របស់ទីពីរដែលយើងនឹងពិភាក្សាគ្នាគឺ សីតុណ្ហភាព។ មនុស្សគ្រប់គ្នាដឹងថាសីតុណ្ហភាពជាអ្វីរួចហើយ។ សីតុណ្ហភាព គឺជាធាតុដែលចាំបាច់ចំពោះបរិស្ថាន ដែលសមស្របសម្រាប់ការរស់រានមានជីវិតរបស់មនុស្ស។ ប្រសិនបើសីតុណ្ហភាពខ្ពស់ពេក (ឧទាហរណ៍៖ ឧបមាថាសីតុណ្ហភាពឡើងខ្ពស់ជាងសែសិបអង្សារសេ) តើនេះនឹងមិនមែនក្ដៅស្ងួតហួតហែងសម្រាប់មនុស្សពេកទេឬ? តើរស់នៅក្នុងលក្ខខណ្ឌបែបនេះ មិនធ្វើឱ្យមនុស្សអស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃទេឬ? ហើយប្រសិនបើសីតុណ្ហភាពទាបពេក តើយ៉ាងណាវិញ? ឧបមាថា សីតុណ្ហភាពធ្លាក់ដល់ដកសែសិបអង្សារសេ មនុស្សក៏មិនអាចទ្រាំនឹងលក្ខខណ្ឌទាំងនេះបានដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់មានការល្អិតល្អន់ណាស់ក្នុងការកំណត់កម្រិតសីតុណ្ហភាព ឱ្យនៅកម្រិតដែលរាងកាយមនុស្សអាចសម្របខ្លួនបាន ក្នុងចន្លោះពីដកសាមសិបអង្សារសេ និងបូកសែសិបអង្សារសេ មិនឱ្យទាបជាង ឬខ្ពស់ជាងនេះឡើយ។ សីតុណ្ហភាពនៅលើផែនដីពីភាគខាងជើងទៅភាគខាងត្បូង គឺស្ថិតនៅក្នុងចន្លោះនេះ។ នៅក្នុងតំបន់ត្រជាក់ខ្លាំង សីតុណ្ហភាពអាចធ្លាក់ចុះដល់ប្រហែលដកហាសិប ឬហុកសិបអង្សារសេ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនឱ្យមនុស្សរស់នៅក្នុងតំបន់បែបនេះទេ។ ចុះហេតុអ្វីបានជាមានតំបន់ត្រជាក់ខ្លាំងទាំងនេះ? ចំពោះរឿងនេះ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ ហើយទ្រង់មានបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។ ទ្រង់នឹងមិនឱ្យអ្នកទៅក្បែរកន្លែងទាំងនោះទេ។ កន្លែងដែលក្តៅខ្លាំង និងត្រជាក់ខ្លាំង ត្រូវបានការពារដោយព្រះជាម្ចាស់ មានន័យថា ទ្រង់មិនបានដាក់ផែនការឱ្យមនុស្សទៅរស់នៅទីនោះទេ។ កន្លែងទាំងនេះ មិនមែនសម្រាប់មនុស្សជាតិទេ។ ប៉ុន្តែតើហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់បង្កើតកន្លែងបែបនេះនៅលើផែនដី? ប្រសិនបើកន្លែងទាំងនេះជាកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់មិនឱ្យមនុស្សរស់នៅ ឬសូម្បីតែរួចជីវិតក៏មិនបានផង ចុះហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់បង្កើតកន្លែងទាំងនោះមក? ក្នុងនេះមានព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពោលគឺព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់កម្រិតសីតុណ្ហភាពបរិស្ថានសមស្រប ដែលមនុស្សអាចរស់រានបាន។ នៅក្នុងនេះក៏មានការចូលរួមពីច្បាប់ធម្មជាតិផងដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរបស់មួយចំនួនដើម្បីរក្សាលំនឹង និងគ្រប់គ្រងសីតុណ្ហភាព។ តើរបស់ទាំងនោះមានអ្វីខ្លះ? ដំបូង ព្រះអាទិត្យអាចផ្ដល់កម្ដៅដល់មនុស្ស ប៉ុន្តែនៅពេលកម្ដៅនោះក្ដៅខ្លាំងពេក