លោកុប្បត្តិ ៦:៩-១៤  នេះជាតំណពូជពង្សរបស់លោកណូអេ។ លោកណូអេជាមនុស្សសុចរិត និងគ្រប់លក្ខណ៍នៅជំនាន់របស់លោក ហើយលោកបានដើរជា‌មួយព្រះជាម្ចាស់។ លោកណូអេបង្កើតបានកូនប្រុសបីនាក់ គឺសិម ហាំ និងយ៉ាផែត។ ផែន‌ដីក៏បានពុករលួយនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយផែនដីមានពេញដោយអំពើឃោរ‌ឃៅ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានមើលមកកាន់ផែនដី ហើយទតឃើញថា ផែន‌ដីបានពុករលួយ ព្រោះគ្រប់សាច់ឈាមទាំងអស់បានពុករលួយតាមផ្លូវរបស់ខ្លួននៅលើផែន‌ដី។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកកាន់លោកណូអេថា ខ្ញុំសម្រេចបំផ្លាញសាច់ឈាមទាំងអស់ឱ្យវិនាសផុតពីមុខខ្ញុំ ដ្បិតផែនដីបានពេញដោយអំពើឃោរឃៅ ដោយសារតែពួកគេ។ មើល៍ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញពួកគេឱ្យវិនាសទៅជាមួយនឹងផែនដី។ ចូរអ្នកយកឈើម៉ៃសាក់មកធ្វើជាទូកធំមួយ អ្នកត្រូវធ្វើបន្ទប់នៅក្នុងទូកនោះ ហើយយកជ័រមកលាប ទាំងក្នុងទាំងក្រៅផង។

លោកុប្បត្តិ ៦:១៨-២២  ប៉ុន្ដែ អញនឹងតាំងសញ្ញារបស់អញជា‌មួយឯង ហើយឯងនឹងចូលទៅក្នុងទូកធំនោះ ជា‌មួយកូនប្រុសៗ ប្រពន្ធ និងកូនប្រសាស្រីរបស់ឯង។ ចំណែកឯអស់ទាំងសត្វដែលមានជីវិតទាំងឡាយ ឯងត្រូវនាំយកសត្វមួយគូៗចេញពីគ្រប់ទាំងពូជ ចូលទៅក្នុងទូក ដើម្បីឱ្យបានរួចជីវិតជា‌មួយឯង។ វាត្រូវមានទាំងសត្វឈ្មោល និងសត្វញី។ គឺត្រូវមានសត្វស្លាបហើរតាមពូជ សត្វជើងបួនតាមពូជ និងសត្វលូនវារទាំងអស់នៅលើដីតាមពូជ គ្រប់ទាំងពូជសត្វមួយគូៗនឹងមកឯឯង ដើម្បីឱ្យបានរួចជីវិត។ ហើយត្រូវយកអាហារគ្រប់មុខដែលធ្លាប់បរិ‌ភោគ ឯងត្រូវប្រមូលទុកជាស្បៀងសម្រាប់ឯង និងសម្រាប់សត្វទាំងនោះដែរ។ លោកណូអេបានធ្វើតាម គឺធ្វើតាមគ្រប់ទាំងសេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់មក។

ក្រោយពីអានអត្ថបទទាំងពីរនេះចប់ ពេលនេះ តើអ្នករាល់គ្នាស្គាល់លោកណូអេជានរណាទេ? តើលោកណូអេជាមនុស្សបែបណា? នៅក្នុងអត្ថបទដើមចែងថា៖ «លោកណូអេជាមនុស្សសុចរិត និងគ្រប់លក្ខណ៍នៅជំនាន់របស់លោក»។ បើយោងទៅតាមការយល់ដឹងរបស់មនុស្សនៅសម័យទំនើបនេះ តើមនុស្សប្រភេទណាដែលរាប់ជា «មនុស្សសុចរិត» នៅគ្រានោះ? មនុស្សសុចរិត គួរតែជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍។ តើអ្នករាល់គ្នា ដឹងថា មនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ម្នាក់នេះ ជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍នៅក្នុងភ្នែករបស់មនុស្ស ឬគ្រប់លក្ខណ៍នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅ? គ្មានអ្វីសង្ស័យទេ មនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ម្នាក់នេះ គឺជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែននៅក្នុងភ្នែករបស់មនុស្សឡើយ។ ចំណុចនេះគឺច្បាស់ប្រាកដណាស់! នេះគឺដោយសារតែមនុស្សខ្វាក់ មើលមិនឃើញអ្វីឡើយ ហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលទតមើលមកលើផែនដីទាំងមូល និងលើមនុស្សគ្រប់ៗគ្នា ហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាបថា លោកណូអេជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍នោះ។ ដូច្នេះ ផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់ បានចាប់ផ្តើមតាំងពីពេលដែលព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅលោកណូអេមកម្ល៉េះ។

នៅយុគសម័យនោះ ព្រះជាម្ចាស់មានបំណងត្រាស់ហៅលោកណូអេឱ្យធ្វើកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយ។ ហេតុអ្វីបានជាចាំបាច់ត្រូវធ្វើកិច្ចការនេះ? ដោយសារតែនៅពេលនោះ ព្រះជាម្ចាស់មានផែនការនៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់រួចហើយ។ ផែនការរបស់ទ្រង់ គឺត្រូវបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គត្រូវបំផ្លាញពិភពលោក? ដូចមានចែងត្រង់ចំណុចនេះថា៖ «ផែន‌ដីក៏បានពុករលួយនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយផែនដីមានពេញដោយអំពើឃោរ‌ឃៅ»។ តើអ្នកទទួលបានព័ត៌មានអ្វីខ្លះពីឃ្លាថា «ផែនដីមានពេញដោយអំពើឃោរ‌ឃៅ»? វាជាបាតុភូតមួយនៅលើផែនដី ដែលពិភពលោកនិងមនុស្សម្នាដែលរស់នៅលើផែនដីនេះ បានប្រែទៅជាពុករលួយយ៉ាងខ្លាំង ជាហេតុធ្វើឱ្យ «ផែនដីមានពេញដោយអំពើឃោរ‌ឃៅ»។ នៅក្នុងភាសានិយាយបច្ចុប្បន្ន ឃ្លា «ពេញដោយអំពើឃោរ‌ឃៅ» នេះ មានន័យថាអ្វីៗទាំងអស់ខុសប្រក្រតី។ ចំពោះមនុស្ស នេះមានន័យថា អ្វីៗនៅគ្រប់ផ្នែកនៃជីវិតទាំងអស់លែងមានសណ្ដាបធ្នាប់ទៀតហើយ ហើយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងបានប្រែជាវឹកវរ មិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ នេះមានន័យថា មនុស្សនៅក្នុងពិភពលោកបានប្រែជាពុករលួយខ្លាំងជាទីបំផុត។ តើពុករលួយដល់កម្រិតណា? គឺពុករលួយដល់កម្រិតមួយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រាំទតមើល ឬអត់ធ្មត់ទៀតលែងបាន។ ពុករលួយដល់កម្រិតមួយ ដែលព្រះជាម្ចាស់មានបំណងចង់បំផ្លាញចោល។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចព្រះទ័យបំផ្លាញពិភពលោកនេះ ព្រះអង្គមានផែនការស្វែងរកមនុស្សម្នាក់ ដើម្បីសង់ទូកធំមួយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសលោកណូអេឱ្យបំពេញកិច្ចការនេះ។ ដូច្នេះ ព្រះអង្គក៏បានឱ្យលោកណូអេសង់ទូកធំនោះ។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គជ្រើសរើសលោកណូអេ? នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ លោកណូអេជាមនុស្សសុចរិតម្នាក់។ ទោះព្រះជាម្ចាស់បង្គាប់គាត់ឱ្យធ្វើអ្វីក៏ដោយ ក៏លោកណូអេធ្វើតាមទាំងអស់។ និយាយឱ្យចំទៅ លោកណូអេសុខចិត្តធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលព្រះជាម្ចាស់បង្គាប់ឱ្យគាត់ធ្វើ។ ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បានមនុស្សបែបនេះមកធ្វើការជាមួយទ្រង់ ដើម្បីបញ្ចប់កិច្ចការដែលព្រះអង្គផ្ញើទុកនឹងគេ នោះគឺដើម្បីបញ្ចប់កិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី។ នៅគ្រានោះ ក្រៅពីលោកណូអេ តើមាននរណាម្នាក់ដែលអាចបំពេញភារកិច្ចបែបនេះបានដែរទេ? ច្បាស់ជាគ្មានហើយ! លោកណូអេគឺជាបេក្ខភាពតែមួយគត់ ជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ ដែលអាចបំពេញកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រគល់ឱ្យ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់ជ្រើសរើសរូបគាត់។ ក៏ប៉ុន្តែ តើដែនកំណត់និងខ្នាតរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ការសង្គ្រោះមនុស្ស ដូចគ្នានឹងពេលបច្ចុប្បន្ននេះដែរឬទេ? ចម្លើយគឺ ពិតជាមានភាពខុសគ្នាមិនខាន! ហើយហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំសួរបែបនេះ? នៅគ្រានោះ លោកណូអេគឺជាមនុស្សសុចរិតតែម្នាក់គត់នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ នេះអាចកាត់យល់បានថា ទាំងប្រពន្ធ ទាំងកូនប្រុស និងកូនប្រសាស្រីរបស់គាត់ទាំងអស់ គ្មាននរណាមួយសុចរិតឡើយ ក៏ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់ នៅតែសង្គ្រោះពួកគេតាមរយៈលោកណូអេដដែល។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានបង្គាប់ពួកគេ ដូចដែលព្រះអង្គបានធ្វើនៅពេលនេះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានរក្សាជីវិតសមាជិកគ្រួសាររបស់លោកណូអេទាំងប្រាំបីនាក់នោះឱ្យនៅរស់ទាំងអស់គ្នា។ ពួកគេបានទទួលព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ដោយសារសេចក្ដីសុចរិតរបស់លោកណូអេ។ បើគ្មានលោកណូអេទេ នោះក៏គ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេនោះ អាចបំពេញកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រគល់ឱ្យនោះបានដែរ។ ដូច្នេះ លោកណូអេគឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ ដែលត្រូវរួចជីវិតពីការបំផ្លាញពិភពលោកនេះ រីឯអ្នកផ្សេងទៀតគ្រាន់តែជាអ្នកទទួលផលតែប៉ុណ្ណោះ។ ចំណុចនេះបង្ហាញថា នៅក្នុងយុគសម័យមុន នៅមុនពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្តើមបំពេញកិច្ចការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គជាផ្លូវការ គោលការណ៍និងបទដ្ឋាននានាដែលព្រះអង្គបានប្រព្រឹត្តដាក់មនុស្ស និងបង្គាប់ដល់ពួកគេ គឺមានភាពធូរស្រាលណាស់។ ចំពោះមនុស្សនៅសព្វថ្ងៃនេះវិញ របៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រព្រឹត្តដាក់គ្រួសារលោករណូអេទាំង ៨ នាក់នោះ មើលទៅដូចជាខ្វះ «ភាពយុត្តិធម៌» ក៏ប៉ុន្តែ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងទំហំកិច្ចការដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ដែលព្រះអង្គបានធ្វើមកលើមនុស្ស និងចំនួនព្រះបន្ទូលដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលក្នុងពេលនេះវិញ នោះការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះគ្រួសារលោកណូអេទាំងប្រាំបីនាក់នោះ គឺគ្រាន់តែជាគោលការណ៍នៃកិច្ចការមួយ ដែលព្រះអង្គបានប្រទានជាសាវតានៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅពេលនោះតែប៉ុណ្ណោះ។ បើធ្វើការប្រៀបធៀបគ្នារវាងក្រុមគ្រួសារលោកណូអេទាំងប្រាំបីនាក់ ជាមួយនឹងមនុស្សនៅសព្វថ្ងៃនេះវិញ តើមួយណាទទួលបានពីព្រះជាម្ចាស់ច្រើនជាងគេ?

ការដែលលោកណូអេត្រូវបានត្រាស់ហៅមកនោះ គឺជាការពិតដ៏សាមញ្ញមួយ ក៏ប៉ុន្តែចំណុចសំខាន់នៃអ្វីដែលយើងកំពុងនិយាយនេះ (រួមមាន និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ និងសារជាតិរបស់ទ្រង់) គឺមិនសាមញ្ញពេកនោះទេ។ ដើម្បីយល់ពីទិដ្ឋភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់នេះ ជាដំបូង យើងត្រូវតែស្គាល់ពីប្រភេទមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យចង់ត្រាស់ហៅជាមុនសិន ហើយតាមរយៈការធ្វើបែបនេះ នោះយើងនឹងអាចយល់ពីនិស្ស័យ បំណងព្រះហឫទ័យ និងសារជាតិរបស់ទ្រង់មិនខាន។ នេះពិតជាសំខាន់ណាស់។ ដូច្នេះ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើព្រះអង្គត្រាស់ហៅមនុស្សបែបណា? នោះច្បាស់ជាមនុស្សដែលអាចស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ និងជាអ្នកដែលអាចធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះអង្គហើយ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរ គេក៏ត្រូវតែជាមនុស្សដែលមានស្មារតីទទួលខុសត្រូវ ជាមនុស្សដែលនឹងអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយចាត់ទុកវាជាទំនួលខុសត្រូវ និងភារកិច្ចដែលពួកគេត្រូវបំពេញ។ ចុះតើបុគ្គលនេះចាំបាច់ត្រូវស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? មិនចាំបាច់ទេ។ នៅគ្រានោះ លោកណូអេមិនសូវបានឮពីសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ច្រើនទេ ឬក៏មិនមានបទពិសោធអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ច្រើនដែរ។ ហេតុដូច្នេះ លោកណូអេមានចំណេះដឹងស្តួចស្តើងណាស់អំពីព្រះជាម្ចាស់។ ថ្វីបើនៅទីនេះបានកត់ត្រាថា លោកណូអេបានដើរជាមួយព្រះជាម្ចាស់ក្តី សួរថាតើគាត់ធ្លាប់បានឃើញអង្គរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ចម្លើយគឺប្រាកដជាអត់ហើយ! ដិ្បតនៅសម័យនោះ មានតែអ្នកនាំសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ ដែលចុះមកនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស។ ថ្វីបើពួកគេអាចតំណាងឱ្យព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការថ្លែងបន្ទូល និងធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗបានក៏ដោយ តែពួកគេគ្រាន់តែបង្ហាញឱ្យឃើញពីបំណងព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងចេតនារបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។ អង្គរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនត្រូវបានបង្ហាញឱ្យមនុស្សឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកនោះទេ។ នៅក្នុងបទគម្ពីរត្រង់ផ្នែកនេះ អ្វីដែលយើងមើលឃើញជាទូទៅ គឺជាកិច្ចការដែលលោកណូអេត្រូវធ្វើ និងការណែនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះគាត់។ ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់បានសម្ដែងចេញសារជាតិអ្វីនៅត្រង់នេះ? អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ គឺត្រូវបានរៀបចំផែនការយ៉ាងច្បាស់លាស់។ នៅពេលដែលព្រះអង្គទតឃើញរឿង ឬស្ថានភាពអ្វីមួយកើតឡើង នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះអង្គមានខ្នាតដើម្បីវាស់វែងវារួចជាស្រេចទៅហើយ ហើយខ្នាតនេះកំណត់ថាតើព្រះអង្គត្រូវចាប់ផ្តើមផែនការដើម្បីដោះស្រាយវា ឬប្រើវិធីសាស្រ្តអ្វីដោះស្រាយជាមួយរឿងនេះ ឬស្ថានភាពនេះ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលព្រងើយកន្ដើយ ឬមិនមែនមិនចាប់ភ្លឹកនឹងអ្វីៗទាំងអស់នោះឡើយ។ តាមពិត គឺផ្ទុយគ្នាស្រឡះ។ មានខគម្ពីរមួយដែលចែងពីព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងទៅកាន់លោកណូអេថា៖ «ខ្ញុំសម្រេចបំផ្លាញសាច់ឈាមទាំងអស់ឱ្យវិនាសផុតពីមុខខ្ញុំ ដ្បិតផែនដីបានពេញដោយអំពើឃោរឃៅ ដោយសារតែពួកគេ។ មើល៍ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញពួកគេឱ្យវិនាសទៅជាមួយនឹងផែនដី»។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលបែបនេះ តើព្រះអង្គចង់មានន័យថា ព្រះអង្គនឹងបំផ្លាញតែមនុស្សប៉ុណ្ណោះឬ? អត់ទេ! ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គនឹងបំផ្លាញសាច់ឈាមដែលមានជីវិតចោលទាំងអស់។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ចង់បំផ្លាញចោល? ត្រង់ចំណុចនេះ មានការបើកសម្តែងពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មួយផ្សេងទៀត។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គមានការអត់ធ្មត់មានកម្រិតចំពោះសេចក្ដីពុករលួយរបស់មនុស្ស ចំពោះភាពស្មោកគ្រោក អំពើឃោរឃៅ និងការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់សាច់ឈាមទាំងអស់។ តើអ្វីទៅជាដែនកំណត់របស់ទ្រង់? ដូចដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានទតមើលមកផែនដី ហើយឃើញថា ផែន‌ដីបានពុករលួយ ព្រោះគ្រប់សាច់ឈាមទាំងអស់បានពុករលួយតាមផ្លូវរបស់ខ្លួននៅលើផែន‌ដី»។ តើឃ្លាថា «ព្រោះគ្រប់សាច់ឈាមទាំងអស់បានពុករលួយតាមផ្លូវរបស់ខ្លួននៅលើផែន‌ដី» នេះ មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច? វាមានន័យថា គ្រប់ទាំងភាវៈរស់ទាំងអស់ រួមទាំងអ្នកដែលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ អ្នកដែលអំពាវនាវរកព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់ អ្នកដែលថ្វាយតង្វាយដុតដល់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកដែលទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តែមាត់ ទាំងអ្នកសរសើរព្រះជាម្ចាស់ផងនោះ នៅពេលដែលឥរិយាបថរបស់ពួកគេពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីពុករលួយ និងត្រូវព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញនឹងព្រះនេត្របែបនេះហើយ នោះព្រះអង្គត្រូវតែបំផ្លាញពួកគេចោល។ នោះគឺជាដែនកំណត់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់បានទ្រាំអត់ធ្មត់ចំពោះមនុស្ស