ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៨៣

ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ (អត្ថបទសម្រាំង)

លោកុប្បត្តិ ១:៣-៥ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យមានពន្លឺ នោះពន្លឺក៏មានឡើង។ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញថា ពន្លឺនោះល្អហើយ ទ្រង់ក៏បានញែកពន្លឺចេញពីភាពងងឹត។ ព្រះជាម្ចាស់បានហៅពន្លឺថា ថ្ងៃ ហើយហៅភាពងងឹតថា យប់ នោះក៏មានល្ងាច មានព្រឹក ជាថ្ងៃទីមួយ។

លោកុប្បត្តិ ១:៦-៧ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ចូរឱ្យមានលំហមួយនៅកណ្ដាលទឹក ចូរឱ្យទឹកញែកចេញពីគ្នា។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឱ្យមានលំហ ហើយញែកទឹកដែលនៅក្រោមលំហចេញពីទឹកដែលនៅលើលំហ។ វាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។

លោកុប្បត្តិ ១:៩-១១ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ចូរឱ្យទឹកដែលនៅក្រោមមេឃ ប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅកន្លែងតែមួយ ហើយឱ្យមានទីគោកដុះឡើង ហើយវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។ ព្រះជាម្ចាស់បានហៅទីគោកនោះថា ដី ហើយទឹកដែលប្រមូលផ្ដុំគ្នានោះថា សមុទ្រ ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ។ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យដីដុះចេញជាតិណជាតិ ជាធញ្ញជាតិដែលមានគ្រាប់ និងរុក្ខជាតិដែលមានផ្លែតាមពូជ ហើយមានគ្រាប់ក្នុងផ្លែនោះនៅលើផែនដី នោះវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។

លោកុប្បត្តិ ១:១៤-១៥ ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យមានដុំពន្លឺនៅក្នុងលំហអាកាស ដើម្បីញែកថ្ងៃចេញពីយប់ និងសម្រាប់ទុកជាទីសម្គាល់ និងសម្រាប់ជារដូវ ថ្ងៃ និងឆ្នាំ ហើយសម្រាប់ជាដុំពន្លឺនៅលើមេឃ ដើម្បីបំភ្លឺមកលើផែន‌ដី ហើយវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។

លោកុប្បត្តិ ១:២០-២១ ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យមានមច្ឆា‌ជាតិដ៏រស់រវើកនៅក្នុងទឹក និងមានបក្សា‌បក្សីហោះហើរពីលើផែនដីនៅក្នុងលំហអាកាស។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតត្រីបាឡែនដ៏ធំសម្បើម និងគ្រប់ភាវៈមានជីវិតដែលមានចលនា ដែលមាននៅក្នុងទឹកទៅតាមពូជ និងគ្រប់ទាំងសត្វស្លាបតាមពូជរបស់វាដែរ។ ហើយព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ។

លោកុប្បត្តិ ១:២៤-២៥ ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យផែនដីកើតចេញជាពពួកសត្វមានជីវិតតាមពូជរបស់វា គឺសត្វស្រុក សត្វលូនវារ និងសត្វព្រៃនៅលើផែន‌ដីតាមពូជរបស់វា៖ វាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសត្វព្រៃនៅផែន‌ដីតាមពូជ សត្វស្រុកតាមពូជ និងគ្រប់ទាំងសត្វដែលលូនវារលើដីតាមពូជរបស់វាដែរ ហើយព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ។

នៅថ្ងៃទីមួយ ពេលថ្ងៃ និងពេលយប់របស់មនុស្សជាតិបានកើត និងឈរនៅមាំមួន អរព្រះគុណចំពោះសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់

ចូរយើងមើលខគម្ពីរទីមួយ «ហើយព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ 'ចូរឱ្យមានពន្លឺ' នោះពន្លឺក៏មានឡើង។ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញថា ពន្លឺនោះល្អហើយ ទ្រង់ក៏បានញែកពន្លឺចេញពីភាពងងឹត។ ព្រះជាម្ចាស់បានហៅពន្លឺថា ថ្ងៃ ហើយហៅភាពងងឹតថា យប់ នោះក៏មានល្ងាច មានព្រឹក ជាថ្ងៃទីមួយ» (លោកុប្បត្តិ ១:៣-៥)។ ខគម្ពីរនេះពណ៌នាអំពីសកម្មភាពទីមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅដើមដំបូងនៃការបង្កើត និងជាថ្ងៃទីមួយដែលព្រះជាម្ចាស់បានឆ្លងកាត់ ដោយមានពេលល្ងាច និងមានពេលព្រឹក។ ប៉ុន្តែវាគឺជាថ្ងៃដ៏វិសេសមួយ៖ ព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្តើមរៀបចំពន្លឺសម្រាប់របស់សព្វសារពើ ហើយជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់បានញែកពន្លឺពីចេញភាពងងឹត។ នៅថ្ងៃនេះ ព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្តើមមានព្រះបន្ទូល ហើយព្រះបន្ទូលនិងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់មាននៅទន្ទឹមគ្នា។ សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ចាប់ផ្តើមប្រកាសនៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ហើយព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់សាយភាយក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ដែលជាលទ្ធផលនៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ របស់សព្វសារពើត្រូវបានធ្វើឱ្យមានរូបរាង និងឈរនៅមាំមួន ដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកវាចាប់ផ្តើមធ្វើតាមតួនាទី។ សូមអរព្រះគុណដល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល «ចូរឱ្យមានពន្លឺ» នោះក៏មានពន្លឺឡើង។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានចាប់ផ្តើមកម្មវិធីណាមួយនៃកិច្ចការនោះទេ។ ពន្លឺបានលេចឡើង ជាលទ្ធផលនៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ នេះគឺជាពន្លឺដែលព្រះជាម្ចាស់ហៅថា ថ្ងៃ ហើយដែលមនុស្សនៅតែអាស្រ័យលើ សម្រាប់អត្ថិភាពរបស់គេនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ តាមការបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ សារជាតិ និងតម្លៃរបស់វាមិនដែលផ្លាស់ប្តូរនោះទេ ហើយវាក៏មិនដែលបាត់ទៅនោះដែរ។ អត្ថិភាពរបស់វាប្រកាសពីសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រកាសពីអត្ថិភាពរបស់ព្រះអាទិករ។ វាបញ្ជាក់ម្តងហើយម្តងទៀតអំពីអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះអាទិករ។ វាមិនមែនគ្មានរូបរាង ឬបំភ័ន្តភ្នែកនោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាពន្លឺពិតមួយដែលមនុស្សមើលឃើញ។ ចាប់ពីពេលនោះមក ពិភពលោកដែលទទេស្អាតដែល «ផែន‌ដីគ្មានរូបរាង នៅទទេ ហើយមានតែភាពងងឹតនៅគ្របលើជម្រៅទឹក» វត្ថុផ្នែកសម្ភារៈទីមួយត្រូវបានបង្កើត។ វត្ថុនេះចេញមកពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយលេចឡើងនៅក្នុងសកម្មភាពទីមួយនៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ដោយសារតែសិទ្ធិអំណាច និងព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បន្តិចក្រោយមក ព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជាពន្លឺ និងភាពងងឹតដើម្បីឱ្យញែកចេញពីគ្នា...។ គ្រប់យ៉ាងបានផ្លាស់ប្តូរ ហើយបានពេញលេញ ដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់...។ ព្រះជាម្ចាស់ហៅពន្លឺនេះថា «ថ្ងៃ» ហើយទ្រង់ហៅភាពងងឹតថា «យប់»។ នៅពេលនោះ ល្ងាចទីមួយ និងព្រឹកទីមួយត្រូវបានបង្កើតនៅក្នុងពិភពដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បង្កើត ហើយព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា នេះគឺជាថ្ងៃទីមួយ។ ថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃទីមួយនៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរបស់ព្រះអាទិករ ហើយគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើ និងគឺជាលើកទីមួយដែលសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករត្រូវបានប្រកាសនៅក្នុងពិភពដែលទ្រង់បានបង្កើតនេះ។

តាមរយៈព្រះបន្ទូលទាំងនេះ មនុស្សអាចមើលឃើញសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ដោយសារមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលមានព្រះចេស្ដាបែបនេះ ដូច្នេះហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិអំណាចបែបនេះ។ ដោយសារមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិអំណាចបែបនេះ ដូច្នេះហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលមានព្រះចេស្ដាបែបនេះ។ តើមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចមានសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដាបែបនេះឬទេ? តើមានចម្លើយមួយនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាឬទេ? ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ តើមានភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើត និងមិនត្រូវបានបង្កើតណាមួយមានសិទ្ធិអំណាចបែបនេះឬទេ? តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឃើញឧទហរណ៍នៃរឿងបែបនេះនៅក្នុងសៀវភៅណាមួយ ឬការបោះពុម្ពណាមួយឬទេ? តើមានការកត់ត្រាថា មនុស្សម្នាក់បានបង្កើតស្ថានសួគ៌ និងផែនដី និងរបស់សព្វសារពើឬទេ? វាមិនមាននៅក្នុងសៀវភៅ ឬការកត់ត្រាណាផ្សេងទៀតនោះទេ។ ជាការពិតណាស់ ទាំងនេះគឺជាព្រះបន្ទូលដ៏មានព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចតែមួយ អំពីការបង្កើតពិភពដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ថ្លែងសម្រាប់សិទ្ធិអំណាច និងអត្តសញ្ញាណតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដាបែបនេះ អាចត្រូវបាននិយាយដើម្បីបញ្ជាក់ពីអត្តសញ្ញាណតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើពួកវាអាចត្រូវបានថ្លែងដើម្បីកំណត់អត្តសញ្ញាណថាជាកម្មសិទិ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គឬ? គឺច្បាស់ណាស់ថា មានតែព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដាបែបនេះ! សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដានេះ មិនអាចត្រូវបានកាន់កាប់ ឬជំនួសដោយភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើត ឬភាវៈដែលមិនត្រូវបានបង្កើតណាមួយនោះទេ! តើនេះមិនមែនជាចរិតលក្ខណៈមួយក្នុងចំណោមចរិតលក្ខណៈនានារបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គតែមួយអង្គគត់ទេឬ? តើអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើបន្ទាល់អំពីការនេះហើយឬនៅ? ពាក្យទាំងនេះ អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សយល់យ៉ាងច្បាស់ និងយ៉ាងឆាប់រហ័សអំពីការពិតដែលថា ព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់ និងព្រះចេស្ដាតែមួយគត់ ព្រះជាម្ចាស់មានអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈដ៏ឧត្ដុង្គឧត្តម។ តាមរយៈការប្រកបគ្នាខាងលើ តើអ្នករាល់គ្នាអាចនិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់ដែលអ្នករាល់គ្នាជឿ គឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គតែមួយអង្គគត់ឬទេ?

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៨៤

ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ (អត្ថបទសម្រាំង)

នៅថ្ងៃទីពីរ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់រៀបចំទឹក និងបង្កើតលំហ ហើយទីកន្លែងសម្រាប់ការរស់នៅរបស់មនុស្សជាមូលដ្ឋានបំផុតក៏លេចរូបរាងឡើង

«ហើយព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ចូរឱ្យមានលំហមួយនៅកណ្ដាលទឹក ចូរឱ្យទឹកញែកចេញពីគ្នា។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឱ្យមានលំហ ហើយញែកទឹកដែលនៅក្រោមលំហចេញពីទឹកដែលនៅលើលំហ។ វាក៏កើតមានដូច្នោះមែន» (លោកុប្បត្តិ ១:៦-៧)។ តើការផ្លាស់ប្តូរអ្វីបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា «ចូរឱ្យមានលំហមួយនៅកណ្ដាលទឹក ចូរឱ្យទឹកញែកចេញពីគ្នា»? នៅក្នុងខគម្ពីរនិយាយថា «ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឱ្យមានលំហ ហើយញែកទឹកដែលនៅក្រោមលំហចេញពីទឹកដែលនៅលើលំហ»។ តើអ្វីគឺជាលទ្ធផល បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូល និងធ្វើកិច្ចការនេះ? ចម្លើយគឺមាននៅក្នុងផ្នែកចុងក្រោយនៃខគម្ពីរ៖ «វាក៏កើតមានដូច្នោះមែន»។

ប្រយោគដ៏ខ្លីទាំងពីរនេះ កត់ត្រាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយ ហើយពណ៌នាពីទស្សនីយភាពដ៏អស្ចារ្យមួយ គឺជាការធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះជាម្ចាស់បានគ្រប់គ្រងទឹក និងបានបង្កើតទីកន្លែងមួយដែលមនុស្សអាចរស់នៅ ...

នៅក្នុងរូបភាពនេះ ទឹក និងលំហលេចឡើងនៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ភា្លមៗ ហើយពួកវាត្រូវបានញែកចេញពីគ្នាដោយសារសិទ្ធិអំណាចនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានញែកទៅជា «ខាងលើ» និង «ខាងក្រោម» តាមរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់។ មានន័យថា លំហដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត មិនត្រឹមតែគ្របដណ្តប់ទឹកនៅខាងក្រោមប៉ុណ្ណោះទេ វាថែមទាំងទ្រទឹកនៅខាងលើទៀតផង...។ នៅក្នុងសេចក្តីនេះ មនុស្សមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅតែពីសម្លឹងមើល ដោយស្រឡាំងកាំង និងភ្ញាក់ផ្អើលដោយកោតសរសើរចំពោះឫទ្ធានុភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ និងចំពោះភាពរុងរឿងនៃទស្សនីយភាពដែលព្រះអាទិករបានរំកិល និងបញ្ជាទឹក ហើយបង្កើតលំហនោះទេ។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះព្រះជាម្ចាស់សម្រេចបាននូវស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យមួយទៀត។ តើនេះមិនមែនជាឫទ្ធានុភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករទេឬ? ចូរយើងប្រើប្រាស់ខគម្ពីរដើម្បីពន្យល់ទង្វើរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ ព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយដោយសារតែព្រះបន្ទូលទាំងនេះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបមានលំហនៅកណ្តាលទឹក។ ព្រមជាមួយគ្នានេះ ការផ្លាស់ប្តូរដ៏អស្ចារ្យមួយបានកើតឡើងនៅក្នុងលំហនេះ ដោយសារតែព្រះបន្ទូលទាំងនេះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាមិនផ្លាស់ប្តូរតាមញាណធម្មតាមួយនោះទេ តែជាការជំនួសមួយប្រភេទដែលភាពទទេសូន្យបានក្លាយជាអ្វីមួយ។ វាបានកើតមកដោយសារព្រះតម្រិះរបស់ព្រះអាទិករ ហើយបានប្រែក្លាយពីភាពទទេសូន្យទៅជាអ្វីមួយ ដោយសារតែព្រះបន្ទូលដែលព្រះអាទិករមានព្រះបន្ទូល ហើយជាងនេះទៅទៀត ចាប់ពីចំណុចនេះតទៅ វានឹងរស់នៅ ហើយឈរយ៉ាងមាំមួនដើម្បីជាប្រយោជន៍របស់ព្រះអាទិករ ហើយអាចនឹងប្រែប្រួល ផ្លាស់ប្តូរ និងធ្វើឱ្យថ្មីឡើងវិញ តាមរយៈព្រះតម្រិះរបស់ព្រះអាទិករ។ ខគម្ពីរនេះពណ៌នាអំពីសកម្មភាពទីពីរនៅក្នុងការបង្កើតពិភពលោកទាំងមូលរបស់ទ្រង់។ វាគឺជាការបង្ហាញឱ្យឃើញនូវសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករ ជាកិច្ចការដំបូងមួយទៀតដែលព្រះអាទិករបានបំពេញ។ ថ្ងៃនេះ គឺជាថ្ងៃទីពីរដែលព្រះអាទិករបានចំណាយពេលឆ្លងកាត់ ចាប់តាំងពីការបង្កើតពិភពលោកមក ហើយវាគឺជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យមួយទៀតសម្រាប់ទ្រង់។ ទ្រង់យាងនៅក្នុងពន្លឺ ទ្រង់នាំមកនូវលំហ ទ្រង់រៀបចំនិងគ្រប់គ្រងទឹក ហើយទង្វើរបស់ទ្រង់ សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការនៅថ្ងៃថ្មី ...

តើមានលំហនៅកណ្តាលទឹកឬទេ មុនពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់? ពិតជាគ្មាននោះទេ! ចុះបន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា «ចូរឱ្យមានលំហមួយនៅកណ្ដាលទឹក» វិញ? វត្ថុដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យបានលេចមក។ មានលំហនៅកណ្តាលទឹក ហើយទឹកត្រូវបានញែកចេញពីគ្នា ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា «ចូរឱ្យទឹកញែកចេញពីគ្នា»។ តាមរបៀបនេះ បន្ទាប់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមានវត្ថុពីរ ពោលគឺវត្ថុដែលទើបនឹងកើតថ្មីចំនួនពីរបានលេចមកក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ដែលជាលទ្ធផលនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើអ្នករាល់គ្នាមានអាម្មណ៍បែបណាអំពីការលេចមករបស់វត្ថុថ្មីទាំងពីរនេះ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍អំពីភាពអស្ចារ្យនៃព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករឬទេ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍អំពីកម្លាំងដ៏វិសេស និងតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករឬទេ? ភាពអស្ចារ្យនៃកម្លាំង និងព្រះចេស្ដាបែបនេះ គឺអាស្រ័យលើសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសិទ្ធិអំណាចនេះ គឺជាតំណាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ និងជាលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ។

តើខគម្ពីរនេះធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាមានការយល់ដឹងជ្រាលជ្រៅអំពីភាពវិសេសឯករបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាថ្មីម្ដងទៀតដែរឬទេ? តាមពិតទៅ វានៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ។ សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករ ធំធេងលើសនេះឆ្ងាយណាស់។ ភាពវិសេសឯករបស់ទ្រង់ គឺមិនត្រឹមតែដោយសារទ្រង់មានសារជាតិមិនដូចទៅនឹងសត្តនិករណាមួយនោះទេ ប៉ុន្តែគឺដោយសារតែសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់វិសេស គ្មានដែនកំណត់ និងខ្ពស់លើរបស់សព្វសារពើ ហើយក៏ឈរនៅខាងលើរបស់សព្វសារពើដែរ។ ជាងនេះទៅទៀត ដោយសារតែសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ កម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់អាចបង្កើតជីវិត បង្កើតការអស្ចារ្យនានា ព្រមទាំងបង្កើតនាទី និងវិនាទីនីមួយៗដ៏វិសេស និងអស្ចារ្យ។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ទ្រង់អាចគ្រប់គ្រងជីវិតដែលទ្រង់បង្កើត ហើយកាន់កាប់អធិបតេយ្យភាពលើការអស្ចារ្យនានា ព្រមទាំងលើនាទី និងវិនាទីនីមួយៗដែលទ្រង់បង្កើត។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៨៥

ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ (អត្ថបទសម្រាំង)

នៅថ្ងៃទីបី ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្តល់កំណើតដល់ផែនដី និងសមុទ្រ ហើយសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់បណ្តាលឱ្យពិភពលោកពោរពេញទៅដោយជីវិត

ចូរយើងអានប្រយោគទីមួយនៃព្រះគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក ១:៩-១១៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ចូរឱ្យទឹកដែលនៅក្រោមមេឃ ប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅកន្លែងតែមួយ ហើយឱ្យមានទីគោកដុះឡើង»។ តើការផ្លាស់ប្តូរអ្វីបានកើតឡើង បន្ទាប់ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែមានព្រះបន្ទូល «ចូរឱ្យទឹកដែលនៅក្រោមមេឃ ប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅកន្លែងតែមួយ ហើយឱ្យមានទីគោកដុះឡើង»? តើមានអ្វីនៅក្នុងកន្លែងនេះ ក្រៅពីពន្លឺ និងលំហ? នៅក្នុងខគម្ពីរបានសរសេរថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានហៅទីគោកនោះថា ដី ហើយទឹកដែលប្រមូលផ្ដុំគ្នានោះថា សមុទ្រ ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ»។ មានន័យថា ពេលនេះមានដី និងសមុទ្រនៅក្នុងទីកន្លែងនេះ ហើយដីនិងសមុទ្រត្រូវបានញែកចេញពីគ្នា។ ការលេចមកនៃវត្ថុថ្មីទាំងនេះ បានកើតឡើងបន្ទាប់ពីការបញ្ជាចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ «ហើយវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន»។ តើខគម្ពីរពណ៌នាថា ព្រះជាម្ចាស់ប្រញាប់ប្រញាល់ ខណៈពេលដែលទ្រង់កំពុងធ្វើកិច្ចនេះឬទេ? តើខគម្ពីរពណ៌នាថាទ្រង់ប្រើកម្លាំងផ្នែករាងកាយឬទេ? ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើកិច្ចការនេះដោយរបៀបណា? តើព្រះជាម្ចាស់បានបណ្តាលឱ្យវត្ថុថ្មីទាំងនេះកើតឡើងដោយរបៀបណា? ជាក់ស្តែងណាស់ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីសម្រេចកិច្ចការទាំងអស់នេះ ដើម្បីបង្កើតវត្ថុទាំងអស់នេះ។

............

ចូរយើងបន្តប្រយោគចុងក្រោយនៃខគម្ពីរនេះ៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យដីដុះចេញជាតិណជាតិ ជាធញ្ញជាតិដែលមានគ្រាប់ និងរុក្ខជាតិដែលមានផ្លែតាមពូជ ហើយមានគ្រាប់ក្នុងផ្លែនោះនៅលើផែនដី នោះវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន»។ ខណៈពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែមានព្រះបន្ទូល របស់សព្វសារពើទាំងអស់នេះបានកើតជាភាវៈឡើង តាមពីក្រោយព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយភ្លាមៗនោះ ការប្រមូលផ្តុំមួយរបស់សណ្ឋានមានជីវិតតូចៗដ៏ប្រណីតកំពុងអើតក្បាលរបស់ពួកវាចេញពីដីយ៉ាងទ្រេតទ្រោត ហើយមុនពេលដែលពួកវាគ្រលាស់ធូលីចេញពីរាងកាយរបស់ពួកវា ពួកវាថែមទាំងគ្រវីដៃរាក់ទាក់រកគ្នា ងក់ក្បាល និងញញឹមដាក់ពិភពលោកថែមទៀតផង។ ពួកវាអរគុណព្រះអាទិករសម្រាប់ជីវិតដែលទ្រង់ប្រទានដល់ពួកវា ហើយពួកវាប្រកាសដល់ពិភពលោកថា ពួកវាគឺជាផ្នែកមួយនៃរបស់សព្វសារពើ ហើយថាពួកវានីមួយៗនឹងថ្វាយជីវិតរបស់ពួកវាដើម្បីប្រកាសពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានមានព្រះបន្ទូល ដីបានក្លាយជាខៀវស្រងាត់ និងបៃតងខ្ចី តិណជាតិគ្រប់ប្រភេទដែលមនុស្សអាចនឹងរីករាយ បានចេញពន្លក និងដុះចេញពីដីមក ហើយភ្នំ និងតំបន់ទំនាប ត្រូវបានរុក្ខជាតិ និងព្រៃឈើដុះយ៉ាងក្រាស់...។ ពិភពលោកដែលឥតជីជាតិ ដែលមិនមានស្នាមដានជីវិតណាមួយនេះ ត្រូវបានគ្របដណ្តប់យ៉ាងឆាប់រហ័សដោយភាពសម្បូរណ៍ហូរហៀររបស់ស្មៅ តិណជាតិ និងរុក្ខជាតិទាំងឡាយ ហើយពេញទៅដោយពណ៌ខៀវស្រងាត់...។ ក្លិនក្រអូបរបស់ស្មៅ និងក្លិនក្រអូបរបស់ដីសាយភាយទូទាំងអាកាស ហើយរុក្ខជាតិជាជួរៗចាប់ផ្តើមដកដង្ហើមទៅតាមដំណើររបស់ខ្យល់ ហើយចាប់ផ្តើមដំណើរការដុះលូតលាស់។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ដោយអរព្រះគុណចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់មានព្រះតម្រិះ នោះរុក្ខជាតិទាំងអស់ក៏ចាប់ផ្តើមវដ្ដជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ដែលពួកវាលូតលាស់ ចេញផ្កា និងបង្កើតផ្លែ ហើយបង្កើតកូនចៅច្រើនឡើង។ ពួកវាចាប់ផ្តើមប្រកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងតឹងរឹងនូវមាគ៌ាជីវិតរបស់ពួកវារៀងៗខ្លួន ហើយពួកវាចាប់ផ្តើមបំពេញតួនាទីរបស់ពួកវារៀងៗខ្លួននៅក្នុងរបស់សព្វសារពើ...។ ពួកវាទាំងអស់បានកើត និងបានរស់នៅ ដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអាទិករ។ ពួកវានឹងទទួលការផ្គត់ផ្គង់ និងការចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយគ្មានទីបញ្ចប់របស់ព្រះអាទិករ ហើយនឹងតែងតែរស់នៅយ៉ាងស្វិតស្វាញជានិច្ចនៅគ្រប់ជ្រុងនៃដែនដី ដើម្បីប្រកាសអំពីសិទ្ធិអំណាច និងអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ហើយពួកវានឹងតែងតែប្រកាសជានិច្ចអំពីកម្លាំងជីវិតដែលព្រះអាទិករប្រទានដល់ពួកគេ ...

ជីវិតរបស់ព្រះអាទិករគឺវិសេសណាស់ ព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់គឺវិសេសណាស់ ហើយសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់គឺវិសេសណាស់ ។ល។ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ត្រូវបានបញ្ចេញសូរសៀង លទ្ធផលចុងក្រោយគឺ «ហើយវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន»។ ច្បាស់ណាស់ ព្រះជាម្ចាស់មិនត្រូវការធ្វើកិច្ចការដោយប្រើប្រាស់ព្រះហស្តរបស់ទ្រង់នោះទេ នៅពេលដែលទ្រង់ធ្វើសកម្មភាព។ ទ្រង់គ្រាន់តែប្រើប្រាស់ព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ដើម្បីបញ្ជា និងប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដើម្បីបញ្ជា ហើយតាមរយៈវិធីនេះ នោះគ្រប់យ៉ាងត្រូវបានសម្រេច។ នៅថ្ងៃនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រមូលទឹកមកកន្លែងតែមួយ ហើយទ្រង់អនុញ្ញាតឱ្យដីគោកដុះលេចមក ក្រោយមកទ្រង់បណ្តាលឱ្យស្មៅដុះចេញពីដី ហើយឱ្យដុះតិណជាតិដែលមានគ្រាប់ និងរុក្ខជាតិមានផ្លែ ហើយទ្រង់បានចាត់ថ្នាក់ពួកវានីមួយៗទៅតាមប្រភេទ ព្រមទាំងធ្វើឱ្យពួកវានីមួយៗមានគ្រាប់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វា។ ទាំងអស់នេះត្រូវបានសម្រេច ដោយផ្អែកលើព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការបញ្ជានៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវត្ថុនីមួយៗកើតឡើងបន្តបន្ទាប់គ្នានៅក្នុងពិភពលោកថ្មីនេះ។

នៅពេលដែលទ្រង់មិនទាន់បានចាប់ផ្តើមកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅឡើយ ព្រះជាម្ចាស់មានរូបភាពមួយអំពីអ្វីដែលទ្រង់ចង់សម្រេចបាននៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់រួចទៅហើយ ហើយនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្តើមម្រេចបាននូវវត្ថុទាំងនេះ ជាពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បើកព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់ដើម្បីមានព្រះបន្ទូលអំពីអ្វីៗដែលមាននៅក្នុងរូបភាពនេះដែរនោះ ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងរបស់សព្វសារពើក៏ចាប់ផ្តើមកើតឡើង។ អរព្រះគុណចំពោះសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មិនថាវិធីដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើបែបណា ឬវិធីដែលទ្រង់ប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់បែបណានោះទេ គឺគ្រប់យ៉ាងសម្រេចបានជាជំហានៗទៅតាមផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះការផ្លាស់ប្តូរនៅចន្លោះស្ថានសួគ៌ និងផែនដីបានកើតឡើងជាជំហានៗ។ សូមអរព្រះគុណចំពោះព្រះបន្ទូល និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការផ្លាស់ប្តូរ និងការកើតឡើងទាំងអស់នេះ បានប្រកាសពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ និងភាពវិសេសវិសាល ព្រមទាំងភាពអស្ចារ្យនៃព្រះចេស្ដានៃជីវិតរបស់ព្រះអាទិករ។ ព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់មិនមែនជាព្រះតម្រិះដែលធម្មតា ឬជារូបភាពទទេសូន្យនោះទេ ប៉ុន្តែព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់គឺជាសិទ្ធិអំណាចមួយដែលមានភាពរស់រវើក និងថាមពលយ៉ាងវិសេស ហើយព្រះតម្រិះទាំងនេះគឺជាព្រះចេស្ដាដែលបណ្តាលឱ្យរបស់សព្វសារពើផ្លាស់ប្តូរ ទទួល ធ្វើឱ្យថ្មីឡើងវិញ និងវិនាស។ ដោយសារតែបែបនេះ ទើបរបស់សព្វសារពើបំពេញតួនាទីដោយសារព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ ហើយព្រមជាមួយគ្នានេះ របស់សព្វសារពើត្រូវបានសម្រេចដោយសារតែព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់ ...

មុនពេលដែលរបស់សព្វសារពើបានលេចមក ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតផែនការដ៏ពេញលេញនៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់តាំងពីយូរណាស់មកហើយ ហើយពិភពលោកថ្មីមួយ ត្រូវបានសម្រេចតាំងពីយូរណាស់មកហើយ។ ទោះបីជានៅថ្ងៃទីបី មានរុក្ខជាតិគ្រប់ប្រភេទនៅលើដីក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់គ្មានហេតុផលដើម្បីកាត់បន្ថយជំហាននៃការបង្កើតពិភពលោករបស់ទ្រង់នេះដែរ។ ទ្រង់មានបំណងចង់បន្តថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបន្តសម្រេចបាននូវការបង្កើតវត្ថុថ្មីនីមួយៗ។ ទ្រង់អាចមានព្រះបន្ទូល អាចចេញបទបញ្ជារបស់ទ្រង់ និងអាចប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងអាចប្រកាសព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់បានត្រៀមរៀបចំគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានដាក់ផែនការ ដើម្បីត្រៀមសម្រាប់របស់សព្វសារពើ និងមនុស្សជាតិដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បង្កើត ...

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៨៦

ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ (អត្ថបទសម្រាំង)

នៅថ្ងៃទីបួន រដូវ ថ្ងៃ និងឆ្នាំរបស់មនុស្សជាតិកើតមានឡើង នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ម្តងទៀត

ព្រះអាទិករបានប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដើម្បីសម្រេចផែនការរបស់ទ្រង់ ហើយតាមវិធីនេះ ទ្រង់បានឆ្លងកាត់បីថ្ងៃដំបូងនៃផែនការរបស់ទ្រង់។ អំឡុងពេលបីថ្ងៃទាំងនេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនរវល់ ឬធ្វើឱ្យព្រះអង្គផ្ទាល់អស់ព្រះកាយពលនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានឆ្លងកាត់បីថ្ងៃដំបូងដ៏អស្ចារ្យនៃផែនការរបស់ទ្រង់ ហើយសម្រេចបានការធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនៃការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំធេងរបស់ពិភពលោក។ ពិភពលោកថ្មីមួយលេចមកនៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ ហើយរូបភាពដែលបានដក់ជាប់នៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ទីបំផុតត្រូវបានបើកបង្ហាញបន្តិចម្តងៗក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការលេចមកនៃវត្ថុថ្មីនីមួយៗ គឺដូចទៅនឹងកំណើតរបស់ក្មេងដែលទើបនឹងកើតម្នាក់ដែរ ហើយព្រះអាទិករសព្វព្រះហឫទ័យចំពោះរូបភាពដែលធ្លាប់តែជាព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែពេលនេះបានក្លាយជាមានជីវិត។ នៅពេលនេះ ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ទទួលបានចំណែកនៃការសព្វព្រះហឫទ័យ ប៉ុន្តែផែនការរបស់ទ្រង់ទើបតែចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ។ ត្រឹមតែមួយប៉ប្រិចភ្នែក ថ្ងៃថ្មីមួយបានមកដល់ ចុះទំព័របន្ទាប់នៃផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាអ្វី? តើទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលអ្វីខ្លះ? តើទ្រង់ប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា? ព្រមជាមួយគ្នានេះ តើវត្ថុថ្មីអ្វីខ្លះដែលចូលមកក្នុងពិភពលោកថ្មីនេះ? ដោយការធ្វើតាមការចង្អុលបង្ហាញរបស់ព្រះអាទិករ ការសម្លឹងមើលរបស់យើងមកដល់ថ្ងៃទីបួននៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាថ្ងៃមួយដែលជាការចាប់ផ្តើមថ្មីមួយទៀត។ ជាការពិតណាស់ ចំពោះព្រះអាទិករ វាជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យមួយទៀតដោយគ្មានការសង្ស័យនោះទេ ហើយវាគឺជាថ្ងៃដ៏សំខាន់បំផុតមួយទៀតសម្រាប់មនុស្សជាតិសព្វថ្ងៃនេះ។ ពិតណាស់ វាគឺជាថ្ងៃដែលមិនអាចប៉ាន់ប្រមាណបាន។ តើវាអស្ចារ្យបែបណា តើវាមានសារៈសំខាន់បែបណា ហើយតើវាមានតម្លៃដែលមិនអាចប៉ាន់ប្រមាណបានបែបណា? ដំបូង ចូរយើងស្តាប់ព្រះបន្ទូលដែលព្រះអាទិករបានមានព្រះបន្ទូល ...

«ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យមានដុំពន្លឺនៅក្នុងលំហអាកាស ដើម្បីញែកថ្ងៃចេញពីយប់ និងសម្រាប់ទុកជាទីសម្គាល់ និងសម្រាប់ជារដូវ ថ្ងៃ និងឆ្នាំ ហើយសម្រាប់ជាដុំពន្លឺនៅលើមេឃ ដើម្បីបំភ្លឺមកលើផែន‌ដី» (លោកុប្បត្តិ ១:១៤-១៥)។ នេះគឺជាការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់មួយទៀត ដែលត្រូវបានប្រកាសដោយសត្តនិករ ក្រោយពីការបង្កើតដីគោក និងរុក្ខជាតិនៅលើដីរបស់ទ្រង់។ សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ សកម្មភាពបែបនេះគ្រាន់តែជាសកម្មភាពដែលងាយស្រួលដូចអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើរួចមកហើយ ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់មានព្រះចេស្ដាបែបនេះ ព្រះជាម្ចាស់ល្អដូចជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នឹងបានសម្រេច។ ព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជាពន្លឺឱ្យលេចមកនៅលើស្ថានសួគ៌ ហើយពន្លឺទាំងនេះមិនត្រឹមតែរះនៅលើផ្ទៃមេឃ និងផែនដីប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកវាក៏បម្រើជាសញ្ញាសម្រាប់ពេលថ្ងៃ និងពេលយប់ សម្រាប់រដូវ សម្រាប់ថ្ងៃ និងសម្រាប់ឆ្នាំទៀតផង។ តាមរបៀបនេះ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះគ្រប់សកម្មភាពដែលព្រះជាម្ចាស់មានបំណងចង់សម្រេចបាន ត្រូវបានសម្រេចទៅតាមអត្ថន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងទៅតាមរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់។

ពន្លឺនៅស្ថានសួគ៌ គឺជារូបធាតុនៅលើមេឃដែលអាចបញ្ចេញពន្លឺបាន។ រូបធាតុទាំងនោះអាចបំភ្លឺផ្ទៃមេឃ និងផ្ទៃដី ព្រមទាំងសមុទ្រផង។ ពួកវាវិលទៅតាមចង្វាក់ និងភាពញឹកញាប់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជា ហើយបញ្ចេញពន្លឺនៅក្នុងពេលខុសៗគ្នានៅលើផែនដី ហើយដោយបែបនេះ វដ្ដនៃវិលចុះឡើងនៃពន្លឺ ក៏បង្កើតបានជាពេលថ្ងៃ និងពេលយប់ នៅទិសខាងកើត និងទិសខាងលិចនៃផែនដី ហើយវាមិនត្រឹមតែជាសញ្ញានៃពេលយប់ និងពេលថ្ងៃប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈវដ្ដខុសៗគ្នាទាំងនេះ វាក៏បានបង្កើតជាពិធីបុណ្យ និងថ្ងៃពិសេសផ្សេងៗជាច្រើនដល់មនុស្សជាតិផងដែរ។ ពួកវាគឺជាការបំពេញបន្ថែម និងដំណើរស្របគ្នាដ៏ពេញលេញចំពោះរដូវទាំងបួន គឺរដូវផ្ការីក រដូវក្តៅ រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ និងរដូវរងារ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់ ដោយមានពន្លឺដើរតួនាទីយ៉ាងស្រុះស្រួល ជាសញ្ញាសម្គាល់ដ៏ត្រឹមត្រូវ និងទៀងទាត់របស់ពេលវេលា ថ្ងៃ និងឆ្នាំចន្ទគតិរបស់មនុស្សជាតិ។ ទោះបីជាវាត្រឹមតែកើតឡើងក្រោយការមកដល់នៃការធ្វើកសិកម្ម ដែលមនុស្សជាតិចាប់ផ្តើមយល់ និងជួបប្រទះការបែងចែកពេលវេលា ថ្ងៃ និងឆ្នាំចន្ទគតិដោយពន្លឺដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមកក៏ដោយ តាមពិតទៅ ពេលវេលា ថ្ងៃ និងឆ្នាំចន្ទគតិដែលមនុស្សយល់សព្វថ្ងៃនេះ បានចាប់ផ្តើមកើតឡើងតាំងពីយូរមកហើយ គឺនៅថ្ងៃទីបួននៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូចគ្នានេះដែរ វដ្ដដែលឆ្លាស់គ្នានៃរដូវផ្ការីក រដូវក្តៅ រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ និងរដូវរងារ ដែលមនុស្សធ្លាប់មានបទពិសោធក៏បានចាប់ផ្តើមតាំងពីយូរមកហើយដែរ ពោលគឺនៅថ្ងៃទីបួននៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពន្លឺដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត បានធ្វើឱ្យមនុស្សអាចបែងចែកយ៉ាងច្បាស់ ត្រឹមត្រូវ និងទៀងទាត់អំពីភាពខុសគ្នារវាងពេលយប់និងពេលថ្ងៃ ហើយរាប់ចំនួនថ្ងៃ ព្រមទាំងតាមដានយ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីពេលវេលា និងឆ្នាំចន្ទគតិទៀតផង។ (ថ្ងៃព្រះចន្ទពេញបូរមី គឺជាការបញ្ចប់នៃរយៈពេលមួយខែ ហើយចេញពីការសម្គាល់នេះ មនុស្សបានដឹងថា ការបញ្ចេញរស្មីរបស់ពន្លឺចាប់ផ្តើមវដ្ដថ្មី។ ថ្ងៃនៃព្រះចន្ទពាក់កណ្តាល គឺជាការបញ្ចប់នៃពាក់កណ្តាលមួយខែ ដែលបានប្រាប់មនុស្សថា ពេលវេលាចន្ទគតិថ្មីកំពុងតែចាប់ផ្តើម។ ចាប់ពីនោះមក វាអាចសង្រួមពីចំនួនថ្ងៃ និងយប់នៅក្នុងពេលវេលាចន្ទគតិ និងចំនួនពេលវេលាចន្ទគតិនៅក្នុងរដូវ និងចំនួនរដូវនៅក្នុងឆ្នាំ ហើយទាំងអស់នេះត្រូវបានបើកសម្ដែងដោយភាពទៀងទាត់ដ៏អស្ចារ្យ។) ដូច្នេះ មនុស្សអាចតាមដានយ៉ាងងាយស្រួលចំពោះពេលវេលាចន្ទគតិ ថ្ងៃ និងឆ្នាំ ដែលបដិវដ្តន៍របស់ពន្លឺបានកំណត់។ ចាប់ពីចំណុចនេះតទៅ មនុស្សជាតិ និងរបស់សព្វសារពើបានរស់នៅដោយមិនដឹងខ្លួន នៅក្នុងការឆ្លាស់គ្នាដ៏មានសណ្តាប់ធ្នាប់រវាងពេលយប់និងពេលថ្ងៃ ព្រមទាំងបំលាស់ប្តូររបស់រដូវដែលបដិវដ្តន៍នៃពន្លឺបានបង្កើត។ នេះគឺជាសារៈសំខាន់នៃការបង្កើតពន្លឺនៅថ្ងៃទីបួនរបស់ព្រះអាទិករ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ គោលបំណង និងសារៈសំខាន់នៃសកម្មភាពនេះរបស់ព្រះអាទិករ នៅតែមិនអាចកាត់ផ្តាច់ចេញពីសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ ពន្លឺដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត និងគុណតម្លៃដែលពួកវានឹងនាំមកដល់មនុស្សក្នុងពេលដ៏ឆាប់ខាងមុខ គឺជាស្នាដៃដ៏អស្ចារ្យមួយផ្សេងទៀតនៅក្នុងការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។

នៅក្នុងពិភពលោកថ្មី ដែលមនុស្សជាតិមិនទាន់មានវត្តមាននៅឡើយនេះ ព្រះអាទិករបានត្រៀមរៀបចំពេលព្រឹក និងពេលល្ងាច មេឃ ដី និងសមុទ្រ ស្មៅ តិណជាតិ និងរុក្ខជាតិប្រភេទនានា ពន្លឺ រដូវ ថ្ងៃ និងឆ្នាំសម្រាប់ជីវិតថ្មីដែលទ្រង់នឹងបង្កើតនៅពេលដ៏ឆាប់ខាងមុខ។ សិទ្ធិអំណាច និងអំណាចរបស់ព្រះអាទិករត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងវត្ថុថ្មីនីមួយៗដែលទ្រង់បានបង្កើត ហើយព្រះបន្ទូលនិងការសម្រេចបានរបស់ទ្រង់បានកើតឡើងព្រមគ្នា ដោយគ្មានភាពរអាក់រអួលសូម្បីតែបន្តិច និងដោយគ្មានការសម្រាកសូម្បីតែបន្តិច។ ការលេចមក និងកំណើតរបស់វត្ថុថ្មីទាំងអស់នេះ គឺជាអំណះអំណាងនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករ។ ទ្រង់ល្អដូចព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នឹងត្រូវបានសម្រេច ហើយអ្វីដែលទ្រង់សម្រេចបាននោះ នឹងស្ថិតនៅអស់កល្ប។ ការពិតនេះមិនដែលផ្លាស់ប្តូរនោះទេ៖ ទាំងនៅក្នុងអតីតកាល បច្ចុប្បន្ន និងនៅពេលខាងមុខដ៏អស់កល្បទាំងអស់។ នៅពេលដែលអ្នកមើលពាក្យនៃខគម្ពីរម្តងទៀត តើពាក្យទាំងនេះថ្មីស្រស់សម្រាប់អ្នករាល់គ្នាឬទេ? តើអ្នករាល់គ្នាបានឃើញខ្លឹមសារថ្មី និងបានរកឃើញអ្វីថ្មីឬទេ? នោះគឺដោយសារតែទង្វើរបស់ព្រះអាទិករបានអង្រួនចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយបានតម្រង់ទិសដៅនៃចំណេះដឹងរបស់អ្នករាល់គ្នាអំពីសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់។ ទង្វើរបស់ព្រះអាទិករក៏បានបើកទ្វារសម្រាប់ការយល់ដឹងរបស់អ្នករាល់គ្នាអំពីព្រះអាទិករដែរ ហើយទង្វើ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់បានប្រទានជីវិតដល់ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ។ ដូច្នេះ នៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនេះ មនុស្សបានឃើញការសម្ដែងចេញពិតនិងជាក់ស្តែងនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ បានឃើញពិតប្រាកដនូវភាពឧត្តុង្គឧត្តមរបស់ព្រះអាទិករ និងបានឃើញពីភាពវិសេសឯកនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករ។

សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករ បង្កើតការអស្ចារ្យជាបន្តបន្ទាប់។ ទ្រង់ទាក់ទាញការយកចិត្តទុកដាក់របស់មនុស្ស ហើយមនុស្សមិនអាចជួយអ្វីបានក្រៅតែពីសម្លឹងមិនដាក់ភ្នែកចំពោះទង្វើដ៏អស្ចារ្យដែលកើតចេញពីការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់នោះទេ។ ព្រះចេស្ដាដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់នាំយកពន្លឺមកជាបន្តបន្ទាប់ ហើយមនុស្សជាប់ចិត្ត និងសប្បាយរីករាយក្រៃលែង ដោយលាន់មាត់សរសើរ ញាប់ញ័រ និងត្រេកអរ។ ជាងនេះទៅទៀត មនុស្សត្រូវបានពាល់ចិត្តជាប្រាកដ ហើយនៅក្នុងខ្លួនពួកគេកើតមានការគោរព ការគួរសម និងការជាប់ជំពាក់ចិត្ត។ សិទ្ធិអំណាច និងទង្វើរបស់ព្រះអាទិករ មានការជះឥទ្ធិពលដ៏ធំធេង និងមានឥទ្ធិពលនៃការបន្សុទ្ធលើវិញ្ញាណរបស់មនុស្ស ហើយជាងនេះទៅទៀត កិច្ចការនិងទង្វើទាំងនេះបំពេញនូវវិញ្ញាណរបស់មនុស្ស។ ព្រះតម្រិះនីមួយរបស់ទ្រង់ ព្រះសូរសៀងនីមួយៗរបស់ទ្រង់ និងការបើកសម្ដែងនៃសិទ្ធិអំណាចនីមួយៗរបស់ទ្រង់ គឺជាស្នាដៃដ៏អស្ចារ្យក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ហើយគឺជាការចាប់ផ្តើមកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ដែលមានតម្លៃបំផុតសម្រាប់ការយល់ដឹង និងចំណេះដឹងដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់មនុស្សជាតិដែលត្រូវបានបង្កើត។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៨៧

ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ (អត្ថបទសម្រាំង)

នៅថ្ងៃទីប្រាំ ជីវិតរបស់សណ្ឋានផ្សេងៗ និងខុសៗគ្នា តាំងបង្ហាញពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករតាមវិធីផ្សេងៗគ្នា

ខគម្ពីរចែងថា «ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យមានមច្ឆា‌ជាតិដ៏រស់រវើកនៅក្នុងទឹក និងមានបក្សា‌បក្សីហោះហើរពីលើផែនដីនៅក្នុងលំហអាកាស។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតត្រីបាឡែនដ៏ធំសម្បើម និងគ្រប់ភាវៈមានជីវិតដែលមានចលនា ដែលមាននៅក្នុងទឹកទៅតាមពូជ និងគ្រប់ទាំងសត្វស្លាបតាមពូជរបស់វាដែរ។ ហើយព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ» (លោកុប្បត្តិ ១:២០-២១)។ ខគម្ពីរប្រាប់យើងយ៉ាងច្បាស់ថា នៅថ្ងៃនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសត្តនិករនៅក្នុងទឹក និងបក្សីនៅលើអាកាស ដែលមានន័យថា ទ្រង់បានបង្កើតមច្ឆា និងបក្សីនានា ហើយចាត់ថ្នាក់ពួកវានីមួយៗទៅតាមប្រភេទរបស់វា។ តាមរបៀបនេះ ផែនដី ផ្ទៃមេឃ និងទឹកកាន់តែសម្បូរបែបឡើងដោយការបង្កើតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ...

នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានថ្លែង នោះជីវិតថ្មីស្រស់បំព្រងនីមួយៗដែលមានសណ្ឋានខុសៗគ្នា មានជីវិតភ្លាមៗនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអាទិករ។ ពួកវាចូលមកក្នុងពិភពលោក ដោយប្រជ្រៀតគ្នារកទីតាំង លោតកញ្ឆេង និងប្រលែងលេងដើម្បីភាពរីករាយ...។ មច្ឆាគ្រប់សណ្ឋាន និងគ្រប់ទំហំទាំងអស់បានហែលកាត់ទឹក ហើយខ្ចៅខ្យងគ្រប់ប្រភេទបានធំលូតលាស់ចេញពីខ្សាច់។ សត្តនិករដែលមានស្រកា មានសំបក និងឥតឆ្អឹងកង បានធំលូតលាស់យ៉ាងឆាប់រហ័សនៅក្នុងសណ្ឋានផ្សេងៗគ្នា មិនថាធំឬតូច វែងឬខ្លីនោះទេ។ ចំណែករុក្ខជាតិដុះក្នុងសមុទ្រប្រភេទនានាក៏ដូចគ្នាដែរ ពួកវាចាប់ផ្តើមលូតលាស់យ៉ាងឆាប់រហ័ស ដោយយោលតាមចលនានៃជិវិតរបស់សត្វសមុទ្រនានា បក់ផាត់រវិចៗ រុញច្រានផ្ទៃទឹកដែលនឹង ហាក់ដូចជានិយាយទៅកាន់ពួកវាថា៖ «ចូររួសរាន់ឡើង! ចូរនាំគូកនរបស់អ្នកមក! ដ្បិតអ្នកនឹងមិនដែលឯកោតទៅទៀតទេ!» ចាប់ពីពេលដែលសត្តនិករមានជីវិតនានាដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត បានលេចមកនៅក្នុងទឹក ជីវិតថ្មីនីមួយៗក៏បាននាំភាពរស់រវើកមកឱ្យទឹកដែលបានស្ងប់ស្ងាត់អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ ហើយនាំមកនូវយុគសម័យថ្មីមួយ...។ ចាប់ពីចំណុចនោះតទៅ ពួកវាធ្វើសំបុកនៅក្បែរគ្នា និងធ្វើដំណើរជាមួយគ្នា ព្រមទាំងមិនទៅណាឆ្ងាយពីគ្នាឡើយ។ ទឹកកើតឡើងសម្រាប់សត្តនិករដែលនៅក្នុងវា ដោយការផ្តល់អាហារដល់ជីវិតនីមួយៗដែលរស់នៅក្នុងការឱបក្រសោបរបស់វា ហើយជីវិតនីមួយៗរស់រានមានជីវិតដោយសារតែការផ្តល់អាហាររបស់វា ដើម្បីផលប្រយោជន៍របស់ទឹក។ សត្តនិករនីមួយៗប្រគល់ជីវិតឱ្យសត្តនិករមួយទៀត ហើយស្របពេលជាមួយគ្នានេះ សត្តនិករនីមួយៗក៏ធ្វើបន្ទាល់តាមរបៀបដូចគ្នាអំពីការអស្ចារ្យ និងភាពមហិមានៃការបង្កើតអ្វីៗរបស់ព្រះអាទិករផងដែរ ព្រមទាំងព្រះចេស្ដាគ្មានអ្វីប្រៀបស្មើបាននៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ...

ដោយសារតែសមុទ្រលែងមានសភាពស្ងត់ស្ងាត់ទៀត នោះជីវិតក៏ចាប់ផ្តើមបំពេញផ្ទៃមេឃដូចគ្នាដែរ។ បក្សីទាំងធំទាំងតូច ហើរចេញពីដីទៅលើអាកាសម្តងមួយៗ។ មិនដូចសត្តនិករនៅក្នុងសមុទ្រនោះទេ ពួកវាមានស្លាប និងរោមគ្របដណ្តប់រូបរាងដ៏សមសួន និងតូចច្រឡឹងរបស់ពួកវា។ ពួកវាទទះស្លាបយ៉ាងមានអំនួត និងយ៉ាងក្រអឺតក្រទម ដោយបង្ហាញរោមដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ពួកវា ព្រមទាំងតួនាទី និងជំនាញពិសេសរបស់ពួកវា ដែលព្រះអាទិករប្រទានដល់ពួកវា។ ពួកវាបានសំកាំងស្លាបដោយសេរី ហើយបានធ្វើដំណើរទៅមកយ៉ាងមានជំនាញ នៅចន្លោះផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ជុំវិញវាលស្មៅ និងព្រៃឈើ...។ ពួកវាគឺជាបណ្តូលចិត្តរបស់អាកាស ពួកវាគឺជាបណ្តូលចិត្តនៃរបស់សព្វសារពើ។ មិនយូរទេ ពួកវានឹងក្លាយជាចំណងរវាងផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ហើយនឹងនាំសារដល់របស់សព្វសារពើ...។ ពួកវាបានច្រៀង ពួកវាបានហើរឆាបចុះឡើងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ ពួកវាមានបាននាំភាពសប្បាយរីករាយ សំណើច និងភាពរស់រវើកមកកាន់ពិភពលោកដែលធ្លាប់តែទទេស្អាត...។ ពួកវាបានប្រើប្រាស់ការច្រៀងដ៏ពិរោះ និងច្បាស់របស់ពួកវា ពួកវាបានប្រើពាក្យនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកវាដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះអាទិករសម្រាប់ជីវិតដែលបានប្រទានដល់ពួកវា។ ពួកវាបានរាំដោយអំណរដើម្បីសម្តែងនូវភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពអស្ចារ្យនៃការបង្កើតរបស់ព្រះអាទិករ ហើយនឹងថ្វាយជីវិតទាំងមូលរបស់ពួកវាដើម្បីនាំយកទីបន្ទាល់អំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ តាមរយៈជីវិតពិសេសដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ពួកវា ...

មិនថាពួកវានៅក្នុងទឹក ឬនៅលើមេឃនោះទេ តាមរយៈការបញ្ជារបស់ព្រះអាទិករ នោះចំនួនដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នៃភាវៈមានជីវិត បានមានអត្ថិភាពនៅក្នុងសណ្ឋានជីវិតផ្សេងៗគ្នា ហើយតាមរយៈការបញ្ជារបស់ព្រះអាទិករ ពួកវាបានប្រមូលផ្តុំគ្នាទៅតាមពូជអំបូររៀងៗខ្លួនរបស់ពួកវា ហើយបញ្ញត្តិនេះ ក្រឹ្យវិន័យនេះ គឺមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានដោយសត្តនិករណាមួយនោះឡើយ។ ពួកវាមិនដែលហ៊ាន ឬអាចទៅហួសព្រំដែនដែលព្រះអាទិករបានកំណត់សម្រាប់ពួកវានោះទេ។ ដោយសារពួកវាត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះអាទិករ នោះពួកវាបានរស់នៅ និងបានបង្កើតចំនួនច្រើនឡើង ព្រមទាំងបានប្រកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងតឹងរឹងនូវមាគ៌ាជីវិត និងបញ្ញត្តិដែលព្រះអាទិករបានកំណត់សម្រាប់ពួកវា ហើយពួកវាគោរពចេញពីមនសិការចំពោះការបញ្ជាដោយមិនបានថ្លែងរបស់ទ្រង់ និងបទបញ្ជា ព្រមទាំងច្បាប់ស្ថានសួគ៌ ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ពួកវាតាំងពីពេលនោះរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ពួកវាបានសន្ទនាជាមួយព្រះអាទិករទៅតាមវិធីពិសេសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា ហើយបានមកដើម្បីសរសើរតម្កើងអត្ថន័យរបស់ព្រះអាទិករ និងបានគោរពតាមការបញ្ជារបស់ទ្រង់។ គ្មានសត្តនិករណាមួយធ្លាប់បានបំពានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករនោះទេ ហើយអធិបតេយ្យភាព និងការបញ្ជារបស់ទ្រង់នៅលើពួកវា ត្រូវបានប្រើនៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់។ គ្មានព្រះបន្ទូលណាមួយត្រូវបានដាក់ចេញនោះទេ ប៉ុន្តែសិទ្ធិអំណាចដែលមានតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ បានគ្រប់គ្រងរបស់សព្វសារពើនៅក្នុងភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដោយគ្មានមុខងារភាសា ហើយដែលខុសគ្នាពីមនុស្សជាតិ។ ការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់នៅក្នុងវិធីដ៏ពិសេសនេះ បានបង្ខំឱ្យមនុស្សទទួលបានចំណេះដឹងថ្មី ហើយធ្វើការកាត់ស្រាយថ្មីមួយអំពីសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំត្រូវតែប្រាប់អ្នកថា នៅថ្ងៃថ្មីនេះ ការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ បានបញ្ជាក់ឱ្យឃើញជាថ្មីម្តងទៀត អំពីភាពមានតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ។

បន្ទាប់មក ចូរយើងក្រឡេកមើលប្រយោគចុងក្រោយនៃខគម្ពីរ៖ «ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ»។ តើអ្នករាល់គិតថា វាមានន័យដូចម្តេច? មនោសញ្ចេតនារបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺបង្កប់នៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនេះ។ ព្រះជាម្ចាស់បានទតមើលរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើត មានរូបរាងឡើង ហើយឈរនៅមាំមួនដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរបន្តិចម្តងៗ។ នៅពេលនេះ តើព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងភាវៈផ្សេងៗដែលទ្រង់បានបង្កើតដោយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ និងសកម្មភាពនានាដែលទ្រង់សម្រេចបានឬទេ? ចម្លើយគឺ «ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ»។ តើអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញអ្វីនៅទីនេះ? តើ «ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ» តំណាងឱ្យអ្វី? តើវាជានិមិត្តសញ្ញាអំពីអ្វី? វាមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះចេស្ដា និងព្រះប្រាជ្ញាញាណដើម្បីសម្រេចកិច្ចការដែលទ្រង់បានដាក់ផែនការ និងបានចេញបទបញ្ជាដើម្បីសម្រេចបានគោលបំណងដែលទ្រង់បានកំណត់ដើម្បីសម្រេច។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ចប់កិច្ចការនីមួយៗ តើទ្រង់មានព្រះហឫទ័យសោកស្តាយឬទេ? ចម្លើយគឺនៅតែ «ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ»។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា ទ្រង់មិនត្រឹមតែមិនមានព្រះហឫទ័យសោកស្តាយនោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ថែមទាំងសព្វព្រះហឫទ័យថែមទៀតផង។ តើទ្រង់មិនមានព្រះហឫទ័យសោកស្តាយមានន័យដូចម្តេច? វាមានន័យថា ផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺគ្រប់លក្ខណ៍ វាមានន័យថា អំណាច និងព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ទ្រង់គឺគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយវាមានន័យថា មានតែតាមរយៈសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ដែលភាពគ្រប់លក្ខណ៍បែបនេះអាចសម្រេចបាន។ នៅពេលដែលមនុស្សបំពេញកិច្ចការមួយ តើគេអាចមើលឃើញថា វាល្អ ដូចជាព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញឬទេ? តើគ្រប់យ៉ាងដែលមនុស្សធ្វើអាចសម្រេចបានភាពគ្រប់លក្ខណ៍ឬទេ? តើមនុស្សអាចបំពេញអ្វីមួយម្តងជាសម្រេចរហូតអស់កល្បជានិច្ចឬទេ? ដូចមនុស្សនិយាយថា «គ្មានអ្វីដែលគ្រប់លក្ខណ៍នោះទេ មានតែប្រសើរជាងមុនប៉ុណ្ណោះ» គ្មានអ្វីដែលមនុស្សធ្វើ អាចទទួលបានភាពគ្រប់លក្ខណ៍នោះទេ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញថា គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានធ្វើ និងសម្រេចបាន គឺល្អ គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានបង្កើតគឺត្រូវបានកំណត់ដោយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ឬអាចនិយាយថា «ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ» គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានបង្កើត បានទទួលយកសណ្ឋានដ៏អចិន្ត្រៃយ៍មួយ ត្រូវបានចាត់ចំណាត់ថ្នាក់តាមប្រភេទ និងត្រូវបានផ្តល់ទីតាំង គោលបំណង និងតួនាទីមិនប្រែប្រួលមួយតែម្តងជាសម្រេចរហូតអស់កល្បជានិច្ច។ ជាងនេះទៅទៀត តួនាទីរបស់ពួកវាក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ និងមាគ៌ាដែលពួកវាត្រូវតែជ្រើសរើសក្នុងអំឡុងពេលនៃការគ្រប់គ្រងរបស់របស់ព្រះជាម្ចាស់លើរបស់សព្វសារពើ ត្រូវបានកំណត់ដោយព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានទេ។ នេះគឺជាច្បាប់ស្ថានសួគ៌ដែលព្រះអាទិករបានប្រទានឱ្យរបស់សព្វសារពើ។

«ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ» ព្រះបន្ទូលដ៏សាមញ្ញ និងមិនត្រូវបានផ្តល់តម្លៃ ដែលគេមិនយកចិត្តទុកដាក់ជារឿយៗទាំងនេះ គឺជាព្រះបន្ទូលអំពីច្បាប់ និងបទបញ្ជាស្ថានសួគ៌ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់គ្រប់សត្តនិករទាំងអស់។ ពួកវាគឺជាតំណាងមួយផ្សេងទៀតនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ដែលជាក់ស្តែងជាងមុន និងជ្រាលជ្រៅជាងមុន។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រះអាទិករមិនត្រឹមតែអាចទទួលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានកំណត់ដើម្បីសម្រេចបាននោះទេ ទ្រង់ថែមទាំងអាចគ្រប់គ្រងអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់បានបង្កើតនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងត្រួតត្រាលើរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើតនៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ថែមទៀតផង។ ហើយជាងនេះទៅទៀត អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងគឺមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ និងប្រក្រតី។ របស់សព្វសារពើក៏ត្រូវបានបង្កើតឡើង រស់នៅ នឹងស្លាប់ ដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដែរ ហើយជាងនេះទៅទៀត ដោយសារសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ពួកវាបានរស់នៅក្នុងច្បាប់ដែលទ្រង់បានកំណត់ ហើយគ្មានអ្វីមួយត្រូវបានលើកលែងនោះទេ! ច្បាប់នេះបានចាប់ផ្តើមភ្លាមៗដែល «ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ» ហើយវានឹងមានអត្ថិភាព បន្ត និងបំពេញតួនាទីដើម្បីផលប្រយោជន៍នៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចាប់ពីថ្ងៃនេះរហូតដល់ថ្ងៃដែលវាត្រូវបានជំនួសដោយព្រះអាទិករ! សិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ ត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញ មិនត្រឹមតែតាមរយៈសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ក្នុងបង្កើត និងបញ្ជារបស់សព្វសារពើឱ្យក្លាយជាភាវៈប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់នេះក៏ត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញតាមរយៈសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ក្នុងការគ្រប់គ្រង និងកាន់កាប់អធិបតេយ្យភាពលើរបស់សព្វសារពើ ព្រមទាំងប្រទានជីវិត និងភាពរស់រវើកដល់របស់សព្វសារពើដែរ។ ជាងនេះទៅទៀត តាមរយៈសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ក្នុងការបណ្តាលឱ្យកើតឡើងតែម្តងជាសម្រេចរហូតអស់កល្បជានិច្ច នោះរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់នឹងបង្កើតនៅក្នុងផែនការរបស់ទ្រង់ក៏លេចមក និងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលទ្រង់បានបង្កើតក្នុងសណ្ឋានដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ រចនាសម្ព័ន្ធជីវិតដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ និងមុខងារដ៏គ្រប់លក្ខណ៍។ សម្ថភាពនោះក៏ត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញតាមរបៀបដែលព្រះតម្រិះរបស់ព្រះអាទិករមិនត្រូវបានដាក់កំហិត និងមិនត្រូវបានកំណត់ដោយពេលវេលា ទីកន្លែង ឬលក្ខណៈភូមិសាស្ត្រ។ ដូចជាសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ដែរ អត្តសញ្ញាណតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករនឹងស្ថិតនៅដោយគ្មានផ្លាស់ប្តូរតាំងពីអស់កល្បរៀងមក រហូតដល់អស់កល្បរៀងទៅ។ សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់នឹងតែងតែជាតំណាង និងជានិមិត្តសញ្ញានៃអត្តសញ្ញាណតែមួយគត់របស់ទ្រង់ ហើយសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់នឹងកើតមានព្រមគ្នាជាមួយនឹងអត្តសញ្ញាណរបស់ទ្រង់ជារៀងរហូត!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៨៨

ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ (អត្ថបទសម្រាំង)

នៅថ្ងៃទីប្រាំមួយ ព្រះអាទិករមានព្រះបន្ទូល ហើយសត្តនិករមានជីវិតតាមប្រភេទនីមួយៗនៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ លេចមកម្តងមួយៗ

ភ្លេចៗត្រចៀក កិច្ចការរបស់ព្រះអាទិករក្នុងការបង្កើតរបស់សព្វសារពើបានបន្តអស់រយៈពេលប្រាំថ្ងៃ ហើយភ្លាមៗបន្ទាប់ពីនោះ ព្រះអាទិករបានស្វាគមន៍ថ្ងៃទីប្រាំមួយនៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរបស់ទ្រង់។ នៅថ្ងៃនេះ គឺជាការចាប់ផ្តើមថ្មីមួយទៀត និងក៏ជាថ្ងៃដ៏វិសេសមួយទៀតផងដែរ។ បន្ទាប់មក នៅមុនថ្ងៃថ្មីនោះបន្តិច តើព្រះអាទិករមានផែនការអ្វី? តើសត្តនិករថ្មីៗអ្វីខ្លះដែលទ្រង់នឹងផលិត និងបង្កើត? ចូរស្តាប់ចុះ នោះគឺជាព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអាទិករ ...

«ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យផែនដីកើតចេញជាពពួកសត្វមានជីវិតតាមពូជរបស់វា គឺសត្វស្រុក សត្វលូនវារ និងសត្វព្រៃនៅលើផែន‌ដីតាមពូជរបស់វា៖ វាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសត្វព្រៃនៅផែន‌ដីតាមពូជ សត្វស្រុកតាមពូជ និងគ្រប់ទាំងសត្វដែលលូនវារលើដីតាមពូជរបស់វាដែរ ហើយព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ» (លោកុប្បត្តិ ១:២៤-២៥)។ តើសត្តនិករមានជីវិតអ្វីខ្លះដែលត្រូវបានរួមបញ្ចូល? បទគម្ពីរចែងថា៖ សត្វស្រុក សត្វលូនវារ និងសត្វព្រៃនៅផែនដីតាមពូជរបស់វា។ មានន័យថា នៅថ្ងៃនេះ មិនត្រឹមតែមានសត្តនិករមានជីវិតគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់នៅលើផែនដីនោះទេ ប៉ុន្តែពួកវាក៏ត្រូវបានចាត់ថ្នាក់តាមពូជដែរ ដូច្នេះហើយ «ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ»។

ដូចក្នុងអំឡុងពេលប្រាំថ្ងៃកន្លងមកនោះដែរ ព្រះអាទិករបានមានព្រះបន្ទូលដោយព្រះសូរសៀងដូចគ្នា ហើយបានបញ្ជាកំណើតរបស់សត្តនិករដែលមានជីវិតដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ហើយពួកវាលេចមកនៅលើផែនដីទៅតាមពូជរៀងៗខ្លួនរបស់ពួកវា។ នៅពេលដែលព្រះអាទិករប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ គ្មានព្រះបន្ទូលណាមួយរបស់ទ្រង់ត្រូវបានថ្លែងដោយឥតប្រយោជន៍នោះឡើយ ដូច្នេះហើយ នៅថ្ងៃទីប្រាំមួយ សត្តនិករមានជីវិតនីមួយៗដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យបង្កើត បានលេចមកនៅពេលវេលាដែលបានកំណត់។ ដូចដែលព្រះអាទិករបានមានព្រះបន្ទូលថា «ចូរឱ្យផែនដីកើតចេញជាពពួកសត្វមានជីវិតតាមពូជរបស់វា» ពេលនោះ ផែនដីបានពេញដោយជីវិតភ្លាមៗ ហើយនៅលើដី ដង្ហើមរបស់សត្តនិករមានជីវិតគ្រប់ប្រភេទបានកើតមានឡើងភ្លាមៗ...។ នៅក្នុងទីវាលខៀវស្រងាត់ពេញដោយស្មៅ សត្វគោដ៏មាំបក់កន្ទុយទៅវិញទៅមក បានលេចមកម្តងមួយៗ សត្វចៀមបានប្រមូលផ្តុំជាហ្វូង ហើយសត្វសេះដែលកំពុងកញ្ជ្រៀវបានចាប់ផ្តើមផាយជើងយ៉ាងលឿន...។ ភ្លាមៗនោះ វាលស្មៅដ៏ធំធេងដែលស្ងប់ស្ងាត់ បានពេញដោយជីវិត...។ ការលេចមកនៃសត្វស្រុកផ្សេងៗទាំងនេះ គឺជាទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាតនៅលើវាលស្មៅដ៏ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយនាំមកនូវភាពរស់រវើកដោយគ្មានដែនកំណត់...។ ពួកវានឹងក្លាយជាគូកនរបស់វាលស្មៅ និងជាចៅហ្វាយរបស់វាលស្មៅ ហើយពួកវានីមួយៗពឹងពាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ពួកវាក៏នឹងក្លាយជាឆ្មាំ និងជាអ្នកថែរក្សាដែនដីទាំងនេះដែរ ហើយដែលដែនដីទាំងនេះនឹងក្លាយជាកន្លែងស្នាក់នៅអចិន្ត្រៃយ៍របស់ពួកវា និងជាកន្លែងដែលនឹងផ្តល់នូវអ្វីៗដែលពួកវាត្រូវការ គឺប្រពនៃការចិញ្ចឹមបីបាច់ជារៀងរហូតសម្រាប់អត្ថិភាពរបស់ពួកវា ...

ក្នុងថ្ងៃតែមួយដែលសត្វស្រុកផ្សេងៗទាំងនេះបានកើតឡើង នោះហ្វូងសត្វល្អិតជាច្រើនក៏បានលេចមកម្តងមួយៗ ដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអាទិករដែរ។ ទោះបីជាពួកវាជាវត្ថុមានជីវិតដែលតូចជាងគេក្នុងចំណោមសត្តនិករទាំងអស់ក៏ដោយ ក៏កម្លាំងជីវិតរបស់ពួកវានៅតែជាការបង្កើតដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអាទិករដដែល ហើយពួកវាមិនបានមកយឺតពេកនោះទេ...។ សត្វល្អិតមួយចំនួនបានទទះស្លាបដ៏តូចៗរបស់ពួកវា ខណៈដែលសត្វល្អិតមួយចំនួនទៀតបានលូនវារយ៉ាងយឺតៗ។ សត្វល្អិតមួយចំនួនលោតផ្លោះ មួយចំនួនទៀតផ្លាស់ទីទ្រេតទ្រោតៗ។ សត្វល្អិតមួយចំនួនទៀតបានទៅមុខយ៉ាងលឿន ខណៈដែលសត្វល្អិតមួយចំនួនទៀត បានថយក្រោយយ៉ាងលឿន។ សត្វល្អិតមួយចំនួនបានផ្លាស់ទីទៅខាង ខ្លះទៀតបានលោតខ្ពស់ទាបចុះឡើង...។ គ្រប់សត្វល្អិតទាំងអស់កំពុងតែមមាញឹកស្វែងរកសម្បុកសម្រាប់ខ្លួនឯង៖ សត្វល្អិតខ្លះចូលទៅក្នុងស្មៅ សត្វល្អិតខ្លះកាយរូងទៅក្នុងដី សត្វល្អិតខ្លះហើរទៅលើដើមឈើលាក់ខ្លួននៅក្នុងព្រៃ...។ ទោះបីជាពួកវាមានរូបរាងតូចៗក៏ដោយ ពួកវាក៏មិនចង់អត់ទ្រាំនឹងទារុណកម្មនៃក្រពះដែលគ្មានអាហារនោះដែរ ដូច្នេះ បន្ទាប់ពីពួកវាស្វែងរកសម្បុកផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវារួចហើយ ពួកវាប្រញាប់ប្រញាល់ស្វែងរកអាហារដើម្បីចិញ្ចឹមខ្លួន។ សត្វល្អិតមួយចំនួនឡើងលើស្មៅដើម្បីស៊ីស្លឹកស្មៅទន់ៗ សត្វល្អិតមួយចំនួនចាប់ស្រវាធូលីដីមួយម៉ាត់ ហើយលេបចូលទៅក្នុងក្រពះរបស់ពួកវា ដោយទទួលទានយ៉ាងរីករាយ និងដោយអំណរ (ចំពោះពួកវា សូម្បីតែធូលីដីក៏ជាអាហារដ៏ឆ្ងាញ់មួយដែរ)។ សត្វល្អិតខ្លះលាក់ខ្លួននៅក្នុងព្រៃ ប៉ុន្តែពួកវាមិនបានឈប់សម្រាកនោះទេ ដោយសារតែរុក្ខរសនៅក្នុងស្លឹកឈើដ៏ខៀវស្រងាត់ បានផ្តល់នូវអាហារដ៏មានឱជារសសម្រាប់ពួកវា...។ បន្ទាប់ពីពួកវាឆ្អែត សត្វល្អិតក៏នៅតែមិនបញ្ឈប់សកម្មភាពរបស់ពួកវាដែរ។ ទោះបីជាពួកវាមានរូបរាងតូចក៏ដោយ ក៏ពួកវាមានថាមពលដ៏អស្ចារ្យ និងភាពក្លៀវក្លាឥតដែនកំណត់ដែរ ដូច្នេះ នៅក្នុងចំណោមសត្តនិករទាំងអស់ ពួកវាសកម្មបំផុត និងឧស្សាហ៍បំផុត។ ពួកវាមិនដែលខ្ជិលច្រអូស ហើយមិនដែលបណ្តោយខ្លួននៅក្នុងការសម្រាកនោះទេ។ នៅពេលដែលពួកវាបានឆ្អែតនឹងអាហាររបស់ពួកវា ពួកវាបានប្រើកម្លាំងរបស់ពួកវាយ៉ាងលំបាកដើម្បីផលប្រយោជន៍នៃអនាគតរបស់ពួកវា ដោយធ្វើឱ្យខ្លួនមមាញឹក និងរួសរាន់សម្រាប់ថ្ងៃស្អែករបស់ពួកវា ក៏ដូចជាសម្រាប់ការរស់នៅរបស់ពួកវា...។ ពួកវាបន្លឺសំឡេងជាចម្រៀងដែលមានចង្វាក់ និងទំនុកភ្លេងផ្សេងៗ ដើម្បីផ្តល់កម្លាំងចិត្ត និងជំរុញទឹកចិត្តរបស់ពួកវា។ ពួកវាក៏បានបន្ថែមភាពសប្បាយរីករាយដល់ស្មៅ ដើមឈើ និងដីទាំងអស់ដែរ ដោយបង្កើតឱ្យថ្ងៃ និងឆ្នាំនីមួយៗមានលក្ខណៈតែមួយគត់...។ តាមរយៈភាសាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា និងតាមរយៈវិធីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា ពួកវាផ្ទេរព័ត៌មានទៅដល់វត្ថុមានជីវិតទាំងអស់នៅលើដី។ ដោយការប្រើមាគ៌ាជីវិតដ៏ពិសេសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា ពួកវាធ្វើសញ្ញាសម្គាល់របស់សព្វសារពើដោយពួកវាបានបន្សល់ទុកស្លាកស្នាម...។ ពួកវាមានទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយដី ស្មៅ និងព្រៃឈើ ហើយពួកវាបាននាំយកថាមពល និងភាពរស់រវើកមកឱ្យដី ស្មៅ និងព្រៃឈើ។ ពួកវាបាននាំយកការរំឭកដាស់តឿន និងការសួរសុខទុក្ខរបស់ព្រះអាទិករ មកឱ្យភាវៈមានជីវិតទាំងអស់ ...

ក្រសែព្រះនេត្ររបស់ព្រះអាទិករបានទតទៅគ្រប់របស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើត ហើយនៅពេលនេះ ព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់បានឈប់មួយស្របក់ដើម្បីទតមើលព្រៃឈើ និងភ្នំទាំងឡាយ ព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ផ្លាស់ប្តូរ។ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ត្រូវបានថ្លែងចេញនៅក្នុងព្រៃឈើដ៏ក្រាស់ និងនៅលើភ្នំ ពេលនោះក៏មានលេចមកនូវសត្តនិករមួយប្រភេទ ដែលមិនដូចនឹងសត្តនិករដែលបានលេចមកកាលពីមុន។ ពួកវាគឺជាសត្វព្រៃដែលព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូល។ យូរបន្តិចក្រោយមក ពួកវាបានងក់ក្បាលរបស់ពួកវា ហើយបានបក់កន្ទុយ ដោយសត្វនីមួយៗមានមុខមាត់វិសេសផ្ទាល់ខ្លួន។ សត្វខ្លះមានរោម សត្វខ្លះមានស្នែង សត្វខ្លះបញ្ចេញចង្កូម សត្វខ្លះមានស្នាមញញឹម សត្វខ្លះមានកវែង សត្វខ្លះមានកន្ទុយខ្លី សត្វខ្លះមានភ្នែកលៀន សត្វខ្លះមានភ្នែកស្រទន់ សត្វខ្លះចំកោងខ្នងដើម្បីស៊ីស្មៅ សត្វខ្លះមានឈាមនៅនឹងមាត់របស់ពួកវា សត្វខ្លះលោតជើងពីរ សត្វខ្លះបោះជំហានដោយក្រចកទាំងបួន សត្វខ្លះសម្លឹងមើលចុងឈើដ៏ខ្ពស់ សត្វខ្លះទម្រេតខ្លួននៅក្នុងព្រៃ សត្វខ្លះស្វែងរករូងភ្នំដើម្បីសម្រាក សត្វខ្លះរត់ និងលេងនៅលើវាលរាប សត្វខ្លះដើរលបៗនៅក្នុងព្រៃ... សត្វខ្លះគ្រហឹម សត្វខ្លះលូ សត្វខ្លះព្រុស សត្វខ្លះយំ... សត្វខ្លះសំឡេងស្រាល សត្វខ្លះសំឡេងធំ សត្វខ្លះសំឡេងខ្ពស់ សត្វខ្លះសំឡេងច្បាស់ និងពិរោះ... សត្វខ្លះចង្រៃ សត្វខ្លះស្អាត សត្វខ្លះគួរឱ្យស្អប់ សត្វខ្លះគួរឱ្យស្រឡាញ់ សត្វខ្លះគួរឱ្យខ្លាច សត្វខ្លះស្លូតគួរឱ្យស្រឡាញ់...។ ពួកវាចេញមកម្តងមួយៗ។ ចូរមើលចុះ ពួកវាខ្ពស់ និងខ្លាំងប៉ុនណា ឯករាជ្យម្ចាស់ការ នៅស្ងៀមមិនអើពើដាក់គ្នា មិនរំខានក្នុងការចំណាយពេលសម្លឹងមើលគ្នា...។ រាល់សត្វនីមួយៗមានជីវិតដោយឡែក មានភាពខ្លាំង និងមានភាពសាហាវផ្ទាល់ខ្លួន ដែលព្រះអាទិករប្រទានដល់ពួកវា ហើយពួកវាមាននៅក្នុងព្រៃ និងនៅលើភ្នំ។ ដោយមើលងាយចំពោះគ្រប់យ៉ាង និងក្រអឺតក្រទមទាំងស្រុងតែម្ដង តើនរណាបានធ្វើឱ្យពួកវាក្លាយជាម្ចាស់របស់ភ្នំ និងព្រៃឈើ? ចាប់តាំងពីពេលដែលព្រះអាទិករបានបញ្ជាឱ្យពួកវាលេចមក ពួកវាបាន «ប្រកាសកាន់កាប់» ព្រៃឈើ និងភ្នំ ព្រោះព្រះអាទិករបានកំណត់ព្រំដែនរបស់ពួកវា និងបានកំណត់វិសាលភាពនៃអត្ថិភាពរបស់ពួកវារួចហើយ។ មានតែពួកវាប៉ុណ្ណោះ គឺជាម្ចាស់ដ៏ពិតប្រាកដរបស់ភ្នំ និងព្រៃឈើ ដូច្នេះហើយទើបពួកវាមានលក្ខណៈព្រៃ និងក្រអឺតក្រទមណាស់។ ពួកវាត្រូវបានគេហៅថា «សត្វព្រៃ» គឺដោយសារតែក្នុងចំណោមសត្តនិករទាំងអស់ ពួកវាគឺជាសត្តនិករដែលពិតជាមានលក្ខណៈព្រៃ ឃោរឃៅ និងមិនអាចបង្រ្កាបបាន។ ពួកវាមិនអាចត្រូវបានបង្រ្កាបនោះទេ ដូច្នេះ ពួកវាមិនអាចត្រូវបានចិញ្ចឹម ហើយមិនអាចរស់នៅដោយភាពសុខដុមរមនាជាមួយមនុស្សជាតិ ឬប្រើកម្លាំងធ្វើការជំនួសមនុស្សជាតិបានទេ។ គឺដោយសារតែពួកវាមិនអាចត្រូវបានចិញ្ចឹម មិនអាចធ្វើការដើម្បីមនុស្សជាតិបែបនេះហើយ ទើបពួកវាត្រូវតែរស់នៅឆ្ងាយពីមនុស្សជាតិ ហើយមនុស្សមិនអាចចូលទៅរកពួកវាបានទេ។ ម៉្យាងវិញទៀត ដោយសារតែពួកវាបានរស់នៅឆ្ងាយពីមនុស្សជាតិ ហើយមនុស្សមិនអាចចូលទៅជិតពួកវាបាន ទើបពួកវាអាចបំពេញទំនួលខុសត្រូវដែលព្រះអាទិករបានប្រទានដល់ពួកវា៖ ការពារភ្នំ និងព្រៃឈើ។ ភាពខ្លាំងរបស់ពួកវា បានការពារភ្នំ និងការពារព្រៃឈើ ហើយកម្លាំងរបស់ពួកវាគឺជាការការពារ និងការធានាដ៏ល្អបំផុតនៃអត្ថិភាព និងការបន្តពូជរបស់ពួកវា។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ភាពខ្លាំងរបស់ពួកវាបានរក្សា និងបានធានាតុល្យភាពក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ។ ការមកដល់របស់ពួកវា បាននាំមកនូវការផ្គត់ផ្គង់ និងចំណតសម្រាប់ភ្នំ និងព្រៃឈើ។ ការមកដល់របស់ពួកវា បាននាំមកនូវថាមពល និងភាពរស់រវើកឥតកំណត់មកឱ្យភ្នំ និងព្រៃឈើដែលទទេសូន្យ និងស្ងាត់ជ្រងំ។ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ភ្នំ និងព្រៃឈើបានក្លាយទៅជាកន្លែងស្នាក់នៅអចិន្ត្រៃយ៍របស់ពួកវា ហើយពួកវានឹងមិនដែលបាត់បង់ផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកវានោះទេ ដោយសារតែភ្នំ និងព្រៃឈើបានលេចមក និងមានអត្ថិភាពដើម្បីពួកវា។ សត្វព្រៃនឹងបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកវា ហើយធ្វើគ្រប់យ៉ាងដែលពួកវាអាចធ្វើបានដើម្បីការពារភ្នំ និងព្រៃឈើនោះ។ សត្វព្រៃក៏នឹងគោរពយ៉ាងតឹងរឹងតាមការដាស់តឿនរបស់ព្រះអាទិករដែរ ដើម្បីកាន់កាប់ដែនដីរបស់ពួកវា ហើយបន្តប្រើប្រាស់ធម្មជាតិដ៏សាហាវរបស់ពួកវា ដើម្បីរក្សាតុល្យភាពនៃរបស់សព្វសារពើដែលព្រះអាទិករបានបង្កើត ហើយដើម្បីប្រកាសពីសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករ!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៨៩

ក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ របស់សព្វសារពើគឺសុទ្ធតែគ្រប់លក្ខណ៍

របស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត រួមបញ្ចូលទាំងរបស់ដែលអាចផ្លាស់ទី និងរបស់ដែលមិនអាចផ្លាស់ទី ដូចជាបក្សី និងមច្ឆា ដូចជាដើមឈើ និងផ្កា និងរួមបញ្ចូលទាំងសត្វស្រុក សត្វល្អិត និងសត្វព្រៃ គឺត្រូវបានបង្កើតនៅថ្ងៃទីប្រាំមួយ។ ពួកវាសុទ្ធតែល្អនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយជាងនេះទៅទៀត នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ របស់ទាំងអស់នេះបានទទួលកម្រិតនៃភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងបានឈានដល់បទដ្ឋានដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់សម្រេចបានទៅតាមផែនការរបស់ទ្រង់។ ព្រះអាទិករបានធ្វើកិច្ចការដែលទ្រង់ចង់ធ្វើមួយជំហានម្តងៗ ទៅតាមផែនការរបស់ទ្រង់។ អ្វីៗដែលទ្រង់ចង់បង្កើត បានលេចមកម្តងមួយៗ ហើយការលេចមកនៃវត្ថុនីមួយៗ គឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់។ ដោយសារតែភាពច្បាស់លាស់ទាំងនេះ ទើបសត្តនិករទាំងអស់មិនអាចជួយអ្វីបាន ក្រៅពីថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះគុណ និងការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអាទិករនោះទេ។ នៅពេលដែលទង្វើដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានបើកបង្ហាញ នោះពិភពលោកនេះបានប៉ោងឡើងម្តងមួយចំណែកៗ ជាមួយនឹងរបស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត ហើយវាបានផ្លាស់ប្តូរពីភាពវឹកវរនិងភាពងងឹត មកជាភាពច្បាស់លាស់និងពន្លឺ ពីភាពស្ងប់ស្ងាត់ដែលគ្មានជីវិតទៅជាភាពមានជីវិត និងភាពរស់រវើកឥតដែនកំណត់។ នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក តាំងពីធំដល់តូច ពីតូចដល់តូចបំផុត គឺគ្មានវត្ថុណាមួយដែលមិនបានបង្កើតដោយសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករនោះទេ ហើយមានភាពចាំបាច់ និងគុណតម្លៃដែលបន្សល់ទុក និងដែលមានតែមួយសម្រាប់អត្ថិភាពរបស់សត្តនិករនីមួយៗ។ មិនថាសណ្ឋាន និងរូបរាងរបស់ពួកវាខុសគ្នាបែបណានោះទេ ពួកវាមិនមានអ្វីក្រៅពីត្រូវបានព្រះអាទិករបង្កើត ដើម្បីរស់នៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករនោះទេ។ ពេលខ្លះ មនុស្សនឹងមើលឃើញសត្វល្អិតមួយដែលអាក្រក់ ហើយពួកគេនិយាយថា «សត្វល្អិតនោះគឺអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ គ្មានផ្លូវដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតសត្វដែលអាក្រក់បែបនេះនោះទេ គ្មានផ្លូវដែលទ្រង់អាចបង្កើតអ្វីមួយដែលអាក្រក់ខ្លាំងបែបនេះទេ»។ ពិតជាការយល់ឃើញដ៏ឆោតល្ងង់មែន! អ្វីដែលពួកគេគួរនិយាយគឺ «ទោះបីជាសត្វល្អិតនេះអាក្រក់ណាស់ក៏ដោយ ក៏វាត្រូវបានបង្កើតមកដោយព្រះជាម្ចាស់ដែរ ដូចនេះ វាត្រូវតែមានគោលបំណងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វា»។ នៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់ចង់ប្រទានរូបរាងនីមួយៗ និងតួនាទី ព្រមទាំងការប្រើប្រាស់គ្រប់ប្រភេទ ដល់វត្ថុមានជីវិតនានាដែលទ្រង់បានបង្កើតមក ហើយគ្មានវត្ថុណាមួយដែលទ្រង់បានបង្កើតមក មានលក្ខណៈដូចគ្នានោះទេ។ តាំងពីសមាសភាគផ្សំផ្នែកខាងក្រៅរបស់ពួកវា ទៅដល់សមាសភាគផ្សំផ្នែកខាងក្នុងរបស់ពួកវា តាំងពីទម្លាប់រស់នៅរបស់ពួកវា រហូតដល់ទីកន្លែងដែលពួកវាកាន់កាប់ គឺនីមួយៗសុទ្ធតែខុសគ្នាទាំងអស់។ សត្វគោមានរូបរាងជាសត្វគោ សត្វលាមានរូបរាងជាសត្វលា សត្វក្តាន់មានរូបរាងជាសត្វក្តាន់ ហើយសត្វដំរីមានរូបរាងជាសត្វដំរី។ តើអ្នកអាចនិយាយថា មួយណាមានរូបរាងស្អាតបំផុត ហើយមួយណាមានរូបរាងអាក្រក់បំផុតឬទេ? តើអ្នកអាចនិយាយថា មួយណាមានប្រយោជន៍បំផុត ហើយអត្ថិភាពរបស់សត្វមួយណាដែលឥតប្រយោជន៍បំផុតឬទេ? មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តរូបរាងរបស់សត្វដំរី ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ប្រើប្រាស់សត្វដំរីដើម្បីដាំដំណាំនោះទេ។ មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តរូបរាងរបស់សត្វតោ និងសត្វខ្លា ដោយសាររូបរាងរបស់ពួកវាគឺទាក់ទាញបំផុតក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ប៉ុន្តែតើមានអ្នកអាចរក្សាទុកពួកវាជាសត្វចិញ្ចឹមបានទេ? សរុបមក នៅពេលដែលនិយាយពីរបស់ជាច្រើនដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក មនុស្សគួរតែយល់ស្របតាមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ឬអាចនិយាយថា មនុស្សគួរតែយល់ស្របតាមសណ្តាប់ធ្នាប់ដែលព្រះអាទិករបានកំណត់សម្រាប់របស់សព្វសារពើ។ នេះគឺជាអាកប្បកិរិយាដ៏ឆ្លាតវៃបំផុត។ មានតែអាកប្បកិរិយានៃការស្វែងរក និងការស្តាប់បង្គាប់តាមគោលបំណងដើមរបស់ព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះ ទើបជាការទទួលយកដ៏ពិត និងជាភាពច្បាស់លាស់នៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។ វាល្អនៅក្នុងក្រសែព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ តើមានហេតុផលអ្វីដែលមនុស្សត្រូវតែស្វែងរកកំហុសនោះ?

ដូច្នេះ របស់សព្វសារពើនៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ គឺដើម្បីលេងបទមហោរីថ្មីមួយបទសម្រាប់អធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអាទិករ ដើម្បីចាប់ផ្តើមសេចក្តីផ្តើមដ៏ចំណានមួយសម្រាប់កិច្ចការនៃថ្ងៃថ្មីរបស់ទ្រង់ ហើយនៅពេលនេះ ព្រះអាទិករក៏នឹងបើកទំព័រថ្មីមួយទៀតនៅក្នុងកិច្ចការនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ដែរ! ផ្អែកទៅតាមច្បាប់ដែលព្រះអាទិករបានកំណត់ ដូចជាឱ្យដុះថ្មីនៅរដូវផ្ការីក ឱ្យទុំនៅរដូវក្តៅ ឱ្យប្រមូលផលនៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ និងឱ្យវេចខ្ចប់ទុកនៅរដូវរងារ នោះរបស់សព្វសារពើនឹងធ្វើតាមផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអាទិករ ហើយពួកវានឹងស្វាគមន៍ថ្ងៃថ្មី ការចាប់ផ្តើមថ្មី និងមាគ៌ាជីវិតថ្មីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា។ ពួកវានឹងរស់នៅ និងបន្តពូជជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ...

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩០

គ្មានភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើត និងភាវៈមិនត្រូវបានបង្កើតណាមួយ អាចជំនួសអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករបានទេ

ចាប់តាំងពីពេលដែលទ្រង់បានចាប់ផ្តើមការបង្កើតរបស់សព្វសារពើមក ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់បានចាប់ផ្តើមត្រូវបានបញ្ចេញ និងត្រូវបានបើកសម្ដែងឱ្យឃើញ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ។ មិនថាទ្រង់បានបង្កើតពួកវាដោយវិធីអ្វី ហើយមិនថាមូលហេតុអ្វីបានជាទ្រង់បានបង្កើតពួកវានោះទេ គឺរបស់សព្វសារពើបានមានរូបរាងឡើង ហើយបានឈរនៅមាំមួន ព្រមទាំងបានរស់នៅដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ។ នៅមុនពេលដែលមនុស្សជាតិបានលេចមកនៅក្នុងពិភពលោក ព្រះអាទិករបានប្រើប្រាស់ព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើសម្រាប់មនុស្សជាតិ ហើយប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រតែមួយគត់របស់ទ្រង់ដើម្បីត្រៀមរៀបចំមជ្ឈដ្ឋានរស់នៅដ៏សមរម្យមួយសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានធ្វើ គឺជាការត្រៀមរៀបចំសម្រាប់មនុស្សជាតិ ដែលនឹងទទួលដង្ហើមរបស់ទ្រង់នៅពេលដ៏ឆាប់ខាងមុខ។ មានន័យថា នៅមុនពេលដែលមនុស្សត្រូវបានបង្កើតមក សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានប្រកាសនៅក្នុងគ្រប់សត្តនិករទាំងអស់ដែលខុសគ្នាពីមនុស្សជាតិ នៅក្នុងអ្វីៗដែលអស្ចារ្យដូចស្ថានសួគ៌ នៅក្នុងពន្លឺ នៅក្នុងសមុទ្រ និងដែនដី ហើយនៅក្នុងពពួកតូចៗដូចជាសត្វ និងបក្សាបក្សី ក៏ដូចជានៅក្នុងសត្វល្អិត និងកោសិកាតូចៗគ្រប់ប្រភេទ រួមទាំងពពួកបាក់តេរីផ្សេងៗដែលមើលមិនឃើញនឹងភ្នែកទទេផង។ សត្តនិករនីមួយៗត្រូវបានប្រទានជីវិតដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអាទិករ សត្តនិករនីមួយៗត្រូវបានកកើតដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអាទិករ ហើយសត្តនិករនីមួយៗបានរស់នៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអាទិករដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ទោះបីជាពួកវាមិនបានទទួលដង្ហើមរបស់ព្រះអាទិករក៏ដោយ ក៏ពួកវានៅតែបានប្រកាសប្រាប់ពីភាពរស់រវើករបស់ជីវិត ដែលព្រះអាទិករបានប្រទានដល់ពួកវា តាមរយៈសណ្ឋាន និងរូបរាងខុសៗគ្នារបស់ពួកវាដែរ។ ទោះបីជាពួកវាមិនបានទទួលសមត្ថភាពដើម្បីនិយាយ ដែលព្រះអាទិករបានប្រទានដល់មនុស្សជាតិក៏ដោយ ក៏ពួកវានីមួយៗបានទទួលវិធីនៃការបង្ហាញជីវិតរបស់ពួកវា ដែលព្រះអាទិករបានប្រទានដល់ពួកវាដែរ ហើយវិធីនេះខុសពីភាសារបស់មនុស្សជាតិ។ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករមិនត្រឹមតែប្រទានភាពរស់រវើកនៃជីវិតដល់វត្ថុនានាដែលមិនមានចលនា ដែលធ្វើឱ្យពួកវានឹងមិនវិនាសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ថែមទាំងប្រទានសភាវគតិដើម្បីបន្តពូជ និងបង្កើតកូនចៅច្រើនឡើងដល់ភាវៈមានជីវិតទាំងអស់ទៀតផង ដូចនេះ ពួកវានឹងមិនដែលវិនាសឡើយ ហើយពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ ពួកវានឹងផ្ទេរបញ្ញត្តិ និងគោលការណ៍សម្រាប់រស់នៅដែលព្រះអាទិករបានប្រទានដល់ពួកវា។ របៀបដែលព្រះអាទិករបានប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ មិនប្រកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងតឹងរឹងចំពោះទស្សនៈធំតូចណាមួយឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវបានកំណត់តាមទម្រង់ណាមួយនោះដែរ។ ទ្រង់អាចបញ្ជាដំណើរការនៃសាកលលោក ហើយកាន់កាប់អធិបតេយ្យភាពលើជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់នៃរបស់សព្វសារពើ ហើយជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់អាចបញ្ជារបស់សព្វសារពើបាន ដូច្នេះទើបពួកវាអាចបម្រើទ្រង់។ ទ្រង់អាចរៀបចំកិច្ចការទាំងអស់របស់ភ្នំ ទន្លេ និងបឹងបួរ ហើយត្រួតត្រារបស់សព្វសារពើនៅក្នុងពួកវា ហើយលើសពីនោះ ទ្រង់អាចផ្គត់ផ្គង់អ្វីដែលរបស់សព្វសារពើត្រូវការ។ នេះគឺជាការបើកបង្ហាញនៃសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករនៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើក្រៅពីមនុស្សជាតិ។ ការបើកបង្ហាញបែបនេះ គឺមិនមែនសម្រាប់តែមួយជីវិតប៉ុណ្ណោះទេ តែវានឹងមិនដែលឈប់ ឬសម្រាកឡើយ ហើយវាមិនអាចត្រូវបានកែប្រែ ឬបំផ្លាញដោយមនុស្ស ឬវត្ថុណាមួយ ឬអាចបន្ថែមបន្ថយដោយមនុស្ស ឬវត្ថុណាមួយឡើយ ព្រោះគ្មានអ្វីមួយអាចជំនួសអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករបានឡើយ។ ដូច្នេះហើយ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករមិនអាចត្រូវបានជំនួសដោយភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើតណាមួយនោះទេ វាមិនត្រូវបានទទួលដោយភាវៈដែលមិនបានបង្កើតណាមួយឡើយ។ ចូរយកអ្នកនាំសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងពួកទេវតាធ្វើជាឧទាហរណ៍។ ពួកគេមិនមានព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ហើយជាងនេះទៅទៀត ពួកគេក៏មិនមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករដែរ ហើយមូលហេតុដែលពួកគេមិនមានព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺដោយសារតែពួកគេមិនមានសារជាតិរបស់ព្រះអាទិករ។ ភាវៈដែលមិនត្រូវបានបង្កើត ដូចជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងពួកទេវតា ទោះបីជាពួកគេអាចធ្វើកិច្ចការមួយចំនួនជំនួសព្រះជាម្ចាស់បានក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនអាចតំណាងឱ្យព្រះជាម្ចាស់បានដែរ។ ទោះបីជាពួកគេមានអំណាចខ្លះៗដែលមនុស្សគ្មានក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេមិនមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ដើម្បីបញ្ជារបស់សព្វសារពើ និងដើម្បីកាន់កាប់អធិបតេយ្យភាពលើរបស់សព្វសារពើទេ។ ដូច្នេះ ភាពមានតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចត្រូវបានជំនួសដោយភាវៈដែលមិនត្រូវបានបង្កើតណាមួយ ហើយស្រដៀងគ្នានេះដែរ សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនអាចត្រូវបានជំនួសដោយភាវៈដែលមិនត្រូវបានបង្កើតណាមួយដែរ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ តើអ្នកបានអានអំពីអ្នកនាំសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ណាមួយដែលបានបង្កើតរបស់សព្វសារពើឬទេ? ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មិនបានចាត់អ្នកនាំសារ ឬទេវតារបស់ទ្រង់ណាមួយឱ្យបង្កើតរបស់សព្វសារពើ? គឺដោយសារតែពួកគេមិនមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ពួកគេមិនមានសមត្ថភាពក្នុងការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ដូចទៅនឹងសត្តនិករទាំងអស់ដែរ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែស្ថិតនៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអាទិករ ហើយស្ថិតនៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ដូច្នេះ ក្នុងវិធីដូចគ្នានេះ ព្រះអាទិករក៏ជាព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកគេ និងជាព្រះដ៏មានអធិបតេយ្យភាពរបស់ពួកគេដែរ។ នៅក្នុងចំណោមពួកគេម្នាក់ៗ មិនថាពួកគេខ្ពង់ខ្ពស់ ឬតូចទាប មានអំណាចច្រើន ឬតិចនោះទេ គឺគ្មាននរណាម្នាក់អាចលើសពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករឡើយ។ ដូច្នេះនៅក្នុងចំណោមពួកគេ គ្មាននរណាម្នាក់អាចជំនួសអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករបានឡើយ។ ពួកគេនឹងមិនដែលត្រូវបានហៅថាជាព្រះជាម្ចាស់ និងមិនអាចក្លាយជាព្រះអាទិករបានឡើយ។ នេះគឺជាការពិត និងជាសេចក្តីពិតដែលមិនអាចកែប្រែបាន!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩១

ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដើម្បីតាំងសញ្ញាជាមួយមនុស្ស

លោកុប្បត្តិ ៩:១១-១៣ ហើយខ្ញុំនឹងតាំងសញ្ញារបស់ខ្ញុំជាមួយអ្នករាល់គ្នាថា គ្រប់សាច់ទាំងអស់នឹងមិនត្រូវបំផ្លាញដោយទឹកជំនន់ទៀតទេ។ ហើយក៏នឹងលែងមានទឹកជំនន់មកបំផ្លិចបំផ្លាញផែន‌ដីទៀតដែរ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ នេះជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលខ្ញុំតាំងរវាងខ្ញុំនិងអ្នករាល់គ្នា និងភាវៈមានជីវិតទាំងអស់ ដែលនៅជា‌មួយឯងរាល់គ្នា នៅគ្រប់ជំនាន់ជានិច្ចនិរន្តរ៍ គឺខ្ញុំដាក់ឥន្ទធនូរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងពពក ហើយឥន្ទធនូនេះនឹងបានជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញា ដែលខ្ញុំបានតាំងរវាងខ្ញុំ និងផែន‌ដី។

បន្ទាប់ពីទ្រង់បង្កើតរបស់សព្វសារពើ នោះសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករត្រូវបានបញ្ជាក់ និងប្រកាសម្តងទៀតនៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញាជាឥន្ទធនូ

សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករគឺធ្លាប់បានប្រកាស និងប្រើប្រាស់ក្នុងចំណោមសត្តនិករទាំងអស់ ហើយទ្រង់មិនត្រឹមតែត្រួតត្រាវាសនានៃរបស់សព្វសារពើប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ថែមទាំងត្រួតត្រាមនុស្សជាតិដែលជាសត្តនិករដ៏ពិសេស ដែលទ្រង់បានបង្កើតដោយផ្ទាល់ព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ហើយដែលមានសណ្ឋានជីវិតខុសគ្នា និងរស់នៅក្នុងសណ្ឋានជីវិតខុសគ្នាទៀតផង។ បន្ទាប់ពីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ព្រះអាទិករមិនបានបញ្ឈប់បង្ហាញពីសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់នោះទេ។ ចំពោះទ្រង់ សិទ្ធិអំណាចដែលទ្រង់កាន់កាប់អធិបតេយ្យភាពលើរបស់សព្វសារពើ និងកាន់កាប់វាសនារបស់មនុស្សជាតិទាំងមូល បានចាប់ផ្តើមជាផ្លូវការ នៅពេលដែលមនុស្សជាតិបានកើតចេញពីព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់យ៉ាងពិតប្រាកដ។ ទ្រង់ចង់គ្រប់គ្រងមនុស្សជាតិ ហើយត្រួតត្រាមនុស្សជាតិ។ ទ្រង់ចង់សង្គ្រោះមនុស្សជាតិ និងចង់ទទួលបានមនុស្សជាតិយ៉ាងពិតប្រាកដ ចង់ទទួលបានមនុស្សជាតិដែលអាចគ្រប់គ្រងរបស់សព្វសារពើ។ ទ្រង់ចង់ធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិបែបនេះរស់នៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ហើយស្គាល់ ព្រមទាំងស្តាប់បង្គាប់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់បានចាប់ផ្តើមបង្ហាញជាផ្លូវការនូវសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ក្នុងចំណោមមនុស្ស ដោយប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើឱ្យព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់បានសម្រេច។ ពិតណាស់ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានប្រកាសនៅគ្រប់ទីកន្លែង ក្នុងអំឡុងពេលនៃដំណើរការនេះ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែលើកយកឧទាហរណ៍ដែលគេស្គាល់ជាទូទៅ និងជាក់លាក់ ដែលអ្នករាល់គ្នាអាចយល់ និងស្គាល់ពីភាពមានតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។

មានភាពស្រដៀងគ្នារវាងអត្ថបទគម្ពីរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក ៩៖១១-១៣ ជាមួយនឹងអត្ថបទគម្ពីរខាងលើ ដែលពាក់ព័ន្ធទៅនឹងកំណត់ត្រានៃការបង្កើតពិភពលោករបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែក៏មានភាពខុសគ្នាដែរ។ តើមានភាពស្រដៀងគ្នាអ្វីខ្លះ? ភាពស្រដៀងគ្នា គឺស្ថិតនៅត្រង់ការប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យធ្វើ ហើយភាពខុសគ្នាគឺថា អត្ថបទគម្ពីរដែលបានដកស្រង់នៅទីនេះ បង្ហាញពីការសន្ទនារបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមួយមនុស្ស ដែលទ្រង់បានតាំងសញ្ញាជាមួយ ហើយបានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់មនុស្សពីអ្វីដែលមាននៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញានោះ។ ការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះ ត្រូវបានសម្រេចក្នុងអំឡុងពេលនៃការសន្ទនារបស់ទ្រង់ជាមួយមនុស្ស ដែលអាចនិយាយបានថា នៅមុនពេលនៃការបង្កើតមនុស្សជាតិ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាការណែនាំ និងការបញ្ជា ដែលត្រូវបានថ្លែងទៅកាន់សត្តនិករដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បង្កើត។ ប៉ុន្តែពេលនេះ មានមនុស្សម្នាក់ដែលស្តាប់ឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់គឺជាការសន្ទនាជាមួយមនុស្សផង ហើយជាការដាស់តឿន និងការក្រើនរំលឹកដល់មនុស្សផង។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាការបញ្ជាដែលមានសិទ្ធិអំណាច និងដែលត្រូវបានចែកចាយដល់របស់សព្វសារពើទាំងអស់។

តើសកម្មភាពអ្វីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងអត្ថបទគម្ពីរ? អត្ថបទគម្ពីរកត់ត្រាសេចក្តីសញ្ញាដែលព្រះជាម្ចាស់បានតាំងជាមួយមនុស្សបន្ទាប់ពីការបំផ្លាញពិភពលោករបស់ទ្រង់ដោយទឹកជំនន់។ អត្ថបទគម្ពីរនេះប្រាប់មនុស្សថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនធ្វើឱ្យមានការបំផ្លាញពិភពលោកម្តងទៀតទេ ហើយថា ដោយហេតុនោះទើបព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតទីសម្គាល់មួយ។ តើទីសម្គាល់នេះជាអ្វី? នៅក្នុងបទគម្ពីរនិយាយថា «ខ្ញុំដាក់ឥន្ធ‌ធនូរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងពពក ហើយឥន្ធ‌ធនូនេះនឹងបានជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញា ដែលខ្ញុំបានតាំងរវាងខ្ញុំ និងផែន‌ដី»។ ទាំងនេះគឺជាព្រះបន្ទូលដើមដែលព្រះអាទិករបានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សជាតិ។ នៅពេលដែលទ្រង់បានថ្លែងព្រះបន្ទូលទាំងនេះ នោះឥន្ទធនូលេចឡើងនៅចំពោះមុខមនុស្ស ហើយវាបានស្ថិតនៅទីនោះរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ គ្រប់គ្នាបានឃើញឥន្ទធនូបែបនេះ ហើយនៅពេលដែលអ្នកឃើញវា តើអ្នកដឹងទេថាវាកើតឡើងដោយរបៀបណា? វិទ្យាសាស្ត្រមិនអាចអះអាង ឬដឹងពីប្រភពរបស់វា ឬកំណត់សម្គាល់ទីកន្លែងរបស់វាបានទេ។ នោះគឺដោយសារតែឥន្ទធនូគឺជាទីសម្គាល់នៃសេចក្តីសញ្ញាដែលបានតាំងរវាងព្រះអាទិករនិងមនុស្ស។ វាមិនទាមទារមូលដ្ឋានបែបវិទ្យាសាស្ត្រ វាមិនត្រូវបានបង្កើតដោយមនុស្ស ហើយមនុស្សក៏មិនអាចកែប្រែវាបានដែរ។ វាគឺជាដំណើរបន្តនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ បន្ទាប់ពីទ្រង់ថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ព្រះអាទិករបានប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រជាក់លាក់របស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ដើម្បីគោរពតាមសេចក្តីសញ្ញា និងសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ជាមួយមនុស្ស។ ដូច្នេះ ការប្រើប្រាស់ឥន្ទធនូរបស់ទ្រង់ ដើម្បីធ្វើជាទីសម្គាល់នៃសេចក្តីសញ្ញាដែលទ្រង់បានតាំង គឺជាបទបញ្ជា និងច្បាប់ស្ថានសួគ៌ ដែលគួរតែស្ថិតនៅជារៀងរហូតដោយមិនផ្លាស់ប្តូរនោះទេ ទោះបីជាចំពោះព្រះអាទិករ ឬចំពោះមនុស្សជាតិដែលត្រូវបានបង្កើតក៏ដោយ។ ច្បាប់ដែលមិនអាចកែប្រែបាននេះ ត្រូវតែបាននិយាយថា គឺជាការបើកបង្ហាញដ៏ពិតមួយទៀតអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ នៅក្រោយការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរបស់ទ្រង់ ហើយវាត្រូវតែបាននិយាយថា សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករគឺគ្មានដែនកំណត់នោះទេ។ ការប្រើប្រាស់ឥន្ទធនូរបស់ទ្រង់ ដើម្បីធ្វើជាទីសម្គាល់ គឺជាដំណើរបន្ត និងការបន្តនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។ នេះគឺជាសកម្មភាពមួយទៀត ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបំពេញ ដោយប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយវាគឺជាទីសម្គាល់នៃសេចក្តីសញ្ញាដែលព្រះជាម្ចាស់បានតាំងជាមួយមនុស្សដោយប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់មនុស្សនូវអ្វីដែលទ្រង់បានសម្រេចព្រះហឫទ័យថានឹងនាំមក ហើយរបៀបដែលវានឹងត្រូវបានបំពេញ និងសម្រេច។ តាមរបៀបនេះ កិច្ចការត្រូវបានសម្រេចទៅតាមព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលមានព្រះចេស្ដាបែបនេះ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ គឺរាប់ពាន់ឆ្នាំបន្ទាប់ពីទ្រង់បានថ្លែងព្រះបន្ទូលទាំងនេះ មនុស្សនៅតែអាចសម្លឹងមើលឃើញឥន្ទធនូ ដែលបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដដែល។ ដោយសារតែព្រះបន្ទូលទាំងនោះត្រូវបានថ្លែងដោយព្រះជាម្ចាស់ នោះវត្ថុនេះនៅតែមិនត្រូវបានកែប្រែ និងមិនត្រូវបានផ្លាស់ប្តូររហូតមកទល់នឹងសព្វថ្ងៃនេះ។ គ្មានអ្វីមួយអាចដកឥន្ទធនូនេះចេញបានទេ គ្មានអ្វីអាចផ្លាស់ប្តូរច្បាប់របស់វាបានទេ ហើយវាស្ថិតនៅដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺជាសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងច្បាស់លាស់។ «ព្រះជាម្ចាស់ល្អដូចជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នឹងត្រូវបានសម្រេច ហើយអ្វីដែលទ្រង់បានសម្រេចស្ថិតនៅអស់កល្បជានិច្ច»។ ព្រះបន្ទូលនេះ ត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅទីនេះ ហើយវាគឺជាទីសម្គាល់ និងជាចរិកលក្ខណៈនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទីសម្គាល់ និងលក្ខណៈសម្បត្តិបែបនេះ គឺមិនអាចមាន ឬត្រូវបានឃើញនៅក្នុងភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើតណាមួយ ឬត្រូវបានឃើញនៅក្នុងភាវៈដែលមិនត្រូវបានបង្កើតណាមួយឡើយ។ វាជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គគត់ ហើយវាញែកអត្តសញ្ញាណ និងសារជាតិដែលកាន់កាប់ដោយព្រះអាទិករតែមួយគត់ ចេញពីអត្តសញ្ញាណ និងសារជាតិរបស់សត្តនិករ។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ វាក៏ជាទីសម្គាល់ និងជាលក្ខណសម្បត្តិដែលបញ្ជាក់ថា ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ គ្មានភាវៈណាមួយអាចលើសបានឡើយ ទោះជាភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើតមក និងភាវៈដែលមិនត្រូវបានបង្កើតមកក្ដី។

ការតាំងសញ្ញារបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមួយមនុស្ស គឺជាសកម្មភាពដែលមានសារៈសំខាន់ដ៏អស្ចារ្យមួយ ដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ប្រើប្រាស់ដើម្បីនាំការពិតមួយទៅកាន់មនុស្ស ហើយប្រាប់មនុស្សអំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ ដោយសារមូលហេតុនេះ ទើបទ្រង់បានប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រតែមួយគត់ ដោយការប្រើប្រាស់ទីសម្គាល់ពិសេសមួយដើម្បីតាំងសញ្ញាជាមួយមនុស្ស គឺជាទីសម្គាល់ដែលជាការសន្យានៃសេចក្តីសញ្ញាដែលទ្រង់បានតាំងជាមួយមនុស្ស។ ដូច្នេះ តើការតាំងសញ្ញា គឺជាហេតុការណ៍ដ៏អស្ចារ្យឬទេ? តើវាអស្ចារ្យបែបណា? នេះគឺពិតជាអ្វីដែលពិសេសណាស់អំពីសេចក្តីសញ្ញា៖ វាមិនត្រឹមតែជាសេចក្តីសញ្ញាដែលបានតាំងរវាងមនុស្សម្នាក់និងមនុស្សម្នាក់ ឬរវាងក្រុមមួយនិងក្រុមមួយ ឬរវាងប្រទេសមួយនិងប្រទេសមួយនោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាសេចក្តីសញ្ញាមួយដែលត្រូវបានតាំងរវាងព្រះអាទិករនិងមនុស្សជាតិទាំងមូល ហើយវានៅតែមានសុពលភាពរហូតដល់ថ្ងៃដែលព្រះអាទិករបំផ្លាញរបស់សព្វសារពើ។ អ្នកប្រតិបត្តិនៃសេចក្តីសញ្ញានេះ គឺជាព្រះអាទិករ ហើយអ្នកថែរក្សាសេចក្ដីសញ្ញានេះក៏ជាព្រះអាទិករដែរ។ សរុបមក សេចក្តីសញ្ញាឥន្ទធនូទាំងមូលដែលត្រូវបានតាំងជាមួយមនុស្សជាតិ ត្រូវបានបំពេញ និងត្រូវបានសម្រេច ដោយផ្អែកលើការសន្ទនារវាងព្រះអាទិករ និងមនុស្សជាតិ ហើយវាបានស្ថិតនៅរហូតមកទល់នឹងសព្វថ្ងៃនេះ។ តើសត្តនិករអាចធ្វើអ្វីបានទៀត ក្រៅពីថ្វាយខ្លួន ស្តាប់បង្គាប់ ជឿ សរសើរ ធ្វើបន្ទាល់ និងសរសើរតម្កើងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករនោះ? គ្មានអ្វីមួយក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គគត់ ដែលមានព្រះចេស្ដាដើម្បីតាំងសញ្ញាបែបនេះទេ។ ការលេចមកនូវឥន្ទធនូម្តងហើយម្តងទៀត គឺជាការប្រកាសដល់មនុស្សជាតិ និងជាការដាស់ការចាប់អាម្មណ៍របស់គេទៅលើសេចក្តីសញ្ញារវាងព្រះអាទិករ និងមនុស្សជាតិ។ នៅក្នុងការលេចមកជាបន្តបន្ទាប់នៃសេចក្តីសញ្ញារវាងព្រះអាទិករ និងមនុស្សជាតិ អ្វីដែលត្រូវបានបង្ហាញដល់មនុស្ស មិនមែនជាឥន្ទធនូ ឬជាសេចក្តីសញ្ញនោះទេ ប៉ុន្តែគឺជាសិទ្ធិអំណាចដែលមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានរបស់ព្រះអាទិករវិញ។ ការលេចមកវិញរបស់ឥន្ទធនូ បង្ហាញពីទង្វើដ៏អស្ចារ្យ និងសម្បើមរបស់ព្រះអាទិករនៅទីកន្លែងអាថ៌កំបាំង ហើយស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ការលេចមកវិញរបស់ឥន្ទធនូ គឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងដ៏សំខាន់មួយអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ដែលនឹងមិនដែលបាត់បង់ និងមិនដែលផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ តើនេះមិនមែនជាការបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពមួយទៀតនៃសិទ្ធិអំណាចវិសេសឯករបស់ព្រះអាទិករទេឬអី?

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩២

ព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់

លោកុប្បត្តិ ១៧:៤-៦ មើល៍ សម្រាប់ខ្ញុំ សេចក្តីសញ្ញារបស់ខ្ញុំគឺនៅជាមួយអ្នក ហើយអ្នកនឹងក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍ជាច្រើន។ ឈ្មោះរបស់អ្នកនឹងលែងហៅថា អាប់‌រ៉ាម ទៀតហើយ គឺត្រូវហៅថា អ័ប្រា‌ហាំ វិញ ព្រោះខ្ញុំបានបង្កើតអ្នកមកឱ្យក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍ជាច្រើន។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្នកមានកូនចៅដ៏ច្រើនឥតគណនា ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យមានប្រជាជាតិផ្សេងៗកើតចេញពីអ្នក ហើយស្តេចជាច្រើនក៏នឹងកើតចេញពីអ្នកដែរ។

លោកុប្បត្តិ ១៨:១៨-១៩ អ័ប្រា‌ហាំនឹងក្លាយជាប្រជាជាតិមួយដ៏ធំ និងខ្លាំងពូកែ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែន‌ដីនឹងបានពរ តាមរយៈគាត់។ ដ្បិតខ្ញុំដឹងថា គាត់នឹងបង្គាប់កូនចៅ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ដែលកើតមកតាមក្រោយ ឱ្យកាន់តាមផ្លូវរបស់ព្រះ‌យេហូវ៉ា ដោយប្រព្រឹត្តសេចក្តីយុត្តិធម៌ និងសេចក្តីទៀងត្រង់ ដើម្បីឱ្យព្រះ‌យេហូវ៉ាបានសម្រេចដល់អ័ប្រា‌ហាំ តាមសេចក្ដីដែលទ្រង់បានសន្យានឹងគាត់។

លោកុប្បត្តិ ២២:១៦-១៨ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលថា ខ្ញុំបានស្បថដោយនាមរបស់ខ្ញុំហើយថា ដោយព្រោះតែឯងបានធ្វើដូច្នេះ ហើយមិនបានសំចៃទុកកូនប្រុសតែមួយរបស់អ្នក គឺជាកូនប្រុសតែម្នាក់គត់នោះ៖ ដើម្បីឱ្យមានព្រះពរ នោះខ្ញុំនឹងប្រទានពរដល់អ្នក ហើយចំពោះការចម្រើនឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងពហុគុណដល់ពូជអ្នកដូចជាផ្កាយនៅលើមេឃ ហើយដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ ហើយពូជអ្នកនឹងគ្រប់គ្រងទ្វារនៃពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ។ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែនដីនឹងបានពរ ដោយសារពូជអ្នក ដ្បិតអ្នកបានស្ដាប់តាមព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំ។

យ៉ូប ៤២:១២ ហេតុនោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រទានពរយ៉ូប ក្នុងគ្រាក្រោយនោះ លើសជាងពីគ្រាដំបូងផង ដ្បិតគាត់មានចៀមរហូតដល់ទៅមួយម៉ឺនបួនពាន់ក្បាល និងអូដ្ឋប្រាំមួយពាន់ក្បាល មានគោមួយពាន់នឹម និងលាញីមួយពាន់ក្បាល។

ឥរិយាបថ និងបុគ្គលិកលក្ខណៈតែមួយគត់នៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអាទិករ គឺជានិមិត្តសញ្ញានៃអត្តសញ្ញាណ និងសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ (អត្ថបទសម្រាំង)

មនុស្សជាច្រើនចង់ស្វែងរក និងទទួលព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់គ្នាអាចទទួលព្រះពរទាំងនេះបានទេ ដោយសារព្រះជាម្ចាស់មានគោលការណ៍របស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ហើយប្រទានពរដល់មនុស្សទៅតាមវិធីរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។ សេចក្តីសន្យាដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើចំពោះមនុស្ស និងចំនួននៃព្រះគុណដែលទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្ស គឺត្រូវបានបែងចែកទៅតាមគំនិត និងសកម្មភាពរបស់មនុស្ស។ ដូច្នេះ តើព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញពីអ្វី? តើអ្វីដែលមនុស្សអាចមើលឃើញនៅក្នុងព្រះពរទាំងនោះ? នៅត្រង់ចំណុចនេះ ចូរយើងទុកការពិភាក្សាអំពីប្រភេទរបស់មនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរ និងគោលការណ៍នៃព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សមួយឡែកសិន។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរយើងមើលពីព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស ក្នុងគោលបំណងដើម្បីស្គាល់ពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមទស្សនៈនៃការស្គាល់ពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

អត្ថបទគម្ពីរនៃបទគម្ពីរទាំងបួនខាងលើ សុទ្ធតែកត់ត្រាអំពីព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់មនុស្ស។ ខគម្ពីរទាំងនោះផ្តល់នូវការពណ៌នាដ៏លម្អិតមួយអំពីអ្នកទទួលព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាអ័ប្រាហាំ និងយ៉ូបជាដើម ក៏ដូចជាមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះពររបស់ទ្រង់ និងអ្វីដែលមាននៅក្នុងព្រះពរទាំងនេះដែរ។ សូរ និងលក្ខណៈនៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងទស្សនៈ និងគោលជំហរដែលទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូល អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សសរសើរថា ព្រះមួយអង្គដែលប្រទានព្រះពរ និងអ្នកទទួលព្រះពរបែបនេះ គឺមានអត្តសញ្ញាណ ឋានៈ និងសារជាតិខុសគ្នាទាំងស្រុង។ សូរ និងលក្ខណៈនៃព្រះសូរសៀងទាំងនេះ ព្រមទាំងគោលជំហរដែលព្រះបន្ទូលទាំងនេះត្រូវបានមានព្រះបន្ទូល គឺមានតែមួយគត់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករ។ ទ្រង់មានសិទ្ធិអំណាច និងសព្វានុភាព ក៏ដូចជាកិត្តិយសរបស់ព្រះអាទិករ ព្រមទាំងឫទ្ធានុភាពដែលមិនធ្វើឱ្យមនុស្សណាម្នាក់សង្ស័យនោះឡើយ។

ដំបូង ចូរយើងមើលកណ្ឌគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក ១៧:៤-៦៖ «មើល៍ សម្រាប់ខ្ញុំ សេចក្តីសញ្ញារបស់ខ្ញុំគឺនៅជាមួយអ្នក ហើយអ្នកនឹងក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍ជាច្រើន។ ឈ្មោះរបស់អ្នកនឹងលែងហៅថា អាប់‌រ៉ាម ទៀតហើយ គឺត្រូវហៅថា អ័ប្រា‌ហាំ វិញ ព្រោះខ្ញុំបានបង្កើតអ្នកមកឱ្យក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍ជាច្រើន។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្នកមានកូនចៅដ៏ច្រើនឥតគណនា ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យមានប្រជាជាតិផ្សេងៗកើតចេញពីអ្នក ហើយស្តេចជាច្រើនក៏នឹងកើតចេញពីអ្នកដែរ»។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ គឺជាសេចក្តីសញ្ញាដែលព្រះជាម្ចាស់បានតាំងជាមួយអ័ប្រាហាំ ក៏ដូចជាព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ័ប្រាហាំដែរ៖ ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឱ្យអ័ប្រាហាំក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍នានា ធ្វើឱ្យគាត់បង្កើតកូនសុសសាយ ព្រមទាំងធ្វើឱ្យនគរផ្សេងៗកើតចេញពីគាត់ និងធ្វើឱ្យស្តេចកើតចេញពីគាត់ដែរ។ តើអ្នកឃើញពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនេះទេ? ធ្វើដូចម្តេចទើបអ្នកឃើញសិទ្ធិអំណាចបែបនេះ? តើទិដ្ឋភាពនៃសារជាតិណាមួយនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលអ្នកឃើញ? តាមរយៈការអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះដោយយកចិត្តទុកដាក់ វាមិនលំបាកនោះទេក្នុងការរកឱ្យឃើញថា សិទ្ធិអំណាច និងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវបានបើកសម្តែងយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍នៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល «សេចក្តីសញ្ញារបស់ខ្ញុំគឺនៅជាមួយអ្នក ហើយអ្នកនឹង...ខ្ញុំបានបង្កើតអ្នក...ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្នក...» ឃ្លាដូចជា «អ្នកនឹង» និង «ខ្ញុំនឹង» ដែលពាក្យពេចន៍របស់ឃ្លាទាំងនេះមានការអះអាងអំពីអត្តសញ្ញាណ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលម៉្យាងគឺជាការចង្អុលបង្ហាញអំពីភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះអាទិករ និងម៉្យាងទៀត ឃ្លាទាំងនេះគឺជាព្រះបន្ទូលពិសេសដែលត្រូវបានប្រើដោយព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករ ក៏ដូចជាផ្នែកមួយនៃពាក្យពេចន៍ធម្មតាដែរ។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់និយាយថា ពួកគេសង្ឃឹមថាមនុស្សម្នាក់ទៀតនឹងបង្កើតកូនសុសសាយ សង្ឃឹមថានគរផ្សេងៗនឹងកើតចេញពីគាត់ និងសង្ឃឹមថាស្តេចនានានឹងកើតចេញពីគាត់ នោះការនិយាយបែបនោះពិតជាការជូនពរមួយប្រភេទ មិនមែនជាសេចក្តីសន្យា ឬជាព្រះពរមួយនោះទេ។ ដូច្នេះ មនុស្សមិនហ៊ាននិយាយថា «ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្នកដូច្នេះ ធ្វើឱ្យអ្នកដូច្នោះ អ្នកនឹងដូច្នេះ អ្នកនឹងដូច្នោះ» នោះទេ ដោយសារពួកគេដឹងថា ពួកគេមិនមានអំណាចបែបនោះឡើយ។ វាមិនអាស្រ័យលើពួកគេនោះទេ ហើយទោះបីជាពួកគេនិយាយបែបនោះក៏ដោយ ក៏ពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេនឹងគ្មានន័យអ្វីឡើយ ព្រោះពាក្យសម្ដីទាំងនោះត្រូវបានដឹកនាំដោយចំណង់ និងមហិច្ឆតា។ តើមាននរណាម្នាក់ហ៊ាននិយាយសំឡេងធំបែបនោះឬទេ ប្រសិនបើពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមិនអាចសម្រេចបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេផងនោះ? គ្រប់គ្នាជូនពរបានយ៉ាងល្អសម្រាប់កូនចៅរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេសង្ឃឹមថា ពួកគេនឹងធ្វើបានល្អ ព្រមទាំងរីករាយនឹងជោគជ័យដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម។ «គឺជាសំណាងដ៏អស្ចារ្យណាស់ដែលមានម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេក្លាយជាព្រះចៅអធិរាជ! ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ក្លាយជាអភិបាលខេត្ត នោះក៏ជាការល្អដែរ ត្រឹមតែបែបនោះ ពួកគេជាមនុស្សម្នាក់ដែលសំខាន់ទៅហើយ!» នេះគឺជាការជូនពររបស់មនុស្ស ប៉ុន្តែមនុស្សអាចត្រឹមតែជូនពរដល់កូនចៅរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនអាចសម្រេចបាន ឬមិនអាចធ្វើឱ្យសេចក្តីសន្យារបស់ពួកគេណាមួយក្លាយជាការពិតនោះទេ។ នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ គ្រប់គ្នាដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេមិនអាចមានអំណាចដើម្បីសម្រេចរឿងបែបនេះបាននោះទេ ដោយសារគ្រប់យ៉ាងនៃរឿងរ៉ាវទាំងនេះ គឺហួសពីការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេ ដូច្នេះ តើធ្វើដូចម្តេចទើបពួកគេអាចបញ្ជាជោគវាសនារបស់អ្នកដទៃកើតទៅ? មូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់អាចថ្លែងនូវព្រះបន្ទូលដូចនេះ គឺដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិអំណាចបែបនេះ ហើយទ្រង់អាចសម្រេច និងទទួលបាននូវសេចក្តីសន្យាដែលទ្រង់ធ្វើចំពោះមនុស្ស ព្រមទាំងធ្វើឱ្យព្រះពរទាំងអស់ដែលទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្សក្លាយជាការពិត។ មនុស្សត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមក ហើយបើចង់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឱ្យនរណាម្នាក់បង្កើតកូនចៅសុសសាយ នោះគឺជារឿងងាយស្រួលបំផុត ដើហើយបើចង់ឱ្យកូនចៅនរណាម្នាក់រីកចម្រើន នោះត្រូវការបន្ទូលទ្រង់ត្រឹមមួយព្រះឱស្ឋប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះអង្គនឹងមិនចាំបាច់ត្រូវខំប្រឹងហូរញើសដោយអង្គឯងដោយសារតែរឿងបែបនេះ ឬត្រូវព្រះតម្រិះអ្វីច្រើន ឬធ្វើឱ្យព្រះអង្គផ្ទាល់ជាប់អំពល់នឹងរឿងបែបនេះឡើយ។ នេះហើយគឺជាព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

បន្ទាប់ពីអាន «អ័ប្រា‌ហាំនឹងក្លាយជាប្រជាជាតិមួយដ៏ធំ និងខ្លាំងពូកែ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែន‌ដីនឹងបានពរ តាមរយៈគាត់» នៅក្នុងព្រះគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ១៨៖១៨ តើអ្នករាល់គ្នាមានអារម្មណ៍ដឹងអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើអ្នកអាចដឹងពីភាពពិសេសរបស់ព្រះអាទិករឬទេ? តើអ្នកអាចដឹងពីភាពឧត្តុង្គឧត្តមបំផុតរបស់ព្រះអាទិករឬទេ? ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាក់ច្បាស់។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលបែបនោះ មិនមែនដោយសារ ឬជាតំណាងនៃភាពជឿជាក់របស់ទ្រង់នៅក្នុងភាពជោគជ័យនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះបន្ទូលទាំងនោះ បញ្ជាក់ពីសិទ្ធិអំណាចនៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាបទបញ្ជាដែលធ្វើឱ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេច។ មានសំនួនសេចក្ដីពីរដែលអ្នករាល់គ្នាគួរតែយកចិត្តទុកដាក់នៅទីនេះ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល «អ័ប្រា‌ហាំនឹងក្លាយជាប្រជាជាតិមួយដ៏ធំ និងខ្លាំងពូកែ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែន‌ដីនឹងបានពរ តាមរយៈគាត់» តើមានផ្នែកមិនច្បាស់លាស់ណាមួយនៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនេះឬទេ? តើមានបញ្ហាណាមួយឬទេ? តើមានសេចក្តីភ័យខ្លាចណាមួយឬទេ? ដោយសារពាក្យ «នឹងពិតប្រាកដ» និង «នឹងបាន» នៅក្នុងព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ធាតុផ្សំទាំងនេះដែលជាចំណុចពិសេសសម្រាប់មនុស្ស និងតែងតែត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញនៅក្នុងខ្លួនគេ មិនដែលមានទំនាក់ទំនងណាមួយចំពោះព្រះអាទិករនោះទេ។ គ្មាននរណាម្នាក់នឹងហ៊ានប្រើពាក្យបែបនេះ នៅពេលដែលពួកគេជូនពរឱ្យអ្នកដទៃបានល្អប្រសើរនោះទេ គ្មាននរណាម្នាក់ហ៊ានជូនពរអ្នកដទៃដោយភាពច្បាស់លាស់ ដូចជាការផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវនគរដ៏ធំ និងពូកែ ឬសន្យាថាគ្រប់ទាំងសាសន៍នៅផែនដីនឹងបានពរដោយសារគាត់នោះទេ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្បាស់លាស់យ៉ាងណា នោះវាកាន់តែអះអាងយ៉ាងច្បាស់អំពីអ្វីម្យ៉ាងយ៉ាងនោះដែរ ហើយតើអ្វីម្យ៉ាងនោះ គឺជាអ្វីទៅ? ព្រះបន្ទូលនោះអះអាងថា ព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិអំណាចបែបនេះ ព្រះបន្ទូលនោះអះអាងថា សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់អាចសម្រេចបានអ្វីៗទាំងនេះ ហើយអះអាងថា ការសម្រេចបានរបស់អ្វីៗទាំងនេះ គឺមិនអាចជៀសវាងរួចនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ច្បាស់លាស់នៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរសូម្បីតែបន្តិច។ ជាមួយនឹងភាពច្បាស់លាស់ទាំងអស់នោះហើយដែលទ្រង់បានប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំ។ ជាងនេះទៅទៀត ដំណើរការទាំងមូលនេះនឹងអាចសម្រេចបានទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយគ្មានកម្លាំងណាមួយអាចកែប្រែ រាំងស្ទះ បំផ្លាញ ឬរំខានដល់ការសម្រេចរបស់វានោះឡើយ។ មិនថាមានអ្វីផ្សេងបានកើតឡើងនោះទេ គ្មានអ្វីអាចបដិសេធ ឬមានឥទ្ធិពលលើការសម្រេច និងការបំពេញតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នេះគឺជាសព្វានុភាពតែមួយគត់នៃព្រះបន្ទូលដែលថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះអាទិករ និងជាសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករដែលមនុស្សមិនអាចបដិសេធបាន! ដោយបានអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះ តើអ្នកនៅតែមានអារម្មណ៍សង្ស័យឬទេ? ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ត្រូវបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមានព្រះចេស្ដា ឫទ្ធានុភាព និងសិទ្ធិអំណាចនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ភាវៈដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត និងភាវៈដែលព្រះជាម្ចាស់មិនបានបង្កើត មិនអាចទទួលបានសព្វានុភាព និងសិទ្ធិអំណាចបែបនេះ ព្រមទាំងភាពជៀសមិនរួចនៃការសម្រេចបានការពិតនោះទេ ហើយភាវៈដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត និងភាវៈដែលព្រះជាម្ចាស់មិនបានបង្កើត មិនមានសមត្ថភាពពូកែជាងនេះនោះទេ។ មានតែព្រះអាទិករមួយព្រះអង្គគត់ទើបអាចសន្ទនាជាមួយមនុស្សដោយប្រើព្រះសូរសៀង និងសំនៀងលើកដាក់បែបនេះ ហើយការពិតបានបញ្ជាក់ថា សេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់មិនមែនជាពាក្យឥតន័យ ឬជាការអួតអាងឥតបានការនោះទេ ប៉ុន្តែគឺជាការសម្ដែងចេញនូវសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់ដែលគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ព្រឹត្តិការណ៍ណាមួយ ឬវត្ថុណាមួយអាចខ្លាំងពូកែលើសនេះឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩៣

ព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់

លោកុប្បត្តិ ១៧:៤-៦ មើល៍ សម្រាប់ខ្ញុំ សេចក្តីសញ្ញារបស់ខ្ញុំគឺនៅជាមួយអ្នក ហើយអ្នកនឹងក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍ជាច្រើន។ ឈ្មោះរបស់អ្នកនឹងលែងហៅថា អាប់‌រ៉ាម ទៀតហើយ គឺត្រូវហៅថា អ័ប្រា‌ហាំ វិញ ព្រោះខ្ញុំបានបង្កើតអ្នកមកឱ្យក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍ជាច្រើន។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្នកមានកូនចៅដ៏ច្រើនឥតគណនា ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យមានប្រជាជាតិផ្សេងៗកើតចេញពីអ្នក ហើយស្តេចជាច្រើនក៏នឹងកើតចេញពីអ្នកដែរ។

លោកុប្បត្តិ ១៨:១៨-១៩ អ័ប្រា‌ហាំនឹងក្លាយជាប្រជាជាតិមួយដ៏ធំ និងខ្លាំងពូកែ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែន‌ដីនឹងបានពរ តាមរយៈគាត់។ ដ្បិតខ្ញុំដឹងថា គាត់នឹងបង្គាប់កូនចៅ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ដែលកើតមកតាមក្រោយ ឱ្យកាន់តាមផ្លូវរបស់ព្រះ‌យេហូវ៉ា ដោយប្រព្រឹត្តសេចក្តីយុត្តិធម៌ និងសេចក្តីទៀងត្រង់ ដើម្បីឱ្យព្រះ‌យេហូវ៉ាបានសម្រេចដល់អ័ប្រា‌ហាំ តាមសេចក្ដីដែលទ្រង់បានសន្យានឹងគាត់។

លោកុប្បត្តិ ២២:១៦-១៨ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលថា ខ្ញុំបានស្បថដោយនាមរបស់ខ្ញុំហើយថា ដោយព្រោះតែឯងបានធ្វើដូច្នេះ ហើយមិនបានសំចៃទុកកូនប្រុសតែមួយរបស់អ្នក គឺជាកូនប្រុសតែម្នាក់គត់នោះ៖ ដើម្បីឱ្យមានព្រះពរ នោះខ្ញុំនឹងប្រទានពរដល់អ្នក ហើយចំពោះការចម្រើនឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងពហុគុណដល់ពូជអ្នកដូចជាផ្កាយនៅលើមេឃ ហើយដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ ហើយពូជអ្នកនឹងគ្រប់គ្រងទ្វារនៃពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ។ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែនដីនឹងបានពរ ដោយសារពូជអ្នក ដ្បិតអ្នកបានស្ដាប់តាមព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំ។

យ៉ូប ៤២:១២ ហេតុនោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រទានពរយ៉ូប ក្នុងគ្រាក្រោយនោះ លើសជាងពីគ្រាដំបូងផង ដ្បិតគាត់មានចៀមរហូតដល់ទៅមួយម៉ឺនបួនពាន់ក្បាល និងអូដ្ឋប្រាំមួយពាន់ក្បាល មានគោមួយពាន់នឹម និងលាញីមួយពាន់ក្បាល។

ឥរិយាបថ និងបុគ្គលិកលក្ខណៈតែមួយគត់នៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអាទិករ គឺជានិមិត្តសញ្ញានៃអត្តសញ្ញាណ និងសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ (អត្ថបទសម្រាំង)

តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែង និងពាក្យសម្តីដែលមនុស្សនិយាយ? នៅពេលដែលអ្នកអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែង អ្នកដឹងពីសព្វានុភាពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណានៅពេលដែលអ្នកស្តាប់ឮមនុស្សនិយាយពាក្យបែបនេះ? តើអ្នកគិតថាពួកគេពិតជាក្រអឺតក្រទម និងអួតអាងខ្លាំងណាស់ និងជាមនុស្សដែលសំញែងខ្លួនឯងមែនទេ? ដោយសារតែពួកគេគ្មានអំណាចទាំងនេះ នោះពួកគេពិតជាមិនមានសមត្ថភាពក្នុងការសម្រេចបានរឿងរ៉ាវបែបនេះទេ។ អ្វីដែលពួកគេប្រាកដខ្លាំងអំពីសេចក្តីសន្យារបស់ពួកគេ គ្រាន់តែបង្ហាញពីភាពធ្វេសប្រហែសនៃពាក្យសម្តីរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់និយាយពាក្យបែបនេះ នោះមិនបាច់សង្ស័យទេ ពួកគេគឺជាមនុស្សក្រអឺតក្រទម និងជឿជាក់ជ្រុល ហើយពួកគេនឹងបង្ហាញខ្លួនឯងថា ជាឧទាហរណ៍បុរាណមួយអំពីនិស្ស័យរបស់មហាទេវតា។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើអ្នកដឹងថាមានធាតុនៃភាពក្រអឺតក្រទមនៅទីនេះទេ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែជាភាពកំប្លែងមួយឬទេ? ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាសិទ្ធិអំណាច ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាការពិត ហើយនៅមុនពេលដែលព្រះបន្ទូលត្រូវបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់ ពោលគឺ ខណៈដែលទ្រង់កំពុងតែសម្រេចព្រះហឫទ័យធ្វើអ្វីមួយ រឿងនោះបានសម្រេចរួចទៅហើយ។ មានន័យថា គ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅកាន់អ័ប្រាហាំ គឺជាសេចក្តីសញ្ញាដែលព្រះជាម្ចាស់បានតាំងជាមួយអ័ប្រាហាំ ហើយគឺជាសេចក្តីសន្យាដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើចំពោះអ័ប្រាហាំ។ សេចក្តីសន្យានេះ គឺជាការពិតដែលត្រូវបានតាំង ក៏ដូចជាការពិតដែលត្រូវបានសម្រេចដែរ ហើយការពិតទាំងនេះគឺត្រូវបានសម្រេចបន្តិចម្តងៗនៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយផ្អែកលើផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែលថ្លែងព្រះបន្ទូលបែបនេះ មិនមែនមានន័យថា ទ្រង់មាននិស្ស័យក្រអឺតក្រទមនោះទេ តែគឺដោយសារព្រះជាម្ចាស់អាចសម្រេចអ្វីៗបែបនេះបាន។ ទ្រង់មានព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចនេះ ហើយទ្រង់មានសមត្ថភាពពេញលេញក្នុងការសម្រេចបានការពិតទាំងនេះ ហើយការសម្រេចបាននូវការពិតទាំងនេះ គឺស្ថិតនៅលើសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ទាំងស្រុង។ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលបែបនេះត្រូវបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះគឺជាការបើកសម្តែង និងជាការបង្ហាញពីនិស្ស័យពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការបើកសម្តែង និងជាការបង្ហាញដ៏ឥតខ្ចោះអំពីសារជាតិ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគ្មានអ្វីដែលទំនង និងសមស្របដូចជាអំណះអំណាងនៃអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករនោះទេ។ លក្ខណៈ សូរ និងការប្រើពាក្យពេចន៍នៃព្រះសូរសៀងបែបនេះ គឺច្បាស់ជាសញ្ញាសម្គាល់ពីអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករ ហើយស្របគ្នាឥតខ្ចោះទៅនឹងការបង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់។ នៅក្នុងព្រះសូរសៀងទាំងនេះ គ្មានការធ្វើពុត គ្មានភាពមិនបរិសុទ្ធនោះទេ។ ព្រះសូរសៀងទាំងនេះ គឺជាការគូសបញ្ជាក់ដ៏ឥតខ្ចោះ ពិតប្រាកដ និងទាំងស្រុងអំពីសារជាតិ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។ ចំពោះសត្តនិករទាំងឡាយ ពួកវាមិនមានសិទ្ធិអំណាច និងសារជាតិនេះទេ ពួកវាថែមទាំងមិនមានអំណាចដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យទៀតផង។ ប្រសិនបើមនុស្សក្បត់នឹងឥរិយាបថបែបនេះ នោះវាពិតជាការបញ្ចេញនិស្ស័យពុករលួយរបស់គេជាមិនខាន ហើយដោយសារឫសគល់នៃរឿងនេះ ទើបធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ភាពក្រអឺតក្រទម និងមហិច្ឆតាព្រៃរបស់មនុស្ស ហើយជាការបើកបង្ហាញពីបំណងអាក្រក់របស់អារក្ស និងសាតាំង ដែលចង់បោកបញ្ឆោតមនុស្ស និងល្បួងពួកគេឱ្យក្បត់ព្រះជាម្ចាស់ គឺគ្មាននរណាផ្សេងនោះទេ។ តើធ្វើដូចម្តេចទើបព្រះជាម្ចាស់ទទួលស្គាល់អ្វីដែលត្រូវបានបើកសម្តែងតាមភាសាបែបនេះ? ព្រះជាម្ចាស់អាចនឹងមានព្រះបន្ទូលថា អ្នកចង់ដណ្តើមយកទីកន្លែងរបស់ទ្រង់ ហើយថា អ្នកចង់ដើរតួជាទ្រង់ និងចង់ជំនួសទ្រង់។ នៅពេលដែលអ្នកយកតម្រាប់តាមសូរនៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គោលបំណងរបស់អ្នកគឺដើម្បីជំនួសទីកន្លែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស និងដើម្បីយកមនុស្សដែលជាកម្មសិទ្ធិស្របច្បាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជារបស់ខ្លួន។ នេះគឺជាសាតាំង ដែលបរិសុទ្ធ ហើយសាមញ្ញ ហើយទាំងនេះគឺជាសកម្មភាពរបស់កូនចៅមហាទេវតា ដែលស្ថានសួគ៌មិនអាចលើកលែងឱ្យបាន! នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា តើមាននរណាដែលបានយកតម្រាប់តាមព្រះជាម្ចាស់តាមវិធីជាក់លាក់មួយ ដោយការនិយាយពាក្យពីរបីម៉ាត់ ក្នុងគោលបំណងបំភាន់ និងបោកបញ្ឆោតមនុស្ស ព្រមទាំងធ្វើឱ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ប្រៀបដូចជាពាក្យ និងសកម្មភាពរបស់មនុស្សនេះមានសិទ្ធិអំណាច និងសព្វានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រៀបដូចជាសារជាតិ និងអត្តសញ្ញាណរបស់មនុស្សនេះ គឺមានតែមួយ ហើយប្រៀបដូចជាសូរនៃពាក្យសម្តីរបស់មនុស្សនេះ គឺស្រដៀងនឹងសូររបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានធ្វើអ្វីមួយដូចនេះឬទេ? តើអ្នកធ្លាប់យកតម្រាប់តាមសូររបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការនិយាយរបស់អ្នក ដោយប្រើកាយវិការដែលបញ្ជាក់ពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយអ្វីដែលអ្នកចង់និយាយគឺជាសព្វានុភាព និងសិទ្ធិអំណាចឬទេ? តើអ្នករាល់គ្នាភាគច្រើនតែងតែធ្វើសកម្មភាព និងធ្វើផែនការសកម្មភាព តាមវិធីបែបនេះឬ? ពេលនេះ នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញយ៉ាងពិតប្រាកដ យល់ និងស្គាល់ពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ហើយសម្លឹងមើលអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ធ្វើកន្លងមក និងសម្លឹងមើលអ្វីដែលអ្នកធ្លាប់បើកសម្តែងពីខ្លួនឯង តើអ្នកមានអារម្មណ៍ពិបាកចិត្តទេ? តើអ្នករាល់គ្នាទទួលស្គាល់ភាពអាប់ឱន និងភាពអៀនខ្មាសរបស់អ្នកឬទេ? ដោយបានវិភាគយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់មនុស្សបែបនេះ តើអាចនិយាយបានថា ពួកគេគឺជាកូនដែលគួរឱ្យស្អប់របស់ឋាននរកឬទេ? តើអាចនិយាយបានថា គ្រប់គ្នាដែលធ្វើរឿងបែបនេះ គឺកំពុងតែនាំយកភាពអាម៉ាស់មកដាក់ខ្លួនឬទេ? តើអ្នករាល់គ្នាទទួលស្គាល់ភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃធម្មជាតិរបស់វាឬទេ? តើវាធ្ងន់ធ្ងរបែបណា? គោលបំណងរបស់មនុស្សដែលធ្វើសកម្មភាពតាមវិធីនេះ គឺដើម្បីយកតម្រាប់តាមព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេចង់ក្លាយជាព្រះ ដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សថ្វាយបង្គំពួកគេទុកជាព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេចង់បំផ្លាញទីកន្លែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស ហើយចង់បំផ្លាញព្រះជាម្ចាស់ដែលធ្វើការនៅក្នុងមនុស្ស ហើយពួកគេធ្វើបែបនេះ ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលបំណងក្នុងការគ្រប់គ្រងមនុស្ស បំផ្លាញមនុស្ស និងកាន់កាប់ពួកគេ។ គ្រប់គ្នាមានចំណង់ និងមហិច្ឆតាផ្នែកអនុសម្បជញ្ញៈដូចនេះ ហើយគ្រប់គ្នារស់នៅក្នុងសារជាតិបែបសាតាំងដ៏ពុករលួយ នៅក្នុងធម្មជាតិនៃសាតាំង ដែលពួកគេគឺជាសត្រូវជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ក្បត់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេចង់ក្លាយជាព្រះជាម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីការប្រកបគ្នារបស់ខ្ញុំស្ដីពីប្រធានបទ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើអ្នករាល់គ្នានៅតែចង់ ឬប្រាថ្នាដើរតួជា ឬយកតម្រាប់តាមព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើអ្នកនៅតែប្រាថ្នាចង់ធ្វើជាព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើអ្នកនៅតែចង់ក្លាយជាព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? មនុស្សមិនអាចយកតម្រាប់តាមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ ហើយមនុស្សមិនអាចដើរតួជាតំណាងអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ទោះបីជាអ្នកអាចយកតម្រាប់តាមទំនងសូរដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលក៏ដោយ ក៏អ្នកមិនអាចយកតម្រាប់តាមសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរ។ ទោះបីជាអ្នកអាចឈរនៅក្នុងទីកន្លែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយធ្វើជាតំណាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏អ្នកនឹងមិនអាចធ្វើអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើបាននោះដែរ ហើយអ្នកនឹងមិនអាចត្រួតត្រា និងបញ្ជារបស់សព្វសារពើបានឡើយ។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកនឹងនៅតែជាសត្តនិករដ៏តូចល្អិតជារៀងរហូត ហើយមិនថាអ្នកមានជំនាញ និងសមត្ថភាពអស្ចារ្យប៉ុនណានោះទេ មិនថាអ្នកមានអំណោយទានជាច្រើននោះទេ ក៏នៅក្នុងភាពទាំងស្រុងរបស់អ្នក អ្នកស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ព្រះអាទិករ។ ទោះបីជាអ្នកអាចនិយាយពាក្យដែលមិនបានគិតគូរស្រួលបួលមួយចំនួនក៏ដោយ នេះមិនអាចបង្ហាញថា អ្នកមានសារជាតិរបស់ព្រះអាទិករ ឬមានន័យថា អ្នកមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករនោះទេ។ សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ។ ពួកវាមិនបានមកដោយការរៀន ឬត្រូវបានបន្ថែមពីខាងក្រៅនោះទេ ប៉ុន្តែសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដានេះ គឺជាសារជាតិដ៏ជាមរតករបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ។ ដូច្នេះ ទំនាក់ទំនងរវាងព្រះអាទិករនិងសត្តនិករមិនអាចកែប្រែបានឡើយ។ ក្នុងនាមជាសត្តនិករមួយក្នុងចំណោមសត្តនិករទាំងឡាយ មនុស្សត្រូវតែរក្សាគោលជំហររបស់ខ្លួន ហើយប្រព្រឹត្តយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ រក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលព្រះអាទិករបានប្រទានដល់អ្នក។ មិនត្រូវប្រព្រឹត្តហួសខ្សែបន្ទាត់ ឬធ្វើអ្វីហួសពីដែនសមត្ថភាព ឬអ្វីដែលគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមដល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ មិនត្រូវព្យាយាមក្លាយជាអ្នកអស្ចារ្យ ឬក្លាយជាមនុស្សអច្ឆរិយៈ ឬជាមនុស្សលើសអ្នកដទៃ ឬស្វះស្វែងចង់ក្លាយជាព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នេះគឺជាវិធីដែលមនុស្សមិនគួរប្រាថ្នាចង់ក្លាយជានរណាម្នាក់ឡើយ។ ការស្វះស្វែងដើម្បីក្លាយជាមនុស្សអស្ចារ្យ ឬមនុស្សអច្ឆរិយៈគឺមិនសមហេតុផលទាល់តែសោះ។ ការស្វះស្វែងចង់ក្លាយជាព្រះជាម្ចាស់កាន់តែអាប់យសទៅទៀត ព្រោះវាជារឿងគួរឱ្យជិនឆ្អន់និងស្អប់ខ្ពើម។ អ្វីដែលគួរឱ្យសរសើរ និងអ្វីដែលសត្តនិករគួរតែប្រកាន់ខ្ជាប់ឱ្យច្រើនជាងអ្វីៗផ្សេងទៀតនោះ គឺធ្វើខ្លួនជាសត្តនិករពិតប្រាកដមួយ។ នេះគឺជាគោលដៅតែមួយគត់ដែលមនុស្សទាំងអស់គួរដេញតាម។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩៤

សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ មិនត្រូវបានដាក់កំហិតដោយពេលវេលា ទីកន្លែង ឬលក្ខណៈភូមិសាស្ត្រនោះទេ ហើយសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ គឺហួសពីការគណនាទៅទៀត (អត្ថបទសម្រាំង)

ចូរយើងមើលព្រះគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ២២:១៧-១៨។ នេះគឺជាអត្ថបទគម្ពីរមួយទៀតដែលព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ័ប្រាហាំ «ដើម្បីឱ្យមានព្រះពរ នោះខ្ញុំនឹងប្រទានពរដល់អ្នក ហើយចំពោះការចម្រើនឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងពហុគុណដល់ពូជអ្នកដូចជាផ្កាយនៅលើមេឃ ហើយដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ ហើយពូជអ្នកនឹងគ្រប់គ្រងទ្វារនៃពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ។ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែនដីនឹងបានពរ ដោយសារពូជអ្នក ដ្បិតអ្នកបានស្ដាប់តាមព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំ»។ ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំជាច្រើនលើក ដើម្បីឱ្យកូនចៅរបស់គាត់មានគ្នាយ៉ាងសន្ធឹក ប៉ុន្តែតើពួកគេបង្កើតចំនួនបានច្រើនកម្រិតណា? គឺតាមចំនួនដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលនៅក្នុងបទគម្ពីរ «ដូចជាផ្កាយនៅលើមេឃ ហើយដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ»។ មានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំឱ្យមានគ្នាសន្ធឹកដូចផ្កាយនៅលើមេឃ ហើយឱ្យច្រើនដូចខ្សាច់នៅមាត់សមុទ្រ។ ព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលដោយប្រើការប្រៀបធៀប ហើយចេញពីការប្រៀបធៀបនេះ វាមិនមែនជារឿងលំបាកនោះទេ ដែលព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែប្រទានកូនចៅមួយ ពីរ ឬសូម្បីតែរាប់ពាន់នាក់ដល់អ័ប្រាហាំនោះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់អាចប្រទានចំនួនដែលរាប់មិនអស់ ដែលគ្រប់គ្រាន់នឹងក្លាយជាជាតិសាសន៍នានា ដោយសារព្រះជាម្ចាស់បានសន្យានឹងអ័ប្រាហាំថា គាត់នឹងក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍នានា។ ពេលនេះ តើចំនួននេះត្រូវបានកំណត់ដោយមនុស្ស ឬដោយព្រះជាម្ចាស់? តើមនុស្សអាចគ្រប់គ្រងចំនួនកូនចៅដែលគេមានបានឬទេ? តើវាអាស្រ័យលើគេទេ? វាមិនអាស្រ័យលើមនុស្សនោះទេថាតើគេមានពីរបីនាក់ ឬច្រើនដូចជា «ផ្កាយនៅលើមេឃ ហើយដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ» នោះ។ តើនរណាមិនប្រាថ្នាចង់បានកូនចៅច្រើនដូចជាផ្កាយនោះ? ជាអកុសល អ្វីៗមិនមែនតែងតែទៅតាមវិធីដែលអ្នកចង់បាននោះទេ។ មិនថាមនុស្សមានជំនាញ ឬសមត្ថភាពប៉ុនណានោះទេ គឺវាមិនអាស្រ័យលើគាត់នោះទេ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចឈរខាងក្រៅដែនកំណត់ដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រួតត្រាបានឡើយ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំនួនដែលទ្រង់អនុញ្ញាតដល់អ្នក គឺជាចំនួនដែលអ្នកគួរតែមាន៖ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យអ្នកតិចតួច នោះអ្នកនឹងមិនដែលមានច្រើននោះទេ ហើយប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យអ្នកច្រើន នោះគ្មានប្រយោជន៍អ្វីដែលអ្នកត្រូវតូចចិត្តចំពោះចំនួនដែលអ្នកមាននោះទេ។ តើមិនមែនបែបនោះទេឬអី? ទាំងអស់នេះគឺអាស្រ័យលើព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនអាស្រ័យលើមនុស្សនោះទេ! មនុស្សត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ត្រួតត្រា ហើយគ្មានករណីលើកលែងចំពោះនរណាម្នាក់នោះទេ!

នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូល «ខ្ញុំនឹងពហុគុណដល់ពូជអ្នក» នេះគឺជាសេចក្តីសញ្ញាមួយដែលព្រះជាម្ចាស់បានតាំងជាមួយអ័ប្រាហាំ ហើយដូចទៅនឹងសេចក្តីសញ្ញាឥន្ទធនូដែរ វានឹងត្រូវបានសម្រេចអស់កល្បជានិច្ច ហើយវាក៏ជាសេចក្តីសន្យាដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើចំពោះអ័ប្រាហាំដែរ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ និងមានសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឱ្យសេចក្តីសន្យានេះក្លាយជាការពិត។ មិនថាមនុស្សជឿ ឬមិនជឿអំពីរឿងនេះនោះទេ មិនថាមនុស្សទទួលយកវាបាន ឬមិនបាននោះទេ ហើយមិនថាមនុស្សយល់យ៉ាងណាចំពោះវា ឬចាត់ទុកវាបែបណានោះទេ គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់នឹងត្រូវបានសម្រេចទៅតាមព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូល។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនត្រូវបានកែប្រែដោយសារតែការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងបំណង និងសញ្ញាណរបស់មនុស្សនោះទេ ហើយវានឹងមិនត្រូវបានកែប្រែដោយសារតែការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងមនុស្ស ហេតុការណ៍ ឬវត្ថុអ្វីមួយឡើយ។ របស់សព្វសារពើនឹងវិនាសបាត់ទៅ ប៉ុន្តែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងស្ថិតនៅជារៀងរហូត។ តាមពិត ថ្ងៃដែលអ្វីៗអាចវិនាសបាត់ទៅ គឺពិតជាថ្ងៃដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចយ៉ាងពេញលេញ ព្រោះទ្រង់ជាព្រះអាទិករ ទ្រង់មានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ ទ្រង់មានព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករ ហើយទ្រង់ត្រួតត្រារបស់សព្វសារពើ និងកម្លាំងជីវិតទាំងអស់។ ទ្រង់អាចបណ្តាលឱ្យអ្វីមួយកើតចេញមកពីភាពគ្មានអ្វីសោះ ឬអាចធ្វើឱ្យអ្វីមួយក្លាយទទេសូន្យ ហើយទ្រង់គ្រប់គ្រងការផ្លាស់ប្តូរនៃរបស់សព្វសារពើ តាំងពីការរស់នៅរហូតដល់ស្លាប់។ សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ គ្មានអ្វីសាមញ្ញជាងការចម្រើនកូនចៅរបស់នរណាម្នាក់ ឱ្យច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នោះទេ។ ការនិយាយបែបនេះ ស្តាប់ទៅហាក់ដូចជារឿងប្លែកអស្ចារ្យសម្រាប់មនុស្ស ដូចជារឿងព្រេងអ៊ីចឹង ប៉ុន្តែចំពោះព្រះជាម្ចាស់វិញ អ្វីដែលទ្រង់សម្រេចព្រះហឫទ័យ និងសន្យាធ្វើ មិនមែនជារឿងប្លែកអស្ចារ្យ ឬជារឿងព្រេងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាការពិតមួយដែលព្រះជាម្ចាស់បានឃើញរួចទៅហើយ ហើយដែលនឹងត្រូវបានសម្រេចយ៉ាងពិតប្រាកដ។ តើអ្នករាល់គ្នាកោតសរសើរចំពោះរឿងនេះទេ? តើការពិតបានបញ្ជាក់ថា កូនចៅរបស់អ័ប្រាហាំមានចំនួនសន្ធឹកសន្ធាប់ឬទេ? តើពួកគេច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់បែបណា? តើពួកគេច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ដូចជា «ផ្កាយនៅលើមេឃ ហើយដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ» ដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលឬទេ? តើពួកគេរាយប៉ាយនៅទូទាំងជាតិសាសន៍ និងតំបន់ ទៅគ្រប់ទីកន្លែងនៅក្នុងពិភពលោកឬទេ? តាមរយៈអ្វីដែលការពិតនេះត្រូវបានសម្រេច? តើវាត្រូវបានសម្រេចដោយសិទ្ធិអំណាចនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? អស់រយៈពេលរាប់រយ ឬរាប់ពាន់ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានថ្លែង ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានបន្តសម្រេចរហូតមក ហើយកំពុងក្លាយជាការពិតជានិច្ច។ នេះគឺជាសព្វានុភាពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាអំណះអំណាងនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើនៅគ្រាដំបូង ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា «ចូរឱ្យមានពន្លឺឡើង» ដូច្នេះពន្លឺក៏មានឡើង។ ហេតុការណ៍នេះបានកើតឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ត្រូវបានសម្រេចក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី និងគ្មានការពន្យារពេលក្នុងការសម្រេច និងការទទួលបានរបស់វានោះទេ។ លទ្ធផលនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺភ្លាមៗមួយរំពេច។ ហេតុការណ៍ទាំងពីរខាងលើនេះ គឺជាការបង្ហាញឱ្យឃើញអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំ ទ្រង់អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សមើលឃើញសារជាតិមួយចំហៀងផ្សេងទៀតនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សឃើញការពិតដែលថា សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺហួសពីការគណនា។ ជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់បានអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សឃើញផ្នែកដែលល្អជាង និងពិតជាងនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។

នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានថ្លែងចេញ នោះសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់បញ្ជាលើកិច្ចការនេះ ហើយការពិតដែលព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យា ចាប់ផ្តើមក្លាយជាការពិតបន្តិចម្តងៗ។ ជាលទ្ធផល ការផ្លាស់ប្តូរចាប់ផ្តើមកើតឡើងនៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ដូចទៅនឹងការមកដល់នៃរដូវផ្ការីក ដែលស្មៅប្រែជាពណ៌បៃតង ផ្កាចាប់រីក ផ្កាក្រពុំចេញពន្លកពីដើមឈើ បក្សាបក្សីចាប់ផ្តើមច្រៀង ក្ងានត្រឡប់មកវិញ ហើយទីវាលពេញទៅដោយមនុស្សអ៊ីចឹង...។ តាមរយៈការមកដល់នៃរដូវផ្ការីក របស់សព្វសារពើត្រូវបានធ្វើឱ្យថ្មីស្រស់ ហើយនេះគឺជាទង្វើដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអាទិករ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់សម្រេចសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ នោះរបស់សព្វសារពើនៅលើស្ថានសួគ៌ និងនៅលើផែនដីប្រែជាថ្មីឡើងវិញ ហើយផ្លាស់ប្តូរទៅតាមព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយគ្មានអ្វីមួយត្រូវបានលើកលែងនោះទេ។ នៅពេលដែលការប្ដេជ្ញា ឬសេចក្តីសន្យា ត្រូវបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះរបស់សព្វសារពើបម្រើការសម្រេចរបស់វា ហើយត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីផលប្រយោជន៍នៃការសម្រេចរបស់វា។ សត្តនិករទាំងអស់ត្រូវបានចាត់ចែង និងត្រូវបានរៀបចំនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ព្រះអាទិករ ដោយការបំពេញតាមតួនាទីរបស់ពួកវារៀងៗខ្លួន ហើយបម្រើតាមតួនាទីរបស់ពួកវារៀងៗខ្លួន។ នេះគឺជាការបើកបង្ហាញពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។ តើអ្នកឃើញអ្វីនៅក្នុងការបើកបង្ហាញនេះ? ធ្វើដូចម្តេចទើបអ្នកស្គាល់ពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់? តើមានលំដាប់ចំពោះសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើមានការកំណត់ពេលវេលាឬទេ? តើអាចនិយាយថា វាមានកម្ពស់ជាក់លាក់ប៉ុណ្ណេះ វាមានប្រវែងជាក់លាក់ប៉ុណ្ណោះបានទេ? តើអាចនិយាយបានថា វាមានទំហំ ឬកម្លាំងជាក់លាក់មួយដែរឬទេ? តើមនុស្សអាចប្រើរង្វាស់រង្វាល់ដើម្បីវាស់វាបានទេ? សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនភ្លឺភ្លឹបភ្លែតៗ មិនមកហើយទៅវិញនោះទេ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចវាស់អំពីភាពអស្ចារ្យនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់បានទេ។ មិនថាពេលវេលាកន្លងហួសទៅប៉ុនណានោះទេ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់មនុស្សម្នាក់ នោះព្រះពរនេះនឹងបន្តទៅមុខ ហើយដំណើរការបន្តបន្ទាប់របស់វានឹងបញ្ជាក់ពីសិទ្ធិអំណាចដែលមិនអាចប៉ាន់ប្រមាណបានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនឹងអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សជាតិមើលឃើញការលេចមកនៃកម្លាំងជីវិតដែលមិនអាចរលត់បានរបស់ព្រះអាទិករម្តងហើយម្តងទៀត។ ការបង្ហាញនីមួយៗនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ គឺជាការពន្យល់បង្ហាញដ៏គ្រប់លក្ខណ៍អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់មក ដែលត្រូវបានពន្យល់បង្ហាញចំពោះរបស់សព្វសារពើ និងចំពោះមនុស្សជាតិ។ ជាងនេះទៅទៀត គ្រប់យ៉ាងដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់សម្រេចបាន គឺល្អគ្មានអ្វីផ្ទឹម ហើយគ្មានកំហុសទាល់តែសោះ។ អាចនិយាយបានថា ព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ និងកិច្ចការទាំងអស់ដែលទ្រង់សម្រេចបាន គឺជារូបភាពដ៏ស្រស់ស្អាតមួយដែលគ្មានអ្វីផ្ទឹមបាន ហើយចំពោះសត្តនិករវិញ ភាសារបស់មនុស្សជាតិមិនអាចពណ៌នាអំពីសារៈសំខាន់ និងគុណតម្លៃរបស់វាបានឡើយ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើសេចក្តីសន្យាចំពោះមនុស្សម្នាក់ គ្រប់យ៉ាងអំពីពួកគេ គឺព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបច្បាស់ដូចខ្នងព្រះហស្ដផ្ទាល់របស់ទ្រង់អ៊ីចឹង មិនថាពួកគេរស់នៅទីណា ឬអ្វីដែលពួកគេធ្វើ ប្រវត្តិរូបរបស់ពួកគេមុនពេល និងក្រោយពេលដែលពួកគេទទួលបានសេចក្តីសន្យា ឬការរំជើបរំជួលអស្ចារ្យប៉ុនណានៅក្នុងបរិស្ថានរស់នៅរបស់ពួកគេនោះទេ។ មិនថាពេលវេលាកន្លងហួសទៅប៉ុនណា បន្ទាប់ពីទ្រង់បានថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នោះទេ ចំពោះទ្រង់ វាប្រៀបដូចជាព្រះបន្ទូលទាំងនេះទើបតែត្រូវបានថ្លែងអ៊ីចឹង។ មានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះចេស្ដា ហើយមានសិទ្ធិអំណាចដែលទ្រង់អាចតាមដាន គ្រប់គ្រង និងសម្រេចរាល់សេចក្តីសន្យាដែលទ្រង់ធ្វើចំពោះមនុស្សជាតិ។ ហើយមិនថាជាសន្យាអ្វី មិនថាវាត្រូវការពេលប៉ុន្មានដើម្បីសម្រេចយ៉ាងពេញលេញ ហើយជាងនេះទៅទៀត មិនថាទំហំដែលការសម្រេចរបស់វាប៉ះពាល់ មានវិសាលភាពធំទូលាយប៉ុនណា ឧទាហរណ៍ ពេលវេលា លក្ខណៈភូមិសាស្ត្រ ជាតិសាសន៍ ។ល។ ក៏សេចក្តីសន្យានេះនឹងត្រូវបានសម្រេច និងទទួលបានដែរ។ ជាងនេះទៅទៀត ការសម្រេចបាន និងការទទួលបានរបស់សេចក្តីសន្យានេះ នឹងមិនទាមទារឱ្យទ្រង់មានការប្រឹងប្រែងសូម្បីតែបន្តិច។ តើនេះបញ្ជាក់អំពីអ្វី? វាបញ្ជាក់ថា វិសាលភាពនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីត្រួតត្រាសកលលោកទាំងមូល និងមនុស្សជាតិទាំងមូល។ ទ្រង់បានបង្កើតពន្លឺ ប៉ុន្តែនោះមិនមានន័យថាព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែគ្រប់គ្រងពន្លឺនោះទេ ឬមិនមានន័យថាទ្រង់គ្រាន់តែគ្រប់គ្រងទឹកដោយសារតែទ្រង់បានបង្កើតទឹកនោះទេ ហើយក៏មិនមានន័យថា គ្រប់យ៉ាងផ្សេងទៀតមិនទាក់ទងនឹងព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ។ តើនេះមិនមែនជាការយល់ខុសទេឬ? ទោះបីជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់អ័ប្រាហាំ បានរសាត់បន្តិចម្តងៗពីការចងចាំរបស់មនុស្សក្រោយពីរាប់រាយឆ្នាំក៏ដោយ សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ការសន្យានេះនៅតែស្ថិតនៅដដែល។ វានៅតែស្ថិតនៅក្នុងដំណើរការនៃការសម្រេច ហើយមិនដែលឈប់នោះទេ។ មនុស្សមិនដែលដឹង ឬបានឮពីវិធីដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ មិនដែលដឹង ឬបានឮពីវិធីដែលរបស់សព្វសារពើត្រូវបានចាត់ចែង និងមិនដែលដឹង ឬបានឮពីចំនួននៃរឿងរ៉ាវអស្ចារ្យដែលបានកើតឡើងក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើនៃការបង្កើតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងអំឡុងពេលនេះនោះទេ។ ប៉ុន្តែ រាល់បំណែកនៃការបង្ហាញពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការបើកសម្តែងពីទង្វើរបស់ទ្រង់ត្រូវបានផ្ទេរ និងលើកតម្កើងនៅក្នុងរបស់សព្វសារពើ។ របស់សព្វសារពើបានប្រកាស និងបានថ្លែងពីទង្វើដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអាទិករ ហើយរឿងរ៉ាវនីមួយៗដែលគេបាននិយាយច្រើនអំពីអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើរបស់សព្វសារពើ នឹងត្រូវបានប្រកាសដោយរបស់សព្វសារពើជារៀងរហូតតទៅ។ សិទ្ធិអំណាចដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រួតត្រាលើរបស់សព្វសារពើ និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ បង្ហាញដល់របស់សព្វសារពើថា ព្រះជាម្ចាស់គឺមានវត្តមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង និងគ្រប់ពេលវេលា។ នៅពេលដែលអ្នកបានឃើញទីបន្ទាល់ពីវិសាលភាពនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់គឺមានវត្តមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង និងគ្រប់ពេលវេលា។ សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនត្រូវបានរាំងស្ទះដោយពេលវេលា លក្ខណៈភូមិសាស្ត្រ ទីកន្លែង ឬមនុស្សណាម្នាក់ ហេតុការណ៍ណាមួយ ឬវត្ថុណាមួយនោះឡើយ។ វិសាលភាពនៃសិទ្ធិអំណាច និងអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺហួសពីការគិតស្រមៃរបស់មនុស្ស។ មនុស្សមិនអាចវាស់ស្ទង់បាន មនុស្សមិនអាចស្រមើស្រមៃបាន ហើយមនុស្សនឹងមិនដែលស្គាល់យ៉ាងពេញលេញនោះឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩៥

សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ មិនត្រូវបានដាក់កំហិតដោយពេលវេលា ទីកន្លែង ឬលក្ខណៈភូមិសាស្ត្រនោះទេ ហើយសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ គឺហួសពីការគណនាទៅទៀត (អត្ថបទសម្រាំង)

មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តសន្និដ្ឋាន និងចូលចិត្តគិតស្រមៃ ប៉ុន្តែតើការគិតស្រមៃរបស់មនុស្សអាចទៅដល់ចម្ងាយណាទៅ? តើវាអាចទៅហួសពិភពលោកនេះបានទេ? តើមនុស្សមានសមត្ថភាពក្នុងការសន្និដ្ឋាន និងគិតស្រមៃអំពីភាពពិត និងភាពត្រឹមត្រូវនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើការសន្និដ្ឋាន និងការគិតស្រមៃរបស់មនុស្សអាចអនុញ្ញាតឱ្យគេសម្រេចបាននូវចំណេះដឹងមួយអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើពួកវាអាចធ្វើឱ្យមនុស្សពិតជាកោតសរសើរ និងចុះចូលចំពោះសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? ការពិតបញ្ជាក់ថា ការសន្និដ្ឋាន និងការគិតស្រមៃរបស់មនុស្សគឺគ្រាន់តែជាផលិតផលនៃប្រាជ្ញារបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែមិនបានផ្តល់ជំនួយ ឬផលប្រយោជន៍សូម្បីតែបន្តិចដល់ចំណេះដឹងរបស់មនុស្សអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីអានរឿងប្រលោមលោកបែបវិទ្យាសាស្ត្រ មនុស្សមួយចំនួនអាចគិតស្រមៃអំពីព្រះចន្ទ ឬលក្ខណៈរបស់ផ្កាយ។ ប៉ុន្តែការស្រមៃគិតនេះមិនមានន័យថា មនុស្សមានការយល់ដឹងណាមួយអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ចេញពីការពិតនៃអ្វីៗទាំងនេះ ពោលគឺ ទំនាក់ទំនងរបស់ពួកវាជាមួយនឹងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សពិតជាគ្មានការយល់ដឹងនោះទេ។ ទោះបីជាអ្នកធ្លាប់បានទៅដល់ឋានព្រះចន្ទក៏ដោយ តើវាចាំបាច់ឬទេ? តើនេះបង្ហាញថាអ្នកមានការយល់ដឹងគ្រប់រឿងអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើវាបង្ហាញថា អ្នកអាចគិតស្រមៃអំពីវិសាលភាពនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? ដោយសារតែការសន្និដ្ឋាន និងការគិតស្រមៃរបស់មនុស្សមិនអាចអនុញ្ញាតឱ្យគេស្គាល់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើមនុស្សគួរតែធ្វើអ្វី? ជម្រើសដ៏ឆ្លាតវៃបំផុតអាចជាការមិនសន្និដ្ឋាន ឬគិតស្រមៃ ឬអាចនិយាយថា មនុស្សមិនត្រូវពឹងផ្អែកលើការគិតស្រមៃ និងពឹងផ្អែកលើការសន្និដ្ឋានជាដាច់ខាត នៅពេលដែលពាក់ព័ន្ធទៅនឹងការស្គាល់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើអ្វីទៅដែលខ្ញុំចង់និយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នានៅទីនេះ? ចំណេះដឹងអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ អត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ និងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនអាចសម្រេចបានដោយពឹងផ្អែកលើការគិតស្រមៃរបស់អ្នកបានទេ។ ដោយសារតែអ្នកមិនអាចពឹងផ្អែកលើការគិតស្រមៃដើម្បីស្គាល់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចស់ នោះតើតាមវិធីណាដែលអ្នកអាចសម្រេចបាននូវចំណេះដឹងមួយដ៏ពិតប្រាកដអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់? វិធីដើម្បីអាចសម្រេចបាន គឺតាមរយៈការទទួលទានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈការប្រកបគ្នា និងតាមរយៈការមានបទពិសោធអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ អ្នកនឹងមានបទពិសោធជាក់ស្តែងបន្តិចម្តងៗ និងការបញ្ជាក់អះអាងពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នកនឹងទទួលបានការយល់ដឹងបន្តិចម្តងៗ និងចំណេះដឹងបន្ថែមអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាវិធីតែមួយគត់ដើម្បីសម្រេចបាននូវចំណេះដឹងអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនមានផ្លូវកាត់នោះទេ។ ការស្នើមិនឱ្យអ្នករាល់គ្នាគិតស្រមៃ មិនដូចគ្នាទៅនឹងការធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាអង្គុយស្ងៀមរង់ចាំការបំផ្លាញ ឬបញ្ឈប់អ្នករាល់គ្នាមិនឱ្យធ្វើអ្វីមួយនោះទេ។ ការមិនប្រើប្រាស់ខួរក្បាលដើម្បីគិត និងគិតស្រមៃ មានន័យថាជាការមិនប្រើភាពតក្កៈ និងការសន្និដ្ឋាន មិនប្រើចំណេះដឹងដើម្បីវិភាគ និងមិនប្រើវិទ្យាសាស្ត្រជាមូលដ្ឋាន ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ជាការសរសើរ ការបញ្ជាក់អះអាង និងការបញ្ជាក់ថា ព្រះជាម្ចាស់ដែលអ្នកជឿមានសិទ្ធិអំណាច បញ្ជាក់ថា ទ្រង់កាន់កាប់អធិបតេយ្យភាពលើជោគវាសនារបស់អ្នក ហើយថា ព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់បញ្ជាក់ថា ទ្រង់គឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គដ៏ពិតគ្រប់ពេលវេលា តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈការពិត និងតាមរយៈគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកជួបប្រទះនៅក្នុងជីវិត។ នេះគឺជាវិធីតែមួយគត់ដែលគ្រប់គ្នាអាចសម្រេចបានការយល់ដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សមួយចំនួននិយាយថា ពួកគេមានបំណងចង់ស្វែងរកវិធីដ៏សាមញ្ញមួយក្នុងការសម្រេចបានគោលបំណងនេះ ប៉ុន្តែតើអ្នករាល់គ្នាអាចគិតដល់វិធីបែបនេះឬទេ? ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មិនចាំបាច់គិតនោះទេ៖ គ្មានផ្លូវណាផ្សេងនោះទេ! វិធីតែមួយគត់ គឺស្គាល់ និងបញ្ជាក់អះអាងយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន និងយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់អំពីកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ តាមរយៈព្រះបន្ទូលនីមួយៗដែលទ្រង់ថ្លែង និងតាមរយៈអ្វីៗដែលទ្រង់ធ្វើ។ នេះគឺជាវិធីតែមួយគត់ដើម្បីស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ចំពោះកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងគ្រប់យ៉ាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនឥតសារៈសំខាន់ និងទទេសូន្យនោះទេ ប៉ុន្តែពួកវាពិតប្រាកដមែន។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩៦

ការពិតនៃការគ្រប់គ្រង និងការត្រួតត្រារបស់ព្រះអាទិករលើរបស់សព្វសារពើ និងលើភាវៈមានជីវិតនានា ថ្លែងពីអត្ថិភាពពិតប្រាកដនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់

ព្រះពររបស់ព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់យ៉ូប ត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងក័ណ្ឌគម្ពីរយ៉ូប។ តើព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានអ្វីដល់យ៉ូប? «ហេតុនោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រទានពរយ៉ូប ក្នុងគ្រាក្រោយនោះ លើសជាងពីគ្រាដំបូងផង ដ្បិតគាត់មានចៀមរហូតដល់ទៅមួយម៉ឺនបួនពាន់ក្បាល និងអូដ្ឋប្រាំមួយពាន់ក្បាល មានគោមួយពាន់នឹម និងលាញីមួយពាន់ក្បាល» (យ៉ូប ៤២:១២)។ តាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស តើរបស់ដែលបានប្រទានដល់យ៉ូបទាំងអស់នេះគឺជាអ្វី? តើពួកវាជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់មនុស្សជាតិឬ? ជាមួយនឹងទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនេះ តើយ៉ូបមិនមែនជាអ្នកមានណាស់ទេឬអី ក្នុងអំឡុងយុគសម័យនោះ? បន្ទាប់មក តើគាត់បានទទួលទ្រព្យសម្បត្តិបែបនេះដោយរបៀបណា? តើអ្វីដែលបណ្តាលឱ្យគាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិ? មិនចាំបាច់និយាយនោះទេ វាគឺជាការថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលយ៉ូបមាន។ យ៉ូបគិតបែបណាចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនេះ ហើយគាត់ចាត់ទុកព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងដូចម្តេច មិនមែនជាអ្វីដែលយើងនឹងពិភាក្សានៅទីនេះនោះទេ។ ពាក់ព័ន្ធនឹងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សទាំងអស់ទទូចសូមទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ពួកគេ ប៉ុន្តែមនុស្សមិនមានការគ្រប់គ្រងលើចំនួននៃទ្រព្យសម្បត្តិដែលគាត់អាចទទួលបានក្នុងអំឡុងពេលនៃជីវិតរស់នៅរបស់គាត់ ឬថាតើគាត់អាចទទួលព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់បានឬអត់នោះទេ។ នេះគឺជាការពិតដែលមិនអាចប្រកែកបាន! ព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដាក្នុងការប្រទានទ្រព្យសម្បត្តិណាមួយដល់មនុស្ស ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សទទួលការប្រសិទ្ធិពរណាមួយ ប៉ុន្តែទ្រង់មានគោលការណ៍មួយចំពោះព្រះពររបស់ទ្រង់។ តើមនុស្សប្រភេទណាដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរ? ជាការពិត ទ្រង់ប្រទានពរដល់មនុស្សដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ! ទាំងអ័ប្រាហាំនិងយ៉ូប ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរ ប៉ុន្តែព្រះពរដែលពួកគេបានទទួលមិនដូចគ្នាទេ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំឱ្យមានកូនចៅយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ដូចជាខ្សាច់ និងដូចជាផ្កាយ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំ ទ្រង់បានបណ្តាលឱ្យកូនចៅរបស់មនុស្សតែម្នាក់ និងជាតិសាសន៍តែមួយ ក្លាយទៅជាជាតិសាសន៍ដែលមានអំណាច និងរីកចម្រើន។ នៅក្នុងនេះ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានត្រួតត្រាលើមនុស្សជាតិដែលបានដកដង្ហើមនៃដង្ហើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ និងក្នុងចំណោមភាវៈមានជីវិតនានា។ នៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សជាតិនេះបានបង្កើត និងមានជីវិតទៅតាមល្បឿនមួយដែលព្រះជាម្ចាស់សម្រេចព្រះទ័យ និងនៅក្នុងវិសាលភាពមួយដែលព្រះជាម្ចាស់សម្រេចព្រះទ័យ។ ជាពិសេស ភាពស្ថិតស្ថេររបស់ជាតិសាសន៍នេះ អត្រានៃការពង្រីក និងអត្រានៃអាយុ គឺសុទ្ធតែជាផ្នែកនៃការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគោលការណ៍នៃអ្វីៗទាំងអស់នេះគឺពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើសេចក្តីសន្យាដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើចំពោះអ័ប្រាហាំ។ នេះមានន័យថា មិនថាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបណានោះទេ សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងដំណើរការទៅដោយគ្មានឧបសគ្គ និងត្រូវបានសម្រេចក្រោមការផ្គត់ផ្គង់នៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងសេចក្តីសន្យាដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើចំពោះអ័ប្រាហាំ មិនថាការកក្រើករបស់ពិភពលោកបែបថា មិនថាយុគសម័យណា មិនថាមនុស្សជាតិស៊ូទ្រាំនឹងគ្រោះមហន្តរាយបែបណានោះទេ កូនចៅរបស់អ័ប្រាហាំនឹងមិនប្រឈមមុខនឹងការវិនាសឡើយ ហើយជាតិសាសន៍របស់ពួកគេនឹងមិនវិនាសឡើយ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់យ៉ូប ធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាអ្នកមានយ៉ាងខ្លាំង។ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់គាត់ គឺជាការរៀបចំសត្តនិករដែលដកដង្ហើម និងមានជីវិត ជាចំណុចពិសេសដែលចំនួនរបស់ពួកគេ ល្បឿននៃការលូតលាស់របស់ពួកគេ អត្រានៃការរស់នៅ ចំនួននៃខ្លាញ់នៅក្នុងរាងកាយរបស់ពួកគេ ។ល។ ក៏ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងដែរ។ ទោះបីជាភាវៈមានជីវិតទាំងនេះ មិនមានសមត្ថភាពនិយាយក៏ដោយ ក៏ពួកជាផ្នែកមួយនៃការរៀបចំរបស់ព្រះអាទិករដែរ ហើយគោលការណ៍នៅពីក្រោយការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ពួកគេ ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្អែកលើព្រះពរដែលព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាចំពោះយ៉ូប។ នៅក្នុងព្រះពរដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់អ័ប្រាហាំនិងយ៉ូប ទោះបីជាអ្វីដែលត្រូវបានសន្យាខុសគ្នាក៏ដោយ ក៏សិទ្ធិអំណាចដែលព្រះអាទិករត្រួតត្រាលើរបស់សព្វសារពើ និងភាវៈមានជីវិតទាំងឡាយដូចគ្នាដែរ។ រាល់សេចក្ដីលម្អិតនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវបានថ្លែងនៅក្នុងសេចក្តីសន្យា និងព្រះពរខុសៗគ្នារបស់ទ្រង់សម្រាប់អ័ប្រាហាំ និងសម្រាប់យ៉ូប ហើយបង្ហាញមនុស្សជាតិសារជាថ្មីម្តងទៀតថា សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺនៅឆ្ងាយហួសពីការគិតស្រមៃរបស់មនុស្ស។ សេចក្ដីលម្អិតទាំងនេះប្រាប់មនុស្សជាតិម្ដងទៀតថា ប្រសិនបើគាត់មានបំណងចង់ស្គាល់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះគេអាចសម្រេចបំណងនេះបានតែតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងតាមរយៈការមានបទពិសោធអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។

សិទ្ធិអំណាចនៃអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើរបស់សព្វសារពើ អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សមើលឃើញការពិតមួយ៖ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនត្រឹមតែមាននៅក្នុងព្រះបន្ទូល «ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា ចូរឱ្យមានពន្លឺឡើង ហើយពន្លឺក៏កើតមានឡើង ចូរឱ្យមានមេឃ ហើយមេឃក៏កើតមានឡើង ចូរឱ្យមានដីគោក ហើយដីគោកក៏កើតមានឡើង» នោះទេ ប៉ុន្តែជាងនេះទៅទៀត សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់មាននៅក្នុងវិធីដែលទ្រង់បានធ្វើឱ្យពន្លឺបន្តស្ថិតនៅ បានការពារមេឃមិនឱ្យវិនាស និងបានញែកទឹកចេញពីដីដីគោកជារៀងរហូត ក៏ដូចជាមាននៅក្នុងសេចក្តីលម្អិតនៃវិធីដែលទ្រង់ត្រួតត្រា និងគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗដែលទ្រង់បានបង្កើត៖ ពន្លឺ ផ្ទៃមេឃ និងដីគោក។ តើអ្វីផ្សេងទៀតដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនៅក្នុងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់មនុស្សជាតិ? ច្បាស់ណាស់ បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំនិងយ៉ូប ជំហានរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនបានបញ្ឈប់នោះទេ ដោយសារទ្រង់ទើបតែបានចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើឱ្យព្រះបន្ទូលនីមួយៗរបស់ទ្រង់ក្លាយជាការពិត ហើយចង់ធ្វើឱ្យសេចក្តីលម្អិតនីមួយៗរបស់ព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលក្លាយជាការពិត ដូច្នេះ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ទ្រង់នៅតែបន្តធ្វើគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើ។ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិអំណាច ប្រហែលជាមនុស្សគិតថា ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែត្រូវការមានព្រះបន្ទូល ហើយមិនបាច់លើកព្រះអង្គុលីមួយផង ក៏បញ្ហាទាំងអស់ និងរបស់សព្វសារពើត្រូវបានសម្រេចដែរ។ ការគិតស្រមៃបែបនេះ គឺគួរឱ្យអស់សំណើចបន្តិច! ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែមើលតែមួយចំហៀងនៃការសម្រេចសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ជាមួយមនុស្ស ដោយការប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូល និងការសម្រេចអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដោយការប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូល ហើយអ្នកមិនអាចមើលឃើញទីសម្គាល់ និងការពិតនានាដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់កាប់ការត្រួតត្រាលើអត្ថិភាពនៃរបស់សព្វសាពើ នោះការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺទទេ និងគួរឱ្យអស់សំណើច! ប្រសិនបើមនុស្សគិតស្រមៃថាព្រះជាម្ចាស់គឺបែបនេះ នោះត្រូវតែនិយាយថា ចំណេះដឹងរបស់មនុស្សអំពីព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានដឹកនាំទៅកាន់រណ្តៅចុងក្រោយ ហើយបានឈានដល់ទីបញ្ចប់នៃសេចក្តីស្លាប់ហើយ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ដែលមនុស្សគិតស្រមៃ គ្មានអ្វីក្រៅពីម៉ាស៊ីនមួយដែលចេញបញ្ជា មិនមែនជាព្រះជាម្ចាស់ដែលមានសិទ្ធិអំណាចនោះទេ។ តើអ្នកបានឃើញអ្វីតាមរយៈឧទាហរណ៍របស់អ័ប្រាហាំនិងយ៉ូប? តើអ្នកបានឃើញចំហៀងដ៏ពិតនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំ និងយ៉ូប ព្រះជាម្ចាស់មិនបានស្នាក់នៅកន្លែងដែលទ្រង់គង់នៅ ហើយទ្រង់ក៏មិនបានដាក់អ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការ ខណៈដែលទ្រង់រង់ចាំទតមើលលទ្ធផលនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ នៅក្រោមការដឹកនាំនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះរបស់សព្វសារពើបានចាប់ផ្តើមធ្វើតាមកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើ ហើយមនុស្ស អ្វីៗ និងវត្ថុដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវការ ក៏ត្រូវបានរៀបចំឡើង។ ពោលគឺ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលត្រូវបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្តើមបានប្រើនៅទូទាំងដែនដីទាំងមូល ហើយទ្រង់បានកំណត់មាគ៌ាដើម្បីសម្រេច និងទទួលបានសេចក្តីសន្យាដែលទ្រង់បានធ្វើចំពោះអ័ប្រាហាំ និងយ៉ូប ខណៈដែលទ្រង់ក៏កំពុងតែបង្កើតផែនការ និងការត្រៀមរៀបចំដ៏សមស្របនានាសម្រាប់អ្វីដែលត្រូវការសម្រាប់ជំហាន និងដំណាក់កាលសំខាន់នីមួយៗ ដែលទ្រង់បានដាក់ផែនការដើម្បីអនុវត្ត។ អំឡុងពេលនេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនត្រឹមតែបញ្ជាអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ទ្រង់ថែមទាំងបញ្ជារបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើតទៀតផង។ មានន័យថា វិសាលភាពដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានប្រើប្រាស់ មិនត្រឹមតែរួមបញ្ចូលអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើតមកទៀតផង ដែលត្រូវបានបញ្ជា ដើម្បីធ្វើតាមកិច្ចការដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់សម្រេចបាន។ មានរបៀបជាក់លាក់មួយចំនួន ដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានប្រើប្រាស់។ នៅក្នុងការគិតស្រមៃរបស់អ្នករាល់គ្នា អ្នកខ្លះអាចមានការយល់ដឹងអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដូចខាងក្រោម៖ ព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិអំណាច ហើយព្រះជាម្ចាស់មានព្រះចេស្ដា ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែត្រូវការស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ជាន់ទីបី ឬទីកន្លែងកំណត់មួយប៉ុណ្ណោះ ហើយទ្រង់មិនត្រូវការធ្វើកិច្ចការជាក់លាក់ណាមួយនោះទេ ដោយសារកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងមូល គឺសម្រេចបាននៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់។ អ្នកខ្លះអាចជឿថា ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អ័ប្រាហាំក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់មិនបានត្រូវការធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតនោះឡើយ ហើយវាគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទ្រង់រួចទៅហើយ ដោយទ្រង់គ្រាន់តែថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នោះ។ តើនេះពិតជាអ្វីដែលបានកើតឡើងឬទេ? ពិតជាមិនមែនទេ! ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដាក៏ដោយ ក៏សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់គឺពិតប្រាកដ ជាក់ស្តែង មិនមែនទទេស្អាតនោះទេ។ ការពិត និងភាពត្រឹមត្រូវនៃសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបើកសម្តែងបន្តិចម្តងៗ និងត្រូវបានរួមបញ្ចូលទៅក្នុងការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរបស់ទ្រង់ នៅក្នុងការការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់លើរបស់សព្វសារពើ និងនៅក្នុងដំណើរការដែលទ្រង់ដឹកនាំ ព្រមទាំងគ្រប់គ្រងមនុស្សជាតិ។ វិធីសាស្ត្រនីមួយៗ ការយល់ឃើញនីមួយៗ និងសេចក្តីលម្អិតនីមួយៗនៃអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើមនុស្សជាតិ និងរបស់សព្វសារពើ ព្រមទាំងកិច្ចការទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេច ក៏ដូចជាការជ្រាបយល់ដឹងរបស់ទ្រង់អំពីរបស់សព្វសារពើដែរ ហើយទាំងអស់នេះបញ្ជាក់ដោយត្រង់ៗថា សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាព្រះបន្ទូលដែលទទេសូន្យនោះទេ។ សិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ត្រូវបានប្រកាស និងបើកសម្ដែងជានិច្ច ព្រមទាំងនៅក្នុងរបស់សព្វសារពើផង។ ការបង្ហាញ និងការបើកសម្តែងទាំងនេះ ប្រកាសពីអត្ថិភាពដ៏ពិតនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារទ្រង់កំពុងតែប្រើសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ដើម្បីបន្តកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងដើម្បីបញ្ជារបស់សព្វសារពើ ព្រមទាំងដើម្បីត្រួតត្រារបស់សព្វសារពើគ្រប់ពេលវេលា។ ព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាច មិនអាចត្រូវបានជំនួសដោយពួកទេវតា និងអ្នកនាំសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ។ ព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចព្រះទ័យអំពីព្រះពរអ្វីដែលទ្រង់នឹងប្រទានដល់អ័ប្រាហាំនិងយ៉ូប ហើយនោះគឺជាការសម្រេចព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទោះបីជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅជួបអ័ប្រាហាំនិងយ៉ូបដោយផ្ទាល់ក៏ដោយ ក៏សកម្មភាពរបស់ពួកគេអាស្រ័យលើបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសកម្មភាពរបស់ពួកគេត្រូវបានអនុវត្តក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយដូចគ្នានេះដែរ អ្នកនាំសារក៏ស្ថិតនៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ទោះបីជាមនុស្សឃើញអ្នកនាំសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅជួបអ័ប្រាហាំ ហើយមិនឃើញដោយផ្ទាល់នូវអ្វីមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះធ្វើ នៅក្នុងកំណត់ត្រារបស់ព្រះគម្ពីរក៏ដោយ ក៏តាមពិតទៅ មានតែព្រះមួយអង្គដែលប្រើប្រាស់ព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចពិតប្រាកដប៉ុណ្ណោះ គឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ហើយមនុស្សមិនបាច់សង្ស័យនោះទេ! ទោះបីជាអ្នកបានឃើញថា ពួកទេវតា និងអ្នកនាំសារមានអំណាចអស្ចារ្យ ហើយបានធ្វើការអស្ចារ្យ ឬឃើញថាពួកគេបានធ្វើអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានដាក់បញ្ជាបេសកកម្មក៏ដោយ ក៏សកម្មភាពរបស់ពួកគេ គ្រាន់តែដើម្បីអនុវត្តតាមបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ហើយពុំមែនជាការបង្ហាញពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ព្រោះថាគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករក្នុងការបង្កើតរបស់សព្វសារពើ និងត្រួតត្រាលើរបស់សព្វសារពើឡើយ។ ដូច្នេះ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចប្រើប្រាស់ ឬប្រកាសសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករបានឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩៧

សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ គឺមិនប្រែប្រួល និងមិនអាចបំពានបានឡើយ

១. ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ

លោកុប្បត្តិ ១:៣-៥ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យមានពន្លឺ នោះពន្លឺក៏មានឡើង។ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញថា ពន្លឺនោះល្អហើយ ទ្រង់ក៏បានញែកពន្លឺចេញពីភាពងងឹត។ ព្រះជាម្ចាស់បានហៅពន្លឺថា ថ្ងៃ ហើយហៅភាពងងឹតថា យប់ នោះក៏មានល្ងាច មានព្រឹក ជាថ្ងៃទីមួយ។

លោកុប្បត្តិ ១:៦-៧ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ចូរឱ្យមានលំហមួយនៅកណ្ដាលទឹក ចូរឱ្យទឹកញែកចេញពីគ្នា។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឱ្យមានលំហ ហើយញែកទឹកដែលនៅក្រោមលំហចេញពីទឹកដែលនៅលើលំហ។ វាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។

លោកុប្បត្តិ ១:៩-១១ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ចូរឱ្យទឹកដែលនៅក្រោមមេឃ ប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅកន្លែងតែមួយ ហើយឱ្យមានទីគោកដុះឡើង ហើយវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។ ព្រះជាម្ចាស់បានហៅទីគោកនោះថា ដី ហើយទឹកដែលប្រមូលផ្ដុំគ្នានោះថា សមុទ្រ ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ។ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យដីដុះចេញជាតិណជាតិ ជាធញ្ញជាតិដែលមានគ្រាប់ និងរុក្ខជាតិដែលមានផ្លែតាមពូជ ហើយមានគ្រាប់ក្នុងផ្លែនោះនៅលើផែនដី នោះវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។

លោកុប្បត្តិ ១:១៤-១៥ ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យមានដុំពន្លឺនៅក្នុងលំហអាកាស ដើម្បីញែកថ្ងៃចេញពីយប់ និងសម្រាប់ទុកជាទីសម្គាល់ និងសម្រាប់ជារដូវ ថ្ងៃ និងឆ្នាំ ហើយសម្រាប់ជាដុំពន្លឺនៅលើមេឃ ដើម្បីបំភ្លឺមកលើផែន‌ដី ហើយវាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។

លោកុប្បត្តិ ១:២០-២១ ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យមានមច្ឆា‌ជាតិដ៏រស់រវើកនៅក្នុងទឹក និងមានបក្សា‌បក្សីហោះហើរពីលើផែនដីនៅក្នុងលំហអាកាស។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតត្រីបាឡែនដ៏ធំសម្បើម និងគ្រប់ភាវៈមានជីវិតដែលមានចលនា ដែលមាននៅក្នុងទឹកទៅតាមពូជ និងគ្រប់ទាំងសត្វស្លាបតាមពូជរបស់វាដែរ។ ហើយព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ។

លោកុប្បត្តិ ១:២៤-២៥ ហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ ចូរឱ្យផែនដីកើតចេញជាពពួកសត្វមានជីវិតតាមពូជរបស់វា គឺសត្វស្រុក សត្វលូនវារ និងសត្វព្រៃនៅលើផែន‌ដីតាមពូជរបស់វា៖ វាក៏កើតមានដូច្នោះមែន។ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសត្វព្រៃនៅផែន‌ដីតាមពូជ សត្វស្រុកតាមពូជ និងគ្រប់ទាំងសត្វដែលលូនវារលើដីតាមពូជរបស់វាដែរ ហើយព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាល្អ។

២. ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដើម្បីតាំងសញ្ញាជាមួយមនុស្ស

លោកុប្បត្តិ ៩:១១-១៣ ហើយខ្ញុំនឹងតាំងសញ្ញារបស់ខ្ញុំជាមួយអ្នករាល់គ្នាថា គ្រប់សាច់ទាំងអស់នឹងមិនត្រូវបំផ្លាញដោយទឹកជំនន់ទៀតទេ។ ហើយក៏នឹងលែងមានទឹកជំនន់មកបំផ្លិចបំផ្លាញផែន‌ដីទៀតដែរ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ នេះជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលខ្ញុំតាំងរវាងខ្ញុំនិងអ្នករាល់គ្នា និងភាវៈមានជីវិតទាំងអស់ ដែលនៅជា‌មួយឯងរាល់គ្នា នៅគ្រប់ជំនាន់ជានិច្ចនិរន្តរ៍ គឺខ្ញុំដាក់ឥន្ទធនូរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងពពក ហើយឥន្ទធនូនេះនឹងបានជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញា ដែលខ្ញុំបានតាំងរវាងខ្ញុំ និងផែន‌ដី។

៣. ព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់

លោកុប្បត្តិ ១៧:៤-៦ មើល៍ សម្រាប់ខ្ញុំ សេចក្តីសញ្ញារបស់ខ្ញុំគឺនៅជាមួយអ្នក ហើយអ្នកនឹងក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍ជាច្រើន។ ឈ្មោះរបស់អ្នកនឹងលែងហៅថា អាប់‌រ៉ាម ទៀតហើយ គឺត្រូវហៅថា អ័ប្រា‌ហាំ វិញ ព្រោះខ្ញុំបានបង្កើតអ្នកមកឱ្យក្លាយជាឪពុកនៃជាតិសាសន៍ជាច្រើន។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្នកមានកូនចៅដ៏ច្រើនឥតគណនា ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យមានប្រជាជាតិផ្សេងៗកើតចេញពីអ្នក ហើយស្តេចជាច្រើនក៏នឹងកើតចេញពីអ្នកដែរ។

លោកុប្បត្តិ ១៨:១៨-១៩ អ័ប្រា‌ហាំនឹងក្លាយជាប្រជាជាតិមួយដ៏ធំ និងខ្លាំងពូកែ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែន‌ដីនឹងបានពរ តាមរយៈគាត់។ ដ្បិតខ្ញុំដឹងថា គាត់នឹងបង្គាប់កូនចៅ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ដែលកើតមកតាមក្រោយ ឱ្យកាន់តាមផ្លូវរបស់ព្រះ‌យេហូវ៉ា ដោយប្រព្រឹត្តសេចក្តីយុត្តិធម៌ និងសេចក្តីទៀងត្រង់ ដើម្បីឱ្យព្រះ‌យេហូវ៉ាបានសម្រេចដល់អ័ប្រា‌ហាំ តាមសេចក្ដីដែលទ្រង់បានសន្យានឹងគាត់។

លោកុប្បត្តិ ២២:១៦-១៨ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលថា ខ្ញុំបានស្បថដោយនាមរបស់ខ្ញុំហើយថា ដោយព្រោះតែឯងបានធ្វើដូច្នេះ ហើយមិនបានសំចៃទុកកូនប្រុសតែមួយរបស់អ្នក គឺជាកូនប្រុសតែម្នាក់គត់នោះ៖ ដើម្បីឱ្យមានព្រះពរ នោះខ្ញុំនឹងប្រទានពរដល់អ្នក ហើយចំពោះការចម្រើនឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងពហុគុណដល់ពូជអ្នកដូចជាផ្កាយនៅលើមេឃ ហើយដូចជាគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ ហើយពូជអ្នកនឹងគ្រប់គ្រងទ្វារនៃពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ។ ហើយប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែនដីនឹងបានពរ ដោយសារពូជអ្នក ដ្បិតអ្នកបានស្ដាប់តាមព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំ។

យ៉ូប ៤២:១២ ហេតុនោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រទានពរយ៉ូប ក្នុងគ្រាក្រោយនោះ លើសជាងពីគ្រាដំបូងផង ដ្បិតគាត់មានចៀមរហូតដល់ទៅមួយម៉ឺនបួនពាន់ក្បាល និងអូដ្ឋប្រាំមួយពាន់ក្បាល មានគោមួយពាន់នឹម និងលាញីមួយពាន់ក្បាល។

តើអ្នកបានឃើញអ្វីនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងបីផ្នែកនេះ? តើអ្នករាល់គ្នាបានឃើញថា មានគោលការណ៍មួយដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ឬទេ? ឧទាហរណ៍ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រាស់ឥន្ទធនូដើម្បីតាំងសញ្ញាជាមួយមនុស្ស។ ទ្រង់បានដាក់ឥន្ទធនូមួយនៅក្នុងពពកដើម្បីប្រាប់មនុស្សថា ទ្រង់នឹងមិនដែលប្រើប្រាស់ទឹកជំនន់ម្តងទៀត ដើម្បីបំផ្លាញពិភពលោកឡើយ។ តើឥន្ទធនូដែលមនុស្សឃើញសព្វថ្ងៃនេះ នៅតែដូចឥន្ទធនូដែលបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើធម្មជាតិ និងអត្ថន័យរបស់វាបានផ្លាស់ប្តូរឬទេ? មិនចាំបាច់សង្ស័យឡើយ វាមិនបានផ្លាស់ប្តូរនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពនេះ ហើយសេចក្តីសញ្ញាដែលទ្រង់បានតាំងជាមួយមនុស្សបានបន្តមកដល់សព្វថ្ងៃ ព្រមទាំងពេលវេលាដែលសេចក្តីសញ្ញានេះអាចនឹងត្រូវបានកែប្រែ គឺពិតជាអាស្រ័យលើការសម្រេចព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា «ដាក់ឥន្ធ‌ធនូរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងពពក» ព្រះជាម្ចាស់តែងតែគោរពតាមសេចក្តីសញ្ញានេះ តាំងពីពេលនោះរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅក្នុងសេចក្ដីនេះ តើអ្នកឃើញអ្វីខ្លះ? ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដាក៏ដោយ ក៏ទ្រង់ម៉ឺងម៉ាត់ និងមានគោលការណ៍នៅក្នុងសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដែរ។ ភាពម៉ឺងម៉ាត់របស់ទ្រង់ និងគោលការណ៍នៃសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ បង្ហាញពីភាពមិនអាចបំពានបានរបស់ព្រះអាទិករ និងភាពដែលមិនអាចយកឈ្នះបាននៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។ ទោះបីជាទ្រង់មានសិទ្ធិអំណាចដ៏កំពូល ហើយរបស់សព្វសារពើស្ថិតក្រោមការត្រួតត្រារបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ហើយទោះបីជាទ្រង់មានអំណាចត្រួតត្រាលើរបស់សព្វសារពើក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលបង្កការខូចខាត និងការរំខានដល់ផែនការរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់នោះដែរ ហើយគ្រប់ពេលដែលទ្រង់ប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ក៏ការប្រើប្រាស់នោះម៉ឺងម៉ាត់ទៅតាមគោលការណ៍របស់ទ្រង់ផ្ទាល់ និងធ្វើតាមអ្វីដែលបានថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់មកយ៉ាងច្បាស់ ព្រមទាំងធ្វើទៅតាមជំហាន និងវត្ថុបំណងនៃផែនការរបស់ទ្រង់ដែរ។ ពិតណាស់ របស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រួតត្រា ក៏គោរពតាមគោលការណ៍ដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដែរ ហើយគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយត្រូវបានលើកលែងពីការរៀបចំនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនអាចកែប្រែគោលការណ៍ ដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ត្រូវបានប្រើប្រាស់បានដែរ។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ អស់អ្នកដែលត្រូវបានប្រទានពរ ទទួលបាននូវជោគវាសនាល្អដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់នាំមក ហើយអស់អ្នកដែលត្រូវបានដាក់បណ្តាសា ទទួលបាននូវការដាក់ទោសរបស់ពួកគេ ដោយសារតែសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយ ត្រូវបានលើកលែងពីការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនអាចកែប្រែគោលការណ៍ដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់បានប្រើប្រាស់នោះដែរ។ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ មិនត្រូវបានកែប្រែដោយការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងកត្តាណាមួយឡើយ ហើយស្រដៀងគ្នានេះ គោលការណ៍ដែលសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ត្រូវបានប្រើប្រាស់ ក៏មិនកែប្រែដោយសារមូលហេតុណាមួយដែរ។ ស្ថានសួគ៌ និងផែនដីអាចទទួលនូវភាពរង្គោះរង្គើយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករនឹងមិនផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ របស់សព្វសារពើអាចវិនាសបាត់ទៅ ប៉ុន្តែសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ នឹងមិនដែលវិនាសឡើយ។ នេះគឺជាសារជាតិនៃសិទ្ធិអំណាចដែលមិនប្រែប្រួល និងមិនអាចបំពានបានរបស់ព្រះអាទិករ ហើយនេះគឺជាភាពមានតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩៨

បទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះសាតាំង

យ៉ូប ២:៦ រួចព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលទៅសាតាំងថា មើល៎ គាត់ស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់អ្នកហើយ ប៉ុន្តែត្រូវទុកជីវិតឱ្យគាត់។

សាតាំងមិនដែលហ៊ានបំពានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករឡើយ ហើយដោយសារតែហេតុនេះ ទើបរបស់សព្វសារពើរស់នៅដោយមានសណ្តាប់ធ្នាប់

នេះគឺជាការដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរយ៉ូប ហើយពាក្យ «គាត់» នៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនេះ សំដៅទៅលើយ៉ូប។ ទោះបីជាវាខ្លីក៏ដោយ តែប្រយោគនេះស្រាយបំភ្លឺបញ្ហាជាច្រើន។ វាពណ៌នាការដោះដូរដ៏ជាក់លាក់មួយរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងសាតាំងនៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ ហើយវាប្រាប់យើងថា កម្មវត្ថុនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺសាតាំង។ វាក៏កត់ត្រាទុកនូវអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលសំដៅលើដែរ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការបញ្ជា និងជាបទបញ្ជាចំពោះសាតាំង។ សេចក្តីលំអិតជាក់លាក់របស់បទបញ្ជានេះ គឺទាក់ទងទៅនឹងការប្រណីដល់ជីវិតរបស់យ៉ូប ហើយជាកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់គូរខ្សែបន្ទាត់នៅក្នុងការប្រព្រឹត្តរបស់សាតាំងចំពោះយ៉ូប។ សាតាំងត្រូវតែប្រណីដល់ជីវិតរបស់យ៉ូប។ រឿងទីមួយដែលយើងរៀនបានពីប្រយោគនេះគឺថា ទាំងនេះជាព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សាតាំង។ ផ្អែកលើអត្ថបទរបស់ព្រះគម្ពីរយ៉ូប វាប្រាប់យើងអំពីប្រភពដើមនៃព្រះបន្ទូលបែបនេះថា៖ សាតាំងចង់ចោទប្រកាន់យ៉ូប ដូច្នេះ វាត្រូវតែទទួលបានការយល់ព្រមពីព្រះជាម្ចាស់ជាមុនសិន មុនពេលដែលវាអាចល្បួងគាត់បាន។ នៅពេលដែលជ្រាបពីសំណើរបស់សាតាំងដើម្បីល្បួងយ៉ូប ព្រះជាម្ចាស់បានដាក់លក្ខខណ្ឌដូចខាងក្រោមចំពោះសាតាំង៖ «យ៉ូបនៅក្នុងអំណាចរបស់ឯង ចូរប្រណីដល់តែជីវិតគាត់ប៉ុណ្ណោះ»។ តើអ្វីគឺជាធម្មជាតិរបស់ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ? ទាំងនេះពិតជាការបញ្ជាមួយ និងជាបទបញ្ជាមួយ។ ដោយបានយល់អំពីធម្មជាតិរបស់ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ពិតណាស់ អ្នកគួរតែយល់ដែរថា ព្រះមួយអង្គដែលចេញបទបញ្ជានេះគឺជាព្រះជាម្ចាស់ ហើយថា អ្នកដែលបានទទួលបទបញ្ជា និងបានគោរពបទបញ្ជានេះ គឺសាតាំង។ ពិតណាស់ នៅក្នុងបទបញ្ជានេះ ទំនាក់ទំនងរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងសាតាំង គឺជាក់ស្តែងសម្រាប់គ្រប់គ្នាដែលអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះ។ ពិតណាស់ នេះក៏ជាទំនាក់ទំនងរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងសាតាំងនៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណដែរ ហើយភាពខុសគ្នារវាងអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសាតាំង គឺមាននៅក្នុងការកត់ត្រាអំពីការដោះដូររវាងព្រះជាម្ចាស់ និងសាតាំងនៅក្នុងបទគម្ពីរ ហើយវាគឺជាភាពខុសគ្នាស្រឡះរវាងអត្តសញ្ញាណនិងឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអត្តសញ្ញាណនិងឋានៈរបស់សាតាំង ដែលមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សអាចរៀនសូត្រនៅក្នុងឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង និងនៅក្នុងការកត់ត្រាជាអក្សរ។ នៅត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំត្រូវតែនិយាយថា ការកត់ត្រានៃព្រះបន្ទូលទាំងនេះ គឺជាឯកសារដ៏សំខាន់នៅក្នុងចំណេះដឹងរបស់មនុស្សជាតិ អំពីអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាផ្តល់ជាពត៌មានដ៏មានសារៈសំខាន់សម្រាប់ចំណេះដឹងរបស់មនុស្សអំពីព្រះជាម្ចាស់។ តាមរយៈការដោះដូររវាងព្រះអាទិករនិងសាតាំងនៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណនេះ មនុស្សអាចយល់ពីទិដ្ឋភាពជាក់លាក់មួយបន្ថែមទៀត នៅក្នុងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ គឺជាទីបន្ទាល់មួយផ្សេងទៀតអំពីសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ។

នៅខាងក្រៅ ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ កំពុងធ្វើការសន្ទនាមួយជាមួយសាតាំង។ ពាក់ព័ន្ធនឹងសារជាតិ ជាអាកប្បកិរិយាដែលព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះមានព្រះបន្ទូល ហើយជំហរដែលទ្រង់ឈរ គឺខ្ពស់ជាងសាតាំង។ មានន័យថា ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះកំពុងតែបញ្ជាសាតាំងដោយប្រើសូរនៃបទបញ្ជាមួយ។ ហើយទ្រង់កំពុងមានបន្ទូលប្រាប់សាតាំងពីអ្វីដែលវាគួរ និងមិនគួធ្វើ ប្រាប់សាតាំងថា យ៉ូបនៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់វាហើយ ហើយវាអាចប្រព្រឹត្តចំពោះយ៉ូបតាមចិត្ត ប៉ុន្តែវាមិនអាចយកជីវិតរបស់យ៉ូបបានទេ។ សេចក្តីសម្រាយគឺថា ទោះបីជាយ៉ូបត្រូវបានដាក់នៅក្នុងអំណាចរបស់សាតាំងក៏ដោយ ប៉ុន្តែជីវិតរបស់គាត់មិនត្រូវបានប្រគល់ឱ្យសាតាំងនោះទេ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចយកជីវិតរបស់យ៉ូបពីព្រះហស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ លុះត្រាតែព្រះជាម្ចាស់អនុញ្ញាត។ អាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងការបញ្ជាទៅកាន់សាតាំង ហើយការបញ្ជានេះក៏បង្ហាញ និងបើកសម្តែងអំពីជំហរដែលព្រះជាម្ចាស់សន្ទនាជាមួយសាតាំងដែរ។ នៅក្នុងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ មិនត្រឹមតែកាន់កាប់ឋានៈជាព្រះជាម្ចាស់ដែលបានបង្កើតពន្លឺ ខ្យល់អាកាស និងរបស់សព្វសារពើ ព្រមទាំងភាវៈមានជីវិតប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ថែមទាំងកាន់កាប់ឋានៈជាព្រះជាម្ចាស់ដែលបញ្ជាលើមនុស្សជាតិ និងឋាននរក ជាព្រះជាម្ចាស់ដែលគ្រប់គ្រងលើជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់នៃវត្ថុមានជីវិតទាំងអស់។ នៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ តើនរណាក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលនឹងហ៊ានចេញបទបញ្ជាមួយបែបនេះទៅកាន់សាតាំង? ចុះហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ចេញបទបញ្ជាទៅកាន់សាតាំងដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គ? ដោយសារតែជីវិតរបស់មនុស្ស រួមទាំងជីវិតរបស់យ៉ូបផងដែរនោះ គឺព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកគ្រប់គ្រង។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងបង្កគ្រោះថ្នាក់ ឬយកជីវិតរបស់យ៉ូបនោះទេ ហើយសូម្បីតែនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងល្បួងយ៉ូបក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់នៅតែចងចាំដើម្បីចេញបទបញ្ជាបែបនេះដែរ ហើយជាថ្មីម្តងទៀត ទ្រង់បានបញ្ជាមិនឱ្យសាតាំងយកជីវិតរបស់យ៉ូបឡើយ។ សាតាំងមិនដែលហ៊ានបំពានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ជាងនេះទៅទៀត សាតាំងតែងតែស្តាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ និងគោរពតាមបទបញ្ជា និងការបញ្ជាជាក់លាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយមិនហ៊ានបំពាន ហើយពិតណាស់ វាមិនហ៊ានកែប្រែតាមអំពើចិត្ត នូវបទបញ្ជាណាមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នេះគឺជាដែនកំណត់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់សម្រាប់សាតាំង ដូច្នេះ សាតាំងមិនដែលហ៊ានឆ្លងផុតពីដែនកំណត់ទាំងនេះទេ។ តើនេះមិនមែនជាសព្វានុភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? តើនេះមិនមែនជាទីបន្ទាល់មួយអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? សាតាំងមានការយល់ដឹងច្បាស់ជាងមនុស្សជាតិ អំពីវិធីដែលត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងវិធីដើម្បីសម្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ នៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ សាតាំងមើលឃើញឋានៈ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងច្បាស់ ហើយមានការកោតសរសើរដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះសព្វានុភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងគោលការណ៍នៅពីក្រោយការប្រើប្រាស់សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់។ វាមិនហ៊ានមើលស្រាល ហើយវាមិនហ៊ានបំពានគោលការណ៍ និងសព្វានុភាព ឬហ៊ានធ្វើអ្វីមួយដែលបំពានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬហ៊ានតទល់នឹងសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាល់តែសោះ ទោះតាមវិធីណាក៏ដោយ។ ទោះបីជាវាអាក្រក់ និងក្រអឺតក្រទមពីធម្មជាតិក៏ដោយ ក៏សាតាំងមិនដែលហ៊ានឆ្លងហួសពីព្រំដែន និងដែនកំណត់ដែលព្រះជាម្ចាស់កំណត់សម្រាប់វាឡើយ។ អស់ជាច្រើនលានឆ្នាំមកហើយ សាតាំងបានគោរពយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់តាមព្រំដែនកំណត់ទាំងនេះ ហើយបានគោរពតាមការបញ្ជា និងបទបញ្ជានីមួយៗដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់វា ហើយវាមិនដែលហ៊ានកន្លងហួសពីគំនូសឡើយ។ ទោះបីជាវាអាក្រក់ក៏ដោយ ក៏សាតាំងមានប្រាជ្ញាជាងមនុស្សជាតិដ៏ពុករលួយដែរ។ វាដឹងអំពីអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករ ហើយដឹងអំពីព្រំដែនកំណត់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វា។ តាមរយៈសកម្មភាព «ចុះចូល» របស់សាតាំងនេះ យើងអាចមើលឃើញថា សិទ្ធិអំណាចនិងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាបទបញ្ជានៃស្ថានសួគ៌ដែលសាតាំងមិនអាចបំពានបានឡើយ ហើយច្បាស់ណាស់ថា ដោយសារតែភាពវិសេសឯក និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះហើយ ទើបរបស់សព្វសារពើផ្លាស់ប្តូរ និងរីកចម្រើនក្នុងលក្ខណៈមួយដែលមានសណ្តាប់ធ្នាប់ល្អ ទើបមនុស្សអាចរស់នៅ និងបង្កើតកូនចៅជាច្រើននៅក្នុងអំឡុងពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឡើង ដោយគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចអាចរំខានដល់លំដាប់លំដោយនេះបានឡើយ ហើយក៏គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ឬវត្ថុណាមួយអាចផ្លាស់ប្ដូរច្បាប់នេះបានដែរ ដ្បិតរបស់សព្វសារពើកើតចេញពីព្រះហស្ដរបស់ព្រះអាទិករ និងចេញពីបទបញ្ជា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអាទិករ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ៩៩

មានតែព្រះជាម្ចាស់ដែលមានអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់ (អត្ថបទសម្រាំង)

អត្តសញ្ញាណពិសេសរបស់សាតាំង បានបណ្តាលឱ្យមនុស្សជាច្រើនបង្ហាញការចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំងចំពោះការបើកបង្ហាញរបស់វាអំពីទិដ្ឋភាពនានា។ ក៏មានមនុស្សភ្លីភ្លើជាច្រើនដែរដែលជឿថា សាតាំងមានសិទ្ធិអំណាចដូចជាព្រះជាម្ចាស់ដែរ ដោយសារសាតាំងអាចបង្ហាញឫទ្ធិបារមីបាន ហើយវាអាចធ្វើអ្វីៗដែលមនុស្សជាតិមិនអាចធ្វើបាន។ ដូច្នេះ បន្ថែមលើការថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សជាតិក៏រក្សាទុកទីកន្លែងសម្រាប់សាតាំងនៅក្នុងចិត្តរបស់គេដែរ ហើយគេថែមទាំងថ្វាយបង្គំសាតាំងទុកជាព្រះជាម្ចាស់ទៀតផង។ មនុស្សទាំងនេះ គឺគួរឱ្យអាណិតផង និងគួរឱ្យស្អប់ផង។ ពួកគេគួរអាណិតដោយសារតែភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេគួរឱ្យស្អប់ដោយសារតែភាពអញនិយមរបស់ពួកគេ និងសារជាតិអាក្រក់ដែលមានពីកំណើតរបស់ពួកគេ។ នៅត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា វាចាំបាច់ដែលត្រូវជម្រាបអ្នករាល់គ្នាអំពីអ្វីដែលជាសិទ្ធិអំណាច អ្វីដែលសិទ្ធិអំណាចនេះធ្វើជានិមិត្តរូប និងអ្វីដែលវាតំណាង។ និយាយឱ្យទូលាយជាងនេះគឺ ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គគឺជាសិទ្ធិអំណាច សិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់គឺជានិមិត្តរូបនៃភាពឧត្តុង្គឧត្តម និងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គតំណាងឱ្យឋានៈ និងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារតែបែបនេះ តើសាតាំងហ៊ាននិយាយថា ខ្លួនវាជាព្រះជាម្ចាស់ទេ? តើសាតាំងហ៊ាននិយាយថា វាបានបង្កើតរបស់សព្វសារពើ និងកាន់កាប់អធិបតេយ្យភាពលើរបស់សព្វសារពើឬទេ? ពិតណាស់ វាមិនហ៊ាននោះទេ! ព្រោះវាមិនអាចបង្កើតរបស់សព្វសារពើបានទេ។ មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ វាមិនដែលបានបង្កើតអ្វីមួយដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតនោះទេ ហើយវាក៏មិនដែលបានបង្កើតអ្វីមួយដែលមានជីវិតនោះដែរ។ ដោយសារតែវាមិនមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបវាមិនអាចមានឋានៈ និងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទាំងនេះត្រូវបានកំណត់ដោយសារជាតិរបស់វា។ តើវាមានអំណាចដូចព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? ពិតណាស់ វាមិនមានទេ! តើយើងហៅសកម្មភាពរបស់សាតាំង និងឫទ្ធិបារមីដែលសាតាំងបង្ហាញថាជាអ្វី? តើវាជាចេស្ដាឬ? តើអាចហៅវាថាជាសិទ្ធិអំណាចបានទេ? ពិតណាស់ មិនអាចហៅបានទេ! សាតាំងត្រួតត្រាទំនោររបស់អំពើអាក្រក់ ហើយបង្កភាពស្មុគស្មាញ បំផ្លាញ និងរំខានរាល់ទិដ្ឋភាពនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អស់រយៈពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ក្រៅពីធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិពុករលួយ និងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញមនុស្សជាតិ ទាក់ទាញ និងបោកបញ្ឆោតមនុស្សឱ្យមើលងាយ និងបដិសេធព្រះជាម្ចាស់ ទើបមនុស្សដើរទៅកាន់ជ្រោះស្រមោលនៃសេចក្តីស្លាប់ តើសាតាំងបានធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតដែលសមនឹងទទួលការរំលឹក ការកោតសរសើរ ឬការស្រឡាញ់ពីមនុស្សសូម្បីតែបន្តិចនោះ? ប្រសិនបើសាតាំងមានសិទ្ធិអំណាច និងចេស្ដា តើវានឹងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សជាតិឬទេ? ប្រសិនបើសាតាំងមានចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាច តើមនុស្សជាតិនឹងបោះបង់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវិលត្រឡប់ទៅរកសេចក្តីស្លាប់ឬទេ? ដោយសារសាតាំងគ្មានសិទ្ធិអំណាច ឬចេស្ដា តើអ្វីដែលយើងគួរសន្និដ្ឋានអំពីសារជាតិនៃគ្រប់យ៉ាងដែលវាធ្វើ? មានមនុស្សដែលផ្តល់និយមន័យអំពីគ្រប់យ៉ាងដែលសាតាំងធ្វើថា គ្រាន់តែជាការបោកបញ្ឆោតប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថា ការផ្តល់និយមន័យបែបនេះ គឺមិនសមស្របនោះទេ។ តើទង្វើអាក្រក់នៃការធ្វើឱ្យមនុស្សពុករលួយរបស់វា គ្រាន់តែជាការបោកបញ្ឆោតឬ? កម្លាំងអាក្រក់ដែលសាតាំងធ្វើទុក្ខទោសដល់យ៉ូប និងមហិច្ឆតាដ៏សាហាវរបស់វាក្នុងការធ្វើទុក្ខទោស និងបំផ្លាញគាត់ មិនអាចសម្រេចបានត្រឹមតែការបោកបញ្ឆោតប៉ុណ្ណោះទេ។ បើក្រឡេកមើលទៅក្រោយ ហ្វូងសត្វរបស់យ៉ូបដែលរាយប៉ាយទូទាំងភ្នំតូចភ្នំធំបានវិនាសមួយរំពេច។ ជោគវាសនាដ៏អស្ចារ្យរបស់យ៉ូបបានវិនាសបាត់ទៅមួយរំពេច។ តើនេះត្រូវបានសម្រេចត្រឹមតែការបោកបញ្ឆោតឬទេ? ធម្មជាតិនៃគ្រប់យ៉ាងដែលសាតាំងធ្វើ គឺឆ្លើយតប និងសមស្របជាមួយពាក្យអវិជ្ជមានដូចជា ដើម្បីធ្វើឱ្យខូច រំខាន បំផ្លាញ ធ្វើឱ្យគ្រោះថ្នាក់ អាក្រក់ ភាពអាក្រក់ និងភាពងងឹតជាដើម។ ដូច្នេះ ការកើតឡើងគ្រប់យ៉ាងដែលទុច្ចរិត និងអាក្រក់ គឺផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងសកម្មភាពរបស់សាតាំងដោយមិនអាចកាត់ផ្ដាច់បាន ហើយមិនអាចកាត់ផ្តាច់ពីលក្ខណៈអាក្រក់របស់សាតាំងបានឡើយ។ មិនថាសាតាំង «ខ្លាំង» ប៉ុនណា មិនថាវាអង់អាច និងអស្ចារ្យប៉ុនណា មិនថាវាមានសមត្ថភាពអស្ចារ្យប៉ុនណាក្នុងការបង្កឱ្យមានការបំផ្លាញ មិនថាភាពប៉ិនប្រសប់ដែលវាធ្វើឱ្យមនុស្សពុករលួយ និងទាក់ទាញមនុស្សទូលំទូលាយប៉ុនណា មិនថាល្បិច និងការបោកបញ្ឆោតដែលវាសម្លុតមនុស្សឆ្លាតប៉ុនណា មិនថាសណ្ឋានដែលវារស់នៅបង្កបញ្ហាបែបណានោះទេ គឺវាមិនអាចបង្កើតវត្ថុមានជីវិតមួយបានទេ វាមិនអាចបង្កើតបញ្ញត្តិ ឬក្រឹត្យវិន័យសម្រាប់អត្ថិភាពនៃរបស់សព្វសារពើ ហើយវាមិនអាចត្រួតត្រា និងគ្រប់គ្រងវត្ថុណាមួយឡើយ មិនថាវត្ថុមានចលនា និងវត្ថុគ្មានចលនានោះទេ។ នៅក្នុងចក្កវាឡ និងនៅក្នុងលំហអាកាស គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយដែលកើតចេញពីវា ឬមានជីវិតដោយសារតែវានោះទេ។ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយដែលវាត្រួតត្រា ឬគ្រប់គ្រងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាមិនត្រឹមតែត្រូវរស់នៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ជាងនេះទៅទៀត វាថែមទាំងត្រូវគោរពបទបញ្ជា និងការបញ្ជាទាំងអស់របស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតផង។ បើគ្មានការអនុញ្ញាតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះសាតាំងនឹងមានការលំបាកក្នុងការប៉ះពាល់សូម្បីតែទឹកមួយដំណក់ ឬខ្សាច់មួយគ្រាប់នៅលើដី។ បើគ្មានការអនុញ្ញាតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ សាតាំងមិនមានសូម្បីតែសេរីភាពក្នុងការរំកិលសូម្បីតែសត្វស្រមោចនៅលើដីផង កុំថាឡើយមនុស្សជាតិ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតនោះ។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ សាតាំងគឺតូចជាងផ្កាកំភ្លឹងនៅលើភ្នំទៅទៀត តូចជាងបក្សាបក្សីដែលហើរលើអាកាស តូចជាងមច្ឆានៅក្នុងសមុទ្រ និងតូចជាងដង្កូវនៅលើផែនដី។ តួនាទីរបស់វានៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ គឺដើម្បីបម្រើរបស់សព្វសារពើ និងធ្វើកិច្ចការសម្រាប់មនុស្សជាតិ ព្រមទាំងបម្រើកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់។ មិនថាធម្មជាតិរបស់វាអាក្រក់ប៉ុនណា និងមិនថាសារជាតិរបស់វាអាក្រក់ប៉ុនណានោះទេ រឿងតែម៉្យាងដែលវាអាចធ្វើបានគឺគោរពតាមតួនាទីរបស់វាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់៖ ជាការបម្រើដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងផ្តល់ភាពបន្ទាប់បន្សំមួយដល់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាសារជាតិ និងតួនាទីរបស់សាតាំង។ សារជាតិរបស់វាមិនទាក់ទងនឹងជីវិត មិនទាក់ទងនឹងអំណាច មិនទាក់ទងនឹងសិទ្ធិអំណាចនោះទេ។ វាគ្រាន់តែជារបស់លេងនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងគ្រាន់តែជាម៉ាស៊ីននៅក្នុងការបម្រើដល់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០០

មានតែព្រះជាម្ចាស់ដែលមានអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់ (អត្ថបទសម្រាំង)

សិទ្ធិអំណាចអាចត្រូវបានពន្យល់ថា ជាព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទីមួយ វាអាចត្រូវបាននិយាយដោយភាពប្រាកដថា ទាំងសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដាគឺវិជ្ជមាន។ ពួកវាមិនមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងអ្វីមួយដែលអវិជ្ជមាននោះទេ ហើយក៏មិនទាក់ទងទៅនឹងភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើត និងភាវៈដែលមិនត្រូវបានបង្កើតដែរ។ ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺអាចបង្កើតអ្វីៗគ្រប់សណ្ឋានដែលមានជីវិត និងភាពរស់រវើក ហើយទាំងនេះត្រូវបានកំណត់ដោយជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់គឺជាជីវិត ដូច្នេះទ្រង់គឺជាប្រភពនៃភាវៈមានជីវិតទាំងអស់។ ជាងនេះទៅទៀត សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើឱ្យភាវៈមានជីវិតទាំងអស់គោរពតាមព្រះបន្ទូលនីមួយៗរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺក្លាយជាភាវៈដោយផ្អែកលើព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយរស់នៅនិងបន្តពូជដោយការបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលក្រោយមក ព្រះជាម្ចាស់ត្រួតត្រា និងបញ្ជាភាវៈមានជីវិតទាំងអស់ ហើយនឹងមិនដែលមានការកែប្រែជានិច្ចនិរន្តរ៍។ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយមានលក្ខណៈទាំងនេះទេ គឺមានតែព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះដែលមាន និងកាន់កាប់ព្រះចេស្ដាបែបនេះ ដូច្នេះ វាត្រូវបានហៅថា សិទ្ធិអំណាច។ នេះគឺជាភាពមានតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ។ ដូចនេះ មិនថាពាក្យ «សិទ្ធិអំណាច» ឬសារជាតិរបស់សិទ្ធិអំណាចនេះទេ ពួកវានីមួយៗអាចត្រឹមតែជាប់ទាក់ទងជាមួយព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះ ដោយសារតែវាគឺជានិមិត្តរូបនៃអត្តសញ្ញាណ និងសារជាតិតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ ហើយវាតំណាងឱ្យអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះអាទិករ។ ក្រៅពីព្រះអាទិករ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចជាប់ទាក់ទងជាមួយពាក្យ «សិទ្ធិអំណាច» បានទេ។ នេះគឺជាការកាត់ស្រាយអំពីសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ។

ទោះបីជាសាតាំងមើលទៅយ៉ូបដោយក្រសែភ្នែកលោភលន់ចង់បានខ្លាំងក៏ដោយ បើគ្មានការអនុញ្ញាតពីព្រះជាម្ចាស់ វាមិនហ៊ានប៉ះពាល់រោមមួយសរសៃដែលមាននៅលើរាងកាយរបស់យ៉ូបនោះទេ។ ទោះបីសាតាំងអាក្រក់ និងសាហាវពីកំណើតក៏ដោយ បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់ចេញបទបញ្ជារបស់ទ្រង់ដល់វាហើយ វាគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីគោរពតាមការបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ដូច្នេះ ទោះបីជាសាតាំងរំភើបភ្ញាក់ផ្អើលដូចចចកមួយក្បាលនៅក្នុងហ្វូងចៀម នៅពេលដែលវាមករកយ៉ូបក៏ដោយ ក៏វាមិនហ៊ានភ្លេចដែនកំណត់ដែលព្រះជាម្ចាស់កំណត់សម្រាប់វានោះដែរ។ វាមិនហ៊ានបំពានបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយនៅក្នុងគ្រប់យ៉ាងដែលវាបានធ្វើ សាតាំងមិនហ៊ានងាកចេញពីគោលការណ៍ និងដែនកំណត់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ តើនេះមិនមែនជាការពិតទេឬ? តាមរយៈរឿងរ៉ាវនេះ យើងអាចឃើញថា សាតាំងមិនហ៊ានបំពានព្រះបន្ទូលណាមួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះឡើយ។ ចំពោះសាតាំង ព្រះបន្ទូលនីមួយៗដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាបទបញ្ជា និងជាច្បាប់ស្ថានសួគ៌ ព្រមទាំងជាការថ្លែងពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារនៅពីក្រោយព្រះបន្ទូលនីមួយៗរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺត្រូវបានសំដៅលើការដាក់ទោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអស់អ្នកដែលបំពានបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដល់អស់អ្នកដែលមិនស្តាប់បង្គាប់ ព្រមទាំងទាស់ទទឹងនឹងច្បាប់ស្ថានសួគ៌។ សាតាំងដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ប្រសិនបើវាបំពានបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះវាត្រូវតែទទួលលទ្ធផលចំពោះការបំពានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងលទ្ធផលនៃការទាស់ទទឹងនឹងច្បាប់ស្ថានសួគ៌។ តើលទ្ធផលទាំងនេះគឺជាអ្វី? ពិតណាស់ ពួកវាគឺជាការដាក់ទោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះសាតាំង។ សកម្មភាពរបស់សាតាំងចំពោះយ៉ូប គ្រាន់តែជាចំណែកដ៏តូចល្អិតមួយនៃការដែលវាធ្វើឱ្យមនុស្សពុករលួយតែប៉ុណ្ណោះ ហើយនៅពេលដែលសាតាំងកំពុងធ្វើសកម្មភាពទាំងនេះ ដែនកំណត់ដែលព្រះជាម្ចាស់កំណត់ និងបទបញ្ជាដែលទ្រង់បានចេញចំពោះសាតាំង គ្រាន់តែជាចំណែកដ៏តូចល្អិតមួយនៃគោលការណ៍នៅពីក្រោយគ្រប់យ៉ាងដែលវាធ្វើប៉ុណ្ណោះ។ ជាងនេះទៅទៀត តួនាទី និងតំណែងរបស់សាតាំងនៅក្នុងបញ្ហានេះ គ្រាន់តែជាចំណែកដ៏តូចល្អិតមួយប៉ុណ្ណោះ។ តួនាទី និងតំណែងរបស់វានៅក្នុងកិច្ចការនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយការស្តាប់ង្គាប់ទាំងស្រុងរបស់សាតាំងចំពោះព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការល្បួងរបស់វាចំពោះយ៉ូប គ្រាន់តែជាចំណែកដ៏តូចល្អិតនៃវិធីដែលសាតាំងមិនហ៊ានបញ្ចេញការជំទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងកិច្ចការនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់សូម្បីតែបន្ដិចប៉ុណ្ណោះ។ តើការព្រមានអ្វីដែលចំណែកដ៏តូចល្អិតនេះផ្តល់ដល់អ្នករាល់គ្នា? នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើរួមទាំងសាតាំងដែរនោះ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចបំពានច្បាប់ និងបទបញ្ជានៃស្ថានសួគ៌ដែលព្រះអាទិករបានកំណត់នោះទេ ហើយគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយដែលហ៊ានបំពានច្បាប់ និងបទបញ្ជានៃស្ថានសួគ៌ទាំងនេះនោះដែរ ព្រោះគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចកែប្រែ ឬគេចចេញពីការដាក់ទោសដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់អស់អ្នកដែលមិនស្តាប់បង្គាប់ច្បាប់ និងបទបញ្ជាទាំងនោះ។ មានតែព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចបង្កើតច្បាប់ និងបទបញ្ជានៃស្ថានសួគ៌ មានតែព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះដែលមានព្រះចេស្ដាដើម្បីដាក់ឱ្យដំណើរការច្បាប់ និងបទបញ្ជានៃស្ថានសួគ៌ទាំងនោះ ហើយមានតែព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះ ដែលគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចបំពានបាន។ នេះគឺជាសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះអាទិករ ហើយសិទ្ធិអំណាចនេះគឺឧត្តុង្គឧត្តមបំផុតក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ។ ដូច្នេះ វាមិនអាចទៅរួចទេដែលនិយាយថា «ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះដ៏អស្ចារ្យបំផុត ហើយសាតាំងឈរនៅលេខរៀងទីពីរនោះ»។ មានតែព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់ ក្រៅពីនេះ គឺគ្មានព្រះជាម្ចាស់ដទៃណាផ្សេងទៀតឡើយ!

ពេលនេះ តើអ្នករាល់គ្នាមានចំណេះដឹងថ្មីអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? ទីមួយ តើមានភាពខុសគ្នាឬទេ រវាងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលទើបនឹងលើកឡើងអម្បាញ់មិញ និងអំណាចរបស់មនុស្ស? តើអ្វីជាភាពខុសគ្នា? មនុស្សមួយចំនួននិយាយថា គ្មានការប្រៀបធៀបរវាងអំណាចទាំងពីរនេះទេ។ ការនិយាយបែបនោះ គឺត្រឹមត្រូវ! ទោះបីជាមនុស្សនិយាយថា គ្មានការប្រៀបធៀបរវាងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអំណាចរបស់មនុស្សក៏ដោយ ក៏នៅក្នុងគំនិត និងនៅក្នុងសញ្ញាណរបស់មនុស្ស អំណាចរបស់មនុស្សគឺតែងតែច្របូកច្របល់ជាមួយសិទ្ធិអំណាច ហើយទាំងពីរនេះតែងតែត្រូវបានប្រៀបធៀបទន្ទឹមគ្នា។ តើមានអ្វីកំពុងកើតឡើងនៅទីនេះ? តើមនុស្សមិនមែនកំពុងបង្កើតកំហុស ក្នុងការយកមួយទៅជំនួសមួយទៀតយ៉ាងគ្រោះថ្នាក់ទេឬ? ទាំងពីរយ៉ាងនេះ គឺមិនទាក់ទងគ្នានោះទេ ហើយក៏គ្មានការប្រៀបធៀបរវាងពួកវាដែរ ប៉ុន្តែមនុស្សនៅតែមិនអាចជួយខ្លួនឯងបាន។ តើបញ្ហានេះគួរត្រូវបានដោះស្រាយដោយវិធីណា? ប្រសិនបើអ្នកពិតជាចង់ស្វែងរកដំណោះស្រាយមួយ នោះវិធីតែមួយគត់គឺស្វែងយល់ និងស្គាល់អំពីសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីការស្វែងយល់ និងស្គាល់អំពីសិទ្ធិអំណាចនៃព្រះអាទិកររួចហើយ អ្នកនឹងមិនលើកយកអំណាចរបស់មនុស្ស និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកនិយាយក្នុងពេលដំណាលគ្នានោះទេ។

តើអំណាចរបស់មនុស្សសំដៅទៅលើអ្វី? និយាយឱ្យសាមញ្ញទៅ វាគឺជាសមត្ថភាព ឬជំនាញដែលធ្វើឱ្យនិស្ស័យ មហិច្ឆតា និងបំណងពុករលួយរបស់មនុស្សរីកធំធាត់ ឬអាចសម្រេចបានក្នុងកម្រិតច្រើនបំផុត។ តើនេះរាប់ជាសិទ្ធិអំណាចឬទេ? មិនថាមនុស្សមានបំណង និងមហិច្ឆតាខ្លាំង និងមានប្រយោជន៍បែបណានោះទេ មនុស្សនោះមិនអាចត្រូវបាននិយាយថាមានសិទ្ធិអំណាចនោះទេ។ យ៉ាងច្រើនបំផុត ការប៉ោងឡើង និងភាពជោគជ័យនេះ គឺគ្រាន់តែជាការចង្អុលបង្ហាញមួយអំពីអាកប្បកិរិយាដែលគួរឱ្យអស់សំណើចរបស់សាតាំងនៅក្នុងចំណោមមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងច្រើនបំផុត វាគឺជាការកំប្លែងដែលសាតាំងប្រព្រឹត្តដូចជាបុព្វបុរសរបស់វាដែរ ដើម្បីបំពេញមហិច្ឆតារបស់វាក្នុងការក្លាយទៅជាព្រះជាម្ចាស់។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០១

មានតែព្រះជាម្ចាស់ដែលមានអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់ (អត្ថបទសម្រាំង)

តើសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់តំណាងឱ្យអ្វី? តើវាតំណាងឱ្យអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គឬ? តើវាតំណាងឱ្យព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គឬ? តើវាតំណាងឱ្យឋានៈតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គឬ? នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ តើអ្នកបានឃើញសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងអ្វី? តើអ្នកឃើញវាដោយរបៀបណា? ពាក់ព័ន្ធនឹងរដូវទាំងបួនដែលមនុស្សធ្លាប់មានបទពិសោធ តើមាននរណាម្នាក់អាចផ្លាស់ប្តូរច្បាប់នៃការផ្លាស់វេនគ្នារវាងរដូវផ្ការីក រដូវក្តៅ រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ និងរដូវរងារបានទេ? នៅក្នុងរដូវផ្ការីក ដើមឈើចេញផ្កា ហើយក៏រីក។ នៅក្នុងរដូវក្តៅ ពួកវាគ្របដណ្តប់ដោយស្លឹក។ នៅក្នុងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ពួកវាមានផ្លែ ហើយនៅក្នុងរដូវរងារ ស្លឹកឈើក៏ជ្រុះ។ តើមាននរណាម្នាក់អាចកែប្រែច្បាប់នេះបានទេ? តើនេះមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីទិដ្ឋភាពមួយនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា «ចូរឱ្យមានពន្លឺ» នោះពន្លឺក៏កើតឡើង។ តើពន្លឺនេះនៅតែស្ថិតនៅឬទេ? តើមូលហេតុអ្វីទើបវាស្ថិតនៅ? ពិតណាស់ វាស្ថិតនៅដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដោយសារតែសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើខ្យល់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតនៅតែស្ថិតនៅឬទេ? តើខ្យល់ដែលមនុស្សដកដង្ហើមមកពីព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? តើមាននរណាម្នាក់អាចយកអ្វីៗដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ចេញបានទេ? តើមាននរណាម្នាក់អាចកែប្រែសារជាតិ និងតួនាទីរបស់ពួកគេបានទេ? តើនរណាម្នាក់អាចធ្វើឱ្យរំខានដល់យប់ និងថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់បែងចែកឱ្យ និងធ្វើឱ្យរំខានដល់ច្បាប់នៃពេលយប់ និងពេលថ្ងៃ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជាឬទេ? តើសាតាំងធ្វើរឿងបែបនេះបានទេ? ទោះបីជាអ្នកមិនគេងពេលយប់ ហើយយកយប់ធ្វើជាថ្ងៃក៏ដោយ ក៏វានៅតែជាពេលយប់ដដែល។ អ្នកអាចផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកបាន ប៉ុន្តែអ្នកមិនអាចផ្លាស់ប្តូរច្បាប់នៃការប្តូរវេនរវាងយប់និងថ្ងៃបានទេ។ ការពិតនេះ គឺមិនកែប្រែបានដោយមនុស្សណាម្នាក់នោះឡើយ តើមិនអ៊ីចឹងទេឬ? តើមាននរណាម្នាក់អាចធ្វើឱ្យសត្វតោភ្ជួរដីដូចសត្វគោបានទេ? តើមាននរណាម្នាក់អាចប្តូរឱ្យសត្វដំរីក្លាយជាសត្វលាបានទេ? តើមាននរណាម្នាក់អាចធ្វើឱ្យសត្វមាន់ហោះហើរនៅលើអាកាសដូចសត្វឥន្ទ្រីបានទេ? តើមាននរណាម្នាក់អាចធ្វើឱ្យសត្វចចកស៊ីស្មៅដូចជាសត្វចៀមបានទេ? (ទេ។) តើមាននរណាម្នាក់អាចធ្វើឱ្យមច្ឆានៅក្នុងទឹករស់នៅលើដីគោកបានទេ? មនុស្សមិនអាចធ្វើរឿងទាំងនោះបានទេ។ ហេតុអ្វីមិនបាន? គឺដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជាមច្ឆាឱ្យរស់នៅក្នុងទឹក ដូច្នេះពួកវាក៏រស់នៅក្នុងទឹក។ នៅលើដី ពួកវាមិនអាចរស់បានទេ ហើយពួកវានឹងស្លាប់។ ពួកវាមិនអាចបំពានដែនកំណត់នៃបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ។ របស់សព្វសារពើមានច្បាប់ និងដែនកំណត់ចំពោះអត្ថិភាពរបស់ពួកវា ហើយពួកវានីមួយៗមានសភាវគតិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា។ ទាំងអស់ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយព្រះអាទិករ ហើយគ្មានមនុស្សណាអាចកែប្រែ និងធ្វើឱ្យហួសនេះបានទេ។ ឧទាហរណ៍ សត្វតោនឹងតែងតែរស់នៅក្នុងព្រៃ ដោយនៅឆ្ងាយពីសហគមន៍របស់មនុស្ស ហើយនឹងមិនដែលស្លូត និងស្មោះត្រង់ដូចសត្វគោដែលរស់នៅជាមួយមនុស្ស និងធ្វើការសម្រាប់មនុស្សនោះទេ។ ចំពោះសត្វដំរី និងសត្វលា ទោះបីទាំងពីរនេះគឺជាសត្វ ទាំងពីរនេះមានជើងបួន និងជាសត្តនិករដែលដកដង្ហើមដូចគ្នាក៏ដោយ ក៏ពួកវាមានពូជខុសគ្នាដែរ ព្រោះពួកវាត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ញែកទៅក្នុងប្រភេទខុសគ្នា។ ពួកវានីមួយៗមានសភាវគតិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា ហេតុដូច្នេះ ពួកវានឹងមិនអាចដោះដូរគ្នាបានឡើយ។ ទោះបីជាសត្វមាន់មានជើងពីរ និងស្លាបពីរដូចជាសត្វឥន្ទ្រីក៏ដោយ ក៏វាមិនអាចហើរនៅលើអាកាសបានដែរ។ យ៉ាងច្រើនណាស់ វាអាចត្រឹមតែហើរទៅលើដើមឈើប៉ុណ្ណោះ ដែលនេះត្រូវបានកំណត់ដោយសភាវគតិរបស់វា។ ពិតណាស់ ទាំងអស់នេះគឺដោយសារតែការបញ្ជានៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

នៅក្នុងការអភិវឌ្ឍរបស់មនុស្សជាតិសព្វថ្ងៃនេះ វិទ្យាសាស្ត្ររបស់មនុស្សជាតិអាចនិយាយបានថា កំពុងតែរីកចម្រើនលូតលាស់ ហើយសមិទ្ធផលនៃការរុករកបែបវិទ្យាសាស្ត្ររបស់មនុស្ស អាចពណ៌នាបានថា គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់។ វាត្រូវតែត្រូវបាននិយាយថា សមត្ថភាពរបស់មនុស្សកំពុងតែរីកចម្រើនកាន់តែប្រសើរឡើង ប៉ុន្តែមានការរកឃើញបែបវិទ្យាសាស្ត្រមួយដែលមនុស្សជាតិមិនអាចធ្វើបាន៖ មនុស្សជាតិបានផលិតយន្តហោះ នាវាផ្ទុកយន្តហោះ គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ មនុស្សជាតិបានទៅដល់ឋានអវកាស បានដើរនៅលើភពព្រះចន្ទ និងបានបង្កើតអ៊ិនធឺណែត ហើយបានរស់នៅក្នុងរបៀបរស់នៅបែបបច្ចេកវិទ្យាទាន់សម័យ ប៉ុន្តែមនុស្សជាតិមិនអាចបង្កើតវត្ថុដែលអាចដកដង្ហើម និងវត្ថុមានជីវិតបានទេ។ សភាវគតិរបស់សត្តនិករមានជីវិតនីមួយៗ និងច្បាប់ដែលពួកវារស់នៅ ព្រមទាំងវដ្ដនៃជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់របស់វត្ថុមានជីវិតនីមួយៗ ទាំងអស់នេះគឺហួសពីអំណាចនៃវិទ្យាសាស្ត្ររបស់មនុស្សជាតិ ហើយមនុស្សជាតិមិនអាចគ្រប់គ្រងបានទេ។ នៅត្រង់ចំណុចនេះ ត្រូវនិយាយថា មិនថាវិទ្យាសាស្ត្ររបស់មនុស្សឈានដល់កម្រិតខ្ពស់អស្ចារ្យប៉ុនណានោះទេ គឺវាមិនអាចប្រៀបធៀបជាមួយព្រះតម្រិះណាមួយរបស់ព្រះអាទិករបានឡើយ ហើយវាក៏មិនអាចយល់ពីភាពអស្ចារ្យនៃការបង្កើតរបស់ព្រះអាទិករ និងសព្វានុភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់បានដែរ។ មានមហាសមុទ្រជាច្រើននៅលើផែនដី ប៉ុន្តែពួកវាមិនដែលបំពានដែនកំណត់របស់ពួកវា ហើយមកនៅលើដីតាមអំពើចិត្តនោះឡើយ ហើយនោះគឺដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ដែលបានកំណត់ព្រំដែនសម្រាប់ពួកវានីមួយៗ។ ពួកវាបានស្នាក់នៅទីកន្លែងដែលទ្រង់បានបញ្ជាពួកវាឱ្យនៅ ហើយបើគ្មានការអនុញ្ញាតរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ពួកវាមិនអាចផ្លាស់ទីដោយសេរីបានឡើយ។ បើគ្មានការអនុញ្ញាតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកវាមិនអាចប៉ះពាល់គ្នាបានទេ ហើយពួកវាអាចត្រឹមតែផ្លាស់ទីនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលឱ្យផ្លាស់ទីប៉ុណ្ណោះ ហើយទីកន្លែងដែលពួកវាទៅ និងស្នាក់នៅត្រូវបានកំណត់ដោយសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

និយាយឱ្យសាមញ្ញទៅ «សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់» មានន័យថា គឺអាស្រ័យលើព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់មានសិទ្ធិក្នុងការសម្រេចព្រះទ័យអំពីវិធីដើម្បីធ្វើអ្វីមួយ ហើយវានឹងសម្រេចបានទៅតាមវិធីណាមួយដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ។ ច្បាប់នៃរបស់សព្វសារពើគឺអាស្រ័យលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនអាស្រ័យលើមនុស្សនោះទេ។ មនុស្សក៏មិនអាចកែប្រែច្បាប់នេះបានដែរ។ វាមិនត្រូវបានផ្លាស់ទីដោយបំណងរបស់មនុស្សនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញវាត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរដោយព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាការពិតដែលមនុស្សមិនអាចបដិសេធបាន។ ស្ថានសួគ៌ និងផែនដី ព្រមទាំងរបស់សព្វសារពើ សាកលលោក ផ្ទៃមេឃដែលពេញដោយផ្កាយ រដូវទាំងបួនរបស់ឆ្នាំដែលមនុស្សមើលឃើញ និងមើលមិនឃើញ គឺទាំងអស់នេះសុទ្ធតែស្ថិតនៅ បំពេញតួនាទី និងផ្លាស់ប្តូរដោយគ្មានការខុសឆ្គងសូម្បីតែបន្តិច នៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទៅតាមការបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទៅតាមបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងទៅតាមច្បាប់នៃកំណើតពិភពលោក។ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចផ្លាស់ប្តូរច្បាប់របស់ពួកវា ឬផ្លាស់ប្តូរមាគ៌ាដែលមានពីកំណើតដែលពួកវាបំពេញតួនាទីឡើយ។ ពួកវាក្លាយជាភាវៈដោយសារសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយស្លាប់ទៅវិញដោយសារតែសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាសិទ្ធិអំណាចតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពេលនេះ យើងបាននិយាយអំពីបញ្ហានេះច្រើនហើយ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជានិមិត្តសញ្ញានៃអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើភាវៈត្រូវបានបង្កើត និងភាវៈមិនត្រូវបានបង្កើតអាចមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើមនុស្សណាម្នាក់ ឬវត្ថុណាមួយអាចយកតម្រាប់តាម ដើរតួជាតំណាង ឬជំនួសសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ?