តើមនុស្សអាចទ្រាំនឹងកម្ដៅនោះបានទេ? តើមានអ្នកណាម្នាក់ដែលហ៊ានចូលទៅជិតព្រះអាទិត្យដែរឬទេ? តើមានឧបករណ៍វិទ្យាសាស្ត្រណាមួយនៅលើផែនដីនេះ ដែលអាចចូលទៅជិតព្រះអាទិត្យបានទេ? (អត់ទេ។) ហេតុអ្វីបានជាមិនមាន? គឺមកពីព្រះអាទិត្យក្ដៅពេក។ អ្វីក៏ដោយដែលចូលទៅជិតពេក នឹងត្រូវរលាយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់បានព្រះតម្រិះជាពិសេសដើម្បីកំណត់កម្ពស់ព្រះអាទិត្យឱ្យនៅពីលើមនុស្សជាតិ និងកំណត់ចម្ងាយព្រះអាទិត្យនិងមនុស្សស្របតាមការគណនាយ៉ាងល្អិតល្អន់ និងតាមបទដ្ឋានរបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់មក ផែនដីមានប៉ូលពីរ គឺប៉ូលខាងត្បូង និងប៉ូលខាងជើង។ តំបន់ទាំងពីរនេះ គ្រប់ដណ្ដប់ដោយទឹកកកទាំងស្រុង និងត្រជាក់ខ្លាំងណាស់។ តើមនុស្សជាតិអាចរស់នៅក្នុងតំបន់ផែនទឹកកកបានទេ? តើកន្លែងបែបនេះសមស្របឱ្យមនុស្សរស់រានបានទេ? មិនបានទេ។ ដូច្នេះ មនុស្សមិនទៅកន្លែងទាំងនេះទេ។ ដោយសារមនុស្សមិនទៅប៉ូលខាងត្បូង និងប៉ូលខាងជើង ទើបផែនទឹកកករបស់ប៉ូលទាំងពីរ ត្រូវរក្សាគង់វង្ស និងអាចបម្រើដល់គោលបំណងរបស់ប៉ូលទាំងពីរនេះក្នុងការគ្រប់គ្រងសីតុណ្ហភាពបាន។ អ្នកយល់ហើយ មែនទេ? ប្រសិនបើគ្មានប៉ូលខាងត្បូង និងគ្មានប៉ូលខាងជើងទេ នោះកម្ដៅឥតឈប់ឈររបស់ព្រះអាទិត្យនឹងធ្វើឱ្យមនុស្សនៅលើផែនដីនេះវិនាសមិនខាន។ ប៉ុន្តែ តើព្រះជាម្ចាស់រក្សាសីតុណ្ហភាពនៅក្នុងកម្រិតមួយដែលសមស្របសម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្សតាមរយៈរបស់តែពីរយ៉ាងនេះមែនទេ? អត់ទេ។ នៅមានភាវៈរស់គ្រប់ប្រភេទផងដែរ ដូចជា ស្មៅនៅតាមទីវាល ដើមឈើផ្សេងៗ និងរុក្ខជាតិគ្រប់ប្រភេទនៅក្នុងព្រៃ ដែលស្រូបយកកំដៅព្រះអាទិត្យ ហេតុដូច្នោះហើយ ពួកវាកាត់បន្ថយថាមពលកម្ដៅរបស់ព្រះអាទិត្យតាមរយៈការរក្សាសីតុណ្ហភាពបរិស្ថានដែលមនុស្សជាតិរស់នៅ។ ក៏មានទាំងប្រភពទឹកផងដែរ ដូចជាទន្លេ និងបឹងបួជាដើម។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចកំណត់ផ្ទៃដីដែលគ្របដណ្តប់ដោយទន្លេ និងបឹងបួបាននោះទេ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចគ្រប់គ្រងបរិមាណទឹកដែលត្រូវមាននៅលើផែនដីនេះបានទេ ហើយក៏ពុំអាចកំណត់ទីតាំងដែលទឹកត្រូវហូរ ទិសដៅនៃលំហូរទឹក ចំណុះទឹក និងល្បឿនទឹកបាននោះដែរ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទើបជ្រាបការនេះ។ ប្រភពទឹកផ្សេងៗគ្នាទាំងនេះ រាប់ចាប់តាំងពីទឹកក្រោមដីរហូតដល់ទន្លេនិងបឹងដែលអាចមើលឃើញនៅលើដី ក៏អាចរក្សាសីតុណ្ហភាពបរិស្ថានដែលមនុស្សរស់នៅបានផងដែរ។ ក្រៅពីប្រភពទឹក ក៏នៅមានសណ្ឋានភូមិសាស្ត្រគ្រប់ប្រភេទផងដែរ ដូចជា ភ្នំ វាលទំនាប អន្លង់ជ្រៅៗ និងតំបន់ដីសើមជាដើម