និងសេចក្ដីពុករលួយរបស់សាច់ឈាមទាំងអស់ដល់កម្រិតណា? គឺដល់កម្រិតមួយដែលមនុស្សរាល់គ្នា មិនថាជាអ្នកដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ឬជាអ្នកមិនជឿទេ សុទ្ធតែដើរលើផ្លូវខុសទាំងអស់។ ដល់កម្រិតមួយដែលមនុស្សមិនត្រឹមតែខូចសីលធម៌ និងពេញទៅដោយអំពើអាក្រក់ទេ ក៏ប៉ុន្តែដល់ថ្នាក់ថាគ្មានអ្នកណាម្នាក់ជឿថាមានព្រះ គ្មានអ្នកណាជឿថាព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើពិភពលោកនេះ គ្មានអ្នកណាជឿថាព្រះជាម្ចាស់អាចនាំមនុស្សចូលទៅក្នុងពន្លឺ និងផ្លូវត្រូវ។ ដល់កម្រិតដែលមនុស្សស្អប់អត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយថែមទាំងមិនឱ្យព្រះជាម្ចាស់មានអត្ថិភាពទៀតផង។ នៅពេលដែលសេចក្ដីពុករលួយរបស់មនុស្សបានឈានដល់កម្រិតនេះហើយ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងទ្រាំលែងបានតទៅទៀតហើយ។ តើអ្វីដែលនឹងមកជំនួសវិញ? គឺការមកដល់នៃសេចក្ដីក្រោធ និងការដាក់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់។ តើនោះមិនមែនជាការបើកសម្ដែងពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មួយចំណែកទេឬអី? នៅក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ តើគ្មានមនុស្សណាម្នាក់សុចរិតនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? តើគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដែលគ្រប់លក្ខណ៍នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? តើនេះគឺជាយុគសម័យមួយដែលអាកប្បកិរិយារបស់សាច់ឈាមទាំងអស់នៅលើផែនដី សុទ្ធតែពុករលួយនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? សព្វថ្ងៃនេះ និងយុគសម័យនេះ ក្រៅពីអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់ប្រោសឱ្យបានពេញខ្នាត និងអ្នកដែលអាចដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ និងទទួលយកសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ តើមនុស្សខាងសាច់ឈាមទាំងអស់មិនមែនកំពុងតែសាកល្បងនឹងដែនកំណត់នៃការអត់ធ្មត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? តើអ្វីៗដែលកើតឡើងនៅក្បែរអ្នករាល់គ្នា អ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក និងស្ដាប់ឮនឹងត្រចៀកផ្ទាល់ និងដកបទពិសោធន៍ដោយផ្ទាល់ជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅក្នុងពិភពលោកនេះ មិនមែនពេញដោយអំពើឃោរឃៅទេឬអី? នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើពិភពលោកបែបនេះ យុគសម័យបែបនេះ មិនគួរនឹងត្រូវបញ្ចប់ទេឬអី? ទោះបីជាសាវតានៃយុគសម័យបច្ចុប្បន្ន ខុសគ្នាទាំងស្រុងពីសាវតាសម័យលោកណូអេក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែ អារម្មណ៍និងសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះសេចក្ដីពុករលួយរបស់មនុស្សនៅតែដូចមុនដដែល។ ព្រះជាម្ចាស់អាចអត់ធ្មត់បាន ដោយសារកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គ ក៏ប៉ុន្តែ បើមើលទៅលើកាលៈទេសៈ និងស្ថានការណ៍វិញ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិភពលោកនេះគួរណាស់តែត្រូវបានបំផ្លាញចោលជាយូរណាស់មកហើយ។ កាលៈទេសៈពេលនេះ គឺអាក្រក់ជាងពីកាលដែលពិភពលោកត្រូវបានបំផ្លាញដោយទឹកជំនន់ទៅទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ តើមានភាពខុសគ្នាអ្វីទៅ? នេះក៏ជារឿងដែលធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ក្រៀមក្រំព្រះទ័យជាទីបំផុត ហើយប្រហែលជារឿងដែលគ្មានអ្នករាល់គ្នាណាម្នាក់អាចយល់បានឡើយ។

