លោកុប្បត្តិ ៩:១១-១៣  ហើយខ្ញុំនឹងតាំងសញ្ញារបស់ខ្ញុំជាមួយអ្នករាល់គ្នាថា គ្រប់សាច់ទាំងអស់នឹងមិនត្រូវបំផ្លាញដោយទឹកជំនន់ទៀតទេ។ ហើយក៏នឹងលែងមានទឹកជំនន់មកបំផ្លិចបំផ្លាញផែន‌ដីទៀតដែរ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ នេះជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលខ្ញុំតាំងរវាងខ្ញុំនិងអ្នករាល់គ្នា និងភាវៈមានជីវិតទាំងអស់ ដែលនៅជា‌មួយឯងរាល់គ្នា នៅគ្រប់ជំនាន់ជានិច្ចនិរន្តរ៍ គឺខ្ញុំដាក់ឥន្ទធនូរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងពពក ហើយឥន្ទធនូនេះនឹងបានជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញា ដែលខ្ញុំបានតាំងរវាងខ្ញុំ និងផែន‌ដី។

មនុស្សភាគច្រើនស្គាល់ថាឥន្ទធនូគឺជាអ្វីហើយ ហើយក៏បានស្ដាប់ឮរឿងខ្លះទាក់ទងនឹងឥន្ទធនូដែរ។ ចំពោះរឿងឥន្ទធនូនៅក្នុងព្រះគម្ពីរវិញ មានមនុស្សខ្លះជឿរឿងនេះ ហើយមានអ្នកខ្លះទៀតចាត់ទុកថា វាជារឿងព្រេងនិទាន រីឯអ្នកខ្លះទៀត ក៏មិនជឿទាល់តែសោះដែរ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់ដែលបានកើតឡើងទាក់ទងនឹងឥន្ទធនូ គឺជាកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានកើតឡើងនៅក្នុងដំណើរការនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើមនុស្ស។ ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះត្រូវបានកត់ត្រាទុកយ៉ាងប្រាកដនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ កំណត់ត្រាទាំងនេះ មិនបានប្រាប់យើងឱ្យដឹងពីអារម្មណ៍ដែលព្រះជាម្ចាស់មាននៅក្នុងពេលនោះទេ ក៏មិនបានប្រាប់យើងពីចេតនាដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលទាំងអម្បាលម៉ាននេះដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត ក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចយល់ពីអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់បាននោះទេ នៅពេលដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលទាំងអស់នោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សភាពព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាក់ទងនឹងព្រឹត្តិការណ៍ទាំងមូលនេះ ត្រូវបានបើកសម្ដែងនៅក្នុងអត្ថបទគម្ពីរនេះ។ ហាក់ដូចជាព្រះតម្រិះរបស់ព្រះអង្គនៅពេលនោះ បានលោតចេញពីទំព័រនោះមកដូច្នោះដែរ តាមរយៈពាក្យពេចន៍និងឃ្លាឃ្លោងនីមួយៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងមក។

ព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាអ្វីដែលមនុស្សគួរយកចិត្តទុកដាក់ និងជាអ្វីដែលពួកគេគួរតែព្យាយាមស្គាល់ឱ្យបានច្រើនបំផុត។ នេះគឺដោយសារតែព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានជាប់ទាក់ទងគ្នា និងមិនអាចកាត់ផ្ដាច់ចេញពីការយល់ដឹងរបស់មនុស្សអំពីព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ហើយការយល់ដឹងរបស់មនុស្សអំពីព្រះជាម្ចាស់ គឺជាទំនាក់ទំនងដែលមិនអាចខ្វះបានជាមួយនឹងច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្ស។ ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់ព្រះតម្រិះបែបណា នៅពេលដែលព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះកើតឡើង?

កាលដើមឡើយ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សជាតិ ដែលនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ ពួកគេល្អណាស់ ហើយស្និទ្ធស្នាលនឹងទ្រង់ណាស់ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវបានបំផ្លាញចោលដោយទឹកជំនន់ ក្រោយពីមានការបះបោរទាស់នឹងទ្រង់។ តើរឿងនេះបានធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ឈឺព្រះទ័យដែរឬទេ នៅពេលដែលមនុស្សត្រូវបាត់បង់ភ្លាមៗដោយបែបនេះនោះ? ពិតណាស់ គឺវាជាធ្វើឱ្យព្រះទ័យទ្រង់ឈឺចាប់! ដូច្នេះ តើព្រះអង្គបង្ហាញពីការឈឺចាប់របស់ទ្រង់ដោយបែបណា? តើសេចក្ដីនោះត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរយ៉ាងដូចម្តេច? សេចក្ដីនោះត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរថា៖ «ហើយខ្ញុំនឹងតាំងសញ្ញារបស់ខ្ញុំជាមួយអ្នករាល់គ្នាថា គ្រប់សាច់ទាំងអស់នឹងមិនត្រូវបំផ្លាញដោយទឹកជំនន់ទៀតទេ។ ហើយក៏នឹងលែងមានទឹកជំនន់មកបំផ្លិចបំផ្លាញផែន‌ដីទៀតដែរ»។ ប្រយោគដ៏សាមញ្ញនេះ បង្ហាញពីព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការបំផ្លាញលោកីយ៍នេះ បានធ្វើឱ្យព្រះអង្កឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់។ តាមពាក្យពេចន៍របស់មនុស្ស ព្រះអង្គពិតជាសោកសៅណាស់។ យើងអាចស្រមៃមើល៖ តើផែនដីដែលធ្លាប់តែពោរពេញទៅដោយជីវិត ប្រែទៅជាបែបណាវិញ ក្រោយពីត្រូវបំផ្លិចបំផ្លាញដោយទឹកជំនន់រួច? តើផែនដីដែលធ្លាប់តែមានមនុស្សរស់នៅពេញ មានលក្ខណៈបែបណានៅពេលនោះ? គ្មានការតាំងទីលំនៅរបស់មនុស្ស គ្មានសត្វមានជីវិត ហើយមានតែទឹកនៅគ្រប់ទីកន្លែង និងឃើញមានតែការបំផ្លិចបំផ្លាញទាំងស្រុងនៅលើផ្ទៃទឹក។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពិភពលោកនេះ តើព្រះអង្គមានចេតនាចង់ឃើញទិដ្ឋភាពបែបនេះដែរឬទេ? ច្បាស់ជាអត់ហើយ! គោលបំណងដើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺចង់ឃើញជីវិតនៅពាសពេញទាំងផែនដី ចង់ឃើញមនុស្សដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមកនោះ ថ្វាយបង្គំទ្រង់ គឺមិនមែនចង់ឃើញតែលោកណូអេម្នាក់ដែលថ្វាយបង្គំទ្រង់នោះទេ ឬក៏ជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចឆ្លើយតបនឹងការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីបំពេញអ្វីដែលព្រះអង្គបានផ្ញើទុកនឹងគាត់នោះដែរ។ នៅពេលដែលមនុស្សជាតិបាត់បង់អស់ទៅ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានទតមើលឃើញពីអ្វីដែលព្រះអង្គមានបំណងចង់បានតាំងពីដំបូងមកនោះទេ តែទតឃើញផ្ទុយស្រឡះទាំងស្រុងទៅវិញ។ តើមិនឱ្យព្រះទ័យព្រះអង្គឈឺចាប់ដូចម្តេចកើតទៅ? ដូច្នេះ នៅពេលដែលព្រះអង្គកំពុងបើកសម្ដែងពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ និងសម្ដែងចេញនូវអារម្មណ៍របស់ទ្រង់នោះ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការសម្រេចព្រះទ័យមួយ។ តើព្រះអង្គបានសម្រេចព្រះទ័យបែបណា? គឺព្រះអង្គបានដាក់ធ្នូនៅលើពពក (នោះគឺជាឥន្ទធនូ ដែលយើងបានឃើញសព្វថ្ងៃនេះឯង) ទុកជាការតាំងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយមនុស្ស ដែលជាការសន្យាថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនបំផ្លាញមនុស្សជាតិដោយទឹកជំនន់ម្តងទៀតឡើយ។ ទន្ទឹមនឹងនោះដែរ វាក៏ដើម្បីប្រាប់ដល់មនុស្សថា ព្រះជាម្ចាស់បានបំផ្លិចបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់រួចហើយ ដើម្បីឱ្យមនុស្សជាតិចងចាំជារៀងរហូតពីមូលហេតុដែលព្រះអង្គបានធ្វើរឿងនេះ។

