បច្ចុប្បន្ននេះ លែងជាយុគសម័យនៃព្រះគុណ ឬយុគសម័យនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាទៀតហើយ ប៉ុន្តែគឺជាយុគសម័យនៃនគរព្រះ ដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបើកសម្ដែង ជាយុគសម័យដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើអ្វីៗដោយផ្ទាល់តាមរយៈភាពជាព្រះ។ ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងជំពូកនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ដឹកនាំគ្រប់ទាំងមនុស្សដែលទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ចូលទៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ។ នៅក្នុងកថាខណ្ឌដើមដំបូង ទ្រង់បានធ្វើការរៀបចំអ្វីទាំងនេះទុកជាមុន ហើយប្រសិនបើនរណាម្នាក់មានចំណេះដឹងអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកនោះនឹងដើរតាមដើមវល្លិ៍ត្រសក់ស្រូវរហូតដល់បានផ្លែត្រសក់ស្រូវ ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមយល់ដោយខ្លួនឯងពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រាថ្នាចង់សម្រេចបាននៅក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ កាលពីមុន មនុស្សត្រូវសាកល្បងដោយការហៅឈ្មោះគេថាជា «អ្នកស៊ីឈ្នួល» ហើយបច្ចុប្បន្ន បន្ទាប់ពីពួកគេត្រូវដាក់ឱ្យទទួលការល្បងលរួចហើយ នោះការបណ្ដុះបណ្ដាលរបស់ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមជាផ្លូវការ។ ជាងនេះទៅទៀត មនុស្សត្រូវតែមានចំណេះដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យកាន់តែប្រសើរជាងមុន ផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃព្រះបន្ទូលកាលពីអតីតកាល ហើយត្រូវចាត់ទុកព្រះបន្ទូល និងអង្គរបស់ព្រះ ព្រមទាំងព្រះវិញ្ញាណនិងអង្គរបស់ព្រះ ជារបស់តែមួយមិនអាចបំបែកពីគ្នាបាន ជាមាត់មួយ ជាចិត្តមួយ ជាសកម្មភាពតែមួយ និងជាប្រភពតែមួយ។ សេចក្ដីតម្រូវនេះ គឺជាសេចក្ដីតម្រូវដ៏ខ្ពស់បំផុតដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់មនុស្ស ចាប់តាំងពីការបង្កើតរបស់សព្វសារពើមក។ តាមរយៈនេះ យើងអាចមើលឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់មានបំណងចង់លះបង់ការប្រឹងប្រែងរបស់ទ្រង់មួយចំណែកទៅលើរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គមានបំណងចង់បង្ហាញទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យខ្លះៗនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយសំខាន់ជាងនេះ គឺព្រះអង្គមានបំណងចង់ធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងអស់ស្ដាប់បង្គាប់តាមកិច្ចការ និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ ម្យ៉ាង គឺព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ ហើយម្យ៉ាងទៀត គឺព្រះអង្គបានបង្កើតសេចក្ដីតម្រូវសម្រាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ និងបានចេញបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយផ្ទាល់ផង៖ ហេតុនេះហើយ ដោយសារអ្នករាល់គ្នាត្រូវហៅថាជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ដូច្នេះអ្វីៗមិនដូចមុនទៀតនោះទេ។ អ្នករាល់គ្នាគប្បីយកចិត្តទុកដាក់ និងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះសូរសៀងនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ ហើយដើរតាមកិច្ចការរបស់ខ្ញុំយ៉ាងប្រកិត។ អ្នកមិនត្រូវញែកវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំចេញពីសាច់ឈាមរបស់ខ្ញុំឡើយ ដ្បិតទាំងវិញ្ញាណនិងសាច់ឈាមខ្ញុំគឺតែមួយទេ ហើយតាមធម្មជាតិ មិនអាចបំបែកចេញពីគ្នាបានទេ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ដើម្បីការពារមនុស្សកុំឱ្យព្រងើយកន្ដើយនឹងការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបមានការបញ្ជាក់បន្ថែមទៅលើព្រះបន្ទូលថា «ដ្បិតទាំងវិញ្ញាណនិងសាច់ឈាមខ្ញុំគឺតែមួយទេ ហើយតាមធម្មជាតិ មិនអាចបំបែកចេញពីគ្នាបានទេ»។ ដោយសារតែការព្រងើយកន្ដើយនេះ គឺជាបរាជ័យរបស់មនុស្ស ទើបចំណុចនេះ មានចែងនៅក្នុងបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ម្ដងទៀត។ បន្ទាប់មក ព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងប្រាប់មនុស្សអំពីផលលំបាកនៃការល្មើសនឹងបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ទ្រង់ ដោយព្រះអង្គមានបន្ទូលទាំងឥតលាក់លៀមថា៖ «ពួកគេនឹងត្រូវទទួលរងការខាតបង់ ហើយអាចត្រឹមផឹកពែងដ៏ល្វីងរបស់ពួកគេផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ»។ ដោយសារតែមនុស្សទន់ខ្សោយ បន្ទាប់ពីបានឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ នៅក្នុងចិត្តពួកគេ កាន់តែលែងទុកចិត្តព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុងទៀតហើយ ដ្បិតគ្រាន់តែពាក្យ «ពែងដ៏ល្វីង» នេះ គឺគ្រប់គ្រាន់នឹងឱ្យមនុស្សសញ្ជឹងគិតមួយសន្ទុះបាត់ទៅហើយ។ មនុស្សអាចមានការបកស្រាយច្រើនអំពីពាក្យ «ពែងដ៏ល្វីង» ដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលមកនេះ។ ការបកស្រាយនោះអាចមានដូចជា ត្រូវបានជំនុំជម្រះដោយព្រះបន្ទូល ឬត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីនគរព្រះ ឬត្រូវបានដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែកមួយរយៈ ឬសាច់ឈាមរបស់នរណាម្នាក់ត្រូវបានសាតាំងធ្វើឱ្យពុករលួយ និងត្រូវវិញ្ញាណអាក្រក់សណ្ឋិត ឬត្រូវព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់បោះបង់ចោល ឬសាច់ឈាមរបស់នរណាម្នាក់ត្រូវបានបញ្ចប់ និងបោះចូលទៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹងជាដើម។ ការគិតរបស់មនុស្សអាចនាំឱ្យមានការបកស្រាយទាំងអស់នេះបាន ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងការស្រមើស្រមៃរបស់ពួកគេ មនុស្សមិនអាចបកស្រាយអ្វីលើសពីនេះបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនដូចគំនិតរបស់មនុស្សទាំងនោះឡើយ អាចនិយាយថា «ពែងដ៏ល្វីង» មិនសំដៅលើអ្វីដែលបានលើកឡើងពីខាងលើនោះទេ ប៉ុន្តែសំដៅទៅលើចំណេះដឹងរបស់មនុស្សអំពីព្រះជាម្ចាស់ បន្ទាប់ពីទទួលបានការដោះស្រាយជាមួយពីសំណាក់ព្រះជាម្ចាស់រួច។ និយាយឱ្យកាន់តែច្បាស់ទៅគឺ នៅពេលនរណាម្នាក់ញែកព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់តាមអំពើចិត្ត ឬញែកព្រះបន្ទូលចេញពីអង្គរបស់ព្រះ ឬញែកព្រះវិញ្ញាណចេញពីសាច់ឈាមដែលទ្រង់គ្រងជាព្រះពស្ដ្រដណ្ដប់អង្គទ្រង់ មនុស្សនេះ មិនត្រឹមតែមិនអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែប្រសិនបើពួកគេមានការសង្ស័យអំពីព្រះជាម្ចាស់តែបន្តិចនោះ ក៏ពួកគេនឹងក្លាយជាមនុស្សខ្វាក់គ្រប់ពេលដែរ។ អ្វីៗមិនដូចទៅនឹងការនឹកស្រមៃរបស់មនុស្សថា ពួកគេនឹងត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ចេញភ្លាមៗនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេនឹងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បន្តិចម្ដងៗ ពោលគឺ ពួកគេនឹងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងគ្រោះមហន្តរាយដ៏ធំ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចចុះសម្រុងជាមួយពួកគេបានឡើយ ហាក់ដូចជាពួកគេត្រូវវិញ្ញាណអាក្រក់សណ្ឋិត ហើយពួកគេប្រៀបដូចជារុយអត់ក្បាល ដែលហើរបុកនេះបុកនោះនៅគ្រប់ទីកន្លែងដូច្នេះដែរ។ ទោះបីបែបនេះក្ដី