លោកុប្បត្តិ ២:១៨-២០  ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ‌បានមានព្រះ‌បន្ទូលថា វាមិនល្អឡើយដែលបុរសនៅតែម្នាក់ឯងនោះ ខ្ញុំនឹងបង្កើតអ្នកជំនួយម្នាក់ឱ្យបានជាគ្នា។ ហើយ ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានយកមកសូនធ្វើគ្រប់ទាំងសត្វជើងបួន និងសត្វស្លាបហើរលើអាកាសទាំងប៉ុន្មានចេញពីដី រួចក៏យកមកឱ្យអ័ដាម ដើម្បីឱ្យដឹងថាគាត់នឹងហៅពួកវាយ៉ាងដូចម្តេច។ ហើយអ្វីដែលអ័ដាមបានហៅសត្វទាំងអស់នោះ ក៏ក្លាយជាឈ្មោះរបស់វា។ អ័ដាមបានដាក់ឈ្មោះឱ្យដល់គ្រប់ទាំងសត្វស្រុក សត្វស្លាបហើរលើអាកាស និងសត្វព្រៃទាំងអស់ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ័ដាម មិនមានជំនួយណាដែលអាចជួយគាត់បានឡើយ។

លោកុប្បត្តិ ២:២២-២៣  ហើយឆ្អឹងដែលព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានយកចេញពីបុរស ព្រះ‌អង្គបានបង្កើតចេញជាស្ត្រី ហើយក៏នាំនាងមកជួបបុរសនោះ។ អ័ដាមក៏ពោលឡើងថា នេះហើយជាឆ្អឹងដែលចេញពីឆ្អឹងរបស់ខ្ញុំ និងជាសាច់ដែលចេញពីសាច់របស់ខ្ញុំ ត្រូវហៅនាងថា ស្ត្រី ព្រោះនាងត្រូវបានយកចេញពីបុរស។

មានឃ្លាសំខាន់មួយនៅក្នុងបទគម្ពីរត្រង់ផ្នែកនេះដែលចែងថា៖ «អ្វីដែលអ័ដាមបានហៅសត្វទាំងអស់នោះ ក៏ក្លាយជាឈ្មោះរបស់វា»។ ដូច្នេះ តើនរណាជាអ្នកដាក់ឈ្មោះឱ្យសត្វមានជីវិតទាំងអស់? គឺអ័ដាម មិនមែនព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ឃ្លានេះបានប្រាប់ការពិតដល់មនុស្សជាតិថា នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សមក ព្រះអង្គបានប្រទានប្រាជ្ញាដល់គេ។ និយាយឱ្យចំទៅគឺ ប្រាជ្ញារបស់មនុស្ស បានមកពីព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាការពិត។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វី? ក្រោយពីព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ័ដាមរួច តើអ័ដាមបានទៅសាលារៀនដែរឬទេ? តើគាត់ចេះអានអក្សរដែរឬទេ? បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសត្វមានជីវិតផ្សេងៗហើយ តើអ័ដាមស្គាល់សត្វទាំងអស់នោះដែរឬទេ? តើព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា សត្វទាំងនោះមានឈ្មោះអ្វីដែរឬទេ? ពិតណាស់ ព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនបានបង្រៀនគាត់ពីរបៀបដាក់ឈ្មោះឱ្យសត្វទាំងនោះដែរ។ នោះគឺជាការពិត! បើដូច្នេះមែន តើអ័ដាមដឹងពីរបៀបដាក់ឈ្មោះឱ្យសត្វមានជីវិតទាំងនោះ និងដឹងថាគួរដាក់ឈ្មោះអ្វីឱ្យសត្វទាំងនោះដោយរបៀបណាទៅ? សំណួរនេះទាក់ទងនឹងថាតើពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតអ័ដាមមក ព្រះអង្គបានបន្ថែមអ្វីខ្លះទៅក្នុងខ្លួនគាត់។ ការពិតបង្ហាញថា នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមនុស្សមក ព្រះអង្គបានបន្ថែមប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ដល់គេ។ នេះជាចំណុចសំខាន់មួយ ដូច្នេះ សូមស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់។ ក៏មានចំណុចសំខាន់មួយទៀត ដែលអ្នករាល់គ្នាគួរយល់ផងដែរ៖ បន្ទាប់ពីអ័ដាមបានដាក់ឈ្មោះឱ្យសត្វមានជីវិតទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយ ឈ្មោះទាំងអស់នោះក៏បានត្រូវកំណត់ចូលទៅក្នុងវាក្យស័ព្ទរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ហេតុអ្វីខ្ញុំលើកពីចំណុចនេះមកនិយាយដែរ? ពីព្រោះនេះក៏ពាក់ព័ន្ធនឹងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយនេះក៏ជាចំណុចមួយទៀតដែលខ្ញុំត្រូវពន្យល់បន្ថែមផងដែរ។

ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សឡើងមក ព្រះអង្គបានផ្លុំខ្យល់ដង្ហើមជីវិតចូលក្នុងខ្លួនគេ ហើយក៏ប្រទានប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ សមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ និងអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិនិងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់មួយចំនួនដល់គេផង។ បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានរបស់ទាំងអស់នេះដល់មនុស្សរួចហើយ មនុស្សក៏អាចធ្វើកិច្ចការខ្លះបានដោយខ្លួនឯង ហើយអាចគិតដោយខ្លួនឯងបាន។ ប្រសិនបើអ្វីដែលមនុស្សគិតឃើញនិងធ្វើ ល្អគាប់ព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងទទួលយក ហើយព្រះអង្គមិនជ្រៀតជ្រែកឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងអនុញ្ញាតឱ្យរឿងនោះកើតឡើងដោយបែបនោះទៅ។ ដូច្នេះ តើឃ្លាដែលថា «អ្វីដែលអ័ដាមបានហៅសត្វទាំងអស់នោះ ក៏ក្លាយជាឈ្មោះរបស់វា» បង្ហាញពីអ្វី? ឃ្លានេះចង់បង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់ព្រះតម្រិះថាពុំចាំបាច់ត្រូវផ្លាស់ប្តូរឈ្មោះណាមួយដែលបានដាក់ឱ្យសត្វមានជីវិតទាំងនោះទេ។ មិនថាអ័ដាមបានហៅសត្វទាំងនោះឈ្មោះអ្វីនោះទេ ព្រះជាម្ចាស់តែងមានបន្ទូលថា «ចូរឱ្យហៅបែបនោះចុះ» ដែលបញ្ជាក់ពីឈ្មោះរបស់សត្វទាំងនោះ។ ចំពោះបញ្ហានេះ តើព្រះជាម្ចាស់បានសម្ដែងទស្សនៈណាមួយដែរឬទេ? ព្រះជាម្ចាស់ ពុំបានសម្ដែងទស្សនៈណាមួយឡើយ។ ដូច្នេះតើអ្នករាល់គ្នាទទួលបានព័ត៌មានអ្វីខ្លះពីរឿងនេះ? ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានប្រាជ្ញាដល់មនុស្ស ហើយមនុស្សបានប្រើប្រាជ្ញាដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យនោះ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗ។ ប្រសិនបើអ្វីដែលមនុស្សធ្វើល្អគាប់ព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងគាំទ្រ ទទួលស្គាល់ និងទទួលយកដោយគ្មានការថ្កោលទោស ឬការទិទៀនអ្វីឡើយ។ កិច្ចការនេះ គ្មានមនុស្សណា ឬវិញ្ញាណអាក្រក់ណា ឬសាតាំងណាអាចធ្វើបានឡើយ។ ត្រង់ចំណុចនេះ តើអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញការបើកសម្តែងពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើមនុស្សជាតិពុករលួយឬក៏សាតាំង អាចអនុញ្ញាតឱ្យនរណាម្នាក់ធ្វើអ្វីមួយនៅក្នុងនាមរបស់ពួកគេ ឬនៅក្រោមភ្នែកក្រោមច្រមុះរបស់ពួកគេបានដែរឬទេ? ពិតណាស់ គឺមិនអាចនោះទេ! តើពួកគេនឹងប្រជែងដណ្ដើមតំណែងនេះជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀត ឬកម្លាំងផ្សេងទៀតដែលផ្ទុយពីពួកគេដែរឬទេ? ប្រាកដណាស់ ពួកគេនឹងធ្វើបែបនេះ! ប្រសិនបើពេលនោះមានមនុស្សពុករលួយ ឬក៏សាតាំងនៅជាមួយអ័ដាមវិញ ម្ល៉េះសមពួកគេនឹងបដិសេធនូវអ្វីដែលអ័ដាមកំពុងធ្វើនោះជាមិនខាន។ ដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេមានសមត្ថភាពគិតដោយខ្លួនឯង និងមានការយល់ដឹងពិសេសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ នោះពួកគេច្បាស់ជាបដិសេធអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ័ដាមបានធ្វើមិនខាន៖ «លោកចង់ហៅវាបែបនេះមែនទេ? ណាស់ហើយ ខ្ញុំនឹងមិនហៅវាបែបនេះទេ ខ្ញុំនឹងហៅវាបែបនោះវិញ។ លោកហៅឈ្មោះវា ថម តែខ្ញុំនឹងហៅឈ្មោះវា ហេរី វិញ។ ខ្ញុំត្រូវតែបង្ហាញថា ខ្ញុំឆ្លាតប៉ុនណា»។ តើនេះជានិស្ស័យបែបណា? តើនេះមិនមែនជានិស្ស័យក្រអឺតក្រទមពេកទេឬអី? ហើយចុះចំណែកព្រះជាម្ចាស់វិញ? តើព្រះអង្គមាននិស្ស័យបែបនេះដែរឬទេ? តើព្រះជាម្ចាស់មានការជំទាស់ខុសទំនងនឹងអ្វីដែលអ័ដាមកំពុងតែធ្វើដែរឬទេ? ចម្លើយគឺច្បាស់ជាអត់នោះទេ! ចំពោះនិស្ស័យដែលព្រះជាម្ចាស់បានបើកសម្តែង គឺគ្មានតម្រុយនៃការប្រកែកតវ៉ា ភាពក្រអឺតក្រទម ឬការរាប់ខ្លួនឯងជាសុចរិតសូម្បីតែបន្តិចឡើយ។ ចំណុចត្រង់នេះច្បាស់លាស់ណាស់។ នេះអាចជាចំណុចតូចតាចមួយ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកមិនយល់ពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយប្រសិនបើចិត្តរបស់អ្នកមិនព្យាយាមគិតឱ្យយល់ថាតើព្រះជាម្ចាស់បំពេញកិច្ចការបែបណា ថាតើព្រះជាម្ចាស់មានអាកប្បកិរិយាបែបណាទេ នោះអ្នកនឹងមិនស្គាល់ពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬមើលឃើញពីការសម្ដែងចេញ និងការបើកសម្តែងពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ តើបែបនេះមែនទេ? តើអ្នករាល់គ្នាយល់ស្របនឹងអ្វីដែលខ្ញុំទើបតែបានពន្យល់អម្បាញ់មិញនេះដែរឬទេ? ឆ្លើយតបទៅនឹងសកម្មភាពរបស់អ័ដាម ព្រះជាម្ចាស់មិនបានប្រកាសជាឱឡារឹកថា៖ «ឯងធ្វើបានល្អណាស់ហើយ ឯងធ្វើត្រឹមត្រូវណាស់ ហើយយើងក៏យល់ស្របដែរ!» ដោយបែបនេះនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ព្រះជាម្ចាស់បានយល់ព្រម លើកសរសើរ និងសាទរចំពោះអ្វីដែលអ័ដាមបានធ្វើ។ ចាប់តាំងពីការបង្កើតមនុស្សមក នេះគឺជាលើកដំបូងគេបង្អស់ដែលមនុស្សបានធ្វើកិច្ចការថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ តាមការណែនាំរបស់ព្រះអង្គ។ នេះជាកិច្ចការដែលមនុស្សបានធ្វើជំនួសព្រះជាម្ចាស់ និងនៅក្នុងនាមព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ កិច្ចការនេះកើតចេញពីប្រាជ្ញាដែលព្រះអង្គបានប្រទានដល់មនុស្ស។ ព្រះជាម្ចាស់ ទតឃើញថា វាជារឿងល្អ ជារឿងវិជ្ជមាន។ អ្វីដែលអ័ដាមបានធ្វើនៅពេលនោះ គឺជាការបង្ហាញឱ្យឃើញជាលើកដំបូងអំពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស។ តាមទស្សនៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នេះគឺជាការបង្ហាញឱ្យឃើញយ៉ាងល្អមួយ។ អ្វីដែលខ្ញុំចង់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នានៅត្រង់ចំណុចនេះគឺថា គោលបំណងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការប្រទានអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ និងប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ដល់មនុស្ស គឺដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចក្លាយជាសត្វមានជីវិតដែលបង្ហាញឱ្យឃើញពីលក្ខណៈទ្រង់។ ច្បាស់ណាស់ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់តែងតែចង់ឃើញជាយូរមកហើយនោះគឺ ឱ្យសត្វមានជីវិតទាំងនេះ អាចធ្វើការជំនួសព្រះអង្គបាន។

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់