តើការបំផ្លាញលោកីយ៍នៅគ្រានោះ ជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើមែនទេ? ច្បាស់ជាមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើហើយ។ យើងប្រហែលជាអាចស្រមៃមើលផ្នែកតូចណាមួយនៃផែនដីដែលគួរឱ្យអាណិត ក្រោយពីរងការបំផ្លិចបំផ្លាញរួច ក៏ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចនឹងស្រមៃបានថាតើក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទិដ្ឋភាពនៅពេលនោះបែបណានោះឡើយ។ យើងអាចនិយាយបានថា ទោះបីជាមនុស្សនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ឬមនុស្សនៅជំនាន់មុនក៏ដោយ ក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចនឹកស្រមៃ ឬយល់ពីអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលព្រះអង្គទតឃើញទិដ្ឋភាពនិងរូបភាពរបស់ពិភពលោកដែលកំពុងត្រូវរងការបំផ្លិចបំផ្លាញដោយទឹកជំនន់នោះដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្ខំព្រះទ័យធ្វើដូច្នេះ ដោយសារការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់មនុស្ស ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះទ័យឈឺចាប់របស់ទ្រង់ដោយសារការបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់នេះ គឺជារឿងពិត ដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចដឹងនិងយល់បានឡើយ។ ហេតុនេះហើយបានព្រះជាម្ចាស់បានតាំងសេចក្ដីសញ្ញាមួយជាមួយមនុស្សជាតិ ដែលតាមរយៈសេចក្ដីសញ្ញានោះ ព្រះអង្គមានគោលបំណងចង់ប្រាប់មនុស្សទាំងអស់ឱ្យចងចាំថា ព្រះជាម្ចាស់ធ្លាប់បានធ្វើរឿងបែបនេះម្តងរួចហើយ និងដើម្បីស្បថចំពោះពួកគេថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនបំផ្លាញពិភពលោកតាមរបៀបនេះម្ដងទៀតឡើយ។ នៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញានេះ យើងមើលឃើញពីព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ យើងមើលឃើញថាព្រះជាម្ចាស់ឈឺព្រះទ័យ នៅពេលដែលព្រះអង្គបានបំផ្លាញមនុស្សជាតិនេះ។ នៅក្នុងភាសារបស់មនុស្ស នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបំផ្លាញមនុស្សជាតិហើយ និងបានទតឃើញមនុស្សជាតិត្រូវបាត់ទៅ នោះព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ក៏ព្រះកន្សៃង និងហូរព្រះលោហិតចេញមកផង។ តើនោះមិនមែនជាវិធីដែលល្អបំផុតដើម្បីពិពណ៌នាអំពីសេចក្ដីនេះទេឬអី? ពាក្យទាំងនេះត្រូវបានមនុស្សប្រើ ដើម្បីបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់មនុស្ស ក៏ប៉ុន្តែដោយសារភាសារបស់មនុស្សនៅខ្វះចន្លោះច្រើន ហេតុនេះ ការប្រើពាក្យទាំងនេះ ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីមនោសញ្ចេតនានិងអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះខ្ញុំ មើលទៅដូចជាមិនអាក្រក់ណាស់ណានោះទេ ហើយពាក្យពេចន៍ទាំងនោះក៏មិនហួសហេតុពេកដែរ។ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏វាបានធ្វើឱ្យអ្នកយល់ដឹងបានប្រសើរនិងច្បាស់ជាងមុនអំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រានោះដែរ។ ពេលនេះ នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញឥន្ទធនូម្តងៗ តើអ្នករាល់គ្នាគិតដល់អ្វីដែរ? យ៉ាងហោចណាស់ ក៏អ្នកនឹងនឹកចាំថា ព្រះជាម្ចាស់ធ្លាប់មានទុក្ខព្រួយចំពោះការបំផ្លិចបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់នេះដែរ។ អ្នកនឹងចងចាំថា ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ពិភពលោកនេះ និងស្អប់មនុស្សជាតិនេះក៏ដោយ ក៏នៅពេលដែលព្រះអង្គបានបំផ្លាញមនុស្សដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមកដោយព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ក៏ព្រះទ័យរបស់ទ្រង់មានការឈឺចាប់ មិនចង់ឱ្យរឿងនេះកើតឡើង មានអារម្មណ៍ស្ទាក់ស្ទើរ ហើយពិបាកនឹងទ្រាំខ្លាំងណាស់។ ព្រះអង្គទទួលការកម្សាន្តព្រះទ័យតែតាមរយៈគ្រួសាររបស់លោកណូអេទាំងប្រាំបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ។ គឺដោយសារមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរបស់លោកណូអេនេះហើយ ដែលការខំប្រឹងប្រែងបង្កើតរបស់សព្វសារពើឡើងមកនេះ មិនទៅជាអសាបង់នោះ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងរងទុក្ខ មានតែរឿងនេះតែមួយគត់ ដែលអាចរំសាយការឈឺចាប់របស់ព្រះអង្គបាន។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានដាក់ក្តីសង្ឃឹមទាំងអស់របស់មនុស្សជាតិ ទៅលើក្រុមគ្រួសាររបស់លោកណូអេ ដោយសង្ឃឹមថា ពួកគេអាចរស់នៅក្រោមព្រះពររបស់ទ្រង់ មិនមែននៅក្រោមបណ្តាសាទ្រង់ឡើយ ដោយសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងលែងឃើញព្រះជាម្ចាស់បំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់ម្តងទៀត ហើយក៏សង្ឃឹមថា ពួកគេក៏នឹងមិនត្រូវបំផ្លាញចោលនោះដែរ។

តើនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងផ្នែកណាដែលយើងគួររៀនសូត្រនោះ? ព្រះជាម្ចាស់ស្អប់មនុស្ស ពីព្រោះមនុស្សបានតាំងខ្លួនជាសត្រូវទាស់នឹងព្រះអង្គ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ការយកព្រះទ័យទុកដាក់ ការព្រួយបារម្ភ និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណាចំពោះមនុស្សជាតិ នៅដូចមុនដដែលមិនផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ សូម្បីតែនៅពេលដែលព្រះអង្គបានបំផ្លាញមនុស្សជាតិហើយក៏ដោយ ក៏ព្រះទ័យរបស់ទ្រង់នៅតែមិនផ្លាស់ប្តូរដដែល។ នៅពេលមនុស្សពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីពុករលួយ និងការមិនស្តាប់បង្គាប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គត្រូវតែបំផ្លាញមនុស្សជាតិនេះចោល ដោយព្រោះតែនិស្ស័យនិងសារជាតិរបស់ទ្រង់ និងស្របតាមគោលការណ៍របស់ទ្រង់។ ប៉ុន្ដែ ដោយសារតែសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គនៅតែអាណិតអាសូរចំពោះមនុស្សជាតិដដែល ហើយថែមទាំងចង់ប្រើវិធីផ្សេងៗដើម្បីប្រោសលោះពួកគេផង ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចបន្តរស់នៅបានតទៅទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សបែរប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ បន្តមិនស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់ ហើយថែមទាំងបដិសេធមិនទទួលយកសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតផង។ នោះគឺជាការបដិសេធមិនព្រមទទួលយកបំណងល្អរបស់ព្រះអង្គហើយ។ មិនថាព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅពួកគេ ដាស់តឿនពួកគេ ទំនុកបម្រុងពួកគេ ជួយពួកគេ ឬអត់ឱនដល់ពួកគេយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មនុស្សមិនយល់ ឬលើកសរសើរពីការនោះដែរ ហើយពួកគេក៏មិនបានយកចិត្តទុកដាក់អ្វីដែរ។ ទោះក្នុងការឈឺចាប់ក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់នៅតែមិនភ្លេចប្រទាននូវការអត់ឱនដ៏ច្រើនរបស់ទ្រង់ដល់មនុស្សដែរ ដោយរង់ចាំឱ្យពួកគេងាកក្រោយវិញ។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានអត់ធ្មត់ដល់កម្រិតហើយ ព្រះអង្គក៏បានធ្វើកិច្ចការដែលព្រះអង្គត្រូវធ្វើដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរឡើយ។ អាចនិយាយម៉្យាងទៀតថា ចាប់តាំងពីពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំផែនការដើម្បីបំផ្លាញមនុស្សជាតិ រហូតមកដល់ពេលចាប់ផ្តើមកិច្ចការរបស់ទ្រង់ក្នុងការបំផ្លាញមនុស្សជាតិ គឺមានពេលវេលា និងដំណើរការជាក់លាក់ណាស់។ ដំណើរការនេះកើតមានឡើង គឺមានគោលបំណងដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សអាចបកក្រោយវិញ ហើយនេះគឺជាឱកាសលើកចុងក្រោយដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់មនុស្ស។ ដូច្នេះ មុនពេលដែលព្រះអង្គបំផ្លាញមនុស្សជាតិ តើព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើអ្វីខ្លះនៅក្នុងអំឡុងពេលនេះ? ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើកិច្ចការជាច្រើនដើម្បីក្រើនរំឭក និងដាស់តឿនដល់ពួកគេ។ មិនថានៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់មានការឈឺចាប់ និងមានទុក្ខព្រួយច្រើនប៉ុនណានោះទេ ក៏ព្រះអង្គនៅតែបន្តយកព្រះទ័យទុកដាក់ ព្រួយបារម្ភ និងប្រទានសេចក្តីមេត្តាករុណាយ៉ាងពេញបរិបូរដល់មនុស្សជាតិដដែល។ តាមរយៈចំណុចនេះ តើយើងមើលឃើញពីអ្វីខ្លះ? គ្មានអ្វីត្រូវឆ្ងល់នោះទេ គឺយើងមើលឃើញថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សជាតិ គឺពិតប្រាកដ មិនមែនជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គគ្រាន់តែមានបន្ទូលចោលនោះទេ។ ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាក់ស្តែង អាចមើលឃើញ និងគួរឱ្យស្ងើចសរសើរ មិនមែនក្លែងក្លាយ មិនផិតក្បត់ មិនបោកបញ្ឆោត ឬមានពុតត្បុតឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលប្រើការបោកបញ្ឆោតណាមួយ ឬបង្កើតរូបភាពក្លែងបន្លំ ដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សឃើញថា ព្រះអង្គគួរឱ្យស្រឡាញ់នោះទេ។ ព្រះអង្គមិនដែលប្រើទីបន្ទាល់ក្លែងក្លាយ ដើម្បីឱ្យមនុស្សមើលឃើញពីភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ឬដើម្បីបង្ហាញពីភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់ និងភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ឡើយ។ តើទិដ្ឋភាពនៃនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងអម្បាលម៉ាននេះ មិនស័ក្ដិសមឱ្យមនុស្សស្រឡាញ់ទេឬអី? តើទិដ្ឋភាពទាំងនេះមិនស័ក្តិសមឱ្យមនុស្សថ្វាយបង្គំទេឬអី? តើទិដ្ឋភាពទាំងនេះមិនស័ក្តិសមនឹងឱ្យមនុស្សពេញចិត្តទេឬអី? ត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំចង់សួរអ្នករាល់គ្នាថា៖ ក្រោយពីបានស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ តើអ្នករាល់គ្នាគិតថា ភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្រាន់តែជាពាក្យគ្មានបានការនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹកមែនទេ? តើភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែជាពាក្យឥតបានការមែនទេ? មិនមែនទេ! ប្រាកដជាមិនមែនបែបនោះទេ! ភាពឧត្តុង្គឧត្ដម ភាពអស្ចារ្យ ភាពបរិសុទ្ធ ការអត់ធ្មត់ សេចក្តីស្រឡាញ់ ។ល។ និង ។ល។ ពោលគឺគ្រប់ទាំងសេចក្ដីលម្អិតអំពីទិដ្ឋភាពផ្សេងៗនៃនិស្ស័យនិងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែងមានការបង្ហាញចេញជាក់ស្តែង នៅរាល់ពេលដែលព្រះអង្គបំពេញកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងមានការបង្ហាញចេញនៅក្នុងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស ហើយក៏ត្រូវបានចាក់បំពេញ និងឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងខ្លួនមនុស្សគ្រប់គ្នាដែរ។ ពីមុនមក មិនថាអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះឬអត់នោះទេ ក៏ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមនុស្សគ្រប់រូប តាមគ្រប់មធ្យោបាយទាំងអស់ ដោយប្រើព្រះទ័យទៀងត្រង់របស់ទ្រង់ ព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ទ្រង់ និងវិធីសាស្រ្តផ្សេងៗ ដើម្បីប្រទានភាពកក់ក្តៅដល់ដួងចិត្តមនុស្សម្នាក់ៗ និងដើម្បីដាស់វិញ្ញាណរបស់ពួកគេឱ្យភ្ញាក់ដឹងខ្លួន។ នេះគឺជាការពិតដែលមិនអាចប្រកែកបាន។ មិនថាមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលអង្គុយនៅទីនេះទេ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានបទពិសោធ និងអារម្មណ៍ខុសៗគ្នាចំពោះការអត់ឱន ការអត់ធ្មត់ និងភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ បទពិសោធអំពីព្រះជាម្ចាស់ អារម្មណ៍ ឬការយល់ឃើញអំពីទ្រង់ទាំងអម្បាលម៉ាននេះ និយាយឱ្យខ្លីទៅ គ្រប់រឿងវិជ្ជមានទាំងអស់នេះ គឺសុទ្ធតែមកអំពីព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់។ ដូច្នេះ តាមរយៈការរួមបញ្ចូលបទពិសោធ និងចំណេះដឹងរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នាអំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយបូករួមជាមួយនឹងការអានអត្ថបទព្រះគម្ពីរទាំងនេះនៅថ្ងៃនេះផង តើពេលនេះអ្នករាល់គ្នាមានការយល់ដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់បានជាក់ស្ដែងនិងត្រឹមត្រូវច្រើនជាងមុនដែរឬទេ?