ក៏ពួកគេនៅតែមិនអាចចាកចេញបានដដែល។ នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ អ្វីៗគឺលំបាករកអ្វីមកពណ៌នាពុំបាន ហាក់ដូចជានៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេមានការឈឺចាប់ដែលមិនអាចថ្លែងចេញបានដូច្នោះដែរ តែពួកគេមិនអាចហាមាត់និយាយចេញមកបានទេ ហើយពួកគេចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃក្នុងភាពអណ្ដែតអណ្ដូង ដោយមិនអាចមានអារម្មណ៍ដឹងពីព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ដោយសារតែស្ថិតនៅក្នុងកាលៈទេសៈទាំងនេះហើយ ទើបបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវគំរាមកំហែងពួកគេ ដើម្បីកុំឱ្យពួកគេហ៊ានចាកចេញពីក្រុមជំនុំ ទោះបីគ្មានសេចក្ដីអរសប្បាយក៏ដោយ។ នេះហៅថា «ការវាយប្រហារពីខាងក្នុង និងពីខាងក្រៅ» ហើយមនុស្សពិបាកនឹងអត់ទ្រាំខ្លាំងណាស់។ អ្វីដែលបានលើកឡើងនៅទីនេះ គឺផ្ទុយពីសញ្ញាណរបស់មនុស្ស ហើយនោះក៏ព្រោះតែនៅក្រោមកាលៈទេសៈទាំងនេះ ពួកគេនៅតែដឹងពីរបៀបស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ដដែល ហើយរឿងនេះកើតឡើងនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បែរព្រះប្រឹស្ដាង្គ ដាក់ពួកគេ ហើយអ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះគឺថា ពួកគេមិនខុសអ្វីពីអ្នកមិនជឿព្រះទេ ដែលសុទ្ធតែគ្មានមានអារម្មណ៍ដឹងពីព្រះវត្តមានព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់។ ព្រះជាម្ចាស់មិនសង្គ្រោះមនុស្សបែបនេះដោយផ្ទាល់នោះទេ។ នៅពេលដែលពែងដ៏ល្វីងរបស់ពួកគេត្រូវចាក់ផ្ទីងអស់ នោះគឺជាពេលដែលគ្រាចុងក្រោយរបស់ពួកគេ នឹងមកដល់។ ប៉ុន្តែនៅពេលនេះ ពួកគេនៅតែស្វែងរកព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដដែល ដោយប្រាថ្នាចង់សោយសុខថែមបន្តិចទៀត។ លើកលែងតែមានកាលៈទេសៈពិសេសប៉ុណ្ណោះ បើមិនដូច្នោះទេ ពេលនេះ គឺមិនដូចពេលមុនទៀតឡើយ។

បន្ទាប់ពីនេះ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ពន្យល់អំពីទិដ្ឋភាពវិជ្ជមានទៅកាន់គ្រប់គ្នាផងដែរ ហេតុនេះហើយ ពួកគេក៏ទទួលបានជីវិតជាថ្មីម្ដងទៀត ដោយសារក្នុងពេលកន្លងមក ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា អ្នកស៊ីឈ្នួលគ្មានជីវិតនោះទេ ប៉ុន្តែពេលនេះ ស្រាប់តែព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលអំពី «ជីវិតនៅខាងក្នុង»។ មានតែការនិយាយអំពីជីវិតប៉ុណ្ណោះ ទើបមនុស្សដឹងថា ពួកគេអាចនៅមានជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងខ្លួនគេនៅឡើយ។ បែបនេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នឹងកើនឡើងបន្ថែមទៀត ហើយពួកគេក៏នឹងទទួលបានការយល់ដឹងពីសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើនជាងមុនផងដែរ។ ដូច្នេះហើយ បន្ទាប់ពីបានឃើញព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ មនុស្សគ្រប់គ្នាបានកែប្រែកំហុសកាលពីគ្រាមុនរបស់ខ្លួន ហើយលួចសម្រក់ទឹកភ្នែកដោយការភ្ញាក់រឮក។ មនុស្សភាគច្រើន ក៏បានសម្រេចចិត្តដោយស្ងាត់ៗថា ពួកគេត្រូវតែបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យខានតែបាន។ ពេលខ្លះ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចាក់ទម្លុះដល់ក្នុងជម្រៅចិត្តមនុស្ស ធ្វើឱ្យមនុស្សពិបាកនឹងទទួលយកព្រះបន្ទូលទាំងនោះ និងពិបាកធ្វើឱ្យមនុស្សស្ងប់ចិត្តបាន។ ជួនកាល ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ស្មោះត្រង់ ឥតលាក់លៀម ព្រមទាំងធ្វើឱ្យចិត្តរបស់មនុស្សបានកក់ក្ដៅផង ហេតុនេះ ក្រោយពីមនុស្សបានអានព្រះបន្ទូលនោះហើយ ពួកគេមើលទៅដូចជាកូនចៀមដែលបានជួបមេរបស់វាវិញ បន្ទាប់ពីបានវង្វេងបាត់អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំដូច្នោះដែរ។ ភ្នែករបស់ពួកគេពោរពេញទៅដោយទឹកភ្នែក ពួកគេមានអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំង ហើយពួកគេចង់តែស្ទុះចូលទៅក្នុងព្រះហស្ដដ៏ឱបក្រសោបរបស់ព្រះជាម្ចាស់ រួចទួញយំដោយការឈឺចាប់ ដើម្បីឱ្យការឈឺចាប់ដែលមិនអាចពណ៌នាបាននៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេជាច្រើនឆ្នាំមកនោះ បានរសាយបាត់ទៅវិញ ដើម្បីបង្ហាញពីភក្ដីភាពរបស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ផង។ ពួកគេហាក់បីដូចជាទើបធ្លាក់ខ្លួនឈឺដោយជំងឺប្រព័ន្ធប្រសាទ ដូចជាអ្នកជំងឺដែលដេកនៅលើគ្រែអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយតាមរយៈការសាកល្បងក្នុងពេលពីរបីខែមកនេះ ពួកគេក៏ស្រាប់តែមានរំញោចអារម្មណ៍ខ្លាំងជាងមុន។ ដើម្បីធ្វើឱ្យពួកគេមានជំនឿរឹងមាំលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះជាម្ចាស់បានសង្កត់ធ្ងន់លើព្រះបន្ទូលទាំងនេះជាច្រើនសា៖ «ដើម្បីឱ្យជំហានបន្ទាប់នៃកិច្ចការរបស់ខ្ញុំអាចដំណើរការទៅបានដោយរលូន និងគ្មានការរាំងស្ទះ ខ្ញុំប្រើការបន្សុទ្ធនៃព្រះបន្ទូល ដើម្បីសាកល្បងមនុស្សទាំងអស់គ្នានៅក្នុងដំណាក់របស់ខ្ញុំ។»។ នៅទីនេះ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា «ដើម្បីសាកល្បងមនុស្សទាំងអស់គ្នានៅក្នុងដំណាក់របស់ខ្ញុំ»។ នៅពេលអានដោយយកចិត្តទុកដាក់ យើងអាចយល់បានថា នៅពេលដែលមនុស្សធ្វើជាអ្នកស៊ីឈ្នួល ពួកគេនៅតែជារាស្រ្ដនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដដែល។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ សង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការពិតនៃងារថា «រាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់» ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សបានស្រាកស្រាន្ដនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេមួយកម្រិត។ ដូច្នេះ ហេតុដូចម្ដេចបានជាព្រះជាម្ចាស់លើកឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតអំពីការបើកបង្ហាញជាច្រើនតាមរយៈមនុស្ស បន្ទាប់ពីពួកគេបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬនៅពេលដែលងារជា «រាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់» មិនទាន់ត្រូវបានបើកសម្ដែងនៅឡើយនោះ? តើនេះគ្រាន់តែដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះដែលទតធ្លុះជ្រៅទៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សឬ? នេះគ្រាន់តែជាមូលហេតុមួយចំណែកប៉ុណ្ណោះ ហើយនៅទីនេះ សេចក្ដីនេះគ្រាន់តែមានសារៈសំខាន់បន្ទាប់បន្សំប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើបែបនោះ ដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងអស់ជឿទាំងស្រុង ដើម្បីឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចដឹងបានតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពីគុណវិបត្តិនិងចំណុចខ្វះខាតរបស់ពួកគេនាពេលកន្លងមកពាក់ព័ន្ធនឹងជីវិត ហើយសំខាន់ជាងនេះ ដើម្បីចាក់ក្រាលគ្រឹះសម្រាប់កិច្ចការនៅជំហានបន្ទាប់ទៀត។ មនុស្សអាចត្រឹមប្រឹងប្រែងដើម្បីបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដេញតាមព្រះជាម្ចាស់ ដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃការស្គាល់ខ្លួនពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ដោយសារតែព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ ទើបមនុស្សផ្លាស់ប្ដូរពីភាពអវិជ្ជមាននិងអកម្ម ទៅជាភាពវិជ្ជមាននិងសកម្មវិញ ហើយចំណុចនេះ ធ្វើឱ្យផ្នែកទីពីរនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានចាក់ឫសឡើង។ អាចនិយាយបានថា ដោយមានជំហាននៃកិច្ចការនេះជាមូលដ្ឋាន នោះជំហានទីពីរនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្លាយជារឿងធម្មតា មិនចាំបាច់ត្រូវប្រឹងប្រែងសូម្បីបន្តិចណាឡើយ។ ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលមនុស្សកម្ចាត់ភាពសោកសៅនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយប្រែជាវិជ្ជមាននិងសកម្មវិញ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹកយកឱកាសនេះ ដើម្បីបង្កើតសេចក្ដីតម្រូវផ្សេងទៀតសម្រាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់៖ «ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំត្រូវបានថ្លែង និងសម្ដែងចេញនៅគ្រប់ពេលវេលា ឬគ្រប់ទីកន្លែង ហើយអ្នករាល់គ្នាក៏គួរតែស្គាល់ខ្លួនឯងនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រខ្ញុំគ្រប់ពេលវេលាផងដែរ។ ជាងនេះទៅទៀត ពេលសព្វថ្ងៃនេះ មិនដូចពេលមុនឡើយ ហើយអ្នកមិនអាចសម្រេចអ្វីតាមដែលអ្នកចង់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្រោមការចង្អុលបង្ហាញពីព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ អ្នកត្រូវតែមានសមត្ថភាពជម្នះលើរូបកាយរបស់ខ្លួន។ អ្នកត្រូវតែប្រើព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំជាគ្រឹះរបស់អ្នក ហើយអ្នកមិនត្រូវធ្វើអ្វីដោយធ្វេសប្រហែសនោះឡើយ។»។ នៅក្នុងនេះ ដំបូងព្រះជាម្ចាស់សង្កត់ធ្ងន់លើពាក្យ «ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ»។ កាលពីមុនក៏ដូចគ្នាដែរ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលពីពាក្យ «ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ» ជាច្រើនលើក ហេតុដូច្នេះហើយ មនុស្សម្នាក់ៗក៏ចាប់ផ្ដើមយកចិត្តទុកដាក់លើព្រះបន្ទូលនេះ។ ចំណុចនេះ បានបង្ហាញអំពីចំណុចស្នូលនៃជំហានបន្ទាប់នៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវតែបង្វែរការយកចិត្តទុកដាក់របស់ពួកគេមកលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ ហើយមិនត្រូវមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ណាមួយផ្សេងទៀតឡើយ។ គ្រប់គ្នាត្រូវតែស្រឡាញ់ព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនត្រូវព្រងើយកន្តើយដាក់ព្រះបន្ទូលទាំងនោះឡើយ។ ដូច្នេះ កាលៈទេសៈនៅក្នុងក្រុមជំនុំកាលពីគ្រាមុន នៅពេលដែលនរណាម្នាក់អានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមនុស្សជាច្រើននិយាយថា អាម៉ែន រួចក៏ស្ដាប់បង្គាប់នោះ នឹងត្រូវបញ្ចប់ត្រឹមនេះហើយ។ កាលគ្រានោះ មនុស្សមិនស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ប៉ុន្តែពួកគេយកព្រះបន្ទូលទាំងនោះធ្វើជាអាវុធ ដើម្បីការពារខ្លួនពួកគេ។ ដើម្បីត្រឡប់ស្ថានការណ៍នេះ ព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅលើផែនដី បានតាំងសេចក្ដីបង្គាប់ថ្មី និងខ្ពស់ជាងមុនដល់មនុស្ស។ ដើម្បីកុំឱ្យមនុស្សធ្លាក់ក្នុងភាពអវិជ្ជមាន និងអកម្ម បន្ទាប់ពីបានឃើញខ្នាតដ៏ខ្ពស់ និងសេចក្ដីតម្រូវដ៏តឹងរឹងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះ ព្រះជាម្ចាស់ក៏លើកទឹកចិត្តមនុស្សជាច្រើនលើកច្រើនសា ដោយមានបន្ទូលថា «ដោយសារអ្វីៗបានឈានមកដល់ស្ថានភាពដូចពេលបច្ចុប្បន្ននេះរួចទៅហើយ ដូច្នេះអ្នករាល់គ្នាមិនចាំបាច់ត្រូវមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ និងសោកស្ដាយចំពោះទង្វើ និងសកម្មភាពរបស់អ្នករាល់គ្នាកាលពីអតីតកាលពេកនោះទេ។ ព្រះទ័យដ៏សប្បុរសរបស់ខ្ញុំ គ្មានដែនកំណត់ឡើយ ប្រៀបដូចជាសមុទ្រ និងផ្ទៃមេឃដូច្នោះដែរ។ ខ្ញុំជ្រាបពីសមត្ថភាព