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០២

អត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអាទិករ គឺមានតែមួយគត់ ហើយអ្នកមិនគួរគោរពតាមទស្សនៈនៃព្រះអាទិទេពនានានោះទេ

ទោះបីជាជំនាញ និងសមត្ថភាពរបស់សាតាំងប្រសើរជាងមនុស្សក៏ដោយ ទោះបីជាវាអាចធ្វើអ្វីមួយដែលមនុស្សមិនអាចធ្វើបានក៏ដោយ មិនថាអ្នកច្រណែន ឬចង់បានអ្វីដែលសាតាំងធ្វើឬអត់នោះទេ មិនថាអ្នកស្អប់ ឬជិនឆ្អន់នឹងអ្វីៗទាំងនេះឬអត់នោះទេ មិនថាអ្នកអាចមើលឃើញពួកវាឬអត់នោះទេ ហើយមិនថាសាតាំងសម្រេចសមិទ្ធផលបានច្រើនប៉ុនណា ឬមិនថាសាតាំងអាចបោកបញ្ឆោតមនុស្សឱ្យថ្វាយបង្គំ និងគោរពវាបានច្រើនប៉ុនណា និងមិនថាអ្នកផ្តល់និយមន័យឱ្យវាយ៉ាងណានោះទេ អ្នកមិនអាចនិយាយថា សាតាំងមានសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ អ្នកគួរតែដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះជាម្ចាស់ គឺមានតែព្រះជាម្ចាស់មួយអង្គគត់ ហើយជាងនេះទៅទៀត អ្នកគួរតែដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គគត់ដែលមានសិទ្ធិអំណាច អ្នកគួរតែដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គគត់ដែលមានព្រះចេស្ដាក្នុងការគ្រប់គ្រង និងត្រួតត្រារបស់សព្វសារពើ។ គ្រាន់តែដោយសារសាតាំងមានសមត្ថភាពបោកបញ្ឆោតមនុស្ស និងអាចដើរតួជាព្រះជាម្ចាស់ យកតម្រាប់តាមទីសម្គាល់ និងឫទ្ធិបារមីដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើ ហើយវាបានធ្វើអ្វីៗដែលស្រដៀងនឹងព្រះជាម្ចាស់ អ្នកជឿទាំងយល់ច្រឡំរួចទៅហើយថា ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនតែមួយគត់ ជឿថាមានព្រះជាច្រើន ហើយជឿទាំងយល់ច្រឡំថា ព្រះខុសៗគ្នាទាំងនេះគ្រាន់តែមានជំនាញតិចជាង ឬច្រើនជាងគ្នាប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នកជឿទាំងយល់ច្រឡំថា មានភាពខុសគ្នានៅក្នុងវិសាលភាពនៃចេស្ដាដែលព្រះទាំងនោះមាន។ អ្នកចាត់ថ្នាក់លំដាប់ភាពអស្ចារ្យទៅតាមលំដាប់លំដោយនៃការមកដល់ និងទៅតាមអាយុរបស់ពួកវា ហើយអ្នកជឿយ៉ាងខុសឆ្គងថា មានអាទិទេពដទៃទៀតក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយគិតថា ព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនតែមួយគត់នោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមានគំនិតបែបនេះ ប្រសិនបើអ្នកមិនទទួលស្គាល់ភាពមានតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើអ្នកមិនទទួលស្គាល់ថា មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិអំណាច ហើយប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែគោរពតាមព្រះអាទិទេពនានា នោះខ្ញុំនិយាយថា អ្នកគឺជាមនុស្សគ្មានតម្លៃក្នុងចំណោមសត្ដនិករទាំងឡាយ អ្នកជាតំណាងពិតប្រាកដរបស់សាតាំង ហើយអ្នកគឺជាមនុស្សអាក្រក់យ៉ាងពិតប្រាកដ! តើអ្នករាល់គ្នាយល់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងតែព្យាយាមបង្រៀនអ្នករាល់គ្នា ដោយការនិយាយពាក្យទាំងនេះឬទេ? មិនថាពេលវេលា ទីកន្លែង ឬប្រវត្តិរបស់អ្នកយ៉ាងណានោះទេ អ្នកមិនត្រូវយល់ច្រឡំព្រះជាម្ចាស់ ជាមួយនឹងមនុស្សផ្សេងណាម្នាក់ អ្វីៗ ឬវត្ថុផ្សេងណាមួយឡើយ។ មិនថាអ្នកមានអារម្មណ៍ថា សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គមិនអាចដឹង និងមិនអាចចូលទៅដល់យ៉ាងណានោះទេ មិនថាចំនួននៃទង្វើ និងពាក្យសម្ដីរបស់សាតាំងស្របទៅនឹងសញ្ញាណ និងការគិតស្រមៃរបស់អ្នកប៉ុនណានោះទេ មិនថាអ្នកពេញចិត្តពួកវាយ៉ាងណានោះទេ ចូរកុំល្ងីល្ងើឱ្យសោះ ចូរកុំយល់ច្រឡំគំនិតទាំងនេះឱ្យសោះ ចូរកុំបដិសេធអត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យសោះ ចូរកុំបដិសេធអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យសោះ ចូរកុំច្រានព្រះជាម្ចាស់ចេញពីមាត់ទ្វារ ហើយនាំយកសាតាំងចូលជំនួសព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក ហើយយកវាធ្វើជាព្រះឱ្យសោះ។ ខ្ញុំគ្មានការសង្ស័យនោះទេ ថាអ្នករាល់គ្នាអាចគិតស្រមៃអំពីលទ្ធផលនៃការធ្វើបែបនោះ!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០៣

ទោះបីជាមនុស្សជាតិត្រូវបានធ្វើឱ្យពុករលួយក៏ដោយ ក៏គេនៅតែរស់នៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ

សាតាំងបាន និងកំពុងធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិពុករលួយអស់រយៈពេលជាច្រើនពាន់ឆ្នាំមកហើយ។ វាបានធ្វើឱ្យមានសេចក្តីអាក្រក់ជាច្រើនរាប់មិនអស់ វាបានបោកបញ្ឆោតពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ ហើយវាបានប្រព្រឹត្តអំពើឧក្រិដ្ឋយ៉ាងសាហាវយង់ឃ្នងនៅក្នុងពិភពលោក។ វាបានធ្វើទុក្ខទោសមនុស្ស វាបានបោកបញ្ឆោតមនុស្ស វាបានលួងលោមឱ្យមនុស្សទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ដែលបានរំខាន និងបំផ្លាញផែនការនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ម្តងហើយម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែ នៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ របស់សព្វសារពើ និងសត្តនិករមានជីវិតទាំងឡាយ បន្តគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យ និងច្បាប់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានដាក់ចេញ។ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ធម្មជាតិដ៏អាក្រក់របស់សាតាំង និងលក្ខណៈរបស់វាគឺអាក្រក់ណាស់ គួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់ ព្រមទាំងតូចនិងងាយរងគ្រោះណាស់។ ទោះបីជាសាតាំងដើរនៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតក៏ដោយ ក៏វាមិនអាចធ្វើឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរសូម្បីតែបន្តិចនៅក្នុងមនុស្ស និងអ្វីៗ ព្រមទាំងវត្ថុដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជា។ រាប់ពាន់ឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ ហើយមនុស្សជាតិនៅតែរីករាយជាមួយនឹងពន្លឺ និងខ្យល់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់គេ មនុស្សនៅតែដកដង្ហើមដែលព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គបានផ្លុំ មនុស្សនៅតែរីករាយនឹងបុប្ផា បក្សាបក្សី មច្ឆា និងសត្វល្អិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត ហើយរីករាយនឹងរបស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្គត់ផ្គង់។ ថ្ងៃនិងយប់នៅតែប្តូរវេនគ្នាយ៉ាងទៀងទាត់ រដូវទាំងបួនផ្លាស់ប្តូរជាធម្មតា សត្វប្រវឹកដែលហើរនៅលើអាកាសចាកចេញនៅក្នុងរដូវរងារ ហើយនៅតែវិលត្រឡប់មកវិញនៅរដូវផ្ការីកបន្ទាប់។ មច្ឆានៅក្នុងទឹកមិនដែលចាកចេញពីទន្លេ និងបឹងបួដែលជាផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកគេនោះទេ។ សត្វរៃនៅលើផែនដីច្រៀងបញ្ចេញសំឡេងរបស់គេក្នុងអំឡុងរដូវក្តៅ ហើយសត្វចង្រិតនៅក្នុងស្មៅយំទ្រហឹងតាមពេលទៅក្នុងខ្យល់ក្នុងអំឡុងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ។ សត្វប្រវឹកប្រមូលផ្តុំគ្នាជាហ្វូង ខណៈដែលសត្វឥន្ទ្រីនៅតែឯង។ មោទនភាពរបស់សត្វតោនៅរក្សាខ្លួនឯងបានដោយការប្រមាញ់។ សត្វប្រើសមិនទៅណាឆ្ងាយពីស្មៅ និងផ្កានោះទេ...។ រាល់សត្តនិករមានជីវិតនីមួយៗក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ចាកចេញ និងវិលត្រឡប់មកវិញ ហើយក៏ចាកចេញម្តងទៀត។ មានការផ្លាស់ប្តូររាប់លានកើតឡើងក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែក ប៉ុន្តែអ្វីដែលមិនផ្លាស់ប្តូរគឺសភាវគតិរបស់ពួកវា និងច្បាប់នៃការរស់រានរបស់ពួកវា។ ពួកវារស់នៅក្រោមការផ្គត់ផ្គង់ និងការចិញ្ចឹមបីបាច់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្លាស់ប្តូរសភាវគតិរបស់ពួកវាបានទេ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចបំផ្លាញក្រឹត្យវិន័យនៃការរស់រានរបស់ពួកវាបានដែរ។ ទោះបីជាមនុស្សជាតិ ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ត្រូវបានសាតាំងបោកបញ្ឆោត និងធ្វើឱ្យពុករលួយក៏ដោយ ក៏មនុស្សនៅតែមិនអាចអត់ទឹកដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត មិនអាចអត់ខ្យល់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត និងមិនអាចអត់របស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតបានឡើយ ហើយមនុស្សនៅតែរស់នៅ និងបង្កើតកូនចៅជាច្រើននៅកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតនេះ។ សភាវគតិរបស់មនុស្សជាតិមិនត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរនោះទេ។ មនុស្សនៅតែពឹងផ្អែកលើភ្នែករបស់ខ្លួនដើម្បីមើល នៅតែពឹងផ្អែកលើត្រចៀករបស់ខ្លួនដើម្បីស្តាប់ នៅតែពឹងផ្អែកលើខួរក្បាលរបស់ខ្លួនដើម្បីគិត នៅតែពឹងផ្អែកលើចិត្តរបស់ខ្លួនដើម្បីស្វែងយល់ នៅតែពឹងផ្អែកលើជើងរបស់ខ្លួនដើម្បីដើរ និងនៅតែពឹងផ្អែកលើដៃរបស់គេដើម្បីធ្វើការ ។ល។ សភាវគតិទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់មនុស្ស ដើម្បីឱ្យគេអាចទទួលយកការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅតែមិនផ្លាស់ប្តូរ សមត្ថភាពដែលមនុស្សសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់មិនបានផ្លាស់ប្តូរ សមត្ថភាពរបស់មនុស្សជាតិសម្រាប់បំពេញភារកិច្ចរបស់ភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើតមិនបានផ្លាស់ប្តូរ តម្រូវការផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សជាតិមិនបានផ្លាស់ប្ដូរ ចំណង់របស់មនុស្សជាតិដើម្បីស្វែងរកប្រភពដើមរបស់គេមិនបានផ្លាស់ប្តូរ ហើយការទទូចសុំរបស់មនុស្សជាតិដើម្បីឱ្យព្រះអាទិករជួយសង្គ្រោះមិនបានផ្លាស់ប្តូរ។ ទាំងនេះគឺជាស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នរបស់មនុស្សជាតិ ដែលរស់នៅក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដែលបានអត់ទ្រាំនឹងការបំផ្លាញដ៏ប្រឡាក់ឈាមដែលសាតាំងបានធ្វើ។ ទោះបីជាមនុស្សជាតិត្រូវទទួលរងនូវការសង្កត់សង្កិនរបស់សាតាំង ហើយលែងជាអ័ដាម និងអេវ៉ានៅដើមកំណើតពិភពលោកតទៅទៀត ផ្ទុយទៅវិញមនុស្សពេញទៅដោយអ្វីៗដែលទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាចំណេះដឹង ការគិតស្រមៃ សញ្ញាណ ។ល។ និងពេញទៅដោយនិស្ស័យដ៏ពុករលួយរបស់សាតាំងក៏ដោយ ក៏នៅក្នុងក្រសែព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សជាតិនៅតែជាមនុស្សជាតិដូចដែលទ្រង់បានបង្កើតដដែល។ មនុស្សជាតិនៅត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ត្រួតត្រា និងចាត់ចែង ហើយមនុស្សជាតិនៅតែរស់នៅក្នុងមាគ៌ាដែលព្រះជាម្ចាស់បានចាប់ផ្តើម។ ដូច្នេះ នៅក្នុងក្រសែព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សជាតិដែលត្រូវបានសាតាំងធ្វើឱ្យពុករលួយ គឺគ្រាន់តែត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយភាពកខ្វក់ មានក្រពះលាន់សូរសន្ធឹក មានប្រតិកម្មដែលយឺតបន្តិច មានការចងចាំដែលមិនល្អដូចមុន ហើយមានវ័យចំណាស់ជាងមុនបន្តិចប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្ដែតួនាទី និងសភាវៈគតិទាំងអស់របស់មនុស្សមិនផ្លាស់ប្តូរទាល់សោះឡើយ។ នេះគឺជាមនុស្សជាតិដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់សង្គ្រោះ។ មនុស្សជាតិនេះ គ្មានធ្វើអ្វីក្រៅពីស្តាប់ការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះអាទិករ ហើយស្តាប់ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអាទិករនោះទេ ហើយគេនឹងក្រោកឈរឡើង ហើយរួសរាន់ស្វែងរកប្រភពនៃព្រះសូរសៀងនេះ។ មនុស្សជាតិនេះគ្មានធ្វើអ្វីក្រៅពីសម្លឹងមើលសណ្ឋានរបស់ព្រះអាទិករនោះឡើយ ហើយគេនឹងមិនខ្វល់ខ្វាយពីរឿងផ្សេងទៀត ក៏បោះបង់គ្រប់យ៉ាង ដើម្បីថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងប្រគល់ជីវិតរបស់គេថ្វាយទ្រង់ទៀតផង។ នៅពេលដែលចិត្តរបស់មនុស្សជាតិយល់ពីព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអាទិករ នោះមនុស្សជាតិនឹងបដិសេធសាតាំង ហើយមកឈរនៅខាងព្រះអាទិករវិញ។ នៅពេលដែលមនុស្សជាតិបានបោសធូលីចេញពីរាងកាយរបស់គេទាំងស្រុង ហើយបានទទួលការផ្គត់ផ្គង់ និងការចិញ្ចឹមបីបាច់របស់ព្រះអាទិករម្ដងទៀត នោះការចងចាំរបស់មនុស្សជាតិនឹងត្រូវបានស្តារឡើងវិញ ហើយនៅពេលនេះ មនុស្សជាតិនឹងបានវិលត្រឡប់ទៅកាន់ការត្រួតត្រារបស់ព្រះអាទិករវិញយ៉ាងពិតប្រាកដ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ I» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០៤

សម្រាប់ការប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ទាំងរឹងចចេស មនុស្សត្រូវបានបំផ្លាញដោយព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (អត្ថបទសម្រាំង)

លោកុប្បត្តិ ១៩:១-១១ នាពេលល្ងាច ទេវតាពីរអង្គបានទៅដល់ក្រុងសូដុម ឯឡុតគាត់អង្គុយនៅមាត់ទ្វារក្រុង។ កាលឡុតឃើញទេវតាទាំងពីរ គាត់ក៏ក្រោកទៅទទួល រួចក្រាបផ្កាប់មុខនឹងដី ហើយជម្រាបថា លោកម្ចាស់ខ្ញុំអើយ ឥឡូវសូមអញ្ជើញចូលទៅក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទ ជាអ្នកបម្រើរបស់លោក ដើម្បីលាងជើង និងស្នាក់នៅមួយយប់នេះសិន រួចសឹមលោកភ្ញាក់ឡើងពីព្រលឹមអញ្ជើញបន្ដដំណើរទៅទៀតចុះ។ តែទេវតាទាំងពីរឆ្លើយថាទេ យប់នេះ យើងនឹងសម្រាកនៅតាមផ្លូវវិញ។ ប៉ុន្តែ ដោយឡុតចេះតែទទូចខ្លាំងពេក ទេវតាក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះគាត់ ហើយគាត់រៀប‌ចំជប់‌លៀង ដុតនំបុ័ងឥតដំបែ រួចទេវតាក៏បរិភោគ។ ប៉ុន្តែ កាលគេមិនទាន់ដេកនៅឡើយ ពួកមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងសូដុម ទាំងក្មេងទាំងចាស់ បានមកឡោម‌ព័ទ្ធផ្ទះគាត់ ទាំងស្រែកហៅឡុតសួរថា តើមនុស្សដែលចូលមកក្នុងផ្ទះអ្នកកាលពីល្ងាចមិញនេះនៅឯណា? ចូរនាំវាចេញមកឯយើង ដើម្បីឱ្យយើងបានស្គាល់គេផង។ លោកឡុតក៏បានចេញទៅជួបពួកគេនៅមាត់ទ្វារ រួចបិទទ្វារពីក្រោយខ្នងវិញ ទាំងអង្វរថា៖ បងប្អូនខ្ញុំអើយ សូមកុំធ្វើអាក្រក់ដូច្នេះឡើយ។ មើល៍ ខ្ញុំមានកូនស្រីពីរនាក់ ដែលមិនទាន់ស្គាល់ប្រុសណាទេ ចាំខ្ញុំនាំវាចេញមក ប្រគល់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមចិត្តចុះ តែសូមកុំធ្វើអ្វីដល់បុរសទាំងពីរនេះឡើយ ដ្បិតពួកលោកបានចូលមកស្នាក់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ គេកំហែងទៅថា ចូរថយចេញ ហើយគេនិយាយទៀតថា អាមួយនេះបានចូលមកស្នាក់នៅទីនេះសោះ តែបែរជាចង់តាំងខ្លួនធ្វើជាចៅ‌ក្រមទៅវិញ! ឥឡូវ យើងនឹងធ្វើបាបអ្នក ឱ្យអាក្រក់ជាងពីរនាក់នោះទៅទៀត។ រួចគេក៏ច្រានឡុតយ៉ាងខ្លាំង ហើយនាំគ្នាចូលទៅបម្រុងនឹងទម្លាយទ្វារ។ ប៉ុន្តែ ទេវតាទាំងពីរលូកដៃទៅចាប់ឡុត ទាញចូលមកក្នុងផ្ទះវិញ រួចបិទទ្វារជិត។ ទេវតាបានធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងអស់ទាំងតូចទាំងធំដែលនៅត្រង់មាត់ទ្វារនោះខ្វាក់ភ្នែកទៅ ដូច្នេះ គេក៏អស់ចិត្តនឹងរកទ្វារទៀត។

លោកុប្បត្តិ ១៩:២៤-២៥ ពេលនោះ ព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់បង្អុរភ្លើងស្ពាន់‌ធ័រ និងភ្លើងពីលើមេឃ មកលើក្រុងសូដុម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ា។ ព្រះអង្គបានបំផ្លាញក្រុងទាំងនោះ ទាំងតំបន់វាលរាបទាំងមូល និងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាននៅក្រុងនោះ ព្រមទាំងរុក្ខជាតិទាំងអស់ដែលដុះនៅលើដីផង។

តាមរយៈអត្ថបទគម្ពីរទាំងនេះ វាមិនពិបាកក្នុងការមើលឃើញថា ទង្វើអាក្រក់ និងសេចក្តីពុករលួយរបស់ក្រុងសូដុមបានឡើងទៅដល់កម្រិតមួយដែលធ្វើឱ្យទាំងមនុស្ស និងព្រះជាម្ចាស់ខ្ពើមរអើមនោះឡើយ ដូច្នេះ នៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទីក្រុងនេះសមនឹងត្រូវបំផ្លិចបំផ្លាញចោលហើយ។ ប៉ុន្តែ តើមានអ្វីកើតឡើងខ្លះទៅនៅក្នុងទីក្រុង មុនពេលដែលវាត្រូវបានបំផ្លាញ? តើមានមេរៀនជំរុញចិត្តអ្វីខ្លះដែលមនុស្សអាចរៀនបានចេញពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ? តើអាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ បង្ហាញឱ្យមនុស្សមើលឃើញអ្វីខ្លះអំពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់? ដើម្បីយល់អំពីសាច់រឿងទាំងមូល ចូរយើងអានយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់អំពីសេចក្តីដែលត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងបទគម្ពីរ ...

សេចក្តីពុករលួយរបស់ក្រុងសូដុម៖ ធ្វើឱ្យមនុស្សខឹង ធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ខ្ញាល់

នៅយប់នោះ ឡុតបានទទួលទេវតានាំសារពីរអង្គពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយគាត់បានរៀបចំពិធីជប់លៀងសម្រាប់ពួកគេ។ ក្រោយបានបរិភោគរួច មុនពេលពួកគេចូលគេង ស្រាប់តែមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងក្រុង បានឡោមព័ទ្ធផ្ទះរបស់ឡុត ហើយស្រែកហៅគាត់។ បទគម្ពីរកត់ត្រាអំពីមនុស្សទាំងនោះ ដោយចែងថា៖ «តើមនុស្សដែលចូលមកក្នុងផ្ទះអ្នកកាលពីល្ងាចមិញនេះនៅឯណា? ចូរនាំវាចេញមកឯយើង ដើម្បីឱ្យយើងបានស្គាល់គេផង»។ តើអ្នកដែលនិយាយពាក្យទាំងនេះជានរណាទៅ? តើពួកគេនិយាយទៅកាន់អ្នកណា? ពាក្យទាំងនេះគឺជាពាក្យរបស់ប្រជាជនក្រុងសូដុម ស្រែកពីខាងក្រៅផ្ទះរបស់ឡុត ក្នុងបំណងចង់ឱ្យឡុតបានឮ។ តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលដែលបានឮពាក្យទាំងនេះ? តើអ្នកនឹងច្រឡោតខឹងដែរឬទេ? តើពាក្យទាំងនេះធ្វើឱ្យអ្នកខ្ពើមរអើមដែរឬទេ? តើអ្នកកំពុងតែពុះកញ្ជ្រោលដោយកំហឹងឬ? តើពាក្យទាំងនេះមិនមែនចេញមកពីសាតាំងទេឬ? តាមរយៈពាក្យទាំងនេះ តើអ្នកអាចដឹងអំពីអំពើអាក្រក់ និងសេចក្តីងងឹតនៅក្នុងទីក្រុងនេះឬទេ? តើអ្នកអាចដឹងអំពីឥរិយាបថដ៏ឃោរឃៅ និងសាហាវយង់ឃ្នងរបស់មនុស្សទាំងនេះ តាមរយៈពាក្យសម្ដីរបស់គេទេឬ? តើអ្នកអាចដឹងអំពីជម្រៅនៃសេចក្តីពុករលួយរបស់គេ តាមរយៈឥរិយាបថរបស់គេឬទេ? តាមរយៈខ្លឹមសារនៃពាក្យសម្ដីរបស់គេ វាមិនពិបាកក្នុងការមើលឃើញថា ធម្មជាតិដ៏អាក្រក់ និងនិស្ស័យដ៏សាហាវរបស់គេបានឡើងទៅដល់កម្រិតមួយដែលពួកគេមិនអាចគ្រប់គ្រងបាននោះឡើយ។ ក្រៅពីឡុតម្នាក់ មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះ មិនខុសអ្វីពីសាតាំងឡើយ ព្រោះការគ្រាន់តែឃើញបុគ្គលម្នាក់ ធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងនេះចង់ធ្វើបាប និងបំផ្លាញដល់បុគ្គលនោះទៅហើយ...។ ទង្វើទាំងនេះមិនគ្រាន់តែជួយឱ្យដឹងអំពីនិស្ស័យដ៏អាក្រក់ និងគួរឱ្យរន្ធត់បំផុត និងបរិយាកាសនៃសេចក្តីស្លាប់នៅជុំវិញក្រុងនេះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏ជួយឱ្យដឹងអំពីអំពើទុច្ចរិត និងការបង្ហូរឈាមដែរ។

នៅពេលដែលឡុតប្រឈមមុខគ្នាផ្ទាល់នឹងពួកជនពាលអមនុស្សធម៌ ដែលពេញដោយបំណងឃោរឃៅចង់បំផ្លាញព្រលឹងមនុស្ស តើគាត់បានឆ្លើយតបយ៉ាងយ៉ាងដូចម្ដេច? យោងតាមបទគម្ពីរ៖ «ទាំងអង្វរថា៖ សូមកុំធ្វើអាក្រក់ដូច្នេះឡើយ។ មើល៍ ខ្ញុំមានកូនស្រីពីរនាក់ ដែលមិនទាន់ស្គាល់ប្រុសណាទេ ចាំខ្ញុំនាំវាចេញមក ប្រគល់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមចិត្តចុះ តែសូមកុំធ្វើអ្វីដល់បុរសទាំងពីរនេះឡើយ ដ្បិតពួកលោកបានចូលមកស្នាក់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះខ្ញុំ»។ តាមរយៈពាក្យទាំងនេះ ឡុតចង់មានន័យថា៖ គាត់ព្រមលះបង់កូនស្រីទាំងពីររបស់គាត់ ដើម្បីការពារទេវតាទាំងពីរ។ តាមរយៈការដោះដូរដ៏សមហេតុផលនេះ មនុស្សទាំងនេះគួរតែយល់ស្របចំពោះលក្ខខណ្ឌរបស់ឡុត ហើយមិនធ្វើអ្វីទៅកាន់ទេវតាទាំងពីរឡើយ។ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺថា ទេវតាទាំងពីរនេះជាជនប្លែកមុខតែម្ដងចំពោះពួកគេ ដោយគ្មានពាក់ព័ន្ធអ្វីសោះជាមួយពួកគេ ហើយក៏មិនដែលប៉ះពាល់ដល់ផលប្រយោជន៍របស់ពួកគេដែរ។ យ៉ាងណាមិញ ព្រោះតែជំរុញដោយធម្មជាតិដ៏អាក្រក់របស់គេ ពួកគេមិនបានបញ្ចប់រឿងនេះឡើយ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបែរជាបន្ថែមកម្ដៅកាន់តែខ្លាំងឡើងទៅវិញ។ នៅត្រង់នេះ កិច្ចសន្ទនាមួយទៀតរបស់គេអាចផ្ដល់ឱ្យមនុស្សកាន់តែយល់អំពីនិស្ស័យដ៏សាហាវពិតរបស់មនុស្សទាំងនេះ ហើយវាក៏ជួយឱ្យមនុស្សយល់ និងដឹងអំពីហេតុផលដែលនាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ចង់បំផ្លាញដល់ទីក្រុងនេះដែរ។

ដូច្នេះ តើពួកគេបាននិយាយអ្វីបន្ទាប់ទៀត? ព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «ចូរថយចេញ ហើយគេនិយាយទៀតថា អាមួយនេះបានចូលមកស្នាក់នៅទីនេះសោះ តែបែរជាចង់តាំងខ្លួនធ្វើជាចៅ‌ក្រមទៅវិញ! ឥឡូវ យើងនឹងធ្វើបាបអ្នក ឱ្យអាក្រក់ជាងពីរនាក់នោះទៅទៀត។ រួចគេក៏ច្រានឡុតយ៉ាងខ្លាំង ហើយនាំគ្នាចូលទៅបម្រុងនឹងទម្លាយទ្វារ»។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេចង់ទម្លាយទ្វារផ្ទះរបស់ឡុត? ហេតុផលគឺដោយសារតែពួកគេអន្ទះសាចង់បំផ្លាញទេវតាទាំងពីរនោះ។ ហេតុអ្វីបានជាទេវតាទាំងនេះមកកាន់ក្រុងសូដុម? គោលបំណងរបស់គេក្នុងការមកកាន់ទីក្រុងនេះ គឺដើម្បីសង្រ្គោះឡុត និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ប៉ុន្តែអ្នកក្រុងនេះបានយល់ច្រឡំដោយគិតថា ពួកគេបានមកដើម្បីកាន់តួនាទីជាមន្ត្រី។ ដោយមិនបានសួរអំពីគោលបំណងរបស់ទេវតា អ្នកក្រុងនេះមានបំណងចង់បំផ្លាញទេវតាទាំងពីរ ដោយផ្អែកលើការនឹកស្មានរបស់គេ។ ពួកគេចង់ធ្វើបាបទេវតាទាំងពីរនេះ ទាំងពួកគាត់មិនបានធ្វើអ្វីសោះចំពោះពួកគេ។ ទង្វើនេះស្ដែងឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា អ្នកទីក្រុងនេះបានបាត់បង់ទាំងស្រុងនូវភាពជាមនុស្ស និងបុព្វហេតុរបស់គេ។ កម្រិតនៃភាពឆ្កួតលេលា និងភាពព្រៃផ្សៃរបស់ពួកគេ គឺគ្មានអ្វីខុសប្លែកពីនិស្ស័យដ៏កាចសាហាវរបស់សាតាំង ដែលធ្វើបាប និងបំផ្លាញមនុស្សនោះឡើយ។

នៅពេលដែលពួកគេបានទាមទារឱ្យឡុតប្រគល់មនុស្សទាំងនេះ តើឡុតបានធ្វើអ្វីខ្លះទៅ? យើងអាចដឹងចេញពីបទគម្ពីរថា ឡុតមិនបានប្រគល់ពួកគេឡើយ។ តើឡុតបានស្គាល់ទេវតាទាំងពីររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? គឺមិនបានស្គាល់ឡើយ! ចុះហេតុអ្វីបានជាគាត់ចង់សង្រ្គោះមនុស្សទាំងពីរនេះ? តើគាត់បានដឹងអំពីកិច្ចការដែលពួកគេនឹងធ្វើឬ? ទោះបីជាគាត់មិនបានដឹងអំពីហេតុផលនៃការមកដល់របស់គេក៏ដោយ ប៉ុន្តែគាត់បានដឹងថា ពួកគេជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ គាត់ក៏បាននាំពួកគេចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់។ ការដែលគាត់អាចហៅអ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងនេះដោយងារថា «លោកម្ចាស់ខ្ញុំ» នោះបង្ហាញថា ឡុតជាអ្នកដើរតាមព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនម្នាក់ ខុសពីអ្នកក្រុងសូដុមផ្សេងទៀត។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលអ្នកនាំសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់បានមករកគាត់ គាត់បានប្រថុយជីវិតដើម្បីនាំអ្នកបម្រើទាំងពីរចូលក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ ហើយលើសពីនេះ គាត់ថែមទាំងលះបង់កូនស្រីទាំងពីររបស់គាត់ ជាការដោះដូរដើម្បីការពារអ្នកបម្រើទាំងពីរនេះទៀតផង។ នេះជាទង្វើដ៏សុចរិតរបស់ឡុត ហើយវាជាការស្ដែងឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីធម្មជាតិ និងសារជាតិរបស់ឡុត ហើយនេះក៏ជាហេតុផលដែលញ៉ាំងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ចាត់អ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ទៅសង្រ្គោះឡុតដែរ។ នៅពេលដែលប្រឈមជាមួយគ្រោះថ្នាក់ ឡុតបានការពារអ្នកបម្រើទាំងពីរដោយគ្មានគិតអំពីអ្វីឡើយ។ គាត់ថែមទាំងមានបំណងដោះដូរកូនស្រីទាំងពីររបស់គាត់សម្រាប់សុវត្ថិភាពរបស់អ្នកបម្រើទាំងពីរនេះទៀតផង។ ក្រៅពីឡុត តើមាននរណាផ្សេងនៅក្នុងទីក្រុងដែលហ៊ានធ្វើដូចគាត់ដែរឬទេ? ជាការពិតណាស់ គឺគ្មានឡើយ! ដូច្នេះ រឿងនេះច្បាស់លាស់ណាស់ថា ក្រៅពីឡុត មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងក្រុងសូដុម សុទ្ធតែជាគោលដៅដែលត្រូវបំផ្លាញ់ចោល ហើយពួកគេស័ក្តិសមនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលណាស់។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០៥

លោកុប្បត្តិ ១៩:១-១១ នាពេលល្ងាច ទេវតាពីរអង្គបានទៅដល់ក្រុងសូដុម ឯឡុតគាត់អង្គុយនៅមាត់ទ្វារក្រុង។ កាលឡុតឃើញទេវតាទាំងពីរ គាត់ក៏ក្រោកទៅទទួល រួចក្រាបផ្កាប់មុខនឹងដី ហើយជម្រាបថា លោកម្ចាស់ខ្ញុំអើយ ឥឡូវសូមអញ្ជើញចូលទៅក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទ ជាអ្នកបម្រើរបស់លោក ដើម្បីលាងជើង និងស្នាក់នៅមួយយប់នេះសិន រួចសឹមលោកភ្ញាក់ឡើងពីព្រលឹមអញ្ជើញបន្ដដំណើរទៅទៀតចុះ។ តែទេវតាទាំងពីរឆ្លើយថាទេ យប់នេះ យើងនឹងសម្រាកនៅតាមផ្លូវវិញ។ ប៉ុន្តែ ដោយឡុតចេះតែទទូចខ្លាំងពេក ទេវតាក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះគាត់ ហើយគាត់រៀប‌ចំជប់‌លៀង ដុតនំបុ័ងឥតដំបែ រួចទេវតាក៏បរិភោគ។ ប៉ុន្តែ កាលគេមិនទាន់ដេកនៅឡើយ ពួកមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងសូដុម ទាំងក្មេងទាំងចាស់ បានមកឡោម‌ព័ទ្ធផ្ទះគាត់ ទាំងស្រែកហៅឡុតសួរថា តើមនុស្សដែលចូលមកក្នុងផ្ទះអ្នកកាលពីល្ងាចមិញនេះនៅឯណា? ចូរនាំវាចេញមកឯយើង ដើម្បីឱ្យយើងបានស្គាល់គេផង។ លោកឡុតក៏បានចេញទៅជួបពួកគេនៅមាត់ទ្វារ រួចបិទទ្វារពីក្រោយខ្នងវិញ ទាំងអង្វរថា៖ បងប្អូនខ្ញុំអើយ សូមកុំធ្វើអាក្រក់ដូច្នេះឡើយ។ មើល៍ ខ្ញុំមានកូនស្រីពីរនាក់ ដែលមិនទាន់ស្គាល់ប្រុសណាទេ ចាំខ្ញុំនាំវាចេញមក ប្រគល់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមចិត្តចុះ តែសូមកុំធ្វើអ្វីដល់បុរសទាំងពីរនេះឡើយ ដ្បិតពួកលោកបានចូលមកស្នាក់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ គេកំហែងទៅថា ចូរថយចេញ ហើយគេនិយាយទៀតថា អាមួយនេះបានចូលមកស្នាក់នៅទីនេះសោះ តែបែរជាចង់តាំងខ្លួនធ្វើជាចៅ‌ក្រមទៅវិញ! ឥឡូវ យើងនឹងធ្វើបាបអ្នក ឱ្យអាក្រក់ជាងពីរនាក់នោះទៅទៀត។ រួចគេក៏ច្រានឡុតយ៉ាងខ្លាំង ហើយនាំគ្នាចូលទៅបម្រុងនឹងទម្លាយទ្វារ។ ប៉ុន្តែ ទេវតាទាំងពីរលូកដៃទៅចាប់ឡុត ទាញចូលមកក្នុងផ្ទះវិញ រួចបិទទ្វារជិត។ ទេវតាបានធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងអស់ទាំងតូចទាំងធំដែលនៅត្រង់មាត់ទ្វារនោះខ្វាក់ភ្នែកទៅ ដូច្នេះ គេក៏អស់ចិត្តនឹងរកទ្វារទៀត។

លោកុប្បត្តិ ១៩:២៤-២៥ ពេលនោះ ព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់បង្អុរភ្លើងស្ពាន់‌ធ័រ និងភ្លើងពីលើមេឃ មកលើក្រុងសូដុម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ា។ ព្រះអង្គបានបំផ្លាញក្រុងទាំងនោះ ទាំងតំបន់វាលរាបទាំងមូល និងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាននៅក្រុងនោះ ព្រមទាំងរុក្ខជាតិទាំងអស់ដែលដុះនៅលើដីផង។

ក្រុងសូដុមត្រូវបានវិនាសសាបសូន្យទាំងស្រុង ដោយសារតែការប្រមាថចំពោះសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់

នៅពេលដែលអ្នកក្រុងសូដុមបានឃើញអ្នកបម្រើទាំងពីរ ពួកគេមិនបានសួរអំពីហេតុផលដែលនាំឱ្យពួកគេមកឡើយ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់បានសួរថាតើពួកគេបានមក ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយមិនរង់ចាំស្ដាប់ការពន្យល់ ពួកគេបានប្រមូលគ្នាសម្រុកចូល ដូចជាឆ្កែព្រៃ ឬឆ្កែចចកដ៏សាហាវ ដើម្បីលេបត្របាក់អ្នកបម្រើទាំងពីរនេះ។ តើព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញរឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងទាំងនេះដែរឬទេ? តើព្រះជាម្ចាស់កំពុងពិចារណាអ្វីខ្លះទៅអំពីឥរិយាបថរបស់មនុស្ស ឬហេតុការណ៍បែបនេះ? ព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចព្រះទ័យបំផ្លាញទីក្រុងនេះរួចទៅហើយ ដូច្នេះ ទ្រង់នឹងមិនអល់អែក រង់ចាំ ឬសម្ដែងព្រះទ័យអត់ធ្មត់តទៅទៀតឡើយ។ ពេលវេលាកំណត់របស់ទ្រង់បានមកដល់ ដូច្នេះ ទ្រង់រៀបនឹងធ្វើកិច្ចការដែលទ្រង់ចង់ធ្វើ។ លោកុប្បត្តិ ១៩:២៤-២៥ «ពេលនោះ ព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់បង្អុរភ្លើងស្ពាន់‌ធ័រ និងភ្លើងពីលើមេឃ មកលើក្រុងសូដុម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ា។ ព្រះអង្គបានបំផ្លាញក្រុងទាំងនោះ ទាំងតំបន់វាលរាបទាំងមូល និងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាននៅក្រុងនោះ ព្រមទាំងរុក្ខជាតិទាំងអស់ដែលដុះនៅលើដីផង»។ ខទាំងពីរនេះប្រាប់អំពីវិធីសាស្ត្រដែលព្រះជាម្ចាស់បានបំផ្លាញក្រុងនេះ ព្រមទាំងប្រាប់អំពីអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានបំផ្លាញដែរ។ ជាដំបូង ព្រះគម្ពីរចែងថា ព្រះជាម្ចាស់បានដុតបំផ្លាញទីក្រុងដោយភ្លើង ហើយកម្រិតនៃភ្លើងនេះទៀតសោត គឺមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបំផ្លាញមនុស្សទាំងអស់ និងរុក្ខជាតិទាំងអស់ដែលដុះនៅលើដី។ គឺអាចនិយាយបានថា ភ្លើងដែលធ្លាក់ពីស្ថានសួគ៌នេះ មិនគ្រាន់តែបំផ្លាញទីក្រុងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏បានបំផ្លាញមនុស្ស និងភាវៈមានជីវិតទាំងអស់ដែលនៅក្នុងក្រុងនោះដែរ គឺគ្មាននៅសេសសល់អ្វីឡើយ។ បន្ទាប់ពីទីក្រុងត្រូវបានបំផ្លាញហើយ ទឹកដីនោះគ្មានសល់ភាវៈមានជីវិត គ្មានសល់ជីវិត ឬសញ្ញានៃជីវិតទៀតឡើយ។ ទីក្រុងបានក្លាយជាទីសំណល់ទទេមួយ ពេញដោយភាពស្ងាត់ជ្រងំ។ ដូច្នេះ នៅក្នុងទីក្រុងនឹងគ្មានការប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ គ្មានការកាប់សម្លាប់ ឬការបង្ហូរឈាមតទៅទៀតឡើយ។

តើហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ចង់ដុតបំផ្លាញទីក្រុងនេះទាំងស្រុងបែបនេះ? តើអ្នករាល់គ្នាអាចមើលឃើញអ្វីខ្លះនៅត្រង់ចំណុចនេះ? តើព្រះជាម្ចាស់ពិតជាអាចទ្រាំទតមើលមនុស្សជាតិ និងធម្មជាតិដែលជាសត្តនិកររបស់ទ្រង់ ត្រូវបានបំផ្លាញបែបនេះឬ? ប្រសិនបើអ្នកអាចឈ្វេងយល់អំពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលចេញពីភ្លើងដែលត្រូវបានបង្អុរចុះពីស្ថានសួគ៌ នោះវាមិនពិបាកក្នុងការមើលឃើញពីសេចក្តីក្រោធដ៏ខ្លាំងរបស់ទ្រង់ក្នុងការជំនុំជម្រះ តាមរយៈការបំផ្លាញរបស់ទ្រង់ និងកម្រិតដែលទីក្រុងនេះត្រូវបានវិនាសសាបសូន្យនោះឡើយ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើមទីក្រុងមួយ ទ្រង់នឹងដាក់ទោសទីក្រុងនោះ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើមទីក្រុងមួយ ទ្រង់នឹងចេញសេចក្តីព្រមានដដែលៗ ដើម្បីជូនដំណឹងដល់មនុស្សអំពីព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់។ យ៉ាងណាមិញ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់សម្រេចព្រះទ័យបញ្ចប់ និងបំផ្លាញទីក្រុងមួយ នោះគឺជាពេលដែលសេចក្ដីក្រោធ និងឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ត្រូវបានបំពាន ដូច្នេះ ទ្រង់នឹងលែងដាក់ទោស ឬប្រទានសេចក្តីព្រមានតទៅទៀតហើយ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់នឹងបំផ្លាញទីក្រុងនោះដោយផ្ទាល់តែម្ដង។ ទ្រង់នឹងធ្វើឱ្យទីក្រុងនោះរលាយសាបសូន្យបាត់ទៅ។ នេះហើយជានិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០៦

លោកុប្បត្តិ ១៩:១-១១ នាពេលល្ងាច ទេវតាពីរអង្គបានទៅដល់ក្រុងសូដុម ឯឡុតគាត់អង្គុយនៅមាត់ទ្វារក្រុង។ កាលឡុតឃើញទេវតាទាំងពីរ គាត់ក៏ក្រោកទៅទទួល រួចក្រាបផ្កាប់មុខនឹងដី ហើយជម្រាបថា លោកម្ចាស់ខ្ញុំអើយ ឥឡូវសូមអញ្ជើញចូលទៅក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទ ជាអ្នកបម្រើរបស់លោក ដើម្បីលាងជើង និងស្នាក់នៅមួយយប់នេះសិន រួចសឹមលោកភ្ញាក់ឡើងពីព្រលឹមអញ្ជើញបន្ដដំណើរទៅទៀតចុះ។ តែទេវតាទាំងពីរឆ្លើយថាទេ យប់នេះ យើងនឹងសម្រាកនៅតាមផ្លូវវិញ។ ប៉ុន្តែ ដោយឡុតចេះតែទទូចខ្លាំងពេក ទេវតាក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះគាត់ ហើយគាត់រៀប‌ចំជប់‌លៀង ដុតនំបុ័ងឥតដំបែ រួចទេវតាក៏បរិភោគ។ ប៉ុន្តែ កាលគេមិនទាន់ដេកនៅឡើយ ពួកមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងសូដុម ទាំងក្មេងទាំងចាស់ បានមកឡោម‌ព័ទ្ធផ្ទះគាត់ ទាំងស្រែកហៅឡុតសួរថា តើមនុស្សដែលចូលមកក្នុងផ្ទះអ្នកកាលពីល្ងាចមិញនេះនៅឯណា? ចូរនាំវាចេញមកឯយើង ដើម្បីឱ្យយើងបានស្គាល់គេផង។ លោកឡុតក៏បានចេញទៅជួបពួកគេនៅមាត់ទ្វារ រួចបិទទ្វារពីក្រោយខ្នងវិញ ទាំងអង្វរថា៖ បងប្អូនខ្ញុំអើយ សូមកុំធ្វើអាក្រក់ដូច្នេះឡើយ។ មើល៍ ខ្ញុំមានកូនស្រីពីរនាក់ ដែលមិនទាន់ស្គាល់ប្រុសណាទេ ចាំខ្ញុំនាំវាចេញមក ប្រគល់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមចិត្តចុះ តែសូមកុំធ្វើអ្វីដល់បុរសទាំងពីរនេះឡើយ ដ្បិតពួកលោកបានចូលមកស្នាក់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ គេកំហែងទៅថា ចូរថយចេញ ហើយគេនិយាយទៀតថា អាមួយនេះបានចូលមកស្នាក់នៅទីនេះសោះ តែបែរជាចង់តាំងខ្លួនធ្វើជាចៅ‌ក្រមទៅវិញ! ឥឡូវ យើងនឹងធ្វើបាបអ្នក ឱ្យអាក្រក់ជាងពីរនាក់នោះទៅទៀត។ រួចគេក៏ច្រានឡុតយ៉ាងខ្លាំង ហើយនាំគ្នាចូលទៅបម្រុងនឹងទម្លាយទ្វារ។ ប៉ុន្តែ ទេវតាទាំងពីរលូកដៃទៅចាប់ឡុត ទាញចូលមកក្នុងផ្ទះវិញ រួចបិទទ្វារជិត។ ទេវតាបានធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងអស់ទាំងតូចទាំងធំដែលនៅត្រង់មាត់ទ្វារនោះខ្វាក់ភ្នែកទៅ ដូច្នេះ គេក៏អស់ចិត្តនឹងរកទ្វារទៀត។

លោកុប្បត្តិ ១៩:២៤-២៥ ពេលនោះ ព្រះ‌យេហូវ៉ាទ្រង់បង្អុរភ្លើងស្ពាន់‌ធ័រ និងភ្លើងពីលើមេឃ មកលើក្រុងសូដុម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ា។ ព្រះអង្គបានបំផ្លាញក្រុងទាំងនោះ ទាំងតំបន់វាលរាបទាំងមូល និងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាននៅក្រុងនោះ ព្រមទាំងរុក្ខជាតិទាំងអស់ដែលដុះនៅលើដីផង។

ក្រោយការប្រឆាំង និងការជំទាស់ដដែលៗរបស់ក្រុងសូដុមចំពោះទ្រង់ ព្រះជាម្ចាស់បំផ្លាញវាទាំងស្រុង

ចេញពីទស្សនៈរបស់មនុស្ស សូដុមជាទីក្រុងមួយដែលអាចបំពេញបំណងប្រាថ្នា និងអំពើអាក្រក់របស់មនុស្សយ៉ាងស្កប់ស្កល់។ ការពេញដោយភាពស្រើបស្រាល និងភាពត្រេកត្រអាល ការចាក់ភ្លេង និងការរាំច្រៀងរាល់យប់ ភាពចម្រុងចម្រើននៃទីក្រុងនេះបាននាំមនុស្សទៅរកភាពជាប់ចិត្ត និងភាពឆ្កួតលេលា។ អំពើអាក្រក់របស់ទីក្រុងនេះបានស៊ីរូងដល់ដួងចិត្តរបស់មនុស្ស និងធ្វើឱ្យពួកគេត្រេកត្រអាលធ្លាក់ទៅក្នុងអំពើពុករលួយ។ នេះគឺជាទីក្រុងមួយដែលពួកវិញ្ញាណស្មោកគ្រោក និងវិញ្ញាណអាក្រក់បានក្រឡុកធ្វើឱ្យវក់ឆ្កួត ហើយវាបានពេញពោរដោយអំពើបាប ការកាប់សម្លាប់ និងការបង្ហូរឈាម ទាំងមានក្លិនស្អុយយ៉ាងខ្លាំង។ វាជាទីក្រុងមួយដែលបានធ្វើឱ្យមនុស្សភ័យខ្លាច ជាទីក្រុងដែលមនុស្សថយចេញទាំងរន្ធត់ចិត្ត។ គ្មាននរណាម្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងនេះ មិនថាជាបុរស ឬស្ត្រី ក្មេង ឬចាស់ ដែលចង់ស្វែងរកផ្លូវពិតឡើយ។ គ្មាននរណាម្នាក់ចង់បានពន្លឺ ឬទន្ទឹងចង់ដើរចេញពីអំពើបាបទេ។ ពួកគេបានរស់នៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់សាតាំង ក្រោមសេចក្តីពុករលួយ និងសេចក្តីបោកបញ្ឆោតរបស់សាតាំង។ ពួកគេបានបាត់បង់ភាពជាមនុស្សរបស់ខ្លួន ពួកគេបានវង្វេងស្មារតី ហើយពួកគេបានបាត់បង់គោលដៅដើមដំបូងរបស់មនុស្សអំពីអត្ថិភាព។ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់រាប់មិនអស់ ហើយពួកគេបានបដិសេធមិនទទួលយកការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងប្រឆាំងនឹងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ផង។ វាជាអំពើដ៏អាក្រក់របស់ពួកគេដែលបានជំរុញមនុស្សទាំងអស់ ទីក្រុង និងភាវៈមានជីវិតទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះមួយជំហានម្ដងៗ ឱ្យធ្លាក់ទៅក្នុងផ្លូវនៃសេចក្តីវិនាស។

ទោះបីអត្ថបទគម្ពីរទាំងពីរនេះមិនបានកត់ត្រាគ្រប់ទាំងសេចក្តីលម្អិត ទាក់ទងនឹងកម្រិតនៃសេចក្តីពុករលួយរបស់អ្នកក្រុងសូដុម ហើយកត់ត្រាត្រឹមទង្វើរបស់គេចំពោះអ្នកបម្រើទាំងពីររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្រោយពេលចូលមកដល់ក្នុងទីក្រុងក៏ដោយ ក៏វាមាននូវការពិតដ៏សាមញ្ញមួយដែលបើកសម្ដែងពីកម្រិតនៃសេចក្ដីពុករលួយ ការអាក្រក់ និងការប្រឆាំងរបស់អ្នកក្រុងសូដុមចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ តាមរយៈការនេះ មុខមាត់ដ៏ពិត និងសារជាតិរបស់អ្នកក្រុងនេះក៏ត្រូវបានលាតត្រដាងដែរ។ មនុស្សទាំងនេះមិនគ្រាន់តែបដិសេធមិនទទួលសេចក្តីព្រមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មិនខ្លាចចំពោះការដាក់ទោសរបស់ទ្រង់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបែរជាចំអកឡកឡឺយចំពោះព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅវិញ។ ពួកគេបានប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ទាំងងងឹតងងល់។ មិនថាទ្រង់បានធ្វើអ្វី ឬទ្រង់បានធ្វើវាដោយរបៀបណាឡើយ និស្ស័យដ៏សាហាវរបស់គេមានកាន់តែអាក្រក់ខ្លាំងឡើង ហើយពួកគេនៅតែបន្តប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដដែល។ អ្នកក្រុងសូដុមបានប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រឆាំងនឹងការយាងមកដល់របស់ទ្រង់ ការដាក់ទោសរបស់ទ្រង់ ហើយកាន់តែអាក្រក់ទៀតនោះគឺ ពួកគេប្រឆាំងនឹងសេចក្តីព្រមានរបស់ទ្រង់។ ពួកគេពិតជាក្រអឺតក្រទមហួសហេតុពេកហើយ។ ពួកគេបានបំផ្លាញ ព្រមទាំងធ្វើបាបដល់មនុស្សទាំងអស់ដែលគេអាចបំផ្លាញ និងធ្វើបាបបាន ហើយពួកគេគ្មានរើសមុខនរណាសោះឡើយ សូម្បីតែអ្នកបម្រើព្រះជាម្ចាស់ ក៏ពួកគេប្រព្រឹត្តដាក់បែបនេះដែរ។ ទាក់ទងនឹងគ្រប់ទង្វើអាក្រក់ដែលអ្នកក្រុងសូដុមបានប្រព្រឹត្ត ការធ្វើបាបដល់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែគ្រាន់តែជាចំណែកតូចមួយប៉ុណ្ណោះ ហើយធម្មជាតិដ៏អាក្រក់របស់គេដែលត្រូវបានបើកសម្ដែងនេះ តាមពិតទៅ ដូចជាអំពើមួយនៅក្នុងចំណោមអំពើអាក្រក់យ៉ាងធំធេងដូចសមុទ្រដ៏ធំដូច្នោះដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះជាម្ចាស់ជ្រើសរើសបំផ្លាញពួកគេដោយភ្លើងនោះ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានប្រើទឹកជំនន់ ហើយក៏មិនបានប្រើព្យុះកំណាច គ្រោះរញ្ជួយដី រលកយក្សស៊ូណាមិ ឬវិធីសាស្ត្រណាផ្សេង ដើម្បីបំផ្លាញទីក្រុងនេះឡើយ។ តើការដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើភ្លើង ដើម្បីបំផ្លាញទីក្រុងនេះមានន័យដូចម្ដេចទៅ? វាមានន័យថា ទីក្រុងទាំងមូលត្រូវបានបំផ្លាញទាំងស្រុង។ វាមានន័យថា ទីក្រុងត្រូវបានវិនាសហិនហោចទាំងស្រុង និងបាត់ស្រមោលពីផែនដី។ ពាក្យថា «ការបំផ្លាញ» នៅត្រង់នេះ មិនគ្រាន់តែសំដៅទៅលើសេចក្តីវិនាសនៃទ្រង់ទ្រាយ និងរចនាសម្ព័ន្ធ ឬរូបរាងខាងក្រៅនៃទីក្រុងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏សំដៅលើព្រលឹងរបស់មនុស្សនៅក្នុងទីក្រុង ដែលលែងមានជីវិតរស់ ដែលត្រូវបានវិនាសស្លាប់ទាំងអស់ដែរ។ និយាយឱ្យចំទៅគឺ គ្រប់ទាំងមនុស្ស ព្រឹត្តិការណ៍ និងអ្វីទាំងអស់ៗដែលពាក់ព័ន្ធនឹងទីក្រុងនោះត្រូវបានបំផ្លាញតែម្ដង។ វានឹងគ្មានជាតិក្រោយ ឬការចាប់កំណើតម្ដងទៀតសម្រាប់ប្រជាជននៃទីក្រុងនេះឡើយ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានបំផ្លាញពួកគេចេញពីចំណោមមនុស្សនៅក្នុងសត្តនិកររបស់ទ្រង់ជារៀងរហូតបាត់ទៅហើយ។ ការប្រើភ្លើងមានន័យថា ជាការបញ្ចប់អំពើបាបនៅក្នុងកន្លែងមួយ ព្រមទាំងមានន័យថា អំពើបាបនៅទីក្រុងនោះត្រូវបានរាំងខ្ទប់ ដើម្បីកុំឱ្យវាមាន និងសាយភាយតទៅទៀត។ វាមានន័យថា អំពើអាក្រក់របស់សាតាំងបានបាត់បង់ដីដ៏មានជីវជាតិរបស់វា ព្រមទាំងបាត់បង់ទីបញ្ចុះសពដែលផ្ដល់កន្លែងឱ្យវាស្នាក់នៅ និងរស់នៅ។ នៅក្នុងការធ្វើសង្រ្គាមរវាងព្រះជាម្ចាស់និងសាតាំង ការដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើភ្លើង គឺជាសញ្ញានៃជ័យជម្នះរបស់ទ្រង់ ដែលបានដាក់សញ្ញាសម្គាល់សាតាំង។ សេចក្តីហិនវិនាសនៃក្រុងសូដុម គឺជាកំហុសដ៏ធំមួយនៅក្នុងមហិច្ឆតារបស់សាតាំង ដើម្បីប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈការធ្វើឱ្យមនុស្សពុករលួយ និងការបំផ្លាញពួកគេ ហើយវាក៏ជាសញ្ញាដ៏អាម៉ាស់នៃពេលវេលាមួយនៅក្នុងការអភិវឌ្ឈរបស់មនុស្សផងដែរ ដែលមនុស្សបានបដិសេធការដឹកនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានបណ្ដោយខ្លួនឱ្យធ្វើរឿងឧបាយមុខគ្រប់យ៉ាង។ លើសពីនេះទៅទៀត វាជាកំណត់ត្រាមួយអំពីការបើកសម្ដែងដ៏ពិតអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជូនភ្លើងពីស្ថានសួគ៌ ដើម្បីបំផ្លាញក្រុងសូដុមឱ្យក្លាយជាផេះ នោះមានន័យថា ទីក្រុងឈ្មោះថា «សូដុម» នេះ ក្រោយមកលែងមានតទៅទៀតហើយ រួមទាំងអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងនោះផង។ វាត្រូវបានបំផ្លាញ ដោយសារតែព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវវិនាសសាបសូន្យនៅក្នុងសេចក្តីក្រោធ និងឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារតែនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅទីបំផុត ក្រុងសូដុមបានទទួលការដាក់ទោសដ៏សក្ដិសម និងត្រឹមត្រូវរបស់វាហើយ។ ចុងបញ្ចប់នៃក្រុងសូដុមនេះ គឺដោយសារតែអំពើអាក្រក់របស់វា ហើយវាក៏ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់លែងចង់ទតមើលទីក្រុង ឬមនុស្សណាម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុងនោះ ឬជីវិតណាមួយដែលបានលូតលាស់នៅក្នុងទីក្រុងនោះតទៅទៀត។ «ព្រះជាម្ចាស់លែងចង់ទតមើលទីក្រុង» គឺជាសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ ក៏ដូចជាឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់បានដុតទីក្រុង ដោយសារតែអំពើអាក្រក់ និងអំពើបាបរបស់វាបានធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់មានសេចក្តីខ្ញាល់ សេចក្តីខ្ពើម និងសេចក្តីស្អប់ចំពោះវា ហើយទ្រង់មិនចង់ទតមើលវា ឬមនុស្សណាម្នាក់ ឬភាវៈមានជីវិតណាមួយនៅក្នុងទីក្រុងនេះទៀតឡើយ។ នៅពេលដែលទីក្រុងបានឆេះអស់ក្លាយជាផេះ ព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់លែងទតសម្លឹងមើលវា ហើយក៏លែងនឹកនាដល់វាទៀតដែរ គឺទ្រង់លុបវាចោលចេញពីការចងចាំរបស់ទ្រង់តែម្ដង។ ការនេះមានន័យថា ភ្លើងដែលត្រូវបានបញ្ជូនពីស្ថានសួគ៌មក មិនគ្រាន់តែបំផ្លាញទីក្រុងសូដុមទាំងមូល ហើយវាមិនគ្រាន់តែបំផ្លាញមនុស្សនៅក្នុងទីក្រុងដែលពេញដោយអំពើបាប និងបំផ្លាញភាវៈមានជីវិតដែលប្រឡាក់ប្រឡូសដោយអំពើបាបនៅក្នុងទីក្រុងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ភ្លើងក៏បំផ្លាញការចងចាំអំពីអំពើអាក្រក់ និងការប្រឆាំងរបស់មនុស្សដែលមានចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នេះគឺជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដុតបំផ្លាញទីក្រុងនេះ។

មនុស្សនេះបានត្រលប់ជាពុករលួយយ៉ាងខ្លាំង។ មនុស្សទាំងនេះមិនបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ជានរណា ឬដឹងថាខ្លួនឯងមកពីប្រភពណានោះឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកលើកឡើងអំពីព្រះជាម្ចាស់ប្រាប់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងវាយប្រហារ មួលបង្កាច់ និងជេរប្រមាថជាមិនខាន។ សូម្បីតែនៅពេលដែលអ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទៅប្រាប់អំពីសេចក្តីព្រមានរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក៏មនុស្សដ៏ពុករលួយទាំងនេះមិនបង្ហាញពីសញ្ញានៃការប្រែចិត្តណាមួយឡើយ ហើយមិនតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេក៏មិនបានបោះបង់ចោលទង្វើដ៏អាក្រក់របស់គេដែរ ផ្ទុយទៅវិញ គេបែរជាធ្វើបាបដល់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងគឃ្លើនទៅវិញ។ អ្វីដែលពួកគេបានបង្ហាញ និងបើកសម្ដែង គឺជាធម្មជាតិ និងសារជាតិរបស់គេដែលប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ យើងអាចមើលឃើញថា ការប្រឆាំងរបស់មនុស្សដ៏ពុករលួយទាំងនេះចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺលើសពីការបើកសម្ដែងអំពីនិស្ស័យដ៏ពុករលួយរបស់គេទៅទៀត ដូចជាលើសពីការគ្រាន់តែមួលបង្កាច់ ឬការសើចចំអក ដែលគ្រាន់តែមានឫសគល់ចេញពីកង្វះការយល់ដឹងអំពីសេចក្តីពិតទៅទៀត។ មិនមែនភាពល្ងង់ខ្លៅ ឬភាពអវិជ្ជាដែលធ្វើឱ្យពួកគេប្រព្រឹត្តអាក្រក់នោះឡើយ ហើយពួកគេបានប្រព្រឹត្តបែបនេះ ក៏មិនមែនដោយសារតែពួកគេត្រូវបានបោកបញ្ឆោតនោះដែរ ហើយវាក៏មិនមែនដោយសារតែពួកគេត្រូវបានចាញ់កលគេនោះដែរ។ ទង្វើរបស់គេបានឡើងដល់កម្រិតមួយនៃការប្រឆាំង ការជំទាស់ និងការស្រែកតវ៉ាយ៉ាងឥតអៀនខ្មាសទាំងស្រុងចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ គ្មានអ្វីដែលត្រូវឆ្ងល់ឡើយ ឥរិយាបថមនុស្សបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ខ្ញាល់ ហើយវាក៏នឹងធ្វើឱ្យនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ក្រោធឡើងដែរ ព្រោះថានិស្ស័យរបស់ទ្រង់នេះមិនអាចត្រូវបានបំពាននោះឡើយ។ នេះជាហេតុផលដែលនាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធ និងឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ដោយផ្ទាល់ និងដោយចំហ ដ្បិតនេះជាការបើកសម្ដែងដ៏ពិតអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។ ដោយប្រឈមជាមួយទីក្រុងមួយដែលពេញដោយអំពើបាប ព្រះជាម្ចាស់ចង់បំផ្លាញវាឱ្យលឿនបំផុតតាមតែអាចធ្វើទៅបាន គឺបំផ្លាញមនុស្សនៅក្នុងទីក្រុងនេះ និងអំពើបាបរបស់ពួកគេទាំងស្រុងតែម្ដង ដោយធ្វើឱ្យប្រជាជនក្នុងក្រុងនេះលែងមានតទៅទៀត និងដើម្បីបញ្ឈប់អំពើបាបដែលមាននៅក្នុងក្រុងនេះ កុំឱ្យរាលដាលទៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ វិធីដ៏លឿនបំផុត ហើយកម្ទេចបានទាំងស្រុងនោះ គឺជាការដុតបំផ្លាញវាដោយភ្លើង។ អាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នកក្រុងសូដុម មិនមែនជាការបោះបង់ចោល ឬការមិនគោរពនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានប្រើសេចក្ដីក្រោធ ឫទ្ធានុភាព និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ដើម្បីដាក់ទោស រំលាយ និងបំផ្លាញមនុស្សទាំងនេះចោលទាំងស្រុងតែម្ដង។ អាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ចំពោះពួកគេ មិនមែនគ្រាន់តែជាការបំផ្លាញខាងឯរូបកាយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាការបំផ្លាញខាងឯព្រលឹង ដែលជាការបំផ្លាញអស់កល្បជានិច្ចដែរ។ នេះគឺជាសេចក្តីសន្និដ្ឋានពិតប្រាកដចំពោះអត្ថន័យដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់មានន័យចំពោះឃ្លាថា «លែងឱ្យមានតទៅទៀត»។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០៧

