ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាមានបន្ទូលថា៖ «ការបម្រើព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាកិច្ចការសាមញ្ញនោះឡើយ។ អស់អ្នកដែលមាននិស្ស័យពុករលួយ និងមិនផ្លាស់ប្រែ មិនអាចបម្រើព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ប្រសិនបើនិស្ស័យរបស់អ្នកមិនត្រូវបានវិនិច្ឆ័យ និងវាយប្រដៅដោយ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះនិស្ស័យរបស់អ្នក នៅតែតំណាងឱ្យសាតាំងនៅឡើយ ហើយនេះបញ្ជាក់ថា អ្នកបម្រើព្រះជាម្ចាស់ ដោយចេញពីចេតនាល្អរបស់អ្នក និងបញ្ជាក់ថា ការបម្រើរបស់អ្នក ផ្អែកតាមនិស្ស័យដែលមកពីសាតាំងតែប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកបម្រើព្រះជាម្ចាស់ដោយអត្តចរិតពីកំណើតរបស់អ្នក និងអាស្រ័យតាមចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។ លើសពីនេះទៀត អ្នកតែងតែគិតថា អ្វីដែលអ្នកព្រមធ្វើ គឺជាកិច្ចការដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្វីដែលអ្នកមិនចង់ធ្វើ ជាកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ ដូច្នេះ អ្នកធ្វើកិច្ចការគ្រប់យ៉ាង អាស្រ័យទៅតាមចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកទេ។ តើការធ្វើដូចនេះ អាចរាប់ថាជាការបម្រើព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? នៅទីបំផុត និស្ស័យរបស់អ្នកនឹងមិនមានការផ្លាស់ប្តូរបន្តិចណាសោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ការបម្រើរបស់អ្នកនឹងធ្វើឱ្យអ្នកមានចិត្តរឹងរូសកាន់តែខ្លាំង ដូច្នេះ ការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវនិស្ស័យពុករលួយរបស់អ្នកបែបនេះ នឹងបង្កើតឱ្យមានច្បាប់ អំពីការបម្រើព្រះជាម្ចាស់ដែលពឹងផ្អែកជាចម្បងលើចរិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងអាងលើបទពិសោធន៍ដែលត្រូវបានដកចេញពីការបម្រើរបស់អ្នក ដោយផ្អែកលើនិស្ស័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។ ទាំងនេះជាបទពិសោធន៍ និងជាមេរៀនរបស់មនុស្ស។ វាជាទស្សនៈវិជ្ជានៃការរស់នៅរបស់មនុស្សនៅលើពិភពលោក។ មនុស្សដែលចូលចិត្តបែបនេះ អាចត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជាពួកផារីស៊ី និងជាអ្នកដឹកនាំសាសនា។ ប្រសិនបើពួកគេនៅតែមិន ព្រមភ្ញាក់ខ្លួន ហើយកែប្រែចិត្តទេ នោះនៅទីបញ្ចប់ ពួកគេនឹងក្លាយទៅជាព្រះគ្រីស្ទក្លែងក្លាយ ដែលនឹងលេចមកនៅគ្រាចុងក្រោយ ហើយក្លាយជាមេបញ្ឆោតមនុស្ស» («ការបម្រើសាសនា ត្រូវតែផាត់ចោលជាដាច់ខាត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ នៅពេលដែលខ្ញុំអានផ្នែកនេះ៖ «ការបម្រើព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាកិច្ចការសាមញ្ញនោះឡើយ។ អស់អ្នកដែលមាននិស្ស័យពុករលួយ និងមិនផ្លាស់ប្រែ មិនអាចបម្រើព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ប្រសិនបើនិស្ស័យរបស់អ្នកមិនត្រូវបានវិនិច្ឆ័យ និងវាយប្រដៅដោយ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះនិស្ស័យរបស់អ្នក នៅតែតំណាងឱ្យសាតាំងនៅឡើយ» ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំធ្លាប់បរាជ័យនាពេលកន្លងមក។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនផ្អែកលើនិស្ស័យក្រអឺតក្រទម ហើយមានអំនួតខ្លាំង។ ខ្ញុំបានអួតអាង គ្រាន់តែដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃកោតសរសើរខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ក្រោយមក តាមរយៈ ការជំនុំជម្រះនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំបានដឹងពីប្រភពនៃធម្មជាតិបែបសាតាំង និងភាពរឹងទទឹងរបស់ខ្ញុំ។ ហើយបានចាប់ផ្តើម ប្រែចិត្តចំពោះ ព្រះជាម្ចាស់។

ក្នុងឆ្នាំ ២០១៣ ពេលខ្ញុំត្រូវបានជ្រើសរើសជាអ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំ ខ្ញុំរំភើបចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ នៅពេលបងប្អូនប្រុសស្រីក្នុងក្រុមជំនុំមានបញ្ហា ខ្ញុំបានប្រកបជាមួយពួកគាត់អំពីព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់។ ពេលផលលំបាករបស់ម្នាក់ៗត្រូវបានដោះស្រាយហើយ ពួកគាត់អាចបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនជាធម្មតាឡើងវិញ។ ពីរបីខែក្រោយមក អ្នកដឹកនាំរបស់ខ្ញុំ បានប្រាប់ខ្ញុំថា «មានក្រុមជំនុំមួយ មានសមាជិកទើបតែចូលរួមជាច្រើន ។ អ្នកផ្សេងទៀតក៏ថា អ្នកគួរតែធ្វើជាអ្នកដឹកនាំនៅទីនោះទៅ»។ ខ្ញុំព្រមទទួលយក ដោយមានទំនុកចិត្ត។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំគ្រាន់តែស្រោចស្រពឱ្យបងប្អូនប្រុសស្រីទាំងនោះតែប៉ុណ្ណោះ។ ដើម្បីឱ្យពួកគាត់អាចស្គាល់សេចក្ដីពិតយ៉ាងឆាប់ ចាក់ឫសខ្លួនឯងក្នុងសេចក្តីពិត។ នៅពេលដែលខ្ញុំមកដល់ក្រុមជំនុំ ខ្ញុំបានយល់ពីស្ថានភាពរួមនៅទីនោះ។ ហើយខ្ញុំបានកត់សម្គាល់អំពីបញ្ហា និងការលំបាករបស់បងប្អូនប្រុសស្រីយើង។ ក្រោយមក ក៏បានរៀបផែនការជួយពួកគាត់ ពាក់ព័ន្ធនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដោយសារតែខ្ញុំជាអ្នកថ្មី បងប្អូនប្រុសស្រីជាច្រើនមិនស្គាល់ខ្ញុំទេ ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវខិតខំប្រឹងប្រែង ហើយប្រកបគ្នាជាមួយពួកគាត់បន្ថែមទៀត។ បើសិនខ្ញុំអាចបំពេញការងារនៅក្រុមជំនុំបានល្អក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី នោះពួកគាត់នឹងជឿជាក់ថា ខ្ញុំមានតថភាពនៃសេចក្ដីពិត និងមានសមត្ថភាពក្នុងកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ ហើយនៅពេលដែលការនោះកើតឡើង នោះអ្នកដឹកនាំផ្សេងៗនឹងឱ្យតម្លៃខ្ញុំផងដែរ។ បន្ទាប់មក ក្រុមជំនុំបានជូនដំណឹងអំពីសេចក្តីពិតដែលត្រូវដាក់បញ្ចូលនៅដំណាក់កាលនោះ ហើយយើងត្រូវស្វែងរកផ្នែកដែលទាក់ទងនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំរំភើបចិត្តជាខ្លាំង ពីព្រោះវាជាឳកាសដ៏ល្អបំផុត ដើម្បីបង្ហាញពីសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលទាក់ទងនឹងទិដ្ឋភាពនានានៃសេចក្តីពិត។ ហើយបានរៀបចំដោយយកចិត្តទុកដាក់ ដោយគិតពីការនេះគ្រប់ពេលវេលា «ស្អែក នឹងមានការជួបជុំ ជាមួយសហការី។ សហការីខ្ញុំនឹងដឹងថាខ្ញុំបានចំណាយពេលពេញមួយយប់ដើម្បីស្វែងរក ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគាត់នឹងនិយាយថាខ្ញុំបានទទួលខុសត្រូវប៉ុនណាចំពោះភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ»។ នៅពេលខ្ញុំរៀបចំកិច្ចការរួចរាល់ វាជិតព្រលឹមទៅហើយ។ ច្បាស់ណាស់ បន្ទាប់ពីបានឮខ្ញុំលើកឡើងអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សហការីខ្ញុំក៏សរសើរខ្ញុំ។ អ្នកខ្លះបាននិយាយថា «បងចិនខិតខំធ្វើការណាស់។ គាត់បានចំណាយពេលពេញមួយយប់ស្វែងរកអត្ថបទព្រះបន្ទូលពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ អ្នកខ្លះបាននិយាយថា «បងចិនប្រាកដជាបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ច្រើនហើយ»។ បងប្រុសម្នាក់ទៀតបាននិយាយដោយបារម្ភថា «ប្អូនចិនតើប្អូនចូលគេងនៅម៉ោងប៉ុន្មាន ទើបរកឃើញអត្ថបទព្រះបន្ទូលពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់?» ពាក្យពេចន៍ទាំងនេះធ្វើខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំភើបក្រៃលែង។ ការធ្វើការរបស់ខ្ញុំពិតជាមិនឥតប្រយោជន៍ឡើយហើយអ្នកផ្សេងទៀតបានដឹងថាខ្ញុំបានខិតខំប្រឹងប្រែងប៉ុនណាហើយ។ ខ្ញុំបានឆ្លើយដោយបិទបាំងនូវក្តីរំភើបចិត្តថា «ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការងារនៅពេលជិតព្រលឹមស្រាងៗ។ វារឿយៗ ខ្ញុំចូលគេងយឺតដើម្បីបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ ជាអ្វីដែលយើងគួរធ្វើ។ មិនមានហេតុផលអួតអាងឡើយ។ ខ្ញុំត្រូវច្បាស់ក្នុងចិត្តថាខ្ញុំមានអ្វីសំខាន់ៗសម្រាប់ប្រកបគ្នាជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងការជួបជុំ»។ បន្ទាប់មកគាត់បាននិយាយថា ខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំណាស់ ដោយស៊ូទ្រាំធ្វើការពេញមួយយប់។ ខ្ញុំរំភើបចិត្ត សប្បាយរីករាយយ៉ាងខ្លាំង៖ ខ្ញុំនឹងប្រឹងប្រែងធ្វើការខ្លាំងជាងនេះទៀត ដើម្បីឱ្យបងប្អូនប្រុសស្រីនិយាយថាខ្ញុំមានសមត្ថភាព។

ក្រោយមក ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ យើងបានបង្កើតក្រុមជំនុំពីរបីទៀត។ ខ្ញុំបានធ្វើការពីព្រលឹមដល់ព្រលប់ ស្រោចស្រពបងប្អូនប្រុសស្រីខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ខ្ញុំបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដល់អ្នកដែលមានបញ្ហា ដោយប្រកបដើម្បីជួយពួកគាត់ ហើយពួកគាត់បានកោតសរសើរខ្ញុំ។ ពេលមួយ បងប្អូនប្រុសស្រីមួយចំនួនបានជួបបញ្ហានៅពេលផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ ភាពអវិជ្ជមានក្នុងខ្លួនពួកគាត់បានកើនឡើង ដូច្នេះពួកគាត់មកជួបខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំអំពីការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ នាពេលកន្លងមក។ ខ្ញុំបាននិយាយថា «មនុស្សជាច្រើនដែលខ្ញុំបានផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ មិនបានទទួលយកឡើយ។ ហើយអ្នកខ្លះថែមទាំងបានដេញខ្ញុំចេញទៀតផង»។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំគិតថាវា លំបាកណាស់ ដូច្នេះខ្ញុំអធិស្ឋានដល់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំមិនបានគេងពេញមួយយប់ ដើម្បីស្វែងរកព្រះបន្ទូលពាក់ព័ន្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានត្រឡប់ទៅប្រកបជាមួយពួកគាត់។ ខ្ញុំធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីឱ្យពួកគាត់ទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់របស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅគ្រាចុងក្រោយ។ ទោះជាលំបាកយ៉ាងណា ក៏ខ្ញុំមិនព្រមបោះបង់ឡើយ។ ចុងក្រោយ ខ្ញុំបាននាំពួកគាត់មកចូលក្រុម...»។ នៅពេលខ្ញុំនិយាយចប់ ប្អូនម្នាក់បាននិយាយដោយសរសើរថា «បងចិនពិតជាអាចទ្រាំទ្រនៅក្នុងការលំបាកបាន។ គាត់បានតស៊ូខ្លាំងណាស់»។ អ្នកខ្លះនិយាយថា «យើងគួរផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អឱ្យបានដូចបងចិន»។ ពេលខ្ញុំឃើញពួកគាត់គោរពសរសើរខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយបំផុត។ បន្ទាប់មកទៀត អ្នកផ្សេងដែលមានការលំបាកក្នុងការបំពេញភារកិច្ចខ្លួនបានពឹងឱ្យខ្ញុំជួយ ហើយមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះ ដែលពឹងឱ្យសហការីខ្ញុំជួយ។ ក្នុងការបំពេញភារកិច្ច ពួកគាត់ធ្វើតាមអ្វីដែលខ្ញុំបានណែនាំ។ ដោយឃើញពួកគាត់ឱ្យតម្លៃខ្ញុំខ្ពស់បែបនេះ ខ្ញុំកាន់តែមានមោទនភាពខ្លួនឯងខ្លាំងឡើងៗ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំជា សរសរស្តម្ភនៃក្រុមជំនុំ។

