ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៧៤

ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ជាសិរសានៃរបស់សព្វសារពើ កាន់កាប់អំណាចជាស្ដេចរបស់ទ្រង់ចេញពីបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ត្រួតត្រាលើពិភពលោក និងរបស់សព្វសារពើ ហើយទ្រង់កំពុងតែដឹកនាំពួកយើងនៅលើផែនដីទាំងមូល។ ពួកយើងនឹងនៅឱ្យជិតទ្រង់គ្រប់ពេលវេលា ហើយមកចំពោះព្រះភ័ក្រ្ដរបស់ទ្រង់ដោយភាពស្ងៀមស្ងាត់ មិនឱ្យខកខានសូម្បីតែមួយពេលឡើយ ហើយជាមួយនឹងមេរៀនសម្រាប់ពួកយើងរៀនគ្រប់ពេលវេលា។ គ្រប់យ៉ាង ចាប់ពីបរិស្ថានជុំវិញ រហូតដល់មនុស្ស កិច្ចការ និងអ្វីៗ គឺទាំងអស់នេះកើតមានដោយការអនុញ្ញាតនៃបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់។ ទោះស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ ចូរកុំឱ្យសេចក្ដីទុក្ខសោកកើតឡើងនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកឱ្យសោះ បើមិនដូច្នោះទេ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនប្រទានព្រះគុណរបស់ទ្រង់ដល់អ្នកឡើយ។ នៅពេលកើតមានជំងឺ នេះគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយច្បាស់ណាស់ថា នៅក្នុងនោះ មានបំណងព្រះហឫទ័យដ៏សប្បុរសរបស់ទ្រង់។ ទោះបីជារូបកាយរបស់អ្នកអាចរងការឈឺចាប់បន្តិចក៏ដោយ ក៏មិនត្រូវទទួលយកយោបល់ពីសាតាំងដែរ។ ចូរសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ទោះកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមានជំងឺ ហើយរីករាយនឹងព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការសរសើរតម្កើង។ ចូរកុំបាក់ទឹកចិត្តនៅពេលមានជំងឺឡើយ ចូរបន្តស្វែងរកម្ដងហើយម្ដងទៀត និងចូរកុំបោះបង់ ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងស្រាយបំភ្លឺអ្នកដោយពន្លឺរបស់ទ្រង់។ តើសេចក្ដីជំនឿរបស់យ៉ូបមានលក្ខណៈដូចម្ដេច? ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា គឺជាគ្រូពេទ្យដ៏មានអំណាចគ្រប់យ៉ាង! ដើម្បីរស់នៅក្នុងជំងឺគឺត្រូវតែឈឺ ប៉ុន្តែដើម្បីរស់នៅក្នុងវិញ្ញាណ គឺត្រូវមានសុខភាពល្អ។ ដូច្នេះ ដរាបណាអ្នកនៅសល់មួយដង្ហើម នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនឱ្យអ្នកស្លាប់ឡើយ។

នៅក្នុងខ្លួនរបស់ពួកយើង ពួកយើងមានជីវិតដែលរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ជារឿងដែលមិនអាចប្រកែកបាននោះគឺ ពួកយើងខ្វះសេចក្ដីជំនឿនៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ សូមព្រះជាម្ចាស់ដាក់សេចក្ដីជំនឿដ៏ពិតនៅក្នុងចំណោមពួកយើងផង។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាផ្អែមមែន! ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាឱសថដ៏មានអានុភាព! វាធ្វើឱ្យសាតាំងអាម៉ាស់! ការយល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ផ្ដល់ឱ្យយើងនូវជំនួយ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដើម្បីសង្គ្រោះចិត្តរបស់យើង! បន្ទូលទាំងនេះកំចាត់របស់សព្វសារពើ ហើយធ្វើឱ្យគ្រប់យ៉ាងមានសន្តិភាព។ សេចក្ដីជំនឿប្រៀបដូចឈើមួយដើមធ្វើស្ពាន៖ ប្រសិនបើភ័យខ្លាចធ្លាក់ស្លាប់ មុខជាពិបាកឆ្លងផុតណាស់ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ក្នុងការបូជាខ្លួន អាចឆ្លងកាត់ មានជំហររឹងមាំ និងមិនមានការព្រួយបារម្ភឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សមានគំនិតភ័យខ្លាច និងកំសាក នោះគឺដោយសារតែសាតាំងបានបំភាន់ពួកគេ ដោយខ្លាចថាពួកយើងនឹងឆ្លងស្ពាននៃសេចក្ដីជំនឿចូលទៅក្នុងព្រះជាម្ចាស់។ សាតាំងកំពុងតែព្យាយាមគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីបញ្ជូនគំនិតរបស់វាមកកាន់ពួកយើង។ ពួកយើងគួរតែអធិស្ឋានទៅរកព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា ដើម្បីស្រាយបំភ្លឺពួកយើងដោយពន្លឺរបស់ទ្រង់ ចូរពឹងផ្អែកលើព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា ដើម្បីកម្ចាត់ពិសរបស់សាតាំងចេញពីក្នុងពួកយើងគ្រប់ពេលវេលា ចូរអនុវត្តនៅក្នុងវិញ្ញាណរបស់ពួកយើង អំពីវិធីដើម្បីចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់ ហើយអនុញ្ញាតឱ្យព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើភាវៈទាំងមូលរបស់យើង។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ៦ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៧៥

នៅពេលដែលមនុស្សខ្វះការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះអំពីរឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងចំពោះពួកគេ ហើយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើបែបណា ដូច្នេះ ដំបូងគេបង្អស់ តើពួកគេគួរធ្វើអ្វី? ដំបូង ពួកគេគួរតែអធិស្ឋាន។ ការអធិស្ឋានត្រូវធ្វើមុនគេ។ តើការដែលអ្នកអធិស្ឋាន មានន័យដូចម្ដេច? មានន័យថា អ្នកជឿស៊ប់ មានន័យថា អ្នកមានដួងចិត្តដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ខ្លះដែរ ថាអ្នកបានដឹងថា អ្នកត្រូវតែស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ ហើយនេះសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នកចាត់ទុកព្រះជាម្ចាស់ជាទីមួយ។ នៅពេលដែលអ្នកមានព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្ត នៅពេលព្រះជាម្ចាស់មានកន្លែងមួយនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ហើយអ្នកអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់បាន នោះអ្នកជាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលជឿស៊ប់ម្នាក់ហើយ។ មានចាស់ៗជាច្រើនដែលជាអ្នកជឿព្រះ ដែលលុតជង្គង់អធិស្ឋានទៀងទាត់ពេល នៅកន្លែងតែមួយរៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយបានបន្តអធិស្ឋានមួយម៉ោង ឬពីរម៉ោង។ ប៉ុន្តែទោះលុតជង្គង់បែបនេះរាស់សិបឆ្នាំមកហើយក៏ដោយ ក៏បញ្ហានៃអំពើបាបរបស់ពួកគេ មិនអាចដោះស្រាយបាននោះដែរ។ មិនថាការអធិស្ឋានតាមពិធីសាសនានោះ មានប្រយោជន៍ឬអត់នោះទេ តែពេលនេះ សូមយើងទុករឿងការអធិស្ឋានបែបនេះមួយឡែកសិន។ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏បងប្អូនវ័យចំណាស់ទាំងនេះ មានជំនឿស៊ប់ខ្លះដែរ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពួកគាត់មានលក្ខណៈប្រសើរជាងក្មេងៗច្រើនណាស់។ ប្រសិនបើអ្នករស់នៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តព្រះជាម្ចាស់ និងដកពិសោធន៍ពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ នៅពេលមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះអ្នក កិច្ចការដំបូងដែលអ្នកគួរធ្វើ គឺត្រូវអធិស្ឋាន។ ការអធិស្ឋាន មិនមានន័យថាជាការសូត្រពាក្យដដែលៗឱ្យបានញឹកញាប់ដោយឥតគិតនោះទេ។ ធ្វើបែបនេះនឹងមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាបានឡើយ។ អ្នកត្រូវអនុវត្តការអធិស្ឋានចេញពីចិត្តរបស់អ្នក។ បន្ទាប់ពីធ្វើបែបនេះបានប្រាំបី ឬដប់ដងរួចហើយ អ្នកប្រហែលជាមិនទាន់ទទួលបានលទ្ធផលអ្វីទេ ប៉ុន្តែចូរកុំបាក់ទឹកចិត្តឱ្យសោះ ត្រូវព្យាយាមបន្តទៀត។ នៅពេលមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះអ្នក ដំបូង ត្រូវអធិស្ឋានសិន ដំបូងត្រូវទូលប្រាប់ព្រះជាម្ចាស់សិន ដោយអនុញ្ញាតឱ្យព្រះអង្គជាអ្នកចាត់ចែង ឱ្យព្រះអង្គជួយដល់អ្នក ឱ្យព្រះអង្គដឹកនាំអ្នក និងប្រទានការណែនាំដល់អ្នក។ ចំណុចនេះនឹងបញ្ជាក់បានថា អ្នកមានដួងចិត្តដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ថាអ្នកបានចាត់ទុកព្រះជាម្ចាស់ជាទីមួយ។ នៅពេលមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះអ្នក ឬនៅពេលអ្នកជួបការលំបាកមួយចំនួន ហើយអ្នកបែរជាមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន និងប្រែជាខឹង ដូច្នេះ ចំណុចនេះបញ្ជាក់បានថា នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក គ្មានព្រះជាម្ចាស់ទេ ថាអ្នកមិនបានកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក មិនថាអ្នកជួបការលំបាកអ្វីនោះទេ អ្នកត្រូវចូលមកចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ កិច្ចការដំបូងគេដែលអ្នកគួរធ្វើ គឺត្រូវលុតជង្គង់អធិស្ឋាននៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ នេះជារឿងសំខាន់បំផុត។ ការអធិស្ឋានមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់មានកន្លែងមួយនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក។ នៅពេលដែលអ្នកជួបការលំបាក ការស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ និងការអធិស្ឋានទៅទ្រង់ដើម្បីស្វែងរកសេចក្តីពិត បង្ហាញថា អ្នកមានដួងចិត្តដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ខ្លះហើយ។ បើគ្មានព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកទេ នោះអ្នកមុខជាមិនធ្វើបែបនេះឡើយ។ មនុស្សខ្លះនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ដែរ ប៉ុន្តែព្រះអង្គនៅតែមិនបានបំភ្លឺខ្ញុំទៀត!» អ្នកមិនអាចនិយាយបែបនេះបានទេ។ ដំបូង អ្នកត្រូវពិនិត្យមើលថាតើអ្នកមានការជំរុញចិត្តត្រឹមត្រូវដែរឬអត់ នៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋាននោះ។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាស្វែងរកសេចក្តីពិតយ៉ាងប្រាកដមែន ហើយតែងអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ជាញឹកញាប់ នោះច្បាស់ជាមានរឿងជាក់ស្ដែងណាមួយ ដែលព្រះជាម្ចាស់បំភ្លឺអ្នក និងអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកបានយល់មិនខាន។ មិនថាករណីបែបណានោះទេ ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឱ្យអ្នកបានយល់មិនខាន។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនបំភ្លឺអ្នកទេ នោះអ្នកនឹងមិនអាចយល់បានដោយខ្លួនឯងឡើយ។ មិនថាអ្នកមានការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះប៉ុនណានោះទេ ហើយមិនថាអ្នកមានគុណសម្បត្តិបែបណានោះឡើយ ក៏មានរឿងខ្លះហួសពីគំនិតដែលមនុស្សគិតឃើញទៅទៀត។ នៅពេលដែលអ្នកអាចយល់បានពិតមែន តើការយល់នោះកើតចេញពីគំនិតរបស់អ្នកផ្ទាល់ឬ? នៅពេលនិយាយដល់បំណងព្រះហឫទ័យនៃកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនបានបំភ្លឺអ្នកទេ អ្នកអាចទៅសួរអ្នកណាក៏បាន ប៉ុន្តែពួកគេនឹងមិនដឹងឡើយ។ មានតែពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គប្រាប់អ្នកអំពីអត្ថន័យរបស់វាប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកអាចយល់បាន។ ដូច្នេះហើយ កិច្ចការដំបូងគេដែលត្រូវធ្វើ នៅពេលមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះអ្នក គឺត្រូវអធិស្ឋាន។ នៅពេលអ្នកអធិស្ឋាន អ្នកគួរសម្ដែងប្រាប់ពីគំនិត ទស្សនៈ និងអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកឱ្យព្រះជាម្ចាស់បានជ្រាប ហើយស្វែងរកសេចក្តីពិតពីព្រះជាម្ចាស់ ដោយមានចិត្តគំនិតស្ដាប់បង្គាប់។ អ្នកគួរតែអនុវត្តរបៀបនេះ។ គ្រាន់តែធ្វើអ្វីដោយបង្គ្រប់កិច្ច នោះនឹងគ្មានបានផលអ្វីឡើយ ហើយអ្នកមិនគួររអ៊ូរទាំថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនបានបំភ្លឺអ្នកនោះទេ។ ខ្ញុំបានជ្រាបថា នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សខ្លះគ្រាន់តែកាន់តាមពិធីសាសនា និងបំពេញកិច្ចការខាងសាសនាប៉ុណ្ណោះ។ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ គ្មានកន្លែងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ពួកគេថែមទាំងបដិសេធកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៀតផង ពួកគេមិនអធិស្ឋាន ក៏មិនអានព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ដែរ ពួកគេគ្រាន់តែបន្តចូលរួមការជួបជុំគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ។ តើនេះជាសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ឬ? បើជឿដូចពួកគេ នោះព្រះជាម្ចាស់បានបាត់ពីសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេហើយ ហើយនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ គ្មានព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ពួកគេលែងចង់អធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ លែងចង់អានព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់តទៅទៀតហើយ។ តើបែបនេះពួកគេមិនមែនក្លាយជាអ្នកមិនជឿទៅហើយទេ? ជាពិសេស អ្នកដឹកនាំ និងអ្នកធ្វើការមួយចំនួន តែងមើលខុសត្រូវលើការងារទូទៅជាញឹកញាប់។ ពួកគេមិនដែលផ្តោតលើច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតទេ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេចាត់ទុកការងារទូទៅទាំងនេះ ដូចជាកិច្ចការដែលជាភារកិច្ចរបស់ពួកគេដូច្នោះដែរ។ បែបនេះ ពួកគេគ្មានអ្វីក្រៅពីក្លាយជាមេស្មៀននោះទេ ហើយមិនធ្វើកិច្ចការណាមួយដែលមានលក្ខណៈជាអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកធ្វើការឡើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បន្ទាប់ពីបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់អស់រយៈពេលម្ភៃ ឬសាមសិបឆ្នាំហើយ ពួកគេគ្មានបទពិសោធជីវិតដើម្បីនិយាយចេញមកទេ ពួកគេគ្មានចំណេះដឹងពិតប្រាកដអំពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយពួកគេអាចសូត្រត្រឹមពាក្យគោលលទ្ធិខ្លះតែប៉ុណ្ណោះ។ ហើយតើបែបនេះ ពួកគេមិនមែនក្លាយខ្លួនជាអ្នកដឹកនាំក្លែងក្លាយទេឬអី? នេះគឺដោយសារតែពួកគេមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ តែមិនបានចូលរួមបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ឬមិនបានដេញតាមសេចក្តីពិត។ ការពឹងតែទៅលើការយល់ដឹងពីពាក្យនៃគោលលទ្ធិប៉ុណ្ណេះ នឹងមិនដោះស្រាយអ្វីបានឡើយ។ ការរអ៊ូរទាំអំពីព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលជួបការសាកល្បង ឬការជួបទុក្ខលំបាក ឬការធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ការមិនស្គាល់ខ្លួនឯងពិតប្រាកដ ការគ្មានបទពិសោធនិងខ្វះទីបន្ទាល់ ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែបង្ហាញថា រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំដែលមនុស្សបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់នេះ ពួកគេមិនបានដេញតាមសេចក្តីពិតឡើយ បង្ហាញថាពួកគេបានត្រឹមធ្វើខ្លួនឱ្យរវល់នឹងរឿងកំប៉ិកកំប៉ុក ម្ល៉ោះហើយពួកគេបានត្រឹមបំផ្លាញខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ។ មិនថាមនុស្សបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់ប៉ុន្មានឆ្នាំនោះទេ បើពួកគេចង់ធានាថា ពួកគេមិនដួល មិនប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ និងមិនត្រូវផាត់ចោលទេ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ពួកគេត្រូវមានការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិតខ្លះដែរ។ នេះជាលក្ខណៈដ៏តិចបំផុតដែលគួរមាននៅក្នុងខ្លួនពួកគេ។ នៅពេលពួកគេស្ដាប់សេចក្តីអធិប្បាយហើយ មនុស្សខ្លះនៅតែមិនអើពើដដែល ហើយមិនបានសញ្ជឹងគិតពីព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ មិនថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះពួកគេទេ ពួកគេមិនដែលស្វែងរកសេចក្តីពិតឡើយ។ ត្រឹមការយល់ដឹងពីពាក្យនៃគោលលទ្ធិ ពួកគេពេញចិត្តណាស់ទៅហើយ រួចក៏សន្មតថា ពួកគេទទួលបានសេចក្តីពិត។ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលពួកគេជួបការសាកល្បង ពួកគេពុំបានដឹងទាល់តែសោះ ដួងចិត្តរបស់ពួកគេពោរពេញដោយការឈឺចាប់ និងការរអ៊ូរទាំ រហូតដល់ពួកគេមិនហ៊ានហាមាត់និយាយ ទោះបីជាពួកគេចង់និយាយក៏ដោយ។ មនុស្សបែបនេះពិតជាគួរឱ្យអាណិតណាស់ មែនទេ? មនុស្សជាច្រើនតែងតែធ្វេសប្រហែស និងធ្វើការឱ្យតែរួចពីដៃ នៅពេលដែលពួកគេបំពេញភារកិច្ចខ្លួន។ ពួកគេមិនដែលឆ្លុះបញ្ចាំង ឬព្យាយាមស្គាល់ខ្លួនឯងទេ នៅពេលដែលពួកគេត្រូវបានលួសកាត់ និងដោះស្រាយជាមួយ។ ពួកគេតែងរកហេតុផលដោះសាជានិច្ច។ ដោយហេតុនេះហើយទើបនៅទីបំផុតទៅ ពួកគេធ្វើឱ្យខ្លួនឯងរងភាពអាម៉ាស់គ្រប់បែបគ្រប់យ៉ាង។ ពួកគេត្រូវបានគេលាតត្រដាង និងផាត់ចោល ហើយមិនដែលបានស្គាល់ខ្លួនឯងឡើយ។ ចំពោះករណីនេះដែរ តើការដែលពួកគេយល់ដឹងពីគោលលទ្ធិពីរបីនោះ មានប្រយោជន៍អ្វីទៅ? គឺគ្មានប្រយោជន៍ទាល់តែសោះ។ មិនថាមនុស្សបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់ប៉ុន្មានឆ្នាំមកហើយទេ ការដែលអាចត្រឹមយល់ពីគោលលទ្ធិ និងចេះសូត្រពាក្យពេចន៍ និងឃ្លាឃ្លោងដូចជាសេកនេះ គឺគ្មានប្រយោជន៍នោះទេ។ ពួកគេមិនទទួលបានសេចក្តីពិតឡើយ តែបែរជាដើរខុសផ្លូវទៅវិញ។ ដូច្នេះហើយ នៅពេលមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះអ្នក អ្នកគួរអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ ដោយស្វែងរកបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើបញ្ហានោះត្រូវតែដោះស្រាយឱ្យខាងតែបានមែននោះ ដូច្នេះចំណុចសំខាន់ គឺត្រូវសម្រេចនូវការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិត។ នេះគឺជាផ្លូវត្រឹមត្រូវ ហើយអ្នកមិនគួរបោះបង់ការអនុវត្តបែបនេះចោលឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ការទទួលបានសេចក្តីពិត គឺសំខាន់បំផុត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៧៦

ប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យបំផុត គឺជាការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការ។ មនុស្សសាមញ្ញមិនទទួលស្គាល់ចំណុចនេះទេ។ មនុស្សទាំងអស់គិតថា ការចូលរួមការជួបជុំកាន់តែច្រើន ការស្ដាប់សេចក្តីអធិប្បាយកាន់តែច្រើន ការប្រកបគ្នាកាន់តែច្រើនជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រី ការបោះបង់ចោលកាន់តែច្រើន ការរងទុក្ខកាន់តែច្រើន និងការលះបង់កាន់តែច្រើន នឹងនាំពួកគេឱ្យទទួលបានការយល់ព្រម និងសេចក្តីសង្រ្គោះពីព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេគិតថា ការអនុវត្តបែបនេះ គឺជាប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យបំផុត ប៉ុន្តែពួកគេភ្លេចនូវចំណុចដ៏សំខាន់បំផុតមួយ៖ គឺជាការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេចាត់ទុកភាពវៃឆ្លាតបន្តិចបន្តួចរបស់មនុស្ស ទុកជាប្រាជ្ញា ហើយព្រងើយកន្ដើយនូវលទ្ធផលចុងក្រោយនៃអ្វីដែលមនុស្សធ្វើ។ នេះជាកំហុសហើយ។ មិនថាមនុស្សម្នាក់យល់សេចក្ដីពិតបានច្រើនប៉ុនណា បានបំពេញភារកិច្ចប៉ុន្មាន មានបទពិសោធន៍ច្រើនប៉ុនណាខណៈពេលដែលបំពេញភារកិច្ចទាំងនោះ មិនថាកម្ពស់របស់មនុស្សម្នាក់ធំ ឬតូច ឬប្រភេទនៃមជ្ឈដ្ឋានដែលមនុស្សម្នាក់រស់នៅយ៉ាងណា នោះអ្វីដែលមនុស្សចាំបាច់ត្រូវតែធ្វើដោយខ្វះមិនបាន គឺគេត្រូវតែសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ ហើយពឹងអាងលើទ្រង់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលខ្លួនធ្វើ។ នេះគឺជាប្រាជ្ញាមួយប្រភេទដ៏អស្ចារ្យបំផុត។ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនិយាយថា នេះជាប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យបំផុត? ទោះបីមនុស្សម្នាក់ចាប់ផ្ដើមយល់ពីសេចក្តីពិតមួយចំនួនក៏ដោយ តើវានឹងប្រើការបានឬទេ បើគេមិនពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់នោះ? មនុស្សខ្លះបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយពួកគេបានជួបការល្បងលជាច្រើន មានបទពិសោធន៍ជាក់ស្ដែងខ្លះ យល់ពីសេចក្តីពិតខ្លះ និងមានចំណេះដឹងជាក់ស្ដែងខ្លះអំពីសេចក្តីពិត ប៉ុន្តែពួកគេមិនស្គាល់ពីវិធីពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយពួកគេក៏មិនយល់ពីវិធីសម្លឹងទៅរក និងពឹងអាងលើទ្រង់ដែរ។ តើមនុស្សបែបនេះមានប្រាជ្ញាឬទេ? តើពួកគេជាមនុស្សដែលល្ងីល្ងើបំផុត ហើយជាប្រភេទមនុស្សដែលគិតថាខ្លួនឯងឆ្លាតឬ? ពួកគេមិនកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនគេចចេញពីការអាក្រក់។ មនុស្សមួយចំនួននិយាយថា «ខ្ញុំយល់អំពីសេចក្ដីពិតជាច្រើន និងមានតថភាពនៃសេចក្ដីពិត។ វាមិនជាអ្វីទេដោយគ្រាន់តែធ្វើកិច្ចការស្របតាមគោលការណ៍នោះ។ ខ្ញុំស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយខ្ញុំស្គាល់ពីវិធីចូលទៅជិតទ្រង់។ តើវាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេឬ ដែលខ្ញុំអនុវត្តសេចក្តីពិត ពេលដែលមានរឿងកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ? ខ្ញុំមិនចាំបាច់អធិស្ឋាន ឬសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់នោះទេ»។ ការអនុវត្តសេចក្តីពិត គឺជារឿងត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែ មានពេលវេលា និងស្ថានភាពជាច្រើន ដែលមនុស្សមិនដឹងថា អ្វីជាសេចក្ដីពិត និងអ្វីជាគោលការណ៍នៃសេចក្តីពិត។ អស់អ្នកដែលមានបទពិសោធន៍ជាក់ស្ដែងស្គាល់អំពីការណ៍នេះ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលដែលអ្នកជួបប្រទះបញ្ហាមួយចំនួន អ្នកអាចមិនដឹងថា បញ្ហានេះពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្ដីពិតអ្វី ឬមិនដឹងពីរបៀបអនុវត្ត ឬប្រើប្រាស់សេចក្តីពិតដែលត្រូវទៅនឹងបញ្ហានោះ។ តើអ្នកគួរធ្វើអ្វីក្នុងពេលបែបនេះ? មិនថាអ្នកមានបទពិសោធន៍ជាក់ស្ដែងច្រើនប៉ុនណា អ្នកមិនអាចយល់ពីគោលការណ៍នៃសេចក្ដីពិតនៅគ្រប់ស្ថានភាពនោះទេ។ មិនថាអ្នកបានជឿលើលើព្រះជាម្ចាស់ច្រើនឆ្នាំប៉ុនណា មិនថាអ្នកមានបទពិសោធន៍ច្រើនបែបណា ហើយមិនថាអ្នកមានបទពិសោធន៍នៃការលួសកាត់ ការដោះស្រាយ ឬការប្រៀនប្រដៅច្រើនកម្រិតណាទេ ទោះបីអ្នកយល់សេចក្តីពិតក្ដី តើអ្នកហ៊ាននិយាយថា អ្នកជាសេចក្តីពិតឬទេ? តើអ្នកហ៊ាននិយាយថា អ្នកជាប្រភពនៃសេចក្ដីពិតឬទេ? មនុស្សមួយចំនួននិយាយថា៖ «ខ្ញុំស្គាល់ដោយការទន្ទេញចាំ រាល់ព្រះសូរសៀង និងព្រះបន្ទូលពេញនិយមនៅក្នុងសៀវភៅ ព្រះបន្ទូលលេចមកជាសាច់ឈាម។ ខ្ញុំមិនត្រូវការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ ឬសម្លឹងទៅរកទ្រង់ទេ។ នៅពេលដែលពេលវេលាមកដល់ នោះខ្ញុំនឹងមិនមានបញ្ហាទេ ដោយខ្ញុំគ្រាន់តែពឹងផ្អែកលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ»។ ព្រះបន្ទូលដែលអ្នកបានទន្ទេញនោះ មានសភាពនឹងថ្កល់ ប៉ុន្តែមជ្ឈដ្ឋានដែលអ្នកជួបប្រទះ ក៏ដូចជាសភាពរបស់អ្នក គឺមានសភាពរស់រវើក។ អ្នកអាចនិយាយពាក្យពេចន៍នៃគោលលទ្ធិ ប៉ុន្តែមិនអាចធ្វើអ្វីបានចំពោះការទាំងនោះទេ នៅពេលមានអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះអ្នក ដែលការនេះបង្ហាញថា អ្នកមិនយល់ពីសេចក្ដីពិតឡើយ។ មិនថាអ្នកពូកែសូត្រពាក្យគោលលទ្ធិប៉ុនណា នេះមិនមានន័យថា អ្នកយល់ពីសេចក្តីពិតនោះទេ ហើយអ្នកក៏មិនអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតនោះដែរ។ ដូច្នេះ មានមេរៀនសំខាន់បំផុតមួយដែលត្រូវរៀននៅត្រង់នេះ។ តើមេរៀននេះគឺជាអ្វីទៅ? មេរៀននោះគឺថា មនុស្សត្រូវតែសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការ ហើយតាមរយៈការធ្វើបែបនេះ ពួកគេអាចសម្រេចបានការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់។ មានតែតាមរយៈការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ទេ ទើបពួកគេនឹងមានផ្លូវ ដើម្បីដើរតាម និងមានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ បើមិនដូច្នោះទេ អ្នកអាចធ្វើអ្វីមួយបានត្រឹមត្រូវ និងមិនបំពានសេចក្តីពិត ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកមិនពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះសកម្មភាពរបស់អ្នក បានត្រឹមជាទង្វើល្អរបស់មនុស្ស តែមិនអាចផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ដោយសារតែមនុស្សយល់ពីសេចក្ដីពិតរាក់កំផែលបែបនេះ ទើបពួកគេអាចនឹងធ្វើតាមច្បាប់វិន័យ និងប្រកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងរឹងទទឹងនឹងពាក្យនៃគោលលទ្ធិ ដោយការប្រើប្រាស់សេចក្ដីពិតដូចគ្នា នៅពេលដែលពួកគេជួបប្រទះនូវស្ថានភាពខុសៗគ្នា។ ជាទូទៅ ពួកគេអាចសម្រេចបញ្ហាជាច្រើន ដែលស្របទៅនឹងគោលការណ៍សេចក្ដីពិត ប៉ុន្តែការដឹកនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនឃើញមាននៅក្នុងនេះទេ ហើយកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏គ្មានដែរ។ មានបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនៅត្រង់នេះ នោះគឺមនុស្សធ្វើរឿងជាច្រើនដោយពឹងផ្អែកលើបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ និងច្បាប់វិន័យដែលពួកគេបានយល់ ព្រមទាំងពឹងផ្អែកលើការគិតស្រមៃជាក់លាក់របស់មនុស្ស។ វាលំបាកណាស់ក្នុងការសម្រេចបានការអធិស្ឋានពិតប្រាកដចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងក្នុងការសម្លឹងដ៏ពិតប្រាកដទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើទ្រង់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលពួកគេធ្វើ។ ទោះបីពួកគេយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏វាលំបាកក្នុងការសម្រេចបាននូវលទ្ធផលនៃការប្រព្រឹត្តតាមការណែនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការប្រព្រឹត្តស្របតាមគោលការណ៍នៃសេចក្ដីពិតដែរ។ ដោយសារហេតុផលនេះ ខ្ញុំនិយាយថា ប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យបំផុត គឺត្រូវសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើទ្រង់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់។

តើមនុស្សអាចអនុវត្តការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការបានដោយរបៀបណា? មនុស្សខ្លះនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនៅក្មេង កម្ពស់ខ្ញុំនៅទាប ហើយខ្ញុំទើបជឿព្រះជាម្ចាស់ក្នុងពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំមិនដឹងពីរបៀបអនុវត្តការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ទេ នៅពេលដែលមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើង»។ តើនេះជាបញ្ហាដែរឬទេ? ការជឿព្រះជាម្ចាស់ មាននូវការលំបាកជាច្រើន ហើយអ្នកត្រូវតែឆ្លងកាត់ទុក្ខវេទនា ការល្បងល និងការឈឺចាប់ជាច្រើន។ ការទាំងអស់នេះ តម្រូវឱ្យសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឆ្លងផុតគ្រាដ៏លំបាកទាំងនេះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចអនុវត្តការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះអ្នកនឹងមិនអាចឆ្លងផុតការលំបាកបានទេ ហើយអ្នកក៏នឹងមិនអាចដើរតាមព្រះជាម្ចាស់បាននោះដែរ។ ការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនជាគោលលទ្ធិឥតន័យនោះទេ ហើយវាក៏មិនមែនជាធម៌ដែលសូត្រដដែលសម្រាប់ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់មួយ ជាសេចក្តីពិតដែលអ្នកត្រូវតែមាន ដើម្បីជឿ និងដើរតាមព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សខ្លះនិយាយថា៖ «ការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ អនុវត្តតែនៅពេលដែលមានព្រឹត្តិការណ៍ធំមួយកើតឡើងប៉ុណ្ណោះ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកត្រូវសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលប្រឈមជាមួយទុក្ខវេទនា ការល្បងល ការចាប់ខ្លួន និងការបៀតបៀន ឬនៅពេលអ្នកជួបការលំបាកនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់អ្នក ឬនៅពេលអ្នកត្រូវបានលួសកាត់ និងដោះស្រាយប៉ុណ្ណោះ។ សម្រាប់រឿងកំប៉ិកកំប៉ុកនៃជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន វាមិនចាំបាច់ត្រូវសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើទ្រង់នោះឡើយ ព្រោះថាព្រះជាម្ចាស់មិនខ្វល់នឹងរឿងទាំងនេះទេ»។ តើប្រយោគនេះត្រឹមត្រូវឬទេ? វាពិតជាមិនត្រូវឡើយ។ នៅត្រង់នេះ មាននូវការប្រាសចាកមួយ។ នៅក្នុងរឿងសំខាន់ៗ វាជាការចាំបាច់ដែលត្រូវសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែតើអ្នកអាចដោះស្រាយរឿងកំប៉ិកកំប៉ុក និងរឿងតូចតាចនៅក្នុងជីវិត ដោយគ្មានគោលការណ៍ដែរឬទេ? នៅក្នុងរឿងរ៉ាវ ដូចជា ការស្លៀកពាក់ និងការហូបចុក តើអ្នកអាចប្រព្រឹត្តដោយគ្មានគោលការណ៍ដែរឬទេ? ប្រាកដជាមិនបានឡើយ។ ចុះចំណែកនៅក្នុងការដោះស្រាយរបស់អ្នកជាមួយមនុស្ស និងជាមួយរឿងផ្សេងៗ? ប្រាកដជាមិនបានឡើយ។ សូម្បីនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ និងរឿងកំប៉ិកកំប៉ុក យ៉ាងហោចណាស់ អ្នកក៏ត្រូវមានគោលការណ៍ដែរ ដើម្បីអាចរស់នៅតាមលក្ខណៈជាមនុស្ស។ បញ្ហាពាក់ព័ន្ធនឹងគោលការណ៍ គឺជាបញ្ហាពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្តីពិត។ តើមនុស្សអាចដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះបានដោយខ្លួនឯងឬទេ? ពិតជាមិនបានទេ។ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវតែសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់។ មានតែពេលដែលអ្នកទទួលបានការបំភ្លឺពីព្រះជាម្ចាស់ និងយល់ពីសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ ទើបបញ្ហាកំប៉ិកកំប៉ុកទាំងនេះ អាចត្រូវបានដោះស្រាយ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ទេ តើអ្នករាល់គ្នាគិតថា បញ្ហាទាក់ទងនឹងគោលការណ៍ទាំងនេះ អាចត្រូវបានដោះស្រាយដែរឬទេ? គឺប្រាកដជាមិនស្រួលឡើយ។ គឺអាចនិយាយបានថា នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលមនុស្សមិនអាចមើលឃើញច្បាស់លាស់ និងដែលតម្រូវឱ្យមនុស្សស្វែងរកសេចក្តីពិត ពួកគេត្រូវតែសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់។ មិនថាវាជារឿងធំ ឬរឿងតូចទេ រាល់បញ្ហាដែលត្រូវដោះស្រាយ ដោយប្រើសេចក្តីពិត តម្រូវឱ្យសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់។ នេះជាកិច្ចការចាំបាច់មួយ។ ទោះបីជាមនុស្សយល់ពីសេចក្តីពិត និងអាចដោះស្រាយបញ្ហាបានដោយខ្លួនឯងក៏ដោយ ការយល់ដឹង និងដំណោះស្រាយទាំងនេះ គឺនៅមានកម្រិត និងរាក់កំផែល។ ប្រសិនបើមនុស្សមិនសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ទេ ច្រកចូលរបស់ពួកគេអាចមិនស៊ីជម្រៅខ្លាំងនោះឡើយ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើអ្នកឈឺនៅថ្ងៃនេះ ហើយវាជះឥទ្ធិពលលើការបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក អ្នកត្រូវតែអធិស្ឋានអំពីរឿងនេះថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំមិនស្រួលខ្លួនទេនៅថ្ងៃនេះ ទូលបង្គំបរិភោគមិនបានទេ ហើយការនេះកំពុងតែជះឥទ្ធិពលលើការបំពេញភារកិច្ចរបស់ទូលបង្គំហើយ។ ទូលបង្គំត្រូវតែពិនិត្យមើលខ្លួនឯង។ តើអ្វីទៅជាមូលហេតុពិតប្រាកដ ដែលនាំឱ្យទូលបង្គំឈឺទៅ? តើព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែប្រៀនប្រដៅទូលបង្គំចំពោះការមិនស្មោះត្រង់នៅក្នុងភារកិច្ចឬ? ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់ជួយបំភ្លឺ និងណែនាំទូលបង្គំផង»។ អ្នកត្រូវតែស្រែកឡើងបែបនេះ។ នេះជាការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់។ ទោះបីជាយ៉ាងណា នៅពេលអ្នកសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនអាចគ្រាន់តែធ្វើតាមទម្រង់ការ និងកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យនោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនស្វែងរកសេចក្តីពិត ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទេ អ្នកនឹងពន្យារពេលការងារមិនខាន។ ក្រោយពេលអ្នកអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ និងសម្លឹងទៅរកទ្រង់រួច អ្នកគួរតែរស់នៅជាមួយជីវិតរបស់ខ្លួនឯងតាមដែលអ្នកគួររស់នៅបាន ដោយមិនពន្យារពេលដល់ភារកិច្ចដែលអ្នកត្រូវបំពេញឡើយ។ បើអ្នកឈឺ អ្នកគួរទៅជួបគ្រូពេទ្យ ហើយនេះជារឿងត្រឹមត្រូវ។ ទន្ទឹមគ្នានោះ អ្នកត្រូវអធិស្ឋាន ឆ្លុះបញ្ចាំងមើលខ្លួនឯង និងស្វែងរកសេចក្ដីពិត ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា។ មានតែអនុវត្តបែបនេះទេ ទើបជារឿងត្រឹមត្រូវបំផុត។ សម្រាប់កិច្ចការខ្លះ បើមនុស្សដឹងពីរបៀបធ្វើកិច្ចការបានត្រឹមត្រូវ នោះពួកគេគួរតែធ្វើចុះ។ នេះជារបៀបដែលមនុស្សគួរតែសហការ។ ទោះបីជាយ៉ាងណា លទ្ធផល និងគោលដៅអាចសម្រេចទៅបានទាំងស្រុងតាមបំណងប្រាថ្នានៅក្នុងកិច្ចការទាំងនេះឬអត់ នោះអាស្រ័យលើការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងការពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងបញ្ហាដែលមនុស្សមិនអាចមើលឃើញច្បាស់លាស់ និងមិនអាចដោះស្រាយបានយ៉ាងល្អដោយខ្លួនឯង ពួកគេគ្រប់គ្នាត្រូវតែបន្តសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ និងស្វែងរកសេចក្តីពិត ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ។ សមត្ថភាពធ្វើកិច្ចការនេះ គឺជាអ្វីដែលមនុស្សមានភាពជាមនុស្សធម្មតា គួរតែមាន។ នៅក្នុងការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ បានបង្កប់នូវមេរៀនជាច្រើនដែលយើងត្រូវរៀនសូត្រ។ នៅក្នុងដំណើរការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ អ្នកអាចទទួលបានការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយអ្នកនឹងមានផ្លូវមួយ ឬបើអ្នកទទួលបានព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់មួយ អ្នកនឹងដឹងពីរបៀបសហការ ឬប្រហែលព្រះជាម្ចាស់នឹងរៀបចំស្ថានភាពមួយចំនួនសម្រាប់អ្នក ដើម្បីរៀនសូត្រមេរៀន ដែលមានបង្កប់នូវបំណងល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងដំណើរការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ អ្នកនឹងមើលឃើញការណែនាំ និងការដឹកនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយការទាំងនេះនឹងជួយឱ្យអ្នករៀនសូត្រនូវមេរៀនជាច្រើន និងទទួលបានការយល់ដឹងកាន់តែប្រសើរពីព្រះជាម្ចាស់។ ការនេះគឺជាលទ្ធផលដែលសម្រេចបាន តាមរយៈការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់។ ហេតុនេះ ការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ គឺជាមេរៀនមួយសម្រាប់អស់អ្នកដែលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវតែធ្វើតាមជាញឹកញាប់ ហើយវាជាអ្វីមួយ ដែលពួកគេនឹងជួបប្រទះមិនចេះចប់ឡើយពេញមួយជីវិត។ មនុស្សជាច្រើនមានបទពិសោធន៍តិចតួចពេក និងមិនអាចមើលឃើញទង្វើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ពួកគេគិតថា៖ «មានការងារតូចៗជាច្រើន ដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានដោយខ្លួនឯង ដូច្នេះ ខ្ញុំមិនចាំបាច់សម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់នោះទេ»។ នេះជាការគិតខុសហើយ។ ការងារតូចៗមួយចំនួន នាំទៅរកការងារធំ ហើយបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ បង្កប់នៅក្នុងការងារតូចៗទាំងនោះ។ មនុស្សជាច្រើនព្រងើយកន្ដើយនឹងការងារតូចៗ ហើយជាលទ្ធផល ពួកគេជួបនូវឧបសគ្គធំៗ ដោយសារតែរឿងរ៉ាវតូចៗ។ អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ ទាំងនៅក្នុងរឿងធំ និងរឿងតូច នឹងសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ អធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ ថ្វាយអ្វីគ្រប់យ៉ាងដល់ព្រះជាម្ចាស់ ក្រោយមក ចាំមើលពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់ដឹកនាំ និងណែនាំពួកគេ។ នៅពេលដែលអ្នកមានបទពិសោធន៍បែបនេះ អ្នកនឹងអាចសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការ ហើយបើអ្នកមានបទពិសោធន៍បែបនេះកាន់តែច្រើន អ្នកនឹងកាន់តែមានអារម្មណ៍ថា ការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការ គឺជាកិច្ចការជាក់ស្ដែងបំផុត។ នៅពេលដែលអ្នកសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់អំពីរឿងមួយ ព្រះជាម្ចាស់អាចនឹងមិនប្រទានដល់អ្នកនូវអារម្មណ៍ អត្ថន័យច្បាស់លាស់ ឬជាការណែនាំច្បាស់លាស់នោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់នឹងធ្វើឱ្យអ្នកយល់ពីគំនិតជាក់លាក់មួយពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងនោះ ហើយនេះជាការណែនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នក ដោយប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រមួយផ្សេង និងប្រទានផ្លូវមួយដល់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកអាចដឹង និងយល់ពីការនេះ អ្នកនឹងទទួលប្រយោជន៍។ ឥឡូវនេះ អ្នកប្រហែលជាមិនយល់អ្វីទេ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវបន្តអធិស្ឋាន និងសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់។ ការធ្វើបែបនេះ គ្មានអ្វីខុសនោះទេ ហើយមិនយូរមិនឆាប់ អ្នកនឹងទទួលបានការបំភ្លឺមិនខាន។ ការអនុវត្តបែបនេះ មិនមានន័យថាជាការកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាការបំពេញតម្រូវការរបស់វិញ្ញាណ ហើយវាជារបៀបដែលមនុស្សគួរតែអនុវត្ត។ អ្នកប្រហែលមិនទទួលបានការបំភ្លឺ និងការណែនាំ នៅគ្រប់ពេលដែលអ្នកអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ និងសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ប៉ុន្តែមនុស្សត្រូវតែអនុវត្តបែបនេះ ហើយបើពួកគេចង់យល់ពីសេចក្តីពិត ពួកគេត្រូវតែអនុវត្តបែបនេះ។ នេះជាសភាពធម្មតារបស់ជីវិត និងវិញ្ញាណ ហើយមានតែធ្វើបែបនេះទេ ទើបមនុស្សអាចរក្សាទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យដួងចិត្តរបស់ពួកគេនៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ហេតុដូចនេះ គឺអាចនិយាយបានថា ការសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ គឺជាអន្តរកម្មធម្មតាមួយជាមួយព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្ស។ មិនថាអ្នកអាចទទួលបានការបំភ្លឺ និងការណែនាំពីព្រះជាម្ចាស់ឬអត់ទេ អ្នកគួរតែអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ និងសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការ។ ការនេះក៏ជាផ្លូវចៀសមិនផុតមួយ ដែលត្រូវរស់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នៅពេលដែលមនុស្សជឿ និងដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេគួរតែមានសភាពផ្លូវចិត្តដែលសម្លឹងទៅរកព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ច។ នេះគឺជាសភាពផ្លូវចិត្តមួយ ដែលមនុស្សមានភាពជាមនុស្សធម្មតាគួរតែមាន។ ពេលខ្លះ ការងាកទៅរកព្រះជាម្ចាស់ មិនមានន័យថាជាការប្រើពាក្យពេចន៍ជាក់លាក់ដើម្បីទូលសុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ធ្វើអ្វីមួយនោះទេ ក៏មិនមែនជាការទូលសុំឱ្យទ្រង់ប្រទានការណែនាំ ឬការការពារជាក់លាក់ណាមួយដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺមានន័យថា នៅពេលដែលមនុស្សជួបបញ្ហាមួយចំនួន ពួកគេអាចទូលអង្វររកទ្រង់ដោយស្មោះត្រង់បាន។ ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់កំពុងធ្វើអ្វី នៅពេលដែលមនុស្សទូលអង្វររកទ្រង់? នៅពេលដែលដួងចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់រំជើបរំជួល ហើយពួកគេមានគំនិតបែបនេះថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ទូលបង្គំមិនអាចធ្វើកិច្ចការនេះដោយខ្លួនឯងបានទេ ទូលបង្គំមិនចេះធ្វើកិច្ចការនេះទេ ហើយទូលបង្គំមានអារម្មណ៍ទន់ជ្រាយ និងអវិជ្ជមាន...» នៅពេលដែលពួកគេមានគំនិតបែបនេះ តើព្រះជាម្ចាស់មិនជ្រាបពីគំនិតពួកគេទេឬអី? នៅពេលដែលមនុស្សមានគំនិតបែបនេះ តើពួកគេមានចិត្តស្មោះត្រង់ដែរឬទេ? នៅពេលដែលពួកគេទូលអង្វររកព្រះជាម្ចាស់ដោយស្មោះត្រង់បែបនេះ តើព្រះជាម្ចាស់យល់ព្រមជួយពួកគេដែរឬទេ? ទោះបីពួកគេមិនបាននិយាយស្ដីអ្វីមួយម៉ាត់ក៏ដោយ ឱ្យតែពួកគេបង្ហាញពីភាពស្មោះត្រង់ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងយល់ព្រមជួយពួកគេ។ នៅពេលដែលបុគ្គលម្នាក់ជួបការលំបាកដែលពិបាកដោះស្រាយខ្លាំង នៅពេលដែលពួកគេមិនដឹងថាត្រូវទៅពឹងអ្នកណា ហើយនៅពេលពួកគេមានអារម្មណ៍តែលតោលខ្លាំង ពួកគេដាក់សេចក្តីសង្ឃឹមតែមួយគត់របស់ខ្លួនទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ តើពួកគេអធិស្ឋានបែបណា? តើពួកគេមានសភាពផ្លូវចិត្តបែបណា? តើពួកគេស្មោះត្រង់ដែរឬទេ? នៅពេលនោះ តើមានចិត្តដែលសៅហ្មងណាមួយដែរឬទេ? គឺមានតែពេលដែលអ្នកទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ ប្រៀបដូចទ្រង់គឺជាទីពឹងចុងក្រោយដែលអ្នកអាចពឹងពាក់បានប៉ុណ្ណោះ ដោយសង្ឃឹមថា ទ្រង់នឹងជួយអ្នក ពេលនោះទើបអ្នកមានចិត្តស្មោះត្រង់។ ទោះបីអ្នកមិនបាននិយាយអ្វីច្រើនក៏ដោយ ក៏ដួងចិត្តរបស់អ្នកបានរំជើបរំជួលរួចស្រេចទៅហើយ។ នោះគឺអ្នកបានប្រគល់ដួងចិត្តស្មោះត្រង់របស់អ្នកថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ឮ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ឮ ព្រះអង្គទតឃើញពីការលំបាករបស់អ្នក ហើយព្រះអង្គនឹងបំភ្លឺអ្នក ណែនាំអ្នក និងជួយដល់អ្នក។ តើនៅពេលណាដែលដួងចិត្តរបស់មនុស្សស្មោះត្រង់ជាងគេបំផុត? ដួងចិត្តរបស់មនុស្សស្មោះត្រង់ជាងគេបំផុត នៅពេលដែលមនុស្សងាកទៅរកព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលពួកគេទាល់ច្រក។ អ្វីដែលសំខាន់ជាងគេបំផុត គឺត្រូវមានដួងចិត្តស្មោះត្រង់ នៅពេលងាកទៅរកព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកត្រូវតែស្ថិតក្នុងសភាពមួយដែលត្រូវការព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ។ គឺអាចនិយាយបានថា យ៉ាងហោចណាស់ ក៏មនុស្សត្រូវមានចិត្តស្មោះត្រង់ដែរ ហើយមិនធ្វើអ្វីឱ្យតែរួចពីដៃនោះទេ។ ពួកគេមិនគួរបើកតែមាត់ តែមិនបើកចិត្តរបស់ពួកគេនោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកនិយាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យតែរួចពីមាត់ ប៉ុន្តែដួងចិត្តរបស់អ្នកមិនព្រមកម្រើកសោះ ហើយសម្ដីអ្នកចង់បានន័យថា «ព្រះជាម្ចាស់ ទូលបង្គំបានរៀបចំផែនការរួចហើយ គ្រាន់តែទូលបង្គំមិនចង់ទូលរឿងនេះឱ្យទ្រង់ជ្រាបប៉ុណ្ណោះ។ ទោះទ្រង់យល់ព្រម ឬមិនយល់ព្រមក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំនឹងនៅតែធ្វើតាមផែនការទាំងនោះដដែល។ ទូលបង្គំនឹងធ្វើច្បោលៗឱ្យតែបានប៉ុណ្ណោះ» បែបនេះ មានន័យថា មានបញ្ហាហើយ។ អ្នកកំពុងតែបោកបញ្ឆោត និងលេងសើចជាមួយព្រះជាម្ចាស់ហើយ ហើយនេះក៏ជាការបង្ហាញពីការមិនគោរពព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ក្រោយមក តើព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើបែបណាចំពោះអ្នក? ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើព្រងើយកន្ដើយដាក់អ្នក និងទុកអ្នកចោល ហើយអ្នកនឹងត្រូវរងការអាម៉ាស់ខ្លាំងជាទីបំផុត។ ប្រសិនបើអ្នកមិនសកម្មស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនខំប្រឹងប្រែងក្នុងសេចក្តីពិតទេ នោះអ្នកនឹងត្រូវផាត់ចោលមិនខាន។

