របស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត រួមបញ្ចូលទាំងរបស់ដែលអាចផ្លាស់ទី និងរបស់ដែលមិនអាចផ្លាស់ទី ដូចជាបក្សី និងមច្ឆា ដូចជាដើមឈើ និងផ្កា និងរួមបញ្ចូលទាំងសត្វស្រុក សត្វល្អិត និងសត្វព្រៃ គឺត្រូវបានបង្កើតនៅថ្ងៃទីប្រាំមួយ។ ពួកវាសុទ្ធតែល្អនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយជាងនេះទៅទៀត នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ របស់ទាំងអស់នេះបានទទួលកម្រិតនៃភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងបានឈានដល់បទដ្ឋានដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់សម្រេចបាន ទៅតាមផែនការរបស់ទ្រង់។ ព្រះអាទិករបានធ្វើកិច្ចការដែលទ្រង់ចង់ធ្វើមួយជំហានម្តងៗ ទៅតាមផែនការរបស់ទ្រង់។ អ្វីៗដែលទ្រង់ចង់បង្កើត បានលេចមកម្តងមួយៗ ហើយការលេចមកនៃវត្ថុនីមួយៗ គឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់។ ដោយសារតែភាពច្បាស់លាស់ទាំងនេះ ទើបសត្តនិករទាំងអស់មិនអាចជួយអ្វីបាន ក្រៅពីថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះគុណ និងការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអាទិករនោះទេ។ នៅពេលដែលទង្វើដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានបើកបង្ហាញ នោះពិភពលោកនេះបានប៉ោងឡើងម្តងមួយចំណែកៗ ជាមួយនឹងរបស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត ហើយវាបានផ្លាស់ប្តូរពីភាពវឹកវរ និងភាពងងឹត មកជាភាពច្បាស់លាស់ និងពន្លឺ ពីភាពស្ងប់ស្ងាត់ដែលគ្មានជីវិត ទៅជាភាពមានជីវិត និងភាពរស់រវើកឥតដែនកំណត់។ នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក តាំងពីធំដល់តូច ពីតូចដល់តូចបំផុត គឺគ្មានវត្ថុណាមួយដែលមិនបានបង្កើតដោយសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករនោះទេ ហើយមានភាពចាំបាច់ និងគុណតម្លៃដែលបន្សល់ទុក និងដែលមានតែមួយសម្រាប់អត្ថិភាពរបស់សត្តនិករនីមួយៗ។ មិនថាសណ្ឋាន និងរូបរាងរបស់ពួកវាខុសគ្នាបែបណានោះទេ ពួកវាមិនមានអ្វីក្រៅពីត្រូវបានព្រះអាទិករបង្កើត ដើម្បីរស់នៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករនោះទេ។ ពេលខ្លះ មនុស្សនឹងមើលឃើញសត្វល្អិតមួយដែលអាក្រក់ ហើយពួកគេនិយាយថា «សត្វល្អិតនោះគឺអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ គ្មានផ្លូវដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតសត្វដែលអាក្រក់បែបនេះនោះទេ គ្មានផ្លូវដែលទ្រង់អាចបង្កើតអ្វីមួយដែលអាក្រក់ខ្លាំងបែបនេះទេ។» ពិតជាការយល់ឃើញដ៏ឆោតល្ងង់មែន! អ្វីដែលពួកគេគួរនិយាយគឺ «ទោះបីជាសត្វល្អិតនេះអាក្រក់ណាស់ក៏ដោយ ក៏វាត្រូវបានបង្កើតមកដោយព្រះជាម្ចាស់ដែរ ដូចនេះ វាត្រូវតែមានគោលបំណងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វា។» នៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់ចង់ប្រទានរូបរាងនីមួយៗ និងតួនាទី ព្រមទាំងការប្រើប្រាស់គ្រប់ប្រភេទ ដល់វត្ថុមានជីវិតនានាដែលទ្រង់បានបង្កើតមក