ដែលសុទ្ធតែរក្សាសីតុណ្ហភាពក្នុងកម្រិតមួយសមាមាត្រទៅនឹងតំបន់ និងទំហំភូមិសាស្ត្រនោះ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើភ្នំមួយមានព្រំដែនព័ទ្ធជុំវិញមួយរយគីឡូម៉ែត្រ នោះទំហំមួយរយគីឡូម៉ែត្រនោះ នឹងរួមចំណែកដល់ភាពមានប្រយោជន៍ប្រើការបានមួយរយគីឡូម៉ែត្រដែរ។ ចំពោះចំនួននៃជួរភ្នំ និងអន្លង់ជ្រៅៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតនៅលើផែនដីនេះ គឺជាចំនួនដែលព្រះជាម្ចាស់បានព្រះតម្រិះរួចហើយ។ ម៉្យាងទៀត នៅពីក្រោយអត្ថិភាពនៃគ្រប់វត្ថុនីមួយៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក សុទ្ធតែមានរឿងហេតុ ហើយវត្ថុនីមួយៗសុទ្ធតែមានព្រះប្រាជ្ញាញាណ និងផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចូរពិចារណាអំពីព្រៃឈើ និងរុក្ខជាតិគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់ជាឧទាហរណ៍ចុះ ចម្ងាយ និងទំហំនៃតំបន់ដែលពួកវាដុះ និងលូតលាស់ គឺហួសពីសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្សរាល់គ្នា ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចបញ្ជារឿងទាំងនេះបានទេ។ ដូចគ្នានេះដែរ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដែលអាចគ្រប់គ្រងបរិមាណទឹកដែលរុក្ខជាតិទាំងនោះស្រូបយកបាននោះទេ ហើយក៏មិនអាចគ្រប់គ្រងបរិមាណថាមពលកម្ដៅដែលពួកវាស្រូបពីព្រះអាទិត្យបានដែរ។ អ្វីៗទាំងអស់នេះស្ថិតនៅក្នុងវិសាលភាពនៃផែនការដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឡើង នៅពេលទ្រង់បង្កើតរបស់សព្វសារពើ។

គឺដោយសារតែបានព្រះជាម្ចាស់ធ្វើផែនការ មានព្រះតម្រិះ និងរៀបចំគ្រប់បែបយ៉ាងដោយប្រុងប្រយ័ត្នបែបនេះ ទើបមនុស្សអាចរស់នៅក្នុងបរិស្ថានមួយដែលមានសីតុណ្ហភាពសមស្របបាន។ ហេតុដូច្នេះហើយ របស់នីមួយៗដែលមនុស្សមើលឃើញដោយភ្នែករបស់ពួកគេ ដូចជា ព្រះអាទិត្យ ប៉ូលខាងត្បូង និងប៉ូលខាងជើងដែលមនុស្សតែងតែឮគេនិយាយញឹកញាប់ ក៏ដូចជាភាវៈរស់ផ្សេងៗនៅលើដី ក្រោមដី និងក្នុងទឹក ព្រមទាំងទំហំផ្ទៃដីដែលគ្របដណ្ដប់ដោយព្រៃឈើនិងរុក្ខជាតិផ្សេងៗ ប្រភពទឹក ផ្ទៃទឹកផ្សេងៗ បរិមាណទឹកសមុទ្រនិងទឹកសាប ព្រមទាំងបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រខុសៗគ្នា ទាំងនេះសុទ្ធតែជារបស់គ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើដើម្បីរក្សាសីតុណ្ហភាពធម្មតាសម្រាប់ការរស់រានមានជីវិតរបស់មនុស្ស។ ការនេះល្អឥតខ្ចោះ។ គឺដោយសារតែបានព្រះជាម្ចាស់មានព្រះតម្រិះយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីការទាំងអស់នេះហើយ ទើបមនុស្សអាចរស់នៅនៅក្នុងបរិស្ថានមួយដែលមានសីតុណ្ហភាពសមស្របបែបនេះបាន។ វាមិនត្រូវត្រជាក់ពេក