(ដកស្រង់ពី «ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវតែចាប់ផ្ដើមដោយការមើលធ្លុះពីនិន្នាការអាក្រក់របស់លោកីយ៍» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៧៧

សេចក្ដីពិត គឺជាព្រះជន្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ។ វាតំណាងឱ្យនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ សារជាតិរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកនិយាយថា ការមានបទពិសោធ និងចំណេះដឹងខ្លះ ធ្វើឱ្យអ្នកមានសេចក្ដីពិត ដូច្នេះ តើអ្នកសម្រេចភាពបរិសុទ្ធហើយឬនៅ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនៅតែបន្តបង្ហាញសេចក្តីពុករលួយទៀត? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនអាចបែងចែកប្រភេទមនុស្សខុសៗគ្នាបាន? ហេតុអ្វីក៏អ្នកមិនអាចធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះជាម្ចាស់បាន? ទោះបីអ្នកយល់ពីសេចក្តីពិតបានខ្លះក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែ តើអ្នកអាចតំណាងឱ្យព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? តើអ្នកអាចរស់នៅតាមនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? អ្នកអាចមានពិសោធន៍ និងចំណេះដឹងខ្លះពាក់ព័ន្ធនឹងទិដ្ឋភាពនៃសេចក្តីពិតណាមួយ ហើយអ្នកអាចបញ្ចេញពន្លឺបានតិចតួចនៅក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់អ្នក ប៉ុន្តែអ្វីដែលអ្នកអាចផ្គត់ផ្គង់ទៅឱ្យមនុស្សបាន គឺមានតិចតួចខ្លាំងណាស់ ហើយមិនអាចគង់វង្សបានយូរនោះទេ។ នេះគឺដោយសារតែការយល់ដឹងរបស់អ្នក និងពន្លឺដែលអ្នកបានទទួលនោះ មិនតំណាងឱ្យសារជាតិនៃសេចក្តីពិតឡើយ ហើយវាមិនតំណាងឱ្យសេចក្តីពិតទាំងស្រុងនោះទេ។ វាគ្រាន់តែតំណាងទិដ្ឋភាពនៃសេចក្តីពិតក្នុងផ្នែកណាមួយ ឬទិដ្ឋភាពនៃសេចក្ដីពិតតូចណាមួយប៉ុណ្ណោះ គ្រាន់តែជាកម្រិតមួយដែលមនុស្សអាចសម្រេចបាន ហើយនៅឆ្ងាយពីសារជាតិនៃសេចក្តីពិតនៅឡើយ។ ពន្លឺ ការបំភ្លឺ បទពិសោធ និងចំណេះដឹងដ៏តិចតួចស្ដួចស្ដើងនេះ មិនអាចជំនួសសេចក្តីពិតបាននោះទេ។ ទោះបីមនុស្សទាំងអស់បានដកពិសោធន៍សេចក្តីពិតណាមួយប្រកបដោយផលិតភាពខ្លះ ហើយបានបូកបញ្ចូលគ្នាទាំងបទពិសោធ និងចំណេះដឹងរបស់ពួកគេក៏ដោយ ក៏វានៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ជាសេចក្ដីទាំងស្រុង និងជាសារជាតិនៃសេចក្ដីពិតសូម្បីតែមួយបន្ទាត់ផង។ ដូចបានថ្លែងទុកពីអតីតកាលថា៖ «ខ្ញុំសរុបវាឡើងជាសុភាសិតសម្រាប់ពិភពរបស់មនុស្សថា៖ ក្នុងចំណោមមនុស្សគ្មាននរណាម្នាក់ស្រឡាញ់ខ្ញុំនោះទេ»។ ឃ្លានេះគឺជាសេចក្តីពិត ជាសារជាតិពិតនៃជីវិត ជាសេចក្តីដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុត និងជាការសម្ដែងចេញអំពីព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ។ បន្ទាប់ពីមានពិសោធន៍បានបីឆ្នាំហើយ អ្នកអាចមានការយល់ដឹងតិចតួចស្ដួចស្ដើងខ្លះ ហើយបន្ទាប់ពីបានប្រាំពីរឬប្រាំបីឆ្នាំហើយ អ្នកអាចនឹងមានការយល់ដឹងច្រើនជាងមុនបន្តិច ប៉ុន្តែការយល់ដឹងនេះមិនអាចជំនួសសេចក្តីពិតមួយឃ្លានេះបានឡើយ។ ចំណែកមនុស្សម្នាក់ទៀតអាចមានការយល់ដឹងបន្តិចបន្តួច បន្ទាប់ពីមានពិសោធន៍បានពីរឆ្នាំ ឬមានការយល់ដឹងបានកាន់តែច្រើន បន្ទាប់ពីបានដប់ឆ្នាំ ឬមានការយល់ដឹងកាន់តែខ្ពស់ជាងនេះ បន្ទាប់ពីចំណាយពេលពេញមួយជីវិត ប៉ុន្តែទោះបូកទាំងការយល់ដឹងរបស់អ្នក និងមនុស្សម្នាក់នោះទៀតបញ្ចូលគ្នាក៏ដោយ ក៏មិនអាចជំនួសសេចក្តីពិតមួយឃ្លានេះបានដែរ។ មិនថាអ្នកទាំងពីរបូកការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះ ពន្លឺ បទពិសោធ ឬចំណេះដឹងបញ្ចូលគ្នាច្រើនប៉ុនណានោះទេ ក៏វាមិនអាចជំនួសឱ្យសេចក្តីពិតមួយឃ្លានេះបានដែរ។ នេះចង់បានន័យថា ជីវិតមនុស្ស គឺនៅតែជាជីវិតមនុស្សដដែល ហើយមិនថាចំណេះដឹងរបស់អ្នកស្របតាមសេចក្តីពិត ស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬសេចក្តីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ច្រើនប៉ុនណានោះទេ ក៏វាមិនអាចជំនួសឱ្យសេចក្តីពិតបាននោះដែរ។ ការនិយាយថា មនុស្សមានសេចក្តីពិត នោះមានន័យថា មនុស្សយល់ដឹងពីសេចក្តីពិតនោះបានពិតប្រាកដ មនុស្សរស់នៅតាមតថភាពមួយចំនួននៃព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ មានចំណេះដឹងពិតប្រាកដខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងអាចលើកតម្កើង និងធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់បាន។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនអាចនិយាយថា មនុស្សមានសេចក្តីពិតនៅក្នុងខ្លួនរួចជាស្រេចបាននោះទេ ព្រោះថាសេចក្តីពិត គឺជ្រាលជ្រៅខ្លាំងណាស់។ គ្រាន់តែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រឹមមួយឃ្លា ក៏អាចធ្វើឱ្យមនុស្សចំណាយពេលពេញមួយជីវិត ដើម្បីដកពិសោធន៍បានដែរ ហើយពេលខ្លះ សូម្បីចំណាយពេលរាប់សិបជាតិ ឬដល់រាប់ពាន់ឆ្នាំហើយក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែមិនអាចដកពិសោធន៍ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែមួយឃ្លានេះឱ្យបានពេញលេញដែរ។ ចំណុចនេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ដំណើរការនៃការយល់ពីសេចក្តីពិត និងការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ គឺពិតជាគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ ហើយមនុស្សអាចយល់ពីសេចក្ដីពិតបានច្រើនប៉ុនណានៅក្នុងបទពិសោធពេញមួយជីវិតនោះ គឺគ្មានដែនកំណត់ឡើយ។ មនុស្សខ្លះនិយាយថា ពួកគេមានសេចក្តីពិត នៅពេលពួកគេយល់ពីអត្ថន័យនៃអត្ថបទព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ភ្លាម។ តើនេះមិនមែនល្ងើពកថ្ងាសទេឬអី? និយាយដល់ពន្លឺ និងចំណេះដឹងវិញ គឺមានជម្រៅរបស់វា។ តថភាពនៃសេចក្តីពិតដែលមនុស្សម្នាក់អាចចូលក្នុងនោះបាននៅក្នុងជំនឿពេញមួយជីវិតរបស់គេ គឺមានដែនកំណត់។ ដូច្នេះ គ្រាន់តែដោយសារអ្នកមានចំណេះដឹង និងពន្លឺខ្លះ ពុំមានន័យថា អ្នកមានតថភាពនៃសេចក្តីពិតនៅក្នុងខ្លួននោះទេ។ រឿងចម្បងដែលអ្នកត្រូវពិនិត្យមើលនោះគឺ ថាតើពន្លឺ និងចំណេះដឹងនេះ ទាក់ទងនឹងសារជាតិនៃសេចក្តីពិតឬអត់។ នេះគឺជារឿងដ៏សំខាន់បំផុត។ មនុស្សខ្លះយល់ថា ពួកគេមានសេចក្តីពិត នៅពេលពួកគេអាចផ្ដល់ពន្លឺខ្លះ ឬផ្ដល់ការយល់ដឹងតិចតួចស្ដួចស្ដើងខ្លះបាន។ ចំណុចនេះធ្វើឱ្យពួកគេសប្បាយចិត្ត ដូច្នេះ ពួកគេក៏មានអំនួត និងអួតខ្លួនហួសហេតុ។ តាមពិត ពួកគេនៅឆ្ងាយពីការចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតខ្លាំងណាស់។ តើមនុស្សអាចមានសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅក្នុងខ្លួន? តើមនុស្សដែលមានសេចក្តីពិត អាចដួលបានគ្រប់ពេល និងគ្រប់ទីកន្លែងដែរឬទេ? នៅពេលមនុស្សមានសេចក្តីពិតហើយ តើពួកគេអាចនៅបន្តមិនគោរព និងក្បត់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេចបានទៅ? ប្រសិនបើអ្នកអះអាងថា អ្នកមានសេចក្តីពិត នោះបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នកមានជីវិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងខ្លួនអ្នក។ ពេលនោះ មុខជាអស្ចារ្យខ្លាំងណាស់ហើយ! តើអ្នកបានក្លាយជាព្រះអម្ចាស់ បានក្លាយជាព្រះគ្រីស្ទហើយមែនទេ? នេះគឺជាការអះអាងខុសទំនងមួយ ហើយមនុស្សជាអ្នកទាញសេចក្ដីសន្និដ្ឋាននេះទាំងស្រុង។ ចំណុចនេះស្របតាមសញ្ញាណ និងការស្រមើស្រមៃរបស់មនុស្ស តែចំពោះព្រះជាម្ចាស់វិញ វាមិនសមហេតុផលឡើយ។

នៅពេលមនុស្សយល់ដឹងពីសេចក្ដីពិត និងរស់នៅជាមួយសេចក្ដីពិតនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ តើជីវិតនេះសំដៅលើអ្វី? វាមានន័យថាសេចក្ដីពិត សោយរាជ្យទាំងស្រុងទៅលើដួងចិត្តរបស់ពួកគេ វាមានន័យថាពួកគេអាចរស់នៅ តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ វាមានន័យថាពួកគេមាននូវចំណេះដឹងពិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមានការយល់ដឹងពិតប្រាកដអំពីសេចក្ដីពិត។ នៅពេលមនុស្សមានជីវិតថ្មីនេះនៅក្នុងពួកគេ នោះត្រូវបានសម្រេចទាំងស្រុង តាមរយៈការអនុវត្ត និងការដកពិសោធន៍ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ វាត្រូវបានសង់លើគ្រឹះនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលជាសេចក្ដីពិត ហើយវាត្រូវបានទទួល តាមរយៈការដែលពួកគេរស់នៅក្នុងពិភពនៃសេចក្តីពិត។ គ្រប់យ៉ាងដែលជីវិតរបស់មនុស្សរក្សាទុក គឺជាចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍របស់ពួកគេអំពីសេចក្តីពិត ហើយដោយមានការនេះជាគ្រឹះ គឺមិនហួសពីវិសាលភាពនោះទេ។ នេះគឺជាជីវិតដែលកំពុងនិយាយសំដៅ នៅពេលនិយាយដល់ការទទួលបានជីវិតនៃសេចក្ដីពិត។ ដើម្បីអាចរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ វាមិនមែនជាករណីដែលជីវិតនៃសេចក្ដីពិតសិ្ថតនៅក្នុងមនុស្ស ក៏មិនមែនជាករណីដែលពួកគេមាននូវសេចក្ដីពិតជាជីវិតរបស់ពួកគេ មនុស្សក្លាយជាសេចក្ដីពិត ហើយជីវិតនៅខាងក្នុងរបស់ពួកគេក្លាយជាជីវិតនៃសេចក្ដីពិត ហើយថែមទាំងមិនអាចនិយាយបានថា ពួកគេជាជីវិតនៃសេចក្ដីពិតដែរ។ នៅទីបំផុត ជីវិតរបស់អ្នកនៅតែជាជីវិតរបស់មនុស្សដដែល។ ប្រសិនបើអ្នកអាចរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមានចំណេះដឹងពីសេចក្តីពិត ហើយបើការយល់ដឹងនេះចាក់ឫសនៅក្នុងខ្លួនអ្នក នោះវាក្លាយជាជីវិតរបស់អ្នក ហើយសេចក្តីពិតដែលអ្នកទទួលបានតាមរយៈបទពិសោធ នឹងក្លាយជាមូលដ្ឋាននៃជីវិតរស់នៅរបស់អ្នក ហើយប្រសិនបើអ្នករស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់នេះ នោះគ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្លាស់ប្ដូរបានឡើយ ហើយសាតាំងក៏មិនអាចបោកបញ្ឆោត ឬធ្វើឱ្យអ្នកពុករលួយបានដែរ ពេលនោះ អ្នកនឹងបានទទួលជីវិតនៃសេចក្តីពិតមិនខាន។ ពោលគឺ ជីវិតរបស់អ្នកមានត្រឹមសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ សំដៅលើការយល់ដឹង បទពិសោធ និងការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះរបស់អ្នក ហើយមិនថាអ្នកធ្វើអ្វីនោះទេ អ្នកនឹងរស់នៅតាមចំណុចទាំងនេះ ហើយអ្នកនឹងមិនធ្វើហួសពីព្រំដែននៃចំណុចទាំងនេះឡើយ។ នេះជាអត្ថន័យនៃការមានតថភាពនៃសេចក្តីពិត ហើយមនុស្សបែបនេះ គឺជាមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់ទទួលបាននៅទីចុងបំផុត ជាមួយនឹងកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្ដែមិនថាមនុស្សយល់ដឹងពីសេចក្ដីពិតបានល្អប៉ុនណានោះទេ ក៏សារជាតិរបស់គេនៅតែជាម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិដដែល ហើយនៅតែមិនអាចប្រៀបនឹងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ដោយសារតែបទពិសោធន៍នៃសេចក្ដីពិតរបស់ពួកគេកំពុងតែបន្ដជារៀងរហូត និងដោយសារតែវាមិនអាចទៅរួចសម្រាប់ពួកគេក្នុងការស់នៅតាមសេចក្ដីពិតបានពេញលេញ ហើយពួកគេអាចបានត្រឹមតែរស់នៅច្រើនបំផុតត្រឹមដែនកំណត់បន្តិចបន្តួចនៃសេចក្ដីពិតដែលមនុស្សទទួលបានប៉ុណ្ណោះ ដូចនេះ តើមនុស្សអាចប្រែក្លាយជាព្រះបានយ៉ាងដូចម្ដេច? ... ប្រសិនបើអ្នកមាននូវបទពិសោធន៍បន្តិចបន្តួចជាមួយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងកំពុងរស់នៅតាមបទពិសោធន៍ និងចំណេះដឹងដ៏ពិតនៃសេចក្ដីពិត នោះបន្តិចម្ដងៗ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងក្លាយជាជីវិតរបស់អ្នក។ យ៉ាងណាក្ដី អ្នកនៅតែមិនអាចពោលថា សេចក្ដីពិតជាជីវិតរបស់អ្នក ឬថាអ្វីដែលអ្នកកំពុងបង្ហាញគឺជាសេចក្ដីពិតទេ។ ប្រសិនបើនេះជាគំនិតរបស់អ្នក នោះអ្នកកំពុងធ្វើខុសហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែមានបទពិសោធន៍ខ្លះជាមួយទិដ្ឋភាពជាក់លាក់មួយនៃសេចក្តីពិត តើការនេះអាចតំណាងឱ្យសេចក្ដីពិតបានដែរឬទេ? តើនេះអាចចាត់ទុកថាជាការទទួលបានសេចក្តីពិតដែរឬទេ? តើអ្នកអាចពន្យល់បានពេញលេញគ្រប់ជ្រុងជ្រោយអំពីសេចក្ដីពិតដែរឬទេ? តើអ្នករកឃើញនូវនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចេញពីសេចក្ដីពិតដែរឬទេ? ប្រសិនបើមិនសម្រេចបានលទ្ធផលទាំងនេះទេ ចំណុចនេះបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា ការដកពិសោធន៍ត្រឹមពីទិដ្ឋភាពនៃសេចក្តីពិតជាក់លាក់ណាមួយ មិនអាចចាត់ទុកជាការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិត ឬជាការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ពិតប្រាកដបាននោះទេ ហើយក៏មិនអាចនិយាយថាជាការទទួលបានសេចក្តីពិតនោះដែរ។ គ្រប់គ្នាមានបទពិសោធន៍តែជាមួយទិដ្ឋភាព និងវិសាលភាពមួយនៃសេចក្ដីពិតប៉ុណ្ណោះ។ តាមរយៈការមានបទពិសោធន៍នឹងវានៅក្នុងវិសាលភាពមានដែនកំណត់ អ្នកមិនអាចប៉ះត្រូវផ្នែកទាំងអស់នៃសេចក្ដីពិតឡើយ។ តើអ្នកអាចរស់នៅតាមអត្ថន័យដើមនៃសេចក្ដីពិតដែរឬទេ? តើបទពិសោធន៍បន្តិចបន្តួចរបស់អ្នកមានចំនួនប៉ុន្មានដែរ? គឺដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់មួយគ្រាប់នៅឯឆ្នេរសមុទ្រ ដូចជាដំណក់ទឹកដែលធ្លាក់ចូលក្នុងមហាសមុទ្រអ៊ីចឹង។ ហេតុដូចនេះ មិនថាចំណេះដឹង និងអារម្មណ៍ដែលអ្នកទទួលបានតាមរយៈបទពិសោធរបស់អ្នក មានតម្លៃប៉ុនណានោះទេ ក៏វានៅតែមិនអាចចាត់ទុកជាសេចក្តីពិតបាននោះដែរ។ អាចត្រឹមនិយាយថា វាស្របតាមសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ។ សេចក្តីពិតមកពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយអត្ថន័យបង្កប់ និងតថភាពនៃសេចក្តីពិតគ្របដណ្ដប់លើកម្រិតធំទូលំទូលាយ ដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចវាស់ស្ទង់ ឬអាចបដិសេធបានឡើយ។ ដរាបណាអ្នកមានការយល់ដឹងពិតប្រាកដអំពីសេចក្តីពិត និងអំពីព្រះជាម្ចាស់ ដរាបនោះអ្នកនឹងយល់ពីសេចក្តីពិតបានខ្លះមិនខាន ហើយគ្មាននរណាម្នាក់នឹងអាចបដិសេធការយល់ដឹងពិតជាក់ស្ដែងទាំងនេះបានទេ ហើយទីបន្ទាល់ដែលមានក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតនេះ គឺនៅស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ ព្រះជាម្ចាស់សរសើរអ្នកណាដែលមានតថភាពនៃសេចក្តីពិត។ ដរាបណាអ្នកដេញតាមសេចក្តីពិត ហើយអ្នកអាចពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីដកពិសោធន៍ពីព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងអាចទទួលយកសេចក្តីពិតជាជីវិតរបស់អ្នកបាន ដូច្នេះមិនថាអ្នកស្ថិតក្នុងមជ្ឈដ្ឋានបែបណាឡើយ អ្នកនឹងមានផ្លូវ នឹងអាចរួចជីវិតបាន ហើយនឹងទទួលបានការយល់ព្រមពីព្រះជាម្ចាស់មិនខាន។ ទោះបីជាសេចក្ដីតិចតួចស្ដួចស្ដើងដែលមនុស្សទទួលបាននោះស្របតាមសេចក្តីពិតក៏ដោយ ក៏មិនអាចនិយាយថា នោះជាសេចក្តីពិតបានដែរ ហើយរឹតតែមិនអាចនិយាយថា ពួកគេបានទទួលសេចក្តីពិតនោះដែរ។ ពន្លឺបន្តិចបន្តួចដែលមនុស្សបានទទួល គឺសមល្មមសម្រាប់តែខ្លួនពួកគេ ឬអ្នកផ្សេងទៀតដែលស្ថិតក្នុងវិសាលភាពជាក់លាក់ណាមួយប៉ុណ្ណោះ តែនឹងមិនសមស្របក្នុងវិសាលភាពផ្សេងទៀតឡើយ។ មិនថាបទពិសោធន៍របស់មនុស្សម្នាក់ជ្រាលជ្រៅប៉ុនណានោះទេ វាក៏នៅតែមានដែនកំណត់ដដែល ហើយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ នឹងមិនដែលឈានដល់ជម្រៅវិសាលភាពនៃសេចក្ដីពិតឡើយ។ ពន្លឺរបស់មនុស្សម្នាក់ និងការយល់ដឹងរបស់មនុស្សម្នាក់ មិនអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងសេចក្ដីពិតបានឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ផ្នែកទី៣» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៧៨

ប្រសិនបើអ្នកចង់អនុវត្ត និងយល់ពីសេចក្តីពិត ដំបូង អ្នកត្រូវតែស្វែងរកសេចក្តីពិតជាមុនសិន នៅពេលដែលមានរឿងហេតុកើតឡើងចំពោះអ្នកនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក។ ពោលគឺអ្នកត្រូវមើលឃើញអ្វីៗ ដោយផ្អែកលើព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្តីពិត។ នៅពេលដែលអ្នកយល់ច្បាស់ពីសារជាតិនៃបញ្ហា ពេលនោះ អ្នកនឹងដឹងពីរបៀបអនុវត្តឱ្យស្របតាមគោលការណ៍នៃសេចក្តីពិតមិនខាន។ ហើយបើអ្នកតែងតែមើលឃើញអ្វីៗស្របតាមព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ អ្នកនឹងអាចមើលឃើញព្រះហស្តព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាទង្វើព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលកើតឡើងជុំវិញអ្នក។ មិនថាមានអ្វីកើតឡើងជុំវិញពួកគេទេ មនុស្សខ្លះគិតថា វាគ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះជាម្ចាស់ ឬសេចក្តីពិតឡើយ។ ពួកគេគ្រាន់តែធ្វើតាមទំនោរចិត្តរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ដោយប្រតិកម្មស្របតាមទស្សនវិជ្ជារបស់សាតាំងប៉ុណ្ណោះ។ បែបនេះ តើពួកគេអាចរៀនបានមេរៀនណាមួយដែរឬទេ? គឺច្បាស់ជារៀនមិនបានអ្វីឡើយ។ គឺដោយហេតុផលនេះហើយ ទើបមនុស្សជាច្រើនដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់អស់រយៈពេលដប់ ឬម្ភៃឆ្នាំហើយ នៅតែគ្មានការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិត ឬច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតនោះ។ ពួកគេគ្មានសមត្ថភាពបញ្ចូលព្រះជាម្ចាស់ទៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្លួន ឬគ្មានសមត្ថភាពមើលឃើញអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើងជុំវិញពួកគេ ដោយផ្អែកលើព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ទេ ដូច្នេះហើយគ្រប់ពេលដែលមានរឿងអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះពួកគេ ពួកគេមិនអាចដឹងថាវាជាអ្វីឱ្យប្រាកដទេ ហើយពួកគេក៏មិនចេះដោះស្រាយវា ដោយផ្អែកលើគោលការណ៍នៃសេចក្តីពិតនោះដែរ។ ដូច្នោះហើយ ទើបមនុស្សបែបនេះមិនចូលក្នុងជីវិតនោះ។ មនុស្សខ្លះចូលរួមត្រឹមគំនិតរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ពេលដែលពួកគេអានព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការជួបជុំ។ ពេលនោះ ពួកគេអាចនិយាយពីចំណេះដឹងបន្តិចបន្តួចបាន ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចអនុវត្តព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ចំពោះហេតុការណ៍ដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតពិតរបស់ពួកគេបានទេ ហើយពួកគេក៏មិនដឹងពីរបៀបអនុវត្តសេចក្តីពិតនោះដែរ ដូច្នេះហើយបានជាពួកគេគិតថា គ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ គ្មានពាក់ព័ន្ធអ្វីនឹងសេចក្តីពិត គ្មានទំនាក់ទំនងអ្វីជាមួយព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះជាម្ចាស់ វាហាក់ដូចជាពួកគេចាត់ទុកព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្តីពិត ត្រឹមជាផ្នែកមួយនៃចំណេះដឹង ដែលដាច់ចេញទាំងស្រុងពីជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ និងខណ្ឌចែកទាំងស្រុងពីទស្សនៈយល់ឃើញរបស់ពួកគេ អំពីគោលដៅជីវិត និងការដេញតាមជីវិតរបស់ពួកគេ។ តើទម្រង់នៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់បែបនេះ គឺជាអ្វីទៅ? តើពួកគេនឹងអាចយល់ពីសេចក្តីពិត និងចូលទៅក្នុងតថភាពដែរឬទេ? នៅពេលដែលពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់បែបនេះ តើពួកគេជាអ្នកដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? ពួកគេមិនមែនជាបុគ្គលម្នាក់ ដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដទេ ហើយពួកគេក៏មិនមែនជាអ្នកដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ គ្រប់បញ្ហានៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ រួមទាំងគ្រប់យ៉ាងដែលពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រួសារ អាពាហ៍ពិពាហ៍ ការងារ ឬអនាគតរបស់ពួកគេ ពួកគេមើលឃើញថាគ្មានពាក់ព័ន្ធអ្វីជាមួយសេចក្តីពិតនោះទេ ហើយពួកគេព្យាយាមដោះស្រាយ ដោយប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្ររបស់មនុស្ស។ ដោយឆ្លងកាត់ការដកពិសោធន៍បែបនេះ ពួកគេនឹងមិនដែលទទួលបានសេចក្តីពិត មិនអាចយល់ស្របតាមអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យសម្រេចនៅក្នុងមនុស្ស និងលទ្ធផលដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យសម្រេចនៅក្នុងពួកគេឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់សម្ដែងចេញសេចក្តីពិត ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្ស បន្សុទ្ធ និងបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យពុករលួយរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានដឹងថា លុះត្រាតែពួកគេទទួលយក និងដេញតាមសេចក្តីពិត ទើបពួកគេនឹងអាចដោះស្រាយនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្លួនបាន។ ពួកគេមិនបានដឹងថា លុះត្រាតែពេលដែលពួកគេដកពិសោធន៍ និងអនុវត្តព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ ទើបពួកគេអាចទទួលបានសេចក្តីពិត។ តើមនុស្សបែបនេះមិនមែនល្ងិតល្ងង់ និងល្ងង់ខ្លៅទេឬី? តើមនុស្សដែលមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់បែបនេះ មិនមែនជាមនុស្សល្ងីល្ងើគួរឱ្យអស់សំណើចបំផុតទេឬអី? មនុស្សខ្លះមិនដែលដេញតាមសេចក្តីពិតនៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ពួកគេគិតថា សេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ មានន័យថាជាការទៅចូលរួមការជួបជុំ ការអធិស្ឋាន ការច្រៀងបទទំនុកតម្កើង ការអានព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺពួកគេសង្កត់ធ្ងន់ពិធីសាសនា ហើយពួកគេមិនដែលអនុវត្ត ឬដកពិសោធន៍ព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ទេ។ នេះជារបៀបដែលមនុស្សខាងសាសនាជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ ហើយនៅពេលដែលមនុស្សចាត់ទុកអ្វីមួយដូចជំនឿសាសនា ថាសំខាន់ខ្លាំងដូចសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ តើពួកគេមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកអ្នកមិនជឿទេឬ? តើពួកគេមិនមែនជាអ្នកមិនជឿទេឬ? ការដេញតាមសេចក្តីពិត តម្រូវឱ្យដកពិសោធន៍ដំណើរការជាច្រើន។ វាមានផ្នែកសាមញ្ញ ហើយក៏មានផ្នែកស្មុគស្មាញផងដែរ។ និយាយឱ្យសាមញ្ញ យើងគួរតែស្វែងរកសេចក្តីពិត ព្រមទាំងអនុវត្ត និងដកពិសោធន៍ព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើងជុំវិញយើង។ នៅពេលដែលអ្នកចាប់ផ្ដើមធ្វើការនេះ អ្នកនឹងមើលឃើញកាន់តែច្រើនថា អ្នកត្រូវការសេចក្តីពិតច្រើនប៉ុនណា ដើម្បីទទួលបាន និងដេញតាមនៅក្នុងជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់ និងថាសេចក្តីពិត គឺពិតជាក់ស្ដែង និងសេចក្តីពិត គឺជាជីវិត។ ព្រះជាម្ចាស់សង្រ្គោះមនុស្សជាតិ ដើម្បីឱ្យមនុស្សជាតិអាចទទួលបានសេចក្តីពិតទុកជាជីវិត។ រាល់មនុស្សជាតិដែលព្រះបានបង្កើតមក គួរតែទទួលយកសេចក្តីពិតទុកជាជីវិត មិនគ្រាន់តែអ្នកដែលបំពេញភារកិច្ច អ្នកដែលជាអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកធ្វើការ ព្រមទាំងអ្នកដែលបម្រើព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវបានប្រទានដល់មនុស្សជាតិទាំងអស់ ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលទៅមនុស្សជាតិទាំងអស់។ ហេតុដូចនេះ ភាវៈដែលព្រះបានបង្កើតមកទាំងអស់ និងមនុស្សជាតិទាំងអស់ គួរតែទទួលយកព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្តីពិត ស្វែងរកសេចក្តីពិតនៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការ បន្ទាប់មក អនុវត្តស្របតាមគោលការណ៍នៃសេចក្តីពិត ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចអនុវត្ត និងស្ដាប់បង្គាប់សេចក្តីពិត។ ប្រសិនបើមានតែអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកធ្វើការ តម្រូវឱ្យអនុវត្តសេចក្តីពិត ការនេះនឹងផ្ទុយទាំងស្រុងពីបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់មិនខាន ដោយសារតែសេចក្តីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់សម្ដែងចេញ គឺសម្រាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់ ហើយវាត្រូវបានសម្ដែងចេញសម្រាប់គោលបំណងសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ មិនមែនគ្រាន់តែសង្រ្គោះមនុស្សពីរបីនាក់នោះទេ។ ប្រសិនបើបែបនេះ នោះព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់សម្ដែងចេញ នឹងមានអត្ថន័យតិចតួចណាស់។ ឥឡូវនេះ តើអ្នករាល់គ្នាមានផ្លូវដេញតាមសេចក្តីពិតហើយឬនៅ? នៅពេលដែលដេញតាមសេចក្តីពិត តើត្រូវអនុវត្តអ្វីដំបូងគេ? ដំបូងបំផុត អ្នកត្រូវតែចំណាយពេលច្រើនលើការហូប និងការផឹកព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងការស្ដាប់សេចក្តីអធិប្បាយ និងការប្រកបគ្នា។ នៅពេលដែលអ្នកជួបបញ្ហាមួយ ចូរអធិស្ឋាន និងស្វែងរកកាន់តែច្រើន។ នៅពេលអ្នកបានបំពាក់បំប៉នខ្លួនដោយសេចក្តីពិតជាច្រើន នៅពេលអ្នករាល់គ្នាចម្រើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងមានកម្ពស់ នោះអ្នកនឹងអាចបំពេញភារកិច្ច ធ្វើការបានបន្តិចបន្តួច ហើយអាចឆ្លងផុតការល្បងល និងសេចក្តីល្បួងខ្លះ។ ពេលនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងមានអារម្មណ៍ថា អ្នកបានយល់ និងទទួលបានសេចក្តីពិតខ្លះ ហើយអ្នកនឹងដឹងថា ព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែង សុទ្ធតែជាសេចក្តីពិត ថាព្រះបន្ទូលទាំងនោះជាសេចក្តីពិត ដែលចាំបាច់បំផុត ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សជាតិដែលពុករលួយ និងថាព្រះបន្ទូលទាំងនោះ ជាសេចក្តីពិតនៃជីវិត ដែលព្រះអាទិករដ៏វិសេសឯកបានប្រទានមក។

(ដកស្រង់ពី «សារៈសំខាន់នៃការដេញតាមសេចក្តីពិត និងផ្លូវនៃការដេញតាមសេចក្តីពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៧៩

ប្រសិនបើមនុស្សចង់បានសេចក្តីសង្រ្គោះ នៅពេលដែលពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ គន្លឹះគឺនៅត្រង់ថាតើពួកគេមានដួងចិត្តដែលកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ថាតើព្រះជាម្ចាស់មានកន្លែងមួយនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ ថាតើពួកគេអាចរស់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងថែរក្សាទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់បានឬអត់។ អ្វីដែលសំខាន់គឺថាតើមនុស្សអាចអនុវត្តសេចក្តីពិត និងមានការស្ដាប់បង្គាប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឬអត់។ នេះហើយជាមាគ៌ា និងលក្ខខណ្ឌ ដើម្បីបានសេចក្តីសង្រ្គោះនោះ។ ប្រសិនបើដួងចិត្តរបស់អ្នក មិនអាចរស់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បាន បើអ្នកមិនអធិស្ឋានជាញឹកញាប់ទៅព្រះជាម្ចាស់ និងប្រកបគ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងបាត់បង់ទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងមិនដែលបានសេចក្តីសង្រ្គោះទេ ដ្បិតអ្នកបានរាំងផ្លូវទៅរកសេចក្តីសង្រ្គោះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទេ អ្នកបានដើរដល់ចុងផ្លូវហើយ។ បើព្រះជាម្ចាស់មិនស្ថិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកទេ នោះវាគ្មានប្រយោជន៍ឡើយក្នុងការអះអាងថា អ្នកមានសេចក្តីជំនឿ ហើយត្រឹមជឿព្រះជាម្ចាស់តាមធម្មតា នោះមិនសំខាន់ឡើយ មិនថាអ្នកអាចសូត្រពាក្យនៃគោលលទ្ធិបានច្រើនប៉ុនណា មិនថាអ្នកបានរងទុក្ខសម្រាប់ជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់បែបណា ឬអ្នកមានអំណោយទានពូកែយ៉ាងណាទេ។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់គ្មាននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ហើយអ្នកមិនកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ទេ វាមិនសំខាន់ឡើយថាអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់បែបណានោះ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលថា៖ «ចូរចេញពីខ្ញុំទៅ មនុស្សទុច្ចរិតអើយ»។ អ្នកនឹងត្រូវបានចាត់ទុកជាមនុស្សទុច្ចរិត។ អ្នកនឹងត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនមែនជាព្រះអម្ចាស់ ឬព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នកនោះឡើយ។ ទោះបីអ្នកទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើអ្វីគ្រប់យ៉ាង និងទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះអាទិករក៏ដោយ ក៏អ្នកមិនថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ និងមិនចុះចូលចំពោះអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ អ្នកដើរតាមអារក្ស សាតាំង ដ្បិតមានតែអារក្ស សាតាំងប៉ុណ្ណោះ ទើបជាម្ចាស់របស់អ្នក។ ប្រសិនបើនៅក្នុងអ្វីគ្រប់យ៉ាង អ្នកទុកចិត្តលើខ្លួនឯង និងដើរតាមឆន្ទៈផ្ទាល់ខ្លួន បើអ្នកទុកចិត្តថា វាសនារបស់អ្នកស្ថិតក្នុងដៃរបស់អ្នក នោះអ្វីដែលអ្នកជឿ គឺជាខ្លួនឯង ហើយទោះបីជាអ្នកអះអាងថា អ្នកជឿ និងទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់មិនទទួលស្គាល់អ្នកដែរ អ្នកគ្មានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទេ ដូច្នេះ ចុងក្រោយ វាសនារបស់អ្នក គឺត្រូវព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើម និងបដិសេធ ត្រូវព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោស និងផាត់ចោលមិនខាន។ ព្រះជាម្ចាស់មិនសង្គ្រោះមនុស្សដូចជារូបអ្នកទេ។ មនុស្សដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ គឺជាអ្នកដែលទទួលយកព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះសង្រ្គោះ ដែលទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិត ជាផ្លូវ និងជាជីវិត ពួកគេអាចលះបង់ដោយស្មោះថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ និងបំពេញភារកិច្ច ក្នុងនាមជាសត្តនិកររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេដកពិសោធន៍កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេអនុវត្តព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្តីពិត ពួកគេដើរតាមផ្លូវនៃការដេញតាមសេចក្តីពិត ពួកគេជាមនុស្សដែលស្ដាប់បង្គាប់អធិបតេយ្យភាព និងការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងជាអ្នកដែលធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែពេលដែលមនុស្សមានសេចក្តីជំនឿបែបនេះលើព្រះជាម្ចាស់ទេ ទើបពួកគេអាចបានសេចក្ដីសង្រ្គោះ។ បើមិនដូច្នេះទេ ពួកគេនឹងត្រូវបានថ្កោលទោសមិនខាន។ នៅពេលមនុស្សជឿលើព្រះជាម្ចាស់ តើការមានគំនិតបែបប៉ងប្រាថ្នាអាចទទួលយកបានដែរឬទេ? នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះជាម្ចាស់ តើមនុស្សអាចទទួលបានសេចក្តីពិតដែរឬទេ នៅពេលដែលពួកគេតែងតែប្រកាន់ខ្ជាប់តាមសញ្ញាណ និងការស្រមើស្រមៃបែបស្រពេចស្រពិល និងអរូបិយនោះ? ប្រាកដជាមិនបានឡើយ។ នៅពេលដែលមនុស្សជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេត្រូវតែទទួលយកសេចក្តីពិត ពួកគេត្រូវតែជឿលើព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលទ្រង់ស្នើសុំ ពួកគេត្រូវតែស្ដាប់បង្គាប់តាមការចាត់ចែង និងការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែបែបនេះទេ ទើបពួកគេអាចទទួលបានសេចក្ដីសង្រ្គោះ។ ក្រៅពីនេះ គ្មានផ្លូវណាផ្សេងឡើយ។ មិនថាអ្នកធ្វើអ្វីឡើយ អ្នកមិនត្រូវមានការគិតបែបប៉ងប្រាថ្នានោះទេ។ ការប្រកបគ្នាពីប្រធានបទនេះ ពិតជាសំខាន់ណាស់សម្រាប់មនុស្ស មិនអ៊ីចឹង? នេះជាការក្រើនរំឭកមួយសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។

ឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាបានឮសារទាំងនេះរួចហើយ អ្នកគួរតែយល់ពីសេចក្តីពិត និងដឹងច្បាស់អំពីអត្ថន័យនៃការតម្រូវឱ្យបានសេចក្តីសង្រ្គោះហើយ។ អ្វីដែលមនុស្សចូលចិត្ត អ្វីដែលពួកគេស្វះស្វែងចង់បាន អ្វីដែលពួកគេឆេះឆួល គឺមិនសំខាន់ឡើយ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុត គឺជាការទទួលយកសេចក្តីពិត។ នៅក្នុងការវិភាគចុងក្រោយ ការអាចទទួលបានសេចក្តីពិត គឺជារឿងដែលសំខាន់បំផុត និងអាចជួយឱ្យអ្នកទទួលបានការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយការគេចចេញពីការអាក្រក់ គឺជាផ្លូវត្រឹមត្រូវ។ ប្រសិនបើអ្នកបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ហើយតែងតែផ្តោតអារម្មណ៍លើការដេញតាមអ្វីៗដែលមិនពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្តីពិត នោះសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកគ្មានពាក់ព័ន្ធអ្វីនឹងសេចក្តីពិតនោះទេ ហើយក៏គ្មានពាក់ព័ន្ធនឹងព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ។ អ្នកអាចអះអាងថា អ្នកជឿ និងទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាព្រះអម្ចាស់របស់អ្នក ទ្រង់មិនមែនជាព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នក អ្នកមិនទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ត្រួតត្រាលើវាសនារបស់អ្នក អ្នកមិនចុះចូលនឹងអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលព្រះជាម្ចាស់រៀបចំសម្រាប់អ្នក អ្នកមិនទទួលស្គាល់ពីការពិតដែលថា ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិតនោះទេ ហើយនៅក្នុងករណីនេះ សេចក្តីសង្ឃឹមនៃសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់អ្នក ត្រូវបានខ្ចាត់ខ្ចាយហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចដើរតាមផ្លូវនៃការដេញតាមសេចក្តីពិតទេ នោះអ្នកដើរតាមផ្លូវនៃសេចក្តីអន្តរាយហើយ។ ប្រសិនបើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកដេញតាម ផ្តោតលើ អធិស្ឋាន និងអំពាវនាវរក មានមូលដ្ឋានលើព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងស្របតាមអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្នើសុំ ហើយបើអ្នកមានការយល់ដឹងកាន់តែខ្លាំងថា អ្នកស្ដាប់បង្គាប់ព្រះអាទិករ និងថ្វាយបង្គំព្រះអាទិករ ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះអម្ចាស់របស់អ្នក ជាព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នក ប្រសិនបើអ្នករីករាយកាន់តែខ្លាំងក្នុងការស្ដាប់បង្គាប់គ្រប់ការទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ចែង និងរៀបចំសម្រាប់អ្នក ហើយទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ចម្រើនឡើងកាន់តែស្និទ្ធស្នាល និងកាន់តែធម្មតា ហើយបើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ កាន់តែបរិសុទ្ធ និងពិតប្រាកដ នោះសេចក្តីត្អូញត្អែរ និងការយល់ច្រឡំរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងបំណងប្រាថ្នាដ៏ហួសហេតុរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នឹងកាន់តែមានតិចទៅៗ ហើយអ្នកនឹងទទួលបានទាំងស្រុងនូវការកោតខ្លាចចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីការអាក្រក់ ដែលនេះមានន័យថា អ្នកនឹងបានបោះជំហានរួចហើយលើមាគ៌ានៃសេចក្តីសង្រ្គោះ។ ទោះបីការដើរតាមមាគ៌ានៃសេចក្តីសង្រ្គោះ ត្រូវមកជាមួយនឹងការប្រៀនប្រដៅ ការលួសកាត់ ការដោះស្រាយ ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយការទាំងនេះធ្វើឱ្យអ្នករងការឈឺចាប់ខ្លាំងក៏ដោយ ក៏នេះជាសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នកដែរ។ បើនៅពេលដែលអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ អ្នកគ្រាន់តែដេញតាមចង់បានព្រះពរ និងគ្រាន់តែដេញតាមឋានៈ និងកិត្យានុភាព ហើយមិនដែលត្រូវបានប្រៀនប្រដៅ ឬលួសកាត់ និងដោះស្រាយ ឬជំនុំជម្រះ និងវាយផ្ចាលទេ នោះទោះបីអ្នកអាចមានជីវិតសុខស្រួលក៏ដោយ ក៏ដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងកាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ អ្នកនឹងបាត់បង់ទំនាក់ទំនងតាមធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកក៏នឹងគ្មានឆន្ទៈចង់ទទួលយកការពិនិត្យពិច័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ អ្នកនឹងចង់ធ្វើជាចៅហ្វាយលើខ្លួនឯង ដែលនេះសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា ផ្លូវដែលអ្នកដើរ មិនមែនជាផ្លូវត្រឹមត្រូវនោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកបានដកពិសោធន៍កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានមួយរយៈ ហើយមានការយល់ដឹងកាន់តែច្រើនអំពីរបៀបដែលមនុស្សជាតិត្រូវបានពុករលួយយ៉ាងខ្លាំង និងមានទំនោរទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រសិនបើអ្នកបារម្ភថា នៅថ្ងៃណាមួយ អ្នកអាចធ្វើអ្វីមួយដែលទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងខ្លាចថា អ្នកទំនងជាប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងត្រូវព្រះអង្គបោះបង់ចោល ព្រមទាំងមានអារម្មណ៍ថា គ្មានអ្វីដែលគួរឱ្យខា្លចជាងការទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងមានដួងចិត្តមួយដែលកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា នៅពេលដែលមនុស្សជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេមិនត្រូវឃ្លាតចេញពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ប្រសិនបើពួកគេឃ្លាតចេញពីព្រះជាម្ចាស់ បើពួកគេឃ្លាតចេញពីការប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងឃ្លាតចេញពីការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពេលនោះ វាស្មើនឹងការបាត់បង់ការការពារ និងការមើលថែរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្មើនឹងការបាត់បង់ព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមនុស្សត្រូវចប់មិនខាន។ ពួកគេអាចបានត្រឹមតែពុករលួយកាន់តែខ្លាំង ពួកគេនឹងទំនងក្លាយជាមនុស្សកាន់សាសនា ហើយពួកគេនឹងទំនងជាប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដដែល ក្នុងពេលដែលពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយបើបែបនេះ ពួកគេនឹងក្លាយជាពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទមិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកអាចទទួលស្គាល់រឿងនេះ ពេលនោះ អ្នកនឹងអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! សូមជំនុំជម្រះ និងវាយផ្ចាលទូលបង្គំ។ ក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលទូលបង្គំធ្វើ ទូលបង្គំសូមឱ្យទ្រង់ជួយទតមើលទូលបង្គំផង។ ប្រសិនបើទូលបង្គំធ្វើអ្វីមួយដែលបំពានសេចក្តីពិត និងបំពានបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ សូមព្រះអង្គជំនុំជម្រះ និងវាយផ្ចាលទូលបង្គំយ៉ាងចាស់ដៃចុះ ដ្បិតទូលបង្គំមិនអាចគ្មានការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ទ្រង់បានឡើយ»។ នេះជាផ្លូវត្រឹមត្រូវ ដែលមនុស្សគួរតែដើរនៅលើសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្លួនលើព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ ចូរវាស់វែងតាមបទដ្ឋានមួយនេះ៖ តើអ្នករាល់គ្នាហ៊ាននិយាយថា អ្នកបានបោះជំហានលើផ្លូវនៃសេចក្តីសង្រ្គោះដែរឬទេ? អ្នករាល់គ្នាមិនហ៊ានទេ ព្រោះថាអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់បានក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ដែលដេញតាមសេចក្តីពិតនៅឡើយទេ នៅក្នុងកិច្ចការជាច្រើន អ្នកមិនស្វែងរកសេចក្តីពិតទេ ហើយអ្នកមិនអាចទទួលយក និងចុះចូលចំពោះការដោះស្រាយ និងការលួសកាត់នោះឡើយ ដែលនេះសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្នករាល់គ្នានៅឆ្ងាយពីការដើរលើផ្លូវនៃសេចក្តីសង្រ្គោះណាស់។ តើវាងាយស្រួលក្នុងការបោះជំហានលើផ្លូវនៃសេចក្តីសង្រ្គោះដែរឬទេ បើអ្នកមិនមែនជាបុគ្គលម្នាក់ដែលដេញតាមសេចក្តីពិតផងនោះ? តាមពិតទៅ វាមិនស្រួលឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សមិនបានដកពិសោធន៍នូវការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បើពួកគេមិនបានដកពិសោធន៍នូវការប្រៀនប្រដៅ ការវាយផ្ចាល ការដោះស្រាយ និងការលួសកាត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះវាមិនស្រួលសម្រាប់ពួកគេក្នុងការក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ដែលដេញតាមសេចក្តីពិតឡើយ ហើយជាលទ្ធផល វាពិបាកខ្លាំងសម្រាប់ពួកគេក្នុងការបោះជំហាននៅលើផ្លូវទៅរកសេចក្តីសង្រ្គោះ។ ក្រោយពេលឮសារមួយនេះរួច ប្រសិនបើអ្នកដឹងថា វាជាសេចក្តីពិត ប៉ុន្តែអ្នកមិនទាន់បានបោះជំហាននៅលើផ្លូវនៃការដេញតាមសេចក្តីពិត និងការទទួលបានសេចក្តីសង្រ្គោះទៀត ហើយអ្នកមើលមិនឃើញថា នេះជារឿងធ្ងន់ធ្ងរទេ ដោយយល់ថា មិនយូរមិនឆាប់ ថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ជាថ្ងៃដែលអ្នកនឹងអាចដើរលើផ្លូវនោះបាន អ៊ីចឹង កុំប្រញាប់អី។ តើនេះជាទស្សនៈបែបណាទៅ? នៅពេលដែលអ្នកមានទស្សនៈបែបនេះ អ្នកមានបញ្ហាហើយ ហើយអ្នកនឹងពិបាកបោះជំហានលើផ្លូវទៅរកសេចក្តីសង្រ្គោះមិនខាន។ ដូច្នេះ តើអ្នកគួរតែដោះស្រាយបែបណាទៅ ដើម្បីអាចបោះជំហានលើផ្លូវនេះ? អ្នកគួរតែនិយាយថា៖ «ហ្អា! ឥឡូវនេះ ខ្ញុំមិនទាន់បានបោះជំហានលើផ្លូវទៅរកសេចក្តីសង្រ្គោះនៅឡើយទេ។ ការនេះពិតជាគ្រោះថ្នាក់ណាស់! ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា មនុស្សត្រូវតែរស់នៅចំពោះទ្រង់គ្រប់ពេលវេលា និងត្រូវអធិស្ឋានឱ្យបានច្រើន និងថា ដួងចិត្តរបស់ពួកគេ ត្រូវតែមានសេចក្តីសុខសាន្ត និងមិនឆាប់តក់ក្រហល់នោះទេ ដូច្នេះ ខ្ញុំគួរតែចាប់ផ្ដើមយកការទាំងអស់នេះទៅអនុវត្តឥឡូវនេះ»។ ការអនុវត្តបែបនេះ គឺជាការដើរចូលនៅលើផ្លូវត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់។ វាសាមញ្ញបែបនេះឯង។ តើមនុស្សដែលឮព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ ហើយក្រោយមក យកព្រះបន្ទូលទាំងនោះទៅអនុវត្ត គឺជាមនុស្សបែបណាទៅ? តើពួកគេជាមនុស្សល្អឬទេ? ពិតជាមនុស្សល្អ។ ពួកគេជាមនុស្សដែលស្រឡាញ់សេចក្តីពិត។ ចុះបើក្រោយពេលឮព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់រួច ពួកគេនៅតែបន្តស្ពឹកស្រពន់ មិនអើពើ មិនចុះចូល បើពួកគេមិនសូវឱ្យតម្លៃលើព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងព្យាយាមព្រងើយកន្តើយចំពោះព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ តើពួកគេជាមនុស្សបែបណាវិញ? តើពួកគេមិនមែនច្របូកច្របល់ទេឬ? មនុស្សតែងតែសួរថាតើមានផ្លូវកាត់ ដើម្បីបានសេចក្តីសង្រ្គោះឬអត់ នៅពេលដែលពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថា គ្មាននោះឡើយ រួចបន្ទាប់មក ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអំពីផ្លូវដ៏សាមញ្ញមួយនេះ ប៉ុន្តែក្រោយពេលឮរួចហើយ អ្នករាល់គ្នាមិនយកទៅអនុវត្តទេ ហើយនេះជាករណីមួយនៃការមិនដឹងពីការល្អ ក្រោយពេលបានឮរួច។ តើមនុស្សបែបនេះអាចទទួលបានសេចក្តីសង្រ្គោះឬទេ? ទោះបីមានសេចក្ដីសង្ឃឹមខ្លះសម្រាប់ពួកគេក៏ដោយ ក៏វាមិនធំដែរ គឺពិបាកនឹងទទួលបានសេចក្តីសង្គ្រោះបំផុត។ ប្រហែលនៅថ្ងៃណាមួយ ពេលពួកគេភ្ញាក់ពីគេង ពួកគេគិតម្ដងទៀត រួចនិយាយម្នាក់ឯងថា៖ «ខ្ញុំលែងនៅក្មេងទៀតហើយ ហើយខ្ញុំមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការបំពេញភារកិច្ចឱ្យបានត្រឹមត្រូវទេ ក្នុងពេលដែលខ្ញុំជឿលើព្រះជាម្ចាស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ។ ព្រះជាម្ចាស់ស្នើសុំឱ្យមនុស្សរស់នៅចំពោះទ្រង់គ្រប់ពេលវេលា ហើយខ្ញុំមិនបានរស់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ខ្ញុំត្រូវតែប្រញាប់អធិស្ឋាន»។ វាមិនទាន់យឺតពេលឡើយ បើពួកគេភ្ញាក់ខ្លួននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន ហើយចាប់ផ្ដើមយកចិត្តទុកដាក់បំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនឱ្យបានត្រឹមត្រូវនោះ។ ប៉ុន្តែ កុំទុកវាចោលរហូតដល់យឺតពេលនោះឡើយ។ បើអ្នករង់ចាំ រហូតដល់អ្នករាល់គ្នាចូលដល់វ័យចិតសិប ឬប៉ែតសិបឆ្នាំ នោះរាងកាយរបស់អ្នកនឹងចុះខ្សោយ ហើយអ្នកលែងមានថាមពលទៀតហើយ តើវានឹងមិនយឺតពេលក្នុងការដេញតាមសេចក្តីពិតទេឬអី? ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាចំណាយពេលដ៏ល្អបំផុតនៃជីវិតរបស់អ្នកទៅលើរឿងគ្មានន័យ ហើយបែរជាពន្យារពេល ឬខកខានក្នុងការដេញតាមសេចក្តីពិត ដែលជារឿងដ៏សំខាន់បំផុតនោះ តើនេះមិនមែនជារឿងល្ងង់ខ្លៅបំផុតទេឬអី? តើមានអ្វីដែលល្ងីល្ងើជាងនេះទៀតទៅ? មនុស្សជាច្រើនដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីផ្លូវពិត តែបែរជារង់ចាំទៅថ្ងៃអនាគត ទើបពួកគេទទួលយក និងដេញតាមទៅវិញ។ ពួកគេគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែជាមនុស្សល្ងង់។ ពួកគេមិនដឹងថា ការដេញតាមសេចក្តីពិត ត្រូវការប្រឹងប្រែងជាច្រើនទសវត្សរ៍ មុនពេលពួកគេអាចទទួលបានជីវិតនោះឡើយ។ វានឹងយឺតពេលសម្រាប់ការស្ដាយក្រោយមិនខាន បើពួកគេខ្ជះខ្ជាយពេលដ៏ល្អបំផុត ដើម្បីទទួលបានសេចក្តីសង្រ្គោះនោះ!

