លោកុប្បត្តិ ៣:២០-២១  ហើយអ័ដាមបានដាក់ឈ្មោះឱ្យប្រពន្ធរបស់គាត់ថា អេវ៉ា ព្រោះនាងជាម្តាយនៃជីវិតមនុស្សទាំងអស់។ ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានធ្វើអាវពីស្បែកសត្វឱ្យអ័ដាម និងប្រពន្ធគាត់ ដើម្បីស្លៀកពាក់បិទបាំងកាយ។

ចូរយើងក្រឡេកទៅមើលអត្ថបទទីបីនេះ ដែលបញ្ជាក់ថា ឈ្មោះអេវ៉ាដែលអ័ដាមបានដាក់ឱ្យនោះ តាមពិតគឺមានបង្កប់ន័យក្នុងនោះ។ នេះបង្ហាញថា ក្រោយពីអ័ដាមត្រូវបានបង្កើតឡើង អ័ដាមមានគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន និងមានការយល់ដឹងពីអ្វីៗជាច្រើន។ តែពេលនេះ យើងនឹងមិនសិក្សា ឬស្វែងយល់ពីអ្វីដែលគាត់បានយល់ ឬថាតើគាត់យល់ច្រើនប៉ុនណានោះទេ ព្រោះថានោះមិនមែនជាគោលបំណងសំខាន់របស់ខ្ញុំក្នុងការពិភាក្សានៅក្នុងអត្ថបទទីបីនេះទេ។ ដូច្នេះ តើចំណុចសំខាន់ដែលខ្ញុំចង់រំលេចឱ្យឃើញនោះជាអ្វីដែរ? ចូរយើងក្រឡេកមើលឃ្លានេះ៖ «ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានធ្វើអាវពីស្បែកសត្វឱ្យអ័ដាម និងប្រពន្ធគាត់ ដើម្បីស្លៀកពាក់បិទបាំងកាយ»។ ប្រសិនបើយើងមិនធ្វើការពិភាក្សាគ្នាពីឃ្លានៃបទគម្ពីរនេះនៅក្នុងការប្រកបគ្នារបស់យើងនៅថ្ងៃនេះទេ នោះអ្នករាល់គ្នាប្រហែលជាមិនដែលយល់ពីអត្ថន័យបង្កប់ដ៏ជ្រាលជ្រៅនៃព្រះបន្ទូលទាំងនេះឡើយ។ ដំបូង ចាំខ្ញុំប្រាប់ពីតម្រុយខ្លះៗ។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នានឹកស្រមៃដល់សួនអេដែនដែលមានអ័ដាម និងអេវ៉ាកំពុងរស់នៅ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់យាងទៅទតមើលពួកគេ ក៏ប៉ុន្តែពួកគេពួនមិនព្រមចេញ ដោយសារតែពួកគេនៅអាក្រាតកាយ។ ព្រះជាម្ចាស់ទតមើលមិនឃើញពួកគេ រួចព្រះអង្គក៏បានហៅរកពួកគេ ពេលនោះ ពួកគេបានតបវិញថា៖ «យើងខ្ញុំមិនហ៊ានមើលទៅឯព្រះអង្គឡើយ ពីព្រោះរូបកាយរបស់យើងនៅអាក្រាត»។ ពួកគេមិនហ៊ានមើលទៅឯព្រះជាម្ចាស់ទេ ពីព្រោះពួកគេនៅអាក្រាតកាយ។ ដូច្នេះ តើព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីពួកគេ? នៅក្នុងអត្ថបទដើមចែងថា៖ «ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានធ្វើអាវពីស្បែកសត្វឱ្យអ័ដាម និងប្រពន្ធគាត់ ដើម្បីស្លៀកពាក់បិទបាំងកាយ»។ នៅត្រង់ចំណុចនេះ តើអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់បានយកអ្វីមកធ្វើជាសម្លៀកបំពាក់ឱ្យពួកគេពាក់ទេ? ព្រះជាម្ចាស់ បានប្រើស្បែកសត្វដើម្បីធ្វើសម្លៀកបំពាក់ឱ្យពួកគេ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតគឺថា ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើអាវពីរោមសត្វ សម្រាប់ឱ្យមនុស្សស្លៀកពាក់ធ្វើជាសម្លៀកបំពាក់បិទបាំងកាយ។ ទាំងនេះគឺជាសម្លៀកបំពាក់ដំបូងគេ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើសម្រាប់មនុស្ស។ បើតាមស្តង់ដានាពេលបច្ចុប្បន្ននេះវិញ អាវរោមសត្វនេះ គឺជារបស់ប្រណីតមួយ ហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាមិនសុទ្ធតែមានលទ្ធភាពទិញពាក់នោះទេ។ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់សួរអ្នកថា «តើដូនតារបស់យើងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់អ្វីដំបូងគេ?» អ្នកអាចឆ្លើយបានថា៖ «គឺអាវរោមសត្វ»។ «តើនរណាជាអ្នកបង្កើតអាវរោមសត្វនេះឡើង?» អ្នកអាចឆ្លើយថា៖ «គឺព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកធ្វើវាឡើង!» នោះជាចំណុចសំខាន់ សម្លៀកបំពាក់ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់បង្កើតឡើង។ តើនោះមិនមែនជាចំណុចសំខាន់ដែលត្រូវលើកយកមកពិភាក្សាទេឬអី? ក្រោយពីបានស្តាប់ការពិពណ៌នារបស់ខ្ញុំហើយ តើឃើញមានរូបភាពណាមួយលេចឡើងមកក្នុងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរឬទេ? យ៉ាងហោចណាស់ក៏អ្នកគួរតែមានគ្រោងគំនិតខ្លះដែរ។ ចំណុចដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នកនៅថ្ងៃនេះ គឺមិនមែនដើម្បីឱ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងថា សម្លៀកបំពាក់ដំបូងគេរបស់មនុស្សនោះយ៉ាងណានោះទេ។ បើដូច្នេះ តើចំណុចអ្វីដែលអ្នកត្រូវដឹង? ចំណុចនោះគឺមិនមែនជាអាវរោមសត្វនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែស្ថិតនៅត្រង់ថាមនុស្សបានស្គាល់ពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្គាល់ពីកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណាតាមរយៈអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបើកសម្ដែងក្នុងកិច្ចការដែលទ្រង់បានធ្វើនេះ។

«ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ បានធ្វើអាវពីស្បែកសត្វឱ្យអ័ដាម និងប្រពន្ធគាត់ ដើម្បីស្លៀកពាក់បិទបាំងកាយ»។ នៅក្នុងវគ្គនេះ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយអ័ដាម និងអេវ៉ា តើយើងឃើញព្រះអង្គដើរតួជាអ្វី? នៅក្នុងពិភពលោកដែលមានមនុស្សត្រឹមតែពីរនាក់នេះ តើព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញពីអង្គទ្រង់ដោយរបៀបណា? តើព្រះអង្គបង្ហាញអង្គទ្រង់នៅក្នុងនាមជាព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? សូមឱ្យបងប្អូនប្រុសស្រីមកពីហុងកុងឆ្លើយសំណួរនេះទៅមើល។ (ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយ។) បងប្អូនប្រុសស្រីមកពីប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងវិញម្តង តើអ្នករាល់គ្នាគិតថា ព្រះជាម្ចាស់លេចមកក្នុងតួនាទីជាអ្វីដែរ? (ជាមេគ្រួសារ។) ចុះបងប្អូនប្រុសស្រីមកពីតៃវ៉ាន់វិញ តើបងប្អូនគិតយ៉ាងណាដែរ? (តួនាទីជាបុគ្គលម្នាក់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ័ដាម និងអេវ៉ា តួនាទីជាសមាជិកគ្រួសារម្នាក់។) ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានអ្នកខ្លះគិតថា ព្រះជាម្ចាស់លេចមកក្នុងនាមជាសមាជិកគ្រួសាររបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ា រីឯអ្នកខ្លះទៀតថា ព្រះជាម្ចាស់លេចមកក្នុងនាមជាមេគ្រួសារ ហើយអ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយ។ ចម្លើយទាំងអស់នេះ គឺសុទ្ធតែសមរម្យហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ តើអ្នកដឹងថា ខ្ញុំកំពុងតែគិតបែបណាទេ? ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សទាំងពីរនាក់នេះមក ហើយចាត់ទុកពួកគេជាដៃគូរបស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងនាមជាក្រុមគ្រួសារតែមួយគត់របស់ពួកគេ ព្រះជាម្ចាស់បានមើលថែជីវិតរបស់ពួកគេ និងបំពេញតម្រូវការខាងអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងទីជម្រកដល់ពួកគេ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះជាម្ចាស់ហាក់ដូចជាឪពុកម្តាយរបស់អ័ដាម និងអេវ៉ាដូច្នោះដែរ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើបែបនេះ មនុស្សមិនអាចមើលឃើញពីភាពថ្លៃថ្នូររបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ គេមើលមិនឃើញពីភាពខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះជាម្ចាស់ អាថ៌កំបាំងរបស់ទ្រង់ ជាពិសេស គេមើលមិនឃើញពីសេចក្តីក្រោធ ឬឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ឡើយ។ អ្វីដែលគេមើលឃើញ គឺការបន្ទាបខ្លួនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ការស្រឡាញ់ពេញចិត្តរបស់ទ្រង់ ការយកព្រះទ័យទុកដាក់របស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស ការទទួលខុសត្រូវនិងការមើលថែទាំរបស់ទ្រង់ចំពោះគេតែប៉ុណ្ណោះ។ អាកប្បកិរិយានិងរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រព្រឹត្ដដាក់អ័ដាម និងអេវ៉ា គឺស្រដៀងទៅនឹងរបៀបដែលឪពុកម្តាយបង្ហាញក្ដីបារម្ភចំពោះកូនៗរបស់គេយ៉ាងដូច្នោះដែរ។ វាក៏ដូចជារបៀបដែលឪពុកម្តាយស្រឡាញ់ មើលថែ និងបីបាច់កូនប្រុសកូនស្រីរបស់គេដែរ ពោលគឺមានលក្ខណៈពិតប្រាកដ អាចមើលឃើញ និងជាក់ស្ដែង។ ជំនួសឱ្យការលើកតម្កើងអង្គទ្រង់ទៅកាន់ឋានៈមួយដែលខ្ពង់ខ្ពស់ និងខ្លាំងពូកែនោះ ព្រះជាម្ចាស់បានយកស្បែកសត្វមកធ្វើសម្លៀកបំពាក់ដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គសម្រាប់ឱ្យមនុស្សពាក់បិទបាំងកាយ។ មិនសំខាន់ថាតើអាវរោមសត្វនោះត្រូវបានប្រើដើម្បីបិទបាំងកេរ្តិ៍ខ្មាស ឬដើម្បីការពារពួកគេពីភាពរងារនោះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់គ្របដណ្ដប់រាងកាយមនុស្សនេះ ដោយព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។ ព្រះជាម្ចាស់មិនគ្រាន់តែព្រះតម្រិះឱ្យកើតមានជាសម្លៀកបំពាក់នោះទេ ឬប្រើមធ្យោបាយអស្ចារ្យដទៃផ្សេងទៀតដូចដែលមនុស្សធ្លាប់គិតសម្រៃថាព្រះជាម្ចាស់មុខជាធ្វើបែបនោះ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើរឿងដែលមនុស្សគិតថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនធ្វើរឿងបែបនេះ ឬមិនគួរធ្វើរឿងបែបនោះឡើយ។ រឿងនេះមើលទៅហាក់ដូចជារឿងតូចតាចមែន ដែលមនុស្សមួយចំនួនប្រហែលជាមិនទាំងគិតផងថា រឿងនេះមានតម្លៃគួរលើកមកនិយាយផង ប៉ុន្តែរឿងនេះអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ដែលមានគំនិតស្រពេចស្រពិលអំពីព្រះអង្គ ទទួលបានការយល់ដឹងស៊ីជម្រៅអំពីភាពពិត និងភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ព្រមទាំងអាចមើលឃើញភាពស្មោះត្រង់ និងការបន្ទាបខ្លួនរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ វាធ្វើឱ្យមនុស្សក្រអឺតក្រទមហួសហេតុ ដែលគិតថាមានតែខ្លួនឯងអស្ចារ្យខ្ពង់ខ្ពស់និងមានចេស្ដា ឱនក្បាលដ៏ក្រអឺតក្រទមរបស់ពួកគេទាំងក្តីអាម៉ាស់នៅចំពោះមុខនៃភាពពិត និងការបន្ទាបខ្លួនរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ត្រង់ចំណុចនេះ ភាពពិត និងការបន្ទាបខ្លួនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើឱ្យមនុស្សអាចមើលឃើញថា ព្រះអង្គគួរឱ្យស្រឡាញ់ប៉ុនណា។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះ «ដ៏ធំមហិមា» ព្រះ «ដ៏គួរឱ្យស្រឡាញ់» និង ព្រះ «ដ៏មានសព្វានុភាព» ដែលមនុស្សទុកនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ បានប្រែទៅជាទាបថោក និងអាក្រក់ ហើយគ្រាន់តែប៉ះបន្តិចក៏បែកទៅជាបំណែកតូចៗទៅវិញ។ នៅពេលដែលអ្នកឃើញខគម្ពីរនេះ និងបានស្ដាប់រឿងនេះ តើអ្នកមើលងាយព្រះជាម្ចាស់ដោយព្រោះព្រះអង្គបានធ្វើរឿងបែបនេះដែរឬទេ? មនុស្សខ្លះប្រហែលជាមើលងាយទ្រង់ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះទៀតអាចនឹងមានប្រតិកម្មផ្ទុយពីនេះ។ ពួកគេនឹងគិតថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះដ៏ពិត និងគួរឱ្យស្រឡាញ់ ហើយច្បាស់ណាស់ថា គឺភាពពិត និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់នេះហើយ ដែលបានជំរុញចិត្តពួកគេ។ កាលណាពួកគេមើលឃើញផ្នែកពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើន នោះពួកគេកាន់តែដឹងពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលមានពិតប្រាកដ និងដឹងពីសារៈសំខាន់របស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ និងដឹងពីរបៀបដែលព្រះអង្គគង់នៅក្បែរពួកគេគ្រប់ពេលវេលាផង។

ឥឡូវនេះ សូមយើងផ្សារភ្ជាប់ការពិភាក្សាគ្នារបស់យើងមកពេលបច្ចុប្បន្ននេះវិញ។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើរឿងតូចតាចជាច្រើនដើម្បីមនុស្សដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមកតាំងពីគ្រាដំបូង សូម្បីតែរឿងដែលមនុស្សមិនដែលគិត ឬរំពឹងទុកទាល់តែសោះនោះ តើព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើរឿងបែបនេះដើម្បីមនុស្សនាពេលសព្វថ្ងៃនេះបានដែរឬទេ? អ្នកខ្លះឆ្លើយថា «អាចធ្វើបាន!» ហេតុអ្វី? ដោយសារតែសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនក្លែងក្លាយ ហើយភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ក៏មិនក្លែងក្លាយដែរ។ សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មានពិតប្រាកដមែន មិនមែនជាអ្វីដែលអ្នកដទៃណាមួយបន្ថែមឱ្យនោះទេ ហើយច្បាស់ណាស់ គឺមិនមែនជាអ្វីដែលផ្លាស់ប្តូរទៅតាមពេលវេលា ទីកន្លែង និងសម័យកាលខុសៗគ្នានោះដែរ។ ភាពពិត និងភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចបង្ហាញចេញមកពិតប្រាកដបានតែតាមរយៈការធ្វើអ្វីមួយដែលមនុស្សគិតថាគ្មានអ្វីអស្ចារ្យ និងមិនសំខាន់ប៉ុណ្ណោះ ជាអ្វីដែលកំប៉ិកកំប៉ុកបំផុត ដែលមនុស្សមិនទាំងដែលគិតថា ព្រះអង្គនឹងចង់ធ្វើរឿងនោះផង។ ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់មិនចេះវាយឫកខ្ពស់ទេ។ នៅក្នុងនិស្ស័យនិងសារជាតិរបស់ទ្រង់ គ្មានការនិយាយបំផ្លើស ការក្លែងបន្លំ អំនួត ឬភាពក្រអឺតក្រទមណាមួយឡើយ។ ព្រះអង្គមិនដែលអួតអាងឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គស្រឡាញ់ បង្ហាញព្រះទ័យព្រួយបារម្ភ មើលថែ និងដឹកនាំមនុស្សដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមកដោយភាពស្មោះត្រង់ និងភាពទៀងត្រង់។ មិនថាមនុស្សយល់បាន មានអារម្មណ៍ដឹង ឬមើលឃើញអ្វីដែលព្រះអង្គធ្វើនោះតិចតួចក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ជានិច្ច។ តើការដែលដឹងថាព្រះជាម្ចាស់មានសារជាតិបែបនេះ អាចប៉ះពាល់ដល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់មនុស្សចំពោះព្រះអង្គដែរឬទេ? តើវានឹងជះឥទ្ធិពលទៅលើការកោតខ្លាចរបស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ខ្ញុំសង្ឃឹមថា នៅពេលដែលអ្នកស្គាល់ពីផ្នែកពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងទ្រង់ ហើយអាចលើកសរសើរពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយរបស់ព្រះអង្គចំពោះមនុស្សជាតិកាន់តែច្រើន ក៏ដូចជាអាចប្រគល់ដួងចិត្តរបស់អ្នកថ្វាយព្រះអង្គ ហើយលែងមានការសង្ស័យ ឬក្ដីមន្ទិលអំពីព្រះអង្គតទៀត។ ព្រះជាម្ចាស់កំពុងសម្ងំធ្វើកិច្ចការគ្រប់យ៉ាងដើម្បីមនុស្ស ដោយបំពេញកិច្ចការទាំងអស់ដោយស្ងៀមស្ងាត់តាមរយៈភាពទៀងត្រង់ ភាពស្មោះត្រង់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិនដែលមានការភ័យខ្លាច ឬការសោកស្តាយចំពោះកិច្ចការដែលព្រះអង្គធ្វើនោះទេ ហើយក៏មិនដែលត្រូវការឱ្យនរណាម្នាក់តបស្នងទ្រង់តាមមធ្យោបាយណាមួយ ឬមានចេតនាចង់បានអ្វីពីមនុស្សណាម្នាក់ដែរ។ គោលបំណងតែមួយគត់ដែលព្រះអង្គបានបំពេញកិច្ចការគ្រប់យ៉ាង គឺដើម្បីឱ្យព្រះអង្គអាចទទួលបានសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដពីមនុស្សជាតិ។ ខ្ញុំនឹងបញ្ចប់ប្រធានបទទីមួយរបស់យើងត្រឹមនេះចុះ។

តើការពិភាក្សាទាំងនេះបានជួយដល់អ្នករាល់គ្នាដែរឬទេ? កន្លងមក តើវាមានប្រយោជន៍បែបណាខ្លះ? (យើងមានការយល់ដឹង និងការស្គាល់ពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់បានច្រើនជាងមុន។) (វិធីសាស្ត្រនៃការប្រកបគ្នានេះ អាចជួយយើងនាពេលអនាគតបាន ដើម្បីឱ្យកាន់តែយល់ពីតម្លៃនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឱ្យយល់ពីសញ្ចេតនាដែលព្រះអង្គមាន និងពីអត្ថន័យនៅក្នុងរឿងផ្សេងៗដែលព្រះអង្គថ្លែងមកនៅពេលដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលម្តងៗ ហើយក៏ដើម្បីដឹងពីអារម្មណ៍របស់ព្រះអង្គនៅពេលនោះផងដែរ។) បន្ទាប់ពីបានអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នានេះ តើមានអ្នកណាដឹងច្បាស់ថាព្រះជាម្ចាស់មានពិតប្រាកដដែរឬទេ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លែងឥតខ្លឹមសារ ឬលែងមិនច្បាស់ដូចមុនទៀតហើយមែនទេ? នៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍បែបនេះ តើអ្នកអាចដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្បែរអ្នកដែរទេ? ប្រហែលជាអារម្មណ៍ដឹងបែបនេះ នៅមិនទាន់ជាក់ស្ដែងនៅឡើយទេក្នុងពេលនេះ ឬអ្នកប្រហែលជាមិនទាន់អាចទទួលអារម្មណ៍ដឹងបែបនេះបាននៅឡើយទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃណាមួយ នៅពេលដែលអ្នកមានការយល់ដឹង និងមានចំណេះដឹងពិតប្រាកដពីនិស្ស័យនិងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្បែរអ្នក គ្រាន់តែអ្នកមិនដែលបានទទួលយកព្រះជាម្ចាស់ដាក់ក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ។ នោះគឺជាការពិត!