នៅពេលដែលព្រះអង្គបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់ ព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅលោកណូអេឱ្យសង់ទូកធំមួយ ព្រមទាំងធ្វើកិច្ចការត្រៀមរៀបចំមួយចំនួនផង។ ព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅបុរសម្នាក់ គឺលោកណូអេ ឱ្យធ្វើរឿងទាំងនេះថ្វាយព្រះអង្គ។ ក៏ប៉ុន្តែនៅក្នុងយុគសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ព្រះជាម្ចាស់គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ដែលព្រះអង្គអាចត្រាស់ហៅបានឡើយ។ ហេតុអ្វីបានជាបែបនេះ? មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលអង្គុយនៅទីនេះ ប្រហែលជាយល់ និងដឹងពីហេតុផលនេះច្បាស់ហើយ។ តើអ្នកត្រូវការឱ្យខ្ញុំពន្យល់លម្អិតពីរឿងនេះដែរឬទេ? ការនិយាយឮៗចេញមក ក្រែងលោអាចធ្វើឱ្យអ្នកបាក់មុខ ហើយធ្វើឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាមិនសប្បាយចិត្ត។ មនុស្សខ្លះអាចនិយាយថា៖ «ទោះបីយើងមិនមែនជាមនុស្សសុចរិត មិនមែនជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ តែប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ណែនាំយើងឱ្យធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយមែន នោះយើងនៅតែអាចធ្វើកិច្ចការនោះបានដដែល។ កាលពីលើកមុន នៅពេលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា គ្រោះមហន្តរាយកំពុងតែខិតជិតមកដល់ហើយ នោះយើងក៏ចាប់ផ្តើមរៀបចំស្បៀងអាហារ និងរបស់របរផ្សេងៗដែលត្រូវការចាំបាច់ក្នុងគ្រាគ្រោះមហន្តរាយនោះ។ តើអ្វីៗទាំងអស់នេះមិនមែនសុទ្ធតែធ្វើឡើងស្របតាមសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? តើយើងពិតជាមិនបានសហការក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនឬ? តើអ្វីដែលយើងបានធ្វើទាំងអម្បាលម៉ាននេះ មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងអ្វីដែលលោកណូអេបានធ្វើទេឬអី? តើការធ្វើកិច្ចការដែលយើងបានធ្វើនេះ មិនរាប់ជាការស្តាប់បង្គាប់ពិតប្រាកដទេឬអី? តើយើងមិនមែនកំពុងធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? តើយើងមិនមែនធ្វើអ្វីតាមដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូល ដោយព្រោះយើងមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? ដូច្នេះ តើហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់នៅតែមិនសប្បាយព្រះទ័យទៀត? ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា ព្រះអង្គគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ត្រូវត្រាស់ហៅ?» តើសកម្មភាពរបស់អ្នក និងសកម្មភាពរបស់លោកណូអេ មានភាពខុសគ្នាដែរឬទេ? តើមានភាពខុសគ្នាអ្វីទៅ? (សព្វថ្ងៃនេះ ការរៀបចំស្បៀងអាហាទុកបម្រុងសម្រាប់គ្រោះមហន្តរាយ គឺជាចេតនារបស់យើងផ្ទាល់)។ (ទង្វើរបស់យើងមិនអាចមានតម្លៃស្មើនឹងសេចក្ដី «សុចរិត» ទេ ចំណែកលោកណូអេវិញ គឺជាមនុស្សសុចរិតនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ អ្វីដែលអ្នកបាននិយាយនោះមិនខុសឆ្ងាយប៉ុន្មានទេ។ អ្វីដែលណូអេបានធ្វើ គឺខុសគ្នាពីអ្វីដែលមនុស្សកំពុងធ្វើនាពេលនេះឆ្ងាយណាស់។ នៅពេលដែលលោកណូអេធ្វើកិច្ចការទៅតាមការណែនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គាត់មិនបានដឹងពីចេតនារបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ គាត់មិនបានដឹងថាតើព្រះជាម្ចាស់ចង់សម្រេចកិច្ចការអ្វីនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែបង្គាប់ និងណែនាំគាត់ឱ្យធ្វើកិច្ចការតែប៉ុណ្ណោះ ដោយពុំបានពន្យល់អ្វីច្រើនទេ ឯលោកណូអេវិញ ក៏បានស្តាប់តាម រួចធ្វើកិច្ចការនោះតែម្តង។ គាត់មិនបានព្យាយាមជីកឫសជីគល់ចង់ដឹងពីបំណងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយគាត់ក៏មិនបានទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ឬបង្ហាញភាពមិនស្មោះត្រង់នោះដែរ។ គាត់គ្រាន់តែចេញទៅធ្វើកិច្ចការនោះ ដោយដួងចិត្តបរិសុទ្ធ និងធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។ អ្វីក៏ដោយដែលព្រះជាម្ចាស់បង្គាប់ឱ្យគាត់ធ្វើ គាត់ក៏ធ្វើតាម ហើយការស្តាប់បង្គាប់ និងការស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ បានបញ្ជាក់ពីជំនឿរបស់គាត់ទៅលើកិច្ចការដែលគាត់បានធ្វើ។ គាត់បានប្រព្រឹត្ដដោយត្រង់ៗ និងដោយសាមញ្ញចំពោះអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រគល់ឱ្យគាត់ធ្វើតាមរបៀបនេះឯង។ សារជាតិរបស់គាត់ ពោលគឺសារជាតិនៃទង្វើរបស់គាត់ គឺការស្ដាប់បង្គាប់ មិនមែនការសន្មត មិនមែនជាការទាស់ទទឹង ហើយជាងនេះទៅទៀត ក៏មិនមែនជាការគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ឬការចំណេញនិងការខាតបង់របស់គាត់នោះដែរ។ ជាងនេះទៀត នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា ព្រះអង្គនឹងបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់ លោកណូអេ ក៏មិនបានសួរដេញដោលថា តើរឿងនោះកើតឡើងពេលណា ឬសួរថាតើនឹងមានអ្វីកើតឡើងនោះដែរ ហើយគាត់ក៏មិនបានសួរព្រះជាម្ចាស់ថាតើព្រះអង្គនឹងបំផ្លាញពិភពលោកយ៉ាងដូចម្ដេចនោះដែរ។ គាត់គ្រាន់តែធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានណែនាំគាត់ប៉ុណ្ណោះ។ មិនថាព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ឱ្យធ្វើកិច្ចការអ្វី និងធ្វើកិច្ចការនោះជាមួយនឹងអ្វីនោះទេ គាត់ធ្វើតាមដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់ឱ្យធ្វើ ហើយគាត់ក៏ចាប់ផ្តើមបំពេញកិច្ចការនោះភ្លាមៗដែរ។ គាត់បានធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយមានអាកប្បកិរិយាចង់គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើគាត់ធ្វើកិច្ចការនោះ ដើម្បីជួយឱ្យខ្លួនគាត់រួចផុតពីគ្រោះមហន្តរាយមែនទេ? អត់ទេ! តើគាត់មានបានសួរព្រះជាម្ចាស់ថានៅសល់ពេលយូរប៉ុនណាទៀត ទម្រាំដល់ពេលដែលពិភពលោកត្រូវបំផ្លាញចោលដែរទេ? គាត់មិនបានសួរទេ។ តើគាត់មានបានសួរព្រះជាម្ចាស់ ឬតើគាត់បានដឹងថាត្រូវចំណាយពេលយូរប៉ុនណា ដើម្បីសាងសង់ទូកធំនោះឱ្យរួចដែរទេ? គាត់ក៏មិនបានដឹងរឿងនោះដែរ។ គាត់គ្រាន់តែបានស្ដាប់បង្គាប់ ស្តាប់តាមបន្ទូល និងប្រព្រឹត្ដតាមនោះប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សសព្វថ្ងៃនេះ មិនដូចគ្នានោះទេ៖ គ្រាន់តែលេចឮដំណឹងអី្វបន្តិចតាមរយៈបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ភ្លាម ឬគ្រាន់តែពេលដែលគេឮខ្យល់បក់ស្លឹកឈើសោះ ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមស្លន់ស្លោធ្វើសកម្មភាពភ្លាមៗ មិនខ្វល់ថាមានបញ្ហាអ្វី ឬមិនគិតពីតម្លៃអី្វទាំងអស់ ដើម្បីចាប់ផ្តើមរៀបចំទុកដាក់ស្បៀងអាហារបម្រុង និងរបស់របរប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀតក្រោយគ្រោះមហន្តរាយ ហើយថែមទាំងបានរៀបចំផែនការរត់គេចខ្លួននៅពេលគ្រោះមហន្តរាយមកដល់ទៀតផង។ អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ជាងនេះទៅទៀតនោះគឺថា នៅក្នុងពេលដ៏សំខាន់បែបនេះ ខួរក្បាលរបស់មនុស្សពូកែខាង «ធ្វើកិច្ចការឱ្យរួចណាស់»។ សូម្បីក្នុងកាលៈទេសៈដែលព្រះជាម្ចាស់មិនបានប្រទានការណែនាំណាមួយក៏ដោយ ក៏មនុស្សអាចរៀបចំផែនការគ្រប់យ៉ាងបានយ៉ាងសមរម្យជាទីបំផុតដែរ។ អ្នកគួរតែប្រើពាក្យថា «គ្រប់លក្ខណ៍» នេះ ដើម្បីពិពណ៌នាពីផែនការបែបនោះវិញ។ ចំពោះអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូល ឬអ្វីដែលជាចេតនារបស់ទ្រង់ ឬអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បាននោះ គឺគ្មាននរណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់ឡើយ គ្មាននរណាម្នាក់ព្យាយាមយល់ឡើយ។ តើនេះមិនមែនជាភាពខុសគ្នាដ៏ធំបំផុតរវាងមនុស្សនៅសម័យនេះ និងលោកណូអេទេឬអី?