ក្នុងអំឡុងពេលជួបជុំមួយ ខ្ញុំបានបន្តរៀបរាប់អំពីការលំបាក និងការលះបង់របស់ខ្ញុំក្នុងការបំពេញភារកិច្ច និងលទ្ធផលដែលខ្ញុំសម្រេចបាន។ រំពេចនោះ ប្អូនស្រីម្នាក់បាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា «បងចិន បងនិយាយច្រើនអំពីការលំបាករបស់បងក្នុងការបំពេញភារកិច្ច។” ប៉ុន្តែបងមិនបាននិយាយអំពីចំណុចខ្វះខាត ឬនិស្ស័យពុករលួយរបស់បងទេ ឬអ្វីដែលបងបានដឹងអំពីខ្លួនឯង ថាតើបងស្វែងរកសេចក្តីពិតដោយរបៀបណា ដើម្បីដោះស្រាយរឿងនានា។ ហាក់ដូចជាបងមិនមានសេចក្តីពុករលួយទាល់តែសោះ...»។ បន្ទាប់ពីគាត់លើកឡើងដូច្នេះ អ្នកផ្សេងទៀតបានក្រលេកមើលខ្ញុំ។ ខ្ញុំស្រឡាំងកាំងជាខ្លាំង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស ហើយមុខឡើងក្រហម។ ខ្ញុំបានគិតក្នុងចិត្តថា «ការនិយាយមកកាន់ខ្ញុំបែបនេះ បានធ្វើឱ្យខ្ញុំមើលទៅមិនល្អទេនៅចំពោះមុខបងប្អូនប្រុសស្រី។ តើពួកគាត់នឹងគិតបែបណាចំពោះខ្ញុំ?» ដើម្បីទុកមុខមាត់ឱ្យខ្លួនឯងខ្លះ ខ្ញុំបាននិយាយយ៉ាងលឿនថា «អ្វីដែលប្អូនស្រីនិយាយគឺត្រូវហើយ ខ្ញុំសូមទទួលយក»។ ប៉ុន្តែពេលនេះ បងប្អូនប្រុសស្រីយើងមានភាពអវិជ្ជមានក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្លួន។ យើងមិនគួរផ្តោតលើសេចក្តីពុករលួយឡើយ ប៉ុន្តែគួរផ្តោតលើការអនុវត្តជាវិជ្ជមានវិញ។ នេះជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើងអាចរកឃើញសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគាត់...»។ បន្ទាប់មក បងប្អូនប្រុសស្រីខ្លះបានប្រាប់ខ្ញុំថានៅពេលដែលខ្ញុំនិយាយអំពីបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានរំលងសេចក្តីពុករលួយ ភាគច្រើនដែលធ្លាប់បានស្ដែងចេញនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ ហើយដោយខ្ញុំបាននិយាយយ៉ាងច្រើនពីរបៀបដែលខ្ញុំបានរងទុក្ខក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ វាធ្វើឱ្យខ្ញុំមើលទៅដូចជាស្ទាត់ជំនាញណាស់ក្នុងការអនុវត្តសេចក្តីពិត។ ប្រឈមនឹងការប្រុងប្រយ័ត្នទាំងនេះពីសំណាក់បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំហាក់មិនស្រួលចិត្តឡើយ ហើយបានគិតថា «តើអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងការប្រកបគ្នារបស់ខ្ញុំ មិនសមស្របឬ? ពេលខ្លះខ្ញុំពិតជាបានធ្វើការប្រកបគ្នាអំពីរបៀបដែលខ្ញុំបានក្រអឺតក្រទម និងអាត្មានិយម។ លើសពីនេះទៀត ខ្ញុំតែងសម្រេចបានលទ្ធផលល្អក្នុងភារកិច្ចខ្ញុំ ហើយមិនបានរារាំងដល់កិច្ចការរបស់ក្រុមជំនុំឡើយ។ ដូច្នេះ នោះមិនមានន័យថា មិនមានអ្វីមួយខុសឆ្គងអំពីរបៀបដែលខ្ញុំបានធ្វើការប្រកបគ្នានោះទេ»។ ហើយដូច្នេះ ខ្ញុំមិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯងទេ។

ក្រោយមកទៀត ដោយសារតម្រូវការនៃកិច្ចការក្រុមជំនុំ តម្រូវឱ្យមានការផ្ទេរខ្ញុំទៅកាន់ក្រុមជំនុំមួយទៀត ដើម្បីបន្តភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ។ ក្នុងអំឡុងពេលជួបជុំមួយ បងហ្សាង បាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំយ៉ាងម៉ឺងមាត់ថា «ប្អូនចិនចាប់តាំងពីប្អូនបានចាកចេញពីក្រុមជំនុំផ្សេងនោះ បងប្អូនប្រុសស្រីមួយចំនួនបានបាត់បង់ចំណាប់អារម្មណ៍ក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន។ នៅពេលដែលពួកគាត់ប្រឈមនឹងការលំបាក ពួកគាត់មិនបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬស្វែងរកសេចក្តីពិតទេ។ ពួកគាត់គ្រាន់ចង់ឱ្យប្អូនជួយដោះស្រាយបញ្ហាឱ្យ។ អ្នកខ្លះ មិនបានមកចូលរួមក្នុងការជួបជុំឡើយ។ នេះបង្ហាញថាប្អូនមិនបានលើកតម្កើង ឬគាំទ្រដល់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់ប្អូនទេ។ ប្អូនគ្រាន់តែអួតអាង ដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃឱ្យតម្លៃប្អូន និងគោរពសរសើរប្អូនតែប៉ុណ្ណោះ។ នេះជាអំពើអាក្រក់។ ប្អូនគួរតែឆ្លុះបញ្ចាំងខ្លួនឯង»។ ខ្ញុំមានការរន្ធត់ចិត្ត បន្ទាប់ពីបានឮពាក្យទាំងនេះ ហើយបានគិតថា «តើការនេះបានកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំគោរពសរសើរខ្ញុំ? នោះជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរមួយ! ខ្ញុំមានក្តីបារម្ភណាស់។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំមិនអាចផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលបានប្រកបគ្នាក្នុងអំឡុងពេលជួបជុំបានទេ។ ខ្ញុំច្របូកច្របល់អស់ហើយ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាតើអាចដោះស្រាយបញ្ហានេះដោយរបៀបណាឡើយ។ នៅពេលដែលខ្ញុំមកដល់ផ្ទះ ខ្ញុំគិតអំពីពាក្យសម្តីរបស់បងហ្សាង។ ដំបូងឡើង ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំមានផ្លែផ្កា ហើយខ្ញុំអាចដោះស្រាយបញ្ហាខ្លះជាមួយនឹងសេចក្តីពិត។ ខ្ញុំមិនដែលគិតថាខ្ញុំនឹងជួបផលវិបាកទាំងនេះឡើយ។ វាធ្វើឱ្យខ្ញុំខកចិត្តជាខ្លាំង។ ខ្ញុំតែលតោល ហើយបានអធិស្ឋានដល់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំពោលថា «ព្រះជាម្ចាស់អើយ សូមជួយបំភ្លឺផ្លូវទូលបង្គំ ដើម្បីឱ្យទូលបង្គំអាចដោះស្រាយបញ្ហារបស់ទូលបង្គំ និងយល់អំពីខ្លួនឯងផង»។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានអានព្រះបន្ទូលខ្លះរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ «អស់អ្នកដែលចុះទួល លើកតម្កើងខ្លួនឯង និងធ្វើបន្ទាល់ដល់ខ្លួនឯង។ ពួកគេដើរអួតអំពីខ្លួនឯង និងបំផ្លើសពីខ្លួនឯង ហើយពួកគេមិនបានទុកព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តសោះឡើយ។ តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់មានបទពិសោធអំពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយនេះឬទេ? មនុស្សជាច្រើនតែងតែធ្វើបន្ទាល់ដល់ខ្លួនឯងជានិច្ចថា៖ «ខ្ញុំបានរងទុក្ខបែបនេះបែបនោះ។ ខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចការនេះកិច្ចការនោះ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រព្រឹត្តចំពោះខ្ញុំបែបនេះបែបនោះ។ ទ្រង់បានឱ្យខ្ញុំធ្វើការនេះធ្វើការនោះ។ ទ្រង់គិតបែបខ្ពង់ខ្ពស់បែបពិសេសអំពីខ្ញុំ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំដូច្នេះខ្ញុំដូច្នោះ»។ ពួកគេមានចេតនានិយាយក្នុងសូរសំឡេងជាក់លាក់មួយ និងប្រើឥរិយាបថមួយចំនួន។ នៅទីបំផុត មនុស្សមួយចំនួនចុងក្រោយគិតថា មនុស្សទាំងនេះគឺជាព្រះជាម្ចាស់។ ឱ្យតែពួកគេឈានដល់ចំណុចនោះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបោះបង់ចោលពួកគេតាំងពីយូរមកហើយ។ ទោះបីជាពេលនេះ ពួកគេមិនត្រូវបានអើពើ និងមិនត្រូវបានបណ្ដេញចេញក៏ដោយ ក៏វាសនារបស់ពួកគេត្រូវបានកំណត់រួចហើយ ហើយអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបាននោះគឺ រង់ចាំការដាក់ទោសតែប៉ុណ្ណោះ» («មនុស្សធ្វើការទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់ច្រើនលើសលុបពេកហើយ» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ «មនុស្សខ្លះអាចប្រើមុខតំណែងរបស់ខ្លួន ដើម្បីធ្វើបន្ទាល់អំពីខ្លួនគេ លើកខ្លួនឯងឡើង និងប្រកួតប្រជែងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ សម្រាប់មនុស្ស និងឋានៈថែមទៀតផង។ ពួកគេប្រើវិធី និងវិធានការណ៍ផ្សេងៗ ដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សគោរពថ្វាយបង្គំពួកគេ ដោយព្យាយាមយកឈ្នះលើមនុស្ស និងគ្រប់គ្រងពួកគេជានិច្ច។ អ្នកខ្លះថែមទាំងបំភាន់មនុស្សដោយចេតនាថាពួកគេជាព្រះជាម្ចាស់ទៀតផង ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចត្រូវបានគេចាត់ទុកដូចជាព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេមិនដែលបង្ហាញប្រាប់នរណាម្នាក់ថាពួកគេត្រូវបានធ្វើឱ្យពុករលួយ ឬថាពួកគេជាមនុស្សពុករលួយ និងក្រអឺតក្រទមដែរនោះទេ ដូច្នេះ មិនត្រូវថ្វាយបង្គំពួកគេឡើយ មិនខ្វល់ថាពួកគេធ្វើបានល្អប៉ុនណានោះទេ ដ្បិតការលើកតម្កើងអាស្រ័យលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេគួរតែធ្វើអ្វីដែលពួកគេគួរធ្វើ។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិននិយាយរឿងទាំងនេះ? ពីព្រោះពួកគេខ្លាចបាត់បង់កន្លែងរបស់ពួកគេនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស។ នេះជាមូលហេតុ ដែលមនុស្សបែបនេះមិនដែលលើកដំកើងព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏មិនដែលធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះជាម្ចាស់ដែរ» («កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)។ បន្ទាប់ពីអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំមានទុក្ខព្រួយ។ នៅពេលឆ្លុះបញ្ចាំង ខ្ញុំបានឃើញថា មើលពីក្រៅ ខ្ញុំបង្ហាញថាខ្ញុំទទួលរងការលំបាក ហើយបានប្រកបអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានធ្វើវា ដើម្បីឱ្យគេមើលទៅថាខ្ញុំល្អ និងកោតសរសើរខ្ញុំ។ គិតទៅដល់ពេលដែលខ្ញុំត្រូវបានជ្រើសរើសជាអ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំដែលមានសមាជិកថ្មី អ្វីទាំងអស់ដែលខ្ញុំគិតនោះ គឹការសម្រេចនូវលទ្ធផល ដែលធ្វើឱ្យបងប្អួនកោតសរសើរចំពោះខ្ញុំ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏ធ្វើការងារលើសម៉ោង អានព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ដោយក្រចូលគេង និងរៀបចំផែនការសម្រាប់ការប្រកប។ នៅពេលអ្នកដទៃមានបញ្ហាក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ខ្ញុំមិនបានប្រកបពួកគាត់អំពីបំណងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងគោលការណ៍នៃសេចក្តីពិតទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបែរជាមានអំណួត អួតអាងអំពីការលះបង់ ក្នុងអំឡុងពេលផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទៅវិញ។ នៅពេលដែលការងាររបស់ខ្ញុំមានការរីកចម្រើន បងប្អូនប្រុសស្រី បានសរសើរខ្ញុំ។ ខ្ញុំរីករាយនឹងការសរសើរនោះ។ ហើយដណ្តើមយកស្នាដៃចំពោះសមិទ្ធផល ដែលសម្រេចបានតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយអួតថាជាស្នាដៃរបស់ខ្លួនដោយឥតអៀនខ្មាស់។ ជារឿយៗ ខ្ញុំយកមុខមាត់ក្នុងពេលប្រកប ដោយនិយាយតែចំណុចវិជ្ជមាន មិននិយាយអំពីសេចក្តីពុករលួយក្នុងខ្លួនខ្ញុំឡើយ។ ពេលនិយាយចេញមក ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយថើៗប៉ុណ្ណោះ។ ខដោយចេតនាមិនល្អរបស់ខ្ញុំក្នុងភារកិច្ច ខ្ញុំមិនចង់វែកញែកចំណុចទាំងនោះឡើយ។ ជារឿយៗ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រាស់បងប្អូនប្រុសស្រីឱ្យលើកឡើងអំពីបញ្ហារបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែដើម្បីការពារមុខតំណែង និងកិត្តយសរបស់ខ្លួន ខ្ញុំបាននិយាយថា ខ្ញុំព្រមទទួលយក ដោយមិនធ្វើការឆ្លុះបញ្ចាំងជាក់ស្តែងអំពីខ្លួនឯងឡើយ។ ក្នុងអំឡុងពេលប្រកប ខ្ញុំបន្តនិយាយដោយថ្លៃថ្នូរ ដើម្បីបោកប្រាស់បងប្អូនប្រុសស្រី។ តាមវិធីនេះ ខ្ញុំជឿថាខ្ញុំមានការទទួលខុសត្រូវក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្លួន និងអាចស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាក។ បញ្ហាអ្វីដែលក្រុមជំនុំ ឬបងប្អូនប្រុសស្រីប្រឈម ខ្ញុំមិនរាថយឡើយ ប៉ុន្តែនឹងជួយពួកគាត់។ នៅពេលប្រឈមនឹងការពិត ខ្ញុំយល់ឃើញថា នៅពេលបំពេញភារកិច្ច ខ្ញុំមិនបានអនុវត្តសេចក្តីពិត ឬបានគិតគូរដល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ខ្ញុំយកចំណេញពីឳកាសបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំដើម្បីអួតអាង ដោយបំពេញបំណងសម្រាប់មុខតំណែងរបស់ខ្ញុំ។ ការធ្វើបែបនោះ ខ្ញុំមិនបាននាំយកបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំមកនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំបែរជាឱ្យពួកគេគោរពខ្ញុំទៅវិញ។ នោះមានន័យថាខ្ញុំបានប្រជែងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីមុខតំណែងរបស់ខ្ញុំ។ ក្រោយមក ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំកំពុងនៅលើផ្លូវប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ដោយប្រព្រឹត្តនូវអំពើរំលងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចណាស់ និងមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុស។ ខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំបានស្ថិតលើផ្លូវប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ដោយមិនដឹងខ្លួន ដោយរបៀបណា?

ក្រោយមក ខ្ញុំបានអានអត្ថបទព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មួយ៖ «ចាប់តាំងពីមនុស្សជាតិត្រូវបានសាតាំងធ្វើឲ្យពុករលួយមក ធម្មជាតិរបស់ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរ ហើយបន្ដិចម្ដងៗ ពួកគេបានបាត់បង់ញាណនៃការត្រិះរិះពិចារណា ដែលមនុស្សធម្មតាមាន។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកគេលែងប្រព្រឹត្តក្នុងនាមជាមនុស្សនៅក្នុងមុខតំណែងជាមនុស្សទៀតហើយ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេប្រាថ្នាហួសពីឋានៈជាមនុស្ស ហើយពួកគេស្រេកឃ្លានចង់បានអ្វីមួយដែលខ្ពស់ជាង និងធំជាង។ តើអ្វីមួយដែលខ្ពស់ជាងនេះជាអ្វីទៅ? ពួកគេប្រាថ្នាចង់ឲ្យបានខ្ពស់ហួសព្រះជាម្ចាស់ ចង់ហួសផ្ទៃមេឃ និងហួសអ្វីៗទាំងអស់។ តើអ្វីទៅជាឫសគល់ដែលនាំឲ្យមនុស្សក្លាយជាបែបនេះ? ពេលដែលពិចារណាអំពីរឿងនេះ ធម្មជាតិរបស់មនុស្សគឺក្រអឺតក្រទមជ្រុលពេក។ ... ពេលដែលមនុស្សមានភាពក្រអឺតក្រទមនៅក្នុងធម្មជាតិ និងសារជាតិ ពួកគេអាចមានសមត្ថភាពធ្វើអ្វីៗដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់ និងប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ជាអ្វីៗដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ អ្វីៗដែលបង្កើតឲ្យមានសញ្ញាណអំពីទ្រង់ អ្វីៗដែលបះបោរប្រឆាំងនឹងទ្រង់ និងអ្វីៗដែលតម្កើងខ្លួន ព្រមទាំងធ្វើបន្ទាល់អំពីខ្លួនឯង។ អ្នកអាចនិយាយថា អ្នកមិនក្រអឺតក្រទមនោះទេ ប៉ុន្តែឧបមាថា អ្នកបានទទួលពួកជំនុំជាច្រើន និងត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យដឹកនាំពួកគេ។ ឧបមាថា ខ្ញុំមិនបានដោះស្រាយជាមួយអ្នក ហើយគ្មាននរណាម្នាក់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់បានលួសកាត់អ្នកទេ៖ ក្រោយពេលដឹកនាំពួកគេបានមួយរយៈពេល អ្នកនឹងធ្វើឱ្យពួកគេកោតសរសើរអ្នក និងឲ្យពួកគេចុះចូលចំពោះអ្នកមិនខាន។ ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើបែបនេះ? ការនេះនឹងត្រូវបានកំណត់ដោយធម្មជាតិរបស់អ្នក។ វានឹងគ្មានអ្វីក្រៅពីការបើកសម្ដែងអំពីធម្មជាតិនោះទេ។ អ្នកមិនចាំបាច់ខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីចង់ដឹងអំពីការនេះទេ ហើយអ្នកក៏មិនចាំបាច់សុំឲ្យអ្នកដទៃមកបង្រៀនអ្នកជាពិសេសអំពីការនេះនោះដែរ។ អ្នកមិនចាំបាច់ខំប្រឹងធ្វើអ្វីមួយនោះទេ ពោលគឺស្ថានភាពបែបនេះនឹងលេចចេញមកដោយឯកឯងនៅចំពោះអ្នកមិនខាន៖ អ្នកធ្វើឲ្យមនុស្សចុះចូលចំពោះអ្នក ថ្វាយបង្គំអ្នក