លោកុប្បត្តិ ១៧:១៥-១៧ រួចព្រះជាម្ចាស់ក៏មានបន្ទូលទៅលោកអ័ប្រាហាំថា ចំពោះសារ៉ាយជាភរិយាអ្នក អ្នកមិនត្រូវហៅនាងថាសារ៉ាយទៀតទេ ដ្បិតឈ្មោះនាងត្រូវហៅថាសារ៉ាវិញ។ រួចខ្ញុំនឹងប្រទានពរដល់នាង ហើយខ្ញុំនឹងប្រទានឱ្យអ្នកមានកូនប្រុសម្នាក់ ក៏ជាកូនរបស់នាង៖ អើ ខ្ញុំនឹងប្រទានពរដល់នាង ហើយនាងនឹងក្លាយជាម្ដាយនៃប្រជាជាតិជាច្រើន ក្សត្រជាច្រើននឹងកើតពីពូជនាង។ នោះអ័ប្រាហាំក៏ឱនមុខក្រាបចុះ ហើយក៏អស់សំណើច ហើយនិយាយតែក្នុងចិត្តថា តើមនុស្សដែលមានវ័យមួយរយឆ្នាំទៅហើយនឹងមានកូនទៀតឬ? ហើយតើសារ៉ាដែលមានវ័យកៅសិបឆ្នាំហើយ អាចនឹងកើតកូនបានដែរឬ?

លោកុប្បត្តិ ១៧:២១-២២ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងតាំងសញ្ញារបស់ខ្ញុំជាមួយអ៊ីសាក ជាកូនដែលសារ៉ាបង្កើតឱ្យអ្នក នៅពេលវេលា កំណត់នេះនៅឆ្នាំក្រោយ។ រួចព្រះជាម្ចាស់ក៏ឈប់មានបន្ទូល ជាមួយនឹងលោកអ័ប្រាហាំ រួចទ្រង់ក៏យាងចេញពីគាត់បាត់ ទៅ។

គ្មាននរណាអាចរារាំងកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់តាំងព្រះហឫទ័យថានឹងធ្វើបានឡើយ

ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាទើបតែបានស្ដាប់រឿងរបស់លោកអ័ប្រាហាំអម្បាញ់មិញនេះ បានស្ដាប់ហើយមែនទេ? ក្រោយពីទឹកជំនន់បានបំផ្លាញពិភពលោកហើយ បុរសម្នាក់ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់រើសតាំង គាត់មានឈ្មោះថា អ័ប្រាហាំ។ ហើយកាលលោកមានវ័យមួយរយឆ្នាំ នោះភរិយារបស់លោក គឺនាងសារ៉ា ក៏មានវ័យកៅសិបឆ្នាំដែរ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការសន្យានឹងគាត់។ តើព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាអ្វីនឹងគាត់? ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យា ដែលមានចែងទុកក្នុងបទគម្ពីរថា៖ «រួចខ្ញុំនឹងប្រទានពរដល់នាង ហើយខ្ញុំនឹងប្រទានឱ្យអ្នកមានកូនប្រុសម្នាក់ ក៏ជាកូនរបស់នាង»។ តើមានសាវតារអ្វីបង្កប់ពីក្រោយសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការប្រទានកូនប្រុសម្នាក់ឱ្យគាត់? បទគម្ពីរផ្ដល់ជាដំណើររឿងដូចតទៅនេះ៖ «នោះអ័ប្រាហាំក៏ឱនមុខក្រាបចុះ ហើយក៏អស់សំណើច ហើយនិយាយតែក្នុងចិត្តថា តើមនុស្សដែលមានវ័យមួយរយឆ្នាំទៅហើយនឹងមានកូនទៀតឬ? ហើយតើសារ៉ាដែលមានវ័យកៅសិបឆ្នាំហើយ អាចនឹងកើតកូនបានដែរឬ?» អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា គូស្វាមីភរិយាចំណាស់មួយគូនេះ មានវ័យចាស់ពេកហើយក្នុងការបង្កើតកូន។ ហើយបន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានសន្យានឹងគាត់រួចហើយ តើលោកអ័ប្រាហាំបានធ្វើអ្វីខ្លះ? គាត់បានឱនមុខក្រាបចុះអស់សំណើច ហើយនិយាយក្នុងចិត្តថា «តើមនុស្សដែលមានវ័យមួយរយឆ្នាំទៅហើយនឹងមានកូនទៀតឬ?» លោកអ័ប្រាហាំជឿថា រឿងនេះមិនអាចទៅរួចនោះទេ។ មានន័យថា