ទោះបីព្រះសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានលាក់កំបាំង ហើយគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដឹងក៏ដោយ ក៏សេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់នេះមិនលើកលែងចំពោះប្រមាថឡើយ

ការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សជាតិដ៏ល្ងង់ខ្លៅ និងល្ងីល្ងើនេះ គឺអាស្រ័យជាចម្បងទៅលើសេចក្តីមេត្តាករុណា និងការអត់ឱន។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត ព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ត្រូវបានលាក់ទុកអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ និងនៅក្នុងហេតុការណ៍យ៉ាងច្រើន ហើយទ្រង់មិនដែលបង្ហាញវាចេញឱ្យមនុស្សដឹងឡើយ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សពិបាកក្នុងការមើលឃើញព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ណាស់ ហើយគេក៏ពិបាកយល់ពីសេចក្ដីរបស់ទ្រង់ដែរ។ ដូច្នេះហើយបានជាមនុស្សមើលស្រាលសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលមនុស្សប្រឈមជាមួយកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងជំហាននៃការអត់ឱន និងការអត់ទោសរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស នោះហើយជាពេលដែលសេចក្តីមេត្តាករុណាចុងក្រោយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្តីព្រមានចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ ធ្លាក់មកលើមនុស្ស ហើយបើមនុស្សនៅតែប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រដដែល ដើម្បីប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនខិតខំប្រែចិត្ត កែកុនផ្លូវរបស់ខ្លួន ហើយទទួលយកសេចក្តីមេត្តាករុណរបស់ទ្រង់ទេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងលែងមានព្រះទ័យអត់ឱន និងអត់ធ្មត់ចំពោះពួកគេទៀតហើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះជាម្ចាស់នឹងដកទុកសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់វិញនៅពេលនោះ។ ក្រោយមក ទ្រង់នឹងបញ្ចេញតែសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ទ្រង់អាចសម្ដែងចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់នៅក្នុងរបៀបខុសៗគ្នាជាច្រើន ដូចដែលទ្រង់អាចប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រផ្សេងៗ ដើម្បីដាក់ទោស និងបំផ្លាញមនុស្សយ៉ាងនោះដែរ។

ការដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ភ្លើង ដើម្បីបំផ្លាញទីក្រុងសូដុម គឺជាវិធីសាស្ត្រដ៏លឿនបំផុត ដើម្បីបំផ្លាញមនុស្ស ឬអ្វីមួយឱ្យវិនាសសាបសូន្យ។ ការដុតបំផ្លាញអ្នកក្រុងសូដុមដោយភ្លើង មិនគ្រាន់តែបំផ្លាញរូបកាយរបស់គេប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏បំផ្លាញដល់វិញ្ញាណ ព្រលឹង និងរូបកាយទាំងមូលរបស់គេដែរ ដើម្បីធានាថា មនុស្សនៅក្នុងក្រុងនេះនឹងលែងមានវត្តមានតទៅទៀតនៅក្នុងពិភពរូបិយ និងពិភពអរូបិយ។ នេះគឺជាផ្លូវតែមួយគត់ដែលព្រះជាម្ចាស់បើកសម្ដែង និងបង្ហាញពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់។ ការបើកសម្ដែង និងការបង្ហាញបែបនេះ គឺជាទិដ្ឋភាពមួយអំពីសារជាតិនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាក៏ជាការបើកសម្ដែងអំពីសារជាតិនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គលែងបើកសម្ដែងពីសេចក្តីមេត្តាករុណា ឬសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរស ហើយក៏លែងបង្ហាញព្រះទ័យអត់ឱន ឬព្រះទ័យអត់ធ្មត់តទៅទៀត ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់ គ្មានអ្វីមួយ ឬហេតុផលណាមួយដែលអាចបញ្ចុះបញ្ចូលឱ្យទ្រង់បន្តមានព្រះទ័យអត់ធ្មត់ ប្រទានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងការអត់ឱនរបស់ទ្រង់តទៅទៀតនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយគ្មានភាពអល់អែក ព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ចេញព្រះពិរោធ និងឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ ដោយធ្វើអ្វីដែលទ្រង់ចង់ធ្វើ។ ទ្រង់នឹងធ្វើរឿងទាំងនេះនៅក្នុងល្បឿនដ៏លឿន និងកម្ចាត់ចោលយ៉ាងស្អាត ដើម្បីឱ្យស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ នេះគឺជាផ្លូវមួយដែលព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធ និងឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ ដែលមនុស្សមិនត្រូវបំពានឡើយ ហើយវាក៏ជាការបង្ហាញចេញនូវទិដ្ឋភាពមួយអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ដែរ។ នៅពេលដែលមនុស្សមើលឃើញព្រះជាម្ចាស់សម្ដែងការយកចិត្តទុកដាក់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគេ ពួកគេមិនអាចយល់ពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ មិនអាចឃើញឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ ឬមិនអាចដឹងអំពីការដែលព្រះជាម្ចាស់លែងមានព្រះទ័យអត់ឱនចំពោះការប្រមាថនោះឡើយ។ ការទាំងនេះតែងតែនាំឱ្យមនុស្សជឿថា និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមានតែសេចក្តីមេត្តាករុណា សេចក្តីអត់ឱន និងសេចក្តីស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីជាយ៉ាងណា នៅពេលដែលគេមើលឃើញព្រះជាម្ចាស់បំផ្លាញទីក្រុងមួយ ឬស្អប់ខ្ពើមមនុស្សណាម្នាក់ ឃើញពីព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់នៅក្នុងការបំផ្លាញមនុស្ស និងឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ វាជួយឱ្យមនុស្សមើលឃើញផ្នែកមួយទៀតនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។ នេះគឺជាការដែលព្រះជាម្ចាស់លែងមានព្រះទ័យអត់ឱនចំពោះការប្រមាថតទៅទៀត។ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលលែងអត់ឱនចំពោះការប្រមាថ មានកម្រិតខ្ពស់ហួសពីការស្រមើស្រមៃរបស់ភាវៈរូបិយ ហើយនៅក្នុងចំណោមភាវៈអរូបិយ គឺគ្មាននរណាម្នាក់អាចចូលអន្តរាគមន៍ ឬជះឥទ្ធិពលលើនិស្ស័យនេះបានឡើយ ហើយក៏មិនអាចក្លែងបន្លំ ឬចម្លងបានដែរ។ ដូច្នេះ ទិដ្ឋភាពនៃនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាទិដ្ឋភាពមួយដែលមនុស្សគួរតែដឹងជាងគេបំផុត។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលមាននិស្ស័យប្រភេទនេះ ហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលកាន់កាប់និស្ស័យបែបនេះ។ ព្រះជាម្ចាស់កាន់កាប់និស្ស័យដ៏សុចរិតនេះ ដោយសារតែទ្រង់ស្អប់ខ្ពើមសេចក្តីអាក្រក់ សេចក្តីងងឹត ការបះបោរ និងអំពើអាក្រក់របស់សាតាំង ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិពុករលួយ និងបំផ្លាញមនុស្ស ហើយក៏ដោយសារតែទ្រង់ស្អប់ខ្ពើមគ្រប់ទាំងអំពើបាបដែលប្រឆាំងនឹងទ្រង់ និងដោយសារតែសារជាតិដ៏បរិសុទ្ធ និងឥតសៅហ្មងរបស់ទ្រង់ដែរ។ វាគឺដោយសារតែការនេះហើយដែលនាំឱ្យទ្រង់ទ្រាំលែងបានជាមួយភាវៈរូបិយ ឬភាវៈអរូបិយដែលប្រឆាំង ឬប្រជែងជាមួយទ្រង់ទាំងចំហនោះ។ សូម្បីតែមនុស្សដែលទ្រង់ធ្លាប់បង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណា ឬមនុស្សដែលទ្រង់ធ្លាប់បានរើសតាំងក៏ដោយ ឱ្យតែពួកគេបះពាល់ដល់និស្ស័យរបស់ទ្រង់ និងប្រព្រឹត្តអំពើរំលងលើគោលការណ៍នៃការអត់ធ្មត់ និងការអត់ឱនរបស់ទ្រង់ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ចេញនិងបើកសម្ដែងពីនិស្ស័យសុចរិតរបស់ទ្រង់ ដែលមិនអត់ឱនចំពោះការប្រមាថណាមួយឡើយ ហើយក៏គ្មានសេចក្តីមេត្តាករុណា ឬការស្ទាក់ស្ទើរ សូម្បីតែបន្ដិចណាដែរ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០៨

សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការការពារសម្រាប់គ្រប់ទាំងកម្លាំងនៃសេចក្តីយុត្តិធម៌ និងភាពវិជ្ជមានទាំងអស់ (អត្ថបទសម្រាំង)

ការដែលព្រះជាម្ចាស់លែងអត់ឱនចំពោះចំពោះការប្រមាថ គឺជាសារជាតិវិសេសឯករបស់ទ្រង់។ សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជានិស្ស័យដែលមានតែមួយគត់របស់ទ្រង់។ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាសារជាតិតែមួយគត់របស់ទ្រង់។ គោលការណ៍ដែលនៅពីក្រោយព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការបង្ហាញឱ្យឃើញពីអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ទ្រង់ ដែលជាកម្មសិទ្ធិផ្ដាច់មុខរបស់ទ្រង់តែមួយប៉ុណ្ណោះ។ គឺអាចនិយាយមួយបែបទៀតថា គោលការណ៍នេះក៏ជានិមិត្តសញ្ញាអំពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គតែមួយអង្គគត់ដែរ។ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាសារជាតិដែលមានតាំងពីដើមមករបស់ទ្រង់ ដែលមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរទៅតាមពេលវេលា ហើយក៏មិនអាចផ្លាស់ប្រែទៅតាមទីតាំងភូមិសាស្ត្រនោះដែរ។ និស្ស័យពីដើមរបស់ទ្រង់ គឺជាសារជាតិខាងក្នុងរបស់ទ្រង់។ មិនថាទ្រង់អនុវត្តកិច្ចការរបស់ទ្រង់ចំពោះនរណាឡើយ ក៏សារជាតិរបស់ទ្រង់មិនផ្លាស់ប្ដូរឡើយ ហើយនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ក៏មិនផ្លាស់ប្រែដែរ។ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ខ្ញាល់ ការអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញនោះ គឺជានិស្ស័យដែលមានតាំងពីដើមមករបស់ទ្រង់ ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ គោលការណ៍ដែលនៅពីក្រោយព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់មិនផ្លាស់ប្ដូរឡើយ ហើយអត្តសញ្ញាណនិងឋានៈដែលមានតែមួយគត់របស់ទ្រង់ ក៏មិនផ្លាស់ប្ដូរដែរ។ ទ្រង់មិនមានព្រះពិរោធ ដោយសារតែការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងសារជាតិរបស់ទ្រង់ ឬដោយសារតែមានសមាសធាតុខុសៗគ្នាលេចចេញពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ឡើយ ប៉ុន្តែដោយសារតែការប្រឆាំងរបស់មនុស្សចំពោះទ្រង់បំពានលើនិស្ស័យរបស់ទ្រង់។ ការបំពានជាក់ស្ដែងរបស់មនុស្សចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺជាបទល្មើសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយចំពោះអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងទស្សនៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលមនុស្សប្រឆាំងនឹងទ្រង់ មនុស្សកំពុងតែប្រកួតជាមួយទ្រង់ និងកំពុងតែសាកល្បងជាមួយព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់។ នៅពេលដែលមនុស្សប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលមនុស្សប្រជែងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលមនុស្សបន្តសាកល្បងពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនេះជាពេលដែលអំពើបាបរាលដាលទប់លែងបាន ពេលនោះសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងបើកសម្ដែង ព្រមទាំងបង្ហាញចេញមកជាមិនខាន។ ដូច្នេះ ការបង្ហាញរបស់ព្រះជាម្ចាស់អំពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ គឺជានិមិត្តសញ្ញាមួយដែលបង្ហាញថា រាល់កម្លាំងអាក្រក់ទាំងអស់នឹងត្រូវលែងមាន ហើយវាក៏ជានិមិត្តសញ្ញាមួយបង្ហាញថា គ្រប់កម្លាំងប្រឆាំងទាំងអស់នឹងត្រូវបំផ្លាញអស់ដែរ។ នេះគឺជាភាពមានតែមួយគត់នៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអំពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានប្រឆាំង នៅពេលដែលកម្លាំងនៃសេចក្តីយុត្តិធម៌ត្រូវបានរាំងស្ទះ ហើយមនុស្សមើលមិនឃើញ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់មិនខាន។ ដោយសារតែសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ រាល់កម្លាំងទាំងអស់នៅលើផែនដីដែលប្រជែង ប្រឆាំង និងប្រយុទ្ធទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ សុទ្ធតែជាកម្លាំងអាក្រក់ ពុករលួយ និងអយុត្តិធម៌ ហើយកម្លាំងទាំងនោះសុទ្ធតែមកពីសាតាំង និងជាគ្នីគ្នារបស់វាទាំងអស់។ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់យុត្តិធម៌ ជាពន្លឺ និងបរិសុទ្ធ ដូច្នេះ គ្រប់អ្វីៗដែលអាក្រក់ ពុករលួយ និងជាគ្នីគ្នារបស់សាតាំង នឹងត្រូវវិនាសហិនហោចអស់ នៅពេលដែលសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបញ្ចេញមក។

ទោះបីជាការចាក់បង្ហូរសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាទិដ្ឋភាពមួយនៃការបង្ហាញអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនរើសមុខនរណាជានរណាឡើយ ហើយក៏មិនធ្វើឡើងដោយគ្មានគោលការណ៍នោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះដែលយឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយទ្រង់ក៏មិនងាយបើកសម្ដែងសេចក្ដីក្រោធ និងឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់នោះដែរ។ លើសពីនេះ សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានទប់ និងវាស់ស្ទង់យ៉ាងល្អ គឺមិនដូចជារបៀបដែលមនុស្សផ្ទុះកំហឹង ឬឆាប់ឆេះដុំនោះឡើយ។ មានការសន្ទនាជាច្រើនរវាងមនុស្សនិងព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ពាក្យរបស់មនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងការសន្ទនាទាំងនោះ មានកម្រិតរាក់កំផែល ល្ងង់ខ្លៅ និងដូចជាពាក្យក្មេងបៀមដៃ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនបានបំផ្លាញពួកគេឡើយ ហើយទ្រង់ក៏មិនបានថ្កោលទោសពួកគេដែរ។ ជាក់ស្ដែង នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការល្បងលយ៉ូប តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះមិត្តភក្តិទាំងបីរបស់យ៉ូប និងអ្នកផ្សេងទៀត ក្រោយពេលទ្រង់បានឮពាក្យដែលពួកគេបាននិយាយទៅកាន់យ៉ូប? តើទ្រង់បានថ្កោលទោសពួកគេឬទេ? តើទ្រង់បានខ្ញាល់នឹងពួកគេឬទេ? ទ្រង់មិនបានធ្វើបែបនេះឡើយ! ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានប្រាប់យ៉ូបឱ្យអង្វរករ និងអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេ ដើម្បីសុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់កុំនឹកនាចំពោះកំហុសរបស់ពួកគេ។ ឧទាហរណ៍ទាំងនេះសុទ្ធតែតំណាងឱ្យអាកប្បកិរិយាជាចម្បងដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដែលពុករលួយ និងល្ងង់ខ្លៅ។ ដូច្នេះ ការបញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនជាការបញ្ចេញអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ ហើយក៏មិនមែនជាផ្លូវមួយដែលទ្រង់ប្រើ ដើម្បីបន្ធូរព្រះទ័យរបស់ទ្រង់នោះដែរ។ ផ្ទុយពីការយល់ច្រឡំរបស់មនុស្ស សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាការផ្ទុះកំហឹងឡើងទាំងស្រុងនោះឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនបញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ ដោយសារតែទ្រង់មិនអាចទប់អារម្មណ៍របស់ទ្រង់បាន ឬដោយសារតែព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់បានឈានដល់ចំណុចពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំង ហើយត្រូវតែបន្ធូរវាចេញមកនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់គឺជាការបង្ហាញ និងជាការស្ដែងចេញពិតប្រាកដអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ហើយវាក៏ជាសញ្ញានៃការបើកសម្ដែងអំពីសារជាតិដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្ដីក្រោធ ហើយទ្រង់មិនអត់ឱនចំពោះការបំពានឡើយ។ ការនេះមិនមែនមានន័យថា ព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្មានការបែងចែកច្បាស់លាស់អំពីបុព្វហេតុ ឬគ្មានគោលការណ៍នោះឡើយ។ គឺមានតែមនុស្សពុករលួយប៉ុណ្ណោះ ដែលទាមទារសិទ្ធិចង់បញ្ចេញកំហឹងដែលគ្មានគោលការណ៍ បញ្ចេញដោយព្រាវៗ ជាកំហឹងដែលមិនចេះបែងចែកឱ្យបានច្បាស់លាស់រវាងបុព្វហេតុនោះ។ សម្រាប់មនុស្សដែលមានឋានៈខ្ពស់ ជារឿយៗ គេនឹងពិបាកទប់អារម្មណ៍របស់គេ ដូច្នេះ គេនឹងរីករាយក្នុងការឆក់យកឱកាស ដើម្បីសម្ដែងពីការមិនពេញចិត្តរបស់គេ និងដើម្បីបន្ធូរអារម្មណ៍របស់គេ។ ជារឿយៗ គេនឹងកំរោលចូលទាំងគ្មានហេតុផល ដើម្បីបង្ហាញពីសមត្ថភាពរបស់គេ និងឱ្យគេដឹងថា ឋានៈនិងអត្តសញ្ញាណរបស់គេ គឺខុសពីមនុស្សធម្មតា។ ជាការពិត មនុស្សពុករលួយដែលគ្មានឋានៈអ្វី ជារឿយៗ ក៏បាត់បង់ម្ចាស់ការដែរ។ ជាញឹកញាប់ កំហឹងរបស់គេត្រូវបានបង្កឡើងដោយសារតែការបាត់បង់ផលប្រយោជន៍ឯកជនរបស់គេ។ ដើម្បីការពារដល់ឋានៈ និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់គេ ជារឿយៗ ពួកគេនឹងបន្ធូរអារម្មណ៍របស់គេ ហើយបង្ហាញពីនិស្ស័យក្រអឺតក្រទមរបស់ខ្លួន។ មនុស្សនឹងផ្ទុះកំហឹង ហើយបន្ធូរអារម្មណ៍របស់គេ ដើម្បីការពារ និងគាំទ្រដល់វត្តមាននៃអំពើបាប ហើយទង្វើទាំងនេះគឺជារបៀបដែលមនុស្សបង្ហាញពីភាពមិនពេញចិត្តរបស់គេ ព្រោះពួកគេបានពេញទៅដោយភាពមិនបរិសុទ្ធ ផែនការក្បត់ និងល្បិចកល ជាមួយសេចក្តីពុករលួយ និងការអាក្រក់របស់មនុស្ស ហើយកាន់តែអាក្រក់ជាងនេះទៀតនោះគឺ ពួកគេបានពេញដោយមហិច្ឆតា និងសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាដ៏ព្រៃផ្សៃរបស់មនុស្ស។ នៅពេលដែលសេចក្តីយុត្តិធម៌ប៉ះទង្គិចជាមួយសេចក្តីអាក្រក់ កំហឹងរបស់មនុស្សនឹងមិនផ្ទុះឡើងដើម្បីការពារ ឬគាំទ្រដល់សេចក្តីយុត្តិធម៌ឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ នៅពេលដែលកម្លាំងនៃសេចក្តីយុត្តិធម៌ត្រូវបានរងការគំរាមកំហែង បៀតបៀន និងវាយប្រហារ នោះមនុស្សនឹងមានអាកប្បកិរិយាណាមួយក្នុងចំណោមអាកប្បកិរិយាទាំងបីនេះគឺ មើលរំលង យករួចខ្លួន ឬងាកចេញ។ យ៉ាងណាមិញ នៅពេលដែលប្រឈមនឹងកម្លាំងនៃសេចក្តីអាក្រក់ មនុស្សបែរជាមានអាកប្បកិរិយាណាមួយក្នុងចំណោមអាកប្បកិរិយាបីនេះគឺ ការសម្របខ្លួន ការឱនក្រាប និងការបបោស។ ដូច្នេះ ការបន្ធូរអារម្មណ៍របស់មនុស្ស គឺជាការលេចចេញមួយសម្រាប់កម្លាំងអាក្រក់ ជាការសម្ដែងចេញទង្វើអាក្រក់ដែលរីករាលដាល និងមិនអាចបញ្ឈប់បានរបស់មនុស្សខាងសាច់ឈាមប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងណាមិញ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ នោះគ្រប់កម្លាំងអាក្រក់ទាំងអស់នឹងត្រូវបញ្ឈប់ រាល់អំពើបាបដែលធ្វើទុក្ខទោសដល់មនុស្សនឹងត្រូវបញ្ឈប់ រាល់កម្លាំងប្រឆាំងទាំងអស់ដែលរាំងស្ទះដល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នឹងត្រូវស្ដែងឱ្យឃើញ ញែកទុក និងរងបណ្ដាសា ហើយពួកសមគំនិតជាមួយសាតាំងទាំងអស់ដែលប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ នឹងត្រូវទទួលទោស និងរំលើងចោលទាំងឫស។ នៅកន្លែងរបស់គេ កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងដំណើរការទៅយ៉ាងរលូន ដោយគ្មានឧបសគ្គ ផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងបន្តវិវឌ្ឍទៅមុខមួយជំហានម្ដងៗ ស្របតាមកាលវិភាគ ហើយរាស្ត្ររើសតាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងមានសេរីភាពពីការរំខាន និងការបោកបញ្ឆោតរបស់សាតាំង ហើយអស់អ្នកដែលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់នឹងរីករាយចំពោះការដឹកនាំ និងការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ និងប្រកបដោយសន្ដិភាព។ សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាការការពារមួយ ដើម្បីទប់ស្កាត់កុំឱ្យកម្លាំងអាក្រក់ទាំងអស់រីកសាយភាយ និងរាតត្បាត ហើយវាក៏ជាការការពារមួយសម្រាប់ការរស់រានមានជីវិត និងការបង្កើតកូនចៅនៃអ្វីៗទាំងអស់ដែលត្រឹមត្រូវនិងវិជ្ជមាន ព្រមទាំងការពារពួកគេពីការសង្កត់សង្កិន និងការបង្ហិនបង្ហោចអស់កល្បជានិច្ចដែរ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១០៩

សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការការពារសម្រាប់គ្រប់ទាំងកម្លាំងនៃសេចក្តីយុត្តិធម៌ និងភាពវិជ្ជមានទាំងអស់ (អត្ថបទសម្រាំង)

តើអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញសារជាតិនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការដែលទ្រង់បំផ្លាញក្រុងសូដុមដែរឬទេ? តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលលាយឡំនៅក្នុងព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ដែរឬទេ? តើព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់បរិសុទ្ធដែរឬទេ? បើប្រើពាក្យពេចន៍របស់មនុស្ស តើសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់សុទ្ធល្អដែរឬទេ? តើមានល្បិចណាមួយបង្កប់ពីក្រោយសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើមានការរួមគំនិតក្បត់ណាមួយឬទេ? តើមានអាថ៌កំបាំងដែលមិនអាចនិយាយបានឬទេ? ខ្ញុំអាចនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាយ៉ាងស្មោះ និងយ៉ាងហ្មត់ចត់ថា៖ គ្មានផ្នែកណាមួយនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបង្កជាភាពសង្ស័យដល់មនុស្សនោះឡើយ។ ព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់គឺពេញលេញ ជាសេចក្តីក្រោធដ៏សុទ្ធល្អ ដែលគ្មានចេតនា ឬគោលដៅណាផ្សេងឡើយ។ ហេតុផលដែលនៅពីក្រោយព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ គឺបរិសុទ្ធ ឥតកន្លែងបន្ទោសបាន និងគ្មានកន្លែងរិះគន់។ វាជាការបើកសម្ដែងពីធម្មជាតិ និងជាការបង្ហាញអំពីសារជាតិដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ហើយគ្មានអ្វីណាមួយដែលទ្រង់បានបង្កើតមក មាននូវសារជាតិនេះឡើយ។ នេះគឺជាផ្នែកមួយនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតដែលមានតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាក៏ជាភាពខុសគ្នាដ៏ធំរវាងសារជាតិរបស់ព្រះអាទិករ និងសារជាតិនៃអ្វីៗដែលទ្រង់បានបង្កើតមកដែរ។

ទោះបីមនុស្សម្នាក់ខឹងនៅមុខគេ ឬពីខាងក្រោយខ្នងគេក៏ដោយ ក៏មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានចេតនា និងគោលបំណងខុសៗគ្នាដែលនាំឱ្យពួកគេខឹងដែរ។ ប្រហែលជា ពួកគេកំពុងតែសាងកិត្យានុភាពរបស់ខ្លួន ឬប្រហែលជាពួកគេកំពុងតែការពារផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ថែរក្សាកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ឬការពារមុខមាត់របស់គេ។ អ្នកខ្លះចេះទប់កំហឹងរបស់ខ្លួន ខណៈដែលអ្នកផ្សេងទៀតឆាប់នឹងបញ្ចេញកំហឹង ហើយបណ្ដោយឱ្យកំរោលរបស់គេផ្ទុះឡើងគ្រប់ពេលដែលគេចង់ ដោយគ្មានការទប់អារម្មណ៍បន្ដិចឡើយ។ ជារួមមក កំហឹងរបស់មនុស្សចេញមកពីនិស្ស័យដ៏ពុករលួយរបស់គេ។ ទោះវាចេញមកក្នុងគោលបំណងអ្វីក៏ដោយ ក៏វាមកពីខាងសាច់ឈាម និងនិស្ស័យ ហើយវាគ្មានពាក់ព័ន្ធអ្វីជាមួយសេចក្តីយុត្តិធម៌ ឬសេចក្តីអយុត្តិធម៌ឡើយ ព្រោះថាគ្មានអ្វីមួយនៅក្នុងធម្មជាតិ និងសារជាតិរបស់មនុស្សដែលឆ្លើយតបចំពោះសេចក្តីពិតឡើយ។ ដូច្នេះ កំហឹងរបស់មនុស្សដ៏ពុករលួយ និងសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនគួរត្រូវបានលើកឡើងនៅក្នុងប្រយោគតែមួយនោះឡើយ។ ដោយគ្មានការលើកលែង ឥរិយាបថរបស់មនុស្សដែលត្រូវបានពុករលួយដោយសាតាំង ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាចង់ការពារសេចក្តីពុករលួយ ហើយតាមពិតទៅ វាមានមូលដ្ឋានលើសេចក្តីពុករលួយ។ នេះជាហេតុផលដែលកំហឹងរបស់មនុស្សមិនអាចត្រូវបានលើកឡើងនៅក្នុងប្រយោគតែមួយជាមួយព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះ ទោះបីជាកំហឹងរបស់មនុស្សហាក់ដូចជាសមរម្យបែបណានៅក្នុងទ្រឹស្ដីក៏ដោយ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញសេចក្តីក្រោធរបស់ទ្រង់ កម្លាំងអាក្រក់ត្រូវបានត្រួតពិនិត្យ ហើយការអាក្រក់ៗត្រូវបានបំផ្លាញ ខណៈពេលដែលសេចក្ដីយុត្តិធម៌និងរឿងវិជ្ជមាន ចាប់ផ្ដើមរីករាយចំពោះការយកចិត្តទុកដាក់ និងការការពាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេទទួលបានការអនុញ្ញាតឱ្យបន្តទៀត។ ព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ ដោយសារតែរឿងអយុត្តិធម៌ អវិជ្ជមាន និងអាក្រក់ ជារឿងដែលបង្អាក់ រំខាន ឬបំផ្លាញដល់សកម្មភាពធម្មតា និងការអភិវឌ្ឍនៃអ្វីៗដែលយុត្តិធម៌ និងវិជ្ជមាន។ គោលដៅនៃព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនមែនការពារដល់ឋានៈ និងអត្តសញ្ញាណរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ឡើយ ប៉ុន្តែដើម្បីការពារដល់អត្ថិភាពនៃអ្វីៗដែលយុត្តិធម៌ វិជ្ជមាន ស្រស់ស្អាត និងល្អ ដើម្បីការពារច្បាប់ និងសណ្ដាប់ធ្នាប់នៃការរស់រានមានជីវិតធម្មតារបស់មនុស្ស។ នេះគឺជាឫសគល់នៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការបើកសម្ដែងដ៏ត្រឹមត្រូវ តាមធម្មជាតិ និងដ៏ពិតប្រាកដអំពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់។ នៅក្នុងព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់គ្មានចេតនាលាក់កំបាំង ហើយក៏គ្មានការបោកបញ្ឆោត ឬផែនការអាក្រក់នោះដែរ គឺខុសឆ្ងាយណាស់ពីបំណងប្រាថ្នា ល្បិចកល ការព្យាបាទ ភាពហិង្សា អំពើអាក្រក់ ឬនិស្ស័យដ៏ពុករលួយផ្សេងទៀតរបស់មនុស្ស។ មុនពេលព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានយល់យ៉ាងច្បាស់ និងយ៉ាងពេញលេញរួចហើយអំពីសារជាតិនៃអ្វីៗទាំងអស់ ហើយទ្រង់បានបង្កើតនូវនិយមន័យ និងសេចក្តីសន្និដ្ឋានដ៏សុក្រឹត និងច្បាស់លាស់។ ដូច្នេះ កម្មវត្ថុរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ គឺមានភាពច្បាស់លាស់ ដូចជាអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ដូច្នេះដែរ។ ទ្រង់មិនមែនជាព្រះដែលព្រះតម្រិះមិនលះ ទតមើលមិនឃើញ ធ្វើអ្វីមួយបែបតក់ក្រហល់ ឬខ្វះការប្រុងប្រយ័ត្នឡើយ ហើយទ្រង់ក៏មិនមែនជាព្រះដែលធ្វើអ្វីមួយដោយគ្មានគោលការណ៍នោះដែរ។ នេះគឺជាទិដ្ឋភាពជាក់ស្ដែងមួយអំពីព្រះសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដោយសារតែទិដ្ឋភាពជាក់ស្ដែងនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះហើយ ទើបមនុស្សបានទទួលអត្ថិភាពធម្មតារបស់ខ្លួន។ បើគ្មានសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះមនុស្សជាតិនឹងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងលក្ខខណ្ឌរស់នៅខុសប្រក្រតី ហើយអ្វីៗទាំងអស់ដែលយុត្តិធម៌ ស្រស់ស្អាត និងល្អ នឹងត្រូវបានបំផ្លាញ ហើយលែងមានអត្ថិភាពតទៅទៀតមិនខាន។ បើគ្មានព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះច្បាប់ និងក្រឹត្យវិន័យនៃអត្ថិភាពសម្រាប់ភាវៈដែលត្រូវបានបង្កើតមក នឹងត្រូវបានល្មើស ឬថែមទាំងបំផ្លាញចោលទៀតផង។ ដោយសារតែការបង្កើតមនុស្ស ព្រះជាម្ចាស់បានបន្តប្រើប្រាស់និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ដើម្បីការពារ និងថែរក្សាអត្ថិភាពធម្មតារបស់មនុស្ស។ ដោយសារតែនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់មានផ្ទុកនូវសេចក្ដីក្រោធ និងឫទ្ធានុភាព ដូច្នេះ មនុស្ស របស់សព្វសារពើ និងវត្ថុដ៏អាក្រក់ទាំងអស់ ហើយរាល់អ្វីៗដែលរំខាន និងធ្វើឱ្យខូចដល់អត្ថិភាពធម្មតារបស់មនុស្ស នឹងត្រូវទទួលទោស ត្រួតត្រា និងបំផ្លាញចោល ដែលជាលទ្ធផលចេញពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់។ អស់រយៈពេលជាងប៉ុន្មានពាន់ឆ្នាំមកនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានបន្តប្រើនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ដើម្បីកម្ទេច និងបំផ្លាញពួកវិញ្ញាណស្មោកគ្រោក និងអាក្រក់គ្រប់ប្រភេទដែលប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងពួកសមគំនិត និងជាកញ្ជះដាច់ថ្លៃរបស់សាតាំងនៅក្នុងកិច្ចការគ្រប់គ្រងមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ កិច្ចការនៃការសង្រ្គោះមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែងតែជឿនលឿនទៅមុខជានិច្ច ស្របតាមផែនការរបស់ទ្រង់។ គឺអាចនិយាយបានថា ដោយសារតែអត្ថិភាពនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បុព្វហេតុដ៏សុចរិតបំផុតរបស់មនុស្សមិនត្រូវបានបំផ្លាញឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១០

ទោះបីសាតាំងសម្ដែងចេញដូចជាមានមនុស្សធម៌ យុត្តិធម៌ និងគុណធម៌ក៏ដោយ ក៏សារជាតិរបស់សាតាំងគឺព្រៃផ្សៃ និងអាក្រក់ដែរ

សាតាំងសាងកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់វា តាមរយៈការបោកបញ្ឆោតមនុស្ស ហើយជារឿយៗ វាតាំងខ្លួនជាមេដឹកនាំចលនា និងជាបុគ្គលគំរូនៃសេចក្តីសុចរិត។ ក្រោមការក្លែងបន្លំធ្វើជាការពារសេចក្តីសុចរិត វាធ្វើបាបមនុស្ស បំផ្លាញព្រលឹងពួកគេ ហើយប្រើប្រាស់គ្រប់ទាំងមធ្យោបាយ ដើម្បីធ្វើឱ្យស្ពឹក បញ្ឆោត និងញុះញុងមនុស្ស។ គោលដៅរបស់វា គឺធ្វើឱ្យមនុស្សយល់ស្រប និងអនុវត្តតាមទង្វើអាក្រក់របស់វា ព្រមទាំងធ្វើឱ្យមនុស្សចូលដៃជាមួយវា ដើម្បីប្រឆាំងនឹងសិទ្ធិអំណាច និងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ យ៉ាងណាមិញ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់មើលឃើញពីផែនការ និងគម្រោងការអាក្រក់របស់វា ព្រមទាំងមើលធ្លុះដល់ចរិតដ៏ថោកទាបរបស់វា ហើយនៅពេលដែលមនុស្សមិនចង់បន្តជំពប់ដួល និងចាញ់បោកវា ឬមិនចង់បន្តក្លាយជាទាសករវា ឬមិនចង់ទទួលទោស និងត្រូវបំផ្លាញរួមជាមួយវា នោះសាតាំងផ្លាស់ប្ដូររូបរាងជាពួកបរិសុទ្ធកាលពីមុនរបស់វា ហើយហែកចោលម៉ាស់មុខក្លែងក្លាយរបស់វា ដើម្បីបើកសម្ដែងពីមុខមាត់ពិតរបស់វា ដែលអាក្រក់ សាហាវ កខ្វក់ និងឃោរឃៅ។ វាគ្មានស្រឡាញ់អ្វីក្រៅពីបំផ្លិចបំផ្លាញអស់អ្នកដែលបដិសេធមិនដើរតាមវា និងអស់អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងកម្លាំងអាក្រក់របស់វានោះឡើយ។ នៅចំណុចនេះ សាតាំងលែងមានរូបរាងដ៏គួរឱ្យទុកចិត្ត ជាសុភាពបុរសទៀតហើយ ប៉ុន្តែរូបរាងដ៏កខ្វក់ និងដូចបិសាចរបស់វាត្រូវបានបើកសម្ដែងចេញ ដោយស្ថិតនៅក្រោមស្បែកចៀម។ នៅពេលដែលផែនការអាក្រក់របស់សាតាំងត្រូវបានលាតត្រដាងឱ្យឃើញ ហើយពេលរូបរាងដ៏ពិតរបស់វាត្រូវបានបកអាក្រាត នោះវានឹងផ្ទុះកំហឹង ហើយបង្ហាញពីភាពសាហាវយង់ឃ្នងរបស់វាមិនខាន។ ក្រោយមក បំណងរបស់វាដែលចង់ធ្វើបាប និងបំផ្លាញមនុស្ស នឹងមានកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ នេះគឺដោយសារតែវាបានកំរោលចូល នៅពេលដែលមនុស្សភ្ញាក់ខ្លួនមកស្គាល់សេចក្តីពិត ហើយវាចងគំនុំកាន់តែខ្លាំងចំពោះមនុស្ស ដោយសារតែពួកគេមានការជំរុញចិត្តចង់បានសេរីភាព និងពន្លឺ ហើយចង់ផ្ដាច់ខ្លួនចេញពីគុករបស់វា។ កំរោលរបស់វាត្រូវបានបង្ហាញចេញ ដើម្បីការពារ និងគាំទ្រដល់ការអាក្រក់របស់វា ហើយនេះក៏ជាការបើកឱ្យដឹងដ៏ពិតអំពីធម្មជាតិដ៏សាហាវរបស់វាផងដែរ។

នៅក្នុងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ឥរិយាបថរបស់សាតាំងបង្ហាញចេញពីនិស្ស័យដ៏អាក្រក់របស់វា។ នៅក្នុងចំណោមទង្វើដ៏អាក្រក់ទាំងអស់ដែលសាតាំងបានធ្វើចំពោះមនុស្ស ចាប់តាំងពីកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងកាលពីដំបូងរបស់វា ដើម្បីបញ្ឆោតមនុស្សឱ្យដើរតាមវា ដល់ការកេងប្រវ័ញ្ចលើមនុស្ស ដែលវាខំអូសទាញមនុស្សឱ្យប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់របស់វា រហូតដល់ការចងគំនុំរបស់វាចំពោះមនុស្ស ក្រោយពេលរូបរាងដ៏ពិតរបស់វាត្រូវបានលាតត្រដាង និងបន្ទាប់ពីមនុស្សបានស្គាល់ និងបោះបង់វាចោល គឺគ្មានទង្វើណាមួយដែលមិនលាតត្រដាងពីសារជាតិដ៏អាក្រក់របស់សាតាំង ហើយក៏គ្មានទង្វើណាមួយដែលមិនបញ្ជាក់ពីការពិតថា សាតាំងគ្មានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្វីៗដែលវិជ្ជមាន និងបញ្ជាក់ទៀតថា សាតាំងជាប្រភពនៃអ្វីៗដែលអាក្រក់ទាំងអស់នោះដែរ។ គ្រប់ទង្វើរបស់វាសុទ្ធតែការពារដល់អំពើអាក្រក់របស់វា ថែរក្សាការបន្តធ្វើអាក្រក់របស់វា ប្រឆាំងនឹងអ្វីៗដែលយុត្តិធម៌ និងវិជ្ជមាន ព្រមទាំងបំផ្លាញច្បាប់ និងសណ្ដាប់ធ្នាប់នៃការរស់រានមានជីវិតតាមធម្មតារបស់មនុស្ស។ ទង្វើរបស់សាតាំងទាំងនេះប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយវានឹងត្រូវបំផ្លាញដោយសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនខាន។ ទោះបីសាតាំងមានកំរោលក៏ដោយ ក៏កំរោលរបស់វាគ្រាន់តែជាផ្លូវមួយ ដើម្បីបញ្ចេញពីនិស្ស័យដ៏អាក្រក់របស់វាប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុផលដែលនាំឱ្យសាតាំងក្ដៅក្រហាយ និងខឹងខ្លាំងគឺថា៖ ផែនការអាក្រក់ដែលមិនអាចនិយាយបានរបស់វាត្រូវបានលាតត្រដាង។ ផែនការអាក្រក់របស់វាត្រូវបានរលាយបាត់។ មហិច្ឆតា និងបំណងប្រាថ្នាដ៏ព្រៃផ្សៃរបស់វាដែលចង់ជំនួសកន្លែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងចង់ដើរតួជាព្រះជាម្ចាស់នោះ ត្រូវបានបំផ្លាញ និងរាំងស្ទះ។ ហើយគោលដៅរបស់វាដែលចង់ត្រួតត្រាលើមនុស្សទាំងអស់ ឥឡូវ គ្មានបានផលអ្វីឡើយ ហើយក៏មិនអាចសម្រេចបានដែរ។ អ្វីដែលបានបញ្ឈប់ផែនការអាក្រក់របស់សាតាំងមិនឱ្យបានសម្រេច និងទប់ស្កាត់កុំឱ្យអំពើអាក្រក់របស់សាតាំង ត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយ និងរីកសាយ គឺជាការបញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដដែលៗ ម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ដោយសារហេតុផលនេះហើយ ទើបសាតាំងស្អប់ និងខ្លាចសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គ្រប់ពេលដែលសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្លាក់ចុះមក វាមិនគ្រាន់តែលាតត្រដាងពីរូបរាងពិតដ៏អប្រិយរបស់សាតាំងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏លាតត្រដាងពីបំណងអាក្រក់របស់សាតាំងដែរ ហើយនៅក្នុងដំណើរការនេះ ហេតុផលដែលនាំឱ្យសាតាំងកំរោលខឹងទាស់នឹងមនុស្ស ក៏ត្រូវបានលាតត្រដាងដែរ។ ការផ្ទុះកំហឹងរបស់សាតាំង គឺជាការបើកសម្ដែងដ៏ពិតអំពីនិស្ស័យដ៏អាក្រក់របស់វា និងជាការលាតត្រដាងពីផែនការអាក្រក់របស់វា។ ជាការពិត គ្រប់ពេលដែលសាតាំងខឹងសម្បា វាក៏ប្រកាសពីសេចក្តីវិនាសនៃអ្វីៗដែលអាក្រក់ និងប្រកាសពីការការពារ និងការបន្តរស់រានរបស់អ្វីៗដែលវិជ្ជមានដែរ។ វាប្រកាសពីការពិតដែលថា សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចបំពានបានឡើយ!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១១

មនុស្សមិនត្រូវពឹងអាងលើបទពិសោធ និងការស្រមើស្រមៃ ដើម្បីស្គាល់ពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ

នៅពេលដែលអ្នកឃើញខ្លួនឯងកំពុងតែជួបការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើអ្នកនឹងនិយាយថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវមិនសុទ្ធល្អឬ? តើអ្នកនឹងនិយាយថា មានរឿងមួយនៅពីក្រោយសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងថា វាជាព្រះបន្ទូលក្លែងក្លាយឬ? តើអ្នកនឹងមួលបង្កាច់ព្រះជាម្ចាស់ដោយនិយាយថា និស្ស័យរបស់ទ្រង់មិនសុចរិតទាំងស្រុងឬ? នៅពេលដោះស្រាយជាមួយទង្វើនីមួយៗរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាដំបូង អ្នកត្រូវតែប្រាកដយ៉ាងច្បាស់ថា និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺគ្មានសមាសធាតុផ្សេងទៀតឡើយ ពោលគឺជានិស្ស័យដែលបរិសុទ្ធ និងគ្មានកំហុស។ ទង្វើទាំងនេះរួមបញ្ចូលទាំងការវាយបង្រ្កាប ការដាក់ទោស និងការបំផ្លាញរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស។ ដោយគ្មានលើកលែង គ្រប់ទង្វើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានធ្វើឡើងយ៉ាងតឹងរ៉ឹង ស្របតាមនិស្ស័យដែលមានតាំងពីដើមមករបស់ទ្រង់ និងផែនការរបស់ទ្រង់ ហើយគ្មានរួមបញ្ចូលចំណេះដឹង ប្រពៃណី និងទស្សនវិជ្ជារបស់មនុស្សឡើយ។ គ្រប់ទង្វើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការស្ដែងចេញអំពីនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់ទ្រង់ ដោយមិនទាក់ទងអ្វីដែលជារបស់មនុស្សដ៏ពុករលួយឡើយ។ មនុស្សជាតិមានសញ្ញាណថា មានតែសេចក្តីស្រឡាញ់ សេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សជាតិប៉ុណ្ណោះ ទើបគ្មានកំហុស សុទ្ធល្អ និងបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថា ព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ក៏សុទ្ធល្អនោះឡើយ ហើយលើសពីនេះ គ្មាននរណាម្នាក់បានសញ្ជឹងគិតលើសំណួរដូចជា ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មិនអត់ឱនចំពោះការបំពាន ឬហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ខ្ញាល់ខ្លាំងបែបនេះនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកខ្លះយល់ច្រឡំថាសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅជាអារម្មណ៍អាក្រក់ទៅវិញ ដ្បិតអារម្មណ៍បែបនេះមានតែចេញពីមនុស្សដ៏ពុករលួយប៉ុណ្ណោះ ហើយគេយល់ច្រឡំថាព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចទៅនឹងកំរោលរបស់មនុស្សដ៏ពុករលួយទៅវិញ។ ពួកគេថែមទាំងយល់ច្រឡំថា សេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាការបើកសម្ដែងពីធម្មជាតិអំពីនិស្ស័យដ៏ពុករលួយរបស់មនុស្ស និងថាការបញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺដូចជាការបញ្ចេញកំហឹងរបស់មនុស្សដ៏ពុករលួយ នៅពេលដែលពួកគេជួបស្ថានភាពអាក្រក់ ហើយជឿថា ការបញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការបង្ហាញចេញអារម្មណ៍របស់ទ្រង់ទៅវិញ។ ក្រោយការប្រកបគ្នានេះរួច ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗនឹងលែងមានការយល់ច្រឡំ ការស្រមើស្រមៃ ឬការប៉ាន់ស្មានណាមួយ ទាក់ទងនឹងនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀត។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ក្រោយពេលឮព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំហើយ អ្នកអាចមានការទទួលស្គាល់យ៉ាងពិតប្រាកដនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកអំពីសេចក្ដីក្រោធរនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថាអ្នកអាចលះបង់ចោលការយល់ច្រឡំមុនៗអំពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងថាអ្នកអាចផ្លាស់ប្ដូរជំនឿ និងទស្សនៈខុសឆ្គងរបស់អ្នកអំពីសារជាតិនៃព្រះសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ លើសពីនេះ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នករាល់គ្នាអាចមាននិយមន័យដ៏សុក្រឹតអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ថាអ្នកនឹងលែងមានភាពសង្ស័យតទៅទៀតចំពោះនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងថា អ្នកនឹងមិនភ្ជាប់ការត្រិះរិះពិចារណា ឬការស្រមើស្រមៃរបស់មនុស្សទៅនឹងនិស្ស័យដ៏ពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាសារជាតិដ៏ពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ វាមិនមែនជាអ្វីមួយដែលត្រូវបានសរសេរ ឬកែខៃដោយមនុស្សឡើយ។ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ គឺជានិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ហើយវាគ្មានទាក់ទង ឬពាក់ព័ន្ធទៅនឹងអ្វីណាមួយដែលទ្រង់បានបង្កើតមកឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្ក គឺជាព្រះជាម្ចាស់។ ទ្រង់នឹងមិនក្លាយជាផ្នែកមួយនៃការបង្កើតឡើង ហើយទោះបីជាទ្រង់ក្លាយជាសមាជិកម្នាក់នៃភាវៈដែលទ្រង់បង្កើតមកក៏ដោយ ក៏និស្ស័យ និងសារជាតិដែលមានតាំងពីដើមមករបស់ទ្រង់នឹងមិនផ្លាស់ប្ដូរឡើយ។ ដូច្នេះ ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនដូចគ្នាទៅនឹងការស្គាល់វត្ថុអ្វីមួយឡើយ។ ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនជាការពិនិត្យអ្វីមួយ ហើយក៏មិនដូចគ្នាទៅនឹងការយល់អំពីមនុស្សម្នាក់ដែរ។ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ប្រើគោលគំនិត ឬវិធីសាស្ត្រនៃការស្គាល់វត្ថុមួយ ឬការយល់ពីមនុស្សម្នាក់ ដើម្បីស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងមិនអាចទទួលបានចំណេះដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់មិនពឹងអាងលើបទពិសោធ ឬការស្រមើស្រមៃឡើយ ដូច្នេះ អ្នកមិនត្រូវប្រើបទពិសោធ ឬការស្រមើស្រមៃរបស់អ្នកទៅលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ទោះបីអ្នកអាចមានបទពិសោធ និងការស្រមើស្រមៃច្រើនបែបណា ក៏វានៅតែមានកម្រិតដែរ។ លើសពីនេះ ការស្រមើស្រមៃរបស់អ្នកមិនឆ្លើយតបចំពោះតថភាពពិត ហើយក៏មិនឆ្លើយតបចំពោះសេចក្តីពិតដែរ ព្រោះវាមិនស្របជាមួយនិស្ស័យ និងសារជាតិដ៏ពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នកនឹងមិនដែលទទួលបានជោគជ័យឡើយ បើអ្នកពឹងអាងលើការស្រមើស្រមៃរបស់អ្នក ដើម្បីយល់អំពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះ។ ផ្លូវតែមួយគត់គឺ៖ ត្រូវទទួលយកអ្វីៗទាំងអស់ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ បន្ទាប់មក ត្រូវដកពិសោធ និងយល់ដឹងអំពីវាបន្ដិចម្ដងៗ។ ថ្ងៃមួយនឹងមកដល់ ដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងបំភ្លឺអ្នកឱ្យយល់ និងដឹងយ៉ាងពិតប្រាកដអំពីទ្រង់ ដោយសារតែកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរបស់អ្នក និងដោយសារតែចិត្តស្រេកឃ្លានរបស់អ្នកចំពោះសេចក្តីពិត។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១២

មនុស្សទទួលបានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈការប្រែចិត្តពិតប្រាកដ (អត្ថបទសម្រាំង)

សេចក្តីព្រមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឮទៅដល់អ្នកក្រុងនីនីវេ

ចូរយើងបន្តអានអត្ថបទគម្ពីរទីពីរ ដែលស្ថិតនៅជំពូកទីបីនៃកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូណាស៖ «ហើយយ៉ូណាសចាប់ផ្ដើមដើរចូលក្នុងទីក្រុងនោះ ចម្ងាយដើរអស់១ថ្ងៃ ហើយលោកប្រកាសថា នៅតែ៤០ថ្ងៃទៀត ក្រុងនីនីវេនឹងត្រូវបំផ្លាញហើយ!»។ នេះគឺជាព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងដោយផ្ទាល់ទៅកាន់យ៉ូណាស ដើម្បីឱ្យប្រាប់ដល់អ្នកក្រុងនីនីវេ ដូច្នេះ វាមានន័យថា នេះជាព្រះបន្ទូលដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់មានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកក្រុងនីនីវេ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះប្រាប់មនុស្សថា ព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្ដើមស្អប់ និងខ្ពើមរអើមចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ ដោយសារតែអំពើអាក្រក់របស់គេបានលេចឡើងនៅមុខព្រះភ័ក្ត្ររបស់ទ្រង់ ដូច្នេះ ទ្រង់ចង់បំផ្លាញទីក្រុងនេះចោល។ យ៉ាងណាមិញ មុនពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បំផ្លាញក្រុងនេះ ទ្រង់ចង់ជូនដំណឹងដល់អ្នកក្រុងនីនីវេជាមុនសិន ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ទ្រង់ក៏ចង់ប្រទានឱកាសឱ្យពួកគេប្រែចិត្តពីអំពើអាក្រក់របស់គេ ហើយចាប់ផ្ដើមជាថ្មីដែរ។ ឱកាសនេះនឹងមានរយៈពេលតែសែសិបថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនមានពេលយូរជាងនេះឡើយ។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា បើប្រជាជនក្នុងក្រុងនេះមិនប្រែចិត្ត សារភាពអំពើបាបរបស់គេ ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាក្នុងពេលសែសិបថ្ងៃទេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងបំផ្លាញទីក្រុងនេះ ដូចជាទ្រង់បានបំផ្លាញទីក្រុងសូដុមអ៊ីចឹងដែរ។ នេះជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់មានបន្ទូលប្រាប់ដល់ប្រជាជននៅក្រុងនីនីវេ។ ច្បាស់ណាស់ នេះមិនមែនជាសេចក្តីប្រកាសដ៏សាមញ្ញឡើយ។ វាមិនគ្រាន់តែស្ដែងឱ្យឃើញពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ វាក៏ស្ដែងឱ្យឃើញពីអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេដែរ ប៉ុន្ដែស្របពេលជាមួយគ្នានេះ វាក៏បម្រើជាសេចក្តីព្រមានយ៉ាងឱឡារិកទៅកាន់ប្រជាជនដែលកំពុងតែរស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះដែរ។ សេចក្តីព្រមាននេះបានប្រាប់ពួកគេថា អំពើអាក្រក់របស់គេបានធ្វើឱ្យព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ពួកគេ ហើយអំពើទាំងនោះនឹងនាំឱ្យពួកគេវិនាសសាបសូន្យមួយរំពេចមិនខាន។ ដូច្នេះ ជីវិតរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេគ្រប់រូបកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ ដែលជិតមកដល់ហើយ។

ភាពខុសគ្នាទាំងស្រុងរវាងប្រតិកម្មរបស់ក្រុងនីនីវេ និងក្រុងសូដុម ចំពោះសេចក្តីព្រមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ

តើការដែលត្រូវបំផ្លាញមានន័យដូចម្ដេច? នៅក្នុងន័យធម្មតា វាមានន័យថា រលាយបាត់ទាំងស្រុង។ ប៉ុន្តែដោយរបៀបណាទៅ? តើនរណាអាចបំផ្លាញទីក្រុងទាំងមូលបានទៅ? ពិតប្រាកដណាស់ វានឹងមិនអាចទៅរួចឡើយដែលមនុស្សអាចធ្វើទង្វើបែបនេះ។ អ្នកក្រុងនីនីវេ មិនមែនជាមនុស្សល្ងង់ឡើយ ព្រោះនៅពេលដែលពួកគេបានឮសេចក្តីប្រកាសនេះភ្លាម ពួកគេក៏បានយល់ភ្លាមៗដែរ។ ពួកគេបានដឹងថា សេចក្តីប្រកាសនេះចេញមកពីព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេបានដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយពួកគេបានដឹងថា អំពើអាក្រក់របស់គេបានធ្វើឱ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ញាល់ ហើយអំពើអាក្រក់ទាំងនោះនាំឱ្យទ្រង់បញ្ចេញព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ធ្លាក់មកលើពួកគេ ដូច្នេះ ក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ ពួកគេនឹងត្រូវបំផ្លាញរួមជាមួយទីក្រុងរបស់គេមិនខាន។ តើអ្នកក្រុងនេះបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូចម្ដេច ក្រោយពេលបានឮសេចក្តីព្រមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? ព្រះគម្ពីរពណ៌នាយ៉ាងលម្អិតអំពីរបៀបដែលពួកគេបានប្រតិកម្មតប គឺចាប់តាំងពីស្ដេច រហូតដល់រាស្ត្រសាមញ្ញ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាព្រះបន្ទូលដែលត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ៖ «ពួកអ្នកក្រុងនីនីវេក៏ជឿព្រះ‌អង្គ ហើយប្រកាសអំពីការតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ គឺចាប់តាំងពីអ្នកធំបំផុត រហូតដល់អ្នកតូចបំផុត។ ដំណឹងនោះបានឮទៅដល់ស្តេចនៃក្រុងនីនីវេ រួចទ្រង់ក៏យាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ហើយទ្រង់ដោះព្រះ‌ពស្ត្រចេញ ហើយឃ្លុំអង្គទ្រង់ដោយសំពត់ធ្មៃ រួចទៅគង់នៅក្នុងផេះវិញ។ ទ្រង់ក៏ឱ្យគេប្រកាសប្រាប់ប្រជាជននៅទូទាំងក្រុងនីនីវេ ជារាជបញ្ជារបស់ស្តេច និងពួករដ្ឋ‌មន្ត្រីរបស់ព្រះអង្គថា៖ មិនត្រូវឱ្យមនុស្ស ឬសត្វ ហ្វូងគោ ឬហ្វូងចៀមបានភ្លក់អ្វីឡើយ កុំឱ្យស៊ី ឬផឹកឱ្យសោះ ត្រូវឱ្យទាំងអស់ឃ្លុំខ្លួនដោយសំពត់ធ្មៃ ហើយអំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះយេហូវ៉ា។ អើ ត្រូវឱ្យគេងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន និងងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ...» (យ៉ូណាស ៣:៥-៩)។

ក្រោយពេលឮសេចក្តីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ារួច អ្នកក្រុងនីនីវេបានសម្ដែងនូវអាកប្បកិរិយាមួយដែលផ្ទុយស្រឡះពីអ្នកក្រុងសូដុម គឺខុសនៅត្រង់ថា ខណៈពេលដែលអ្នកក្រុងសូដុមប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយចំហ ហើយបន្តប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់តទៅទៀត អ្នកក្រុងនីនីវេវិញ ក្រោយពេលឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះរួច ពួកគេមិនបានព្រងើយកន្ដើយចំពោះសេចក្តីព្រមានឡើយ ហើយក៏មិនបានប្រឆាំងនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានប្រកាសអំពីការតមអាហារ។ តើពាក្យថា «បានជឿ» នៅត្រង់នេះមានន័យដូចម្ដេចទៅ? ពាក្យនេះមានន័យថា សេចក្តីជំនឿ និងការចុះចូល។ បើយើងប្រើឥរិយាបថជាក់ស្ដែងរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេមកពន្យល់អំពីពាក្យនេះ នោះវាមានន័យថា ពួកគេបានជឿថា ព្រះជាម្ចាស់អាច ហើយទ្រង់នឹងធ្វើដូចអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូល និងមានន័យថា ពួកគេព្រមប្រែចិត្ត។ តើអ្នកក្រុងនីនីវេមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចចំពោះគ្រោះមហន្តរាយដែលនៅចំពោះមុខដែរឬទេ? គឺជំនឿរបស់គេនេះហើយ ដែលដាក់ភាពភ័យខ្លាចនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេ។ ដូច្នេះ តើយើងអាចប្រើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីជំនឿ និងសេចក្តីភ័យខ្លាចរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេ? ដូចដែលព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «... ប្រកាសអំពីការតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ គឺចាប់តាំងពីអ្នកធំបំផុត រហូតដល់អ្នកតូចបំផុត»។ ឃ្លានេះមានន័យថា អ្នកក្រុងនីនីវេបានជឿយ៉ាងពិតប្រាកដ និងមានន័យថា ជំនឿនេះបង្កើតឱ្យមានការភ័យខ្លាច ដែលបាននាំឱ្យពួកគេតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ។ នេះគឺជារបៀបដែលពួកគេបានបង្ហាញថា ពួកគេកំពុងតែប្រែចិត្ត។ ដោយផ្ទុយស្រឡះទៅនឹងអ្នកក្រុងសូដុម អ្នកក្រុងនីនីវេមិនត្រឹមតែមិនប្រឆាំងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពីការប្រែចិត្តរបស់គេ តាមរយៈឥរិយាបថ និងទង្វើរបស់គេដែរ។ ជាការពិត នេះគឺជាអ្វីមួយដែលអ្នកក្រុងនីនីវេទាំងអស់បានធ្វើ គឺមិនមែនតែរាស្ដ្រសាមញ្ញប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែស្ដេចក៏ធ្វើដែរ។

ការប្រែចិត្តរបស់ស្ដេចក្រុងនីនីវេទទួលបានការស្ងើចសរសើរពីព្រះយេហូវ៉ា

នៅពេលដែលស្ដេចក្រុងនីនីវេបានឮដំណឹងនេះ ទ្រង់ក៏យាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ទ្រង់ដោះព្រះ‌ពស្ត្រចេញ ហើយឃ្លុំអង្គទ្រង់ដោយសំពត់ធ្មៃ រួចទៅគង់នៅក្នុងផេះវិញ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានប្រកាសប្រាប់ថា មិនត្រូវឱ្យមនុស្ស ឬសត្វ ហ្វូងគោ ឬហ្វូងចៀមបានភ្លក់អ្វីឡើយ កុំឱ្យស៊ី ឬផឹកឱ្យសោះ ត្រូវឱ្យទាំងអស់ឃ្លុំខ្លួនគេដោយសំពត់ធ្មៃ ហើយមនុស្សត្រូវអំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះជាម្ចាស់។ ស្ដេចក៏បានប្រកាសទៀតថា ពួកគេទាំងអស់គ្នាត្រូវតែងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន និងងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ។ ដោយវិនិច្ឆ័យចេញពីទង្វើជាបន្តបន្ទាប់នេះ ស្ដេចនៃក្រុងនីនីវេពិតជាមានការប្រែចិត្តយ៉ាងពិតប្រាកដនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ទ្រង់មែន។ ទង្វើជាបន្តបន្ទាប់ដែលទ្រង់បានធ្វើនេះ ចាប់តាំងពីការយាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ការដោះព្រះពស្ត្រចេញ ការឃ្លុំសំពត់ធ្មៃ និងការគង់នៅក្នុងផេះ ប្រាប់ទៅកាន់មនុស្សថា ស្ដេចនៃក្រុងនីនីវេកំពុងតែទុកឋានៈជាស្ដេចរបស់ទ្រង់នៅម្ដុំ ហើយឃ្លុំសំពត់ធ្មៃរួមជាមួយរាស្ត្រសាមញ្ញដែរ។ ការនេះបង្ហាញថា ក្រោយពេលបានឮដំណឹងពីព្រះយេហូវ៉ា ស្ដេចនៃក្រុងនីនីវេមិនបានកាន់កាប់មុខតំណែងជាស្ដេចរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបន្តដើរតាមផ្លូវអាក្រក់របស់ទ្រង់ ឬបន្តធ្វើអំពើឃោរឃៅនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានទុកសិទ្ធិអំណាចដែលទ្រង់មាននៅម្ដុំសិន ហើយប្រែចិត្តនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងពេលនោះ ស្ដេចនៃក្រុងនីនីវេមិនបានកំពុងប្រែចិត្ត ក្នុងនាមជាស្ដេចឡើយ ប៉ុន្តែទ្រង់បានចូលមកចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីប្រែចិត្ត និងលន់តួបាបរបស់ទ្រង់ ក្នុងនាមជាបុគ្គលសាមញ្ញម្នាក់ដែលស្ថិតនៅក្រោមចំណុះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ លើសពីនេះទៅទៀត ទ្រង់ក៏បានប្រាប់អ្នកក្រុងទាំងមូលឱ្យប្រែចិត្ត និងលន់តួបាបរបស់គេនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា តាមរបៀបដែលទ្រង់បានធ្វើដែរ ហើយមួយវិញទៀត ទ្រង់មានគម្រោងជាក់លាក់អំពីរបៀបដែលត្រូវធ្វើ ដូចមានចែងនៅក្នុងបទគម្ពីរ៖ «មិនត្រូវឱ្យមនុស្ស ឬសត្វ ហ្វូងគោ ឬហ្វូងចៀមបានភ្លក់អ្វីឡើយ កុំឱ្យស៊ី ឬផឹកឱ្យសោះ៖ ... ហើយអំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះយេហូវ៉ា។ អើ ត្រូវឱ្យគេងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន និងងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ»។ ក្នុងនាមជាអ្នកត្រួតត្រាទីក្រុង ជាស្ដេចនៃក្រុងនីនីវេបានកាន់កាប់ឋានៈនិងអំណាចដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយទ្រង់អាចធ្វើអ្វីៗតាមតែទ្រង់ចង់ធ្វើ។ នៅពេលប្រឈមជាមួយដំណឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់អាចព្រងើយកន្ដើយចំពោះដំណឹងនោះ ឬគ្រាន់តែប្រែចិត្ត និងលន់តួបាបរបស់ទ្រង់តែអង្គឯង ហើយព្រងើយកន្ដើយចំពោះប្រជាជននៅក្នុងក្រុងនេះ ដោយឱ្យពួកគេជ្រើសរើសប្រែចិត្តឬក៏អត់ គឺជារឿងរបស់គេ។ ប៉ុន្តែ ស្ដេចនៃក្រុងនីនីវេមិនបានធ្វើបែបនេះឡើយ។ ទ្រង់មិនគ្រាន់តែយាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ឃ្លុំសំពត់ធ្មៃ និងគង់នៅក្នុងផេះ ហើយប្រែចិត្ត ព្រមទាំងលន់តួបាបរបស់ទ្រង់នៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បញ្ជាឱ្យមនុស្ស និងសត្វទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះ ធ្វើដូចគ្នាដែរ។ ទ្រង់ថែមទាំងបញ្ជាឱ្យមនុស្សទាំងអស់ «អំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះយេហូវ៉ា» ទៀតផង។ តាមរយៈសកម្មភាពជាបន្តបន្ទាប់នេះ ស្ដេចនៃក្រុងនីនីវេបានធ្វើនូវកិច្ចការដែលស្ដេចមួយអង្គគួរតែធ្វើយ៉ាងពិតប្រាកដ។ សកម្មភាពជាបន្តបន្ទាប់របស់ទ្រង់ គឺជាសកម្មភាពមួយដែលពិបាកធ្វើសម្រាប់ស្ដេចផ្សេងៗនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស ហើយជាការពិត គឺគ្មានស្ដេចណាផ្សេងអាចសម្រេចកិច្ចការទាំងនេះបានឡើយ។ សកម្មភាពទាំងនេះអាចត្រូវបានហៅថា មិនធ្លាប់មានពីមុនមកឡើយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស ហើយវាជាសកម្មភាពដែលសក្ដិសមឱ្យមនុស្សជាតិស្ងើចសរសើរ និងយកតម្រាប់តាម។ តាំងពីដើមដំបូងនៃមនុស្សមក ស្ដេចគ្រប់រូបបានដឹកនាំមនុស្សរបស់ទ្រង់ ដើម្បីប្រឆាំង និងជំទាស់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ គ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ដឹកនាំប្រជារាស្ត្ររបស់ខ្លួនឱ្យអំពាវនាវទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីស្វែងរកការប្រោសលោះពីអំពើអាក្រក់របស់គេ ទទួលការអត់ទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងចៀសផុតពីការដាក់ទោសដែលជិតមកដល់នោះឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ ស្ដេចនៃក្រុងនីនីវេអាចដឹកនាំប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឱ្យបែរទៅរកព្រះជាម្ចាស់ ឱ្យងាកចេញពីអំពើអាក្រក់របស់ខ្លួន និងបោះបង់ចោលអំពើឃោរឃៅរបស់ខ្លួនដែលមានក្នុងដៃរបស់គេ។ លើសពីនេះទៅទៀត ទ្រង់ក៏អាចទុករាជបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់នៅម្ដុំសិនដែរ ហើយជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្លាស់ប្ដូរព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ និងមានព្រះទ័យសោកស្ដាយ ដោយដកសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់មកវិញ ហើយអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកក្រុងនីនីវេបន្តមានជីវិតរស់ ដោយមិនឱ្យពួកគេត្រូវបំផ្លាញឡើយ។ សកម្មភាពរបស់ស្ដេចអាចត្រូវបានហៅថាជាការអស្ចារ្យដ៏កម្រមួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស ហើយអាចចាត់ទុកថាជាឧទាហរណ៍គំរូមួយអំពីមនុស្សជាតិដែលពុករលួយ ដែលធ្វើការប្រែចិត្ត និងលន់តួបាបរបស់គេនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១៣