ក្រោយពីបានអានរឿងនេះ និងបានយល់ពីនិស្ស័យខ្លះៗរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានបើកសម្ដែងតាមរយៈព្រឹត្តិការណ៍នេះរួចហើយ តើអ្នករាល់គ្នាមានចំណេះដឹងថ្មីអ្វីខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់? តើសេចក្ដីនេះបានធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាមានការយល់ដឹងកាន់តែជ្រាលជ្រៅអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះទ័យរបស់ព្រះអង្គដែរឬទេ? នៅពេលដែលអ្នកពិនិត្យមើលរឿងរបស់លោកណូអេឡើងវិញ តើពេលនេះអ្នកមានអារម្មណ៍ខុសប្លែកពីមុនដែរឬទេ? នៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នា តើចាំបាច់ក្នុងការប្រកបគ្នាអំពីខគម្ពីរទាំងនេះដែរឬទេ? ឥឡូវនេះ ដោយសារយើងបានប្រកបគ្នាអំពីខគម្ពីរទាំងនេះរួចហើយ តើអ្នករាល់គ្នាគិតថាវាចាំបាច់ដែរឬទេ? វាពិតជាចាំបាច់ណាស់! ទោះបីជាអ្វីដែលយើងបានអាន គឺជារឿងរ៉ាវមួយក៏ដោយ ក៏វាជាកំណត់ត្រាពិតនៃកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើដែរ។ គោលបំណងរបស់ខ្ញុំ គឺមិនចង់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាយល់ពីសេចក្ដីលម្អិតនៃរឿងរ៉ាវទាំងនេះ ឬយល់ពីតួអង្គនៅក្នុងរឿងនេះឡើយ ក៏មិនមែនដើម្បីអ្នករាល់គ្នាត្រលប់ទៅសិក្សាពីតួអង្គនេះដែរ ហើយក៏មិនមែនដើម្បីឱ្យអ្នករាល់គ្នាត្រឡប់ទៅសិក្សាព្រះគម្ពីរឡើងវិញនោះដែរ។ តើអ្នករាល់គ្នាយល់ដែរឬទេ? ដូច្នេះ តើរឿងរ៉ាវទាំងនេះបានជួយដល់ការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើរឿងនេះបានបន្ថែមការយល់ដឹងរបស់អ្នកអ្វីខ្លះទៀតអំពីព្រះជាម្ចាស់? សូមឱ្យបងប្អូនប្រុសស្រីមកពីហុងកុងផ្តល់ចម្លើយដល់យើងទៅមើល។ (យើងបានឃើញថា សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្មានមនុស្សមានបាបដូចជាយើងណាម្នាក់មាននៅក្នុងខ្លួនឡើយ។) សូមបងប្អូនប្រុសស្រីដែលមកពីប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងផ្តល់ចម្លើយវិញម្តង។ (សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស គឺពិតបា្រកដ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស មានបង្កប់និស្ស័យរបស់ទ្រង់ និងមានបង្កប់ភាពអស្ចារ្យ ភាពបរិសុទ្ធ ភាពឧត្តុង្គឧត្ដម និងការអត់ឱនរបស់ទ្រង់នៅក្នុងនោះ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះស័ក្តិសមនឹងឱ្យយើងព្យាយាមស្វែងយល់ឱ្យបានស៊ីជម្រៅ។) (តាមរយៈការប្រកបគ្នាអម្បាញ់មិញនេះ ធ្វើឱ្យខ្ញុំអាចមើលឃើញពីសេចក្តីសុចរិត និងនិស្ស័យបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នេះម្យ៉ាង ហើយម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំក៏អាចមើលឃើញពីព្រះទ័យព្រួយបារម្ភរបស់ព្រះអង្គចំពោះមនុស្សជាតិ សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គចំពោះមនុស្សជាតិផងដែរ ហើយខ្ញុំយល់ថាកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ និងគ្រប់ទាំងព្រះតម្រិះនិងគំនិតដែលព្រះអង្គមាន សុទ្ធតែបើកសម្ដែងពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះទ័យព្រួយបារម្ភរបស់ព្រះអង្គចំពោះមនុស្សជាតិទាំងអស់។) (ការយល់ដឹងរបស់ខ្ញុំកាលពីមុនគឺថា ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើទឹកជំនន់ដើម្បីបំផ្លាញពិភពលោក ពីព្រោះមនុស្សជាតិបានប្រែទៅជាអាក្រក់ដល់កម្រិតដែលគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម ជាហេតុដែលធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់បំផ្លាញមនុស្សជាតិនេះ ដ្បិតព្រះអង្គស្អប់ខ្ពើមពួកគេជាខ្លាំង។ តែទើបតែក្រោយពេលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលអំពីរឿងរបស់លោកណូអេនៅថ្ងៃនេះទេ និងបានមានបន្ទូលថា ព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានហូរលោហិតប៉ុណ្ណោះ ដែលខ្ញុំបានដឹងថា តាមពិត ព្រះជាម្ចាស់មានការស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការបោះបង់មនុស្សនេះចោលណាស់។ តែដោយសារមនុស្សជាតិនេះមិនស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់ទាល់តែសោះ ទើបព្រះជាម្ចាស់គ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅតែពីបំផ្លាញពួកគេចោលប៉ុណ្ណោះ។ តាមពិតទៅ ព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅពេលនោះ ពិតជាក្រៀមក្រំខ្លាំងណាស់។ តាមរយៈនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំអាចមើលឃើញពីការយកព្រះទ័យទុកដាក់ និងព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិជាខ្លាំង។ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់បានដឹងពីមុនមកទេ។) ល្អណាស់! អ្នករាល់គ្នាអាចបន្តបាន។ (បន្ទាប់ពីបានស្ដាប់រួច ខ្ញុំពិតជារំជួលចិត្តណាស់។ កាលពីមុន ខ្ញុំបានអានព្រះគម្ពីរដែរ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលមានបទពិសោធដូចថ្ងៃនេះទេ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់បានវែកញែករឿងទាំងនេះយ៉ាងល្អិតល្អន់ត្រង់ៗ ដែលធ្វើឱ្យយើងអាចស្គាល់ព្រះអង្គកាន់តែច្បាស់។ ការដែលព្រះជាម្ចាស់នាំយើងអានព្រះគម្ពីរតាមរបៀបនេះ បានធ្វើឱ្យខ្ញុំដឹងថា សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅចំពោះមុខសេចក្ដីពុករលួយរបស់មនុស្ស គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងព្រះទ័យខ្វាយខ្វល់ចំពោះមនុស្សជាតិ។ តាំងពីពេលដែលមនុស្សបានប្រែជាពុករលួយ មកទល់នឹងគ្រាចុងក្រោយនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ យើងឃើញថា និស្ស័យសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សេចក្តីស្រឡាញ់ និងការយកព្រះទ័យទុកដាក់របស់ព្រះអង្គ នៅតែមិនផ្លាស់ប្តូរដដែល។ នេះបង្ហាញថា សារជាតិនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ តាំងពីការបង្កើតលោករហូតមកដល់ពេលនេះ ទោះបីជាមនុស្សពុករលួយបែបណាក៏ដោយ ក៏សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រងមិនដែលផ្លាស់ប្តូរដែរ។) (ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានឃើញថា សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនដែលផ្លាស់ប្តូរឡើយ ទោះបីជាមានការផ្លាស់ប្តូរនៃពេលវេលា ឬទីកន្លែងដែលទ្រង់បំពេញកិច្ចការក៏ដោយ។ ខ្ញុំក៏ឃើញផងដែរថា មិនថាព្រះជាម្ចាស់កំពុងបង្កើតពិភពលោក ឬកំពុងបំផ្លាញពិភពលោកបន្ទាប់ពីមនុស្សប្រែជាពុករលួយនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអង្គធ្វើ គឺសុទ្ធតែមានន័យ និងមាននិស្ស័យរបស់ទ្រង់នៅក្នុងនោះ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំឃើញថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្មានព្រំដែន និងមិនអាចវាស់ស្ទង់បានឡើយ ហើយខ្ញុំក៏បានឃើញពីព្រះទ័យខ្វាយខ្វល់ និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សជាតិផងដែរ នៅពេលដែលព្រះអង្គបានបំផ្លាញពិភពលោកនេះ ដូចអ្វីបងប្អូនប្រុសស្រីឯទៀតបានលើកឡើងដែរ។) (រឿងទាំងនេះ ខ្ញុំពិតជាមិនធ្លាប់បានដឹងពីមុនមកទេ។ ក្រោយពីបានស្តាប់នៅថ្ងៃនេះហើយ ធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាគួរឱ្យជឿជាក់ គួរឱ្យទុកចិត្ត និងស័ក្តិសមឱ្យជឿលើទ្រង់ ហើយព្រះជាម្ចាស់ពិតជាមានប្រាកដមែន។ ខ្ញុំអាចដឹងបានយ៉ាងប្រាកដនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំថា និស្ស័យនិងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាជាក់ស្ដែងខ្លាំងណាស់។ ក្រោយពីបានស្តាប់ការប្រកបគ្នានៅថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍បែបនេះឯង។) ពិតជាប្រសើរណាស់! មើលទៅអ្នករាល់គ្នាបានរៀនសូត្រពីអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានស្ដាប់ឮ និងបានយកវាទៅដាក់ក្នុងចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាហើយ។

តើអ្នករាល់មានបានកត់សម្គាល់ចំណុចអ្វីចេញពីខគម្ពីរទាំងអស់នេះ រួមទាំងរឿងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលយើងបានប្រកបគ្នានៅថ្ងៃនេះដែរឬទេ? តើព្រះជាម្ចាស់ធ្លាប់ប្រើភាសាផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គ ដើម្បីបង្ហាញពីព្រះតម្រិះផ្ទាល់របស់ទ្រង់ ឬពន្យល់ពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះទ័យទុកដាក់របស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិដែរឬទេ? តើមានកំណត់ត្រាណាមួយនិយាយអំពីការដែលព្រះអង្គប្រើភាសាសាមញ្ញៗ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះអង្គយកព្រះទ័យទុកដាក់ ឬស្រឡាញ់មនុស្សជាតិខ្លាំងប៉ុនណាដែរឬទេ? អត់ទេ។ តើត្រឹមត្រូវឬអត់? ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានមនុស្សជាច្រើនដែលបានអានព្រះគម្ពីរ ឬបានអានសៀវភៅផ្សេងៗទៀតក្រៅពីព្រះគម្ពីរ។ តើមាននរណាម្នាក់ធ្លាប់បានឃើញពាក្យពេចន៍បែបនេះទេ? ចម្លើយគឺច្បាស់ជាគ្មានសោះឡើយ! និយាយទៅ នៅក្នុងកំណត់ត្រាព្រះគម្ពីរ រួមទាំងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬឯកសារផ្សេងៗអំពីកិច្ចការរបស់ទ្រង់ផង ទោះក្នុងសម័យកាល ឬពេលវេលាណាក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលប្រើវិធីសាស្រ្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ព្រះអង្គមកពណ៌នាពីអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ ឬសម្ដែងចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះទ័យទុកដាក់របស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិដែរ ហើយព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនដែលបានប្រើព្រះបន្ទូល ឬសកម្មភាពណាមួយ ដើម្បីបង្ហាញពីមនោសញ្ចេតនា និងអារម្មណ៍របស់ទ្រង់នោះដែរ។ តើនោះមិនមែនជាការពិតទេឬអី? ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ? ហេតុអ្វីបានខ្ញុំត្រូវលើកបញ្ហានេះមកនិយាយ? នេះក៏ព្រោះតែបញ្ហានេះបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងនោះដែរ។

ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សជាតិមក។ មិនថាពួកគេត្រូវបានធ្វើឱ្យពុករលួយ ឬមិនថាពួកគេដើរតាមព្រះអង្គឬអត់នោះទេ ក៏ព្រះជាម្ចាស់ប្រព្រឹត្តដាក់ពួកគេដូចជាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់បំផុតរបស់ព្រះអង្គ ឬក្នុងភាសាមនុស្សគេហៅថា មនុស្សសំណប់ចិត្តរបស់ទ្រង់ដែរ មិនមែនជារបស់លេងសើចរបស់ទ្រង់នោះទេ។ ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា ព្រះអង្គជាព្រះអាទិករ ហើយមនុស្សគឺជាភាវៈដែលព្រះបង្កើតមក ដែលស្តាប់ទៅដូចជាមានឋានៈខុសគ្នាបន្តិចក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែការពិតគឺថា អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើដើម្បីមនុស្សជាតិ គឺច្រើនលើសលប់ជាងទំនាក់ទំនងក្នុងលក្ខណៈបែបនេះទៅទៀត។ ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់មនុស្សជាតិ យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមនុស្សជាតិ និងបង្ហាញព្រះទ័យព្រួយបារម្ភចំពោះមនុស្សជាតិ ក៏ដូចជាទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិជានិច្ចកាលមិនដែលដាច់នោះទេ។ ព្រះអង្គមិនដែលមានអារម្មណ៍នៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ថា នេះគឺជាការងារបន្ថែម ឬជាការងារដែលស័ក្តិសមនឹងទទួលបានការទទួលស្គាល់ច្រើនជាងនេះនោះទេ។ ហើយព្រះអង្គក៏មិនដែលមានអារម្មណ៍ថា ការសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ ការទំនុកបម្រុងពួកគេ និងការប្រទានគ្រប់យ៉ាងដល់ពួកគេ គឺជាការបរិច្ចាកដ៏ធំធេងដល់មនុស្សជាតិនោះដែរ។ ព្រះអង្គគ្រាន់តែទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិដោយស្ងៀមស្ងាត់ តាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គ និងតាមរយៈសារជាតិផ្ទាល់របស់ទ្រង់ ព្រមទាំងអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ មិនថាមនុស្សជាតិបានទទួលការទំនុកបម្រុង និងជំនួយពីព្រះជាម្ចាស់ច្រើនប៉ុនណាក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលមានព្រះតម្រិះ ឬព្យាយាមចង់ទាមទារគុណស្រ័យអ្វីមកវិញដែរ។ លក្ខណៈនេះត្រូវបានកំណត់ដោយសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏ជាការសម្ដែងចេញពីនិស្ស័យពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយ មិនថានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ឬក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗទេ គឺយើងមិនដែលឃើញមានព្រះជាម្ចាស់ណាសម្ដែងចេញពីព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់នោះទេ ហើយយើងក៏មិនដែលឃើញព្រះជាម្ចាស់ពណ៌នា ឬប្រកាសប្រាប់មនុស្សពីមូលហេតុដែលព្រះអង្គធ្វើរឿងទាំងនេះ ឬមូលហេតុដែលព្រះអង្គយកព្រះទ័យទុកដាក់ខ្លាំងលើមនុស្សជាតិ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីឱ្យមនុស្សជាតិដឹងគុណព្រះអង្គ ឬលើកសរសើរពីព្រះអង្គនោះដែរ។ សូម្បីតែនៅពេលដែលព្រះអង្គឈឺចាប់ ឬនៅពេលដែលព្រះទ័យរបស់ព្រះអង្គរងទុក្ខខ្លាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គមិនដែលភ្លេចពីទំនួលខុសត្រូវរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិ ឬព្រះទ័យព្រួយបារម្ភរបស់ទ្រង់ចំពោះពួកគេដែរ។ គ្រប់ពេលគឺព្រះអង្គស៊ូទ្រាំរងទុក្ខ ទ្រាំនឹងការឈឺចាប់នេះតែមួយព្រះអង្គឯងដោយស្ងៀមស្ងាត់។ បើទោះជាដូច្នោះហើយក្ដី ក៏ព្រះជាម្ចាស់នៅតែបន្តទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិ ដូចដែលព្រះអង្គធ្លាប់បានធ្វើកន្លងមកដដែល។ ទោះមនុស្សជាតិតែងសរសើរព្រះជាម្ចាស់ ឬធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះអង្គក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់មិនបានទាមឱ្យគេមានឥរិយាបថទាំងនេះដែរ។ នេះក៏ព្រោះតែព្រះជាម្ចាស់មិនដែលមានចេតនាចង់បានការតបស្នងសងគុណមកវិញឡើយ នៅពេលដែលព្រះអង្គធ្វើអំពើល្អណាមួយដើម្បីមនុស្សជាតិនោះ។ ម៉្យាងវិញទៀត អ្នកដែលអាចកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បាន អ្នកដែលអាចដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ដោយពិតប្រាកដ ស្តាប់តាមព្រះជាម្ចាស់ និងស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់ ក៏ដូចជាអ្នកដែលអាចចុះចូលចំពោះទ្រង់បាន អ្នកទាំងអស់នេះហើយជាមនុស្សដែលនឹងទទួលបានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ជាញឹកញាប់ ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានពរបែបនេះដោយគ្មានសំចៃទុកឡើយ។ លើសពីនេះទៅទៀត ព្រះពរដែលមនុស្សទទួលបានពីព្រះជាម្ចាស់ គឺច្រើនហួសពីការនឹកស្រមៃរបស់ពួកគេ និងលើសពីអ្វីដែលមនុស្សសមនឹងទទួលបានជាថ្នូរនឹងអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ ឬតម្លៃដែលពួកគេបានលះបង់ទៅទៀត។ នៅពេលដែលមនុស្សជាតិទទួលបានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ តើមានអ្នកណាខ្វល់ពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងធ្វើទេ? តើមាននរណាម្នាក់បង្ហាញពីការខ្វល់ខ្វាយចំពោះអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើមានអ្នកណាព្យាយាមយល់ពីការឈឺចាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ចម្លើយគឺគ្មាននោះទេ! តើមានមនុស្សណាម្នាក់ រួមទាំងលោកណូអេផង អាចដឹងពីការឈឺចាប់ដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងមាននៅគ្រានោះទេ? តើមានអ្នកណាអាចយល់ដែរឬទេថាហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់តាំងសេចក្ដីសញ្ញាបែបនេះឡើង? ពួកគេមិនអាចយល់បានឡើយ! មនុស្សជាតិមិនដឹងពីការឈឺចាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនដោយសារតែពួកគេមិនអាចយល់ពីការឈឺចាប់របស់ព្រះអង្គ មិនមែនដោយសារគម្លាតរវាងព្រះជាម្ចាស់និងមនុស្ស ឬឋានៈខុសគ្នានោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ គឺដោយសារតែមនុស្សជាតិមិនយកចិត្ដទុកដាក់ពីអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ទាល់តែសោះ។ មនុស្សជាតិគិតថាព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះឯករាជ្យ ថាព្រះជាម្ចាស់មិនត្រូវការឱ្យមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះអង្គ យល់ពីព្រះអង្គ ឬបង្ហាញការគិតគូរចំពោះព្រះអង្គឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះ ដូច្នេះ ព្រះអង្គគ្មានការឈឺចាប់ គ្មានមនោសញ្ចតនាអ្វីឡើយ។ ព្រះអង្គមិនចេះសោកសៅ ព្រះអង្គមិនមានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំ ហើយព្រះអង្គក៏មិនចេះព្រះកន្សែងអ្វីដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះ ដូច្នេះ ព្រះអង្គមិនត្រូវការការសម្ដែងមនោសញ្ចេតនាអ្វីទេ ហើយព្រះអង្គក៏មិនត្រូវការការលួងលោមព្រះទ័យអ្វីដែរ។ ក្នុងកាលៈទេសៈខ្លះ ប្រសិនបើព្រះអង្គពិតជាត្រូវការអ្វីទាំងនេះមែន នោះព្រះអង្គអាចទ្រាំទ្រតែមួយព្រះអង្គឯងបាន ហើយមិនត្រូវការជំនួយពីមនុស្សជាតិណាឡើយ។ តែផ្ទុយទៅវិញ គឺមនុស្សនេះឯងដែលទន់ខ្សោយ និងមិនទាន់ចាស់ទុំនោះ ដែលត្រូវការការលួងលោម ការទំនុកបម្រុង និងការលើកទឹកចិត្តពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយថែមទាំងត្រូវការឱ្យទ្រង់កម្សាន្តចិត្តពួកគេគ្រប់ពេល និងគ្រប់ទីកន្លែងថែមទៀតផង។ រឿងបែបនេះ លាក់កប់យ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សជាតិ៖ មនុស្សទន់ខ្សោយ ពួកគេត្រូវការឱ្យព្រះជាម្ចាស់មើលថែពួកគេគ្រប់យ៉ាង ពួកគេស័ក្តិសមនឹងទទួលបានការថែទាំទាំងអស់ ដែលពួកគេបានទទួលពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេគួរតែទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់នូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេគិតថាជារបស់ពួកគេ។ ព្រះជាម្ចាស់រឹងមាំ ព្រះអង្គមានអ្វីគ្រប់យ៉ាង ហើយព្រះអង្គគួរតែធ្វើជាអាណាព្យាបាលរបស់មនុស្សជាតិ និងជាអ្នកប្រទានពរដល់ពួកគេ។ ដោយសារទ្រង់គឺជាព្រះជាម្ចាស់រួចទៅហើយ ព្រះអង្គមានសព្វានុភាព ដូច្នេះ ព្រះអង្គមិនត្រូវការអ្វីពីមនុស្សជាតិឡើយ។