ហើយគ្មានវត្ថុណាមួយដែលទ្រង់បានបង្កើតមក មានលក្ខណៈដូចគ្នានោះទេ។ តាំងពីសមាសភាគផ្សំផ្នែកខាងក្រៅរបស់ពួកវា ទៅដល់សមាសភាគផ្សំផ្នែកខាងក្នុងរបស់ពួកវា តាំងពីទម្លាប់រស់នៅរបស់ពួកវា រហូតដល់ទីកន្លែងដែលពួកវាកាន់កាប់ គឺនីមួយៗសុទ្ធតែខុសគ្នាទាំងអស់។ សត្វគោមានរូបរាងជាសត្វគោ សត្វលាមានរូបរាងជាសត្វលា សត្វក្តាន់មានរូបរាងជាសត្វក្តាន់ ហើយសត្វដំរីមានរូបរាងជាសត្វដំរី។ តើអ្នកអាចនិយាយថា មួយណាមានរូបរាងស្អាតបំផុត ហើយមួយណាមានរូបរាងអាក្រក់បំផុតឬទេ? តើអ្នកអាចនិយាយថា មួយណាមានប្រយោជន៍បំផុត ហើយអត្ថិភាពរបស់សត្វមួយណាដែលឥតប្រយោជន៍បំផុតឬទេ? មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តរូបរាងរបស់សត្វដំរី ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ប្រើប្រាស់សត្វដំរីដើម្បីដាំដំណាំនោះទេ។ មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តរូបរាងរបស់សត្វតោ និងសត្វខ្លា ដោយសាររូបរាងរបស់ពួកវាគឺទាក់ទាញបំផុតក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ប៉ុន្តែតើមានអ្នកអាចរក្សាទុកពួកវាជាសត្វចិញ្ចឹមបានទេ? សរុបមក នៅពេលដែលនិយាយពីរបស់ជាច្រើនដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក មនុស្សគួរតែយល់ស្របតាមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ឬអាចនិយាយថា មនុស្សគួរតែយល់ស្របតាមសណ្តាប់ធ្នាប់ដែលព្រះអាទិករបានកំណត់សម្រាប់របស់សព្វសារពើ។ នេះគឺជាឥរិយាបថដ៏ឆ្លាតវៃបំផុត។ មានតែឥរិយាបថនៃការស្វែងរក និងការស្តាប់បង្គាប់តាមគោលបំណងដើមរបស់ព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះ ទើបជាការទទួលយកដ៏ពិត និងជាភាពច្បាស់លាស់នៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។ វាល្អនៅក្នុងក្រសែព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ តើមានហេតុផលអ្វីដែលមនុស្សត្រូវតែស្វែងរកកំហុសនោះ?

ដូច្នេះ របស់សព្វសារពើនៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ គឺដើម្បីលេងបទមហោរីថ្មីមួយបទសម្រាប់អធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអាទិករ ដើម្បីចាប់ផ្តើមសេចក្តីផ្តើមដ៏ចំណានមួយសម្រាប់កិច្ចការនៃថ្ងៃថ្មីរបស់ទ្រង់ ហើយនៅពេលនេះ ព្រះអាទិករក៏នឹងបើកទំព័រថ្មីមួយទៀតនៅក្នុងកិច្ចការនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ដែរ! ផ្អែកទៅតាមច្បាប់ដែលព្រះអាទិករបានកំណត់ ដូចជាឲ្យដុះថ្មីនៅរដូវផ្ការីក ឲ្យទុំនៅរដូវក្តៅ ឲ្យប្រមូលផលនៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ និងឲ្យវេចខ្ចប់ទុកនៅរដូវរងារ នោះរបស់សព្វសារពើនឹងធ្វើតាមផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអាទិករ ហើយពួកវានឹងស្វាគមន៍ថ្ងៃថ្មី ការចាប់ផ្តើមថ្មី និងមាគ៌ាជីវិតថ្មីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា។ ពួកវានឹងរស់នៅ និងបន្តពូជជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ...។

(«ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)