ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០៦

នៅពេលដែលមនុស្សជឿ ស្រឡាញ់ និងបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកគេនឹងប្រើដួងចិត្តពួកគេទៅពាល់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេក៏ទទួលបានការពេញព្រះទ័យពីទ្រង់ ពួកគេប្រើដួងចិត្តពួកគេដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហេតុនេះហើយទើបពួកគេទទួលបាននូវការបណ្ដាលចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់។ ប្រសិនបើអ្នកប្រាថ្នាចង់រស់នៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណតាមបែបធម្មតា និងបង្កើតទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ដំបូង អ្នកចាំបាច់ត្រូវប្រគល់ដួងចិត្តរបស់អ្នកថ្វាយដល់ទ្រង់ជាមុនសិន។ ទាល់តែអ្នកធ្វើចិត្តខ្លួនឯងឱ្យស្ងប់នៅចំពោះទ្រង់ និងប្រគល់ដួងចិត្តរបស់អ្នកថ្វាយដល់ទ្រង់ទាំងស្រុងជាមុនសិន ទើបអ្នកនឹងអាចបង្កើតជីវិតខាងវិញ្ញាណតាមបែបធម្មតាបន្តិចម្តងៗបាន។ នៅក្នុងជំនឿរបស់មនុស្សលើព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើពួកគេពុំបានប្រគល់ដួងចិត្តថ្វាយដល់ទ្រង់ទេ ប្រសិនបើដួងចិត្តរបស់ពួកគេមិននៅនឹងទ្រង់ទេ ហើយពួកគេពុំបានចាត់ទុកបន្ទុករបស់ទ្រង់ឱ្យដូចជាបន្ទុករបស់ខ្លួនទេ នោះគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេធ្វើ គឺសុទ្ធតែជាទង្វើបោកបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់ ជាទង្វើរបស់មនុស្សធម្មតាដែលជឿសាសនា ហើយទង្វើនេះនឹងមិនទទួលបានការសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនទទួលបានអ្វីសោះពីមនុស្សប្រភេទនេះ ពួកគេអាចដើរតួត្រឹមជាវត្ថុឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យឃើញពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សទាំងនេះ ប្រៀបដូចជាគ្រឿងតុបតែងលម្អនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដូច្នោះដែរ ពួកគេគឺជាវត្ថុជំនួស ជាសំរាម ហើយព្រះជាម្ចាស់មិនប្រើពួកគេឡើយ។ នៅក្នុងចំណោមពួកគេនេះ មិនត្រឹមតែគ្មានឱកាសឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបំពេញកិច្ចការលើពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏គ្មានតម្លៃណាមួយក្នុងការប្រោសពួកគេឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍នោះដែរ។ មនុស្សប្រភេទនេះ គឺជាខ្មោចឆៅយ៉ាងប្រាកដ។ ពួកគេគ្មានចំណែកណាមួយដែលអាចឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រើបានឡើយ។ ពួកគេត្រូវសាតាំងត្រួតត្រា និងធ្វើឱ្យពុករលួយដល់ឆ្អឹង។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងផាត់មនុស្សទាំងនេះចោល។ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រើប្រាស់មនុស្សនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ទ្រង់មិនគ្រាន់តែប្រើចំណែកដែលគួរជាទីចង់បានរបស់ពួកគេមកសម្រេចកិច្ចការប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏ផ្លាស់ប្ដូរ និងប្រោសចំណែកដែលមិនគួរជាទីចង់បានរបស់ពួកគេនោះ ឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ផងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកអាចប្រគល់ដួងចិត្តរបស់អ្នកថ្វាយទៅព្រះជាម្ចាស់ និងអាចធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បាន នោះអ្នកនឹងមានឱកាស និងមានលក្ខណៈសម្បត្តិឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រើ និងទទួលបាននូវការបំភ្លឺ និងការស្រាយបំភ្លឺពីទ្រង់មិនខាន។ ជាងនេះទៅទៀត អ្នកនឹងមានឱកាសឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានកែលម្អចំណុចខ្វះខាតរបស់អ្នកថែមទៀតផង។ នៅពេលអ្នកប្រគល់ដួងចិត្តរបស់អ្នកថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ ចំណុចវិជ្ជមានគឺ អ្នកនឹងអាចចូលទៅក្នុងបានកាន់តែជ្រៅ និងសម្រេចនូវការយល់ដឹងក្នុងកម្រិតកាន់តែខ្ពស់។ ឯផ្នែកអវិជ្ជមានវិញ អ្នកនឹងមានការយល់ដឹងកាន់តែច្រើនអំពីភាពទន់ខ្សោយ និងចំណុចខ្វះខាតរបស់ខ្លួន ហើយអ្នកនឹងកាន់តែស្រេកឃ្លាន និងស្វះស្វែងដើម្បីបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បន្ថែមទៀត។ ជាងនេះទៅទៀត អ្នកនឹងលែងអសកម្មទៀតហើយ តែអ្នកនឹងអាចចូលទៅក្នុងបានយ៉ាងសកម្មវិញ។ ចំណុចនេះបង្ហាញថា អ្នកគឺជាមនុស្សត្រឹមត្រូវម្នាក់ហើយ។ ឧបមាថា អ្នកអាចធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បាន ពេលនោះ ត្រង់ថាអ្នកអាចទទួលបានការសរសើរពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឬអត់ ហើយត្រង់ថាអ្នកអាចបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬអត់ សំខាន់គឺអាស្រ័យលើថាតើអ្នកអាចចូលទៅក្នុងបានយ៉ាងសកម្មដែរឬអត់។ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបំភ្លឺ និងប្រើមនុស្ស ទ្រង់មិនដែលធ្វើឱ្យពួកគេអវិជ្ជមានឡើយ ទ្រង់តែងធ្វើឱ្យពួកគេចម្រើនទៅមុខយ៉ាងសកម្មជានិច្ច។ ពេលទ្រង់ធ្វើបែបនេះ មនុស្សនៅតែមានចំណុចខ្សោយរបស់ពួកគេដដែល ប៉ុន្តែពួកគេមិនមែនរស់នៅតាមចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួនឡើយ។ ពួកគេមិនបានធ្វើឱ្យវឌ្ឍនភាពជីវិតមានការយឺតយ៉ាវនោះទេ ហើយពួកគេបន្តស្វែងរកដើម្បីបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាស្ដង់ដាមួយ។ ប្រសិនបើអ្នកអាចធ្វើបែបនេះបាន នោះបញ្ជាក់ថា អ្នកបានទទួលព្រះវត្តមានរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធហើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់តែងតែអវិជ្ជមានជាប់ជានិច្ច ហើយទោះបីទទួលបានការបំភ្លឺនិងបានស្គាល់ខ្លួនឯងហើយក្ដី ប្រសិនបើពួកគេនៅតែបន្តអវិជ្ជមាន និងអសកម្មទៀត ហើយពួកគេមិនអាចក្រោកឈរ និងធ្វើការរួមគ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់បាន នោះពួកគេបានទទួលត្រឹមព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនបានគង់នៅជាមួយពួកគេឡើយ។ ភាពអវិជ្ជមានរបស់ពួកគេ មានន័យថា ដួងចិត្តរបស់ពួកគេមិនបានបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ក៏មិនត្រូវបានព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពាល់ដែរ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាគប្បីត្រូវយល់ពីចំណុចនេះ។

(ដកស្រង់ពី «ការបង្កើតទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ គឺពិតជាសំខាន់ខ្លាំងណាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០៧

តាមរយៈបទពិសោធឃើញថា ការដែលមនុស្សម្នាក់អាចធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បាន គឺពិតជាសំខាន់ខ្លាំងបំផុត។ ចំណុចនេះពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាជាប់ទាក់ទងនឹងជីវិតខាងវិញ្ញាណ និងវឌ្ឍនភាពជីវិតរបស់មនុស្ស។ ការដេញតាមសេចក្តីពិត និងការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់អ្នក នឹងសម្រេចចេញជាផ្លែផ្កាបាន លុះត្រាណាតែអ្នកអាចធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បាន។ នោះដោយសារតែអ្នកបានមកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ទាំងរែកពុនបន្ទុកផង និងដោយសារតែអ្នកតែងយល់ថា អ្នកមានចំណុចខ្វះខាតច្រើន ថានៅមានសេចក្តីពិតជាច្រើនទៀតដែលអ្នកត្រូវតែដឹង ថានៅមានតថភាពជាច្រើនទៀតដែលអ្នកត្រូវដកពិសោធន៍ ដូច្នេះហើយ អ្នកគួរបង្ហាញការគិតគូរពីបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ ចំណុចទាំងអស់នេះ តែងដក់ជាប់នៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកជានិច្ច ហាក់ដូចជាវាកំពុងប្រើកម្លាំងសង្កត់មកលើអ្នក ធ្វើឱ្យអ្នកដកដង្ហើមមិនរួច ដូច្នេះហើយ អ្នកមានអារម្មណ៍ពិបាកចិត្តជាខ្លាំង (ទោះបីជាអ្នកមិនស្ថិតក្នុងសភាពអវិជ្ជមានក៏ដោយ)។ មានតែមនុស្សប្រភេទនេះទេ ទើបមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នឹងទទួលបានការបំភ្លឺពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងទទួលបានការបណ្ដាលចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេទទួលបានការបំភ្លឺ និងការស្រាយបំភ្លឺពីព្រះជាម្ចាស់ គឺដោយសារបន្ទុកដែលពួកគេរែកពុន ដោយសារពួកគេមានអារម្មណ៍ពិបាកចិត្តខ្លាំង ហើយអាចនិយាយបានថា គឺដោយសារតម្លៃដែលពួកគេបានលះបង់ ព្រមទាំងទុក្ខលំបាកដែលពួកគេបានឆ្លងកាត់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ផង។ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់មិនដែលប្រព្រឹត្តដាក់អ្នកណាម្នាកជាពិសេសឡើយ។ ទ្រង់តែងតែប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដោយស្មើភាពគ្នាជានិច្ច ហើយទ្រង់ក៏មិនដែលប្រទានអ្វីមួយដល់មនុស្សតាមតែព្រះទ័យទ្រង់ ឬដោយឥតលក្ខខណ្ឌនោះដែរ។ នេះគឺនិស្ស័យសុចរិតរបស់ទ្រង់មួយផ្នែក។ នៅក្នុងជីវិតជាក់ស្តែង មនុស្សភាគច្រើនមិនទាន់ឈានដល់កម្រិតនេះនៅឡើយទេ។ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ចិត្តរបស់ពួកគេនៅពុំទាន់បានបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុងដែរ ហេតុនេះទើបនិស្ស័យជីវិតរបស់ពួកគេពុំទាន់មានការផ្លាស់ប្តូរជាដុំកំភួនណាមួយនៅឡើយ។ នេះមកពីពួកគេរស់នៅតែក្នុងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ មិនទាន់ទទួលបានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅឡើយទេ។ លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យដែលមនុស្សត្រូវតែបំពេញឱ្យបាន ដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់អាចប្រើគេបាន មានដូចតទៅ៖ ដួងចិត្តរបស់ពួកគេត្រូវតែបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេត្រូវរែកពុនបន្ទុកនៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ពួកគេត្រូវតែមានដួងចិត្តដែលស្រេកឃ្លាន ហើយពួកគេត្រូវតែមានការតាំងចិត្តក្នុងការស្វែងរកសេចក្តីពិត។ មានតែមនុស្សបែបនេះទេ ទើបអាចទទួលបានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងទទួលបានការបំភ្លឺ និងការស្រាយបំភ្លឺពីទ្រង់ជារឿយៗ។ មនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើ ពីសម្បកក្រៅហាក់ដូចជាគ្មានហេតុផល និងគ្មានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយអ្នកដទៃនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេនិយាយស្ដីចេះប្រយ័ត្នប្រយែង មានការគួរសម ហើយពួកគេតែងអាចធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានជានិច្ច។ នេះទើបពិតជាមនុស្សដែលស័ក្ដិសមនឹងឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រើជាប្រាកដមែន។ មនុស្ស «គ្មានហេតុផល» ដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលមកនេះ មើលទៅដូចជាគ្មានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយអ្នកដទៃទេ ហើយពួកគេក៏ពុំខ្វាយខ្វល់នឹងសេចក្តីស្រឡាញ់ ឬការអនុវត្តតែពីសម្បកក្រៅនោះដែរ ប៉ុន្តែនៅពេលពួកគេប្រកបគ្នាអំពីបញ្ហាខាងវិញ្ញាណវិញ ពួកគេអាចបើកចិត្ត និងផ្តល់ការស្រាយបំភ្លឺ និងការបំភ្លឺដែលពួកគេទទួលបានពីបទពិសោធជាក់ស្តែងនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដល់អ្នកដទៃដោយមិនកំណាញ់អ្វីឡើយ។ ពួកគេតែងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់តាមរបៀបនេះឯង។ នៅពេលដែលអ្នកដទៃនិយាយមួលបង្កាច់ និងសើចចំអកដាក់ពួកគេ ពួកគេគេចមិនឱ្យមនុស្ស បញ្ហា ឬរឿងរ៉ាវផ្សេងៗពីខាងក្រៅជះឥទ្ធិពលមកលើពួកគេឡើយ ហើយពួកគេបន្តនៅស្ងៀមចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដដែល។ មើលទៅហាក់ដូចជាពួកគេមានការយល់ដឹងពិសេសផ្ទាល់ខ្លួនដូច្នោះដែរ។ មិនថាអ្នកដទៃធ្វើអ្វីនោះទេ ក៏ដួងចិត្តរបស់ពួកគេមិនដែលបោះបង់ព្រះជាម្ចាស់ចោលដែរ។ ពេលដែលអ្នកដទៃកំពុងជជែកគ្នានិងសើចសប្បាយ ដួងចិត្តរបស់ពួកគេនៅជាប់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេសញ្ជឹងគិតពីបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬអធិដ្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ស្ងាត់ៗនៅក្នុងចិត្ត ដោយស្វែងរកបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ មនុស្សទាំងអស់នេះ មិនដែលផ្ដល់តម្លៃសំខាន់ទៅលើការរក្សាទំនាក់ទំនងធម្មតារវាងគ្នានិងគ្នាឡើយ ហើយពួកគេដូចជាគ្នានទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នោះទេ។ ពួកគេមើលទៅដូចជារស់រវើក គួរឱ្យស្រឡាញ់ និងគ្មានល្បិចកលអ្វីទេ ហើយពួកគេក៏មានភាពស្ងប់ស្ងៀមនៅក្នុងខ្លួនផងដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើមនុស្សដែលមានលក្ខណៈដូចគ្នានេះឯង។ ចំណុចមួយចំនួនដូចជា ទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅ ឬ «ហេតុផលធម្មតា» ជាដើម ពុំមានឥទ្ធិពលលើបុគ្គលប្រភេទនេះឡើយ។ ពួកគេបានដាក់ចិត្តទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង ហើយនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ គឺហាក់ដូចជាមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ បុគ្គលបែបនេះឯងដែលព្រះជាម្ចាស់សំដៅដល់ថាជាបុគ្គល «គ្មានហេតុផល» នោះឯង ហើយប្រាកដណាស់ គឺបុគ្គលបែបនេះឯង ដែលត្រូវព្រះជាម្ចាស់ប្រើ។ ទីសម្គាល់នៃបុគ្គលដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើគឺ៖ មិនថានៅពេលណា ឬទីកន្លែងណានោះទេ ដួងចិត្តរបស់ពួកគេ តែងនៅជាប់នឹងព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ច ហើយមិនថា អ្នកដទៃខិលខូចយ៉ាងណា ឬមិនថាមនុស្សដទៃបណ្ដែតបណ្តោយខ្លួនទៅតាមសេចក្ដីស្រើបស្រាល និងទៅតាមសាច់ឈាមយ៉ាងណានោះទេ ក៏ដួងចិត្តរបស់មនុស្សនេះ មិនដែលបោះបង់ព្រះជាម្ចាស់ចោលដែរ ហើយពួកគេមិនតម្រាប់តាមហ្វូងមនុស្សឡើយ។ មានតែមនុស្សបែបនេះទេ ទើបសមនឹងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រើ ហើយមានតែមនុស្សបែបនេះទេ ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចសម្រេចចំណុចនេះបានទេ នោះអ្នកគ្មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នឹងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក ឬឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ការបង្កើតទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ គឺពិតជាសំខាន់ខ្លាំងណាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០៨

ប្រសិនបើអ្នកចង់បង្កើតទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវបង្វែរដួងចិត្តរបស់អ្នកទៅរកព្រះជាម្ចាស់។ មានមូលដ្ឋាននេះជាបង្អែកហើយ ពេលនោះ អ្នកនឹងមានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយមនុស្សដទៃទៀតជាក់ជាមិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកគ្មានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះទោះអ្នកខំរក្សាទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយអ្នកដទៃយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនថាអ្នកខិតខំព្យាយាមខ្លាំងប៉ុនណា ឬមិនថាអ្នកខំចំណាយកម្លាំងច្រើនប៉ុនណានោះទេ ក៏វាគ្រាន់តែជាទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកនឹងការពារតួនាទីរបស់ខ្លួននៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ហើយទទួលបានការសរសើរតាមរយៈទស្សនវិស័យ និងទស្សនវិជ្ជារបស់មនុស្ស ជាជាងការបង្កើតទំនាក់ទំនងធម្មតារវាងបុគ្គលនិងបុគ្គលស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកពុំផ្តោតសំខាន់លើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយនឹងមនុស្សទេ តែបែរជារក្សាទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់វិញ ប្រសិនបើអ្នកព្រមប្រគល់ដួងចិត្តរបស់អ្នកថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងរៀនគោរពទ្រង់ នោះទំនាក់ទំនងរវាងបុគ្គលនិងបុគ្គលរបស់អ្នកជាមួយនឹងអ្នកដទៃ នឹងក្លាយជាធម្មតាដោយឯកឯងមិនខាន។ ពេលនោះ ទំនាក់ទំនងទាំងអស់នេះ នឹងមិនមែនបង្កើតឡើងដោយឈរលើមូលដ្ឋានខាងសាច់ឈាមនោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។ អ្នកនឹងសឹងតែគ្មានទំនាក់ទំនងខាងសាច់ឈាមជាមួយអ្នកដទៃណាសោះតែម្ដង ប៉ុន្តែនៅកម្រិតខាងវិញ្ញាណវិញ គឺតែងមានការប្រកបគ្នា មានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក មានភាពសុខស្រួល និងមានការទំនុកបម្រុងឱ្យរវាងគ្នានឹងគ្នា។ អ្វីទាំងអស់នេះ គឺធ្វើឡើងដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់បំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទំនាក់ទំនងទាំងនេះ មិនមែនរក្សាបានដោយការពឹងផ្អែកលើទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅរបស់មនុស្សឡើយ ប៉ុន្តែត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយការរែកពុនបន្ទុកដើម្បីព្រះជាម្ចាស់។ ទំនាក់ទំនងទាំងនោះមិនតម្រូវឱ្យមានការខំប្រឹងប្រែងបែបក្លែងក្លាយពីមនុស្សឡើយ។ អ្នកគ្រាន់តែអនុវត្តវាទៅតាមគោលការណ៍នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅបានហើយ។ តើអ្នកសុខចិត្តគិតគូរពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើអ្នកសុខចិត្តធ្វើជាបុគ្គលដែល «គ្មានហេតុផល» នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើអ្នកសុខចិត្តប្រគល់ដួងចិត្តរបស់អ្នកថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង និងឈប់គិតពីតួនាទីរបស់អ្នកនៅក្នុងចំណោមមនុស្សផងទាំងពួងដែរឬទេ? ក្នុងចំណោមមនុស្សផងទាំងពួងដែលអ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយ តើអ្នកមានទំនាក់ទំនងល្អជាងគេបំផុតជាមួយអ្នកណាដែរ? តើអ្នកមានទំនាក់ទំនងអាក្រក់បំផុតជាមួយអ្នកណាដែរ? តើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយអ្នកដទៃធម្មតាដែរឬទេ? តើអ្នកប្រព្រឹត្តដាក់មនុស្សទាំងអស់ ដោយស្មើភាពគ្នាដែរឬទេ? តើអ្នករក្សាទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយអ្នកដទៃ ស្របទៅតាមទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅរបស់អ្នកមែនទេ? ឬមួយតើទំនាក់ទំនងនោះ ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? នៅពេលមនុស្សមិនបានប្រគល់ដួងចិត្តរបស់ពួកគេថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះវិញ្ញាណរបស់ពួកគេប្រែជាជាល្ងីល្ងើ ស្ពឹកស្រពន់ និងគ្មានសតិ។ មនុស្សបែបនេះ នឹងមិនដែលយល់ពីបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ហើយក៏មិនដែលមានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយពួកគេនឹងមិនដែលសម្រេចនូវការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់ពួកគេឡើយ។ ការផ្លាស់ប្តូរនិស្ស័យរបស់មនុស្សម្នាក់ គឺជាដំណើរនៃការប្រគល់ដួងចិត្តរបស់គេទាំងស្រុងថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាការទទួលនូវការបំភ្លឺ និងការស្រាយបំភ្លឺពីបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សបានចូលទៅក្នុងយ៉ាងសកម្ម ហើយក៏អនុញ្ញាតឱ្យពួកគេលះបង់នូវផ្នែកអវិជ្ជមានផ្ទាល់ខ្លួនពួកគេចោលផងដែរ ក្រោយពីពួកគេបានស្គាល់ខ្លួនឯងរួចហើយ។ នៅពេលដែលអ្នកប្រគល់ដួងចិត្តរបស់អ្នកថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដឹងគ្រប់ពេលថា វិញ្ញាណរបស់អ្នកត្រូវបានពាល់ និងដឹងពីគ្រប់ផ្នែកនៃការបំភ្លឺ និងការស្រាយបំភ្លឺពីព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកបន្តធ្វើបែបនេះទៀត នោះបន្តិចម្ដងៗ អ្នកនឹងបានចូលទៅក្នុងមាគ៌ាមួយដែលត្រូវព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍មិនខាន។ កាលណាចិត្តរបស់អ្នកកាន់តែស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នោះវិញ្ញាណរបស់អ្នកនឹងកាន់តែឆាប់ដឹង និងកាន់តែល្អិតល្អន់ ហើយវិញ្ញាណរបស់អ្នកនឹងកាន់តែអាចដឹងពីវិធីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបណ្ដាលចិត្តមិនខាន ហើយទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ក៏កាន់តែធម្មតាដែរ។ ទំនាក់ទំនងធម្មតារវាងបុគ្គលនិងបុគ្គល ត្រូវបង្កើតឡើងផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃការបង្វែរដួងចិត្តរបស់ពួកគេទៅរកព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនតាមរយៈការខំប្រឹងប្រែងរបស់មនុស្សឡើយ។ ប្រសិនបើក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស គ្មានព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយអ្នកដទៃ គឺគ្រាន់តែជាទំនាក់ទំនងខាងសាច់ឈាមតែប៉ុណ្ណោះ។ ទំនាក់ទំនងទាំងនេះ មិនមែនជាទំនាក់ទំនងធម្មតាទេ គឺជាការបំពេញនូវចំណង់ស្រើបស្រាល ហើយព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើមទំនាក់ទំនងបែបនេះណាស់។ ប្រសិនបើអ្នកនិយាយថា វិញ្ញាណរបស់អ្នកត្រូវបានពាល់រួចហើយ ប៉ុន្តែអ្នកព្រមប្រកបគ្នាតែជាមួយមនុស្សដែលអ្នកចូលចិត្ត និងមនុស្សដែលគោរព ហើយអ្នកមានគំនិតអគតិ និងបដិសេធមិនព្រមនិយាយជាមួយមនុស្សដែលអ្នកស្អប់ នៅពេលពួកគេមកស្វែងរកអ្នក ចំណុចនេះកាន់តែបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា អ្នកកំពុងត្រូវអារម្មណ៍ត្រួតត្រា ហើយអ្នកគ្មានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទាល់តែសោះ។ នេះបង្ហាញថា អ្នកកំពុងតែប៉ុនប៉ងបោកបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់ និងកំពុងលាក់បាំងភាពស្មោគគ្រោករបស់អ្នកហើយ។ អ្នកប្រហែលជាអាចចែករំលែកការយល់ដឹងរបស់អ្នកបានខ្លះ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកមានចេតនាមិនត្រឹមត្រូវទេ នោះគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកធ្វើ គឺល្អបានត្រឹមតែស្ដង់ដារបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនសរសើរអ្នកឡើយ។ អ្វីដែលជំរុញឱ្យអ្នកធ្វើកិច្ចការ គឺខាងសាច់ឈាម មិនមែនដោយសារបន្ទុករបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នកស័ក្តិសមនឹងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រើបាន លុះត្រាណាតែអ្នកអាចធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងមានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយមនុស្សទាំងឡាយណាដែលស្រឡាញ់ទ្រង់។ ប្រសិនបើអ្នកអាចធ្វើបែបនេះបាន នោះមិនថាអ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ្នកដទៃដោយរបៀបណានោះទេ ក៏អ្នកនឹងមិនធ្វើអ្វីតាមទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅដែរ តែអ្នកនឹងគិតគូរពីបន្ទុករបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងរស់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់វិញ។ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា តើមានមនុស្សប្រភេទនេះច្រើនប៉ុនណា? តើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយអ្នកដទៃ ពិតជាធម្មតាមែនដែរឬទេ? តើទំនាក់ទំនងទាំងនោះ ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋានអ្វីដែរ? តើនៅក្នុងខ្លួនអ្នក មានទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅច្រើនប៉ុនណា? តើអ្នកបានលះបង់ទស្សនវិជ្ជាទាំងនោះចោលហើយឬនៅ? ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចបង្វែរដួងចិត្តរបស់អ្នកទៅរកព្រះជាម្ចាស់បានទាំងស្រុងទេ នោះអ្នកមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ តែជាកម្មសិទ្ធិរបស់សាតាំងវិញ ហើយចុងក្រោយ អ្នកនឹងត្រឡប់ទៅរកសាតាំង ហើយអ្នកមិនស័ក្តិសមនឹងធ្វើជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ អ្នកត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ពិនិត្យពិច័យចំណុចទាំងនេះឱ្យល្អិតល្អន់ទើបបាន។

(ដកស្រង់ពី «ការបង្កើតទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ គឺពិតជាសំខាន់ខ្លាំងណាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០៩

ក្នុងការទទួលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ យ៉ាងហោចណាស់អ្នកត្រូវតែដោះស្រាយនូវបញ្ហានៃការមានទំនាក់ទំនងជាលក្ខណៈធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ បើសិនជាអ្នកមិនមានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះអត្ថន័យនៃជំនឿរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបាត់បង់។ ការបង្កើតទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់អាចបង្កើតបានទាំងស្រុងជាមួយនឹងចិត្តដែលស្ងប់ស្ងាត់ក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការមានទំនាក់ទំនងជាធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ មានន័យថា មិនមានការសង្ស័យ និងមិនបដិសេធកិច្ចការណាមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងអាចចុះចូលចំពោះកិច្ចការរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ វាមានន័យថា មានគោលបំណងត្រឹមត្រូវនៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយមិនរៀបចំគម្រោងផែនការផ្សេងៗសម្រាប់ខ្លួនឯង និងគិតគូរជាចម្បងពីអត្ថប្រយោជន៍នានារបស់គ្រួសារនៃព្រះជាម្ចាស់ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។ វាមានន័យថា ជាការទទួលយកការពិនិត្យពិច័យ និងស្ដាប់បង្គាប់តាមការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកត្រូវតែអាចរម្ងាប់ចិត្តខ្លួនឯងក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងគ្រប់ការដែលអ្នកធ្វើ។ បើទោះបីជាអ្នកមិនបានយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏អ្នកត្រូវតែបំពេញភារកិច្ច និងទំនួលខុសត្រូវផ្សេងៗរបស់អ្នកឱ្យបានល្អបំផុតទៅតាមសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន។ នៅពេលដែលបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបើកសម្តែងដល់អ្នក ចូរប្រតិបត្តិតាម នោះវានឹងមិនយឺតពេកនោះទេ។ នៅពេលដែលទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់បានត្រលប់ជាធម្មតា អ្នកក៏នឹងមានទំនាក់ទំនងជាធម្មតាជាមួយមនុស្សទាំងឡាយដែរ។ ដើម្បីកសាងទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ អ្វីគ្រប់យ៉ាងត្រូវតែសង់ឡើងពីលើគ្រឹះនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវតែអាចបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់បង្គាប់ អ្នកត្រូវតែមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ ហើយត្រូវតែស្វែងរកសេចក្តីពិតក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។ អ្នកត្រូវតែអនុវត្តសេចក្តីពិត ពេលដែលអ្នកយល់ ហើយមិនថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះអ្នកឡើយ អ្នកត្រូវតែអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ និងស្វែងរក ដោយមានដួងចិត្តដែលស្ដាប់បង្គាប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ដោយអនុវត្តបែបនេះ អ្នកនឹងអាចថែរក្សាទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ ទន្ទឹមនឹងគ្នានោះ ក្នុងពេលបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនឱ្យបានត្រឹមត្រូវ អ្នកក៏ត្រូវប្រាកដដែរថា អ្នកមិនធ្វើអ្វីដែលមិនផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតនៃរាស្ត្ររើសតាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមិននិយាយអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍ទៅបងប្អូនប្រុសស្រីនោះឡើយ។ យ៉ាងហោចណាស់ អ្នកមិនត្រូវធ្វើអ្វីដែលប្រឆាំងនឹងមនសិការរបស់ខ្លួន និងមិនត្រូវធ្វើអ្វីដែលគួរឱ្យអៀនខ្មាសឡើយ។ ជាពិសេស ចំពោះការណាដែលបះបោរ ឬប្រឆាំងព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនត្រូវធ្វើឡើយ ហើយអ្នកក៏មិនត្រូវធ្វើអ្វីដែលរំខានដល់កិច្ចការ ឬជីវិតនៃពួកជំនុំនោះដែរ។ ចូរប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសេចក្តីយុត្តិធម៌ និងសេចក្ដីគួរឱ្យគោរពក្នុងគ្រប់ការដែលអ្នកធ្វើ និងប្រាកដថា គ្រប់សកម្មភាពរបស់អ្នកបានជាទីគាប់ព្រះទ័យនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ បើទោះបីជាពេលខ្លះសាច់ឈាមខ្សោយ អ្នកត្រូវតែផ្តល់អាទិភាពដល់អត្ថប្រយោជន៍នៃគ្រួសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមុន ដោយមិនមានសេចក្តីលោភលន់ចំពោះផលចំណេញផ្ទាល់ខ្លួន ដោយមិនធ្វើអ្វីមួយអាត្មានិយម ឬគួរឱ្យស្អប់ ដោយឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯងឱ្យបានញឹកញាប់។ ធ្វើបែបនេះ អ្នកនឹងអាចរស់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ជាញឹកញាប់ ហើយទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ក៏នឹងក្លាយជាធម្មតាទាំងស្រុងដែរ។

ក្នុងគ្រប់ការដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើ អ្នកត្រូវតែពិនិត្យមើលថាតើអ្នកមានចេតនាត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? បើសិនជាអ្នកអាចប្រតិបត្តិតាមសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់គឺបានជាធម្មតា។ នេះគឺជាបទដ្ឋានជាអប្បបរមា។ ចូរក្រឡេកមើលពីចេតនារបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយបើសិនជាអ្នករកឃើញថា ចេតនាមិនត្រឹមត្រូវបានកកើតឡើងនោះ ចូរអ្នកបដិសេធវា ព្រមទាំងប្រតិបត្តិតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងបានប្រែជាមនុស្សម្នាក់ដែលត្រឹមត្រូវនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ដែលបង្ហាញថាទំនាក់ទំនងរបស់អ្នករាល់គ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់បានត្រលប់ជាធម្មតា ហើយថាគ្រប់ការដែលអ្នកធ្វើគឺសម្រាប់ជាប្រយោជន៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនសម្រាប់ខ្លួនអ្នកនោះទេ។ ក្នុងគ្រប់ការដែលអ្នកធ្វើ និងគ្រប់ការដែលអ្នកនិយាយ ចូររៀបចំចិត្តអ្នកឱ្យបានត្រឹមត្រូវ និងបានសុចរិតក្នុងគ្រប់សកម្មភាពរបស់អ្នក ព្រមទាំងមិនត្រូវបណ្ដោយតាមអារម្មណ៍របស់អ្នក ឬប្រព្រឹត្តតាមទំនើងចិត្តរបស់ខ្លួននោះដែរ។ ទាំងនេះគឺជាគោលការណ៍ដែលអ្នកជឿគ្រប់រូបក្នុងព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែប្រតិបត្តិខ្លួន។ ចំណុចតូចៗ អាចបង្ហាញពីចេតនា និងកិត្តិយសរបស់បុគ្គលម្នាក់ ដូច្នេះហើយ ដើម្បីឱ្យបុគ្គលម្នាក់នោះ អាចចូលក្នុងផ្លូវនៃការដែលត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដំបូងឡើយពួកគេត្រូវតែកែតម្រង់ចេតនា និងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយព្រះជាម្ចាស់ជាមុនសិន។ ទាល់តែដែលទំនាក់ទំនងរបស់់អ្នករាល់គ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ធម្មតានោះ ទើបអ្នកអាចត្រូវបានព្រះអង្គប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ទាល់តែដល់ពេលនោះទើបការដោះស្រាយ ការលួសកាត់ ការប្រៀនប្រដៅ និងការបន្សុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រេចបាននូវប្រសិទ្ធភាពរបស់ពួកវាតាមបំណងក្នុងខ្លួនអ្នករាល់គ្នា។ ការនេះអាចនិយាយបានថា បើសិនជាមនុស្សលោកអាចរក្សាព្រះជាម្ចាស់ក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេបាន និងមិនចង់បាននូវផលចំណេញផ្ទាល់ខ្លួន ឬគិតគូរតែពីអនាគតរបស់ខ្លួន (ក្នុងផ្នត់គំនិតខាងសាច់ឈាម) តែផ្ទុយទៅវិញ ចូរទ្រាំទ្រនូវបន្ទុកនៃការចូលមកក្នុងជីវិត ខិតខំឱ្យអស់ពីលទ្ធភាពដើម្បីដេញតាមសេចក្តីពិត និងចុះចូលចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនជាអ្នកអាចប្រតិបត្តិការនេះបាន នោះគោលដៅនានា ដែលអ្នកឆ្ពោះទៅរកនោះនឹងបានជាការត្រឹមត្រូវ ហើយទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រែក្លាយជាធម្មតា។ ការធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សម្នាក់បានត្រឹមត្រូវជាមួយព្រះជាម្ចាស់ អាចត្រូវបានហៅថា ជាជំហានដំបូងនៃការចូលទៅក្នុងការធ្វើដំណើរខាងព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សម្នាក់នោះ។ បើទោះបីជាវាសនារបស់មនុស្សស្ថិតក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ និងត្រូវបានកំណត់ទុកជាមុនដោយព្រះជាម្ចាស់ក្តី ព្រមទាំងមិនអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរដោយមនុស្សបាន ការដែលអ្នកអាចត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ឬទ្រង់អាចទទួលអ្នកបានឬក៏អត់ អាស្រ័យលើថាតើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នករាល់គ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ មានលក្ខណៈធម្មតាឫទេ។ ប្រហែលជាមានផ្នែកខ្លះនៃអ្នករាល់គ្នាដែលខ្សោយ ឬមិនស្តាប់បង្គាប់ ប៉ុន្តែនៅល្គឹកណាផ្នត់គំនិត និងចេតនារបស់អ្នកត្រឹមត្រូវ និងនៅល្គឹកណាទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ត្រឹមត្រូវ និងធម្មតា នោះអ្នកមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអាចត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាមិនមានទំនាក់ទំនងត្រឹមត្រូវជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទេនោះ ហើយព្រមទាំងប្រតិបត្តិសម្រាប់តែផលប្រយោជន៍ខាងសាច់ឈាម ឬសម្រាប់គ្រួសាររបស់អ្នក បើទោះបីអ្នកខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងណាក៏ដោយ នោះវានឹងមិនកើតផលផ្លែនោះទេ។ បើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នករាល់គ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានជាធម្មតា នោះគ្រប់ការដទៃទៀតនឹងបានសម្រេចជាមិនខាន។ ព្រះជាម្ចាស់មិនទតមើលលើអ្វីផ្សេងទៀតនោះទេ ក្រៅតែពីថាតើផ្នត់គំនិតរបស់អ្នកស្ថិតក្នុងសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នករាល់គ្នាត្រឹមត្រូវ ឬមិនត្រឹមត្រូវៈ អ្នករាល់គ្នាជឿលើអ្នកណា អ្នករាល់គ្នាជឿសម្រាប់ជាប្រយោជន៍របស់អ្នកណា និងហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាជឿ។ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាអាចមើលឃើញការទាំងនេះបានច្បាស់លាស់ និងប្រតិបត្តិជាមួយនឹងផ្នត់គំនិតដែលបង្ហាញបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ នោះអ្នកនឹងអាចធ្វើឱ្យមានការរីកចម្រើនក្នុងជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នា ព្រមទាំងបានធានាផងដែរថានឹងបានចូលក្នុងផ្លូវដែលត្រឹមត្រូវ។ បើសិនជាទំនាក់ទំនងរបស់អ្នករាល់គ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់មិនមានជាលក្ខណៈធម្មតាទេនោះ ហើយផ្នត់គំនិតនៃជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់វៀចវេ នោះការដទៃទៀតក៏ឥតប្រយោជន៍ដែរ ហើយបើទោះជាអ្នកប្រឹងជឿប៉ុនណាក៏ដោយ អ្នកនឹងមិនទទួលបានអ្វីនោះទេ។ ទាល់តែពេលដែលទំនាក់ទំនងរបស់អ្នករាល់គ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ប្រែជាធម្មតាប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកនឹងទទួលបានការកោតសរសើរពីទ្រង់ គឺនៅពេលអ្នកបោះបង់ចោលសាច់ឈាម បែរមកអធិស្ឋាន រងទុក្ខ ទ្រាំទ្រ ចុះចូល ជួយបងប្អូនប្រុសស្រី ចំណាយរបស់ផងនៃខ្លួនអ្នកបន្ថែមទៀតសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ។ល។ អ្វីដែលអ្នកធ្វើមានតម្លៃ និងមានសារៈសំខាន់ឬអត់ វាអាស្រ័យលើថាតើចេតនានិងផ្នត់គំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នាត្រឹមត្រូវឬអត់? នាពេលសព្វថ្ងៃនេះ មានមនុស្សជាច្រើនជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ប្រៀបដូចជាពួកគេផ្អៀងក្បាលពួកគេមកមើលនាឡិកាអ៊ីចឹង ផ្នត់គំនិតរបស់ពួកគេត្រូវបានបង្ខូច ហើយពួកគេត្រូវតែតម្រង់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវវិញដោយការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំណាមួយ។ បើសិនជាបញ្ហានេះត្រូវបានដោះស្រាយ គ្រប់យ៉ាងនឹងបានប្រសើរឡើង បើមិនដូច្នោះទេ គ្រប់យ៉ាងនឹងប្រែជាអសារឥតការ។ មនុស្សខ្លះមានអាកប្បកិរិយាត្រឹមត្រូវពេលមាន វត្តមានរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែនៅពីក្រោយខ្នងខ្ញុំ អ្វីទាំងអស់ដែលពួកគេធ្វើគឺទាស់នឹងខ្ញុំ។ នេះជាការបង្ហាញអំពីសេចក្តីទុច្ចរិត និងសេចក្តីបោកបញ្ឆោត ហើយមនុស្សប្រភេទនេះគឺជាបាវបម្រើរបស់សាតាំង ពួកគេគឺជាតំណាងមួយប្រភេទរបស់សាតាំងដែលមកដើម្បីសាកល្បងព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកជាមនុស្សត្រឹមត្រូវម្នាក់ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាអាចចុះចូលនឹងកិច្ចការ និងព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ។ នៅល្គឹកណាដែលអ្នករាល់គ្នាអាចហូបនិងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ នៅល្គឹកណាគ្រប់អ្វីដែលអ្នកធ្វើគឺគាប់ព្រះហឫទ័យនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកប្រព្រឹត្តខ្លួនដោយទៀងត្រង់ និងគួរឱ្យកោតសរសើរក្នុងគ្រប់ការដែលអ្នកធ្វើ នៅល្គឹកណាដែលអ្នកមិនប្រព្រឹត្តសេចក្តីដែលគួរអៀនខ្មាស ឬការដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិតអ្នកដទៃ និងនៅល្គឹកណាអ្នករស់នៅក្នុងពន្លឺ និងមិនអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនរបស់អ្នកត្រូវបានសាតាំងប្រើប្រាស់ទេនោះ នោះទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់គឺបានរៀបរយ។

(ដកស្រង់ពី «តើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានលក្ខណៈយ៉ាងណាដែរ?» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១០

ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់តម្រូវឱ្យអ្នកដាក់ចេតនា និងផ្នត់គំនិតរបស់អ្នកឱ្យបានរៀបរយ អ្នកត្រូវតែមានការយល់ដឹងដែលត្រឹមត្រូវ និងវិធីត្រឹមត្រូវក្នុងការប្រតិបត្តិតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្រប់បរិយាកាសដែលព្រះជាម្ចាស់រៀបចំ មនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើទីបន្ទាល់អំពីនោះ និងព្រះជាម្ចាស់ដ៏ជាក់ស្ដែង។ អ្នកមិនត្រូវប្រព្រឹត្តតាមគំនិតរបស់ខ្លួន ឬបង្កើតគម្រោងការណាមួយដោយខ្លួនឯងនោះទេ។ ទោះអ្នកធ្វើអ្វីក៏ដោយ អ្នកត្រូវតែស្វែងរកសេចក្តីពិត ហើយក្នុងឋានៈជាមនុស្សដែលត្រូវបានបង្កើតមក ចូរចុះចូលចំពោះកិច្ចការទាំងអស់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ បើសិនជាអ្នកប្រាថ្នាចង់បានការត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ព្រមទាំងបានចូលក្នុងផ្លូវជីវិតត្រឹមត្រូវ នោះចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែរស់នៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចូរកុំឱ្យប្រព្រឹត្តខុសគន្លងត្រឹមត្រូវ កុំតាមសាតាំង កុំអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងមានឱកាសក្នុងការធ្វើការរបស់វា និងកុំអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងប្រើប្រាស់អ្នករាល់គ្នាឱ្យសោះ។ អ្នកត្រូវតែថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នកដល់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង និងអនុញ្ញាតឱ្យព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រង់លើអ្នករាល់គ្នា។

តើអ្នកសុខចិត្តធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់សាតាំងឬទេ? តើអ្នកសុខចិត្តឱ្យសាតាំងកេងប្រវ័ញ្ចអ្នកឬទេ? តើអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយស្វែងរកទ្រង់ដើម្បីឱ្យអ្នកអាចត្រូវបានទ្រង់ប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ ឬដើម្បីឱ្យអ្នកក្លាយជាវត្ថុឆ្លុះបញ្ចាំងសម្រាប់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើអ្នកចង់បានជីវិតដ៏មានន័យ ដែលព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកអ្នក ឬចង់រស់នៅក្នុងជីវិតដែលទទេសូន្យ និងគ្មានតម្លៃ? តើអ្នកចង់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ ឬចង់ឱ្យសាតាំងកេងប្រវ័ញ្ច? តើអ្នកចង់ឱ្យព្រះបន្ទូលនិងសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់បំពេញអ្នក ឬចង់ឱ្យអំពើបាបនិងសាតាំងបំពេញអ្នក? ចូរពិចារណាអំពីរឿងទាំងនេះប្រកបដោយភាពប្រុងប្រយ័ត្នចុះ។ នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក អ្នកត្រូវតែយល់អំពីពាក្យសម្តីដែលអ្នកនិយាយ និងអ្វីដែលអ្នកធ្វើ ដែលអាចបង្កឱ្យមានភាពមិនប្រក្រតីនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នោះទើបអ្នកកែតម្រូវខ្លួនដើម្បីចូលទៅក្នុងឥរិយាបថដ៏ត្រឹមត្រូវ។ រាល់ពេលទាំងអស់ ចូរត្រួតពិនិត្យពាក្យសម្ដីរបស់អ្នក សកម្មភាពរបស់អ្នក ចលនានីមួយៗរបស់អ្នក ព្រមទាំងគំនិត និងយោបល់ទាំងអស់របស់អ្នក។ ចូរទទួលយកការយល់ឃើញដ៏សមស្របមួយ នៃសភាពពិតរបស់អ្នក ហើយចូលទៅក្នុងវិធីនៃកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ នេះគឺជាវិធីតែមួយគត់ ដើម្បីឱ្យមានទំនាក់ទំនងជាប្រក្រតីជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ តាមរយៈការវាយតម្លៃ ថាតើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានសភាពប្រក្រតីឬអត់ នោះអ្នកនឹងអាចកែតម្រូវគោលបំណងរបស់អ្នក យល់ពីសារជាតិពីធម្មជាតិ និងសារជាតិរបស់មនុស្ស និងយល់ពីខ្លួនឯងយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយការធ្វើដូច្នោះ នោះអ្នកនឹងអាចចូលទៅក្នុងបទពិសោធដ៏ពិត បោះបង់ខ្លួនឯងនៅក្នុងរបៀបពិត ហើយចុះចូលដោយចេតនា។ ស្របពេលដែលអ្នកមានបទពិសោធពាក់ព័ន្ធទៅនឹងថាតើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានសភាពប្រក្រតីឬអត់ នោះអ្នកនឹងរកឃើញឱកាសដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ និងអាចយល់ពីសភាពជាច្រើននៃកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អ្នកក៏នឹងអាចមើលធ្លុះល្បិចកលជាច្រើនរបស់សាតាំង និងអាចដឹងពីអំពើទុច្ចរិតរបស់វាផងដែរ។ មានតែផ្លូវនេះទេ ដែលដឹកនាំទៅកាន់ការត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ អ្នកកែតម្រូវទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកអាចចុះចូលចំពោះការរៀបចំរបស់ទ្រង់ទាំងស្រុង ហើយអ្នកក៏អាចចូលកាន់តែជ្រៅផងដែរទៅក្នុងបទពិសោធជាក់ស្ដែង ព្រមទាំងទទួលបានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកាន់តែច្រើនផងដែរ។ នៅពេលដែលអ្នកអនុវត្តការមានទំនាក់ទំនងជាប្រក្រតីជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ភាគច្រើន ភាពជោគជ័យនឹងត្រូវបានសម្រេចដោយការបោះបង់ចោលសាច់ឈាម និងតាមរយៈការសហការដ៏ពិតជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកគួរតែយល់ថា «បើគ្មានចិត្តប្រកបដោយការសហការទេ វាពិបាកក្នុងការទទួលបានកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ណាស់។ ប្រសិនបើសាច់ឈាមមិនទទួលការរងទុក្ខទេ នោះនឹងគ្មានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ប្រសិនបើវិញ្ញាណមិនតស៊ូទេ នោះសាតាំងនឹងមិនត្រូវបានធ្វើឱ្យអាម៉ាស់ឡើយ»។ ប្រសិនបើអ្នកអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងនេះ ហើយយល់អំពីពួកវាយ៉ាងលម្អិត នោះការយល់ឃើញនៃជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់ នឹងត្រូវបានកែតម្រូវ។ នៅក្នុងការអនុវត្តរបស់អ្នករាល់គ្នានាពេលបច្ចុប្បន្ន អ្នកត្រូវតែបដិសេធគំនិតនៃ «ការស្វែងរកនំប៉័ងដើម្បីបំពេញការអត់ឃ្លាន»។ អ្នកត្រូវតែបដិសេធគំនិតនៃ «គ្រប់យ៉ាងត្រូវបានបំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយមនុស្សមិនអាចអន្តរាគមន៍ឡើយ។» គ្រប់គ្នាដែលនិយាយដូច្នោះ គិតថា «មនុស្សអាចធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេចង់ធ្វើ ហើយនៅពេលដែលពេលវេលាមកដល់ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ មនុស្សមិនចាំបាច់ឃាត់ឃាំងសាច់ឈាម ឬសហការអ្វីឡើយ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺថា ពួកគេត្រូវបានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបណ្ដាលចិត្ត។» ការយល់ឃើញទាំងនេះ គឺមិនសមហេតុផលទាំងអស់។ ស្ថិតក្រោមស្ថានភាពបែបនេះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនអាចធ្វើកិច្ចការបានឡើយ។ គឺការយល់ឃើញប្រភេទនេះ ដែលរាំងស្ទះយ៉ាងខ្លាំងចំពោះកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ជារឿយៗ កិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ត្រូវទទួលបានតាមរយៈកិច្ចសហការរបស់មនុស្ស។ អ្នកដែលមិនសហការ ហើយមិនតាំងចិត្ត ប៉ុន្តែចង់សម្រេចបានការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យរបស់ពួកគេ ហើយទទួលបានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងការបំភ្លឺ ព្រមទាំងការស្រាយបំភ្លឺពីព្រះជាម្ចាស់ ពិតណាស់គឺមានគំនិតរវើរវាយ។ នេះគេហៅថា «ការបណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួន និងការលើកលែងទោសសាតាំង។» មនុស្សបែបនេះមិនមានទំនាក់ទំនងប្រក្រតីជាមួយព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នកគួរតែស្វែងរកការបើកសម្ដែង និងការបើកបង្ហាញជាច្រើននៃនិស្ស័យបែបសាតាំងនៅក្នុងខ្លួនអ្នក ហើយស្វែងរកការអនុវត្តនានាដែលអ្នកមាន ដែលផ្ទុយនឹងអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវនៅពេលនេះ។ ពេលនេះ តើអ្នកនឹងបោះបង់ចោលសាតាំងដែរឬទេ? អ្នកគួរតែទទួលយកទំនាក់ទំនងប្រក្រតីជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើសកម្មភាពដោយផ្អែកលើបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក្លាយជាមនុស្សថ្មីម្នាក់ជាមួយនឹងជីវិតថ្មីមួយ។ ចូរកុំរស់នៅក្នុងការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងកាលពីអតីតកាលឡើយ។ ចូរកុំស្ដាយក្រោយជ្រុលហួសហេតុពេក។ ត្រូវតែអាចក្រោកឈរឡើង ហើយសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងបំពេញភារកិច្ចណាដែលអ្នកត្រូវបំពេញ។ ធ្វើតាមរបៀបនេះ ទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់នឹងក្លាយជាប្រក្រតី។

