នៅពេលចូលទៅក្នុងវិធីសាស្ត្រថ្មីនេះ នោះនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ នឹងមានជំហានថ្មីៗមិនខាន។ នៅពេលចូលដល់ក្នុងនគរព្រះហើយ ខ្ញុំនឹងប្រើភាពជាព្រះរបស់ខ្ញុំដើម្បីធ្វើអ្វីៗ ដោយដឹកនាំគ្រប់ជំហាននៃវិធីនោះឱ្យបានត្រឹមត្រូវល្អិតល្អន់បំផុត ហើយគ្មានជាប់ប្រលាក់ទៅដោយបំណងរបស់មនុស្សជាដាច់ខាត។ បន្ទាប់ទៅនេះ គឺជាគ្រោងនៃវិធីអនុវត្តជាក់ស្ដែង៖ មនុស្សត្រូវឆ្លងកាត់ការលំបាក និងការបន្សុទ្ធ ទើបពួកគេបានទទួលងារជា «រាស្រ្ត» ហើយដោយសារពួកគេគឺជារាស្រ្តនៃនគររបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំត្រូវតែឱ្យពួកគេប្រកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្ដីតម្រូវយ៉ាងតឹងរឹង ដែលបទដ្ឋាននៃសេចក្ដីតម្រូវនេះខ្ពស់ជាងបទដ្ឋាននៃវិធីសាស្ត្របំពេញកិច្ចការរបស់ខ្ញុំសម្រាប់មនុស្សជំនាន់មុនៗទៅទៀត។ នេះមិនគ្រាន់តែជាតថភាពនៃព្រះបន្ទូលឡើយ តែអ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះ គឺវាជាតថភាពនៃការអនុវត្ត។ ដំបូង ត្រូវតែសម្រេចចំណុចទាំងអស់នេះឱ្យបានជាមុនសិន។ នៅក្នុងព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការទាំងអស់ ពួកគេត្រូវតែបំពេញតាមបទដ្ឋានដែលតម្រូវឱ្យរាស្ដ្រនៃនគរព្រះអនុវត្តតាម ហើយអ្នកណាដែលបំពាន ត្រូវតែដកចេញភ្លាមៗ ក្រែងលោពួកគេនាំភាពអាម៉ាស់មកដល់ព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សល្ងង់ខ្លៅទាំងនោះ ដែលមិនអាចមើលឃើញ ឬមិនអាចយល់បានច្បាស់ ត្រូវលើកលែងចេញ។ នៅក្នុងការកសាងនគររបស់ខ្ញុំ ចូរផ្ដោតលើការហូប និងការផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ លើការទទួលស្គាល់ប្រាជ្ញាញាណរបស់ខ្ញុំ និងលើការស្វែងរកការបញ្ជាក់អះអាងតាមរយៈកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់ទៅលើសៀវភៅ ជាជាងខ្លឹមសារនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំប្រាកដជាមិនចង់បានពួកគេឡើយ។ មនុស្សបែបនេះ គឺជាស្រីផ្កាមាសដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ។ ក្នុងនាមជាសាវ័កម្នាក់ មនុស្សមិនត្រូវនៅផ្ទះយូរពេកទេ។ ប្រសិនបើគេនៅផ្ទះយូរពេក ខ្ញុំក៏នឹងមិនបង្ខំពួកគេដែរ តែខ្ញុំនឹងបោះបង់គេចោល ហើយលែងប្រើគេតទៅទៀត។ ដោយសារពួកសាវ័កមិននៅផ្ទះយូរពេកនេះហើយ ទើបពួកគេមានពេលវេលាច្រើននៅក្នុងក្រុមជំនុំ ដើម្បីទទួលបានការប្រៀនប្រដៅឱ្យបានល្អ។ រៀងរាល់ការជួបជុំគ្នារបស់ក្រុមជំនុំចំនួនពីរលើក យ៉ាងហោចក៏ពួកសាវ័កត្រូវចូលរួមឱ្យបានមួយលើកដែរ។ ដូច្នេះ ការជួបជុំរបស់អ្នករួមការងារ (រួមមាន ការជួបជុំរបស់ពួកសាវ័កទាំងអស់ ការជួបជុំរបស់អ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំទាំងអស់ និងការជួបជុំទាំងអស់សម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធដែលមានការយល់ដឹងច្បាស់លាស់) ត្រូវតែធ្វើឡើងឱ្យបានញឹកញាប់។ យ៉ាងហោចណាស់ក៏អ្នករាល់គ្នាខ្លះ ត្រូវតែចូលរួមក្នុងការជួបជុំនីមួយៗដែរ ហើយពួកសាវ័កត្រូវផ្ដោតតែទៅលើការមើលថែក្រុមជំនុំទៅបានហើយ។ សេចក្ដីតម្រូវដែលបានបង្កើតឡើងកាលពីមុនសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធ កាន់តែជ្រាលជ្រៅជាងមុនទៅទៀតនៅពេលនេះ។ ចំពោះអស់អ្នកណាដែលបានប្រព្រឹត្តល្មើស នៅមុនពេលដែលខ្ញុំបានធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ ផ្អែកលើភាពស្មោះស្ម័គ្ររបស់ពួកគេចំពោះខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងនៅតែប្រើប្រាស់ពួកគេដដែល បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានសាកល្បងពួកគេរួច។ ចំណែកឯអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តល្មើសតទៅទៀត បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានធ្វើបន្ទាល់រួចហើយ តែគេនៅមានការតាំងចិត្តទទួលយកការឈឺចាប់ដើម្បីប្រែចិត្ត និងចាប់ផ្ដើមសាជាថ្មី មនុស្សបែបនេះត្រូវទុកឱ្យនៅក្នុងក្រុមជំនុំដដែល។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនអាចធ្វេសប្រហែស និងមានចេតនាអាក្រក់បានឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេត្រូវតែទទួលការដាក់កំហិតឱ្យតឹងរឹងជាងអ្នកដទៃ។ ឯអ្នកដែលមិនកែប្រែវិធីរបស់ខ្លួន បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានមានបន្ទូលរួចហើយ នោះព្រះវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំនឹងចាកចេញពីគេភ្លាម ហើយក្រុមជំនុំនឹងមានសិទ្ធិអនុវត្តការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងត្រូវបណ្ដេញពួកគេចេញផង។ នេះគឺជារឿងដាច់ខាត មិនចាំបាច់ត្រូវពិចារណាអ្វីនោះទេ។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ដួលចុះក្នុងអំឡុងការល្បងលនេះ មានន័យថា ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ដកខ្លួនចេញ ដូច្នេះមិនចាំបាច់ឱ្យមនុស្សណាម្នាក់ត្រូវគិតគូរពីបុគ្គលម្នាក់នោះឡើយ ក្រែងលោគេសាកល្បងខ្ញុំ ហើយអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងប្រញាប់ប្រញាល់ចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំទាំងឆ្កួតលេលាផង។ នេះគឺជាការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំចំពោះមនុស្សបែបនេះ។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ធ្វើអ្វីដោយគ្មានសេចក្ដីសុចរិត និងធ្វើអ្វីទៅតាមមនោសញ្ចេតនាខ្លួនចំពោះបុគ្គលម្នាក់ដែលដកខ្លួនចេញ នោះមិនត្រឹមតែអ្នកដែលបានដកខ្លួនចេញនោះទេ ដែលត្រូវបាត់បង់តំណែងរបស់ខ្លួន សូម្បីតែអ្នកដែលជួយបុគ្គលនោះ ក៏នឹងត្រូវផាត់ចោលពីក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំដែរ។ តួនាទីមួយទៀតរបស់ពួកសាវ័កគឺ ផ្ដោតលើការចែកចាយព្រះបន្ទូល។ ពិតណាស់ ពួកបរិសុទ្ធក៏អាចធ្វើកិច្ចការនេះបានដែរ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវតែមានភាពវ័យឆ្លាតក្នុងការធ្វើកិច្ចការនេះ ហើយត្រូវតែចៀសវាងបង្កបញ្ហា។ សេចក្ដីដែលបានលើកឡើងខាងលើនេះ គឺជាវិធីនៃការអនុវត្តនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ខ្ញុំសូមដាស់តឿនឱ្យអ្នកយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលឱ្យបានកាន់តែជ្រាលជ្រៅជាងមុន ដើម្បីឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នា អាចចូលទៅក្នុងតថភាពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំបាន។ អ្នកត្រូវតែធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំឱ្យបានហ្មត់ចត់ ដោយធ្វើយ៉ាងណាឱ្យមនុស្សទាំងអស់អាចយល់ពីព្រះបន្ទូលទាំងនោះបានច្បាស់លាស់ល្អ និងគ្មានមន្ទិលសង្ស័យ។ នេះគឺជារឿងសំខាន់បំផុត។ នៅក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ អ្នកណាដែលមានគំនិតក្បត់ ត្រូវតែបណ្ដេញអ្នកនោះចេញ ហើយមិនត្រូវអនុញ្ញាតឱ្យស្នាក់នៅក្នុងដំណាក់របស់ខ្ញុំយូរឡើយ ក្រែងលោពួកគេនាំភាពអាម៉ាស់ដល់ព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ។

ថ្ងៃទី២១ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៩២