(ដកស្រង់ពី «មានតែការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបមនុស្សអាចដើរលើផ្លូវនៃសេចក្តីសង្រ្គោះបាន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨០

ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ អ្នកមិនគ្រាន់តែរៀនប្រើប្រាស់សេចក្ដីពិត ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ត្រូវរៀនស្វែងយល់ និងបណ្ដុះបណ្ដាលមនុស្សដែលមានទេពកោសល្យផងដែរ ជាមនុស្សដែលអ្នកមិនត្រូវច្រណែន ឬគាបសង្កត់នោះឡើយ។ ការអនុវត្តតាមរបៀបនេះ គឺមានប្រយោជន៍ចំពោះកិច្ចការពួកជំនុំ។ ប្រសិនបើអ្នកអាចបណ្ដុះបណ្ដាលអ្នកដែលដេញតាមសេចក្តីពិតពីរបីនាក់ឱ្យសហប្រតិបត្តិការជាមួយអ្នក និងបំពេញកិច្ចការគ្រប់យ៉ាងឱ្យបានល្អ ហើយចុងក្រោយ អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែមានទីបន្ទាល់បទពិសោធ នោះអ្នកនឹងក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ ឬអ្នកធ្វើការដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកអាចដោះស្រាយរឿងគ្រប់យ៉ាងទៅតាមគោលការណ៍ទាំងនេះបាន នោះអ្នកកំពុងប្ដេជ្ញាចិត្តបង្ហាញពីភក្ដីភាពរបស់អ្នកហើយ។ មនុស្សមួយចំនួនតែងតែភ័យខ្លាចថា អ្នកដទៃពូកែជាងខ្លួន និងខ្ពស់ជាងខ្លួន ខ្លាចថាអ្នកដទៃត្រូវគេទទួលស្គាល់ ចំណែកឯខ្លួនវិញ ត្រូវគេមើលរំលង ហើយរឿងនេះនាំឱ្យពួកគេវាយប្រហារ និងឈប់រាប់រកអ្នកដទៃ។ តើនេះមិនមែនជាករណីនៃការច្រណែនមនុស្សដែលមានទេពកោសល្យទេឬអី? តើនោះមិនមែនអាត្មានិយម និងគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមទេឬអី? តើនេះជានិស្ស័យបែបណាទៅ? ជានិស្ស័យព្យាបាទ! មនុស្សណាដែលគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលធ្វើអ្វីតាមតែបំណងប្រាថ្នាអាត្មានិយមរបស់ខ្លួន ដោយពុំបានគិតគូរពីអ្នកដទៃ ឬពុំបានពិចារណាអំពីប្រយោជន៍នៃព្រះដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សនោះមាននិស្ស័យអាក្រក់ ហើយព្រះជាម្ចាស់គ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគេឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាអាចបង្ហាញពីការគិតគូរយ៉ាងពិតប្រាកដដល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងអាចប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃដោយត្រឹមត្រូវមិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកណែនាំបុគ្គលល្អម្នាក់ និងអនុញ្ញាតឱ្យគេឆ្លងកាត់ការបណ្ដុះបណ្ដាល និងបំពេញភារកិច្ចណាមួយ នោះគឺដូចជាបានបន្ថែមបុគ្គលមានទេពកោសល្យម្នាក់ទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ បែបនេះ តើកិច្ចការរបស់អ្នកនឹងមិនកាន់តែងាយស្រួលធ្វើទៅហើយទេ? ពេលនោះ តើអ្នកមិនមែនកំពុងបង្ហាញភក្ដីភាពនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់អ្នកទេឬអី? នោះគឺជាទង្វើល្អនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សដែលបំពេញតួនាទីជាអ្នកដឹកនាំ គួរមានសតិសម្បជញ្ញៈ និងហេតុផលតិចតួចបំផុតនេះ។ អស់អ្នកណាដែលអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតបាន អ្នកនោះអាចទទួលយកការពិនិត្យពិច័យពីព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងកិច្ចការដែលពួកគេធ្វើ។ នៅពេលដែលអ្នកទទួលយកការពិនិត្យពិច័យពីព្រះជាម្ចាស់ នោះដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងបានត្រង់ល្អ។ ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែធ្វើអ្វីៗដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃមើល ហើយតែងតែចង់ទទួលបានការកោតសរសើរ និងការកោតស្ញប់ស្ញែងពីអ្នកដទៃ ប៉ុន្ដែអ្នកមិនទទួលយកការពិនិត្យពិច័យពីព្រះជាម្ចាស់ទេ ដូច្នេះ តើនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកនៅមានព្រះជាម្ចាស់ទៀតដែរឬទេ? មនុស្សបែបនេះគ្មានការគោរពព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ចូរកុំធ្វើអ្វីៗដើម្បីតែខ្លួនឯង ហើយកុំគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឱ្យសោះ។ ចូរកុំគិតពីផលប្រយោជន៍របស់មនុស្ស ហើយកុំគិតអំពីអំនួត កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងឋានៈធ្វើអី។ អ្នកត្រូវតែគិតពីផលប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមុនសិន ហើយដាក់វាជាអាទិភាពទីមួយរបស់អ្នក។ អ្នកគួរតែគិតគូរពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយចាប់ផ្ដើមសញ្ជឹងគិតថាតើនៅក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នកកន្លងមក មានភាពមិនបរិសុទ្ធដែរឬអត់ ថាតើអ្នកមានភក្ដីភាព បានបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នក និងបានដាក់ចិត្តដាក់កាយធ្វើវាឬអត់ ក៏ដូចជាថាតើអ្នកបានគិតពីភារកិច្ចរបស់អ្នក និងកិច្ចការរបស់ពួកជំនុំអស់ពីចិត្តឬអត់។ អ្នកត្រូវតែពិចារណារឿងទាំងអស់នេះ។ ប្រសិនបើអ្នកគិតពីរឿងទាំងនេះឱ្យបានញឹកញាប់ និងស្វែងរកដំណោះស្រាយ នោះអ្នកនឹងកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការបំពេញការងាររបស់អ្នកឱ្យបានល្អមិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកមានគុណសម្បត្តិអន់ ប្រសិនបើបទពិសោធរបស់អ្នកនៅរាក់ ឬប្រសិនបើអ្នកមិនប៉ិនប្រសប់នៅក្នុងការងារវិជ្ជាជីវៈរបស់អ្នកទេ នោះការងាររបស់អ្នកអាចមានកំហុសឆ្គង ឬការខ្វះចន្លោះខ្លះមិនខាន ហើយអ្នកនឹងមិនទទួលបានលទ្ធផលល្អនោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកបានប្រឹងប្រែងអស់ពីសមត្ថភាពរបស់អ្នកហើយ។ អ្នកពុំបានបំពេញតាមបំណងប្រាថ្នាអាត្មានិយម ឬចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកគិតគូរជាប់ជានិច្ចដល់កិច្ចការរបស់ពួកជំនុំ និងប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទោះបីអ្នកមិនអាចមិនទទួលបានលទ្ធផលល្អនៅក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏ដួងចិត្តអ្នកនឹងត្រូវបានត្រង់ដែរ។ ជាងនេះទៅទៀត ប្រសិនបើអ្នកអាចស្វែងរកសេចក្តីពិតដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានៅក្នុងភារកិច្ចរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នកត្រឹមត្រូវតាមបទដ្ឋាន ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះដែរ អ្នកក៏នឹងអាចចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតបានផងដែរ។ នេះគឺជាអត្ថន័យនៃការមានទីបន្ទាល់នោះឯង។

មនុស្សខ្លះជឿលើព្រះជាម្ចាស់ តែមិនស្វែងរកសេចក្តីពិតទេ។ ពួកគេតែងតែរស់នៅតាមសាច់ឈាម តែងល្មោភចង់បានសេចក្តីសប្បាយខាងសាច់ឈាម តែងបំពេញតាមបំណងប្រាថ្នាអាត្មានិយមរបស់ខ្លួនជានិច្ច។ មិនថាពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ប៉ុន្មានឆ្នាំនោះទេ ពួកគេនឹងមិនដែលចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតឡើយ។ នេះជាសញ្ញានៃការនាំភាពអាម៉ាស់ដល់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីដែលទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ តើខ្ញុំបាននាំភាពអាម៉ាស់ដល់ព្រះជាម្ចាស់ដូចម្ដេចកើតទៅ?» គ្រប់ទាំងគំនិតនិងការគិតរបស់អ្នក សុទ្ធតែអាក្រក់ទាំងអស់។ គោលបំណង គោលដៅ និងមូលហេតុនៅពីក្រោយការធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗរបស់អ្នក និងលទ្ធផលកើតចេញពីទង្វើរបស់អ្នក តែងបំពេញចិត្តសាតាំងជានិច្ច ធ្វើឱ្យអ្នកក្លាយជាតួត្លុករបស់វា ហើយអនុញ្ញាតឱ្យវាទាញប្រយោជន៍អ្វីមួយពីអ្នក។ អ្នកមិនបានធ្វើបន្ទាល់ដែលគ្រីស្ទបរិស័ទគួរធ្វើនៅក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទឡើយ។ អ្នកជាកម្មសិទ្ធិរបស់សាតាំង។ អ្នកធ្វើឱ្យអាប់ឱនដល់ព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រប់រឿងទាំងអស់ ហើយអ្នកគ្មានទីបន្ទាល់ពិតឡើយ។ តើព្រះជាម្ចាស់នឹងនឹកចាំពីកិច្ចការដែលអ្នកបានធ្វើដែរឬទេ? ចុងក្រោយ តើព្រះជាម្ចាស់នឹងសន្និដ្ឋានបែបណាចំពោះទង្វើ ឥរិយាបថ និងភារកិច្ចដែលអ្នកបានបំពេញ? តើអ្វីៗត្រូវតែចេញជាសេចក្ដីសន្និដ្ឋានណាមួយមែនទេ? នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលថា៖ «មនុស្សជាច្រើននឹងនិយាយមកខ្ញុំនៅថ្ងៃនោះថា ព្រះអម្ចាស់ ព្រះអម្ចាស់អើយ តើយើងមិនបានថ្លែងទំនាយនៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់ ហើយដេញអារក្សនៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់ ព្រមទាំងធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យជាច្រើននៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់ទេឬអី? បន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹងប្រកាសទៅពួកគេថា ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នករាល់គ្នាទេ៖ ចូរចេញពីខ្ញុំទៅ អ្នករាល់គ្នាដែលធ្វើកិច្ចការទុច្ចរិតអើយ» (ម៉ាថាយ ៧:២២-២៣)។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវមានបន្ទូលបែបនេះ? ហេតុអ្វីបានជាអស់អ្នកណាដែលអធិប្បាយ ដេញអារក្ស និងធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យជាច្រើននៅក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ក្លាយទៅជាអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់ទៅវិញ? នោះគឺដោយសារតែពួកគេមិនទទួលយកសេចក្តីពិតដែលបើកសម្តែងដោយព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ពួកគេមិនបានកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ហើយនៅក្នុងចិត្តពួកគេ គ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះសេចក្តីពិតឡើយ។ ពួកគេគ្រាន់តែចង់ដោះដូរកិច្ចការដែលពួកគេបានធ្វើ ការរងទុក្ខលំបាកដែលពួកគេបានឆ្លងកាត់ និងការលះបង់ដែលពួកគេបានធ្វើដើម្បីព្រះអម្ចាស់ ជាមួយនឹងព្រះពរនៃនគរស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះ។ ចំពោះរឿងនេះ ពួកគេបានប៉ុនប៉ងដោះដូរជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេបានព្យាយាមប្រើព្រះជាម្ចាស់ និងបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះហើយទើបព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវមានព្រះទ័យនឿយណាយនឹងពួកគេ ស្អប់ពួកគេ និងថ្កោលទោសពួកគេថាជាអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សកំពុងទទួលយកការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះនៅតែដេញតាមកេរ្តិ៍ឈ្មោះនិងឋានៈដដែល ហើយតែងចង់លេចមុខលេចមាត់ តែងចង់ធ្វើជាអ្នកដឹកនាំនិងអ្នកធ្វើកិច្ចការ ដើម្បីបានកេរ្តិ៍ឈ្មោះនិងឋានៈ។ ទោះបីជាពួកគេសុទ្ធតែនិយាយថា ពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ និងដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងលះបង់គ្រប់យ៉ាង និងលះបង់ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនដើម្បីតែទទួលបានកិត្តិនាម ផលប្រយោជន៍ និងឋានៈប៉ុណ្ណោះ ហើយពួកគេតែងតែមានគម្រោងការផ្ទាល់ខ្លួនជានិច្ច។ ពួកគេមិនស្តាប់បង្គាប់ ក៏គ្មានភក្ដីភាពចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ ពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើចិត្តអាក្រក់មិនចេះគិត ដោយមិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯងទាល់តែសោះ ដូច្នេះហើយ ទើបពួកគេក្លាយជាអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់។ ព្រះជាម្ចាស់ស្អប់អ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់ទាំងនេះណាស់ ហើយព្រះជាម្ចាស់មិនសង្គ្រោះពួកគេឡើយ។ តើមានបទដ្ឋានអ្វីដែលប្រើដើម្បីវិនិច្ឆ័យថាតើទង្វើរបស់មនុស្សម្នាក់ល្អឬអាក្រក់នោះ? វាអាស្រ័យលើថាតើនៅក្នុងគំនិត ការសម្ដែងចេញ និងសកម្មភាពរបស់ពួកគេ មានទីបន្ទាល់អំពីការអនុវត្តសេចក្តីពិត និងការរស់នៅតាមតថភាពនៃសេចក្តីពិតឬក៏អត់។ បើអ្នកមិនមានតថភាពនេះទេ ឬមិនបានរស់នៅតាមតថភាពនេះទេ នោះគ្មានអ្វីត្រូវសង្ស័យឡើយ អ្នកគឺជាមនុស្សប្រព្រឹត្តអាក្រក់ហើយ។ តើព្រះជាម្ចាស់ព្រះតម្រិះបែបណាចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់? ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គំនិតនិងទង្វើពីសម្បកក្រៅរបស់អ្នក ពុំធ្វើបន្ទាល់ថ្វាយទ្រង់ឡើយ ហើយក៏មិនធ្វើឱ្យសាតាំងអាម៉ាស់មុខ ឬយកឈ្នះលើសាតាំងដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទង្វើនោះនាំភាពអាម៉ាស់ដល់ទ្រង់ និងពេញដោយសញ្ញាដែលអ្នកនាំភាពអាប់ឱនដល់ព្រះអង្គ។ អ្នកមិនមែនធ្វើបន្ទាល់ថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនលះបង់ខ្លួនដើម្បីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយអ្នកក៏មិនមែនបំពេញទំនួលខុសត្រូវនិងកាតព្វកិច្ចរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកកំពុងតែធ្វើដើម្បីខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ។ តើឃ្លាថា «ដើម្បីខ្លួនឯង» មានន័យដូចម្ដេច? បើនិយាយឱ្យចំទៅ គឺមានន័យថា ដើម្បីសាតាំង។ ដូច្នេះ ចុងក្រោយ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលថា៖ «ចូរចេញពីខ្ញុំទៅ អ្នករាល់គ្នាដែលធ្វើកិច្ចការទុច្ចរិតអើយ»។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទង្វើរបស់អ្នកមិនចាត់ទុកជាអំពើល្អឡើយ តែចាត់ទុកជាអំពើអាក្រក់វិញ។ ទង្វើនេះមិនត្រឹមតែមិនអាចទទួលបានការសព្វព្រះទ័យពីព្រះជាម្ចាស់នោះទេ តែក៏នឹងត្រូវថ្កោលទោសផងដែរ។ ក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់បែបនេះ តើមនុស្សសង្ឃឹមចង់បានអ្វី? ចុងក្រោយ តើជំនឿបែបនេះនឹងមិនបានអ្វីសោះទេឬអី?

ចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលបំពេញភារកិច្ចអ្វីមួយ មិនថាការយល់ពីសេចក្ដីពិតរបស់ពួកគេជ្រាលជ្រៅ ឬរាក់នោះទេ វិធីដ៏សាមញ្ញាបំផុតក្នុងការអនុវត្តការចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្ដីពិត គឺត្រូវគិតពីប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់រឿង ហើយត្រូវលះបង់ចោលបំណងប្រាថ្នាអាត្មានិយម គោលបំណងផ្ទាល់ខ្លួន មូលហេតុ អំនួត និងឋានៈចោល។ ដំបូង ត្រូវគិតពីប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមុន។ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏មនុស្សម្នាក់គួរធ្វើរឿងនេះដែរ។ ប្រសិនបើបុគ្គលម្នាក់ដែលបំពេញភារកិច្ចអ្វីមួយ មិនអាចធ្វើសូម្បីតែកិច្ចការប៉ុណ្ណេះបានផង ដូច្នេះ តើអាចថាពួកគេកំពុងបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនយ៉ាងដូចម្ដេចកើតទៅ? នោះមិនមែនជាការបំពេញភារៈកិច្ចរបស់មនុស្សម្នាក់ទេ។ ដំបូង អ្នកគួរតែគិតពីប្រយោជន៍នៃព្រះដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមុនសិន ត្រូវគិតគូរដល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងគិតពីកិច្ចការរបស់ពួកជំនុំ។ ត្រូវចាត់ទុករឿងទាំងនេះជារឿងអាទិភាពនិងសំខាន់បំផុត។ បន្ទាប់ពីនោះទៅ ទើបអ្នកអាចគិតអំពីស្ថិរភាពនៃឋានៈរបស់អ្នក ឬរបៀបដែលអ្នកដទៃគិតមកលើអ្នក។ នៅពេលដែលអ្នកបំបែករឿងនេះជាពីរជំហាន រួចធ្វើការសម្របសម្រួលខ្លះ តើអ្នករាល់គ្នាមិនមានអារម្មណ៍ថា រឿងនេះងាយស្រួលជាងមុនបន្តិចទេឬអី? ប្រសិនបើអ្នកអនុវត្តបែបនេះបានមួយរយៈ នោះអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា ការបំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនជារឿងពិបាកឡើយ។ លើសពីនេះ អ្នកគួរតែអាចបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នក បំពេញកាតព្វកិច្ចនិងភារកិច្ចរបស់អ្នក និងបោះបង់បំណងប្រាថ្នាអាត្មានិយម គោលបំណង និងមូលហេតុផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។ អ្នកគួរមានការគិតពិចារណាដល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយតម្កល់ប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ កិច្ចការពួកនុំ និងភារកិច្ចដែលអ្នកគួរតែបំពេញជាធំ។ បន្ទាប់ពីដកពិសោធន៍រឿងនេះបានមួយរយៈ នោះអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា នេះគឺជាវិធីដ៏ល្អមួយក្នុងការប្រព្រឹត្តខ្លួន។ នេះគឺជាការរស់នៅដោយទៀងត្រង់និងស្មោះត្រង់ មិនមែនជាមនុស្សអប្រិយថោកទាបឡើយ ហើយជាការរស់នៅដោយត្រឹមត្រូវនិងគួរឱ្យគោរព មិនមែនគួរឱ្យស្អប់ ថោកទាប និងឥតបានការនោះទេ។ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា មនុស្សម្នាក់គួរតែប្រព្រឹត្តបែបនេះ ហើយពួកគេគួររស់នៅតាមរូបភាពនេះ។ បន្ដិចម្ដងៗ បំណងប្រាថ្នាដែលអ្នកចង់បំពេញតាមប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន នឹងកាន់តែថមថយទៅៗ។ ឥឡូវនេះ មិនថាអ្នករាល់គ្នាបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់យូរប៉ុនណានោះទេ ក៏ច្រកចូលរបស់អ្នក ការបើកសម្ដែងឱ្យយល់ និងបទពិសោធអំពីមេរៀនពាក់ព័ន្ធនឹងការដេញតាមសេចក្ដីពិត ការអនុវត្តសេចក្ដីពិត និងការចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិត នៅខ្វះភាពស៊ីជម្រៅនៅឡើយ ហើយអ្នកពុំមានបទពិសោធ ឬការបើកសម្ដែងឱ្យយល់ពិតប្រាកទេ ដូច្នេះ អ្នកមិនអាចធ្វើបន្ទាល់ពិតប្រាកដបានទេ។ ពេលនេះ ខ្ញុំសូមចែកចាយជាមួយអ្នករាល់គ្នានូវវិធីសាស្ត្រសាមញ្ញនេះ៖ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាប់ផ្ដើមអនុវត្តតាមវិធីនេះ ហើយនៅពេលដែលអ្នកបានធ្វើបែបនេះមួយរយៈ នោះសភាពនៅក្នុងខ្លួនអ្នករាល់គ្នានឹងចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្តូរដោយមិនដឹងខ្លួន។ វានឹងប្ដូរពីសភាពនៃគំនិតមិនដាច់ស្រេច ដែលអ្នកមិនចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងលើការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ក៏មិនធុញទ្រាន់ខ្លាំងនឹងការជឿព្រះដែរ ឱ្យទៅជាសភាពដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់និងការធ្វើជាមនុស្សស្មោះត្រង់ គឺជារឿងល្អ ហើយអ្នកនឹងមានចំណាប់អារម្មណ៍ក្នុងការធ្វើជាមនុស្សស្មោះត្រង់ ព្រមទាំងមានអារម្មណ៍ថា ការរស់នៅតាមរបៀបនេះ គឺមានន័យ និងមានការទំនុកបម្រុង។ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍បន្ទាបខ្លួន ស្ងប់ចិត្ត និងមានសេចក្ដីអំណរនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក។ សភាពរបស់អ្នកនឹងប្រែជាបែបនេះ។ នោះគឺជាលទ្ធផលដែលបានមកពីការលះបង់គោលបំណងផ្ទាល់ខ្លួន ផលប្រយោជន៍ និងបំណងប្រាថ្នាអាត្មានិយមចោល។ លទ្ធផលគឺបែបនោះឯង។ លទ្ធផលនេះមួយចំណែកបានមកពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរបស់មនុស្ស ហើយមួយចំណែកទៀត គឺបានមកពីកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមិនបំពេញកិច្ចការដោយគ្មានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរបស់មនុស្សឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «មនុស្សម្នាក់អាចទទួលបានសេរីភាព និងការដោះលែងបាន ដរាបណាគេលះចោលនូវនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨១

តើអ្នករាល់គ្នាដឹងអ្វីខ្លះអំពីការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យ? សារជាតិនៃការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យ និងការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថគឺខុសគ្នា ឯការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងការអនុវត្តក៏ខុសគ្នាដែរ ពោលគឺពួកវាមានសារជាតិខុសគ្នា។ មនុស្សភាគច្រើនផ្ដោតការយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសទៅលើឥរិយាបថនៅក្នុងជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះជាម្ចាស់ ជាហេតុធ្វើឱ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរមួយចំនួននៅក្នុងឥរិយាបថរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់ពីពួកគេចាប់ផ្ដើមជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេឈប់ជក់បារី និងឈប់ផឹកស្រា ហើយពួកគេលែងប្រកួតប្រជែងជាមួយអ្នកដទៃទៀតហើយ ដោយចង់ហ្វឹកហាត់ភាពអត់ធ្មត់វិញ នៅពេលដែលពួកគេជួបការបាត់បង់។ ពួកគេទទួលបានការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថមួយចំនួន។ មនុស្សមួយចំនួនមានអារម្មណ៍ថា នៅពេលដែលពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេយល់ពីសេចក្តីពិត តាមរយៈការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេបានដកពិសោធន៍នូវកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយពួកគេមានភាពរីករាយដ៏ពិតប្រាកដនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន ដោយធ្វើឱ្យពួកគេមានចិត្តក្លៀវក្លាជាពិសេស ហើយគ្មានអ្វីមួយដែលពួកគេមិនអាចលះបង់ចោល ឬរងទុក្ខបានឡើយ។ ទោះយ៉ាងណា បន្ទាប់ពីបានជឿអស់រយៈពេលប្រាំបី ដប់ ឬអាចដល់ម្ភៃ ឬសាមសិបឆ្នាំ ដោយសារតែគ្មានការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ចុងក្រោយពួកគេក៏ត្រលប់ទៅផ្លូវចាស់វិញដដែល។ ភាពក្រអឺតក្រទម និងភាពកោងកាចរបស់ពួកគេកាន់តែលេចធ្លោ ពួកគេចាប់ផ្ដើមប្រកួតប្រជែងដើម្បីអំណាច និងប្រាក់ចំណេញ ពួកគេលោភលន់ប្រាក់របស់ក្រុមជំនុំ ពួកគេច្រណែនអ្នកដែលទាញប្រយោជន៍ពីដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេក្លាយជាជនបញ្ញើក្អែក និងជាជនថោកទាបនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកខ្លះថែមទាំងត្រូវបានលាតត្រដាង និងផាត់ចោលថាជាអ្នកដឹកនាំក្លែងក្លាយ និងពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទទៀតផង។ ហើយតើការពិតទាំងនេះបញ្ជាក់ពីអ្វីខ្លះ? ការផ្លាស់ប្ដូរតែឥរិយាបថគឺមិនមាននិរន្តរភាពទេ ប្រសិនបើមិនមានការប្រែប្រួលក្នុងនិស្ស័យនៃជីវិតរបស់មនុស្សទេ នោះមិនយូរមិនឆាប់ ពួកគេនឹងបង្ហាញពណ៌សម្បុរពិតរបស់ខ្លួនមិនខាន។ នេះដោយសារតែប្រភពនៃការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថរបស់ពួកគេ គឺជាសេចក្ដីក្លៀវក្លា ហើយគួបផ្សំនឹងកិច្ចការមួយចំនួនដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅពេលនោះ វាងាយស្រួលនឹងឱ្យពួកគេក្លាយជាក្លៀវក្លា ឬបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសបណ្តោះអាសន្នណាស់។ ដូចដែលអ្នកមិនជឿនិយាយថា «ការធ្វើអំពើល្អមួយពេលគឺងាយស្រួលទេ អ្វីដែលពិបាកគឺការធ្វើអំពីល្អពេញមួយជីវិត»។ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សគ្មានសមត្ថភាពធ្វើអំពើល្អពេញមួយជីវិតរបស់ខ្លួន? ពីព្រោះដោយធម្មជាតិ មនុស្សមានភាពអាក្រក់ អាត្មានិយម និងពុករលួយ។ ឥរិយាបថរបស់មនុស្សត្រូវបានដឹកនាំដោយធម្មជាតិរបស់ពួកគេ ធម្មជាតិបែបណា ឥរិយាបថបែបនោះ ហើយមានតែអ្វីៗដែលត្រូវបានបើកសម្ដែងដោយឯកឯងទេទើបតំណាងឱ្យនិស្ស័យរបស់មនុស្ស។ អ្វីដែលក្លែងក្លាយមិនអាចស្ថិតស្ថេរបាននោះទេ។ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការសង្គ្រោះមនុស្ស វាមិនមែនដើម្បីលម្អមនុស្សដែលមានឥរិយាបថល្អនោះទេ ព្រោះគោលបំណងនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺដើម្បីបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យរបស់មនុស្ស ដើម្បីធ្វើឱ្យពួកគេកើតឡើងវិញទៅជាមនុស្សថ្មី។ ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការជំនុំជម្រះ ការវាយផ្ចាល ការល្បងល និងការបន្សុទ្ធមនុស្ស សុទ្ធតែដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់ពួកគេ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចសម្រេចបាននូវការចុះចូល និងភក្ដីភាពទាំងស្រុងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងបែរមកថ្វាយបង្គំទ្រង់ជាធម្មតា។ នេះគឺជាគោលបំណងនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការប្រព្រឹត្តល្អមិនដូចការចុះចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទេ កុំថាឡើយដល់ទៅស្មើនឹងការចុះសម្រុងជាមួយព្រះគ្រីស្ទនោះ។ ការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថគឺផ្អែកលើគោលលទ្ធិ និងកើតចេញពីភាពក្លៀវក្លា វាមិនផ្អែកលើការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ច្បាស់ ឬលើសេចក្ដីពិតទេ កុំថាឡើយដល់ទៅផ្អែកលើការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះ។ ទោះបីពេលខ្លះ ទង្វើមួយចំនួនដែលមនុស្សធ្វើ ត្រូវបានបំភ្លឺ ឬដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏ដោយ ក៏នោះមិនមែនជាការបង្ហាញចេញពីជីវិតរបស់ពួកគេដែរ។ ពួកគេមិនទាន់បានចូលក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតនៅឡើយទេ ហើយនិស្ស័យនៃជីវិតរបស់ពួកគេទៀតសោត ក៏មិនបានផ្លាស់ប្ដូរនោះដែរ។ មិនថាឥរិយាបថរបស់មនុស្សល្អយ៉ាងណានោះទេ វាមិនបញ្ជាក់ថា ពួកគេបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ ឬថាពួកគេអនុវត្តសេចក្ដីពិតនោះទេ។ ការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថ មិនតំណាងឱ្យការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យជីវិតទេ ហើយការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនេះ ក៏មិនអាចរាប់ថាជាការបង្ហាញចេញពីជីវិតរបស់មនុស្សនោះដែរ។

(ដកស្រង់ពី «ផ្នែកទី៣» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨២

ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់មានឥរិយាបថល្អច្រើន វាមិនមានន័យថា ពួកគេមានតថភាពនៃសេចក្តីពិតនោះទេ។ មានតែតាមរយៈការអនុវត្តសេចក្តីពិត និងការប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍ប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកអាចមានតថភាពនៃសេចក្តីពិត។ មានតែតាមរយៈការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីការអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកមានតថភាពនៃសេចក្តីពិត។ មនុស្សមួយចំនួនមានសេចក្តីរំភើប អាចនិយាយគោលលទ្ធិ គោរពតាមច្បាប់វិន័យ និងធ្វើអំពើល្អជាច្រើន ប៉ុន្តែអ្វីដែលអាចនិយាយបានអំពីពួកគេនោះគឺថា ពួកគេមានភាពជាមនុស្សបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកដែលអាចនិយាយគោលលទ្ធិ និងតែងតែធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យ មិនប្រាកដថាអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតបានឡើយ។ ទោះបីអ្វីដែលពួកគេនិយាយនោះត្រឹមត្រូវ និងស្ដាប់ទៅដូចជាមិនមានបញ្ហាក៏ដោយ ក៏ពួកគេគ្មានអ្វីនិយាយឡើយនៅក្នុងរឿងរ៉ាវទាក់ទងនឹងសារជាតិនៃសេចក្តីពិតដែរ។ ហេតុនេះ មិនថាបុគ្គលម្នាក់អាចនិយាយគោលលទ្ធិបានច្រើនកម្រិតណា នេះមិនមានន័យថា ពួកគេយល់សេចក្តីពិតទេ ហើយមិនថាពួកគេយល់ពីគោលលទ្ធិច្រើនកម្រិតណាឡើយ ពួកគេមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាណាមួយបានទេ។ ទ្រឹស្ដីវិទូខាងសាសនា សុទ្ធតែអាចពន្យល់ពីព្រះគម្ពីរបាន ប៉ុន្តែចុងក្រោយ ពួកគេគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែបរាជ័យ ដោយសារតែពួកគេមិនទទួលយកសេចក្តីពិតទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្ដែងចេញ។ មនុស្សដែលមានបទពិសោធន៍នៃការផ្លាស់ប្ដូរខាងឯនិស្ស័យរបស់ខ្លួន គឺខុសគេ។ ពួកគេបានយល់ពីសេចក្ដីពិត ពួកគេចេះពិចារណាលើបញ្ហាទាំងអស់ ពួកគេដឹងពីរបៀបប្រព្រឹត្តស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ របៀបប្រព្រឹត្តស្របតាមគោលការណ៍នៃសេចក្ដីពិត និងរបៀបប្រព្រឹត្តដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេយល់ពីធម្មជាតិនៃសេចក្ដីពុករលួយដែលពួកគេបង្ហាញចេញមក។ នៅពេលដែលគំនិត និងសញ្ញាណរបស់ពួកគេត្រូវបានបើកសម្ដែង ពួកគេអាចពិចារណា ហើយលះបង់សាច់ឈាម។ នេះហើយជារបៀបដែលការផ្លាស់ប្ដូរខាងឯនិស្ស័យត្រូវបានសម្ដែងចេញ។ ការបង្ហាញចេញអំពីមនុស្សដែលបានឆ្លងកាត់ការផ្លាស់ប្ដូរខាងនិស្ស័យ គឺពួកគេបានយល់យ៉ាងច្បាស់ពីសេចក្ដីពិត ហើយនៅពេលដែលអនុវត្តកិច្ចការអ្វីៗ ពួកគេយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្តដោយភាពត្រឹមត្រូវ ហើយពួកគេមិនបង្ហាញចេញនូវភាពពុករលួយជាញឹកញាប់នោះទេ។ ជាទូទៅ អស់អ្នកដែលនិស្ស័យរបស់ខ្លួនបានបំផ្លាស់បំប្រែ តែងមានហេតុផល និងការពិចារណាជាពិសេស ហើយដោយសារការយល់ដឹងរបស់ពួកគេអំពីសេចក្ដីពិត ពួកគេមិនបង្ហាញឱ្យឃើញច្រើនអំពីការរាប់ខ្លួនឯងជាសុចរិត ឬក៏ភាពក្រអឺតក្រទមនោះទេ។ ពួកគេអាចមើលធ្លុះ និងដឹងយ៉ាងច្រើនអំពីសេចក្ដីពុករលួយដែលបានបើកសម្ដែងឱ្យឃើញនៅក្នុងពួកគេ ដូច្នេះពួកគេមិនឱ្យតម្លៃលើភាពក្រអឺតក្រទមទេ។ ពួកគេអាចមានការយល់ដឹងមួយ ដែលអាចវាស់វែងបានអំពីអ្វីដែលជាកន្លែងរបស់មនុស្ស របៀបបញ្ចេញឥរិយាបថសមរម្យ របៀបយកចិត្តទុកដាក់បំពេញភារកិច្ច អ្វីដែលត្រូវនិយាយ និងអ្វីមិនត្រូវនិយាយ ព្រមទាំងអ្វីដែលត្រូវនិយាយ និងធ្វើចំពោះមនុស្សណាខ្លះ។ ដូច្នេះមនុស្សដែលនិស្ស័យរបស់ខ្លួនបានផ្លាស់ប្ដូរពិតជាមនុស្សដែលមានហេតុផល ហើយមានតែមនុស្សបែបនេះទេទើបពិតជាសម្ដែងចេញនូវលក្ខណៈជាមនុស្ស។ ដោយព្រោះពួកគេយល់សេចក្ដីពិត ពួកគេអាចនិយាយ និងមើលឃើញអ្វីៗស្របតាមសេចក្ដីពិត ហើយពួកគេមានគោលការណ៍នៅក្នុងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេធ្វើ។ ពួកគេមិនស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលរបស់អ្នកណាម្នាក់ បញ្ហា ឬក៏កិច្ចការអ្វីមួយឡើយ ហើយពួកគេមានទស្សនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងអាចលើកកម្ពស់គោលការណ៍នៃសេចក្ដីពិតទៀតផង។ និស្ស័យរបស់ពួកគេពិតជាមានស្ថិរភាព ពួកគេមិនងាយផ្លាស់ប្ដូរចិត្តនោះទេ ហើយមិនថាពួកគេស្ថិតនៅក្នុងកាលៈទេសៈបែបណាក៏ដោយ ក៏ពួកគេយល់ពីរបៀបបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនឱ្យបានសមរម្យ និងរបៀបបញ្ចេញឥរិយាបថតាមការសព្វព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ អស់អ្នកដែលនិស្ស័យរបស់ខ្លួនបានផ្លាស់ប្ដូរពិតប្រាកដ មិនផ្ដោតលើអ្វីដែលត្រូវធ្វើដើម្បីឱ្យខ្លួនឯងមើលទៅល្អនៅលើកម្រិតមួយដ៏អស្ចារ្យនោះទេ តែពួកគេបានទទួលនូវភាពច្បាស់លាស់ខាងក្នុង អំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះហើយ បើមើលពីខាងក្រៅពួកគេមើលទៅហាក់ដូចជាមិនសូវសាទរ ឬបានធ្វើអ្វីដែលអស្ចារ្យនោះទេ ប៉ុន្ដែអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេធ្វើ សុទ្ធតែមានអត្ថន័យ មានតម្លៃ និងផ្ដល់លទ្ធផលជាក់ស្ដែង។ អស់អ្នកដែលនិស្ស័យរបស់ខ្លួនបានផ្លាស់ប្ដូរ ប្រាកដជាមានតថភាពនៃសេចក្ដីពិតជាច្រើន ហើយការនេះអាចបញ្ជាក់បានតាមរយៈទស្សនរបស់ពួកគេទៅលើកិច្ចការ និងសកម្មភាពសំខាន់ៗរបស់ពួកគេ។ អស់អ្នកដែលមិនបានទទួលសេចក្ដីពិត មិនសម្រេចបាននូវការផ្លាស់ប្ដូរណាមួយខាងឯនិស្ស័យជីវិតឡើយ។ តើការសម្រេចបានការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យ ជាអ្វីឱ្យប្រាកដទៅ? មនុស្សត្រូវបានសាតាំងធ្វើឱ្យពុករលួយយ៉ាងខ្លាំង ពួកគេគ្រប់គ្នាទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេសុទ្ធតែមានធម្មជាតិទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់សង្រ្គោះមនុស្ស ដោយផ្លាស់ប្រែអស់អ្នកដែលមានធម្មជាតិទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងអ្នកដែលអាចទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ឱ្យក្លាយជាអ្នកដែលអាចស្ដាប់បង្គាប់ និងកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់។ នេះហើយជាអត្ថន័យនៃការក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ ដែលមាននិស្ស័យផ្លាស់ប្ដូរ។ មិនថាបុគ្គលម្នាក់ពុករលួយបែបណា ឬពួកគេមាននិស្ស័យពុករលួយច្រើនយ៉ាងណាទេ ដរាបណាពួកគេអាចទទួលយកសេចក្តីពិត ទទួលយកការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលពីព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងអាចទទួលយកការល្បងល និងការបន្សុទ្ធផ្សេងៗបាន នោះពួកគេនឹងមានការយល់ដឹងដ៏ពិតប្រាកដអំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយទន្ទឹមគ្នានោះ ពួកគេនឹងអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីធម្មជាតិ និងសារជាតិរបស់ពួកគេផ្ទាល់។ នៅពេលដែលពួកគេស្គាល់ខ្លួនឯងយ៉ាងពិតប្រាកដ ពួកគេនឹងអាចស្អប់ខ្លួនឯង និងស្អប់សាតាំង ពួកគេនឹងព្រមបោះបង់សាតាំង និងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ នៅពេលដែលមនុស្សមានការតាំងចិត្តបែបនេះ នោះពួកគេអាចដេញតាមសេចក្តីពិតបាន។ ប្រសិនបើមនុស្សមានចំណេះដឹងពិតប្រាកដអំពីព្រះជាម្ចាស់ បើនិស្ស័យបែបសាតាំងរបស់ពួកគេ ត្រូវបានបន្សុទ្ធ ហើយព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ចាក់ឫសនៅក្នុងពួកគេ និងបានក្លាយជាជីវិតរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងជាមូលដ្ឋាននៃអត្ថិភាពរបស់ពួកគេ បើពួកគេរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុង និងបានក្លាយទៅជាមនុស្សថ្មី ពេលនោះ ទើបរាប់ថាជាការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យជីវិតរបស់ពួកគេ។ ការបំផ្លាស់ប្ដូរខាងឯនិស្ស័យមិនមែនមានន័យថាមានភាពជាមនុស្សពេញវ័យ និងបរិបូរនោះដែរ ក៏មិនមែនមានន័យថានិស្ស័យខាងក្រៅរបស់មនុស្សមានភាពស្លូតបូតជាងមុន ហើយថាពួកគេធ្លាប់ក្រអឺតក្រទម ប៉ុន្ដែឥលូវនេះអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយសមហេតុផល ឬថាពួកគេមិនធ្លាប់ស្ដាប់អ្នកណាម្នាក់ ប៉ុន្ដែឥលូវនេះអាចស្ដាប់អ្នកដទៃនោះទេ។ ការផ្លាស់ប្ដូរផ្នែកខាងក្រៅទាំងអស់នេះ មិនអាចនិយាយបានថាជាការបំផ្លាស់បំប្រែខាងឯនិស្ស័យនោះទេ។ ប្រាកដណាស់ ការបំផ្លាស់បំប្រែខាងឯនិស្ស័យពិតជារាប់បញ្ចូលទាំងការសម្ដែងចេញបែបនេះ ប៉ុន្ដែគ្រឿងផ្សំដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺផ្នែកខាងក្នុង ដែលជីវិតរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរ។ ការនេះគឺដោយសារតែព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្តីពិតបានចាក់ឫសនៅក្នុងពួកគេ គ្រប់គ្រងនៅក្នុងពួកគេទាំងស្រុង និងបានក្លាយជាជីវិតរបស់ពួកគេ។ ទស្សនៈយល់ឃើញរបស់ពួកគេ ក៏បានផ្លាស់ប្ដូរផងដែរ។ ពួកគេអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីអ្វីដែលកំពុងតែកើតឡើងនៅក្នុងពិភពលោក និងជាមួយមនុស្សជាតិ របៀបដែលសាតាំងធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិពុករលួយ របៀបដែលនាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហមទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងសារជាតិរបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម។ ពួកគេអាចស្អប់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម និងសាតាំងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន ហើយពួកគេអាចបែរទៅរក និងដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ នេះមានន័យថា និស្ស័យនៃជីវិតរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានទទួលយកពួកគេ។ ការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យជីវិត គឺជាការផ្លាស់ប្ដូរសំខាន់ ក្នុងពេលដែលការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងឥរិយាបថ គឺរាក់កំផែល។ មានតែអស់អ្នកដែលសម្រេចបានការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យនៃជីវិតប៉ុណ្ណោះ ទើបជាអ្នកដែលទទួលបានសេចក្តីពិត ហើយមានតែពួកគេប៉ុណ្ណោះ ទើបព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក។