(ដកស្រង់ពី «តើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានលក្ខណៈយ៉ាងណាដែរ?» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១១

ប្រសិនបើបន្ទាប់ពីអានព្រះបន្ទូលនេះ អ្នកគ្រាន់តែអះអាងថាអ្នកទទួលព្រះបន្ទូលទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែចិត្តរបស់អ្នកនៅមិនទាន់បានពាល់ចិត្តនៅឡើយ ហើយអ្នកមិនស្វះស្វែងធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានសភាពប្រក្រតីទេ នោះបញ្ជាក់ថា អ្នកមិនផ្ដល់សារៈសំខាន់លើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ វាបញ្ជាក់ថា ការយល់ឃើញរបស់អ្នកនៅមិនទាន់ត្រូវបានកែតម្រូវឡើយ ដោយបំណងរបស់អ្នកនៅមិនទាន់ត្រូវបានកំណត់ដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក និងនាំយកសិរីល្អថ្វាយទ្រង់នៅឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ បំណងរបស់អ្នកត្រូវបានកំណត់ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យអំពើទុច្ចរិតរបស់សាតាំងយកឈ្នះ និងដើម្បីសម្រេចគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។ មនុស្សបែបនេះមានចេតនាខុសឆ្គង និងមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវឡើយ។ មិនថាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូល ឬវិធីដែលទ្រង់មានបន្ទូលឡើយ មនុស្សបែបនេះនៅតែមិនអើពើទាល់តែសោះ ហើយមិនត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរសូម្បីតែបន្តិចឡើយ។ ចិត្តរបស់ពួកគេមិនកោតខ្លាច និងមិនអាម៉ាស់ឡើយ។ បុគ្គលបែបនេះ គឺជាមនុស្សភ្លើគ្មានវិញ្ញាណ។ ចូរអានព្រះសូរសៀងនីមួយៗ ហើយយកព្រះបន្ទូលនោះទៅអនុវត្ត ដរាបណាអ្នកយល់អំពីព្រះបន្ទូលទាំងនោះ។ ប្រហែលជាមានពេលដែលសាច់ឈាមរបស់អ្នកទន់ខ្សោយ ឬអ្នកមានសភាពបះបោរ ឬអ្នកទាស់ទទឹង។ មិនថាអ្នកបានប្រព្រឹត្តបែបណាកាលពីអតីតកាលឡើយ គឺវាមានលទ្ធផលតិចតួច ហើយវាមិនអាចរាំងស្ទះជីវិតរបស់អ្នកពីការមានភាពចាស់ទុំនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះឡើយ។ ដរាបណាអ្នកអាចមានទំនាក់ទំនងជាប្រក្រតីជាមួយព្រះជាម្ចាស់នៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ នោះនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹម។ ប្រសិនបើមានការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងអ្នករាល់ពេលដែលអ្នកអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកដទៃអាចប្រាប់ថា ជីវិតរបស់អ្នកបានផ្លាស់ប្ដូរកាន់តែប្រសើរជាងមុន នោះវាបង្ហាញថា ទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់នៅពេលនេះ គឺមានសភាពប្រក្រតី និងបញ្ជាក់ថា ទំនាក់ទំនងនោះត្រូវបានកែតម្រូវ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដោយផ្អែកលើការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងរបស់ពួកគេឡើយ។ នៅពេលដែលអ្នកបានយល់ និងបានដឹង ដរាបណាអ្នកអាចឈប់បះបោរ ឬឈប់ទាស់ទទឹង នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងនៅតែមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះអ្នក។ នៅពេលដែលអ្នកមានការយល់ដឹង និងតាំងចិត្តដើម្បីស្វះស្វែងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ នោះសភាពរបស់អ្នកនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នឹងក្លាយជាប្រក្រតី។ មិនថាអ្វីដែលអ្នកកំពុងធ្វើឡើយ ចូរពិចារណាដូចខាងក្រោម នៅពេលដែលអ្នកកំពុងធ្វើវា៖ តើព្រះជាម្ចាស់នឹងមានព្រះតម្រិះដូចម្ដេចនៅពេលដែលខ្ញុំធ្វើរឿងនេះ? តើវានឹងផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំឬទេ? តើវានឹងមានប្រយោជន៍ដល់កិច្ចការនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? មិនថានៅក្នុងការអធិស្ឋាន ការប្រកបគ្នា ការនិយាយស្ដី នៅក្នុងកិច្ចការ ឬនៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃឡើយ ចូរពិនិត្យមើលចេតនារបស់អ្នក ហើយត្រួតពិនិត្យថា តើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានសភាពប្រក្រតីឬអត់។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចយល់ពីចេតនា និងគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកទេ នោះនេះមានន័យថា អ្នកខ្វះការស្គាល់ខុសស្គាល់ត្រូវ ដែលបញ្ជាក់ថា អ្នកយល់បានតិចតួចអំពីសេចក្ដីពិត។ ប្រសិនបើអ្នកអាចយល់យ៉ាងច្បាស់ អំពីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ និងអាចយល់អ្វីៗតាមរយៈកែវឆ្លុះនៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដោយការឈរនៅខាងទ្រង់ នោះការយល់ឃើញរបស់អ្នកនឹងត្រឹមត្រូវ។ ដូច្នេះហើយ ការបង្កើតទំនាក់ទំនងដ៏ល្អជាមួយព្រះជាម្ចាស់ គឺមានសារៈសំខាន់បំផុតចំពោះអ្នកដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ គ្រប់គ្នាគួរតែចាត់ទុកការបង្កើតទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ជាកិច្ចការដ៏មានសារៈសំខាន់បំផុត និងជាព្រិត្តិការណ៍ដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ គ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកធ្វើ គឺត្រូវបានវាស់ស្ទង់តាមរយៈថាតើអ្នកមានទំនាក់ទំនងជាប្រក្រតីជាមួយព្រះជាម្ចាស់ឬអត់។ ប្រសិនបើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានសភាពប្រក្រតី ហើយចេតនារបស់អ្នកមានសភាពត្រឹមត្រូវ នោះចូរធ្វើសកម្មភាពចុះ។ ដើម្បីរក្សាទំនាក់ទំនងជាប្រក្រតីជាមួយព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនត្រូវខ្លាចការទទួលរងទុក្ខដោយការបាត់បង់ផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកឡើយ។ អ្នកមិនអាចអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងមានជ័យជម្នះ អ្នកមិនអាចអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងកាន់កាប់អ្នក ហើយអ្នកមិនអាចឱ្យសាតាំងធ្វើឱ្យអ្នកក្លាយជាមនុស្សឡប់ឡើយ។ ការមានចេតនាបែបនេះ គឺជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា ទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានសភាពប្រក្រតី ដោយមិនមែនដើម្បីប្រយោជន៍សាច់ឈាមឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គឺដើម្បីសន្ដិភាពនៃវិញ្ញាណ ដើម្បីទទួលបានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងដើម្បីបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដើម្បីចូលទៅក្នុងសភាពដ៏ត្រឹមត្រូវ អ្នកត្រូវតែបង្កើតទំនាក់ទំនងដ៏ល្អជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយកែតម្រូវការយល់ឃើញនៃជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់។ ការនេះគឺដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់អាចទទួលយកអ្នក និងដើម្បីឱ្យទ្រង់អាចបើកបង្ហាញផលផ្លែនៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នៅក្នុងអ្នក ព្រមទាំងបំភ្លឺនិងស្រាយបំភ្លឺអ្នកកាន់តែច្រើនជាងមុន។ នៅក្នុងវិធីនេះ អ្នកនឹងបានចូលទៅក្នុងវិធីដ៏ត្រឹមត្រូវ។ ចូរបន្តហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ចូរចូលទៅក្នុងវិធីនៃការធ្វើកិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ចូរធ្វើសកម្មភាពដោយផ្អែកលើការទាមទារនាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចូរកុំសង្កេតមើលអំពីវិធីសាស្រ្ដនៃការអនុវត្តដែលហួសសម័យ ចូរកុំតោងជាប់នឹងវិធីធ្វើអ្វីៗដែលចាស់គំរិល និងចូលទៅក្នុងវិធីធ្វើកិច្ចការនៃពេលបច្ចុប្បន្នឱ្យបានឆាប់តាមតែអាចធ្វើទៅបាន។ ដូច្នេះ ទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នឹងក្លាយជាប្រក្រតីទាំងស្រុង ហើយអ្នកនឹងបានចាប់ផ្ដើមនៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់។

(ដកស្រង់ពី «តើទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់មានលក្ខណៈយ៉ាងណាដែរ?» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១២

នៅពេលដែលមនុស្សទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើន នោះពួកគេទទួលបានការបំភ្លឺកាន់តែច្រើន ហើយពួកគេកាន់តែឃ្លាន និងស្រេកក្នុងការស្វះស្វែងរកឱ្យស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើន។ មានតែអ្នកដែលទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលមានសមត្ថភាពទទួលបានបទពិសោធកាន់តែខ្លាំងពូកែ និងកាន់តែជ្រាលជ្រៅ ហើយពួកគេគឺជាមនុស្សតែមួយក្រុមគត់ដែលជីវិតរបស់ខ្លួនអាចបន្តលូតលាស់ដូចជាផ្កាល្ង។ អស់អ្នកដែលស្វះស្វែងរកជីវិត គួរតែចាត់ទុកការនេះ ជាការងារពេញម៉ោងរបស់ខ្លួន។ ពួកគេគួរមានអារម្មណ៍ថា «បើគ្មានព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំមិនអាចរស់បានទេ បើគ្មានព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំមិនអាចសម្រេចអ្វីបានទេ បើគ្មានព្រះជាម្ចាស់ អ្វីៗទាំងអស់គឺទទេ។» ដូច្នេះ ពួកគេគួរតែមានការសម្រេចចិត្តផងដែរថា «បើគ្មានព្រះវត្តមានរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ នោះខ្ញុំនឹងមិនធ្វើអ្វីឡើយ ហើយបើការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមានឥទិ្ធពល នោះខ្ញុំក៏មិនចាំបាច់ធ្វើអ្វីៗដែរ។» ចូរកុំបណ្ដោយខ្លួនឱ្យសោះ។ បទពិសោធនៃជីវិត កើតចេញពីការបំភ្លឺ និងការណែនាំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាជាភាពស្ដែងជាក់ច្បាស់អំពីកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងប្រកបដោយជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នា។ អ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាគួរទាមទារពីខ្លួនឯងនោះគឺ «នៅពេលដែលពាក់ព័ន្ធនឹងបទពិសោធជីវិត ខ្ញុំមិនអាចលើកលែងឱ្យខ្លួនឯងបានឡើយ។»

ពេលខ្លះ នៅពេលដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមិនប្រក្រតី អ្នកបាត់បង់ព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទៅជាមិនអាចមានអារម្មណ៍ចំពោះព្រះជាម្ចាស់នៅពេលអ្នកអធិស្ឋាន។ វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចនៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ។ អ្នកគួរតែចាប់ផ្តើមស្វែងរកភ្លាមៗ។ បើអ្នកមិនស្វែងរកទេ ព្រះជាម្ចាស់នឹងឃ្លាតឆ្ងាយពីអ្នក ហើយអ្នកនឹងមិនមានព្រះវត្តមានរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត អ្នកនឹងមិនមានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ ក្នុងរយៈពេលមួយថ្ងៃ ពីរថ្ងៃ សូម្បីតែមួយខែ ឬពីរខែផង។ ក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះអ្នកប្រែទៅជាស្ពឹកយ៉ាងខ្លាំង ហើយអ្នកនឹងត្រូវជាប់ជាឈ្លើយរបស់សាតាំងម្តងទៀត រហូតដល់អ្នកមានសមត្ថភាពធ្វើសកម្មភាពគ្រប់បែបយ៉ាងបាន។ អ្នកលោភលន់ទ្រព្យសម្បត្តិ បោកបញ្ឆោតបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នក មើលខ្សែភាពយន្ត និងវីដេអូ លេងល្បែងម៉ាចុង ហើយថែមទាំងជក់បារី និងផឹកស៊ីដោយគ្មានវិន័យ។ ចិត្តរបស់អ្នកបានងាកចេញឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ អ្នកបានទៅតាមផ្លូវផ្ទាល់ខ្លួនដោយសម្ងាត់ ហើយអ្នកបានធ្វើការវិនិច្ឆ័យលើកិច្ចការបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយបំពាន។ ក្នុងករណីខ្លះ មនុស្សធ្លាក់ខ្លួនក្នុងកម្រិតទាបខ្លាំង ដែលធ្វើឱ្យពួកគេមិនមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀន ឬអាម៉ាស់ក្នុងការប្រព្រឹត្ដអំពើបាបនៃធម្មជាតិផ្លូវភេទ។ មនុស្សប្រភេទនេះត្រូវបានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបោះបង់ចោលបរិសុទ្ធ តាមពិតទៅ កិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគ្មានវត្តមាននៅក្នុងមនុស្សបែបនេះជាយូរមកហើយ។ មនុស្សម្នាក់អាចមើលឃើញពួកគេកាន់តែលិចលង់ជ្រៅទៅក្នុងសេចក្ដីពុករលួយ តែនៅពេលដែលដៃនៃអំពើអាក្រក់កាន់តែលាតសន្ធឹងវែងទៅៗប៉ុណ្ណោះ។ នៅចុងបញ្ចប់ ពួកគេបដិសេធអត្ថិភាពនៃផ្លូវដែលមានស្រាប់ ហើយត្រូវបានសាតាំងចាប់ជាឈ្លើយនៅពេលដែលពួកគេធ្វើបាប។ ប្រសិនបើអ្នករកឃើញថា អ្នកគ្រាន់តែមានព្រះវត្ដមានរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ តែខ្វះនូវកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះវាគឺជាស្ថានភាពដ៏គ្រោះថ្នាក់មួយដែលអាចកើតមានរួចទៅហើយ។ នៅពេលដែលអ្នកមិនអាចសូម្បីតែដឹងអំពីព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពេលនោះអ្នកជិតដល់ពេលស្លាប់ហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនប្រែចិត្តទេ នោះអ្នកនឹងវិលត្រឡប់ទៅសាតាំងវិញទាំងស្រុង ហើយអ្នកនឹងស្ថិតនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលត្រូវផាត់ចោល។ ដូច្នេះ នៅពេលអ្នករកឃើញថាអ្នកស្ថិតនៅក្នុងសភាពមួយដែលមានតែព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (អ្នកមិនធ្វើបាប អ្នកគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាន ហើយអ្នកមិនធ្វើអ្វីសោះទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់) ប៉ុន្តែអ្នកខ្វះនូវកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (នៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋាន អ្នកមិនមានអារម្មណ៍ពាល់ចិត្ត អ្នកមិនទទួលបាននូវការបំភ្លឺ ឬការយល់ដឹងជ្រួតជ្រាបទាល់តែសោះ នៅពេលដែលអ្នកហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកព្រងើយកន្ដើយចំពោះការហូប និងការផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនដែលមានការរីកចម្រើនអ្វីសោះក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ហើយអ្នកបានបាត់បង់ការបំភ្លឺដ៏អស្ចារ្យជាយូរមកហើយ) ក្នុងគ្រានោះ អ្នកត្រូវប្រយ័ត្នឱ្យបានច្រើន។ អ្នកមិនត្រូវបណ្ដោយខ្លួនឯងទេ អ្នកក៏មិនត្រូវផ្ដល់សេរីភាពចំពោះអត្តចរិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកទៀតឡើយ។ ព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចនឹងបាត់ទៅវិញនៅពេលណាមួយ។ នេះជាមូលហេតុដែលស្ថានភាពបែបនេះមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងបំផុត។ ប្រសិនបើអ្នករកឃើញថាខ្លួនឯងនៅក្នុងសភាពបែបនេះ សូមព្យាយាមបង្វែរអ្វីៗត្រលប់ក្រោយឱ្យបានឆាប់តាមដែលអ្នកអាចធ្វើបាន។ ដំបូង អ្នកគួរតែបន្លឺនូវសេចក្ដីអធិស្ឋានអំពីការប្រែចិត្ត ហើយទូលសុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់សម្ដែងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់មកលើអ្នកម្តងទៀត។ ចូរអធិស្ឋានឱ្យអស់ពីចិត្ត ហើយធ្វើឱ្យចិត្តអ្នកស្ងប់ស្ងៀមដើម្បីហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានច្រើន។ ជាមួយនឹងគ្រឹះនេះ អ្នកត្រូវចំណាយពេលឱ្យបានច្រើនថែមទៀតក្នុងការអធិស្ឋាន។ ចូរអ្នកខិតខំប្រឹងប្រែងច្រៀង អធិស្ឋាន ហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានទ្វេដង ហើយបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក។ នៅពេលដែលអ្នកស្ថិតក្នុងភាពទន់ខ្សោយបំផុត ចិត្តរបស់អ្នកងាយនឹងត្រូវសណ្ឋិតដោយសាតាំងខ្លាំងណាស់។ នៅពេលដែលការនោះកើតឡើង ចិត្តរបស់អ្នកនឹងត្រូវដាច់ចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយត្រលប់ទៅសាតាំងវិញ ខណៈនោះអ្នកនឹងស្ថិតនៅដោយគ្មានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ វាពិបាកទ្វេដងក្នុងការទទួលបានមកវិញនូវកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ វាជាការប្រសើរក្នុងការស្វែងរកកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ខណៈពេលដែលទ្រង់កំពុងគង់នៅជាមួយអ្នក ដែលនឹងអនុញ្ញាតឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រទាននូវការបំភ្លឺរបស់ទ្រង់បន្ថែមទៀតមកលើអ្នក និងមិនបណ្តាលឱ្យទ្រង់បោះបង់ចោលអ្នកឡើយ។ ការអធិស្ឋាន ការច្រៀងទំនុកតម្កើង ការបំពេញមុខងាររបស់អ្នក ហើយការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សុទ្ធតែធ្វើឡើងដើម្បីឱ្យសាតាំងគ្មានឱកាសធ្វើកិច្ចការរបស់វា និងដើម្បីឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចធ្វើការនៅក្នុងចិត្តអ្នកបាន។ ប្រសិនបើអ្នកមិនទទួលបានមកវិញនូវកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតាមរបៀបនេះទេ ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែរង់ចាំ នោះការទទួលបានមកវិញនូវកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមិនមានភាពងាយស្រួលទេ នៅពេលដែលអ្នកបានបាត់បង់ព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ លុះត្រាតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបណ្ដាលចិត្តអ្នកជាពិសេស ឬក៏ធ្វើឱ្យអ្នកជ្រួតជ្រាបច្បាស់ និងបំភ្លឺអ្នកជាពិសេស។ ទោះយ៉ាងនេះក៏ដោយ វាមិនមែនចំណាយពេលតែមួយថ្ងៃ ឬពីរថ្ងៃ ដើម្បីឱ្យសភាពរបស់អ្នកបានត្រលប់មកដូចដើមវិញនោះឡើយ។ ពេលខ្លះ សូម្បីតែប្រាំមួយខែហើយ ក៏មិនទាន់ត្រលប់ដូចដើមវិញដែរ។ ទាំងអស់នេះគឺដោយសារតែមនុស្សធូររលុងចំពោះខ្លួនឯងពេក មិនអាចឆ្លងកាត់រឿងរ៉ាវផ្សេងៗតាមរបៀបធម្មតាមួយ ដូច្នេះហើយបានជាត្រូវព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបោះបង់ចោល។ ទោះបីជាអ្នកទទួលបានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកវិញក៏ដោយ ក៏កិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចនៅតែមិនទាន់ច្បាស់សម្រាប់អ្នកនៅឡើយ ពីព្រោះអ្នកបានធ្លាក់ចុះឆ្ងាយក្នុងបទពិសោធជីវិតរបស់អ្នក ហាក់ដូចជាអ្នកបាននៅដាច់ឆ្ងាយរាប់ពាន់ម៉ាយអ៊ីចឹង។ តើនេះមិនមែនជារឿងដែលគួរឱ្យភ័យខ្លាចទេឬ? ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំសូមមានបន្ទូលប្រាប់ដល់មនុស្សបែបនេះថា វាមិនទាន់យឺតពេលទេក្នុងការប្រែចិត្តឥឡូវនេះ ប៉ុន្តែមានលក្ខខណ្ឌមួយគឺថា៖ អ្នកត្រូវតែខិតខំធ្វើកិច្ចការ ហើយមិនត្រូវខ្ជិលច្រអូសឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកដទៃអធិស្ឋានប្រាំដងក្នុងមួយថ្ងៃ អ្នកត្រូវអធិស្ឋានដប់ដង។ ប្រសិនបើអ្នកដទៃហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់រយៈពេលពីរម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ អ្នកក៏ត្រូវធ្វើដូច្នេះក្នុងរយៈពេលបួន ឬប្រាំមួយម៉ោងដែរ ហើយប្រសិនបើអ្នកដទៃស្តាប់ចំរៀងទំនុកតម្ដើងរយៈពេលពីរម៉ោង អ្នកត្រូវស្តាប់យ៉ាងហោចណាស់ឱ្យបានកន្លះថ្ងៃ។ ចូរមានចិត្តស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយគិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជារឿយៗ រហូតដល់អ្នកបានពាល់ចិត្ត រហូតដល់ចិត្តរបស់អ្នកត្រឡប់ទៅរកព្រះជាម្ចាស់វិញ ហើយអ្នកលែងហ៊ានឃ្លាតចេញឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ទៀត។ មានតែពេលនោះទេទើបការអនុវត្តរបស់អ្នកនឹងបង្កើតផលផ្លែ ហើយមានតែពេលនោះទេ ទើបអ្នកនឹងអាចស្ដារសភាពធម្មតារបស់អ្នកឱ្យដូចដើមវិញបាន។

(ដកស្រង់ពី «របៀបចូលទៅក្នុងសភាពធម្មតា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១៣

អ្នករាល់គ្នាទើបតែបានដើរលើចំណែកដ៏តូចមួយនៃផ្លូវជីវិតជាអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់បានដើរតាមផ្លូវត្រូវនៅឡើយទេ ដូច្នេះអ្នករាល់គ្នាស្ថិតនៅឆ្ងាយពីបទដ្ឋានរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅឡើយ។ ឥឡូវនេះ ឋានៈរបស់អ្នករាល់គ្នាមិនល្មមនឹងការទាមទាររបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ ដោយសារតែលក្ខណសម្បត្តិនិងធម្មជាតិពុករលួយរបស់អ្នករាល់គ្នា អ្នករាល់គ្នាតែងតែប្រព្រឹត្តចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះដោយធ្វេសប្រហែស។ អ្នកមិនប្រព្រឹត្តចំពោះកិច្ចការនេះ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ទេ។ នេះជាចំណុចខ្វះខាតដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ជាការពិតណាស់ គ្មាននរណាម្នាក់អាចដឹងច្បាស់ពីផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើរនោះឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាភាគច្រើន មិនយល់ពីផ្លូវនេះ ហើយមិនអាចមើលឃើញផ្លូវនេះច្បាស់លាស់នោះទេ។ លើសពីនេះទៅទៀត អ្នករាល់គ្នាភាគច្រើន មិនបានគិតខ្វល់ពីរឿងនេះទេ ហើយអ្នករឹតតែមិនយកចិត្តទុកដាក់លើរឿងនេះទៀត។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នានៅតែបន្តរស់នៅ ដោយមិនអើពើនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបែបនេះ នោះផ្លូវដែលអ្នករាល់គ្នាដើរ ក្នុងនាមជាអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ នឹងត្រូវអាសារបង់។ នេះគឺដោយសារតែអ្នករាល់គ្នាមិនបានធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង អស់ពីលទ្ធភាពរបស់ខ្លួន ដើម្បីព្យាយាមបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដោយសារតែអ្នករាល់គ្នាមិនសហការល្អជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ មិនមែនព្រះជាម្ចាស់មិនបានធ្វើកិច្ចការមកលើអ្នក ឬព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនបានពាល់ចិត្តអ្នកនោះទេ។ គឺដោយសារតែអ្នកធ្វេសប្រហែស រហូតដល់អ្នកមិនយកចិត្តទុកដាក់លើកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អ្នកត្រូវតែបង្វែរស្ថានភាពនេះភ្លាមៗ ហើយដើរតាមផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំមនុស្សលោក។ នេះគឺជាប្រធានបទគោល សម្រាប់ថ្ងៃនេះ។ «ផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំ» សំដៅទៅលើការទទួលការបំភ្លឺក្នុងវិញ្ញាណ មានចំណេះដឹងអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទទួលបានភាពច្បាស់លាស់នៅលើផ្លូវខាងមុខ អាចចូលទៅរកសេចក្តីពិតដោយសន្សឹមៗ និងមានចំណេះកាន់តែច្រើនអំពីព្រះជាម្ចាស់។ ជាបឋម ផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំមនុស្សលោក គឺជាផ្លូវឆ្ពោះទៅរកការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយមិនងាករេនិងការយល់ខុស ហើយអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវនោះ ក៏ដើរត្រង់ទៅមុខ។ ដើម្បីសម្រចបាននូវចំណុចនេះ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវធ្វើកិច្ចការឱ្យស្របនឹងព្រះជាម្ចាស់ ស្វែងរកផ្លូវដែលត្រឹមត្រូវដើម្បីអនុវត្ត ហើយដើរតាមផ្លូវដែលដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ កត្តានេះពាក់ព័ន្ធនឹងកិច្ចសហការពីខាងមនុស្សលោក៖ ពោលគឺអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើដើម្បីបំពេញតាមសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់ចង់បានពីអ្នករាល់គ្នា និងរបៀបដែលអ្នកត្រូវប្រព្រឹត្ដ ដើម្បីដើរនៅលើផ្លូវត្រូវនៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់។

ការបោះជំហានឆ្ពោះទៅលើផ្លូវដែលដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អាចនឹងមើលទៅហាក់ដូចជាស្មុគស្មាញ ប៉ុន្តែនៅពេលអ្នកយល់ច្បាស់ពីផ្លូវនៃការអនុវត្ត អ្នកនឹងឃើញថា វាកាន់តែងាយស្រួល។ ការពិតគឺថា មនុស្សមានសមត្ថភាពធ្វើគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់បានទាមទារពីពួកគេ មិនដូចជាទ្រង់កំពុងព្យាយាមបង្រៀនសត្វជ្រូកឱ្យហោះនោះទេ។ ក្នុងគ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់ ព្រះជាម្ចាស់ព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហារបស់មនុស្ស និងដោះស្រាយកង្វល់របស់ពួកគេ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែយល់អំពីរឿងនេះ សូមកុំយល់ខុសពីព្រះជាម្ចាស់ឱ្យសោះ។ មនុស្សត្រូវបានដឹកនាំ ស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅតាមផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើរ។ ដូចដែលបានរៀបរាប់ពីមុន អ្នកត្រូវតែថ្វាយដួងចិត្តរបស់អ្នកដល់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាតម្រូវការដែលត្រូវបំពេញជាមុន សម្រាប់ការដើរលើផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំ។ អ្នកត្រូវធ្វើដូចនេះដើម្បីចូលទៅផ្លូវដែលត្រូវ។ តើមនុស្សម្នាក់បំពេញកិច្ចការនៃការថ្វាយដួងចិត្តដល់ព្រះជាម្ចាស់ដោយបញ្ញាចិត្ត បានយ៉ាងដូចម្តេច? នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នករាល់គ្នា នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាស្គាល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអធិស្ឋានដល់ទ្រង់ គឺអ្នកធ្វើដោយប្រហែស អ្នកអធិស្ឋានដល់ព្រះជាម្ចាស់ ទាំងពេលអ្នកកំពុងធ្វើការ។ តើការនេះអាចត្រូវចាត់ទុកបានថាជាការថ្វាយដួងចិត្តដល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? អ្នកកំពុងគិតអំពីបញ្ហាគ្រួសារ ឬកិច្ចការខាងសាច់ឈាម។ អ្នកតែងតែមានគំនិតពីរ។ តើនេះអាចត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាការធ្វើឱ្យចិត្តស្ងប់ក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? នេះក៏ព្រោះតែដួងចិត្តរបស់អ្នកតែងតែជាប់រវល់នឹងកិច្ចការខាងក្រៅ ហើយមិនអាចវិលត្រឡប់ទៅរកព្រះជាម្ចាស់វិញបាន។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ឱ្យដួងចិត្តរបស់អ្នកមានភាពសុខសាន្តពិតប្រាកដនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកត្រូវតែធ្វើកិច្ចសហការ ដោយសម្បជញ្ញៈ។ នេះមានន័យថា អ្នករាល់គ្នានីមួយៗ ត្រូវតែមានពេលវេលាសម្រាប់ការថ្វាយបង្គំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ដែលជាពេលវេលាដែលអ្នកទុកមនុស្ស កម្មវិធីនានា និងរបស់ផ្សេងៗគ្នានៅដោយឡែក ហើយដាក់ដួងចិត្ត និងធ្វើឱ្យខ្លួនឯងស្ងប់ នៅចំពោះព្រះភក្រ្តនៃព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវរក្សាកំណត់ត្រារៀងៗខ្លួនអំពីការថ្វាយបង្គំផ្ទាល់ខ្លួន ដោយកត់ត្រាចំណេះដឹងរបស់ពួកគេអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងរបៀបដែលវិញ្ញាណរបស់ពួកគេត្រូវបានពាល់ចិត្ត មិនថាវាមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ ឬរាក់កំផែលនោះទេ។ មនុស្សគ្រប់គ្នា ត្រូវតែមានដួងចិត្តស្ងប់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះភក្រ្តនៃព្រះដោយមានស្មារតី។ ប្រសិនបើអ្នកអាចលះបង់មួយម៉ោង ឬពីរម៉ោងរាល់ថ្ងៃ សម្រាប់ជីវិតខាងវិញ្ញាណដ៏ពិតប្រាកដ នោះជីវិតរបស់អ្នកនៅថ្ងៃនោះនឹងមានអារម្មណ៍ថា មានខ្លឹមសារ ហើយដួងចិត្តអ្នកនឹងភ្លឺថ្លា ហើយមានភាពច្បាស់លាស់។ ប្រសិនបើអ្នករស់នៅក្នុងជីវិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណប្រភេទនេះ ជារៀងរាល់ថ្ងៃនោះ ដួងចិត្តអ្នកនឹងអាចត្រឡប់ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានកាន់តែច្រើន វិញ្ញាណអ្នកនឹងកាន់តែរឹងមាំទៅៗ ស្ថានភាពអ្នកនឹងប្រសើរឡើងឥតឈប់ឈរ អ្នកនឹងមានសមត្ថភាពកាន់តែច្រើន ក្នុងការដើរលើផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំ ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានពរកាន់តែច្រើនឡើងដល់អ្នក។ គោលបំណងនៃជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នករាល់គ្នា គឺដើម្បីទទួលបានវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដោយដឹងខ្លួន មិនមែនដើម្បីកាន់តាមច្បាប់ ឬធ្វើពិធីសាសនាទេ តែដើម្បីប្រព្រឹត្ដស្របតាម ព្រះជាម្ចាស់ដោយពិតប្រាកដ ដើម្បីលត់ដំខ្លួនអ្នកដោយពិតប្រាកដ នេះជាអ្វីដែលមនុស្សគួរធ្វើ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាគួរធ្វើបែបនេះ ដោយការប្រឹងប្រែងជាទីបំផុត។ កាលណាកិច្ចសហការរបស់អ្នកកាន់តែល្អ ហើយអ្នកកាន់តែខំប្រឹងប្ដូរផ្ដាច់ នោះចិត្តរបស់អ្នកនឹងកាន់តែអាចវិលមករកព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកនឹងអាចធ្វើឱ្យចិត្តអ្នកស្ងប់នៅចំពោះទ្រង់បានកាន់តែប្រសើរ។ គង់ដល់ពេលមួយ ព្រះជាម្ចាស់នឹងទទួលបានដួងចិត្តរបស់អ្នកទាំងស្រុង។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចបង្វែរ ឬចាប់យកដួងចិត្តអ្នកបានទេ ហើយអ្នកនឹងក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ ប្រសិនបើអ្នកដើរតាមផ្លូវនេះ នោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងត្រូវបានបង្ហាញដល់អ្នកគ្រប់ពេលវេលា ហើយបំភ្លឺអ្នកអំពីអ្វីៗទាំងអស់ ដែលអ្នកមិនយល់កត្តានេះ អាចសម្រេចបានតាមរយៈកិច្ចសហការរបស់អ្នក។ នេះជាមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់តែងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «អស់អ្នកដែលធ្វើស្របនឹងខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឱ្យរង្វាន់ទ្វេដង។» អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែមើលឃើញផ្លូវនេះឱ្យច្បាស់។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ដើរតាមផ្លូវដែលត្រឹមត្រូវ នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវតែធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ដើម្បីទទួលបានជីវិតខាងវិញ្ញាណ។ នៅពេលចាប់ផ្តើម អ្នកប្រហែលជាមិនអាចទទួលបានលទ្ធផលល្អ នៅក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រែងនេះទេ ប៉ុន្តែអ្នកមិនត្រូវបណ្ដោយឱ្យខ្លួនឯងរាថយ ឬដេកលង់លក់ក្នុងភាពអវិជ្ជមាននោះទេ អ្នកត្រូវតែខិតខំប្រឹងប្រែងបន្តទៀត! ពេលដែលអ្នករស់នៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណកាន់តែច្រើននោះ ដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងកាន់តែជាប់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែងតែយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហាទាំងនេះជានិច្ច តែងតែទ្រាំទ្របន្ទុកនេះជានិច្ច។ បន្ទាប់ពីនោះ សូមបង្ហាញការពិតពីខាងក្នុងរបស់អ្នកដល់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក។ ទូលទ្រង់ពីអ្វីដែលអ្នកចង់ធ្វើ អ្វីដែលអ្នកកំពុងគិត ការយល់ដឹង និងទស្សនៈរបស់អ្នកអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ចូរកុំលាក់អ្វីឱ្យសោះ សូម្បីតែបន្តិច! សូមហាត់រៀននិយាយពាក្យក្នុងចិត្តអ្នក និងបង្ហាញពីអារម្មណ៍ពិតរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើវានៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក សូមនិយាយចេញដោយពិតប្រាកដ។ នៅពេលអ្នកនិយាយតាមរបៀបនេះកាន់តែច្រើន នោះអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា អ្នកស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំង ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងទាញដួងចិត្តអ្នក ទៅកៀកនឹងទ្រង់កាន់ខ្លាំងដែរ។ នៅពេលរឿងនេះកើតឡើង អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា អ្នកស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ជាងនរណាៗទាំងអស់។ អ្នកនឹងមិនដែលឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ទោះបីមានបញ្ហាអ្វីក៏ដោយ។ ប្រសិនបើអ្នកអនុវត្តការថ្វាយបង្គំខ្លីបែបនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមិនយកវាចេញពីក្នុងចិត្ត តែចាត់ទុកវាថាជារឿងដែលមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងបំផុតក្នុងជីវិតអ្នកវិញ នោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងគង់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក។ នេះគឺជាអត្ថន័យនៃការដែលត្រូវបានពាល់ចិត្តដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ដួងចិត្តរបស់អ្នកហាក់ដូចជាត្រូវព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងជាប់ជានិច្ច ហាក់ដូចជាអ្វីដែលអ្នកស្រឡាញ់ តែងស្ថិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកជាប់ជានិច្ច។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចយកវាចេញពីអ្នកបានទេ។ នៅពេលរឿងនេះកើតឡើង ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាគង់នៅខាងក្នុងខ្លួនអ្នក ហើយមានទីអាស្រ័យមួយនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក។

(ដកស្រង់ពី «ជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា នាំមនុស្សមកលើផ្លូវត្រូវ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១៤

សេចក្ដីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ត្រូវការជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា ដែលជាគ្រឹះសម្រាប់មានបទពិសោធពីនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះម្ចាស់ ហើយឈានទៅរកការពិត។ តើសព្វថ្ងៃនេះ ការអនុវត្តនូវការអធិស្ឋាន ការចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់ ការច្រៀងបទទំនុកតម្កើង ការផ្ចង់ចិត្ត និងការជញ្ជឹងគិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នករាល់គ្នា មានតម្លៃស្មើនឹង «ជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា» ដែរឬទេ? គ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដឹងប្រាកដនោះទេ។ ជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា មិនត្រូវបានកំណត់ចំពោះការអនុវត្តន៍ដូចជាការអធិស្ឋាន ការច្រៀងទំនុកតម្កើង ការរួមចំណែកជីវិតក្នុងពួកជំនុំ និងការហូប និងការផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាទាក់ទងនឹងការរស់នៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបថ្មី និងរស់រវើក។ អ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺមិនមែនជារបៀបដែលអ្នកអនុវត្តនោះទេ ប៉ុន្តែជាផលផ្លែដែលចេញពីការអនុវត្តរបស់អ្នកវិញ។ មនុស្សភាគច្រើនជឿថាជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតាតម្រូវឱ្យមានការអធិស្ឋាន ការច្រៀងទំនុកតម្កើង ការហូបនិងការផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬការជញ្ជឹងគិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដោយមិនបានគិតថាតើការអនុវត្តបែបនោះពិតជាមានឥទ្ធិពល ឬនាំទៅរកការយល់ដឹងពិតប្រាកដឬយ៉ាងណានោះទេ។ មនុស្សទាំងនេះផ្តោតលើការធ្វើតាមនីតិវិធីបែបសើៗដោយមិនគិតពីលទ្ធផលរបស់ពួកគេនោះឡើយ។ ពួកគេគឺជាមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងពិធីតាមបែបសាសនា មិនមែនជាមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងព្រះវិហារទេ ហើយក្នុងចំពោមពួកគេ មានតិចណាស់ដែលជារាស្ត្រនៃនគរព្រះ។ ការអធិស្ឋាន ការច្រៀងទំនុកតម្កើង ការហូប និងការផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺគ្រាន់តែជាការធ្វើតាមក្រឹត្យក្រម ជាការដែលត្រូវបានធ្វើឡើងដោយការបង្ខិតបង្ខំ និងដើម្បីធ្វើតាមនិន្នាការប៉ុណ្ណោះ មិនមែនដោយឆន្ទៈ និងចេញពីចិត្តទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សដែលអធិស្ឋាន ឬច្រៀងសរសើរទាំងអស់នេះ ភាគច្រើនការខំប្រឹងប្រែងរបស់ពួកគេនឹងមិនទទួលបានផលផ្លែនោះទេ ដ្បិតអ្វីដែលពួកគេអនុវត្តគឺគ្រាន់តែជាវិន័យ និងពិធីតាមបែបសាសនាប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេពិតជាមិនបានអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ពួកគេផ្តោតតែទៅលើការនិយាយបង្វែរទៅតាមរបៀបដែលពួកគេអនុវត្ត ហើយពួកគេចាត់ទុកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាវិន័យដែលត្រូវដើរតាម។ មនុស្សបែបនេះមិនយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីអនុវត្តតាមទេ។ ពួកគេគ្រាន់តែបំពេញសាច់ឈាមរបស់ពួកគេ ហើយសម្តែងឱ្យមនុស្សផ្សេងទៀតបានឃើញប៉ុណ្ណោះ។ វិន័យ និងពិធីសាសនាទាំងនេះសុទ្ធតែមានដើមកំណើតពីមនុស្ស មិនមែនមកពីព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនប្រកាន់តាមវិន័យនានាទេ ហើយក៏មិនត្រូវស្ថិតនៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យណាមួយដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញព្រះអង្គធ្វើការថ្មីៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសម្រេចនូវការងារជាក់ស្តែង។ ដូចជាមនុស្សនៅក្នុងព្រះវិហារ Three-self Church ដែលដាក់កម្រិតខ្លួនឯងក្នុងការអនុវត្ត ដោយការចូលរួមក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំពេលព្រឹកជារៀងរាល់ថ្ងៃ ថ្វាយនូវការអធិស្ឋានពេលល្ងាច និងការអធិស្ឋានអរព្រះគុណនៅមុនពេលបរិភោគអាហារ និងថ្វាយការអរព្រះគុណក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។ មិនថាពួកគេធ្វើច្រើនប៉ុនណា និងធ្វើយូរប៉ុនណានោះទេ ពួកគេនឹងមិនមានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ។ នៅពេលដែលមនុស្សរស់នៅក្រោមវិន័យនានា ហើយឱ្យចិត្តរបស់ពួកគេផ្តោតលើវិធីសាស្រ្តនៃការអនុវត្តន៍ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនអាចធ្វើការបានឡើយ ពីព្រោះចិត្តរបស់ពួកគេត្រូវបានត្រួតត្រាដោយវិន័យ និងសញ្ញាណនានារបស់មនុស្ស។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចធ្វើអន្តរាគមន៍ និងធ្វើការលើពួកគេបានទេ ហើយពួកគេអាចត្រឹមបន្តរស់នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃក្រឹត្យវិន័យប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សបែបនេះ គឺមិនអាចទទួលបាននូវការសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់ជារៀងរហូត។

ជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា គឺជាជីវិតដែលរស់នៅចំពោះព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលអធិស្ឋាន មនុស្សម្នាក់អាចធ្វើឱ្យចិត្តរបស់ខ្លួនស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយតាមរយៈការអធិស្ឋាន ពួកគេអាចស្វែងរកបាននូវការបំភ្លឺរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ។ តាមរយៈការហូប និងការផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សអាចទទួលបាននូវការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ និងកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីកិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេក៏អាចទទួលបាននូវការអនុវត្តតាមរបៀបថ្មី ហើយនឹងមិនប្រកាន់ខ្ជាប់នូវរបៀបចាស់នោះឡើយ។ អ្វីដែលពួកគេអនុវត្តគឺសុទ្ធតែដើម្បីទទួលបាននូវការរីកចម្រើនក្នុងជីវិត។ ដូចជាការអធិស្ឋានដែរ វាមិនមែនជារឿងដែលទាក់ទងនឹងការនិយាយនូវពាក្យសំដីពីរោះៗប៉ុន្មានម៉ាត់នោះទេ ឬការសម្រក់ទឹកភ្នែកនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីបង្ហាញពីការជំពាក់គុណរបស់អ្នកនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គោលបំណងនៃការអធិស្ឋាន គឺដើម្បីហ្វឹកហ្វឺនខ្លួនឯងពីរបៀបប្រើវិញ្ញាណ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់បានស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ បង្វឹកបង្វឺនខ្លួនឯងឱ្យស្វែងរកនូវការណែនាំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងគ្រប់បញ្ហាទាំងអស់ យ៉ាងនោះនឹងធ្វើឱ្យចិត្តរបស់គេអាចទទួលបានពន្លឺថ្មីដ៏ស្រស់ស្រាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយដើម្បីកុំឱ្យទៅជាមនុស្សអសកម្ម និងខ្ជិលច្រអូស ហើយអាចដើរលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវក្នុងការអនុវត្ដតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សព្វថ្ងៃមនុស្សភាគច្រើនផ្តោតទៅលើវិធីសាស្រ្តនៃការអនុវត្ត ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានធ្វើបែបនោះដើម្បីស្វែងរកសេចក្តីពិត និងទទួលបាននូវការរីកចម្រើនក្នុងជីវិតនោះទេ។ នេះហើយជាចំណុចដែលពួកគេបានវង្វេងផ្លូវ។ ក៏មានពួកគេមួយចំនួនដែលមានសមត្ថភាពអាចទទួលបាននូវពន្លឺថ្មីដែរ ប៉ុន្តែវិធីសាស្ត្រនៃការអនុវត្តរបស់ពួកគេមិនបានផ្លាស់ប្តូរនោះទេ។ ពួកគេយកសញ្ញាណសាសនាចាស់ៗរបស់ខ្លួនមកជាមួយ ខណៈដែលពួកគេកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំទទួលនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅថ្ងៃនេះ ដូច្នេះ អ្វីដែលពួកគេទទួលបាន គឺនៅតែជាគោលលទ្ធិដែលត្រូវបានលាបពណ៌ដោយសញ្ញាណរបស់សាសនា។ ពួកគេមិនទទួលបាននូវពន្លឺនៃពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ។ ជាលទ្ធផល ការអនុវត្តរបស់ពួកគេគឺមានស្នាមប្រឡាក់។ ពួកគេយកការអនុវត្តចាស់ដដែលៗមកដាក់នៅក្នុងការវេចខ្ចប់ថ្មី។ ទោះជាពួកគេអាចអនុវត្តបានល្អយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពួកគេជាមនុស្សមានពុតដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ដឹកនាំមនុស្សក្នុងការធ្វើនូវកិច្ចការថ្មីៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយទាមទារឱ្យពួកគេទទួលបាននូវការចេះដឹងថ្មី និងការយល់ដឹងថ្មី ហើយតម្រូវឱ្យពួកគេមិនធ្វើតាមរបៀបចាស់ និងដដែលៗទៀត។ ប្រសិនបើអ្នកបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែរបៀបនៃការអនុវត្តរបស់អ្នកមិនមានការផ្លាស់ប្តូរទាល់តែសោះ ហើយប្រសិនបើអ្នកនៅតែខ្វល់ខ្វាយ និងរវល់តែរឿងខាងក្រៅ មិនមានចិត្តស្ងប់នាំទៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីរីករាយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គទេ នោះអ្នកនឹងមិនទទួលបានអ្វីទាំងអស់។ ពេលនិយាយដល់ការទទួលយកកិច្ចការថ្មីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើអ្នកមិនធ្វើផែនការផ្សេងៗគ្នា មិនចាប់ផ្ដើមការអនុវត្តតាមវិធីថ្មី ហើយមិនដេញតាមការយល់ដឹងថ្មីណាមួយទេ តែផ្ទុយទៅវិញបែរជានៅតែប្រកាន់តាមរបៀបចាស់ ហើយទទួលបានតែពន្លឺថ្មីតិចតួច ដោយគ្មានការផ្លាស់ប្តូររបៀបនៃការអនុវត្តរបស់អ្នក ដូច្នេះ មនុស្សដូចជាអ្នកនេះ ស្ថិតនៅក្នុងអូរនេះតែឈ្មោះប៉ុណ្ណោះ។ តាមពិតពួកគេជាពួកផារិស៊ីខាងឯសាសនាដែលនៅខាងក្រៅរង្វង់នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។

(ដកស្រង់ពី «ទាក់ទងទៅនឹងជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១៥

ដើម្បីរស់នៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា មនុស្សម្នាក់ត្រូវតែអាចទទួលបាននូវពន្លឺថ្មីជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងស្វែងរកការយល់ដឹងដ៏ពិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សម្នាក់ត្រូវតែមើលឃើញសេចក្តីពិតឱ្យបានច្បាស់ រកវិធីដើម្បីអនុវត្តក្នុងគ្រប់បញ្ហាទាំងអស់ ស្វែងរកនូវសំនួរថ្មីៗតាមរយៈការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងដឹងពីភាពមិនគ្រប់គ្រាន់របស់ខ្លួន ដើម្បីឱ្យគេមានដួងចិត្តមួយដែលប្រាថ្នាចង់បាន និងចង់ស្វែងរក ដែលជំរុញផ្នែកទាំងអស់របស់ខ្លួនឱ្យឆ្ពោះទៅមុខ ហើយយ៉ាងនោះ គេអាចនៅដោយស្ងាត់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានគ្រប់ពេលវេលា ដោយខ្លាចតាមមិនទាន់។ មនុស្សម្នាក់ដែលមានដួងចិត្តប្រាថ្នាចង់បាន និងចង់ស្វែងរកបែបនេះ ជាអ្នកដែលនៅតែបន្តមានចិត្តចង់ទទួលបាននូវច្រកចូល គឺស្ថិតនៅក្នុងផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនៃជីវិតខាងវិញ្ញាណហើយ។ អស់អ្នកណាដែលត្រូវព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពាល់ចិត្ត ដែលមានបំណងចិត្តចង់ធ្វើការបានកាន់តែប្រសើរ ដែលសុខចិត្តដេញតាមការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ពីសារព្រះជាម្ចាស់ ដែលទន្ទឹងចង់បានការយល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ កដែលមិនដេញតាមអ្វីដែលហួសពីវិស័យធម្មជាតិ តែជាអ្នកហានលះបង់ពិតប្រាកដ ជាអ្នកដែលពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាអ្នកដែលពិតជាបានទទួលនូវច្រកចូល ដែលនឹងធ្វើឱ្យបទពិសោធរបស់ពួកគេកាន់តែមានលក្ខណៈពិតប្រាកដ និងជាក់លាក់ ជាអ្នកដែលមិនដេញតាមពាក្យសំដីឥតប្រយោជន៍ និងគោលលទ្ធិ ឬមិនដេញតាមអារម្មណ៍នៃការអស្ចារ្យ ជាអ្នកដែលមិនគោរពថ្វាយបង្គំបុគ្គលិកលក្ខណៈអស្ចារ្យណាមួយនោះឡើយហើយមនុស្សទាំងនេះ គឺជាមនុស្សដែលបានចូលទៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេធ្វើ គឺដើម្បីទទួលបានការរីកចម្រើនបន្ថែមទៀតនៅក្នុងជីវិត ធ្វើឱ្យពួកគេស្រស់ថ្លា និងរស់រវើកក្នុងវិញ្ញាណ ហើយពួកគេតែងតែអាចទទួលបាននូវច្រកចូលយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ពួកគេចាប់ផ្តើមយល់ពីសេចក្តីពិត ហើយចូលទៅក្នុងជីវិតដ៏ពិតបន្ដិចម្ដងៗ។ អ្នកដែលមានជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា រកឃើញនូវការរំដោះ និងសេរីភាពខាងវិញ្ញាណជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយពួកគេអាចអនុវត្តនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយសេរី ដើម្បីគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់នេះ ការអធិស្ឋានគឺមិនធ្វើឡើងជាផ្លូវការ ឬមាននីតិវិធីអ្វីទេ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកគេអាចរក្សាជំហានរបស់ពួកគេជាមួយនឹងពន្លឺថ្មី។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សហ្វឹកហ្វឺនខ្លួនឯងដើម្បីឱ្យចិត្តរបស់ពួកគេស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយចិត្តរបស់ពួកគេពិតជាអាចស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់មែន ដោយមិនមាននរណាម្នាក់រំខានពួកគេបានឡើយ។ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ព្រឹត្តិការណ៍ណាមួយ ឬវត្ថុណាមួយអាចរារាំងដល់ជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតារបស់ពួកគេបានឡើយ។ ការហ្វឹកហ្វឺនបែបនេះ គឺបានរំពឹងទុកថាបានទទួលនូវលទ្ធផល មិនមែនរំពឹងទុកថានឹងធ្វើឱ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តតាមច្បាប់នោះទេ។ ការអនុវត្តន៍នេះគឺមិនមែននិយាយអំពីការអនុវត្តតាមច្បាប់នោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញគឺជាលើកកម្ពស់ការរីកចម្រើននៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្ស។ ប្រសិនបើអ្នកមើលឃើញថាការអនុវត្តនេះគ្រាន់តែជាវិធានដែលត្រូវធ្វើតាមច្បាប់ នោះជីវិតរបស់អ្នកនឹងមិនដែលផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ អ្នកប្រហែលជាបានចូលរួមនៅក្នុងការអនុវត្តដូចគ្នានឹងអ្នកដទៃដែរ ប៉ុន្តែខណៈដែលនៅទីបំផុតពួកគេអាចបោះជំហានទាន់កិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អ្នកបែរជាត្រូវបានផាត់ចោលពីរង្វង់នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ តើអ្នកមិនមែនកំពុងបញ្ឆោតខ្លួនឯងទេឬ? គោលបំណងនៃពាក្យទាំងនេះ គឺដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សមានចិត្តស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីបង្វែរចិត្តរបស់ពួកគេទៅឯព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលនៅក្នុងពួកគេអាចនឹងគ្មានឧបសគ្គ ហើយអាចនឹងបង្កើតផលបាន។ មានតែរបៀបនោះទេ ទើបមនុស្សអាចធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។

(ដកស្រង់ពី «ទាក់ទងទៅនឹងជីវិតខាងវិញ្ញាណបែបធម្មតា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១៦

អ្នករាល់គ្នាមិនឱ្យតម្លៃសំខាន់ទៅលើការអធិស្ឋាននៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។ មនុស្សមិនអើពើនឹងរឿងអធិស្ឋាន។ ការអធិស្ឋានធ្លាប់ជាកិច្ចការបង្រ្គប់កិច្ច ដោយមនុស្សគ្រាន់តែចូលទៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ អធិស្ឋានឱ្យតែបានៗប៉ុណ្ណោះ។ គ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់បានថ្វាយដួងចិត្តរបស់គេទាំងស្រុងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងបានចូលនៅក្នុងការអធិស្ឋានដ៏ពិតជាមួយព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ មនុស្សបានអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ តែនៅពេលណាដែលគេមានបញ្ហាប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ តើអ្នកធ្លាប់បានអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដហើយឬនៅ? តើធ្លាប់មានពេលណាមួយដែលអ្នកបានយំសោកសៅឈឺចាប់ នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើធ្លាប់មានពេលណាមួយ ដែលអ្នកបានស្គាល់ខ្លួនឯងនៅចំពោះទ្រង់ដែរឬទេ? តើអ្នកធ្លាប់មានការអធិស្ឋានឥតលាក់លៀមជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ការអធិស្ឋានកើតចេញពីទម្លាប់។ បើអ្នកមិនអធិស្ឋានតាមធម្មតានៅឯផ្ទះផង នោះអ្នកនឹងគ្មានផ្លូវអធិស្ឋាននៅឯពួកជំនុំឡើយ ហើយបើអ្នកមិនអធិស្ឋានតាមធម្មតានៅក្នុងក្រុមតូចផង នោះអ្នកក៏នឹងគ្មានសមត្ថភាពណាទៅអធិស្ឋាននៅក្នុងក្រុមជំនុំធំបានដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់ជាទៀងទាត់ ឬសញ្ជឹងគិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផង លុះដល់ពេលអធិស្ឋាន នោះអ្នកនឹងគ្មានអ្វីដែលត្រូវនិយាយឡើយ ហើយបើទោះជាអ្នកអធិស្ឋានមែន ក៏អ្នកនឹងគ្រាន់តែអធិស្ឋានឱ្យតែរួចពីមាត់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែវានឹងមិនមែនជាការអធិស្ឋានដ៏ពិតឡើយ។

តើអ្វីទៅជាការអធិស្ឋានដ៏ពិត? ការអធិស្ឋានដ៏ពិត គឺជាការទូលប្រាប់ព្រះជាម្ចាស់នូវអ្វីដែលមាននៅខាងក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ជាការសន្ទនា និងជាការទំនាក់ទំនងដោយអារម្មណ៍ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលអ្នកយល់អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ជាការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយព្រះតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ជាអារម្មណ៍ស្និទ្ធស្នាលជាមួយនឹងព្រះជាពិសេស ជាអារម្មណ៍ដឹងថា ទ្រង់គង់នៅពីមុខអ្នក ហើយជាការជឿថា អ្នកមានអ្វីមួយចង់ទូលទៅកាន់ទ្រង់។ ដួងចិត្តរបស់អ្នកមានអារម្មណ៍ពេញដោយពន្លឺ ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏ពេញដោយព្រះទ័យស្រឡាញ់។ អ្នកមានអារម្មណ៍ជំរុញចិត្តយ៉ាងពិសេស ហើយតាមរយៈការស្ដាប់អ្នក បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ស្កប់ចិត្ត។ ពួកគេនឹងមានអារម្មណ៍ថា ពាក្យដែលអ្នកនិយាយ គឺជាពាក្យដែលស្ថិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេ ជាពាក្យដែលគេចង់និយាយ គឺដូចជាសម្ដីដែលអ្នកនិយាយជំនួសពួកគេដូច្នោះដែរ។ នេះហើយជាអត្ថន័យនៃការអធិស្ឋានដ៏ពិតប្រាកដ។ ក្រោយពេលអ្នកបានចូលនៅក្នុងការអធិស្ឋានដ៏ពិត នោះដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងមានសេចក្តីសុខសាន្ត និងស្គាល់សេចក្តីស្កប់ចិត្ត។ កម្លាំងក្នុងការស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ អាចមានកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា នៅក្នុងជីវិតនេះ គ្មានអ្វីមួយដែលមានតម្លៃ ឬសំខាន់ជាងការស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ រាល់សេចក្តីទាំងនេះសុទ្ធតែបញ្ជាក់ថា ការអធិស្ឋានរបស់អ្នកមានប្រសិទ្ធភាព។ តើអ្នកធ្លាប់បានអធិស្ឋានបែបនេះដែរឬទេ?