លើកតម្កើងអ្នក ធ្វើបន្ទាល់អំពីអ្នក និងស្ដាប់តាមអ្នកនៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការ ហើយអ្នកមិនបណ្ដោយឲ្យពួកគេទៅហួសដែនកំណត់នៃសិទ្ធិអំណាចរបស់អ្នកឡើយ។ នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នក ស្ថានភាពបែបនេះកើតឡើងដោយឯកឯងតែម្ដង។ តើស្ថានភាពទាំងនេះកើតឡើងដោយរបៀបណាទៅ? វាត្រូវបានកំណត់ដោយធម្មជាតិក្រអឺតក្រទមរបស់មនុស្ស» («ធម្មជាតិក្រអឺតក្រទមគឺជាឫសគល់នៃការរឹងទទឹងរបស់មនុស្សចំពោះព្រះជាម្ចាស់» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ ការអានព្រះបន្ទូលធ្វើឱ្យខ្ញុំយល់ ពីមូលហេតុដែលខ្ញុំចង់ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងភារកិច្ចខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំចាប់ផ្ដើមតតាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយអចេតនា។ ប្រភពនោះ ជាធម្មជាតិសាតាំងដ៏ក្រអឺតក្រទមដែលមានក្នុងខ្ញុំ។ ក្រោមការត្រួតត្រានៃធម្មជាតិនេះ ខ្ញុំលើកតម្កើងខ្លួនឯង ហើយព្យាយាមសម្ញែងនៅក្នុងសកម្មភាព និងសម្ដីរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃសរសើរ និងស្រឡាញ់។ ពេលដែលអ្នកដទៃជួបប្រទះបញ្ហា ក្នុងការបំពេញភារកិច្ចខ្លួន ខ្ញុំមិនបានប្រកបគ្នាអំពីសេចក្ដីពិត ដើម្បីជួយពួកគេឱ្យរកឃើញផ្លូវអនុវត្តឡើយ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយពាក្យឥតបានការ ដើម្បីឱ្យគេមើលមកខ្ញុំថាល្អ ហើយប្រើបទពិសោធខ្លួនឯង អំពីការរងទុក្ខ និងការធ្វើកិច្ចការជាវិធីសម្ញែង។ វាធ្វើឱ្យបងប្អូនប្រុសស្រីសរសើរខ្ញុំ ជឿថាខ្ញុំយល់ពីសេចក្ដីពិត និងអាចជួយពួកគេបាន។ ពេលពួកគេមានបញ្ហា នោះពួកគេមករកខ្ញុំ ខណៈដែលគេគួររកព្រះជាម្ចាស់ និងស្វែងរកសេចក្ដីពិត។ ចិត្តរបស់គេគ្មានកន្លែងសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ហើយពេលខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ចេញ ពួកគេមួយចំនួនឈប់ទៅចូលរួមការជួបជុំ។ តើការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំនោះយ៉ាងម៉េចទៅវិញ? ខ្ញុំតតាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងអាក្រក់។ ខ្ញុំអាចធ្វើបែបនេះបាន ដោយសារតែភាពបោកបញ្ឆោត និងភាពក្រអឺតក្រទមរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំលើកខ្លួនឯងពេក ដោយការពារមុខមាត់ខ្លួនឯង ឱ្យអ្នកដទៃស្រឡាញ់ខ្ញុំ និងយកខ្ញុំជាធំ។ ខ្ញុំចង់បានឋានៈ។ ក្នុងជម្រៅចិត្ត ខ្ញុំគ្មានការគោរពចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នៅពេលមនុស្សរស់នៅជាមួយធម្មជាតិក្រអឺតក្រទម នោះការតតាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់កើតឡើងដោយឯកឯង។ វាជារឿងគ្រោះថ្នាក់ណាស់។ ខ្ញុំគិតដល់គ្រូគង្វាលដែលនៅក្នុងពិភពសាសនា។ ពួកគាត់មិនលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ឬធ្វើទីបន្ទាល់សម្រាប់ទ្រង់ ឬដឹកនាំអ្នកជឿឱ្យអនុវត្តព្រះបន្ទូលទ្រង់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេគ្រាន់តែអធិប្បាយពីចំណេះដឹង និងទ្រឹស្ដីគម្ពីរ ដើម្បីបោកបញ្ឆោតអ្នកជឿប៉ុណ្ណោះ ហើយពួកគេសម្ញែងថា ពួកគេបានរងទុក្ខប៉ុនណា ពួកគេបាននាំមនុស្សឱ្បប្រែចិត្តជឿប៉ុន្មាននាក់ ហើយបានបង្កើតក្រុមជំនុំបានប៉ុន្មាន។ វាធ្វើឱ្យអ្នកជឿសរសើរពួកគេ ធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេនិយាយ និងថ្វាយបង្គំពួកគេទៀតផង។ អ្នកខ្លះបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា និងឮព្រះសូរសៀងព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែពួកគេទៅរកគ្រូគង្វាល និងពិនិត្យព្រះបន្ទូលជាមួយពួកគេ។ បើគ្មានការអនុញ្ញាត ពួកគេមិនដើរតាមព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាឡើយ។ គ្រូគង្វាលក្នុងពិភពសាសនា នាំមនុស្សឱ្យស្ថិតក្រោមការត្រួតត្រារបស់ខ្លួន។ ពួកគេដើរលើផ្លូវតតាំងព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីបង្កើតនគរផ្ទាល់ខ្លួន។ ខ្ញុំបានព្យាយាមសម្ញែងឱ្យអ្នកដទៃចូលចិត្តខ្ញុំ។ តើខ្ញុំខុសពីគ្រូគង្វាល និងចាស់ទុំទាំងនោះយ៉ាងម៉េចទៅ? ខ្ញុំបានគិតដល់សមាជិកថ្មីទាំងនោះនៅក្នុងក្រុមជំនុំ៖ ពួកគេរៀនពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រាចុងក្រោយ ហើយនៅមានរឿងច្រើនណាស់ដែលគេនៅតែមិនដឹង។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានភារកិច្ចឱ្យខ្ញុំដឹកនាំក្រុមជំនុំ ដូច្នេះ ខ្ញុំគួរតែប្រកបគ្នាឱ្យកាន់តែច្រើនអំពីព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យពួកគេស្គាល់កាន់តែច្រើនពីសេចក្ដីពិត និងមានមូលដ្ឋានគ្រឹះលើផ្លូវពិត។ តែផ្ទុយទៅវិញ តើក្ដីរំពឹងខ្ញុំក្នុងភារកិច្ចនោះសម្រេចបានអ្វី? ខ្ញុំធ្វើឱ្យពួកគេគោរពខ្ញុំ ជាជាងឱ្យពួកគេស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់បងប្អូនប្រុសស្រី និងរំខានកិច្ចការក្រុមជំនុំ។ ខ្ញុំដើរលើផ្លូវពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទ តតាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំកាន់តែគិតពីរឿងនេះ ខ្ញុំកាន់តែមានអារម្មណ៍មិនល្អ។ ខ្ញុំឃើញថា ខ្ញុំក្រអឺតក្រទមបែបណា ដោយខ្វះការគោរព ហើយខ្ញុំប្រមាថនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បើទ្រង់មិនប្រើបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីដោះស្រាយជាមួយខ្ញុំដូច្នោះទេ ខ្ញុំមិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីបញ្ហានេះឡើយ។ បើខ្ញុំបន្ត នរណាដឹង ថាខ្ញុំធ្វើអាក្រក់ប៉ុនណា ដើម្បីបង្កសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះ។ ដោយភ័យខ្លាច នោះខ្ញុំលុតជង្គង់ចុះចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយអធិស្ឋាន។ ខ្ញុំនិយាយថា «ព្រះជាម្ចាស់អើយ! ទូលបង្គំក្រអឺតក្រទម។ ទូលបង្គំតែងតែសម្ញែងក្នុងភារកិច្ចខ្លួន ដែលធ្វើឱ្យអ្នកដទៃចូលចិត្តទូលបង្គំ ជាជាងយកទ្រង់ដាក់ក្នុងចិត្តពួកគេ។ ទូលបង្គំបានតតាំងនឹងទ្រង់។ ទូលបង្គំគួរត្រូវបានដាក់ទោស។ ព្រះជាម្ចាស់អើយ! ទូលបង្គំចង់ប្រែចិត្ត តាមរកសេចក្ដីពិត និងចាប់ផ្ដើមជាថ្មី»។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «ក្នុងនាមជាសត្តនិករមួយក្នុងចំណោមសត្តនិករទាំងឡាយ មនុស្សត្រូវតែរក្សាគោលជំហររបស់ខ្លួន ហើយប្រព្រឹត្តយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ រក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលព្រះអាទិករបានប្រទានដល់អ្នក។ មិនត្រូវប្រព្រឹត្តហួសខ្សែបន្ទាត់ ឬធ្វើអ្វីហួសពីដែនសមត្ថភាព ឬអ្វីដែលគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមដល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ មិនត្រូវព្យាយាមក្លាយជាអ្នកអស្ចារ្យ ឬក្លាយជាមនុស្សអច្ឆរិយៈ ឬជាមនុស្សលើសអ្នកដទៃ ឬស្វះស្វែងចង់ក្លាយជាព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នេះគឺជាវិធីដែលមនុស្សមិនគួរប្រាថ្នាចង់ក្លាយជានរណាម្នាក់ឡើយ។ ការស្វះស្វែងដើម្បីក្លាយជាមនុស្សអស្ចារ្យ ឬមនុស្សអច្ឆរិយៈគឺមិនសមហេតុផលទាល់តែសោះ។ ការស្វះស្វែងចង់ក្លាយជាព្រះជាម្ចាស់កាន់តែអាប់កេរ្ត៍ឈ្មោះទៅទៀត ព្រោះវាជារឿងគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម។ អ្វីដែលគួរឱ្យសរសើរ និងអ្វីដែលសត្តនិករគួរតែប្រកាន់ខ្ជាប់ឱ្យច្រើនជាងអ្វីៗផ្សេងទៀតនោះ គឺដើម្បីក្លាយជាសត្តនិករដ៏ពិតមួយ។ នេះគឺជាគោលដៅតែមួយដែលមនុស្សទាំងអស់គួរតាមរក» («ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)។ «មិនថាមនុស្សស្វែងរកអ្វី ឬពួកគេមានបំណងចង់បានអ្វីឡើយ មានតែអស់អ្នកដែលត្រឡប់មកចំពោះព្រះអាទិករ និងបំពេញតាមភារកិច្ច ព្រមទាំងសម្រេចអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើ និងអ្វីដែលត្រូវបានប្រគល់ដល់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ នោះនឹងបានរស់នៅដោយមនសិការដ៏ងាយស្រួល និងតាមវិធីដែលត្រឹមត្រូវ និងសមរម្យ ដោយគ្មានការរងទុក្ខឡើយ។ នេះគឺជាអត្ថន័យ និងតម្លៃនៃការរស់នៅ» («មានតែតាមរយៈការបំពេញភារកិច្ចរបស់ភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើតយ៉ាងល្អប៉ុណ្ណោះ ទើបជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់មានតម្លៃ» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ បន្ទាប់ពីអានព្រះបន្ទូលព្រះ ខ្ញុំយល់ថា ទ្រង់គឺជាព្រះអម្ចាស់នៃការបង្កើត ហើយវាជាធម្មជាតិប៉ុណ្ណោះ ដែលមនុស្សគួរតែថ្វាយបង្គំទ្រង់ ចុះចូលចំពោះទ្រង់។ ជាងនេះទៀត ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំគ្រាន់តែជាមនុស្សពុករលួយ ជាសត្តនិករតូចមួយ។ ធម្មជាតិរបស់ខ្ញុំ មានសភាពជាសាតាំង ក្រអឺតក្រទម បោកបញ្ឆោត និងអាក្រក់។ ទោះបែបនេះក្ដី ខ្ញុំតែងព្យាយាមសម្ញែង និងទាក់ទាញចិត្តរបស់មនុស្ស។ ខ្ញុំក្រអឺតក្រទមគ្មានហេតុផល។ ខ្ញុំគ្មានដឹងអាម៉ាស់អីទេ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍កាន់តែអាម៉ាស់។ ខ្ញុំស្អប់ខ្លួនឯងដែលមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំមិនដឹងថាខ្ញុំជានរណាឡើយ។ ដែលខ្ញុំអាចបំពេញភារកិច្ចខ្ញុំនៅថ្ងៃនេះ គឺអរព្រះគុណចំពោះព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំគួរតែយកកន្លែងជាភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើតមក និងជាបុគ្គលស្មោះត្រង់ ដែលផ្ដោតលើសេចក្ដីពិត ធ្វើទីបន្ទាល់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ និងបំពេញភារកិច្ចខ្លួនឱ្យបានល្អ ដ្បិតមានតែដូច្នោះទេ ទើបខ្ញុំមានមនសិការដែលខ្ញុំគួរមាន។