គាត់ជឿថាការសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះគាត់ គឺគ្រាន់តែជារឿងកំប្លែងមួយប៉ុណ្ណោះ។ តាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស រឿងនេះមនុស្សមិនអាចធ្វើបាននោះទេ ដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់ក៏គ្មានលទ្ធភាពអាចនឹងសម្រេចកិច្ចការនេះបានដូចគ្នាដែរ។ ប្រហែលចំពោះលោកអ័ប្រាហាំ នេះជារឿងអស់សំណើច៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្ស ប៉ុន្តែទ្រង់ហាក់ដូចជាមិនជ្រាបសោះថា មនុស្សចាស់បែបនេះមិនអាចបង្កើតកូនបានទេ។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះតម្រិះថា ទ្រង់អាចឱ្យខ្ញុំបង្កើតកូនមួយបាន ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងប្រទានកូនប្រុសម្នាក់ដល់ខ្ញុំ។ ច្បាស់ណាស់ រឿងនេះមិនអាចទៅរួចនោះទេ!» ហេតុនេះបានជាអ័ប្រាហាំឱនមុខក្រាបចុះ ហើយក៏អស់សំណើច ដោយគិតក្នុងចិត្តថា៖ «មិនអាចទៅរួចនោះទេ ព្រះជាម្ចាស់កំពុងលេងសើចនឹងខ្ញុំហើយ រឿងនេះមិនអាចក្លាយជាការពិតបានទេ!» គាត់ពុំបានយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ខ្លាំងពេកនោះទេ។ ដូច្នេះ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើលោកអ័ប្រាហាំ គឺជាមនុស្សបែបណា? (សុចរិត។) តើត្រង់ចំណុចណាដែលបញ្ជាក់ថាគាត់ជាមនុស្សសុចរិត? អ្នករាល់គ្នាគិតថា មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅ សុទ្ធតែសុចរិតនិងគ្រប់លក្ខណ៍ ថាពួកគេសុទ្ធតែជាមនុស្សដែលដើរជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់។ អ្នករាល់គ្នាប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងគោលលទ្ធិ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវមើលឱ្យច្បាស់ថា នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំណត់មនុស្សណាម្នាក់ ទ្រង់មិនមែនកំណត់គេតាមតែព្រះទ័យទ្រង់ឡើយ។ ក្នុងនេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានមានបន្ទូលថា អ័ប្រាហាំគឺជាមនុស្សសុចរិតនោះទេ។ ក្នុងព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គមានខ្នាតសម្រាប់វាស់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់មិនបានមានបន្ទូលថា លោកអ័ប្រាហាំជាមនុស្សបែបណាក៏ដោយ បើមើលតាមឥរិយាបថរបស់គាត់ តើអ័ប្រាហាំមានសេចក្ដីជំនឿបែបណាចំពោះព្រះជាម្ចាស់? រៀងពិបាកយល់បន្តិចមែនទេ? តើគាត់មានសេចក្ដីជំនឿខ្លាំងដែរទេ? អត់ទេ! គាត់គ្មានសេចក្ដីជំនឿបែបនេះទេ! ការអស់សំណើច និងការគិតរបស់គាត់បានបង្ហាញថា គាត់ជាមនុស្សបែបណាហើយ ដូច្នេះ ការដែលអ្នករាល់គ្នាជឿថា គាត់ជាមនុស្សសុចរិតនោះ គ្រាន់តែជាការប្រឌិតតាមការស្រមៃរបស់អ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ វាគឺជាការអនុវត្តតាមគោលលទ្ធិទាំងងងឹតងងុល ហើយវាជាការវាយតម្លៃទាំងគ្មានទំនួលខុសត្រូវ។ តើព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញការអស់សំណើចរបស់អ័ប្រាហាំ និងការសម្ដែងចេញតិចតួចរបស់គាត់ទេ? តើទ្រង់ជ្រាបរឿងទាំងនេះទេ? ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាប។ ប៉ុន្តែ តើព្រះជាម្ចាស់នឹងផ្លាស់ប្ដូរអ្វីដែលទ្រង់តាំងព្រះទ័យចង់ធ្វើដែរទេ? អត់ទេ! នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានផែនការ និងតាំងព្រះទ័យថា ទ្រង់នឹងរើសតាំងមនុស្សម្នាក់នេះហើយ នោះក៏ត្រូវសម្រេចដោយបែបនោះ។ ទាំងគំនិត ទាំងកិរិយាឫកពាររបស់មនុស្សនឹងគ្មានឥទ្ធិពល ឬមានការរំខានដល់ព្រះជាម្ចាស់សូម្បីបន្តិចណាឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនផ្លាស់ប្ដូរផែនការរបស់ទ្រង់តាមតែព្រះទ័យទេ ហើយទ្រង់ក៏មិនផ្លាស់ប្ដូរ ឬបញ្ឈប់ផែនការរបស់ទ្រង់តាមសន្ទុះព្រះទ័យ ដោយសារតែកិរិយាឫកពាររបស់មនុស្សនោះដែរ ទោះបីកិរិយាឫកពារនោះជាល្ងង់ខ្លៅក៏ដោយ។ ដូច្នេះ តើនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ១៧:២១-២២ មានចែងដូចម្ដេចខ្លះ? «ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងតាំងសញ្ញារបស់ខ្ញុំជាមួយអ៊ីសាក ជាកូនដែលសារ៉ាបង្កើតឱ្យអ្នក នៅពេលវេលាកំណត់នេះនៅឆ្នាំក្រោយ។ រួចព្រះជាម្ចាស់ក៏ឈប់មានបន្ទូលជាមួយនឹងលោកអ័ប្រាហាំ រួចទ្រង់ក៏យាងចេញពីគាត់បាត់ទៅ»។ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្វីដែលអ័ប្រាហាំគិត ឬនិយាយសូម្បីតែបន្តិចណាឡើយ។ តើមូលហេតុអ្វីដែលទ្រង់មិនអើពើបែបនេះ? គឺមកពីនៅពេលនោះ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានទាមទារឱ្យមនុស្សមានសេចក្ដីជំនឿអ្វីច្រើនទេ ក៏មិនបានបង្គាប់ឱ្យគេមានចំណេះដឹងអ្វីច្រើនអំពីព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយលើសពីនេះ ទ្រង់ក៏មិនបានទាមទារឱ្យគេអាចយល់ពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើ និងបានមានបន្ទូលនោះដែរ។ ដូច្នេះ ទ្រង់មិនបានទាមទារឱ្យមនុស្សយល់ពីអ្វីដែលទ្រង់តាំងព្រះទ័យចង់ធ្វើទាំងស្រុងនោះទេ ក៏មិនទាមទារឱ្យគេយល់ពីមនុស្សដែលទ្រង់តាំងព្រះទ័យត្រូវរើសតាំង ឬពីគោលការណ៍នៃសកម្មភាពរបស់ទ្រង់នោះដែរ ដ្បិតកម្ពស់របស់មនុស្ស មិនទាន់គ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ។ នៅគ្រានោះ ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ទុកគ្រប់កិច្ចការដែលអ័ប្រាហាំបានធ្វើ និងគ្រប់វិធីដែលគាត់ប្រព្រឹត្តខ្លួនជារឿងធម្មតា។ ទ្រង់មិនបានថ្កោលទោស ឬស្ដីបន្ទោសអ្វីឡើយ គ្រាន់តែមានបន្ទូលថា៖ «សារ៉ានឹងបង្កើតអ៊ីសាក់ឱ្យអ្នក នៅពេលវេលាកំណត់នេះនៅឆ្នាំក្រោយ»។ ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានប្រកាសព្រះបន្ទូលទាំងនេះរួច រឿងនេះក៏បានក្លាយជាការពិតបន្តិចម្ដងៗ។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ កិច្ចការដែលត្រូវសម្រេចតាមផែនការរបស់ទ្រង់ គឺបានសម្រេចរួចជាស្រេចទៅហើយ។ បន្ទាប់ពីបានសម្រេចការរៀបចំរឿងនេះរួចហើយ ព្រះជាម្ចាស់ក៏យាងចេញទៅបាត់។ អ្វីដែលមនុស្សធ្វើ ឬគិត អ្វីដែលមនុស្សយល់ ផែនការរបស់មនុស្ស ទាំងអស់នេះគ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងប្រព្រឹត្តទៅតាមផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវទៅតាមពេលវេលា និងដំណាក់កាលដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុក។ គោលការណ៍នៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺបែបនេះឯង។ ព្រះជាម្ចាស់មិនជ្រៀតជ្រែកក្នុងរឿងដែលមនុស្សគិត ឬដឹងនោះទេ តែទ្រង់ក៏មិនបណ្ដោយឱ្យផែនការរបស់ទ្រង់កន្លងផុតទៅ ឬក៏បោះបង់កិច្ចការរបស់ទ្រង់ចោល ដោយសារតែមនុស្សមិនជឿ ឬមិនយល់នោះដែរ។ ដូច្នេះ ការពិតនេះក៏សម្រេចតាមផែនការ និងព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចំណុចនេះ យើងមើលឃើញច្បាស់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ៖ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើឱ្យអ៊ីសាកកើតតាមពេលវេលាដែលទ្រង់បានកំណត់ទុក។ តើការពិតនេះបញ្ជាក់ថា កិរិយាឫកពារនិងការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្ស រារាំងដល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? គឺមិនបានរារាំងដល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ! តើសេចក្ដីជំនឿដ៏តិចតួចដែលមនុស្សមានចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងសញ្ញាណ និងការស្រមើស្រមៃដែលគេមានចំពោះព្រះជាម្ចាស់នោះ ប៉ះពាល់ដល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? អត់ទេ មិនប៉ះពាល់នោះទេ! មិនប៉ះពាល់សូម្បីតែបន្តិចណាឡើយ! ផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនរងផលប៉ះពាល់ដោយសារមនុស្ស បញ្ហា ឬមជ្ឈដ្ឋានណាមួយឡើយ។ គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់តាំងព្រះទ័យត្រូវធ្វើហើយ នោះនឹងត្រូវបំពេញនិងសម្រេចឱ្យបានទៅតាមពេលវេលា និងស្របតាមផែនការរបស់ទ្រង់ ហើយក៏គ្មានមនុស្សណាម្នាក់អាចរំខានកិច្ចការរបស់ទ្រង់បានដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងទិដ្ឋភាពល្ងីល្ងើ និងល្ងង់ខ្លៅមួយចំនួនរបស់មនុស្សឡើយ រួមទាំងទិដ្ឋភាពជាក់ស្ដែងខ្លះទាក់ទងនឹងការទាស់ទទឹង និងសញ្ញាណដែលគេមានចំពោះទ្រង់ផង ហើយមិនថាយ៉ាងណានោះទេ ក៏ទ្រង់នៅតែធ្វើកិច្ចការដែលទ្រង់ត្រូវធ្វើដដែល។ នេះជានិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាជាការឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យឃើញពីសព្វានុភាពរបស់ព្រះអង្គ។

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់