ចុះចំណែកខ្លឹមសារនៃការអធិស្ឋានវិញ? ការអធិស្ឋានរបស់អ្នក គួរតែដំណើរការមួយជំហានម្ដងៗ ស្របជាមួយសភាពពិតនៃដួងចិត្តរបស់អ្នក និងកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អ្នកចាប់ផ្ដើមមានទំនាក់ទំនងស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ និងយល់អំពីអ្វីដែលទ្រង់តម្រូវពីមនុស្ស។ នៅពេលដែលអ្នកចាប់ផ្ដើមទម្លាប់នៃការអធិស្ឋាន ជាដំបូង ចូរថ្វាយដួងចិត្តរបស់អ្នកទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ជាមុនសិន។ ចូរកុំប៉ុនប៉ងចង់យល់ពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ពោលគឺសូមព្យាយាមនិយាយតែពាក្យដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកទូលដល់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ គឺបានហើយ។ នៅពេលដែលអ្នកចូលមកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ចូរនិយាយបែបនេះវិញ៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ថ្ងៃនេះ ទូលបង្គំសូមទទួលស្គាល់ថា ទូលបង្គំធ្លាប់មិនស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់។ ទូលពិតជាមនុស្សពុករលួយ និងគួរឱ្យស្អប់។ ទូលបង្គំចំណាយជីវិតរបស់ទូលបង្គំចោលរហូតមក។ ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ ទូលបង្គំនឹងរស់នៅសម្រាប់ទ្រង់។ ទូលបង្គំនឹងរស់នៅជាជីវិតដ៏មានអត្ថន័យ ហើយទូលបង្គំនឹងបំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ សូមឱ្យព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ធ្វើការនៅក្នុងទូលបង្គំជានិច្ច ដោយបន្ដស្រាយបំភ្លឺ និងពន្យល់ដល់ទូលបង្គំ។ សូមឱ្យទូលបង្គំធ្វើបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំ និងលាន់កងរំពងនៅចំពោះទ្រង់។ សូមឱ្យសាតាំងមើលឃើញសិរីល្អរបស់ទ្រង់ ទីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ និងភស្តុតាងពីជ័យជម្នះរបស់ទ្រង់ ដែលស្ដែងចេញនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកយើង។» នៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋានបែបនេះ នោះដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានរំដោះឱ្យមានសេរីភាពទាំងស្រុងមិនខាន។ ដោយបានអធិស្ឋានបែបនេះ នោះដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងកាន់តែមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយបើអ្នកអាចអធិស្ឋានបែបនេះឱ្យបានញឹកញាប់ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើការនៅក្នុងអ្នកជាក់ជាមិនខាន។ បើអ្នកតែងតែអំពាវនាវទៅរកព្រះជាម្ចាស់តាមរបៀបនេះ ហើយធ្វើការតាំងចិត្តដ៏មោះមុតចំពោះទ្រង់ គង់មានថ្ងៃមួយ ការតាំងចិត្តរបស់អ្នក ក្លាយជារឿងដ៏សមគួរទទួលនៅចំពោះព្រះ ជាពេលដែលដួងចិត្ត និងជីវិតរបស់អ្នកទាំងស្រុងត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក ហើយទីបំផុត អ្នកក៏ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។ សម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ការអធិស្ឋាន គឺជាកិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុត។ នៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋាន ហើយអ្នកទទួលបានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងពាល់ចិត្តរបស់អ្នក ហើយកម្លាំងក្នុងការស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ នឹងដុះឡើងមិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអធិស្ឋានដោយចេញពីចិត្តទេ ប្រសិនបើអ្នកមិនបើកចិត្ត ដើម្បីទំនាក់ទំនងស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងគ្មានផ្លូវធ្វើការនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកឡើយ។ ក្រោយពេលបានអធិស្ឋាន និងបាននិយាយពាក្យពីដួងចិត្តរបស់អ្នក ហើយបើព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ មិនបានចាប់ផ្ដើមកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយអ្នកមិនបានទទួលការបណ្ដាលចិត្តទេ នោះការនេះបង្ហាញថា ដួងចិត្តរបស់អ្នកខ្វះនូវភាពស្មោះត្រង់ សម្ដីរបស់អ្នកគ្មានការពិត និងនៅតែមិនបរិសុទ្ធ។ ក្រោយពេលអធិស្ឋានហើយ បើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ស្កប់ចិត្ត នោះការអធិស្ឋានរបស់អ្នកត្រូវបានព្រះទទួលយក ហើយព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ កំពុងតែធ្វើការនៅក្នុងអ្នកហើយ។ ក្នុងនាមជាបុគ្គលម្នាក់ដែលបម្រើនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនអាចរស់នៅដោយគ្មានការអធិស្ឋានបានឡើយ។ បើអ្នកមើលឃើញថា ទំនាក់ទំនងដ៏ស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ជាអ្វីមួយដែលមានអត្ថន័យ និងមានតម្លៃ តើអ្នកអាចបោះបង់ចោលការអធិស្ឋានបានដែរឬទេ? គ្មាននរណាម្នាក់អាចរស់នៅដោយគ្មានទំនាក់ទំនងដ៏ស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះឡើយ។ បើគ្មានការអធិស្ឋាន អ្នករស់នៅក្នុងសាច់ឈាម ជាប់ចំណងនឹងសាតាំង។ បើគ្មានការអធិស្ឋានដ៏ពិតទេ នោះអ្នករស់នៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃសេចក្តីងងឹតហើយ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា បងប្អូនប្រុសស្រីអាចចូលក្នុងការអធិស្ឋានដ៏ពិតជារៀងរាល់ថ្ងៃចុះ។ ការនេះមិនមែនជាការកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យឡើយ ប៉ុន្តែវាជាការសម្រេចនូវលទ្ធផលដ៏ជាក់លាក់មួយវិញ។ តើអ្នកព្រមលះបង់ដំណេក និងការសប្បាយបន្ដិចបន្ដួច ហើយភ្ញាក់ពីព្រឹកព្រលឹម ដើម្បីអធិស្ឋាន និងរីករាយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? បើអ្នកអធិស្ឋានដោយចេញពីដួងចិត្តដ៏បរិសុទ្ធ ហើយហូបនិងផឹកពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះបែបនេះ នោះអ្នកនឹងកាន់តែធ្វើឱ្យទ្រង់ទទួលយកអ្នកមិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើកិច្ចការនេះជារៀងរាល់ព្រឹក ហើយប្រសិនបើអ្នកថ្វាយដួងចិត្តរបស់អ្នកដល់ព្រះជាម្ចាស់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះចំណេះដឹងរបស់អ្នកអំពីព្រះជាម្ចាស់នឹងពិតជាកើនឡើងតាមរយៈការប្រាស្រ័យទាក់ទង និងការផ្សារភ្ជាប់ជាមួយទ្រង់ ហើយអ្នកនឹងកាន់តែយល់អំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមិនខាន។ អ្នកអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ទូលបង្គំព្រមបំពេញភារកិច្ចរបស់ទូលបង្គំហើយ។ ទូលបង្គំអាចត្រឹមតែថ្វាយភាពទាំងមូលរបស់ទូលបង្គំដល់ទ្រង់ ដើម្បីឱ្យទ្រង់អាចត្រូវទទួលបានសិរីល្អពីពួកយើង ដើម្បីឱ្យទ្រង់អាចរីករាយនឹងទីបន្ទាល់ ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងដោយក្រុមរបស់យើងខ្ញុំនេះ។ ទូលបង្គំទូលអង្វរសូមឱ្យទ្រង់ធ្វើការនៅក្នុងពួកយើង ដើម្បីឱ្យទូលបង្គំអាចស្រឡាញ់ទ្រង់យ៉ាងពិតប្រាកដ និងអាចផ្គាប់ព្រះទ័យទ្រង់ និងដេញតាមទ្រង់ជាគោលដៅរបស់ទូលបង្គំ។» ពេលដែលអ្នកលីបន្ទុកនេះ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រាកដជាប្រោសឱ្យអ្នកបានគ្រប់លក្ខណ៍មិនខាន។ អ្នកមិនគួរអធិស្ឋានសម្រាប់តែផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកគួរតែអធិស្ឋាន សម្រាប់ការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសម្រាប់ការស្រឡាញ់ទ្រង់ផងដែរ។ នេះហើយជាការអធិស្ឋានដ៏ពិតប្រាកដជាងគេបំផុត។ តើអ្នកជាមនុស្សម្នាក់ដែលអធិស្ឋាន សម្រាប់ការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ?

កាលពីអតីតកាល អ្នករាល់គ្នាមិនបានដឹងអំពីរបៀបអធិស្ឋានឡើយ ហើយអ្នកក៏មិនអើពើចំពោះកិច្ចការអធិស្ឋានផងដែរ។ ឥឡូវនេះ អ្នកត្រូវតែខំប្រឹងឱ្យអស់លទ្ធភាព ដើម្បីហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯងនៅក្នុងការអធិស្ឋាន។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចប្រមូលកម្លាំងដែលអ្នកមានដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ផង តើអ្នកអធិស្ឋានបានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? អ្នកអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ដួងចិត្តរបស់ទូលបង្គំមិនអាចស្រឡាញ់ទ្រង់យ៉ាងពិតប្រាកដឡើយ។ ទូលបង្គំចង់ស្រឡាញ់ទ្រង់ ប៉ុន្តែទូលបង្គំខ្វះកម្លាំង។ តើទូលបង្គំគួរតែធ្វើអ្វីទៅ? សូមទ្រង់បើកភ្នែកខាងវិញ្ញាណរបស់ទូលបង្គំ ហើយសូមឱ្យព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ប៉ះពាល់ដួងចិត្តរបស់ទូលបង្គំផង។ ពេលដែលទូលបង្គំចូលចំពោះទ្រង់ សូមបណ្ដាលចិត្តទូលបង្គំ ដើម្បីឱ្យទូលបង្គំបោះបង់គ្រប់យ៉ាងដែលអវិជ្ជមាន ដោយលែងឱ្យបុគ្គលណាម្នាក់ លែងឱ្យរឿងរ៉ាវ ឬកិច្ចការអ្វីមួយមកគ្រប់គ្រងទូលបង្គំ ហើយសូមលាតត្រដាងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលមានក្នុងដួងចិត្តរបស់ទូលបង្គំនៅចំពោះទ្រង់ ហើយបណ្ដាលចិត្តទូលបង្គំ ដើម្បីឱ្យទូលបង្គំអាចថ្វាយជីវិតរបស់ទូលបង្គំទាំងមូល នៅចំពោះទ្រង់តែម្ដង។ យ៉ាងណាមិញ ទ្រង់អាចល្បងលទូលបង្គំបាន ទូលបង្គំត្រៀមខ្លួនរួចហើយ។ ឥឡូវនេះ ទូលបង្គំលែងគិតអំពីរឿងអនាគតរបស់ទូលបង្គំ ហើយក៏លែងស្ថិតនៅក្រោមនឹមនៃសេចក្តីស្លាប់ទៀតដែរ។ ទូលបង្គំចង់ស្វែងរកផ្លូវនៃជីវិត ដោយដួងចិត្តដែលស្រឡាញ់ទ្រង់។ គ្រប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង សុទ្ធតែនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ទ្រង់។ វាសនារបស់ទូលបង្គំ ស្ថិតនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ ហើយជីវិតរបស់ទូលបង្គំ ក៏នៅក្នុងកណ្ដាប់ព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ដែរ។ ឥឡូវនេះ ទូលបង្គំព្យាយាមស្រឡាញ់ទ្រង់ ហើយទោះបីជាទ្រង់អនុញ្ញាត ឬមិនអនុញ្ញាតឱ្យទូលបង្គំស្រឡាញ់ទ្រង់ មិនថាសាតាំងតាមបង្អាក់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំប្ដេជ្ញាស្រឡាញ់ទ្រង់ដដែល។» នៅពេលដែលអ្នកជួបបញ្ហានេះ ចូរអធិស្ឋានបែបនេះចុះ។ បើអ្នកអធិស្ឋានបែបនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះកម្លាំងក្នុងការស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ នឹងកើនឡើងបន្ដិចម្ដងៗមិនខាន។

(ដកស្រង់ពី «អំពីទម្លាប់នៃការអធិស្ឋាន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១៧

តើមនុស្សម្នាក់ចូលនៅក្នុងការអធិស្ឋានដ៏ពិតដោយរបៀបណា?

នៅពេលអធិស្ឋាន អ្នកត្រូវតែមានដួងចិត្តដែលស្ងប់ស្ងាត់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកត្រូវមានដួងចិត្តដ៏ស្មោះសរ។ អ្នកកំពុងតែមានទំនាក់ទំនង និងកំពុងអធិស្ឋានជាមួយព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ ដូច្នេះ អ្នកមិនត្រូវព្យាយាមបញ្ជោរព្រះជាម្ចាស់ ដោយពាក្យពីរោះស្ដាប់នោះឡើយ។ ការអធិស្ឋានគួរតែផ្ដោតសំខាន់លើអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់សម្រេចឥឡូវនេះ។ ចូរទូលសុំព្រះជាម្ចាស់ឱ្យប្រទានដល់អ្នកនូវការស្រាយបំភ្លឺ និងការស្រាយពន្យល់កាន់តែធំ សុំឱ្យទ្រង់នាំយកសភាពពិត និងបញ្ហារបស់អ្នក ចូលទៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់ នៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋាន រួមទាំងការតាំងចិត្តដែលអ្នកបានធ្វើចំពោះព្រះផងដែរ។ ការអធិស្ឋានមិនមែនអំពីការធ្វើតាមនីតិវិធីឡើយ ប៉ុន្តែវាជាការស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ដោយចេញពីចិត្តស្មោះសរ។ ចូរទូលសូមឱ្យព្រះជាម្ចាស់ការពារដួងចិត្តរបស់អ្នក ដើម្បីឱ្យដួងចិត្តរបស់អ្នកអាចនៅស្ងប់ស្ងាត់ចំពោះទ្រង់ជាញឹកញាប់។ ចូរទូលសូមឱ្យទ្រង់ដាក់អ្នកនៅក្នុងបរិយាកាសមួយ ដើម្បីឱ្យអ្នកស្គាល់ខ្លួនឯង ស្អប់ខ្លួនឯង និងបោះបង់ចោលខ្លួនឯង ការធ្វើបែបនេះ អនុញ្ញាតឱ្យអ្នកមានទំនាក់ទំនងតាមធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ និងក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ដែលពិតជាស្រឡាញ់ព្រះ។

តើអ្វីទៅជាសារៈសំខាន់នៃការអធិស្ឋាន?

ការអធិស្ឋាន គឺជាវិធីមួយក្នុងចំណោមវិធីជាច្រើនដែលមនុស្សប្រើ ដើម្បីទាក់ទងជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ វាជាមធ្យោបាយមួយ ដែលមនុស្សអាចស្រែកអំពាវនាវទៅរកព្រះជាម្ចាស់់ និងជាដំណើរការមួយដែលមនុស្សត្រូវបានព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះពាល់ចិត្ត។ អាចនិយាយបានថា មនុស្សដែលគ្មានការអធិស្ឋាន គឺជាមនុស្សស្លាប់ដែលគ្មានវិញ្ញាណ ហើយនេះបញ្ជាក់បានថា ពួកគេខ្វះនូវសតិញាណដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់ពាល់ចិត្ត។ បើគ្មានការអធិស្ឋាន ការដឹកនាំជីវិតខាងវិញ្ញាណតាមធម្មតា គឺមិនអាចទៅរួចឡើយ ហើយក៏រឹតតែគ្មានសមត្ថភាព ធ្វើតាមកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៅទៀត។ ការរស់នៅដោយគ្មានការអធិស្ឋាន គឺដូចជាការកាត់ផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងរបស់គេជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយការទទួលបានការសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនអាចទៅរួចឡើយ។ ក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ បើមនុស្សម្នាក់អធិស្ឋានកាន់តែច្រើន ហើយបើមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ពាល់ចិត្តកាន់តែច្រើន នោះគេនឹងរឹតតែពេញដោយការតាំងចិត្តដ៏មោះមុត ហើយគេនឹងទទួលបានការស្រាយបំភ្លឺថ្មីពីព្រះជាម្ចាស់កាន់តែប្រសើរ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សប្រភេទនេះ អាចត្រូវបានប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស។

តើការអធិស្ឋាននឹងសម្រេចបានផលអ្វីខ្លះ?

មនុស្សអាចអនុវត្តការអធិស្ឋាន និងយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការអធិស្ឋានបាន ប៉ុន្តែដើម្បីឱ្យការអធិស្ឋានមានប្រសិទ្ធភាព វាមិនមែនជារឿងងាយស្រួលឡើយ។ ការអធិស្ឋានមិនមែនជាការធ្វើបង្រ្គប់កិច្ច ធ្វើតាមនីតិវិធី ឬសូត្រតាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះឡើយ។ ពោលគឺ ការអធិស្ឋានមិនមែនជាការនិយាយត្រាប់ដូចជាសត្វសេក ហើយក៏មិនមែនជាការយកតម្រាប់តាមនរណាម្នាក់ដែរ។ នៅក្នុងការអធិស្ឋាន គេត្រូវតែចូលទៅដល់ចំណុចមួយដែលដួងចិត្តរបស់គេអាចថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយលាតត្រដាងដួងចិត្តរបស់គេ ដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការពាល់ចិត្ត។ ដើម្បីឱ្យការអធិស្ឋានមានប្រសិទ្ធភាព ដូច្នេះ ការអធិស្ឋាននោះ ត្រូវតែមានមូលដ្ឋានលើការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែការអធិស្ឋានចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ទើបអាចនាំឱ្យមនុស្សម្នាក់ អាចទទួលបានការស្រាយបំភ្លឺ និងការស្រាយពន្យល់បានកាន់តែខ្លាំង។ សញ្ញាស្ដែងចេញអំពីការអធិស្ឋានដ៏ពិតមានដូចជា៖ ការមានដួងចិត្តស្រេកឃ្លានចង់បានគ្រប់ទាំងសេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់បាន ហើយលើសពីនេះទៅទៀត គេមានចិត្តចង់សម្រេចតាមអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ទាមទារ។ ការស្អប់ខ្ពើមនូវអ្វីដែលព្រះទ្រង់ស្អប់ខ្ពើម ការទទួលបាននូវការយល់ដឹងខ្លះៗអំពីការអធិស្ឋាន ដោយសង់ពីលើគ្រឹះមូលដ្ឋាននេះ និងការមានចំណេះដឹង និងភាពច្បាស់លាស់ខ្លះៗ ទាក់ទងនឹងសេចក្តីពិត ដែលព្រះជាម្ចាស់បរិយាយ។ កន្លែងណាដែលមានការតាំងចិត្តដ៏មោះមុត សេចក្តីជំនឿ ចំណេះដឹង និងផ្លូវនៃការអនុវត្តតាមការអធិស្ឋាន ទើបអាចត្រូវបានហៅថាជាការអធិស្ឋានពិត ហើយមានតែការអធិស្ឋានបែបនេះប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចមានប្រសិទ្ធភាព។ ប៉ុន្តែ ការអធិស្ឋានត្រូវតែសង់ពីលើសេចក្តីរីករាយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ វាត្រូវតែតាំងឡើងនៅលើគ្រឹះមូលដ្ឋាននៃទំនាក់ទំនងដ៏ស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយដួងចិត្តត្រូវតែអាចស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ និងមានភាពស្ងប់ស្ងាត់នៅចំពោះទ្រង់។ ការអធិស្ឋានបែបនេះ បានចូលដល់ដំណាក់កាលនៃការរួមប្រកបដ៏ពិតជាមួយព្រះជាម្ចាស់រួចទៅហើយ។

(ដកស្រង់ពី «អំពីទម្លាប់នៃការអធិស្ឋាន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១៨

ចំណេះដឹងមូលដ្ឋានបំផុតអំពីការអធិស្ឋាន៖

១. កុំនិយាយអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលចូលក្នុងគំនិតរបស់អ្នក ទាំងងងឹតងងល់។ ត្រូវតែមានបន្ទុកមួយនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក មានន័យថា អ្នកត្រូវតែមានគោលដៅ នៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋាន។

២. ការអធិស្ឋានត្រូវតែមានផ្ទុកនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាត្រូវតែចាក់គ្រឹះលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។

៣. នៅពេលកំពុងអធិស្ឋាន អ្នកមិនត្រូវនិយាយអំពីរឿងដែលកន្លងផុតទៅដដែលៗនោះឡើយ។ ការអធិស្ឋានរបស់អ្នកគួរតែទាក់ទងនឹងព្រះបន្ទូលបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋាន ចូរប្រាប់ព្រះជាម្ចាស់អំពីគំនិតដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់អ្នក។

៤. ការអធិស្ឋានជាក្រុម ចាំបាច់ត្រូវតែផ្ដោតទៅលើចំណុចកណ្ដាល ដែលជាកិច្ចការបច្ចុប្បន្ននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។

៥. មនុស្សទាំងអស់ត្រូវតែរៀនអំពីការអធិស្ឋានទូលអង្វរ។ នេះក៏ជារបៀបមួយនៃការបង្ហាញនូវការពិចារណាទៅលើបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។

ជីវិតនៃការអធិស្ឋានរបស់បុគ្គលម្នាក់ ត្រូវមានមូលដ្ឋានលើការយល់ដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការអធិស្ឋាន និងអំពីចំណេះដឹងមូលដ្ឋាននៃការអធិស្ឋាន។ ចូរអធិស្ឋានសម្រាប់សេចក្តីខ្វះចន្លោះរបស់អ្នកឱ្យបានញឹកញាប់ នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ អធិស្ឋានដើម្បីបង្កើតឱ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក និងអធិស្ឋានលើមូលដ្ឋាននៃចំណេះដឹងរបស់អ្នកអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បុគ្គលម្នាក់ៗគួរតែបង្កើតទម្លាប់នៃការអធិស្ឋានរបស់ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ ពួកគេគួរតែអធិស្ឋានឱ្យបានស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេគួរតែអធិស្ឋាន ដើម្បីស្វែងរកចំណេះដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចូរលាតត្រដាងកាលៈទេសៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយបើកចិត្តនិយាយត្រង់ៗប្រាប់ទ្រង់ ដោយគ្មានការរអ៊ូរទាំអំពីរបៀបដែលអ្នកអធិស្ឋាន ហើយចំណុចគន្លឹះ គឺដើម្បីទទួលបានការយល់ដឹងដ៏ពិត និងដើម្បីទទួលបានបទពិសោធដ៏ពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បុគ្គលម្នាក់ដែលស្វែងរកច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ ត្រូវតែចេះអធិស្ឋានតាមរបៀបខុសៗគ្នាជាច្រើន។ ការអធិស្ឋានដោយស្ងប់ស្ងាត់ ការសញ្ជឹងគិតអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការព្យាយាមស្គាល់ពីកិច្ចការរបស់ព្រះ ទាំងអស់នេះគឺជាឧទាហរណ៍អំពីកិច្ចការនៃការប្រកបគ្នាខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីសម្រេចឱ្យបានផ្លូវចូលទៅក្នុងជីវិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណតាមធម្មតា ដែលជាជីវិតដែលធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវសភាពរបស់មនុស្សម្នាក់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងជំរុញគេឱ្យមានវឌ្ឍនភាពកាន់តែខ្លាំងនៅក្នុងជីវិត។ ជារួមមក គ្រប់កិច្ចការដែលអ្នកធ្វើ មិនថាជាការទទួលទាន និងការផឹកពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ឬជាការអធិស្ឋានស្ងាត់ៗ ឬជាការប្រកាសខ្លាំងៗឡើយ គឺដើម្បីជួយឱ្យអ្នកមើលឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ កិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងសេចក្ដីដែលទ្រង់ចង់សម្រេចនៅក្នុងជីវិតអ្នកឱ្យកាន់តែច្បាស់។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត រាល់កិច្ចការដែលអ្នកធ្វើ ត្រូវតែធ្វើឡើងដើម្បីសម្រេចតាមបទដ្ឋានដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវ និងដើម្បីលើកស្ទួយជីវិតរបស់អ្នកទៅកាន់កម្រិតថ្មី។ លក្ខខណ្ឌអប្បបរមាដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវចង់បានពីមនុស្ស គឺឱ្យមនុស្សអាចបើកចិត្តរបស់គេចំពោះទ្រង់។ ប្រសិនបើមនុស្សថ្វាយដួងចិត្តដ៏ពិតរបស់គេដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនិយាយអំពីអ្វីដែលមាននៅខាងក្នុងចិត្តរបស់គេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងព្រមធ្វើការនៅខាងក្នុងគេមិនខាន។ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់បាន មិនមែនជាដួងចិត្តដែលវៀចវេររបស់មនុស្សឡើយ ប៉ុន្តែជាដួងចិត្តដ៏បរិសុទ្ធ និងទៀងត្រង់។ ប្រសិនបើមនុស្សមិននិយាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ដោយចេញពីចិត្តរបស់គេទេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនពាល់ចិត្តរបស់គេ ឬក៏ធ្វើការនៅក្នុងគេឡើយ។ ដូច្នេះ ចំណុចសំខាន់នៃការអធិស្ឋាន គឺជាការទូលថ្វាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយចេញពីចិត្តរបស់អ្នក ប្រាប់ទ្រង់អំពីសេចក្តីខ្វះចន្លោះ ឬនិស្ស័យបះបោររបស់អ្នក លាតត្រដាងដួងចិត្តរបស់អ្នកទាំងស្រុងនៅចំពោះទ្រង់។ មានតែបែបនេះទេ ទើបព្រះជាម្ចាស់ចាប់អារម្មណ៍លើការអធិស្ឋានរបស់អ្នក បើមិនដូច្នោះទេ ទ្រង់នឹងលាក់ព្រះភក្ត្ររបស់ទ្រង់ពីអ្នកមិនខាន។ លក្ខខណ្ឌអប្បបរមាសម្រាប់ការអធិស្ឋាន គឺអ្នកត្រូវតែចេះរក្សាចិត្តរបស់អ្នកឱ្យស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយដួងចិត្តនេះមិនត្រូវនៅឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ក្នុងដំណាក់កាលនេះ អ្នកប្រហែលជាមិនទទួលបានការយល់ដឹងថ្មីៗ ឬខ្ពស់ជាងមុនឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវតែប្រើការអធិស្ឋានដើម្បីថែរក្សាស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នក ពោលគឺអ្នកមិនត្រូវរាថយឡើយ។ នេះជាកិច្ចការដ៏តិចតួចបំផុតដែលអ្នកត្រូវសម្រេច។ ប្រសិនបើសូម្បីតែកិច្ចការនេះ ក៏អ្នកមិនអាចសម្រេចផង បញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា ជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក មិនបានដើរនៅលើផ្លូវត្រូវឡើយ។ ជាលទ្ធផល អ្នកនឹងមិនអាចប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងនិមិត្តដែលអ្នកមានកាលពីដំបូង អ្នកនឹងបាត់បង់សេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយការតាំងចិត្តដ៏មោះមុតរបស់អ្នក នឹងបាត់បង់ទៅបន្ដិចម្ដងៗ។ សញ្ញាមួយដែលបង្ហាញថា អ្នកបានចូល ឬមិនបានចូលទៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ គឺជាការមើលឃើញថា ការអធិស្ឋានរបស់អ្នក ស្ថិតនៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវ។ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវតែចូលទៅក្នុងការពិតនេះ។ ពួកគេទាំងអស់ត្រូវតែមានស្មារតីធ្វើកិច្ចការហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯងនៅក្នុងការអធិស្ឋាន មិនមែនអង្គុយរង់ចាំ ដោយមិនធ្វើអ្វីសោះនោះឡើយ ប៉ុន្តែត្រូវមានស្មារតីស្វះស្វែង ដើម្បីឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពាល់ចិត្ត។ មានតែបែបនេះទេ ទើបពួកគេនឹងក្លាយជាមនុស្សដែលស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ពិតប្រាកដ។

នៅពេលដែលអ្នកចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋាន ចូរកុំឈោងហួសមិនប្រមាណខ្លួន ហើយសង្ឃឹមចង់សម្រេចអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងពេលតែម្ដងឡើយ។ អ្នកមិនអាចទាមទារហួសហេតុ ដោយរំពឹងថា ពេលដែលអ្នកបើកមាត់ភ្លាម នោះអ្នកនឹងទទួលបានការពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឬរំពឹងថា អ្នកនឹងទទួលបានការស្រាយបំភ្លឺ និងការស្រាយពន្យល់ ឬរំពឹងថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងស្រោចស្រពព្រះគុណដល់អ្នកនោះឡើយ។ រឿងនឹងមិនកើតឡើងបែបនេះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនធ្វើកិច្ចការដែលហួសនិស្ស័យធម្មជាតិឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ឆ្លើយតបពាក្យអធិស្ឋានរបស់មនុស្ស នៅក្នុងពេលកំណត់របស់ទ្រង់ ហើយពេលខ្លះ ទ្រង់ល្បងលសេចក្តីជំនឿរបស់គ ដើម្បីមើលថា តើអ្នកមានចិត្តភក្ដីភាពចំពោះទ្រង់ដែរឬអត់។ នៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋាន អ្នកត្រូវតែមានសេចក្តីជំនឿ ការស៊ូទ្រាំ និងការតាំងចិត្តដ៏មោះមុត។ ពេលទើបតែចាប់ផ្ដើមការហ្វឹកហាត់ មនុស្សភាគច្រើននឹងមានអារម្មណ៍នឿយណាយចិត្ត ដោយសារតែពួកគេមិនអាចទទួលបានការពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ការនេះនឹងប្រើការមិនបានឡើយ! អ្នកត្រូវតែស៊ូទ្រាំ។ អ្នកត្រូវតែផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការពាល់ចិត្តនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយបន្តស្វែងរក និងសិក្សាតទៅទៀត។ ពេលខ្លះ ផ្លូវនៃការអនុវត្តរបស់អ្នកមិនត្រឹមត្រូវឡើយ ហើយពេលខ្លះបំណងចិត្ត និងសញ្ញាណរបស់អ្នក មិនអាចបន្តប្រកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងមាំនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ មិនអាចពាល់ចិត្តអ្នកបានឡើយ។ មានពេលខ្លះទៀត ព្រះជាម្ចាស់ទតមើលថា តើអ្នកមានចិត្តភក្តីភាពចំពោះទ្រង់ ឬក៏អត់។ ជារួមមក ក្នុងអំឡុងពេលនៃការហ្វឹកហាត់ អ្នកគួរតែមានការលះបង់កាន់តែខ្ពស់។ បើអ្នករកឃើញថា អ្នកកំពុងតែងាករេចេញពីផ្លូវនៃការអនុវត្តរបស់អ្នក អ្នកអាចផ្លាស់ប្ដូររបៀបដែលអ្នកអធិស្ឋានបាន។ ដរាបណាអ្នកស្វែងរក ដោយចេញពីចិត្តស្មោះ និងដួងចិត្តដែលចង់បាន នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងប្រាកដជានាំអ្នកចូលក្នុងតថភាពនេះជាមិនខាន។ ពេលខ្លះ អ្នកអធិស្ឋានដោយចេញពីចិត្តស្មោះ ប៉ុន្តែមិនមានអារម្មណ៍ថា អ្នកទទួលបានការពាល់ចិត្តជាពិសេសនោះទេ។ ក្នុងពេលបែបនេះ អ្នកត្រូវតែពឹងអាងលើសេចក្តីជំនឿ ដោយទុកចិត្តថា ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញពាក្យអធិស្ឋានរបស់អ្នក ហើយអ្នកត្រូវតែមានចិត្តស៊ូទ្រាំនៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់អ្នក។

ចូរធ្វើជាមនុស្សទៀងត្រង់។ ចូរអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យទ្រង់កម្ចាត់ចោលសេចក្តីបោកបញ្ឆោតដែលមាននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក។ ចូរបន្សុទ្ធខ្លួនអ្នកតាមរយៈការអធិស្ឋានគ្រប់ពេលវេលា ត្រូវទទួលកាពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណ តាមរយៈការអធិស្ឋាន នោះនិស្ស័យរបស់អ្នកនឹងផ្លាស់ប្រែបន្ដិចម្ដងៗ។ ជីវិតខាងវិញ្ញាណដ៏ពិត គឺជាជីវិតនៃការអធិស្ឋាន ជាជីវិតមួយដែលទទួលការពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ដំណើរការនៃការទទួលបានការពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាដំណើរការមួយនៃការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យរបស់មនុស្សម្នាក់។ ជីវិតមួយដែលមិនទទួលការពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មិនមែនជាជីវិតខាងវិញ្ញាណឡើយ ប៉ុន្តែជាជីវិតខាងពិធីសាសនាតែប៉ុណ្ណោះ។ មានតែមនុស្សដែលត្រូវបានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពាល់ចិត្ត និងត្រូវបានស្រាយបំភ្លឺ និងស្រាយពន្យល់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតែប៉ុណ្ណោះ ទើបបានចូលទៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ។ និស្ស័យរបស់មនុស្សបន្តផ្លាស់ប្រែ នៅពេលដែលគេអធិស្ឋាន។ បើព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះប៉ះពាល់គេកាន់តែខ្លាំង នោះគេនឹងក្លាយជាមនុស្សឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់កាន់តែច្រើន។ ដូច្នេះ ចិត្តរបស់គេនឹងត្រូវបានបន្សុទ្ធ ហើយនិស្ស័យរបស់គេនឹងផ្លាស់ប្រែបន្ដិចម្ដងៗ។ នេះហើយជាឥទ្ធិពលនៃការអធិស្ឋានដ៏ពិតប្រាកដ។

(ដកស្រង់ពី «អំពីទម្លាប់នៃការអធិស្ឋាន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤១៩

ចំពោះការចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្មានជំហានណាដែលសំខាន់ ជាជាងការធ្វើឱ្យចិត្តអ្នកស្ងប់នៅចំពោះព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់ឡើយ។ វាជាមេរៀនមួយដែលមនុស្សទាំងអស់ត្រូវការជាបន្ទាន់ ក្នុងការចូលទៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ផ្លូវចូលដែលធ្វើឱ្យចិត្តអ្នកស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺមានដូចខាងក្រោម៖

១. ចូរដកចិត្តអ្នកចេញពីរឿងរ៉ាវខាងក្រៅ។ ចូរមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយផ្ដោតការយកចិត្ដទុកដាក់របស់អ្នកទាំងស្រុងទៅលើការអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់។

២. ចូរហូប ផឹក និងរីករាយជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាមួយនឹងចិត្តរបស់អ្នកដែលមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។

៣. ចូរសញ្ជឹងគិត និងរំពឹងមើលនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពិចារណាអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គនៅក្នុងចិត្តអ្នក។

ដំបូង ចូរចាប់ផ្តើមពីទិដ្ឋភាពនៃការអធិស្ឋាន។ ចូរអធិស្ឋានដោយការយកចិត្តទុកដាក់ទាំងស្រុង និងនៅពេលដែលបានកំណត់ណាមួយ។ មិនថាអ្នកមានការប្រញ៉ាប់ រវល់ជាមួយការងាររបស់អ្នក ឬមានអ្វីកើតឡើងចំពោះអ្នកយ៉ាងណាក៏ដោយ ចូរអធិស្ឋានរាល់ថ្ងៃដូចធម្មតា ហើយហូប និងផឹកនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដូចធម្មតាដែរ។ ដរាបណាអ្នកហូប និងផឹកនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនថាអ្នកដែលនៅជុំវិញអ្នកជានរណានោះទេ អ្នកនឹងមានសេចក្តីរីករាយដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងវិញ្ញាណរបស់អ្នក ហើយអ្នកនឹងមិនត្រូវបានរំខានដោយមនុស្ស ដោយព្រឹត្តិការណ៍ ឬដោយអ្វីៗដែលនៅជុំវិញអ្នកនោះឡើយ។ នៅពេលអ្នករំពឹងគិតជាធម្មតាទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក អ្វីដែលកើតឡើងនៅខាងក្រៅមិនអាចរំខានអ្នកបានឡើយ។ នេះគឺជាអ្វីដែលមានន័យថាការទទួលបាននូវភាពលូតលាស់។ ចូរចាប់ផ្តើមដោយការអធិស្ឋាន៖ ការអធិស្ឋានដោយស្ងប់ស្ងៀមទៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺទទួលបានផលច្រើនបំផុត។ បន្ទាប់ពីនោះ ចូរហូប និងផឹកនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្វែងរកពន្លឺនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយពិចារណានូវព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ស្វែងរកផ្លូវដើម្បីអនុវត្ត ស្គាល់ព្រះហឫទ័យព្រះអង្គពេលថ្លែងពីព្រះបន្ទូលទ្រង់ ហើយយល់ពីព្រះបន្ទូលទ្រង់ដោយមិនមានការច្រឡំ។ ជាធម្មតា វាជារឿងសាមញ្ញទៅហើយដែលអ្នកអាចខិតចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តអ្នក ដើម្បីរំពឹងគិតអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងពិចារណាអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ ដោយមិនមានការរំខានពីអ្វីៗខាងក្រៅ។ នៅពេលដែលចិត្តរបស់អ្នកឈានទៅដល់កម្រិតជាក់លាក់មួយនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត នោះអ្នកនឹងអាចសញ្ជឹងគិតដោយស្ងៀមស្ងាត់ ហើយនៅក្នុងចិត្តអ្នកអាចរំពឹងគិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងខិតចូលទៅជិតទ្រង់ ដោយមិនគិតពីអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួនឯង រហូតដល់ទីបំផុត អ្នកឈានដល់ចំណុចដែលការសរសើរដក់ជាប់ក្នុងចិត្តអ្នក ហើយវាប្រសើរជាងការអធិស្ឋានទៅទៀត។ បន្ទាប់មក អ្នកនឹងទទួលបាននូវការលូតលាស់ក្នុងកម្រិតមួយ។ ប្រសិនបើអ្នកអាចសម្រេចបាននូវលក្ខណៈដូចដែលបានពិពណ៌នាខាងលើ វានឹងជាសក្ខីភាពបញ្ជាក់ថា ចិត្តអ្នកពិតជាមានសន្តិភាពដ៏ពិតនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ នេះជាមេរៀនមូលដ្ឋានដំបូង។ មានតែចាប់ពីពេលដែលមនុស្សអាចមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបពួកគេអាចនឹងមានការពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយទទួលបានការបំភ្លឺ និងការធ្វើឱ្យយល់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយក៏មានតែពេលនោះដែរ ដែលពួកគេអាចមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិតជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាអាចយល់ពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ និងការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបាន។ បន្ទាប់មក ពួកគេនឹងឈានចូលផ្លូវត្រូវក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេបាន។ នៅពេលដែលការបណ្តុះបណ្តាលរបស់ពួកគេដើម្បីរស់នៅនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានឈានដល់ជម្រៅជាក់លាក់មួយ ហើយពួកគេអាចលះបង់ខ្លួនឯង ស្អប់ខ្ពើមខ្លួនឯង និងរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះចិត្តរបស់ពួកគេពិតជាមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បាន។ ការដែលអាចស្អប់ខ្ពើមខ្លួនឯង ដាក់បណ្ដាសាខ្លួនឯង និងលះបង់ខ្លួនឯងបាន គឺជាផលដែលទទួលបានពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមនុស្សមិនអាចធ្វើការទាំងនេះបានដោយខ្លួនឯងឡើយ។ ដូច្នេះការអនុវត្តធ្វើឱ្យចិត្តស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺជាមេរៀនដែលមនុស្សគួរតែចូលទៅសិក្សាជាប្រញាប់។ សម្រាប់មនុស្សមួយចំនួន មិនត្រឹមតែពួកគេជាមនុស្សធម្មតាដែលមិនអាចមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មិនអាចធ្វើឱ្យចិត្តពួកគេស្ងប់នៅចំពោះព្រះអង្គបានដែរ សូម្បីតែពេលអធិស្ឋានក៏ដោយ។ ការនេះមិនអាចឈានដល់ខ្នាតគំរូរបស់ព្រះជាម្ចស់បាននោះឡើយ! ប្រសិនបើចិត្តរបស់អ្នកមិនអាចមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់នោះទេ តើអ្នកអាចឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពាល់ចិត្តអ្នកបានដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកជាមនុស្សម្នាក់ដែលមិនអាចមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងទទួលរងនូវការរំខាននៅពេលនរណាម្នាក់មកក្បែរ ឬនៅពេលដែលអ្នកដទៃកំពុងនិយាយ ហើយគំនិតរបស់អ្នកអាចនឹងត្រូវអូសទាញចេញឆ្ងាយនៅពេលដែលអ្នកដទៃកំពុងធ្វើអ្វីមួយ ដែលក្នុងករណីនេះអ្នកមិនរស់នៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ប្រសិនបើចិត្តរបស់អ្នកពិតជាមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់មែន នោះអ្នកនឹងមិនមានការរំខានដោយអ្វីមួយដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងពិភពខាងក្រៅ ឬកាន់កាប់ដោយមនុស្សណាម្នាក់ ដោយព្រឹត្តិការណ៍ ឬដោយវត្ថុណាមួយឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកបានចូលក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពេលនោះភាពអវិជ្ជមានទាំងនោះ និងរឿងរ៉ាវអវិជ្ជមានទាំងអស់ ដូចជាសញ្ញាណរបស់មនុស្ស ទស្សនវិជ្ជានៃការរស់នៅ ទំនាក់ទំនងមិនធម្មតារវាងមនុស្ស និងគំនិត ព្រមទាំងយោបល់ជាដើម នឹងរលាយបាត់តាមធម្មជាតិ។ ដោយសារតែអ្នកតែងតែគិតពិចារណាពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយចិត្តរបស់អ្នកតែងតែខិតចូលទៅជិតព្រះអង្គ និងតែងតែប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន នោះរឿងរ៉ាវអវិជ្ជមានទាំងនោះនឹងឃ្លាតឆ្ងាយពីអ្នកដោយមិនដឹងខ្លួន។ នៅពេលដែលរឿងថ្មី និងវិជ្ជមានជាប់នៅជាមួយអ្នក នោះរឿងចាស់ដែលអវិជ្ជមាននឹងមិនមានទៀតទេ ដូច្នេះ កុំយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះរឿងអវិជ្ជមានទាំងនោះអី។ អ្នកមិនចាំបាច់ខំប្រឹងប្រែងគ្រប់គ្រងរឿងរ៉ាវទាំងនោះឡើយ។ អ្នកគួរតែផ្តោតលើការមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហូប ផឺក និងរីករាយជាមួយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ច្រៀងទំនុកតម្កើងសរសើរព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើបាន ហើយទុកឱ្យព្រះជាម្ចាស់មានឱកាសធ្វើកិច្ចការសម្រាប់អ្នក ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យធ្វើឱ្យមនុស្សលោកមានភាពគ្រប់លក្ខណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បានចិត្តរបស់អ្នក។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់បានពាល់ចិត្តរបស់អ្នក ហើយប្រសិនបើធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អ្នកនឹងរស់នៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកនឹងគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយផ្សារភ្ជាប់បន្ថែមទៀតក្នុងការប្រកបនឹងសេចក្តីពិតដើម្បីទទួលបានការជ្រាបច្បាស់ និងការបំភ្លឺនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះសញ្ញាណសាសនាទាំងនោះ និងសេចក្តីសុចរិតផ្ទាល់ខ្លួន និងភាពសំខាន់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកនឹងរលាយបាត់ ហើយអ្នកនឹងដឹងពីរបៀបថ្វាយខ្លួនឯងសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ដឹងពីរបៀបស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និងដឹងពីរបៀបផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ ហើយអ្វីៗទាំងនោះដែលមិនផ្សារភ្ជាប់ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នឹងរលាយបាត់ពីមនសិការរបស់អ្នកទាំងស្រុង ដោយមិនដឹងខ្លួន។