តើអ្នកគិតយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះវិធីសាស្រ្តនៃការប្រកបគ្នានេះ? តើអ្នកអាចតាមទាន់ដែរឬទេ? តើអ្នករាល់គ្នាគិតថាការប្រកបគ្នាពីប្រធានបទស្ដីពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បែបនេះពិបាកខ្លាំងដែរទេ? តើអ្នករាល់គ្នាមានអារម្មណ៍បែបណា? (អារម្មណ៍ល្អ និងរំភើបណាស់។) តើអ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នករំភើប? (មានអារម្មណ៍ប្រៀបដូចជាបានវិលត្រលប់ទៅកាន់សួនអេដែនវិញម្តងទៀត ទៅនៅក្បែរព្រះជាម្ចាស់វិញអ៊ីចឹង។) តាមពិតប្រធានបទ «និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់» នេះ គឺជាប្រធានបទមួយដែលមនុស្សមិនធ្លាប់បានស្គាល់បានឮទេ ពីព្រោះថាធម្មតា អ្វីដែលអ្នកគិត និងអ្វីដែលអ្នកបានអាននៅក្នុងសៀវភៅ ឬបានស្ដាប់ឮនៅក្នុងការប្រកបគ្នាណាមួយ មានទំនោរធ្វើឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចជាមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់កំពុងស្ទាបដំរីអ៊ីចឹង។ អ្នកគ្រាន់តែអាចយកដៃទៅស្ទាបជុំវិញបាន ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកមិនអាចមើលឃើញអ្វីទាំងអស់។ ការរាវរកអ្វីនៅជុំវិញខ្លួនទាំងភ្នែកខ្វាក់បែបនេះ មិនអាចឱ្យអ្នកយល់អ្វីបន្តិចសោះឡើយពីព្រះជាម្ចាស់ កុំថាឡើយដល់មានគំនិតច្បាស់លាស់អំពីព្រះអង្គនោះ។ ធ្វើបែបនេះ មានតែបង្កើនការស្រមើស្រមៃរបស់អ្នកថែមវិញទេ ក៏ដូចជារារាំងអ្នកមិនឱ្យកំណត់ពីនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានច្បាស់ដែរ ហើយភាពមិនច្បាស់លាស់ដែលកើតចេញពីការស្រមើស្រមៃរបស់អ្នក ងាយនឹងចាក់បំពេញដួងចិត្តរបស់អ្នកដោយមន្ទិលសង្ស័យគ្រប់ពេលណាស់។ នៅពេលដែលអ្នកដឹងអ្វីមួយមិនប្រាកដ ហើយចេះតែព្យាយាមស្វែងយល់ពីវាទៀត នោះតែងកើតមានការប្រទាំងប្រទូស្ដគ្នា និងមានទំនាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ហើយសូម្បីតែអារម្មណ៍រំខានក៏កើតមានដែរ ដែលធ្វើឱ្យអ្នកវង្វេង និងភាន់ច្រឡំ។ តើការចង់ស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ ចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយចង់ឃើញព្រះអង្គឱ្យបានច្បាស់ តែហាក់ដូចជាគ្មានលទ្ធភាពរកបានចម្លើយមកវិញនោះ មិនមែនជារឿងគួរឱ្យឈឺចាប់ទេឬអី? ពិតណាស់ ពាក្យទាំងនេះ គឺសំដៅតែទៅលើអ្នកដែលចង់ស្វែងរកការគោរពកោតខ្លាច និងការគាប់ព្រះទ័យព្រះជាម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ។ ចំពោះអ្នកដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់លើរឿងបែបនេះទេ ចំណុចនេះគ្មានបញ្ហាអ្វីនោះទេ ដ្បិតអ្វីដែលពួកគេសង្ឃឹមបំផុតនោះគឺថា ភាពពិត និងអត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺគ្រាន់តែជារឿងព្រេងនិទាន ឬជាគំនិតស្រមើស្រមៃប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចធ្វើអ្វីតាមតែចិត្តពួកគេចង់ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចធ្វើជាបុគ្គលធំជាងគេ និងសំខាន់ជាងគេ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចប្រព្រឹត្ដអំពើអាក្រក់ដោយមិនគិតពីផលវិបាកអ្វី ដើម្បីកុំឱ្យពួកគេនឹងមិនត្រូវប្រឈមនឹងការដាក់ទោស ឬត្រូវទទួលខុសត្រូវណាមួយ និងដើម្បីឱ្យសូម្បីតែរឿងដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលអំពីមនុស្សប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ក៏មិនធ្លាក់មកលើខ្លួនពួកគេដែរ។ មនុស្សទាំងនេះមិនចង់យល់ពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ពួកគេធុញទ្រាន់និងហត់នឿយនឹងការព្យាយាមស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងអ្វីៗទាំងអស់អំពីព្រះអង្គខ្លាំងណាស់។ ពួកគេបន់ឱ្យតែគ្មានព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ មនុស្សទាំងនេះប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលនឹងត្រូវផាត់ចោល។

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់