច។ ... អស់អ្នកដែលប្រតិបត្ដិតាមកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួន និងអស់អ្នកដែលមិនប្រតិបត្តិ អស់អ្នកដែលដឹកនាំ និងអស់អ្នកដែលដើរតាមអស់អ្នកដែលបានបរិច្ចាគ និងអស់អ្នកដែលមិនបានចូលរួមបរិច្ចាគ អស់អ្នកដែលអធិប្បាយព្រះបន្ទូល និងអស់អ្នកដែលទទួលស្ដាប់នូវព្រះបន្ទូល និងមនុស្សជាច្រើន ប្រភេទទៀត៖ គឺមនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែកោតសរសើរខ្លួនឯង។ តើអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ថាការនេះគួរឲ្យចង់សើចទេឬអី? ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី អ្នករាល់គ្នាមិនអាចចុះសម្រុងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ដោយការដែលដឹងច្បាស់ថា អ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ការដែលដឹងច្បាស់ថា អ្នករាល់គ្នាមិនសក្ដិសមនឹងគួរឲ្យសរសើរ នោះអ្នកនៅតែអួតបំប៉ោងដដែលៗ។ តើអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ថា គំនិតរបស់អ្នកបានធ្លាក់ដុនដាប ដល់ចំណុចដែលគ្រប់គ្រងលែងបានទេឬ?» («មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាមនុស្សដែលប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ «សូមកុំគិតថា អ្នកយល់គ្រប់ទាំងសេចក្តីនោះឡើយ។ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថា រាល់អ្វីៗដែលអ្នកបានមើលឃើញ និងបានឆ្លងកាត់ នៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ឲ្យអ្នកយល់បានឡើយ សូម្បីតែមួយភាគមួយពាន់ នៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំក៏មិនបានផង។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើខ្លួនដូចជាក្រអឺតក្រទមម្ល៉េះ? ទេពកោសល្យដ៏ស្ដួងស្ដើង និងចំណេះដឹងបន្តិចបន្ដួចដែលអ្នកមាននោះ មិនល្មមនឹងឲ្យព្រះយេស៊ូវប្រើនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់បានឡើយ សូម្បីតែក្នុងពេលមួយវិនាទីក៏មិនបានផង! តើអ្នកមានបទពិសោធន៍ច្រើនប៉ុនណាទៅ? អ្វីដែលអ្នកបានឃើញ និងគ្រប់ទាំងសេចក្តីដែលអ្នកបានស្ដាប់ឮនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក និងអ្វីដែលអ្នកបានស្រមើស្រមៃ មានកម្រិតតិចជាងកិច្ចការដែលខ្ញុំធ្វើក្នុងពេលមួយភ្លែតទៅទៀត! អ្នកពូកែតែខាងរកមើល និងពូកែខាងចាប់កំហុសរបស់គេប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកអាចក្រអឺតក្រទមតាមតែអ្នកចង់ធ្វើទៅចុះប៉ុន្តែ អ្នកគ្មានតម្លៃអ្វី ក្រៅពីជាសត្វមួយក្បាលដែលមិនស្មើនឹងសត្វស្រមោចមួយផង! អ្វីៗដែលអ្នកមាននៅក្នុងពោះរបស់អ្នក គឺអន់ជាងអ្វីដែលមាននៅក្នុងពោះរបស់សត្វស្រមោចទៅទៀត! កុំដោយសារតែអ្នកបានទទួលបទពិសោធន៍ និងអតីតភាពខ្លះ ធ្វើឲ្យអ្នកគិតថា អ្នកមានសិទ្ធិឆ្កាដៃឆ្កាជើង ហើយនិយាយទាំងក្អេងក្អាងនោះ។ តើបទពិសោធន៍ និងអតីតភាពរបស់អ្នក មិនមែនជាលទ្ធផលកើតចេញពីព្រះបន្ទូលដែលខ្ញុំបានថ្លែងទេឬអី? តើអ្នកជឿថា អ្នកទទួលបានការទាំងនេះ ដោយចេញពីកម្លាំង និងសេចក្តីព្យាយាមរបស់អ្នកមែនទេ?» («ការយកកំណើតជាមនុស្សទាំងពីរលើក បំពេញនូវសារៈសំខាន់នៃការយកកំណើតជាមនុស្ស» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានបើកសម្ដែងពីសេចក្ដីពិតនៃសភាពរបស់ខ្ញុំ។ ដល់ពេលដែលខ្ញុំឈឺចាប់ ទើបខ្ញុំចាប់ផ្ដើមឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯង។ ការដែលបានបំពេញភារកិច្ចជាអ្នកដឹកនាំប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ខ្ញុំបានគិតថា ចាប់តាំងពីខ្ញុំបានធ្វើការនេះមួយរយៈមក ខ្ញុំពិតជាមានសមត្ថភាពជាងអ្នកដទៃ និងចាប់យល់ពីសេចក្ដីពិតបានច្រើន ថាខ្ញុំគឺជាសរសរទ្រូងរបស់ពួកជំនុំ ហើយក្រុមជំនុំមិនអាចធ្វើអ្វីដោយគ្មានខ្ញុំនោះទេ។ នៅពេលខ្ញុំសម្រេចភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំបានបន្តិចបន្ដួច ខ្ញុំបានគិតថា ខ្ញុំបានយល់ពីគ្រប់យ៉ាង មានសេចក្ដីពិត និងថាខ្ញុំគឺជាអ្នកធំជាងគេ។ ខ្ញុំគិតថា សេចក្ដីជំនឿ និងបទពិសោធន៍ជាច្រើនឆ្នាំ ធ្វើឱ្យខ្ញុំក្លាយជាមនុស្សក្រអឺតក្រទម និងថាខ្ញុំស្ថិតនៅលើកាំខ្ពស់ជាងអ្នកដទៃ។ ខ្ញុំមិនអើពើនឹងមតិយោបល់របស់បងប្អូនប្រុសស្រី ហើយមិនស្វែងយល់ និងទទួលមតិយោបល់របស់ពួកគេទេ។ បើទោះបីជានៅពេលដែលពួកគេខ្វាយខ្វល់ និងបានសួរនាំពីសភាពរបស់ខ្ញុំក្ដី ក៏ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំធំជាងពួកគេដែរ ដូច្នេះ ខ្ញុំអាចដោះស្រាយវាបាន និងមិនត្រូវការជំនួយរបស់ពួកគេទេ។ នៅពេលខ្ញុំដឹងពីកំហុស និងការលំបាករបស់ពួកគេ ខ្ញុំមិនអាចប្រកបគ្នាអំពីសេចក្ដីពិតជាមួយពួកគេបានទេ ខ្ញុំនឹងស្ដីបន្ទោសឱ្យពួកគេ។ ពួកគេធ្វើអ្វីមិនត្រូវភ្នែកខ្ញុំទេ ដូច្នេះខ្ញុំនឹងស្ដីបន្ទោសពួកគេ។ ហេតុនេះ សមាជិកពួកជំនុំមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន និងរងគំនាប។ ចុះតើការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំយ៉ាងណាដែរ? វាគឺជាការធ្វើអំពើអាក្រក់។ ខ្ញុំបានបង្ហាញពីនិស្ស័យជាសាតាំងដែលបោកបញ្ឆោត។ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់បានត្រលប់ជាសាច់ឈាមនៅគ្រាចុងក្រោយដោយសម្ដែងចេញពីសេចក្ដីពិតដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្ស ទ្រង់បានបំពេញកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែទ្រង់មិនដែលបានអួតអាងអ្វីនោះទេ ហើយក៏មិនដែលបានបង្ហាញអង្គទ្រង់ជាព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បន្ទាបខ្លួន បំពេញកិច្ចការនៃការសង្គ្រោះដោយស្ងប់ស្ងាត់។ ខ្ញុំបានឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់គឺពិតជាបន្ទាបខ្លួនណាស់ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជាត្រូវសាតាំងធ្វើឱ្យពុករលួយដល់ឆ្អឹង ពេញប្រៀបដោយនិស្ស័យរបស់វា ដោយគិតពីសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំច្រើន ដោយសារខ្ញុំធ្លាប់មានសេចក្ដីជំនឿមួយរយៈ និងបានធ្វើការងារជាច្រើន និងបានយល់ដឹងអំពីគោលលទ្ធិច្រើនជាងអ្នកដទៃ។ ខ្ញុំបានលលើកតម្កើងខ្លួនខ្ញុំ។ ខ្ញុំខ្វះការយល់ដឹងអំពីខ្លួនឯង ខ្ញុំមិនដឹងអ្វីសោះពីខ្លួនខ្ញុំ ហើយខ្ញុំពិតជាក្រអឺតក្រទមខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំពិតជាគួរឱ្យខ្លាចមែន។ ក្រោយដែលត្រូវព្រះជាម្ចាស់សម្ដែងឱ្យយល់ ចុងក្រោយខ្ញុំបានឃើញពីកម្ពស់ពិតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានដោះស្រាយបញ្ហាខ្លះក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ ដោយសារតែកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ បើគ្មានកិច្ចការ និងការណែនាំរបស់ទ្រង់ទេ ខ្ញុំនឹងខ្វាក់ ហើយពុំយល់អ្វីសោះឡើយ។ ខ្ញុំមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហារបស់ខ្ញុំបាននោះទេ កាន់តែមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហារបស់អ្នកដទៃទៀត។ ទោះបីបែបនេះក្ដី ខ្ញុំបែរជាប្រើអំណាចជិះជាន់គេ។ ខ្ញុំពិតជាក្រអឺតក្រទមខ្លាំងណាស់។ ចុងក្រោយ ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនចំពោះឥរិយាបថរបស់ខ្ញុំណាស់។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំអានព្រះបន្ទូលទាំងអស់នេះ៖ «ប្រសិនបើអ្នកពិតជាមានសេចក្ដីពិតនៅក្នុងអ្នក នោះមាគ៌ាដែលអ្នកដើរនឹងក្លាយជាមាគ៌ាត្រឹមត្រូវជាធម្មជាតិ។ បើគ្មានសេចក្ដីពិត នោះវាងាយនឹងប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ហើយអ្នកនឹងធ្វើវាផ្ទុយពីខ្លួនឯង។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើភាពក្រអឺតក្រទម និងភាពបោកបញ្ឆោតមាននៅក្នុងអ្នក នោះអ្នកនឹងរកឃើញថា វាមិនអាចការពារមិនឱ្យប្រឆាំងជំទាស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ។ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍បង្ខំចិត្តប្រឆាំងទទឹងនឹងទ្រង់។ អ្នកនឹងមិនធ្វើវាដោយបំណងឡើយ។ អ្នកនឹងធ្វើវាក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃធម្មជាតិបោកបញ្ឆោត និងធម្មជាតិក្រអឺតក្រទមរបស់អ្នក។ ភាពបោកបញ្ឆោត និងភាពក្រអឺតក្រទមរបស់អ្នកនឹងធ្វើឱ្យអ្នកមើលងាយព្រះជាម្ចាស់ ហើយមើលឃើញទ្រង់ថា គ្មានអ្វីត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ឡើយ។ ពួកគេនឹងបណ្ដាលឱ្យអ្នកលើកតម្កើងខ្លួនឯង សម្ញែងខ្លួនជានិច្ច ហើយទីបញ្ចប់ អ្នកក៏អង្គុយនៅក្នុងទីកន្លែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយធ្វើទីបន្ទាល់ឱ្យខ្លួនឯង។ នៅទីបញ្ចប់ អ្នកនឹងប្រែក្លាយទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ការគិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងនិស្ស័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ទៅជាសេចក្ដីពិតដើម្បីថ្វាយបង្គំ។ ចូរមើលថា តើមនុស្សស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ធម្មជាតិដែលបោកបញ្ឆោត និងក្រអឺតក្រទមរបស់ពួកគេ បានធ្វើការអាក្រក់ច្រើនប៉ុណ្ណា! ដើម្បីដោះស្រាយការប្រព្រឹត្តអាក្រក់របស់ពួកគេ ដំបូងឡើយ ពួកគេត្រូវតែដោះស្រាយបញ្ហានៃធម្មជាតិរបស់ពួកគេជាមុនសិន។ បើគ្មានការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យរបស់ពួកគេទេ នោះវានឹងមិនអាចនាំយកដំណោះស្រាយគ្រឹះសម្រាប់បញ្ហានេះបានទេ» («មានតែការតាមរកសេចក្ដីពិតទេដែលអាចឲ្យមនុស្សម្នាក់ទទួលបាននូវការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យ» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ បន្ទាប់ពីបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់រួច ខ្ញុំបានឃើញថាធម្មជាតិក្រអឺតក្រទមរបស់ខ្ញុំ គឺជាឫសគល់នៃការទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ដោយត្រូវជំរុញចិត្តដោយធម្មជាតិក្រអឺតក្រទមរបស់ខ្លួន ខ្ញុំយកមុខមាត់ពីកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលណាដែលខ្ញុំមានភាពជោគជ័យបន្តិចបន្ដួចក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ ហើយបន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹងលើកសរសើរខ្លួនឯង។ ខ្ញុំបានជឿថាខ្លួនឯងគឺជាអ្នកទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំខ្វះការយល់ដឹងពីខ្លួនឯង។ ក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងអួតអាងពីភាពខ្ពង់ខ្ពស់របស់ខ្ញុំ ដោយគិតថាខ្លួនឯងប្រសើរជាងគេ និងធ្វើជាម្ចាស់លើពួកគេ។ ខ្ញុំបានប្រើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីទូន្មានអ្នកដទៃ ហើយមិនពិភាក្សាអ្វីជាមួយប្អូនស្រីដែលខ្ញុំធ្វើការជាមួយនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំបានធ្វើការដោយផ្ដាច់ការ។ ខ្ញុំសម្រេចចិត្តតែម្នាក់ឯងលើបញ្ហាសំខាន់ៗក្នុងកិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំបានកាត់បន្ថយអំណាចរបស់ប្អូនស្រី និងធ្វើឱ្យខ្លួនឯងមានអំណាចនៅក្នុងពួកជំនុំ។ ភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ខ្ញុំបាននាំឱ្យខ្ញុំមិនអើពើនឹងអ្នកដទៃ សូម្បីតែព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំមិនបានស្វែងរកសេចក្ដីពិតទេនៅពេលជួបបញ្ហា។ ជាងនេះ ខ្ញុំយកគំនិតខ្លួនឯងថាជាសេចក្ដីពិត និងឱ្យអ្នកដទៃស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ។ វាបានឱ្យខ្ញុំនឹកចាំថា ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានអំណាចដល់មហាទេវតា ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើទេវតាដទៃនៅឯស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្តែ ដោយការបោកបញ្ឆោតរបស់វា វាបានបាត់បង់ហេតុផល មានអារម្មណ៍ថាវាគឺពិសេស និងចង់មានមុខមាត់ស្មើនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ជាលទ្ធផល វាប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់បានដាក់បណ្ដាសាវា និងបណ្ដេញវាចេញពីស្ថានសួគ៌។ ពេលនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំធ្វើជាអ្នកដឹកនាំ ដើម្បីលើកតម្កើង និងធ្វើបន្ទាល់ថ្វាយទ្រង់ចំពោះគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ ដូច្នេះ ខ្ញុំអាចធ្វើការប្រកបគ្នាបានអំពីសេចក្ដីពិត និងជួយអ្នកដទៃឱ្យចាប់យល់ពីសេចក្ដីពិត និងចុះចូលនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានស្វែងរកសេចក្ដីពិត មិនបានបំពេញភារកិច្ចស្របទៅតាមសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំបានក្ដោបក្ដាប់អំណាច ហើយខ្ញុំបានធ្វើឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាស្ដាប់តាម និងស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ។ តើខ្ញុំមានអ្វីខុសគ្នាពីមហាទេវតាទៅ? ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំស្ថានការណ៍នានាដើម្បីរាំងផ្លូវរបស់ខ្ញុំ ហើយបន្ទាប់មកបានដាស់តឿនខ្ញុំតាមរយៈបងប្អូនប្រុសស្រី ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនបានទទួលយក ឬឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯងទេ។ ខ្ញុំពិតជារឹងត្អឹង និងបះបោរខ្លាំងណាស់! ខ្ញុំធ្លាប់ក្រអឺតក្រទមនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ និងរឹតត្បិតសមាជិកក្រុមជំនុំ ដោយធ្វើឱ្យពួកគេប្រែជាអវិជ្ជមាន ក៏ដូចជាអកម្ម។ ពុំមានការរីកចម្រើនអ្វីក្នុងកិច្ចការរបស់ពួកជំនុំទេ។ និស្ស័យក្រអឺតក្រទមរបស់ខ្ញុំធ្វើឱ្យកើតមានរឿងទាំងអស់នេះឡើង។ ខ្ញុំមានធម្មជាតិរឹងត្អឹង និងក្រអឺតក្រទមជាខ្លាំង។ បើគ្មានព្រះជាម្ចាស់សម្ដែងឱ្យយល់បានច្បាស់ពីខ្ញុំ តាមរយៈសមាជិកក្រុមជំនុំ និងបណ្ដេញខ្ញុំចេញទេ ខ្ញុំប្រាកដជាមិនដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯងឡើយ។ ប្រសិនបើនៅបន្តបែបនេះទៀត ខ្ញុំបានត្រឹមតែធ្វើអំពើអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំច្បាស់ជាបានប្រមាថដល់និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងត្រូវដាក់បណ្ដាសាដូចជាមហាទេវតាដែរ។ បន្ទាប់ពីនោះមក ខ្ញុំបានចាប់យល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មូលហេតុដែលទ្រង់កំពុងបំពេញកិច្ចការទាំងអស់នេះ គឺដើម្បីបញ្ឈប់អំពើអាក្រក់របស់ខ្ញុំ និងអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំបានប្រែចិត្ត។ នេះគឺព្រះជាម្ចាស់កំពុងការពារ និងសង្រ្គោះខ្ញុំ។ ហើយខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់។

នៅពេលគេជំនួសខ្ញុំចេញ ប្អូនស្រី លូ នៅតែអាចបន្តបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់បានធម្មតា ហើយតាមអ្វីដែលអ្នកដទៃបាននិយាយ បើទោះបីជាអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកជំនួយក្រុមជំនុំទើបបានបោះឆ្នោតជ្រើសរើសថ្មី មិនមានជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់យូរក្ដី ក៏នៅពេលពិភាក្សាអំពីកិច្ចការ គ្មាននរណាម្នាក់ប្រកាន់តាមគំនិតរបស់ពួកគេដែរ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងស្វែងរកសេចក្ដីពិតជាមួយគ្នា។ មនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើការជាមួយគ្នា ហើយកិច្ចការរបស់ក្រុមជំនុំបន្តទៅមុខជាថ្មីទៀត។ ខ្ញុំពិតជាមានការខ្មាសអៀនណាស់ដោយបានឮបែបនេះ។ ខ្ញុំបានគិតថា កិច្ចការពួកជំនុំមិនអាចបន្តទៅមុខដោយគ្មានខ្ញុំនោះទេ ប៉ុន្តែតាមការពិត ខ្ញុំបានឃើញថា កិច្ចការនៅដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺត្រូវបំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងមិនអាចធ្វើបានដោយបុគ្គលណាម្នាក់ឡើយ។ មនុស្សគ្រាន់តែបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ មិនថាយើងបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់យូរប៉ុនណាទេ ឱ្យតែយើងពឹងផ្អែកលើព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីស្វែងរក និងអនុវត្តសេចក្ដីពិតនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់យើង នោះយើងនឹងមានព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំដោយពុំបានស្វែងរកសេចក្ដីពិត តែបំពេញកិច្ចការដែលខ្ញុំចង់ធ្វើដោយក្រអឺតក្រទម ធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់មិនសព្វព្រះហឫទ័យទេ។ បើគ្មានការណែនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ខ្ញុំនឹងបានបាត់បង់កិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងមិនអាចធ្វើអ្វីបានឡើយ។ ខ្ញុំធ្លាប់បានខ្វាក់ទាំងស្រុងដោយសារភាពល្ងង់ខ្លៅ បានដឹកនាំដោយអាក្រក់បំផុត បញ្ជាអ្នករាល់គ្នាដោយក្រអឺតក្រទម ដាក់គំនាបលើអ្នកដទៃ ហើយខ្ញុំបានបង្អាក់ដល់កិច្ចការរបស់ពួកជំនុំ។ ខ្ញុំពិតជាពោរពេញទៅដោយការស្ដាយក្រោយចំពោះខ្លួនឯងណាស់។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់ ទូលបង្គំបានខ្វាក់។ ទូលបង្គំមិនបានស្គាល់ខ្លួនឯងទេ តែងតែគិតថាទូលបង្គំយល់ដឹងបានច្រើន ដោយសារទូលបង្គំបានធ្វើជាអ្នកដឹកនាំយូរជាងគេ ដូច្នេះហើយទូលបង្គំប្រសើរជាងគេគ្រប់គ្នា។ ភាពក្រអឺតក្រទមរបស់ទូលបង្គំដឹកនាំទូលបង្គំក្នុងភារកិច្ចដែលបានបង្អាក់ដល់កិច្ចការនៃដំណាក់របស់ទ្រង់។ ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំមិនចង់ទាស់ទទឹងនឹងទ្រង់ទេ ទូលបង្គំប្រាថ្នាចង់ប្រែចិត្តដោយពិតប្រាកដ»។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានអានចំណុចនេះនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «អ្នកត្រូវដឹងថា ខ្ញុំចង់បានមនុស្សប្រភេទណា។ អស់អ្នកដែលមិនបរិសុទ្ធ មិនត្រូវបានអនុញ្ញាត ឲ្យចូលក្នុង នគរព្រះឡើយ អស់អ្នកដែលមិនបរិសុទ្ធ មិនត្រូវបានអនុញ្ញតឲ្យប្រឡូកប្រឡាក់ទីធ្លា ដែលបរិសុទ្ធឡើយ។ បើទោះបីជាអ្នកអាចបានធ្វើកិច្ចការ យ៉ាងច្រើនក្ដី និងបានធ្វើការជាច្រើនឆ្នាំមកហើយក្ដី ក៏នៅទីបញ្ចប់ ប្រសិនបើអ្នកនៅតែស្មោកគ្រោកគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម នោះច្បាប់របស់ស្ថានសួគ៌ នឹងមិនអាចទទួលយកបានឡើយ ដែលអ្នកចង់ចូលទៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំនោះ! ចាប់តាំងពីគ្រឹះនៃពិភពលោករហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមិនដែលអនុញ្ញាតឲ្យអស់អ្នកណាដែលនិយាយបញ្ចើចបញ្ចើខ្ញុំ បានចូលទៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំដោយងាយឡើយ។ នេះគឺជាក្រឹត្យក្រមរបស់ស្ថានសួគ៌ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចបំពានបានឡើយ! អ្នកត្រូវតែស្វែងរកជីវិត។ សព្វថ្ងៃនេះ អស់អ្នកដែលនឹងត្រូវធ្វើឲ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ គឺជាមនុស្សដូចគ្នានឹងពេត្រុសដែរ៖ ពួកគេគឺជាអ្នកដែលស្វែងរកការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ និងជាអ្នកដែលសុខចិត្តធ្វើទីបន្ទាល់ អំពីព្រះជាម្ចាស់ និងបំពេញមុខងាររបស់ពួកគេក្នុងនាមជាសត្តនិកររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែមនុស្សបែបនេះទេ ដែលនឹងត្រូវធ្វើ ឲ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍» («ជោគជ័យ ឬបរាជ័យ អាស្រ័យលើផ្លូវដែលមនុស្សដើរ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ «ខ្ញុំកំណត់វាសនារបស់មនុស្ស ម្នាក់ៗដោយមិនផ្អែកលើអាយុ អតីតភាព ទំហំនៃការរងទុក្ខ និងជាពិសេស កម្រិតដែលពួកគេសុំឲ្យមានក្ដីអាណិតទេ ប៉ុន្តែយោងទៅលើថាតើពួកគេមានសេចក្ដីពិតឬអត់។ មិនមានជម្រើសផ្សេងក្រៅពីនេះទេ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដឹងថា អស់អ្នកដែលមិនធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏នឹងត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មផងដែរ។ នេះគឺជាការពិតដែលមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន» («ចូរត្រៀមខ្លួនធ្វើអំពើល្អឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទិសដៅរបស់អ្នក» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាច្បាស់លាស់ខ្លាំងណាស់។ ព្រះជាម្ចាស់កំណត់លទ្ធផលរបស់យើង មិនមែនដោយសារពេលយូរប៉ុនណាដែលយើងបានជឿ ឬថាតើយើងអាចអធិប្បាយ និងបានធ្វើការច្រើនប៉ុនណានោះទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈថាតើ យើងអាចស្វែងរកសេចក្ដីពិត និងបានផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យពុករលួយរបស់យើងដែរឬទេ ហើយបានបំពេញភារកិច្ចជាសត្តនិករដែលត្រូវបានបង្កើតមកឬទេ។ នេះគឺជាចំណុចសំខាន់ជាងគេបំផុត។ ខ្ញុំពុំបានដឹងពីនិស្ស័យសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ខ្ញុំបានទទួលបទពិសោធន៍ខ្លះក្នុងការធ្វើជាអ្នកដឹកនាំ ហើយខ្ញុំមានជោគជ័យខ្លះក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានគិតថា ប្រសិនបើខ្ញុំបន្តបែបនេះ ព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្រ្គោះខ្ញុំ ដូច្នេះ ខ្ញុំមិនបានផ្ដោតសំខាន់លើការត្រូវព្រះជាម្ចាស់ជំនុំជម្រះ និងដោះស្រាយជាមួយឡើយ។ ខ្ញុំបានលះបង់ការស្វែងរកសេចក្ដីពិតក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំដើម្បីដោះស្រាយនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្ញុំ។ ដូច្នេះ និស្ស័យជីវិតរបស់ខ្ញុំពិបាកនឹងផ្លាស់ប្ដូរណាស់ បើទោះបីជាមានសេចក្ដីជំនឿជាច្រើនឆ្នាំហើយក្ដី ហើយខ្ញុំកំពុងរស់នៅតាមធម្មជាតិជាសាតាំងរបស់ខ្ញុំ និងទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំបានឃើញថា យើងមិនអាចស្គាល់ខ្លួនឯង ឬប្រែចិត្តចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដោយប្រាកដទេ បើយើងមិនស្វែងរកសេចក្ដីពិតនោះ។ មិនថាយើងបានបំពេញកិច្ចការឬផ្សាយសាសនាច្រើនប៉ុនណាទេ បើយើងមិនបានផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់យើងទេ នោះយើងនឹងនៅតែត្រូវព្រះជាម្ចាស់ថ្កោលទោស និងលុបបំបាត់ចោលដដែល។ ការនេះត្រូវបានកំណត់ដោយនិស្ស័យសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ក្រោយពេលដែលខ្ញុំយល់ដឹងពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំលែងគិតយកចំណេញពីពេលវេលាយូរ ដែលខ្ញុំបានជឿ និងបានធ្វើការទៀតហើយ តែផ្ដោតសំខាន់លើការយល់ដឹងពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួននិងស្គាល់ពីខ្លួនឯង និងស្វែងរកការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យជាសាតាំងរបស់ខ្ញុំ។

បន្ទាប់ពីនោះមក ខ្ញុំត្រូវបានគេប្រគល់ភារកិច្ចមួយទៀត។ នៅពេលធ្វើការជាមួយសមាជិកក្រុមជំនុំ ខ្ញុំបន្ទាបខ្លួនជាងមុន ហើយនៅពេលពួកគេលើកឡើងពីទស្សនៈខុសគ្នា ពេលខ្លះ ខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំត្រូវដដែល និងចង់ឱ្យពួកគេស្ដាប់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានដឹងថា និស្ស័យក្រអឺតក្រទមរបស់ខ្ញុំកំពុងលេចមុខជាថ្មីហើយ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីស្វែងរកសេចក្ដីពិតជាមួយសមាជិកក្រុមជំនុំ និងចូលរួមក្នុងការពិភាក្សា។ បងប្អូនប្រុសស្រីបាននិយាយថា ខ្ញុំលែងក្រអឺតក្រទមដូចមុន ថាខ្ញុំចាស់ទុំជាងមុន។ នៅពេលឮការវាយតម្លៃបែបនេះ ពិតជាធ្វើឱ្យខ្ញុំរំភើបចិត្តណាស់។ អ្វីទាំងនេះសម្រេចទៅបានដោយសារការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បើទោះបីជាខ្ញុំមិនទាន់លះបង់និស្ស័យក្រអឺតក្រទមបានទាំងស្រុងមែន ហើយខ្ញុំនៅតែនៅឆ្ងាយពីសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដដែលក្ដី ក៏ខ្ញុំបានឃើញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចបំផ្លាស់បំប្រែ និងបន្សុទ្ធមនុស្សបាន។