ដោយសារមនុស្សមិនបានយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះការបើកសម្ដែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេមិនដែលមានអារម្មណ៍ដឹងពីទុក្ខព្រួយ ការឈឺចាប់ ឬសេចក្ដីអំណររបស់ទ្រង់ឡើយ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបច្បាស់ពីអារម្មណ៍របស់មនុស្សទាំងអស់ដូចជាបាតព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ផ្គត់ផ្គង់តាមសេចក្តីត្រូវការរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា គ្រប់ពេល និងគ្រប់ទីកន្លែង ដោយសង្កេតមើលពីការផ្លាស់ប្តូរគំនិតរបស់ពួកគេ ហើយក៏ជួយកម្សាន្តចិត្ត និងដាស់តឿនពួកគេ ដោយណែនាំនិងស្រាយបំភ្លឺដល់ពួកគេផង។ ចំពោះអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើទៅលើមនុស្សជាតិ និងគ្រប់ទាំងតម្លៃដែលព្រះអង្គបានលះបង់ដើម្បីពួកគេ តើមនុស្សអាចរកឃើញអត្ថបទណាមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ឬចេញពីបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងមកទល់ពេលនេះ ដែលបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងទាមទារអ្វីមួយពីមនុស្សវិញ បានដែរឬទេ? រកមិនឃើញទេ! ផ្ទុយទៅវិញ មិនថាមនុស្សព្រងើយកន្ដើយនឹងព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់បែបណាទេ ក៏ព្រះអង្គនៅតែដឹកនាំមនុស្សជាតិម្តងហើយម្តងទៀត ទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិ និងជួយពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀត ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចដើរលើផ្លូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចទទួលបានទិសដៅដ៏ល្អមួយ ដែលព្រះអង្គបានរៀបចំសម្រាប់ពួកគេ។ បើនិយាយពីព្រះជាម្ចាស់វិញ អ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធនិងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ រួមទាំងព្រះគុណ សេចក្តីមេត្តាករុណា និងរង្វាន់ទាំងអស់របស់ទ្រង់ផង សុទ្ធតែនឹងត្រូវប្រទានទៅឱ្យអ្នកដែលស្រឡាញ់ និងដើរតាមទ្រង់ដោយគ្មានសំចៃទុកអ្វីឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិនដែលបង្ហាញឱ្យមនុស្សណាម្នាក់ឃើញពីការឈឺចាប់ដែលព្រះអង្គបានរងទុក្ខ ឬសភាពព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ឡើយ ហើយព្រះអង្គក៏មិនដែលដែលត្អូញត្អែរដាក់នរណាម្នាក់អំពីរឿងដែលពួកគេមិនដែលគិតគូរដល់ព្រះអង្គ ឬអពីរឿងដែលពួកគេមិនស្គាល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ឡើយ។ ព្រះអង្គគ្រាន់តែទទួលយករឿងទាំងអស់នេះដោយស្ងៀមស្ងាត់ប៉ុណ្ណោះ រង់ចាំថ្ងៃដែលមនុស្សជាតិនឹងអាចយល់បាន។

ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនិយាយរឿងទាំងនេះនៅទីនេះ? តាមរយៈរឿងដែលខ្ញុំបាននិយាយ តើអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញពីអ្វីខ្លះ? នៅក្នុងសារជាតិ និងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មានចំណុចមួយដែលងាយនឹងមើលរំលងណាស់ ជាចំណុចដែលមានតែព្រះជាម្ចាស់ទេដែលមាន ហើយគ្មានមនុស្សណាម្នាក់មានឡើយ រួមទាំងអ្នកដែលអ្នកដទៃគិតថាជាមនុស្សអស្ចារ្យ ជាមនុស្សល្អ ឬជាព្រះនៅក្នុងការស្រមើស្រមៃរបស់ពួកគេផង។ តើចំណុចនេះជាអ្វី? ចំណុចនេះគឺ ភាពមិនអាត្មានិយមរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលនិយាយពីភាពមិនអាត្មានិយម នោះអ្នកប្រហែលជាអាចគិតថា អ្នកក៏មិនអាត្មានិយមខ្លាំងដែរ ព្រោះនៅពេលដែលនិយាយដល់កូនៗរបស់អ្នកវិញ អ្នកមិនដែលចរចា ឬតថ្លៃជាមួយពួកគេទេ ឬអ្នកប្រហែលជាគិតថា អ្នកក៏មិនអាត្មានិយមខ្លាំងដែរ នៅពេលដែលនិយាយដល់ឪពុកម្តាយរបស់អ្នក។ មិនថាអ្នកគិតយ៉ាងណានោះទេ យ៉ាងហោចណាស់ក៏អ្នកមានគំនិតខ្លះអំពីពាក្យ «មិនអាត្មានិយម» នេះដែរ និងគិតថាពាក្យនេះវិជ្ជមាន ហើយថា ការធ្វើជាមនុស្សមិនអាត្មានិយម គឺជារឿងថ្លៃថ្នូរមួយ។ នៅពេលដែលអ្នកមិនអាត្មានិយម នោះអ្នកនឹងឱ្យតម្លៃខ្លួនឯងខ្ពស់។ ក៏ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់អាចមើលឃើញភាពមិនអាត្មានិយមរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រប់រឿងទាំងអស់បានទេ មិនថានៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ព្រឹត្តិការណ៍ វត្ថុ និងនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ឡើយ។ ហេតុអ្វីបានជាបែបនេះ? ពីព្រោះមនុស្សអាត្មានិយមខ្លាំងណាស់! ហេតុអ្វីខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ? មនុស្សជាតិរស់នៅក្នុងពិភពសម្ភារៈ។ អ្នកអាចដើរតាមព្រះជាម្ចាស់បាន ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកមិនដែលមើលឃើញ ឬយល់ពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់ទំនុកបម្រុងដល់អ្នក ស្រឡាញ់អ្នក និងបង្ហាញព្រះទ័យព្រួយបារម្ភចំពោះអ្នកឡើយ។ ដូច្នេះ តើអ្នកមើលឃើញអ្វីខ្លះ? អ្នកមើលឃើញថាសាច់ញាតិរបស់អ្នកជាអ្នកដែលស្រឡាញ់អ្នក ឬជាអ្នកដែលពេញចិត្តលើអ្នកជាខ្លាំង។ អ្នកមើលឃើញរបស់ដែលមានប្រយោជន៍ចំពោះសាច់ឈាមរបស់អ្នក អ្នកខ្វាយខ្វល់ចំពោះមនុស្ស និងរបស់ដែលអ្នកស្រឡាញ់។ នេះហើយជាអ្វីដែលមនុស្សហៅថាភាពមិនអាត្មានិយមនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្ស «មិនអាត្មានិយម» បែបនេះ មិនដែលខ្វល់ខ្វាយអំពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលប្រទានជីវិតដល់ពួកគេឡើយ។ ផ្ទុយពីភាពមិនអាត្មានិយមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ភាពមិនអាត្មានិយមរបស់មនុស្ស បានប្រែក្លាយជាភាពអាត្មានិយម និងគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមទៅវិញ។ មនុស្សដែលមិនអាត្មានិយមជឿលើអ្វីដែលឥតបានការ មិនពិត មិនបរិសុទ្ធ មិនចុះសម្រុងគ្នាជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងមិនពាក់ព័ន្ធនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ភាពមិនអាត្មានិយមរបស់មនុស្ស គឺសម្រាប់តែខ្លួនគេផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ រីឯភាពមិនអាត្មានិយមរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ គឺជាការបើកសម្ដែងពិតប្រាកដពីសារជាតិរបស់ទ្រង់។ ច្បាស់ណាស់ គឺដោយសារតែភាពមិនអាត្មានិយមរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះហើយ ទើបព្រះអង្គទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាហូរហែរឥតដាច់។ អ្នករាល់គ្នាប្រហែលជាមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទៅលើប្រធានបទដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយនៅថ្ងៃនេះប៉ុន្មានទេ ហើយគ្រាន់តែងក់ក្បាលយល់ស្របប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលអ្នកព្យាយាមយល់ពីព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងយល់ពីចំណុចនេះដោយមិនដឹងខ្លួន៖ នៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ក្នុងចំណោមបញ្ហា និងរបស់ផ្សេងៗដែលអ្នកអាចយល់បាននៅក្នុងពិភពលោកនេះ គឺមានតែភាពមិនអាត្មានិយមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលពិតប្រាកដ និងជាក់ស្ដែង ដ្បិតមានតែសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នកទេ ដែលគ្មានលក្ខខណ្ឌ និងឥតសៅហ្មង។ ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ ភាពមិនអាត្មានិយមរបស់មនុស្សឯទៀត សុទ្ធតែមិនពិត រាក់កំផែល និងមិនគួរឱ្យជឿឡើយ។ ភាពមិនអាត្មានិយមនោះ តែងមានគោលបំណង ឬចេតនាជាក់លាក់ណាមួយ មានការដោះដូរ និងមិនអាចស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងបានឡើយ។ អ្នកក៏អាចនិយាយបានថា ភាពមិនអាត្មានិយមនោះស្មោកគ្រោក និងគួរឱ្យខ្ពើមរអើមផងដែរ។ តើអ្នករាល់គ្នាយល់ស្របនឹងពាក្យទាំងនេះដែរឬទេ?