(ដកស្រង់ពី «ផ្នែកទី៣» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨៣

ការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យរបស់មនុស្សម្នាក់មិនមែនជាការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថ ហើយក៏មិនមែនជាការផ្លាស់ប្ដូរក្លែងក្លាយខាងក្រៅ ឬការកែប្រែបណ្ដោះអាសន្នដែលធ្វើឡើងដោយការខំប្រឹងនោះដែរ។ មិនថាការផ្លាស់ប្តូរទាំងនេះល្អប៉ុនណានោះទេ វាមិនអាចជំនួសការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងនិស្ស័យនៃជីវិតបានទេ ដោយសារការផ្លាស់ប្តូរសម្បកខាងក្រៅអាចសម្រេចបានតាមរយៈការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់មនុស្ស ប៉ុន្តែការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងនិស្ស័យនៃជីវិត មិនអាចសម្រេចបាន តាមរយៈការប្រឹងប្រែងរបស់មនុស្សនោះឡើយ។ ការទទួលបានបទពិសោធន៍នៃការជំនុំជម្រះ ការវាយផ្ចាល ការល្បងល និងការបន្សុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺតម្រូវឱ្យមានដើម្បីសម្រេចបាននូវការនេះ ព្រមទាំងភាពល្អឥតខ្ចោះនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ទោះបីជាមនុស្សដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញឥរិយាបថល្អខ្លះៗក៏ដោយ ក៏គ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេពិតជាស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ ស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ពិតប្រាកដ ឬអាចធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ? នោះព្រោះតែការនេះទាមទារឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរក្នុងនិស្ស័យជីវិត ហើយការផ្លាស់ប្តូរត្រឹមឥរិយាបថ គឺនៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ។ ការផ្លាស់ប្តូរនិស្ស័យមានន័យថា អ្នករាល់គ្នាមានចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍នៃសេចក្តីពិត ហើយសេចក្តីពិតបានក្លាយជាជីវិតរបស់អ្នក ដែលវាអាចដឹកនាំអ្នក និងត្រួតត្រាជីវិតរបស់អ្នក និងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងអំពីអ្នក។ នេះគឺជាការផ្លាស់ប្តូរក្នុងនិស្ស័យនៃជីវិតរបស់អ្នក។ មានតែមនុស្សដែលមានសេចក្ដីពិតជាជីវិតប៉ុណ្ណោះ ទើបជាមនុស្សដែលបានបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យរបស់ខ្លួន។ កាលពីមុន ប្រហែលជាមានសេចក្តីពិតមួយចំនួនដែលអ្នកមិនអាចអនុវត្តបាន នៅពេលអ្នកយល់ពីវា ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ អ្នកអាចអនុវត្តផ្នែកណាមួយក៏បាននៃសេចក្តីពិតដែលអ្នកយល់ដោយគ្មានឧបសគ្គ ឬការលំបាកឡើយ។ នៅពេលអ្នកអនុវត្តសេចក្តីពិត អ្នកមានអារម្មណ៍ពេញដោយសេចក្តីសុខសាន្ត និងភាពរីករាយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកមិនអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតវិញ អ្នកមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ហើយមានការរំខានដល់មនសិការ។ អ្នករាល់គ្នាដែលអាចអនុវត្តសេចក្ដីពិតក្នុងរឿងគ្រប់យ៉ាង រស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមានមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការរស់នៅ។ នេះមានន័យថា និស្ស័យរបស់អ្នកបានផ្លាស់ប្តូរ។ ឥឡូវនេះ អ្នកអាចបោះបង់ចោលនូវសញ្ញាណ និងការស្រមើស្រមៃរបស់អ្នកបានយ៉ាងងាយស្រួល បោះបង់ចោលនូវចំណូលចិត្ត និងការដេញតាមខាងសាច់ឈាមរបស់អ្នក ព្រមទាំងអ្វីៗដែលអ្នកមិនអាចបោះបង់ចោលបានកាលពីមុន។ អ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ គឺល្អយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយការអនុវត្តសេចក្ដីពិតគឺជារឿងល្អបំផុតដែលត្រូវធ្វើ។ នេះមានន័យថានិស្ស័យរបស់អ្នកបានផ្លាស់ប្តូរ។ ស្តាប់ទៅការផ្លាស់ប្តូរនិស្ស័យគឺសាមញ្ញណាស់ ប៉ុន្តែតាមពិត វាជាដំណើរការមួយដែលពាក់ព័ន្ធនឹងបទពិសោធជាច្រើន។ អំឡុងពេលនេះ មនុស្សត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន ត្រូវតែលត់ដំខ្លួន លះបង់សាច់ឈាម ពួកគេក៏ត្រូវរងការជំនុំជម្រះ វាយផ្ចាល លួសកាត់ ត្រូវបានដោះស្រាយជាមួយ ល្បងល និងបន្សុទ្ធ ហើយពួកគេក៏ត្រូវឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍បរាជ័យ ការធ្លាក់ចុះ ការពុះពារក្នុងចិត្ត និងការរងទុក្ខនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ មានតែបន្ទាប់ពីបទពិសោធន៍ទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ ទើបមនុស្សអាចមានការយល់ដឹងខ្លះអំពីធម្មជាតិផ្ទាល់របស់ពួកគេ ប៉ុន្តែការយល់ដឹងខ្លះមិនបង្កើតការផ្លាស់ប្តូរពេញលេញភ្លាមៗនោះទេ។ ពួកគេត្រូវឆ្លងកាត់បទពិសោធដ៏យូរមួយ មុននឹងទីបំផុត ពួកគេអាចកម្ចាត់ចោលនូវនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្លួនបានបន្តិចម្តងៗ។ នេះជាមូលហេតុដែលត្រូវចំណាយពេលមួយជីវិតដើម្បីផ្លាស់ប្តូរនិស្ស័យរបស់បុគ្គលម្នាក់។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើអ្នកបើកបង្ហាញសេចក្តីពុករលួយនៅក្នុងរឿងមួយ តើអ្នកអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតភ្លាមៗបានទេ នៅពេលដែលអ្នកដឹងពីវានោះ? អ្នកមិនអាចធ្វើវាបានទេ។ នៅដំណាក់កាលនៃការយល់ដឹងនេះ អ្នកផ្សេងទៀតលួសកាត់ និងដោះស្រាយជាមួយអ្នក ហើយបន្ទាប់មកមជ្ឈដ្ឋានរបស់អ្នកបង្ខិតបង្ខំអ្នកឱ្យធ្វើសកម្មភាពតាមគោលការណ៍នានានៃសេចក្ដីពិត។ ជួនកាល អ្នកនៅតែមិនផ្សះផ្សាចំពោះការធ្វើបែបនេះ ហើយអ្នកគិតក្នុងចិត្តថា «តើខ្ញុំត្រូវធ្វើបែបនេះឬ? ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនអាចធ្វើតាមរបៀបដែលខ្ញុំចង់បាន? ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំតែងតែត្រូវបានតម្រូវឱ្យអនុវត្តសេចក្ដីពិត? ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើការនេះឡើយ ខ្ញុំនឿយណាយនឹងវាហើយ!» ការមានបទពិសោធពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់តម្រូវឱ្យឆ្លងកាត់នូវដំណើរការដូចខាងក្រោម៖ ចាប់តាំងពីការស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការអនុវត្តសេចក្ដីពិត រហូតដល់អនុវត្តសេចក្ដីពិតដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត ចាប់តាំងពីមានភាពអវិជ្ជមាននិងភាពកម្សោយ រហូតដល់មានកម្លាំង និងមានសមត្ថភាពបោះបង់សាច់ឈាមចោលបាន។ នៅពេលមនុស្សទៅដល់ចំណុចជាក់លាក់មួយនៃបទពិសោធន៍ ហើយបន្ទាប់មកឆ្លងកាត់ការល្បងល ការបន្សុទ្ធមួយចំនួន ហើយចុងក្រោយ ចាប់ផ្ដើមយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្ដីពិតមួយចំនួន នោះពួកគេនឹងសប្បាយចិត្តបន្តិច ហើយចង់ប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍នៃសេចក្ដីពិត។ ដើមដំបូង មនុស្សមានការស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការអនុវត្តសេចក្ដីពិត។ ចូរយកការបំពេញភារកិច្ចរបស់មនុស្សដ៏ស្មោះស្ម័គ្រភក្តីជាឧទាហរណ៍ចុះ៖ អ្នកមានការយល់ដឹងខ្លះៗអំពីការបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក និងស្មោះស្ម័គ្រភក្តីចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកក៏មានការយល់ដឹងខ្លះអំពីសេចក្ដីពិតដែរ ប៉ុន្តែតើពេលណាទើបអ្នកអាចលះបង់ខ្លួនដល់ព្រះជាម្ចាស់បានពេញលេញ? តើនៅពេលណាទើបអ្នកអាចបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នកទាំងចិត្តទាំងកាយបាន? នេះនឹងតម្រូវឱ្យមានដំណើរការមួយ។ នៅក្នុងដំណើរការនេះ អ្នកអាចទទួលរងនូវទុក្ខលំបាកជាច្រើន។ អ្នកខ្លះអាចនឹងដោះស្រាយជាមួយអ្នក ហើយអ្នកខ្លះទៀតអាចនឹងរិះគន់អ្នក។ ភ្នែករបស់មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងតាមមើលអ្នក តាមពិនិត្យពិច័យអ្នក ហើយមានតែពេលនោះទេ ទើបអ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមដឹងថា អ្នកកំពុងធ្វើខុស និងដឹងថា អ្នកជាបុគ្គលម្នាក់ដែលធ្វើមិនបានល្អ និងដឹងទៀតថា កង្វះការលះបង់នៅក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក គឺជារឿងដែលមិនអាចទទួលយកបាន ហើយអ្នកមិនត្រូវធ្វេសប្រហែស ឬគ្រាន់តែធ្វើបែបបង្គ្រប់កិច្ចឡើយ! ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបំភ្លឺអ្នកពីខាងក្នុង ហើយស្ដីបន្ទោសអ្នកនៅពេលអ្នកធ្វើខុស។ នៅក្នុងដំណើរការនេះ អ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមយល់ដឹងរឿងមួយចំនួនអំពីខ្លួនឯង ហើយអ្នកនឹងដឹងថា អ្នកមានភាពមិនបរិសុទ្ធច្រើនពេក មានចេតនាផ្ទាល់ខ្លួនជាច្រើន និងមានសេចក្ដីប្រាថ្នាហួសប្រមាណ ច្រើនពេកក្រៃនៅពេលបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក។ នៅពេលអ្នកបានយល់ពីសារជាតិនៃរឿងទាំងនេះ ប្រសិនបើអ្នកអាចអធិស្ឋាននៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ និងមានការប្រែចិត្តពិតប្រាកដ នោះអ្នកអាចត្រូវបានបន្សុទ្ធចេញពីសេចក្តីពុករលួយទាំងនោះ។ តាមបែបនេះ ប្រសិនបើអ្នកស្វះស្វែងរកសេចក្ដីពិតជារឿយៗដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាជាក់ស្ដែងរបស់អ្នកផ្ទាល់ នោះអ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមដាក់ជើងដើរលើមាគ៌ាដ៏ត្រឹមត្រូវនៃសេចក្ដីជំនឿ។ អ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមមានបទពិសោធជីវិតពិត ហើយនិស្ស័យពុករលួយរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានបន្សុទ្ធជាបន្តបន្ទាប់។ កាលណានិស្ស័យពុករលួយរបស់អ្នក ត្រូវបានបន្សុទ្ធកាន់តែច្រើន នោះនិស្ស័យជីវិតរបស់អ្នក ក៏នឹងផ្លាស់ប្រែកាន់តែច្រើនផងដែរ។

ឥឡូវនេះ ទោះបីមានមនុស្សជាច្រើនកំពុងបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏តាមសារជាតិ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេឱ្យតែរួចពីដៃនោះ? តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលអាចទទួលយកសេចក្ដីពិត ហើយបំពេញភារកិច្ចតាមគោលការណ៍នៃសេចក្ដីពិតបាន? តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេតាមសេចក្តីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់បន្ទាប់ពីនិស្ស័យរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្តូរ? តាមរយៈការពិនិត្យមើលរឿងទាំងនេះបន្ថែមទៀត អ្នកនឹងអាចដឹងថា តើអ្នកពិតជាឈានដល់បទដ្ឋានក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក ហើយអ្នកក៏នឹងអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ថាតើនិស្ស័យរបស់អ្នកបានផ្លាស់ប្តូរដែរឬទេ។ ការសម្រេចបាននូវការបំផ្លាស់បំប្រែខាងនិស្ស័យរបស់បុគ្គលម្នាក់ មិនមែនជារឿងធម្មតាទេ វាមិនមែនមានន័យថាគ្រាន់តែមានការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថខ្លះៗ ការទទួលបានចំណេះដឹងខ្លះអំពីសេចក្ដីពិត អាចនិយាយបានបន្ដិចបន្ដួចអំពីបទពិសោធន៍របស់អ្នកណាម្នាក់ចំពោះទិដ្ឋភាពគ្រប់យ៉ាងនៃសេចក្ដីពិត ឬបានផ្លាស់ប្ដូរខ្លះៗ ឬប្រែក្លាយជាស្ដាប់បង្គាប់បន្ដិចបន្ដួចក្រោយពីត្រូវបានដាក់វិន័យនោះទេ។ ការទាំងនេះមិនបង្កើតឱ្យមានការបំផ្លាស់បំប្រែខាងឯនិស្ស័យនៅក្នុងជិវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់នោះទេ។ តើហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនិយាយបែបនេះ? ទោះបីជាអ្នកបានផ្លាស់ប្ដូរខ្លះក៏ដោយ ក៏អ្នកនៅតែមិនយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្តយ៉ាងពិតប្រាកដដែរ។ ប្រហែលជាដោយសារអ្នកស្ថិតនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានសមស្របមួយជាបណ្ដោះអាសន្ន និងស្ថានភាពមួយដែលអំណោយផល ឬក៏កាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នកបានបង្ខំអ្នក ទើបអ្នកបញ្ចេញអាកប្បកិរយាតាមរបៀបនេះ។ បន្ថែមលើនេះទៀត នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អ នៅពេលសភាពរបស់អ្នកធម្មតា ហើយនៅពេលអ្នកមានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះអ្នករាល់គ្នាអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតបាន។ ប៉ុន្តែឧបមាថា អ្នកកំពុងស្ថិតនៅក្នុងការល្បងល នៅពេលអ្នករងទុក្ខដូចយ៉ូបក្នុងពេលនៃការល្បងលរបស់អ្នក ឬថាអ្នកប្រឈមមុខនឹងការល្បងលដល់សេចក្ដីស្លាប់។ នៅពេលមានរឿងកើតឡើង តើអ្នកនឹងនៅតែអាចអនុវត្តសេចក្ដីពិត និងប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់ដែរឬទេ? តើអ្នកអាចនិយាយអ្វីដូចពេត្រុសបាននិយាយថា «ទោះជាខ្ញុំត្រូវស្លាប់បន្ទាប់ពីស្គាល់ទ្រង់ក៏ដោយ តើខ្ញុំអាចមិនរីករាយ និងមិនសប្បាយម្តេចនឹងកើតទៅ?» តើពេត្រុសបានផ្ដល់តម្លៃលើអ្វី? អ្វីដែលពេត្រុសឱ្យតម្លៃនោះ គឺការស្តាប់បង្គាប់ ហើយគាត់ចាត់ទុកការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ជារឿងដ៏សំខាន់បំផុត ដូច្នេះ គាត់អាចស្តាប់បង្គាប់រហូតដល់ស្លាប់។ ការបំផ្លាស់បំប្រែមិនមែនកើតឡើងក្នុងពេលតែមួយយប់នោះទេ តែវាត្រូវការបទពិសោធន៍ពេលមួយជីវិត ដើម្បីសម្រេចបាន។ ការយល់ដឹងអំពីសេចក្តីពិតហាក់ដូចជាងាយស្រួលជាងមុនបន្តិច ប៉ុន្តែការយកសេចក្តីពិតទៅអនុវត្តនៅក្នុងបរិបទផ្សេងៗ គឺមានការលំបាក។ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សតែងតែមានការលំបាកក្នុងការអនុវត្តតាមសេចក្តីពិត? តាមពិតទៅ ការលំបាកទាំងនេះសុទ្ធតែទាក់ទងដោយផ្ទាល់ទៅនឹងនិស្ស័យពុករលួយរបស់មនុស្ស ហើយវាសុទ្ធតែជាឧបសគ្គដែលកើតចេញពីនិស្ស័យពុករលួយ។ ហេតុដូចនេះ អ្នកត្រូវរងទុក្ខជាច្រើន និងបង់ថ្លៃ ដើម្បីអាចអនុវត្តសេចក្តីពិត។ ប្រសិនបើអ្នកគ្មាននិស្ស័យពុករលួយទេ នោះអ្នកនឹងមិនចាំបាច់រងទុក្ខ និងបង់ថ្លៃដើម្បីអនុវត្តសេចក្តីពិតឡើយ។ តើនេះមិនមែនជាការពិតដ៏ច្បាស់ក្រឡែតទេឬអី? ពេលខ្លះ វាមើលទៅហាក់ដូចជាអ្នកកំពុងយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្ត ប៉ុន្ដែតាមពិត ធម្មជាតិនៃសកម្មភាពរបស់អ្នកមិនបង្ហាញថាអ្នកកំពុងធ្វើដូច្នេះនោះទេ។ នៅក្នុងការដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សជាច្រើនអាចបោះបង់គ្រួសារ និងអាជីពរបស់ខ្លួន ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនបាន ដូច្នេះហើយពួកគេជឿថា ពួកគេកំពុងអនុវត្តសេចក្ដីពិត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេមិនអាចផ្ដល់ទីបន្ទាល់ពិតប្រាកដចេញពីបទពិសោធបានឡើយ។ តើត្រង់នេះមានន័យបែបណាឱ្យប្រាកដទៅ? បើវាស់វែងពួកគេតាមសញ្ញាណរបស់មនុស្ស មើលទៅពួកគេហាក់កំពុងអនុវត្តសេចក្តីពិតអ៊ីចឹង ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនទទួលស្គាល់អ្វីដែលពួកគេកំពុងតែធ្វើ ថាជាការអនុវត្តសេចក្ដីពិតឡើយ។ ប្រសិនបើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកធ្វើ មានកត្តាជំរុញផ្ទាល់ខ្លួនមួយនៅបង្កប់ពីក្រោយវា ហើយវាជាទង្វើក្លែងក្លាយ នោះអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះការងាកបែរចិត្តពីគោលការណ៍ ហើយមិនអាចត្រូវបាននិយាយថា កំពុងអនុវត្តសេចក្ដីពិតទេ នេះគឺគ្រាន់តែជាការប្រព្រឹត្តមួយប៉ុណ្ណោះ។ និយាយឱ្យចំទៅ ការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកបែបនេះ នឹងប្រហែលជាត្រូវព្រះជាម្ចាស់ថ្កោលទោស។ ព្រះអង្គនឹងមិនសរសើរ ឬនឹកចាំពីការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកទេ។ ដើម្បីបន្តពិនិត្យមើលរឿងនេះឱ្យដល់សារជាតិ និងឫសគល់របស់វា អ្នកគឺជាបុគ្គលម្នាក់ដែលធ្វើអាក្រក់ ហើយឥរិយាបថពីខាងក្រៅរបស់អ្នក គឺជាការទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ពីខាងក្រៅ អ្នកមិនមែនកំពុងបង្អាក់ ឬរំខានអ្វីមួយទេ ហើយអ្នកមិនបានធ្វើឱ្យខូចខាតពិតប្រាកដឡើយ។ វាហាក់ដូចជាសមទំនង និងសមហេតុផល ប៉ុន្តែនៅខាងក្នុងចិត្តវិញ វាបង្កប់នូវសារជាតិពិសពុល និងចេតនារបស់មនុស្ស ហើយសារជាតិរបស់វានោះ គឺជាសារជាតិធ្វើអាក្រក់ និងទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះហើយ អ្នកគួរតែកំណត់ថា តើមានការផ្លាស់ប្ដូរខាងឯនិស្ស័យរបស់អ្នក ហើយថាអ្នកកំពុងយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្តដោយប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអនុវត្តដោយសំលឹងមើលគោលបំណងដែលនៅពីក្រោយសកម្មភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។ វាមិនអាស្រ័យលើថាតើទង្វើរបស់អ្នកស្របតាមការស្រមើស្រមៃ និងគំនិតរបស់មនុស្ស ឬថាតើសកម្មភាពទាំងនោះសមនឹងរសជាតិរបស់អ្នកឬអត់នោះទេ រឿងទាំងនេះមិនសំខាន់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាអាស្រ័យលើព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា អ្វីដែលអ្នកកំពុងធ្វើស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ឬអត់ ឬតើសកម្មភាពរបស់អ្នកមានសេចក្ដីពិត ហើយថាសកម្មភាពទាំងនោះឆ្លើយតបនឹងសេចក្ដីតម្រូវ ព្រមទាំងបទដ្ឋានរបស់ទ្រង់ឬអត់។ មានតែការវាស់ស្ទង់ខ្លួនអ្នកជាមួយនឹងសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទើបត្រឹមត្រូវ។ ការបំផ្លាស់បំប្រែខាងឯនិស្ស័យ និងការយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្ត មិនមែនធម្មតា និងងាយស្រួលដូចមនុស្សស្រមើស្រមៃនោះទេ។ តើពេលនេះអ្នករាល់គ្នាយល់ពីការនេះឬទេ? តើអ្នកមានបទពិសោធន៍ជាមួយការនេះឬទេ? នៅពេលដែលនិយាយអំពីសារជាតិនៃបញ្ហា អ្នករាល់គ្នាប្រហែលជាមិនយល់នោះទេ ព្រោះច្រកចូលរបស់អ្នករាល់គ្នារាក់កំផែលពេក។ អ្នករាល់គ្នារត់ពេញមួយថ្ងៃ តាំងពីព្រលឹមរហូតដល់ព្រលប់ ក្រោកពីព្រលឹម ហើយចូលដេកយឺត ប៉ុន្ដែអ្នកមិនសម្រេចបាននូវការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនអាចយល់ថា ការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យជាអ្វីនោះឡើយ។ នេះមានន័យថាច្រកចូលរបស់អ្នករាក់កំផែលពេកហើយ មិនអ៊ីចឹងទេឬ? មិនថាអ្នកបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់យូរប៉ុនណាទេ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចយល់ពីសារជាតិ និងរឿងរ៉ាវស៊ីជម្រៅទាក់ទងនឹងការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យឡើយ។ តើអាចនិយាយបានថា និស្ស័យរបស់អ្នកបានផ្លាស់ប្ដូរដែរឬទេ? តើធ្វើដូចម្ដេចទើបអ្នកដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់លើកសរសើរអ្នកឬអត់? យ៉ាងហោចណាស់ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដឹងច្បាស់ទាក់ទងនឹងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកធ្វើ ហើយអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកំពុងតែដឹកនាំ និងបំភ្លឺអ្នក ព្រមទាំងកំពុងធ្វើការនៅក្នុងអ្នក នៅពេលអ្នកកំពុងបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក កំពុងធ្វើកិច្ចការណាមួយនៅក្នុងដំណាក់ព្រះជាម្ចាស់ ឬនៅក្នុងកិច្ចការទូទៅ។ ការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកនឹងស្របគ្នាជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនៅពេលអ្នកបានទទួលបទពិសោធន៍ដល់កម្រិតជាក់លាក់មួយ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា របៀបដែលអ្នកបានធ្វើកាលពីមុនគឺសមស្របពិតមែន។ ទោះយ៉ាងណា បន្ទាប់ពីទទួលបានបទពិសោធន៍មួយរយៈពេលមក ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា រឿងមួយចំនួនដែលអ្នកបានធ្វើកាលពីមុនមិនសមស្រប ហើយអ្នកមិនពេញចិត្តនឹងរឿងទាំងនោះ និងមានអារម្មណ៍ថា វាមិនស្របតាមសេចក្តីពិតទេ នោះហើយដែលបញ្ជាក់ថាអ្វីៗដែលអ្នកបានធ្វើ គឺបានប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ វាជាភស្ដុតាងដែលបញ្ជាក់ថាការបម្រើរបស់អ្នកគឺពោរពេញទៅដោយការបះបោរ ការទទឹងទាស់ និងការប្រព្រឹត្តតាមបែបមនុស្ស ហើយបញ្ជាក់ថាអ្នកបានបរាជ័យក្នុងការសម្រេចបានការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យ។

(ដកស្រង់ពី «អ្វីដែលគួរដឹងអំពីការបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យរបស់បុគ្គលម្នាក់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨៤

ចំពោះការវាស់ស្ទង់ថាតើមនុស្សអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ឬអត់ ចំណុចគន្លឹះសំខាន់ដែលត្រូវក្រលេកមើលនោះគឺមើលថា តើពួកគេមានបំណងចិត្តចង់បានអ្វីហួសប្រមាណពីព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ ហើយមើលថាតើពួកគេមាននូវកម្លាំងជំរុញលាក់កំបាំងដែរឬទេ។ ប្រសិនបើមនុស្សតែងតែធ្វើការទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់ វាបញ្ជាក់ថាពួកគេមិនស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ឡើយ។ អ្វីៗដែលបានកើតឡើងចំពោះអ្នក ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចទទួលវាពីព្រះជាម្ចាស់ មិនអាចស្វែងរកឃើញសេចក្ដីពិត គឺតែងតែនិយាយចេញពីមូលហេតុចង់បានរបស់ខ្លួន និងតែងតែមានអារម្មណ៍ថាមានតែខ្លួនឯងទេដែលត្រូវជានិច្ច ហើយថែមទាំងអាចមានការសង្ស័យថា ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិតនិងសុចរិត នោះអ្នកនឹងមានបញ្ហា។ មនុស្សបែបនេះមានការក្រអឺតក្រទម និងបះបោរទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សដែលតែងតែធ្វើការទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់ មិនអាចស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ដោយពិតប្រាកដឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់ នោះបញ្ជាក់ថាអ្នកកំពុងតែធ្វើការដាក់លក្ខខណ្ឌជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ដោយអ្នកកំពុងជ្រើសយកគំនិតរបស់ខ្លួន និងប្រព្រឹត្តតាមគំនិតរបស់ខ្លួន។ ត្រង់នេះ អ្នកបានក្បត់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកគ្មានការស្ដាប់បង្គាប់ឡើយ។ ការទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់គឺជារឿងលេលា។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាជឿថាទ្រង់ជាព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងមិនហ៊ានទាមទារពីព្រះអង្គឡើយ ហើយអ្នកក៏មិនមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការទាមទារពីទ្រង់ដែរ មិនថាទាំងនោះសមហេតុផល ឬអត់នោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមានសេចក្តីជំនឿពិតប្រាកដលើព្រះជាម្ចាស់ និងជឿថា ទ្រង់ជាព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅតែពីថ្វាយបង្គំនិងស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ឡើយ។ មនុស្សសព្វថ្ងៃនេះ មិនត្រឹមតែធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេថែមទាំងទូលសុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ធ្វើតាមបំណងរបស់ពួកគេថែមទៀតផង។ ពួកគេមិនត្រឹមតែជ្រើសរើសមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេថែមទាំងទូលសុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ស្តាប់បង្គាប់ពួកគេថែមទៀតផង។ តើនេះមិនមែនគ្មានហេតុផលទេឬអី? ដូច្នេះ ប្រសិនបើមនុស្សគ្មានជំនឿច្បាស់លាស់ គ្មានជំនឿជាគ្រឹះទេ នោះពួកគេមិនអាចទទួលបានការសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នៅពេលដែលមនុស្សអាចធ្វើការទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់តិចជាងមុន នោះសេចក្ដីជឿជាក់ពិតប្រាកដ និងការស្ដាប់បង្គាប់របស់ពួកគេនឹងរីកចម្រើនឡើង ហើយគំនិតមានហេតុផលរបស់ពួកគេក៏នឹងអាចមានលក្ខណៈធម្មតា។ ជារឿយៗ គឺបែបនេះឯង បើមនុស្សមានទំនោរទៅរកហេតុផលកាន់តែច្រើន ហើយបើពួកគេផ្ដល់នូវហេតុផលកាន់តែច្រើន នោះវាកាន់តែពិបាកក្នុងការដោះស្រាយជាមួយពួកគេមិនខាន។ ពួកគេមិនគ្រាន់តែមានការទាមទារច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏លោភលន់កាន់តែខ្លាំងផងដែរ ពេលទទួលបានអ្វីបន្ដិចបន្ដួច។ ពេលដែលស្កប់ចិត្តនៅផ្នែកមួយរួច ពួកគេក៏ទាមទារនៅផ្នែកមួយទៀត ពួកគេត្រូវតែស្កប់ចិត្តនៅគ្រប់ផ្នែក ហើយបើពួកគេមិនបានទទួលទេ នោះពួកគេចាប់ផ្ដើមរអ៊ូរទាំ ហើយចាត់ទុកខ្លួនឯងថាអស់សង្ឃឹម។ ក្រោយមក ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនជំពាក់គុណគេ និងស្ដាយក្រោយ ហើយពួកគេយំយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ចង់ស្លាប់។ តើការធ្វើបែបនេះមានប្រយោជន៍អ្វីទៅ? តើការនេះមិនមែនគ្មានហេតុផលទេឬ? បញ្ហាជាបន្តបន្ទាប់នេះ ត្រូវតែដោះស្រាយពីឫសគល់មកទើបបាន។ ប្រសិនបើអ្នកមាននិស្ស័យពុករលួយ ហើយមិនបានដោះស្រាយវាទេ ហើយប្រសិនបើអ្នកទទូចបន្តរង់ចាំរហូតដល់មានបញ្ហាកើតឡើង ឬបង្កគ្រោះមហន្តរាយទើបព្រមដោះស្រាយ តើអ្នកអាចប៉ះប៉ូវការខាតបង់នេះបានដោយរបៀបណាទៅ? តើការគិតគូរនេះមិនមែនយឺតពេលបន្តិចទៅហើយទេឬអី? ដូច្នេះហើយ ដើម្បីដោះស្រាយនិស្ស័យពុករលួយឱ្យបានទាំងស្រុង អ្នកត្រូវតែស្វែងរកសេចក្តីពិត ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ នៅពេលដែលបញ្ហានេះកើតឡើងដំបូង។ អ្នកត្រូវតែដោះស្រាយនិស្ស័យពុករលួយក្នុងសភាពកំពុងរីកដុះដាល ដោយធានាថានឹងមិនបង្កឱ្យមានកំហុសណាមួយឡើយ ហើយទប់ស្កាត់បញ្ហាកុំឱ្យកើតមាននាពេលអនាគត។ ប្រសិនបើនិស្ស័យពុករលួយបានចាក់ឫស ហើយក្លាយជាគំនិត ឬទស្សនៈរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ហើយ នោះវានឹងអាចដឹកនាំមនុស្សឱ្យប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់បានជាក់ជាមិនខាន។ ដូច្នេះហើយ គោលបំណងសំខាន់នៃការឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯង និងការស្គាល់ពីខ្លួនឯង គឺដើម្បីរកឱ្យឃើញនូវនិស្ស័យពុករលួយ ហើយប្រញាប់ស្វែងរកសេចក្តីពិតមកដោះស្រាយនិស្ស័យពុករលួយនោះឱ្យបានឆាប់។ អ្នកត្រូវដឹងថាក្នុងធម្មជាតិរបស់អ្នកមានអ្វីខ្លះ អ្នកចូលចិត្តអ្វីខ្លះ អ្នកដេញតាមអ្វីខ្លះ ហើយអ្នកចង់សម្រេចបានអ្វីខ្លះ។ អ្នកត្រូវវិភាគរឿងទាំងនេះទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីចង់ដឹងថាតើអ្វីទាំងនោះស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ ហើយហេតុអ្វីបានជាវាមានកំហុសឆ្គងកើតឡើង។ នៅពេលដែលអ្នកយល់ពីរឿងទាំងនេះហើយ អ្នកត្រូវតែដោះស្រាយបញ្ហាហេតុផលមិនប្រក្រតី ពោលគឺបញ្ហានៃភាពគ្មានហេតុផលនេះឯង។ នេះមិនត្រឹមតែជាបញ្ហានិស្ស័យពុករលួយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាបញ្ហានៃការខ្វះហេតុផលទៀតផង។ ជាពិសេស ចំណុចណាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងផលប្រយោជន៍របស់មនុស្ស មនុស្សដែលខ្វល់ខ្វាយនឹងផលប្រយោជន៍ខ្លាំងហួសហេតុ អាចក្លាយជាមនុស្សដែលគ្មានហេតុផលបាន។ នេះគឺជាបញ្ហាផ្លូវចិត្ត ហើយនេះក៏ជាចំណុចខ្សោយរបស់មនុស្សផងដែរ។ មនុស្សមួយចំនួនមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមានគុណសម្បត្តិ និងមានអំណោយទានខាងអ្វីមួយ ហើយពួកគេតែងចង់ធ្វើជាអ្នកដឹកនាំដើម្បីបានលេចមុខលេចមាត់ ដូច្នេះ ពួកគេទូលសុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រើពួកគេ។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនប្រើពួកគេទេ នោះពួកគេនឹងនិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មិនសព្វព្រះទ័យនឹងទូលបង្គំ? ព្រះជាម្ចាស់អើយ ប្រសិនបើទ្រង់ប្រើទូលបង្គំឱ្យធ្វើរឿងអ្វីមួយដែលសំខាន់ នោះទូលបង្គំសន្យាថា នឹងលះបង់ដើម្បីទ្រង់»។ តើបំណងប្រភេទនេះត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? ការលះបង់ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់គឺជារឿងល្អហើយ ប៉ុន្តែនៅពីក្រោយបំណងរបស់ពួកគេក្នុងការលះបង់ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់នោះ មានបង្កប់ការជំរុញទឹកចិត្តជាច្រើន។ អ្វីដែលគេស្រឡាញ់ពិតប្រាកដនោះ គឺជាឋានៈ ហើយពួកគេផ្ដោតការយកចិត្តទុកដាក់លើឋានៈនេះឯង។ ប្រសិនបើមនុស្សពិតជាស្តាប់បង្គាប់មែននោះ ពួកគេមុខជាអាចដើរតាមព្រះជាម្ចាស់អស់ពីចិត្ត មិនថាតើព្រះជាម្ចាស់ប្រើពួកគេឬអត់នោះទេ ហើយពួកគេមុខជាអាចលះបង់ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់បាន មិនថាពួកគេមានឋានៈឬអត់នោះទេ។ មានតែមនុស្សទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ ដែល អាចចាត់ទុកថាមានហេតុផល និងស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ការដែលមនុស្សស្ម័គ្រចិត្ដលះបង់ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់ គឺជារឿងល្អ ហើយព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រើមនុស្សបែបនេះ ប៉ុន្តែប្រសិនបើពួកគេមិនបានបំពាក់បំប៉នខ្លួនឱ្យមានសេចក្តីពិតទេ នោះព្រះជាម្ចាស់គ្មានមធ្យោបាយណាដើម្បីប្រើពួកគេឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សសុខចិត្តខំប្រឹងប្រែងដើម្បីសេចក្តីពិត និងសហការគ្នានោះ ត្រូវតែមានដំណាក់កាលត្រៀមជាមុនមួយ។ ទាល់តែមនុស្សបានយល់ពីសេចក្តីពិត និងអាចស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់បានយ៉ាងពិតប្រាកដសិន ទើបព្រះជាម្ចាស់អាចប្រើពួកគេជាផ្លូវការបាន។ ដំណាក់កាលអនុវត្តន៍នេះ គឺមិនអាចខ្វះបានឡើយ។ អ្នកដឹកនាំ និងអ្នកធ្វើការសព្វថ្ងៃនេះ សុទ្ធតែស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលអនុវត្តន៍នេះទាំងអស់។ បន្ទាប់ពីពួកគេមានបទពិសោធជីវិត ហើយអាចអនុវត្តតាមគោលការណ៍បាន នោះពួកគេនឹងស័ក្តិសមឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រើមិនខាន។

(ដកស្រង់ពី «មនុស្សធ្វើការទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់ច្រើនពេកហើយ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨៥

អាកប្បកិរិយាតែមួយគត់ដែលភាវៈត្រូវបានបង្កើតមកគួរតែមានចំពោះព្រះអាទិករ គឺជាការស្ដាប់បង្គាប់ ពោលគឺជាការស្ដាប់បង្គាប់ដែលគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ នេះជាអ្វីមួយដែលមនុស្សខ្លះនាពេលសព្វថ្ងៃមិនអាចទទួលយកបាន។ នោះគឺដោយសារតែកម្ពស់របស់មនុស្សនៅតូចពេក ហើយពួកគេគ្មានតថភាពនៃសេចក្តីពិតទេ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើអ្វីដែលមិនស្របតាមសញ្ញាណរបស់មនុស្ស បើអ្នកត្រូវបកស្រាយពីព្រះជាម្ចាស់ខុស ថែមទាំងមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នករឹតតែមិនអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ទោះបីមនុស្សត្រូវបានផ្គត់ផ្គង់ និងស្រោចស្រពដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏តាមពិត មនុស្សកំពុងតែស្វះស្វែងចង់សម្រេចគោលដៅមួយដែរ ពោលគឺចុងក្រោយ ចង់សម្រេចបាននូវការចុះចូលទាំងស្រុងដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដល់កម្រិតមួយដែលអ្នកជាសត្តនិករនេះនឹងបានឈានទៅដល់បទដ្ឋានដែលទ្រង់បានតម្រូវ។ ពេលខ្លះ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះទ័យធ្វើអ្វីមួយដែលផ្ទុយនឹងសញ្ញាណរបស់អ្នក និងមានព្រះទ័យធ្វើអ្វីមួយដែលផ្ទុយពីបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នក និងអាចថែមទាំងផ្ទុយនឹងសេចក្តីពិត ផ្ទុយនឹងអារម្មណ៍របស់មនុស្ស ព្រមទាំងធ្វើឱ្យអ្នកអាក់អន់ចិត្តទៀតផង។ រឿងទាំងនេះអាចជាការលំបាកសម្រាប់អ្នកក្នុងការទទួលយក អ្នកប្រហែលជាមិនយល់ពីរឿងរ៉ាវទាំងនោះទេ ហើយមិនថាអ្នកវិភាគបែបណា អ្នកនៅតែយល់ថាវាខុសដដែល ហើយអ្នកមិនអាចទទួលយកបានទេ អ្នកអាចយល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើរឿងនេះដោយគ្មានហេតុផលឡើយ។ ប៉ុន្តែ តាមពិត ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះទ័យធ្វើរឿងនេះឡើង។ ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់ធ្វើរឿងទាំងនេះក្នុងគោលបំណងអ្វីទៅ? នោះគឺដើម្បីល្បងល និងលាតត្រដាងអ្នក ដើម្បីចង់ឃើញថាតើអ្នកអាចស្វែងរកសេចក្តីពិតឬអត់ ថាតើអ្នកមានការស្ដាប់បង្គាប់ដ៏ពិតចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឬអត់។ កុំស្វែងរកមូលដ្ឋានសម្រាប់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ និងស្នើសុំឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវសួរថាហេតុអ្វីនោះដែរ។ ការព្យាយាមសួរដេញដោលព្រះជាម្ចាស់ គឺគ្មានប្រយោជន៍ឡើយ។ អ្នកគ្រាន់តែទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិត និងមានសមត្ថភាពស្ដាប់បង្គាប់តាមទាំងស្រុងទៅបានហើយ។ អ្នកគ្រាន់តែទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះអាទិករ និងជាព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នកទៅបានហើយ។ ការនេះខ្ពស់ជាងការត្រិះរិះពិចារណា ខ្ពស់ជាងប្រាជ្ញាខាងលោកីយ៍ ខ្ពស់ជាងសីលធម៌ ក្រមសីលធម៌ ឯកទេស ទស្សនវិជ្ជា ឬវប្បធម៌ប្រពៃណីរបស់មនុស្ស គឺថែមទាំងខ្ពស់ជាងអារម្មណ៍របស់មនុស្ស សេចក្តីសុចរិតរបស់មនុស្ស និងអ្វីដែលគេហៅថាជាសេចក្តីស្រឡាញ់របស់មនុស្សទៅទៀត។ វាខ្ពស់ជាងអ្វីទាំងអស់។ ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់ច្បាស់អំពីចំណុចនេះទេ មិនយូរមិនឆាប់ ថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ពេលដែលមានរឿងរ៉ាវកើតឡើងចំពោះអ្នក អ្នកនឹងដួលមិនខាន។ យ៉ាងហោចណាស់ អ្នកនឹងបះបោរទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ និងដើរលើផ្លូវប្រាសចាក។ ចុងក្រោយ បើអ្នកអាចប្រែចិត្ត និងទទួលស្គាល់ភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងទទួលស្គាល់ពីភាពសំខាន់នៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងអ្នក នោះអ្នកនឹងនៅតែមានសង្ឃឹមនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ ប៉ុន្តែបើអ្នកដួលចុះ ដោយសារតែរឿងនេះ និងមិនអាចក្រោកឡើងវិញបាន នោះអ្នកគ្មានសង្ឃឹមឡើយ។ មិនថាព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យ វាយផ្ចាល ឬដាក់បណ្ដាសាមនុស្ស ទាំងអស់នេះគឺដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សទេ ដូច្នេះ ពួកគេមិនចាំបាច់ភ័យខា្លចឡើយ។ តើអ្នកគួរតែខ្លាចអ្វីទៅ? អ្នកគួរតែខ្លាចព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំស្អប់ខ្ពើម និងបដិសេធអ្នកហើយ»។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលបែបនេះ អ្នកមានបញ្ហាហើយ៖ នេះមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនសង្រ្គោះអ្នកទេ មានន័យថា អ្នកគ្មានសង្ឃឹមនៃសេចក្តីសង្រ្គោះឡើយ។ ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងការទទួលយកកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សត្រូវតែយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មិនថាអ្នកធ្វើអ្វីទេ មិនត្រូវចាប់កំហុសឡើយ នៅពេលព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ចែងថា៖ «ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាល គឺមិនអីទេ ប៉ុន្តែការថ្កោលទោស ការដាក់បណ្ដាសា សេចក្តីអន្តរាយវិញ តើវាមិនមានន័យថា អ្នកនឹងត្រូវចប់ទេឬអី? តើការក្លាយជាសត្តនិកររបស់ព្រះជាម្ចាស់មានប្រយោជន៍អ្វីទៅ? ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងមិនក្លាយជាសត្តនិកររបស់ទ្រង់នោះទេ ហើយទ្រង់ក៏នឹងមិនក្លាយជាព្រះជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំទៀតដែរ»។ ប្រសិនបើអ្នកបដិសេធព្រះជាម្ចាស់ និងមិនប្រកាន់ជំហររឹងមាំនៅក្នុងទីបន្ទាល់របស់អ្នកទេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងបដិសេធអ្នកយ៉ាងពិតប្រាកដមិនខាន។ តើអ្នករាល់គ្នាដឹងអំពីរឿងនេះទេ? មិនថាមនុស្សជឿលើព្រះជាម្ចាស់អស់រយៈពេលប៉ុន្មាន មិនថាពួកគេបានធ្វើដំណើរនៅលើផ្លូវច្រើនប៉ុនណា មិនថាពួកគេបានធ្វើការច្រើនកម្រិតណា ឬពួកគេបានបំពេញភារកិច្ចជាច្រើននោះឡើយ គ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេបានធ្វើក្នុងអំឡុងពេលនេះ ត្រូវបានត្រៀមទុកសម្រាប់រឿងមួយ។ តើជារឿងអ្វីទៅ? ពួកគេបានកំពុងតែត្រៀមខ្លួន ដើម្បីចុងក្រោយមានការស្ដាប់បង្គាប់ទាំងស្រុងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាការស្ដាប់បង្គាប់ឥតលក្ខខណ្ឌ។ តើពាក្យ «ឥតលក្ខខណ្ឌ» មានន័យដូចម្ដេចទៅ? វាមានន័យថា អ្នកមិននិយាយដោះសា និងមិននិយាយចេញពីហេតុផលសត្យានុម័តរបស់អ្នកផ្ទាល់ វាមានន័យថា អ្នកមិនត្រូវឈ្លោះទាស់ទែងរឿងកំប៉ិកកំប៉ុក។ អ្នកគឺជាសត្តនិកររបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនស័ក្ដិសមធ្វើរឿងនេះឡើយ។ នៅពេលដែលអ្នកឈ្លោះទាស់ទែងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ អ្នកបានយល់ច្រឡំពីតួនាទីរបស់អ្នកហើយ ហើយនៅពេលដែលអ្នកព្យាយាមដេញដោលរកហេតុផលជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នោះជាថ្មីម្ដងទៀត អ្នកយល់ច្រឡំពីតួនាទីរបស់អ្នកហើយ។ មិនត្រូវឈ្លោះទាស់ទែងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ មិនត្រូវព្យាយាមរិះរកហេតុផល មិនត្រូវទទូចចង់យល់ មុនពេលអ្នកស្ដាប់បង្គាប់ឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវទទូចមិនចង់ស្ដាប់បង្គាប់ ពេលដែលអ្នកមិនយល់នោះដែរ។ នៅពេលដែលអ្នកធ្វើបែបនេះ អ្នកបានយល់ច្រឡំពីតួនាទីរបស់អ្នកហើយ ហើយក្នុងករណីនេះ អ្នកគ្មានការស្ដាប់បង្គាប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់សោះឡើយ។ នេះជាការស្ដាប់បង្គាប់មួយមិនទាំងស្រុង និងមានលក្ខខណ្ឌ។ តើអស់អ្នកដែលបង្កើតលក្ខខណ្ឌសម្រាប់ការស្ដាប់បង្គាប់របស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ជាមនុស្សដែលស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដឬទេ? តើអ្នកកំពុងតែចាត់ទុកព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះអាទិករឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកមិនធ្វើទេ នោះព្រះជាម្ចាស់មិនទទួលស្គាល់អ្នកឡើយ។ តើអ្នកត្រូវដកពិសោធន៍អ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានការស្ដាប់បង្គាប់ទាំងស្រុង និងឥតលក្ខខណ្ឌចំពោះព្រះជាម្ចាស់? ហើយតើអ្នកគួរតែដកពិសោធន៍ដោយរបៀបណាទៅ? សម្រាប់រឿងមួយ មនុស្សត្រូវតែទទួលយកការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេត្រូវតែទទួលយកការលួសកាត់ និងការដោះស្រាយ។ លើសពីនេះទៀត ពួកគេត្រូវតែទទួលយកបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេត្រូវតែដេញតាមសេចក្តីពិត នៅពេលដែលពួកគេបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន ពួកគេត្រូវតែយល់ពីទិដ្ឋភាពផ្សេងៗនៃសេចក្តីពិត ដែលទាក់ទងនឹងច្រកចូលទៅក្នុងជីវិត និងទទួលបានការយល់ដឹងពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពេលខ្លះ ការនេះលើសពីគុណសម្បត្តិរបស់មនុស្ស ហើយពួកគេខ្វះនូវអំណាចនៃការឈ្វេងយល់ ដើម្បីទទួលបានការយល់ដឹងអំពីសេចក្តីពិត ហើយពួកគេអាចយល់បានបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ នៅពេលដែលអ្នកដទៃប្រកបគ្នាជាមួយពួកគេ ឬតាមរយៈការរៀនសូត្រនូវមេរៀនចេញពីស្ថានភាពផ្សេងៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឡើង។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវដឹងថា អ្នកត្រូវតែមានដួងចិត្តនៃការស្ដាប់បង្គាប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនត្រូវព្យាយាមសួរដេញដោលរកហេតុផលជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ឬបង្កើតលក្ខខណ្ឌនោះឡើយ។ គ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ គឺជាអ្វីដែលគួរធ្វើ ដ្បិតព្រះអង្គជាព្រះអាទិករ។ អ្នកគឺជាសត្តនិកររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកត្រូវតែមានអាកប្បកិរិយានៃការស្ដាប់បង្គាប់ និងមិនត្រូវសួរដេញដោលរកហេតុផល ឬនិយាយពីលក្ខខណ្ឌនោះឡើយ។ បើសូម្បីតែអាកប្បកិរិយានៃការស្ដាប់បង្គាប់ជាមូលដ្ឋានបំផុតនេះ អ្នកនៅខ្វះផង ហើយអ្នកថែមទាំងសង្ស័យ និងប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ឬគិតក្នុងចិត្តថា៖ «ខ្ញុំត្រូវមើលថាតើព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្រ្គោះខ្ញុំយ៉ាងពិតប្រាកដ មើលថាតើព្រះជាម្ចាស់ពិតជាសុចរិតឬអត់។ មនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែនិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់គឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ អ៊ីចឹង ល្អហើយ ខ្ញុំត្រូវតែចាំមើលមើល៍ថាតើមានសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងពិតប្រាកដពាក់ព័ន្ធនឹងអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើនៅក្នុងខ្ញុំ ថាតើនោះជាសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដឬអត់» បើអ្នកចេះតែពិនិត្យមើលថាតើអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ ស្របតាមសញ្ញាណ និងរសជាតិរបស់អ្នក ឬថែមទាំងស្របតាមអ្វីដែលអ្នកជឿថាជាសេចក្តីពិតឬអត់ ពេលនោះ អ្នកយល់ច្រឡំពីតួនាទីរបស់អ្នក ហើយអ្នកមានបញ្ហាហើយ៖ អ្នកនឹងទំនងជាប្រមាថដល់និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សេចក្តីពិតដែលទាក់ទងនឹងការស្ដាប់បង្គាប់ គឺសំខាន់ ហើយគ្មានសេចក្តីពិតណាអាចត្រូវបានសម្ដែងចេញទាំងស្រុង និងច្បាស់លាស់នៅក្នុងឃ្លាពីរបីប្រយោគនោះឡើយ។ សេចក្តីពិតទាំងអស់ សុទ្ធតែទាក់ទងនឹងសភាពនានា និងសេចក្តីពុករលួយរបស់មនុស្ស។ ច្រកចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិត មិនអាចទទួលបាននៅក្នុងពេលមួយ ពីរ បី ឬប្រាំឆ្នាំឡើយ។ វាតម្រូវឱ្យមានការដកពិសោធន៍នូវរឿងរ៉ាវជាច្រើន ដកពិសោធន៍ជាច្រើនដងនូវការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដកពិសោធន៍ជាច្រើនដងនូវការលួសកាត់ និងការដោះស្រាយ ហើយចុងក្រោយ ទទួលបានសមត្ថភាព ដើម្បីអនុវត្តសេចក្តីពិត។ មានតែពេលនោះទេ ទើបការដេញតាមសេចក្តីពិតនឹងមានប្រសិទ្ធភាព ហើយមានតែពេលនោះទេ ទើបមនុស្សនឹងមានតថភាពនៃសេចក្តីពិត។ មានតែអស់អ្នកដែលមានតថភាពនៃសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ ទើបមានបទពិសោធន៍ពិតប្រាកដ។