នៅក្នុងកំណត់ត្រារឿងរបស់លោកណូអេ តើអ្នករាល់គ្នាឃើញនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងផ្នែកមួយណាដែរឬទេ? ការអត់ធ្មត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមានកម្រិតចំពោះសេចក្ដីពុករលួយ ភាពស្មោកគ្រោគ និងអំពើឃោរឃៅរបស់មនុស្ស។ នៅពេលដែលព្រះអង្គឈានដល់កម្រិតកំណត់នោះហើយ ព្រះអង្គនឹងលែងអត់ធ្មត់ទៀតហើយ ព្រះអង្គនឹងចាប់ផ្តើមការគ្រប់គ្រងថ្មី និងផែនការថ្មីរបស់ទ្រង់ ចាប់ផ្តើមធ្វើអ្វីដែលព្រះអង្គត្រូវធ្វើ បើកសម្តែងពីកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងផ្នែកនៃនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ដទៃទៀត។ សកម្មភាពរបស់ទ្រង់នេះ គឺមិនមែនដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះអង្គដាច់ខាតមិនឱ្យមនុស្សប្រមាថ ឬថាព្រះអង្គពេញដោយសិទ្ធិអំណាច និងសេចក្តីក្រោធនោះទេ ហើយក៏មិនមែនបង្ហាញថា ព្រះអង្គអាចបំផ្លាញមនុស្សបាននោះដែរ។ នោះគឺថា និស្ស័យ និងសារជាតិដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ មិនអាចអនុញ្ញាត ឬអត់ធ្មត់ចំពោះមនុស្សជាតិប្រភេទនេះ មិនអាចឱ្យគេរស់នៅចំពោះទ្រង់ ឬក៏រស់នៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ទ្រង់បានទៀតឡើយ។ នោះគឺបានន័យថា នៅពេលដែលមនុស្សទាំងអស់ប្រឆាំងនឹងទ្រង់ ហើយនៅពេលដែលគ្មាននរណាម្នាក់នៅលើផែនដីទាំងមូលដែលទ្រង់អាចសង្គ្រោះបាន នោះព្រះអង្គនឹងលែងមានការអត់ធ្មត់ចំពោះមនុស្សប្រភេទនេះទៀតហើយ ព្រះអង្គនឹងអនុវត្តផែនការរបស់ព្រះអង្គដោយគ្មានអល់អែក ដើម្បីបំផ្លាញមនុស្សជាតិប្រភេទនេះចោល។ ទង្វើរបស់ព្រះជាម្ចាស់បែបនេះ គឺកំណត់ដោយនិស្ស័យរបស់ព្រះអង្គ។ នេះគឺជាលទ្ធផលមួយដែលមិនអាចជៀសផុតបាន ហើយក៏ជាផលវិបាកមួយដែលភាវៈដែលព្រះបានបង្កើតមកដែលកំពុងស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវតែទទួលផងដែរ។ តើការនេះមិនមែនបង្ហាញថា នៅក្នុងយុគសម័យនេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចរង់ចាំដើម្បីបញ្ចប់ផែនការរបស់ទ្រង់ និងសង្គ្រោះមនុស្សដែលព្រះអង្គចង់សង្រ្គោះបានតទៀតទេឬអី? ក្នុងកាលៈទេសៈទាំងនេះ តើព្រះជាម្ចាស់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្វីខ្លាំងជាងគេបំផុត? គឺមិនមែនផ្ដោតលើរបៀបដែលអ្នកទាំងនោះមិនដើរតាមព្រះអង្គទាល់តែសោះ ឬអ្នកដែលប្រឆាំង ឬទាស់ទទឹងនឹងទ្រង់ទេ ក៏មិនផ្ដោតលើរបៀបដែលមនុស្សជាតិមួលបង្កាច់ទ្រង់ដែរ។ ព្រះអង្គខ្វល់ព្រះទ័យតែលើអ្នកដែលដើរតាមទ្រង់ ដែលជាកម្មវត្ថុនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់នៅក្នុងផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់តែប៉ុណ្ណោះ ថាតើពួកគេនោះត្រូវបានទ្រង់ប្រោសឱ្យបានពេញខ្នាតឬអត់ ថាតើពួកគេបានក្លាជាមនុស្សមានតម្លៃគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ឬអត់។ ចំណែកអ្នកដែលមិនដើរតាមព្រះអង្គវិញ ព្រះអង្គគ្រាន់តែប្រទានការដាក់ទោសបន្តិចបន្តួច ដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។ ឧទាហរណ៍៖ រលកយក្សស៊ូណាមិ រញ្ជួយដី និងបន្ទុះភ្នំភ្លើងជាដើម។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះដែរ ព្រះអង្គក៏កំពុងការពារ និងមើលថែអ្នកដែលដើរតាមព្រះអង្គ ហើយពួកគេជិតត្រូវបានទ្រង់សង្គ្រោះហើយ។ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺបែបនេះ៖ ម្ខាង ព្រះអង្គអាចមានការអត់ធ្មត់ និងការត្រាប្រណីយ៉ាងខ្លាំងចំពោះមនុស្សដែលព្រះអង្គមានបំណងចង់ប្រោសឱ្យបានពេញខ្នាត ហើយព្រះអង្គអាចរង់ចាំពួកគេយូរតាមដែលព្រះអង្គអាចរង់ចាំបាន។ ម្ខាងទៀត ព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ និងខ្ពើមរអើមមនុស្សប្រភេទសាតាំងណាស់ ដែលមិនដើរតាមទ្រង់ ហើយប្រឆាំងនឹងទ្រង់។ ទោះបីព្រះអង្គមិនខ្វល់ថាតើមនុស្សប្រភេទសាតាំងនេះដើរតាមទ្រង់ ឬថ្វាយបង្គំទ្រង់ឬអត់ក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែស្អប់ពួកគេដដែល ទាំងដែលក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់នៅមានការអត់ធ្មត់ចំពោះពួកគេដដែល ហើយក្នុងពេលដែលព្រះអង្គកំពុងកំណត់ពីទីបញ្ចប់របស់មនុស្សប្រភេទសាតាំងនេះ ព្រះអង្គក៏កំពុងរង់ចាំការមកដល់នៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គក្នុងជំហានបន្ទាប់ផងដែរ។

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់