យ៉ូណាស ៣ ហើយព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាបានមកដល់យ៉ូណាសម្តងទៀតថា ចូរក្រោកឡើងទៅឯនីនីវេ ដែលជាក្រុងធំ ហើយប្រកាសដល់ពួកគេ តាមតែសេចក្ដីដែលខ្ញុំនឹងបង្គាប់។ ដូច្នេះ យ៉ូណាសក៏ក្រោកឡើង ហើយសំដៅទៅក្រុងនីនីវេតាមព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ា។ រីឯនីនីវេដែលជាទីក្រុងធំក្រៃ‌លែងវិញ ត្រូវដើរអស់ពេលចំនួន៣ថ្ងៃ ទើបអាចដើរបានសព្វកន្លែង។ ហើយយ៉ូណាសចាប់ផ្ដើមដើរចូលក្នុងទីក្រុងនោះ ចម្ងាយដើរអស់១ថ្ងៃ ហើយលោកប្រកាសថា នៅតែ៤០ថ្ងៃទៀត ក្រុងនីនីវេនឹងត្រូវបំផ្លាញហើយ! ពួកអ្នកក្រុងនីនីវេក៏ជឿព្រះ‌អង្គ ហើយប្រកាសអំពីការតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ គឺចាប់តាំងពីអ្នកធំបំផុត រហូតដល់អ្នកតូចបំផុត។ ដំណឹងនោះបានឮទៅដល់ស្តេចនៃក្រុងនីនីវេ រួចទ្រង់ក៏យាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ហើយទ្រង់ដោះព្រះ‌ពស្ត្រចេញ ហើយឃ្លុំអង្គទ្រង់ដោយសំពត់ធ្មៃ រួចទៅគង់នៅក្នុងផេះវិញ។ ទ្រង់ក៏ឱ្យគេប្រកាសប្រាប់ប្រជាជននៅទូទាំងក្រុងនីនីវេ ជារាជបញ្ជារបស់ស្តេច និងពួករដ្ឋ‌មន្ត្រីរបស់ព្រះអង្គថា៖ «មិនត្រូវឱ្យមនុស្ស ឬសត្វ ហ្វូងគោ ឬហ្វូងចៀមបានភ្លក់អ្វីឡើយ កុំឱ្យស៊ី ឬផឹកឱ្យសោះ ត្រូវឱ្យទាំងអស់ឃ្លុំខ្លួនដោយសំពត់ធ្មៃ ហើយអំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះយេហូវ៉ា។ អើ ត្រូវឱ្យគេងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន និងងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ។ ធ្វើបែបនេះក្រែងលោព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រែព្រះ‌ហឫទ័យ ហើយផ្លាស់គំនិត ព្រមងាកចេញពីសេចក្ដីក្រោធដ៏ខ្លាំងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីកុំឱ្យយើងត្រូវវិនាស»។ ព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញទង្វើរបស់ពួកគេ ហើយឃើញពួកគេបានងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេ រួចព្រះអង្គក៏ប្ដូរគំនិតពីការអាក្រក់ ដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា នឹងធ្វើដល់គេ ហើយទ្រង់ក៏លែងធ្វើទៅ។

ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះនៅក្នុងជម្រៅចិត្តរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេ

ក្រោយពេលឮសេចក្តីប្រកាសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្ដេចក្រុងនីនីវេ និងប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់បានធ្វើសកម្មភាពជាបន្តបន្ទាប់។ តើអ្វីទៅជាធម្មជាតិនៃសកម្មភាពទាំងនេះ និងឥរិយាបថរបស់ពួកគេ? ម្យ៉ាងទៀត តើអ្វីទៅជាភាពសំខាន់ទាំងស្រុងនៃការប្រព្រឹត្តរបស់គេ? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេធ្វើសកម្មភាពដែលគេបានធ្វើនោះ? នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេបានប្រែចិត្តដោយស្មោះ មិនមែនដោយសារតែពួកគេបានអំពាវនាវយ៉ាងអស់ពីចិត្តចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងលន់តួបាបរបស់គេនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ដោយសារតែពួកគេបានបោះបង់ចោលអំពើអាក្រក់របស់ខ្លួនដែរ។ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តបែបនេះ ដោយសារតែក្រោយពេលដែលបានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់រួច ពួកគេមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង ហើយជឿថា ព្រះអង្គនឹងធ្វើតាមអ្វីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលមិនខាន។ តាមរយៈការតមអាហារ ការឃ្លុំសំពត់ធ្មៃ និងការអង្គុយនៅក្នុងផេះ ពួកគេចង់បង្ហាញពីឆន្ទៈរបស់គេក្នុងការកែប្រែផ្លូវរបស់គេ និងឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់តទៅទៀត ហើយពួកគេបានអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះយេហូវ៉ាឱ្យទប់ព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ អំពាវនាវទៅកាន់ទ្រង់ឱ្យដកការសម្រេចព្រះទ័យ និងដកគ្រោះមហន្តរាយដែលនឹងទម្លាក់លើពួកគេចេញ។ ប្រសិនបើយើងពិនិត្យមើលគ្រប់ទាំងឥរិយាបថរបស់ពួកគេ នោះយើងអាចមើលឃើញថា ពួកគេបានយល់ហើយថា អំពើអាក្រក់ពីអតីតកាលរបស់គេគឺជាសេចក្តីស្អប់ខ្ពើមចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយយើងក៏អាចមើលឃើញដែរថា ពួកគេបានយល់អំពីហេតុផលដែលនាំឱ្យទ្រង់បំផ្លាញពួកគេក្នុងពេលឆាប់ៗ។ នេះជាហេតុផលដែលពួកគេទាំងអស់ចង់ធ្វើការប្រែចិត្តទាំងស្រុង ចង់បែរចេញពីអំពើអាក្រក់របស់គេ និងបោះបង់ចោលអំពើឃោរឃៅដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា នៅពេលដែលពួកគេបានដឹងអំពីសេចក្តីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេម្នាក់ៗបានមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេ ហើយពួកគេឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់របស់គេ ក៏លែងប្រព្រឹត្តទង្វើដែលជាសេចក្តីស្អប់ខ្ពើមយ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាតទៅទៀត។ លើសពីនេះទៅទៀត ពួកគេបានអំពាវនាវទៅកាន់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីឱ្យទ្រង់អត់ទោសដល់អំពើបាបពីអតីតកាលរបស់គេ និងមិនប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេ ស្របតាមសកម្មភាពពីអតីតកាលរបស់គេឡើយ។ ពួកគេយល់ព្រមឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់តទៅទៀត ហើយប្រព្រឹត្តស្របតាមសេចក្តីបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ព្រោះថាមានតែបែបនេះទេ ទើបពួកគេលែងធ្វើឱ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ញាល់តទៅទៀត។ ពួកគេមានការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះ និងហ្មត់ចត់។ វាបានចេញមកពីជម្រៅនៃដួងចិត្តរបស់គេ ហើយវាជាការប្រែចិត្តមួយដ៏ពិត និងស្ថិតស្ថេរជានិច្ច។

អ្នកក្រុងនីនីវេទាំងអស់ គឺចាប់តាំងពីស្ដេចរហូតដល់រាស្ត្រសាមញ្ញបានដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះពិរោធចំពោះពួកគេ និងដឹងទៀតថា ព្រះជាម្ចាស់អាចទតឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវគ្រប់ទង្វើ និងគ្រប់សកម្មភាពដែលគេប្រព្រឹត្ត ព្រមទាំងជ្រាបដឹងគ្រប់ទាំងការសម្រេចចិត្ត និងជម្រើសដែលពួកគេបានធ្វើដែរ។ ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានផ្លាស់ប្ដូរទៅតាមឥរិយាបថរបស់គេ។ តើព្រះជាម្ចាស់មានព្រះតម្រិះបែបណាទៅនៅពេលនោះ? ព្រះគម្ពីរអាចឆ្លើយសំណួរនេះសម្រាប់អ្នកបាន។ ខាងក្រោមនេះជាព្រះបន្ទូលដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញទង្វើរបស់ពួកគេ ហើយឃើញពួកគេបានងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេ រួចព្រះអង្គក៏ប្ដូរគំនិតពីការអាក្រក់ ដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា នឹងធ្វើដល់គេ ហើយទ្រង់ក៏លែងធ្វើទៅ» (យ៉ូណាស ៣:១០)។ ទោះបីព្រះជាម្ចាស់បានប្ដូរព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក៏វាគ្មានអ្វីគួរឱ្យស្មុគស្មាញនោះឡើយ។ ទ្រង់គ្រាន់តែងាកចេញពីការសម្ដែងព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ ទៅជាធ្វើឱ្យព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ស្ងប់ទៅវិញ ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់បានសម្រេចព្រះទ័យមិនបង្កគ្រោះមហន្តរាយចំពោះទីក្រុងនីនីវេឡើយ។ ហេតុផលដែលព្រះជាម្ចាស់សម្រេចព្រះទ័យទុកជីវិតអ្នកក្រុងនីនីវេពីគ្រោះមហន្តរាយយ៉ាងឆាប់រហ័សបែបនេះ គឺដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញដួងចិត្តរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេម្នាក់ៗ។ ទ្រង់បានទតឃើញអ្វីដែលពួកគេមាននៅក្នុងជម្រៅចិត្តរបស់គេ៖ ការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះ និងការលន់តួបាបរបស់គេចំពោះអំពើបាបរបស់គេ ជំនឿដ៏ស្មោះរបស់គេមកលើទ្រង់ ការភ្ញាក់រឭកដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់គេអំពីរបៀបដែលអំពើអាក្រក់របស់គេបានធ្វើឱ្យនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ខ្ញាល់ និងភាពភ័យខ្លាចរបស់គេចំពោះការដាក់ទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជិតមកដល់។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានឮពាក្យអធិស្ឋានរបស់គេ ជាពាក្យអធិស្ឋានដែលចេញមកពីជម្រៅចិត្តរបស់គេ អំពាវនាវដល់ទ្រង់កុំឱ្យខឹងនឹងគេទៀត ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចរួចខ្លួនពីគ្រោះមហន្តរាយនេះ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញការពិតទាំងអស់នេះ ព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ក៏បានរសាយបាត់ទៅបន្តិចម្ដងៗ។ ទោះបីព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់កាលពីមុនមានកម្រិតខ្លាំងប៉ុនណាក៏ដោយ ក៏ទ្រង់បានរំជួលព្រះទ័យដែរ នៅពេលដែលទ្រង់បានទតឃើញការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះចេញពីជម្រៅដួងចិត្តរបស់មនុស្សទាំងនេះ។ ដោយឃើញបែបនេះ ទ្រង់មិនអាចនាំគ្រោះមហន្តរាយឱ្យធ្លាក់ទៅលើពួកគេឡើយ ហើយទ្រង់ក៏លែងខ្ញាល់ចំពោះពួកគេតទៅទៀតដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានបន្តបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ទ្រង់ចំពោះពួកគេ ហើយក៏បន្តដឹកនាំ និងផ្គត់ផ្គង់ដល់តម្រូវការរបស់ពួកគេដែរ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១៤

យ៉ូណាស ៣ ហើយព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាបានមកដល់យ៉ូណាសម្តងទៀតថា ចូរក្រោកឡើងទៅឯនីនីវេ ដែលជាក្រុងធំ ហើយប្រកាសដល់ពួកគេ តាមតែសេចក្ដីដែលខ្ញុំនឹងបង្គាប់។ ដូច្នេះ យ៉ូណាសក៏ក្រោកឡើង ហើយសំដៅទៅក្រុងនីនីវេតាមព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ា។ រីឯនីនីវេដែលជាទីក្រុងធំក្រៃ‌លែងវិញ ត្រូវដើរអស់ពេលចំនួន៣ថ្ងៃ ទើបអាចដើរបានសព្វកន្លែង។ ហើយយ៉ូណាសចាប់ផ្ដើមដើរចូលក្នុងទីក្រុងនោះ ចម្ងាយដើរអស់១ថ្ងៃ ហើយលោកប្រកាសថា នៅតែ៤០ថ្ងៃទៀត ក្រុងនីនីវេនឹងត្រូវបំផ្លាញហើយ! ពួកអ្នកក្រុងនីនីវេក៏ជឿព្រះ‌អង្គ ហើយប្រកាសអំពីការតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ គឺចាប់តាំងពីអ្នកធំបំផុត រហូតដល់អ្នកតូចបំផុត។ ដំណឹងនោះបានឮទៅដល់ស្តេចនៃក្រុងនីនីវេ រួចទ្រង់ក៏យាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ហើយទ្រង់ដោះព្រះ‌ពស្ត្រចេញ ហើយឃ្លុំអង្គទ្រង់ដោយសំពត់ធ្មៃ រួចទៅគង់នៅក្នុងផេះវិញ។ ទ្រង់ក៏ឱ្យគេប្រកាសប្រាប់ប្រជាជននៅទូទាំងក្រុងនីនីវេ ជារាជបញ្ជារបស់ស្តេច និងពួករដ្ឋ‌មន្ត្រីរបស់ព្រះអង្គថា៖ «មិនត្រូវឱ្យមនុស្ស ឬសត្វ ហ្វូងគោ ឬហ្វូងចៀមបានភ្លក់អ្វីឡើយ កុំឱ្យស៊ី ឬផឹកឱ្យសោះ ត្រូវឱ្យទាំងអស់ឃ្លុំខ្លួនដោយសំពត់ធ្មៃ ហើយអំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះយេហូវ៉ា។ អើ ត្រូវឱ្យគេងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន និងងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ។ ធ្វើបែបនេះក្រែងលោព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រែព្រះ‌ហឫទ័យ ហើយផ្លាស់គំនិត ព្រមងាកចេញពីសេចក្ដីក្រោធដ៏ខ្លាំងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីកុំឱ្យយើងត្រូវវិនាស»។ ព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញទង្វើរបស់ពួកគេ ហើយឃើញពួកគេបានងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេ រួចព្រះអង្គក៏ប្ដូរគំនិតពីការអាក្រក់ ដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា នឹងធ្វើដល់គេ ហើយទ្រង់ក៏លែងធ្វើទៅ។

ប្រសិនបើជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់ ជាជំនឿដ៏ពិត នោះអ្នកនឹងទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់របស់ទ្រង់ជាញឹកញាប់មិនខាន

ការប្ដូរព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ គ្មានពាក់ព័ន្ធនឹងភាពអល់អែក ឬអ្វីមួយដែលស្រពេចស្រពិល ឬមិនច្បាស់លាស់នោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាការផ្លាស់ប្ដូរមួយចេញពីព្រះពិរោធដ៏បរិសុទ្ធ ទៅកាន់ព្រះទ័យអត់ធ្មត់ដ៏បរិសុទ្ធ។ នេះគឺជាការបើកសម្ដែងដ៏ពិតមួយអំពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលអល់អែក ឬស្ទាក់ស្ទើរនៅក្នុងទង្វើរបស់ទ្រង់ឡើយ ហើយគោលការណ៍ និងគោលបំណងដែលស្ថិតនៅពីក្រោយទង្វើរបស់ទ្រង់ តែងតែច្បាស់លាស់ មានតម្លាភាព បរិសុទ្ធ និងឥតកំហុសជានិច្ច ព្រមទាំងគ្មានការប្រញាប់ប្រញាល់ ឬផែនការអាក្រក់បង្កប់នៅក្នុងនោះឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្មានសេចក្តីងងឹត ឬសេចក្តីអាក្រក់ឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះពិរោធចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ ដោយសារតែអំពើអាក្រក់របស់គេបានលេចឡើងនៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់។ ក្នុងពេលនោះ ព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ត្រូវបានទាញចេញមកពីសារជាតិរបស់ទ្រង់។ យ៉ាងណាមិញ នៅពេលដែលព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានស្ងប់ទៅវិញ ហើយទ្រង់បានប្រទានព្រះទ័យអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេជាថ្មីម្ដងទៀត នោះអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងនោះ នៅតែជាសារជាតិរបស់ទ្រង់ដដែល។ ការផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុងនេះ គឺដោយសារតែការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សដែលមានចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ក្នុងអំឡុងពេលទាំងអស់នេះ និស្ស័យដែលមិនអាចបំពានរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនបានផ្លាស់ប្ដូរឡើយ សារជាតិអត់ធ្មត់របស់ព្រះជាម្ចាស់មិនបានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយនិស្ស័យនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនបានផ្លាស់ប្ដូរដែរ។ នៅពេលដែលមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ និងបំពានចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងបញ្ចេញព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ដាក់ពួកគេ។ នៅពេលដែលមនុស្សប្រែចិត្តយ៉ាងពិតប្រាកដ នោះព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងផ្លាស់ប្ដូរ ហើយព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់នឹងលែងមានតទៅទៀត។ នៅពេលដែលមនុស្សបន្តប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងចចេសរឹងរូស នោះព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់នឹងបន្តមាន ហើយសេចក្តីក្រោធរបស់ទ្រង់នឹងធ្លាក់ទៅលើពួកគេបន្ដិចម្ដងៗ រហូតដល់ពួកគេត្រូវបានបំផ្លាញ។ នេះជាសារជាតិនៃនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មិនថាព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែបង្ហាញសេចក្ដីក្រោធ ឬសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរសនោះទេ ប៉ុន្តែគឺការប្រព្រឹត្ត ឥរិយាបថ និងអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សដែលមានចំពោះព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងជម្រៅដួងចិត្តរបស់គេវិញទេ ដែលកំណត់នូវអ្វីដែលត្រូវស្ដែងចេញ តាមរយៈការបើកសម្ដែងពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះ។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់បន្តសម្ដែងព្រះពិរោធចំពោះមនុស្សម្នាក់ នោះដួងចិត្តរបស់មនុស្សនោះប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងច្បាស់។ ដោយសារតែបុគ្គលនេះមិនបានប្រែចិត្តយ៉ាងពិប្រាកដ មិនបានក្រាបថ្វាយបង្គំនៅមុខព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ឬមិនដែលមានជំនឿដ៏ពិតលើព្រះជាម្ចាស់ ទើបពួកគេមិនដែលទទួលបានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ទទួលបានការមើលថែ សេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាញឺកញាប់ នោះច្បាស់ណាស់ថាបុគ្គលនោះប្រាកដជាមានជំនឿពិតប្រាកដលើព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេ ហើយដួងចិត្តរបស់គេមិនបានប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ជារឿយៗ បុគ្គលនេះប្រែចិត្តយ៉ាងពិតប្រាកដនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ទោះបីព្រះជាម្ចាស់ប្រៀនប្រដៅបុគ្គលនេះជាញឹកញាប់ក៏ដោយ ក៏ទ្រង់មិនមានសេចក្ដីក្រោធចំពោះគេនោះដែរ។

សាច់រឿងសង្ខេបនេះជួយឱ្យមនុស្សមើលឃើញពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មើលឃើញពីភាពពិតប្រាកដនៃសារជាតិរបស់ទ្រង់ និងមើលឃើញទៀតថា ព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការប្ដូរព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ មិនមែនធ្វើឡើង ដោយគ្មានហេតុផលនោះឡើយ។ ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញនូវភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលដែលទ្រង់មានមានសេចក្ដីក្រោធ និងនៅពេលដែលទ្រង់បានប្ដូរព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សជឿថា វាមាននូវការកាត់ផ្ដាច់ ឬភាពផ្ទុយគ្នាដ៏ធំរវាងទិដ្ឋភាពទាំងពីរនៃសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺព្រះពិរោធ និងសេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក៏អាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះការប្រែចិត្តរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេ ជួយឱ្យមនុស្សមើលឃើញពីផ្នែកមួយទៀតនៃនិស្ស័យដ៏ពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់សាជាថ្មី។ ការប្ដូរព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សមើលឃើញសាជាថ្មីអំពីសេចក្តីពិតនៃសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងមើលឃើញពីការបើកសម្ដែងដ៏ពិតអំពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺដោយសារតែអារម្មណ៍របស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលនោះ គឺជាអារម្មណ៍ដ៏ពិត ហើយការប្ដូរព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ជាការពិតដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាប្រទានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សម្ដងទៀតមែន។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១៥

យ៉ូណាស ៣ ហើយព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាបានមកដល់យ៉ូណាសម្តងទៀតថា ចូរក្រោកឡើងទៅឯនីនីវេ ដែលជាក្រុងធំ ហើយប្រកាសដល់ពួកគេ តាមតែសេចក្ដីដែលខ្ញុំនឹងបង្គាប់។ ដូច្នេះ យ៉ូណាសក៏ក្រោកឡើង ហើយសំដៅទៅក្រុងនីនីវេតាមព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ា។ រីឯនីនីវេដែលជាទីក្រុងធំក្រៃ‌លែងវិញ ត្រូវដើរអស់ពេលចំនួន៣ថ្ងៃ ទើបអាចដើរបានសព្វកន្លែង។ ហើយយ៉ូណាសចាប់ផ្ដើមដើរចូលក្នុងទីក្រុងនោះ ចម្ងាយដើរអស់១ថ្ងៃ ហើយលោកប្រកាសថា នៅតែ៤០ថ្ងៃទៀត ក្រុងនីនីវេនឹងត្រូវបំផ្លាញហើយ! ពួកអ្នកក្រុងនីនីវេក៏ជឿព្រះ‌អង្គ ហើយប្រកាសអំពីការតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ គឺចាប់តាំងពីអ្នកធំបំផុត រហូតដល់អ្នកតូចបំផុត។ ដំណឹងនោះបានឮទៅដល់ស្តេចនៃក្រុងនីនីវេ រួចទ្រង់ក៏យាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ហើយទ្រង់ដោះព្រះ‌ពស្ត្រចេញ ហើយឃ្លុំអង្គទ្រង់ដោយសំពត់ធ្មៃ រួចទៅគង់នៅក្នុងផេះវិញ។ ទ្រង់ក៏ឱ្យគេប្រកាសប្រាប់ប្រជាជននៅទូទាំងក្រុងនីនីវេ ជារាជបញ្ជារបស់ស្តេច និងពួករដ្ឋ‌មន្ត្រីរបស់ព្រះអង្គថា៖ «មិនត្រូវឱ្យមនុស្ស ឬសត្វ ហ្វូងគោ ឬហ្វូងចៀមបានភ្លក់អ្វីឡើយ កុំឱ្យស៊ី ឬផឹកឱ្យសោះ ត្រូវឱ្យទាំងអស់ឃ្លុំខ្លួនដោយសំពត់ធ្មៃ ហើយអំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះយេហូវ៉ា។ អើ ត្រូវឱ្យគេងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន និងងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ។ ធ្វើបែបនេះក្រែងលោព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រែព្រះ‌ហឫទ័យ ហើយផ្លាស់គំនិត ព្រមងាកចេញពីសេចក្ដីក្រោធដ៏ខ្លាំងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីកុំឱ្យយើងត្រូវវិនាស»។ ព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញទង្វើរបស់ពួកគេ ហើយឃើញពួកគេបានងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេ រួចព្រះអង្គក៏ប្ដូរគំនិតពីការអាក្រក់ ដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា នឹងធ្វើដល់គេ ហើយទ្រង់ក៏លែងធ្វើទៅ។

ការប្រែចិត្តដ៏ពិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេ ធ្វើឱ្យពួកគេទទួលបានសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាបានផ្លាស់ប្ដូរលទ្ធផលរបស់ពួកគេ

តើវាមានភាពផ្ទុយគ្នាដែរឬទេរវាងការប្ដូរព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់? គឺប្រាកដជាគ្មានឡើយ! នេះគឺដោយសារតែសេចក្តីអត់ឱនរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលនោះ មាននូវហេតុផលរបស់វា។ តើវាជាហេតុផលអ្វីទៅ? វាគឺជាហេតុផលដែលមានចែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ៖ «ត្រូវឱ្យគេងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន» និង «ងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ»។

«ផ្លូវអាក្រក់» នេះ មិនសំដៅទៅលើអំពើអាក្រក់មួយក្ដាប់តូចនោះឡើយ ប៉ុន្តែសំដៅលើប្រភពនៃអំពើអាក្រក់ ដែលស្ដែងចេញឱ្យឃើញតាមរយៈឥរិយាបថរបស់មនុស្ស។ «ងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេ» មានន័យថា អស់អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធនឹងមិនត្រូវប្រព្រឹត្តទង្វើទាំងនេះម្ដងទៀតឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេនឹងមិនត្រូវប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់នេះម្ដងទៀតឡើយ ហើយវិធីសាស្ត្រ ប្រភព គោលបំណង ចេតនា និងគោលការណ៍នៃសកម្មភាពរបស់គេបានផ្លាស់ប្ដូរទាំងអស់ ព្រោះពួកគេនឹងមិនប្រើវិធីសាស្ត្រ និងគោលការណ៍ទាំងនេះ ដើម្បីទទួលបានការរីករាយ និងការសប្បាយនៅក្នុងចិត្តរបស់គេទៀតឡើយ។ ពាក្យថា «ងាកចេញ» នៅក្នុងឃ្លាថា «ងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ» មានន័យថា ទម្លាក់ចុះ លះចោល កាត់ផ្ដាច់ទាំងស្រុងពីអតីតកាល ហើយលែងបែរក្រោយ។ នៅពេលដែលអ្នកក្រុងនីនីវេបានបោះបង់ចោលអំពើឃោរឃៅនៅក្នុងដៃរបស់គេ ការនេះបានបញ្ជាក់ និងតំណាងឱ្យការប្រែចិត្តដ៏ពិតរបស់គេ។ ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញអាការៈខាងក្រៅរបស់មនុស្ស រួមទាំងដួងចិត្តរបស់គេដែរ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញយ៉ាងច្បាស់អំពីការប្រែចិត្តយ៉ាងពិតប្រាកដនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេ ហើយក៏បានទតឃើញថា ពួកគេបានចាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេ និងបានបោះបង់ចោលអំពើឃោរឃៅនៅក្នុងដៃរបស់គេ នោះទ្រង់ក៏បានប្ដូរព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ដែរ។ ការនេះស្ដែងឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា ការប្រព្រឹត្ត ឥរិយាបថ និងទង្វើក្នុងរបៀបផ្សេងៗរបស់មនុស្សទាំងនេះ ព្រមទាំងការលន់តួ និងការប្រែចិត្តយ៉ាងពិតរបស់គេចេញពីអំពើបាប បានធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្ដូរព្រះទ័យ ប្ដូរចេតនា ដកការសម្រេចព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ហើយមិនដាក់ទោស ឬបំផ្លាញពួកគេឡើយ។ ដូច្នេះ អ្នកក្រុងនីនីវេទទួលបាននូវលទ្ធផលខុសពីមុនសម្រាប់ពួកគេផ្ទាល់។ ពួកគេបានរួចជីវិត ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នា ពួកគេក៏ទទួលបានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានដកសេចក្ដីធ្មត់ក្រោធរបស់ទ្រង់វិញ។

សេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនកម្រឡើយ ប៉ុន្តែជាការប្រែចិត្តដ៏ពិតរបស់មនុស្សវិញទេ ដែលកម្រនោះ

ទោះបីព្រះជាម្ចាស់បានខ្ញាល់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេក៏ដោយ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពួកគេបានប្រកាសអំពីការតមអាហារ ការឃ្លុំសំពត់ធ្មៃ និងការអង្គុយនៅក្នុងផេះភ្លាម ព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ក៏ចាប់ផ្ដើមទន់ ហើយទ្រង់បានប្ដូរព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ភ្លាមៗដែរ។ នៅពេលដែលទ្រង់បានប្រកាសទៅកាន់ពួកគេថា ទ្រង់នឹងបំផ្លាញទីក្រុងរបស់គេ ជាពេលមួយមុនពេលពួកគេលន់តួ និងប្រែចិត្តចំពោះអំពើបាបរបស់គេ នោះព្រះជាម្ចាស់នៅតែមានព្រះពិរោធចំពោះពួកគេនៅឡើយទេ។ នៅពេលដែលពួកគេបានធ្វើសកម្មភាពនៃការប្រែចិត្តជាបន្តបន្ទាប់រួចហើយ ព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ បានផ្លាស់ទៅជាសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនចំពោះពួកគេបន្តិចម្ដងៗទៅវិញ។ វាគ្មានអ្វីមួយផ្ទុយគ្នាអំពីការបើកសម្ដែងដ៏ព្រមគ្នានៃទិដ្ឋភាពទាំងពីរអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដូចគ្នានេះឡើយ។ ដូច្នេះ តើគេគួរតែយល់ និងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចអំពីការគ្មានភាពផ្ទុយគ្នានេះ? ព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញ និងបើកសម្ដែងម្ដងមួយៗអំពីសារជាតិនីមួយៗនៃសារជាតិផ្ទុយគ្នាទាំងពីរនេះ នៅពេលដែលអ្នកក្រុងនីនីវេបានប្រែចិត្ត ដើម្បីជួយឱ្យមនុស្សមើលឃើញពីភាពពិតប្រាកដ និងភាពមិនអាចបំពានបាននៃសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រាស់អាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ដើម្បីប្រាប់មនុស្សថា៖ វាមិនមែនមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់មិនអត់ធ្មត់ចំពោះមនុស្ស ឬថាទ្រង់មិនចង់បង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់ពួកគេឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ វាមានន័យថា ពួកគេក្រនឹងប្រែចិត្តពិតប្រាកដចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏ក្រនឹងបែរចេញពីអំពើអាក្រក់ និងបោះបង់ចោលអំពើឃោរឃៅនៅក្នុងដៃរបស់គេដែរ។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះពិរោធចំពោះពួកគេ ទ្រង់សង្ឃឹមថា មនុស្សនឹងអាចប្រែចិត្តពិតប្រាកដ និងសង្ឃឹមចង់ឃើញការប្រែចិត្តដ៏ពិតរបស់មនុស្ស ហើយបើគេប្រែចិត្តមែន នោះទ្រង់នឹងបន្តប្រទានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស។ គឺអាចនិយាយបានថា ទង្វើអាក្រក់របស់មនុស្សធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់មានសេចក្តីក្រោធ ហើយសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានប្រទានដល់អស់អ្នកណាដែលស្ដាប់តាមព្រះជាម្ចាស់ និងប្រែចិត្តពិតប្រាកដនៅចំពោះទ្រង់ ហើយសេចក្តីទាំងនេះនឹងប្រទានដល់អស់អ្នកណាដែលអាចបែរចេញពីអំពើអាក្រក់របស់គេ ព្រមទាំងបោះបង់ចោលអំពើឃោរឃៅដែលមាននៅក្នុងដៃរបស់គេ។ អាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានស្ដែងចេញឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងការប្រព្រឹត្តរបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ៖ សេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនពិបាកក្នុងការទទួលបាននោះឡើយ ហើយអ្វីដែលទ្រង់ទាមទារនោះគឺជាការប្រែចិត្តពិតប្រាកដរបស់គេប៉ុណ្ណោះ។ ដរាបណាមនុស្សបែរចេញពីអំពើអាក្រក់របស់គេ ហើយបោះបង់ចោលអំពើឃោរឃៅដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្ដូរព្រះទ័យ និងប្ដូរអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ចំពោះពួកគេមិនខាន។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១៦

និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះអាទិករ គឺពិតប្រាកដ និងច្បាស់លាស់

នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្ដូរព្រះទ័យចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ តើសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ទ្រង់ជាចេតនាបញ្ឆោតឬ? គឺមិនដូច្នេះឡើយ! បើដូច្នេះ តើអ្វីទៅដែលត្រូវបានបង្ហាញចេញតាមរយៈការផ្លាស់ប្ដូររវាងទិដ្ឋភាពទាំងពីរនៃនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដំណើរដែលព្រះជាម្ចាស់ដោះស្រាយជាមួយស្ថានភាពមួយនេះទៅ? និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជានិស្ស័យដ៏ពេញលេញទាំងស្រុង ហើយវាគ្មានការបែកបាក់សោះឡើយ។ ទោះបីទ្រង់កំពុងតែបង្ហាញព្រះពិរោធ ឬសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនចំពោះមនុស្សក៏ដោយ ក៏ទាំងពីរនេះជាការបង្ហាញចេញអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដដែល។ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាសំខាន់ និងស្ដែងឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ ហើយទ្រង់ប្ដូរព្រះតម្រិះ និងអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ស្របទៅតាមស្ថានការណ៍ជាក់ស្ដែង។ ការផ្លាស់ប្ដូរអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេបង្ហាញប្រាប់ដល់មនុស្សថា ទ្រង់មានព្រះតម្រិះ និងយោបល់របស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ទ្រង់មិនមែនជាមនុស្សយន្ត ឬជារូបដីឥដ្ឋឡើយ ប៉ុន្តែទ្រង់ជាព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់។ ទ្រង់អាចខ្ញាល់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ ហើយទ្រង់ក៏អាចអត់ទោសដល់អតីតកាលរបស់គេ ដោយអាស្រ័យលើអាកប្បកិរិយារបស់គេដែរ។ ទ្រង់អាចសម្រេចព្រះទ័យនាំគ្រោះកាចធ្លាក់ទៅលើអ្នកក្រុងនីនីវេ ហើយទ្រង់ក៏អាចប្ដូរព្រះទ័យ ដោយសារតែការប្រែចិត្តរបស់គេដែរ។ មនុស្សចូលចិត្តអនុវត្តយ៉ាងតឹងរ៉ឹងតាមច្បាប់ និងចូលចិត្តប្រើច្បាប់ទាំងនោះ ទៅដាក់កម្រិត និងដាក់និយមន័យដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេក៏ចូលចិត្តប្រើរូបមន្តផ្សេងៗ ដើម្បីព្យាយាមយល់អំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ដូចនេះ ទាក់ទងនឹងដែនគំនិតរបស់មនុស្ស ព្រះជាម្ចាស់មិនបានមានព្រះតម្រិះ ហើយទ្រង់ក៏គ្មានយោបល់សំខាន់ណាមួយនោះដែរ។ ប៉ុន្តែជាក់ស្ដែង ព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ស្ថិតនៅក្នុងសភាពមួយនៃការផ្លាស់ប្ដូរជាញឹកញាប់ ដោយស្របតាមការប្រែប្រួលនៅក្នុងស្ថានការណ៍ និងនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានជាក់ស្ដែង។ ខណៈពេលដែលគំនិតទាំងនេះកំពុងតែផ្លាស់ប្ដូរ ទិដ្ឋភាពខុសៗគ្នានៃសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ត្រូវបានបើកសម្ដែងឱ្យឃើញ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃដំណើរការនៃការផ្លាស់ប្ដូរនេះ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្តូរព្រះទ័យភ្លាមៗ អ្វីដែលទ្រង់បង្ហាញទៅកាន់មនុស្សជាតិ គឺជាសភាពដ៏ពិតនៃព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ ហើយបង្ហាញទៀតថា និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ គឺពេញដោយជីវិតដ៏រស់រវើកតែម្ដង។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើការបើកសម្ដែងដ៏ពិតរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបញ្ជាក់ទៅកាន់មនុស្សជាតិអំពីសេចក្តីពិតទាក់ទងនឹងអត្ថិភាពនៃសេចក្ដីក្រោធ សេចក្តីមេត្តាករុណា សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរស និងសេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់។ សារជាតិរបស់ទ្រង់នឹងត្រូវបានបើកសម្ដែងនៅគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ទីកន្លែង ដោយស្របទៅតាមស្ថានការណ៍វិវត្តជាក់ស្ដែង។ ទ្រង់មានសេចក្ដីក្រោធដូចសត្វសិង្ហ និងមានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនដូចអ្នកម្ដាយ។ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់នាំឱ្យមនុស្សគ្មានចម្ងល់ លែងបំពាន លែងផ្លាស់ប្ដូរ ឬលែងបំភ្លៃតទៅទៀត។ នៅក្នុងគ្រប់រឿងរ៉ាវ និងរបស់សព្វសរពើទាំងអស់ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺសេចក្ដីក្រោធ និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចត្រូវបានបើកសម្ដែងឱ្យឃើញនៅគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ទីកន្លែង។ ទ្រង់ប្រទានការស្ដែងចេញដ៏សំខាន់ចំពោះទិដ្ឋភាពទាំងនេះ នៅគ្រប់ជ្រុងនៃការបង្កើតទាំងអស់ ហើយទ្រង់អនុវត្តនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ទាំងនេះយ៉ាងរស់រវើកនៅគ្រប់វិនាទី។ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនត្រូវបានកម្រិតដោយពេលវេលា ឬទីកន្លែងឡើយ។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនត្រូវបានបង្ហាញចេញដូចជាគ្រឿងម៉ាស៊ីន ឬត្រូវបានបើកសម្ដែងស្របតាមលក្ខខណ្ឌនៃពេលវេលា ឬទីកន្លែងឡើយ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវបានស្ដែងចេញយ៉ាងស្រួលនៅគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ទីកន្លែង។ នៅពេលដែលអ្នកមើលឃើញព្រះជាម្ចាស់ប្ដូរព្រះទ័យ និងលែងសម្ដែងសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ ហើយឈប់បំផ្លាញទីក្រុងនីនីវេ តើអ្នកអាចនិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះពេញដោយសេចក្តីមេត្តាករុណ និងសេចក្តីស្រឡាញ់តែម្យ៉ាងឬ? តើអ្នកអាចនិយាយថា សេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់គ្មានន័យខ្លឹមសារឬ? នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះពិរោធក្រោធខ្លាំង ហើយទ្រង់ដកសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ តើអ្នកអាចនិយាយថា ទ្រង់គ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិតចំពោះមនុស្សជាតិឬ? សេចក្តីក្រោធខ្លាំងនេះត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់សម្ដែងចេញ ជាការឆ្លើយតបចំពោះទង្វើអាក្រក់របស់មនុស្ស ដ្បិតសេចក្ដីក្រោធទ្រង់គ្មានកំហុសសោះឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានរំជួលព្រះទ័យ ជាការឆ្លើយតបចំពោះការប្រែចិត្តរបស់មនុស្ស ហើយវាជាការប្រែចិត្តនេះហើយ ដែលនាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្ដូរព្រះទ័យនោះ។ នៅពេលដែលទ្រង់រំជួលព្រះទ័យ នៅពេលដែលទ្រង់ប្ដូរព្រះទ័យ ហើយនៅពេលដែលទ្រង់បង្ហាញសេចក្តីមេត្ដាករុណា និងសេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែគ្មានកំហុសនោះឡើយ ដ្បិតសេចក្តីទាំងនេះសុទ្ធតែស្អាត បរិសុទ្ធ ឥតសៅហ្មង និងសុទ្ធល្អ។ សេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាសេចក្តីអត់ធ្មត់សុទ្ធល្អ ដូចជាសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ដែលគ្មានអ្វីក្រៅពីសេចក្តីមេត្តាករុណាអ៊ីចឹងដែរ។ និស្ស័យរបស់ទ្រង់បើកសម្ដែងឱ្យឃើញពីព្រះពិរោធ ឬសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ធ្មត់ ស្របតាមការប្រែចិត្តរបស់មនុស្ស និងការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងទង្វើរបស់មនុស្ស។ មិនថាទ្រង់បើកសម្ដែង និងបង្ហាញអ្វីនោះឡើយ គឺវាសុទ្ធតែបរិសុទ្ធ និងដោយផ្ទាល់។ សារជាតិនៃនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ខុសប្លែកពីសារជាតិរបស់សត្តនិករ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញចេញនូវគោលការណ៍ដែលបង្កប់ពីក្រោយទង្វើរបស់ទ្រង់ នោះវាគ្មានកំហុស ឬឥតសៅហ្មង ហើយព្រះតម្រិះ យោបល់ គ្រប់ការសម្រេចព្រះទ័យ និងគ្រប់សកម្មភាពដែលទ្រង់ធ្វើក៏គ្មានកំហុស ឬឥតសៅហ្មងដែរ។ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចព្រះទ័យរួច និងដោយសារតែទ្រង់បានប្រព្រឹត្តរួច ដូច្នេះ ទ្រង់បានបញ្ចប់សកម្មភាពរបស់ទ្រង់រួចហើយ។ លទ្ធផលនៃព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់ គឺសុទ្ធតែត្រឹមត្រូវ និងឥតកំហុស ដោយសារតែប្រភពរបស់ទ្រង់ គឺគ្មានកំហុស និងឥតសៅហ្មង។ សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺគ្មានកំហុសឡើយ។ ដូចគ្នាដែរ សេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលក្នុងចំណោមអ្វីៗដែលទ្រង់បានបង្កើតមកគ្មាននរណាម្នាក់មាននោះ គឺបរិសុទ្ធ និងគ្មានកំហុសផង ហើយក៏អាចស៊ូទ្រាំនឹងការគិតគូរយ៉ាងដិតដល់ និងបទពិសោធដែរ។

តាមរយៈការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីសាច់រឿងនៃក្រុងនីនីវេ ឥឡូវនេះ តើអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញជ្រុងម្ខាងទៀតអំពីសារជាតិនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយឬនៅ? តើអ្នកមើលឃើញពីផ្នែកមួយទៀតនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតដែលមានតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើមាននរណាម្នាក់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សមាននិស្ស័យប្រភេទនេះដែរឬទេ? តើមាននរណាម្នាក់មានសេចក្តីក្រោធប្រភេទនេះ ដែលជាសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើមាននរណាម្នាក់មានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ធ្មត់ ដែលព្រះជាម្ចាស់មាននេះដែរឬទេ? នៅក្នុងចំណោមអ្វីៗដែលទ្រង់បានបង្កើតមក តើមាននរណាអាចបញ្ចេញសេចក្តីក្រោធដ៏ខ្លាំង ហើយអាចសម្រេចចិត្តបំផ្លាញ ឬនាំគ្រោះមហន្តរាយដល់មនុស្សជាតិទៅ? តើនរណាទៅដែលមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការប្រទានសេចក្តីមេត្ដាករុណាដល់មនុស្ស ប្រទានការអត់ធ្មត់ និងអត់ទោស ហើយប្ដូរចិត្តខុសពីមុនក្នុងការបំផ្លាញមនុស្ស? ព្រះអាទិករបង្ហាញពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់តាមរយៈវិធីសាស្ត្រ និងគោលការណ៍ដែលមានតែមួយគត់របស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ហើយទ្រង់មិនស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតត្រា ឬការរឹតត្បិតរបស់មនុស្ស ព្រឹត្តិការណ៍ ឬវត្ថុអ្វីនោះឡើយ។ តាមរយៈនិស្ស័យដែលមានតែមួយគត់របស់ទ្រង់ គ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្លាស់ប្ដូរព្រះតម្រិះ និងយោបល់របស់ទ្រង់បានឡើយ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចបញ្ចុះបញ្ចូលទ្រង់ឱ្យប្ដូរព្រះទ័យបានដែរ។ ភាពទាំងស្រុងនៃឥរិយាបថ និងគំនិតដែលមានអត្ថិភាពនៅក្នុងការបង្កើតទាំងអស់ សុទ្ធតែស្ថិតនៅក្រោមការជំនុំជម្រះនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចគ្រប់គ្រងបានឡើយថា ទ្រង់ត្រូវប្រើសេចក្ដីក្រោធ ឬក៏សេចក្តីមេត្តាករុណានោះ គឺមានតែសារជាតិរបស់ព្រះអាទិករតែមួយប៉ុណ្ណោះ ឬអាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះអាទិករ អាចសម្រេចអំពីការនេះបាន។ នេះហើយជាធម្មជាតិដែលមានតែមួយគត់អំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះអាទិករ!

តាមរយៈការវិភាគ និងការយល់ដឹងអំពីការផ្លាស់ប្ដូរអាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ តើអ្នករាល់គ្នាអាចប្រើពាក្យថា «មានតែមួយ» ដើម្បីពណ៌នាអំពីសេចក្តីមេត្តាករុណាដែលរកឃើញនៅក្នុងនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរឬទេ? មុននេះ យើងបាននិយាយថា សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាទិដ្ឋភាពមួយអំពីសារជាតិនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតដែលមានតែមួយគត់របស់ទ្រង់។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំនឹងកំណត់អត្ថន័យអំពីទិដ្ឋភាពទាំងពីរ ដែលសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជានិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាភាពបរិសុទ្ធ ហើយនិស្ស័យនេះមិនអត់ធ្មត់ចំពោះការបំពាន ឬការចោទសួរឡើយ។ វាជាអ្វីមួយដែលគ្មានភាវៈមានជីវិត ឬភាវៈឥតជីវិតណាមួយ មាននោះឡើយ។ និស្ស័យទាំងពីរនេះ ជាកម្មសិទ្ធិផ្ដាច់មុខរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែមួយគត់។ គឺអាចនិយាយបានថា សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺបរិសុទ្ធ និងមិនអាចបំពានបានឡើយ។ ដូចគ្នានេះដែរ ទិដ្ឋភាពមួយទៀតនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះ គឺបរិសុទ្ធ ហើយវាក៏មិនអាចប្រមាថបានដែរ។ គ្មានភាវៈមានជីវិត ឬឥតជីវិតណាមួយអាចជំនួស ឬតំណាងឱ្យព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងសកម្មភាពរបស់ទ្រង់បានឡើយ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចមកជំនួស ឬតំណាងឱ្យទ្រង់នៅក្នុងការបំផ្លាញក្រុងសូដុម ឬនៅក្នុងការសង្រ្គោះក្រុងនីនីវេនោះដែរ។ នេះគឺជាការស្ដែងចេញដ៏ពិតអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតដែលមានតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១៧

ព្រះហឫទ័យដ៏ស្មោះរបស់ព្រះអាទិករចំពោះមនុស្សជាតិ

ជារឿយៗ មនុស្សនិយាយថា ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជារឿងងាយឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ ខ្ញុំចង់និយាយថា ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនមែនជារឿងពិបាកដែរ។ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញទង្វើរបស់ទ្រង់ជាញឹកញាប់ ដើម្បីឱ្យមនុស្សមើលឃើញ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលឈប់សន្ទនាជាមួយមនុស្សជាតិឡើយ ទ្រង់មិនដែលលាក់បាំងអង្គទ្រង់ពីមនុស្ស ហើយក៏មិនបានលាក់ព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់ផ្ទាល់នោះដែរ។ ព្រះតម្រិះ យោបល់ ព្រះបន្ទូល និងសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ ត្រូវបានបើកសម្ដែងឱ្យមនុស្សជាតិបានឃើញ។ ដូច្នេះ ដរាបណាមនុស្សចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ នោះគេនឹងអាចយល់ ហើយស្គាល់ទ្រង់តាមរយៈមធ្យោបាយ និងវិធីសាស្ត្រគ្រប់ប្រភេទមិនខាន។ ហេតុផលដែលមនុស្សគិតទាំងងងឹតងងល់ថា ព្រះជាម្ចាស់មានបំណងគេចវេះពីគេ គិតថាព្រះជាម្ចាស់មានបំណងលាក់ព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់ពីមនុស្ស គិតថាព្រះជាម្ចាស់គ្មានបំណងចង់ឱ្យមនុស្សយល់ និងស្គាល់ទ្រង់នោះ គឺដោយសារតែគេមិនស្គាល់ថាទ្រង់ជានរណា ហើយក៏គ្មានចិត្តចង់យល់ពីព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត មនុស្សមិនខ្វល់ជាមួយព្រះតម្រិះ ព្រះបន្ទូល ឬទង្វើរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ...។ និយាយដោយត្រង់ បើមនុស្សគ្រាន់តែប្រើពេលទំនេររបស់គេ ដើម្បីផ្ដោតអារម្មណ៍ និងយល់ពីព្រះបន្ទូល ឬទង្វើរបស់ព្រះអាទិករ ហើយបើគេយកចិត្តទុកដាក់តែបន្ដិចចំពោះព្រះតម្រិះរបស់ព្រះអាទិករ និងព្រះសូរសៀងនៃព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ នោះវានឹងមិនពិបាកសម្រាប់មនុស្សក្នុងការទទួលស្គាល់ថា ព្រះតម្រិះ ព្រះបន្ទូល និងទង្វើរបស់ព្រះអាទិករ ពិតជាច្បាស់ៗ និងមានតម្លាភាពនោះឡើយ។ ដូចគ្នាដែរ វានឹងត្រូវការកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងតែបន្ដិចប៉ុណ្ណោះក្នុងការទទួលស្គាល់ថា ព្រះអាទិករគង់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សគ្រប់ពេលវេលា ទទួលស្គាល់ថា ទ្រង់តែងតែសន្ទនាជាមួយមនុស្ស និងការបង្កើតទាំងអស់ និងទទួលស្គាល់ទៀតថា ទ្រង់កំពុងតែធ្វើសកម្មភាពថ្មីៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ សារជាតិ និងនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ត្រូវបានស្ដែងចេញនៅក្នុងកិច្ចសន្ទនារបស់ទ្រង់ជាមួយមនុស្ស ហើយព្រះតម្រិះ និងយោបល់របស់ទ្រង់ត្រូវបានស្ដែងចេញទាំងអស់នៅក្នុងសកម្មភាពរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់គង់នៅជាមួយ និងទតឃើញមនុស្សជាតិគ្រប់ពេលវេលា។ ទ្រង់មានបន្ទូលស្ងាត់ៗទៅកាន់មនុស្សជាតិ និងការបង្កើតទាំងអស់ ដោយព្រះបន្ទូលស្ងាត់ៗថា៖ «ខ្ញុំគង់នៅក្នុងស្ថានសួគ៌ ហើយខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងចំណោមការបង្កើតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំកំពុងតែបន្តទតមើល បន្តរង់ចាំ ហើយខ្ញុំគង់នៅខាងអ្នកហើយ...»។ ព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ពោរពេញដោយភាពកក់ក្ដៅ និងរឹងមាំ។ ដានព្រះបាទាទ្រង់ជាពន្លឺ។ ព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់ទន់ភ្លន់ និងពេញដោយព្រះគុណ។ ទម្រង់របស់ទ្រង់ឆ្លងកាត់ និងត្រឡប់មកវិញម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយក្រសោបយកមនុស្សជាតិទាំងអស់។ ទឹកព្រះភ័ក្ត្ររបស់ទ្រង់ស្រស់ស្អាត និងស្លូតបូត។ ទ្រង់មិនដែលចាកចោល ក៏មិនដែលបាត់សូន្យនោះដែរ។ ទោះថ្ងៃ ឬយប់ ទ្រង់ជាបុគ្គលជំនិតរបស់មនុស្សជាតិជានិច្ច គឺមិនដែលចាកចោលពួកគេឡើយ។ ការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ និងសេចក្តីស្នេហាដ៏ពិសេសរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិ ព្រមទាំងការខ្វល់ខ្វាយ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិតរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស ត្រូវបានបង្ហាញបន្តិចម្ដងៗ នៅពេលដែលទ្រង់បានសង្គ្រោះទីក្រុងនីនីវេ។ ជាក់ស្ដែង ការសន្ទនារវាងព្រះយេហូវ៉ានិងយ៉ូណាស បានបើកសម្ដែងទាំងស្រុងពីព្រះទ័យអាណិតស្រឡាញ់របស់ព្រះអាទិករចំពោះមនុស្សជាតិដែលទ្រង់បានបង្កើតដោយផ្ទាល់។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលទាំងនោះ អ្នកអាចទទួលបាននូវការយល់ដឹងដ៏ស៊ីជម្រៅអំពីអារម្មណ៍ដ៏ស្មោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សហើយ ...

អត្ថបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូណាស ៤:១០-១១៖ «បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេហូវ៉ាមានព្រះ‌បន្ទូលថា អ្នកមានការអាណិតអាសូរចំពោះដើមវល្លិ ដែលអ្នកមិនបានដាំ ឬធ្វើឱ្យដុះឡើង ជាដើមដែលដុះឡើងក្នុងពេលមួយយប់ ហើយវិនាសទៅវិញ ក្នុងពេលមួយយប់ដូចគ្នា។ ដូច្នេះ តើមិនគួរឱ្យខ្ញុំអាណិតអាសូរដល់ក្រុងនីនីវេ ជាទីក្រុងដ៏ធំនេះ ដែលមានមនុស្សជាងមួយសែនពីរម៉ឺននាក់ ទាំងមិនស្គាល់ស្តាំ មិនស្គាល់ឆ្វេងសោះ ព្រមទាំងហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើនផងទេឬ?» នេះគឺជាព្រះបន្ទូលដ៏ពិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលត្រូវបានកត់ត្រាទុកចេញពីការសន្ទនារវាងព្រះជាម្ចាស់និងយ៉ូណាស។ ទោះបីជាកិច្ចសន្ទនានេះខ្លីក៏ដោយ ក៏វាមានពេញដោយការយកព្រះទ័យទុកដាក់របស់ព្រះអាទិករចំពោះមនុស្សជាតិ និងភាពអល់អែករបស់ទ្រង់ក្នុងការបោះបង់មនុស្សជាតិចោលដែរ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយា និងអារម្មណ៍ដ៏ពិតដែលព្រះជាម្ចាស់មាននៅក្នុងព្រះទ័យទ្រង់ចំពោះការបង្កើតរបស់ទ្រង់។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលដ៏ច្បាស់ៗ និងជាក់លាក់ ដែលមនុស្សកម្រនឹងស្ដាប់ឮទាំងនេះ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលពីបំណងព្រះហឫទ័យដ៏ពិតរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស។ កិច្ចសន្ទនានេះតំណាងឱ្យអាកប្បកិរិយាដែលព្រះជាម្ចាស់មានចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ ប៉ុន្តែ តើនោះជាអាកប្បកិរិយាបែបណាទៅ? វាជាអាកប្បកិរិយាមួយដែលព្រះជាម្ចាស់មានចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ មុនពេល និងក្រោយពេលការប្រែចិត្តរបស់គេ និងជាអាកប្បកិរិយាមួយដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សជាតិ។ នៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនេះ គឺជាព្រះតម្រិះ និងនិស្ស័យរបស់ទ្រង់។

តើនៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនេះបើកសម្ដែងឱ្យឃើញអ្វីខ្លះអំពីព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់? ប្រសិនបើអ្នកយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសេចក្តីលម្អិតនៅពេលដែលអ្នកអាន នោះវានឹងមិនពិបាកសម្រាប់អ្នកក្នុងការកត់សម្គាល់ឃើញថា ទ្រង់ប្រើពាក្យថា «អាណិតអាសូរ» នោះឡើយ។ ការប្រើប្រាស់ពាក្យនេះបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយាពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សជាតិ។

នៅក្នុងន័យចំ មនុស្សអាចបកស្រាយពាក្យ «អាណិតអាសូរ» ទៅតាមរបៀបខុសៗគ្នា។ ជាដំបូង វាមានន័យថា «ស្រឡាញ់ ហើយការពារ និងមានអារម្មណ៍ថ្នាក់ថ្នមចំពោះអ្វីមួយ»។ អត្ថន័យទីពីរនេះមានន័យថា «ស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង» ហើយចុងបញ្ចប់ វាមានន័យថា «មិនព្រមធ្វើឱ្យអ្វីមួយឈឺចាប់ និងមិនអាចទ្រាំនឹងធ្វើបែបនេះឡើយ»។ ជារួមមក ពាក្យនេះសំដៅទៅលើសេចក្ដីស្នេហា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ផ្អែមល្អែម ក៏ដូចជាការមិនព្រមលះបង់នរណាម្នាក់ ឬអ្វីមួយ។ វាសំដៅលើសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ឱនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ពាក្យនេះ ដែលជាពាក្យមួយត្រូវបានមនុស្សនិយាយជាទូទៅ ហើយពាក្យនេះក៏អាចបង្ហាញពីព្រះសូរសៀងនៃព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិដែរ។

ទោះបីទីក្រុងនីនីវេបានពោរពេញដោយមនុស្សដ៏ពុករលួយ អាក្រក់ និងឃោរឃៅ ដូចជាមនុស្សនៅក្រុងសូដុមក៏ដោយ ក៏ការប្រែចិត្តរបស់គេបានធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្ដូរព្រះទ័យ ហើយសម្រេចមិនបំផ្លាញពួកគេដែរ។ ដោយសារតែរបៀបដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តចំពោះព្រះបន្ទូល និងសេចក្តីបង្គាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ បានបង្ហាញចេញនូវឥរិយាបថមួយដែលផ្ទុយស្រឡះពីឥរិយាបថរបស់អ្នកក្រុងសូដុម ហើយដោយសារតែការចុះចូលយ៉ាងស្មោះរបស់គេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះចំពោះអំពើបាបរបស់គេ ក៏ដូចជាអាកប្បកិរិយាដ៏ពិតស្មោះរបស់គេនៅក្នុងរាល់ទង្វើរបស់គេ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់បានសម្ដែងព្រះទ័យអាឡោះអាល័យរបស់ទ្រង់ ហើយបានប្រទានវាដល់ពួកគេម្ដងទៀត។ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់មនុស្ស និងព្រះទ័យអាឡោះអាល័យរបស់ទ្រង់សម្រាប់មនុស្ស គឺគ្មាននរណាម្នាក់អាចចម្លងបានឡើយ ហើយក៏គ្មានមនុស្សណាម្នាក់អាចមានសេចក្តីមេត្តាករុណា សេចក្តីអត់ធ្មត់ ឬអារម្មណ៍ដ៏ស្មោះពិតរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សនោះដែរ។ តើមាននរណាម្នាក់ដែលអ្នកចាត់ទុកជាបុរស ឬស្ត្រីដ៏អស្ចារ្យ ឬថែមទាំងចាត់ទុកជាមនុស្សដ៏មហស្ចារ្យ ដែលនឹងនិយាយចេញពីទីខ្ពស់ ក្នុងនាមជាបុរស ឬស្ត្រីដ៏អស្ចារ្យ ឬនិយាយចេញពីទីដ៏ខ្ពស់បំផុត ធ្វើសេចក្តីថ្លែងការណ៍បែបនេះទៅកាន់មនុស្សជាតិ ឬការបង្កើតដែរឬទេ? តើនរណានៅក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិដែលអាចស្គាល់ពីសភាពនៃជីវិតរបស់មនុស្សច្បាស់ដូចបាតដៃខ្លួនទៅ? តើនរណាអាចលីបន្ទុក និងទំនួលខុសត្រូវសម្រាប់អត្ថិភាពរបស់មនុស្សជាតិ? តើនរណាមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការប្រកាសពីការបំផ្លាញនៃទីក្រុងនេះ? ហើយតើនរណាមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការអត់ទោសឱ្យទីក្រុងមួយ? តើមាននរណាអាចនិយាយថា ខ្លួនគេមានសេចក្ដីអាណិតអាសូរចំពោះរបស់ដែលខ្លួនគេបានបង្កើតមកទេ? គឺមានតែព្រះអាទិករមួយប៉ុណ្ណោះ! មានតែព្រះអាទិករមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សជាតិនេះ។ មានតែព្រះអាទិករមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលបង្ហាញចិត្តក្ដួលអាណិត និងសេចក្តីស្រឡាញ់ទៅកាន់មនុស្សជាតិនេះ។ មានតែព្រះអាទិករមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត និងដ៏រឹងមាំសម្រាប់មនុស្សជាតិនេះ។ ដូចគ្នាដែរ មានតែព្រះអាទិករមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចប្រទានសេចក្តីមេត្តាករុណាទៅដល់មនុស្សជាតិនេះ និងមានព្រះទ័យអាណិតអាសូរចំពោះរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើតមក។ ទ្រង់មានព្រះពិរោធ ឈឺចាប់ និងព្រួយព្រះទ័យចំពោះទង្វើអាក្រក់ និងសេចក្ដីពុករលួយរបស់មនុស្ស។ ទ្រង់សប្បាយព្រះទ័យ រីករាយ អត់ទោស និងត្រេកអរយ៉ាងក្រៃលែងចំពោះការប្រែចិត្ត និងជំនឿរបស់មនុស្ស។ ដ្បិតគ្រប់ទាំងព្រះតម្រិះ និងយោបល់របស់ទ្រង់តែងតែពាក់ព័ន្ធនឹងមនុស្សជាតិជានិច្ច។ លក្ខណៈ និងកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់ ត្រូវបានបង្ហាញទាំងស្រុងសម្រាប់តែប្រយោជន៍របស់មនុស្សជាតិប៉ុណ្ណោះ ហើយព្រះហឫទ័យទាំងមូលរបស់ទ្រង់ត្រូវបានជំពាក់ជំពិនជាមួយនឹងអត្ថិភាពរបស់មនុស្សជាតិ។ សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាតិ ទ្រង់ធ្វើដំណើរ និងប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើការ ហើយសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាតិ ទ្រង់លះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ស្ងាត់ៗ។ សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាតិ ទ្រង់លះបង់គ្រប់វិនាទីនៃព្រះជន្មរបស់ទ្រង់...។ ទ្រង់មិនដែលជ្រាបថាត្រូវស្រឡាញ់ជីវិតរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់តាមរបៀបណាទេ ប៉ុន្តែទ្រង់តែងតែមានព្រះទ័យអាណិតអាសូរចំពោះមនុស្សជាតិដែលទ្រង់បានបង្កើតមកដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គ...។ ទ្រង់លះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់មានសម្រាប់មនុស្សនេះ...។ ទ្រង់ប្រទានសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់ ដោយឥតលក្ខខណ្ឌ និងដោយគ្មានរំពឹងផលតបស្នងនោះឡើយ។ ទ្រង់ធ្វើបែបនេះ គ្រាន់តែចង់ឱ្យមនុស្សជាតិអាចបន្តរស់រានមានជីវិតនៅមុខព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ ទទួលបានការផ្គត់ផ្គង់របស់ទ្រង់សម្រាប់ជីវិតរបស់គេប៉ុណ្ណោះ។ ទ្រង់ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីឱ្យមនុស្សជាតិអាចចុះចូលនៅចំពោះទ្រង់នៅថ្ងៃណាមួយ និងទទួលស្គាល់ថា ទ្រង់ជាព្រះដែលមើលថែដល់អត្ថិភាពរបស់មនុស្ស និងជាព្រះដែលផ្គត់ផ្គង់ដល់ជីវិតនៃការបង្កើតទាំងអស់។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១៨

យ៉ូណាស ៤ ប៉ុន្តែ ការនោះបានធ្វើឱ្យយ៉ូណាសមិនពេញចិត្តសោះ ហើយលោកក៏មានចិត្ដខឹង។ រួចលោកអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះ‌យេហូវ៉ាថា «ឱព្រះ‌យេហូវ៉ាអើយ តើមិនមែនការនេះទេឬ ដែលទូល‌បង្គំបាននិយាយកាលពីទូល‌បង្គំនៅស្រុករបស់ទូល‌បង្គំនោះ? ហេតុនេះហើយបានជាទូល‌បង្គំខំរត់ទៅក្រុងតើស៊ីសនោះ ព្រោះទូល‌បង្គំបានដឹងថា ព្រះ‌អង្គជាព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រកបដោយព្រះហឫទ័យប្រណីសន្ដោស ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យអាណិត‌អាសូរ យឺតនឹងខ្ញាល់ និងមានសេចក្ដីសប្បុរសជាបរិបូរ ក៏តែង‌តែប្រែគំនិតចេញពីការអាក្រក់ផង។ ដូច្នេះ ឱព្រះ‌យេហូវ៉ាអើយ ទូល‌បង្គំសូមអង្វរដល់ទ្រង់ សូមព្រះអង្គដកជីវិតទូល‌បង្គំចុះ ព្រោះបើឱ្យទូល‌បង្គំស្លាប់ទៅ នោះប្រសើរជាងរស់នៅ»។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេហូវ៉ាមានព្រះ‌បន្ទូលតបនឹងលោកថា ការដែលអ្នកខឹងដូច្នេះ តើវាសមទេ? យ៉ូណាសក៏ចេញទៅអង្គុយនៅខាងកើតក្រុង នៅទីនោះលោកក៏ធ្វើខ្ទមមួយ ហើយអង្គុយជ្រកនៅក្រោមម្លប់នោះ ដើម្បីចាំមើលការអ្វីដែលនឹងកើតដល់ទីក្រុងនោះ។ ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះក៏ឱ្យមានដើមវល្លិដុះឡើងគ្របបាំងយ៉ូណាស ផ្តល់ជាម្លប់ពីលើក្បាល ដើម្បីកុំឱ្យលោកតប់‌ប្រមល់។ ដើមវល្លិនោះបានធ្វើឱ្យយ៉ូណាសមានអំណរជាខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ លុះដល់ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះជាម្ចាស់បានបម្រុងឱ្យមានដង្កូវមួយមកស៊ីដើមវល្លិស្វិតក្រៀមវិញ។ លុះថ្ងៃបានរះឡើង ព្រះជាម្ចាស់បានបម្រុងឱ្យមានខ្យល់ក្តៅ បក់មកពីទិសខាងកើត ហើយថ្ងៃក៏បញ្ចេញកម្ដៅមកលើក្បាលយ៉ូណាស ធ្វើឱ្យលោកខ្សោះល្វើយ លោកក៏ទូលអង្វរសុំឱ្យខ្លួនឯងស្លាប់ ទាំងពោលថា៖ បើឱ្យទូលបង្គំស្លាប់ទៅ នោះប្រសើរជាងរស់នៅ។ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅយ៉ូណាសថា ការដែលអ្នកខឹងពីដំណើរដើមវល្លិនោះ តើវាសមទេ? លោកតបថា ការដែលទូល‌បង្គំខឹងនេះគឺសមហើយ ទោះបើដល់ស្លាប់ក៏ដោយ។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេហូវ៉ាមានព្រះ‌បន្ទូលថា អ្នកមានការអាណិតអាសូរចំពោះដើមវល្លិ ដែលអ្នកមិនបានដាំ ឬធ្វើឱ្យដុះឡើង ជាដើមដែលដុះឡើងក្នុងពេលមួយយប់ ហើយវិនាសទៅវិញ ក្នុងពេលមួយយប់ដូចគ្នា។ ដូច្នេះ តើមិនគួរឱ្យខ្ញុំអាណិតអាសូរដល់ក្រុងនីនីវេ ជាទីក្រុងដ៏ធំនេះ ដែលមានមនុស្សជាងមួយសែនពីរម៉ឺននាក់ ទាំងមិនស្គាល់ស្តាំ មិនស្គាល់ឆ្វេងសោះ ព្រមទាំងហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើនផងទេឬ?