ហើយក៏មិនត្រូវក្តៅពេកដែរ៖ កន្លែងណាដែលក្ដៅពេក ដែលមានសីតុណ្ហភាពលើសពីកម្រិតដែលរាងកាយមនុស្សអាចសម្របខ្លួនបាន ព្រះជាម្ចាស់ច្បាស់ជាមិនទុកសម្រាប់ឱ្យអ្នកឡើយ។ កន្លែងណាដែលត្រជាក់ពេក ដែលមានសីតុណ្ហភាពទាបខ្លាំង ដែលមនុស្សនឹងកកខ្លួនទាំងមូលក្រោយពេលទៅដល់ទីនោះត្រឹមតែពីរបីនាទី ដល់ថ្នាក់ពួកគេមិនអាចនិយាយបាន ខួរក្បាលរបស់ពួកគេកកអស់ ពួកគេមិនអាចគិតបាន ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេក៏ថប់ដង្ហើម កន្លែងបែបនេះ ព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនទុកសម្រាប់ឱ្យមនុស្សជាតិដែរ។ មិនថាមនុស្សចង់ធ្វើការស្រាវជ្រាវបែបណានោះទេ មិនថាពួកគេចង់កែប្រែថ្មី ឬក៏ទម្លុះដែនកំណត់នេះក៏ដោយ ទោះជាមនុស្សមានគំនិតបែបណាក្ដី ក៏ពួកគេនឹងមិនអាចចេញផុតពីដែនកំណត់ដែលរាងកាយមនុស្សអាចសម្របខ្លួនបានឡើយ។ ពួកគេនឹងមិនអាចគេចផុតពីដែនកំណត់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឡើងសម្រាប់មនុស្សឡើយ។ នេះក៏ព្រោះតែព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សមក ហើយព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបច្បាស់ពីកម្រិតសីតុណ្ហភាពដែលរាងកាយមនុស្សអាចសម្របខ្លួនបាន។ ប៉ុន្តែមនុស្សខ្លួនឯងមិនដឹងនោះទេ។ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនិយាយថាមនុស្សមិនដឹង? តើមនុស្សបានធ្វើរឿងឆោតល្ងង់អ្វីខ្លះ? មានមនុស្សជាច្រើនបានប៉ុនប៉ងឥតឈប់ដើម្បីយកឈ្នះលើប៉ូលខាងជើង និងប៉ូលខាងត្បូង មែនទេ? មនុស្សបែបនេះតែងតែចង់ទៅកន្លែងទាំងនោះដើម្បីកាន់កាប់ដី ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចចាក់ឫសនៅទីនោះបាន។ នេះជាទង្វើដែលមិនសមហេតុផលទេ។ ទោះបីជាអ្នកបានស្រាវជ្រាវតំបន់ប៉ូលបានយ៉ាងហ្មត់ចត់ក៏ដោយ ដូច្នេះ តើវាយ៉ាងម៉េច? ទោះបីជាអ្នកអាចសម្របខ្លួនទៅនឹងសីតុណ្ហភាពទាំងនោះ ហើយអាចរស់នៅទីនោះបានក៏ដោយ តើវានឹងផ្ដល់ផលប្រយោជន៍អ្វីដល់មនុស្សជាតិដែរទេ បើអ្នកពិតជា «កែសម្រួល» បរិស្ថានបច្ចុប្បន្នសម្រាប់ជីវិតនៅប៉ូលខាងត្បូង និងប៉ូលខាងជើងពិតមែននោះ? មនុស្សជាតិមានបរិស្ថានមួយដែលអាចរស់រានបាន ប៉ុន្តែមនុស្សមិននៅទីនោះដោយស្ងាត់ស្ងៀម និងដោយការចុះចូលនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេទទូចផ្សងព្រេងទៅកន្លែងផ្សេងៗដែលពួកគេមិនអាចរស់រានបាន។ តើទង្វើនេះមានន័យអ្វីទៅ? ពួកគេកើតមានការធុញទ្រាន់ និងគ្មានការអត់ធ្មត់នឹងជីវិតនៅក្នុងសីតុណ្ហភាពសមស្របនេះ ហើយបានសោយសុខនឹងព្រះពរច្រើនពេកហើយ។ ក្រៅពីនេះ បរិស្ថានធម្មតាសម្រាប់ជីវិតនេះ ត្រូវបានមនុស្សជាតិបំផ្លាញស្ទើរតែទាំងស្រុងទៅហើយ ដូច្នេះឥឡូវនេះ ពួកគេគិតថា ពួកគេក៏អាចទៅប៉ូលខាងត្បូង