(ដកស្រង់ពី «ការធ្វើឱ្យចិត្ដរបស់អ្នកបានស្ងប់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២០

ជំហានដំបូងដើម្បីមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺត្រូវគិតពិចារណា និងអធិស្ឋានអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ ខណៈពេលបរិភោគ និងផឹកនូវព្រះបន្ទូលទ្រង់នាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាអាចមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់មែន នោះការជ្រួតជ្រាបច្បាស់ និងការបំភ្លឺរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងនៅជាប់ជាមួយអ្នក។ គ្រប់ទាំងជីវិតខាងឯវិញ្ញាណទាំងអស់ សម្រេចទៅបានដោយការមានសន្ដិភាពនៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ក្នុងការអធិស្ឋាន អ្នកត្រូវតែមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយមានតែបែបនោះទេ ដែលអ្នកអាចត្រូវពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបាន។ នៅពេលដែលអ្នកមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលអ្នកហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកអាចទទួលបានការជ្រួតជ្រាបច្បាស់ និងការបំភ្លឺ ហើយអាចសម្រេចបាននូវការយល់ដឹងដ៏ពិតអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។ នៅពេលអ្នកមានសន្តិភាពនៅក្នុងព្រះវត្តមានព្រះជាម្ចាស់ក្នុងសកម្មភាពជាធម្មតានៃការរំពឹងគិត និងការប្រកប ព្រមទាំងការខិតចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងអាចរីករាយនឹងភាពជិតស្និទ្ធពិតប្រាកដជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីមានការយល់ដឹងដ៏ពិតប្រាកដអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងបង្ហាញនូវការគិត និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ។ បើអ្នកកាន់តែអាចមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ក្នុងភាពសាមញ្ញកាន់តែច្រើន នោះអ្នកនឹងទទួលបានការបំភ្លឺកាន់តែច្រើន ហើយអ្នកនឹងកាន់តែយល់ពីនិស្ស័យពុករលួយផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកកាន់តែច្រើន យល់ពីអ្វីដែលអ្នកខ្វះខាត យល់ពីអ្វីដែលអ្នកគួរចូលទៅ យល់ពីមុខងារអ្វីដែលអ្នកគួរបម្រើ និងយល់ពីភាពខ្វះចន្លោះរបស់អ្នកផងដែរ។ ការទាំងអស់នេះសម្រេចបានដោយការមានសន្ដិភាពក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាឈានចូលដោយស៊ីជម្រៅក្នុងសន្តិភាពរបស់អ្នកនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងអាចយល់បានពីសេចក្តីអាថ៌កំបាំងដ៏ពិតនៃព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីយល់បានពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យអនុវត្តនៅក្នុងអ្នក ដើម្បីយល់បានកាន់តែច្បាស់អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីយល់បានពីសារជាតិនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្លឹមសារនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ លក្ខណៈនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកនឹងអាចមើលឃើញផ្លូវនៃការអនុវត្តកាន់តែច្បាស់ និងត្រឹមត្រូវ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចឈានដល់ជម្រៅសមល្មមក្នុងការមានសន្តិភាពក្នុងវិញ្ញាណរបស់អ្នកបានទេ នោះអ្នកនឹងទទួលបានការពាល់ចិត្តតិចតួចប៉ុណ្ណោះពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថារឹងមាំនៅខាងក្នុងចិត្ត ហើយនឹងមានអារម្មណ៍រីករាយ និងសុខសាន្ដក្នុងកម្រិតមួយ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងមិនយល់អ្វីដែលស៊ីជម្រៅជាងនេះនោះទេ។ ខ្ញុំធ្លាប់បាននិយាយពីមុនហើយថា៖ ប្រសិនបើមនុស្សមិនប្រើកម្លាំងទាំងអស់របស់ពួកគេនោះទេ វានឹងពិបាកសម្រាប់ពួកគេក្នុងការឮសូរសៀងខ្ញុំ ឬឃើញព្រះភ័ក្ររបស់ខ្ញុំណាស់។ នេះសំដៅទៅលើការឈានទៅរកភាពស៊ីជម្រៅនៃសន្តិភាពរបស់នរណាម្នាក់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនមែនជាការប្រឹងប្រែងសើៗនោះឡើយ។ មនុស្សណាម្នាក់ដែលអាចមានសន្តិភាពដ៏ពិតនៅចំពោះព្រះវត្តមានព្រះជាម្ចាស់ គឺអាចរំដោះខ្លួនចេញពីចំណងខាងលោកីយ៍ទាំងអស់ ហើយទទួលបានកម្មសិទ្ធិពីព្រះជាម្ចាស់។ អស់អ្នកណាដែលមិនអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះប្រាកដជាមានការប្រព្រឹត្ដខុស និងមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ អស់អ្នកដែលអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺជាអ្នកដែលមានភាពជឿជាក់ច្បាស់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយជាអ្នកដែលចង់បានព្រះអង្គ។ មានតែអ្នកដែលមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបឱ្យតម្លៃជីវិត ឱ្យតម្លៃក្នុងការប្រកបដោយវិញ្ញាណ ស្រេកឃ្លាននូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយស្វែងរកសេចក្តីពិត។ អ្នកណាដែលមិនឱ្យតម្លៃដល់ការមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនអនុវត្តការមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះអង្គ នោះជាមនុស្សដែលឥតប្រយោជន៍ និងមានភាពសើៗ ដោយភ្ជាប់ទៅនឹងលោកីយ៍ និងមិនមាននូវជីវិត។ ទោះបីពួកគេនិយាយថាពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ពួកគេគ្រាន់តែនិយាយឱ្យរួចពីបបូរមាត់ប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ និងពេញខ្នាតបំផុតនោះ គឺជាមនុស្សដែលអាចមានសន្តិភាពនៅក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ អស់អ្នកដែលមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នឹងទទួលបានព្រះគុណ រួមជាមួយនឹងព្រះពរដ៏អស្ចារ្យ។ មនុស្សដែលស្ទើតែមិនចំណាយពេលហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពេញមួយថ្ងៃ ដោយរវល់នឹងកិច្ចការខាងក្រៅដែលបានត្រៀមទុកជាស្រេច ហើយផ្តល់តម្លៃតិចតួចពីការថ្វាយជីវិតទៅក្នុងទ្រង់ ពួកគេទាំងអស់នេះហើយគឺជាមនុស្សលាក់ពុត ហើយគ្មានសង្ឃឹមថានឹងមានការរីកចម្រើននាពេលអនាគតនោះឡើយ។ មានតែអ្នកដែលអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយជាអ្នកដែលអាចប្រកបជាមួយព្រះដ៏ពិតប្រាកដប៉ុណ្ណោះ ទើបជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

(ដកស្រង់ពី «ការធ្វើឱ្យចិត្ដរបស់អ្នកបានស្ងប់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២១

ដើម្បីចូលមកកាន់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីទទួលយកនូវព្រះបន្ទូលទ្រង់ជាជីវិតរបស់អ្នក អ្នកត្រូវតែមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាមុនសិន។ មានតែពេលដែលអ្នកមានសន្ដិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបទ្រង់ធ្វើឱ្យអ្នកជ្រួតជ្រាបច្បាស់ ហើយប្រទានចំណេះដឹងដល់អ្នក។ បើមនុស្សមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើន ពួកគេកាន់តែអាចទទួលការជ្រួតជ្រាបច្បាស់ និងការបំភ្លឺរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើនផងដែរ។ ទាំងអស់នេះ តម្រូវឱ្យមនុស្សមានការគោរពស្រលាញ់ និងមានជំនឿ ដោយមានតែការធ្វើដូច្នេះទេ ទើបទ្រង់អាចប្រោសឱ្យពួកគេបានគ្រប់លក្ខណ៍។ មេរៀនគ្រឹះសម្រាប់ចូលទៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ គឺការមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះវត្តមានព្រះជាម្ចាស់។ មានតែពេលដែលអ្នកមានសន្តិភាពក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ នោះទើបការបណ្តុះបណ្តាលខាងវិញ្ញាណទាំងអស់របស់អ្នកនឹងមានប្រសិទ្ធភាព។ ប្រសិនបើចិត្តរបស់អ្នកមិនអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់នោះទេ នោះអ្នកនឹងមិនអាចទទួលបានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានឡើយ។ ប្រសិនបើចិត្តអ្នកមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ មិនថាអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីក៏ដោយ អ្នកគឺជាមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើចិត្តរបស់អ្នកមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយខិតចូលទៅជិតទ្រង់ មិនថាអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីក៏ដោយ នេះសបញ្ជាក់ថាអ្នកគឺជាមនុស្សដែលមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ ប្រសិនបើនៅពេលដែលអ្នកកំពុងនិយាយជាមួយអ្នកដទៃ ឬកំពុងដើរ អ្នកអាចនិយាយថា «ចិត្តខ្ញុំកំពុងខិតចូលជិតព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនផ្តោតលើរឿងខាងក្រៅទេ ហើយខ្ញុំអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បាន» នៅពេលនោះ អ្នកជាមនុស្សដែលមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជម្ចាស់ហើយ។ ចូរកុំផ្សារភ្ជាប់ជាមួយអ្វីដែលទាញចិត្តអ្នកទៅរឿងរ៉ាវខាងក្រៅ ឬទៅជាមួយមនុស្សដែលបំបែកចិត្តអ្នកចេញពីព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ អ្វីក៏ដោយដែលអាចបង្វែរចិត្តអ្នកចេញពីការនៅជិតព្រះជាម្ចាស់ ចូរទុកវាមួយឡែក ឬនៅឱ្យឆ្ងាយពីវា។ នេះជាគុណប្រយោជន៍ដ៏ធំធេងសម្រាប់ជីវិតអ្នក។ ឥឡូវនេះជាពេលវេលាដ៏ជាក់លាក់មួយសម្រាប់ការងារដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជាពេលវេលាដែលព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ប្រោសឱ្យមនុស្សបានគ្រប់លក្ខណ៍។ ប្រសិនបើនៅពេលនេះ អ្នកមិនអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានទេ ពេលនោះអ្នកមិនមែនជាមនុស្សដែលនឹងវិលត្រឡប់ទៅឯបល្ល័ង្ករបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកស្វែងរកអ្វីផ្សេងក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ នោះនឹងគ្មានផ្លូវណាដែលទ្រង់នឹងធ្វើឱ្យអ្នកបានគ្រប់លក្ខណ៍បាននោះឡើយ។ អ្នកដែលអាចឮព្រះបន្ទូលបែបនេះពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយនៅតែមិនមានសន្តិភាពនៅចំពោះទ្រង់នាសព្វថ្ងៃនេះទេ នោះគឺជាមនុស្សដែលមិនស្រឡាញ់សេចក្ដីពិត ហើយមិនស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ប្រសិនបើអ្នកនឹងមិនថ្វាយខ្លួនឯងនៅពេលនេះទេ តើអ្នកកំពុងរង់ចាំអ្វីទៀត? ការថ្វាយខ្លួន គឺជាការធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ នោះគឺជាតង្វាយដ៏ពិតប្រាកដ។ អ្នកណាដែលថ្វាយចិត្តដ៏ពិតប្រាកដរបស់ពួកគេដល់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលនេះ គឺធានាថានឹងត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានពេញខ្នាតជាក់ជាមិនខាន។ ទោះបីវាជាអ្វីក៏ដោយ ក៏គ្មានអ្វីអាចរំខានអ្នកបានដែរ។ មិនថាវានឹងផ្ដាច់អ្នកចេញ ឬដោះស្រាយជាមួយអ្នក ឬក៏អ្នកជួបការខកចិត្ត ឬបរាជ័យក៏ដោយ ចិត្តរបស់អ្នកគួរតែមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជានិច្ច។ មិនថាមនុស្សប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកយ៉ាងណា ចិត្តអ្នកគួរតែមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ មិនថាអ្នកជួបប្រទះស្ថានភាពបែបណា មិនថាអ្នកត្រូវរុំព័ទ្ធដោយភាពខ្វះខាត ការឈឺចាប់ ការធ្វើបៀតបៀន ឬការល្បងលផ្សេងៗក៏ដោយ ចិត្តអ្នកគួរតែមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ច ដែលនេះគឺជាផ្លូវដែលទទួលបាននូវភាពគ្រប់លក្ខណ៍។ មានតែពេលដែលអ្នកមានសន្តិភាពដ៏ពិតប្រាកដនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ នោះទើបព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បច្ចុប្បន្ននឹងធ្វើឱ្យអ្នកជ្រាបច្បាស់។ បន្ទាប់មកអ្នកអាចអនុវត្តបានកាន់តែត្រឹមត្រូវដោយគ្មានការងាករេពីការស្រាយបំភ្លឺ និងការបំភ្លឺរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ អាចយល់ច្បាស់ពីបំណងរបស់ព្រះអង្គ ដែលនឹងធ្វើឱ្យការបម្រើរបស់អ្នកមានទិសដៅកាន់តែច្បាស់ អាចដឹងបានកាន់តែច្បាស់អំពីការបណ្ដាលចិត្ត និងការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយអាចប្រាកដចិត្តថានឹងរស់នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ នេះគឺជាផលដែលទទួលបានពីការមានសន្តិភាពដ៏ពិតនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលមនុស្សមិនយល់ច្បាស់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមានផ្លូវដើម្បីអនុវត្ត បរាជ័យក្នុងការយល់ពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬខ្វះគោលការណ៍នៃការអនុវត្ត នេះគឺដោយសារតែចិត្តរបស់ពួកគេមិនមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះអង្គ។ គោលបំណងនៃការមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺដើម្បីស្វែងរកភាពស្មោះអស់ពីចិត្ត និងភាពមានគោលការណ៍ ដើម្បីស្វែងរកឃើញភាពត្រឹមត្រូវ និងតម្លាភាពនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទីបំផុតទទួលបានការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិត និងការស្គាល់ព្រះអង្គ។

ប្រសិនបើចិត្តអ្នកតែងតែមិនមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏គ្មានមធ្យោបាយណាធ្វើឱ្យអ្នកបានគ្រប់លក្ខណ៍ដែរ។ បើគ្មានការតាំងចិត្ត នោះគឺជាការមិនមានចិត្ត ហើយមនុស្សម្នាក់ដែលមិនមានដួងចិត្ត មិនអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានទេ។ មនុស្សបែបនេះ មិនដឹងថាតើព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការច្រើនប៉ុនណា ឬមានព្រះបន្ទូលច្រើនប៉ុនណាទេ ហើយពួកគេក៏មិនចេះអនុវត្តដែរ។ តើនេះមិនមែនជាមនុស្សដែលគ្មានចិត្តទេឬ? តើមនុស្សដែលគ្មានចិត្ត អាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានទេ? ព្រះជាម្ចាស់មិនមានមធ្យោបាយណាធ្វើឱ្យមនុស្សគ្មានចិត្ត បានគ្រប់លក្ខណ៍នោះឡើយ ពួកគេមិនខុសពីសត្វដែលគេប្រើសម្រាប់ធ្វើកិច្ចការឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ និងមានតម្លាភាព តែអ្នកនៅតែមិនពាល់ចិត្ត ហើយអ្នកនៅតែមិនអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានដដែល។ តើអ្នកមិនមែនជាមនុស្សដែលល្ងីល្ងើគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមទេឬអី? មនុស្សខ្លះដើរផ្លូវខុសក្នុងការអនុវត្តសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដល់ពេលចម្អិនអាហារ គេមិនចម្អិនទេ ហើយដល់ពេលធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗ គេក៏មិនធ្វើដែរ តែចេះតែបន្តអធិស្ឋាន និងធ្វើសមាធិ។ ការមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនមានន័យថាមិនចម្អិនអាហារ ឬមិនធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗ ឬមិនរស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួនឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ វាជាការដែលអាចធ្វើឱ្យចិត្តរបស់មនុស្សណាម្នាក់ស្ងប់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ក្នុងសភាពធម្មតាទាំងអស់ និងមានកន្លែងសម្រាប់ព្រះអង្គនៅក្នុងចិត្តមនុស្សណាម្នាក់។ នៅពេលអ្នកអធិស្ឋាន អ្នកគួរលុតជង្គង់ចុះដោយសមរម្យនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីអធិស្ឋាន។ នៅពេលដែលអ្នកធ្វើកិច្ចការងារ ឬរៀបចំអាហារ ចូរធ្វើឱ្យចិត្តអ្នកស្ងប់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ពិចារណាអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ ឬច្រៀងទំនុកតម្កើង។ មិនថាអ្នកជួបប្រទះស្ថានភាពបែបណាក៏ដោយ អ្នកគួរតែមានវិធីផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីអនុវត្ត អ្នកគួរតែធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីខិតចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកគួរតែព្យាយាមឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីធ្វើឱ្យចិត្តអ្នកស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ពេលណាកាលៈទេសៈអនុញ្ញាត ចូរអធិស្ឋានដោយការផ្ចង់ចិត្ត។ ពេលដែលកាលៈទេសៈមិនអនុញ្ញាត ចូរខិតចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់ក្នុងចិត្ដរបស់អ្នក ខណៈពេលអ្នកកំពុងបំពេញកិច្ចការ។ នៅពេលដែលអ្នកអាចហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពេលនោះចូរហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅ។ នៅពេលដែលអ្នកអាចអធិស្ឋាន ពេលនោះចូរអធិស្ឋានទៅ។ នៅពេលដែលអ្នកអាចសញ្ជឹងគិតអំពីព្រះជាម្ចាស់ ពេលនោះចូរសញ្ជឹងគិតអំពីទ្រង់ទៅ។ ម៉្យាងទៀត ចូរព្យាយាមឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯងក្នុងការចូលទៅកាន់ទ្រង់ ស្របតាមមជ្ឍដ្ឋានរបស់អ្នក។ មនុស្សខ្លះអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់នៅពេលដែលគ្មានបញ្ហា ប៉ុន្តែនៅពេលដែលចាប់ផ្ដើមមានអ្វីកើតឡើង គំនិតរបស់ពួកគេក៏វិលវល់។ នោះមិនមែនជាការមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទេ។ វិធីត្រឹមត្រូវដើម្បីទទួលបានបទពិសោធនេះគឺ៖ ទោះជាក្នុងកាលៈទេសៈដែលចិត្តរបស់មនុស្សឃ្លាតចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ឬមានអារម្មណ៍រំខានពីមនុស្សខាងក្រៅ ពីព្រឹត្តិការណ៍ ឬពីរឿងរ៉ាវផ្សេងៗ ហើយមានតែពេលនោះប៉ុណ្ណោះ ដែលមនុស្សពិតជាមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះបាន។ មនុស្សខ្លះនិយាយថា នៅពេលពួកគេអធិស្ឋាននៅក្នុងអង្គជំនុំ ចិត្តរបស់ពួកគេអាចមានសន្តិភាពនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែចំពោះការប្រកបគ្នាជាមួយអ្នកដទៃវិញ ពួកគេមិនអាចរក្សាចិត្តស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ហើយគំនិតរបស់ពួកគេវិលវល់តាមតែចិត្ត។ នេះមិនមែនជាការមានចិត្តស្ងប់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សភាគច្រើនស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពនេះ ចិត្តរបស់ពួកគេមិនអាចនៅស្ងប់បាននៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវខិតខំបន្ថែមទៀតក្នុងការហ្វឹកហ្វឺនខ្លួនឯងក្នុងចំណុចនេះ ចូលមួយជំហានម្តងៗ តាមផ្លូវត្រូវនៃបទពិសោធជីវិត ហើយដើរលើមាគ៌ាដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។

(ដកស្រង់ពី «ការធ្វើឱ្យចិត្ដរបស់អ្នកបានស្ងប់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២២

កិច្ចការ និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានបំណងធ្វើឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងនិស្ស័យរបស់អ្នករាល់គ្នា។ គោលដៅរបស់ទ្រង់មិនគ្រាន់តែធ្វើឱ្យអ្នកយល់ដឹងពីកិច្ចការ និងព្រះបន្ទូលទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ព្រោះវាមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ។ អ្នកជាមនុស្សដែលមានសមត្ថភាពយល់ដឹង ដូច្នេះអ្នកមិនគួរមានការលំបាកក្នុងការយល់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ព្រោះថាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានសរសេរឡើងជាភាសារបស់មនុស្ស ហើយទ្រង់ក៏មានបន្ទូលច្បាស់ៗផងដែរ។ តួយ៉ាង អ្នកពិតជាអាចរៀនពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់ឱ្យអ្នកយល់ និងអនុវត្ត ហើយនេះគឺជាអ្វីដែលមនុស្សសាមញ្ញមានសមត្ថភាពយល់ដឹងម្នាក់ គួរតែអាចធ្វើបាន។ ជាពិសេស ព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែមានបន្ទូលនៅក្នុងដំណាក់កាលបច្ចុប្បន្ននេះ គឺពិតជាច្បាស់ និងមិនស្រពេចស្រពិលនោះទេ ហើយទ្រង់កំពុងតែចង្អុលបង្ហាញរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលមនុស្សមិនបានគិតដល់ រួមទាំងលក្ខណៈគ្រប់យ៉ាងរបស់មនុស្សផង។ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់គឺក្តោបន័យគ្រប់គ្រាន់ ហើយច្បាស់ដូចជាថ្ងៃ ដូច្នេះ បច្ចុប្បន្ន មនុស្សយល់រឿងរ៉ាវជាច្រើន ប៉ុន្តែពួកគេភ្លេចអ្វីម៉្យាង នោះគឺការយកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់មកអនុវត្ត។ មនុស្សត្រូវមានបទពិសោធរាល់រឿងរ៉ាវនៃសេចក្តីពិតឱ្យបានលម្អិត ហើយស្រាវជ្រាវ ស្វែងរកឱ្យកាន់តែលម្អិតបន្ថែមទៀត ជាជាងការទន្ទឹងរង់ចាំទទួលយកអ្វីដែលមានស្រាប់ បើមិនដូច្នោះទេ ពួកគេមិនសូវខុសពីសត្វប៉ារ៉ាស៊ីតប៉ុន្មានទេ។ ពួកគេដឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែពួកគេពុំយកព្រះបន្ទូលមកអនុវត្តនោះទេ។ មនុស្សប្រភេទនេះ មិនស្រឡាញ់សេចក្តីពិត ហើយទីបំផុតពួកគេនឹងត្រូវផាត់ចោល។ ដើម្បីក្លាយជាពេត្រុសក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៩០ ម្នាក់ គឺអ្នករាល់គ្នាគួរយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកអនុវត្ត មានផ្លូវចូលពិតប្រាកដនៅក្នុងបទពិសោធរបស់អ្នក ហើយទទួលយកការបំភ្លឺកាន់តែច្រើន និងកាន់តែប្រសើរជាងមុន នៅក្នុងកិច្ចសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ដែលទាំងនេះនឹងជួយបង្កើនជំនួយដល់ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ច្រើន ប៉ុន្តែអ្នកគ្រាន់តែយល់ន័យត្រង់តាមអត្ថបទ ហើយខ្វះចំណេះដឹងខាងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈបទពិសោធជាក់ស្តែងរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងមិនដឹងពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកគិតដូច្នោះមែន នោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាជីវិតនោះទេ គ្រាន់តែជាន័យពាក្យដែលគ្មានជីវិតប៉ុណ្ណោះ។ ហើយប្រសិនបើអ្នករស់នៅ ដោយប្រព្រឹត្តតាមន័យពាក្យដែលគ្មានជីវិត នោះអ្នកមិនអាចចាប់យកចំណុចសំខាន់នៃព្រះបន្ទូល និងយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ មានតែនៅពេលដែលអ្នកជួបប្រទះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងបទពិសោធជាក់ស្តែងប៉ុណ្ណោះ ទើបន័យខាងវិញ្ញាណនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បើកបង្ហាញឱ្យអ្នកឃើញ ហើយមានតែតាមរយៈបទពិសោធប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកអាចចាប់យកន័យខាងវិញ្ញានៃសេចក្តីពិតជាច្រើន និងអាចបើកអាថ៌កំបាំងនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ប្រសិនបើអ្នកមិនយកព្រះបន្ទូលមកអនុវត្ត មិនថាព្រះបន្ទូលទ្រង់ច្បាស់ប៉ុនណានោះទេ អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកចាប់បាន គឺជាគោលលទ្ធិ និងពាក្យដែលទទេសូន្យ ដែលបានក្លាយជាបញ្ញាត្តិសាសនាសម្រាប់អ្នករួចទៅហើយ។ តើពួកផារិស៊ី មិនធ្វើបែបនេះទេឬអី? ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាអនុវត្ត និងមានបទពិសោធជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះវានឹងមានប្រយោជន៍សម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអនុវត្តនោះទេ នោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្មានអ្វីលើសពីរឿងព្រេងនៃឋានសួគ៌ជាន់ទីបីនោះទេ។ តាមពិតទៅ ដំណើរការនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ គឺជាដំណើរការដែលអ្នករាល់គ្នាមានបទពិសោធជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ និងការទទួលបានព្រះបន្ទូលទ្រង់នោះទេ។ និយាយឱ្យស្រួលស្តាប់ទៅ ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការមានចំណេះដឹង និងការយល់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយមានបទពិសោធ និងរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ នេះគឺជាតថភាពនៅពីក្រោយជំនឿរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយសង្ឃឹមទទួលបានជីវិតអស់កល្ប ដោយពុំបានស្វែងរកការអនុវត្តព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយចូលទៅក្នុងភាពជាក់ស្ដែងនៃសេចក្ដីពិតនោះទេ អ្នកគឺជាមនុស្សល្ងីល្ងើហើយ។ វាមិនខុសពីទៅចូលរួមពិធីជប់លៀង ហើយគ្រាន់តែសម្លឹង និងទន្ទេញមុខម្ហូបដែលឆ្ងាញ់ៗ ដោយពុំបានភ្លក្សរសជាតិនោះទេ វាប្រាកដជាដូចជាការមិនបានហូប ឬផឹកអ្វីនៅទីនោះសោះ។ តើមនុស្សប្រភេទនេះ មិនល្ងីល្ងើទេឬអី?

(ដកស្រង់ពី «នៅពេលដែលអ្នកយល់ដឹងអំពីសេចក្ដីពិត អ្នកគួរយកវាមកអនុវត្ត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២៣

សេចក្តីពិតដែលមនុស្សត្រូវមាន គឺមានចែងនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាជាសេចក្តីពិតដែលមានសារៈសំខាន់ និងមានប្រយោជន៍បំផុតដល់មនុស្សជាតិ។ វាជាម្ហូបអាហារដែលរាងការយរបស់អ្នកត្រូវការ ជាអាហារដែលជួយឱ្យមនុស្សស្តារភាពជាមនុស្សរបស់ខ្លួនឡើងវិញ។ វាគឺជាសេចក្តីពិតដែលមនុស្សគួរតែមាន។ កាលណាអ្នករាល់គ្នាអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើន នោះជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងកាន់តែមានផ្លែផ្កា។ នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាធំដឹងក្តី អ្នកនឹងឃើញរឿងរ៉ាវនៃពិភពខាងវិញ្ញាណកាន់តែច្បាស់ ហើយកាន់តែមានកម្លាំងដើម្បីយកឈ្នះសាតាំង។ នៅពេលអ្នករាល់គ្នាអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះសេចក្តីពិតជាច្រើនដែលអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ នឹងត្រូវបើកបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់។ មនុស្សភាគច្រើនពេញចិត្ត ដោយគ្រាន់តែយល់ន័យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយផ្តោតទៅលើការយកគោលលទ្ធិមកដាក់ក្នុងខ្លួន ជាជាងការពង្រឹងបទពិសោធរបស់ខ្លួនដោយការអនុវត្ត។ តើនោះ មិនមែនជាវិធីរបស់ពួកផារិស៊ីទេឬអី? ដូច្នេះ តើឃ្លា «ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាជីវិត» គឺជាការពិតសម្រាប់ពួកគេយ៉ាងដូចម្តេច? ជីវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់មិនអាចរីកចម្រើនដោយត្រឹមតែអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ លុះត្រាតែពួកគេយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅអនុវត្តប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើអ្នកជឿថា ការយល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ជីវិត និងកេរ្ត៍ឈ្មោះ នោះការយល់របស់អ្នកគឺខូចការហើយ។ ការយល់អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ កើតឡើងនៅពេលអ្នកអនុវត្តសេចក្តីពិត ហើយអ្នកត្រូវតែយល់ថា «មានតែការអនុវត្តសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកអាចយល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។» សព្វថ្ងៃនេះ បន្ទាប់ពីអ្នកអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកគ្រាន់តែអាចនិយាយថា អ្នកស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែអ្នកពុំអាចនិយាយថា អ្នកយល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ។ មានអ្នកខ្លះនិយាយថា វិធីតែមួយដើម្បីអនុវត្តសេចក្តីពិត គឺយល់សេចក្តីពិតជាមុនសិន ប៉ុន្តែសម្តីនេះគ្រាន់តែត្រូវមួយផ្នែកប៉ុណ្ណោះ វាពិតជាមិនត្រឹមត្រូវទាំងស្រុងនោះទេ។ មុនពេលដែលអ្នកមានចំណេះដឹងអំពីសេចក្តីពិត គឺអ្នកមិនទាន់មានបទពិសោធអំពីសេចក្តីពិតនោះទេ។ ការមានអារម្មណ៍ថា អ្នកយល់ពីអ្វីមួយដែលអ្នកបានឮនៅក្នុងសេចក្តីអធិប្បាយព្រះបន្ទូល មិនមែនជាការយល់ដ៏ពិតនោះទេ វាគ្រាន់តែជាការទទួលបានន័យត្រង់នៃសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ វាមិនដូចជាការយល់អត្ថន័យពិតនៃពាក្យទាំងនោះទេ។ បើគ្រាន់តែមានចំណេះដឹងអំពីសេចក្តីពិតសើរៗ មិនមែនមានន័យថា អ្នកពិតជាយល់ដឹងសេចក្តីពិតនោះទេ។ អត្ថន័យពិតប្រាកដនៃសេចក្តីពិត បានមកពីការមានបទពិសោធជាមួយវា។ ដូច្នេះហើយ មានតែពេលដែលអ្នកមានបទពិសោធជាមួយសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកអាចយល់ពីសេចក្តីពិត ហើយពេលនោះអ្នកនឹងអាចចាប់យល់បាននូវចំណុចដែលលាក់បាំងរបស់វា។ ការពង្រឹងបទពិសោធរបស់អ្នក គឺជាវិធីតែមួយគត់ដែលអាចចាប់យកអត្ថន័យ និងយល់ពីសារៈសំខាន់នៃសេចក្តីពិតបាន។ ដូច្នេះហើយ ជាមួយនឹងសេចក្តីពិត អ្នកអាចទៅទីណាក៏បាន ប៉ុន្តែបើអ្នកគ្មានសេចក្តីពិតនោះទេ មិនបាច់ព្យាយាមអូសទាញអ្នកកាន់សាសនានោះទ សូម្បីតែសមាជិកគ្រួសាររបស់អ្នកក៏គេមិនជឿដែរ។ គ្មានសេចក្តីពិត អ្នកប្រៀបបានទៅនឹងគ្រាប់ព្រិលដែលកំពុងធ្លាក់ ប៉ុន្តែបើមានសេចក្តីពិត អ្នកអាចមានសេចក្តីអំណរ និងសេរីភាព ហើយក៏គ្មាននរណាអាចវាយប្រហារអ្នកបានដែរ។ មិនថាទ្រឹស្តីខ្លាំងប៉ុនណានោះទេ វាមិនអាចយកឈ្នះសេចក្តីពិតបានឡើយ។ ដោយសារសេចក្តីពិត ពិភពលោកនេះអាចរង្គោះរង្គើ ហើយភ្នំ និងសមុទ្រអាចផ្លាស់ទីបាន ខណៈពេលដែលគ្មានសេចក្តីពិតអាចធ្វើឱ្យជញ្ជាំងដ៏រឹងមាំរបស់ក្រុង ត្រូវបានដង្កូវស៊ីក្លាយជាកម្ទេចថ្មប៉ុណ្ណោះ។ នេះជាការពិតដ៏ជាក់ស្តែង។

(ដកស្រង់ពី «នៅពេលដែលអ្នកយល់ដឹងអំពីសេចក្ដីពិត អ្នកគួរយកវាមកអនុវត្ត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២៤

នៅក្នុងដំណាក់កាលបច្ចុប្បន្ន វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដែលត្រូវដឹងសេចក្តីពិតជាមុនសិន បន្ទាប់មកយកសេចក្តីពិតទៅអនុវត្ត ហើយបំពេញខ្លួនឯងដោយអត្ថន័យពិតនៃសេចក្តីពិតឱ្យច្រើនថែមទៀត។ អ្នករាល់គ្នាគួរតែស្វះស្វែងដើម្បីទទួលបានសេចក្តីពិត។ អ្នកគួរតែជំរុញអ្នកដទៃឱ្យអនុវត្តតាមការប្រតិបត្តិរបស់អ្នក ជាជាងគ្រាន់តែព្យាយាមធ្វើឱ្យពួកគេអនុវត្តតាមពាក្យសម្ដីរបស់អ្នក។ មានតែតាមវិធីនេះទេ ទើបអ្នកអាចស្វែងរកអ្វីមួយដែលមានន័យ។ មិនថាមានហេតុការណ៍អ្វីកើតឡើងចំពោះអ្នក ហើយមិនថាអ្នកជួបនរណានោះទេ ដរាបណាអ្នកមានសេចក្តីពិត នោះអ្នកនឹងអាចឈររឹងមាំបាន។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាព្រះបន្ទូលដែលនាំជីវិតដល់មនុស្ស មិនមែនសេចក្តីស្លាប់នោះទេ។ ប្រសិនបើក្រោយពីអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់រួចហើយ អ្នកមិនមានជីវិត ហើយនៅតែស្លាប់ នោះអ្នកប្រាកដជាមានអ្វីខុសជាមិនខាន។ ប្រសិនបើមួយរយៈក្រោយមក អ្នកអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងច្រើន ហើយបានឮការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលដោយផ្ទាល់ ប៉ុន្តែអ្នកនៅតែមានស្ថានភាពដូចស្លាប់ដដែល នោះបញ្ជាក់ថា អ្នកមិនមែនជាមនុស្សដែលផ្តល់គុណតម្លៃដល់សេចក្តីពិត ហើយអ្នកក៏មិនមែនជាមនុស្សដែលស្វែងរកសេចក្តីពិតដែរ។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាពិតជាបានស្វះស្វែងទទួលយកព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនផ្តោតទៅលើការទទួលយកគោលលទ្ធិ ហើយប្រើប្រាស់គោលលទ្ធិដ៏ក្រអឺតក្រទមទាំងនោះដើម្បីបង្រៀនអ្នកដទៃនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នករាល់គ្នានឹងផ្តោតទៅលើការទទួលយកបទពិសោធជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយយកសេចក្តីពិតទៅអនុវត្តជំនួសវិញ។ តើនេះមិនមែនជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាគួរតែស្វែងរកដើម្បីចូលទៅនៅពេលនេះទេឬអី?

ព្រះជាម្ចាស់មានពេលកំណត់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ជាមួយមនុស្ស ដូច្នេះប្រសិនបើអ្នកមិនសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទេ តើលទ្ធផលនឹងទៅជាយ៉ាងណា? ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់តែងតែចង់ឱ្យអ្នកយកព្រះបន្ទូលទ្រង់មកអនុវត្ត នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាយល់ព្រះបន្ទូលនោះ? នោះក៏ព្រោះតែព្រះជាម្ចាស់បានបើកសម្ដែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយជំហ៊ានបន្ទាប់របស់អ្នករាល់គ្នា គឺត្រូវយកព្រះបន្ទូលទាំងនោះមកអនុវត្តជាក់ស្តែង។ ពេលដែលអ្នកយកព្រះបន្ទូលទាំងនោះមកអនុវត្ត នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើកិច្ចការបំភ្លឺ និងដឹកនាំ។ នេះគឺជាវិធីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឱ្យមនុស្សរីកចម្រើននៅក្នុងជីវិត ហើយមិនមានលក្ខណៈណាមួយដែលបណ្តាលឱ្យពួកគេងាកចេញ ឬអសកម្មឡើយ។ អ្នកនិយាយថា អ្នកបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានអនុវត្តព្រះបន្ទូលនោះ ប៉ុន្តែអ្នកនៅតែមិនទាន់បានទទួលកិច្ចការណាមួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ពាក្យសម្តីរបស់អ្នកអាចបោកបានតែក្មេងបៀមដៃប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកដទៃអាចមិនដឹងថា បំណងរបស់អ្នកខុស ប៉ុន្តែតើទៅរួចទេដែលព្រះជាម្ចាស់មិនអាចដឹងបាននោះ? ម្តេចបានជាអ្នកដទៃយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកអនុវត្ត ហើយទទួលនូវការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែអ្នកយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកអនុវត្តដូចគ្នា បែរជាមិនទទួលបានការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៅវិញ? តើព្រះជាម្ចាស់មានមនោសញ្ចេតនាទេ? ប្រសិនបើបំណងរបស់អ្នកពិតជាត្រឹមត្រូវ ហើយអ្នកមានកិច្ចសហការល្អ នោះព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងនៅជាមួយអ្នក។ មនុស្សមួយចំនួនតែងតែចង់តាំងខ្លួនឯងឡើង ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មិនអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេលូតលាស់ ហើយដឹកនាំពួកជំនុំ? មនុស្សមួយចំនួនគ្រាន់តែបំពេញតួនាទី និងភារកិច្ចរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ ហើយទម្រាំតែពួកគេដឹង ពួកគេបានទទួលការអនុញ្ញាតពីព្រះជាម្ចាស់រួចទៅហើយ។ តើរឿងនេះកើតឡើងយ៉ាងដូចម្តេច? ព្រះជាម្ចាស់ពិនិត្យមើលចិត្តខាងក្នុងដ៏ជ្រៅរបស់មនុស្ស ហើយអ្នកណាដែលស្វែងរកសេចក្តីពិត ត្រូវតែធ្វើដូច្នេះប្រកបដោយគោលបំណងត្រឹមត្រូវ។ មនុស្សដែលមិនមានគោលបំណងត្រឹមត្រូវមិនអាចឈររឹងមាំបានទេ។ រឿងដែលសំខាន់បំផុត គោលដៅរបស់អ្នករាល់គ្នាគឺត្រូវអនុញ្ញាតឱ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា គឺត្រូវមានការយល់ដឹងដ៏ពិតប្រាកដអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាយកព្រះបន្ទូលទាំងនោះមកអនុវត្ត។ ប្រហែលជាសមត្ថភាពរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងការយល់ដឹងពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅទន់ខ្សោយនៅឡើយ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាយកព្រះបន្ទូលមកអនុវត្ត ព្រះជាម្ចាស់អាចកែតម្រូវឱ្យប្រសើរ ដូច្នេះអ្នករាល់គ្នាមិនគ្រាន់តែដឹងសេចក្តីពិតជាច្រើននោះទេ ថែមទាំងអនុវត្តសេចក្តីពិតទាំងនោះទៀតផង។ នេះជាការផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ដ៏ធំបំផុត ដែលមិនអាចបដិសេធបាន។ ព្រះយេស៊ូវទ្រាំនឹងការឈឺចាប់ និងការប្រមាថជាច្រើន នៅក្នុងព្រះជន្មសាមសិបបីវស្សាកន្លះរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានរងការឈឺចាប់ជាខ្លាំង ដោយសារតែទ្រង់អនុវត្តសេចក្តីពិត ធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់យ៉ាង ហើយទ្រង់យកចិត្តទុកដាក់តែទៅលើបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺជាការឈឺចាប់ដែលទ្រង់មិនអាចឆ្លងផុតទេ ប្រសិនបើទ្រង់ដឹងពីសេចក្តីពិត តែពុំមានការអនុវត្ត។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ជនជាតិយូដា ហើយធ្វើតាមពួកផារិស៊ី ម៉្លេះសមទ្រង់មិនទទួលរងការឈឺចាប់នោះទេ។ អ្នកអាចរៀនសូត្រពីទង្វើរបស់ព្រះយេស៊ូវបាន ព្រោះថាប្រសិទ្ធភាពនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស គឺបានមកពីការសហការរបស់មនុស្សនេះឯង ហើយនេះជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវទទួលស្គាល់។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមិនអនុវត្តសេចក្តីពិតនោះទេ តើទ្រង់ទទួលរងការឈឺចាប់នៅលើឈើឆ្កាងឬទេ? ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមិនបានធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះតើទ្រង់អាចអធិដ្ឋានយ៉ាងស្រងេះស្រងោចបែបនោះបានឬទេ? ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាគួរតែរងទុក្ខដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ការអនុវត្តសេចក្ដីពិតនេះហើយគឺជាការរងទុក្ខដែលមនុស្សម្នាក់គួរឆ្លងកាត់។

(ដកស្រង់ពី «នៅពេលដែលអ្នកយល់ដឹងអំពីសេចក្ដីពិត អ្នកគួរយកវាមកអនុវត្ត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២៥

នៅក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែង ការរក្សាបញ្ញត្តិ គួរត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយការអនុវត្តសេចក្តីពិត។ ខណៈពេលដែលកំពុងរក្សាបញ្ញត្តិ មនុស្សម្នាក់ត្រូវតែអនុវត្តសេចក្តីពិត។ នៅពេលអនុវត្តសេចក្តីពិត មនុស្សម្នាក់មិនត្រូវបំពានគោលការណ៍នៃបញ្ញត្តិទាំងនោះឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវប្រឆាំងនឹងបញ្ញត្តិទាំងនោះដែរ។ អ្នកត្រូវតែធ្វើអ្វី ដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវពីអ្នករាល់គ្នា។ ការរក្សាបញ្ញត្តិ និងការអនុវត្តសេចក្តីពិត មានទំនាក់ទំនងផ្សារភ្ជាប់គ្នា មិនមែនផ្ទុយគ្នាទេ។ កាលណាអ្នកអនុវត្តសេចក្តីពិតកាន់តែច្រើន អ្នកកាន់តែមានសមត្ថភាព ក្នុងការរក្សាខ្លឹមសារនៃបញ្ញត្តិទាំងនោះ។ កាលណាអ្នកអនុវត្តសេចក្តីពិតកាន់តែច្រើន អ្នកនឹងកាន់តែយល់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងបញ្ញត្តិដែរ។ ការអនុវត្តសេចក្តីពិត និងការរក្សាបញ្ញត្តិ មិនមែនជាសកម្មភាពផ្ទុយគ្នាទេ វាមានទំនាក់ទំនងផ្សារភ្ជាប់គ្នា។ ពីដំបូង លុះត្រាតែមនុស្សបានកាន់តាមបញ្ញត្តិសិន ទើបគេអាចអនុវត្តសេចក្តីពិត និងទទួលបានការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាចេតនាដើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ព្រះជាម្ចាស់តម្រូវឱ្យអ្នកដាក់ដួងចិត្តរបស់ខ្លួន ក្នុងការថ្វាយបង្គំទ្រង់ មិនមែនគ្រាន់តែឱ្យអ្នកប្រព្រឹត្តល្អប៉ុណ្ណោះទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណា អ្នកត្រូវតែរក្សាបញ្ញត្តិយ៉ាងហោចណាស់ក៏សើៗដែរ។ បន្តិចម្តងៗ តាមរយៈបទពិសោធ បន្ទាប់ពីទទួលបានការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់អំពីព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សនឹងឈប់បះបោរប្រឆាំងជំទាស់នឹងទ្រង់ និងលែងមានការសង្ស័យអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតឡើយ។ នេះគឺជាវិធីតែមួយគត់ ដែលមនុស្សអាចគោរពតាមខ្លឹមសារនៃបញ្ញត្តិទាំងនោះ។ ដូច្នេះ ការរក្សាបញ្ញត្តិតែម្យ៉ាង ដោយមិនបានអនុវត្តសេចក្តីពិត គ្មានប្រសិទ្ធភាពឡើយ និងមិនមែនជាការថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ពិតប្រាកដឡើយ ដ្បិតអ្នកមិនទាន់សម្រេចបានភាពខ្ពង់ខ្ពស់ពិតប្រាកដនៅឡើយ។ ការរក្សាបញ្ញត្តិដោយគ្មានសេចក្ដីពិត គ្រាន់តែជាការប្រកាន់ខ្ជាប់តាមច្បាប់វិន័យប៉ុណ្ណោះ។ ដោយការធ្វើដូច្នេះ បញ្ញត្តិនឹងក្លាយជាច្បាប់របស់អ្នក ដែលនឹងមិនជួយឱ្យអ្នករីកចម្រើនក្នុងជីវិតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ច្បាប់ទាំងនេះនឹងក្លាយជាបន្ទុករបស់អ្នក ហើយចងរឹតអ្នកយ៉ាងតឹង ដូចជាច្បាប់នៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលបណ្តាលឱ្យអ្នកបាត់បង់វត្តមានរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ដូច្នេះ មានតែតាមរយៈការអនុវត្តសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកអាចរក្សាបញ្ញត្តិបានប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ហើយអ្នករក្សាបញ្ញត្តិដើម្បីអនុវត្តសេចក្តីពិត។ នៅក្នុងដំណើរការ នៃការរក្សាបញ្ញត្តិ អ្នកនឹងអនុវត្តសេចក្តីពិតកាន់តែច្រើន ហើយនៅពេលអនុវត្តសេចក្តីពិត អ្នកនឹងទទួលបានការយល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីអត្ថន័យពិតប្រាកដនៃបញ្ញត្តិ។ គោលបំណង និងអត្ថន័យនៅពីក្រោយការទាមទាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលតម្រូវឱ្យមនុស្សរក្សាបញ្ញត្តិ មិនមែនគ្រាន់តែធ្វើឱ្យគេគោរពតាមច្បាប់វិន័យ ដូចគេនឹកស្មាននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាទាក់ទងនឹងការចូលក្នុងជីវិតរបស់គេ។ វិសាលភាពនៃការរីកចម្រើនក្នុងជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នា កំណត់ពីកម្រិតដែលអ្នកនឹងអាចរក្សាបញ្ញត្តិ។ ទោះបីជាបញ្ញត្តិទាំងនេះ គឺសម្រាប់ឱ្យមនុស្សរក្សាក៏ដោយ ខ្លឹមសារនៃបញ្ញត្តិនឹងស្ដែងឡើងតាមរយៈបទពិសោធជីវិតរបស់មនុស្ស។ មនុស្សភាគច្រើនសន្និដ្ឋានថា ការរក្សាបញ្ញត្តិបានល្អ មានន័យថា ពួកគេ «ត្រៀមខ្លួនយ៉ាងពេញលេញ ហើយអ្វីទាំងអស់នៅសល់ដែលត្រូវធ្វើ គឺជាការត្រូវបានលើកឡើងទៅក្នុងពពក។» នេះគឺជាគំនិតដ៏ខ្ជះខ្ជាយ និងមិនស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នកដែលនិយាយបែបនេះ គ្មានបំណងចង់រីកចម្រើនទេ ហើយពួកគេស្រេកឃ្លានចង់បានសាច់ឈាមប៉ុណ្ណោះ។ វាជាគំនិតចោលម្សៀត! វាមិនស្របនឹងការពិតទេ! បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនគ្រាន់តែចង់ឱ្យមនុស្សអនុវត្តសេចក្តីពិត ដោយមិនរក្សាបញ្ញត្តិឡើយ។ អ្នកដែលធ្វើបែបនេះ (អនុវត្តសេចក្តីពិត ដោយមិនរក្សាបញ្ញត្តិ) គឺជាជនពិការ។ ពួកគេប្រៀបបាននឹងមនុស្សដែលពិការជើងម្ខាង។ ការរក្សាបញ្ញត្តិតែម្យ៉ាង ហាក់ដូចជាគោរពច្បាប់វិន័យ តែមិនប្រកាន់យកសេចក្ដីពិត នេះក៏មិនអាចបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរ។ ប្រៀបដូចជាមនុស្សដែលបាត់ភ្នែកម្ខាងដែរ ពួកជនដែលធ្វើបែបនេះ ក៏ទទួលរងកម្មពីពិការភាពក្នុងទម្រង់ណាមួយដែរ។ អាចនិយាយបានថា ប្រសិនបើអ្នករក្សាបញ្ញត្តិបានល្អ និងទទួលបានការយល់ដឹងច្បាស់អំពីព្រះដ៏ជាក់ស្តែង នោះអ្នកនឹងមានសេចក្តីពិត។ បើនិយាយតាមការប្រៀបធៀប អ្នកនឹងសម្រេចបានភាពខ្ពង់ខ្ពស់ពិតប្រាកដ។ ប្រសិនបើអ្នកអនុវត្តសេចក្តីពិត ដែលអ្នកគួរតែអនុវត្តនោះ អ្នកក៏នឹងរក្សាបញ្ញត្តិផងដែរ ហើយកិច្ចការទាំងពីរនេះមិនផ្ទុយគ្នាទេ។ ការអនុវត្តសេចក្តីពិត និងការរក្សាបញ្ញត្តិ គឺជាប្រព័ន្ធពីរ ដែលជាផ្នែកដ៏សំខាន់មិនអាចខ្វះបាននៃបទពិសោធជីវិតរបស់មនុស្ស។ បទពិសោធរបស់មនុស្ស គួរតែមានការរួមបញ្ចូលគ្នា មិនមែនការបំបែកចេញពីគ្នា ជាការរួមបញ្ចូលគ្នានៃការរក្សាបញ្ញត្តិ និងការអនុវត្តសេចក្តីពិត។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កិច្ចការទាំងពីរនេះ មានទាំងភាពខុសគ្នា និងទំនាក់ទំនងគ្នា។

(ដកស្រង់ពី «ការរក្សាបញ្ញត្តិ និងការអនុវត្ដសេចក្ដីពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២៦