ព្រះអាទិករបង្ហាញព្រះទ័យដ៏ពិតរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស

កិច្ចសន្ទនារវាងព្រះយេហូវ៉ានិងយ៉ូណាសនេះ គឺជាការបង្ហាញចេញយ៉ាងច្បាស់អំពីអារម្មណ៍ដ៏ពិតរបស់ព្រះអាទិករចំពោះមនុស្ស។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាង វាប្រាប់មនុស្សអំពីការយល់ដឹងរបស់ព្រះអាទិករចំពោះការបង្កើតទាំងអស់ដែលស្ថិតនៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពរបស់ទ្រង់។ នេះជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូល៖ «ដូច្នេះ តើមិនគួរឱ្យខ្ញុំអាណិតអាសូរដល់ក្រុងនីនីវេ ជាទីក្រុងដ៏ធំនេះ ដែលមានមនុស្សជាងមួយសែនពីរម៉ឺននាក់ ទាំងមិនស្គាល់ស្តាំ មិនស្គាល់ឆ្វេងសោះ ព្រមទាំងហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើនផងទេឬ?» អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា ការយល់ដឹងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះក្រុងនីនីវេ គឺជ្រាលជ្រៅខ្លាំងណាស់។ ទ្រង់មិនគ្រាន់តែជ្រាបពីចំនួននៃភាវៈមានជីវិតនៅក្នុងទីក្រុង (រួមទាំងមនុស្ស និងសត្វ) ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏ជ្រាបអំពីចំនួនមនុស្សដែលមិនស្គាល់ស្ដាំ មិនស្គាល់ឆ្វេង ព្រមទាំងជ្រាបអំពីចំនួនកុមារ និងយុវជនទៀតផង។ នេះគឺជាភស្តុតាងដ៏ច្បាស់លាស់អំពីការយល់ដឹងដ៏គ្រប់ជ្រុងជ្រោយរបស់ព្រះជាម្ចាស់អំពីមនុស្សជាតិ។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត កិច្ចសន្ទនានេះប្រាប់ដល់មនុស្សអំពីអាកប្បកិរិយារបស់ព្រះអាទិករដែលមានចំពោះមនុស្ស ដែលជាទម្ងន់របស់មនុស្សនៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអាទិករ។ វាដូចជាព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកមានការអាណិតអាសូរចំពោះដើមវល្លិ ដែលអ្នកមិនបានដាំ ឬធ្វើឱ្យដុះឡើង ជាដើមដែលដុះឡើងក្នុងពេលមួយយប់ ហើយវិនាសទៅវិញ ក្នុងពេលមួយយប់ដូចគ្នា។ ដូច្នេះ តើមិនគួរឱ្យខ្ញុំអាណិតអាសូរដល់ក្រុងនីនីវេ ជាទីក្រុងដ៏ធំ...?» នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីស្ដីប្រដៅដល់យ៉ូណាស ប៉ុន្តែព្រះបន្ទូលនេះនៅតែជាសេចក្តីពិតដដែល។

ទោះបីជាយ៉ូណាសបានទទួលកិច្ចការក្នុងការប្រកាសពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅកាន់ប្រជាជននៃក្រុងនីនីវេក៏ដោយ ក៏គាត់មិនបានយល់អំពីចេតនារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏មិនយល់អំពីការខ្វល់ខ្វាយ និងសេចក្តីរំពឹងទុករបស់ទ្រង់សម្រាប់ប្រជាជននៃទីក្រុងនេះនោះដែរ។ តាមរយៈការស្តីប្រដៅនេះ ព្រះជាម្ចាស់ចង់មានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា មនុស្សគឺជាលទ្ធផលចេញពីស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងចង់ប្រាប់ថា ទ្រង់បានបង្ហាញកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ទៅលើមនុស្សម្នាក់ៗ ចង់ប្រាប់ថា មនុស្សម្នាក់ៗបានរ៉ាប់រងសេចក្តីរំពឹងទុករបស់ព្រះជាម្ចាស់ដាក់លើស្មារបស់គេ និងចង់ប្រាប់ថា មនុស្សម្នាក់ៗបានរីករាយនឹងការផ្គត់ផ្គង់នៃព្រះជន្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានបង់ថ្លៃនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗហើយ។ ការប្រៀនប្រដៅនេះក៏បានប្រាប់ដល់យ៉ូណាសថា ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះទ័យអាណិតអាសូរដល់មនុស្សជាតិ ដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមកដោយផ្ទាល់ព្រះហស្ដទ្រង់ ខ្លាំងដូចជាយ៉ូណាសមានចិត្តអាណិតអាសូរដល់វល្លិដូច្នោះដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់គ្មានព្រះទ័យបោះបង់មនុស្សដោយស្រួលៗនោះឡើយ ឬទាល់តែដល់វិនាទីចុងក្រោយ ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់ ដោយសារតែមានកុមារជាច្រើន និងសត្វដ៏ស្លូតត្រង់ជាច្រើននៅក្នុងទីក្រុង។ នៅពេលដែលដោះស្រាយជាមួយនឹងការបង្កើតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលមានវ័យក្មេង និងល្ងង់ខ្លៅទាំងនេះ ដែលមិនទាំងចេះវែកញែករវាងដៃស្ដាំ និងដៃឆ្វេងរបស់គេផងនោះ វាកាន់តែស្រមៃមិនដល់ទៅទៀត ក្នុងការដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ចប់ជីវិតរបស់គេ ហើយកំណត់ពីលទ្ធផលរបស់គេនៅក្នុងរបៀបដ៏ប្រញាប់ប្រញាល់បែបនេះណាស់។ ព្រះជាម្ចាស់សង្ឃឹមចង់ឃើញពួកគេធំធាត់ឡើង។ ទ្រង់សង្ឃឹមថា ពួកគេនឹងមិនដើរតាមដានរបស់ពួកចាស់ទុំរបស់គេឡើយ។ ទ្រង់សង្ឃឹមថា ពួកគេនឹងមិនចាំបាច់ឮសេចក្តីព្រមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតទៅទៀតឡើយ និងសង្ឃឹមទៀតថា ពួកគេនឹងធ្វើបន្ទាល់អំពីអតីតកាលរបស់ក្រុងនីនីវេ។ លើសពីនេះទៅទៀត ព្រះជាម្ចាស់រំពឹងថាបានឃើញក្រុងនីនីវេ ក្រោយគេបានប្រែចិត្តរួច ចង់ឃើញពីអនាគតដ៏ល្អរបស់ក្រុងនីនីវេ ក្រោយការប្រែចិត្តរបស់វា ហើយកាន់តែសំខាន់ទៀតនោះ គឺទ្រង់ចង់ឃើញអ្នកក្រុងនីនីវេរស់នៅក្រោមសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាថ្មីម្ដងទៀត។ ដូច្នេះ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ កម្មវត្ថុនៃការបង្កើតទាំងនោះដែលមិនចេះវែកញែករវាងដៃស្ដាំ និងដៃឆ្វេង គឺជាអនាគតរបស់ក្រុងនីនីវេ។ ពួកគេនឹងរែកពន់អតីតកាលដ៏គួរឱ្យស្អប់របស់ក្រុងនីនីវេ ដូចជាពួកគេនឹងរែកពន់ភារកិច្ចដ៏សំខាន់នៃការធ្វើបន្ទាល់អំពីអតីតកាល និងអនាគតកាលនៃក្រុងនីនីវេ នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ នៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសអំពីព្រះទ័យពិតប្រាកដរបស់ទ្រង់នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញពីសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអាទិករចំពោះមនុស្សទាំងអស់។ វាបានបង្ហាញទៅកាន់មនុស្សថា «សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអាទិករ» មិនមែនជាឃ្លាមួយដែលគ្មានន័យនោះឡើយ ហើយក៏មិនមែនជាព្រះបន្ទូលសន្យាខ្យល់នោះដែរ ប៉ុន្តែវាមាននូវគោលការណ៍ វិធីសាស្ត្រ និងគោលបំណងដ៏រឹងមាំ។ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះដ៏ពិត និងពិតប្រាកដ ហើយទ្រង់មិនដែលប្រើភាពខុសឆ្គង ឬការក្លែងបន្លំនោះឡើយ ហើយដូចគ្នានេះដែរ សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ត្រូវបានប្រទានមកដល់មនុស្សមិនចេះចប់មិនចេះហើយនៅគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់សម័យកាល។ យ៉ាងណាមិញ រហូតមកដល់សម័យបច្ចុប្បន្ននេះ កិច្ចសន្ទនារបស់ព្រះអាទិករជាមួយយ៉ូណាស គឺជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ផ្ដាច់មុខតែមួយគត់របស់ទ្រង់អំពីហេតុផលដែលទ្រង់បង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាទៅកាន់មនុស្ស អំពីរបៀបដែលទ្រង់បង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាទៅកាន់មនុស្ស អំពីរបៀបដែលទ្រង់មានសេចក្តីអត់ឱនចំពោះមនុស្ស និងអំពីអារម្មណ៍ដ៏ពិតរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស។ ព្រះបន្ទូលដ៏ខ្លីតែខ្លឹមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងអំឡុងពេលនៃកិច្ចសន្ទនានេះ បង្ហាញពីព្រះតម្រិះរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សទាំងមូល។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះជាការស្ដែងចេញដ៏ពិតអំពីអាកប្បកិរិយានៃព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ដែលមានចំពោះមនុស្ស ហើយព្រះបន្ទូលទាំងនេះក៏ជាភស្តុតាងដ៏រឹងមាំមួយអំពីការប្រទានសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ហូរហៀររបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សដែរ។ សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់មិនគ្រាន់តែត្រូវបានប្រទានទៅដល់មនុស្សជំនាន់មុនៗប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវបានប្រទានដល់មនុស្សជំនាន់ក្រោយៗ ដូចជាសព្វមួយដងដែរ គឺពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយទៀត។ ទោះបីសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្លាក់ទៅលើជ្រុងខ្លះ និងយុគសម័យខ្លះរបស់មនុស្សក៏ដោយ ក៏សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលឈប់នោះដែរ។ តាមរយៈសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គចង្អុលបង្ហាញ និងដឹកនាំការបង្កើតរបស់ទ្រង់ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ទៀត ហើយផ្គត់ផ្គង់ និងចិញ្ចឹមការបង្កើតពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ទៀត ដោយសារតែព្រះទ័យពិតប្រាកដរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សនឹងមិនដែលប្រែប្រួលឡើយ។ គឺដូចជាព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលថា៖ «ដូច្នេះ តើមិនគួរឱ្យខ្ញុំអាណិតអាសូរដល់ក្រុងនីនីវេទេឬ...?» ទ្រង់តែងតែអាណិតអាសូរដល់ភាវៈដែលទ្រង់បង្កើតមក។ នេះគឺជាសេចក្តីមេត្តាករុណាអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះអាទិករ ហើយវាក៏ជាភាពមានតែមួយគត់ដ៏ពេញលេញរបស់ព្រះអាទិករដែរ!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ១១៩

មនុស្សទាំងប្រាំប្រភេទ

ខ្ញុំនឹងធ្វើការចាត់ថ្នាក់អ្នកដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ទៅតាមផ្នែកផ្សេងៗ ស្របតាមការយល់ដឹងរបស់គេអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងការយល់ដឹង ព្រមទាំងបទពិសោធរបស់គេអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឱ្យអ្នករាល់គ្នាអាចដឹងអំពីដំណាក់កាលដែលអ្នករាល់គ្នាស្ថិតនៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ក៏ដូចជាឋានៈបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ ទាក់ទងនឹងចំណេះដឹងរបស់មនុស្សអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងការយល់ដឹងរបស់គេអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ដំណាក់កាល និងឋានៈខុសៗគ្នា ដែលមនុស្សមាន ជាទូទៅ អាចត្រូវបានបែងចែកជាប្រាំប្រភេទ។ ប្រធានបទនេះមានមូលដ្ឋានលើការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាអានខ្លឹមសារខាងក្រោម អ្នករាល់គ្នាគួរតែព្យាយាមស្វែងយល់យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នអំពីកម្រិតនៃការយល់ដឹង និងចំណេះដឹងដែលអ្នកមាន ទាក់ទងនឹងភាពមានតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ហើយបន្ទាប់មក អ្នកគួរតែប្រើលទ្ធផលនោះមកវិនិច្ឆ័យអំពីដំណាក់កាលណាដែលអ្នករាល់គ្នាពិតជាស្ថិតនៅ វិនិច្ឆ័យលើឋានៈដ៏ពិតដែលអ្នករាល់គ្នាមាន និងប្រភេទមនុស្សបែបណាដែលអ្នករាល់គ្នាមាន។

ប្រភេទទីមួយ៖ ដំណាក់កាលជាទារកដែលត្រូវបានរុំនៅក្នុងក្រណាត់

«ទារកដែលរុំនៅក្នុងក្រណាត់» មានន័យដូចម្ដេចទៅ? ទារកដែលរុំនៅក្នុងក្រណាត់ គឺជាទារកដែលទើបតែកើតចូលមកក្នុងពិភពលោកនេះ គឺជាទារកថ្មោងថ្មី។ វាជាពេលមួយដែលមនុស្សនៅក្មេងខ្ចីបំផុត។

មនុស្សនៅក្នុងដំណាក់កាលនេះ ជាទូទៅ គ្មានការយល់ដឹង ឬសតិសម្បជញ្ញៈអំពីរឿងរ៉ាវនៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ពួកគេសុញគំនិត និងអត់ដឹងខ្យល់អ្វីទាំងអស់។ មនុស្សទាំងនេះអាចជឿលើព្រះជាម្ចាស់អស់រយៈពេលជាយូរ ឬប្រហែលជាមិនបានយូរឡើយ ប៉ុន្តែសភាពសុញគំនិត ភាពល្ងង់ខ្លៅ និងកម្ពស់ដ៏ពិតរបស់គេ ចាត់ថ្នាក់ពួកគេនៅក្នុងដំណាក់កាលជាទារកដែលរុំនៅក្នុងក្រណាត់។ និយមន័យដ៏ត្រឹមត្រូវអំពីលក្ខខណ្ឌរបស់ទារកដែលរុំនៅក្នុងក្រណាត់ មានដូចជា៖ ទោះបីមនុស្សប្រភេទនេះបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់យូរប៉ុនណាក៏ដោយ ក៏ពួកគេនឹងតែងតែមានចិត្តមិនលះ ច្របូកច្របល់ និងល្ងង់ខ្លៅដែរ។ ពួកគេមិនដឹងអំពីហេតុផលដែលនាំឱ្យគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏មិនដឹងថានរណាជាព្រះជាម្ចាស់ ឬព្រះជាម្ចាស់ជានរណាដែរ។ ទោះបីពួកគេដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេគ្មាននិយមន័យច្បាស់លាស់អំពីព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនអាចកំណត់ថាតើព្រះដែលពួកគេដើរតាមនោះគឺជាព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងមិនដឹងថាពួកគេគួរតែជឿលើព្រះជាម្ចាស់ និងដើរតាមទ្រង់នោះដែរ។ នេះគឺជាសភាពពិតរបស់មនុស្សប្រភេទនេះ។ គំនិតរបស់មនុស្សទាំងនេះត្រូវបានអាប់អួរ ហើយជំនឿរបស់គេក៏ច្របូកច្របល់ដែរ។ ពួកគេតែងតែស្ថិតនៅក្នុងសភាពសុញគំនិត និងគ្មានន័យ គឺថា «ភាពច្រឡំបល់» «ភាពច្របូកច្របល់» និង «ភាពល្ងង់ខ្លៅ» សង្ខេបអំពីសភាពរបស់គេ។ ពួកគេមិនធ្លាប់បានឃើញ ឬធ្លាប់មានអារម្មណ៍អំពីព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដូច្នេះ ការនិយាយទៅកាន់ពួកគេអំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ គឺដូចជាការឱ្យពួកគេអានសៀវភៅមួយក្បាល ដែលត្រូវបានសរសេរជាអក្សរបែបនិមិត្តសញ្ញាដូច្នោះដែរ ពោលគឺពួកគេនឹងមិនយល់ ហើយក៏មិនទទួលយកដែរ។ សម្រាប់ពួកគេ ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ គឺដូចគ្នាទៅនឹងការស្ដាប់ឮព្រេងនិទានដ៏មិនគួរឱ្យជឿអ៊ីចឹង។ ទោះបីគំនិតរបស់គេអាចមានការភាន់ច្រឡំក៏ដោយ ក៏តាមពិតទៅ ពួកគេបានជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថា ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាការខ្ជះខ្ជាយពេលវេលា និងកម្លាំងទាំងស្រុង។ នេះគឺជាមនុស្សប្រភេទទីមួយ៖ ទារកដែលរុំនៅក្នុងក្រណាត់។

មនុស្សប្រភេទទីពីរ៖ ដំណាក់កាលនៃទារកបំបៅដោះ

បើប្រៀបធៀបទៅនឹងទារកដែលរុំនៅក្នុងក្រណាត់ មនុស្សប្រភេទនេះមាននូវការវិវឌ្ឍខ្លះ។ អ្វីដែលគួរឱ្យសោកស្ដាយនោះគឺថា ពួកគេនៅតែគ្មានការយល់ដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ដដែល។ ពួកគេខ្វះនូវការយល់ដឹងដ៏ច្បាស់លាស់អំពីព្រះជាម្ចាស់ និងខ្វះនូវគតិជ្រៅជ្រះអំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេនៅមិនទាន់ច្បាស់អំពីហេតុផលដែលពួកគេគួរតែជឿលើព្រះជាម្ចាស់នៅឡើយទេ ទោះបីជានៅក្នុងចិត្តរបស់គេ ពួកគេមានគោលបំណង និងគំនិតច្បាស់ក៏ដោយ។ ពួកគេមិនខ្វល់ថាតើវាត្រឹមត្រូវឬអត់ក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ កម្មវត្ថុ និងគោលបំណងដែលពួកគេស្វែងរកតាមរយៈជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ គឺដើម្បីរីករាយនឹងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ដើម្បីមានអំណរនិងសន្ដិភាព ដើម្បីរស់នៅយ៉ាងសុខស្រួល ដើម្បីរីករាយនឹងការមើលថែ និងការការពាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដើម្បីរស់នៅក្រោមព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេមិនខ្វល់ជាមួយកម្រិតដែលពួកគេត្រូវស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ពួកគេគ្មានការជំរុញចិត្ត ដើម្បីស្វែងរកការយល់ដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏មិនខ្វល់នឹងអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែធ្វើ ឬអ្វីដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើនោះដែរ។ ពួកគេគ្រាន់តែស្វែងរកការសប្បាយនឹងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ទាំងងងឹតងងល់ និងគិតតែចង់បានព្រះពររបស់ទ្រង់កាន់តែច្រើនប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេចង់ទទួលបានផលមួយរយភាគរយនៅក្នុងយុគសម័យបច្ចុប្បន្ន និងជីវិតអស់កល្បនៅយុគសម័យខាងមុខ។ គំនិតរបស់គេ កម្រិតដែលពួកគេលះបង់ខ្លួន ការពលីរបស់ពួកគេ ក៏ដូចជាទុក្ខវេទនារបស់ពួកគេ គឺសុទ្ធតែមានកម្មវត្ថុដូចគ្នា៖ ចង់ទទួលបានព្រះគុណ និងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេមិនខ្វល់អំពីអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ។ មនុស្សប្រភេទនេះប្រាកដច្បាស់តែរឿងថា ព្រះជាម្ចាស់អាចថែរក្សាមនុស្សឱ្យមានសុវត្ថិភាព និងប្រទានព្រះគុណរបស់ទ្រង់ដល់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ គឺអាចនិយាយបានថា ពួកគេមិនចាប់អារម្មណ៍ ឬមិនដឹងច្បាស់អំពីហេតុផលដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់សង្រ្គោះមនុស្ស ឬលទ្ធផលដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់សម្រេចបានជាមួយព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ឡើយ។ ពួកគេមិនដែលខំប្រឹងចង់ស្គាល់ពីសារជាតិ និងនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយក៏គ្មានចំណាប់អារម្មណ៍ចង់ដឹងនោះដែរ។ ពួកគេគ្មានទំនោរចិត្តចាប់អារម្មណ៍រឿងទាំងនេះ ហើយក៏មិនចង់ដឹងចង់ឮទៀតដែរ។ ពួកគេមិនចង់សួរនាំអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អំពីលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬអំពីអ្វីមួយផ្សេងទាក់ទងនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយពួកគេក៏គ្មានចិត្តចង់សួរនាំអំពីរឿងទាំងនេះដែរ។ នេះគឺដោយសារតែពួកគេជឿថា រឿងទាំងនេះមិនទាក់ទងអ្វីជាមួយការរីករាយរបស់គេជាមួយព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេខ្វល់តែជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដែលមានទំនាក់ទំនងដោយផ្ទាល់ជាមួយផលប្រយោជន៍របស់គេ និងដែលអាចប្រទានព្រះគុណដល់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេមិនចាប់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីផ្សេងឡើយ បើដូច្នេះ ពួកគេមិនអាចចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិតបានឡើយ ទោះបីជាពួកគេបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់ប៉ុន្មានឆ្នាំហើយក៏ដោយ។ បើគ្មាននរណាម្នាក់ផ្ដល់ទឹក ឬផ្ដល់អាហារដល់ពួកគេជាញឹកញាប់ទេ នោះវាពិបាកសម្រាប់ពួកគេក្នុងការបន្ដដើរនៅលើផ្លូវនៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ណាស់។ ប្រសិនបើពួកគេមិនអាចរីករាយនឹងសេចក្តីអំណរ និងសន្តិភាពចាស់ៗរបស់គេ ឬព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះពួកគេមុខជាដើរចេញមិនខាន។ នេះគឺជាមនុស្សប្រភេទទីពីរ៖ មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងដំណាក់កាលនៃទារកបំបៅដោះ។

ប្រភេទទីបី៖ ដំណាក់កាលនៃទារកផ្ដាច់ដោះ ឬដំណាក់កាលនៃកុមារតូច

មនុស្សក្រុមនេះមាននូវការយល់ដឹងច្បាស់លាស់មួយចំនួន។ ពួកគេដឹងថា ការរីករាយនឹងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនមានន័យថា ពួកគេផ្ទាល់មាននូវបទពិសោធន៍ពិតប្រាកដឡើយ ហើយពួកគេដឹងថា ទោះបីពួកគេមិនចេះនឿយណាយក្នុងការស្វែងរកអំណរ និងសន្ដិភាព ស្វែងរកព្រះគុណ ឬបើពួកគេអាចធ្វើបន្ទាល់តាមរយៈការចែកចាយបទពិសោធរបស់គេអំពីការរីករាយនឹងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬដោយការសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ចំពោះព្រះពរដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ពួកគេក៏ដោយ ក៏រឿងទាំងនេះមិនមែនមានន័យថា ពួកគេមានជីវិត ហើយក៏មិនមែនមានន័យថា ពួកគេមានតថភាពនៃសេចក្តីពិតនោះដែរ។ ដោយចាប់ផ្ដើមចេញពីមនសិការរបស់គេ ពួកគេឈប់រក្សាទុកសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏រវើរវាយថា ព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងតាមជាមួយពួកគេទៀតហើយ ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ នៅពេលដែលពួកគេរីករាយនឹងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពេលនោះពួកគេក៏ចង់ធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ពួកគេព្រមបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេ ព្រមទ្រាំទ្រនឹងទុក្ខលំបាក និងភាពនឿយហត់បន្ដិចបន្ដួច ហើយព្រមចូលរួមសហការនៅកម្រិតណាមួយជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ យ៉ាងណាមិញ ដោយសារតែការដេញតាមនៅក្នុងជំនឿរបស់គេលើព្រះជាម្ចាស់ ជាការដេញតាមក្លែងក្លាយ ដោយសារតែចេតនា និងបំណងប្រាថ្នាដែលពួកគេមាននោះខ្លាំងពេក ដោយសារតែនិស្ស័យរបស់ពួកគេក្រអឺតក្រទមខ្លាំងពេក ដូច្នេះ វាពិតជាពិបាកសម្រាប់ពួកគេក្នុងការបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬក៏មានស្វាមីភ័ក្ត្រចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ ជារឿយៗ ពួកគេមិនអាចសម្រេចបានបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេ ឬក៏គោរពតាមពាក្យសន្យាដែលពួកគេបានធ្វើចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ជាញឹកញាប់ ពួកគេឃើញខ្លួនឯងស្ថិតនៅក្នុងសភាពផ្ទុយពីនេះទៅវិញ៖ ពួកគេចង់បំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែពួកគេបែរជាប្រើកម្លាំងទាំងអស់របស់ពួកគេមកប្រឆាំងនឹងទ្រង់ទៅវិញ ហើយជារឿយៗ ពួកគេស្បថស្បែចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែពួកគេបែរជាល្មើសសម្បថរបស់ពួកគេក្នុងពេលមួយរំពេចទៅវិញ។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេរកឃើញខ្លួនឯងស្ថិតនៅក្នុងសភាពផ្ទុយមួយទៀត៖ ពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងអស់ពីចិត្តស្មោះ ប៉ុន្តែពួកគេបែរជាបដិសេធទ្រង់ និងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលចេញមកពីទ្រង់ទៅវិញ។ ពួកគេសង្ឃឹមយ៉ាងអន្ទះសាថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងបំភ្លឺដល់ពួកគេ ដឹកនាំពួកគេ ផ្គត់ផ្គង់ពួកគេ និងជួយដល់ពួកគេ ប៉ុន្តែពួកគេបែរជានៅតែព្យាយាមធ្វើតាមផ្លូវរបស់ខ្លួនទៅវិញ។ ពួកគេចង់យល់ និងចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែពួកគេមិនព្រមចូលទៅជិតទ្រង់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេតែងតែគេចចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយដួងចិត្តរបស់ពួកគេបានបិទមិនព្រមទទួលទ្រង់ឡើយ។ ទោះបីពួកគេមានការយល់ដឹង និងបទពិសោធសើៗអំពីន័យត្រង់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងនៃសេចក្តីពិត យល់ពីគោលគំនិតសើៗអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្តីពិតក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែមិនអាចបញ្ជាក់ ឬកំណត់ទាំងមិនដឹងខ្លួនថាតើព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិត ព្រមទាំងមិនអាចកំណត់ថា តើព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ពិតជាសុចរិតបានដដែល។ ពួកគេក៏មិនអាចកំណត់ពីភាពពិតប្រាកដនៃនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងព្រះវត្តមានដ៏ពិតរបស់ទ្រង់បានដែរ។ ជំនឿរបស់គេលើព្រះជាម្ចាស់តែងតែមានផ្ទុកនូវភាពសង្ស័យ និងការយល់ច្រឡំ ហើយក៏ផ្ទុកនូវការស្រមើស្រមៃ និងសញ្ញាណជាច្រើនដែរ។ នៅពេលដែលគេរីករាយនឹងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេក៏ដកពិសោធន៍ ឬអនុវត្តសេចក្តីពិតមួយចំនួនដែលពួកគេគិតថាអាចធ្វើកើត ដើម្បីបង្កើនជំនឿរបស់ពួកគេ ដើម្បីបន្ថែមបទពិសោធរបស់គេក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ការយល់ដឹងរបស់ពួកគេអំពីការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ និងដើម្បីចម្អែតអំនួតដ៏ហួសហេតុរបស់គេ តាមរយៈការដើរនៅលើមាគ៌ាជីវិតដែលពួកគេផ្ទាល់បានតាំងឡើង និងសម្រេចភារកិច្ចដ៏សុចរិតសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ពួកគេក៏ធ្វើរឿងទាំងនេះ ដើម្បីបំពេញបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេផ្ទាល់ ដើម្បីទទួលបានព្រះពរ ដែលជាផ្នែកមួយនៃការផ្សងសំណាងដែលពួកគេបានធ្វើ ដោយសង្ឃឹមទទួលបានព្រះពរកាន់តែធំសម្រាប់មនុស្ស និងដើម្បីសម្រេចមហិច្ឆតា ព្រមទាំងបំណងប្រាថ្នាពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេអំពីការមិនព្រមសម្រាកឡើយ លុះត្រាតែពួកគេទទួលបានព្រះជាម្ចាស់សិន។ មនុស្សទាំងនេះកម្រទទួលបានការបំភ្លឺរបស់ព្រះជាម្ចាស់ណាស់ ដ្បិតបំណងប្រាថ្នា និងចេតនារបស់ពួកគេក្នុងការទទួលបានព្រះពរ គឺសំខាន់ខ្លាំងណាស់ចំពោះពួកគេ។ ពួកគេគ្មានបំណងចង់បោះបង់វាចោលឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនហ៊ានធ្វើវាដែរ។ ពួកគេខ្លាចថា បើគ្មានបំណងចង់ទទួលព្រះពរ បើគ្មានមហិច្ឆតាដ៏ជ្រាលជ្រៅអំពីការមិនព្រមសម្រាក រហូតទាល់តែពួកគេទទួលបានព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះពួកគេនឹងបាត់បង់ការជំរុញចិត្តក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនចង់ប្រឈមនឹងតថភាពពិតឡើយ។ ពួកគេមិនចង់ប្រឈមនឹងព្រះបន្ទូល ឬកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ពួកគេមិនចង់ប្រឈមនឹងនិស្ស័យ ឬសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏មិនចង់លើកឡើងអំពីប្រធានបទនៃការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នេះគឺដោយសារតែនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺសារជាតិរបស់ទ្រង់ និងនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ចូលមកជំនួសការស្រមើស្រមៃរបស់ពួកគេ នោះក្ដីសុបិនរបស់គេនឹងរលាយបាត់តាមផ្សែង ហើយជំនឿដែលគេចាត់ទុកថា បរិសុទ្ធ និង «សេចក្ដីល្អ» ដែលគេខំប្រឹងសន្សំអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកនោះ នឹងត្រូវរលាយសាបសូន្យ និងគ្មានន័យអ្វីឡើយ។ ដូចគ្នានេះដែរ «ដែនដី» ដែលពួកគេខំដណ្ដើមមក ដោយញើសឈាមរបស់ពួកគេអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ នឹងត្រូវដួលរលំ។ ការទាំងអស់នេះនឹងបញ្ជាក់ថា ការខំប្រឹងធ្វើការ និងការប្រឹងប្រែងជាច្រើនឆ្នាំរបស់ពួកគេបានក្លាយជាឥតប្រយោជន៍ ហើយថាពួកគេត្រូវតែចាប់ផ្ដើមម្ដងទៀតចេញពីបាតដៃទទេ។ នេះគឺជាការឈឺចាប់បំផុតសម្រាប់ពួកគេក្នុងការទទួលយកនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេ ហើយវាជាលទ្ធផលដែលពួកគេមិនចង់ឃើញសោះឡើយ ដូច្នេះហើយបានជាពួកគេតែងតែជាប់គាំងនៅក្នុងភាពទ័លច្រកបែបនេះ ដោយមិនព្រមត្រឡប់ក្រោយឡើយ។ នេះគឺជាមនុស្សប្រភេទទីបី៖ មនុស្សដែលស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលនៃទារកផ្ដាច់ដោះ។

មនុស្សទាំងបីប្រភេទដែលបានពណ៌នាខាងលើ មានន័យថាមនុស្សដែលស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលទាំងបីនេះ មិនមានជំនឿដ៏ពិតណាមួយលើអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬលើនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ហើយក៏មិនមានការទទួលស្គាល់ ឬការបញ្ជាក់ដ៏សុក្រឹត និងច្បាស់លាស់អំពីការទាំងនេះដែរ។ ដូច្នេះ វាពិតជាពិបាកណាស់សម្រាប់មនុស្សទាំងបីប្រភេទនេះក្នុងការចូលទៅក្នុងតថភាពនៃសេចក្តីពិត ហើយក៏ពិបាកសម្រាប់ពួកគេក្នុងការទទួលបានសេចក្តីមេត្តាករុណា ការបំភ្លឺ ឬការពន្យល់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ព្រោះឥរិយាបថដែលពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់ និងអាកប្បកិរិយាយល់ច្រឡំរបស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់មិនអាចធ្វើការនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេបានឡើយ។ ភាពសង្ស័យ ការយល់ច្រឡំ និងការស្រមើស្រមៃរបស់ពួកគេអំពីព្រះជាម្ចាស់ មានកម្រិតខ្ពស់ជាងជំនឿ និងចំណេះដឹងរបស់ពួកគេអំពីព្រះជាម្ចាស់ទៅទៀត។ ទាំងនេះគឺជាមនុស្សទាំងបីប្រភេទដែលងាយនឹងរងគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ហើយដំណាក់កាលទាំងបីនេះក៏ជាដំណាក់កាលដ៏គ្រោះថ្នាក់ដែរ។ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់បន្តមានអាកប្បកិរិយាសង្ស័យចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះការពិតថាតើព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិត និងភាពពិតជាក់ស្ដែងនៃអត្ថិភាពរបស់ទ្រង់ ហើយនៅពេលដែលពួកគេមិនប្រាកដច្បាស់អំពីរឿងទាំងនេះ តើពួកគេអាចទទួលយកអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលចេញមកពីព្រះជាម្ចាស់ដូចម្ដេចកើតទៅ? តើពួកគេអាចទទួលយកការពិតដែលថា ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិត ជាផ្លូវ និងជាជីវិតបានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? តើពួកគេអាចទទួលយកការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានយ៉ាងដូចម្ដេច? តើពួកគេអាចទទួលយកសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានដោយរបៀបណា? តើមនុស្សប្រភេទនេះអាចទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញ និងការផ្គត់ផ្គង់ដ៏ពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានយ៉ាងដូចម្ដេច? អស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលទាំងបីនេះអាចប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ វិនិច្ឆ័យលើព្រះជាម្ចាស់ ប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ ឬក្បត់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា។ ពួកគេអាចបោះបង់ផ្លូវដ៏ពិត និងបោះបង់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រប់ពេលវេលា។ គេអាចនិយាយបានថាមនុស្សនៅក្នុងដំណាក់កាលទាំងបីនេះស្ថិតនៅក្នុងអំឡុងពេលដ៏សំខាន់បំផុត ព្រោះពួកគេមិនបានចូលទៅក្នុងផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។

ប្រភេទទីបួន៖ ដំណាក់កាលដែលកុមារកំពុងលូតលាស់ ឬកុមារភាព

ក្រោយពេលដែលបុគ្គលម្នាក់ត្រូវបានផ្ដាច់ដោះ មានន័យថា ក្រោយពេលពួកគេបានរីករាយនឹងព្រះគុណដ៏ច្រើនរួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើមរុករកមើលអត្ថន័យនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេចាប់ផ្ដើមចង់យល់អំពីសំណួរផ្សេងៗដូចជា ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមានជីវិតរស់? តើមនុស្សគួរតែរស់នៅយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស? នៅពេលដែលគំនិតមិនច្បាស់លាស់ និងលំនាំគំនិតដ៏ច្របូកច្របល់ទាំងនេះផុសឡើង និងមាននៅក្នុងពួកគេ នោះពួកគេបន្តក៏ទទួលការស្រោចទឹក ហើយពួកគេក៏អាចបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេបានផងដែរ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ពួកគេលែងមានភាពសង្ស័យចំពោះសេចក្តីពិតអំពីអត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតហើយ ព្រោះពួកគេមានការយល់ដឹងដ៏សុក្រឹតអំពីអត្ថន័យនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ នៅពីលើគ្រឹះមូលដ្ឋាននេះ ពួកគេទទួលបានចំណេះដឹងបន្ដិចម្ដងៗអំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយបន្ដិចម្ដងៗ ពួកគេទទួលបានចម្លើយខ្លះៗចំពោះគំនិតមិនច្បាស់លាស់ និងលំនាំគំនិតដ៏ច្របូកច្របល់របស់គេចំពោះនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទាក់ទងនឹងការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យ ក៏ដូចជាចំណេះដឹងរបស់ពួកគេអំពីព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សនៅក្នុងដំណាក់កាលនេះចាប់ផ្ដើមដើរនៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយពួកគេចូលទៅក្នុងអំឡុងពេលអន្តរកាល។ គឺស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលនេះហើយ ដែលមនុស្សចាប់ផ្ដើមមានជីវិត។ ការចង្អុលបង្ហាញដ៏ច្បាស់អំពីការមានជីវិត គឺជាការឆ្លើយសំណួរម្ដងមួយៗទាក់ទងនឹងការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមនុស្សមាននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេដូចជា ការយល់ច្រឡំ ការស្រមើស្រមៃ សញ្ញាណ និងនិយមន័យដ៏ស្រពេចស្រពិលអំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេមិនគ្រាន់តែជឿយ៉ាងពិតប្រាកដ និងទទួលស្គាល់ពីតថភាពនៃអត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មាននូវនិយមន័យដ៏សុក្រឹត្យអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងមានកន្លែងដ៏ត្រឹមត្រូវសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេដែរ ហើយការដើរតាមព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ ជំនួសសេចក្តីជំនឿដ៏ស្រពេចស្រពិលរបស់ពួកគេ។ នៅក្នុងដំណាក់កាលនេះ មនុស្សចាប់ផ្ដើមដឹងបន្ដិចម្ដងៗអំពីការយល់ច្រឡំរបស់ពួកគេអំពីព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងដឹងអំពីការដេញតាម និងផ្លូវនៃជំនឿខុសឆ្គងរបស់ពួកគេដែរ។ ពួកគេចាប់ផ្ដើមស្រេកឃ្លានចង់បានសេចក្តីពិត ស្រេកឃ្លានចង់ដកពិសោធន៍នូវការជំនុំជម្រះ ការវាយផ្ចាល និងការប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងស្រេកឃ្លានចង់បានការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យរបស់ពួកគេ។ បន្ដិចម្ដងៗ ក្នុងអំឡុងដំណាក់កាលនេះ ពួកគេលះបង់ចោលរាល់សញ្ញាណ និងការស្រមើស្រមៃអំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ពួកគេក៏ផ្លាស់ប្ដូរ និងកែតម្រូវចំណេះដឹងមិនត្រឹមត្រូវរបស់គេអំពីព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងទទួលយកចំណេះដឹងមូលដ្ឋានដ៏ត្រឹមត្រូវអំពីព្រះជាម្ចាស់វិញ។ ទោះបីជាផ្នែកមួយនៃចំណេះដឹងដែលមនុស្សក្នុងដំណាក់កាលនេះមាន មិនមានភាពជាក់លាក់ ឬសុក្រឹតក៏ដោយ ក៏យ៉ាងហោចណាស់ ពួកគេចាប់ផ្ដើមបោះបង់ចោលបន្ដិចម្ដងៗនូវសញ្ញាណ ចំណេះដឹងខុសឆ្គង និងការយល់ច្រឡំរបស់គេអំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេក៏លែងរក្សាទុកសញ្ញាណ និងការស្រមើស្រមៃរបស់គេអំពីព្រះជាម្ចាស់ទៀតដែរ។ ពួកគេចាប់ផ្ដើមរៀនពីរបៀបបោះបង់ គឺបោះបង់ចោលអ្វីៗដែលមាននៅក្នុងសញ្ញាណរបស់ពួកគេ អ្វីៗចេញពីចំណេះដឹង និងអ្វីៗមកពីសាតាំង ហើយពួកគេចាប់ផ្ដើមចុះចូលចំពោះអ្វីៗដែលត្រឹមត្រូវ និងវិជ្ជមាន ថែមទាំងចុះចូលចំពោះអ្វីៗដែលមកពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងប្រតិបត្តិតាមសេចក្តីពិតទៀតផង។ ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមចង់ដកពិសោធន៍ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចង់ដឹងដោយខ្លួនឯង និងអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ចង់យកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ធ្វើជាគោលការណ៍សម្រាប់សកម្មភាពរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងធ្វើមូលដ្ឋានសម្រាប់ការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់គេ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ មនុស្សទទួលយកការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយពួកគេក៏ទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាជីវិតរបស់ពួកគេដោយមិនដឹងខ្លួនដែរ។ ខណៈពេលដែលពួកគេទទួលយកការជំនុំជម្រះ ការវាយផ្ចាល និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេកាន់តែមានចំណេះដឹង និងកាន់តែអាចដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ដែលពួកគេជឿនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ ពិតជាមានមែន។ នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងបទពិសោធនិងជីវិតរបស់ពួកគេ ពួកគេកាន់តែមានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់តែងតែគ្រប់គ្រងលើវាសនារបស់មនុស្ស ហើយទ្រង់តែងតែដឹកនាំ និងផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់តម្រូវការរបស់មនុស្សជានិច្ច។ តាមរយៈទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេបញ្ជាក់អះអាងអំពីអត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់បន្ដិចម្ដងៗ។ ដូច្នេះ មុនពេលដែលពួកគេដឹងខ្លួន ពួកគេបានយល់ស្របដោយឯកឯង ហើយចាប់ផ្ដើមជឿយ៉ាងមុតមាំលើកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេបានយល់ស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលមនុស្សយល់ស្របតាមព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកគេបន្តលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯង បដិសេធសញ្ញាណរបស់ពួកគេ បដិសេធចំណេះដឹងរបស់ពួកគេ បដិសេធការស្រមើស្រមៃរបស់ពួកគេ ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ពួកគេក៏បន្តស្វែងរកអ្វីដែលជាសេចក្តីពិត និងអ្វីដែលជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ចំណេះដឹងរបស់មនុស្សអំពីព្រះជាម្ចាស់ហាក់ដូចជារាក់កំផែល ក្នុងអំឡុងពេលនៃការអភិវឌ្ឍនេះ។ ពួកគេមិនអាចបរិយាយជាពាក្យសម្ដីឱ្យបានច្បាស់លាស់អំពីចំណេះដឹងនេះទេ ហើយក៏មិនអាចបង្ហាញវានៅក្នុងសេចក្តីលម្អិតដែរ ព្រោះការយល់ដឹងរបស់ពួកគេ ផ្អែកលើទស្សនៈយល់ឃើញរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងណាមិញ នៅពេលដែលប្រៀបធៀបជាមួយនឹងដំណាក់កាលទាំងបីមុន ជីវិតនៅក្មេងខ្ចីរបស់មនុស្សនៅក្នុងអំឡុងពេលនេះបានទទួលការស្រោចទឹក និងការផ្គត់ផ្គង់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់រួចហើយ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បានចាប់ផ្ដើមដុះចេញជាពន្លកមក។ ជីវិតរបស់ពួកគេប្រៀបដូចជាគ្រាប់ពូជមួយដែលត្រូវបានកប់នៅក្នុងដី ហើយក្រោយពេលទទួលបានសំណើម និងជីវជាតិ នោះវានឹងដុះឡើងផុតពីដី ហើយពន្លករបស់វានឹងតំណាងឱ្យកំណើតនៃជីវិតថ្មី។ កំណើតនេះជួយឱ្យគេមើលឃើញពីទីសម្គាល់នៃជីវិត។ នៅពេលដែលមនុស្សមានជីវិត ពួកគេក៏លូតលាស់ឡើង។ ដូច្នេះ ចេញពីគ្រឹះមូលដ្ឋានទាំងនេះ វានាំពួកគេឱ្យដើរនៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់បន្ដិចម្ដងៗ ហើយបោះបង់ចោលសញ្ញាណរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញពីព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ជីវិតរបស់មនុស្សនឹងចម្រើនឡើងបន្ដិចម្ដងៗដោយចៀសមិនផុត។ តើការលូតលាស់នេះត្រូវបានវាស់វែងលើខ្នាតមូលដ្ឋានអ្វីទៅ? វាត្រូវបានវាស់វែងស្របតាមបទពិសោធរបស់បុគ្គលជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការយល់ដឹងដ៏ពិតរបស់គេអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទោះបីពួកគេមានការពិបាកក្នុងការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍ ដើម្បីពណ៌នាយ៉ាងសុក្រឹតអំពីចំណេះដឹងរបស់គេទាក់ទងនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងសារជាតិសំខាន់របស់ទ្រង់នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការលូតលាស់នេះក៏ដោយ ប៉ុន្តែមនុស្សក្រុមនេះលែងដេញតាមការសប្បាយភ្លើតភ្លើន តាមរយៈការរីករាយនឹងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីដេញតាមគោលបំណងរបស់គេដែលចង់បានតែព្រះគុណតទៅទៀតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេព្រមដេញតាមជីវិតមួយដែលរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងក្លាយជាកម្មវត្ថុនៃសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។ លើសពីនេះទៅទៀត ពួកគេមានទំនុកចិត្ត និងត្រៀមខ្លួនទទួលយកការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាសញ្ញាដែលបង្ហាញថា បុគ្គលម្នាក់ស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលនៃការលូតលាស់។

ទោះបីមនុស្សស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលនេះ មានចំណេះដឹងខ្លះអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ចំណេះដឹងនេះមានលក្ខណៈស្រពេចស្រពិល និងមិនច្បាស់លាស់ដែរ។ ទោះបីពួកគេមិនអាចពណ៌នាបានយ៉ាងច្បាស់អំពីសេចក្តីទាំងនេះក៏ដោយ ក៏ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេបានទទួលយកអ្វីមួយចូលក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេរួចហើយ ព្រោះថាពួកគេបានទទួលចំណេះដឹង និងការយល់ដឹងនៅកម្រិតណាមួយអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ យ៉ាងណាមិញ ចំណេះដឹងទាំងអស់នេះនៅរាក់កំផែលប៉ុណ្ណោះ ហើយវានៅតែស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលបឋមនៅឡើយទេ។ មនុស្សក្រុមនេះមានទស្សនៈជាក់លាក់ដែលពួកគេមានចំពោះព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលត្រូវបានស្ដែងចេញនៅក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរចំពោះវត្ថុដែលពួកគេដេញតាម និងរបៀបដែលពួកគេដេញតាមវត្ថុទាំងនោះ។ ពួកគេបានមើលឃើញនៅក្នុងព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងគ្រប់សេចក្ដីតម្រូវរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស និងនៅក្នុងការបើកសម្ដែងរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សថា បើពួកគេនៅតែមិនដេញតាមសេចក្តីពិត បើគេនៅតែមិនព្យាយាមចូលក្នុងតថភាព បើគេនៅតែមិនព្យាយាមបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យ និងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលគេដកពិសោធន៍ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទេ នោះពួកគេនឹងបាត់បង់អត្ថន័យនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់មិនខាន។ ពួកគេមើលឃើញថា ទោះបីជាពួកគេរីករាយនឹងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងច្រើនបែបណាក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់គេ មិនអាចបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់ ឬស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បានដែរ ហើយបើមនុស្សបន្តរស់នៅក្រោមព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកគេនឹងមិនទទួលបានការលូតលាស់ ទទួលបានជីវិត ឬអាចទទួលបានសេចក្តីសង្រ្គោះនោះឡើយ។ ជារួមមក ប្រសិនបើមនុស្សមិនអាចដកពិសោធន៍ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ និងមិនអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទេ នោះពួកគេនឹងបន្តស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលជាទារកជារៀងរហូត ហើយមិនដែលបោះជំហានឆ្ពោះទៅរកការលូតលាស់នៃជីវិតរបស់ពួកគេឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលជាទារកជារៀងរហូត បើអ្នកមិនដែលចូលទៅក្នុងតថភាពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បើអ្នកមិនដែលមានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាជីវិតរបស់អ្នក បើអ្នកមិនដែលមានជំនឿ និងចំណេះដឹងដ៏ពិតអំពីព្រះជាម្ចាស់ទេ តើអ្នកអាចមានលទ្ធភាពឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍បានដែរឬ? ដូច្នេះ អ្នកណាដែលចូលក្នុងតថភាពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកណាដែលទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាជីវិតរបស់ពួកគេ អ្នកណាដែលចាប់ផ្ដើមទទួលយកការវាយផ្ចាលនិងការជំនុំជម្រះពីព្រះជាម្ចាស់ អ្នកណាដែលចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្លួន និងអ្នកណាដែលមានដួងចិត្តស្រេកឃ្លានចង់បានសេចក្តីពិត ដែលមានបំណងចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងមានបំណងទទួលយកសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកទាំងនោះហើយគឺជាមនុស្សដែលមានជីវិតដ៏ពិតប្រាកដ។ នេះគឺជាមនុស្សប្រភេទទីបួន ដែលជាកុមារកំពុងលូតលាស់ ជាបុគ្គលស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលកុមារភាព។

ប្រភេទទីប្រាំ៖ ដំណាក់កាលនៃជីវិតចាស់ទុំ ឬដំណាក់កាលមនុស្សពេញវ័យ

ក្រោយពេលដកពិសោធន៍ និងដើរតេះតោះ ឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលកុមារភាព ដំណាក់កាលនៃការលូតលាស់ដែលពេញដោយការដួលក្រោកៗម្ដងហើយម្ដងទៀត នោះជីវិតរបស់មនុស្សចាប់ផ្ដើមមានលំនឹង ល្បឿនដើរទៅមុខរបស់គេលែងបង្អង់ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចបង្អាក់ពួកគេបានឡើយ។ ទោះបីផ្លូវខាងមុខនៅតែមានភាពរដិបរដុបក៏ដោយ ក៏ពួកគេលែងទន់ខ្សោយ លែងភ័យខ្លាច លែងដើររាវ ឬបាត់បង់ការអត់ទ្រាំទៀតដែរ។ គ្រឹះមូលដ្ឋានរបស់គេត្រូវបានចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅក្នុងបទពិសោធពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដួងចិត្តរបស់គេបានជាប់ចិត្តនឹងភាពថ្លៃថ្នូរ និងភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេស្រេកឃ្លានចង់ដើរតាមដានព្រះបាទារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្រេកឃ្លានចង់ដឹងអំពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្រេកឃ្លានចង់ដឹងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងអំពីព្រះជាម្ចាស់។

មនុស្សនៅក្នុងដំណាក់កាលនេះដឹងយ៉ាងច្បាស់រួចទៅហើយថាពួកគេជឿលើនរណា ដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីហេតុផលដែលគេគួរតែជឿលើព្រះជាម្ចាស់ និងអត្ថន័យនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញ គឺសុទ្ធតែជាសេចក្តីពិត។ នៅក្នុងបទពិសោធជាច្រើនឆ្នាំរបស់គេ ពួកគេទទួលស្គាល់ថា បើគ្មានការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះមនុស្សម្នាក់នឹងមិនអាចបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ឬស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ហើយពួកគេក៏នឹងមិនអាចចូលទៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដបានដែរ។ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សទាំងនេះ គឺជាបំណងប្រាថ្នាដ៏រឹងមាំមួយ ដែលត្រូវបានល្បងលដោយព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចមើលឃើញពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងពេលកំពុងល្បងល ហើយទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់កាន់តែបរិសុទ្ធ ហើយក្នុងពេលដូចគ្នានោះ គេក៏អាចយល់ និងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែពិតប្រាកដដែរ។ មនុស្សនៅក្នុងដំណាក់កាលនេះ បានលាចាកផុតពីដំណាក់កាលទារក និងដំណាក់កាលនៃការរីករាយនឹងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការបរិភោគនំប៉័ងរបស់គេដល់ឆ្អែត។ ពួកគេលែងដាក់សេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ហួសហេតុក្នុងការធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់អត់ធ្មត់ និងបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាចំពោះពួកគេទៀតហើយ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេមានទំនុកចិត្តក្នុងការទទួលយក ហើយសង្ឃឹមចង់បានការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះឥតឈប់ឈររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងចេតនាចង់ញែកខ្លួនពួកគេចេញពីនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្លួន និងចង់បំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចំណេះដឹងរបស់ពួកគេអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងការដេញតាមរបស់ពួកគេ ឬគោលដៅចុងក្រោយនៃការដេញតាមរបស់ពួកគេ គឺសុទ្ធតែច្បាស់លាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេទាំងអស់។ ដូច្នេះ មនុស្សនៅក្នុងដំណាក់កាលពេញវ័យ បានបញ្ចប់ការនិយាយលាគ្នាទាំងស្រុងទៅកាន់ដំណាក់កាលនៃសេចក្តីជំនឿដ៏ស្រពេចស្រពិល ដំំណាក់កាលដែលពួកគេពឹងលើព្រះគុណដើម្បីបានសេចក្ដីសង្រ្គោះ ដំណាក់កាលនៃជីវិតក្មេងខ្ចីដែលមិនអាចស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងលបាន ដំណាក់កាលនៃភាពមិនច្បាស់លាស់ ដំណាក់កាលនៃភាពឆ្គាំឆ្គង ដំណាក់កាលនៃការគ្មានផ្លូវដើរជាញឹកញាប់ រយៈពេលគ្មានលំនឹងនៃការផ្លាស់ប្ដូរភ្លាមៗរវាងក្ដៅ និងត្រជាក់ ព្រមទាំងដំណាក់កាលដែលមនុស្សដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ទាំងត្រូវគេបិទភ្នែកជិតផង។ មនុស្សប្រភេទនេះទទួលបានការបំភ្លឺ និងការស្រាយបំភ្លឺពីព្រះជាម្ចាស់ជាញឹកញាប់ ហើយចូលរួមនៅក្នុងទំនាក់ទំនង និងការប្រាស្រ័យទាក់ទងពិតប្រាកដជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ គេអាចនិយាយបានថា មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងដំណាក់កាលនេះ បានយល់ផ្នែកខ្លះនៃព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថាគេអាចរកឃើញគោលការណ៍នៃសេចក្តីពិតនៅក្នុងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេធ្វើ ហើយថាពួកគេដឹងអំពីរបៀបបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ លើសពីនេះទៅទៀត ពួកគេក៏បានរកឃើញផ្លូវទៅស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានចាប់ផ្ដើមធ្វើបន្ទាល់អំពីចំណេះដឹងរបស់ពួកគេអំពីព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នៅក្នុងអំឡុងដំណើរការនៃការលូតលាស់បន្ដិចម្ដងៗនេះ ពួកគេទទួលបានការយល់ដឹង និងចំណេះដឹងបន្ដិចម្ដងៗអំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការបង្កើតមនុស្ស និងនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងមនុស្ស។ បន្ដិចម្ដងៗ ពួកគេក៏ទទួលបានការយល់ដឹង និងចំណេះដឹងអំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទាក់ទងនឹងសារជាតិដែរ។ គ្មានសញ្ញាណ ឬការស្រមើស្រមៃរបស់មនុស្សណាម្នាក់អាចមកជំនួសចំណេះដឹងនេះបានឡើយ។ ខណៈពេលដែលពួកគេមិនអាចនិយាយថា នៅក្នុងដំណាក់កាលទីប្រាំនេះ ជីវិតរបស់មនុស្សមានភាពពេញវ័យទាំងស្រុង ឬថាមនុស្សនេះសុចរិត ឬពេញខ្នាតក៏ដោយ ក៏មនុស្សប្រភេទនេះបានបោះជំហានឆ្ពោះទៅរកដំណាក់កាលនៃភាពពេញវ័យនៅក្នុងជីវិត និងអាចចូលទៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឈរមុខទល់នឹងមុខជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារតែមនុស្សប្រភេទនេះបានដកពិសោធន៍ជាច្រើនអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានដកពិសោធន៍ក្នុងការល្បងលច្រើនរាប់មិនអស់ និងបានដកពិសោធន៍នូវការប្រៀនប្រដៅ ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលជាច្រើនឥតគណនាពីព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ការចុះចូលរបស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនប្រែប្រួលឡើយ ប៉ុន្តែជាការចុះចូលទាំងស្រុងតែម្ដង។ ចំណេះដឹងរបស់ពួកគេអំពីព្រះជាម្ចាស់បានផ្លាស់ប្រែពីចំណេះដឹងមិនច្បាស់លាស់ ទៅជាចំណេះដឹងច្បាស់លាស់ និងត្រឹមត្រូវ ផ្លាស់ប្រែពីចំណេះដឹងរាក់ៗ ទៅជាចំណេះដឹងស៊ីជម្រៅ ហើយផ្លាស់ប្រែពីចំណេះដឹងបែបព្រិលៗ និងស្រពេចស្រពិល ទៅជាចំណេះដឹងដ៏ល្អិតល្អន់ និងពិតជាក់ស្ដែង។ ពួកគេបានបោះជំហានទៅមុខ ចេញពីការស្វែងរកចំណេះដឹងបែបរាវៗ និងអកម្ម ទៅជាការធ្វើបន្ទាល់បែបប្រុងប្រៀបជាមុន។ គឺអាចនិយាយបានថា មនុស្សនៅក្នុងដំណាក់កាលនេះមានតថភាពនៃសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថាពួកគេបានដើរនៅលើផ្លូវទៅរកការប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ ដូចជាផ្លូវដែលពេត្រុសបានដើរដែរ។ នេះគឺជាមនុស្សប្រភេទទីប្រាំ ជាអ្នកដែលរស់នៅក្នុងសភាពនៃភាពពេញវ័យ ដែលជាដំណាក់កាលរបស់មនុស្សធំ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)