ក្នុងចំណោមកិច្ចការដែលមនុស្សធ្វើ មានកិច្ចការមួយចំនួនធ្វើឡើងដោយមានការណែនាំពីព្រះជាម្ចាស់ដោយផ្ទាល់ ប៉ុន្តែក៏មានកិច្ចការក្នុងផ្នែកខ្លះ ដែលព្រះជាម្ចាស់មិនបានប្រទានការណែនាំជាក់លាក់នោះដែរ ដែលនេះគ្រប់គ្រាន់នឹងបង្ហាញថា នៅពេលនេះ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើនៅមិនទាន់បានបើកសម្ដែងទាំងស្រុងនៅឡើយទេ។ នេះមានន័យថា នៅមានអ្វីជាច្រើនទៀតដែលនៅបន្តលាក់បាំង និងមិនទាន់បង្ហាញឱ្យដឹងជាសាធារណៈនៅឡើយទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មានរឿងមួយចំនួនដែលត្រូវការបង្ហាញជាសាធារណៈ ចំណែកឯរឿងខ្លះទៀតត្រូវទុកឱ្យមនុស្សឆ្ងល់ និងភាន់ច្រឡំ។ កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់តម្រូវបែបនេះឯង។ ឧទាហរណ៍ ការយាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពីស្ថានសួគ៌មកនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ថាតើទ្រង់យាងមកដោយរបៀបណា ទ្រង់យាងមកដល់នៅវិនាទីណា ឬថាតើស្ថានសួគ៌ និងផែនដី ព្រមទាំងរបស់សព្វសារពើបានផ្លាស់ប្ដូរឬអត់នោះ គឺអ្វីៗទាំងអស់នេះ តម្រូវឱ្យមនុស្សមានការភាន់ច្រឡំ។ ចំណុចនេះក៏អាស្រ័យលើស្ថានភាពជាក់ស្ដែងដែរ ដ្បិតសាច់ឈាមរបស់មនុស្សនេះ មិនអាចចូលទៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណដោយផ្ទាល់បានឡើយ។ ដូច្នេះ ទោះបីព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងពីវិធីដែលទ្រង់យាងពីស្ថានសួគ៌ទៅកាន់ផែនដីយ៉ាងច្បាស់លាស់ ឬនៅពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា «នៅថ្ងៃដែលរបស់សព្វសារពើត្រូវបានរស់ឡើងវិញ នោះខ្ញុំបានយាងមកនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ហើយខ្ញុំបានចំណាយពេលដ៏អស្ចារ្យទាំងថ្ងៃ ទាំងយប់ជាមួយគេ» ក៏ដោយ ក៏ព្រះបន្ទូលបែបនេះ មិនខុសអ្វីពីមនុស្សម្នាក់កំពុងនិយាយជាមួយនឹងគល់ឈើនោះដែរ គឺគ្មានប្រតិកម្មតបមកវិញសូម្បីបន្តិចណាឡើយ ព្រោះមនុស្សល្ងង់ខ្លៅមិនដឹងពីជំហាននៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ សូម្បីតែនៅពេលដែលពួកគេដឹងក៏ដោយចុះ ក៏ពួកគេជឿថា ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ហោះពីស្ថានសួគ៌ចុះមកផែនដីដូចជាទេពធីតាមួយអង្គ រួចចាប់បដិសន្ធិជាថ្មីនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស។ គំនិតរបស់មនុស្សអាចគិតឃើញបែបនេះឯង។ នេះគឺដោយសារតែលក្ខណៈរបស់មនុស្សមិនអាចយល់ពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមិនអាចយល់ពីតថភាពនៃពិភពខាងវិញ្ញាណបានឡើយ។ តាមលក្ខណៈរបស់មនុស្សតែមួយមុខនេះ ពួកគេនឹងមិនអាចធ្វើជាគំរូសម្រាប់អ្នកដទៃបានឡើយ ព្រោះមនុស្សមានលក្ខណៈពីកំណើតដូចគ្នា ហើយគ្មានអ្វីខុសគ្នានោះទេ។ ដូច្នេះ ការសុំឱ្យមនុស្សធ្វើជាគំរូសម្រាប់ឱ្យអ្នកដទៃយកតម្រាប់តាម ឬធ្វើជាគំរូគេ គឺប្រៀបដូចជាពពុះសាប៊ូ ប្រៀបដូចជាចំហាយទឹកដែលរសាត់តាមខ្យល់ដូច្នោះដែរ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា «ដោយទទួលបានចំណេះដឹងខ្លះអំពីកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ខ្ញុំ» ព្រះបន្ទូលទាំងនេះគ្រាន់តែថ្លែងចេញមកនៅពេលបើកបង្ហាញពីកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើនៅខាងសាច់ឈាមប៉ុណ្ណោះ។ ម៉្យាងទៀត ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ សំដៅទៅរកព្រះភ័ក្ត្រពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (ភាពជាព្រះ) ដែលសំខាន់សំដៅទៅលើនិស្ស័យជាព្រះរបស់ទ្រង់។ មានន័យថា មនុស្សត្រូវត្រាស់បង្គាប់ឱ្យយល់ពីរឿងផ្សេងៗដូចជា មូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការតាមវិធីនេះ អ្វីខ្លះដែលត្រូវសម្រេចបានតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្វីខ្លះដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ទទួលបាននៅក្នុងចំណោមមនុស្ស វិធីសាស្ត្រដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងព្រះបន្ទូល និងអាកប្បកិរិយាបែបណាដែលព្រះជាម្ចាស់មានចំពោះមនុស្ស។ អាចនិយាយបានថា នៅក្នុងខ្លួនមនុស្សគ្មានអ្វីដែលមានតម្លៃគួរឱ្យអួតអាងឡើយ ពោលគឺ នៅក្នុងខ្លួនពួកគេគ្មានអ្វីដែលអាចយកមកធ្វើជាគំរូសម្រាប់ឱ្យអ្នកដទៃយកតម្រាប់តាមបានឡើយ។

ច្បាស់ណាស់ថា ដោយសារតែភាពសាមញ្ញរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅខាងសាច់ឈាម និងដោយសារតែភាពមិនដូចគ្នារវាងព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ និងព្រះជាម្ចាស់នៅខាងសាច់ឈាមនេះ ដែលទ្រង់ហាក់ដូចជាមិនប្រសូត្រចេញពីព្រះជាម្ចាស់នៅឯស្ថានសួគ៌ ម្ល៉ោះហើយទើបព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា «ខ្ញុំបានយាងកាត់ក្នុងចំណោមមនុស្សជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែមិនបានចាប់ភ្លឹក ហើយមិនដែលស្គាល់ខ្ញុំសោះឡើយ»។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏មានបន្ទូលទៀតថា «នៅពេលដែលស្នាមព្រះបាទារបស់ខ្ញុំជាន់នៅលើសកលលោកនេះ និងទៅដល់ចុងបំផុតនៃផែនដីហើយ នោះមនុស្សនឹងចាប់ផ្ដើមឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯង ហើយមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងចូលមករកខ្ញុំ ទាំងក្រាបចុះនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រខ្ញុំ ហើយថ្វាយបង្គំខ្ញុំផង។ ថ្ងៃនោះនឹងក្លាយជាថ្ងៃដែលខ្ញុំទទួលបានសិរីល្អ ជាថ្ងៃដែលខ្ញុំយាងត្រលប់មកវិញ ហើយក៏ជាថ្ងៃដែលខ្ញុំយាងចាកចេញទៅវិញផងដែរ»។ មានតែថ្ងៃនោះទេ ទើបជាថ្ងៃដែលព្រះភ័ក្ត្រពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបង្ហាញឱ្យមនុស្សឃើញ។ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនបានពន្យារពេលកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដោយសារហេតុផលនេះឡើយ ហើយព្រះអង្គធ្វើកិច្ចការណាដែលគួរធ្វើ។ នៅពេលដែលព្រះអង្គជំនុំជម្រះ ព្រះអង្គថ្កោលទោសមនុស្សដោយផ្អែកលើអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់នៅខាងសាច់ឈាម។ នេះគឺជាតម្រុយសំខាន់មួយនៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងអំឡុងពេលនេះ។ ឧទាហរណ៍ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា «ខ្ញុំបានអនុវត្តផែនការគ្រប់គ្រងដំណាក់កាលចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំជាផ្លូវការនៅទូទាំងចក្រវាឡទាំងមូល។ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ អ្នកណាដែលមិនប្រយ័ត្នប្រយែងទេ នឹងត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការធ្លាក់ចូលទៅក្នុងការវាយផ្ចាលដោយគ្មានមេត្តា ហើយការវាយផ្ចាលនេះអាចកើតមានឡើងគ្រប់ពេលទាំងអស់»។ នេះគឺជាខ្លឹមសារនៃផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាមិនចម្លែក ក៏មិនប្លែកអ្វីដែរ ប៉ុន្តែសុទ្ធតែជាជំហានគ្រប់ផ្នែកនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ទាំងអស់។ ចំណែកឯរាស្រ្ត និងពួកបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្រៅប្រទេសវិញ ត្រូវព្រះជាម្ចាស់ជំនុំជម្រះ ផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃគ្រប់កិច្ចការដែលពួកគេធ្វើនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ដូច្នេះហើយ ទើបព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា «នៅពេលដែលខ្ញុំធ្វើការ ពួកទេវតាទាំងអស់ក៏រួមគ្នាជាមួយខ្ញុំចាប់ផ្ដើមធ្វើសង្គ្រាមផ្ដាច់ព្រ័ត្រ ហើយតាំងចិត្តបំពេញតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំនៅដំណាក់កាលចុងក្រោយ ដើម្បីឱ្យមនុស្សនៅលើផែនដីក្រាបចុះនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រខ្ញុំដូចពួកទេវតាដែរ ហើយលែងមានបំណងទាស់នឹងខ្ញុំ និងលែងធ្វើអ្វីដែលបះបោរទាស់នឹងខ្ញុំទៀត។ ទាំងនេះគឺជាថាមពលនៃកិច្ចការរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងចក្រវាឡទាំងមូល»។ នេះគឺជាភាពខុសគ្នានៅក្នុងកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើនៅទូទាំងផែនដីទាំងមូល។ ទ្រង់ប្រើប្រាស់ខ្នាតខុសៗគ្នា ទៅតាមអ្នកដែលត្រូវវាស់ដោយខ្នាតនោះ។ បច្ចុប្បន្ននេះ មនុស្សនៅក្រុមជំនុំ សុទ្ធតែមានដួងចិត្តស្រេកឃ្លានចង់បានខ្លាំង ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចំណុចនេះគ្រប់គ្រាន់នឹងបញ្ជាក់ថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺកាន់តែខិតជិតមកដល់ទីបញ្ចប់ហើយ។ ពេលសម្លឹងមើលពីលើមេឃចុះមកក្រោម គឺមិនខុសអ្វីពីសម្លឹងមើលទេសភាពដ៏ក្រៀមក្រោះនៃមែកឈើដែលក្រៀមស្វិត និងស្លឹកឈើដែលជ្រុះចាកទង និងទេសភាពនៃធូលីដីក្រហមព្រឿងៗដែលត្រូវខ្យល់រដូវស្លឹឈើជ្រុះបក់បោកនោះទេ។ មើលទៅមានអារម្មណ៍ដូចជាគ្រោះមហន្តរាយជិតនឹងកើតឡើងនៅក្នុងចំណោមមនុស្សហើយ ដូចជាគ្រប់យ៉ាងនឹងត្រូវក្លាយជាទីរហោស្ថានដូច្នោះដែរ។ ប្រហែលដោយសារតែព្រះវិញ្ញាណឆាប់ទទួលញាណដឹង ទើបតែងតែមានអារម្មណ៍មិនសប្បាយក្នុងព្រះទ័យជាប់ជានិច្ច តែទ្រង់បែរជាធ្វើដូចជាមានសេចក្ដីសុខសាន្ត គ្នានអ្វីកើតឡើងអ៊ីចឹង ទោះបីជាមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយមួយចំនួនលាយឡំក៏ដោយ។ នេះអាចជាការពណ៌នាតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលថា «មនុស្សនឹងដឹងខ្លួន អ្វីៗនៅលើផែនដីនឹងមានរបៀបរៀបរយ ហើយថ្ងៃនៃការរួចពីសេចក្ដីស្លាប់នៃផែនដីនេះ នឹងមិនមានទៀតទេ ដ្បិតខ្ញុំបានយាងមកដល់ហើយ!» បន្ទាប់ពីស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ មនុស្សអាចប្រែជាអវិជ្ជមាន ឬពួកគេអាចខកចិត្តបន្តិចបន្តួចនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬពួកគេអាចផ្ដោតខ្លាំងទៅលើអារម្មណ៍នៅក្នុងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែមុនពេលបញ្ចប់កិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ព្រះជាម្ចាស់មិនល្ងង់ដល់ថ្នាក់ទៅប្រទានគំនិតស្រមើស្រមៃបែបនេះដល់មនុស្សឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកពិតជាមានអារម្មណ៍បែបនេះមែន នោះវាបង្ហាញថា អ្នកផ្ដោតសំខាន់ខ្លាំងពេកទៅលើអារម្មណ៍របស់អ្នក បង្ហាញថា អ្នកគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលធ្វើតាមតែអំពើចិត្ត ហើយមិនស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ វាបង្ហាញថា មនុស្សបែបនេះ ផ្ដោតសំខាន់ខ្លាំងពេកទៅលើភាពហួសវិស័យធម្មជាតិ ហើយមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទាល់តែសោះ។ ដោយសារតែព្រះហស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះមិនថាមនុស្សព្យាយាមគេចចេញបែបណានោះទេ ក៏ពួកគេមិនអាចរត់គេចពីកាលៈទេសៈនេះបានដែរ។ តើនរណាអាចគេចផុតពីព្រះហស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន? តើពេលណាដែលឋានៈ និងកាលៈទេសៈរបស់អ្នក មិនត្រូវព្រះជាម្ចាស់រៀបចំទៅ? មិនថាអ្នករងទុក្ខ ឬទទួលបានព្រះពរទេ តើអ្នកអាចគេចពីព្រះហស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? នេះមិនមែនជាបញ្ហារបស់មនុស្សទេ តែផ្ទុយទៅវិញ នេះគឺជាតម្រូវការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ តើនរណាអាចមិនស្ដាប់បង្គាប់ដោយសារតែរឿងនេះទៅ?

«ខ្ញុំនឹងប្រើការវាយផ្ចាល ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយកិច្ចការរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ មានន័យថា ខ្ញុំនឹងប្រើកម្លាំងប្រឆាំងនឹងអស់អ្នកណាដែលជាសាសន៍ដទៃ។ ជាធម្មតា កិច្ចការនេះនឹងត្រូវធ្វើនៅពេលដំណាលគ្នានឹងកិច្ចការរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងចំណោមរាស្រ្តរើសតាំងដែរ»។ តាមរយៈព្រះសូរសៀងនៃព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការនេះ នៅក្នុងចក្រវាឡទាំងមូល។ នេះគឺជាជំហាននៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានការរីកចម្រើនមកដល់ចំណុចនេះរួចហើយ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចកែប្រែបានឡើយ។ គ្រោះមហន្តរាយនឹងចាត់ការទៅលើមនុស្សជាតិមួយចំណែក ដោយធ្វើឱ្យពួកគេវិនាសសាបសូន្យជាមួយនឹងលោកីយ៍នេះ។ នៅពេលដែលចក្រវាឡនេះទទួលការវាយផ្ចាលជាផ្លូវការហើយ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងលេចមកជាផ្លូវការឱ្យមនុស្សទាំងអស់បានឃើញ។ ហើយដោយសារតែការលេចមករបស់ទ្រង់នេះហើយ ទើបមនុស្សនឹងត្រូវវាយផ្ចាល។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះជាម្ចាស់ក៏មានបន្ទូលផងដែរថា «នៅពេលដែលខ្ញុំបើកក្រាំងជាផ្លូវការ នោះគឺជាពេលដែលមនុស្សនៅក្នុងចក្រវាឡទាំងមូលត្រូវទទួលការវាយផ្ចាល ជាពេលដែលមនុស្សនៅក្នុងលោកីយ៍ត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងការល្បងល»។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលនេះ អាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា ខ្លឹមសារនៃត្រាទាំង ៧ គឺជាខ្លឹមសារនៃការវាយផ្ចាល មានន័យថា នៅក្នុងត្រាទាំង ៧ នោះ មានគ្រោះមហន្តរាយនៅក្នុងនោះ។ ដូច្នេះ បច្ចុប្បន្ននេះ ត្រាទាំង ៧ នៅមិនទាន់បានបើកនៅឡើយទេ។ «ការល្បងល» ដែលបាននិយាយក្នុងទីនេះ គឺជាការវាយផ្ចាលដែលមនុស្សត្រូវទទួលរង ហើយនៅក្នុងការវាយផ្ចាលនោះ នឹងទទួលបានមនុស្សមួយក្រុម ជាអ្នកដែលទទួលយកជាផ្លូវការនូវ «លិខិតបញ្ជាក់» ដែលព្រះជាម្ចាស់ចេញឱ្យ ដូច្នេះហើយ ពួកគេនឹងក្លាយជារាស្រ្តនៅក្នុងនគររបស់ព្រះ។ នេះគឺជាប្រភពនៃការកើតមានពួកបុត្រា និងរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមមនុស្សនេះនៅមិនទាន់សម្រេចថាជាអ្នកណានៅឡើយទេ គឺគ្រាន់តែកំពុងចាក់ក្រាលគ្រឹះសម្រាប់បទពិសោធទៅអនាគតប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់មានជីវិតពិត នោះពួកគេនឹងអាចឈររឹងមាំបានក្នុងអំឡុងពេលនៃការល្បងល ហើយប្រសិនបើពួកគេគ្មានជីវិតទេ នោះចំណុចនេះគ្រប់គ្រាន់នឹងបញ្ជាក់ថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្មានឥទ្ធិពលលើពួកគេឡើយ បញ្ជាក់ថាពួកគេកំពុងសោយសុខលើគំនរទុក្ខអ្នកដទៃ មិនផ្ដោតលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ដោយសារតែនេះជាកិច្ចការនៃគ្រាចុងក្រោយ ដែលនាំយុគសម័យនេះមករកទីបញ្ចប់ ជាជាងបន្តកិច្ចការទៅមុខទៀត ដូច្នេះហើយទើបព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា «អាចនិយាយម៉្យាងទៀតបានថា នេះជាជីវិតដែលមនុស្សមិនធ្លាប់ជួបប្រទះនោះទេ ចាប់តាំងពីគ្រានៃការបង្កើតលោកីយ៍រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ម្ល៉ោះហើយទើបខ្ញុំមានបន្ទូលថា ខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចការដែលមិនធ្លាប់មានអ្នកណាបានធ្វើពីមុនមកឡើយ» ហើយព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលថា «ដោយសារថ្ងៃរបស់ខ្ញុំខិតជិតមកកៀកនឹងមនុស្សជាតិរាល់គ្នាហើយដោយសារតែថ្ងៃនោះហាក់ដូចជានៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែគឺនៅនឹងមុខមនុស្សតែម្ដង»។ ក្នុងពេលកន្លងមក ព្រះជាម្ចាស់បានបំផ្លាញទីក្រុងមួយចំនួនដោយផ្ទាល់ ប៉ុន្តែ គ្មានទីក្រុងណាមួយក្នុងចំណោមនោះ ត្រូវបានបំផ្លាញតាមវិធីតែមួយនឹងការបំផ្លាញដែលនឹងកើតឡើងនៅគ្រាចុងក្រោយនេះឡើយ។ ទោះបីជាកាលពីអតីតកាល ព្រះជាម្ចាស់បានបំផ្លាញក្រុងសូដុមក៏ដោយ ក៏ក្រុងសូដុមបច្ចុប្បន្ន នឹងមិនទទួលរងការបំផ្លាញដូចកាលពីមុនដែរ។ ក្រុងនេះនឹងមិនត្រូវបំផ្លាញដោយផ្ទាល់នោះទេ តែដំបូង ត្រូវយកឈ្នះសិន ហើយក្រោយមក ត្រូវទទួលការជំនុំជម្រះ ហើយចុងក្រោយ ក៏ត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងការដាក់ទោសអស់កល្បជានិច្ច។ ទាំងនេះគឺជាជំហាននៃកិច្ចការនេះ ហើយនៅទីបញ្ចប់ ក្រុងសូដុមនាពេលបច្ចុប្បន្ន នឹងត្រូវធ្វើឱ្យវិនាសសូន្យដូចទៅនឹងការបំផ្លាញលោកីយ៍កាលពីអតីតកាលដែរ។ នេះគឺជាផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់លេចមកជាផ្លូវការ ក៏ជាថ្ងៃនៃការថ្កោលទោសលើក្រុងសូដុមបច្ចុប្បន្ននេះជាផ្លូវការដែរ ហើយការបើកសម្ដែងអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ មិនមែនដើម្បីសង្គ្រោះទីក្រុងនេះទេ។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា «ខ្ញុំលេចមកក្នុងនគរដ៏បរិសុទ្ធ ហើយលាក់បំពួនអង្គខ្ញុំពីទឹកដីដ៏ស្មោកគ្រោកនេះ»។ ដោយសារតែក្រុងសូដុមនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះមិនបរិសុទ្ធ ម្ល៉ោះហើយព្រះជាម្ចាស់ច្បាស់ជានឹងមិនលេចមកឯក្រុងនេះឡើយ តែទ្រង់នឹងប្រើប្រាស់មធ្យោបាយនេះដើម្បីវាយផ្ចាលក្រុងនេះវិញ។ តើអ្នកមិនទាន់យល់ច្បាស់ពីរឿងនេះទៀតឬអី? អាចនិយាយបានថា គ្មាននរណាម្នាក់នៅលើផែនដី អាចមើលឃើញព្រះភ័ក្ត្រពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលលេចមកឱ្យមនុស្សបានឃើញនោះទេ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់គង់នៅស្ថានសួគ៌ជាន់ណានោះទេ។ រឿងនេះបានធ្វើឱ្យមនុស្សបច្ចុប្បន្ន ធ្លាក់ចូលក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ។ ប្រសិនបើពួកគេពិតជាមើលឃើញព្រះភ័ក្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន ពេលនោះច្បាស់ជាពេលដែលទីបញ្ចប់របស់ពួកគេនឹងត្រូវបានបើកសម្ដែងមិនខាន ជាពេលដែលមនុស្សម្នាក់ៗត្រូវបានបែងចែកទៅតាមប្រភេទរៀងៗខ្លួន។ បច្ចុប្បន្ននេះ ព្រះបន្ទូលថ្លែងមកក្នុងភាពជាព្រះ ត្រូវបានបង្ហាញទៅកាន់មនុស្សដោយផ្ទាល់ ដែលប្រាប់ឱ្យដឹងជាមុនថា គ្រាចុងក្រោយរបស់មនុស្សជាតិបានមកដល់ហើយ ហើយនឹងមិននៅសល់ពេលយូរទៀតទេ។ នេះគឺជាទីសម្គាល់មួយដែលមនុស្សត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងការល្បងល នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់លេចមកឱ្យមនុស្សរាល់គ្នាបានឃើញ។ ដូច្នេះ ទោះបីជាមនុស្សទទួលបានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេតែងតែមានអារម្មណ៍រងការគំរាមកំហែងជាប់ជានិច្ច ប្រៀបដូចជាគ្រោះកំណាចដ៏ធំនឹងកើតមានលើពួកគេដូច្នោះដែរ។ មនុស្សបច្ចុប្បន្ននេះ គឺដូចជាហ្វូងចាបនៅតំបន់ទឹកកកអ៊ីចឹង ដូចជាសេចក្ដីស្លាប់កំពុងទារបំណុលជីវិតពីពួកវា ធ្វើឱ្យពួកវាគ្មានផ្លូវអាចរួចជីវិតដូច្នោះដែរ។ ដោយសារតែមនុស្សជាប់បំណុលនៃសេចក្ដីស្លាប់ ដូច្នេះហើយ មនុស្សមានអារម្មណ៍ថា ថ្ងៃចុងក្រោយរបស់ពួកគេបានមកដល់ហើយ។ នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សទូទាំងសកលលោកទាំងមូលនេះ កំពុងគិតរឿងបែបនេះ ហើយទោះបីជារឿងនេះមិនបានបើកបង្ហាញចេញមកតាមរយៈទឹកមុខរបស់ពួកគេក៏ដោយ ក៏អ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ មិនអាចលាក់បាំងពីព្រះនេត្ររបស់ខ្ញុំបានឡើយ។ នេះគឺជាតថភាពរបស់មនុស្ស។ ប្រហែលជាមានបន្ទូលជាច្រើនដែលប្រើមិនសូវសមស្របទាំងស្រុងឡើយ ក៏ប៉ុន្តែគឺបន្ទូលទាំងអម្បាលម៉ាននេះហើយ ដែលគ្រប់គ្រាន់នឹងបញ្ជាក់ពីបញ្ហានេះ។ គ្រប់បន្ទូលទាំងអស់ដែលថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នឹងត្រូវសម្រេច មិនថាបន្ទូលនោះថ្លែងក្នុងពេលអតីតកាល ឬបច្ចុប្បន្នកាលនោះទេ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនោះនឹងធ្វើឱ្យការពិតលេចចេញមកនៅនឹងមុខពួកគេ ជាចំណីទាក់ភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយពេលនោះ ពួកគេនឹងវង្វេងស្មារតី និងភាន់ច្រឡំមិនខាន។ តើអ្នកនៅតែមើលមិនដឹងច្បាស់ថាយុគសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ជាយុគសម័យអ្វីទៀតឬអី?