ការប្រកាសឱ្យប្រើបញ្ញត្តិនៅក្នុងយុគសម័យថ្មី គឺជាទីបន្ទាល់មួយអំពីការពិតដែលថា មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងអូរនេះ អ្នកទាំងឡាយដែលស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលសព្វថ្ងៃនេះ បានចូលទៅក្នុងយុគសម័យថ្មីហើយ។ នេះគឺជាការចាប់ផ្តើមថ្មីសម្រាប់ការងាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកចុងក្រោយនៃការងាររបស់ផែនការគ្រប់គ្រងរយៈពេលប្រាំមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ បញ្ញត្តិនៃយុគថ្មី ជានិមិត្តរូបបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្ស បានចូលដល់អាណាចក្រនៃស្ថានសួគ៌ថ្មី និងផែនដីថ្មី ហើយដូចជាព្រះយេហូវ៉ាដែលបានធ្វើការក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល និងព្រះយេស៊ូវ ដែលបានធ្វើការក្នុងចំណោមជនជាតិយូដាដែរ ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើកិច្ចការដែលកាន់តែមានប្រយោជន៍ថែមទៀត និងធ្វើការងារកាន់តែច្រើន និងកាន់តែធំធេងនៅលើផែនដី។ បញ្ញត្តិទាំងនេះ ក៏ជានិមិត្តរូបបង្ហាញផងដែរថា ក្រុមមនុស្សនេះនឹងទទួលបាននូវបញ្ជាបេសកកម្មកាន់តែច្រើន និងកាន់តែធំឡើងៗពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយនឹងត្រូវបានទំនុកបម្រុង ចិញ្ចឹមបីបាច់ គាំទ្រ ថែរក្សា និងការពារដោយទ្រង់ក្នុងរបៀបជាក់ស្តែង និងទទួលការបណ្តុះបណ្តាលកាន់តែជាក់ស្តែងពីទ្រង់ និងត្រូវបានដោះស្រាយ បំបែក និងបន្សុទ្ធដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្លឹមសារនៃបញ្ញត្តិនៅយុគថ្មីនេះ មានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅណាស់។ បញ្ញត្តិទាំងនេះ ណែនាំថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងលេចព្រះភ័ក្ត្រនៅលើផែនដីយ៉ាងពិតប្រាកដ ជាទីកន្លែងដែលទ្រង់នឹងយកឈ្នះសាកលលោកទាំងមូល ដោយបង្ហាញនូវសិរីដ៏រុងរឿងទាំងអស់នៅក្នុងសាច់ឈាមរបស់ទ្រង់។ បញ្ញត្តិទាំងនេះ ក៏ណែនាំផងដែរថា ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ជាក់ស្ដែងនឹងធ្វើកិច្ចការជាក់ស្តែងច្រើនថែមទៀតនៅលើផែនដី ដើម្បីប្រោសរាស្ដ្ររើសតាំងទាំងអស់របស់ព្រះអង្គឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះជាម្ចាស់នឹងសម្រេចបានអ្វីៗសព្វសារពើនៅលើផែនដី ដោយពាក្យបន្ទូល និងបញ្ញត្តិក្រឹត្យថា «ព្រះដែលបានចាប់បដិសន្ធិជាមនុស្ស នឹងរះឡើងខ្ពស់បំផុត និងត្រូវបានលើកតម្កើង ហើយគ្រប់មនុស្ស និងគ្រប់សាសន៍ទាំងអស់ នឹងលុតជង្គង់សំពះព្រះអង្គដែលជាព្រះដ៏ប្រសើរបំផុត។» ទោះបីជាបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មី គឺសម្រាប់ឱ្យមនុស្សរក្សា ហើយទោះបីជាការរក្សាបញ្ញត្តិទាំងនេះ ជាករណីយកិច្ច និងកាតព្វកិច្ចរបស់មនុស្សក៏ដោយ ក៏អត្ថន័យដែលបញ្ញត្តិទាំងនេះតំណាង មានភាពជ្រាលជ្រៅពេក ដែលមិនអាចសម្តែងបានពេញលេញដោយមួយ ឬពីរពាក្យបាន។ បញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មីនេះ ជំនួសនូវច្បាប់នៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងច្បាប់នៃគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលត្រូវបានប្រកាសឱ្យប្រើប្រាស់ដោយព្រះយេហូវ៉ា និងព្រះយេស៊ូវ។ នេះគឺជាមេរៀនកាន់តែស៊ីជម្រៅ មិនមែនជាបញ្ហាសាមញ្ញ ដូចមនុស្សគិតស្រមៃឡើយ។ មានផ្នែកមួយនៃខ្លឹមសារជាក់ស្តែងសម្រាប់បញ្ញត្តិនៃយុគថ្មីនេះ ពោលគឺ បញ្ញត្តិទាំងនេះដើរតួជាចំណុចប្រទាក់គ្នារវាងយុគសម័យនៃព្រះគុណនិងយុគសម័យនៃនគរព្រះ។ បញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មី បានបញ្ចប់នូវរាល់ការអនុវត្ដ និងច្បាប់ទម្លាប់ទាំងអស់នៃយុគសម័យមុន រួមទាំងការអនុវត្ដទាំងអស់ តាំងពីយុគសម័យរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងជំនាន់មុនៗ។ បញ្ញត្តិទាំងនេះ នាំមនុស្សមកជួបព្រះដ៏ជាក់ស្តែងជាងមុន ដោយអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សចាប់ផ្តើមទទួលការប្រោសឱបានគ្រប់លក្ខណ៍ពីព្រះអង្គផ្ទាល់។ បញ្ញត្តិទាំងនេះ គឺជាការចាប់ផ្តើមនៃផ្លូវនៃការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នា គួរតែប្រកាន់យកអាកប្បកិរិយាដែលត្រឹមត្រូវចំពោះបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មី ហើយមិនត្រូវគោរពតាមបញ្ញត្តិទាំងនេះ ដោយច្របូកច្របល់ ឬប្រមាថមើលងាយបញ្ញត្តិទាំងនេះឡើយ។ បញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មី ផ្ដោតសំខាន់ទៅលើចំណុចជាក់លាក់មួយគឺ៖ មនុស្សត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ជាក់ស្តែងផ្ទាល់ព្រះអង្គក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការចុះចូលនឹងសារជាតិនៃព្រះវិញ្ញាណឱ្យបានកាន់តែជាក់ស្ដែងថែមទៀត។ បញ្ញត្តិទាំងនេះ ក៏សង្កត់ធ្ងន់លើគោលការណ៍ដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងជំនុំជម្រះមនុស្សថា តើមនុស្សមានទោស ឬសុចរិត បន្ទាប់ពីទ្រង់បានសម្ដែងព្រះកាយជាព្រះអាទិត្យនៃសេចក្ដីសុចរិត។ បញ្ញត្តិទាំងឡាយ ងាយយល់ជាងការយកទៅអនុវត្ត។ ផ្ដើមពីចំណុចនេះ គេអាចមើលឃើញថា ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មានហឫទ័យចង់ឱ្យមនុស្សល្អគ្រប់លក្ខណ៍នោះ ព្រះអង្គត្រូវតែធ្វើដូច្នោះតាមរយៈព្រះបន្ទូល និងការណែនាំផ្ទាល់របស់ទ្រង់ ហើយមនុស្សមិនអាចសម្រេចសេចក្ដីល្អគ្រប់លក្ខណៈ តាមរយៈប្រាជ្ញាខាងក្នុងរបស់ខ្លួនផ្ទាល់តែម្យ៉ាងបានទេ។ ទោះបីជាមនុស្សអាចរក្សាបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មីបាន ឬមិនអាចរក្សាបានក្ដី វាមានការពាក់ព័ន្ធនឹងចំណេះដឹងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ជាក់ស្ដែង។ ដូច្នេះ ទោះបីអ្នករាល់គ្នា អាចរក្សាបញ្ញត្តិបានក្ដី មិនអាចរក្សាបានក្ដី វាមិនមែនជាចម្ងល់ដែលនឹងត្រូវបានដោះស្រាយ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃឡើយ។ នេះគឺជាមេរៀនមានអត្ថន័យជ្រៅដែលត្រូវរៀនសូត្រ។

(ដកស្រង់ពី «ការរក្សាបញ្ញត្តិ និងការអនុវត្ដសេចក្ដីពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២៧

ការអនុវត្តសេចក្តីពិត គឺជាមាគ៌ាមួយដែលជីវិតរបស់មនុស្សអាចរីកចម្រើនទៅបាន។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនអនុវត្តសេចក្ដីពិតទេនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងគ្មានអ្វីនៅសេសសល់ក្រៅពីទ្រឹស្តី ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងគ្មានជីវិតពិតឡើយ។ សេចក្តីពិត គឺជានិមិត្តរូបនៃភាពខ្ពង់ខ្ពស់របស់មនុស្ស ហើយមិនថាអ្នកអនុវត្ត ឬមិនអនុវត្តសេចក្តីពិតទេ វាទាក់ទងនឹងថា តើអ្នករាល់គ្នាមានភាពខ្ពង់ខ្ពស់ពិតប្រាកដដែរឬទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអនុវត្តសេចក្ដីពិត មិនប្រព្រឹត្ដដោយសុចរិត ឬមានចិត្តឃ្លេងឃ្លោងតាមអារម្មណ៍ និងខ្វល់ខ្វាយចំពោះសាច់ឈាមរបស់អ្នកនោះ អ្នកនៅឆ្ងាយពីការរក្សាបញ្ញត្តិហើយ។ នេះគឺជាមេរៀនដែលមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅបំផុត។ នៅក្នុងយុគសម័យនីមួយៗ មានសេចក្ដីពិតជាច្រើនដែលមនុស្សត្រូវចាប់ផ្ដើមឈ្វេងយល់ ប៉ុន្តែនៅក្នុងយុគសម័យនីមួយៗដែរ មានបញ្ញត្តិផ្សេងៗគ្នាដែលនៅអមជាមួយសេចក្ដីពិតទាំងនោះ។ សេចក្តីពិតដែលមនុស្សអនុវត្ត មានការទាក់ទងជាមួយយុគសម័យជាក់លាក់ ហើយបញ្ញត្តិដែលពួកគេរក្សា ក៏ដូច្នោះដែរ។ យុគសម័យនីមួយៗ មានសេចក្តីពិតផ្ទាល់ខ្លួនដែលត្រូវអនុវត្ត និងបញ្ញត្តិដែលត្រូវរក្សា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អាស្រ័យលើបញ្ញត្តិផ្សេងៗ ដែលត្រូវបានប្រកាសឱ្យប្រើដោយព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺអាស្រ័យលើយុគសម័យផ្សេងៗគ្នា គោលដៅ និងឥទ្ធិពលនៃការអនុវត្តសេចក្ដីពិតរបស់មនុស្ស មានភាពខុសគ្នា តាមការប្រៀបធៀប។ គឺអាចនិយាយបានថា បញ្ញត្តិបម្រើសេចក្តីពិត ហើយសេចក្ដីពិតកើតមានដើម្បីរក្សាបញ្ញត្តិ។ ប្រសិនបើមានតែសេចក្ដីពិត នោះនឹងមិនមានការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រូវនិយាយដល់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ តាមរយៈការយោងលើបញ្ញត្តិ មនុស្សអាចកំណត់ពីវិសាលភាពនៃទំនោរនៅក្នុងកិច្ចការ របស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយមនុស្សអាចដឹងបានថា ព្រះជាម្ចាស់បំពេញការងារនៅក្នុងយុគសម័យណាមួយ។ នៅក្នុងសាសនា មានមនុស្សជាច្រើនដែលអាចអនុវត្តសេចក្ដីពិត ដែលត្រូវបានអនុវត្តដោយមនុស្សនៅយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្ដី ពួកគេមិនប្រកាន់យកបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មីទេ ហើយពួកគេក៏មិនអាចរក្សាបញ្ញត្តិទាំងនេះបានដែរ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែប្រកាន់យកវិធីចាស់ និងនៅតែជាមនុស្សបុរាណដដែល។ ពួកគេមិនត្រូវបានអមដោយវិធីសាស្រ្តថ្មីនៃការងារ និងមិនអាចមើលឃើញបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មីឡើយ។ ក្នុងន័យនេះ ពួកគេមិនមានកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ វាហាក់ដូចជាពួកគេមានតែសម្បកពងមាន់ទទេប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើគ្មានកូនមាន់នៅខាងក្នុងទេនោះ គឺគ្មានវិញ្ញាណទេ។ បើនិយាយឱ្យត្រឹមត្រូវថែមទៀតនោះ វាមានន័យថា ពួកគេគ្មានជីវិតទេ។ មនុស្សបែបនេះ មិនទាន់ចូលដល់យុគសម័យថ្មីនៅឡើយទេ និងមានភាពយឺតយ៉ាវជាច្រើនជំហាន។ ដូច្នេះ ការមានសេចក្តីពិតតាំងពីយុគសម័យមុនៗ ប៉ុន្តែមិនមានបញ្ញត្តិនៃយុគថ្មី គឺគ្មានប្រយោជន៍ទេ។ អ្នករាល់គ្នាភាគច្រើន អនុវត្តសេចក្ដីពិតនៃបច្ចុប្បន្នកាល តែមិនបានរក្សាបញ្ញត្តិរបស់សេចក្ដីពិតទាំងនោះបាន។ អ្នកនឹងមិនទទួលបានផលអ្វីឡើយ ឯសេចក្ដីពិតដែលអ្នកអនុវត្ត ក៏នឹងគ្មានតម្លៃ និងគ្មានន័យដែរ ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនសរសើរអ្នកទេ។ ការអនុវត្ដសេចក្តីពិត ត្រូវតែធ្វើឡើងនៅក្នុងការកំណត់នៃវិធីសាស្ត្រកិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ការអនុវត្តនេះ ត្រូវតែធ្វើឡើងជាការឆ្លើយតបទៅនឹងព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងនាពេលបច្ចុប្បន្ន បើមិនបានធ្វើដូច្នេះទេ អ្វីគ្រប់យ៉ាងក្លាយជាឥតប្រយោជន៍ ដូចគ្នានឹងការព្យាយាមដងទឹកនឹងកញ្ច្រែងឫស្សី។ នេះក៏ជាអត្ថន័យជាក់ស្តែងនៃការប្រកាសឱ្យប្រើបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មីផងដែរ។ ប្រសិនបើមនុស្សត្រូវគោរពតាមបញ្ញត្តិ យ៉ាងហោចណាស់ពួកគេគួរតែស្គាល់ព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងដែលលេចមកជាសាច់ឈាម ដោយមិនមានការភាន់វង្វេង។ ម៉្យាងវិញទៀត មនុស្សគួរតែយល់ឱ្យបានច្បាស់អំពីគោលការណ៍នៃការគោរពតាមបញ្ញត្តិ។ ការប្រកាន់ខ្ជាប់ខ្ជួនតាមបញ្ញត្តិ មិនមែនមានន័យថា អនុវត្តតាមបញ្ញត្តិដោយច្របូកច្របល់ ឬតាមទំនើងចិត្តឡើយ តែជាការគោរពដែលមានមូលដ្ឋាន មានគោលបំណង និងមានគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវ។ ការងារដែលអ្នកត្រូវធ្វើឱ្យសម្រេចមុនគេ គឺត្រូវមានទស្សនវិស័យច្បាស់លាស់។ ប្រសិនបើអ្នកមានការយល់ដឹងហ្មត់ចត់អំពីកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នកាលនេះ ហើយប្រសិនបើអ្នកចាប់ផ្ដើមអនុវត្តវិធីសាស្រ្តការងារនៃបច្ចុប្បន្នកាលនោះ អ្នកនឹងទទួលបានការយល់ច្បាស់អំពីការរក្សាបញ្ញត្តិដោយឯកឯង។ ប្រសិនបើនៅថ្ងៃណាមួយ អ្នករាល់គ្នាយល់ច្បាស់ឃើញច្បាស់ពីសារជាតិរបស់បញ្ញត្តិនៃយុគថ្មី ហើយអ្នករាល់គ្នាអាចរក្សាបញ្ញត្តិទាំងនោះបាននោះ អ្នកនឹងមានគ្រប់លក្ខណៈ។ នេះគឺជាខ្លឹមសារជាក់ស្តែងនៃការអនុវត្តសេចក្តីពិត និងការរក្សាបញ្ញត្តិ។ មិនថាអ្នកអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតបាន ឬអត់ទេ វាអាស្រ័យលើរបៀបដែលអ្នកយល់ឃើញចំពោះខ្លឹមសាររបស់បញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មី។ កិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងលេចឡើងជានិរន្តរ៍សម្រាប់មនុស្ស ហើយព្រះជាម្ចាស់ នឹងមានសេចក្ដីតម្រូវកាន់តែច្រើនឡើងៗសម្រាប់មនុស្ស។ ដូច្នេះ សេចក្ដីពិតដែលមនុស្សអនុវត្តជាក់ស្តែង នឹងមានចំនួនកើនឡើងច្រើន និងមានទំហំកាន់តែធំ ហើយផលនៃការរក្សាបញ្ញត្តិនឹងមានលក្ខណៈកាន់តែជ្រាលជ្រៅថែមទៀត។ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែអនុវត្តសេចក្តីពិត និងរក្សាបញ្ញត្តិក្នុងពេលដំណាលគ្នា។ មនុស្សគ្រប់រូបមិនគួរធ្វេសប្រហែសចំពោះកិច្ចការនេះឡើយ។ ចូរទុកឱ្យសេចក្តីពិតថ្មី និងបញ្ញត្តិថ្មីចាប់ផ្តើមដំណាលគ្នានៅក្នុងយុគថ្មីនេះ។

(ដកស្រង់ពី «ការរក្សាបញ្ញត្តិ និងការអនុវត្ដសេចក្ដីពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២៨

មនុស្សជាច្រើនអាចនិយាយបានតិចតួចអំពីការអនុវត្ដ ហើយពួកគេអាចនិយាយពីចំណាប់អារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ តែភាគច្រើន គឺជាការបំភ្លឺដែលចេញពីពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកដទៃ។ ការនិយាយនេះ មិនមានបញ្ចូលនូវការអនុវត្ដផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទាល់តែសោះ ហើយវាក៏មិនមានបញ្ចូលនូវអ្វីដែលគេមើលឃើញតាមបទពិសោធរបស់ពួកគេដែរ។ មុននេះ ខ្ញុំបានវិភាគល្អិនល្អន់ពីបញ្ហានេះហើយ។ ចូរកុំគិតថាខ្ញុំមិនដឹងអ្វីសោះនោះ។ អ្នកគ្រាន់តែជាខ្លាក្រដាសប៉ុណ្ណោះ តែអ្នកនិយាយពីការយកឈ្នះលើសាតាំង និយាយពីទីបន្ទាល់នៃជ័យជម្នះនានា និងនិយាយពីការស្ដែងចេញនូវរូបអង្គរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈការស់នៅ។ អ្វីទាំងអស់គឺអត់ប្រយោជន៍ទេ! តើអ្នកគិតថា ព្រះបន្ទូលទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងសព្វថ្ងៃនេះ គឺសម្រាប់ឱ្យអ្នកស្ងើចសរសើរមែនឬ? មាត់របស់អ្នកពោលពីការលះបង់និស្ស័យចាស់របស់អ្នក និងការអនុវត្ដតាមសេចក្ដីពិត ប៉ុន្ដែដៃរបស់អ្នកកំពុងធ្វើនូវទង្វើផ្សេងទៀត ហើយដួងចិត្ដរបស់អ្នកកំពុងតែរៀបចំគ្រោងការផ្សេងទៅវិញ តើអ្នកជាមនុស្សប្រភេទណាទៅ? ហេតុអ្វីបានជាដួងចិត្ដ និងដៃរបស់អ្នកមិនស្របគ្នាដូច្នេះ? ការអធិប្បាយជាច្រើន បានក្លាយជាពាក្យឥតន័យខ្លឹមសារ។ តើមិនគួរឱ្យខូចព្រះហឫទ័យទេឬអី? ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅអនុវត្ដបានទេ នោះបង្ហាញថា អ្នកមិនទាន់បានចូលក្នុងផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រួសត្រាយឡើយ អ្នកមិនទាន់មានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងខ្លួនឯងឡើយ ហើយអ្នកក៏មិនទាន់មាននូវការណែនាំរបស់ទ្រង់ដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកពោលថា អ្នកបានត្រឹមតែយល់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែមិនអាចយកព្រះបន្ទូលនោះទៅអនុវត្ដបាន នោះអ្នកជាបុគ្គលដែលមិនស្រលាញ់សេចក្ដីពិតឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានយាងមកដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សប្រភេទនេះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានរងទុក្ខវេទនាជាពន់ពេកនៅពេលទ្រង់ត្រូវគេឆ្កាង ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សមានបាប ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សក្រីក្រ និងដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សដែលចេះបន្ទាបខ្លួន។ ការជាប់ឆ្កាងរបស់ទ្រង់ គឺជាតង្វាយលោះបាប។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ អ្នកគួរចាកចេញឱ្យបានលឿនបំផុត។ ចូរកុំបង្អែរបង្អង់នៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើជាពួកកេងប្រវ័ញ្ចឱ្យសោះ។ មនុស្សជាច្រើន គិតថាពិបាកនឹងបញ្ឈប់ខ្លួនឯងក្នុងការធ្វើរឿងដែលប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយច្បាស់ៗណាស់។ តើពួកគេមិនមែនកំពុងទូលសុំសេចក្ដីស្លាប់ទេឬអី? តើពួកគេអាចនិយាយពីការចូលទៅក្នុងនគររបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដោយរបៀបណា? តើពួកគេនឹងមានភាពអង់អាចដើម្បីមើលព្រះភក្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ការដែលទទួលទានអាហារដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យអ្នក ការធ្វើរឿងទុច្ចរិតដែលប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ការព្យាបាទ ការបោកបញ្ឆោត និងការរៀបគម្រោងការសម្ងាត់ សូម្បីតែពេលដែលព្រះជាម្ចាស់អនុញ្ញាតឱ្យអ្នកអរសប្បាយនឹងព្រះពរដែលទ្រង់បានប្រទានដល់អ្នកក្ដី តើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍រលាកដៃពេលអ្នកកំពុងទទួលយកព្រះពរទាំងនេះទេឬអី? តើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ថាមុខរបស់អ្នកប្រែជាក្រហមទេឬអី? ការដែលបានធ្វើអ្វីដែលប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ការដែលនៅបន្ដគម្រោងការសម្ងាត់ដើម្បី «ធ្វើតាមចិត្តរបស់ខ្លួន» នោះ តើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចទេឬអី? ប្រសិនបើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍អ្វីសោះ តើអ្នកអាចនិយាយពីអនាគតបានដោយរបៀបណា? សម្រាប់អ្នក គឺគ្មានអនាគតតាំងពីយូរណាស់មកហើយ ដូចនេះ តើអ្នកនៅរំពឹងចង់បានអ្វីជាដុំកំភួនទៀត? ប្រសិនបើអ្នកនិយាយអ្វីដែលគ្មានអៀនខ្មាស តែមិនមានអារម្មណ៍ស្ដីបន្ទោសដល់ខ្លួនឯង ហើយដួងចិត្ដរបស់អ្នកមិនដឹងខ្លួន ដូច្នេះ តើវាមិនមែនមានន័យថាព្រះជាម្ចាស់បានបោះបង់អ្នកទេឬអី? ការនិយាយ និងប្រព្រឹត្ដដោយបណ្ដែតបណ្ដោយមិនចេះទប់ បានក្លាយជាធម្មជាតិរបស់អ្នកទៅហើយ។ តើអ្នកអាចឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ម្ដេចនឹងកើតទៅ? តើអ្នកនឹងអាចយកឈ្នះលើលោកិយនេះបានដែរឬទេ? តើអ្នកណានឹងជឿជាក់លើអ្នក? អស់អ្នកដែលស្គាល់ធម្មជាតិពិតរបស់អ្នក នឹងនៅឆ្ងាយពីអ្នក។ តើនេះមិនមែនជាការដាក់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? សរុបមក ប្រសិនបើមានតែការនិយាយ តែគ្មានការអនុវត្ដនោះ ក៏គ្មានការរីកចម្រើនដែរ។ ទោះបីជាព្រះវិញ្ញាញបរិសុទ្ធអាចនឹងកំពុងធ្វើការនៅក្នុងខ្លួនឯង នៅពេលដែលអ្នកនិយាយក៏ដោយ តែបើអ្នកមិនអនុវត្ដទេ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងឈប់ធ្វើការ។ ប្រសិនបើអ្នកនៅបន្ដប្រព្រឹត្ដបែបនេះ តើអាចមានការនិយាយពីអនាគត ឬការថ្វាយខ្លួនឯងទាំងស្រុងចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដូចម្ដេចបានទៅ? អ្នកគ្រាន់តែអាចនិយាយពីការថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នកទាំងស្រុង តែអ្នកមិនទាន់បានថ្វាយសេចក្ដីស្រលាញ់ពិតប្រាកដរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់នៅឡើយទេ។ គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់ទទួលបានពីអ្នក គឺភក្តីភាពចេញពីបបូរមាត់តែប៉ុណ្ណោះ។ ទ្រង់មិនបានទទួលនូវចេតនារបស់អ្នកក្នុងការអនុវត្ដសេចក្ដីពិតឡើយ។ តើនេះអាចជាកម្ពស់ពិតប្រាកដរបស់អ្នកដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកនៅតែបន្ដធ្វើបែបនេះ តើពេលណាទើបព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យអ្នកបានគ្រប់លក្ខណ៍ទៅ? តើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ខ្វល់ចិត្តអំពីអនាគតដ៏ងងឹតអាប់អួររបស់អ្នកទេឬអី? តើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់បានបាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមលើអ្នកទេឬអី? តើអ្នកមិនដឹងទេថា ព្រះជាម្ចាស់ចង់ប្រោសមនុស្សថ្មីៗជាច្រើនឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍? តើរឿងពីមុនៗ អាចនៅបន្ដកើតមានដែរឬទេ? អ្នកមិនយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងពេលសព្វថ្ងៃនេះទេ៖ តើអ្នកកំពុងរង់ចាំដល់ស្អែកមែនទេ?

(ដកស្រង់ពី «បុគ្គលម្នាក់ដែលទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ គឺជាបុគ្គលដែលមានឆន្ទៈប្រតិបត្ដិតាមសេចក្ដីពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤២៩

ការប្រកាន់ខ្ជាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការអាចពន្យល់អំពីព្រះបន្ទូលទាំងនេះដោយគ្មានការលាក់លៀម មិនមែនមានន័យថាអ្នកមានភាពជាក់ស្ដែងនោះទេ ព្រោះអ្វីៗមិនមែនសុទ្ធតែធម្មតាដូចដែលអ្នកស្រមើស្រមៃនោះឡើយ។ មិនថាអ្នកមានភាពជាក់ស្ដែងឬអត់នោះទេ គឺវាមិនអាស្រ័យលើអ្វីដែលអ្នកនិយាយឡើយ តែវាគឺអាស្រ័យលើអ្វីដែលអ្នករស់នៅវិញ។ មានតែក្នុងគ្រាដែលព្រះបន្ទូលក្លាយជាជីវិតរបស់អ្នក និងជាការបើកសម្ដែងពីលក្ខណៈដើមរបស់អ្នកទេ ទើបអាចនិយាយបានថាអ្នកមាននូវភាពជាក់ស្ដែង ហើយមានតែបែបនេះទេ ទើបអ្នកអាចត្រូវបានរាប់ថាបានទទួលការយល់ដឹងអំពីការពិត និងភាពខ្ពង់ខ្ពស់ពិតប្រាកដ។ អ្នកត្រូវតែអាចទ្រាំទ្រការសាកល្បងក្នុងរយៈពេលយូរ ហើយអ្នកត្រូវតែអាចរស់នៅក្នុងលក្ខណៈដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវការ។ សេចក្ដីនេះមិនមែនត្រឹមតែជាការប្រព្រឹត្ដផ្នែកឥរិយាបថទេ តែវាត្រូវតែកើតចេញពីអ្នកដោយរលូន។ មានតែបែបនេះទេ ទើបអ្នកនឹងមានការពិត ហើយពេលនោះអ្នកនឹងទទួលបាននូវជីវិត។ ខ្ញុំនឹងប្រើប្រាស់ឧទាហរណ៍មួយអំពីការល្បងលរបស់អ្នកស៊ីឈ្នួលដែលគ្រប់គ្នាបានដឹង៖ គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែអាចផ្ដល់នូវទ្រឹស្ដីដ៏ប្រសើរបំផុតទាក់ទិននឹងអ្នកស៊ីឈ្នួល ហើយគ្រប់គ្នាមានការយល់ដឹងគួរសមអំពីការងារនេះ ពួកគេនិយាយពីការងារនេះ ហើយពាក្យសម្ដីនីមួយៗរបស់គេសុទ្ធតែប្រសើរជាងអ្នកនិយាយចុងក្រោយ គឺដូចជាការប្រកួតប្រជែងយ៉ាងនោះដែរ។ យ៉ាងណាក្ដី ប្រសិនបើមនុស្សមិនបានឆ្លងកាត់ការល្បងលដ៏ធំមួយទេ នោះវាជាការលំបាកណាស់ក្នុងការពោលថា គេមានទីបន្ទាល់ល្អនៅជាប់នឹងខ្លួន។ សរុបមក ការរស់នៅរបស់មនុស្សនៅតែមានចំណុចខ្វះខាត គឺមានភាពផ្ទុយទៅនឹងការយល់ដឹងរបស់គេទាំងស្រុង។ ដូចនេះ វាមិនទាន់ក្លាយជាភាពខ្ពង់ខ្ពស់ពិតប្រាកដរបស់មនុស្សនៅឡើយទេ ហើយវាក៏មិនទាន់ជាជីវិតរបស់ពួកគេដែរ។ ដ្បិតការយល់ដឹងរបស់មនុស្សមិនទាន់បានចូលមកដល់ការពិត ភាពខ្ពង់ខ្ពស់របស់គេនៅតែប្រៀបដូចជាវិមានមួយដែលត្រូវបានសង់ឡើងនៅលើដីខ្សាច់ ងេកងោក និងកំពុងជិតដួលរលំផង។ មនុស្សមានការពិតតិចតួចណាស់ គឺវាស្ទើរតែមិនអាចរកឃើញការពិតនៅក្នុងមនុស្សឡើយ។ មានការពិតតិចតួចណាស់ដែលហូរចេញពីមនុស្សមកតាមលក្ខណៈធម្មជាតិ ហើយគ្រប់ទាំងភាពជាក់ស្ដែងដែលពួកគេរស់នៅ គ្រាន់តែធ្វើដោយបង្ខំប៉ណ្ណោះ។ នេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំថ្លែងថា មនុស្សគ្មានការពិតឡើយ។ ទោះបីជាមនុស្សអះអាងថាសេចក្ដីស្រលាញ់របស់ខ្លួនចំពោះព្រះជាម្ចាស់មិនដែលប្រែប្រួលក្ដី ក៏សេចក្ដីនេះគ្រាន់តែជាអ្វីដែលពួកគេនិយាយមុនពេលដែលពួកគេបានប្រឈមនឹងការល្បងលនានាប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលដែលពួកគេប្រឈមនឹងទុក្ខលំបាកនៅថ្ងៃណាមួយ នោះអ្វីៗដែលគេនិយាយចេញមកនឹងខុសស្រលះពីការពិត ហើយការនេះនឹងបង្ហាញឡើងវិញថា មនុស្សមិនមានការពិតទេ។ គឺអាចនិយាយបានថា នៅពេលជួបប្រទះនឹងរឿងរ៉ាវដែលមិនត្រូវគ្នានឹងការយល់ឃើញរបស់ខ្លួន ហើយការនោះតម្រូវឱ្យអ្នកទុកខ្លួនឯងចោលមួយឡែកសិន រឿងទាំងនោះគឺជាការល្បងលរបស់អ្នក។ មុនពេលបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបើកសម្ដែងឱ្យ មនុស្សគ្រប់គ្នាឆ្លងកាត់នូវការសាកល្បងដែលតឹងរឹង និងការល្បងលដ៏ធំ។ តើអ្នកអាចវាស់ស្ទង់ទុក្ខលំបាកនេះបានទេ? នៅពេលព្រះជាម្ចាស់ចង់ល្បងលមនុស្ស ព្រះអង្គតែងតែអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេធ្វើការជ្រើសរើសដោយខ្លួនឯង មុននឹងសេចក្ដីពិតយ៉ាងជាក់លាក់ត្រូវបានលាតត្រដាងឡើង។ ការនេះមានន័យថា នៅពេលព្រះជាម្ចាស់អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សស្ថិតក្នុងការល្បងលនានា ព្រះអង្គនឹងមិនប្រាប់អ្នកពីសេចក្ដីពិតទេ នេះគឺជារបៀបរបបដែលបង្ហាញចេញមកឱ្យមនុស្សឃើញ។ នេះជារបៀបមួយដែលព្រះជាម្ចាស់អនុវត្ដកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឱ្យដឹងថាតើអ្នកស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅសព្វថ្ងៃនេះដែរឬទេ ដ៏ដូចជាដើម្បីដឹងថាតើអ្នកមានការពិតដែរឬទេ។ តើអ្នកពិតជាមិនមានការសង្ស័យចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? តើអ្នកអាចនឹងឈររឹងមាំយ៉ាងពិតប្រាកដនៅពេលមានការល្បងលយ៉ាងធំកើតឡើងចំពោះអ្នកដែរឬទេ? តើនរណាហ៊ានពោលថា «ទូលបង្គំសូមធានាថានឹងគ្មានបញ្ហាអ្វីទាំងអស់»? តើនរណាហ៊ានអះអាងថា «មនុស្សឯទៀតៗអាចនឹងមានការសង្ស័យ តែទូលបង្គំនឹងមិនដែលសង្ស័យឡើយ»? នេះគ្រាន់តែដូចជាគ្រាដែលពេត្រុសជួបនឹងទុក្ខលំបាកដែរ៖ លោកតែងតែអួតអាងមុនពេលដែលការពិតត្រូវបានលាតត្រដាង។ នេះមិនមែនជាចំណុចខ្វះចន្លោះផ្ទាល់ខ្លួនដែលកើតឡើងខុសប្លែកចំពោះតែពេត្រុសម្នាក់ប៉ុណ្ណោះទេ នេះគឺជាបញ្ហាលំបាកខ្លាំងបំផុតដែលថ្មីៗនេះមនុស្សម្នាក់កំពុងប្រឈម។ ប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវទៅមើលកន្លែងមួយចំនួន ឬទៅលេងបងប្អូនប្រុសស្រី ដើម្បីមើលពីការយល់ដឹងរបស់អ្នករាល់គ្នាចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅសព្វថ្ងៃនេះ នោះអ្នករាល់គ្នាប្រាកដជាអាចបរិយាយបានយ៉ាងច្រើនអំពីការចេះដឹងរបស់ខ្លួន ហើយអ្នកប្រហែលជាមិនមានអ្វីឆ្ងល់ឡើយ។ ប្រសិនបើខ្ញុំសួរអ្នកថា «តើអ្នកពិតជាអាចកំណត់ថាកិច្ចការថ្ងៃនេះគឺព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកសម្ដែងឱ្យកើតមានឡើងដោយព្រះអង្គផ្ទាល់មែនឬ? ដោយគ្មានការសង្ស័យឬ?» នោះអ្នកប្រាកដជានឹងឆ្លើយថា «មិនមានអ្វីគួរឱ្យសង្ស័យឡើយ គឺព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកសម្ដែងកិច្ចការនេះឡើង។» នៅពេលដែលអ្នកបានឆ្លើយរបៀបនេះ នោះអ្នកប្រាកដជាមិនមានអារម្មណ៍សង្ស័យសូម្បីបន្ដិចឡើយ ហើយអ្នកថែមទាំងមានអារម្មណ៍ថាពេញចិត្ដយ៉ាងខ្លាំងផង ដោយគិតថាអ្នកទទួលបានការពិតបន្ដិចបន្តួចហើយ។ អស់អ្នកណាដែលមានទំនោរយល់ឃើញបែបនេះ គឺជាមនុស្សដែលមានការពិតតិចតួចណាស់ ព្រោះអ្នកណាកាន់តែគិតថាខ្លួនទទួលបានវា អ្នកនោះរឹតតែមានការឈររឹងមាំកាន់តែតិចនៅពេលប្រឈមនឹងការល្បងល។ វេទនាហើយអស់អ្នកណាដែលក្រអឺតក្រទម ហើយព្រហើន វេទនាហើយអស់អ្នកណាដែលមិនស្គាល់ខ្លួនឯង ដ្បិតអ្នកនោះជាមនុស្សដែលពូកែតែនិយាយ តែគ្មានបានការអ្វីនៅពេលយកពាក្យទាំងនោះទៅប្រតិបត្ដិ។ មនុស្សទាំងនេះចាប់ផ្ដើមមានការសង្ស័យនៅពេលមានបញ្ហាតូចបំផុតប៉ុណ្ណោះ ហើយគេក៏ចាប់ផ្ដើមមានគំនិតបោះបង់ចោល។ ពួកគេមិនមានការពិតឡើយ ពួកគេមានត្រឹមតែទ្រឹស្ដីអំពីសាសនា ប៉ុន្ដែគ្មានការពិតណាមួយដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវការនៅពេលនេះឡើយ។ អស់អ្នកដែលមានតែទ្រឹស្ដី ប៉ុន្ដែគ្មានការពិតនៅក្នុងខ្លួន ស្អប់ខ្ញុំខ្លាំងបំផុត។ ពួកគេស្រែកខ្លាំងៗ ក្នុងពេលអនុវត្ដកិច្ចការរបស់ខ្លួន ប៉ុន្ដែនៅពេលពួកគេប្រឈមនឹងភាពជាក់ស្ដែង ពួកគេក៏ងាកចេញ។ តើការនេះមិនបង្ហាញថាមនុស្សមិនមានភាពប្រាកដប្រជាទេឬ? មិនថាខ្យល់បក់បោកខ្លាំងក្លាប៉ុនណានោះទេ ប្រសិនបើអ្នកអាចនៅឈរដោយមិនអនុញ្ញាណឱ្យភាពសង្ស័យសូម្បីបន្ដិចចូលក្នុងគំនិតរបស់អ្នក ហើយអ្នកអាចឈរយ៉ាងមាំ ព្រមទាំងមិនបដិសេធ សូម្បីក្នុងគ្រាដែលគ្មាននរណាម្នាក់នៅសល់ក្ដី នោះអ្នកនឹងត្រូវបានរាប់ថាមានការយល់ដឹងពិតប្រាកដ និងមានការពិតយ៉ាងជាក់លាក់។ ប្រសិនបើអ្នកត្រលប់ទិសខ្យល់បក់ ប្រសិនបើអ្នកដើរតាមមនុស្សភាគច្រើន និងរៀននិយាយយកតម្រាប់តាមគេតាមឯង នោះនឹងគ្មានភស្ដុតាងបង្ហាញថាអ្នកមានការពិតឡើយ បើទោះបីជាអ្នកពូកែវោហារយ៉ាងណាក្ដី។ ដូចនេះ អញ្សូមប្រាប់ថា អ្នកមិនចាំបាច់ប្រញាប់ពោលពាក្យឥតបានការនោះទេ។ តើអ្នកដឹងថាព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើអ្វីឬទេ? ចូរកុំប្រព្រឹត្ដដូចជាពេត្រុសម្នាក់ទៀត ក្រែងលោអ្នកត្រូវអាម៉ាស់មុខ និងបាត់បង់សមត្ថភាពការពារមុខមាត់របស់អ្នក ហើយមិនប្រព្រឹត្ដល្អចំពោះនរណាម្នាក់ទៀត។ មនុស្សភាគច្រើនគ្មានភាពខ្ពង់ខ្ពស់ពិតប្រាកដទេ។ ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់បានសម្ដែងកិច្ចការជាច្រើនមកហើយក្ដី ក៏ព្រះអង្គមិនបាននាំការពិតមកលើមនុស្សឡើយ រឹតតែច្បាស់ជាងនេះទៅទៀតនោះ គឺព្រះអង្គមិនដែលស្តីបន្ទោសនរណាម្នាក់ឡើយ។ មនុស្សខ្លះបានជួបប្រទះនឹងការល្បងលបែបនេះ ដោយដៃដែលពោរពេញដោយអំពើបាបរបស់គេបែរជារឹតតែប្រឡាក់ខ្លាំងទៅៗ ដោយគិតថាវារឹតតែងាយស្រួលក្នុងការធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យ ដោយគេអាចធ្វើអ្វីៗតាមដែលខ្លួនឯងចង់ធ្វើបាន។ ដោយសារតែពួកគេមិនអាចស៊ូទ្រាំសូម្បីតែការល្បងលបែបនេះ នោះគ្មានអ្វីត្រូវឆ្ងល់ឡើយថាតើពួកគេមានការពិតឬទេ នៅពេលប្រឈមនឹងការល្បងលច្រើនជាងនេះ។ តើពួកគេមិនមែនកំពុងបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? ការមានការពិតមិនមែនជាអ្វីមួយដែលអាចក្លែងបន្លំបានទេ ហើយការពិតនេះក៏មិនមែនជាអ្វីដែលអ្នកអាចមានវាដោយគ្រាន់តែស្គាល់តែប៉ុណ្ណោះដែរ។ វាអាស្រ័យលើកម្ពស់ពិតប្រាកដរបស់អ្នក ហើយមិនអាស្រ័យលើថាតើអ្នកអាចស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងលទាំងអស់បានឬក៏អត់នោះទេ។ តើអ្នកយល់ដែរឬទេ?

(ដកស្រង់ពី «មានតែការយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្ដប៉ុណ្ណោះ ទើបមានភាពជាក់ស្ដែង» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣០

ព្រះជាម្ចាស់មិនតម្រូវឱ្យមនុស្សមានសមត្ថភាពនិយាយអំពីភាពជាក់ស្ដែងនោះទេ នោះជាការងាយស្រួលពេកហើយ មែនឬទេ? ដូចនេះ ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលពីច្រកចូលទៅកាន់ជីវិត? ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គមានបន្ទូលអំពីការបំផ្លាស់បំប្រែ? ប្រសិនបើមនុស្សគ្រាន់តែអាចមានសមត្ថភាពនិយាយពីការពិតដោយឥតបានការ នោះតើគេអាចទទួលបានការបំផ្លាស់បំប្រែផ្នែកនិស្ស័យរបស់ខ្លួនដែរឬទេ? ទាហានដ៏ល្អនៅក្នុងនគរព្រះ មិនមែនត្រូវបានបង្វឹកបង្វឺនឱ្យធ្វើជាក្រុមមនុស្សដែលអាចត្រឹមតែនិយាយពីការពិត ឬក៏អួតអាងប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគេបានទទួលការបង្វឹកបង្វឺនឱ្យចេះរស់នៅស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យគ្មានបញ្ហាកើតឡើង បើទោះបីជាពួកគេប្រឈមនឹងភាពបរាជ័យក្ដី និងដើម្បីរស់នៅឱ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួនស្របតាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនត្រូវវិលត្រលប់ទៅរកលោកីយ៍វិញឡើយ។ នេះជាការពិតដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល នេះជាតម្រូវការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស។ យ៉ាងណាក្ដី ចូរកុំចាត់ទុកការពិតដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថាជារឿងធម្មតាឱ្យសោះ។ សេចក្ដីបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនស្មើនឹងការមានការពិតឡើយ។ នេះមិនមែនជាភាពខ្ពង់ខ្ពស់របស់មនុស្សទេ វាជាព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមនុស្សមិនបានចូលរួមអ្វីទាល់តែសោះ។ បុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវតែស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខរបស់ពេត្រុស ហើយលើសពីនេះទៅទៀតនោះ គឺមាននូវសិរីល្អរបស់ពេត្រុស ដែលពួកគេរស់នៅ ក្រោយពីបានទទួលនូវកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែបែបនេះទេ ទើបអាចហៅថាជាការពិត។ ចូរកុំគិតថាអ្នកមានការពិត ដោយគ្រាន់តែអ្នកអាចនិយាយពីការភាពជាក់ស្ដែងបានឱ្យសោះ នោះគ្រាន់តែជាការដោះសាប៉ុណ្ណោះ។ គំនិតបែបនេះមិនសមស្របនឹងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយគ្មានសារៈសំខាន់ពិតប្រាកដផង។ នៅថ្ងៃខាងមុខ មិនត្រូវពោលពាក្យបែបនេះឡើយ ចូរឈប់ប្រើពាក្យសម្ដីបែបនេះ! អស់អ្នកណាដែលមានការយល់ដឹងខុសអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សុទ្ធតែជាអ្នកមិនជឿ។ ពួកគេមិនមានចំណេះដឹងពិតប្រាកដទេ ក៏ខ្វះភាពខ្ពង់ខ្ពស់ពិតប្រាកដដែរ គឺពួកគេជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅដែលខ្វះនូវការពិត។ ម្យ៉ាងទៀត អស់អ្នកណាដែលរស់នៅក្រៅខ្លឹមសារនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាអ្នកមិនជឿ។ អស់អ្នកដែលមនុស្សចាត់ទុកថាជាអ្នកមិនជឿ គឺជាពួកសត្វសាហាវនៅចំពោះព្រះភ័ក្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអស់អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ទុកថាជាពួកអ្នកមិនជឿ គឺជាមនុស្សដែលមិនមានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន។ ដូចនេះ អាចនិយាយបានថា អស់អ្នកណាដែលមិនមានការពិតអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកណាដែលមិនបានរស់នៅស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ គឺជាអ្នកមិនជឿ។ បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺ ដើម្បីឱ្យគ្រប់គ្នារស់នៅក្នុងការពិតតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ មិនមែនឱ្យគ្រប់គ្នាបានត្រឹមតែនិយាយអំពីការពិតនោះទេ ប៉ុន្ដែលើសពីនេះទៅទៀត គឺដើម្បីជួយឱ្យគ្រប់គ្នាអាចរស់នៅក្នុងការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការពិតដែលមនុស្សយល់ឃើញនោះគឺគ្រាន់តែដឹងសើៗប៉ុណ្ណោះ វាគ្មានគុណតម្លៃ និងមិនអាចបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ វាហាក់ដូចជាមានភាពអន់ថយណាស់ ហើយថែមទាំងមិនសមនឹងលើកមកនិយាយផង។ វាមានកង្វះខាតច្រើនណាស់ ហើយមិនគ្រប់គ្រាន់តាមស្ដង់ដារនៃតម្រូវការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នកនឹងត្រូវឆ្លងកាត់ការត្រួតពិនិត្យដ៏ធំមួយដើម្បីដឹងថានរណាក្នុងចំណោមអ្នកចេះត្រឹមតែនិយាយពីការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនឯង ដោយមិនអាចលើកឡើងពីចំណុចខ្វះចន្លោះ និងដើម្បីដឹងថាតើនរណាក្នុងចំណោមអ្នកជាកម្ទេចសម្រាមដែលគ្មានប្រយោជន៍។ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ចូរអ្នកនឹកចាំពីចំណុចនេះ! មិនត្រូវពោលតែពីចំណេះដឹងទទេនោះឡើយ ចូរនិយាយតែពីរបៀបនៃការអនុវត្ដ និងការពិតតែប៉ុណ្ណោះ។ ការផ្លាស់ប្ដូរពីចំណេះដឹងជាក់លាក់ មកជាការអនុវត្ដពិតប្រាកដ ហើយក្រោយមកទៀត ផ្លាស់ប្ដូរពីការអនុវត្ដមកជាការរស់នៅពិតប្រាកដ។ ចូរកុំប្រដៅអ្នកដទៃ ហើយកុំនិយាយពីចំណេះដឹងពិតប្រាកដ។ ប្រសិនបើការយល់ដឹងរបស់អ្នកគឺជាមាគ៌ាដែលត្រូវដើរ នោះចូរអ្នកនិយាយពីការយល់ដឹងនេះដោយសេរី បើមិនបែបនេះទេ ចូរបិទមាត់របស់អ្នក ហើយឈប់និយាយទៀត! អ្វីដែលអ្នកនិយាយគឺសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍។ អ្នកនិយាយពីការចេះដឹងដើម្បីបោកបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់ ហើយធ្វើឱ្យអ្នកដទៃទៀតច្រណែននឹងអ្នក។ តើនោះមិនមែនជាមហិច្ឆតារបស់អ្នកទេឬ? តើអ្នកមិនមែនកំពុងចាត់ទុកអ្នកដទៃជាឧបករណ៍លេងសើចមែនទេឬ? តើធ្វើបែបនេះមានតម្លៃដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកនិយាយអំពីការយល់ដឹង ក្រោយពីទទួលបានបទពិសោធពីវា នោះឃើញថាអ្នកមិនមែនកំពុងអួតអាងនោះទេ។ បើមិនដូច្នេះទេ អ្នកជាម្នាក់ដែលខ្ជាក់មកតែពាក្យក្រអឺតក្រទម។ មានរឿងជាច្រើននៅក្នុងបទពិសោធផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដែលអ្នកមិនអាចយកឈ្នះបាន ហើយអ្នកមិនអាចប្រឆាំងទាស់នឹងសាច់ឈាមខ្លួនឯងបានឡើយ អ្នកតែងតែធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់ធ្វើ គឺមិនដែលបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ប៉ុន្ដែអ្នកនៅតែមានបញ្ហាក្នុងការនិយាយពីការយល់ដឹងផ្នែកទ្រឹស្ដីដដែល។ អ្នកពិតជាមិនចេះអៀនខ្មាសមែន! អ្នកនៅតែហ៊ាននិយាយពីការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកពិតជាឥតអៀនខ្មាសមែន! ការចេះតែបន្លើស និងអួតបំប៉ោងបានក្លាយជាលក្ខណៈធម្មជាតិរបស់អ្នកទៅហើយ ហើយអ្នកក៏ទម្លាប់ក្នុងការធ្វើវាទៅហើយ។ គ្រប់ពេលដែលអ្នកចង់និយាយ អ្នកក៏ធ្វើដោយងាយ តែដល់ពេលអនុវត្ដវិញ អ្នកក៏បណ្ដោយខ្លួនតាមភាពល្អពីខាងក្រៅ។ តើនេះមិនមែនជារបៀបបញ្ឆោតអ្នកដទៃទេឬ? អ្នកអាចបញ្ឆោតមនុស្សបាន តែមិនអាចបោកបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ មនុស្សមិនដឹងខ្លួន និងគ្មានការវែកញែកទេ តែព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ហ្មត់ចត់ចំពោះបញ្ហានេះណាស់ ហើយព្រះអង្គនឹងមិនទុកអ្នកឡើយ។ បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នកអាចជួយនិយាយឱ្យអ្នក សរសើរពីការយល់ដឹងរបស់អ្នក និងសរសើរអ្នក ប៉ុន្ដែប្រសិនបើអ្នកគ្មានការពិតទេ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមិនទុកអ្នកឡើយ។ ប្រហែលជាព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងនឹងមិនស្វែងរកកំហុសអ្នកទេ តែព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនអើពើចំពោះអ្នកឡើយ ហើយអ្នកនឹងមានការលំបាកក្នុងការទទួលយកវា។ តើអ្នកជឿលើរឿងនេះទេ? ចូរនិយាយពីតថភាពនៃការអនុវត្ដវិញ តើអ្នកបានភ្លេចហើយមែនទេ? «ចូរផ្ដល់នូវទ្រឹស្ដីខ្ពង់ខ្ពស់ និងការនិយាយបំប៉ោងគ្មានតម្លៃឱ្យបានតិចជាងមុន នេះជាការចាប់ផ្ដើមអនុវត្ដពីពេលនេះតទៅ។» តើអ្នកភ្លេចពាក្យទាំងនេះហើយឬ? តើអ្នកមិនយល់បន្ដិចសោះទេឬ? តើអ្នកមិនយល់អំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬ?