ក្រោយមក ខ្ញុំស្វែងរកផ្លូវទៅកាន់ច្រកចូល តាមរយៈព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះថ្លែងថា «នៅពេលធ្វើទីបន្ទាល់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកគួរតែនិយាយជាចម្បងឱ្យបានច្រើនអំពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យ និងវាយផ្ចាលមនុស្ស ការល្បងលដែលទ្រង់ប្រើដើម្បីបន្សុទ្ធមនុស្ស និងផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់ពួកគេ។ អ្នកក៏គួរនិយាយអំពីទំហំនៃសេចក្ដីពុករលួយដែលបានបើកសម្ដែងនៅក្នុងបទពិសោធន៍របស់អ្នករាល់គ្នា ទំហំដែលបានស៊ូទ្រាំ និងរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់យកឈ្នះលើអ្នក ហើយនិយាយអំពីចំណេះដឹងពិតប្រាកដដែលអ្នកមានអំពីកិច្ចការបស់ព្រះ និងរបៀបដែលអ្នកគួរធ្វើជាបន្ទាល់ថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងសងព្រះអង្គសម្រាប់សេចក្ដីស្រលាញ់របស់ទ្រង់វិញ។ អ្នករាល់គ្នាគួរបញ្ចូលលក្ខណៈទៅក្នុងភាសាបែបនេះ ខណៈពេលដែលដាក់វាចូលក្នុងបែបបទធម្មតា។ ចូរកុំនិយាយអំពីទ្រឹស្ដីឥតខ្លឹមសារ។ ចូរនិយាយពីអ្វីដែលពិតជាក់ស្ដែងវិញ ដោយនិយាយវាចេញពីដួងចិត្ត។ នេះជារបៀបដែលអ្នកគួរដកបទពិសោធន៍។ ចូរកុំបំពាក់បំប៉នខ្លួនឯងដោយអ្វីដែលមើលទៅរាក់កំផែល ជាទ្រឹស្ដីឥតខ្លឹមសារដែលប្រឹងធ្វើដើម្បីតែជាការបង្អួតធ្វើអ្វី។ ការធ្វើបែបនេះ វាធ្វើឱ្យអ្នកមើលទៅមានលក្ខណៈក្រអឺតក្រទម និងគ្មានចេះគិតពិចារណាទេ។ អ្នកគួរតែនិយាយឱ្យបានច្រើនពីរឿងជាក់ស្ដែងចេញពីបទពិសោធន៍ពិតប្រាកដដែលមានលក្ខណៈពិតប្រាកដ និងចេញពីចិត្តវិញ។ ការនេះមានអត្ថប្រយោជន៍ខ្លាំងបំផុតសម្រាប់អ្នកដទៃ និងមានលក្ខណៈសមរម្យបំផុតសម្រាប់ឱ្យពួកគេឃើញ» («មានតែការតាមរកសេចក្ដីពិតទេដែលអាចឱ្យមនុស្សម្នាក់ទទួលបាននូវការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យ» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ ពេលដែលខ្ញុំអានព្រះបន្ទូលនេះ ខ្ញុំយល់បន្តិចអំពីរបៀបដែលខ្ញុំគួរតែលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងភារកិច្ចខ្ញុំ។ ក្នុងការធ្វើទីបន្ទាល់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំគួរតែនិយាយឱ្យច្រើនអំពីកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និស្ស័យពុករលួយដែលខ្ញុំមាន របៀបដែលខ្ញុំបះបោរ និងតតាំងនឹងទ្រង់ របៀបដែលខ្ញុំឆ្លុះបញ្ចាំងខ្លួនឯង ធៀបខ្លួនខ្ញុំនឹងព្រះបន្ទូលទ្រង់ និងប្រែចិត្ត ព្រមទាំងផ្លាស់ប្ដូរ។ តាមការប្រកបគ្នាអំពីសេចក្ដីពិត ខ្ញុំគួរជួយមនុស្សឱ្យយល់ពីការទាមទាររបស់ព្រះ កិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ គោរព និងចុះចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកយើងតាមការគួរ។ វិធីនេះ ខ្ញុំអាចធ្វើទីបន្ទាល់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ខ្ញុំបានគិតត្រឡប់ទៅរកការប្រកបគ្នារបស់ខ្ញុំ។ ភាគច្រើន ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយពីតម្លៃដែលខ្ញុំបានបង់ និងរបៀបដែលខ្ញុំទទួលបានព្រះពរព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ ពេលដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការញែកនិស្ស័យពុករលួយ ឬការជំរុញចិត្តអាក្រក់ផ្ទាល់ខ្លួន ខ្ញុំគ្រាន់តែលាក់បាំងពួកវា ឬមិននិយាយប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំបារម្ភថា បើអ្នកដទៃឃើញសេចក្ដីពុលរលួយរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងបាក់មុខ។ ខ្ញុំពិតជាមានធម្មជាតិបោកបញ្ឆោតមែន។ បន្ទាប់ពីដឹងរឿងនេះ ខ្ញុំទៅរកបងប្រុសចាង និងប្រាប់គាត់អំពីទង្វើអាក្រក់របស់ខ្ញុំ ក្នុងការបោកបញ្ឆោតមនុស្ស។ ខ្ញុំក៏សុំឱ្យគាត់ទៅក្រុមជំនុំចាស់របស់ខ្ញុំ ហើយប្រាប់គ្រប់គ្នាពីអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចរៀនសូត្រពីវា។ អំឡុងពេលជួបជុំ ខ្ញុំបានបើកបង្ហាញទៅកាន់គ្រប់គ្នា អំពីឥរិយាបថអាក្រក់របស់ខ្ញុំ ធ្វើជាស្មរបន្ទាល់ចំពោះសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងប្រាប់ពួកគេឱ្យរៀនពីខ្ញុំ ដូច្នេះអ្នកដទៃនឹងមិនដើរលើផ្លូវចាស់របស់ខ្ញុំឡើយ។

បន្ទាប់មក នៅក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំលើកតម្កើង និងធ្វើទីបន្ទាល់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងមានមនសិការ និងប្រកបគ្នាអំពីបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់ សេចក្ដីតម្រូវ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស។ ខ្ញុំបានលាតត្រដាងសេចក្ដីពុករលួយ និងភាពកខ្វក់របស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងការជំរុញចិត្តនៅពីក្រោយសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានបើកបង្ហាញ និងប្រកបគ្នាពីរបៀបដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានដឹកនាំខ្ញុំឱ្យស្គាល់ខ្លួនឯង និងអនុវត្តសេចក្ដីពិត។ តាមរបៀបនេះបងប្អូនប្រុសស្រីដឹងថាខ្ញុំក៏ពុករលួយដែរ។ ពេលដោះស្រាយបញ្ហារបស់អ្នកដទៃ ជួនកាលខ្ញុំនៅតែចង់អួតពីសមិទ្ធផលរបស់ខ្លួនកន្លងមក តែខ្ញុំបានអធិស្ឋានភ្លាមៗទៅព្រះជាម្ចាស់ និងបោះបង់ខ្លួនឯងចោល។ ខ្ញុំបានស្វែងរកសេចក្ដីពិតជាមួយពួកគេ និងប្រកបគ្នាពីគោលការណ៍នៃការអនុវត្ត។ ការអនុវត្តប្រភេទនេះបានផ្ដល់ឱ្យខ្ញុំនូវអារម្មណ៍ស្ងប់ក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ ការប្រព្រឹត្តស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មានអារម្មណ៍អស្ចារ្យណាស់។ ការអាចផ្លាស់ប្ដូរ និងត្រឡប់ទៅរកផ្លូវត្រូវវិញ គឺសុទ្ធតែអរគុណដែលត្រូវបានជំនុំជម្រះ វាយផ្ចាល និងលួសកាត់ ព្រមទាំងដោះស្រាយជាមួយដោយព្រះជាម្ចាស់។ អរព្រះគុណព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា!