យ៉ូហានបានធ្វើកិច្ចការសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវអស់រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ និងបានរៀបចំផ្លូវរួចរាល់ មុនពេលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដល់។ មុនការនេះ ដំណឹងល្អអំពីនគរស្ថានសួគ៌ ដែលយ៉ូហានបានប្រកាសប្រាប់ ត្រូវបានឮខ្ចរខ្ចាយនៅពេញក្នុងស្រុក ដូច្នេះហើយដំណឹងល្អបានផ្សព្វផ្សាយពាសពេញស្រុកយូដា ហើយគ្រប់គ្នាហៅគាត់ថាជាហោរា។ នៅពេលនោះ ស្តេចហេរ៉ូឌមានបំណងចង់សម្លាប់យ៉ូហាន ប៉ុន្តែទ្រង់មិនហ៊ានទេ ដ្បិតមនុស្សគោរពយ៉ូហានយ៉ាងខ្លាំង ហើយស្ដេចហេរ៉ូឌខ្លាចថា បើទ្រង់សម្លាប់យ៉ូហាន នោះពួកគេនឹងបះបោរប្រឆាំងនឹងទ្រង់។ កិច្ចការដែលបានធ្វើដោយយ៉ូហាន គឺផ្ដើមចេញពីក្នុងចំណោមមនុស្សសាមញ្ញ ហើយគាត់បានផ្សព្វផ្សាយឱ្យមានអ្នកជឿចេញពីជនជាតិយូដា។ អស់រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ គាត់បានរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះយេស៊ូវ រហូតដល់ពេលដែលព្រះយេស៊ូវចាប់ផ្ដើមបំពេញព័ន្ធកិច្ចរបស់ទ្រង់។ ដោយសារមូលហេតុនេះហើយ ទើបយ៉ូហានគឺជាហោរាដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងចំណោមហោរាទាំងអស់។ ពេលនោះ បន្ទាប់ពីយ៉ូហានត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុក ព្រះយេស៊ូវបានចាប់ផ្តើមកិច្ចការជាផ្លូវការរបស់ទ្រង់។ មុនយ៉ូហាន មិនដែលមានហោរាណាម្នាក់ដែលបានរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ពីព្រោះមុនព្រះយេស៊ូវ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលត្រឡប់ជាសាច់ឈាមពីមុនមកនោះឡើយ។ ដូច្នេះក្នុងចំណោមហោរាទាំងអស់រហូតដល់យ៉ូហាន គាត់គឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលបានរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្ស ហើយតាមរយៈការនេះ យ៉ូហានបានក្លាយជាហោរាដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ យ៉ូហានបានចាប់ផ្តើមផ្សាយដំណឹងល្អអំពីនគរស្ថានសួគ៌រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ មុនពេលការធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ចំពោះមនុស្ស កិច្ចការដែលគាត់បានធ្វើហាក់ដូចជាខ្ពស់ជាងកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវត្រូវធ្វើបន្ទាប់ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់គ្រាន់តែជាហោរាម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ គាត់មិនបានធ្វើកិច្ចការ និងនិយាយនៅក្នុងព្រះវិហារទេ ប៉ុន្តែនៅតាមទីប្រជុំជន និងភូមិនានានៅខាងក្រៅព្រះវិហារវិញ។ ជាការពិត គាត់បានធ្វើកិច្ចការនេះក្នុងចំណោមមនុស្សដែលជាជនជាតិយូដា ជាពិសេសអ្នកដែលក្រីក្រ។ កម្រណាស់ដែលយ៉ូហានបានទាក់ទងជាមួយនឹងមនុស្សមកពីសង្គមថ្នាក់ខ្ពស់ ហើយគាត់គ្រាន់តែផ្សាយដំណឹងល្អក្នុងចំណោមមនុស្សសាមញ្ញនៅស្រុកយូដាប៉ុណ្ណោះ។ ការនេះគឺដើម្បីរៀបចំឱ្យត្រូវមនុស្ស សម្រាប់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ និងរៀបចំកន្លែងសមរម្យថ្វាយទ្រង់ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការ។ តាមរយៈហោរាម្នាក់ដូចជាយ៉ូហានដើម្បីរៀបចំផ្លូវ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវអាចចេញដំណើរទៅតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់អំពីឈើឆ្កាង ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីទ្រង់បានយាងមកដល់។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានត្រឡប់ជាសាច់ឈាមដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ទ្រង់មិនចាំបាច់ធ្វើកិច្ចការជ្រើសរើសមនុស្ស ហើយទ្រង់ក៏មិនចាំបាច់ស្វែងរកមនុស្ស ឬទីកន្លែងដើម្បីធ្វើកិច្ចការដោយផ្ទាល់នោះទេ។ ទ្រង់មិនបានធ្វើកិច្ចការបែបនេះទេ នៅពេលដែលទ្រង់បានយាងមក។ មនុស្សត្រឹមត្រូវ ត្រូវបានរៀបចំរួចជាស្រេចអស់ហើយដើម្បីថ្វាយទ្រង់ មុនពេលដែលទ្រង់បានយាងមកដល់។ យ៉ូហានបានបញ្ចប់កិច្ចការនេះរួចហើយ គឺមុនពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានចាប់ផ្តើមកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ដ្បិតនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ដែលបានយកកំណើតជាមនុស្សបានយាងមកដល់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់ធ្វើការដោយឥតបត់បែនលើអស់អ្នកដែលបានរង់ចាំទ្រង់ជាយូរមកហើយ។ ព្រះយេស៊ូវមិនបានយាងមកដើម្បីធ្វើកិច្ចការនៃការកែតម្រូវរបស់មនុស្សនោះទេ។ ទ្រង់គ្រាន់តែយាងមកដើម្បីបំពេញនូវព័ន្ធកិច្ចរបស់ទ្រង់ដែលត្រូវបំពេញប៉ុណ្ណោះ អ្វីៗផ្សេងទៀតមិនទាក់ទងនឹងទ្រង់ឡើយ។ នៅពេលដែលយ៉ូហានបានមក គាត់មិនបានធ្វើអ្វីក្រៅពីការនាំមនុស្សចេញពីព្រះវិហារ និងមនុស្សក្នុងចំណោមជនជាតិយូដា ជាមនុស្សមួយក្រុមដែលបានទទួលដំណឹងល្អអំពីនគរស្ថានសួគ៌ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចក្លាយជាកម្មវត្ថុនៃកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ។ យ៉ូហានបានធ្វើការអស់រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ ដែលមានន័យថាគាត់បានផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអស់រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ។ ក្នុងកំឡុងពេលកិច្ចការរបស់គាត់ យ៉ូហានមិនបានសម្ដែងការឫទ្ធិបារមីច្រើនទេ ដ្បិតកិច្ចការរបស់គាត់ គឺដើម្បីរៀបចំផ្លូវ។ កិច្ចការរបស់គាត់គឺជាកិច្ចការត្រួសត្រាយ។ កិច្ចការផ្សេងទៀត ជាកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវវនឹងធ្វើ គឺមិនទាក់ទងនឹងគាត់ទេ។ គាត់គ្រាន់តែស្នើឱ្យមនុស្សសារភាពនូវអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយប្រែចិត្ត និងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឱ្យមនុស្យ ដើម្បីឱ្យពួកគេបានសង្រ្គោះប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីជាគាត់បានធ្វើកិច្ចការថ្មី ហើយបានបើកផ្លូវដែលមនុស្សមិនធ្លាប់ដើរឆ្លងកាត់ពីមុនក៏ដោយ ក៏គាត់គ្រាន់តែរៀបចំផ្លូវសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវប៉ុណ្ណោះ។ គាត់គ្រាន់តែជាហោរាម្នាក់ដែលបានធ្វើនូវកិច្ចការត្រួសត្រាយ ហើយគាត់មិនមានសមត្ថភាពធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវទេ។ ទោះបីជាព្រះយេស៊ូវមិនមែនជាអ្នកទីមួយដែលប្រកាសដំណឹងល្អអំពីនគរស្ថានសួគ៌ក៏ដោយ ហើយទោះបីជាទ្រង់បានបន្តតាមផ្លូវដែលយ៉ូហានបានដើរក៏ដោយ ក៏គ្មាននរណាផ្សេងទៀតដែលអាចធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់បានឡើយ ហើយកិច្ចការរបស់ទ្រង់គឺខ្ពស់ជាងកិច្ចការរបស់យ៉ូហាន។ ព្រះយេស៊ូវមិនអាចរៀបចំផ្លូវផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ទ្រង់ទេ។ កិច្ចការរបស់ទ្រង់ត្រូវបានអនុវត្តដោយផ្ទាល់ជំនួសឱ្យព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះហើយ មិនថាយ៉ូហានបានធ្វើកិច្ចការប៉ុន្មានឆ្នាំនោះទេ ក៏គាត់នៅតែជាហោរាម្នាក់ ហើយនៅតែជាអ្នកដែលត្រួសត្រាយផ្លូវដដែល។ កិច្ចការរយៈពេលបីឆ្នាំដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ គឺលើសពីរយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំនៃកិច្ចការរបស់យ៉ូហាន ដ្បិតសារជាតិនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់គឺមិនដូចគ្នាទេ។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវចាប់ផ្ដើមបំពេញព័ន្ធកិច្ចរបស់ទ្រង់ ក៏ជាពេលដែលកិច្ចការរបស់យ៉ូហានត្រូវបញ្ចប់ដែរ យ៉ូហានបានរៀបចំមនុស្ស និងកន្លែងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវប្រើ ហើយទាំងនេះគឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវចាប់ផ្តើមកិច្ចការរយៈពេលបីឆ្នាំ។ ដូច្នេះហើយ នៅពេលណាដែលកិច្ចការរបស់យ៉ូហានត្រូវបានបញ្ចប់ភ្លាម ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវក៏បានចាប់ផ្តើមកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ទ្រង់ជាផ្លូវការ ហើយពាក្យដែលយ៉ូហានបាននិយាយចេញ ក៏ត្រូវបានបោះបង់ចោល។ នោះគឺដោយសារតែកិច្ចការដែលយ៉ូហានបានធ្វើ គឺសម្រាប់តែជាប្រយោជន៍ក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរ ហើយពាក្យសំដីរបស់គាត់មិនមែនជាពាក្យសម្រាប់ជីវិតដែលនាំឱ្យមនុស្សឈានទៅរកការលូតលាស់ថ្មីទេ។ ទីបំផុត ពាក្យសំដីរបស់គាត់គ្រាន់តែជាការប្រើប្រាស់បណ្តោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។

កិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ មិនមែនមានលក្ខណៈអធិធម្មជាតិនោះទេ។ មានដំណើរការមួយចំពោះកិច្ចការនេះ ហើយកិច្ចការនេះបានរីកចម្រើនទៅតាមក្រឹត្យក្រមជាធម្មតារបស់វាទាំងអស់។ ក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយខែចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រាបជាក់ច្បាស់ថាទ្រង់បានយាងមកដើម្បីធ្វើកិច្ចការនេះ ហើយទ្រង់បានជ្រាបថា ទ្រង់បានយាងមកដើម្បីត្រូវគេបោះដែកគោលភ្ជាប់នៅលើឈើឆ្កាង។ មុនពេលដែលទ្រង់ត្រូវគេឆ្កាង ព្រះយេស៊ូវបានអធិដ្ឋានជាប់ជានិច្ចទៅកាន់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា ដូចដែលទ្រង់បានអធិដ្ឋានបីដងនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានីអ៊ីចឹង។ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ព្រះយេស៊ូវបានបំពេញព័ន្ធកិច្ចរបស់ទ្រង់រយៈពេលបីឆ្នាំកន្លះ ហើយកិច្ចការជាផ្លូវការរបស់ទ្រង់មានរយៈពេលពីរឆ្នាំកន្លះ។ ក្នុងឆ្នាំទីមួយ ទ្រង់ត្រូវបានសាតាំងចោទប្រកាន់ ធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដោយមនុស្ស និងស្ថិតក្រោមសេចក្ដីល្បួងរបស់មនុស្ស។ ទ្រង់បានឈ្នះលើការល្បួងជាច្រើននៅពេលដែលទ្រង់អនុវត្តកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយខែចុងក្រោយ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវហៀបនឹងត្រូវគេយកទៅឆ្កាងក្នុងពេលឆាប់ៗ នោះពេត្រុសបាននិយាយពាក្យសំដីចេញពីមាត់របស់គាត់ថា ទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ថាទ្រង់គឺជាព្រះគ្រីស្ទ។ ហើយមានតែបែបនេះទេ ដែលកិច្ចការរបស់ទ្រង់ត្រូវបានគេស្គាល់គ្រប់គ្នា ហើយមានតែបែបនេះទេ ដែលអត្តសញ្ញាណរបស់ទ្រង់ត្រូវបានបើកសម្ដែងជាសាធារណៈ។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា ទ្រង់នឹងត្រូវគេឆ្កាងដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្ស ហើយថា បីថ្ងៃក្រោយមកទ្រង់នឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ថាទ្រង់បានយាងមកដើម្បីបំពេញកិច្ចការនៃការប្រោសលោះ ហើយទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ។ ទាល់តែក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយខែចុងក្រោយ ទើបទ្រង់បានបើកសម្ដែងនូវអត្ដសញ្ញាណរបស់ទ្រង់ និងកិច្ចការដែលទ្រង់មានបំណងព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើ។ នេះក៏ជាពេលវេលារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយនេះជារបៀបដែលទ្រង់អនុវត្តកិច្ចការ។ នៅពេលនោះ ផ្នែកមួយចំនួននៃកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺស្របទៅតាមគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ទៅតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេដែរ និងទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ។ ការទាំងអស់នេះ ព្រះយេស៊ូវបានប្រើដើម្បីធ្វើផ្នែកនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានប្រកាសប្រាប់ដល់មនុស្ស និងបង្រៀនពួកគេក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយទ្រង់បានប្រើសេចក្ដីទំនាយរបស់ពួកហោរានៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដើម្បីស្តីបន្ទោសពួកផារិស៊ីដែលស្អប់ខ្ពើមទ្រង់ ហើយបានប្រើព្រះបន្ទូលចេញពីបទគម្ពីរ ដើម្បីបើកសម្ដែងពីការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ពួកគេ និងដើម្បីថ្កោលទោសពួកគេ។ ដ្បិតពួកគេបានមើលងាយចំពោះអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ជាពិសេសកិច្ចការភាគច្រើនរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលមិនត្រូវបានធ្វើទៅតាមក្រឹត្យវិន័យនៅក្នុងបទគម្ពីរ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត អ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀន គឺខ្ពស់ជាងពាក្យសំដីរបស់ពួកគេ ហើយខ្ពស់ជាងអ្វីដែលបានទាយដោយពួកហោរាក្នុងបទគម្ពីរទៅទៀត។ កិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺសម្រាប់តែប្រយោជន៍ដល់ការប្រោសលោះរបស់មនុស្ស និងដើម្បីការជាប់ឆ្កាងប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះហើយ មិនចាំបាច់ឱ្យទ្រង់មានបន្ទូលថែមទៀត ដើម្បីយកឈ្នះលើមនុស្សណាទេ។ អ្វីជាច្រើនដែលទ្រង់បានបង្រៀនមនុស្ស គឺត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីព្រះបន្ទូលនៅក្នុងបទគម្ពីរ ហើយទោះបីជាកិច្ចការរបស់ទ្រង់មិនលើសពីបទគម្ពីរក៏ដោយ ក៏ទ្រង់នៅតែអាចសម្រេចកិច្ចការនៃការជាប់ឆ្កាងបានដែរ។ កិច្ចការរបស់ទ្រង់ មិនមែនជាកិច្ចការនៃព្រះបន្ទូលទេ ក៏មិនមែនកិច្ចការធ្វើសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ការយកឈ្នះលើមនុស្សដែរ ប៉ុន្តែកិច្ចការត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងដើម្បីប្រោសលោះមនុស្ស។ ទ្រង់គ្រាន់តែដើរតួជាតង្វាយលោះបាបសម្រាប់មនុស្ស ហើយមិនបានធ្វើជាប្រភពនៃព្រះបន្ទូលសម្រាប់មនុស្សនោះទេ។ ទ្រង់មិនបានធ្វើកិច្ចការរបស់សាសន៍ដទៃ ដែលជាកិច្ចការនៃការយកឈ្នះលើមនុស្សនោះទេ តែកិច្ចការនៃការជាប់ឆ្កាង ជាកិច្ចការដែលបានធ្វើនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលជឿថាមានព្រះជាម្ចាស់។ ទោះបីជាកិច្ចការរបស់ទ្រង់ត្រូវបានអនុវត្តនៅលើគ្រឹះនៃបទគម្ពីរ ហើយទោះបីជាទ្រង់បានប្រើអ្វីដែលបានថ្លែងទំនាយដោយពួកហោរាពីបុរាណ ដើម្បីថ្កោលទោសពួកផារិស៊ីក៏ដោយ នេះគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយដើម្បីបញ្ចប់កិច្ចការនៃការជាប់ឆ្កាង។ ប្រសិនបើកិច្ចការនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ នៅតែត្រូវបានអនុវត្តដោយផ្អែកលើគ្រឹះនៃការថ្លែងទំនាយរបស់ហោរាពីបុរាណនៅក្នុងបទគម្ពីរ នោះវាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការយកឈ្នះលើអ្នករាល់គ្នានោះ ដ្បិតគម្ពីរសញ្ញាចាស់មិនមានកំណត់ត្រាអំពីការមិនស្តាប់បង្គាប់ និងអំពើបាបរបស់អ្នករាល់គ្នាជាជនជាតិចិន ហើយនិងប្រវត្តិនៃអំពើបាបរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើកិច្ចការនេះនៅតែជាប់មានក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនដែលបានសម្រេចផលនោះឡើយ។ ព្រះគម្ពីរកត់ទុកតែប្រវត្ដិសាស្ដ្រដែលមានកំណត់អំពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលជាជនជាតិមួយមិនមានសមត្ថភាពក្នុងការបង្កើតឱ្យមានថាតើអ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សអាក្រក់ ឬល្អ ឬនៅក្នុងការជំនុំជម្រះអ្នករាល់គ្នានោះឡើយ។ សូមស្រមៃគិតថា ខ្ញុំនឹងត្រូវជំនុំជម្រះអ្នករាល់គ្នា យោងទៅតាមប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល តើអ្នករាល់គ្នានៅតែដើរតាមខ្ញុំដូចដែលអ្នកធ្វើនៅសព្វថ្ងៃនេះទេ? តើអ្នករាល់គ្នាដឹងទេថា តើអ្នករាល់គ្នាពិបាកប៉ុនណា? ប្រសិនបើគ្មានព្រះបន្ទូលណាមួយត្រូវបានថ្លែងចេញមកនៅក្នុងដំណាក់កាលនេះទេ នោះវាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការបញ្ចប់នូវកិច្ចការនៃការយកឈ្នះ។ ដោយសារតែខ្ញុំមិនបានយាងមកដើម្បីឱ្យគេបោះដែកគោលភ្ជាប់នឹងឈើឆ្កាងនោះទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំត្រូវតែថ្លែងពីព្រះបន្ទូលដែលដាច់ដោយឡែកពីព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឱ្យអ្នករាល់គ្នាអាចត្រូវបានយកឈ្នះ។ កិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ គឺគ្រាន់តែជាដំណាក់កាលខ្ពស់ជាងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ វាត្រូវបានប្រើដើម្បីចាប់ផ្ដើមនូវយុគសម័យមួយ និងដើម្បីដឹកនាំយុគសម័យនោះ។ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មានបន្ទូលថា «ខ្ញុំមិនបានយាងមកដើម្បីបំផ្លាញក្រឹត្យវិន័យទេ ប៉ុន្តែដើម្បីបំពេញក្រឹត្យវិន័យវិញ»? ប៉ុន្ដែនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ មានកិច្ចការជាច្រើនដែលខុសប្លែកពីក្រឹត្យវិន័យដែលបានអនុវត្ត និងបទបញ្ញត្តិ ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដើរតាមនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដ្បិតទ្រង់មិនបានយាងមកធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យទេ ប៉ុន្តែដើម្បីបំពេញនូវក្រឹត្យវិន័យវិញ។ ដំណើរការនៃការបំពេញក្រឹត្យវិន័យ រួមបញ្ចូលនូវការអនុវត្តជាក់ស្តែងជាច្រើន៖ កិច្ចការរបស់ទ្រង់កាន់តែមានភាពជាក់ស្តែង និងពិតប្រាកដ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត វាកាន់តែមានជីវិត និងមិនមែនធ្វើតាមតែច្បាប់ដោយងងឹតងងល់នោះទេ។ តើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនបានរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកទេឬ? នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមក នោះទ្រង់មិនសមនឹងបានថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ ដ្បិតទ្រង់បានមានបន្ទូលថា កូនមនុស្សគឺជាម្ចាស់នៃថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយនៅពេលដែលម្ចាស់នៃថ្ងៃឈប់សម្រាកយាងមកដល់ គឺទ្រង់អាចធ្វើអ្វីតាមតែទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងធ្វើ។ ទ្រង់បានមកដើម្បីបំពេញក្រឹត្យវិន័យនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហើយផ្លាស់ប្តូរក្រឹត្យវិន័យ។ អ្វីទាំងអស់ដែលបានធ្វើនៅថ្ងៃនេះ គឺផ្អែកលើពេលបច្ចុប្បន្ន តែវានៅតែពឹងផ្អែកលើគ្រឹះនៃកិច្ចការរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យដដែល ហើយវាមិនបំពានលើវិសាលភាពនេះបានឡើយ។ ឧទាហរណ៍ដូចជា ការប្រយ័ត្នប្រយែងចំពោះពាក្យសំដីរបស់អ្នក ហើយមិនប្រព្រឹត្ដអំពើផិតក្បត់ជាដើម តើទាំងនេះមិនមែនជាក្រឹត្យវិន័យនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ទេឬអី? សព្វថ្ងៃនេះ អ្វីដែលជាការតម្រូវពីអ្នករាល់គ្នា មិនមែនកំណត់ត្រឹមតែអ្វីដែលមានចែងនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យដប់ប្រការប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែរួមមានបទបញ្ញត្តិ និងច្បាប់ដែលមានបទបញ្ជាខ្ពង់ខ្ពស់ជាងបទបញ្ញត្តិមុនៗជាច្រើន។ តែនេះមិនមែនមានន័យថា អ្វីៗដែលបានកើតឡើងពីមុនត្រូវបានរំលាយចោលនោះទេ ដ្បិតដំណាក់កាលនីមួយៗនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅលើគ្រឹះនៃដំណាក់កាលមុន។ ចំពោះកិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែលនាពេលនោះ ដូចជាការតម្រូវឱ្យមនុស្សថ្វាយយញ្ញបូជា គោរពឪពុកម្តាយខ្លួន មិនថ្វាយបង្គំរូបព្រះ មិនធ្វើបាប ឬជេរប្រមាថអ្នកដទៃ មិនប្រព្រឹត្ដអំពើផិតក្បត់ មិនជក់បារី ឬផឹកសុរា និងមិនបរិភោគរបស់ដែលស្លាប់ ឬផឹកឈាម តើនេះមិនជាគ្រឹះសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាអនុវត្តរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះទេឬអី? គឺស្ថិតនៅលើគ្រឹះនៃអតីតកាលនេះហើយ ដែលកិច្ចការនេះត្រូវបានអនុវត្តរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ទោះបីជាក្រឹត្យវិន័យពីអតីតកាលលែងត្រូវបានលើកឡើង ហើយអ្នកមានការតម្រូវថ្មីក៏ដោយ ក៏ក្រឹត្យវិន័យទាំងនេះ ដែលនៅឆ្ងាយពីការលុបបំបាត់ចោល ត្រូវបានលើកតម្កើងខ្ពស់ឡើងវិញ។ ចំពោះការនិយាយថា ក្រឹត្យវិន័យត្រូវបានលុបបំបាត់ចោល មានន័យថាយុគសម័យពីមុន គឺហួសសម័យ តែមានបញ្ញត្តិខ្លះដែលអ្នកត្រូវគោរពជារៀងរហូត។ បទបញ្ញត្តិពីអតីតកាលត្រូវបានយកមកអនុវត្ត ហើយបានក្លាយជាការអនុវត្តរបស់មនុស្សរួចទៅហើយ និងមិនចាំបាច់ដាក់ការបញ្ជាក់ជាពិសេសទៅលើបទបញ្ញត្តិដូចជា «កុំជក់បារី» និង «កុំផឹកសុរា» ជាដើមនោះទេ។ នៅលើគ្រឹះនេះ បទបញ្ញត្តិថ្មីត្រូវបានដាក់ចេញទៅនោះទេតាមតម្រូវការរបស់អ្នករាល់គ្នានាពេលបច្ចុប្បន្ន ទៅតាមកម្ពស់របស់អ្នករាល់គ្នា ហើយទៅតាមកិច្ចការនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ការដាក់បទបញ្ញត្តិសម្រាប់យុគសម័យថ្មី មិនមានន័យថាលុបបំបាត់បទបញ្ញត្តិនៃយុគសម័យពីមុនទេ ប៉ុន្តែជាការលើកបទបញ្ញត្តិខ្ពស់ឡើងនៅលើគ្រឹះនេះ ដើម្បីធ្វើឱ្យសកម្មភាពរបស់មនុស្សកាន់តែពេញលេញ និងស្របទៅតាមការពិតជាក់ស្តែង។ ប្រសិនបើសព្វថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបានតម្រូវអោយធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិ ហើយគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដូចគ្នាទៅនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាត្រូវបានតម្រូវឱ្យទន្ទេញចាំក្រឹត្យវិន័យដែលបានដាក់ចេញដោយព្រះយេហូវ៉ា នោះគ្មានលទ្ធភាពណាដែលអ្នករាល់គ្នាអាចផ្លាស់ប្តូរបានឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាគ្រាន់តែធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិដែលមានកម្រិតមួយចំនួន ឬទន្ទេញចាំនូវក្រឹត្យវិន័យរាប់មិនអស់ទាំងនោះ នោះនិស្ស័យពីមុនរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងនៅជាប់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ហើយគ្មានផ្លូវណាអាចដកវាចេញបានឡើយ។ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងក្លាយជាមនុស្សគ្មានគុណធម៌កាន់តែខ្លាំង ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នានឹងក្លាយជាអ្នកស្តាប់បង្គាប់នោះទេ។ នេះគឺមានន័យថាបទបញ្ញត្តិសាមញ្ញមួយចំនួន ឬក្រឹត្យវិន័យរាប់មិនអស់ គឺមិនអាចជួយអ្នករាល់គ្នាឱ្យដឹងអំពីទង្វើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាមិនដូចជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ៖ តាមរយៈការធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យ និងទន្ទេញចាំបទបញ្ញត្តិទាំងនោះ ពួកគេអាចធ្វើបន្ទាល់ពីទង្វើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយថ្វាយនូវភក្ដីភាពរបស់ពួកគេទៅចំពោះទ្រង់តែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ។ តែអ្នករាល់គ្នាមិនអាចសម្រេចការនេះបានទេ ហើយបទបញ្ញត្តិមួយចំនួននៃយុគសម័យគម្ពីរសញ្ញាចាស់ មិនត្រឹមតែមិនអាចធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាថ្វាយនូវដួងចិត្តរបស់អ្នក ឬការពារអ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ នឹងធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាធូររលុង ហើយនឹងធ្វើឱ្យអ្នកធ្លាក់ទៅនរក។ ដ្បិតកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ គឺជាកិច្ចការនៃការយកឈ្នះ ហើយវាផ្តោតលើការមិនស្តាប់បង្គាប់ និងនិស្ស័យពីមុនរបស់អ្នក។ ព្រះបន្ទូលដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងព្រះយេស៊ូវ នៅតិចជាងព្រះបន្ទូលដ៏ធ្ងន់ធ្ងរអំពីការជំនុំជម្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះទេ។ បើគ្មានព្រះបន្ទូលដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបែបនេះទេ នោះមិនអាចយកឈ្នះលើអ្នករាល់គ្នាដែលជា «អ្នកជំនាញ» ជាអ្នកដែលមិនស្តាប់បង្គាប់អស់រយៈពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយនោះឡើយ។ ក្រឹត្យវិន័យនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ បានបាត់អំណាចរបស់ខ្លួនលើអ្នករាល់គ្នាតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ហើយការជំនុំជម្រះនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ គឺគួរអោយខ្លាចជាងក្រឹត្យវិន័យចាស់ទៅទៀត។ អ្វីដែលសមនឹងអ្នកបំផុតនោះ គឺការជំនុំជម្រះ ហើយមិនដាក់កម្រិតចំពោះរឿងដែលមិនសំខាន់អំពីក្រឹត្យវិន័យឡើយ ដ្បិតអីអ្នកមិនមែនជាមនុស្សពីដើមដំបូងឡើយ ប៉ុន្តែជាមនុស្សដែលបានធ្វើឱ្យពុករលួយអស់រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ។ អ្វីដែលមនុស្សត្រូវតែសម្រេចបាននៅពេលនេះ គឺស្របតាមសណ្ឋានដ៏ពិតរបស់មនុស្សនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ តាមរយៈកម្រិតគុណភាព និងកម្ពស់ជាក់ស្ដែងរបស់មនុស្សបច្ចុប្បន្ន ហើយវាមិនតម្រូវឱ្យអ្នកធ្វើតាមច្បាប់នេះទេ។ ការនេះគឺដើម្បីឱ្យការផ្លាស់ប្តូរអាចត្រូវសម្រេចនៅក្នុងនិស្ស័យពីមុនរបស់អ្នក ហើយដើម្បីឱ្យអ្នកអាចបោះចោលនូវសញ្ញាណរបស់អ្នកចេញ។ តើអ្នកគិតថា បទបញ្ញត្តិជាច្បាប់ដែរឬទេ? អាចនិយាយបានថា វាជាសេចក្ដីតម្រូវជាធម្មតាចំពោះមនុស្ស។ ក្រឹត្យវិន័យមិនមែនជាច្បាប់ដែលអ្នកត្រូវតែធ្វើតាមនោះទេ ឧទាហរណ៍ដូចជាការហាមជក់បារី តើវាជាច្បាប់ឬ? វាមិនមែនជាច្បាប់ទេ! ប៉ុន្ដែវាត្រូវបានតម្រូវពីភាពជាមនុស្សធម្មតា វាមិនមែនជាច្បាប់ទេ ប៉ុន្តែជាអ្វីដែលមានចែងសម្រាប់មនុស្សជាតិទាំងមូល។ សព្វថ្ងៃនេះ មានបទបញ្ញត្តិជាច្រើនត្រូវបានបង្កើតឡើង នោះក៏មិនមែនជាច្បាប់ដែរ។ បទបញ្ញត្តិទាំងនោះគឺជាសេចក្ដីតម្រូវ ដើម្បីសម្រេចបាននូវភាពជាមនុស្សធម្មតា។ មនុស្សមិនមាន ឬដឹងអំពីរឿងរ៉ាវបែបនេះពីអតីតកាលទេ ដូច្នេះមនុស្សត្រូវបានតម្រូវឱ្យសម្រេចវាបាននៅពេលសព្វថ្ងៃនេះ ហើយរឿងរ៉ាវទាំងនោះមិនចាត់ទុកថាជាច្បាប់ទេ។ ក្រឹត្យវិន័យ គឺមិនដូចគ្នាទៅនឹងច្បាប់ទេ។ ច្បាប់ដែលខ្ញុំមានបន្ទូល គឺយោងទៅលើពិធី ភាពផ្លូវការ ឬការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គង និងភាពមិនត្រឹមត្រូវរបស់មនុស្ស។ ពួកវាជាបទបញ្ញត្តិដែលមិនអាចជួយអ្វីដល់មនុស្សបានទេ វាមិនមានប្រយោជន៏ចំពោះគេទេ។ ពួកវាបង្កើតផ្លូវប្រតិបត្តិដែលមិនមានន័យអ្វីឡើយ។ នេះជាសេចក្ដីសង្ខេបនៃច្បាប់ ហើយច្បាប់ទាំងនេះត្រូវតែបោះបង់ចោល ដ្បិតច្បាប់ទាំងនេះមិនបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់មនុស្សទេ។ មានតែអ្វីដែលផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់មនុស្សទេ ទើបត្រូវយកទៅអនុវត្ត។