(ដកស្រង់ពី «មានតែការយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្ដប៉ុណ្ណោះ ទើបមានភាពជាក់ស្ដែង» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣១

អ្នកគួរតែរៀនមេរៀនដែលពិតជាងនេះ។ មិនចាំបាច់មកនិយាយពាក្យដែលមានន័យជ្រៅ ពាក្យដែលពិបាកយល់ ដើម្បីឱ្យមនុស្សសរសើរនោះទេ។ នៅពេលដែលនិយាយអំពីចំណេះដឹង មនុស្សសម័យក្រោយចេះជាងមនុស្សសម័យមុន ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែគ្មានផ្លូវអនុវត្តនោះទេ។ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលបានយល់អំពីគោលការណ៍នៃការអនុវត្ត? តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់បានរៀនមេរៀនជាក់ស្តែង? តើនរណាខ្លះអាចប្រកបគ្នាជជែកពីការពិត? ការដែលចេះនិយាយពីចំណេះដឹងនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ពុំមានន័យថា អ្នកទទួលបានកេរ្តិ៍ឈ្មោះពិតប្រាកដនោះទេ វាគ្រាន់តែបង្ហាញថា អ្នកកើតមកឆ្លាត និងមានអំណោយទានប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចបង្ហាញផ្លូវបានទេ នោះលទ្ធផលគឺសូន្យ ហើយអ្នកនឹងក្លាយជាសំរាមឥតប្រយោជន៍! តើកំពុងតែធ្វើពុតជាមិនអាចនិយាយអ្វីសោះ ទាក់ទងវិធីសាស្ត្រអនុវត្តជាក់ស្ដែងមែនទេ? តើអ្នកកំពុងក្លែងជាមិនអាចផ្ដល់បទពិសោធជាក់ស្ដែងដល់អ្នកដទៃ ដូចជាផ្ដល់មេរៀនដែលគេអាចរៀនពីអ្នក ឬផ្ដល់ជាលំនាំឱ្យគេអាចអនុវត្តតាមបានមែនទេ? តើអ្នកពុំមែនជាមនុស្សក្លែងក្លាយមែនទេ? តើអ្នកមានគុណតម្លៃអ្វីខ្លះ? មនុស្សប្រភេទនេះ គ្រាន់តែអាចជាផ្នែកមួយនៃ «អ្នកបង្កើតទ្រឹស្តីសង្គមនិយម» តែមិនមែនជា «អ្នករួមចំណែកការនាំមកនូវលទ្ធិសង្គមនិយម» នោះទេ។ គ្មានតថភាព គឺគ្មានសេចក្តីពិត។ គ្មានតថភាព គឺគ្មានប្រយោជន៍។ គ្មានតថភាព គឺដូចដូចជាសាកសពចេះដើរ។ គ្មានតថភាព គឺដូចជា «អ្នកគិតពីលទ្ធិម៉ាក្សលេនីន» ដែលគ្មានគុណតម្លៃគោល។ ខ្ញុំជំរុញឱ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់និយាយពីទ្រឹស្តី ហើយនិយាយអ្វីដែលពិត អ្វីដែលប្រាកដ និងអាចប៉ះពាល់បាន សិក្សាពី «សិល្បៈបែបទំនើប» ខ្លះៗ និយាយអ្វីដែលពិត ចូលរួមចំណែកនូវអ្វីដែលជាក់ស្តែង និងត្រូវមានស្មារតីតាំងចិត្តខ្ពស់។ ពេលអ្នកនិយាយ ត្រូវប្រឈមនឹងការពិត។ មិនត្រូវបណ្តោយខ្លួនឱ្យនិយាយសម្ដីមិនពិតនិងបំផ្លើស ដើម្បីធ្វើឱ្យអ្នកដទៃសប្បាយ ឬសរសើរនិងចាប់អារម្មណ៍លើអ្នកនោះទេ។ ធ្វើបែបនេះមានតម្លៃត្រង់ណាទៅ? តើការចង់ឱ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តដាក់អ្នកដោយការគួរសម មានប្រយោជន៍អ្វី? ត្រូវមាន «សិល្បៈ» ខ្លះនៅក្នុងការនិយាយស្ដីរបស់អ្នក ត្រូវមានភាពត្រឹមត្រូវខ្លះក្នុងកិរិយាប្រព្រឹត្តរបស់អ្នក ត្រូវមានហេតុផលខ្លះក្នុងការដោះស្រាយរឿងអ្វីមួយ ក្នុងការនិយាយស្ដីរបស់អ្នកត្រូវមានភាពជាក់ស្ដែងឱ្យបានច្រើន ចូរគិតអំពីការនាំប្រយោជន៍ដល់ដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងគ្រប់ទង្វើរបស់អ្នក ចូរស្តាប់តាមសម្បជញ្ញៈរបស់អ្នកនៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ក្ដុកក្ដួល មិនត្រូវយកសេចក្តីស្អប់ទៅតបសងនឹងទង្វើល្អ ក៏មិនត្រូវរមិលគុណសេចក្ដីសប្បុរស ហើយមិនត្រូវធ្វើខ្លួនជាមនុស្សលាក់ពុតឡើយ ក្រែងលោអ្នកក្លាយទៅជាឥទ្ធិពលមិនល្អ។ នៅពេលដែលអ្នកហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ចូរអ្នកផ្សារភ្ជាប់ព្រះបន្ទូលទាំងនោះឱ្យរឹតតែកៀកទៅនឹងតថភាពពិត ហើយនៅពេលដែលអ្នកប្រកបគ្នា ចូរអ្នកនិយាយអ្វីដែលពិតឱ្យបានច្រើនជាងនេះ។ ចូរកុំធ្វើឫកធំ ព្រោះចរិតបែបនេះនឹងមិនធ្វើឱ្យព្រះសព្វព្រះហឫទ័យឡើយ។ នៅក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ្នកដទៃ ចូរមានភាពអត់ឱនឱ្យច្រើនជាងនេះ ផ្តល់ផលប្រយោជន៍ជាងនេះ សប្បុរសជាងនេះ ហើយរៀនពី «ទឹកចិត្តរបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រី»។^[ក] នៅពេលដែលអ្នកមានគំនិតអាក្រក់ ចូរអនុវត្តការបោះបង់សាច់ឈាមឱ្យកាន់តែច្រើន។ នៅពេលដែលអ្នកធ្វើការ ចូរនិយាយពីផ្លូវពិតឱ្យកាន់តែច្រើន ហើយមិនត្រូវក្រអឺតក្រទមពេកនោះទេ ពុំនោះទេ មនុស្សនឹងមិនអាចទទួលយកអ្វីដែលអ្នកនិយាយបាននោះទេ។ រីករាយតិច ប៉ុន្តែចែករំលែកច្រើន ចូរបង្ហាញពីស្មារតីតាំងចិត្តដែលមិនអាត្មានិយមរបស់អ្នក។ ចូរគិតពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យច្រើនជាងមុន ចូរស្តាប់សម្បជញ្ញៈរបស់អ្នកឱ្យច្រើនជាងមុន ចូរប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ជាងមុន និងមិនត្រូវភ្លេចពីវិធីដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលទៅកាន់អ្នក ជារៀងរាល់ថ្ងៃយ៉ាងអត់ធ្មត់ និងអស់ពីព្រះហឫទ័យនោះទេ។ ចូរអាន «កំណត់ហេតុព្រឹត្តិការណ៍» ឱ្យកាន់តែញឹកញាប់។ ចូរអធិស្ឋាន និងប្រកបគ្នាឱ្យកាន់តែញឹកញាប់ជាងមុន។ ឈប់ច្របូកច្របល់តទៅទៀត ហើយបង្ហាញហេតុផលខ្លះៗ និងទទួលយកគំនិតខ្លះៗ។ នៅពេលដៃដែលពេញទៅដោយអំពើបាបរបស់អ្នកឈោងចាប់អ្វីមួយ ចូរទាញវាមកវិញ កុំឱ្យវាឈោងទៅឆ្ងាយពេក។ ការធ្វើបែបនេះគ្មានប្រយោជន៍នោះទេ មានតែបណ្តាសាពីព្រះប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះចូរប្រុងប្រយ័ត្ន។ ចូរឱ្យចិត្តរបស់អ្នកអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដទៃ ហើយមិនត្រូវប្រើអាវុធដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានោះទេ។ ចូរប្រកបគ្នាដើម្បីពិភាក្សាអំពីចំណេះដឹងនៃសេចក្តីពិតឱ្យបានញឹកញាប់ ហើយនិយាយអំពីជីវិតឱ្យបានច្រើន ទាំងរក្សាចិត្តជួយអ្នកដទៃ។ ចូរធ្វើឱ្យបានច្រើនជាងនិយាយ។ ចូរអនុវត្តឱ្យបានច្រើនជាងការស្រាវជ្រាវ និងការវិភាគ។ ចូរឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពាល់ចិត្តរបស់អ្នកឱ្យបានច្រើនជាងនេះ ហើយផ្តល់ឱកាសឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រោសអ្នកឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ច្រើនជាងមុន។ ចូរផាត់ចោលលក្ខណៈជាមនុស្សឱ្យបានច្រើនជាងមុន ព្រោះថា អ្នកនៅមានវិធីធ្វើការរបស់មនុស្សច្រើនណាស់ ហើយអាកប្បកិរិយា និងវិធីរាក់កំផែលរបស់អ្នកនៅតែគួរឱ្យស្អប់ចំពោះអ្នកដទៃ៖ ចូរផាត់ចោលទង្វើបែបនេះ ឱ្យបានច្រើនជាងនេះ។ ស្ថានភាពចិត្តសាស្ត្ររបស់អ្នកគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមនៅឡើយ ចូរចំណាយពេលឱ្យបានច្រើនជាងនេះ ដើម្បីកែតម្រូវវា។ អ្នកនៅផ្តល់សារៈសំខាន់ដល់អ្នកដទៃច្រើនហួសហេតុនៅឡើយ ដូច្នេះ ចូរផ្តល់សារៈសំខាន់ដល់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យច្រើនជាងនេះ ហើយមិនត្រូវគ្មានហេតុផលនោះទេ។ «ព្រះវិហារ» គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ច ហើយមិនត្រូវឱ្យមនុស្សមកកាន់កាប់នោះទេ។ សរុបមក ចូរផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើភាពសុចរិតឱ្យបានច្រើនជាងមនោសញ្ចេតនា។ វិធីដែលល្អបំផុត គឺផាត់ចោលសាច់ឈាមចោល។ ចូរនិយាយអំពីតថភាពឱ្យច្រើនជាងចំណេះដឹង វិធីដែលល្អបំផុតនោះ គឺបិទមាត់ ហើយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់។ ចូរនិយាយអំពីផ្លូវនៃការអនុវត្តឱ្យបានច្រើនជាងអំណួតដែលគ្មានន័យ។ ចាប់ផ្តើមអនុវត្តនៅពេលនេះ គឺជារឿងដែលល្អបំផុត។

(ដកស្រង់ពី «ចូរយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមលើតថភាព» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

លេខយោង៖

(ក) ទឹកចិត្តរបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រី៖ គឺជាសុភាសិតបុរាណរបស់ចិន ប្រើសម្រាប់ពណ៌នាមនុស្សម្នាក់ដែលមានចិត្តទូលាយ និងសប្បុរស។

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣២

ការទាមទារដែលព្រះចង់បានពីមនុស្សគឺ មិនមែនសុទ្ធតែខ្ពស់ទាំងអស់នោះទេ។ ដរាបណាមនុស្សអនុវត្តដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងស្មោះត្រង់ នោះពួកគេនឹងទទួលបាន «និទ្ទេសជាប់»។ ការនិយាយសេចក្តីពិត ការទទួលបានការយល់ដឹង ចំណេះដឹង និងការឈ្វេងយល់ពីសេចក្តីពិត គឺមានភាពស្មុគស្មាញជាងការអនុវត្តសេចក្តីពិត។ ដំបូង ចូរអនុវត្តឱ្យបានច្រើនតាមតែអ្នកយល់ និងអនុវត្តនូវអ្វីដែលអ្នកបានយល់។ ធ្វើបែបនេះ បន្ដិចម្ដងៗ អ្នកនឹងអាចទទួលបានចំណេះដឹងដ៏ពិត និងការឈ្វេងយល់ពីសេចក្តីពិត។ ទាំងនេះគឺជាជំហាន និងមធ្យោបាយដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអនុវត្តការស្ដាប់បង្គាប់បែបនេះទេ នោះអ្នកនឹងមិនសម្រេចបានអ្វីឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកតែងតែធ្វើតាមចិត្តរបស់អ្នក ហើយមិនអនុវត្តការស្ដាប់បង្គាប់ទេ តើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើការនៅក្នុងអ្នកដែរឬទេ? តើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការតាមអ្វីដែលអ្នកចង់បានឬ? ឬក៏ទ្រង់ធ្វើការស្របតាមអ្វីដែលអ្នកខ្វះ និងដោយឈរលើមូលដ្ឋាននៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់? ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់ច្បាស់អំពីចំណុចនេះទេ អ្នកនឹងមិនអាចចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតបានឡើយ។ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សភាគច្រើន ព្យាយាមអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយ៉ាងច្រើន ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីនោះមក ពួកគេមានតែចំណេះដឹង ហើយមិនអាចនិយាយអ្វីអំពីផ្លូវពិតបាន? តើអ្នកគិតថា មានចំណេះដឹង ស្មើនឹងមានសេចក្តីពិតឬទេ? តើនោះមិនមែនជាទស្សនៈយល់ច្រឡំទេឬ? អ្នកអាចនិយាយអំពីចំណេះដឹងបានច្រើន ដូចគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ ប៉ុន្តែគ្មានពាក្យសម្តីណាមួយដែលមានផ្លូវពិតនោះទេ។ តើអ្នកមិនមែនកំពុងតែព្យាយាមពង្វក់មនុស្ស ដោយវិធីនេះមែនទេ? តើអ្នកមិនមែនកំពុងតែអួតអាង ដោយគ្មានមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់មែនទេ? ទង្វើបែបនេះ មានគ្រោះថ្នាក់ចំពោះអ្នកដទៃ! ទ្រឹស្តីកាន់តែខ្ពស់ ហើយកាន់តែគ្មានការពិត នោះការយកមនុស្សចូលក្នុងតថភាព កាន់តែមិនអាចទៅរួច ទ្រឹស្តីកាន់តែខ្ពស់ នោះវានឹងធ្វើឱ្យអ្នកកាន់តែប្រឆាំង ហើយទាស់ទទឹងនឹងព្រះ។ ចូរកុំការពារទ្រឹស្ដីខាងវិញ្ញាណជ្រុលពេក វាគ្មានប្រយោជន៍ឡើយ! អ្នកខ្លះបាននិយាយអំពីទ្រឹស្ដីខាងវិញ្ញាណជាច្រើនទសវត្សរ៍ ហើយពួកគេបានក្លាយជាគ្រូធំខាងវិញ្ញាណ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុត ពួកគេនៅតែបរាជ័យក្នុងការចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតដដែល។ ដោយសារតែពួកគេមិនបានអនុវត្ត ឬដកពិសោធន៍នូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេគ្មានគោលការណ៍ ឬផ្លូវអនុវត្ត។ មនុស្សបែបនេះគឺជាមនុស្សដែលគ្មានតថភាពនៃសេចក្តីពិត ដូច្នេះ តើពួកគេអាចនាំអ្នកដទៃឱ្យដើរនៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? ពួកគេមានតែនាំមនុស្សឱ្យវង្វេងប៉ុណ្ណោះ។ តើការនេះមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់អ្នកដទៃ និងខ្លួនឯងទេឬ? យ៉ាងហោចណាស់ អ្នកត្រូវតែអាចដោះស្រាយបញ្ហាពិតៗដែលនៅចំពោះមុខដែរ។ គឺថាអ្នកត្រូវតែអាចអនុវត្ត និងដកពិសោធន៍ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងយកសេចក្តីពិតទៅអនុវត្ត។ មានតែបែបនេះទេ ទើបជាការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែពេលដែលអ្នកបានចូលទៅក្នុងជីវិតទេ ទើបអ្នកមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីធ្វើការថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ហើយមានតែពេលដែលអ្នកលះបង់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ដោយស្មោះទេ ទើបព្រះជាម្ចាស់អាចទទួលយកអ្នក។ ចូរកុំតែងតែធ្វើសេចក្តីប្រកាសធំៗ ហើយនិយាយពីទ្រឹស្ដីបែបលេងពាក្យនោះឡើយ។ វាមិនពិតទេ។ ការថ្លែងទ្រឹស្ដីខាងវិញ្ញាណក្នុងន័យជ្រៅ ដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សកោតសរសើរអ្នក មិនមែនជាការធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ តែវាជាការសម្ញែងពីខ្លួនឯងវិញទេ។ ពិតណាស់ វាគ្មានប្រយោជន៍អ្វីចំពោះមនុស្ស មិនបានស្អាងពួកគេ ហើយអាចងាយស្រួលនាំពួកគេទៅថ្វាយបង្គំទ្រឹស្ដីខាងវិញ្ញាណ និងមិនផ្ដោតលើការអនុវត្តសេចក្តីពិតទេ តើនេះមិនមែននាំមនុស្សឱ្យវង្វេងទេឬ? ការបន្តធ្វើបែបនេះនឹងបង្កើតឱ្យមានទ្រឹស្តី និងច្បាប់គ្មានន័យជាច្រើនដែលនឹងរារាំង និងដាក់អន្ទាក់មនុស្ស។ វាពិតជាគួរឱ្យអាម៉ាស់ណាស់។ ដូច្នេះ ចូរនិយាយកាន់តែច្រើននូវអ្វីដែលជាការពិត និយាយកាន់តែច្រើនអំពីបញ្ហាដែលមានពិតប្រាកដ ចូរចំណាយពេលកាន់តែច្រើនស្វែងរកសេចក្តីពិត ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាពិតៗ។ នេះជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត។ កុំពន្យារពេលក្នុងការរៀនសូត្រអនុវត្តសេចក្តីពិតឡើយ៖ ការនេះជាផ្លូវចូលទៅក្នុងភាពជាក់ស្ដែង។ ចូរកុំយកបទពិសោធ និងចំណេះដឹងរបស់អ្នកដទៃមកធ្វើជាទ្រព្យសម្បត្តិឯកជនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ហើយរក្សាទុកដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃកោតសរសើរនោះឡើយ។ អ្នកត្រូវតែមានច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតជារបស់អ្នកផ្ទាល់។ មានតែតាមរយៈការអនុវត្តសេចក្តីពិត និងការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ទើបអ្នកនឹងមានច្រកចូលទៅក្នុងជីវិត។ ការនេះគួរតែក្លាយជាអ្វីដែលមនុស្សគ្រប់រូបអនុវត្ត និងផ្តោតលើ។

ប្រសិនបើអ្វីដែលអ្នកប្រកបគ្នា អាចផ្តល់ផ្លូវមួយឱ្យមនុស្សដើរ នោះស្មើនឹងអ្នកមានតថភាពពិត។ មិនថាអ្នកនិយាយអ្វីនោះទេ អ្នកត្រូវតែនាំមនុស្សឱ្យអនុវត្តជាក់ស្តែង ហើយផ្តល់ផ្លូវមួយដែលពួកគេអាចដើរតាម។ មិនត្រូវឱ្យពួកគេទទួលបានតែចំណេះដឹងនោះទេ រឿងដែលសំខាន់ជាងនេះ គឺឱ្យពួកគេមានផ្លូវមួយ។ ដើម្បីឱ្យមនុស្សជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេត្រូវដើរតាមផ្លូវដែលដឹកនាំដោយព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ មានន័យថា ដំណើរការនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ គឺជាដំណើរការនៃការដើរតាមផ្លូវដែលដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ដោយព្រោះហេតុដូចនេះ អ្នកត្រូវតែមានផ្លូវមួយដែលអ្នកអាចដើរ ហើយអ្នកត្រូវបោះជំហានតាមផ្លូវនៃការដែលព្រះកំពុងតែធ្វើឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ បើទោះជាមានរឿងអ្វីក៏ដោយ។ ចូរកុំឱ្យដើរយឺតពេក ហើយក៏មិនត្រូវខ្វល់ពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួនច្រើនពេកនោះដែរ។ ទាល់តែអ្នកដើរ តាមទ្រង់ដោយមិនមានការរំខាន ទើបអ្នកទទួលកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយទទួលបានផ្លូវចូល។ មានតែធ្វើបែបនេះទេ ទើបអាចរាប់ថា ជាការដើរតាមព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ និងបានបំពេញភារកិច្ចរបស់មនុស្ស។ ក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងបម្រើព្រះ គ្រប់គ្នាគួរតែបំពេញភារកិច្ចរៀងៗខ្លួនឱ្យបានសមស្រប ចូរធ្វើអ្វីដែលមនុស្សគួរតែធ្វើ ហើយមិនត្រូវធ្វើតាមតែចិត្តនោះទេ។ មនុស្សដែលកំពុងតែបំពេញកិច្ចការ គឺត្រូវតែនិយាយឱ្យបានច្បាស់លាស់ ចំណែកមនុស្សដែលដើរតាម ត្រូវតែផ្តោតទៅលើការអត់ធ្មត់ចំពោះការលំបាក និងការស្ដាប់បង្គាប់ ហើយគ្រប់គ្នាត្រូវធ្វើតាមតួនាទី មិនត្រូវដើរហួសបន្ទាត់នោះទេ។ មនុស្សម្នាក់ៗគួរតែដឹងច្បាស់ក្នុងចិត្តនូវអ្វីដែលពួកគេគួរអនុវត្ត និងមុខងារអ្វីដែលពួកគេបំពេញ។ ត្រូវដើរតាមផ្លូវដែលដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មិនត្រូវដើរខុសផ្លូវនោះទេ។ អ្នកត្រូវមើលឱ្យច្បាស់ពីកិច្ចការសព្វថ្ងៃនេះ។ ការចូលទៅក្នុងវិធីធ្វើការនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ គឺជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាគួរតែអនុវត្ត។ នោះគឺជារឿងទីមួយដែលអ្នកត្រូវចូល។ ចូរកុំខ្ជះខ្ជាយពាក្យសម្តីរបស់អ្នកជាមួយនឹងរឿងផ្សេង។ ការធ្វើកិច្ចការនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់នៅថ្ងៃនេះ គឺជាទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា ការចូលទៅក្នុងវិធីសាស្រ្តធ្វើការនាពេលបច្ចុប្បន្ន គឺជាភារកិច្ចរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយការអនុវត្តសេចក្តីពិតបច្ចុប្បន្ននេះ គឺជាបន្ទុករបស់អ្នករាល់គ្នា។

(ដកស្រង់ពី «ចូរយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមលើតថភាព» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣៣

ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាព្រះដ៏ជាក់ស្ដែង មានន័យថា៖ គ្រប់កិច្ចការរបស់ទ្រង់ គឺជាក់ស្ដែង គ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់ថ្លែងមក សុទ្ធតែក់ស្ដែង ហើយគ្រប់ទាំងសេចក្តីពិតដែលទ្រង់សម្តែងចេញ គឺជាក់ស្ដែង។ គ្រប់យ៉ាងដែលមិនមែនជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ គឺគ្មានខ្លឹមសារ គ្មានវត្តមានពិត និងមានកំហុសឆ្គង។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងនាំផ្លូវមនុស្សចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើមនុស្សត្រូវព្យាយាមទទួលបានសិទ្ធិចូលទៅក្នុងការពិត នោះពួកគេត្រូវស្វែងរកការពិត និងស្គាល់ការពិតជាមុនសិន បន្ទាប់ពីនោះ ពួកគេត្រូវឆ្លងកាត់ការពិត និងរស់នៅតាមការពិត។ នៅពេលមនុស្សស្គាល់ការពិតកាន់តែច្រើនហើយ នោះពួកគេអាចដឹងថា តើពាក្យសម្តីរបស់អ្នកដទៃពិត ឬអត់ បានកាន់តែច្រើន ហើយនៅពេលមនុស្សស្គាល់ការពិតកាន់តែច្រើន នោះពួកគេនឹងមានសញ្ញាណកាន់តែតិច។ នៅពេលមនុស្សឆ្លងកាត់ការពិតកាន់តែច្រើន នោះពួកគេនឹងស្គាល់ពីទង្វើរបស់ព្រះនៃការពិតកាន់តែច្រើន ហើយវាកាន់តែងាយស្រួលដើម្បីឱ្យពួកគេផ្តាច់ខ្លួនចេញពីនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្លួន ដែលជានិស្ស័យបែបសាតាំង។ កាលណាមនុស្សមានការពិតកាន់តែច្រើន នោះពួកគេនឹងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្បាស់ ហើយពួកគេកាន់តែស្អប់ខ្ពើមសាច់ឈាម និងស្រឡាញ់សេចក្តីពិតកាន់តែខ្លាំង។ នៅពេលពួកគេមានការពិតកាន់តែច្រើន នោះពួកគេនឹងកាន់តែខិតជិតខ្នាតគំរូនៃការទាមទាររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកគឺជាមនុស្សដែលមានការពិត ស្គាល់ការពិត និងជាមនុស្សដែលបានស្គាល់ពីទង្វើពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈបទពិសោធឆ្លងកាត់ការពិត។ នៅពេលអ្នកសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់តាមការអនុវត្តជាក់ស្ដែង និងលត់ដំខ្លួនឯងកាន់តែច្រើន នោះអ្នកនឹងទទួលបានកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកាន់តែច្រើន អ្នកនឹងទទួលបានការពិតកាន់តែច្រើន ហើយអ្នកនឹងត្រូវព្រះជាម្ចាស់បំភ្លឺគំនិតកាន់តែច្រើន ដែលហេតុនេះហើយ ការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីទង្វើពិតប្រាកដរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងកាន់តែទូលំទូលាយ។ ប្រសិនបើអ្នកអាចរស់នៅក្នុងពន្លឺបច្ចុប្បន្ននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបាន នោះមាគ៌ាបច្ចុប្បន្នទៅកាន់ការអនុវត្តភាពជាក់ស្ដែងនឹងកាន់តែច្បាស់ចំពោះអ្នក ហើយអ្នកនឹងកាន់តែអាចផ្តាច់ខ្លួនឯង ចេញពីសញ្ញាណសាសនា និងទម្លាប់ពីអតីតកាល។ ថ្ងៃនេះ ការពិតគឺជាផ្តោតអារម្មណ៍៖ បានន័យថា នៅពេលមនុស្សមានការពិតកាន់តែច្រើន នោះការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិតរបស់ពួកគេនឹងកាន់តែច្បាស់ ហើយការយល់ដឹងរបស់ពួកគេពីបំណងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងកាន់តែទូលំទូលាយ។ ការពិតអាចយកឈ្នះលើគ្រប់ន័យពាក្យ និងគោលលទ្ធិនានា វាអាចយកឈ្នះលើគ្រប់ទ្រឹស្តី និងជំនាញ ហើយនៅពេលមនុស្សផ្តោតអារម្មណ៍លើការពិតកាន់តែច្រើន នោះពួកគេនឹងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំង ហើយនិងស្រេកឃ្លានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់កាន់តែខ្លាំងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកតែងតែផ្តោតអារម្មណ៍លើការពិតជានិច្ច នោះទស្សនៈវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅ សញ្ញាណសាសនា និងចរិតពីកំណើតរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានជម្រុះចោលដោយឯកឯង ដោយសារការធ្វើតាមកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សដែលមិនព្យាយាមទទួលយកការពិត ហើយគ្មានការយល់ដឹងពីការពិត ទំនងជាព្យាយាមទទួលយកអ្វីដែលហួសវិស័យធម្មជាតិ ហើយងាយនឹងចាញ់បញ្ជោតគេ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគ្មានមធ្យោបាយនឹងធ្វើការក្នុងមនុស្សជំពូកនេះនោះទេ ដែលហេតុនេះហើយ ពួកគេមានអារម្មណ៍ទទេសូន្យ ហើយជីវិតរបស់ពួកគេគ្មានន័យនោះទេ។

ទាល់តែអ្នកហ្វឹកហាត់ដោយពិតប្រាកដ ស្វែករកដោយពិតប្រាកដ ធ្វើការអធិដ្ឋានដោយពិតប្រាកដ និងសុខចិត្តរងទុក្ខដើម្បីជាប្រយោជន៍នៃការស្វែងរកសេចក្តីពិត ទើបព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចធ្វើការនៅក្នុងខ្លួនអ្នកបាន។ មនុស្សដែលមិនស្វែងរកសេចក្តីពិត មិនមានអ្វីក្រៅពីន័យពាក្យ និងគោលលទ្ធិ ព្រមទាំងទ្រឹស្តីដែលទទេសូន្យនោះទេ ហើយមនុស្សដែលគ្មានសេចក្តីពិត ជាធម្មតាគេមានសញ្ញាណជាច្រើនអំពីព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សជំពូកនេះគ្រាន់តែចង់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រែក្លាយរូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់ពួកគេ ឱ្យទៅជារូបកាយខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចឡើងទៅកាន់ស្ថានសួគ៌ជាន់ទីបីបានប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សជំពូកនេះល្ងីល្ងើខ្លាំងណាស់! មនុស្សដែលនិយាយបែបនោះមិនមានការយល់ដឹងពីព្រះជាម្ចាស់ ឬយល់ដឹងពីការពិតទេ ដ្បិតមនុស្សជំពូកនេះមិនមានលទ្ធភាពអាចសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់បាន ហើយគ្រាន់តែអាចរង់ចាំដោយមិនធ្វើអ្វីសោះ។ ប្រសិនបើមនុស្សចង់យល់ដឹងពីសេចក្តីពិត និងចង់មើលឃើញសេចក្តីពិតបានច្បាស់ ពួកគេត្រូវចូលទៅក្នុងសេចក្ដីពិត រួចយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្ត ហើយជាងនេះទៀត ពួកគេត្រូវហ្វឹកហាត់ដោយពិតប្រាកដ ស្វែងរកដោយពិតប្រាកដ និងស្រេកឃ្លានដោយពិតប្រាកដ។ នៅពេលអ្នកស្រេកឃ្លាន និងនៅពេលអ្នកសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដោយពិតប្រាកដ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងពាល់ចិត្តអ្នក និងធ្វើការនៅក្នុងខ្លួនអ្នកយ៉ាងពិតប្រាកដ គឺទ្រង់នឹងបំភ្លឺគំនិតអ្នកកាន់តែច្រើន និងកាន់តែឱ្យអ្នកនូវការយល់ដឹងពីការពិត និងរឹតតែមានប្រយោជន៍ខ្លាំងចំពោះជីវិតអ្នក។

(ដកស្រង់ពី «វិធីស្គាល់ការពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣៤

បើមនុស្សចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ជាដំបូងពួកគេត្រូវដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះដ៏ជាក់ស្ដែង ហើយពួកគេត្រូវតែស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្គាល់រូបកាយពិតប្រាកដរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងសាច់ឈាម និងស្គាល់ការងារពិតប្រាកដរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទាល់តែបានដឹងថា គ្រប់កិច្ចការទាំងអស់របស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាកិច្ចការពិតប្រាកដ ទើបអ្នកនឹងអាចសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់បានពិតប្រាកដ និងមានតែតាមរយៈផ្លូវនេះទេ ទើបអ្នកនឹងអាចសម្រេចបានការរីកចម្រើននៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ គ្រប់មនុស្សដែលមិនមានចំណេះដឹងពីការពិត គ្មានវិធីស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ពួកគេជាប់អន្ទាក់នៅក្នុងគំនិតរវើរវាយរបស់ពួកគេ រស់នៅក្នុងការស្រមើស្រមៃរបស់ពួកគេ ដែលហេតុនេះហើយ ទើបពួកគេមិនមានការយល់ដឹងពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលអ្នកយល់ដឹងពីការពិតកាន់តែច្រើន នោះអ្នកកាន់ខិតជិតព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកក៏កាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងទ្រង់ដែរ។ នៅពេលអ្នកកាន់តែស្វែងរកភាពស្រពេចស្រពិល ភាពអរូបិយ និងគោលលទ្ធិ នោះអ្នកនឹងកាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកនឹងកាន់តែមានអារម្មណ៍ថា ការឆ្លងកាត់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវការការប្រឹងប្រែងខ្លាំង និងមានភាពលំបាក ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកមិនអាចចូលក្នុងបានទេ។ បើអ្នកចង់ចូលក្នុងការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើរនៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនៃជីវិតជាវិញ្ញាណរបស់អ្នក ជាដំបូងអ្នកត្រូវស្គាល់ការពិត និងផ្តាច់ខ្លួនអ្នកពីរឿងស្រពេចស្រពិល និងហួសវិស័យធម្មជាតិជាមុនសិន មានន័យថា ជាដំបូងអ្នកត្រូវយល់ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបំភ្លឺគំនិត និងនាំផ្លូវអ្នកពីខាងក្នុងយ៉ាងពិតប្រាកដយ៉ាងដូចម្តេចសិន។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាយល់ពីកិច្ចការពិតរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅក្នុងមនុស្ស នោះអ្នកនឹងបានដើរចូលទៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវ ដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។

ថ្ងៃនេះ គ្រប់យ៉ាងគឺចាប់ផ្តើមពីការពិត។ ការងាររបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាការពិតបំផុតដែលមនុស្សអាចប៉ះពាល់បាន ដ្បិតវាគឺជាអ្វីដែលមនុស្សអាចឆ្លងកាត់ និងសម្រេចបាន។ នៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស មានរឿងច្រើនដែលស្រពេចស្រពិល និងហួសវិស័យធម្មជាតិ ដែលរារាំងពួកគេពីការស្គាល់ការងារបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ហេតុនេះហើយ នៅក្នុងបទពិសោធរបស់ពួកគេ ពួកគេតែងតែធ្វើរឿងដែលខុសប្លែកពីការរំពឹងទុកជានិច្ច និងតែងតែមានអារម្មណ៍ជានិច្ចថា គ្រប់រឿងមានភាពលំបាក ដែលទាំងអស់នេះបណ្តាលឡើងដោយគំនិតរវើរវាយរបស់ពួកគេ។ មនុស្សមិនអាចយល់ពីគោលការណ៍នៃការងាររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានទេ ព្រោះពួកគេមិនស្គាល់ការពិត ដូច្នេះហើយ ពួកគេតែងតែមានគំនិតអវិជ្ជមាននៅក្នុងផ្លូវដែលពួកគេត្រូវដើរចូល។ ពួកគេសម្លឹងមើលការទាមទាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ពីចម្ងាយ ដ្បិតគេមិនអាចសម្រេចការទាមទារទាំងនោះបាន ពួកគេគ្រាន់តែមើលឃើញថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាល្អមែន ប៉ុន្តែមិនអាចស្វែងរកផ្លូវដើម្បីចូលទៅក្នុងបាន។ ព្រះវិញ្ញណបរិសុទ្ធធ្វើការតាមគោលការណ៍នេះ៖ តាមរយៈការសហការរបស់មនុស្ស តាមរយៈការអធិដ្ឋាន ការស្វែងរក និងការខិតចូលយ៉ាងសកម្ម ដើម្បីកាន់តែជិតព្រះជាម្ចាស់ ទើបលទ្ធផលអាចសម្រេចបាន ហើយពួកគេនឹងត្រូវព្រះវិញ្ញាបរិសុទ្ធបំភ្លឺគំនិត និងបំភ្លឺផ្លូវ។ វាមិនមែនជាការពិតនោះទេដែលថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការតែម្ខាងនោះ ឬថា មនុស្សធ្វើការតែម្ខាងនោះ។ ទាំងសងខាងមិនអាចខ្វះគ្នាបានទេ ហើយនៅពេលមនុស្សកាន់តែសហការ ហើយពួកគេកាន់តែប្រឹងប្រែងដើម្បីសម្រេចឱ្យបានខ្នាតគំរូនៃការទាមទាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះការងាររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកាន់តែមានភាពអស្ចារ្យ។ ទាល់តែមានការសហការពិតប្រាកដពីមនុស្ស បន្ថែមទៅនឹងការងាររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទើបអាចបង្កើតបទពិសោធពិតប្រាកដ និងការយល់ដឹងដ៏សំខាន់អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទីបំផុត មនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ត្រូវបានបង្កើតមកបន្តិចម្ដងៗ តាមរយៈបទពិសោធរបៀបនេះ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនធ្វើរឿងដែលហួសពីវិស័យធម្មជាតិទេ។ តាមសញ្ញាណរបស់មនុស្ស ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះចេស្ដា ហើយព្រះជាម្ចាស់បំពេញកិច្ចការគ្រប់យ៉ាង ដោយសារហេតុនេះហើយទើបមនុស្សរង់ចាំដោយមិនធ្វើអ្វីសោះ មិនអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនអធិដ្ឋាន ហើយចេះតែរង់ចាំឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពាល់ចិត្តពួកគេ។ ចំណែកមនុស្សដែលមានការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវវិញ ជឿលើរឿងនេះ៖ ទង្វើរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចទៅឆ្ងាយបានទាល់តែការសហការរបស់ខ្ញុំទៅឆ្ងាយដែរ និងឥទ្ធិពលដែលការងារររបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចមានក្នុងខ្លួនខ្ញុំបាន អាស្រ័យត្រង់ខ្ញុំសហការបានកម្រិតណា។ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល ខ្ញុំគួរតែធ្វើគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានដើម្បីស្វែងរក និងប្រឹងប្រែងឆ្ពោះទៅកាន់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដ្បិតនេះហើយជាអ្វីដែលខ្ញុំគួរសម្រេចបាន។

(ដកស្រង់ពី «វិធីស្គាល់ការពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣៥

តើអ្នកប្រណិប័តន៍តាមទំនៀមសាសនាចំនួនប៉ុន្មាន? តើប៉ុន្មានលើកហើយ ដែលអ្នកបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្លួនឯង? តើប៉ុន្មានលើកមកហើយ ដែលអ្នកអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយព្រោះតែអ្នកពិតជាគិតពិចារណាពីបន្ទុករបស់ទ្រង់ ហើយព្យាយាមបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យព្រះអង្គ? អ្នកគួរយល់នូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្មាស់ ហើយអនុវត្តទៅតាមព្រះបន្ទូល។ ចូរមានគោលការណ៍ចំពោះគ្រប់សកម្មភាព និងការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នក ទោះគោលការណ៍នេះមិនមែនសំដៅលើការប្រកាន់ខ្ជាប់តាមច្បាប់ទម្លាប់ ឬធ្វើអ្វីមួយដោយទើសទាល់ ដើម្បីបង្ហាញឱ្យគេឃើញនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ វាសំដៅលើការអនុវត្តតាមសេចក្ដីពិត និងរស់នៅដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែការអនុវត្តបែបនេះប៉ុណ្ណោះ ទើបផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់បាន។ សកម្មភាពទាំងឡាយណ ដែលផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនមែនជាច្បាប់ទម្លាប់ទេ ប៉ុន្តែជាការអនុវត្តនូវសេចក្ដីពិត។ មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍មកលើខ្លួនឯង។ នៅចំពោះមុខបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្លួន ពួកគេប្រហែលជានិយាយថា ខ្លួនជំពាក់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែនៅក្រោយខ្នងអ្នកទាំងនោះ ពួកគេមិនអនុវត្តនូវសេចក្ដីពិតទេ ហើយប្រព្រឹត្តខុសគ្នាស្រឡះ។ តើការទាំងនេះមិនមែនជាពួកផារិស៊ី ដែលកាន់សាសនាទេមែនទេ? មនុស្សម្នាក់ដែលពិតជាស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់មែន ហើយមាននូវសេចក្ដីពិត គេជាមនុស្សដែលស្មោះត្រង់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែមិនបញ្ចេញឫកពារបែបនេះទេ។ បុគ្គលបែបនេះសុខចិត្តអនុវត្តសេចក្ដីពិត នៅពេលមានស្ថានការណ៍កើតឡើង ហើយមិនស្រដី ឬប្រព្រឹត្តទង្វើដែលប្រឆាំងនឹងមនសិការរបស់គេឡើយ។ បុគ្គលបែបនេះបង្ហាញនូវប្រាជ្ញា នៅពេលដែលបញ្ហាកើតមានឡើង ហើយមានគោលការណ៍នៅក្នុងការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន មិនថាមានស្ថានការណ៍អ្វីក៏ដោយ។ បុគ្គលបែបនេះអាចផ្ដល់នូវការបម្រើយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ជាញឹកញាប់ មានមនុស្សមួយចំនួននិយាយបានត្រឹមតែបបូរមាត់ អំពីការដែលគេជំពាក់គុណព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេចំណាយពេលក្នុងជីវិតរបស់គេដោយបង្ហាញទឹកមុខខ្វល់ខ្វាយ បង្ហាញឥរិយាបថថា ខ្លួនដូចជារងការប៉ះពាល់ ហើយធ្វើពុតគួរឱ្យអាណិត។ ពិតជាគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់! ប្រសិនបើអ្នកសួរគេថា «តើអ្នកអាចប្រាប់ខ្ញុំបានទេថា អ្នកជំពាក់គុណព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងណាដែរ?» នោះគេនឹងគាំងសម្ដី និយាយអ្វីមិនចេញ។ ប្រសិនបើអ្នកស្មោះត្រង់នឹងព្រះជាម្ចាស់មែន ចូរកុំដើរនិយាយពីការនេះ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរបង្ហាញសេចក្ដីស្រលាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយវិធីអនុវត្តជាក់ស្ដែង ហើយអធិស្ឋានទៅកាន់ទ្រង់ដោយដួងចិត្តពិតប្រាកដវិញ។ អស់អ្នកដែលគ្រាន់តែប្រព្រឹត្តចំពោះព្រះជាម្ចាស់ត្រឹមតែបបូរមាត់ និងគ្រាន់តែដើម្បីបង្គ្រប់កិច្ច គឺសុទ្ធតែជាមនុស្សពុតត្បុត! មានមនុស្សមួយចំនួននិយាយពីការជំពាក់គុណព្រះជាម្ចាស់នៅរាល់លើកដែលគេអធិស្ឋាន ហើយចាប់ផ្ដើមយំនៅរាល់លើកដែលគេអធិស្ឋាន ទោះបីជាមិនទទួលបានការប៉ះពាល់ចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្ដី។ មនុស្សបែបនេះត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយទំនៀម និងសញ្ញាណផ្នែកសាសនា ពួកគេរស់នៅដោយទំនៀម និងសញ្ញាណសាសនា ពួកគេរស់នៅកាន់តាមទំនៀម និងសញ្ញាណបែបនេះ ដោយជឿជាក់ជានិច្ចថា សកម្មភាពទាំងនោះគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ ហើយជឿថា ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបែបលំៗ ឬទឹកភ្នែកសោកសៅ។ តើមានអ្វីល្អចេញពីមនុស្សមិនសមហេតុផលបែបនេះ? ដើម្បីបង្ហាញនូវការបន្ទាបខ្លួន មនុស្សមួយចំនួនធ្វើពុតជាប្រកបដោយព្រះគុណ នៅពេលខ្លួននិយាយចំពោះមុខអ្នកដទៃ។ អ្នកខ្លះក្រាបលូនដោយចេតនា នៅចំពោះមុខអ្នកដទៃ ធ្វើខ្លួនដូចជាកូនចៀមដែលគ្មានកម្លាំងកំហែងបន្តិចសោះ។ តើនេះឬជាឫកពារដ៏សក្ដិសមរបស់ប្រជារាស្តនៃនគរព្រះ? ប្រជារាស្ដ្រនៅក្នុងនគរព្រះគួរតែរស់រវើក និងមានសេរីភាព គ្មានទោស និងបើកចំហ ស្មោះត្រង់ និងគួរឱ្យស្រលាញ់ ហើយរស់នៅក្នុងស្ថានភាពមួយប្រកបដោយសេរីភាព។ ពួកគេគួរមានសច្ចភាព និងភាពថ្លៃថ្នូរ ហើយអាចឈរជាស្មរបន្ទាល់នៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលគេទៅ ទាំងព្រះជាម្ចាស់ ទាំងមនុស្សផងទាំងពួង សុទ្ធតែស្រឡាញ់មនុស្សបែបនេះ។ មនុស្សក្មេងខ្ចីខាងឯសេចក្ដីជំនឿ មានការអនុវត្តខាងក្រៅច្រើនពេក ពួកគេត្រូវឆ្លងកាត់រយៈពេលដែលត្រូវលាងជម្រះ និងបំបាក់បំបកជាមុនសិន។ មនុស្សដែលមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ គឺមិនអាចសម្គាល់ខុសពីអ្នកដទៃដោយមើលពីសំបកក្រៅទេ ប៉ុន្តែសកម្មភាពនិងការប្រព្រឹត្តរបស់គេគឺគួរឱ្យសរសើរវិញ។ មានតែមនុស្សបែបនេះប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចរាប់ទុកថារស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកប្រកាសដំណឹងល្អរាល់ថ្ងៃ ទៅកាន់មនុស្សជាច្រើន ដើម្បីខិតខំនាំគេចូលមកកាន់ការសង្គ្រោះ ប៉ុន្តែនៅទីបញ្ចប់ អ្នកនៅតែរស់នៅតាមច្បាប់ទម្លាប់ និងគោលលទ្ធិផ្សេងៗ នោះអ្នកមិនអាចថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះបានឡើយ។ មនុស្សបែបនេះ គឺជាអ្នកកាន់សាសនា ហើយក៏ជាមនុស្សកំពុតដែរ។ នៅពេលដែលអ្នកកាន់សាសនាទាំងនោះជួបជុំគ្នា ពួកគេប្រហែលជាសួរថា «បងស្រី បងសុខសប្បាយឬទេសព្វថ្ងៃនេះ?» នាងប្រហែលជាតបថា «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំជំពាក់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនអាចផ្គាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ទេ»។ ម្នាក់ទៀតក៏ប្រហែលជានិយាយថា «ខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ជំពាក់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយខ្ញុំមិនអាចផ្គាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ទេ»។ ត្រឹមតែប្រយោគ និងពាក្យសម្ដីមួយចំនួននេះ គឺវា បញ្ជាក់ពីសេចក្ដីគួរខ្ពើមក្នុងជម្រៅចិត្តគេស្រេចហើយ ពាក្យសម្ដីបែបនេះគឺគួរឱ្យស្អប់ និងគួរឱ្យខ្ពើមជាពន់ពេក។ និស្ស័យរបស់មនុស្សបែបនេះគឺប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សដែលផ្ដោតលើការពិត អ្វីៗដែលមានក្នុងចិត្តគំនិតរបស់គេ គឺគេនិយាយចេញអស់ ហើយបើកចិត្តរបស់គេនៅក្នុងការប្រកបគ្នា។ ពួកគេមិនចូលរួមនៅក្នុងការអនុវត្តខុសឆ្គងណាមួយ ហើយក៏មិនបង្ហាញសេចក្ដីគួរសម ឬភាពរីករាយដែលគ្មានន័យបែបនេះទេ។ ពួកគេតែងនិយាយត្រង់ៗ ហើយមិនអនុវត្តច្បាប់របស់លោកិយនោះឡើយ។ មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តការសម្ដែងអការៈខាងក្រៅ រហូតដល់លែងគិតពិចារណាអ្វីសោះ។ នៅពេលដែលនរណាម្នាក់ច្រៀង ពួកគេចាប់ផ្ដើមរាំ មិនទាំងដឹងផងថាបាយនៅក្នុងឆ្នាំងរបស់គេខ្លោច។ មនុស្សបែបនេះ មិនគោរពដល់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏មិនសមនឹងទទួលកិត្តិយស និងរឹតតែផ្ដេសផ្ដាសទៅទៀត។ សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាននេះ គឺជាការស្ដែងឱ្យឃើញអំពីកង្វះភាពជាកស្ដែង។ ពេលដែលមនុស្សមួយចំនួ ប្រកបគ្នាអំពីបញ្ហាជីវិតខាងវិញ្ញាណ ទោះបីជាពួកគេមិននិយាយអំពីការជំពាក់អ្វីនឹងព្រះជាម្ចាស់ ក៏ពួកគេនៅតែរក្សាសេចក្ដីស្រលាញ់ដ៏ពិតប្រាកដសម្រាប់ទ្រង់ នៅក្នុងជម្រៅចិត្តគេដែរ។ អារម្មណ៍ដែលអ្នកគិតថាជំពាក់គុណព្រះជាម្ចាស់ មិនពាក់ព័ន្ធនឹងអ្នកដទៃទេ អ្នកជំពាក់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនមនុស្សលោកទាងអស់ទេ។ បើអ្នកចេះតែនិយាយពីការនេះប្រាប់អ្នកដទៃ តើមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នក? អ្នកត្រូវឱ្យតម្លៃលើការចូលទៅក្នុងភាពជាក់ស្ដែង មិនមែនលើភាពមោះមុត ឬការសម្ដែងអការៈខាងក្រៅនោះទេ។ តើទង្វើល្អដ៏រាក់កំផែលរបស់មនុស្សតំណាងឱ្យអ្វី? ការទាំងនោះតំណាងឱ្យសាច់ឈាម ហើយសូម្បីតែការអនុវត្តខាងក្រៅដ៏ល្អបំផុតក៏មិនតំណាងឱ្យជីវិតដែរ ការទាំងនោះអាចគ្រាន់តែបង្ហាញពីលក្ខណៈជាបុគ្គលផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ។ ការអនុវត្តពីខាងក្រៅរបស់មនុស្សគឺមិនអាចបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យចង់បានរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ។ អ្នកនិយាយអំពីការជំពាក់ព្រះជាម្ចាស់ជាប់ជានិច្ច ប៉ុន្តែអ្នកមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវិតរបស់អ្នកដទៃ ឬលើកទឹកចិត្តពួកគេឱ្យស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ តើអ្នកជឿថា សកម្មភាពនានាដែលអ្នកប្រព្រឹត្តនោះ នឹងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? អ្នកគិតថា ទង្វើរបស់អ្នកសមស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យព្រះ ហើយសកម្មភាពទាំងនោះកើតចេញពីព្រះវិញ្ញាណ ប៉ុន្តែតាមការពិត គំនិតនេះសុទ្ធតែជាគំនិតលេលា! អ្នកជឿថា អ្វីដែលគាប់ចិត្តអ្នក និងអ្វីដែលអ្នកសុខចិត្តធ្វើ គឺច្បាស់ជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យ។ តើអ្វីដែលអ្នកចូលចិត្ត អាចតំណាងឱ្យព្រះជាម្ចាស់បានទេ? តើអត្តចរិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ អាចតំណាងឱ្យព្រះជាម្ចាស់បានទេ? ច្បាស់ណាស់ អ្វីដែលគាប់ចិត្តអ្នក គឺជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើម ហើយទម្លាប់របស់អ្នក គឺជាអ្វីដែលព្រះមិនគាប់ព្រះហឫទ័យ ហើយបដិសេធ។ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ជំពាក់ព្រះជាម្ចាស់ ចូរទៅអធិស្ឋាននៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ចុះ មិនចាំបាច់និយាយពីរឿងនេះប្រាប់អ្នកដទៃទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអធិស្ឋាននៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយផ្ទុយទៅវិញ អ្នកចេះតែបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍មកលើខ្លួនឯងនៅចំពោះមុខអ្នកដទៃ តើទង្វើនេះអាចផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? ប្រសិនបើសកម្មភាពរបស់អ្នក មានតែក្នុងអការៈសម្ដែងខាងក្រៅ នោះមានន័យថា អ្នកទៅជាឥតប្រយោជន៍ ដោយព្រោះទង្វើជ្រុលនិយមនេះហើយ។ តើចរិតបែបណាខ្លះ ជាចរិតមនុស្សដែលគ្រាន់តែប្រព្រឹត្តអំពើល្អបែបរាក់កំផែល ហើយគ្មានការពិត? មនុស្សបែបនេះគ្រាន់តែជាពួកផារិស៊ីដ៏កំពុត និងជាអ្នកកាន់សាសនាប៉ុណ្ណោះ! ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនបោះបង់ចោលនូវការប្រព្រឹត្តតែសំបកក្រៅរបស់ខ្លួន ហើយមិនអាចធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរបានទេ នោះចរិតពុតត្បុតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នានឹងចម្រើនឡើងថែមទៀត។ បើចរិតពុតត្បុតរបស់អ្នកកាន់តែធំ នោះការទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ក៏មានកាន់តែច្រើនដែរ។ នៅទីបញ្ចប់ មនុស្សបែបនេះនឹងត្រូវផាត់ចោលជាប្រាកដ!