ខ្ញុំដឹងថាអ្នក អ្នករាល់គ្នាមិនទាន់យល់ច្បាស់អំពីប្រធានបទទាំងនេះនៅឡើយទេ ហើយត្រូវការពេលវេលាបន្ថែមបន្តិចទៀត ដើម្បីឱ្យប្រធានបទទាំងនេះជ្រាបចូលក្នុងខ្លួនអ្នក មុនពេលដែលអ្នករាល់គ្នាអាចយល់បានពិតប្រាកដ។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាកាន់តែមិនច្បាស់ពីបញ្ហា និងប្រធានបទទាំងនេះ នោះវាកាន់តែបង្ហាញឱ្យឃើញថា ប្រធានបទទាំងនេះ កំពុងបាត់បង់ពីក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកហើយ។ ប្រសិនបើខ្ញុំមិននិយាយពីប្រធានបទទាំងនេះទេ តើមាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា នឹងដឹងពីប្រធានបទទាំងនេះទៅ? ខ្ញុំជឿថា អ្នករាល់គ្នានឹងមិនដឹងពីប្រធានបទទាំងនេះឡើយ។ ចំណុចនេះគឺច្បាស់ជាបែបនេះហើយ។ មិនថាអ្នករាល់គ្នាអាចយល់ ឬដឹងច្បាស់អំពីប្រធានបទទាំងអស់ដែលខ្ញុំលើកមកនិយាយនេះច្រើនប៉ុនណានោះទេ និយាយឱ្យខ្លីទៅ ប្រធានបទទាំងអស់នេះ គឺជាប្រធានបទដែលមនុស្សខ្វះខាតបំផុត និងប្រធានបទដែលពួកគេគួរតែត្រូវដឹងឱ្យបានច្រើនបំផុត។ ប្រធានបទទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ប្រធានបទទាំងនេះមានតម្លៃណាស់ ហើយជាជីវិត និងជាអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវមាននៅក្នុងខ្លួនសម្រាប់ផ្លូវទៅខាងមុខទៀត។ បើគ្មានព្រះបន្ទូលទាំងនេះជាផ្លូវណែនាំទេ បើអ្នកគ្មានការយល់ដឹងពីនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះអ្នកនឹងតែងតែមានការងឿងឆ្ងល់ជាប់ជានិច្ចនៅពេលដែលនិយាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ម្តងៗ។ បើអ្នកមិនទាំងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ផង តើអ្នកអាចជឿលើទ្រង់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវយ៉ាងដូចម្តេចកើតទៅ? អ្នកមិនដឹងពីអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ពីសភាពព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ពីអ្វីដែលព្រះអង្គកំពុងព្រះតម្រិះ ពីអ្វីដែលធ្វើឱ្យព្រះអង្គសោកសៅ និងពីអ្វីដែលធ្វើឱ្យព្រះអង្គរីករាយផង ដូច្នេះតើអ្នកអាចគិតគូរដល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានយ៉ាងដូចម្តេចកើតទៅ?

រាល់ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ពិបាកព្រះទ័យ ព្រះអង្គត្រូវប្រឈមមុខនឹងមនុស្សជាតិដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះទ្រង់ទាល់តែសោះ មនុស្សជាតិដែលដើរតាមទ្រង់ ហើយអះអាងថាស្រឡាញ់ទ្រង់ តែបែរជាមិនអើពើនឹងអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ទៅវិញ។ តើឱ្យព្រះទ័យរបស់ព្រះអង្គមិនឈឺចាប់ដូចម្តេចកើតទៅ? នៅក្នុងកិច្ចការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គបំពេញកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងថ្លែងព្រះបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ៗដោយស្មោះត្រង់ ហើយព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេដោយគ្មានលាក់ទុក ឬលាក់បាំងអ្វីឡើយ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលដើរតាមព្រះអង្គ តែងលាក់បាំងចំពោះទ្រង់ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់សុខចិត្តចូលមកជិតទ្រង់ដោយសេចក្ដីក្លៀវក្លា ដើម្បីស្វែងយល់ពីព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ឬយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ឡើយ។ សូម្បីតែអ្នកដែលចង់ក្លាយជាមនុស្សជំនិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏មិនចង់ចូលទៅជិតទ្រង់ដែរ មិនចង់គិតគូរពីព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ឬព្យាយាមយល់ពីព្រះអង្គឡើយ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់សប្បាយព្រះទ័យនិងរីករាយ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់មកចែករំលែកសុភមង្គលជាមួយព្រះអង្គឡើយ។ នៅពេលដែលមនុស្សមានការយល់ច្រឡំចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក៏គ្មាននរណាម្នាក់មកលួងលោមព្រះទ័យឈឺចាប់របស់ព្រះអង្គដែរ។ នៅពេលដែលព្រះអង្គឈឺព្រះទ័យ ក៏គ្មានមនុស្សណាម្នាក់សុខចិត្តឱ្យព្រះអង្គទម្លាយការពិតប្រាប់ពួកគេដែរ។ ក្នុងរយៈពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំនៃកិច្ចការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ធ្លាប់បានយល់ពីអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដឹង ឬយល់ពីកិច្ចការទាំងនោះទេ ក៏គ្មានអ្នកដែលអាចឈរនៅក្បែរព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីចែករំលែកភាពរីករាយ និងទុក្ខសោករបស់ទ្រង់ដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ឯកោណាស់។ ព្រះអង្គឯកោណាស់! ព្រះជាម្ចាស់ឯកោមិនត្រឹមតែដោយសារមនុស្សពុករលួយប្រឆាំងនឹងទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែជាងនេះទៅទៀត គឺដោយសារតែមនុស្សដែលស្វែងរកដើម្បីក្លាយជាបុគ្គលខាងវិញ្ញាណ អ្នកដែលស្វែងរកដើម្បីស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើម្បីយល់ពីព្រះអង្គ ហើយសូម្បីតែអ្នកដែលសុខចិត្តលះបង់ជីវិតរបស់ពួកគេដើម្បីទ្រង់ ក៏មិនយល់ពីព្រះតម្រិះទ្រង់ ក៏មិនស្គាល់ពីនិស្ស័យ និងអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ដែរ។

