ទោះបីជាព្រះបន្ទូលទាំងនេះ មិនបានរាប់បញ្ចូលនូវការសម្ដែងចេញរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុងក្ដី ក៏ប៉ុន្តែព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ល្មមគ្រប់គ្រាន់នឹងឱ្យមនុស្សសម្រេចគោលបំណងនៃការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងការឆ្លងកាត់ការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យបានហើយ។ ប្រហែលជាមានមនុស្សខ្លះគិតថា ដោយសារតែកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងប្រទេសចិនដីគោកនេះបានបញ្ចប់ទៅហើយ ដូច្នេះ នេះបញ្ជាក់ថា ព្រះអង្គបានបញ្ចប់ការថ្លែងគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលព្រះអង្គគួរថ្លែងហើយ ហើយថាព្រះអង្គប្រហែលជាមិនអាចមានព្រះបន្ទូលថ្មីណាដើម្បីថ្លែងចេញមកទៀតឡើយ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់អាចថ្លែងព្រះបន្ទូលត្រឹមតែប៉ុណ្ណេះទេ។ ជាងនេះទៅទៀត មានអ្នកដែលជឿថាសៀវភៅ ព្រះបន្ទូលលេចមកជាសាច់ឈាម មានគ្រប់ទាំងការសម្ដែងចេញរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះ ដូច្នេះហើយ ការមានសៀវភៅនេះក្នុងដៃ គឺស្មើនឹងបានដឹងពីលក្ខណៈទាំងស្រុងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ ឬថាសៀវភៅនេះនឹងដឹកនាំមនុស្សជាតិនៅពេលអនាគត ប្រៀបដូចជាព្រះគម្ពីរដែលបានដឹកនាំមនុស្សជាតិកាលពីអតីតកាលដែរ។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា មនុស្សដែលមានទស្សនៈបែបនេះ មិនមែនតិចគ្នានោះទេ ដោយសារមនុស្សតែងចូលចិត្តដាក់កំហិតលើព្រះជាម្ចាស់។ ទោះបីជាពួកគេសុទ្ធតែប្រកាសថា ព្រះជាម្ចាស់មានសព្វានុភាព និងគ្រប់គ្រប់លើរបស់សព្វសារពើក៏ដោយ ក៏ធម្មជាតិរបស់ពួកគេ នៅតែងាយនឹងធ្វើឱ្យពួកគេឆាប់ដាក់កំហិតព្រះជាម្ចាស់ក្នុងវិសាលភាពជាក់លាក់ណាមួយដដែល។ មនុស្សគ្រប់គ្នាកំពុងចាប់ផ្ដើមស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ ពួកគេក៏កំពុងទាស់ទទឹង និងដាក់កំហិតទ្រង់ផងដែរ។

កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះទើបតែចាប់ផ្ដើមប៉ុណ្ណោះ។ គ្រប់ទាំងព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមាននៅក្នុងសៀវភៅនេះ គ្រាន់តែផ្ដោតគោលដៅលើអ្នកដែលកំពុងដើរតាមទ្រង់នៅគ្រានោះប៉ុណ្ណោះ ហើយព្រះសូរសៀងទាំងនេះគ្រាន់តែជាចំណែកមួយនៃការសម្ដែងចេញរបស់ទ្រង់នៅក្នុងការយកកំណើតជាមនុស្សនាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះសូរសៀងទាំងនេះ មិនតំណាងឱ្យលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុងឡើយ។ ជាងនេះទៅទៀត មិនអាចនិយាយបានថា ព្រះបន្ទូលទាំងនេះរាប់បញ្ចូលគ្រប់ទាំងកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងត្រូវធ្វើក្នុងពេលនៃការយកកំណើតជាមនុស្សនេះឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងកំណត់គោលដៅព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅលើប្រជាជននៃជាតិសាសន៍ផ្សេងៗ ដែលមានសាវតារខុសៗគ្នា ហើយព្រះអង្គនឹងយកឈ្នះលើមនុស្សជាតិទាំងអស់ ព្រមទាំងបញ្ចប់យុគសម័យចាស់ផង។ ហេតុដូច្នេះ តើព្រះអង្គអាចធ្វើសេចក្តីសន្និដ្ឋានសរុបទាំងអស់បានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ បើទ្រង់ទើបតែបានសម្ដែងចេញព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់មួយចំណែកតូចប៉ុណ្ណេះនោះ? យើងអាចត្រឹមនិយាយថា កិច្ចការរបស់ទ្រង់ត្រូវបានបែងចែកទៅតាមពេលវេលា និងដំណាក់កាលខុសៗគ្នាប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះអង្គកំពុងតែបំពេញកិច្ចការស្របទៅតាមផែនការរបស់ទ្រង់ និងកំពុងសម្ដែងចេញព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ស្របទៅតាមជំហានរបស់ទ្រង់។ តើមនុស្សអាចយល់ដឹងពីសព្វានុភាព និងព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដោយរបៀបណា? រឿងពិតដែលខ្ញុំចង់ពន្យល់នៅទីនេះ គឺថា៖ លក្ខណៈនិងកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនចេះអស់ និងគ្មានដែនកំណត់អស់កល្បជានិច្ច។ ព្រះជាម្ចាស់គឺជាប្រភពនៃជីវិត និងរបស់សព្វសារពើ។ ភាវៈដែលព្រះបានបង្កើតមក មិនអាចយល់ពីព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ចុងក្រោយ ខ្ញុំត្រូវតែបន្តក្រឿនរំឭកដល់អ្នកគ្រប់គ្នាថា៖ កុំដាក់កំហិតព្រះជាម្ចាស់ត្រឹមនៅក្នុងសៀវភៅ ក្នុងព្រះបន្ទូល ឬក្នុងព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់ពីអតីតកាលឱ្យសោះ។ មានពាក្យតែមួយម៉ាត់គត់ដែលអាចពណ៌នាអំពីលក្ខណៈនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ហើយពាក្យមួយម៉ាត់នោះគឺ «ថ្មី»។ ព្រះអង្គមិនសព្វព្រះហឫទ័យដើរតាមមាគ៌ាចាស់ ឬធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដដែលៗឡើយ។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះអង្គមិនចង់ឱ្យមនុស្សថ្វាយបង្គំទ្រង់ ដោយដាក់កំហិតទ្រង់នៅក្នុងវិសាលភាពជាក់លាក់ណាមួយឡើយ។ នេះហើយជានិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។