និងប៉ូលខាងជើងដើម្បីធ្វើការបំផ្លាញបន្ថែមទៀត ឬដេញតាម «ហេតុផល» មួយចំនួន ដែលពួកគេអាចរកឃើញវិធីមួយចំនួនក្នុងការ «ត្រួសត្រាយផ្លូវថ្មី»។ តើនេះមិនមែនជាការឆោតល្ងង់ទេឬ? និយាយឱ្យចំទៅ នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់បុព្វបុរសសាតាំងរបស់ពួកគេ មនុស្សជាតិនេះ នៅតែបន្តធ្វើរឿងមិនសមហេតុផលមួយហើយមួយទៀតដដែល ដោយបំផ្លាញផ្ទះដ៏ស្រស់ស្អាតដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឱ្យពួកគេ ដោយឥតកោតក្រែង និងគ្មានមេត្តា។ នេះគឺជាទង្វើរបស់សាតាំង។ លើសពីនេះទៀត ដោយយល់ឃើញថា ការរស់រានរបស់មនុស្សជាតិនៅលើផែនដីអាចត្រូវវិនាសនៅពេលណាមួយ ដូច្នេះ មនុស្សជាច្រើនបានស្វះស្វែងរកវិធីទៅកាន់ឋានព្រះចន្ទ ដោយចង់រកវិធីរស់នៅទីនោះ។ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុត ព្រះចន្ទគ្មានអុកស៊ីសែន។ តើមនុស្សអាចរស់រានដោយគ្មានអុកស៊ីសែនបានទេ? ដោយសារព្រះចន្ទគ្មានអុកស៊ីសែន ដូច្នេះ វាមិនមែនជាកន្លែងដែលមនុស្សអាចស្នាក់នៅបានទេ ក៏ប៉ុន្តែមនុស្សនៅតែជម្នះចង់ទៅទីនោះទៀត។ តើគួរហៅឥរិយាបថនេះដូចម្ដេច? ឥរិយាបថនេះ ក៏ជាការបំផ្លាញខ្លួនឯងផងដែរ។ ព្រះចន្ទ គឺជាកន្លែងដែលគ្មានខ្យល់ ហើយសីតុណ្ហភាពរបស់វាមិនសមស្របសម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្សទេ ហេតុដូច្នេះហើយ វាមិនមែនជាកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់ទុកសម្រាប់ឱ្យមនុស្សទេ។

សីតុណ្ហភាពជាប្រធានបទរបស់យើងក្នុងពេលនេះ ហើយមនុស្សពើបប្រទះនឹងរឿងនេះនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ។ សីតុណ្ហភាព គឺជាអ្វីដែលរាងកាយមនុស្សទាំងអស់គ្នាអាចដឹងបាន ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់គិតថាតើសីតុណ្ហភាពកើតឡើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ឬក៏ថាតើអ្នកណារ៉ាប់រង និងគ្រប់គ្រងលើវា ដើម្បីឱ្យវាសមស្របសម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្សនោះទេ។ នេះជាអ្វីដែលយើងកំពុងរៀនក្នុងពេលនេះ។ តើមានព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងនោះដែរឬទេ? តើមានសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងនោះដែរឬទេ? (មាន។) ពេលពិចារណាថាព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតបរិស្ថានមួយដែលមានសីតុណ្ហភាពសមស្របសម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្ស តើនេះជាវិធីមួយក្នុងចំណោមវិធីដទៃទៀតដែលព្រះជាម្ចាស់ទំនុកបម្រុងដល់របស់សព្វសារពើមែនទេ? មែនហើយ។

ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ VIII» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់