នៅចុងបញ្ចប់នៃរឿងរបស់លោកណូអេ យើងឃើញថាព្រះជាម្ចាស់បានប្រើវិធីសាស្រ្តមិនធម្មតាមួយ ដើម្បីបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់ទ្រង់នៅគ្រានោះ។ ជាវិធីសាស្រ្តពិសេសមួយ៖ គឺការតាំងសេចក្ដីសញ្ញាមួយជាមួយមនុស្ស ដែលបានប្រកាសពីទីបញ្ចប់នៃការបំផ្លិចបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ សម្បកក្រៅ ការតាំងសេចក្ដីសញ្ញានេះ ហាក់ដូចជារឿងធម្មតាមួយប៉ុណ្ណោះ។ វាគ្មានអ្វីក្រៅតែពីការប្រើពាក្យ ដើម្បីចងភាគីទាំងពីរ និងការពារកុំឱ្យពួកគេបំពានលើកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ខ្លួនឡើយ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីការពារផលប្រយោជន៍របស់ភាគីទាំងពីរ។ បើនិយាយពីទម្រង់ការវិញ វាជារឿងធម្មតាទេ ក៏ប៉ុន្តែ ការជំរុញចិត្ត និងចេតនារបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការធ្វើរឿងនេះ គឺជាការបើកសម្ដែងពិតប្រាកដពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសភាពព្រះទ័យរបស់ទ្រង់។ បើអ្នកគ្រាន់តែទុកពាក្យទាំងនេះមួយឡែកមិនអើពើ បើខ្ញុំមិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាពីការពិតនៃរឿងទាំងនេះទេ នោះមនុស្សជាតិនឹងមិនដែលបានដឹងពីព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នៅក្នុងការស្រមើស្រមៃរបស់អ្នក ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់តាំងសេចក្ដីសញ្ញានេះឡើង ព្រះអង្គប្រហែលជាកំពុងញញឹម ឬប្រហែលជាទឹកព្រះភ័ក្ដ្ររបស់ទ្រង់ម៉ឺងម៉ាត់ណាស់ ក៏ប៉ុន្តែមិនថាមនុស្សស្រមើស្រមៃថាព្រះជាម្ចាស់មានទឹកព្រះភ័ក្រ្តសាមញ្ញយ៉ាងណានោះទេ ក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចយល់ពីព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬការឈឺចាប់របស់ព្រះអង្គបានឡើយ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទុកព្រះទ័យបានឡើយ ឬស័ក្ដិសមនឹងឱ្យព្រះអង្គទុកព្រះទ័យឡើយ ឬធ្វើជាបុគ្គលម្នាក់ដែលព្រះអង្គអាចមានបន្ទូលប្រាប់ពីព្រះតម្រិះទ្រង់ ឬទម្លាយពីការឈឺចាប់របស់ទ្រង់ឱ្យពួកគេដឹងបាននោះឡើយ។ ម៉្លោះហើយ ព្រះជាម្ចាស់គ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅតែពីធ្វើរឿងបែបនេះនោះទេ។ សម្បកក្រៅ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើរឿងងាយស្រួលមួយដើម្បីថ្លែងបន្ទូលលាគ្នាទៅកាន់មនុស្សជាតិចុងក្រោយបង្អស់ បញ្ចប់បញ្ហាពីអតីតកាល និងនាំមកនូវទីបញ្ចប់ដ៏ល្អប្រសើរមួយដោយការបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់របស់ព្រះអង្គ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់បានលាក់បាំងការឈឺចាប់នៅគ្រានេះនៅក្នុងជម្រៅព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់គ្មាននរណាម្នាក់ដែលព្រះអង្គអាចទម្លាយប្រាប់ការពិតបាន នោះព្រះអង្គក៏តាំងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយមនុស្សជាតិ ដោយប្រាប់ពួកគេថា ព្រះអង្គនឹងមិនបំផ្លាញពិភពលោកដោយទឹកជំនន់ម្តងទៀតឡើយ។ នៅពេលដែលឥន្ទធនូលេចមក នោះជាការរំឮកដល់មនុស្សថា រឿងបែបនេះបានកើតឡើងរួចហើយ និងដើម្បីទុកជាការព្រមានដល់ពួកគេឱ្យគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់។ សូម្បីតែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពឈឺចាប់បែបនេះក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់មិនភ្លេចមនុស្សជាតិដែរ ហើយនៅតែបង្ហាញព្រះទ័យព្រួយបារម្ភខ្លាំងចំពោះពួកគេដដែល។ តើនេះមិនមែនជាសេចក្តីស្រឡាញ់ និងភាពមិនអាត្មានិយមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលមនុស្សកំពុងរងទុក្ខ តើពួកគេគិតបែបណា? តើនេះមិនមែនជាពេលវេលាដែលពួកគេត្រូវការព្រះជាម្ចាស់ខ្លាំងបំផុតទេឬអី? នៅក្នុងពេលបែបនេះ មនុស្សតែងតែទាញព្រះជាម្ចាស់មកក្បែរ ដើម្បីឱ្យព្រះអង្គលួងលោមពួកគេ។ មិនថានៅពេលណានោះទេ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនដែលធ្វើឱ្យមនុស្សពិបាកចិត្តឡើយ ហើយព្រះអង្គតែងតែជួយឱ្យមនុស្សចេញផុតពីទុក្ខលំបាករបស់គេ និងរស់នៅក្នុងពន្លឺជានិច្ច។ ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់ផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្សជាតិច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេ ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ឬថ្នាំប៉ូវកម្លាំងប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែរងទុក្ខ នៅពេលដែលព្រះអង្គពិបាកព្រះទ័យ ការដែលសង្ឃឹមឱ្យមានភាវៈដែលព្រះបានបង្កើតមក ឬមនុស្សណាម្នាក់នៅជាមួយទ្រង់ ឬលួងលោមទ្រង់ ក្ដីសង្ឃឹមបែបនេះប្រាកដជាក្លាយជាបំណងប្រាថ្នាដែលមិនអាចទៅរួចសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់មិនខាន។ មនុស្សមិនដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលសុំ ក៏មិនដែលរំពឹងថានឹងមាននរណាម្នាក់ដែលអាចលួងលោមព្រះអង្គបានដែរ។ ព្រះអង្គត្រឹមតែប្រើវិធីសាស្រ្តផ្ទាល់ព្រះអង្គ ដើម្បីសម្ដែងចេញពីអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សគិតថា ការដែលព្រះជាម្ចាស់ឆ្លងកាត់ការរងទុក្ខលំបាកខ្លះ ពុំមានជាការលំបាកខ្លាំងណាស់ណាចំពោះទ្រង់នោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលអ្នកព្យាយាមយល់ពីព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានពិតប្រាកដ ហើយនៅពេលដែលអ្នកដឹងពីបំណងស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលព្រះអង្គធ្វើ ទើបអ្នកអាចមានអារម្មណ៍ដឹងពីភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងភាពមិនអាត្មានិយមរបស់ទ្រង់បាន។ ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់បានតាំងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយមនុស្សជាតិដោយប្រើឥន្ទធនូក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គមិនដែលមានបន្ទូលប្រាប់នរណាម្នាក់ថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គធ្វើបែបនេះដែរ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គតាំងសេចក្ដីសញ្ញានេះទ មានន័យថា ព្រះអង្គមិនដែលមានបន្ទូលប្រាប់នរណាម្នាក់ពីព្រះតម្រិះពិតប្រាកដរបស់ព្រះអង្គឡើយ។ នេះក៏ព្រោះតែគ្មាននរណាម្នាក់អាចយល់ពីជម្រៅនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះជាម្ចាស់មានចំពោះមនុស្សជាតិដែលព្រះអង្គបានបង្កើតដោយព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់នោះឡើយ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចដឹងថាតើព្រះទ័យរបស់ព្រះអង្គឈឺចាប់ប៉ុនណាដែរ នៅពេលដែលព្រះអង្គបំផ្លាញមនុស្សជាតិនេះ។ ហេតុដូច្នេះ ទោះបីជាព្រះអង្គចង់មានបន្ទូលប្រាប់មនុស្សពីអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនអាចទទួលបានទំនុកចិត្តនេះដែរ។ ទោះបីជាឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែបន្តជំហានបន្ទាប់នៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដដែល។ ព្រះជាម្ចាស់តែងតែប្រទាននូវចំណែកដែលល្អបំផុត និងរបស់ដែលល្អបំផុតដល់មនុស្សជាតិ ចំណែឯព្រះអង្គវិញ ទ្រង់រងទុក្ខតែព្រះអង្គឯងដោយស្ងាត់ៗ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលលាតត្រដាងពីការរងទុក្ខទាំងនេះដោយបើកចំហឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនេះ ហើយរង់ចាំដោយស្ងៀមស្ងាត់។ ការស៊ូទ្រាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនសោះកក្រោះ ស្ពឹកស្រពន់ ឬអស់សង្ឃឹមឡើយ ក៏មិនមែនជាសញ្ញានៃភាពទន់ខ្សោយនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែងតែមិនអាត្មានិយមជានិច្ច។ នេះគឺជាការបើកសម្ដែងដោយឯកឯងពីសារជាតិ និងនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ ហើយក៏ជាតំណាងពិតប្រាកដនៃអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងនាមជាព្រះអាទិករដ៏ពិតផងដែរ។

ការដែលខ្ញុំបាននិយាយបែបនេះ ប្រហែលជាមានអ្នកខ្លះអាចបកស្រាយខុសនូវអត្ថន័យដែលខ្ញុំចង់មានន័យ ហើយគិតថា៖ «តើការពណ៌នាពីអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់លម្អិតបែបនេះ គឺធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងដើម្បីឱ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍អាណិតព្រះជាម្ចាស់មែនទេ?» តើនោះជាចេតនានៅទីនេះមែនទេ? (អត់ទេ។) គោលបំណងតែមួយគត់ដែលខ្ញុំនិយាយអំពីរឿងទាំងនេះ គឺដើម្បីធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យកាន់តែច្បាស់ ដើម្បីស្វែងយល់ពីទិដ្ឋភាពដ៏ច្រើនរបស់ទ្រង់ យល់ពីអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ និងដឹងថា សារជាតិនិងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវបានសម្ដែងចេញតាមរយៈកិច្ចការរបស់ទ្រង់យ៉ាងជាក់ស្ដែង បន្តិចម្ដងៗ ដែលខុសគ្នាពីការបង្ហាញតាមរយៈពាក្យសម្តីឥតបានការរបស់មនុស្ស តាមពាក្យពេចន៍និងគោលលទ្ធិរបស់ពួកគេ ឬតាមការស្រមើស្រមៃរបស់ពួកគេជាដើម។ និយាយឱ្យចំទៅគឺថា ព្រះជាម្ចាស់ និងសារជាតិរបស់ព្រះអង្គ ពិតជាមានប្រាកដមែន មិនមែនជាគំនូរ មិនមែនការស្រមើលស្រមៃ មិនមែនមនុស្សបង្កើតឡើង ហើយពិតណាស់ ក៏មិនមែនមនុស្សប្រឌិតឡើងមកនោះដែរ។ តើពេលនេះអ្នករាល់គ្នាដឹងពីចំណុចនេះឬទេ? ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាដឹងហើយ ដូច្នេះ ពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយនៅថ្ងៃនេះ សម្រេចគោលដៅហើយ។

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់