(ដកស្រង់ពី «មនុស្សត្រូវតែផ្ដោតលើភាពជាក់ស្ដែងនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ពោលគឺការប្រណិប័តន៍តាមពិធីសាសនា មិនមែនជាជំនឿទេ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣៦

ដើម្បីស្តារលក្ខណៈជាមនុស្សធម្មតាឡើងវិញ ពោលគឺដើម្បីសម្រេចបាននូវភាពជាមនុស្សធម្មតា មនុស្សមិនអាចគ្រាន់តែនិយាយឱ្យព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហឫទ័យបានឡើយ។ ធ្វើបែបនោះ ពួកគេមានតែនាំទុក្ខដាក់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ហើយវាក៏មិនបានផ្តល់ប្រយោជន៍អ្វីដល់ច្រកចូល ឬការបំផ្លាស់បំប្រែរបស់ពួកគេដែរ។ ដូច្នេះ ដើម្បីសម្រេចនូវការបំផ្លាស់បំប្រែ មនុស្សត្រូវតែអនុវត្តបន្តិចម្តងៗ។ ពួកគេត្រូវតែចូលយឺតៗ ស្វែងរកនិងស្វែងយល់បន្តិចម្តងៗ ត្រូវចូលតាមផ្នែកវិជ្ជមាន ហើយរស់នៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្ដែងនៃសេចក្តីពិត ជាជីវិតនៃពួកបរិសុទ្ធ។ បន្ទាប់មក របស់ពិតជាក់ស្ដែង ព្រឹត្តិការណ៍ពិតជាក់ស្ដែង និងមជ្ឈដ្ឋានពិតជាក់ស្ដែង នឹងធ្វើឱ្យមនុស្សទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពិតប្រាកដ។ មនុស្សមិនតម្រូវឱ្យបម្រើតែបបូរមាត់ឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេត្រូវបណ្តុះបណ្តាលនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានពិតជាក់ស្តែង។ ដំបូង មនុស្សចាប់ផ្តើមដឹងថា ពួកគេមានគុណសម្បត្តិអន់ខ្សោយ បន្ទាប់មក ពួកគេក៏ហូបនិងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមធម្មតា ព្រមទាំងចូលទៅក្នុង និងអនុវត្តបានធម្មតា។ មានតែតាមរបៀបនេះទេ ទើបពួកគេអាចទទួលបាននូវតថភាព ហើយនេះជារបៀបដែលច្រកចូលអាចកើតឡើងបានកាន់តែឆាប់បំផុត។ ដើម្បីបំផ្លាស់បំប្រែមនុស្ស គឺត្រូវតែមានភាពជាក់ស្តែងមួយចំនួន។ ពួកគេត្រូវតែអនុវត្តជាមួយរបស់ពិតជាក់ស្ដែង ជាមួយព្រឹត្តិការណ៍ពិតជាក់ស្ដែង និងមជ្ឈដ្ឋានពិតជាក់ស្តែង។ តើមនុស្សម្នាក់អាចទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពិតប្រាកដ ដោយពឹងផ្អែកតែទៅលើជីវិតពួកជំនុំតែមួយមុខគត់បានទេ? តើមនុស្សអាចចូលទៅក្នុងតថភាពតាមរបៀបនេះបានដែរឬទេ? មិនអាចទេ! ប្រសិនបើមនុស្សមិនអាចចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងបានទេ នោះពួកគេមិនអាចបំផ្លាស់បំប្រែបែបផែននៃការរស់នៅពីមុន និងរបៀបនៃការធ្វើអ្វីៗបានឡើយ។ នេះមិនមែនដោយសារតែភាពខ្ជិលច្រអូសរបស់មនុស្ស និងកម្រិតខ្ពស់នៃការពឹងពាក់គេ ទាំងស្រុងនោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ គឺដោយសារតែមនុស្សគ្មានសមត្ថភាពក្នុងការរស់នៅតែម្ដង ហើយជាងនេះទៅទៀត ពួកគេគ្មានការយល់ដឹងពីបទដ្ឋានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពាក់ព័ន្ធនឹងលក្ខណៈជាមនុស្សធម្មតា។ កាលពីអតីតកាល មនុស្សតែងតែជជែកគ្នា និយាយគ្នា ប្រាស្រ័យទាក់ទងរកគ្នា ហើយពួកគេថែមទាំងក្លាយជា «មនុស្សមានវោហារសព្ទ» ទៀតផង ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងចំណោមពួកគេនោះ គ្មាននរណាម្នាក់ស្វែងរកការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យជីវិតរបស់ពួកគេឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបែរជាស្វែងរកទ្រឹស្តីជ្រាលជ្រៅទាំងងងឹតងងល់។ ដូច្នេះ មនុស្សសម័យនេះ ត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរទម្រង់សាសនាក្នុងជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ពួកគេត្រូវតែចូលទៅក្នុងការអនុវត្ត ដោយផ្តោតលើព្រឹត្តិការណ៍មួយ លើរឿងណាមួយ ឬក៏លើមនុស្សណាម្នាក់។ ពួកគេត្រូវតែធ្វើវាដោយផ្ចិតផ្ចង់។ មានតែធ្វើបែបនេះទេ ទើបពួកគេអាចទទួលបានលទ្ធផល។ ការបំផ្លាស់បំប្រែរបស់មនុស្ស ចាប់ផ្តើមឡើងដោយការផ្លាស់ប្តូរសារជាតិរបស់ពួកគេ។ កិច្ចការនេះ ត្រូវតែផ្តោតទៅលើសារជាតិរបស់មនុស្ស លើជីវិតរបស់ពួកគេ និងលើភាពខ្ជិលច្រអូស ភាពពឹងអាង និងទាសភាពរបស់ពួកគេជាដើម។ មានតែតាមវិធីនេះទេ ទើបពួកគេអាចបំផ្លាស់បំប្រែបាន។

ទោះបីជាជីវិតពួកជំនុំអាចបង្កើតលទ្ធផលនៅក្នុងផ្នែកខ្លះក៏ដោយ ក៏គន្លឹះសំខាន់នៅតែជាជីវិតពិតជាក់ស្តែងដដែល ដែលអាចបំផ្លាស់បំប្រែមនុស្សបាន។ ធម្មជាតិចាស់របស់មនុស្សម្នាក់ៗ មិនអាចបំផ្លាស់បំប្រែដោយគ្មានជីវិតពិតជាក់ស្តែងបានឡើយ។ យើងលើកយកកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណមកធ្វើជាឧទាហរណ៍ចុះ។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានលុបចោលក្រឹត្យវិន័យពីមុន ហើយបានបង្កើតបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មី ព្រះអង្គបានមានព្រះបន្ទូលដោយប្រើឧទាហរណ៍ពិតប្រាកដចេញពីជីវិតពិតជាក់ស្តែង។ កាលព្រះយេស៊ូវកំពុងនាំពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដើរកាត់តាមវាលស្រែនៅថ្ងៃសប្ប័ទ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឃ្លាន ក៏ចាប់បូតកួរស្រូវមកបរិភោគ។ ពួកផារិស៊ីបានឃើញទង្វើនេះ រួចក៏និយាយថា ពួកសិស្សនោះមិនគោរពថ្ងៃសប្ប័ទទេ។ ពួកគេក៏បាននិយាយផងដែរថា គេមិនអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សជួយសង្គ្រោះកូនគោដែលបានធ្លាក់ចូលរណ្តៅនៅថ្ងៃសប្ប័ទទេ ដោយថា នៅថ្ងៃសប្ប័ទមិនត្រូវឱ្យធ្វើកិច្ចការណាមួយឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានលើកយកហេតុការណ៍ទាំងនេះ ដើម្បីប្រកាសឱ្យប្រើបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យថ្មីបណ្ដើរៗ។ នៅពេលនោះ ព្រះអង្គបានប្រើបញ្ហាជាក់ស្តែងជាច្រើន ដើម្បីជួយមនុស្សឱ្យយល់ និងផ្លាស់ប្រែ។ នេះគឺជាគោលការណ៍ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបំពេញកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយនេះគឺជាផ្លូវតែមួយគត់ ដែលអាចបំផ្លាស់បំប្រែមនុស្សបាន។ បើគ្មានបញ្ហាជាក់ស្តែងទេ នោះមនុស្សអាចទទួលបានត្រឹមតែការយល់ដឹងខាងទ្រឹស្តី និងខាងបញ្ញាញាណប៉ុណ្ណោះ។ នេះមិនមែនជាវិធីដែលមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបំផ្លាស់បំប្រែទេ។ ដូច្នេះ តើមនុស្សម្នាក់អាចទទួលបានប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះតាមរយៈការបណ្តុះបណ្តាលដោយរបៀបណា? គ្រាន់តែស្តាប់ អាន និងពង្រឹងចំណេះដឹងរបស់ពួកគេតែត្រឹមប៉ុណ្ណេះ តើមនុស្សអាចទទួលបានប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះដែរទេ? តើរឿងនេះអាចកើតឡើងយ៉ាងដូចម្តេចបាន? មនុស្សត្រូវតែយល់ និងដកពិសោធន៍នៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង! ហេតុដូច្នេះ មនុស្សត្រូវតែហ្វឹកហាត់ ហើយមនុស្សមិនត្រូវឃ្លាតចេញពីជីវិតពិតជាក់ស្តែងឡើយ។ មនុស្សត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់លើទិដ្ឋភាពផ្សេងៗគ្នា ព្រមទាំងចូលទៅក្នុងទិដ្ឋភាពផ្សេងៗ តួយ៉ាង កម្រិតនៃការអប់រំ ការសម្ដែងចេញមកក្រៅ សមត្ថភាពក្នុងការមើលធ្លុះពីរឿងរ៉ាវផ្សេងៗ ការចេះបែងចែង សមត្ថភាពក្នុងការយល់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សុភវិនិច្ឆ័យ និងច្បាប់របស់មនុស្សជាតិ ព្រមទាំងចំណុចផ្សេងទៀតដែលទាក់ទងនឹងមនុស្សជាតិ ដែលមនុស្សចាំបាច់ត្រូវតែចេះដឹងផងដែរ។ បន្ទាប់ពីមានការយល់ដឹងហើយ មនុស្សត្រូវតែផ្តោតលើច្រកចូល ហើយមានតែបែបនេះទេ ទើបអាចសម្រេចនូវការបំផ្លាស់បំប្រែបាន។ ប្រសិនបើមនុស្សណាម្នាក់មានការយល់ដឹង តែពួកគេបែរជាមិនយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការអនុវត្ត តើអាចកើតមានការបំផ្លាស់បំប្រែយ៉ាងដូចម្តេចកើតទៅ? សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សមានការយល់ដឹងច្រើន ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានរស់នៅតាមតថភាពឡើយ។ ដូច្នេះហើយ ទើបពួកគេមានការយល់ដឹងពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានតិចតួចខ្លាំងជាទីបំផុត។ អ្នកទើបទទួលបានការបំភ្លឺបន្តិចបន្ដួច អ្នកទទួលបានការស្រាយបំភ្លឺតិចតួចពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកបែរជាគ្មានច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងទៅវិញ ឬមិនដូច្នេះទេ អ្នកមិនទាំងខ្វល់ពីច្រកចូលនោះផង ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបបានជាការបំផ្លាស់បំប្រែរបស់អ្នកចេះតែតិចទៅៗ។ បន្ទាប់ពីកន្លងទៅបានមួយរយៈធំមក មនុស្សមានការយល់ដឹងបានច្រើន។ ពួកគេអាចនិយាយជាហូរហែអំពីចំណេះដឹងខាងទ្រឹស្តី ក៏ប៉ុន្តែនិស្ស័យខាងក្រៅរបស់ពួកគេនៅតែដដែល ហើយគុណសម្បត្តិដើមរបស់ពួកគេ ក៏នៅតែដូចពីមុនដដែល គ្មានឃើញប្រសើរអ្វីបន្តិចទាល់តែសោះ។ ប្រសិនបើបែបនេះមែន តើពេលណាទើបអ្នកនឹងចូលទៅក្នងសេចក្ដីនោះបាន?

(ដកស្រង់ពី «ការពិភាក្សាអំពីជីវិតពួកជំនុំ និងជីវិតពិតជាក់ស្តែង» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣៧

ជីវិតពួកជំនុំ គឺគ្រាន់តែជាប្រភេទនៃជីវិតមួយដែលមនុស្សប្រមូលផ្តុំគ្នា ដើម្បីក្រេបជញ្ជក់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ហើយវាបង្កើតបានត្រឹមបំណែកតូចមួយនៃជីវិតមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើជីវិតពិតជាក់ស្តែងរបស់មនុស្ស ក៏អាចមានលក្ខណៈដូចគ្នាទៅនឹងជីវិតពួកជំនុំរបស់ពួកគេដែរនោះ ដូចជា ជីវិតខាងវិញ្ញាណមួយដែលធម្មតា ការក្រេបជញ្ជក់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមធម្មតា ការអធិស្ឋាន និងការចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់តាមធម្មតា ការរស់នៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង ដែលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងត្រូវអនុវត្តទៅតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ការរស់នៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង ដែលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងត្រូវអនុវត្តទៅតាមសេចក្តីពិត ការរស់នៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងនៃការអនុវត្តការអធិស្ឋាន និងការអនុវត្ដធ្វើខ្លួនឱ្យស្ងប់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ការអនុវត្តការច្រៀងបទទំនុកតម្កើង និងការរាំជាដើម ពេលនោះ នេះគឺជាប្រភេទនៃជីវិតតែមួយគត់ ដែលអាចនាំពួកគេចូលទៅក្នុងជីវិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ មនុស្សភាគច្រើនផ្តោតតែលើរយៈពេលជាច្រើនម៉ោងនៃជីវិតពួកជំនុំរបស់ពួកគេតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិន «យកចិត្តទុកដាក់» លើជីវិតរបស់ពួកគេក្រៅពីរយៈពេលជាច្រើនម៉ោងនោះឡើយ ហាក់បីដូចជីវិតនោះគ្មានពាក់ព័ន្ធអ្វីនឹងពួកគេដូច្នោះដែរ។ ក៏មានមនុស្សជាច្រើនផងដែរ ដែលចូលទៅក្នុងជីវិតជាពួកបរិសុទ្ធ តែក្នុងពេលដែលពួកគេហូបនិងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ច្រៀងបទទំនុកតម្កើង ឬក្នុងពេលអធិស្ឋានតែប៉ុណ្ណោះ ហើយបន្ទាប់មក ក្រៅពីពេលវេលាទាំងនោះ ពួកគេក៏ត្រលប់ទៅរកជីវិតចាស់របស់ពួកគេវិញ។ ការរស់នៅតាមរបៀបនេះ មិនអាចបំផ្លាស់បំប្រែមនុស្សបានឡើយ ក៏រឹតតែមិនអាចឱ្យពួកគេស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរ។ ក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើមនុស្សចង់ឱ្យមានការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យរបស់ពួកគេ នោះពួកគេមិនត្រូវដកខ្លួនចេញពីជីវិតពិតជាក់ស្តែងឡើយ។ នៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង អ្នកត្រូវស្គាល់ខ្លួនឯង លះបង់ខ្លួនឯង អនុវត្តសេចក្តីពិត ក៏ដូចជារៀនពីគោលការណ៍ សុភវិនិច្ឆ័យ និងច្បាប់នៃការប្រព្រឹត្តខ្លួននៅគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ មុនពេលដែលអ្នកអាចសម្រេចនូវការបំផ្លាស់បំប្រែបន្តិចម្តងៗបាន។ ប្រសិនបើអ្នកផ្តោតតែទៅលើចំណេះដឹងខាងទ្រឹស្តី ហើយរស់នៅក្នុងចំណោមពិធីសាសនាផ្សេងៗ ដោយមិនបានចូលឱ្យជ្រៅទៅក្នុងតថភាព ដោយមិនបានចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងទេ នោះអ្នកនឹងមិនដែលចូលទៅក្នុងតថភាពឡើយ អ្នកនឹងមិនដែលស្គាល់ខ្លួនឯង សា្គល់សេចក្តីពិត ឬស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយអ្នកនឹងខ្វាក់ ព្រមទាំងល្ងង់ខ្លៅជារៀងរហូត។ កិច្ចការនៃការសង្គ្រោះមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនមែនដើម្បីឱ្យពួកគេរស់នៅក្នុងជីវិតជាមនុស្សធម្មតាបន្ទាប់ពីបានមួយរយៈខ្លីនោះទេ ហើយក៏មិនមែនដើម្បីបំផ្លាស់បំប្រែសញ្ញាណ និងគោលលទ្ធិខុសឆ្គងរបស់ពួកគេនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គោលបំណងរបស់ទ្រង់ គឺដើម្បីផ្លាស់ប្តូរនិស្ស័យចាស់របស់មនុស្ស ដើម្បីផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅចាស់របស់ពួកគេទាំងស្រុង និងដើម្បីផ្លាស់ប្តូរគ្រប់ទាំងវិធីគិត និងទស្សនៈគំនិតចាស់គំរឹលរបស់ពួកគេផងដែរ។ ការផ្តោតតែទៅលើជីវិតពួកជំនុំ នឹងមិនផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ជីវិតចាស់របស់មនុស្ស ឬផ្លាស់ប្តូរវិធីចាស់ ដែលពួកគេបានរស់នៅជាយូរមកហើយនោះទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សមិនត្រូវកាត់ផ្តាច់ចេញពីជីវិតពិតជាក់ស្តែងឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់បង្គាប់ឱ្យមនុស្សរស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សធម្មតានៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង មិនមែនគ្រាន់តែនៅក្នុងជីវិតពួកជំនុំប៉ុណ្ណោះទេ ឱ្យពួកគេត្រូវរស់នៅតាមសេចក្តីពិតនៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង មិនមែនគ្រាន់តែនៅក្នុងជីវិតក្រុមជំនុំប៉ុណ្ណោះទេ និងឱ្យពួកគេបំពេញមុខងាររបស់ពួកគេនៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង មិនមែនគ្រាន់តែនៅក្នុងជីវិតពួកជំនុំប៉ុណ្ណោះទេ។ ដើម្បីចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្ដីពិត មនុស្សត្រូវតែបង្វែរអ្វីគ្រប់យ៉ាងឆ្ពោះទៅរកជីវិតពិតជាក់ស្តែង។ នៅក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើមនុស្សមិនអាចស្គាល់ខ្លួនឯងតាមរយៈការចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងទេ ហើយប្រសិនបើពួកគេមិនអាចរស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សធម្មតានៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងបានទេ នោះពួកគេនឹងក្លាយជាមនុស្សបរាជ័យមិនខាន។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ សុទ្ធតែជាមនុស្សដែលមិនអាចចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងបានទាំងអស់។ ពួកគេគឺសុទ្ធតែជាមនុស្សដែលនិយាយអំពីភាពជាមនុស្ស តែបែរជារស់នៅតាមធម្មជាតិជាអារក្សទៅវិញ។ ពួកគេគឺសុទ្ធតែជាមនុស្សដែលនិយាយអំពីសេចក្តីពិត តែបែរជារស់នៅតាមគោលលទ្ធិទៅវិញ។ អស់អ្នកណាដែលមិនអាចរស់នៅតាមសេចក្តីពិតនៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងបានទេ អ្នកនោះគឺជាអ្នកដែលជឿព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែត្រូវព្រះអង្គស្អប់ខ្ពើម និងបដិសេធ។ អ្នកត្រូវអនុវត្តការចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្ដែងរបស់អ្នក ដឹងពីភាពខ្វះចន្លោះរបស់ខ្លួន ដឹងពីការមិនស្តាប់បង្គាប់ និងភាពល្ងង់ខ្លៅ ព្រមទាំងដឹងពីភាពជាមនុស្សដែលខុសពីធម្មតា និងភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នក។ តាមរបៀបនេះ ចំណេះដឹងរបស់អ្នកនឹងត្រូវរួមបញ្ចូលទៅក្នុងស្ថានភាព និងការលំបាកជាក់ស្តែងរបស់អ្នក។ មានតែចំណេះដឹងប្រភេទនេះទេ ដែលពិតប្រាកដ និងអាចឱ្យអ្នកក្ដាប់បានពីស្ថានភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងសម្រេចនូវការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យរបស់អ្នកបានយ៉ាងពិតប្រាកដ។

ពេលនេះដោយសារតែការប្រោសមនុស្សឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ បានចាប់ផ្តើមជាផ្លូវការហើយ ម្ល៉ោះហើយទើបអ្នកត្រូវតែចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្ដែង។ ដូច្នេះ ដើម្បីសម្រេចបាននូវការបំផ្លាស់បំប្រែ អ្នកត្រូវតែចាប់ផ្តើមពីការចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្ដែង ហើយធ្វើការផ្លាស់ប្រែបន្តិចម្តងៗ។ ប្រសិនបើអ្នកគេចវេះពីជីវិតមនុស្សធម្មតា ហើយនិយាយតែពីបញ្ហាខាងវិញ្ញាណតែម៉្យាង នោះអ្វីៗនឹងប្រែទៅជាក្រៀមក្រោះ និងអ័ព្ទរស្មីមិនខាន។ អ្វីៗនឹងក្លាយជារឿងមិនពិតជាក់ស្ដែង ហើយពេលនោះ តើមនុស្សអាចបំផ្លាស់បំប្រែយ៉ាងដូចម្តេចបាន? ឥឡូវនេះ គេប្រាប់អ្នកឱ្យចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងដើម្បីអនុវត្ត ដើម្បីបង្កើតមូលដ្ឋានគ្រឹះមួយសម្រាប់ការចូលទៅក្នុងបទពិសោធពិត។ នេះគឺជាទិដ្ឋភាពមួយដែលមនុស្សត្រូវតែអនុវត្ត។ កិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ សំខាន់គឺដើម្បីដឹកនាំ ហើយអ្វីក្រៅពីនោះ គឺអាស្រ័យលើការអនុវត្ត និងការចូលទៅក្នុងរបស់មនុស្ស។ មនុស្សគ្រប់គ្នាអាចទទួលបានច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង តាមរយៈផ្លូវផ្សេងៗគ្នា ជាផ្លូវដែលពួកគេអាចនាំយកព្រះជាម្ចាស់ចូលមកក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែង និងរស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សធម្មតាយ៉ាងពិតប្រាកដ។ នេះគឺជាប្រភេទនៃជីវិតតែមួយគត់ ដែលមានន័យខ្លឹមសារ!

(ដកស្រង់ពី «ការពិភាក្សាអំពីជីវិតពួកជំនុំ និងជីវិតពិតជាក់ស្តែង» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣៨

កាលពីមុន មានការលើកឡើងថា ការមានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងការមានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺមានលក្ខណៈខុសគ្នា។ សភាពធម្មតានៃការមានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានសម្ដែងចេញនៅក្នុងការមានគំនិតធម្មតា ការត្រិះរិះពិចារណាធម្មតា និងភាពជាមនុស្សធម្មតា។ អត្តចរិតរបស់មនុស្សម្នាក់នឹងបន្តមានដូចមុន ប៉ុន្តែនៅខាងក្នុងពួកគេវិញ វានឹងមាននូវសេចក្តីសុខសាន្ត ហើយនៅខាងក្រៅ ពួកគេនឹងមានសុជីវធម៌ជាពួកបរិសុទ្ធម្នាក់។ នេះគឺជារបៀបដែលពួកគេនឹងក្លាយជា នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅជាមួយពួកគេ។ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់មានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះពួកគេមានគំនិតធម្មតា។ ពេលពួកគេឃ្លាន ពួកគេចង់បរិភោគ ពេលពួកគេស្រេកទឹក ពួកគេចង់ផឹកទឹក។ ... ការសម្ដែងចេញអំពីភាពជាមនុស្សធម្មតាបែបនេះមិនមែនជាការបំភ្លឺនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ។ វាជាការគិតបែបធម្មតា និងជាសភាពធម្មតារបស់មនុស្សនៃការមានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ មនុស្សខ្លះជឿខុសថា អស់អ្នកដែលមានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគ្មានការស្រេកឃ្លាន ជឿថា ពួកគេគ្មានអារម្មណ៍នឿយហត់ ហើយពួកគេហាក់ដូចជាមិនគិតគូរដល់ក្រុមគ្រួសារ ដោយសឹងតែផ្ដាច់ខ្លួនទាំងស្រុងចេញពីសាច់ឈាមតែម្ដង។ តាមពិតទៅ បើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅជាមួយមនុស្សកាន់តែច្រើន នោះពួកគេកាន់តែមានលក្ខណៈប្រក្រតី។ ពួកគេដឹងថា ពួកគេត្រូវរងទុក្ខ និងលះបង់អ្វីៗសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ លះបង់ខ្លួនសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ និងមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ជាងនេះទៀត ពួកគេគិតគូរអំពីម្ហូបអាហារ និងសម្លៀកបំពាក់។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត ពួកគេមិនបានបាត់បង់ភាពជាមនុស្សសាមញ្ញដែលមនុស្សគួរតែមាន និងគួរតែក្លាយជានរណាឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេមានការត្រិះរិះពិចារណាជាពិសេស។ ពេលខ្លះ ពួកគេអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសញ្ជឹងគិតលើកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេមាននូវសេចក្តីជំនឿ ហើយពួកគេព្រមដេញតាមសេចក្តីពិត។ តាមពិតទៅ កិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឈរលើមូលដ្ឋាននេះហើយ។ បើមនុស្សគ្មានការគិតបែបធម្មតាទេ នោះពួកគេគ្មានការត្រិះរិះពិចារណាឡើយ ហើយនេះមិនមែនជាសភាពធម្មតាទេ។ នៅពេលដែលមនុស្សមានការគិតបែបធម្មតា ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅជាមួយពួកគេ នោះពួកគេប្រាកដជាមានការត្រិះរិះពិចារណាជាមនុស្សធម្មតាម្នាក់មិនខាន ហើយដូច្នេះ ពួកគេមានសភាពធម្មតា។ នៅក្នុងការដកពិសោធន៍ពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ការមានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកើតឡើងម្ដងម្កាល ចំណែកឯការមានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធវិញ សឹងតែកើតឡើងជាញឹកញាប់។ ដរាបណាមនុស្សមានការត្រិះរិះពិចារណា និងការគិតបែបធម្មតា ហើយដរាបណាពួកគេមានសភាពធម្មតា នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រាកដជាគង់នៅជាមួយពួកគេមិនខាន។ នៅពេលដែលមនុស្សមានការត្រិះរិះពិចារណា និងការគិតបែបមិនធម្មតា នោះភាពជាមនុស្សរបស់ពួកគេក៏មិនធម្មតាដែរ។ នៅពេលនេះ បើកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅខាងក្នុងអ្នក នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏នឹងប្រាកដជាគង់នៅជាមួយអ្នកផងដែរ។ ប៉ុន្តែ បើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅជាមួយអ្នក វាមិនប្រាកដថា នៅពេលក្រោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើការនៅខាងក្នុងអ្នកឡើយ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការនៅពេលវេលាដ៏ពិសេស។ ការមានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អាចត្រឹមតែរក្សាអត្ថិភាពធម្មតារបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការនៅពេលវេលាជាក់លាក់មួយប៉ុណ្ណោះ។ ឧទាហរណ៍ បើអ្នកជាអ្នកដឹកនាំ ឬបុគ្គលិកធម្មតា នៅពេលដែលអ្នកស្រោចស្រព និងផ្តល់នូវការទ្រទ្រង់ដល់ពួកជំនុំ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបំភ្លឺអ្នកអំពីពាក្យជាក់លាក់ ដែលជាការស្អាងចិត្តអ្នកដទៃ និងអាចដោះស្រាយបញ្ហាជាក់ស្ដែងនៃបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នក។ នៅពេលបែបនេះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកំពុងតែធ្វើការ។ ពេលខ្លះ នៅពេលដែលអ្នកកំពុងតែហូប និងផឹកពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបំភ្លឺអ្នកជាមួយពាក្យជាក់លាក់ដែលទាក់ទងនឹងបទពិសោធជាក់ស្ដែងរបស់អ្នកផ្ទាល់ ដោយអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកទទួលបានចំណេះដឹងកាន់តែច្រើនអំពីសភាពរបស់អ្នកផ្ទាល់ ដូច្នេះ ការនេះក៏ជាកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរ។ ពេលខ្លះ ពេលខ្ញុំថ្លែងបន្ទូល អ្នករាល់គ្នាស្ដាប់ និងវាស់ស្ទង់សភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ហើយពេលខ្លះ អ្នកទទួលបានការពាល់ចិត្ត ឬការបណ្ដាលចិត្ត។ ការទាំងអស់នេះគឺជាកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ មនុស្សខ្លះនិយាយថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកំពុងតែធ្វើការនៅខាងក្នុងពួកគេគ្រប់ពេលវេលា។ ការនេះមិនអាចទៅរួចឡើយ។ បើពួកគេនិយាយថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតែងតែគង់នៅជាមួយគេ នោះវាជារឿងសមហេតុផល។ បើពួកគេនិយាយថា ការគិត និងញាណរបស់ពួកគេគឺធម្មតាគ្រប់ពេល នោះក៏សមហេតុផលដែរ ហើយវាបង្ហាញថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅជាមួយពួកគេ។ បើពួកគេនិយាយថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតែងតែធ្វើការនៅខាងក្នុងពួកគេ ថាពួកគេត្រូវបានបំភ្លឺដោយព្រះជាម្ចាស់ និងត្រូវបានប៉ះពាល់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅគ្រប់ពេលវេលា ព្រមទាំងទទួលបានចំណេះដឹងថ្មីៗគ្រប់ពេល ការនេះមិនមែនជារឿងធម្មតាឡើយ! វាជារឿងអធិធម្មជាតិតែម្ដង! គ្មានអ្វីដែលត្រូវឆ្ងល់ឡើយ មនុស្សបែបនេះគឺជាពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ហើយ! សូម្បីតែពេលដែលព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយាងចូលក្នុងសាច់ឈាម ពេលខ្លះ ព្រះអង្គក៏ត្រូវការសោយ និងសម្រាកដែរ មិនបាច់និយាយដល់មនុស្សលោកឡើយ។ អស់អ្នកដែលត្រូវបានកាន់កាប់ដោយពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ ហាក់ដូចជាគ្មានសេចក្តីកម្សោយនៃសាច់ឈាមទេ។ ពួកវាអាចបោះបង់ និងលះបង់ចោលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ពួកវាគ្មានអារម្មណ៍ ពួកវាអាចទ្រាំទ្រនឹងទារុណកម្ម ហើយគ្មានអារម្មណ៍ហត់នឿយសូម្បីតែបន្ដិច ពោលគឺដូចជាពួកវាមានកម្រិតហួសពីសាច់ឈាមអ៊ីចឹង។ តើនេះមិនមែនជាអធិធម្មជាតិជ្រុលហួសទេឬ? កិច្ចការនៃពួកវិញ្ញាណអាក្រក់គឺជាកិច្ចការអធិធម្មជាតិ ដ្បិតគ្មានមនុស្សណាម្នាក់អាចសម្រេចកិច្ចការបែបនោះឡើយ! អស់អ្នកដែលខ្វះនូវការដឹងខុសត្រូវ កើតចិត្តច្រណែន នៅពេលដែលពួកគេឃើញមនុស្សបែបនេះ៖ ពួកគេនិយាយថា ពួកគេមានភាពក្លៀវក្លាបែបនេះនៅក្នុងជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ មានសេចក្តីជំនឿធំធេង ហើយមិនដែលបង្ហាញសញ្ញានៃសេចក្តីកម្សោយសូម្បីតែបន្ដិច! តាមពិតទៅ ទាំងនេះគឺជាការសម្ដែងចេញគ្រប់យ៉ាងអំពីកិច្ចការរបស់វិញ្ញាណអាក្រក់វិញទេ! ព្រោះថាមនុស្សធម្មតាប្រាកដជាមានសេចក្តីកម្សោយជាមនុស្សដោយចៀសមិនផុតឡើយ។ នេះហើយជាសភាពធម្មតារបស់អស់អ្នកដែលមានព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះ។

(ដកស្រង់ពី «ការអនុវត្ត (៤)» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៣៩

តើការឈររឹងមាំនៅក្នុងទីបន្ទាល់របស់បុគ្គលម្នាក់មានន័យដូចម្ដេច? មនុស្សខ្លះនិយាយថា ពួកគេគ្រាន់តែធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេធ្វើក្នុងពេលឥឡូវនេះ ហើយមិនខ្វល់ទៅនឹងថាតើពួកគេអាចទទួលបានជីវិតឬអត់ឡើយ។ ពួកគេមិនដេញតាមជីវិតទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មិនដកខ្លួននោះដែរ។ ពួកគេគ្រាន់តែទទួលស្គាល់ថា ដំណាក់កាលនៃកិច្ចការនេះត្រូវបានអនុវត្តដោយព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ តើនេះមិនមែនជាការបរាជ័យនៅក្នុងការធ្វើបន្ទាល់របស់ពួកគេទេឬ? មនុស្សបែបនេះថែមទាំងមិនធ្វើបន្ទាល់អំពីការត្រូវបានយកឈ្នះឡើយ។ អស់អ្នកដែលត្រូវបានយកឈ្នះ ប្រាកដជាដើរតាម ទោះមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ហើយពួកគេអាចដេញតាមជីវិតបាន។ ពួកគេមិនគ្រាន់តែជឿលើព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ដឹងអំពីរបៀបដើរតាមគ្រប់ទាំងការចាត់ចែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។ មនុស្សបែបនេះគឺជាអស់អ្នកដែលធ្វើបន្ទាល់។ អស់អ្នកដែលមិនធ្វើបន្ទាល់ មិនដេញតាមជីវិតទេ ហើយពួកគេនៅតែដើរតាម ដោយគ្មានគោលបំណងច្បាស់លាស់ដដែល។ អ្នកអាចដើរតាមបាន ប៉ុន្តែការនេះមិនមែនមានន័យថា អ្នកត្រូវបានយកឈ្នះឡើយ ដ្បិតអ្នកគ្មានការយល់ដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលសព្វថ្ងៃទេ។ ដើម្បីត្រូវបានយកឈ្នះ គឺត្រូវមានការបំពេញលក្ខខណ្ឌជាក់លាក់មួយចំនួន។ មិនមែនមនុស្សទាំងអស់ដែលដើរតាម សុទ្ធតែត្រូវបានយកឈ្នះនោះទេ ដ្បិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក អ្នកមិនយល់អំពីហេតុផលដែលនាំឱ្យអ្នកត្រូវដើរតាមព្រះជាម្ចាស់នាពេលសព្វថ្ងៃ ហើយអ្នកក៏មិនដឹងអំពីរបៀបដែលអ្នកបានដើរមកដល់ពេលសព្វថ្ងៃ និងក៏មិនដឹងថានរណាដែលបានជួយជ្រោមជ្រែងអ្នករហូតបានមកដល់ពេលសព្វថ្ងៃនេះផងដែរ។ ការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់របស់មនុស្សខ្លះតែងតែគិតមិនដាច់ស្រេច និងច្របូកច្របល់។ ដូចនេះ ការដើរតាមមិនប្រាកដជាមានន័យថា អ្នកមានទីបន្ទាល់នោះឡើយ។ តើទីបន្ទាល់ដ៏ពិតជាអ្វីឱ្យប្រាកដទៅ? ទីបន្ទាល់ដែលត្រូវបានលើកឡើងនៅត្រង់នេះមានពីរផ្នែក៖ ផ្នែកទីមួយគឺជាទីបន្ទាល់អំពីការត្រូវបានយកឈ្នះ ហើយផ្នែកមួយទៀតគឺជាទីបន្ទាល់អំពីការត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ (តាមធម្មតា វានឹងក្លាយជាទីបន្ទាល់ បន្ទាប់ពីការល្បងល និងទុក្ខលំបាកដ៏ធំនាពេលអនាគត)។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត បើអ្នកអាចឈររឹងមាំ ក្នុងអំឡុងពេលនៃទុក្ខលំបាក និងការល្បងល នោះអ្នកនឹងបានធ្វើជំហានទីពីរនៃទីបន្ទាល់មិនខាន។ អ្វីដែលសំខាន់នៅថ្ងៃនេះគឺជាជំហានទីមួយនៃការធ្វើបន្ទាល់ ដែលជាការអាចឈររឹងមាំនៅក្នុងអំឡុងពេលនៃគ្រប់ហេតុការណ៍ល្បងលអំពីការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះ។ នេះហើយជាទីបន្ទាល់នៃការត្រូវបានយកឈ្នះនោះ។ គឺដោយសារតែឥឡូវនេះគឺជាពេលវេលានៃការយកឈ្នះ។ (អ្នកគួរតែដឹងថា ឥឡូវនេះគឺជាពេលវេលានៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅលើផែនដី។ កិច្ចការចម្បងរបស់ព្រះដែលយកកំណើតជាមនុស្សនៅលើផែនដីកំពុងតែយកឈ្នះមនុស្សមួយក្រុមនេះនៅលើផែនដី ដែលដើរតាមទ្រង់ឆ្លងកាត់ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាល)។ ការដែលអ្នកអាចធ្វើបន្ទាល់អំពីការត្រូវបានយកឈ្នះបានឬក៏អត់ នោះមិនអាស្រ័យលើថាតើអ្នកអាចដើរតាមដល់ទីបំផុតឡើយ ប៉ុន្តែសំខាន់ជាងនេះទៀតនោះគឺថា នៅពេលដែលអ្នកដកពិសោធន៍ពីជំហាននីមួយៗនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកអាចមានការយល់ដឹងដ៏ពិតអំពីការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬអត់ និងថាតើអ្នកយល់យ៉ាងប្រាកដអំពីគ្រប់យ៉ាងនៃកិច្ចការនេះឬយ៉ាងណា។ អ្នកនឹងមិនអាចប្រញាប់ប្រញាល់ ដោយគ្រាន់តែដើរតាមរហូតដល់ទីបំផុតនោះឡើយ។ អ្នកត្រូវតែមានឆន្ទៈក្នុងការចុះចូល ក្នុងអំឡុងពេលនៃគ្រប់ហេតុការណ៍វាយផ្ចាល និងជំនុំជម្រះ អ្នកត្រូវតែអាចមានការយល់ដឹងដ៏ពិតប្រាកដអំពីជំហាននីមួយៗនៃកិច្ចការដែលអ្នកមានបទពិសោធ ព្រមទាំងអាចទទួលបានចំណេះដឹង និងការស្ដាប់បង្គាប់ចំពោះនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះហើយជាទីបន្ទាល់ចុងក្រោយអំពីការត្រូវបានយកឈ្នះ ដែលអ្នកតម្រូវឱ្យធ្វើនោះ។ ការធ្វើបន្ទាល់អំពីការត្រូវបានយកឈ្នះ ជាចម្បង សំដៅទៅលើចំណេះដឹងរបស់អ្នកអំពីការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ ជំហាននៃការធ្វើបន្ទាល់នេះគឺស្ដីពីការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចំពោះអ្វីដែលអ្នកធ្វើ ឬនិយាយនៅចំពោះមនុស្សនៃពិភពលោក ឬអស់អ្នកដែលកាន់អំណាច គឺមិនសំខាន់ឡើយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺថា អ្នកអាចស្ដាប់បង្គាប់តាមគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងគ្រប់កិច្ចការរបស់ទ្រង់បានឬក៏អត់។ ដូច្នេះ ជំហាននៃការធ្វើបន្ទាល់នេះ គឺសំដៅទៅរកសាតាំង និងខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់ ដូចជាពួកអារក្ស និងពួកប្រឆាំងដែលមិនជឿថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងត្រឡប់ជាសាច់ឈាមជាលើកទីពីរ និងយាងមកបំពេញកិច្ចការកាន់តែអស្ចារ្យជាងមុន ហើយលើសពីនេះទៀត ពួកវាមិនជឿអំពីការពិតនៃការយាងត្រឡប់ជាសាច់ឈាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត ជំហាននេះសំដៅទៅលើគ្រប់ទាំងពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទ ពោលគឺជាខ្មាំងសត្រូវទាំងអស់ដែលមិនជឿលើការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

ការគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងការស្រេកឃ្លានចង់បានព្រះជាម្ចាស់មិនសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នកត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់យកឈ្នះនោះឡើយ។ ការនេះអាស្រ័យលើថាតើអ្នកជឿថា ទ្រង់ជាព្រះបន្ទូលដែលត្រឡប់ជាសាច់ឈាមឬអត់ ថាតើអ្នកជឿថា ព្រះបន្ទូលបានត្រឡប់ជាសាច់ឈាមឬអត់ និងថាតើអ្នកជឿទៀតថា ព្រះវិញ្ញាណបានត្រឡប់ជាព្រះបន្ទូលឬអត់ ហើយព្រះបន្ទូលបានលេចមកនៅក្នុងសាច់ឈាមឬក៏អត់។ នេះហើយជាការធ្វើបន្ទាល់ដ៏សំខាន់នោះ។ ចំពោះរបៀបដែលអ្នកដើរតាម និងរបៀបដែលអ្នកលះបង់ខ្លួនឯងនោះ វាមិនសំខាន់ទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់នោះគឺថាតើអ្នកអាចរកឃើញចេញពីភាពជាមនុស្សធម្មតានេះថា ព្រះបន្ទូលបានត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ហើយព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតត្រូវបានក្លាយជាការពិតនៅក្នុងសាច់ឈាមឬក៏អត់ ពោលគឺគ្រប់ទាំងសេចក្តីពិត គ្រប់ទាំងផ្លូវ និងគ្រប់ទាំងជីវិតបានយាងមកនៅក្នុងសាច់ឈាម ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានយាងមកនៅលើផែនដីយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយព្រះវិញ្ញាណបានយាងមកនៅក្នុងសាច់ឈាម។ មើលពីផ្នែកសើៗខាងលើ ទោះបីជាការនេះហាក់ដូចជាខុសប្លែកពីការចាប់កំណើតដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏ដោយ ក៏នៅក្នុងកិច្ចការនេះ អ្នកអាចមើលឃើញកាន់តែច្បាស់ថា ព្រះវិញ្ញាណបានក្លាយជាការពិតនៅក្នុងសាច់ឈាមរួចហើយ ហើយជាងនេះទៀត ព្រះបន្ទូលបានត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ហើយព្រះបន្ទូលបានលេចមកនៅក្នុងសាច់ឈាម។ អ្នកអាចយល់អំពីអត្ថន័យដ៏ពិតនៃព្រះបន្ទូលថា៖ «ដើមឡើយ មានព្រះបន្ទូល ព្រះបន្ទូលក៏គង់នៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ព្រះបន្ទូលជាព្រះជាម្ចាស់»។ លើសពីនេះ អ្នកត្រូវតែយល់ថា ព្រះបន្ទូលនាពេលសព្វថ្ងៃគឺជាព្រះជាម្ចាស់ ហើយមើលឃើញព្រះបន្ទូលត្រលប់ជាសាច់ឈាម។ នេះគឺជាការធ្វើបន្ទាល់ដ៏ល្អបំផុតដែលអ្នកអាចធ្វើបាន។ ការនេះសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នកមានចំណេះដឹងដ៏ពិតអំពីព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ពោលគឺអ្នកមិនគ្រាន់តែអាចស្គាល់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកក៏ដឹងដែរថា ផ្លូវដែលអ្នកដើរនៅថ្ងៃនេះគឺជាផ្លូវនៃជីវិត និងជាផ្លូវនៃសេចក្តីពិត។ ដំណាក់កាលនៃកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ គ្រាន់តែសម្រេចនូវសារជាតិអំពី «ព្រះបន្ទូលបានគង់នៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់» ប៉ុណ្ណោះ៖ សេចក្តីពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានគង់នៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានគង់នៅជាមួយសាច់ឈាម និងមិនអាចដាច់ចេញពីសាច់ឈាមនោះឡើយ។ គឺថាសាច់ឈាមនៃព្រះដែលយកកំណើតជាមនុស្សបានគង់នៅជាមួយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ដែលជាភស្តុតាងកាន់តែសំខាន់ទៀតថា ព្រះយេស៊ូវដែលយកកំណើតជាមនុស្ស គឺជាការយកកំណើតជាមនុស្សលើកទីមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដំណាក់កាលនៃកិច្ចការនេះសម្រេចនូវអត្ថន័យខាងក្នុងយ៉ាងច្បាស់ៗអំពី «ព្រះបន្ទូលត្រលប់ជាសាច់ឈាម» បានផ្ដល់ជាអត្ថន័យកាន់តែស៊ីជម្រៅចំពោះ «ព្រះបន្ទូលបានគង់នៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះបន្ទូលគឺជាព្រះជាម្ចាស់» ព្រមទាំងញ៉ាំងឱ្យអ្នកជឿយ៉ាងមុតមាំទៅលើព្រះបន្ទូលថា «កាលពីដើមឡើយ មានព្រះបន្ទូល» គឺអាចនិយាយបានថា នៅគ្រានៃការបង្កើតពិភពលោក ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់បានគង់នៅជាមួយទ្រង់ និងមិនអាចដាច់ចេញពីទ្រង់បានឡើយ ហើយនៅយុគសម័យចុងក្រោយ ព្រះអង្គសម្ដែងកាន់តែច្បាស់ទៀតអំពីព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចនៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សមើលឃើញគ្រប់ទាំងផ្លូវរបស់ទ្រង់ ពោលគឺស្ដាប់ឮគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ នេះហើយជាកិច្ចការនៃយុគសម័យចុងក្រោយនោះ។ អ្នកត្រូវតែយល់ទាំងស្រុងអំពីសេចក្តីទាំងនេះ។ វាមិនមែនជាសំណួរអំពីការស្គាល់សាច់ឈាមទេ ប៉ុន្តែជាសំណួរទាក់ទងនឹងរបៀបដែលអ្នកយល់អំពីសាច់ឈាម និងព្រះបន្ទូល។ នេះគឺជាទីបន្ទាល់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវតែដឹង។ ដោយសារតែនេះគឺជាកិច្ចការនៃការយកកំណើតជាមនុស្សលើកទីពីរ ព្រមទាំងជាលើកចុងក្រោយដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ដូច្នេះ វាសម្រេចបានយ៉ាងពេញលេញនូវភាពសំខាន់នៃការយកកំណើតជាមនុស្ស វាអនុវត្តយ៉ាងហ្មត់ចត់ និងចេញមកពីគ្រប់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងសាច់ឈាម ហើយបិទបញ្ចប់យុគសម័យនៃការស្ថិតនៅក្នុងសាច់ឈាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ហេតុនេះ អ្នកត្រូវតែដឹងអំពីអត្ថន័យនៃការយកកំណើតជាមនុស្ស។ ចំពោះការដែលអ្នកមមាញឹកធ្វើនេះធ្វើនោះច្រើនប៉ុនណា ឬអ្នកអនុវត្តកិច្ចការខាងក្រៅផ្សេងទៀតបានល្អយ៉ាងណានោះ គឺមិនសំខាន់ឡើយ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់គឺថាតើអ្នកអាចចុះចូលយ៉ាងពិតប្រាកដចំពោះព្រះដែលយកកំណើតជាមនុស្ស និងអាចលះបង់លក្ខណៈទាំងអស់របស់អ្នកថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអាចស្ដាប់បង្គាប់តាមគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់បានឬក៏អត់។ នេះហើយជាអ្វីដែលអ្នកគួរតែធ្វើ និងជាអ្វីដែលអ្នកគួរតែប្រកាន់ខ្ជាប់នោះ។