(ដកស្រង់ពី «ផ្នែកទី៣» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨៦

នៅក្នុងពេលកំពុងដកពិសោធន៍កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនថាអ្នកបានបរាជ័យ ដួលចុះ ត្រូវបានលួសកាត់ ត្រូវបានដោះស្រាយជាមួយ ឬត្រូវបានលាតត្រដាងប៉ុន្មានដងនោះទេ ទាំងអស់នេះមិនមែនជារឿងអាក្រក់ឡើយ។ មិនថាអ្នកត្រូវបានលួសកាត់ ឬដោះស្រាយដោយរបៀបណា ឬមិនថាដោយអ្នកដឹកនាំ អ្នកធ្វើការ ឬបងប្អូនប្រុសស្រីនោះទេ ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជារឿងល្អ។ អ្នកត្រូវតែចងចាំចំណុចនេះ៖ មិនថាអ្នករងទុក្ខលំបាកច្រើនបែបណា តាមពិត អ្នកកំពុងតែទទួលបានប្រយោជន៍ទៅវិញទេ។ អ្នកដែលមានបទពិសោធន៍ អាចបញ្ជាក់ពីការនេះបាន។ មិនថានោះជាការទទួលនូវការលួសកាត់ ការដោះស្រាយ ឬការលាតត្រដាងនោះទេ គឺតែងជារឿងល្អជានិច្ច។ វាមិនមែនជាការថ្កោលទោសនោះទេ តែជាសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏ជាឱកាសល្អបំផុតមួយសម្រាប់ឱ្យអ្នកបានស្គាល់ខ្លួនឯងផងដែរ។ វាអាចផ្លាស់ប្ដូរបទពិសោធជីវិតរបស់អ្នកទៅកាន់កម្រិតមួយថ្មី។ បើគ្មានកិច្ចការទាំងនេះទេ នោះអ្នកនឹងគ្មានឱកាស គ្មានលក្ខខណ្ឌ ក៏គ្មានបរិបទណា ដើម្បីបានសម្រេចនូវការយល់ដឹងអំពីការពិតនៃសេចក្តីពុករលួយរបស់អ្នកដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកយល់ដឹងយ៉ាងពិតប្រាកដអំពីសេចក្តីពិត និងអាចរកឃើញសេចក្តីពុករលួយដែលកប់ទុកនៅក្នុងជម្រៅដួងចិត្តរបស់អ្នក បើអ្នកអាចបែងចែកអ្វីៗទាំងនោះបានច្បាស់លាស់ នោះវាជាការល្អហើយ ដ្បិតវាបានដោះស្រាយបញ្ហាធំមួយនៃច្រកចូលទៅក្នុងជីវិត ហើយក៏ជាប្រយោជន៍ដ៏ធំចំពោះការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យផងដែរ។ ការអាចស្គាល់ខ្លួនឯងយ៉ាងពិតប្រាកដគឺជាឱកាសដ៏ល្អបំផុតមួយសម្រាប់អ្នក ដើម្បីប៉ះប៉ូវផ្លូវរបស់អ្នក និងក្លាយជាមនុស្សថ្មីម្នាក់ ហើយក៏ជាឱកាសដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់អ្នក ដើម្បីទទួលបានជីវិតថ្មីដែរ។ នៅពេលដែលអ្នកស្គាល់ខ្លួនឯងយ៉ាងប្រាកដ នោះអ្នកនឹងអាចមើលឃើញថា នៅពេលដែលសេចក្តីពិតក្លាយជាជីវិតរបស់អ្នក នោះវាជារឿងប្រពៃមួយ ព្រោះអ្នកនឹងស្រេកឃ្លានសេចក្តីពិត អនុវត្តសេចក្តីពិត និងចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិត។ នេះគឺជារឿងដ៏អស្ចារ្យណាស់! បើអ្នកអាចចាប់យកឱកាសនេះ និងឆ្លុះបញ្ចាំងយ៉ាងអស់ពីចិត្តចំពោះខ្លួនឯង ហើយទទួលបានចំណេះដឹងយ៉ាងពិតប្រាកដអំពីខ្លួនឯង នៅគ្រប់ពេលដែលអ្នកបរាជ័យ ឬជំពប់ដួល នោះនៅក្នុងចំណោមភាពអវិជ្ជមាន និងសេចក្ដីកម្សោយនោះ អ្នកនឹងអាចក្រោកឈរឡើងវិញមិនខាន។ នៅពេលដែលអ្នកបានឆ្លងផុតច្រកទ្វារនេះ នោះអ្នកនឹងអាចបោះជំហានដ៏ធំទៅមុខ ហើយចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតមិនខាន។

បើអ្នកជឿលើអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកក៏ត្រូវជឿដែរថា រាល់ហេតុការណ៍ប្រចាំថ្ងៃ មិនថាល្អឬអាក្រក់ឡើយ វាមិនមែនកើតឡើងដោយចៃដន្យទេ។ ការនេះមិនមែនមានន័យថា នរណាម្នាក់កំពុងតែមានចេតនាធ្វើបាបអ្នក ឬដាក់អ្នកជាផ្ទាំងស៊ីបនោះឡើយ។ ការទាំងអស់នេះត្រូវបានរៀបចំ និងចាត់ចែងដោយព្រះជាម្ចាស់។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ចាត់ចែងរឿងរ៉ាវទាំងអស់នេះ? គឺមិនមែនដើម្បីបើកសម្ដែងថាអ្នកជានរណា ឬដើម្បីលាតត្រដាង និងផាត់អ្នកចោលនោះឡើយ។ ការលាតត្រដាងអ្នកមិនមែនជាគោលដៅចុងក្រោយទេ។ គោលដៅគឺដើម្បីប្រោសអ្នកឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ និងសង្គ្រោះអ្នក។ តើព្រះជាម្ចាស់ប្រោសអ្នកឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ដោយរបៀបណា? ហើយតើទ្រង់សង្រ្គោះអ្នកដោយរបៀបណាទៅ? ព្រះអង្គចាប់ផ្ដើម ដោយធ្វើឱ្យអ្នកដឹងពីនិស្ស័យពុករលួយរបស់អ្នក និងធ្វើឱ្យអ្នកដឹងពីធម្មជាតិ និងសារជាតិរបស់អ្នក ដឹងពីចន្លោះប្រហោង ព្រមទាំងដឹងពីអ្វីដែលអ្នកខ្វះខាត។ មានតែតាមរយៈការស្គាល់រឿងទាំងនេះ និងការមានការយល់ដឹងច្បាស់លាស់អំពីការទាំងនេះទេ ទើបអ្នកអាចដេញតាមសេចក្តីពិត ហើយបន្ដិចម្ដងៗ អ្នកអាចកម្ចាត់ចោលនិស្ស័យដ៏ពុករលួយរបស់អ្នកបាន។ នេះគឺជាព្រះជាម្ចាស់ដែលកំពុងប្រទានឱកាសមួយដល់អ្នក។ នេះជាសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកត្រូវតែដឹងពីរបៀបឆក់យកឱកាសនេះ។ អ្នកមិនគួរប្រឆាំង ទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ឬយល់ច្រឡំនឹងព្រះអង្គឡើយ។ ជាក់ស្ដែង នៅពេលដែលត្រូវបានប្រឈមជាមួយមនុស្ស រឿងរ៉ាវ និងវត្ថុដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ចែងជុំវិញអ្នក ចូរកុំមានអារម្មណ៍ថា អ្វីៗដែលកើតឡើងនោះមិនស្របតាមការប៉ងប្រាថ្នារបស់អ្នកឡើយ។ កុំប្រាថ្នាចង់គេចវេះពីស្ថានភាពទាំងនោះ ឬតែងតែស្ដីបន្ទោស និងយល់ច្រឡំចំពោះព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ បើអ្នកកំពុងតែធ្វើបែបនេះ នោះអ្នកមិនមែនកំពុងដកពិសោធន៍កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយវាក៏នឹងពិបាកសម្រាប់អ្នកក្នុងការចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតដែរ។ រាល់ហេតុការណ៍ដែលអ្នកជួបប្រទះ ហើយអ្នកមិនយល់ទាំងស្រុង នៅពេលដែលទុក្ខលំបាកមួយលេចឡើង អ្នកត្រូវតែរៀនចុះចូល។ អ្នកគួរតែចាប់ផ្ដើម ដោយចូលទៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងអធិស្ឋានកាន់តែច្រើន។ ដោយធ្វើបែបនេះ មុនពេលអ្នកដឹងខ្លួន ការផ្លាស់ប្ដូរមួយនឹងកើតឡើងនៅក្នុងសភាពខាងក្នុងរបស់អ្នក ហើយអ្នកនឹងអាចស្វែងរកសេចក្តីពិត ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារបស់អ្នកមិនខាន។ បើដូច្នេះ អ្នកនឹងអាចដកពិសោធន៍កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលការនេះកើតឡើង តថភាពនៃសេចក្តីពិតនឹងត្រូវបានធ្វើការនៅក្នុងអ្នក ហើយនេះជារបៀបដែលអ្នកនឹងវិវឌ្ឍទៅមុខ និងទទួលបានការបំផ្លាស់បំប្រែនៃសភាពជីវិតរបស់អ្នក។ នៅពេលដែលអ្នកទទួលបានការផ្លាស់ប្ដូរ និងតថភាពនៃសេចក្តីពិតនេះ នោះអ្នកនឹងមានកម្ពស់ ហើយជាមួយនឹងកម្ពស់នេះ ក៏កើតមានជាជីវិតដែរ។ បើមនុស្សម្នាក់តែងតែរស់នៅផ្អែកលើនិស្ស័យដ៏ពុករលួយបែបសាតាំង នោះមិនថាពួកគេមានអារម្មណ៍រំជើបរំជួល ឬថាមពលច្រើនកម្រិតណាឡើយ ពួកគេនៅតែមិនអាចត្រូវបានចាត់ទុកថាមានកម្ពស់ ឬជីវិតឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការនៅក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗ ហើយមិនថាព្រះអង្គប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រ មនុស្ស រឿងរ៉ាវ និងវត្ថុអ្វីនៅក្នុងការបម្រើរបស់ទ្រង់ ឬព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់មានសំឡេងបែបណាឡើយ ព្រះអង្គមានគោលដៅចុងក្រោយតែមួយគត់ គឺសង្រ្គោះអ្នក។ ហើយតើព្រះអង្គសង្គ្រោះអ្នកដោយរបៀបណា? ព្រះអង្គបំផ្លាស់បំប្រែអ្នក។ ដូច្នេះ តើអ្នកអាចមិនរងទុក្ខបន្តិចបន្ដួចយ៉ាងដូចម្ដេចកើតទៅ? ទុក្ខវេទនានេះអាចរាប់បញ្ចូលនូវរឿងរ៉ាវជាច្រើន។ ដំបូង មនុស្សត្រូវតែរងទុក្ខ នៅពេលពួកគេទទួលយកការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ចែងធ្ងន់ៗ និងចំៗខ្លាំងពេក ហើយមនុស្សយល់ច្រឡំពីព្រះជាម្ចាស់ រួមទាំងមានសញ្ញាណជាច្រើនទៀតផងនោះ ការនេះក៏អាចជាការឈឺចាប់ផងដែរ។ ពេលខ្លះ ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតនូវបរិយាកាសមួយជុំវិញមនុស្ស ដើម្បីលាតត្រដាងពីសេចក្តីពុករលួយរបស់ពួកគេ ធ្វើឱ្យពួកគេឆ្លុះបញ្ចាំង និងស្គាល់ខ្លួនឯង ពេលនោះ ពួកគេក៏នឹងរងទុក្ខបន្តិចផងដែរ។ ពេលខ្លះ នៅពេលដែលពួកគេត្រូវបានលួសកាត់ ដោះស្រាយ និងលាតត្រដាងដោយផ្ទាល់ មនុស្សត្រូវតែរងទុក្ខ។ ការនេះប្រៀបដូចជាពួកគេត្រូវបានចាក់នឹងកាំបិតអ៊ីចឹង។ បើគ្មានការរងទុក្ខលំបាក ក៏គ្មានបានផលនោះដែរ។ បើគ្រប់ពេលដែលអ្នកត្រូវបានលួសកាត់ និងត្រូវដោះស្រាយ ហើយគ្រប់ពេលអ្នកក៏ត្រូវបានលាតត្រដាងដោយបរិយាកាសជុំវិញ វាធ្វើឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ខឹង និងលើកអ្នកឡើង នោះតាមរយៈដំណើរការនេះ អ្នកនឹងចូលក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិត ហើយក៏នឹងមានកម្ពស់ផងដែរ។ បើគ្រប់ពេលដែលអ្នកត្រូវបានលួសកាត់ និងដោះស្រាយ ព្រមទាំងត្រូវបានលាតត្រដាងដោយបរិយាកាសមួយ អ្នកមិនមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ឬមិនស្រួលក្នុងចិត្ត និងគ្មានអារម្មណ៍អ្វីសោះទេ ហើយបើអ្នកមិនចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីស្វែងរកព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ មិនអធិស្ឋាន ឬស្វែងរកសេចក្តីពិតទេ នោះអ្នកជាមនុស្សស្ពឹកស្រពន់បំផុតហើយ! ព្រះជាម្ចាស់មិនធ្វើការនៅក្នុងអ្នកទេ នៅពេលដែលវិញ្ញាណរបស់អ្នកមិនមានអារម្មណ៍អ្វីសោះ នៅពេលដែលអារម្មណ៍របស់អ្នកមិនប្រតិកម្មឆ្លើយតបសោះ។ ព្រះអង្គនឹងមានបន្ទូលថា «បុគ្គលនេះស្ពឹកស្រពន់ពេកហើយ ហើយក៏ពុករលួយយ៉ាងជ្រាលជ្រៅពេកដែរ។ មិនថាខ្ញុំប្រៀនប្រដៅ ដោះស្រាយជាមួយគាត់តាមបែបណា ឬព្យាយាមពិនិត្យមើលគាត់ឡើយ ខ្ញុំនៅតែមិនអាចប៉ះពាល់ចិត្តគាត់ ឬដាស់វិញ្ញាណរបស់គាត់បានទៀត។ បុគ្គលនេះនឹងត្រូវជួបបញ្ហាមិនខាន ដ្បិតគាត់មិនងាយនឹងសង្រ្គោះឡើយ»។ បើព្រះជាម្ចាស់ចាត់ចែងបរិយាកាស មនុស្ស រឿងរ៉ាវ និងវត្ថុសម្រាប់អ្នក បើទ្រង់លួសកាត់ និងដោះស្រាយជាមួយអ្នក ហើយបើអ្នករៀនមេរៀនចេញពីការនេះ បើអ្នកបានរៀនចូលទៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ រៀនស្វែងរកសេចក្តីពិត ហើយត្រូវបានបំភ្លឺ និងស្រាយបំភ្លឺទាំងមិនដឹងខ្លួន ហើយទទួលបានសេចក្តីពិត បើអ្នកបានដកពិសោធន៍នូវការផ្លាស់ប្ដូរមួយនៅក្នុងបរិយាកាសទាំងនេះ បានទទួលរង្វាន់ ហើយមានវឌ្ឍនភាព បើអ្នកចាប់ផ្ដើមមានការយល់ដឹងបន្ដិចបន្ដួចអំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកឈប់រអ៊ូរទាំតទៅទៀត នោះការទាំងអស់នេះនឹងមានន័យថា អ្នកបានឈររឹងមាំនៅក្នុងចំណោមការល្បងលនៃបរិយាកាសទាំងនេះ ព្រមទាំងបានធន់ទ្រាំនឹងការសាងល្បងហើយ។ បើបែបនេះ អ្នកនឹងបានឆ្លងផុតបទពិសោធន៍ដ៏អាក្រក់នេះមិនខាន។ តើព្រះជាម្ចាស់នឹងចាត់ទុកអស់អ្នកដែលស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងលដោយរបៀបណាទៅ? ព្រះជាម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលថា ពួកគេមានចិត្តស្មោះត្រង់ និងថាពួកគេអាចស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខប្រភេទនេះបាន ព្រោះថានៅខាងក្នុងជម្រៅចិត្ត ពួកគេស្រឡាញ់សេចក្តីពិត និងចង់ទទួលបានសេចក្តីពិត។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មានការវាយតម្លៃបែបនេះចំពោះអ្នក ពេលនោះ តើអ្នកមិនក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានកម្ពស់ទេឬអី? ពេលនោះ តើអ្នកមិនមានជីវិតទេឬអី? តើជីវិតបែបនេះសម្រេចបានដោយរបៀបណាទៅ? តើព្រះជាម្ចាស់ប្រទានជីវិតបែបនេះឬ? ព្រះជាម្ចាស់ផ្គត់ផ្គង់ដល់អ្នកទៅតាមរបៀបផ្សេងៗ និងប្រើប្រាស់មនុស្ស កិច្ចការ និងវត្ថុនានា ដើម្បីបង្វឹកអ្នក។ ការនេះគឺដូចជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ កំពុងតែប្រទានអាហារ និងភេសជ្ជៈដល់អ្នក ដោយប្រទាននូវម្ហូបអាហារផ្សេងៗដោយផ្ទាល់នៅចំពោះអ្នក ដើម្បីឱ្យអ្នករីករាយ និងបរិភោគដល់ឆ្អែតអ៊ីចឹងដែរ។ មានតែពេលនោះទេ ទើបអ្នកអាចលូតលាស់ និងរឹងមាំបាន។ នេះជារបៀបដែលអ្នកត្រូវដកពិសោធន៍ និងយល់ពីការទាំងនេះ។ នេះជារបៀបចុះចូលចំពោះអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់។ នេះជាផ្នត់គំនិត និងអាកប្បកិរិយាមួយប្រភេទ ដែលអ្នកត្រូវមាន ហើយអ្នកត្រូវរៀនស្វែងរកសេចក្តីពិត។ អ្នកមិនគួរបន្តស្វែងរកដើមហេតុពីខាងក្រៅ ឬស្ដីបន្ទោសអ្នកដទៃចំពោះបញ្ហារបស់ខ្លួន ឬចាប់កំហុសគេនោះទេ។ អ្នកត្រូវតែមានការយល់ដឹងច្បាស់លាស់ពីបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ មើលពីខាងក្រៅ មនុស្សខ្លះអាចទំនងជាមានយោបល់អំពីអ្នក ឬមានបុរេវិនិច្ឆ័យទាស់នឹងអ្នក ប៉ុន្តែអ្នកមិនគួរមើលឃើញអ្វីៗបែបនោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមើលឃើញអ្វីៗចេញពីទស្សនៈបែបនេះ រឿងតែមួយគត់ដែលអ្នកនឹងធ្វើ គឺជាការបង្កើតលេស ហើយអ្នកនឹងមិនអាចទទួលបានអ្វីមួយឡើយ។ អ្នកគួរតែមើលឃើញអ្វីៗបែបសត្យានុម័ត និងទទួលយកអ្វីគ្រប់យ៉ាងពីព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលអ្នកមើលឃើញអ្វីៗបែបនេះ អ្នកនឹងងាយស្រួលស្ដាប់បង្គាប់តាមកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកនឹងអាចស្វែងរកសេចក្តីពិត និងយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់មិនខាន។ នៅពេលទស្សនៈ និងសភាពនៃគំនិតរបស់អ្នក ត្រូវបានកែតម្រូវ នោះអ្នកនឹងអាចទទួលបានសេចក្តីពិត។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនគ្រាន់តែធ្វើតាមទៅ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នករឹងទទឹង? ប្រសិនបើអ្នកលែងរឹងទទឹង នោះអ្នកនឹងទទួលបានសេចក្តីពិត។ បើអ្នករឹងទទឹង នោះអ្នកនឹងមិនទទួលបានអ្វីឡើយ ហើយអ្នកក៏នឹងធ្វើឱ្យព្រះទ័យព្រះឈឺចាប់ និងឱ្យទ្រង់ខកព្រះទ័យផងដែរ។ តើព្រះជាម្ចាស់ខកព្រះទ័យដោយរបៀបណា? អ្នកមិនទទួលយកសេចក្តីពិត អ្នកគ្មានសង្ឃឹមទទួលបានសេចក្តីសង្រ្គោះទេ ហើយព្រះជាម្ចាស់មិនអាចទទួលយកអ្នកបានឡើយ ដូច្នេះ តើទ្រង់អាចមិនខកព្រះទ័យម្ដេចនឹងកើតទៅ? នៅពេលដែលអ្នកមិនទទួលយកសេចក្តីពិត នោះស្មើនឹងការរុញច្រានម្ហូបអាហារ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមកអ្នកដោយផ្ទាល់ចេញអ៊ីចឹង។ អ្នកនិយាយថា អ្នកមិនឃ្លាន និងថាអ្នកមិនត្រូវការអាហារទាំងនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ព្យាយាមលើកទឹកចិត្តអ្នកឱ្យបរិភោគម្ដងហើយម្ដងទៀត ប៉ុន្តែអ្នកនៅតែមិនចង់បរិភោគដដែល។ អ្នកសុខចិត្តនៅស្រេកឃ្លានវិញ។ អ្នកគិតថា អ្នកបានឆ្អែតហើយ តែការពិត អ្នកគ្មានអ្វីសោះឡើយ។ មនុស្សបែបនេះ ខ្វះនូវការយល់ដឹងច្រើនណាស់ និងរាប់ខ្លួនឯងថាសុចរិតខ្លាំងពេកហើយ។ តាមពិត ពួកគេមិនស្គាល់របស់ល្អ នៅពេលដែលពួកគេមើលឃើញរបស់នោះ ពួកគេជាមនុស្សដែលក្រីក្រ និងគួរឱ្យអាណិតបំផុត។

(ដកស្រង់ពី «ដើម្បីទទួលបានសេចក្តីពិត គេត្រូវតែរៀនពីមនុស្ស ពីរឿងរ៉ាវ និងវត្ថុក្បែរខ្លួន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨៧

នៅក្នុងការងាររបស់ខ្លួន អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ និងអ្នកធ្វើការ ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើគោលការណ៍ពីរយ៉ាង៖ ទីមួយគឺ ត្រូវធ្វើការងាររបស់ខ្លួនឱ្យស្របទៅតាមគោលការណ៍ដែលមានចែងក្នុងការរៀបចំរបស់ការងារឱ្យបានទាំងស្រុង ដោយមិនត្រូវបំពានលើគោលការណ៍ទាំងនោះឡើយ ហើយមិនត្រូវធ្វើការងារផ្អែកលើអ្វីដែលពួកគេអាចនឹកស្រមៃឃើញ ឬផ្អែកតាមគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនណាមួយរបស់ពួកគេឡើយ។ ចំពោះគ្រប់កិច្ចការដែលពួកគេធ្វើ ពួកគេគួរតែបង្ហាញក្តីបារម្ភចំពោះកិច្ចការនៃពួកជំនុំ ហើយតែងតម្កល់ប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជាធំជានិច្ច។ រឿងមួយទៀត ហើយក៏ជារឿងដែលសំខាន់បំផុតផងដែរគឺថា ក្នុងគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ ពួកគេត្រូវតែផ្តោតលើការអនុវត្តតាមការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដោយប្រកាន់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួនបំផុត។ ប្រសិនបើពួកគេនៅតែប្រឆាំងនឹងការណែនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឬប្រសិនបើពួកគេនៅតែធ្វើតាមការយល់ឃើញរបស់ខ្លួនដោយគឃ្លើន និងធ្វើវាទៅតាមការស្រមៃឃើញរបស់ខ្លួន នោះសកម្មភាពរបស់ពួកគេនឹងចាត់ទុកជាសកម្មភាពប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។ ការមិនអើពើជាញឹកញាប់ចំពោះការបំភ្លឺ និងការណែនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងនាំទៅកាន់ផ្លូវទាល់ច្រកតែប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើពួកគេបាត់បង់កិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះពួកគេនឹងមិនអាចបំពេញកិច្ចការបាន ហើយបើទោះបីជាពួកគេអាចបំពេញកិច្ចការក្តី ក៏ពួកគេមិនអាចសម្រេចបានសមិទ្ធិផលអ្វីនោះដែរ។ ទាំងនេះគឺជាគោលការណ៍ចម្បងចំនួនពីរ ដែលអ្នកដឹកនាំនិងអ្នកធ្វើការត្រូវប្រកាន់ឱ្យខ្ជាប់ខ្ជួន នៅពេលកំពុងបំពេញកិច្ចការ៖ ទីមួយគឺត្រូវអនុវត្តការងារឱ្យដូចទៅតាមការរៀបចំការងារពីខាងលើ ក៏ដូចជាស្របតាមគោលការណ៍នានាដែលបានកំណត់ដោយខាងលើ។ ហើយគោលការណ៍មួយទៀតគឺ ត្រូវអនុវត្តតាមការណែនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងខ្លួនពួកគេ។ នៅពេលយល់ច្បាស់ពីគោលការណ៍ទាំងពីរនេះរួច ពួកគេនឹងមិនអាចបង្កើតកំហុសនោះទេ។ បទពិសោធរបស់អ្នករាល់គ្នានៅក្នុងការបំពេញកិច្ចការរបស់ពួកជំនុំ គឺនៅមានកម្រិតនៅឡើយ ហើយនៅពេលអ្នកធ្វើការ គឺនៅមានលាយឡំដោយគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនច្រើន។ ពេលខ្លះ អ្នកអាចមិនយល់អំពីការបំភ្លឺ ឬការដឹកនាំនៅខាងក្នុងអ្នក ដែលចេញមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ពេលខ្លះទៀត អ្នកមើលទៅដូចជាយល់ ប៉ុន្តែអ្នកទំនងជាព្រងើយកន្ដើយនឹងវា។ អ្នករាល់គ្នាតែងតែស្រមើស្រមៃ ឬសន្មតតាមឫកពារបស់មនុស្ស ដោយប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលអ្នកគិតថាត្រឹមត្រូវ ដោយគ្មានខ្វល់ទាល់តែសោះចំពោះបំណងរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អ្នកធ្វើការងាររបស់អ្នកស្របតាមគំនិតរបស់អ្នក ដោយទុកចោលរាល់ការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ស្ថានភាពបែបនេះកើតឡើងជាញឹកញាប់។ ការចង្អុលបង្ហាញពីខាងក្នុងចេញពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺពិបាកនឹងបរិយាយណាស់។ តាមពិតទៅ វាជារឿងសាមញ្ញទេ។ នោះគឺនៅក្នុងជម្រៅនៃដួងចិត្តរបស់អ្នក អ្នកដឹងថា នេះគឺជារបៀបដ៏ត្រឹមត្រូវក្នុងការប្រព្រឹត្ត និងដឹងថា វាជាផ្លូវដ៏ល្អបំផុត។ គំនិតនេះត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់។ វាមិនបានចេញពីការសញ្ជឹងគិតទេ ហើយពេលខ្លះ អ្នកក៏មិនយល់ទាំងស្រុងពីមូលហេតុដែលញ៉ាំងឱ្យអ្នកធ្វើបែបនេះនោះដែរ។ ជារឿយៗ ការនេះគ្មានអ្វីក្រៅពីការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះទេ។ រឿងនេះកើតឡើងញឹកញាប់ខ្លាំងបំផុតទៅលើមនុស្សដែលមានបទពិសោធ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធណែនាំអ្នកឱ្យធ្វើអ្វីដែលសមស្របបំផុត។ នេះមិនមែនជាអ្វីមួយដែលអ្នកគិតឃើញនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាអារម្មណ៍មួយនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក ដែលធ្វើឱ្យអ្នកដឹងថា នេះគឺជាវិធីដ៏ល្អបំផុតដែលត្រូវធ្វើ ហើយអ្នកពេញចិត្តធ្វើវាតាមរបៀបនោះ ដោយមិនដឹងថាមកពីមូលហេតុអ្វីឡើយ។ អារម្មណ៍នេះអាចកើតចេញមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ គំនិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ជារឿយៗចេញមកពីការគិត និងការពិចារណា ហើយវាត្រូវបានបង្ខូចដោយឆន្ទៈផ្ទាល់ខ្លួន។ ពួកគេគិតតែពីផលចំណេញ និងអត្ថប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ រាល់ទង្វើដែលមនុស្សសម្រេចចិត្តធ្វើ សុទ្ធតែបង្កប់នូវចំណុចទាំងនេះ។ យ៉ាងណាមិញ ការចង្អុលបង្ហាញពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនមាននូវការក្លែងលាយឡំបែបនេះទេ។ វាជាការចាំបាច់ដែលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការចង្អុលបង្ហាញ ឬការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ជាពិសេសនៅក្នុងរឿងសំខាន់ៗ អ្នកត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ ដើម្បីយល់ពីវា។ មនុស្សដែលចូលចិត្តប្រើខួរក្បាលរបស់ខ្លួន និងអ្នកដែលចូលចិត្តធ្វើតាមគំនិតរបស់ខ្លួន មុខជាខកខាននូវការចង្អុលបង្ហាញ និងការបំភ្លឺមិនខាន។ អ្នកដឹកនាំ និងអ្នកធ្វើការជាមនុស្សដែលមាននូវកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជាអ្នកដែលស្ដាប់តាមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ កោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដេញតាមសេចក្តីពិត ដោយមិនចេះនឿយហត់។ ដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ និងធ្វើបន្ទាល់ពីទ្រង់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវ អ្នកគួរតែឆ្លុះបញ្ចាំងមើលបំណង និងចេតនាលាយឡំរបស់អ្នកឱ្យបានញឹកញាប់នៅក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក ហើយបន្ទាប់មក ព្យាយាមមើលថាតើកិច្ចការចំនួនប៉ុន្មានត្រូវបានជំរុញដោយគំនិតរបស់មនុស្ស ចំនួនប៉ុន្មានកើតចេញពីការបំភ្លឺនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងចំនួនប៉ុន្មានដែលស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ ចូរឆ្លុះបញ្ចាំងមើលថាតើពាក្យសម្ដី និងទង្វើរបស់អ្នកស្របតាមសេចក្តីពិតឬអត់។ ការអនុវត្តបែបនេះឱ្យបានញឹកញាប់នឹងនាំអ្នកឱ្យដើរនៅផ្លូវដែលត្រឹមត្រូវនៃការបម្រើព្រះជាម្ចាស់។ វាជាការចាំបាច់ដែលត្រូវមានតថភាពនៃសេចក្តីពិតជាច្រើន ដើម្បីសម្រេចបានការបម្រើដល់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងរបៀបមួយដែលស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែក្រោយពេលពួកគេយល់ពីសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ ទើបមនុស្សអាចមានសមត្ថភាពឈ្វេងយល់ និងដឹងថាអ្វីផុសចេញពីគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន និងអ្វីផុសចេញពីបំណងជាមនុស្ស។ ពួកគេអាចស្គាល់ភាពមិនបរិសុទ្ធរបស់មនុស្ស ក៏ដូចជាអត្ថន័យក្នុងការប្រព្រឹត្តស្របតាមសេចក្តីពិត។ ទាល់តែពួកគេអាចយល់ដឹងបាន ទើបពួកគេអាចប្រាកដថា ពួកគេអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតបាន និងអាចធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទាំងស្រុង។ បើគ្មានការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិតទេ មនុស្សមិនអាចអនុវត្តនូវការស្គាល់ខុសស្គាល់ត្រូវទេ។ មនុស្សល្ងីល្ងើអាចជឿលើព្រះជាម្ចាស់ពេញមួយជីវិតរបស់គេ ដោយមិនដឹងអំពីអត្ថន័យក្នុងការដែលសេចក្តីពុករលួយត្រូវបានបើកសម្ដែង ឬអត្ថន័យនៃការប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដោយសារតែគេមិនយល់អំពីសេចក្តីពិត។ គំនិតនោះថែមទាំងមិនមាននៅក្នុងការគិតរបស់គេទៀតផង។ សេចក្តីពិតគឺលើសពីការដែលអាចសម្រេចបានសម្រាប់មនុស្សដែលមានគុណសម្បត្តិទន់ទាបជ្រុល។ មិនថាអ្នកប្រកបគ្នាដោយរបៀបណាជាមួយពួកគេឡើយ ពួកគេនៅតែមិនយល់ដដែល។ មនុស្សបែបនេះគឺល្ងីល្ងើ។ នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ មនុស្សល្ងីល្ងើមិនអាចធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់បានទេ។ ពួកគេអាចគ្រាន់តែបម្រើបានបន្តិចបន្ដួចតែប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកធ្វើការ អាចបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនបានល្អ នោះគុណសម្បត្តិរបស់ពួកគេក៏មិនអាចអន់ពេកនោះដែរ។ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ពួកគេត្រូវតែមានការយល់ដឹងពីកិច្ចការខាងវិញ្ញាណដែរ និងទទួលបានអ្វីៗដែលបរិសុទ្ធ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចងាយយល់ពីសេចក្តីពិត និងងាយអនុវត្តសេចក្តីពិត។ បទពិសោធរបស់មនុស្សមួយចំនួន គឺនៅរាក់កំផែលខ្លាំងណាស់ ដូច្នេះ ពេលខ្លះ ពួកគេមានការយល់ដឹងពុំបានត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្តីពិត ហើយក្រោយមកទៀត ក៏ប្រព្រឹត្តកំហុសផ្សេងៗ។ នៅពេលដែលពួកគេមានការយល់ដឹងពុំបានត្រឹមត្រូវ ពួកគេគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការអនុវត្តសេចក្តីពិតឡើយ។ នៅពេលដែលមនុស្សមានការយល់ដឹងពុំបានត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្តីពិត ពួកគេមុខជាធ្វើតាមក្បួនច្បាប់ ហើយនៅពេលដែលពួកគេធ្វើតាមក្បួនច្បាប់ នោះពួកគេងាយនឹងប្រព្រឹត្តកំហុសណាស់ ហើយពួកគេគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការអនុវត្តសេចក្តីពិតឡើយ។ នៅពេលដែលពួកគេមានការយល់ដឹងពុំបានត្រឹមត្រូវ នោះវាក៏ងាយនឹងឱ្យពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទបោកបញ្ឆោត និងប្រើប្រាស់ពួកគេដែរ។ ហេតុដូចនេះ ការយល់ដឹងពុំបានត្រឹមត្រូវ អាចនាំឱ្យមានកំហុសជាច្រើន។ ហេតុនេះហើយ ពួកគេមិនគ្រាន់តែបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនមិនបានល្អប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគេក៏អាចងាយនឹងវង្វេងផ្លូវផងដែរ ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតនៃរាស្ត្ររើសតាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើការបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេតាមរបៀបនេះ មានតម្លៃអ្វីទៅ? ពួកគេបានត្រឹមតែក្លាយជាបុគ្គលម្នាក់ ដែលបង្អាក់ និងរំខានដល់កិច្ចការនៃពួកជំនុំប៉ុណ្ណោះ។ ហើយមនុស្សត្រូវតែរៀនសូត្រពីមេរៀនបរាជ័យទាំងនេះ។ ដើម្បីបំពេញកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ផ្ទុកផ្ដាក់ អ្នកដឹកនាំ និងអ្នកធ្វើការ ចាំបាច់ត្រូវចាប់ឱ្យបានពីគោលការណ៍ទាំងពីរនេះ៖ ម្នាក់ៗត្រូវតែប្រកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់តាមការរៀបចំការងារពីថ្នាក់លើ នៅពេលបំពេញភារកិច្ច ហើយត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ និងស្ដាប់បង្គាប់តាមការណែនាំណាមួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ស្របទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទាល់តែម្នាក់ៗចាប់បានពីគោលការណ៍ទាំងពីរនេះ ទើបកិច្ចការរបស់គេអាចមានប្រសិទ្ធភាព និងបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។

(ដកស្រង់ពី «ផ្នែកទី៣» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨៨

ពេត្រុសបានព្យាយាមស្គាល់ខ្លួនឯង និងបានឃើញនូវអ្វីៗដែលបានបើកសម្ដែងនៅក្នុងខ្លួនគាត់តាមរយៈការបន្សុទ្ធនៃព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងនៅក្នុងការល្បងលផ្សេងៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់គាត់។ នៅពេលគាត់បានយល់ពីខ្លួនឯងពិតប្រាកដ ទើបពេត្រុសបានដឹងថា មនុស្សពុករលួយខ្លាំងយ៉ាងណា ពួកគេថោកទាប និងមិនស័ក្តិសមខ្លាំងយ៉ាងណាក្នុងការបម្រើព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេមិនសមនឹងរស់នៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ បន្ទាប់មក ពេត្រុសបានក្រាបនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់។ ដោយមានបទពិសោធយ៉ាងច្រើន នៅទីបំផុតពេត្រុសក៏មានអារម្មណ៍ថា «ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជារឿងដ៏មានតម្លៃបំផុត! ប្រសិនបើខ្ញុំស្លាប់មុនពេលបានស្គាល់ទ្រង់ វាពិតជាគួរឱ្យអាណិតខ្លួនឯងណាស់។ ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជារឿងសំខាន់បំផុត និងមានអត្ថន័យបំផុត។ បើមនុស្សមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះពួកគេមិនសមនឹងរស់នៅទេ គឺដូចទៅនឹងសត្វ ហើយក៏គ្មានជីវិតដែរ»។ នៅពេលពេត្រុសមានបទពិសោធន៍ឈានដល់ចំណុចនេះ គាត់បានស្គាល់ធម្មជាតិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ និងបានយល់ច្បាស់គួរសមអំពីវា។ ទោះបីជាថា គាត់ប្រហែលជាមិនអាចពន្យល់អំពីវាឱ្យបានច្បាស់លាស់ដូចមនុស្សសព្វថ្ងៃនេះក៏ដោយ តែពេត្រុសពិតជាបានឈានដល់សភាពនេះមែន។ ហេតុដូច្នេះហើយ ការដើរតាមផ្លូវនៃការដេញតាមសេចក្តីពិត និងការទទួលការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ពីព្រះជាម្ចាស់ តម្រូវឱ្យមនុស្សម្នាក់ស្គាល់ពីធម្មជាតិខ្លួនឯង តាមរយៈព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាការយល់ច្បាស់អំពីទិដ្ឋភាពផ្សេងៗនៃធម្មជាតិរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងការពិពណ៌នាជាពាក្យពេចន៍បានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ការនិយាយបានច្បាស់ និងងាយយល់ដែរ។ មានតែបែបនេះទេទើបស្គាល់ខ្លួនឯងពិតប្រាកដ ហើយមានតែបែបនេះ ទើបអ្នកនឹងទទួលបានលទ្ធផលដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវការ។ ប្រសិនបើចំណេះដឹងរបស់អ្នកមិនទាន់ដល់ចំណុចនេះទេ ប៉ុន្តែអ្នកអះអាងថា បានស្គាល់ខ្លួនឯង និងនិយាយថា អ្នកទទួលបានជីវិត តើនោះមិនមែនអ្នកកំពុងតែអួតខ្លួនឯងទេឬ? អ្នកមិនស្គាល់ខ្លួនឯង ហើយអ្នកក៏មិនដឹងថា អ្នកជាអ្វីនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ មិនថាអ្នកពិតជាត្រូវតាមបទដ្ឋានជាមនុស្សឬអត់ ឬក៏អ្នកនៅមានធាតុសាតាំងនៅក្នុងខ្លួនអ្នកច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ។ អ្នកនៅតែមិនទាន់ច្បាស់ថា តើអ្នកជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកណា ហើយអ្នកមិនស្គាល់ខ្លួនឯងសូម្បីតែបន្តិច ដូច្នេះតើអ្នកអាចមានហេតុផលនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់បានយ៉ាងដូចម្ដេច? នៅពេលពេត្រុស កំពុងតាមរកជីវិត គាត់បានផ្ដោតលើការយល់ដឹងអំពីខ្លួនឯង និងបំផ្លាស់បំប្រែនិស្ស័យរបស់គាត់នៅលើដំណើរនៃទុក្ខលំបាករបស់គាត់ ហើយគាត់ព្យាយាមស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅចុងបញ្ចប់ គាត់បានគិតថា «មនុស្សត្រូវតែស្វះស្វែងយល់អំពីព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងជីវិត ការស្គាល់ទ្រង់ គឺជារឿងសំខាន់បំផុត។ ប្រសិនបើខ្ញុំមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះពេលខ្ញុំស្លាប់ទៅ ខ្ញុំមិនអាចបិទភ្នែកជិតបានទេ។ នៅពេលខ្ញុំស្គាល់ទ្រង់ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ឱ្យខ្ញុំស្លាប់ នោះខ្ញុំនឹងនៅតែមានអារម្មណ៍រីករាយបំផុតក្នុងការស្លាប់។ ខ្ញុំនឹងមិនត្អូញត្អែរបន្តិចសោះឡើយ ហើយពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំនឹងបានពេញលេញ»។ ពេត្រុសមិនអាចសម្រេចបានការយល់ដឹងបានកម្រិតនេះ ឬឈានដល់ចំនុចនេះភ្លាមៗនោះទេ បន្ទាប់ពីគាត់ចាប់ផ្ដើមជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានឆ្លងកាត់ការល្បងលយ៉ាងច្រើន។ បទពិសោធន៍របស់គាត់ត្រូវតែឈានដល់ដំណាក់កាលសំខាន់ជាក់លាក់មួយ ហើយគាត់ត្រូវតែយល់ដឹងអំពីខ្លួនឯងឱ្យបានពេញលេញ មុនពេលគាត់អាចដឹងពីតម្លៃនៃការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះហើយ ផ្លូវដែលពេត្រុសបានដើរ គឺជាផ្លូវនៃការដេញតាមសេចក្ដីពិត ហើយជាផ្លូវនៃការទទួលបានជីវិត និងត្រូវប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។ នេះជាទិដ្ឋភាពមួយដែលគាត់បានផ្ដោតលើជាចម្បងក្នុងការអនុវត្តជាក់លាក់របស់គាត់។

នៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់ តើពេលនេះ អ្នកកំពុងដើរលើផ្លូវណា? ប្រសិនបើអ្នកមិនស្វែងរកជីវិត ស្វែងរកការស្គាល់ខ្លួនឯង និងស្វែងរកការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដូចជាពេត្រុសទេ នោះអ្នកកំពុងតែដើរលើផ្លូវខុសពីពេត្រុសហើយ។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សភាគច្រើនគឺស្ថិតក្នុងសភាពប្រភេទនេះ៖ ដើម្បីទទួលបានព្រះពរ ខ្ញុំត្រូវតែលះបង់ខ្លួនដើម្បីព្រះជាម្ចាស់ និងបង់ថ្លៃថ្វាយទ្រង់។ ដើម្បីទទួលបានព្រះពរ ខ្ញុំត្រូវតែបោះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំត្រូវតែបំពេញនូវអ្វីៗដែលទ្រង់បានប្រគល់ឱ្យខ្ញុំ ហើយខ្ញុំត្រូវតែបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំឱ្យបានល្អ។ សភាពនេះត្រូវបានត្រួតត្រាដោយបំណងក្នុងការទទួលបានព្រះពរ នេះជាឧទាហរណ៍មួយអំពីការលះបង់ខ្លួនទាំងស្រុងសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងគោលបំណងទទួលបានរង្វាន់ពីទ្រង់ និងទទួលបានមកុដ។ មនុស្សបែបនេះមិនមានសេចក្ដីពិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេទេ ហើយប្រាកដណាស់ថា ការយល់ដឹងរបស់ពួកគេមានត្រឹមតែពីរបីពាក្យអំពីគោលលទ្ធិដែលពួកគេបង្ហាញនៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលពួកគេទៅតែប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេដើរតាមផ្លូវរបស់ ប៉ុល។ សេចក្ដីជំនឿរបស់មនុស្សបែបនេះគឺជាការធ្វើការធ្ងន់ជាប្រចាំ ហើយពួកគេមានអារម្មណ៍ក្នុងជម្រៅចិត្តថា បើពួកគេកាន់តែធ្វើ វានឹងកាន់តែបង្ហាញពីភក្ដីភាពរបស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ បើពួកគេកាន់តែធ្វើ ទ្រង់នឹងកាន់តែសព្វព្រះហឫទ័យយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយបើពួកគេកាន់តែធ្វើ ពួកគេនឹងកាន់តែស័ក្តិសមក្នុងការទទួលបានមកុដនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេនឹងទទួលបានព្រះពរកាន់តែច្រើនផងដែរ។ ពួកគេគិតថា ប្រសិនបើពួកគេអាចស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខ អាចបង្ហាត់បង្រៀន និងស្លាប់សម្រាប់ព្រះគ្រីស្ទបាន ប្រសិនបើពួកគេអាចលះបង់ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេបាន ហើយប្រសិនបើពួកគេអាចបំពេញភារកិច្ចទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្ញើទុកនឹងពួកគេ នោះពួកគេនឹងក្លាយជាអ្នកដែលទទួលបានព្រះពរដ៏អស្ចារ្យបំផុត ហើយពួកគេមុខជានឹងបានទទួលមកុដជាក់ជាមិនខាន។ នេះពិតជាអ្វីដែលប៉ុលស្រមៃចង់បាន និងជាអ្វីដែលគាត់បានស្វះស្វែងរក។ នេះគឺជាផ្លូវជាក់ស្ដែងដែលគាត់បានដើរ ហើយវាស្ថិតក្រោមការដឹកនាំនៃគំនិតបែបនេះថា គាត់បានធ្វើការបម្រើព្រះជាម្ចាស់។ តើគំនិត និងបំណងទាំងនោះមិនមែនចេញមកពីនិស្ស័យរបស់សាតាំងទេឬ? វាដូចតែមនុស្សក្នុងលោកិយដែរហ្នឹង ដែលជឿថា ពេលនៅលើផែនដី ពួកគេត្រូវតែចំណេះដឹង ហើយបន្ទាប់ពីទទួលបានចំណេះដឹង ពួកគេអាចលេចធ្លោចេញពីហ្វូងមនុស្ស ក្លាយជាមន្ត្រី និងមានឋានៈ។ ពួកគេគិតថា កាលណាពួកគេមានឋានៈ ពួកគេអាចសម្រេចមហិច្ឆតារបស់ខ្លួន និងអាចនាំអាជីវកម្ម និងការអនុវត្តក្នុងគ្រួសាររបស់ពួកគេឡើងដល់កម្រិតនៃភាពរីកចម្រើនណាមួយ។ តើអ្នកមិនជឿទាំងអស់ មិនសុទ្ធតែដើរតាមមាគ៌ានេះទេឬ? អស់អ្នកដែលត្រូវបានត្រួតត្រាដោយនិស្ស័យរបស់សាតាំងនេះ អាចត្រឹមតែដូចប៉ុលនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេគិតថា៖ «ខ្ញុំត្រូវបោះចោលអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីលះបង់ខ្លួនសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំត្រូវតែស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយនៅទីបំផុត ខ្ញុំនឹងទទួលបានរង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យ និងមកុដដ៏អស្ចារ្យ»។ នេះគឺជាឥរិយាបថដូចគ្នានឹងមនុស្សលោកិយដែលតាមរកសម្បត្តិលោកិយដែរ។ ពួកគេមិនខុសគ្នាទាល់តែសោះ ហើយពួកគេនៅក្រោមធម្មជាតិដូចគ្នា។ នៅពេលមនុស្សមាននិស្ស័យសាតាំងបែបនេះ ទាំងក្រៅទាំងក្នុងពិភពលោក ពួកគេនឹងស្វះស្វែងរកចំណេះដឹង ការរៀនសូត្រ ឋានៈ ហើយលេចធ្លោចេញពីហ្វូងមនុស្ស។ ប្រសិនបើពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេនឹងស្វះស្វែងឱ្យទទួលបានមកុដដ៏អស្ចារ្យ និងព្រះពរដ៏អស្ចារ្យ។ នៅពេលដែលមនុស្សជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើពួកគេមិនដេញតាមសេចក្តីពិតទេ នោះពួកគេប្រាកដជានឹងដើរតាមផ្លូវនេះ។ នេះគឺជាការពិតដែលមិនអាចកែប្រែបាន វាជាច្បាប់ធម្មជាតិ។ ផ្លូវដែលមនុស្សពុំបានដេញតាមសេចក្ដីពិត គឺផ្លូវដែលផ្ទុយទៅនឹងផ្លូវរបស់ពេត្រុសទាំងស្រុង។ តើបច្ចុប្បន្ននេះអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែនៅលើមាគ៌ាមួយណា? ទោះបីជាអ្នកអាចនឹងមិនមានផែនការដើរតាមមាគ៌ារបស់ប៉ុលក៏ដោយ ក៏និស្ស័យរបស់អ្នកបានសម្រេចឱ្យឯងដើរតាមមាគ៌ានេះដែរ ហើយអ្នកនឹងទៅតាមទិសដៅនោះទោះអ្នកខំទប់យ៉ាងណាក៏ដោយ។ ទោះបីជាអ្នកចង់ដាក់ជើងដើរលើមាគ៌ារបស់ពេត្រុសក៏ដោយ ប្រសិនបើអ្នកមិនច្បាស់ពីរបៀបធ្វើដូច្នេះទេ នោះអ្នកនឹងដើរតាមផ្លូវរបស់ប៉ុលដោយអចេតនា៖ នេះគឺជាការពិតនៃស្ថានភាពនេះ។ តើសព្វថ្ងៃនេះ គេគួរតែដើរតាមមាគ៌ារបស់ពេត្រុសឱ្យបានជាក់លាក់យ៉ាងណា? ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចបែងចែកភាពខុសគ្នារវាងមាគ៌ារបស់ពេត្រុស និងប៉ុលបានទេ ឬប្រសិនបើអ្នកមិនស្គាល់អ្វីសោះអំពីមគ៌ាទាំងនោះទេ មិនថាអ្នកអះអាងថា អ្នកដើរតាមមាគ៌ារបស់ពេត្រុសយ៉ាងណានោះទេ ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកទាំងនោះ គឺបានត្រឹមតែឥតខ្លឹមសារប៉ុណ្ណោះ។ ដំបូង អ្នកត្រូវមានគំនិតច្បាស់លាស់ថា អ្វីជាមាគ៌ារបស់ពេត្រុស និងអ្វីជាមាគ៌ារបស់ប៉ុល។ មានតែពេលដែលអ្នកពិតជាយល់ដឹងថា មាគ៌ារបស់ពេត្រុស គឺជាមាគ៌ានៃការស្វះស្វែងរកជីវិត និងជាមាគ៌ាតែមួយគត់ទៅរកភាពគ្រប់លក្ខណ៍ នោះទើបអ្នកនឹងអាចដើរលើមាគ៌ារបស់ពេត្រុស ដោយស្វះស្វែងដូចដែលគាត់បានស្វះស្វែងដែរ និងអនុវត្តគោលការណ៍នានាដែលគាត់ធ្លាប់បានអនុវត្ត។ ប្រសិនបើអ្នកមិនយល់ពីមាគ៌ារបស់ពេត្រុសទេ នោះមាគ៌ាដែលអ្នកដើរ ច្បាស់ជាមាគ៌ារបស់ប៉ុលមិនខាន ដ្បិតមិនមានមាគ៌ាផ្សេងទៀតសម្រាប់អ្នកឡើយ អ្នកនឹងគ្មានជម្រើសក្នុងរឿងនេះទេ។ មនុស្សដែលមិនយល់ពីសេចក្ដីពិត និងមិនអាចដេញតាមសេចក្តីពិតបាន នឹងពិបាកដើរលើផ្លូវរបស់ពេត្រុសណាស់ ទោះបីជាពួកគេមានការតាំងចិត្តបែបណាក៏ដោយ។ គឺអាចនិយាយបានថា ព្រោះតែព្រះគុណ និងការលើកតម្កើងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបឥឡូវនេះ ព្រះអង្គបានបើកសម្ដែងដល់អ្នករាល់គ្នាអំពីមាគ៌ាទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងការប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។ គឺជាទ្រង់ហើយដែលជួយណែនាំអ្នករាល់គ្នាឱ្យដើរលើមាគ៌ារបស់ពេត្រុស។ បើគ្មានការណែនាំ និងការបំភ្លឺរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះគ្មាននរណាម្នាក់អាចដើរតាមមាគ៌ារបស់ពេត្រុសបានឡើយ ហើយជម្រើសតែមួយគត់ នឹងត្រូវដើរតាមមាគ៌ារបស់ប៉ុល ដោយដើរតាមដានជើងរបស់ប៉ុលទៅរកសេចក្ដីហិនវិនាសមិនខាន។ កាលនោះ ប៉ុលមិនបានគិតថា ការដើរតាមមាគ៌ានោះ វាខុសនោះទេ គាត់ជឿជាក់ទាំងស្រុងថា វាត្រឹមត្រូវ។ គាត់មិនបានទទួលសេចក្តីពិតទេ ហើយជាពិសេស គាត់មិនបានឆ្លងកាត់ការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យនោះទេ។ គាត់ជឿជាក់លើខ្លួនឯងខ្លាំងពេក ហើយយល់ថា មិនមានបញ្ហាអ្វីសោះឡើយក្នុងការជឿជាក់លើមាគ៌ានោះ។ គាត់បានបន្តទៅមុខទៀត ប្រកបដោយទំនុកចិត្ត និងភាពប្រាកដប្រជាលើខ្លួនឯងបំផុត។ នៅចុងបញ្ចប់ គាត់មិនដែលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនទេ។ គាត់នៅតែគិតថា ចំពោះគាត់ ដែលរស់គឺសម្រាប់ព្រះគ្រីស្ទ។ ដូចនេះ ប៉ុលបានបន្តដើរតាមមាគ៌ានោះរហូតដល់ទីចុងបំផុត ហើយនៅពេលដែលគាត់បានទទួលរងទណ្ឌកម្មនៅទីបំផុតនោះ គឺវាហួសពេលសម្រាប់គាត់ទៅហើយ។ មាគ៌ារបស់ប៉ុល មិនបានធ្វើឱ្យគាត់ស្គាល់ខ្លួនឯងទេ កុំថាឡើយដល់ទៅការស្វះស្វែងរកការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យនោះ។ គាត់មិនដែលវិភាគពីធម្មជាតិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ទេ ហើយក៏មិនបានដឹងថា គាត់ជាអ្វីនោះដែរ។ គាត់គ្រាន់តែដឹងថា គាត់ត្រឹមជាមេអ្នកទោសដែលបៀតបៀនព្រះយេស៊ូវប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែគាត់គ្មានការយល់ដឹងពីនិស្ស័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់សូម្បីបន្តិចណាឡើយ ហើយបន្ទាប់ពីបញ្ចប់កិច្ចការរបស់គាត់ ប៉ុលមានអារម្មណ៍ថា គាត់កំពុងរស់នៅជាព្រះគ្រីស្ទ ហើយគួរតែទទួលបានរង្វាន់។ កិច្ចការដែលប៉ុលបានធ្វើ គ្រាន់តែជាការបម្រើថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ សម្រាប់ប៉ុលខ្លួនឯង ទោះបីជាគាត់បានទទួលការបើកសម្ដែងខ្លះៗពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏ដោយ ក៏គាត់មិនបានទទួលសេចក្ដីពិត ឬទទួលបានជីវិតនោះដែរ។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានសង្គ្រោះគាត់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះជាម្ចាស់បានដាក់ទោសគាត់។ ហេតុអ្វីបានជាគេនិយាយថា មាគ៌ារបស់ពេត្រុស គឺជាមាគ៌ាទៅកាន់ភាពគ្រប់លក្ខណ៍? គឺដោយសារតែនៅក្នុងការអនុវត្តរបស់ពេត្រុស គាត់បានផ្ដោតការយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសទៅលើជីវិត ការស្វះស្វែងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងការស្គាល់ខ្លួនឯង។ តាមរយៈបទពិសោធន៍របស់គាត់ក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គាត់បានស្គាល់ខ្លួនឯង បានយល់ដឹងអំពីសភាពពុករលួយរបស់មនុស្ស បានរៀនពីចំណុចខ្វះខាតរបស់ខ្លួន និងបានរកឃើញវត្ថុដែលមានតម្លៃបំផុតដែលមនុស្សគួរតែតាមរក។ គាត់អាចស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងស្មោះត្រង់ គាត់បានរៀនពីរបៀបតបស្នងដល់ព្រះជាម្ចាស់ គាត់បានទទួលសេចក្ដីពិតខ្លះៗ ហើយគាត់មានការពិតដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវការ។ តាមរយៈអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលពេត្រុសបាននិយាយក្នុងអំឡុងពេលគាត់រងទុក្ខលំបាក គេអាចឃើញថា គាត់ពិតជាមនុស្សដែលមានការយល់ដឹងច្បាស់បំផុតអំពីព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារតែគាត់បានយល់អំពីសេចក្ដីពិតជាច្រើនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មាគ៌ារបស់គាត់កាន់តែត្រចេះត្រចង់ឡើង ហើយកាន់តែស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ខ្លាំងឡើង។ ប្រសិនបើពេត្រុសមិនមានសេចក្ដីពិតនេះទេ នោះមាគ៌ាដែលគាត់ដើរ មិនអាចត្រឹមត្រូវដូច្នេះឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «របៀបដើរតាមមាគ៌ារបស់ពេត្រុស» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៨៩

ពេត្រុសស្មោះត្រង់នឹងខ្ញុំអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ តែគាត់មិនដែលរអ៊ូរទាំ ឬត្អូញត្អែរអ្វីឡើយ សូម្បីតែយ៉ូបក៏មិនស្មើគាត់ដែរ ហើយឆ្លងកាត់ច្រើនយុគសម័យមកហើយ ពួកបរិសុទ្ធទាំងអស់អន់ជាងពេត្រុសឆ្ងាយណាស់។ គាត់មិនត្រឹមតែបានប្រឹងប្រែងស្គាល់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគាត់ថែមទាំងបានបែរមកស្គាល់ខ្ញុំក្នុងពេលដែលសាតាំងកំពុងអនុម័តគ្រោងការបោកបញ្ឆោតផងដែរ។ នេះបាននាំឱ្យពេត្រុសបម្រើខ្ញុំអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ដោយតែងតែស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ ដោយហេតុនេះហើយ គាត់មិនដែលត្រូវបានសាតាំងកេងប្រវ័ញ្ចបានឡើយ។ ពេត្រុសបានទាញយកមេរៀនពីសេចក្ដីជំនឿរបស់យ៉ូប ប៉ុន្តែក៏បានដឹងច្បាស់អំពីគុណវិបត្តិរបស់យ៉ូបផងដែរ។ ថ្វីដ្បិតយ៉ូបមានជំនឿដ៏មុតមាំក្ដី តែគាត់ខ្វះចំណេះដឹងអំពីបញ្ហាក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ ដូច្នេះគាត់បាននិយាយពាក្យសម្ដីជាច្រើនដែលមិនត្រូវនឹងការពិត នេះបង្ហាញថាចំណេះដឹងរបស់យ៉ូបគឺរាក់សេចក្ដី និងមិនអាចគ្រប់លក្ខណ៍បាន។ ហេតុដូច្នេះហើយ ពេត្រុសបានផ្ដោតលើការមានញាណដឹងអំពីវិញ្ញាណជានិច្ច ហើយតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការសង្កេតមើលកម្លាំងចលនានៃពិភពខាងវិញ្ញាណ។ ជាលទ្ធផល គាត់មិនត្រឹមតែអាចសម្គាល់ឃើញអ្វីម្យ៉ាងនៃបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគាត់ថែមទាំងបានចំណេះដឹងបន្តិចបន្តួចអំពីគ្រោងការបោកបញ្ឆោតរបស់សាតាំងទៀតផង។ ដោយហេតុនេះ គាត់ស្គាល់ខ្ញុំបានកាន់តែប្រសើរឡើងជាងអ្នកដទៃឆ្លងកាត់ច្រើនយុគសម័យមកហើយ។

តាមបទពិសោធរបស់ពេត្រុសបង្ហាញថា វាមិនពិបាកទេក្នុងការមើលឃើញបែបនោះឱ្យតែមនុស្សចង់ស្គាល់ខ្ញុំមែន ពួកគេត្រូវតែផ្ដោតលើការពិចារណាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់នៅក្នុងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំមិនសុំឱ្យអ្នក «ថ្វាយ» តង្វាយមួយចំនួនដល់ខ្ញុំក្រៅខ្លួននោះទេ នេះជាបញ្ហាបន្ទាប់បន្សំប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនស្គាល់ខ្ញុំទេ នោះសេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងភក្ដីភាពទាំងអស់ដែលអ្នកនិយាយ គ្រាន់តែជាការបំភាន់ប៉ុណ្ណោះ វាជាការនិយាយផ្ដេសផ្ដាស ហើយអ្នកប្រាកដជាក្លាយជាមនុស្សដែលពូកែអួតនៅចំពោះព្រះភក្ត្រខ្ញុំ តែមិនស្គាល់ខ្លួនឯង។ ដូចនេះ អ្នកនឹងជាប់អន្ទាក់របស់សាតាំងម្ដងទៀត ហើយអ្នកមិនអាចដោះលែងខ្លួនឯងចេញបានទេ អ្នកនឹងក្លាយជាកូននៃសេចក្ដីវិនាស និងជាកម្មវត្ថុនៃការបំផ្លាញ។ យ៉ាងណាមិញ ប្រសិនបើអ្នកសោះអង្គើយ ហើយមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំទេ នោះអ្នកមុខជាទាស់នឹងខ្ញុំដោយឥតសង្ស័យ។ នេះជាការពិត ហើយយកល្អ អ្នកគួរតែក្រឡេកមើលវិញ្ញាណដែលខុសប្លែកគ្នាជាច្រើនដែលត្រូវបានខ្ញុំវាយផ្ចាលតាមច្រកទ្វារនៃពិភពខាងវិញ្ញាណ។ តើវិញ្ញាណមួយណា ដែលប្រឈមមុខនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ដែលមិនអកម្ម ដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់ និងដែលមិនព្រមទទួលយក? តើវិញ្ញាណមួយណាដែលមើលឃើញតែចំណុចអាក្រក់អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ? តើវិញ្ញាណមួយណាដែលមិនបានព្យាយាមចាប់កំហុសនៃព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ? តើវិញ្ញាណមួយណាដែលមិនបានប្រើព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំធ្វើជា «អាវុធទប់ទល់» ដើម្បី «ការពារ» ខ្លួនពួកគេ? ពួកគេមិនបានប្រើខ្លឹមសារនៃព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំធ្វើជាផ្លូវដើម្បីស្គាល់ខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែធ្វើត្រឹមតែជារបស់លេងប៉ុណ្ណោះ។ បែបនេះ តើពួកគេមិនកំពុងប្រឆាំងនឹងខ្ញុំដោយផ្ទាល់ទេឬ? តើព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំជានរណា? តើព្រះវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំជានរណា? ខ្ញុំបានសួរអ្នករាល់គ្នានូវសំណួរបែបនេះច្រើនដងណាស់មកហើយ ក៏ប៉ុន្តែ តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ទទួលបានការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះច្បាស់លាស់ជាងមុនអំពីសំណួរទាំងនេះឬទេ? តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឆ្លងកាត់បទពិសោធអំពីពួកវាឬទេ? ខ្ញុំរំលឹកអ្នករាល់គ្នាម្ដងទៀតថា៖ ប្រសិនបើអ្នកមិនស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ មិនព្រមទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ហើយមិនអនុវត្តព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំទេ នោះអ្នកនឹងត្រូវក្លាយជាវត្ថុដែលត្រូវខ្ញុំវាយផ្ចាលចៀសមិនផុតនោះទេ! អ្នកប្រាកដជានឹងក្លាយជាជនរងគ្រោះដោយសារសាតាំងមិនខាន!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថ្លែងទៅកាន់សកលលោកទាំងមូល» ជំពូកទី ៨ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩០

ទោះបីមនុស្សជាច្រើនជឿលើព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏មានមនុស្សតិចណាស់ដែលយល់អំពីអត្ថន័យនៃសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ និងអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើដើម្បីឱ្យស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺដោយសារតែពួកគេមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនៅតែមិនដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ទ្រង់ បើទោះបីជាពួកគេធ្លាប់ដឹងធ្លាប់ឮអំពីពាក្យថា «ព្រះជាម្ចាស់» និង «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់» ក៏ដោយ។ ដូច្នេះ គ្មានអ្វីដែលត្រូវឆ្ងល់ឡើយថា អស់អ្នកដែលមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រាកដជាមានជំនឿបែបច្របូកច្របល់អំពីទ្រង់ជាមិនខាន។ មនុស្សមិនមានជំនឿហ្មត់ចត់លើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយនេះដោយសារតែការមានជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ដូចជារឿងចម្លែកពេក ឬជារឿងដែលពួកគេមិនធ្លាប់បានដឹងពីមុនមក។ នេះជាហេតុផលដែលនាំឱ្យពួកគេមិនអាចបំពេញតាមការទាមទាររបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត បើមនុស្សមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ទ្រង់ នោះពួកគេមិនសក្ដិសមនឹងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រើនោះឡើយ បើដូច្នេះ ពួកគេនៅតែមិនអាចបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ដដែល។ «ជំនឿជឿលើព្រះជាម្ចាស់» គឺជាការជឿថាមានព្រះជាម្ចាស់ ហើយនេះគឺជាគោលគំនិតដ៏សាមញ្ញបំផុតដែលទាក់ទងនឹងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ លើសពីនេះទៅទៀត ការជឿថាមានព្រះជាម្ចាស់ មិនដូចជាការជឿលើព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាប្រភេទនៃសេចក្តីជំនឿដ៏សាមញ្ញមួយដែលពាក់ព័ន្ធនឹងជំនឿសាសនាដ៏ខ្លាំង។ សេចក្ដីជំនឿពិតប្រាកដលើព្រះជាម្ចាស់ មានន័យដូចខាងក្រោម៖ ឈរលើមូលដ្ឋាននៃការជឿថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះដែលគង់ជាអធិបតេយ្យភាពលើអ្វីៗទាំងអស់ មនុស្សម្នាក់ដកពិសោធន៍នូវព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ កម្ចាត់ចោលនិស្ស័យពុករលួយរបស់គេ បំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមកស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែដំណើរផ្លូវបែបនេះទេ ទើបហៅថាជា «សេចក្ដីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់»។ ប៉ុន្តែ ជារឿយៗមនុស្សមើលឃើញការមានជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ ជារឿងដ៏សាមញ្ញ និងឥតបានការ។ មនុស្សដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់តាមរបៀបនេះ បានបាត់បង់នូវអត្ថន័យនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ហើយ ទោះបីពួកគេអាចបន្តជឿរហូតដល់ទីចុងបញ្ចប់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេនឹងមិនដែលទទួលបានការយល់ព្រមពីព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ ដោយសារតែពួកគេដើរតាមផ្លូវខុស។ សព្វថ្ងៃនេះ នៅតែមានមនុស្សដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ស្របតាមន័យពាក្យ និងគោលលទ្ធិឥតខ្លឹមសារក្នុងទៀត។ ពួកគេមិនដឹងថា ពួកគេខ្វះនូវសារជាតិនៃសេចក្ដីជំនឿជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេមិនអាចទទួលបាននូវការយល់ព្រមពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ពួកគេនៅតែអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យទ្រង់ប្រទានព្រះពរនៃសុវត្ថិភាព និងព្រះគុណដ៏គ្រប់គ្រាន់ទៀត។ ឥឡូវនេះ ចូរយើងឈប់បន្តិចសិន ធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់ ហើយសួរខ្លួនឯងថា៖ តើវាអាចទេថា ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ តាមពិតទៅជាកិច្ចការដ៏ងាយស្រួលបំផុតនៅលើផែនដី? តើវាអាចទេថា ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់គ្មានន័យអ្វីសោះ ក្រៅពីការទទួលយកព្រះគុណឱ្យបានច្រើនពីព្រះជាម្ចាស់? មនុស្សដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ទាំងមិនស្គាល់ទ្រង់ ឬអ្នកដែលជឿព្រះជាម្ចាស់ហើយបែរជាប្រឆាំងទាស់នឹងទ្រង់ តើពួកគេពិតជាអាចបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ?

(ដកស្រង់ពី «អារម្ភកថា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩១

ចាប់តាំងពីពេលដែលមនុស្សចាប់ផ្តើមជឿលើព្រះជាម្ចាស់ជាលើកដំបូងមក តើពួកគេបានទទួលអ្វីខ្លះ? តើអ្នកបានដឹងអ្វីខ្លះពីព្រះជាម្ចាស់? ដោយសារជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់ តើអ្នកបានផ្លាស់ប្តូរច្រើនប៉ុនណាហើយ? សព្វថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែដឹងហើយថា ជំនឿរបស់មនុស្សលើព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនដើម្បីតែសេចក្ដីសង្រ្គោះខាងព្រលឹង និងភាពសុខស្រួលខាងសាច់ឈាមតែប៉ុណ្ណោះទេ ហើយក៏មិនមែនដើម្បីធ្វើឱ្យជីវិតរបស់ពួកគេបានសម្បូរហូរហៀរដោយការស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ។ល។ និង ។ល។ ក្នុងកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្ន ប្រសិនបើអ្នកស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីតែភាពសុខស្រួលខាងសាច់ឈាម ឬការសប្បាយមួយពេល ដូច្នេះ បើទោះបីជាចុងក្រោយ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឈានដល់ចំណុចខ្ពស់បំផុត ហើយអ្នកលែងសុំអ្វីទៀតក៏ដោយ ក៏សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលអ្នកស្វែងរកនេះ នៅតែជាសេចក្តីស្រឡាញ់មួយដែលមានភាពហ្មងសៅ មិនគាប់ព្រះទ័យព្រះជាម្ចាស់ដដែល។ អ្នកដែលប្រើសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីធ្វើឱ្យជីវិតស្រអាប់គ្មានពន្លឺរបស់គេបានសម្បូរហូរហៀរឡើង និងដើម្បីបំពេញចន្លោះប្រហោងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ គឺជាប្រភេទមនុស្សដែលលោភលន់ចង់បានជីវិតមួយដែលងាយស្រួល មិនមែនជាអ្នកដែលស្វែងរកដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដោយពិតប្រាកដឡើយ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះមិនមែនចេញពីចិត្តទេ តែជាការស្វែងរកការស្កប់ស្កល់ចិត្ត ហើយព្រះជាម្ចាស់មិនសព្វព្រះទ័យចង់បានសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះទេ។ ដូច្នេះ តើអ្នកមានសេចក្តីស្រឡាញ់បែបណាដែរ? តើអ្នកស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីអ្វី? ពេលនេះ តើនៅក្នុងចិត្តអ្នកមានសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដចំពោះព្រះជាម្ចាស់ច្រើនប៉ុនណាដែរ? សេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នករាល់គ្នាភាគច្រើន គឺជាប្រភេទនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលបានរៀបរាប់ពីខាងលើ។ សេចក្តីស្រឡាញ់បែបនេះ គ្រាន់តែអាចរក្សាឈ្មោះថាជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះ តែមិនអាចឋិតថេរអស់កល្បជានិច្ចបានទេ ហើយក៏មិនអាចចាក់ឫសនៅក្នុងខ្លួនមនុស្សបានដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ប្រភេទនេះ គឺប្រៀបដូចផ្កាដែលរីក ហើយរោយទៅវិញ គ្មានផ្លែសោះឡើយ។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា ក្រោយពីអ្នកបានស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដោយបែបនេះម្ដងរួចហើយ ប្រសិនបើគ្មានអ្នកណាម្នាក់ដឹកនាំអ្នកនៅផ្លូវខាងមុខនោះទេ នោះអ្នកនឹងដួលមិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងពេលដែលកំពុងស្រឡាញ់ទ្រង់ ប៉ុន្តែក្រោយមក និស្ស័យរបស់អ្នកនៅតែមិនផ្លាស់ប្តូរ នោះអ្នកនឹងនៅតែមិនអាចគេចចេញពីស្រមោលឥទ្ធិពលនៃភាពងងឹតបានដដែល ហើយអ្នកនឹងនៅតែមិនអាចគេចចេញពីចំណងនិងឧបាយកលរបស់សាតាំងបានដដែល។ មនុស្សដែលមានលក្ខណៈបែបនេះ មិនអាចឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកបានទាំងស្រុងនោះទេ។ នៅទីបញ្ចប់ វិញ្ញាណ ព្រលឹង និងរូបកាយរបស់គេ នឹងនៅតែជាកម្មសិទ្ធិរបស់អារក្សសាតាំងដដែល។ រឿងនេះគ្មានអ្វីគួរឆ្ងល់ឡើយ។ អស់អ្នកណាដែលព្រះជាម្ចាស់មិនអាចទទួលយកបានទាំងស្រុងទេ នឹងត្រូវត្រលប់ទៅកាន់កន្លែងដើមរបស់គេវិញ ពោលគឺ គេត្រូវត្រលប់ទៅខាងសាតាំងវិញ ហើយគេនឹងត្រូវចុះបឹងភ្លើង និងស្ពាន់ធ័រ ដើម្បីទទួលយកការដាក់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់នៅដំណាក់កាលបន្ទាប់។ អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក គឺជាអ្នកដែលលះបង់សាតាំងចោល ហើយគេចចេញពីដែនត្រួតត្រារបស់វា។ ពួកគេត្រូវបានបង់លេខរៀងផ្លូវការនៅក្នុងចំណោមរាស្រ្តនៃនគរព្រះ។ រាស្រ្តនៃនគរព្រះមានវត្តមានតាមរបៀបបែបនេះឯង។ តើអ្នកសុខចិត្តក្លាយជាមនុស្សប្រភេទនេះដែរឬទេ? តើអ្នកសុខចិត្តឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកអ្នកដែរឬទេ? តើអ្នកសុខចិត្តគេចចេញពីដែនត្រួតត្រារបស់សាតាំង ហើយត្រលប់ទៅរកព្រះជាម្ចាស់វិញដែរឬទេ? តើពេលនេះអ្នកជាកម្មសិទ្ធិរបស់សាតាំង ឬអ្នកត្រូវបានបង់លេខរៀងនៅក្នុងចំណោមរាស្រ្តនៃនគរព្រះហើយ? រឿងទាំងអស់នេះគួរតែច្បាស់លាស់ស្រេចហើយ មិនចាំបាច់ត្រូវការពន្យល់បន្ថែមទៀតទេ។

(ដកស្រង់ពី «តើអ្នកជឿគួរប្រកាន់យកទស្សនៈបែបណា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩២

កាលពីមុន មនុស្សជាច្រើនបានស្វែងរកដោយមហិច្ឆតាខ្លាំងក្លា និងគំនិតគ្មានមូលដ្ឋាន។ ពួកគេស្វែងរកដោយសារតែសេចក្តីសង្ឃឹមផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ សូមយើងទុកបញ្ហាបែបនេះមួយឡែកសិន។ អ្វីដែលសំខាន់ក្នុងពេលនេះ គឺត្រូវស្វែងរកវិធីអនុវត្តន៍មួយ ដែលនឹងអាចឱ្យអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗ បន្តប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសភាពធម្មតានៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ហើយអាចផ្តាច់ខ្លួនចេញពីខ្នោះនៃឥទ្ធិពលរបស់អារក្សសាតាំងបន្តិចម្ដងៗ ដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់អាចទទួលយកអ្នកបាន និងរស់នៅលើផែនដីតាមអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ឱ្យអ្នករស់នៅ។ មានតែតាមវិធីនេះប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកអាចសម្រេចតាមបំណងរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ មានមនុស្សជាច្រើនដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែពួកគេមិនដឹងថាព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បានអ្វី មិនដឹងថាសាតាំងចង់បានអ្វី។ ពួកគេមានជំនឿដោយការវង្វេង ចេះតែបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមវាសនា ហេតុនេះហើយទើបពួកគេគ្មានជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទក្នុងលក្ខណៈធម្មតានោះ។ លើសពីនេះទៅទៀត ពួកគេមិនដែលមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនសាមញ្ញធម្មតាឡើយ ហើយក៏មិនដែលមានទំនាក់ទំនងសាមញ្ញធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ តាមលក្ខណៈនេះ យើងអាចឃើញថា ការលំបាកនិងគុណវិបត្តិរបស់មនុស្ស និងកត្តាផ្សេងទៀត ដែលរារាំងគេមិនឱ្យសម្រេចតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន គឺមានច្រើនណាស់។ ចំណុចនេះគ្រប់គ្រាន់នឹងបញ្ជាក់ថា មនុស្សមិនទាន់បានដើរនៅលើផ្លូវនៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រឹមត្រូវនៅឡើយទេ ហើយពួកគេក៏មិនទាន់បានចូលទៅក្នុងបទពិសោធពិតប្រាកដនៃជីវិតរបស់មនុស្សដែរ។ ដូច្នេះ តើការដើរនៅលើផ្លូវនៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រឹមត្រូវមានន័យដូចម្តេច? ការដើរនៅលើផ្លូវត្រឹមត្រូវ មានន័យថា អ្នកអាចធ្វើឱ្យចិត្តរបស់អ្នកស្ងប់ស្ងាត់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានគ្រប់ពេល ហើយអាចមានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដោយការរីករាយ ដោយចាប់ផ្ដើមដឹងពីអ្វីដែលមនុស្សខ្វះខាតបន្តិចម្តងៗ និងមានការយល់ដឹងជ្រាលជ្រៅពីព្រះជាម្ចាស់បន្តិចម្ដងៗ។ តាមរយៈនេះ វិញ្ញាណរបស់អ្នកនឹងទទួលបានការយល់ដឹង និងការបំភ្លឺថ្មីៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ សេចក្ដីស្រេកឃ្លានរបស់អ្នកក៏កើនឡើង អ្នកស្វែងរកដើម្បីបានចូលទៅក្នុងសេចក្តីពិត ហើយជារៀងរាល់ថ្ងៃ តែងមានពន្លឺ និងការយល់ដឹងថ្មីៗជានិច្ច។ នៅលើផ្លូវនេះ អ្នកបានផ្តាច់ខ្លួនចេញពីឥទ្ធិពលរបស់អារក្សសាតាំងបន្តិចម្ដងៗ ហើយជីវិតរបស់អ្នកក៏បានលូតលាស់ចម្រើនឡើងដែរ។ មនុស្សបែបនេះហើយ ដែលបានដើរនៅផ្លូវត្រឹមត្រូវនោះ។ ចូរវាយតម្លៃពីបទពិសោធពិតប្រាកដផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងពិនិត្យមើលផ្លូវដែលអ្នកបានដើរនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក៖ ពេលដែលអ្នកគិតពិចារណាអំពីចំណុចដែលបានរៀបរាប់ពីខាងលើ តើអ្នកគិតថា អ្នកកំពុងដើរនៅលើផ្លូវត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? តើអ្នកបានផ្តាច់ខ្លួនចេញពីខ្នោះរបស់សាតាំង និងពីឥទ្ធិពលរបស់សាតាំងនៅក្នុងបញ្ហាអ្វីខ្លះដែរ? ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់បានដើរនៅលើផ្លូវត្រឹមត្រូវនៅឡើយទេ នោះចំណងរបស់អ្នកជាមួយសាតាំង នៅមិនទាន់បានកាត់ផ្តាច់នៅឡើយទេ។ បើករណីនេះពិតមែន តើការស្វះស្វែងដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នក នឹងនាំអ្នកទៅកាន់សេចក្តីស្រឡាញ់មួយដែលពិតប្រាកដ មិនប្រែប្រួល និងបរិសុទ្ធដែរឬទេ? អ្នកនិយាយថា សេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ មិនងាករេនិងស្មោះអស់ពីដួងចិត្ត ប៉ុន្តែអ្នកនៅមិនទាន់បានផ្តាច់ខ្លួនពីខ្នោះរបស់សាតាំងនៅឡើយទេ។ តើអ្នកមិនមែនកំពុងព្យាយាមបោកប្រាស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអ្វី? ប្រសិនបើអ្នកចង់សម្រេចបានសភាពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែលគ្មានភាពហ្មងសៅ ហើយអ្នកចង់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកអ្នកទាំងស្រុង ព្រមទាំងត្រូវបានបង់លេខរៀងនៅក្នុងចំណោមរាស្រ្តនៃនគរព្រះ នោះអ្នកត្រូវដើរនៅលើផ្លូវនៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រឹមត្រូវជាមុនសិន។

(ដកស្រង់ពី «តើអ្នកជឿគួរប្រកាន់យកទស្សនៈបែបណា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩៣

បញ្ហាទូទៅដែលមានក្នុងជីវិតមនុស្សគ្រប់គ្នាគឺថា ពួកគេយល់អំពីសេចក្តីពិតហើយ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានយកសេចក្ដីពិតនេះទៅអនុវត្តទេ។ ម៉្យាង ដោយសារពួកគេមិនចង់លះបង់អ្វីសោះ ម្យ៉ាងទៀតដោយសារតែការយល់ដឹងរបស់ពួកគេនៅស្ទើរ ពួកគេមិនអាចមើលឃើញលក្ខណៈពិតនៃភាពលំបាកប្រចាំថ្ងៃ ហើយពួកគេមិនចេះពីវិធីអនុវត្តសេចក្តីពិតនេះ ឱ្យបានត្រឹមត្រូវនោះឡើយ។ ដោយសារតែបទពិសោធរបស់ពួកគេនៅស្ទើរ លក្ខណសម្បត្តិរបស់គេក៏ខ្សោយ ហើយកម្រិតនៃការយល់ដឹងរបស់គេក៏តិចដែរនោះ ទើបពួកគេគ្មានវិធីណាសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាលំបាក ដែលខ្លួនជួបប្រទះក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃឡើយ។ ពួកគេជឿព្រះជាម្ចាស់តែបបូរមាត់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែមិនអាចយាងព្រះជាម្ចាស់មកគង់ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្លួននោះឡើយ។ មានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់គឺព្រះជាម្ចាស់ ឯជីវិតគឺជីវិត ហាក់បីដូចថា មនុស្សគ្មានសម្ពន្ធភាពជាមួយព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេសោះឡើយ។ នេះគឺជាអ្វីដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាគិត។ ពិតណាស់ ការជឿព្រះជាម្ចាស់បែបនេះ ទ្រង់នឹងមិនទទួលយក និងប្រោសឱ្យមនុស្សបានគ្រប់លក្ខណ៍ឡើយ។ ជាក់ស្តែង មិនមែនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមានការបើកសម្តែងពេញលេញនោះទេ តែមនុស្សវិញទេ ដែលពុំមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីទទួលយកព្រះបន្ទូលនោះ។ អាចនិយាយបានថា ស្ទើរតែពុំមាននរណាម្នាក់ធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យដើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ សេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើតាមតែចេតនាផ្ទាល់របស់គេ ស្របនឹងសញ្ញាណ សាសនា ដែលគេគោរពនាពេលកន្លងមក និងការប្រព្រឹត្តទៅតាមវិធីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេវិញ។ មានមនុស្សតិចតួចដែលឆ្លងកាត់ការបំផ្លាស់បំប្រែ តាមរយៈការទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ រួចចាប់ផ្តើមប្រព្រឹត្តតាមបំណងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេនៅតែតស៊ូក្នុងជំនឿខុសឆ្គងរបស់គេដដែល។ ពេលមនុស្សចាប់ផ្តើមជឿព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេជឿដោយផ្អែកលើក្រឹត្យក្រមពីបុរាណខាងសាសនា ហើយពួកគេរស់នៅ និងប្រាស្រ័យជាមួយអ្នកដទៃ ដោយផ្អែកទាំងស្រុងលើទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅរបស់ពួកគេផ្ទាល់។ អាចនិយាយបានថា ករណីនេះកើតឡើងចំពោះមនុស្សប្រាំបួននាក់នៅក្នុងចំណោមរាល់មនុស្សដប់នាក់។ មានមនុស្សតិចតួចណាស់ដែលច្នៃចេញជាផែនការថ្មី រួចដុះពន្លកចេញជាត្រួយថ្មី បន្ទាប់ពីចាប់ផ្តើមជឿព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សលោកមិនបានទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទុកជាសេចក្តីពិត ឬក៏ចាត់ទុកជាសេចក្តីពិត ដើម្បីអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលនេះឡើយ។

ជាឧទាហរណ៍ ចូរមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ។ ទោះបីជានរណាម្នាក់ទើបចាប់ផ្តើមជឿ ឬក៏បានទទួលជឿយូរមកហើយក្តី ពួកគេទាំងអស់នោះ គ្រាន់តែប្រើទេពកោសល្យ និងជំនាញដែលពួកគេមានតែប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សគ្រាន់តែបានបន្ថែមពាក្យប៉ុន្មានម៉ាត់ថា «សេចក្តីជំនឿជឿលើព្រះជាម្ចាស់» ទៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានផ្លាស់ប្រែនិស្ស័យរបស់ខ្លួនសោះ ហើយសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់របស់គេ ក៏មិនបានលូតលាស់សូម្បីបន្តិច។ ការស្វះស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកគេ គឺក្ដៅមិនក្តៅ ត្រជាក់ក៏មិនត្រជាក់។ ពួកគេមិនបាននិយាយថា ពួកគេនឹងបោះបង់សេចក្តីជំនឿរបស់ខ្លួននោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មិនថ្វាយគ្រប់យ៉ាងដល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ពួកគេមិនដែលស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យពិតប្រាកដ ឬស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់សោះ។ សេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកគេ គឺជាការបញ្ចូលគ្នារវាងភាពពិត និងភាពក្លែងក្លាយ ដោយពួកគេចូលទៅកាន់សេចក្ដីនេះដោយបើកភ្នែកម្ខាង ហើយបិទភ្នែកម្ខាង និងគ្មានមានចិត្តស្មោះត្រង់ក្នុងការអនុវត្តសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេឡើយ។ ពួកគេបន្តរស់នៅក្នុងស្ថានភាពវង្វេង ហើយនៅទីបញ្ចប់ ពួកគេក៏ស្លាប់ក្នុងស្ថានភាពវង្វេងនេះ។ តើទាំងអស់នេះមានន័យអ្វី? ពេលនេះ ដើម្បីជឿលើព្រះជាម្ចាស់ដ៏ជាក់ស្ដែង អ្នកត្រូវតែដើរតាមវិថីត្រឹមត្រូវ។ ប្រសិនបើអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនត្រូវស្វែងរកព្រះពរតែមួយមុខនោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវតែស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ផង។ តាមរយៈការបំភ្លឺរបស់ទ្រង់ និងការស្វែងរករបស់អ្នកផ្ទាល់ អ្នកអាចហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ អាចបង្កើតការយល់ដឹងច្បាស់លាស់អំពីព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងមានក្ដីស្រឡាញ់ពិតចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយចេញពីចិត្តរបស់ខ្លួន។ ពោលគឺនៅពេលក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដបំផុត គ្មាននរណាអាចបំផ្លាញ និងរារាំងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះអង្គបានឡើយ ពេលនេះហើយ អ្នកស្ថិតនៅលើវិថីត្រឹមត្រូវខាងឯជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ ការនេះបញ្ជាក់ថា អ្នកក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដ្បិតព្រះអង្គទទួលបាននូវចិត្តរបស់អ្នក ជាកម្មសិទ្ធិព្រះជាម្ចាស់ហើយ ក៏គ្មានអ្វីមួយអាចយកអ្នកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិបានដែរ។ តាមរយៈបទពិសោធ និងការលះបង់របស់អ្នក និងតាមរយៈកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកអាចបង្កើតបានសេចក្តីស្រឡាញ់ឥតព្រៀងនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយពេលអ្នកមានសេចក្តីស្រឡាញ់នេះ អ្នកនឹងរួចពីឥទ្ធិពលរបស់សាតាំង ហើយចូលមករស់នៅក្នុងពន្លឺនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។ ទាល់តែអ្នកបានរួចចេញពីឥទ្ធិពលនៃភាពងងឹត ទើបអាចនិយាយបានថា អ្នកបានទទួលព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ តាមសេចក្តីជំនឿដែលអ្នកមានក្នុងព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវតែព្យាយាមស្វែងរកគោលដៅនេះ។ នេះជាភារកិច្ចរបស់អ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗ។ អ្នកទាំងអស់គ្នាមិនត្រូវស្កប់ស្កល់ជាមួយស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននេះទេ។ អ្នកមិនអាចមានចិត្តពីរ ចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ហើយអ្នកក៏មិនអាចមើលស្រាលលើកិច្ចការនេះបានដែរ។ អ្នកគួរតែគិតពីព្រះជាម្ចាស់ក្នុងគ្រប់កិច្ចការ និងគ្រប់ពេលវេលាទាំងអស់ ហើយធ្វើរាល់កិច្ចការទាំងអស់សម្រាប់ទ្រង់។ ហើយរាល់ពេលដែលអ្នកនិយាយ ឬប្រព្រឹត្ត អ្នកគួរតែគិតដល់ផលប្រយោជន៍នៃដំណាក់ព្រះជាម្ចាស់ជាមុនសិន។ ធ្វើបែបនេះ ទើបអ្នកអាចក្លាយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។

(ដកស្រង់ពី «អ្នកត្រូវរស់នៅសម្រាប់សេចក្តីពិត ដ្បិតអ្នកជឿដល់ព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩៤

កំហុសដ៏ធំបំផុតរបស់មនុស្សនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់គេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺពួកគេជឿត្រឹមតែពាក្យសំដីប៉ុណ្ណោះ តែមែនទែនទៅ ព្រះជាម្ចាស់គ្មានវត្តមានក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេទេ។ ពិតណាស់ មនុស្សទាំងអស់ជឿថាមានព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនមានចំណែកនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេឡើយ។ មាត់មនុស្សលើកសេចក្តីអធិស្ថានជាច្រើនទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តគេ មានព្រះជាម្ចាស់តិចតួចណាស់ ហេតុនេះ ទើបព្រះជាម្ចាស់បានល្បងលគេម្តងហើយម្តងទៀត។ នេះដោយសារពួកគេមានចិត្តមិនស្អាត ទើបព្រះជាម្ចាស់មិនមានជម្រើសផ្សេងក្រៅពីល្បងលគេ ដើម្បីឱ្យពួកគេខ្មាស ហើយដឹងខ្លួនតាមរយៈការល្បងលទាំងអស់នេះ។ ពុំនោះទេ មនុស្សលោកនឹងក្លាយទៅជាកូនចៅរបស់ពួកមហាទេវតា ហើយរឹតតែអាក្រក់ឡើងៗ។ នៅក្នុងដំណើរវិវឌ្ឍនៃសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សម្នាក់ៗលះបង់ចេតនា និងគោលបំណងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ ក្រោមការសម្អាតដោយឥតឈប់ឈររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពុំនោះទេ ព្រះជាម្ចាស់គ្មានវិធីណាមកប្រើមនុស្សណាម្នាក់ ក៏គ្មានវិធីណាមកអនុវត្តកិច្ចការដែលទ្រង់ត្រូវធ្វើនៅក្នុងពួកគេដែរ។ ដំបូងព្រះជាម្ចាស់សម្អាតមនុស្សជាមុនសិន ហើយតាមដំណើរការនេះ អ្នកទាំងនោះអាចស្គាល់ខ្លួនឯង រួចព្រះជាម្ចាស់ក៏អាចបំផ្លាស់បំប្រែពួកគេបាន។ បន្ទាប់មក ទើបព្រះជាម្ចាស់ដាក់ព្រះជន្មទ្រង់ឱ្យគង់ក្នុងពួកគេ ទាល់តែបែបនេះ ទើបពួកគេប្រែចិត្តទាំងស្រុងចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះហើយ ទើបខ្ញុំនិយាយថា ការជឿព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនងាយស្រួលដូចគេនិយាយនោះឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកមានតែចំណេះដឹងមួយមុខ ប៉ុន្តែគ្មានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាជីវិត ដូចដែលព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញ ហើយប្រសិនបើចំណេះរបស់អ្នក មានកម្រិតទៅតាមសមត្ថភាពរបស់អ្នក ប៉ុន្តែមិនអាចអនុវត្តនូវសេចក្តីពិត ឬរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន នេះសបញ្ជាក់ថា អ្នកមិនទាន់មានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់នៅឡើយទេ ហើយបង្ហាញថា ចិត្តរបស់អ្នកមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ មនុស្សអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈការទទួលជឿលើទ្រង់៖ នេះគឺជាគោលដៅចុងក្រោយ ហើយជាគោលដៅដែលមនុស្សស្វះស្វែងរក។ អ្នកត្រូវខិតខំរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យព្រះបន្ទូលនោះបង្កើតផលផ្លែនៅក្នុងការអនុវត្តរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកមានតែចំណេះដឹងខាងគោលលទ្ធិ នោះសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក៏ពុំមានប្រយោជន៍អ្វីដែរ។ លុះត្រាតែអ្នកអនុវត្ត ហើយរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកត្រូវបានរាប់ថាបានពេញខ្នាត និងស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅលើវិថីនេះ មានមនុស្សជាច្រើនអាចនិយាយពីចំណេះដឹងបានយ៉ាងច្រើន ប៉ុន្តែពេលដែលសេចក្តីស្លាប់មកដល់ គេស្រក់ទឹកភ្នែក ហើយស្អប់ខ្លួនឯងដែលខ្ជះខ្ជាយជីវិត និងរស់យ៉ាងយូរដោយឥតប្រយោជន៍។ ពួកគេគ្រាន់តែយល់ពីគោលលទ្ធិប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែមិនអាចអនុវត្តសេចក្តីពិត ឬធ្វើជាទីបន្ទាល់ពីព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គេរវល់ទៅនេះទៅនោះ ដូចសត្វឃ្មុំ ហើយនៅពេលសេចក្តីស្លាប់ជិតមកដល់ ទីបំផុតទើបពួកគេយល់ថា ពួកគេខ្វះទីបន្ទាល់ពិតប្រាកដ ដោយពួកគេមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទាល់តែសោះ។ តើរឿងនេះមិនយឺតពេលទៅហើយទេឬ? ហេតុអ្វីក៏អ្នកមិនឆក់ឱកាស ហើយដេញតាមសេចក្តីពិតដែលអ្នកស្រឡាញ់? ហេតុអ្វីក៏រង់ចាំដល់ថ្ងៃស្អែក? ប្រសិននៅក្នុងជីវិត អ្នកមិនទទួលរងនូវទុក្ខលំបាកដើម្បីសេចក្តីពិត ឬស្វែងរក និងទទួលបានសេចក្តីពិតនេះ តើអ្នកអាចថាមកពីអ្នកចង់មានវិប្បដិសារី ពេលដែលអ្នកជិតស្លាប់មែនទេ? ប្រសិនបើដូច្នេះមែន ហេតុអ្វីត្រូវជឿព្រះជាម្ចាស់? តាមការពិត មានកត្តាជាច្រើន ដែលមនុស្សអាចយកសេចក្ដីពិតមកអនុវត្ត និងអាចផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់បាន ប្រសិនបើគេព្យាយាមតែបន្តិចបន្តួច។ តែដោយសារចិត្តរបស់ពួកគេត្រូវវិញ្ញាណអាក្រក់សណ្ឋិត រហូតពួកគេមិនអាចធ្វើអ្វីសម្រាប់ប្រយោជន៍ដល់ព្រះជាម្ចាស់បាន ហើយគេរវល់ជានិច្ចចំពោះរឿងសាច់ឈាម ដោយនៅទីបញ្ចប់ មិនបានសម្រេចអ្វីសោះឡើយ។ ដូច្នេះហើយ មនុស្សតែងទទួលរងនូវបញ្ហា និងការលំបាកជាច្រើន។ តើទាំងនេះមិនមែនជាការធ្វើទុក្ខរបស់សាតាំងទេឬអី? តើនេះមិនមែនជាភាពពុករលួយនៃនិស្ស័យសាច់ឈាមទេឬអី? អ្នកមិនត្រូវបន្លំព្រះជាម្ចាស់ ដោយបបូរមាត់បោកបញ្ឆោតរបស់អ្នកនោះទេ? ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវមានសកម្មភាពជាក់ស្តែង។ ចូរកុំបញ្ឆោតខ្លួនឯងឱ្យសោះ តើមានប្រយោជន៍អ្វី? តើអ្នកអាចទទួលបានផលអ្វីខ្លះ តាមរយៈការរស់នៅដើម្បីប្រយោជន៍សាច់ឈាម និងការខំប្រឹងលំបាក ដើម្បីរិះរកឱ្យបាននូវប្រាក់ចំណេញ និងកិត្តិនាមនោះ?

(ដកស្រង់ពី «អ្នកត្រូវរស់នៅសម្រាប់សេចក្តីពិត ដ្បិតអ្នកជឿដល់ព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩៥

ឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្វែងរកឱ្យបានក្លាយជារាស្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយត្រូវចាប់ផ្ដើមចូលទៅក្នុងផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវទាំងស្រុង។ ដើម្បីធ្វើជារាស្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ មានន័យថា គឺជាការចូលក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះ។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកចាប់ផ្ដើមចូលទៅក្នុងការបង្វឹកបង្វឺននៃនគរព្រះជាផ្លូវការ ហើយជីវិតរបស់អ្នកនៅថ្ងៃអនាគតត្រូវតែឈប់ខ្ជីខ្ជា និងធ្វេសប្រហែលដូចកាលពីមុនទៀត។ ការរស់នៅរបៀបនេះ មិនអាចទទួលបាននូវបទដ្ឋានដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវនោះឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ថាជារឿងបន្ទាន់ខ្លាំងទេ នោះវាបង្ហាញឱ្យឃើញថា អ្នកគ្មានបំណងចិត្ដចង់ឱ្យខ្លួនឯងរីកចម្រើនឡើងទេ ហើយថាការស្វែងរករបស់អ្នកគឺឥតបានការ និងភាន់ច្រឡំ ហើយអ្នកមិនអាចបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ការចូលក្នុងការបង្វឹកបង្វឺននៃនគរព្រះមានន័យថា ជាការចាប់ផ្ដើមជីវិតជារាស្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើអ្នកសុខចិត្ដទទួលយកការបង្វឹកបង្វឺននេះដែរឬទេ? តើអ្នកសុខចិត្ដស្ថិតក្រោមការបង្គាប់បញ្ជាដែរឬទេ? តើអ្នកសុខចិត្ដរស់នៅក្រោមការវាយផ្ចាលពីព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើអ្នកសុខចិត្ដរស់នៅក្រោមការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? នៅពេលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចាក់បង្ហូរលើអ្នក និងល្បងលអ្នក តើអ្នកនឹងប្រតិបត្ដិបែបណាដែរ? ហើយនៅពេលដែលអ្នកប្រឈមមុខនឹងការពិតគ្រប់បែបគ្រប់សណ្ឋាន តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី? កាលពីដើមឡើយ អ្នកមិនបានផ្ចង់ចិត្ដលើជីវិតឡើយ ថ្ងៃនេះអ្នកត្រូវចូលក្នុងភាពពិតប្រាកដនៃជីវិត ហើយស្វែងរកការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យនៃជីវិតរបស់អ្នក។ នេះជាអ្វីដែលរាស្ដ្រនៃនគរព្រះត្រូវតែទទួលបាន។ អស់អ្នកណាដែលជារាស្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវតែមាននូវជីវិត ពួកគេត្រូវតែទទួលយកការបង្វឹកបង្វឺននៃនគរព្រះ ហើយស្វែងរកនូវការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យនៃជីវិតរបស់ខ្លួន។ នេះជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវសម្រាប់រាស្ដ្រនៃនគរព្រះ។

សេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់រាស្ដ្រនៃនគរព្រះមានដូចខាងក្រោម៖

១. ពួកគេត្រូវតែទទួលយកនូវបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គឺមានន័យថា ពួកគេត្រូវតែទទួលយកនូវព្រះបន្ទូលទាំងអស់ដែលបានថ្លែងនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រាចុងក្រោយ។

២. ពួកគេត្រូវតែចូលទៅកាន់ការបង្វឹកបង្វឺននៃនគរព្រះ។

៣. ពួកគេត្រូវតែស្វែងរកនូវដួងចិត្តរបស់គេ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប៉ះពាល់។ នៅពេលដែលដួងចិត្តរបស់អ្នកបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង ហើយអ្នកមានជីវិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណមួយដែលធម្មតា នោះអ្នកនឹងរស់នៅក្នុងអាណាចក្រដែលមានសេរីភាព មានន័យថា អ្នកនឹងរស់នៅក្រោមការថែរក្សា និងការការពារនៃក្តីស្រលាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែពេលដែលអ្នករស់នៅក្រោមការថែរក្សា និងការការពាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ទើបអ្នកនឹងក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់។

៤. ពួកគេត្រូវតែត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក។

៥. ពួកគេត្រូវតែក្លាយជាការសម្ដែងចេញនូវសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅលើផែនដី។

ចំណុចទាំង៥នេះ គឺជាបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំថ្លែងមកចំពោះរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រសិនជាអ្នកមិនចង់ទទួលយកបញ្ជាបេសកកម្មទាំងនេះទេ ខ្ញុំក៏មិនបង្ខំអ្នកដែរ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកទទួលយកបញ្ជាបេសកកម្មទាំងនេះដោយពិតប្រាកដ នោះអ្នកនឹងអាចធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាចាប់ផ្តើមទទួលយកបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយចង់ឱ្យក្លាយខ្លួនជារាស្ត្រនៃនគរព្រះ និងទទួលបាននូវបទដ្ឋានដែលតម្រូវឱ្យក្លាយជារាស្ត្រនៃនគរព្រះ។ ជាជំហានដំបូងនៃការចូលទៅរកការបង្វឹកបង្វឺន។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានពេញលេញ នោះអ្នកត្រូវតែទទួលយកបញ្ជាបេសកកម្មទាំងប្រាំនេះ ហើយប្រសិនបើអ្នកអាចសម្រេចបញ្ជាបេសកកម្មទាំងនេះបាន នោះអ្នកនឹងបានថ្វាយដួងចិត្តទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះជាម្ចាស់ប្រាកដជានឹងប្រើប្រាស់អ្នកយ៉ាងល្អបំផុត។ អ្វីដែលសំខាន់សម្រាប់ថ្ងៃនេះ គឺជាការចូលទៅក្នុងការបង្វឹកបង្វឺននៃនគរព្រះ។ ការចូលទៅក្នុងការបង្វឹកបង្វឺននៃនគរព្រះ គឺពាក់ព័ន្ធទៅនឹងជីវិតផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ។ កាលពីមុន មិនមានការនិយាយអំពីជីវិតផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណទេ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះនៅពេលដែលអ្នកចាប់ផ្តើមចូលទៅក្នុងការបង្វឹកបង្វឺននៃនគរព្រះ នោះអ្នកបានចូលក្នុងជីវិតផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណជាផ្លូវការហើយ។

(ដកស្រង់ពី «ស្គាល់កិច្ចការថ្មីបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩៦

តើជីវិតផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ គឺជាជីវិតបែបណា? ជីវិតផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ គឺជាជីវិតដែលដួងចិត្តរបស់អ្នកបានបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង និងអាចយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសេចក្តីស្រលាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ វាជាជីវិតដែលអ្នករស់នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយចិត្តរបស់អ្នកគ្មានអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ អ្នកអាចយល់ដឹងពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ និងជាជីវិតដែលដឹកនាំដោយពន្លឺនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅសព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក។ ជីវិតរវាងមនុស្សនិងព្រះជាម្ចាស់ គឺជាជីវិតផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចដើរតាមពន្លឺនៅថ្ងៃនេះទេ នោះទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់មាននូវគំលាតមួយកើតឡើង វាថែមទាំងអាចមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ ហើយអ្នកមិនមានជីវិតផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណទេ។ ទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានសង់ឡើងនៅលើគ្រឹះនៃការទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន។ តើអ្នកមានជីវិតធម្មតាផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណដែរឬទេ? តើអ្នកមានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើអ្នកជាមនុស្សម្នាក់ដែលធ្វើតាមកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកអាចដើរតាមពន្លឺរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយអាចយល់ដឹងពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងចូលក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនោះ នោះអ្នកជាមនុស្សម្នាក់ដែលដើរតាមចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនដើរតាមចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ នោះប្រាកដណាស់ថាអ្នកជាមនុស្សម្នាក់ដែលមិនស្វែងរកសេចក្តីពិត។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនមានឱកាសធ្វើការនៅក្នុងអស់អ្នកដែលគ្មានបំណងចិត្តចង់ឱ្យខ្លួនឯងរីកចម្រើននោះទេ ហើយជាលទ្ធផល មនុស្សបែបនេះមិនអាចប្រមូលកម្លាំងរបស់ខ្លួនទេ ហើយតែងតែអកម្មជានិច្ច។ ថ្ងៃនេះ តើអ្នកដើរតាមចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរ ឬទេ? តើអ្នកស្ថិតក្នុងចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរឬទេ? តើអ្នកបានចេញពីសភាវអកម្មហើយ ឬនៅ? អស់អ្នកដែលជឿលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកដែលយកកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើជាគ្រឹះ និងដើរតាមពន្លឺនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន ពួកគេសុទ្ធតែស្ថិតនៅក្នុងចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ប្រសិនបើអ្នកជឿថាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានលក្ខណៈពិតប្រាកដ និងត្រឹមត្រូវយ៉ាងច្បាស់លាស់ ហើយប្រសិនបើអ្នកជឿលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនថាទ្រង់មានបន្ទូលពីអ្វី នោះអ្នកជាមនុស្សម្នាក់ដែលស្វែងរកការចូលទៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយតាមរយៈវិធីនេះ អ្នកបានបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។

ដើម្បីចូលទៅក្នុងចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អ្នកត្រូវតែមានទំនាក់ទំនងធម្មតាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកត្រូវកំចាត់ចោលនូវសភាវៈអកម្មរបស់អ្នកជាមុនសិន។ មនុស្សមួយចំនួនតែងតែធ្វើតាមហ្វូងមនុស្ស ហើយដួងចិត្តរបស់គេវង្វេងចេញឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សបែបនេះគ្មានបំណងចិត្តធ្វើឱ្យខ្លួនឯងបានរីកចម្រើនទេ ហើយបទដ្ឋានដែលពួកគេស្វែងរកក៏ស្ថិតក្នុងកម្រិតទាបពេកដែរ។ មានតែការស្វែងរកការស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និងការទទួលបានដោយព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ មានមនុស្សជាច្រើនដែលប្រើប្រាស់តែមនសិការរបស់ខ្លួនដើម្បីតបស្នងសេចក្តីស្រលាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែការនេះមិនអាចឈានទៅដល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គឡើយ។ កាលណាអ្នកស្វែងរកបទដ្ឋានកាន់តែខ្ពស់ នោះអ្នកនឹងមានភាពរីករាយនឹងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំង។ ក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់មានភាពធម្មតា និងជាអ្នកស្វែងរកការស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់ នោះការចូលទៅក្នុងនគរព្រះដើម្បីក្លាយជាម្នាក់ក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាអនាគតពិតប្រាកដរបស់អ្នករាល់គ្នា និងជាជីវិតមួយដែលមានតម្លៃខ្ពស់បំផុត និងមានសារៈសំខាន់ ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់មានពរជាងអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមានបន្ទូលបែបនេះ? ដ្បិតអស់អ្នកដែលមិនជឿលើព្រះជាម្ចាស់រស់នៅសម្រាប់តែសាច់ឈាម និងរស់នៅសម្រាប់សាតាំង ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នារស់នៅសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ និងរស់នៅធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ហេតុនេះទើបខ្ញុំមានបន្ទូលថា ជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នាមានសារៈសំខាន់បំផុត។ មានតែមនុស្សមួយក្រុមដែលត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ជ្រើសរើសនេះទេ ទើបអាចរស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានសារៈសំខាន់បំផុតបាន៖ គ្មាននរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតនៅលើផែនដី អាចរស់នៅក្នុងជីវិតមួយដែលមានតម្លៃ និងមានន័យបែបនេះឡើយ។ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ជ្រើសរើសអ្នក និងលើកអ្នកឱ្យខ្ពស់ឡើង ហើយជាងនេះទៅទៀត ដោយសារតែសេចក្តីស្រលាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នក ទើបអ្នករាល់គ្នាមានការយល់ដឹងពីជីវិតពិត និងស្គាល់ពីរបៀបរស់នៅក្នុងជីវិតមួយដែលមានតម្លៃបំផុត។ នេះមិនមែនដោយសារតែអ្នករាល់គ្នាស្វែងរកសេចក្តីល្អនោះទេ ប៉ុន្តែគឺដោយសារតែព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។ គឺព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកដែលបើកភ្នែកនៃព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលបានប៉ះពាល់ដួងចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលបានប្រទាននូវជោគវាសនាល្អដល់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីចូលមកនៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្ដរបស់ព្រះអង្គ។ ប្រសិនបើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនបានបំភ្លឺអ្នករាល់គ្នាទេ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនអាចមើលឃើញពីអ្វីដែលគួរឱ្យស្រលាញ់អំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាក៏មិនអាចឱ្យអ្នកស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរ។ ទាំងអស់នេះគឺដោយសារតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានប៉ះពាល់ដួងចិត្តរបស់មនុស្ស ដែលធ្វើឱ្យដួងចិត្តរបស់គេបែរមករកព្រះជាម្ចាស់ ហើយជួនកាលនៅពេលដែលអ្នកកំពុងតែរីករាយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏មានការប៉ះពាល់វិញ្ញាណរបស់អ្នក ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ពោលគឺមានកម្លាំងដ៏អស្ចារ្យមួយនៅក្នុងអ្នក ហើយគ្មានអ្វីមួយដែលអ្នកមិនអាចទុកមួយឡែកសិនបាននោះឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបនេះ នោះអ្នកត្រូវបានប៉ះពាល់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ ហើយដួងចិត្តរបស់អ្នកបានបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង ហើយអ្នកនឹងអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ រួចពោលថា៖ «ឱ ព្រះជាម្ចាស់អើយ! ព្រះអង្គបានតម្រូវទុកជាមុន និងបានជ្រើសតាំងពួកទូលបង្គំ។ សិរីល្អរបស់ទ្រង់ធ្វើឱ្យទូលបង្គំមានមោទកភាព ហើយទូលបង្គំមានអារម្មណ៍ថាមានសិរីល្អដែលបានក្លាយជារាស្ត្រម្នាក់របស់ទ្រង់។ ទូលបង្គំនឹងចំណាយ ព្រមទាំងថ្វាយគ្រប់យ៉ាងដើម្បីធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ ហើយនិងថ្វាយនូវពេលវេលារបស់ទូលបង្គំជាច្រើនឆ្នាំ ព្រមទាំងខិតខំប្រឹងប្រែងពេញមួយជីវិតសម្រាប់ព្រះអង្គ។» នៅពេលអ្នកអធិស្ឋានបែបនេះ នឹងមានសេចក្តីស្រលាញ់ឥតឈប់ឈរ និងការស្តាប់បង្គាប់ពិតប្រាកដនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ តើអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធបែបនេះដែរឬទេ? ប្រសិនបើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតែងតែប៉ះពាល់មនុស្ស នោះពួកគេចង់ថ្វាយខ្លួនទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ដោយសេចក្តីអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ទូលបង្គំចង់ឃើញថ្ងៃនៃសិរីល្អរបស់ទ្រង់ ហើយទូលបង្គំចង់រស់នៅសម្រាប់ព្រះអង្គ គ្មានអ្វីមានតម្លៃ ឬមានន័យជាងការរស់នៅសម្រាប់ព្រះអង្គទេ ហើយទូលបង្គំគ្មានចិត្តចង់រស់សម្រាប់សាតាំង និងសាច់ឈាមបន្តិចសោះឡើយ។ សូមព្រះអង្គលើកទូលបង្គំឡើងដោយការជួយឱ្យទូលបង្គំអាចរស់នៅសម្រាប់ព្រះអង្គនាពេលបច្ចុប្បន្ន។» នៅពេលដែលអ្នកបានអធិស្ឋានរបៀបនេះ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា អ្នកគ្មានអ្វីផ្សេងក្រៅពីថ្វាយដួងចិត្តរបស់អ្នកទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដោយអ្នកត្រូវតែទទួលបានព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកមិនចង់បាត់បង់ជីវិតដោយមិនទទួលបានព្រះជាម្ចាស់ក្នុងពេលដែលអ្នកនៅរស់នោះទេ។ ការបាននិយាយបែបនេះនៅក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋាន អ្នកនឹងមានកម្លាំងដែលមិនចេះរីងស្ងួតនៅក្នុងខ្លួន ហើយអ្នកនឹងមិនដឹងថាកម្លាំងនេះចេញមកពីណាឡើយ ក៏នឹងមាននូវអំណាចឥតដែនកំណត់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ហើយអ្នកនឹងដឹងថាព្រះជាម្ចាស់គួរឱ្យស្រលាញ់ណាស់ ហើយព្រះអង្គស័ក្តិសមនឹងឱ្យយើងស្រលាញ់។ ការណ៍នេះកើតឡើងនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ប៉ះពាល់អ្នក។ អស់អ្នកដែលមានបទពិសោធបែបនេះ ត្រូវបានប៉ះពាល់ដោយព្រះជាម្ចាស់។ សម្រាប់អស់អ្នកដែលតែងតែត្រូវបានប៉ះពាល់ដោយព្រះជាម្ចាស់ ការផ្លាស់ប្តូរកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នោះគេអាចធ្វើការតាំងចិត្ត និងសុខចិត្តទទួលយកព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង សេចក្តីស្រលាញ់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេមានកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយដួងចិត្តរបស់គេបានបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង ពួកគេមិនខ្វល់ពីគ្រួសារ លោកិយ មិនមានការពាក់ព័ន្ធ ឬមិនខ្វល់ខ្វាយពីអនាគតឡើយ ហើយពួកគេសុខចិត្តលះបង់ការប្រឹងប្រែងអស់មួយជីវិតថ្វាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់។ អស់អ្នកណាដែលត្រូវបានព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពាល់ គឺជាមនុស្សដែលស្វែងរកសេចក្តីពិត និងជាអ្នកដែលត្រូវព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។

(ដកស្រង់ពី «ស្គាល់កិច្ចការថ្មីបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩៧

ទាក់ទិននឹងភាពសំខាន់បំផុតក្នុងការដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ គ្រប់យ៉ាងគួរតែអាស្រ័យលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន៖ មិនថាអ្នកកំពុងស្វែងរកការចូលទៅក្នុងជីវិត ឬការបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ គ្រប់យ៉ាងគួរតែនៅចំណុចកណ្តាលរង្វង់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ប្រសិនបើអ្វីដែលអ្នកទំនាក់ទំនង និងស្វែងរកមិនស្ថិតនៅកណ្ដាលរង្វង់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្នទេ នោះអ្នកជាមនុស្សចម្លែកនៅចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគ្មានសេសសល់នូវកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ។ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បានគឺ មនុស្សដែលដើរតាមដានព្រះបាទរបស់ព្រះអង្គ។ មិនថាអ្វីដែលអ្នកបានយល់ដឹងពីមុនមានលក្ខណៈអស្ចារ្យ ឬបរិសុទ្ធប៉ុនណានោះទេ ព្រះជាម្ចាស់មិនចង់បានឡើយ ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនអាចដករបស់អស់ទាំងនោះចេញទេ នោះរបស់អស់ទាំងនោះនឹងក្លាយជាឧបសគ្គយ៉ាងធំចំពោះការចូលទៅក្នុងអនាគត។ មានពរហើយអស់អ្នកណាដែលអាចដើរតាមពន្លឺនាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ មនុស្សដែលមានអាយុច្រើនមកហើយក៏បានដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ប៉ុន្ដែពួកគេមិនអាចដើរតាមព្រះអង្គរហូតមកដល់ថ្ងៃនេះទេ នេះគឺជាព្រះពររបស់មនុស្សនៅគ្រាចុងក្រោយ។ អស់អ្នកដែលបានដើរតាមកិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងអស់អ្នកណាដែលអាចដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺពួកគេដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ទៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលព្រះអង្គដឹកនាំពួកគេទៅ មនុស្សទាំងអស់នេះជាអ្នកដែលព្រះអង្គប្រទានពរ។ អស់អ្នកណាដែលមិនដើរតាមកិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មិនបានចូលទៅក្នុងកិច្ចការនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ មិនថាពួកគេប្រឹងប្រែងប៉ុនណា ឬមិនថាពួកគេរងទុក្ខប៉ុនណា ឬពួកគេប្រឹងរត់ទៅមុខយ៉ាងណានោះទេ គឺគ្មានអ្វីមួយដែលមានន័យសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយព្រះអង្គនឹងមិនស្ងើចសរសើរពួកគេឡើយ។ ថ្ងៃនេះ អស់អ្នកណាដែលដើរតាមព្រះបន្ទូលបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺស្ថិតនៅក្នុងចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អស់អ្នកណាដែលជាជនចម្លែកចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុបន្ន គឺស្ថិតនៅក្រៅចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយមនុស្សប្រភេទនេះ មិនមានការស្ងើចសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ការបម្រើដែលមានការបែកចេញពីព្រះសូរសៀងបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាការបម្រើនៃសាច់ឈាម និងសញ្ញាណ ហើយវាមិនអាចស្របនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សរស់នៅក្នុងសញ្ញាណសាសនា នោះពួកគេមិនអាចធ្វើអ្វីដែលសមនឹងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយទោះបីជាពួកគេបម្រើព្រះជាម្ចាស់ក្ដី ក៏ពួកគេបម្រើនៅក្នុងការស្រមើស្រមៃ និងសញ្ញាណដែរ ហើយមិនមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបម្រើស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អស់អ្នកដែលមិនអាចដើរតាមកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មិនយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយអស់អ្នកណាដែលមិនយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនអាចបម្រើព្រះជាម្ចាស់បានដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ចង់បានការបម្រើដែលស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ ទ្រង់មិនចង់បានការបម្រើដែលចេញពីសញ្ញាណ និងសាច់ឈាមឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សមិនអាចដើរតាមជំហាននៃកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ នោះពួកគេរស់នៅក្នុងសញ្ញាណហើយ។ ការបម្រើរបស់មនុស្សបែបនេះកាត់ផ្ដាច់ និងមានការរំខាន ហើយការបម្រើបែបនេះធ្វើឡើងដោយផ្ទុយនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ដូចនេះ អស់អ្នកណាដែលមិនអាចដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនអាចបម្រើព្រះជាម្ចាស់បានទេ ហើយអស់អ្នកដែលមិនអាចដើរតាមដានព្រះបាទរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ភាគច្រើនប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនអាចស្របនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ «ការដើរតាមកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ» មានន័យថា ជាការស្វែងយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន ជាការដែលអាចប្រព្រឹត្ដស្របនឹងតម្រូវការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាការដែលអាចស្ដាប់បង្គាប់ និងដើរតាមព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន និងជាការចូលទៅដែលស្របតាមព្រះសូរសៀងថ្មីបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះទើបជាមនុស្សដែលដើរតាមកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងនៅក្នុងចរន្ដនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ មនុស្សបែបនេះ គឺមិនត្រឹមតែអាចទទួលនូវការសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងអាចស្គាល់នូវនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលមាននៅក្នុងកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គ និងអាចស្គាល់នូវសញ្ញាណ និងការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់មនុស្ស ព្រមទាំងធម្មជាតិរបស់មនុស្ស និងលក្ខណៈផ្សំរបស់គេផង តាមរយៈកិច្ចការចុងក្រោយបំផុតរបស់ព្រះអង្គ។ លើសពីនេះទៅទៀត ពួកគេអាចសម្រេចបាននូវការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់ពួកគេបន្ដិចម្ដងៗនៅក្នុងអំឡុងពេលដែលគេបម្រើដល់ទ្រង់។ មានតែមនុស្សបែបនេះប៉ុណ្ណោះ ទើបជាអ្នកដែលអាចទទួលបានព្រះជាម្ចាស់ និងជាអ្នកដែលបានរកឃើញផ្លូវដ៏ពិតយ៉ាងប្រាកដ។ អស់អ្នកណាដែលត្រូវផាត់ចោលដោយកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាមនុស្សដែលមិនអាចដើរតាមកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាអ្នកដែលប្រឆាំងទាស់នឹងកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ទ្រង់។ មនុស្សបែបនេះប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយបើកចំហរ ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើកិច្ចការថ្មី ហើយដោយសារតែរូបអង្គនៃព្រះមិនដូចជាសញ្ញាណរបស់ពួកគេ ជាលទ្ធផល ពួកគេប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយបើកចំហរ និងបានយកការជំនុំជម្រះមកទម្លាក់លើព្រះអង្គ ដែលនាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើម និងបដិសេធពួកគេ។ ការមានចំណេះដឹងអំពីកិច្ចការចុងក្រោយបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជារឿងងាយស្រួលទេ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើមនុស្សមានគំនិតស្ដាប់បង្គាប់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកគេនឹងមានឱកាសមើលឃើញព្រះអង្គ ហើយនិងមានឱកាសទទួលបានការដឹកនាំថ្មីបំផុតរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផង។ អស់អ្នកណាដែលប្រឆាំងនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយចេតនា មិនអាចទទួលបានការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឬការណែនាំពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ដូចនេះ មិនថាមនុស្សអាចទទួលនូវកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬអត់នោះទេ គឺអាស្រ័យលើព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាគឺអាស្រ័យលើការស្វែងរករបស់ពួកគេ ព្រមទាំងអាស្រ័យលើចេតនារបស់ពួកគេដែរ។

(ដកស្រង់ពី «ស្គាល់កិច្ចការថ្មីបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩៨

មានពរហើយអស់អ្នកដែលអាចស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះសូរសៀងនាពេលបច្ចុប្បន្ននៃរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ មិនថាពួកគេធ្លាប់ធ្វើយ៉ាងណា ឬមួយថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្លាប់ធ្វើការនៅក្នុងពួកគេបែបណានោះទេ អស់អ្នកដែលទទួលបានកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាអ្នកដែលទទួលបានព្រះពរខ្លាំងបំផុតហើយ ហើយអស់អ្នកដែលមិនអាចដើរតាមកិច្ចការចុងក្រោយនាពេលបច្ចុប្បន្នទេ គឺត្រូវបានផាត់ចោល។ ព្រះជាម្ចាស់ចង់បានអស់អ្នកដែលអាចទទួលបាននូវពន្លឺថ្មី ហើយព្រះអង្គចង់បានអ្នកដែលទទួលយក និងស្គាល់នូវកិច្ចការចុងក្រោយបំផុតរបស់ព្រះអង្គ។ ហេតុអ្វីបានជាពោលថា អ្នកត្រូវតែជាក្រមុំព្រហ្មចារី? ក្រមុំព្រហ្មចារីអាចស្វែងរកនូវកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្វែងយល់នូវអ្វីដែលថ្មី ហើយលើសពីនេះទៅទៀត គេអាចដកចេញនូវសញ្ញាណចាស់ៗ និងគោរពតាមកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ក្រុមមនុស្សប្រភេទនេះ ជាក្រុមមនុស្សដែលទទួលនូវកិច្ចការថ្មីបំផុតនាពេលបច្ចុប្បន្ន គឺជាអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកជាមុន តាំងពីមុនយុគសម័យនានាទៅទៀត ហើយពួកគេជាមនុស្សដែលមានពរបំផុត។ អ្នករាល់គ្នាស្ដាប់ឮនូវព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចនេះ នៅទូទាំងស្ថានសួគ៌ និងផែនដី ព្រមទាំងនៅគ្រប់ជំនាន់ទាំងអស់ គ្មាននរណាម្នាក់មានពរជាងអ្នករាល់គ្នាដែលជាក្រុមមនុស្សប្រភេទនេះឡើយ។ ទាំងអស់នេះគឺដោយសារតែកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារតែការកំណត់ទុកជាមុន និងការជ្រើសរើសរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងដោយសារតែព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនបានមានបន្ទូល និងថ្លែងព្រះបន្ទូលចេញមកទេ តើអ្នករាល់គ្នាបានស្ថិតក្នុងលក្ខខណ្ឌដូចសព្វថ្ងៃនេះដែរឬទេ? ដូច្នេះ សូមឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលបានសិរីល្អ និងការសរសើរតម្កើង ដ្បិតការទាំងអស់នេះកើតឡើងដោយសារព្រះជាម្ចាស់បានលើកអ្នកឡើង។ ដោយមានចំណុចទាំងអស់នេះនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក តើអ្នកអាចនៅតែអកម្មទៀតទេ? តើកម្លាំងរបស់អ្នកនៅតែមិនអាចកើនឡើងមែនឬ?

ដែលអ្នកអាចទទួលយកនូវការជំនុំជម្រះ ការវាយផ្ចាល ការវាយផ្ដួល និងការបន្សុទ្ធនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត អាចទទួលយកនូវបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន គឺព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកជាមុនតាំងពីមុនយុគសម័យនានាទៅទៀត ហើយដូចនេះ អ្នកមិនត្រូវមានទុក្ខព្រួយពេកនៅពេលអ្នកត្រូវវាយផ្ចាលឡើយ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចដកយកចេញនូវកិច្ចការដែលបានធ្វើនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា និងព្រះពរដែលបានចាក់បង្ហូរមកលើអ្នកឡើយ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចដកយកចេញនូវអ្វីទាំងអស់ដែលបានប្រទានឱ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ។ មនុស្សដែលកាន់សាសនាមិនអាចអត់ទ្រាំការមិនប្រៀបធៀបនឹងអ្នករាល់គ្នាបានឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាមិនមានជំនាញអស្ចារ្យនៅក្នុងព្រះគម្ពីរឡើយ ហើយក៏មិនបានទទួលការបំពាក់បំប៉ននូវទ្រឹស្ដីផ្នែកសាសនាដែរ ប៉ុន្ដែដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា នោះអ្នករាល់គ្នាទទួលបានកាន់តែច្រើន គឺច្រើនជាងនរណាទាំងអស់នៅគ្រប់សម័យកាល ហើយនេះជាព្រះពរដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ដោយសារតែការនេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែមានការលះបង់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំង ព្រមទាំងមានភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំងជាងនេះដែរ។ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់បានលើកអ្នកឡើង អ្នកត្រូវតែជំរុញការប្រឹងប្រែងរបស់ខ្លួន ហើយត្រូវត្រៀមលក្ខណៈដើម្បីទទូលយកនូវបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកត្រូវតែឈរយ៉ាងរឹងមាំនៅទីកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឱ្យអ្នក ស្វែងរកការក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមប្រជារាស្រ្ដរបស់ទ្រង់ ទទួលយកការបង្វឹកបង្វឺនអំពីនគរព្រះ ត្រូវព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក និងត្រូវក្លាយជាទីបន្ទាល់ដែលពេញដោយសិរីល្អចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ តើអ្នកមាននូវការតាំងចិត្តទាំងនេះដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកមានការតាំងចិត្តទាំងនេះ នោះប្រាកដថាព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកអ្នកជាមិនខាន ព្រមទាំងក្លាយជាបន្ទាល់ដែលពេញដោយសិរីល្អសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ផង។ អ្នកគួរតែយល់ថា បញ្ជាបេសកកម្មដ៏សំខាន់នេះកំពុងត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក និងក្លាយជាបន្ទាល់ដែលពេញដោយសេរីល្អចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ នេះជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

(ដកស្រង់ពី «ស្គាល់កិច្ចការថ្មីបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៣៩៩

ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន គឺជាការវិវឌ្ឍនៃកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយការបំភ្លឺជាបន្ដបន្ទាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចំពោះមនុស្សក្នុងអំឡុងពេលនេះ គឺជាទំនោរនៃកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ហើយតើអ្វីដែលជាទំនោរនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន? វាគឺជាការដឹកនាំមនុស្សចូលទៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន និងចូលទៅក្នុងជិវិតធម្មតាផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ។ មានជំហ៊ានមួយចំនួនដើម្បីចូលទៅក្នុងជីវិតធម្មតាផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ៖

១. ទីមួយ អ្នកត្រូវចាក់បង្ហូរដួងចិត្ដរបស់អ្នកចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកមិនត្រូវស្វែងរកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងអតីតកាល ហើយមិនត្រូវសិក្សាពីព្រះបន្ទូលនោះ ហើយក៏មិនត្រូវប្រៀបធៀប ទៅនឹងព្រះបន្ទូលនាពេលបច្ចុប្បន្នដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកត្រូវចាក់បង្ហូរនូវដួងចិត្ដរបស់អ្នកទាំងស្រុងចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើមានមនុស្សដែលចង់អានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សៀវភៅផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ ឬអ្វីដែលជាការបង្រៀននៅក្នុងអតីតកាល ហើយនរណាដែលមិនដើរតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន នោះពួកគេគឺជាមនុស្សល្ងង់បំផុតហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ស្អប់មនុស្សបែបនេះណាស់។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ទទួលយកនូវពន្លឺនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន នោះចូរចាក់បង្ហូរដួងចិត្ដរបស់អ្នកទាំងស្រុងចូលទៅក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ នេះជារឿងទីមួយដែលអ្នកត្រូវធ្វើឱ្យបាន។

២. អ្នកត្រូវតែអធិស្ឋានដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលនាពេលបច្ចុប្បន្ន ចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ ព្រមទាំងធ្វើការតាំងចិត្ដនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ បង្កើតនូវបទដ្ឋានដែលអ្នកចង់ស្វែងរកការសម្រេចបាននូវការតាំងចិត្ដនោះ។

៣. អ្នកត្រូវតែស្វែងរកការចូលទៅក្នុងសេចក្ដីពិតយ៉ាងជ្រៅនៅលើមូលដ្ឋាននៃកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ចូរកុំប្រកាន់យកព្រះសូរសៀង និងទ្រឹស្ដីពីអតីតកាល។

៤. អ្នកត្រូវតែស្វែងរកការប៉ះពាល់មកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងចូលក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

៥. អ្នកត្រូវតែស្វែងរកការចូលទៅក្នុងមាគ៌ាដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្នបានយាងកាត់។

តើអ្នកស្វែងរកការប៉ះពាល់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដោយរបៀបណា? រឿងសំខាន់បំផុត គឺត្រូវរស់នៅក្នុងព្រះបន្ទូលនាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអធិស្ឋានដោយផ្អែកទៅលើ មូលដ្ឋាននៃសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តាមរយៈការអធិស្ឋានដោយរបៀបនេះ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រាកដជានឹងប៉ះពាល់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកមិនស្វែងរកមូលដ្ឋាននៃព្រះបន្ទូល ដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងទេ នោះការនេះគ្មានផលផ្លែអ្វីនោះឡើយ។ អ្នកគួរអធិស្ឋានដោយពោលថា៖ «ឱ ព្រះជាម្ចាស់អើយ! ទូលបង្គំប្រឆាំងនឹងព្រអង្គ ហើយទូលបង្គំជំពាក់ព្រះអង្គច្រើនណាស់។ ទូលបង្គំពិតជាមិនស្ដាប់បង្គាប់មែន ហើយមិនអាចផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គឡើយ។ ឱព្រះអង្គអើយ ទូលបង្គំចង់ឱ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះទូលបង្គំ ទូលបង្គំចង់បម្រើព្រះអង្គរហូតដល់ថ្ងៃចុងក្រោយ ទូលបង្គំចង់លះបង់ជិវិតសម្រាប់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គជំនុំជម្រះ និងវាយផ្ចាលទូលបង្គំ ហើយទូលបង្គំសមតែស្លាប់ ដើម្បីឱ្យមនុស្សទាំងអស់អាចប្រកាន់ខ្ជាប់នូវនិស្ស័យសុចរិតរបស់ព្រះអង្គដោយតាមរយៈការស្លាប់របស់ទូលបង្គំ។» នៅពេលដែលអ្នកអធិស្ឋានតាមរបៀបនេះចេញពីចិត្តរបស់អ្នក នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងស្ដាប់ឮអ្នក ហើយទ្រង់នឹងដឹកនាំអ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអធិស្ឋានដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្នទេ នោះមិនមាននូវការប៉ះពាល់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកលើអ្នកឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកអធិស្ឋានផ្អែកតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្របតាមអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងធ្វើនៅពេលនេះ នោះអ្នកពោលថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ទូលបង្គំចង់ទទួលយកបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គ ហើយទូលបង្គំសុខចិត្ដបូជាជីវិតរបស់ទូលបង្គំទាំងមូលសម្រាប់សិរីល្អរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីឱ្យអ្វីទាំងអស់ដែលទូលបង្គំបានធ្វើអាចឈានទៅដល់បទដ្ឋាននៃប្រជារាស្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សូមឱ្យព្រះអង្គបានប៉ះពាល់ដួងចិត្ដរបស់ទូលបង្គំ។ ទូលបង្គំចង់ឱ្យព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គបានបំភ្លឺទូលបង្គំ ដើម្បីធ្វើឱ្យអ្វីទាំងអស់ដែលទូលបង្គំធ្វើបាននាំនូវភាពអាម៉ាស់មកទម្លាក់លើសាតាំង ដើម្បីឱ្យនៅទីបំផុត ព្រះអង្គនឹងទទួលយកទូលបង្គំ។» ប្រសិនបើអ្នកអធិស្ឋានរបៀបនេះ អធិស្ឋានក្នុងរបៀបមួយដែលផ្ដោតជុំវិញបំណងព្រះឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើការនៅក្នុងអ្នកដោយចៀសមិនផុតឡើយ។ អ្វីដែលសំខាន់នោះមិនអាស្រ័យលើថា តើអ្នកអធិស្ឋានបានប៉ុន្មានពាក្យទេ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺថា តើអ្នកយល់ពីបំណងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬអត់។ អ្នករាល់គ្នាប្រហែលជាសុទ្ធតែមាននូវបទពិសោធដូចខាងក្រោមនេះហើយ៖ ជួនកាល ក្នុងពេលអធិស្ឋាននៅពេលជួបជុំគ្នា សក្ដានុពលនៃកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏ឈានដល់ចំណុចខ្ពស់បំផុត ដែលបណ្ដាលឱ្យកម្លាំងរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នាបានកើនឡើង។ មនុស្សមួយចំំនួនយំដោយជូរចត់ និងបង្ហូរទឹកភ្នែកក្នុងពេលអធិស្ឋាននោះ ពួកគេយកឈ្នះលើវិប្បដិសារីនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយមនុស្សមួយចំនួនទៀតបង្ហាញនូវការតាំងចិត្ដ និងធ្វើការស្បថ។ នេះគឺជាឥទ្ធិពលដែលកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធសម្រេចបាន។ ថ្ងៃនេះ វាជាការសំខាន់ដែលមនុស្សទាំងអស់ចាក់បង្ហូរដួងចិត្ដរបស់គេទាំងស្រុងចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចូរកុំផ្ដោតលើព្រះបន្ទូលដែលបានថ្លែងពីមុន ហើយប្រសិនបើអ្នកនៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវអ្វីដែលចែងមកពីមុន នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមិនធ្វើការនៅក្នុងអ្នកឡើយ។ តើអ្នកមើលឃើញថា តើការនេះសំខាន់ប៉ុនណាដែរឬទេ?

តើអ្នករាល់គ្នាស្គាល់មាគ៌ាដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្នបានយាងលើដែរឬទេ? ចំណុចមួយចំនួនខាងលើគឺជាអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាពេលបច្ចុប្បន្ន និងអនាគតត្រូវសម្រេច។ ចំណុចទាំងនេះគឺជាមាគ៌ាដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានជ្រើសយក ហើយច្រកចូលទៅរកផ្លូវនោះត្រូវតែឱ្យមនុស្សស្វែងរក។ ចំពោះច្រកចូលក្នុងជីវិតរបស់អ្នក យ៉ាងហោចណាស់អ្នកត្រូវចាក់បង្ហូរដួងចិត្ដរបស់អ្នកចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអាចទទួលយកនូវការជំនុំជម្រះ និងការវាយវាយផ្ចាលនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដួងចិត្ដរបស់អ្នកត្រូវតែប្រាថ្នាចង់បានព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវតែស្វែងរកការចូលទៅក្នុងសេចក្ដីពិតដ៏ជ្រាលជ្រៅ ព្រមទាំងគោលបំណងដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវ។ នៅពេលដែលអ្នកមាននូវកម្លាំងនេះ នោះវាបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់បានប៉ះពាល់អ្នក ហើយដួងចិត្ដរបស់អ្នកបានចាប់ផ្ដើមបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់វិញ។

ជំហានដំបូងនៃច្រកចូលទៅកាន់ជីវិត គឺត្រូវចាក់បង្ហូរដួងចិត្ដរបស់អ្នកទាំងស្រុងចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយជំហានទីពីរគឺត្រូវទទួលការប៉ះពាល់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ តើអ្វីខ្លះជាឥទ្ធិពលដែលទទួលបានដោយការទទួលយកការប៉ះពាល់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ? វាជាការដែលអាចប្រាថ្នាចង់បាន ចង់ស្វែងរកនិងរុករកនូវសេចក្ដីពិតមួយដែលកាន់តែជ្រាលជ្រៅ និងអាចសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់ក្នុងឥរិរយាបថវិជ្ជមាន។ ថ្ងៃនេះ ការសហការរបស់អ្នកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដែលអាចនិយាយបានថាមានគោលបំណងមួយចំពោះការដេញតាមរបស់អ្នក ចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អ្នក និងចំពោះការប្រកបរបស់អ្នកជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយអ្នកបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នក ស្របតាមសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលការនេះហើយគឺជាការសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែនិយាយថាអនុញ្ញាតឱ្យព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការ ប៉ុន្ដែខ្លួនឯងមិនបានធ្វើអ្វីទាល់តែសោះ សូម្បីតែការអធិស្ឋាន ឬការស្វែងរកក៏មិនធ្វើផង នោះតើការនេះអាចហៅថាជាការសហការដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកមិនមានដាននៃការសហការនៅក្នុងអ្នកទេ ហើយមិនមានការបង្វឹកបង្វឺនសម្រាប់ការចូលទៅដែលមាននូវគោលបំណងទេ នោះអ្នកមិនមែនកំពុងសហការឡើយ។ មនុស្សមួយចំនួនពោលថា៖ «អ្វីៗទាំងអស់គឺអាស្រ័យលើការកំណត់ទុកជាមុនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែព្រះអង្គជាអ្នកធ្វើដោយផ្ទាល់។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនធ្វើវាទេ នោះតើឱ្យមនុស្ស អាចនឹងធ្វើដូចម្ដេចកើតទៅ?» កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺធម្មតា និងមិនមានលក្ខណៈអធិធម្មជាតិបន្ដិចសោះឡើយ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការតែតាមរយៈការស្វែងរកដ៏សកម្មរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់មិនបានបង្ខំមនុស្សឡើយ អ្នកត្រូវតែផ្ដល់ឱកាសដល់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យធ្វើការ ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនស្វែងរក ឬចូលទៅទេ ហើយប្រសិនបើចិត្ដអ្នកមិនចង់បានសូម្បីតែបន្ដិច នោះព្រះជាម្ចាស់មិនមានឱកាសធ្វើការឡើយ។ តើអ្នកអាចស្វែងរកការប៉ះពាល់ពីព្រះជាម្ចាស់តាមផ្លូវណា? គឺតាមរយៈការអធិស្ឋាន និងការចូលមកជិតព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្ដែសំខាន់បំផុតនោះគឺ ចូរចាំថា វាគឺត្រូវស្ថិតលើមូលដ្ឋាននៃព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែង។ នៅពេលដែលអ្នកមានការប៉ះពាល់ពីព្រះជាម្ចាស់ជាញឹកញាប់ នោះអ្នកមិននៅជាប់ជាទាសករនៃសាច់ឈាមទៀតទេ៖ ស្វាមី ភរិយា កូន និងប្រាក់ សុទ្ធតែមិនអាចបង្អាក់អ្នកបានទេ ហើយអ្នកប្រាថ្នាចង់តែស្វែងរកសេចក្ដីពិត និងរស់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ ពេលនេះ អ្នកនឹងក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងពិភពនៃសេរីភាព។

(ដកស្រង់ពី «ស្គាល់កិច្ចការថ្មីបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០០

ព្រះជាម្ចាស់បានតាំងព្រះទ័យប្រោសឱ្យមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយមិនថាទ្រង់មានបន្ទូលចេញពីទិដ្ឋភាពបែបណាឡើយ គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់មានបន្ទូលនោះគឺសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ការប្រោសមនុស្សឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះបន្ទូលដែលចេញពីទិដ្ឋភាពនៃព្រះវិញ្ញាណ មនុស្សពិបាកយល់ណាស់ ហើយពួកគេក៏គ្មានផ្លូវក្នុងការអនុវត្តតាមដែរ ដោយសារតែសមត្ថភាពយល់ដឹងរបស់គេនៅមានកម្រិត។ កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រេចបានប្រសិទ្ធភាពខុសៗគ្នា ហើយក៏ជួយទៅសម្រេចជំហាននីមួយៗនៃកិច្ចការដែលទ្រង់មានសម្រាប់គោលបំណងរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត វាពិតជាសំខាន់ណាស់ដែលទ្រង់ត្រូវមានបន្ទូលចេញពីទិដ្ឋភាពខុសៗគ្នា ព្រោះថាមានតែធ្វើបែបនេះទេ ទើបទ្រង់អាចប្រោសឱ្យមនុស្សបានគ្រប់លក្ខណ៍។ បើទ្រង់បន្លឺព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់ចេញពីទិដ្ឋភាពនៃព្រះវិញ្ញាណតែមួយ នោះវានឹងគ្មានផ្លូវដើម្បីបញ្ចប់ដំណាក់កាលនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះឡើយ។ ចេញពីតុងសំឡេងដែលទ្រង់មានបន្ទូល អ្នកអាចមើលឃើញអំពីការតាំងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ក្នុងការប្រោសមនុស្សមួយក្រុមនេះឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ ដូច្នេះ តើអ្វីទៅគួរតែជាជំហានដំបូងសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ដែលចង់ឱ្យទ្រង់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍? អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះ គឺថាអ្នកត្រូវដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើវិធីសាស្ត្រមួយថ្មី នៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ដោយសារតែយុគសម័យបានផ្លាស់ប្ដូរ ដូច្នេះ របៀបដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការក៏ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ ហើយវិធីសាស្ត្រដែលទ្រង់មានបន្ទូល ក៏មានលក្ខណៈខុសពីមុនផងដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះ មិនត្រឹមតែវិធីសាស្ត្រនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ បានផ្លាស់ប្ដូរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយុគសម័យក៏បានផ្លាស់ប្ដូរផងដែរ។ ឥឡូវនេះ គឺជាយុគសម័យនៃនគរព្រះ ហើយវាក៏ជាយុគសម័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ជាសេចក្តីស្រឡាញ់ផងដែរ។ វាជាគំរូនៃយុគសម័យរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំ ដែលជាយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូល ហើយនៅក្នុងយុគសម័យនេះ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលទៅតាមមធ្យោបាយជាច្រើន ដើម្បីប្រោសមនុស្សឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយទ្រង់ក៏មានបន្ទូលចេញពីទិដ្ឋភាពខុសៗគ្នា ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្សផងដែរ។ ពេលចូលទៅក្នុងយុគសម័យនៃរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំ ព្រះជាម្ចាស់នឹងចាប់ផ្ដើមប្រើព្រះបន្ទូល ដើម្បីប្រោសមនុស្សឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សចូលទៅក្នុងតថភាពជីវិត និងដឹកនាំមនុស្សឱ្យដើរតាមផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវ។ តាមរយៈការដកពិសោធន៍ចេញពីជំហានជាច្រើននៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សបានមើលឃើញថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិននៅតែដដែលនោះឡើយ ប៉ុន្តែវាកំពុងតែវិវឌ្ឍទៅមុខ និងកាន់តែស៊ីជម្រៅឥតស្រាកស្រាន្តឡើយ។ ក្រោយពេលមនុស្សបានដកពិសោធន៍អស់ពេលយ៉ាងយូរមក កិច្ចការបានផ្លាស់ប្ដូរវិលវល់ដដែលៗ ម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ទោះបីផ្លាស់ប្ដូរជាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វាមិនដែលឃ្លាតចេញពីគោលបំណងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការនាំសេចក្តីសង្រ្គោះទៅកាន់មនុស្សជាតិដែរ។ ទោះត្រូវឆ្លងកាត់ការផ្លាស់ប្ដូររាប់ម៉ឺនដងក៏ដោយ ក៏វាមិនដែលបែរចេញពីគោលបំណងដើមរបស់វាដែរ។ មិនថាវិធីសាស្ត្រនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏កិច្ចការនេះមិនដែលចាកចេញ ពីសេចក្តីពិត ឬពីជីវិតនោះដែរ។ ការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងវិធីសាស្ត្រនៃការសម្រេចកិច្ចការ គឺគ្រាន់តែជាការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងទម្រង់នៃកិច្ចការ និងទិដ្ឋភាពដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលប៉ុណ្ណោះ។ វាគ្មានការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងកម្មវត្ថុស្នូលនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងតុងនៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងវិធីសាស្ត្រនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីសម្រេចផលឱ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព។ ការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងតុងនៃព្រះសូរសៀង មិនមានន័យជាការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងគោលបំណង ឬគោលការណ៍នៅពីក្រោយកិច្ចការនោះឡើយ។ មនុស្សជឿលើព្រះជាម្ចាស់ជាចម្បង ដើម្បីស្វែងរកជីវិត។ ប្រសិនបើអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែមិនស្វែងរកជីវិត ឬដេញតាមសេចក្តីពិត ឬចំណេះដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះវាមិនមែនជាសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ! ហើយតើការបន្តព្យាយាមចូលទៅក្នុងនគរមួយ ដើម្បីក្លាយជាស្ដេច ជារឿងដ៏ពិតប្រាកដដែរឬទេ? ការទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិតសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈការស្វែងរកជីវិត គឺជាការពិត ហើយការដេញតាម និងការប្រតិបត្តិតាមសេចក្តីពិត ពោលគឺទាំងនេះគឺការពិត។ តាមរយៈការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការដកពិសោធន៍ជាមួយព្រះបន្ទូលទាំងនេះ អ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមមានចំណេះដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចំណោមបទពិសោធពិតៗ ហើយនេះជាអត្ថន័យនៃការដេញតាមដ៏ពិត។

(ដកស្រង់ពី «យុគសម័យនៃនគរព្រះ គឺជាយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូល» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០១

ឥឡូវនេះ គឺជាយុគសម័យនៃនគរព្រះ។ ការដែលអ្នកបានចូលទៅក្នុងយុគសម័យថ្មីនេះ គឺអាស្រ័យលើថា តើអ្នកបានចូលទៅក្នុងការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬថាតើព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ បានក្លាយជាតថភាពជីវិតរបស់អ្នកហើយឬនៅ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាបានស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់រួចហើយ ដូច្នេះនៅចុងបញ្ចប់ មនុស្សទាំងអស់នឹងរស់នៅក្នុងពិភពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នឹងបំភ្លឺ ហើយបកស្រាយដល់មនុស្សម្នាក់ៗចេញពីខាងក្នុងចិត្ត។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ប្រសិនបើអ្នកមិនយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនចាប់អារម្មណ៍លើព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទេ នោះវាបង្ហាញឱ្យឃើញថា អ្នកមានសភាពខុសហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចចូលក្នុងយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូលបានទេ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមិនធ្វើការនៅក្នុងអ្នកឡើយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកបានចូលក្នុងយុគសម័យនេះ នោះទ្រង់នឹងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ នៅដើមយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូលតើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ? ព្រះជាម្ចាស់នឹងសម្រេចកិច្ចការដូចខាងក្រោមនៅក្នុងយុគសម័យនេះ និងនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា៖ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គេនឹងយកសេចក្តីពិតទៅអនុវត្ត ហើយគេនឹងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ មនុស្សទាំងអស់នឹងប្រើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាគ្រឹះមូលដ្ឋាន និងជាការពិតរបស់គេ ហើយគេនឹងមានដួងចិត្តដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់។ ហើយតាមរយៈការអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សនឹងកាន់អំណាចជាព្រះមហាក្សត្ររួមជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ នេះជាកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវសម្រេច។ តើអ្នកអាចរស់នៅដោយគ្មានការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? សព្វថ្ងៃនេះ មានមនុស្សជាច្រើនដែលមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមិនអាចរស់នៅបាន សូម្បីតែមួយថ្ងៃ ឬពីរថ្ងៃ ដោយមិនបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ ពួកគេត្រូវតែអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយប្រសិនបើពេលវេលាមិនអំណោយផលសម្រាប់ការអាន ពួកគេនឹងស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជំនួសវិញ។ នេះជាអារម្មណ៍ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រទានដល់មនុស្ស ហើយវាក៏ជារបៀបមួយដែលទ្រង់ចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនានៅក្នុងពួកគេផងដែរ។ ទ្រង់គ្រប់គ្រងមនុស្សតាមរយៈព្រះបន្ទូល ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចចូលទៅក្នុងការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីខកខានមិនបានហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែមួយថ្ងៃ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍អាប់អួរ ស្រេកទឹក និងមិនអាចឈរបាន នេះបង្ហាញឱ្យឃើញថា អ្នកបានទទួលការប៉ះពាល់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងបង្ហាញទៀតថា ទ្រង់មិនបានបែរចេញពីអ្នកឡើយ។ ដូច្នេះ អ្នកជាបុគ្គលម្នាក់ដែលស្ថិតនៅក្នុងចរន្តនេះហើយ។ យ៉ាងណាមិញ ក្រោយពេលមួយ ឬពីរថ្ងៃ ដោយមិនហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ឃ្លានស្រេកទឹក ឬទទួលការប៉ះពាល់អ្វីទេ នោះវាបង្ហាញឱ្យឃើញថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបែរចេញពីអ្នកហើយ។ ការនេះមានន័យថា វាមានបញ្ហាអ្វីមួយជាមួយសភាពនៅខាងក្នុងរបស់អ្នកហើយ។ អ្នកមិនបានចូលក្នុងយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូល ហើយអ្នកជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សជាច្រើនផ្សេងទៀតដែលបានបរាជ័យ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើព្រះបន្ទូលដើម្បីគ្រប់គ្រងលើមនុស្ស។ អ្នកមានអារម្មណ៍ល្អ ប្រសិនបើអ្នកហូបនិងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនបានធ្វើទេ នោះអ្នកនឹងគ្មានផ្លូវដើរឡើយ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្លាយជាអាហាររបស់មនុស្ស និងជាកម្លាំងជំរុញចិត្តពួកគេ។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «មនុស្សមិនមែនរស់ដោយសារតែនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែរស់ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ» (ម៉ាថាយ ៤:៤)។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះជាម្ចាស់នឹងបង្ហើយកិច្ចការនេះ ហើយទ្រង់នឹងសម្រេចការពិតនេះនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា។ តើមនុស្សកាលពីអតីតកាលអាចរស់នៅបានជាច្រើនថ្ងៃយ៉ាងដូចម្ដេច ដោយមិនអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនៅតែអាចបរិភោគ និងធ្វើការបានធម្មតា ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាករណីនៅសព្វថ្ងៃនេះទេ? នៅក្នុងយុគសម័យនេះ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលជាចម្បង ដើម្បីគ្រប់គ្រងមនុស្សទាំងអស់។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សត្រូវទទួលការជំនុំជម្រះ និងការប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ បន្ទាប់មក ពួកគេបានចូលទៅក្នុងនគរព្រះនាពេលចុងបញ្ចប់។ មានតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មួយប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចប្រទានជីវិតដល់មនុស្ស ហើយមានតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែមួយគត់ ដែលអាចប្រទានដល់មនុស្សនូវពន្លឺ និងផ្លូវសម្រាប់ការអនុវត្ត ជាពិសេសនៅក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះ។ ដរាបណាអ្នកមិនបែរចេញពីការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយហូបនិងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងអាចប្រោសអ្នកឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ជាក់ជាមិនខាន។

(ដកស្រង់ពី «យុគសម័យនៃនគរព្រះ គឺជាយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូល» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០២

ការដេញតាមជីវិត មិនមែនជាអ្វីមួយដែលត្រូវធ្វើទាំងប្រញាប់ប្រញាល់នោះឡើយ។ ការរីកចម្រើននៃជីវិត មិនអាចកើតឡើងក្នុងពេលតែមួយថ្ងៃឬពីរថ្ងៃនោះឡើយ។ កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺសាមញ្ញនិងជាក់ស្ដែង ហើយវាមានដំណើរការមួយដែលចាំបាច់ត្រូវឆ្លងកាត់។ វាត្រូវការឱ្យព្រះយេស៊ូវដែលយកកំណើតជាមនុស្ស ចំណាយពេលសាមសិបបីឆ្នាំកន្លះ ដើម្បីបញ្ចប់កិច្ចការនៃការជាប់ឆ្កាងរបស់ទ្រង់ បើដូច្នេះ តើការធ្វើឱ្យមនុស្សក្លាយជាបរិសុទ្ធ និងការបំផ្លាស់បំប្រែជីវិតរបស់គេ គឺជាកិច្ចការដែលពិបាកបំផុតឬ? វាមិនមែនជាកិច្ចការដ៏ងាយស្រួល ដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សសាមញ្ញក្លាយជាមនុស្សដែលស្ដែងចេញអំពីព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ ជាពិសេស គឺសម្រាប់មនុស្សដែលកើតមកនៅក្នុងប្រជាជាតិនៃនាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម ជាអ្នកដែលមានគុណសម្បត្តិទន់ខ្សោយ ដូច្នេះ វាតម្រូវឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រើរយៈពេលយូរ ដើម្បីមានបន្ទូល និងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ មិនត្រូវខ្វះចិត្តអត់ធ្មត់ក្នុងការនៅចាំមើលពីលទ្ធផលឡើយ។ អ្នកត្រូវតែប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេច ក្នុងការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដាក់កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងកាន់តែខ្លាំង ចូលទៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលអ្នកអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ចប់ អ្នកត្រូវតែចេះយកព្រះបន្ទូលទាំងនោះទៅអនុវត្តជាក់ស្ដែង ដោយរីកចម្រើនឡើងនៅក្នុងចំណេះដឹង ការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះ ការដឹងខុសត្រូវ និងប្រាជ្ញានៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តាមរយៈដំណើរការនេះ ជីវិតរបស់អ្នកនឹងទទួលនូវការផ្លាស់ប្រែ ទាំងមិនដឹងខ្លួនមិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកអាចយកការហូប និងការផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ការអានព្រះបន្ទូល ការស្គាល់ព្រះបន្ទូល ការដកពិសោធន៍ពីព្រះបន្ទូល និងការអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូល មកធ្វើជាគោលការណ៍ប្រចាំជីវិតរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងមានភាពចាស់ទុំ ដោយមិនដឹងខ្លួនមិនខាន។ មានមនុស្សមួយចំនួននិយាយថា ពួកគេមិនអាចយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកអនុវត្តបានឡើយ ទោះបីក្រោយពេលដែលពួកគេបានអានរួចក៏ដោយ។ តើអ្នកប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើអ្វី? នៅពេលដែលអ្នកឡើងទៅដល់កម្រិតមួយ នោះអ្នកនឹងអាចយកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅអនុវត្តបានមិនខាន។ តើក្មេងអាយុបួន ឬប្រាំឆ្នាំនឹងនិយាយថា ពួកគេមិនអាចជួយ ឬផ្ដល់កិត្តិយសដល់ឪពុកម្ដាយរបស់គេដែរឬទេ? អ្នកគួរតែដឹងអំពីកម្រិតសមត្ថភាពរបស់អ្នកនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ចូរអនុវត្តនូវអ្វីដែលអ្នកអាចអនុវត្តបាន ហើយចៀសវាងក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលបង្អាក់ដល់ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចូរគ្រាន់តែហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចុះ ហើយយកវាជាគោលការណ៍ប្រចាំជីវិតរបស់អ្នក ចាប់ពីពេលនេះតទៅ។ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ចូរកុំបារម្ភឡើយថា តើព្រះជាម្ចាស់អាចប្រោសឱ្យអ្នកបានគ្រប់លក្ខណ៍ ឬយ៉ាងណានោះ។ ចូរកុំទាន់ជីកឫស ជីកគល់ឡើយ។ សូមគ្រាន់តែហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលទាំងនោះមករកអ្នក នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រាកដជាធ្វើឱ្យអ្នកបានពេញខ្នាតមិនខាន។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មានគោលការណ៍មួយដែលអ្នកត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់ នៅពេលដែលអ្នកត្រូវហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ចូរកុំធ្វើវាទាំងងងឹតងងល់ឡើយ។ នៅក្នុងការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមន័យម្យ៉ាង ចូរស្វែងរកព្រះបន្ទូលដែលអ្នកគួរតែដឹង ហើយនោះជាព្រះបន្ទូលដែលទាក់ទងនឹងនិមិត្ត ហើយតាមន័យម្យ៉ាងទៀត ចូរស្វែងរករបៀបដែលអ្នកគួរតែយកព្រះបន្ទូលទៅអនុវត្ត ហើយនោះជាអ្វីដែលអ្នកគួរតែចូលទៅក្នុង។ មួយផ្នែកពាក់ព័ន្ធនឹងចំណេះដឹង ហើយមួយផ្នែកទៀតពាក់ព័ន្ធនឹងការចូលទៅក្នុង។ នៅពេលដែលអ្នកយល់អំពីផ្នែកទាំងពីរនេះ ហើយយល់អំពីអ្វីដែលអ្នកគួរតែដឹង និងអ្វីដែលអ្នកគួរតែអនុវត្ត នោះអ្នកនឹងដឹងពីរបៀបត្រូវហូប និងផឹកពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាក់ជាមិនខាន។

(ដកស្រង់ពី «យុគសម័យនៃនគរព្រះ គឺជាយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូល» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០៣

បន្តទៅមុខទៀត ការនិយាយអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គួរតែជាគោលការណ៍មួយដែលអ្នកត្រូវនិយាយ។ តាមធម្មតា នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាជួបជុំគ្នា អ្នកគួរតែប្រកបគ្នានៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ យកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាខ្លឹមសារនៃអន្តរកម្មរបស់អ្នក និយាយអំពីអ្វីដែលអ្នកដឹងអំពីព្រះបន្ទូលទាំងនេះរបៀបដែលអ្នកយកព្រះបន្ទូលទៅអនុវត្ត និងរបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការ។ ដរាបណាអ្នករួមប្រកបនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងស្រាយបំភ្លឺដល់អ្នកមិនខាន។ ដើម្បីឱ្យពិភពលោកទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ វាតម្រូវឱ្យមនុស្សមានកិច្ចសហការជាមួយគ្នា។ ប្រសិនបើអ្នកមិនចូលក្នុងការនេះទេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងគ្មានផ្លូវអាចធ្វើការនោះឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកបន្តបិទមាត់របស់អ្នក ហើយមិននិយាយអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងគ្មានផ្លូវស្រាយបំភ្លឺដល់អ្នកឡើយ។ គ្រប់ពេលដែលអ្នកមិនរវល់ក្នុងព្រះបន្ទូល ឬនិយាយអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ចូរកុំចូលរួមនៅក្នុងការជជែកគ្នាលេងដែលឥតបានការនោះឡើយ! ចូរឱ្យជីវិតរបស់អ្នកពោរពេញដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចុះ ហើយពេលនោះ នោះអ្នកនឹងក្លាយជាអ្នកជឿយ៉ាងពិតប្រាកដមិនខាន។ វាមិនសំខាន់ឡើយ បើការរួមប្រកបរបស់អ្នកមានកម្រិតសើៗនោះ។ បើគ្មានទឹករាក់ នោះក៏គ្មានទឹកជ្រៅដែរ។ វាជាដំណើរការមួយ។ តាមរយៈការបណ្ដុះបណ្ដាលរបស់អ្នក អ្នកនឹងយល់អំពីការស្រាយបំភ្លឺរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលមានចំពោះអ្នក និងរបៀបហូប និងផឹកកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីរយៈពេលនៃការស្វែងយល់នេះចប់ទៅ អ្នកនឹងចូលទៅក្នុងការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនខាន។ ប្រសិនបើអ្នកមានការតាំងចិត្តចង់សហការ នោះអ្នកនឹងអាចទទួលបានកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនខាន។

ចេញពីគោលការណ៍នៃការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មានគោលការណ៍មួយទាក់ទងនឹងចំណេះដឹង ហើយគោលការណ៍មួយទៀត ទាក់ទងនឹងការចូលទៅក្នុង។ តើព្រះបន្ទូលណាខ្លះដែលអ្នកគួរតែដឹង? អ្នកគួរតែដឹងអំពីព្រះបន្ទូលដែលទាក់ទងនឹងនិមិត្ត (ដូចជាព្រះបន្ទូលទាក់ទងនឹងយុគសម័យណាដែលកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានចូលរួចហើយ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់សម្រេចឥឡូវ និងអ្វីជាការយកកំណើតជាមនុស្សជាដើម ហើយការទាំងអស់នេះ គឺសុទ្ធតែពាក់ព័ន្ធជាមួយនិមិត្ត)។ តើផ្លូវដែលមនុស្សគួរតែចូលទៅក្នុង មានន័យដូចម្ដេច? ការនេះសំដៅទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមនុស្សគួរតែអនុវត្ត និងចូលទៅក្នុង។ ខាងលើ គឺជាទិដ្ឋភាពចំនួនពីរនៃការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ចូរហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរបៀបនេះចុះ។ ប្រសិនបើអ្នកមានការយល់ដឹងច្បាស់លាស់អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទាក់ទងនឹងនិមិត្ត នោះមិនចាំបាច់បន្តអានគ្រប់ពេលនោះឡើយ។ កិច្ចការដ៏សំខាន់ គឺត្រូវហូប និងផឹកកាន់តែច្រើន ពីព្រះបន្ទូលអំពីការចូលទៅក្នុង ដូចជារបៀបបែរចិត្តរបស់អ្នកបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ របៀបធ្វើឱ្យចិត្តរបស់អ្នកនៅស្ងប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងរបៀបលះបង់ចោលសាច់ឈាម។ ទាំងនេះគឺជាកិច្ចការដែលអ្នកគួរតែយកទៅអនុវត្ត។ ប្រសិនបើមិនដឹងអំពីរបៀបហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះការប្រកបដ៏ពិតនឹងមិនអាចទៅរួចឡើយ។ នៅពេលដែលអ្នកដឹងអំពីរបៀបហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងយល់អំពីចំណុចគន្លឹះហើយ នោះការប្រកបនឹងដំណើរការយ៉ាងរលូន ហើយទោះបីជាមានបញ្ហាអ្វីក៏ដោយ ក៏អ្នកនឹងអាចប្រកប និងយល់ពីការពិតដដែល។ នៅពេលដែលប្រកបនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើអ្នកគ្មានការពិតទេ នោះអ្នកមិនបានយល់អំពីចំណុចគន្លឹះឡើយ ហើយនេះបង្ហាញថា អ្នកមិនបានដឹងអំពីរបៀបហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ មនុស្សខ្លះយល់ថា ការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជារឿងគួរឱ្យធុញទ្រាន់ ហើយនេះមិនមែនជាសភាពធម្មតាឡើយ។ អ្វីដែលធម្មតាគឺជាការមិនចេះនឿយហត់ក្នុងការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែងតែស្រេកឃ្លានចង់បានព្រះបន្ទូល និងតែងតែមើលឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ថាជាការល្អជានិច្ច។ នេះជារបៀបដែលមនុស្សចូលទៅហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ។ នៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានភាពជាក់ស្ដែងច្បាស់ៗ និងជាអ្វីដែលមនុស្សគួរតែចូលទៅកាន់ ហើយនៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាជំនួយ និងមានប្រយោជន៍ខ្លាំងចំពោះមនុស្ស ហើយថាព្រះបន្ទូលគឺជាការផ្គត់ផ្គង់ដល់ជីវិតរបស់មនុស្ស នោះជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ ដែលប្រទានឱ្យអ្នកនូវអារម្មណ៍បែបនេះ ហើយក៏ជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផងដែរ ដែលប៉ះពាល់ចិត្តរបស់អ្នក។ ការនេះបញ្ជាក់ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកំពុងតែធ្វើការនៅខាងក្នុងអ្នក និងបញ្ជាក់ទៀតថា ព្រះជាម្ចាស់មិនបានបែរចេញពីអ្នកឡើយ។ ដោយមើលឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់តែងតែមានបន្ទូលជានិច្ចនោះមនុស្សមួយចំនួន បែរជាធុញទ្រាន់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅវិញ ហើយគេបែរជាគិតថា ទោះបីគេអាន ឬមិនអានព្រះបន្ទូលក៏ដោយ ក៏វាគ្មានប្រយោជន៍អ្វីដែរ ហើយការមានគំនិតបែបនេះ មិនមែនជាសភាពធម្មតាឡើយ។ ពួកគេខ្វះនូវដួងចិត្តដែលស្រេកឃ្លានចង់ចូលទៅក្នុងការពិត ហើយមនុស្សបែបនេះមិនដែលស្រេកឃ្លាន ឬក៏ឱ្យតម្លៃសំខាន់ទៅលើការប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍នោះឡើយ។ គ្រប់ពេលដែលអ្នករកឃើញថា អ្នកមិនស្រេកឃ្លាននូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នេះបង្ហាញឱ្យឃើញថា អ្នកមិនស្ថិតនៅក្នុងសភាពធម្មតាឡើយ។ កាលពីអតីតកាល ដើម្បីកំណត់ថាតើព្រះជាម្ចាស់បានបែរចេញ ឬមិនបានបែរចេញពីអ្នក គឺត្រូវបានកំណត់ឡើងដោយមើលថាតើអ្នកមានសន្តិភាពផ្លូវចិត្តឬក៏អត់ ហើយថាតើអ្នកមានអារម្មណ៍រីករាយឬយ៉ាងណា។ បច្ចុប្បន្ននេះ គន្លឹះនៃការកំណត់គឺថាតើអ្នកស្រេកឃ្លានចង់បានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថាតើព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ក្លាយជាការពិតរបស់អ្នក ថាតើអ្នកស្មោះត្រង់ និងថាតើអ្នកអាចធ្វើគ្រប់កិច្ចការដែលអ្នកអាចធ្វើបានសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ឬយ៉ាងណា។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត មនុស្សត្រូវទទួលការជំនុំជម្រះ ដោយការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់ចង្អុលបង្ហាញព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅកាន់មនុស្សជាតិទាំងអស់។ ប្រសិនបើអ្នកស្ម័គ្រចិត្តអានព្រះបន្ទូល នោះទ្រង់នឹងបំភ្លឺដល់អ្នក ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកមិនស្ម័គ្រចិត្តទេ នោះទ្រង់នឹងមិនបំភ្លឺឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ស្រាយបំភ្លឺដល់អស់អ្នកណាដែលស្រេកឃ្លានចង់បានសេចក្តីសុចរិត ហើយទ្រង់ស្រាយបំភ្លឺដល់អស់អ្នកណាដែលស្វែងរកទ្រង់។ មនុស្សមួយចំនួននិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់មិនស្រាយបំភ្លឺដល់ពួកគេឡើយ ទោះបីក្រោយពេលដែលពួកគេអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ តើអ្នកបានអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះដោយរបៀបណាខ្លះទៅ? ប្រសិនបើអ្នកអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នៅក្នុងរបៀបមួយដែលមានការយល់ដឹងសើរៗ ហើយមិនឱ្យតម្លៃទៅលើការពិត តើព្រះជាម្ចាស់អាចស្រាយបំភ្លឺដល់អ្នកបានដោយរបៀបណាទៅ? តើមនុស្សម្នាក់ដែលមិនឱ្យតម្លៃលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចឱ្យទ្រង់ប្រោសគេឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍យ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? ប្រសិនបើអ្នកមិនឱ្យតម្លៃលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះអ្នកនឹងគ្មានសេចក្តីពិត ឬការពិតឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកឱ្យតម្លៃលើព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះអ្នកនឹងអាចយកសេចក្តីពិតនោះទៅអនុវត្ត ហើយមានតែបែបនេះទេ ទើបអ្នកនឹងមានការពិត។ នេះហើយជាហេតុផលដែលអ្នកត្រូវហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា មិនថាអ្នករវល់ ឬមិនរវល់ មិនថាកាលៈទេសៈរបស់អ្នកអំណោយផល ឬមិនអំណោយផល និងមិនថាអ្នកកំពុងត្រូវបានល្បងល ឬអត់នោះឡើយ។ សរុបមក ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាគ្រឹះមូលដ្ឋាននៃវត្តមានរបស់មនុស្ស។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចបែរចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់បានឡើយ តែត្រូវបរិភោគព្រះបន្ទូលទ្រង់ ដូចជាគេបរិភោគអាហារបីពេលក្នុងមួយថ្ងៃយ៉ាងនោះដែរ។ តើការប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ និងការត្រូវបានព្រះទទួលយក អាចជារឿងងាយស្រួលឬទេ? មិនថាអ្នកយល់ ឬមិនយល់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយមិនថាអ្នកមានការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ អ្នកត្រូវតែហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានច្រើនតាមតែអាចធ្វើទៅបាន។ នេះគឺជាការចូលនៅក្នុងរបៀបប្រុងប្រៀបខ្លួនជាមុន។ ក្រោយពេលអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ ចូរប្រញាប់អនុវត្តតាមអ្វីដែលអ្នកអាចយល់ ហើយទុកអ្វីដែលអ្នកមិនទាន់យល់នៅម្ដុំសិន។ ប្រហែលមានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាច្រើនដែលអ្នកមិនទាន់យល់ពីពេលដំបូងនៅឡើយ ប៉ុន្តែក្រោយពេលពីរបីខែ ឬក៏មួយឆ្នាំមក អ្នកនឹងអាចយល់មិនខាន។ តើការនេះអាចកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? វាដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់មិនអាចប្រោសមនុស្សឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ក្នុងពេលមួយថ្ងៃ ឬក៏ពីរថ្ងៃបានឡើយ។ ភាគច្រើន នៅពេលដែលអ្នកអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ អ្នកប្រហែលជាមិនយល់ក្នុងពេលភ្លាមៗឡើយ។ នៅពេលនោះ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ហាក់ដូចជាគ្មានន័យអ្វីក្រៅពីអត្ថបទធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកច្បាស់ជាមានបទពិសោធបែបនេះមុនពេលដែលអ្នកអាចយល់អំពីព្រះបន្ទូលទាំងនោះ។ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងច្រើន ហើយអ្នកគួរតែខំប្រឹងហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ យ៉ាងនោះអ្នកនឹងយល់ដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងស្រាយបំភ្លឺឱ្យអ្នកយល់មិនខាន។ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធស្រាយបំភ្លឺដល់មនុស្ស ជារឿយៗទ្រង់ធ្វើឡើងដោយមនុស្សមិនបានដឹងឡើយ។ ទ្រង់ស្រាយបំភ្លឺ និងដឹកនាំអ្នក នៅពេលដែលអ្នកស្រេកឃ្លាន និងស្វែងរក។ គោលការណ៍ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការ គឺផ្តោតសំខាន់ជុំវិញកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលអ្នកហូប និងផឹក។ អស់អ្នកណាដែលមិនឱ្យតម្លៃទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយតែងតែមានអាកប្បកិរិយាផ្សេងចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ មិនមានការពិតនោះឡើយ ព្រោះថានៅក្នុងគំនិតអល់អែករបស់គេ ពួកគេជឿថា វាជារឿងមិនសំខាន់អ្វីឡើយ ទោះបីគេអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ឬមិនបានអានក៏ដោយ។ ចំពោះមនុស្សបែបនេះ កិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឬការស្រាយបំភ្លឺរបស់ទ្រង់ មិនអាចត្រូវបានមើលឃើញនៅក្នុងពួកគេឡើយ។ មនុស្សប្រភេទនេះគឺជាអ្នកមានពុត ដែលធ្វើពើដូចជាខ្លួនខំប្រឹងណាស់ ប៉ុន្តែតាមពិតគ្មានគុណសម្បត្តិពិតប្រាកដឡើយ គឺដូចជាប្រស្នារបស់^[ក] ណានគូ យ៉ាងនោះដែរ។

(ដកស្រង់ពី «យុគសម័យនៃនគរព្រះ គឺជាយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូល» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

លេខយោង៖

(ក) អត្ថបទដើមមិនមានឃ្លា «ប្រស្នារបស់»។

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០៤

នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានមក នោះអ្នកគួរតែទទួលយកភ្លាមៗ ព្រមទាំងហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលទាំងនោះ។ មិនថាអ្នកមានការយល់ដឹងកម្រិតណាឡើយ ប៉ុន្តែមានទស្សនៈមួយ ដែលអ្នកត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់ គឺត្រូវហូបនិងផឹក ដឹង និងអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ នេះជាអ្វីមួយដែលអ្នកគួរតែអាចធ្វើបាន។ ចូរកុំខ្វល់ឡើយថាតើអ្នកមានសមត្ថភាពខ្ពស់ប៉ុនណានោះ។ ចូរគ្រាន់តែផ្តោតទៅលើការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅបានហើយ។ នេះជាអ្វីដែលមនុស្សគួរតែសហការ។ ជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក គឺជាការព្យាយាមចូលទៅក្នុងការពិតនៃការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយយកព្រះបន្ទូលទៅអនុវត្តតាម។ វាមិនមែនជាភារកិច្ចរបស់អ្នកឡើយ ក្នុងការផ្តោតទៅលើអ្វីផ្សេងនោះ។ អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ គួរតែអាចដឹកនាំបងប្អូនប្រុសស្រីទាំងប៉ុន្មានរបស់គេ ដើម្បីឱ្យពួកគេដឹងអំពីរបៀបហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះជាទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំម្នាក់ៗ។ មិនថាគេក្មេង ឬចាស់ឡើយ មនុស្សគ្រប់គ្នាគួរតែចាត់ទុកការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ជាកិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុត និងគួរតែមានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ការចូលទៅក្នុងភាពជាក់ស្ដែងនេះ មានន័យថាជាការចូលទៅក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះ។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សភាគច្រើនមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមិនអាចរស់នៅដោយគ្មានការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ និងមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់គឺនៅថ្មីៗ មិនថាវាស្ថិតនៅពេលណានោះឡើយ។ ការនេះមានន័យថា ពួកគេកំពុងតែចាប់ផ្ដើមដើរនៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្ស។ នៅពេលដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាស្រេកឃ្លានចង់បានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះមនុស្សជាតិនឹងចូលទៅក្នុងពិភពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់មិនខាន។

ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងច្រើន។ តើអ្នកបានយល់ដឹងប៉ុនណាហើយ? តើអ្នកបានចូលទៅដល់កម្រិតណាហើយ? ប្រសិនបើអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំមិនបានដឹកនាំបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ពួកគេឱ្យចូលទៅក្នុងការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះពួកគេនឹងត្រូវដកសិទ្ធិជាអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់គេមិនខាន ហើយពួកគេនឹងមិនបានបំពេញតាមទំនួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួនឡើយ! មិនថាអ្នកមានការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះ ឬរាក់កំផែលឡើយ ទោះបីជាអ្នកមានការរយល់ដឹងកម្រិតណាក៏ដោយ ក៏អ្នកត្រូវតែដឹងអំពីរបៀបហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ អ្នកត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយស្វែងយល់អំពីសារៈសំខាន់ និងភាពចាំបាច់នៃការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលទាំងនោះ។ ព្រះជាម្ចាស់បានកំពុងតែមានបន្ទូលយ៉ាងច្រើនណាស់ ប្រសិនបើអ្នកមិនហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ឬមិនព្យាយាមស្វែងរក ឬអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទេ នោះមិនអាចរាប់ថាជាការជឿលើព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ ដោយសារតែអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ នោះអ្នកត្រូវតែហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដកពិសោធន៍ពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ មានតែធ្វើបែបនេះទេ ទើបអាចរាប់ថាជាការជឿលើព្រះជាម្ចាស់! ប្រសិនបើអ្នកនិយាយថា អ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ចេញពីមាត់របស់អ្នក ប៉ុន្តែមិនយកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ណាមួយទៅអនុវត្ត ឬបង្កើតឱ្យចេញជាការពិតទេ នោះវាមិនអាចនិយាយថា ជាការជឿលើព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជា «ការស្វែងរកនំប៉័ង ដើម្បីចម្អែតអ្នកស្រេកឃ្លាន» ប៉ុណ្ណោះ។ ដោយនិយាយតែទីបន្ទាល់ធម្មតាៗ និយាយតែរឿងគ្មានប្រយោជន៍ និងកិច្ចការរាក់កំផែល ដោយគ្មានការពិតសូម្បីតែបន្ដិច៖ ទាំងនេះគ្មាននូវធាតុផ្សំអំពីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយអ្នកមិនបានយល់អំពីផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកត្រូវហូប និងផឹកព្រះបន្ទូល របស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានកាន់តែច្រើនកាន់តែល្អ? ប្រសិនបើអ្នកមិនហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែស្វែងរកតែការឡើងស្ថានសួគ៌ តើនេះជាការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើអ្វីទៅជាជំហានដំបូងដែលអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់គួរតែធ្វើ? តើព្រះជាម្ចាស់ប្រោសមនុស្សម្នាក់ឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍តាមរបៀបណាទៅ? តើអ្នកអាចត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ ដោយគ្មានការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? តើអ្នកអាចត្រូវបានចាត់ទុកជាមនុស្សម្នាក់នៃនគរព្រះដោយគ្មានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីបម្រើជាការពិតរបស់អ្នកបានដែរឬអី? តើសេចក្តីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់មានន័យដូចម្ដេចទៅ? យ៉ាងហោចណាស់ អ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់គួរតែមានឥរិយាបថល្អនៅខាងក្រៅ ហើយអ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺ គេត្រូវមានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកមិនអាចគេចចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់បានឡើយ។ ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងការបំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ អាចសម្រេចទៅបាន មានតែតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ នៅក្នុងពេលអនាគត គ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់និកាយ គ្រប់សាសនា និងគ្រប់វិស័យ នឹងត្រូវយកឈ្នះ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលដោយផ្ទាល់ ហើយមនុស្សទាំងអស់នឹងកាន់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដៃរបស់គេ ហើយតាមមធ្យោបាយបែបនេះ មនុស្សជាតិនឹងត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។ ទាំងខាងក្នុងនិងខាងក្រៅ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងជ្រួតជ្រាបចូលទាំងអស់៖ មនុស្សជាតិនឹងនិយាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចេញពីមាត់របស់គេ អនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងរក្សាទុកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅខាងក្នុងចិត្តគេ ហើយជ្រួតជ្រាបពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទាំងខាងក្នុងនិងខាងក្រៅ។ មានតែបែបនេះទេ ទើបមនុស្សជាតិនឹងត្រូវបានប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ អស់អ្នកដែលបំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអាចធ្វើបន្ទាល់ពីទ្រង់បាន អ្នកទាំងនោះគឺជាអ្នកដែលមានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាការពិតរបស់គេ។

ការចូលទៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូល ឬយុគសម័យនៃរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំ គឺជាកិច្ចការដែលកំពុងតែត្រូវបានសម្រេចនាពេលសព្វថ្ងៃ។ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ចូរអនុវត្តការរួមប្រកបនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចុះ។ មានតែតាមរយៈការហូបនិងផឹក ព្រមទាំងការដកពិសោធន៍ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ទើបអ្នកអាចនឹងរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ អ្នកត្រូវតែបង្កើតឱ្យមានបទពិសោធជាក់ស្ដែងមួយចំនួន ដើម្បីធ្វើឱ្យអ្នកដទៃជឿ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចរស់នៅតាមភាពជាក់ស្ដែងនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះគ្មាននរណាម្នាក់នឹងជឿឡើយ! មនុស្សទាំងអស់ដែលត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ សុទ្ធតែអាចរស់នៅតាមភាពជាក់ស្ដែងនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចបង្កើតការពិតនេះ និងធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះវាបង្ហាញឱ្យឃើញថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនបានធ្វើការនៅខាងក្នុងអ្នកឡើយ និងបង្ហាញទៀតថា អ្នកមិនត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍នោះទេ។ នេះជាសារៈសំខាន់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើអ្នកមានដួងចិត្តដែលស្រេកឃ្លានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? មនុស្សដែលស្រេកឃ្លានចង់បានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ស្រេកឃ្លានចង់បានសេចក្តីពិតផងដែរ ហើយមានតែមនុស្សបែបនេះទេ ទើបព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរ។ នៅពេលអនាគត ព្រះជាម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលកាន់តែច្រើនថែមទៀតទៅកាន់គ្រប់សាសនា និងគ្រប់និកាយ។ ជាដំបូងទ្រង់មានបន្ទូល និងបន្លឺព្រះសូរសៀងទ្រង់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីប្រោសអ្នករាល់គ្នាឱ្យបានពេញខ្នាត មុនពេលទ្រង់បន្តទៅមានបន្ទូល និងបន្លឺព្រះសូរសៀងទ្រង់នៅក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ ដើម្បីយកឈ្នះលើពួកគេ។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ មនុស្សទាំងអស់នឹងជឿយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តតែម្ដង។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការបើកសម្ដែងរបស់ទ្រង់ នឹងធ្វើឱ្យនិស្ស័យដ៏ពុករលួយរបស់មនុស្សរសាយបាត់ទៅបន្ដិចម្ដងៗ គេទទួលបានរូបរាងជាមនុស្ស ហើយនិស្ស័យបះបោររបស់គេប្រែជាចុះខ្សោយ។ ព្រះបន្ទូលធ្វើការទៅលើមនុស្សដោយសិទ្ធិអំណាច ហើយយកឈ្នះលើមនុស្សដោយពន្លឺរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ កិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើនៅក្នុងយុគសម័យបច្ចុប្បន្ន ក៏ដូចជាចំណុចកំពូលនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ អាចត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទេ នោះអ្នកនឹងមិនយល់អ្វីឡើយ។ តាមរយៈការដែលអ្នកហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ និងតាមរយៈការចូលរួមប្រកបជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នក និងជាមួយបទពិសោធពិតជាក់ស្ដែងរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងទទួលបានចំណេះដឹងដ៏ពេញលេញអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនខាន។ មានតែបែបនេះទេ ទើបអ្នកអាចរស់នៅតាមការពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។

(ដកស្រង់ពី «យុគសម័យនៃនគរព្រះ គឺជាយុគសម័យនៃព្រះបន្ទូល» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៤០៥

ខ្ញុំបានមានបន្ទូលពីខាងដើមរួចហើយថា «អស់អ្នកណាដែលផ្ដោតលើការមើលឃើញទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យនឹងត្រូវបោះបង់ចោល។ ពួកគេមិនមែនជាមនុស្សដែលត្រូវធ្វើឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ឡើយ»។ ខ្ញុំបានថ្លែងព្រះបន្ទូលច្រើនណាស់ ប៉ុន្តែមនុស្សមិនស្គាល់កិច្ចការនេះសូម្បីបន្តិចសោះ ហើយមកដល់ពេលនេះហើយ មនុស្សទាំងនោះនៅតែទូលសុំទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យដដែល។ តើសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គ្មានអ្វីផ្សេងក្រៅពីចង់បានទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ ឬមួយដើម្បីទទួលបានជីវិត? ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូលជាច្រើនដែរ ហើយព្រះបន្ទូលខ្លះ គឺនៅមិនទាន់សម្រេចនៅឡើយទេ។ តើអ្នកអាចនិយាយថា ព្រះយេស៊ូវមិនមែនជាព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើបន្ទាល់បញ្ជាក់ថា ទ្រង់គឺជាព្រះគ្រីស្ទ ហើយជាព្រះរាជបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើអ្នកអាចបដិសេធរឿងនេះទេ? សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងតែព្រះបន្ទូល ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនដឹងរឿងនេះឱ្យពិស្ដារទេ គឺអ្នកមិនអាចឈរជាប់បានឡើយ។ តើអ្នកជឿលើទ្រង់ ដោយសារទ្រង់ជាព្រះជាម្ចាស់ ឬក៏អ្នកជឿលើទ្រង់ ដោយផ្អែកលើការសម្រេច ឬមិនសម្រេចតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ? តើអ្នកជឿលើទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ ឬមួយអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់? សព្វថ្ងៃនេះ ទ្រង់មិនធ្វើទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យទេ តើព្រះអង្គពិតជាព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ប្រសិនបើព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់ថ្លែង មិនត្រូវបានសម្រេច តើព្រះអង្គពិតជាព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើលក្ខណៈពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវបានកំណត់ដោយការសម្រេច ឬមិនសម្រេចតាមព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់ថ្លែងមែនទេ? ហេតុអ្វីក៏មនុស្សមួយចំនួនតែងតែរង់ចាំនូវផលសម្រេចនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មុនពេលដែលគេជឿដល់ទ្រង់ដូច្នេះ? តើនេះមិនមែនមានន័យថា ពួកគេមិនស្គាល់ទ្រង់ទេឬអី? មនុស្សទាំងអស់ដែលមានការយល់ដឹងបែបនេះ គឺជាមនុស្សដែលបដិសេធព្រះជាម្ចាស់។ គេប្រើការយល់ដឹងមកវាស់ស្ទង់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេច គេក៏ជឿដល់ទ្រង់ ហើយប្រសិនមិនបានសម្រេចវិញ គេក៏មិនជឿដល់ទ្រង់ ហើយពួកគេរមែងដេញតាមទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ។ តើអ្នកទាំងនេះ មិនមែនជាពួកផារិស៊ីសម័យទំនើបទេឬអី? អ្នកអាចឈរមាំឬមិនមាំ គឺអាស្រ័យត្រង់ថា អ្នកស្គាល់ឬមិនស្គាល់ព្រះពិត ពោលគឺ កត្តានេះពិតជាសំខាន់ណាស់! តថភាពនៃព្រះបន្ទូលរឹតតែវិសេសវិសាលនៅក្នុងអ្នក នោះការដែលអ្នកស្គាល់ពីតថភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏រឹតតែអស្ចារ្យ ហើយអ្នកក៏រឹតតែអាចឈរមាំពេលត្រូវល្បងល។ កាលណាអ្នករឹតតែផ្ដោតលើទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ នោះអ្នករឹតតែមិនអាចឈរមាំបាន ហើយអ្នកនឹងដួលចុះពេលត្រូវល្បងល។ ទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យមិនមែនជាគ្រឹះទេ មានតែតថភាពនៃព្រះជាម្ចាស់ទេទើបជាជីវិត។ មនុស្សមួយចំនួនមិនដឹងពីលទ្ធផលដែលត្រូវបានសម្រេចដោយកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផង។ ពួកគេចំណាយជីវិតរបស់គេក្នុងភាពវង្វេងវង្វាន់ មិនមែនព្យាយាមស្គាល់ពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ គោលបំណងនៃការដេញតាមរបស់គេ នោះគឺគ្រាន់តែធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់បំពេញនូវសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់គេប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេនិយាយថា ពួកគេនឹងតាមរកជីវិត ប្រសិនបើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានសម្រេច ប៉ុន្តែប្រសិនបើព្រះបន្ទូលទ្រង់មិនបានសម្រេចទេ នោះលទ្ធភាពនៃការតាមរកជីវិតក៏គ្មានដែរ។ មនុស្សគិតថា ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការតាមរក ការមើលឃើញទីសម្គាល់និងការអស្ចារ្យ និងការដេញតាមការឡើងទៅស្ថានសួគ៌និងស្ថានសួគ៌ជាន់ទីបី។ ក្នុងចំណោមពួកគេ គ្មាននរណាម្នាក់ពោលថា ជំនឿគឺជាការតាមរកច្រកចូលទៅក្នុងតថភាពជាក់ស្ដែង ការតាមរកជីវិត និងការតាមរកការដែលត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកទេ។ តើអ្វីទៅជាតម្លៃនៃការតាមរកបែបនេះ? អស់អ្នកណាដែលមិនដេញតាមដើម្បីបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើម្បីគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ អ្នកនោះគឺជាមនុស្សដែលមិនជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេគឺជាអ្នកដែលប្រមាថព្រះជាម្ចាស់!

ពេលនេះ តើអ្នករាល់គ្នាយល់ហើយឬនៅថា ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់គឺជាអ្វី? តើជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់គឺជាការមើលឃើញទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យមែនទេ? តើជំនឿនេះគឺជាការឡើងទៅស្ថានសួគ៌មែនទេ? ការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនងាយស្រួលបន្តិចណាឡើយ។ ទម្លាប់សាសនាទាំងអស់នោះគួរតែបោះចោលទៅ ការដេញតាមការប្រោសជំងឺ និងការបណ្ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ ការផ្ដោតសំខាន់លើទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ ការលោភចង់បានព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ភាពសុខសាន្ត និងក្ដីអំណរថែមទៀត ការដេញតាមក្ដីរំពឹងសម្រាប់អនាគត និងសេចក្ដីសុខខាងសាច់ឈាម ទាំងអស់នេះ គឺសុទ្ធតែជាទម្លាប់សាសនា ហើយទម្លាប់សាសនាទាំងអស់នេះ គឺជាជំនឿស្រពេចស្រពិល។ សព្វថ្ងៃនេះ តើអ្វីគឺជាជំនឿពិតលើព្រះជាម្ចាស់? នោះគឺជាទទួលយកព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើជាតថភាពនៃជីវិតរបស់អ្នក និងការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដើម្បីសម្រេចឱ្យបាននូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតរបស់ទ្រង់។ ដើម្បីឱ្យកាន់តែច្បាស់៖ ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ គឺដើម្បីឱ្យអ្នកស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ ស្រឡាញ់ទ្រង់ និងបំពេញភារកិច្ចដែលគួរតែត្រូវបានបំពេញដោយសត្តនិកររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះហើយគឺជាគោលបំណងនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកត្រូវសម្រេចឱ្យបាននូវចំណេះដឹងអំពី ភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ទំហំនៃភាពស័ក្ដិសមនឹងទទួលនូវការគោរពកោតខ្លាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្គាល់អំពីរបៀបដែលទ្រង់ធ្វើកិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងធ្វើឱ្យពួកគេបានគ្រប់លក្ខណ៍នៅក្នុងសត្ដនិករដែលទ្រង់បង្កើត។ ទាំងអស់នេះ គឺសុទ្ធតែជាសារៈសំខាន់នៃជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់។ ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់សំខាន់បំផុត គឺជាការផ្លាស់ប្ដូរពីជីវិតខាងសាច់ឈាម ទៅកាន់ជីវិតដែលស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ ពីការរស់នៅក្នុងសេចក្ដីពុករលួយ ទៅកាន់ការរស់នៅក្នុងជីវិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ វាគឺជាការចាកចេញពីអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់សាតាំង ហើយមករស់នៅក្រោមការថែរក្សា និងការការពាររបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។ វាជាលទ្ធភាពដែលអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ និងមិនមែនជាការស្ដាប់បង្គាប់សាច់ឈាមនោះទេ។ វាជាការទុកឱកាសឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលបានដួងចិត្តរបស់អ្នកទាំងមូល ទុកឱ្យព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឱ្យអ្នកបានគ្រប់លក្ខណ៍ និងរំដោះអ្នកឱ្យរួចពីនិស្ស័យពុករលួយបែបសាតាំង។ ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ គឺច្រើនតែបែបនេះ ដើម្បីឱ្យព្រះចេស្ដា និងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចនឹងត្រូវបានស្ដែងនៅក្នុងអ្នក ដើម្បីឱ្យអ្នកអាចធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសម្រេចផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអាចធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់នៅចំពោះមុខសាតាំង។ ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់មិនគួរផ្ដោតសំខាន់លើចិត្តប្រាថ្នាចង់ឃើញទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យឡើយ ក៏មិនគួរផ្ដោតលើប្រយោជន៍នៃសាច់ឈាមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដែរ។ ជំនឿគួរតែជាការដេញតាមឱ្យបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាការដែលអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ គឺស្ដាប់បង្គាប់រហូតដល់អស់ជីវិត ដូចជាពេត្រុស។ ទាំងអស់នេះ គឺជាគោលបំណងសំខាន់ៗនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីស្គាល់ព្រះអង្គ និងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់។ ការហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើឱ្យអ្នកស្គាល់ព្រះអង្គកាន់តែច្បាស់ ហើយទាល់តែអាចបានស្គាល់ទ្រង់ច្បាស់ ទើបអ្នកអាចស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់បាន។ ទាល់តែអ្នកស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបអ្នកអាចស្រឡាញ់ទ្រង់បាន ហើយនេះគឺជាគោលដៅដែលមនុស្សគួរមាននៅក្នុងជំនឿរបស់គេចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកនៅតែព្យាយាមរកមើលទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យនៅក្នុងជំនឿរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ទស្សនៈនៃជំនឿចំពោះព្រះជាម្ចាស់បែបនេះ គឺពិតជាខុសហើយ។ ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ផ្ដោតសំខាន់លើការទទួលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើជាតថភាពនៃជិវិត។ គោលបំណងរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចនឹងត្រូវគេទទួលបានតាមរយៈការអនុវត្តព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយយកមកអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកផ្ទាល់។ នៅក្នុងជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សគួរព្យាយាមទុកឱ្យព្រះជាម្ចាស់កែច្នៃគេឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ឱ្យគេអាចចុះចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងដើម្បីស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ ប្រសិនបើអ្នកអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ដោយគ្មានការរអ៊ូរទាំ ចូរប្រយ័ត្នចំពោះបំណងប្រថ្នារបស់់ព្រះជាម្ចាស់ ចូរសម្រេចឱ្យបាននូវកេរ្តិ៍ឈ្មោះដូចពេត្រុស ហើយទទួលបានព្រះបន្ទូលសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់ដូចពេត្រុសផង ដល់ពេលនោះទើបអ្នកសម្រេចបានជោគជ័យនៅក្នុងជំនឿ ដែលអ្នកមានចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយជំនឿនេះនឹងប្រាប់ឱ្យដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ទទួលបានអ្នកហើយ។

(ដកស្រង់ពី «គ្រប់យ៉ាងសម្រេចបានដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)