និងចំណេះដឹងរបស់មនុស្សអំពីរូបខ្ញុំ ដូចជាខ្នងព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំដូច្នោះដែរ។ តើខ្ញុំអាចមិនជ្រាបរឿងនេះទេ?» ព្រះបន្ទូលដ៏ស្មោះ និងទៀងត្រង់ទាំងនេះ បើកចិត្តរបស់មនុស្សមួយរំពេច ហើយភ្លាមៗនោះ ក៏នាំពួកគេឱ្យចេញពីក្ដីអស់សង្ឃឹម ត្រឡប់ទៅជាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក្លាយជាមនុស្សវិជ្ជមាននិងសកម្មវិញ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលចំចំណុចខ្សោយនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ មនុស្សតែងតែមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀននៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តព្រះជាម្ចាស់ដោយមិនដឹងខ្លួន ដោយសារតែទង្វើរបស់ពួកគេពីអតីតកាល ហើយពួកគេសម្ដែងការសោកស្ដាយម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់បើកសម្ដែងព្រះបន្ទូលទាំងនេះយ៉ាងសាមញ្ញ និងធម្មតាបំផុត ដើម្បីកុំឱ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ស្រអាប់ មិនច្បាស់ ផ្ទុយទៅវិញឱ្យគេមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបន្ទូលទាំងនោះម៉ឺងម៉ាត់តែទន់ភ្លន់ ហើយរស់រវើកនិងមានជីវិតផង។

ចាប់តាំងពីការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរហូតមកទល់នឹងបច្ចុប្បន្ននេះ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់មនុស្សដោយស្ងាត់ៗ នៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ ហើយមិនដែលពណ៌នាអំពីការពិតនៃពិភពខាងវិញ្ញាណឱ្យមនុស្សបានដឹងនោះទេ។ តែផ្ទុយទៅវិញ បច្ចុប្បន្ននេះ ព្រះជាម្ចាស់ស្រាប់តែពន្យល់ពីទិដ្ឋភាពទូទៅមួយនៃសង្គ្រាមដែលកើតឡើងនៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សយកដៃអេះក្បាលដោយការងឿងឆ្ងល់ ធ្វើឱ្យពួកគេយល់ឃើញកាន់តែច្បាស់ថា ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាលជ្រៅ និងមិនអាចវាស់ស្ទង់បានឡើយ ហើយកាន់តែធ្វើឱ្យពួកគេពិបាកស្វែងរកប្រភពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ថែមទៀត។ អាចនិយាយបានថា សភាពត្រៀមលក្ខណៈធ្វើសង្គ្រាមនៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណនេះ បាននាំមនុស្សទាំងអស់ចូលទៅក្នុងវិញ្ញាណ។ នេះគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់ចាំបាច់ទីមួយនៃកិច្ចការនាពេលអនាគត ហើយជាតម្រុយដែលអាចឱ្យមនុស្សចូលទៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណបាន។ តាមរយៈនេះ យើងអាចឃើញថា ជំហានបន្ទាប់នៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមានគោលដៅផ្ដោតសំខាន់ទៅលើវិញ្ញាណ ដែលគោលបំណងចម្បងនៃការផ្ដោតសំខាន់នេះ គឺដើម្បីឱ្យមនុស្សរាល់គ្នាបានស្គាល់ពីកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅខាងសាច់ឈាមកាន់តែច្បាស់ រួចក៏ធ្វើឱ្យមនុស្សដែលមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះជាម្ចាស់ កាន់តែស្គាល់ពីភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់សាតាំង និងស្គាល់ពីធម្មជាតិរបស់វាផង។ ទោះបីជាពួកគេមិនបានកើតនៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញណក៏ដោយ ក៏ពួកគេមានអារម្មណ៍ដូចជាពួកគេបានឃើញសាតាំងដូច្នោះដែរ។ នៅពេលដែលពួកមានអារម្មណ៍បែបនេះ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងផ្លាស់ប្ដូរវិធីថ្លែងព្រះបន្ទូលមួយបែបទៀតភ្លាម ហើយនៅពេលដែលមនុស្សបានសម្រេចនូវការគិតតាមវីធីបែបនេះហើយ នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏សួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំបង្វឹកអ្នករាល់គ្នាដោយបន្ទាន់បែបនេះ? ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាពីការពិតនៃពិភពខាងវិញ្ញាណ? ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំក្រើនរំឮក និងដាស់តឿនអ្នករាល់គ្នា ម្ដងហើយម្ដងទៀតបែបនេះ?» ។ល។ និង ។ល។ សំណួរមួយហើយមួយទៀតបែបនេះ ធ្វើឱ្យក្នុងចិត្តមនុស្សកើតមានសំណួរជាច្រើន៖ ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលដោយសំនៀងបែបនេះ? ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មានបន្ទូលអំពីបញ្ហានៃពិភពខាងវិញ្ញាណ មិនព្រមមានបន្ទូលពីសេចក្ដីតម្រូវរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស ក្នុងអំឡុងពេលនៃការកសាងក្រុមជំនុំ? ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មិនវាយប្រហារទៅលើសញ្ញាណរបស់មនុស្ស តាមរយៈការទម្លាយពីអាថ៌កំបាំងនានាចេញមក? បើមនុស្សមានការគិតគូរឱ្យបានច្រើនជាងនេះតែបន្តិច នោះពួកគេនឹងមានការយល់ដឹងខ្លះៗអំពីជំហាននៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ នៅពេលដែលពួកគេជួបប្រទះការល្បួងនៅពេលអនាគត នោះនៅក្នុងខ្លួនពួកគេ នឹងកើតមានអារម្មណ៍ស្អប់ខ្ពើមចំពោះសាតាំងដោយពិតប្រាកដមិនខាន។ ហើយទោះបីជាពេលដែលពួកគេជួបប្រទះការល្បងលនៅពេលអនាគតក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បាន និងអាចស្អប់ខ្ពើមសាតាំងកាន់តែខ្លាំងឡើង ព្រមទាំងដាក់បណ្ដាសាសាតាំងផង។

នៅទីបញ្ចប់ បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបើកសម្ដែងទាំងស្រុងទៅកាន់មនុស្ស៖ «អនុញ្ញាតឱ្យព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំចាក់ឫសកែវនៅក្នុងវិញ្ញាណរបស់អ្នករាល់គ្នា និងចេញផ្កា ហើយសំខាន់ជាងនេះ ដើម្បីឱ្យចេញផ្លែបានកាន់តែច្រើនថែមទៀត។ នេះក៏ព្រោះតែអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាននោះ មិនមែនជាផ្កាដែលស្រស់ស្អាតនិងឆើតឆាយនោះទេ តែជាផ្លែដែលមានចំនួនច្រើនក្រាស់ក្រែល ជាផ្លែដែលមិនទុំខូច»។ ក្នុងចំណោមសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស សេចក្ដីតម្រូវនេះគឺពេញលេញបំផុត ជាចំណុចស្នូល ហើយក៏ត្រូវបានថ្លែងមកដោយត្រង់ៗបំផុតដែរ។ ខ្ញុំបានប្ដូរពីការបំពេញកិច្ចការជាមនុស្សធម្មតា ទៅជាការបំពេញកិច្ចការក្នុងភាពជាព្រះយ៉ាងពេញលេញ។ ដូច្នេះហើយ កាលពីអតីតកាល ខ្ញុំពុំចាំបាច់ត្រូវបន្ថែមការពន្យល់ទៅលើបន្ទូលត្រង់ៗរបស់ខ្ញុំនោះទេ ហើយមនុស្សភាគច្រើនអាចយល់ពីអត្ថន័យនៃបន្ទូលរបស់ខ្ញុំបាន។ លទ្ធផលដែលចង់សម្រេចបាននៅពេលនោះគឺដើម្បីឱ្យមនុស្សបានយល់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ និងអាចនិយាយការពិតបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ ជំហាននេះ ខុសគ្នាខ្លាំងណាស់។ ភាពជាព្រះរបស់ខ្ញុំ បានគ្រប់គ្រងលើជំហាននេះទាំងស្រុង គ្មានចន្លោះប្រហោងណាសម្រាប់ភាពជាមនុស្សមកឡើយ។ ដូច្នេះហើយ ប្រសិនបើមនុស្សដែលស្ថិតនៅក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំណា ចង់យល់ពីអត្ថន័យពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ នោះពួកគេមុខជាមានការលំបាកខ្លាំងជាមិនខាន។ មានតែតាមរយៈព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ទើបពួកគេអាចទទួលបានការបំភ្លឺ និងការស្រាយបំភ្លឺ ហើយបើមិនមែនតាមរយៈមធ្យោបាយនេះទេ នោះរាល់ការគិតចង់យល់ពីបំណងនៃព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ គឺមុខជាអសាឥតការ ដូចការយល់សប្ដិទាំងកណ្ដាលថ្ងៃមិនខាន។ នៅពេលដែលមនុស្សទាំងអស់បានស្គាល់ខ្ញុំកាន់តែច្បាស់ បន្ទាប់ពីបានទទួលយកព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំហើយ នោះគឺជាពេលដែលរាស្រ្តរបស់ខ្ញុំត្រូវរស់នៅតាមខ្ញុំ ជាពេលដែលកិច្ចការរបស់ខ្ញុំនៅខាងសាច់ឈាមត្រូវបានបញ្ចប់ ហើយជាពេលដែលភាពជាព្រះរបស់ខ្ញុំ ត្រូវបានរស់នៅក្នុងសាច់ឈាមទាំងស្រុង។ នៅពេលនោះ មនុស្សរាល់គ្នានឹងបានស្គាល់ខ្ញុំនៅខាងសាច់ឈាម ហើយពួកគេនឹងអាចនិយាយដោយប្រាកដថា ព្រះជាម្ចាស់លេចមកជាសាច់ឈាម ហើយនេះនឹងក្លាយជាផលផ្លែមិនខាន។ នេះគឺជាភស្ដុតាងបន្ថែមទៀតដែលបញ្ជាក់ថា ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ហត់នឿយនៅក្នុងការកសាងក្រុមជំនុំហើយ។ ដូចក្នុងព្រះបន្ទូលថា «ទោះបីជាផ្កានៅក្នុងផ្ទះកញ្ចក់មានច្រើនឥតគណនាប្រៀបដូចជាផ្កាយ និងទាក់ទាញហ្វូងមនុស្សឱ្យកោតស្ញប់ស្ញែងក៏ដោយ ក៏នៅពេលដែលផ្កាទាំងនោះស្រពោនស្វិតទៅ នោះវាក៏ត្រូវរុះរោយទៅវិញ ប្រៀបដូចជាគ្រោងការបោកបញ្ឆោតរបស់សាតាំងដូច្នោះដែរ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់នឹងចាប់អារម្មណ៍ទៀតឡើយ»។ ទោះបីព្រះជាម្ចាស់ធ្លាប់បានធ្វើកិច្ចការដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គក្នុងអំឡុងពេលនៃការកសាងក្រុមជំនុំក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែដោយសារព្រះអង្គគឺជាព្រះជាម្ចាស់ដែលតែងតែថ្មីជានិច្ច និងមិនដែលចាស់នោះ ដូច្នេះ ទ្រង់គ្មានការអាឡោះអាល័យចំពោះបញ្ហាកាលពីអតីតកាលឡើយ។ ដើម្បីកុំឱ្យមនុស្សគិតពីអតីតកាលទៀត ព្រះអង្គក៏បានប្រើព្រះបន្ទូលថា «ក៏ត្រូវរុះរោយទៅវិញ ប្រៀបដូចជាគ្រោងការបោកបញ្ឆោតរបស់សាតាំងដូច្នោះដែរ» ដែលបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់មិនធ្វើតាមគោលលទ្ធិនោះទេ។ មនុស្សមួយចំនួនអាចបកស្រាយបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ខុស ហើយសួរថា៖ ដោយសារកិច្ចការនេះ ព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកធ្វើដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គ តើហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មានបន្ទូលថា «នៅពេលដែលផ្កាទាំងនោះស្រពោនស្វិតទៅ គ្មាននរណាម្នាក់នឹងចាប់អារម្មណ៍ទៀតឡើយ» បែបនេះទៅវិញ? ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ផ្ដល់នូវការបើកសម្ដែងដល់មនុស្ស។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺ ព្រះបន្ទូលទាំងនោះ អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សទាំងអស់មានចំណុចចាប់ផ្ដើមមួយដែលថ្មីនិងត្រឹមត្រូវ។ មានតែពេលនោះទេ ទើបពួកគេនឹងអាចធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ចុងក្រោយ រាស្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងអាចថ្វាយការសរសើរពិតប្រាកដដល់ព្រះជាម្ចាស់ គ្មានការបង្ខិតបង្ខំ និងចេញពីចិត្តរបស់ពួកគេ។ នេះគឺជាចំណុចស្នូលនៅក្នុងផែនការគ្រប់គ្រងរយៈពេល ៦ ០០០ ឆ្នាំ របស់ព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺ នេះជាការបង្ហាញឱ្យឃើញច្បាស់ពីផែនការគ្រប់គ្រងរយៈពេល ៦ ០០០ នេះដែលក្នុងនោះមានដូចជា ការអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សទាំងអស់បានដឹងពីសារៈសំខាន់នៃការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (ឱ្យពួកគេដឹងយ៉ាងប្រាកដថា ព្រះជាម្ចាស់បានត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ដែលចង់សំដៅលើកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅខាងសាច់ឈាមនោះឯង) ដើម្បីឱ្យពួកគេបដិសេធព្រះដ៏ស្រពេចស្រពិល និងស្គាល់ពីព្រះជាម្ចាស់នៅថ្ងៃនេះ និងព្រះជាម្ចាស់កាលពីម្សិលមិញ ហើយជាងនេះទៅទៀត ដើម្បីស្គាល់ពីព្រះជាម្ចាស់នៅថ្ងៃស្អែកផង ដែលទ្រង់ពិតជាមានព្រះវត្តមានដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ច។ ដល់ពេលនោះ ទើបព្រះជាម្ចាស់អាចយាងចូលទៅសម្រាកបាន!