ជំហានចុងក្រោយនៃការធ្វើទីបន្ទាល់ គឺជាការធ្វើបន្ទាល់អំពីថាតើអ្នកអាចត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ឬក៏អត់។ គឺអាចនិយាយបានថា ដោយបានយល់អំពីគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលត្រូវបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះដែលយកកំណើតជាមនុស្សរួចមក អ្នកចាប់ផ្ដើមមានចំណេះដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងស្គាល់ទ្រង់ច្បាស់ អ្នករស់នៅតាមគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសម្រេចគ្រប់ទាំងលក្ខខណ្ឌដែលព្រះជាម្ចាស់បង្គាប់អ្នក ដូចជារបៀបរបស់ពេត្រុស និងសេចក្តីជំនឿរបស់យ៉ូប ដែលអ្នកអាចស្ដាប់បង្គាប់រហូតដល់មរណា ប្រគល់ខ្លួនទាំងស្រុងដល់ទ្រង់ ហើយនៅទីបំផុត សម្រេចបានរូបភាពមួយអំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលបំពេញតាមបទដ្ឋាន ដែលមានន័យថាជារូបភាពអំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលត្រូវបានយកឈ្នះ និងប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ ក្រោយការដកពិសោធន៍ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះហើយជាការធ្វើបន្ទាល់ចុងក្រោយនោះ ពោលគឺជាការធ្វើបន្ទាល់មួយ ដែលគួរតែត្រូវបានធ្វើឡើង ដោយបុគ្គលម្នាក់ដែលនៅទីបំផុតត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។ ទាំងនេះគឺជាជំហានទាំងពីរនៃការធ្វើបន្ទាល់ដែលអ្នកគួរតែធ្វើ ហើយជំហានទាំងពីរនេះមានភាពប្រទាក់គ្នា និងសំខាន់រៀងៗខ្លួន។ ប៉ុន្តែ មានរឿងមួយដែលអ្នកត្រូវតែដឹង៖ ទីបន្ទាល់ដែលខ្ញុំទាមទារពីអ្នកនៅថ្ងៃនេះគឺមិនសំដៅទៅលើមនុស្សនៃលោកីយ៍ទេ ហើយក៏មិនសំដៅទៅលើបុគ្គលម្នាក់ៗនោះដែរ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំទាមទារនោះគឺសំដៅលើរូបអ្នកតែម្ដង។ វាត្រូវបានវាស់វែងដោយថាតើអ្នកអាចបំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ និងថាតើអ្នកអាចបំពេញបានទាំងស្រុងតាមបទដ្ឋាននៃសេចក្តីតម្រូវរបស់ខ្ញុំចំពោះអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗឬក៏អត់។ នេះហើយជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាគួរតែយល់នោះ។

(ដកស្រង់ពី «ការអនុវត្ត (៤)» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៤០

នៅពេលដែលអ្នកជួបនូវការដាក់កំហិត ឬទុក្ខលំបាកបន្ដិចបន្ដួច នោះវាជារឿងល្អសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាវិញទេ។ បើអ្នករាល់គ្នាទទួលបានពេលវេលាដែលងាយស្រួល នោះអ្នកនឹងត្រូវវិនាសមិនខាន ហើយបន្ទាប់មក តើអ្នករាល់គ្នាអាចទទួលបានការការពារយ៉ាងដូចម្ដេច? នៅថ្ងៃនេះ វាគឺដោយសារតែអ្នករាល់គ្នាត្រូវបានវាយផ្ចាល ជំនុំជម្រះ និងដាក់បណ្ដាសានេះហើយ ទើបអ្នកទទួលបានការការពារនោះ។ វាគឺដោយសារតែអ្នកបានរងទុក្ខច្រើនបែបនេះហើយ ទើបអ្នកទទួលបានការការពារនោះ។ បើមិនដូច្នេះទេ អ្នកនឹងបានធ្លាក់ទៅក្នុងសេចក្ដីកំហូចតាំងពីយូរណាស់មកហើយ។ ការនេះមិនមានចេតនាបង្កជាការលំបាកដល់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។ និស្ស័យរបស់មនុស្សពិបាកនឹងផ្លាស់ប្ដូរ ហើយដើម្បីឱ្យនិស្ស័យរបស់ពួកគេទទួលបានការផ្លាស់ប្ដូរ នោះក៏ជារឿងពិបាកមួយផងដែរ។ នៅថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាមិនទាំងមានមនសិការ ឬញាណដែលប៉ុលមាន និងមានការស្គាល់ខ្លួនឯងរបស់គាត់ផង។ អ្នករាល់គ្នាតែងតែរងសម្ពាធ ហើយអ្នកតែងតែទទួលការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះ ដើម្បីដាស់វិញ្ញាណរបស់អ្នករាល់គ្នាឱ្យភ្ញាក់ឡើង។ ការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះគឺជាអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់ជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នា។ នៅពេលដែលចាំបាច់ វាក៏ត្រូវមានការវាយផ្ចាលចំពោះការពិតដែលកំពុងតែកើតមានដល់អ្នកផងដែរ។ មានតែបែបនេះទេ ទើបអ្នកនឹងចុះចូលទាំងស្រុង។ ធម្មជាតិរបស់អ្នករាល់គ្នាគឺបែបនេះឯង បើគ្មានការវាយផ្ចាល និងការដាក់បណ្ដាសាទេ អ្នកនឹងមិនឱនក្បាលព្រមចុះចូលឡើយ។ បើគ្មានការពិតនៅចំពោះមុខរបស់អ្នកទេ នោះវានឹងគ្មានប្រសិទ្ធភាពឡើយ។ អត្តចរិតរបស់អ្នករាល់គ្នានៅតូចទាប និងគ្មានតម្លៃឡើយ! បើគ្មានការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះទេ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងពិបាកក្នុងការទទួលបានការត្រូវយកឈ្នះ ហើយសេចក្តីទុច្ចរិត និងការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់អ្នករាល់គ្នាក៏ពិបាកនឹងត្រូវយកឈ្នះដែរ។ ធម្មជាតិចាស់របស់អ្នករាល់គ្នាត្រូវបានចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅពេកហើយ។ បើអ្នករាល់គ្នាត្រូវបានដាក់ឱ្យអង្គុយនៅលើបល្ល័ង្ក នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនដឹងថាស្ថានសួគ៌ខ្ពស់ប៉ុនណា ហើយផែនដីជ្រៅប៉ុនណាឡើយ ហើយរឹតតែមិនដឹងថា អ្នកបានដើរឆ្ពោះទៅណាដែរ។ អ្នករាល់គ្នាថែមទាំងមិនដឹងពីប្រភពដែលអ្នកបានចេញមកទៀតផង ដូច្នេះ តើអ្នកអាចស្គាល់ព្រះអម្ចាស់នៃរបស់សព្វសារពើបានយ៉ាងដូចម្ដេច? បើគ្មានការវាយផ្ចាល និងការដាក់បណ្ដាសាទាន់ពេលនាថ្ងៃនេះទេ នោះថ្ងៃចុងក្រោយរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងបានមកដល់ តាំងពីយូរណាស់មកហើយ។ នេះមិននិយាយដល់វាសនារបស់អ្នករាល់គ្នាផង។ តើវានឹងមិនកាន់តែស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ដែលកំពុងតែជិតមកដល់ទេឬ? បើគ្មានការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះទាន់ពេលវេលានេះទេ នរណាទៅដឹងថា អ្នករាល់គ្នានឹងកាន់តែក្អេងក្អាង ឬអ្នកនឹងកាន់តែខិលខូចកម្រិតណាទៅ។ ការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះនេះបាននាំអ្នករាល់គ្នាមកដល់ថ្ងៃនេះ ហើយវាក៏បានការពារអត្ថិភាពរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ បើអ្នករាល់គ្នានៅតែទទួល «ការអប់រំ» ដោយប្រើវិធីសាស្ត្រដដែលៗ ដូចជាវិធីសាស្ត្រនៃ «ឪពុក» របស់អ្នករាល់គ្នា នោះនរណាដឹងអំពីពិភពអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានឹងចូលទៅក្នុងទៅ! អ្នករាល់គ្នាគ្មានសមត្ថភាពទាល់តែសោះក្នុងការត្រួតត្រា និងឆ្លុះបញ្ចាំងទៅលើខ្លួនឯង។ សម្រាប់មនុស្សដូចជាអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកគ្រាន់តែដើរតាម និងស្ដាប់បង្គាប់ ដោយមិនបង្កជាការរំខាន ឬការបង្អាក់ណាមួយទេ នោះគោលបំណងរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវបានសម្រេច។ តើវាមិនប្រសើរជាងទេឬដែលអ្នករាល់គ្នាទទួលយកការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះនាពេលសព្វថ្ងៃនោះ? តើអ្នកមានជម្រើសណាផ្សេងដែរឬទេ?

(ដកស្រង់ពី «ការអនុវត្ត (៦)» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៤១

នៅពេលបំពាក់បំប៉នខ្លួនសម្រាប់ជីវិត អ្នកត្រូវតែផ្តោតទៅលើការហូប និងការផឹកពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវតែអាចនិយាយអំពីចំណេះដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ អំពីទស្សនៈរបស់អ្នកស្ដីពីជីវិតជាមនុស្ស និងជាពិសេស អំពីចំណេះដឹងរបស់អ្នកទាក់ទងនឹងកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើក្នុងអំឡុងពេលនៃគ្រាចុងក្រោយ។ ដោយសារតែអ្នកដេញតាមជីវិត អ្នកត្រូវតែបំពាក់បំប៉នខ្លួនជាមួយការទាំងនេះ។ នៅពេលដែលអ្នកហូប និងផឹកពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវតែវាស់វែងភាពជាក់ស្ដែងនៃសភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះបន្ទូលទាំងនោះ។ ពោលគឺនៅពេលដែលអ្នករកឃើញថា អ្នកមានចន្លោះប្រហោងនៅក្នុងដំណើរនៃបទពិសោធពិតរបស់អ្នក អ្នកប្រាកដជាអាចរកឃើញផ្លូវនៃការអនុវត្ត អាចបដិសេធការជំរុញចិត្ត និងសញ្ញាណដែលមិនត្រឹមត្រូវរបស់អ្នកមិនខាន។ បើអ្នកតែងតែស្វះស្វែងសម្រាប់ការទាំងនេះ ហើយដាក់ចិត្តរបស់អ្នកទៅសម្រេចការទាំងនេះ នោះអ្នកនឹងមានផ្លូវមួយដែលត្រូវដើរ អ្នកនឹងមិនមានអារម្មណ៍ទទេសូន្យ ហើយដោយធ្វើបែបនេះ អ្នកនឹងអាចថែរក្សាសភាពធម្មតាបានមិនខាន។ មានតែបែបនេះទេ ទើបអ្នកនឹងក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ដែលរែកពុនបន្ទុកមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកផ្ទាល់ ជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានសេចក្តីជំនឿ។ ក្រោយពេលអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមួយចំនួនមិនអាចយកព្រះបន្ទូលទាំងនោះទៅអនុវត្តបាន? តើនេះមិនមែនដោយសារតែពួកគេមិនអាចយល់ពីសេចក្តីដ៏សំខាន់បំផុតទេឬ? តើវាមិនមែនដោយសារតែពួកគេមិនហ្មត់ចត់នឹងជីវិតទេឬ? ហេតុផលដែលពួកគេមិនអាចយល់អំពីរឿងដ៏សំខាន់ និងគ្មានផ្លូវអនុវត្តបាននោះគឺថានៅពេលដែលពួកគេអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេមិនអាចភ្ជាប់សភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទៅនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬក៏ពួកគេមិនអាចគ្រប់គ្រងសភាពរបស់គេផ្ទាល់។ អ្នកខ្លះនិយាយថា៖ «ខ្ញុំអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយភ្ជាប់សភាពខ្ញុំជាមួយព្រះបន្ទូលទាំងនោះ ហើយខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមានសេចក្តីពុករលួយ និងមានគុណសម្បត្តិអន់ថយ ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្មានសមត្ថភាពបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ»។ អ្នកបានឃើញតែសម្បកខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ ហើយមានរឿងពិតជាច្រើនដែលអ្នកមិនបានដឹង ដូចជារបៀបបោះចោលសេចក្តីសប្បាយខាងសាច់ឈាម របៀបបោះចោលការរាប់ខ្លួនជាសុចរិត របៀបផ្លាស់ប្ដូរខ្លួនឯង របៀបចូលទៅក្នុងសេចក្តីទាំងនេះ របៀបធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវគុណសម្បត្តិរបស់អ្នក និងថាតើអ្នកត្រូវចាប់ផ្ដើមចេញពីទិដ្ឋភាពណាមួយ។ អ្នកយល់តែសេចក្តីពីរបីលើផ្ទៃខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ ហើយគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកដឹងគឺថា អ្នកពុករលួយយ៉ាងពិតប្រាកដ។ នៅពេលដែលអ្នកជួបបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នក អ្នកនិយាយអំពីកម្រិតនៃសេចក្តីពុករលួយរបស់អ្នក ហើយបើមើលទៅវាហាក់ដូចជាអ្នកស្គាល់ខ្លួនឯង និងរែកពុនបន្ទុកដ៏ធំមួយសម្រាប់ជីវិតរបស់អ្នកអ៊ីចឹង។ តាមពិតទៅ និស្ស័យដ៏ពុករលួយរបស់អ្នកមិនបានផ្លាស់ប្ដូរទេ ដែលសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នកមិនបានរកឃើញផ្លូវទៅអនុវត្តឡើយ។ បើអ្នកកំពុងដឹកនាំពួកជំនុំមួយ អ្នកត្រូវតែយល់អំពីសភាពរបស់បងប្អូនប្រុសស្រី ហើយលើកឡើងអំពីសភាពទាំងនោះ។ តើអ្នកនឹងគ្រាន់តែនិយាយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សមិនស្ដាប់បង្គាប់ និងដើរថយក្រោយ!» បែបនេះឬ? អត់ទេ អ្នកត្រូវតែនិយាយជាក់លាក់អំពីរបៀបដែលពួកគេបានសម្ដែងចេញនូវការមិនស្ដាប់បង្គាប់ និងការដើរថយក្រោយរបស់ពួកគេ។ អ្នកត្រូវតែនិយាយអំពីសភាពមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់ពួកគេ ឥរិយាបថមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់ពួកគេ និងនិស្ស័យបែបសាតាំងរបស់ពួកគេ ហើយអ្នកក៏ត្រូវនិយាយអំពីការទាំងនេះនៅក្នុងរបៀបមួយដែលពួកគេអាចជឿជាក់ទាំងស្រុងលើសេចក្តីពិតនៅក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកដែរ។ ចូរប្រើប្រាស់ភាពពិតជាក់ស្ដែង និងឧទាហរណ៍ ដើម្បីបញ្ជាក់អំពីចំណុចរបស់អ្នក ហើយនិយាយចំៗពីរបៀបដែលពួកគេអាចរួចខ្លួនពីចំណងនៃឥរិយាបថបះបោរ ព្រមទាំងលើកឡើងពីផ្លូវទៅអនុវត្ត។ នេះហើយជារបៀបបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សឱ្យជឿនោះ។ មានតែអស់អ្នកដែលធ្វើបែបនេះទេ ទើបអាចដឹកនាំអ្នកដទៃបាន ហើយមានតែបែបនេះទេ ទើបពួកគេមានតថភាពនៃសេចក្តីពិត។

(ដកស្រង់ពី «ការអនុវត្ត (៧)» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៤២

ការធ្វើទីបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់គឺគ្រាន់តែជាការនិយាយអំពីចំណេះដឹងរបស់អ្នកទាក់ទងនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អំពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់យកឈ្នះមនុស្ស អំពីរបៀបដែលទ្រង់សង្រ្គោះមនុស្ស អំពីរបៀបដែលទ្រង់បំផ្លាស់បំប្រែមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ វាជាការនិយាយអំពីរបៀបដែលទ្រង់ដឹកនាំមនុស្សឱ្យចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិត ដោយអនុញ្ញាតព្រះអង្គយកឈ្នះ ប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ និងសង្រ្គោះពួកគេ។ ការធ្វើទីបន្ទាល់មានន័យថាជាការនិយាយអំពីកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងអំពីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកបានមានបទពិសោធ។ មានតែកិច្ចការរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចតំណាងឱ្យទ្រង់ ហើយមានតែកិច្ចការរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចបើកសម្ដែងទ្រង់ជាសាធារណៈនៅក្នុងភាពទាំងស្រុងរបស់ទ្រង់បាន។ កិច្ចការរបស់ទ្រង់ធ្វើបន្ទាល់អំពីទ្រង់។ កិច្ចការ និងព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់តំណាងដោយផ្ទាល់អំពីព្រះវិញ្ញាណ។ កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើត្រូវបានអនុវត្តដោយព្រះវិញ្ញាណ ហើយព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់ថ្លែងត្រូវបានថ្លែងឡើងដោយព្រះវិញ្ញាណ។ ការទាំងនេះត្រូវបានសម្ដែងចេញ តាមរយៈព្រះដែលយកកំណើតជាសាច់ឈាមប៉ុណ្ណោះ តែនៅក្នុងភាពជាក់ស្ដែង ការទាំងនេះគឺជាការសម្ដែងចេញនៃព្រះវិញ្ញាណ។ គ្រប់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ និងគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់ថ្លែង សុទ្ធតែតំណាងឱ្យសារជាតិរបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គដណ្ដប់អង្គទ្រង់នៅក្នុងសាច់ឈាម និងយាងមកនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស បើព្រះជាម្ចាស់មិនមានបន្ទូល ឬធ្វើការ ហើយក្រោយមកសុំឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងអំពីភាពពិតរបស់ទ្រង់ ភាពសាមញ្ញរបស់ទ្រង់ និងសព្វានុភាពរបស់ទ្រង់ទេ តើអ្នកអាចនឹងដឹងបានដែរឬទេ? តើអ្នកអាចនឹងដឹងដែរឬទេថាអ្វីទៅជាសារជាតិនៃព្រះវិញ្ញាណ? តើអ្នកអាចនឹងដឹងដែរឬទេថាអ្វីខ្លះទៅជាចរិតលក្ខណៈនៃសាច់ឈាមរបស់ទ្រង់? គឺដោយសារតែអ្នករាល់គ្នាបានមានបទពិសោធនូវជំហាននីមួយៗនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់រួចហើយ ទើបទ្រង់សុំឱ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើទីបន្ទាល់អំពីទ្រង់នោះ។ បើអ្នករាល់គ្នាគ្មានបទពិសោធបែបនេះទេ នោះទ្រង់ក៏នឹងមិនទទូចឱ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើទីបន្ទាល់ដែរ។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលអ្នកធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនគ្រាន់តែធ្វើបន្ទាល់អំពីភាពខាងក្រៅនៃភាពជាមនុស្សធម្មតារបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ធ្វើបន្ទាល់អំពីកិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ និងផ្លូវដែលទ្រង់ដឹកនាំផងដែរ។ អ្នកត្រូវតែធ្វើបន្ទាល់អំពីរបៀបដែលព្រះអង្គបានយកឈ្នះអ្នក និងអំពីទិដ្ឋភាពដែលព្រះអង្គបានប្រោសអ្នកឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ នេះគឺជាប្រភេទនៃទីបន្ទាល់ដែលអ្នកគួរតែធ្វើ។ នៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលអ្នកទៅ បើអ្នកស្រែកឡើងថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់របស់យើងបានយាងមក ដើម្បីធ្វើការ ហើយកិច្ចការរបស់ទ្រង់គឺជាក់ស្ដែងយ៉ាងពិតប្រាកដ! ព្រះអង្គបានទទួលយកយើង ដោយគ្មានកិច្ចការអធិធម្មជាតិ ដោយគ្មានការអស្ចារ្យ និងឫទ្ធិបាដិហារិយ៍នោះទេ!» អ្នកផ្សេងទៀតនឹងសួរថា៖ «តើអ្នកចង់មានន័យដូចម្ដេចទៅ នៅពេលដែលអ្នកនិយាយថា ព្រះអង្កមិនបានធ្វើការអស្ចារ្យ និងឫទ្ធិបាដិហារិយ៍នោះ? តើព្រះអង្កអាចយកឈ្នះអ្នកដោយរបៀបណាទៅ បើគ្មានការធ្វើការអស្ចារ្យ និងឫទ្ធិបាដិហារិយ៍នោះ?» ហើយអ្នកនិយាយថា៖ «ព្រះអង្គមានបន្ទូល ហើយដោយគ្មានបង្ហាញអំពីឫទ្ធិបាដិហារិយ៍ ឬការអស្ចារ្យណាមួយ ទ្រង់បានយកឈ្នះយើង។ កិច្ចការរបស់ទ្រង់បានយកឈ្នះយើង»។ នៅទីបំផុត បើអ្នកមិនអាចនិយាយអ្វីមួយអំពីសារជាតិ បើអ្នកមិនអាចនិយាយអំពីភាពជាក់លាក់ទេ តើនេះជាការធ្វើបន្ទាល់ដ៏ពិតដែរឬទេ? នៅពេលព្រះដែលយកកំណើតជាមនុស្សយកឈ្នះមនុស្ស នោះគឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដែលជាអ្នកយកឈ្នះ។ ភាពជាមនុស្សមិនអាចសម្រេចការនេះបានទេ។ នេះមិនមែនជាអ្វីមួយដែលមនុស្សអាចសម្រេចបានទេ ហើយសូម្បីតែអស់អ្នកដែលមានគុណសម្បត្តិដ៏ខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងចំណោមមនុស្សធម្មតា ក៏គ្មានសមត្ថភាពសម្រេចការនេះដែរ ដ្បិតភាពជាព្រះរបស់ទ្រង់គឺខ្ពស់ជាងភាវៈដែលត្រូវបង្កើតមក។ នេះគឺជាការអស្ចារ្យចំពោះមនុស្ស។ ជារួមមក ព្រះអាទិករមានឋានៈខ្ពស់ជាងភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើតមក។ ភាវៈដែលត្រូវបង្កើតមកមិនអាចមានឋានៈខ្ពស់ជាងព្រះអាទិករទេ។ បើអ្នកមានឋានៈខ្ពស់ជាងទ្រង់ នោះព្រះអង្គនឹងមិនអាចយកឈ្នះអ្នកបានឡើយ ហើយទ្រង់អាចយកឈ្នះអ្នកបាន ដោយសារតែព្រះអង្គមានឋានៈខ្ពស់ជាងអ្នកប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះអង្គដែលអាចយកឈ្នះមនុស្សជាតិទាំងអស់គឺជាព្រះអាទិករ ហើយក្រៅពីទ្រង់ គ្មាននរណាអាចធ្វើកិច្ចការនេះបានឡើយ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះគឺជា «ទីបន្ទាល់» ពោលគឺជាប្រភេទនៃទីបន្ទាល់ដែលអ្នកគួរតែធ្វើ។ មួយជំហានម្ដងៗ អ្នកបានមានបទពិសោធនូវការវាយផ្ចាល ការជំនុំជម្រះ ការបន្សុទ្ធ ការល្បងល ឧបសគ្គ និងទុក្ខលំបាក ហើយអ្នកក៏ត្រូវបានយកឈ្នះដែរ។ អ្នកបានបោះចោលការរំពឹងទុកខាងសាច់ឈាម ការជំរុញចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងចំណាប់អារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធខាងសាច់ឈាម។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានយកឈ្នះដួងចិត្តរបស់អ្នកទាំងស្រុង។ ទោះបីអ្នកមិនបានលូតលាស់នៅក្នុងជីវិតអ្នកបានច្រើនដូចអ្វីដែលទ្រង់ទាមទារក៏ដោយ ក៏អ្នកដឹងអំពីគ្រប់ទាំងសេចក្តីទាំងនេះ ហើយអ្នកបានជឿជាក់ទាំងស្រុងចំពោះអ្វីដែលទ្រង់ធ្វើដែរ។ ដូច្នេះ ការនេះអាចត្រូវបានហៅថាជាទីបន្ទាល់មួយដ៏ជាក់ស្ដែង និងពិត។ កិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់បានយាងមកធ្វើ កិច្ចការនៃការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាល គឺជាការយកឈ្នះមនុស្ស ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏កំពុងតែបូកសរុបកិច្ចការរបស់ទ្រង់ កំពុងបញ្ចប់យុគសម័យ និងអនុវត្តកិច្ចការនៃការបូកសរុបផងដែរ។ ព្រះអង្គកំពុងតែបិទបញ្ចប់យុគសម័យទាំងមូល ដោយសង្រ្គោះមនុស្សជាតិទាំងអស់ ដោយរំដោះមនុស្សជាតិពីបាបតែម្ដងជាសូរេច។ ព្រះអង្គកំពុងទទួលបានមនុស្សជាតិដែលទ្រង់បានបង្កើតមកបានទាំងស្រុង។ អ្នកគួរតែធ្វើបន្ទាល់អំពីការទាំងអស់នេះ។ អ្នកបានមានបទពិសោធជាច្រើនរួចមកហើយអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកបានឃើញកិច្ចការរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់នឹងភ្នែក ហើយក៏បានមានបទពិសោធដោយផ្ទាល់ផងដែរ។ នៅពេលដែលអ្នកបានចូលមកដល់ទីបញ្ចប់ អ្នកមិនត្រូវមិនអាចបំពេញមុខងារដែលជាភារៈរបស់អ្នកឡើយ។ នោះគឺជារឿងដ៏គួរឱ្យអាណិតណាស់! ទៅថ្ងៃអនាគត នៅពេលដែលដំណឹងល្អត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយ អ្នកគួរតែអាចនិយាយចេញពីចំណេះដឹងរបស់អ្នកផ្ទាល់ ធ្វើបន្ទាល់អំពីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកបានទទួលនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ហើយធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ដើម្បីឈានទៅសម្រេចវា។ នេះគឺជាអ្វីដែលភាវៈត្រូវបង្កើតមកគួរតែមាន។ តើអ្វីទៅជាភាពសំខាន់ដ៏ពិតទាក់ទងនឹងដំណាក់កាលនៃកិច្ចការនេះរបស់ព្រះជាម្ចាស់? តើអ្វីទៅជាឥទ្ធិពលរបស់វា? តើមានចំនួនប៉ុន្មានហើយដែលត្រូវបានអនុវត្តនៅក្នុងមនុស្ស? តើមនុស្សគួរតែធ្វើអ្វីខ្លះ? នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាអាចនិយាយច្បាស់ៗអំពីគ្រប់ទាំងកិច្ចការដែលព្រះយកកំណើតជាមនុស្សបានធ្វើ ចាប់តាំងពីយាងមកកាន់ផែនដី នោះទីបន្ទាល់របស់អ្នកនឹងមានភាពពេញលេញមិនខាន។ នៅពេលដែលអ្នកអាចនិយាយច្បាស់ៗអំពីចំណុចទាំងប្រាំនេះ រួមមាន ភាពសំខាន់នៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ខ្លឹមសាររបស់វា សារជាតិរបស់វា និស្ស័យដែលវាតំណាងឱ្យ ព្រមទាំងគោលការណ៍របស់វា នោះវានឹងសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នកមានសមត្ថភាពធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់ ថាអ្នកមានចំណេះដឹងយ៉ាងពិតប្រាកដមែន។ សេចក្តីតម្រូវរបស់ខ្ញុំចំពោះអ្នករាល់គ្នាមិនខ្ពស់ពេកទេ ហើយក៏អាចសម្រេចបាន ដោយអស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងការដេញតាមដ៏ពិតផងដែរ។ បើអ្នកតាំងចិត្តក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ម្នាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវតែយល់អំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ និងអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់។ អ្នកបានមានបទពិសោធជាច្រើនហើយអំពីកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ តាមរយៈកិច្ចការនេះ អ្នកប្រាកដជាដឹងអំពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ យល់អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ និងសេចក្តីតម្រូវរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិ ហើយប្រើប្រាស់ចំណេះដឹងនេះ ដើម្បីធ្វើបន្ទាល់អំពីទ្រង់ និងបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក។ អ្នកអាចនិយាយមួយបែបថា៖ «យើងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ទ្រង់គឺធ្ងន់ធ្ងរណាស់។ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ម៉ឺងម៉ាត់ពេកណាស់។ ព្រះបន្ទូលទាំងនោះសុចរិត និងប្រកបដោយឫទ្ធានុភាព ហើយមនុស្សមិនអាចបំពានបានឡើយ» ប៉ុន្តែតើព្រះបន្ទូលទាំងនេះផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្សនៅទីបំផុតដែរឬទេ? តើព្រះបន្ទូលទាំងនោះមានឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះទៅលើមនុស្ស? តើអ្នកដឹងយ៉ាងប្រាកដដែរឬទេថា កិច្ចការនៃការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលនេះមានប្រយោជន៍បំផុតចំពោះអ្នក? ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែលាតត្រដាងអំពីការបះបោរ និងសេចក្តីពុករលួយរបស់អ្នក មិនអ៊ីចឹងឬ? កិច្ចការទាំងនេះអាចសម្អាត និងកម្ចាត់ចោលសេចក្តីស្មោកគ្រោក និងសេចក្តីពុករលួយទាំងប៉ុន្មានដែលស្ថិតនៅខាងក្នុងអ្នក មិនអ៊ីចឹងឬ? បើគ្មានការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលទេ តើអ្នកនឹងក្លាយជាអ្វីទៅ? តើអ្នកទទួលស្គាល់ការពិតដែរឬទេថា សាតាំងបានធ្វើឱ្យអ្នកក្លាយជាពុករលួយដល់កម្រិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅបំផុតនោះ? នៅថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាគួរតែបំពាក់បំប៉នខ្លួនឯងជាមួយនឹងសេចក្តីទាំងនេះ និងស្គាល់ការទាំងនេះឱ្យបានល្អហើយ។

(ដកស្រង់ពី «ការអនុវត្ត (៧)» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤៤៣

តើអ្នករាល់គ្នាដឹងពីអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវបំពាក់បំប៉នខ្លួននៅពេលនេះដែរឬទេ? ទិដ្ឋភាពមួយរបស់វា គឺទាក់ទងនឹងនិមិត្តអំពីកិច្ចការ ហើយទិដ្ឋភាពមួយទៀត គឺជាការអនុវត្តរបស់អ្នក។ អ្នកត្រូវតែយល់អំពីទិដ្ឋភាពទាំងពីរនេះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនមាននិមិត្តនៅក្នុងដំណើរស្វែងរករបស់អ្នក ដើម្បីធ្វើឱ្យមានការរីកចម្រើននៅក្នុងជីវិត នោះអ្នកនឹងមិនមានគ្រឹះនោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមានតែមាគ៌ានៃការអនុវត្ត ដោយមិនមាននិមិត្តសោះ ហើយគ្មានការយល់ដឹងអំពីអ្វីទាំងអស់សូម្បីតែកិច្ចការនៃផែនការគ្រប់គ្រងទាំងមូលអ្វីបន្តិចសោះ នោះអ្នកគឺជាមនុស្សដែលខ្ជិល និងគ្មានប្រយោជន៍។ អ្នកត្រូវតែយល់ពីការពិតដែលពាក់ព័ន្ធនឹងនិមិត្ត ហើយចំពោះការពិតទាក់ទងនឹងការអនុវត្ត អ្នកត្រូវរកផ្លូវសមស្របនៃការអនុវត្ត បន្ទាប់ពីអ្នកបានយល់អំពីវា។ អ្នកត្រូវតែអនុវត្តស្របតាមព្រះបន្ទូល និងចូលរួមទៅតាមលក្ខខណ្ឌរបស់អ្នក។ និមិត្តគឺជាគ្រឹះ ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនយកចិត្តទុកដាក់លើការពិតនេះទេ អ្នកនឹងមិនអាចដើរតាមដល់ទីបញ្ចប់បានឡើយ។ ការជួបប្រទះបទពិសោធបែបនេះនឹងនាំអ្នកឱ្យវង្វេង ឬបណ្តាលឱ្យអ្នកធ្លាក់ចុះ និងបរាជ័យ។ អ្នកនឹងគ្មានផ្លូវទទួលបានជោគជ័យឡើយ! មនុស្សដែលមិនមាននិមិត្តដ៏អស្ចារ្យ ដោយសារតែគ្រឹះរបស់ពួកគេអាចនាំតែបរាជ័យ ពួកគេមិនអាចទទួលបានជោគជ័យឡើយ។ អ្នកមិនអាចឈររឹងមាំបានទេ! តើអ្នកដឹងទេថា ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់រួមមានអ្វីខ្លះ? តើអ្នកដឹងទេថា ការដើរតាមព្រះជាម្ចាស់មានន័យដូចម្ដេច? បើគ្មាននិមិត្ត តើអ្នកនឹងដើរផ្លូវមួយណា? នៅក្នុងកិច្ចការនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ប្រសិនបើអ្នកមិនមាននិមិត្ត អ្នកនឹងមិនអាចត្រូវបានប្រោសឱ្យពេញខ្នាតបានឡើយ។ តើអ្នកជឿលើអ្នកណា? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកជឿលើទ្រង់? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកដើរតាមទ្រង់? តើអ្នកយល់ឃើញថា សេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកដូចជាល្បែងលេងមែនទេ? តើអ្នកកំពុងដោះស្រាយបញ្ហាជីវិតរបស់អ្នក ដូចជារបស់លេងសើចមែនទេ? ព្រះជាម្ចាស់នៃពេលបច្ចុប្បន្ន គឺជានិមិត្តដ៏អស្ចារ្យបំផុត។ តើអ្នកបានស្គាល់ទ្រង់ច្រើនប៉ុនណាហើយ? តើអ្នកបានឃើញទ្រង់ច្រើនប៉ុនណាហើយ? ដោយបានឃើញព្រះជាម្ចាស់នៃបច្ចុប្បន្ន តើគ្រឹះនៃជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់រឹងមាំឬទេ? តើអ្នកគិតថា អ្នកនឹងទទួលបានការសង្គ្រោះ ដរាបណាអ្នកដើរតាមផ្លូវដែលភក់ជ្រាំនេះឬ? តើអ្នកគិតថា អ្នកអាចចាប់ត្រីក្នុងទឹកល្អក់បានមែនទេ? ងាយម្ល៉ឹងមែនទេ? តើមានសញ្ញាណអ្វីខ្លះ ទាក់ទងនឹងព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងសព្វថ្ងៃនេះ? តើអ្នកមាននិមិត្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៃបច្ចុប្បន្នដែរឬទេ? តើការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីព្រះជាម្ចាស់នៃពេលបច្ចុប្បន្ន នៅត្រង់ណា? ជានិច្ចជាកាល អ្នកជឿជាក់ថា អ្នកអាចទទួលបានទ្រង់^[ក] ដោយគ្រាន់តែដើរតាមទ្រង់ ឬដោយគ្រាន់តែឃើញទ្រង់ ហើយជឿថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចនឹងដកអ្នកចេញបានឡើយ។ កុំស្មានថា ការដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ជារឿងងាយឱ្យសោះ។ ចំណុចសំខាន់គឺថា អ្នកត្រូវតែស្គាល់ទ្រង់ អ្នកត្រូវតែស្គាល់កិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយអ្នកត្រូវតែមានឆន្ទៈស៊ូទ្រាំការលំបាក ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ទ្រង់ មានឆន្ទៈលះបង់ជីវិតរបស់អ្នកសម្រាប់ទ្រង់ និងត្រូវបានព្រះអង្គប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។ នេះជានិមិត្តដែលអ្នកគួរមាន។ វានឹងមិនកើតឡើងទេ ប្រសិនបើគំនិតរបស់អ្នកតែងតែទោរទៅរកការរីករាយនឹងព្រះគុណនោះ។ ចូរកុំនឹកស្មានថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅទីនេះ សម្រាប់តែការរីករាយរបស់មនុស្ស ឬគ្រាន់តែផ្តល់ព្រះគុណដល់ពួកគេតែប៉ុណ្ណឹងនោះ។ អ្នកគិតបែបនេះខុសហើយ! ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់មិនអាចប្រថុយជីវិតរបស់ខ្លួន ដើម្បីដើរតាមទ្រង់ ហើយប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់មិនអាចបោះបង់ចោលរាល់ភោគទ្រព្យដែលមានក្នុងលោកីយ៍ ដើម្បីដើរតាមទ្រង់ទេ នោះពួកគេប្រាកដជាមិនអាចដើរតាមទ្រង់រហូតដល់ទីបញ្ចប់បានឡើយ! អ្នកត្រូវតែមាននិមិត្ត ទុកជាគ្រឹះរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើសំណាងអាក្រក់កើតឡើងចំពោះអ្នកនៅថ្ងៃមួយ តើអ្នកគួរធ្វើអ្វីខ្លះ? តើអ្នកនៅតែអាចដើរតាមទ្រង់បានទេ? កុំនិយាយឱ្យសោះថា អ្នកអាចដើរតាមបានដល់ទីបញ្ចប់នោះ។ ជាដំបូង អ្នកគួរតែបើកភ្នែកឱ្យបានធំជាងមុន ដើម្បីមើលឃើញថា ពេលនេះម៉ោងប៉ុន្មានហើយ។ ទោះបីជាសព្វថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាប្រហែលជាប្រៀបដូចជាសសរវិហារក៏ដោយ ក៏ពេលវេលានឹងមកដល់ ជាពេលដែលសសរបែបនេះនឹងត្រូវសត្វកណ្ដៀរកកេរ ធ្វើឱ្យវិហាររលំទៅវិញ ព្រោះសព្វថ្ងៃនេះមាននិមិត្តច្រើនណាស់ដែលអ្នករាល់គ្នានៅខ្វះខាត។ អ្នករាល់គ្នាយកចិត្តទុកដាក់តែលើពិភពដ៏តូចផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នកមិនដឹងថា វិធីស្វែងរកដែលគួរឱ្យទុកចិត្ត និងសមស្របបំផុត គឺជាអ្វីទេ។ អ្នករាល់គ្នាមិនបានយកចិត្តទុកដាក់លើនិមិត្តនៃកិច្ចការសព្វថ្ងៃនេះទេ ហើយអ្នករាល់គ្នាក៏មិនបានទុករឿងទាំងនេះនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ តើអ្នករាល់គ្នាមានបានគិតទេថា ថ្ងៃណាមួយព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នករាល់គ្នា នឹងដាក់អ្នករាល់គ្នានៅកន្លែងដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់សោះ? តើអ្នករាល់គ្នាអាចស្រម៉ៃបានទេថា មានអ្វីកើតឡើងចំពោះអ្នក នៅថ្ងៃមួយ ដែលខ្ញុំអាចនឹងរឹបយកអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងពីអ្នករាល់គ្នា? តើថាមពលរបស់អ្នករាល់គ្នានៅថ្ងៃនោះ នឹងដូចជានៅពេលនេះទេ? តើសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកនឹងមានឡើងវិញទៀតទេ? ក្នុងការដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវស្គាល់និមិត្តដ៏អស្ចារ្យបំផុតនេះ នោះគឺ «ព្រះជាម្ចាស់»៖ នេះគឺជារឿងដែលសំខាន់បំផុត។ ម៉្យាងទៀត កុំគិតស្មានថា ការឈប់សេពគប់ជាមួយមនុស្សខាងលោកីយ៍ ដើម្បីបានញែកចេញជាបរិសុទ្ធ អ្នកប្រាកដជាបាននៅក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ សព្វថ្ងៃនេះ គឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ដែលកំពុងធ្វើកិច្ចការក្នុងចំណោមនុស្សជាតិទាំងឡាយ។ គឺជាទ្រង់ដែលបានយាងមកក្នុងចំណោមមនុស្ស ដើម្បីធ្វើកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ទ្រង់ មិនមែនយាងមកធ្វើយុទ្ធនាការនោះទេ។ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា សូម្បីតែមួយចំនួនតូចក៏មិនអាចដឹងថា កិច្ចការសព្វថ្ងៃនេះ គឺជាកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅស្ថានសួគ៌ ជាព្រះដែលបានត្រឡប់ទៅជាសាច់ឈាមដែរ។ ការនេះមិនមែនជាការធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នា ក្លាយជាមនុស្សឆ្នើមប្រកបដោយទេពកោសល្យនោះទេ។ ការនេះគឺដើម្បីជួយឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងពីសារៈសំខាន់នៃជីវិតមនុស្ស ដឹងពីទីដៅរបស់មនុស្សជាតិ ហើយស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងភាពពេញលេញរបស់ទ្រង់។ អ្នកគួរតែដឹងថា អ្នកគឺជាវត្ថុមួយក្នុងចំណោមសត្តនិករនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះអាទិករ។ អ្វីដែលអ្នកគួរយល់ អ្វីដែលអ្នកគួរធ្វើ និងរបៀបដែលអ្នកគួរដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ តើទាំងនេះមិនមែនជាសេចក្តីពិតដែលអ្នកត្រូវតែយល់ច្បាស់ទេឬអី? តើទាំងនេះមិនមែនជានិមិត្តដែលអ្នកគួរតែមើលឃើញទេឬអី?

នៅពេលដែលមនុស្សមាននិមិត្ត ពួកគេក៏មាននូវគ្រឹះ។ នៅពេលដែលអ្នកអនុវត្តដោយឈរលើគ្រឹះនេះ វានឹងមានភាពងាយស្រួលជាង ក្នុងការចូលទៅក្នុង។ ដូច្នេះហើយ អ្នកនឹងមិនមានពិភាល់ទេ នៅពេលដែលអ្នកមានគ្រឹះសម្រាប់ចូលទៅក្នុង ហើយវានឹងមានភាពងាយស្រួលខ្លាំងសម្រាប់អ្នក ក្នុងការចូលរួមផងដែរ។ ទិដ្ឋភាពនៃការយល់ដឹងអំពីនិមិត្ត និងការស្គាល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះ គឺសំខាន់ណាស់។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែមានវានៅក្នុងឃ្លាំងរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបានប្រដាប់កាយដោយទិដ្ឋភាពនៃសេចក្ដីពិត ហើយគ្រាន់តែដឹងពីរបៀបនិយាយអំពីមាគ៌ានៃការអនុវត្តទេ នោះអ្នកនឹងមានបញ្ហាខ្វះចន្លោះធំមែនទែន។ ខ្ញុំបានរកឃើញថា អ្នករាល់គ្នាជាច្រើនមិនបានសង្កត់ធ្ងន់លើទិដ្ឋភាពនៃសេចក្ដីពិតនេះទេ ហើយនៅពេលដែលអ្នកស្តាប់វា អ្នកហាក់ដូចជាកំពុងតែស្តាប់ព្រះបន្ទូល និងគោលលទ្ធិប៉ុណ្ណោះ។ ថ្ងៃណាមួយអ្នកនឹងទទួលរងនូវការបាត់បង់។ សព្វថ្ងៃនេះ មានការថ្លែងព្រះបន្ទូលខ្លះ ដែលអ្នកមិនអាចយល់បាន និងមិនទទួលយក។ ក្នុងករណីបែបនេះ អ្នកគួរតែស្វែងរកដោយអត់ធ្មត់ ហើយគង់មានថ្ងៃមួយ អ្នកនឹងយល់។ ចូរប្រដាប់កាយខ្លួនអ្នកបន្តិចម្តងៗ ជាមួយនឹងនិមិត្តឱ្យបានកាន់តែច្រើន។ ទោះបីអ្នកយល់តែគោលលទ្ធិខាងវិញ្ញាណតិចតួចក៏ដោយ ក៏នៅតែប្រសើរជាងការមិនយកចិត្តទុកដាក់លើនិមិត្ត ហើយនៅតែប្រសើរជាងការមិនយល់សោះដែរ។ ការទាំងអស់នេះ មានអត្ថប្រយោជន៍ចំពោះច្រកចូលរបស់អ្នក ហើយនឹងជម្រះការសង្ស័យទាំងនោះរបស់អ្នកចេញ។ វាប្រសើរជាងការដែលអ្នកត្រូវបានបំពេញដោយសញ្ញាណនានា។ អ្នកនឹងកាន់តែប្រសើរ ប្រសិនបើអ្នកមាននិមិត្តទាំងនេះជាគ្រឹះ។ អ្នកនឹងមិនមានពិភាល់អ្វីនោះឡើយ ហើយនឹងអាចចូលដោយក្លាហាន និងមានទំនុកចិត្ត។ ហេតុអ្វីចាំបាច់ទៅខ្វល់រឿងដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ក្នុងភាពច្របូកច្របល់ និងសង្ស័យបែបនេះរហូតនោះ? តើវាមិនដូចជាបដិសេធមិនទទួលយកការពិតទេឬអី? ការឈានជើងចូលក្នុងនគរព្រះដោយពើងទ្រូងនិងអំនួត គឺពិតជាល្អណាស់! ហេតុអ្វីបានមានពេញដោយពិភាល់យ៉ាងនេះ? តើអ្នកមិនត្រឹមតែដាក់ខ្លួនឯងនៅឋាននរកដ៏ធំទេឬអី? នៅពេលដែលអ្នកបានជ្រួតជ្រាបអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា អំពីកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងអំពីដំណាក់កាលនៃកិច្ចការនេះ អ្នកនឹងមានគ្រឹះ។ នៅពេលនេះ អ្នកប្រហែលជាស្រមៃថា រឿងបែបនេះងាយណាស់។ មនុស្សខ្លះនិយាយថា «នៅពេលដែលពេលវេលាមកដល់ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចាប់ផ្តើមកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ខ្ញុំនឹងអាចនិយាយអំពីរឿងទាំងអស់នេះបាន។ ការដែលខ្ញុំពិតជាមិនយល់ឥឡូវនេះ គឺដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មិនបានស្រាយបំភ្លឺខ្ញុំច្រើនម្ល៉ឹងទេ»។ វាមិនងាយស្រួលម្ល៉ឹងទេ។ វាមិនដូចជាការដែលអ្នកមានឆន្ទៈក្នុងការទទួលយកសេចក្ដីពិត^[ខ]ឥឡូវនេះ ហើយក្រោយមកអ្នកនឹងប្រើវាយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ នៅពេលដែលពេលវេលាមកដល់នោះឡើយ។ វាមិនចាំបាច់ដល់ម្ល៉ឹងនោះទេ! អ្នកជឿថា សព្វថ្ងៃអ្នកបានប្រដាប់កាយយ៉ាងល្អ ហើយអ្នកនឹងមិនមានបញ្ហាក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះអ្នកកាន់សាសនា និងអ្នកទ្រឹស្តីដ៏ពូកែទាំងនោះ ហើយថែមទាំងឆ្លើយបដិសេធពួកគេទៀត។ តើអ្នកពិតជាអាចធ្វើបានដូច្នេះមែនទេ? តើអ្នកអាចនិយាយអំពីអ្វីតាមការយល់ដឹងរបស់អ្នក ជាមួយនឹងបទពិសោធលំៗរបស់អ្នកប៉ុណ្ណឹងនោះ? ការប្រដាប់កាយដោយសេចក្ដីពិត ការប្រយុទ្ធតតាំងនឹងសេចក្ដីពិត និងការថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនដូចជាអ្វីដែលអ្នកគិតនោះទេ ដរាបណាព្រះជាម្ចាស់កំពុងធ្វើកិច្ចការ អ្វីៗទាំងអស់នឹងត្រូវសម្រេចបាន។ នៅពេលនោះ អ្នកអាចនឹងជំពប់ដោយសារសំណួរមួយចំនួន ហើយបន្ទាប់មកអ្នកភ្ញាក់ផ្អើលនិយាយលែងចេញ។ ចំណុចសំខាន់គឺថា ទោះបីជាអ្នកមាន ឬគ្មានការយល់ដឹងច្បាស់អំពីដំណាក់កាលនៃកិច្ចការនេះ ក៏មិនថ្វី ហើយអ្នកពិតជាដឹងអំពីរឿងនេះច្រើនប៉ុនណាក៏មិនថ្មី។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចយកឈ្នះអានុភាពខ្មាំងសត្រូវ ឬយកឈ្នះអានុភាពរបស់សាសនាទេ តើអ្នកនឹងមិនក្លាយជាមនុស្សចោលម្សៀតទេឬ? អ្នកបានពិសោធកិច្ចការនាពេលសព្វថ្ងៃ បានឃើញវាដោយផ្ទាល់ភ្នែក ហើយបានឮវាដោយផ្ទាល់ត្រចៀករបស់អ្នក ប៉ុន្តែប្រសិនបើនៅចុងបញ្ចប់ អ្នកមិនអាចធ្វើជាស្មរបន្ទាល់បានទេ ពេលនោះ តើអ្នកនឹងនៅតែមានភាពគឃ្លើសឥតខ្មាសក្នុងការរស់នៅបន្តទៀតទេ? តើអ្នកអាចប្រឈមមុខនឹងអ្នកណាបាន? ចូរកុំនឹកស្មានថា គ្រានេះងាយស្រួលដល់ម្ល៉ឹងនោះ។ កិច្ចការនាពេលអនាគតនឹងមិនមានភាពសាមញ្ញដូចដែលអ្នកនឹកស្រមៃនោះទេ។ ការប្រយុទ្ធនឹងសង្រ្គាមនៃសេចក្តីពិត គឺមិនងាយស្រួលឡើយ មិនមែនត្រង់ភ្លឹងទៅមុខនោះទេ។ ឥឡូវនេះ អ្នកត្រូវបំពាក់បំប៉នខ្លួនអ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកមិនបានបំពាក់បំប៉នខ្លួនឯងដោយសេចក្ដីពិតទេ នោះនៅពេលដែលពេលវេលានោះមកដល់ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនធ្វើការអស្ចារ្យហួសពីវិស័យធម្មជាតិ នោះអ្នកនឹងត្រូវវង្វេងជាមិនខាន។

(ដកស្រង់ពី «អ្នករាល់គ្នាត្រូវយល់ពីកិច្ចការ៖ ចូរកុំដើរតាមទាំងវង្វេងវង្វាន់!» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

លេខយោង៖

(ក) អត្ថបទដើមមិនមានពាក្យ «ទ្រង់»។

(ខ) អត្ថបទដើមមិនមានឃ្លា «សេចក្ដីពិត»។