តើយើងទើបតែពិភាក្សាគ្នាអំពីប្រធានបទអ្វីខ្លះ? យើងបានចាប់ផ្ដើមដោយការនិយាយអំពីបរិស្ថានដែលមនុស្សរស់នៅ និងអំពីកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើសម្រាប់បរិស្ថាននោះ ព្រមទាំងការរៀបចំរបស់ទ្រង់។ យើងបានពិភាក្សាគ្នាអំពីអ្វីៗដែលទ្រង់បានចាត់ចែង ក៏ដូចជាទំនាក់ទំនងរវាងអ្វីៗដែលបានបង្កើតមក ដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់មនុស្សជាតិ ព្រមទាំងរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំទំនាក់ទំនងទាំងនេះ ដើម្បីកុំឱ្យអ្វីៗដែលទ្រង់បានបង្កើតមក បង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សជាតិ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ ដោយសារកត្តាផ្សេងៗជាច្រើននៅក្នុងការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរបស់ទ្រង់ អាចជះឥទ្ធិពលលើបរិស្ថានរបស់មនុស្សជាតិ ដោយអនុញ្ញាតឱ្យរបស់សព្វសារពើបម្រើឱ្យបំណងធំបំផុតរបស់ខ្លួន និងនាំមកនូវបរិស្ថានដ៏មានប្រយោជន៍ដែលមានធាតុផ្សំមានប្រយោជន៍ជាច្រើនដល់មនុស្ស ហេតុដូច្នេះហើយទើបមនុស្សជាតិអាចសម្របខ្លួនទៅនឹងបរិស្ថានបែបនោះបាន ព្រមទាំងបន្តវដ្ដជីវិត និងការបន្តពូជយ៉ាងទៀងទាត់។ បន្ទាប់មកទៀត យើងបាននិយាយអំពីអាហារដែលរាងកាយមនុស្សត្រូវការ គឺអាហារនិងភេសជ្ជៈប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្សជាតិ។ នេះក៏ជាលក្ខខណ្ឌចាំបាច់សម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្សជាតិផងដែរ។ និយាយឱ្យចំទៅ រាងកាយរបស់មនុស្សមិនអាចរស់នៅដោយមានត្រឹមការដកដង្ហើមតែម្យ៉ាង រួមជាមួយនឹងពន្លឺព្រះអាទិត្យសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវិត ឬជាមួយខ្យល់ ឬជាមួយសីតុណ្ហភាពសមស្របតែប៉ុណ្ណោះទេ។ មនុស្សក៏ត្រូវការចម្អែតក្រពះរបស់ពួកគេដែរ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់មនុស្សជាតិ ដោយមិនបានមើលរំលងចំណុចណាមួយឡើយ រាប់ចាប់តាំងពីប្រភពនៃរបស់សព្វសារពើដែលពួកគេអាចរស់រានបាន រហូតដល់ប្រភពនៃអាហាររបស់មនុស្សជាតិ។ នៅពេលអ្នកបានឃើញកសិផលដ៏បរិបូរហូរហៀរបែបនេះ (ប្រភពនៃអាហារនិងភេសជ្ជៈរបស់មនុស្សជាតិ) តើអ្នកអាចនិយាយបានថា ព្រះជាម្ចាស់គឺជាប្រភពនៃការទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិ និងជាប្រភពនៃរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើតមកដែរឬទេ? ប្រសិនបើក្នុងអំឡុងពេលនៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើនោះ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតត្រឹមតែដើមឈើនិងស្មៅ ឬភាវៈមានជីវិតមួយចំនួនផ្សេងទៀតប៉ុណ្ណោះ ហើយប្រសិនបើភាវៈមានជីវិត និងរុក្ខជាតិផ្សេងៗទាំងនោះ គឺសម្រាប់តែគោនិងចៀមស៊ី ឬសម្រាប់តែសេះបង្កង់ ក្តាន់ និងសត្វប្រភេទផ្សេងៗទៀតស៊ី ឧទាហរណ៍ដូចជា តោត្រូវស៊ីសត្វដូចជា សេះបង្កង់និងក្តាន់ជាដើម ហើយខ្លាត្រូវស៊ីសត្វ ដូចជា ចៀមនិងជ្រូកជាដើម ប៉ុន្តែមិនមានរបស់ណាមួយដែលមនុស្សអាចបរិភោគបានសោះ តើបែបនេះនឹងអាចទៅរួចដែរឬទេ? នឹងមិនអាចទៅរួចទេ។ មនុស្សជាតិមុខជាមិនអាចរស់រានបានយូរឡើយ។ ចុះបើមនុស្សបរិភោគតែស្លឹកឈើវិញ? តើបែបនេះនឹងទៅរួចដែរទេ? តើមនុស្សអាចបរិភោគស្មៅសម្រាប់ឱ្យចៀមស៊ីបានទេ? ប្រហែលមិនឈឺនោះទេ ប្រសិនបើមនុស្សសាកបរិភោគវាតែបន្តិច ក៏ប៉ុន្តែបើពួកគេបរិភោគរបស់ទាំងនេះក្នុងពេលយូរ នោះក្រពះរបស់ពួកគេនឹងមិនអាចទ្រាំទ្របានឡើយ ហើយមនុស្សនឹងរស់នៅមិនបានយូរទេ។ ក៏មានរបស់ខ្លះដែលសត្វអាចស៊ីបាន ប៉ុន្តែវាពុលដល់មនុស្សក៏មាន។ សត្វស៊ីរបស់ទាំងនោះដោយគ្មានបញ្ហាអ្វីទេ ប៉ុន្តែបើមនុស្សបរិភោគវិញ វានឹងមានគ្រោះថ្នាក់មិនខាន។ និយាយឱ្យចំទៅ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សមក ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបច្បាស់បំផុតអំពីគោលការណ៍ និងរចនាសម្ព័ន្ធនៃរាងកាយមនុស្ស ក៏ដូចជាអ្វីដែលមនុស្សត្រូវការផងដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបច្បាស់គ្មានចន្លោះអំពីសមាសភាព និងធាតុផ្សំនៃរាងកាយ តម្រូវការរបស់រាងកាយ និងមុខងារនៃសរីរាង្គខាងក្នុងរបស់វា និងរបៀបដែលសរីរាង្គនោះស្រូបយក បញ្ចេញចោល និងរំលាយសារធាតុផ្សេងៗ។ ឯមនុស្សវិញមិនដឹងការនេះទេ។ ពេលខ្លះ ពួកគេបរិភោគដោយធ្វេសប្រហែស ឬគ្មានការប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការថែខ្លួន ការធ្វេសប្រហែសនិងគ្មានបម្រុងប្រយ័ត្នច្រើនហួសហេតុ បណ្ដាលឱ្យបាត់បង់តុល្យភាព។ ប្រសិនបើអ្នកបរិភោគ ហើយសោយសុខនឹងអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំឱ្យអ្នកតាមធម្មតា នោះអ្នកនឹងមិនមានបញ្ហាសុខភាពឡើយ។ ទោះបីជាពេលខ្លះអ្នកមានអារម្មណ៍មិនល្អ ហើយអ្នកមានការស្ទះឈាមក៏ដោយ ក៏វាមិនបង្កជាបញ្ហាអ្វីដែរ។ អ្នកគ្រាន់តែត្រូវការបរិភោគរុក្ខជាតិមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ នោះការស្ទះនេះនឹងបាត់ទៅវិញអស់។ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការរៀបចំសម្រាប់របស់សព្វសារពើរួចហើយ។ ដូច្នេះ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សជាតិខ្ពង់ខ្ពស់ជាងភាវៈមានជីវិតផ្សេងៗទៀតឆ្ងាយណាស់។ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំបរិស្ថានមួយសម្រាប់រុក្ខជាតិគ្រប់ប្រភេទ ហើយទ្រង់បានរៀបចំអាហារនិងបរិស្ថានសម្រាប់សត្វគ្រប់ប្រភេទ ប៉ុន្តែមនុស្សជាតិមានតម្រូវការបរិស្ថានតឹងរ៉ឹងបំផុត ហើយតម្រូវការទាំងនោះមិនអាចមើលរំលងបន្តិចណាបានឡើយ។ បើហ៊ានតែមើលរំលង នោះមនុស្សជាតិនឹងមិនអាចបន្តការលូតលាស់ ការរស់នៅ និងការបន្តពូជតាមធម្មតាបានទេ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទើបជ្រាបរឿងនេះច្បាស់បំផុតនៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើរឿងនេះ ទ្រង់បានយកព្រះទ័យទុកដាក់ខ្លាំងលើកិច្ចការនេះច្រើនជាងកិច្ចការផ្សេងទៀត។ ប្រហែលជាអ្នកមិនអាចដឹងពីសារៈសំខាន់នៃរឿងធម្មតាមួយចំនួនដែលអ្នកអាចមើលឃើញ និងសោយសុខនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ឬក៏រឿងដែលអ្នកមើលឃើញ និងសោយសុខ ដែលអ្នកមានតាំងពីកំណើតមកនោះទេ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការរៀបចំសម្រាប់អ្នករួចជាស្រេចជាយូរមកហើយ ឬដោយសម្ងាត់។ ព្រះជាម្ចាស់បានដកចេញ និងកាត់បន្ថយនូវធាតុអវិជ្ជមានទាំងអស់ដែលមិនអំណោយផលដល់មនុស្សជាតិ និងដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់រាងកាយមនុស្ស ក្នុងកម្រិតច្រើនបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ តើចំណុចនេះបង្ហាញអំពីអ្វី? តើនេះបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយាដែលព្រះជាម្ចាស់មានចំពោះមនុស្សជាតិនៅពេលទ្រង់បានបង្កើតពួកគេនៅពេលនោះមែនទេ? តើអាកប្បកិរិយានោះបែបណា? ព្រះជាម្ចាស់មានអាកប្បកិរិយាប្រុងប្រយ័ត្ន និងស្មោះត្រង់បំផុត ព្រមទាំងមិនបណ្ដោយឱ្យមានការរំខានពីកម្លាំងសត្រូវ ឬកត្តាខាងក្រៅ ឬលក្ខខណ្ឌនានាដែលមិនមែនជារបស់ទ្រង់ឡើយ។ តាមរយៈនេះ គេអាចមើលឃើញពីអាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការបង្កើត និងការគ្រប់គ្រងមនុស្សជាតិនៅពេលនេះ។ ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់មានអាកប្បកិរិយាបែបណា? តាមរយៈបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រាន និងជីវិតដែលមនុស្សជាតិទទួលបាន ក៏ដូចជាតាមរយៈអាហារនិងភេសជ្ជៈ និងសេចក្ដីត្រូវការប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ យើងអាចមើលឃើញពីអាកប្បកិរិយាប្រកបដោយការទទួលខុសត្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សជាតិ ដែលទ្រង់បានប្រកាន់ខ្ជាប់តាំងពីពេលទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សមកម្ល៉េះ ក៏ដូចជាការប្ដេជ្ញារបស់ទ្រង់ក្នុងការសង្គ្រោះមនុស្សជាតិនៅពេលនេះផងដែរ។ តើអាចមើលឃើញភាពពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងរបស់ទាំងនេះដែរឬទេ? តើអាចមើលឃើញភាពអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ដែរទេ? តើអាចមើលឃើញភាពមិនអាចវាស់ស្ទង់បានរបស់ទ្រង់ដែរទេ? តើអាចមើលឃើញសព្វានុភាពរបស់ទ្រង់ដែរទេ? ព្រះជាម្ចាស់ប្រើវិធីដ៏មានព្រះប្រាជ្ញាញាណ និងមានគ្រប់ព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ដើម្បីទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិទាំងអស់ ក៏ដូចជារបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើតមកផងដែរ។ ដោយសារខ្ញុំបាននិយាយជាមួយអ្នករាល់គ្នាច្រើនណាស់មកហើយ តើអ្នករាល់គ្នាអាចនិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃជីវិត សម្រាប់របស់សព្វសារពើបានទេ? (បាន។) ពិតជាដូច្នោះមែនហើយ។ តើអ្នករាល់គ្នាមានការសង្ស័យអ្វីទេ? (គ្មានទេ។) ការទំនុកប្រុងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដល់របស់សព្វសារពើគ្រប់គ្រាន់នឹងបង្ហាញថា ទ្រង់ជាប្រភពនៃជីវិតសម្រាប់របស់សព្វសារពើ ពីព្រោះទ្រង់ជាប្រភពនៃការទំនុកបម្រុងដែលបានធ្វើឱ្យរបស់សព្វសារពើមានអត្ថិភាព មានជីវិត បង្កើតកូនចៅ និងបន្តពូជពង្សតទៅទៀតបាន ហើយគ្មានប្រភពណាផ្សេងក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ទំនុកបម្រុងគ្រប់តម្រូវការនៃរបស់សព្វសារពើ និងគ្រប់តម្រូវការរបស់មនុស្សជាតិ មិនថានោះជាតម្រូវការខាងបរិស្ថានចាំបាច់បំផុតរបស់មនុស្ស ជាតម្រូវការក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ឬក៏ជាតម្រូវការសេចក្ដីពិតដែលទ្រង់ប្រទានដល់វិញ្ញាណរបស់មនុស្សនោះទេ។ គ្រប់ទិដ្ឋភាពទាំងអស់ ទាំងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងឋានៈរបស់ទ្រង់ មានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ចំពោះមនុស្សជាតិ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គទេ ទើបជាប្រភពនៃជីវិតសម្រាប់របស់សព្វសារពើ។ និយាយឱ្យចំទៅ ព្រះជាម្ចាស់គឺជាអ្នកដឹកនាំ ជាម្ចាស់ និងជាអ្នកទំនុកបម្រុងពិភពនេះ ជាពិភពដែលមនុស្សអាចមើលឃើញ និងដឹងបាន។ សម្រាប់មនុស្សជាតិ តើនេះមិនមែនជាអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? គ្មានអ្វីដែលមិនពិតនៅក្នុងរឿងនេះទេ។ ដូច្នេះ នៅពេលអ្នកឃើញបក្សាបក្សីហើរនៅលើមេឃ អ្នកគួរតែដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអាចហើរបាន។ មានទាំងភាវៈមានជីវិតដែលហែលនៅក្នុងទឹកផង ហើយពួកវាមានវិធីរស់រានរបស់វាផ្ទាល់។ ដើមឈើ និងរុក្ខជាតិដែលដុះនៅលើដី ចេញពន្លកនិងក្រពុំផ្កានៅរដូវផ្ការីក ហើយចេញផ្លែនិងជ្រុះស្លឹកនៅរដូវលំហើយ មកដល់ត្រឹមរដូវរងា ស្លឹកឈើទាំងអស់ក៏ជ្រុះអស់គ្មានសល់ ព្រោះរុក្ខជាតិទាំងនោះត្រៀមខ្លួនសម្រាប់រដូវរងារ។ នោះជាវិធីរស់រានរបស់ពួកវា។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើឡើង ហើយរបស់នីមួយៗរស់នៅតាមទម្រង់ និងរបៀបខុសៗគ្នា ហើយប្រើវិធីសាស្ត្រខុសៗគ្នាក្នុងការបង្ហាញពីកម្លាំងជីវិតរបស់ខ្លួន និងទម្រង់ដែលវារស់នៅ។ មិនថារបស់ទាំងអស់រស់នៅតាមបែបណានោះទេ ពួកវាសុទ្ធតែស្ថិតក្រោមច្បាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់។ តើព្រះជាម្ចាស់មានគោលបំណងអ្វីក្នុងការគ្រប់គ្រងលើគ្រប់ទម្រង់ជីវិត និងភាវៈមានជីវិតទាំងអស់? តើនោះគឺដើម្បីការរស់រានរបស់មនុស្សជាតិមែនទេ? ទ្រង់គ្រប់គ្រងច្បាប់នៃជីវិតទាំងអស់ គ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែដើម្បីការរស់រានរបស់មនុស្សជាតិ។ ការនេះបង្ហាញថា ការរស់រានរបស់មនុស្សជាតិសំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ខ្លាំងណាស់។

ជាធម្មតា សមត្ថភាពរបស់មនុស្សជាតិក្នុងការរស់រាន និងបន្តពូជ គឺជាការសំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់បំផុត។ ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់ទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិ និងរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើតមកឥតឈប់។ ទ្រង់ទំនុកបម្រុងដល់របស់សព្វសារពើតាមរបៀបខុសៗគ្នា ហើយដើម្បីរក្សាការរស់រាននៃរបស់សព្វសារពើ ទ្រង់ធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិមានសមត្ថភាពចម្រើនទៅមុខបាន ដោយរក្សានូវការរស់រានជាធម្មតារបស់មនុស្សជាតិ។ នេះជាទិដ្ឋភាពពីរ នៅក្នុងការប្រកបគ្នារបស់យើងនៅថ្ងៃនេះ។ តើទិដ្ឋភាពទាំងពីរនេះមានអ្វីខ្លះ? (តាមទស្សនៈធំទូលាយ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតបរិស្ថានដែលមនុស្សរស់នៅ។ នោះគឺជាទិដ្ឋភាពទីមួយ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានរៀបចំរបស់ខាងសម្ភារៈដែលមនុស្សជាតិត្រូវការ អាចមើលឃើញ និងអាចប៉ះបាន។) យើងបានប្រកបគ្នាអំពីប្រធានបទសំខាន់របស់យើងតាមរយៈទិដ្ឋភាពទាំងពីរនេះ។ តើអ្វីទៅជាប្រធានបទសំខាន់របស់យើង? (ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃជីវិត សម្រាប់របស់សព្វសារពើ។) ឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាគួរតែបានយល់ខ្លះហើយអំពីមូលហេតុដែលនាំឱ្យការប្រកបគ្នារបស់ខ្ញុំអំពីប្រធានបទនេះមានខ្លឹមសារបែបនេះ។ តើមានការពិភាក្សាណាមួយដែលមិនទាក់ទងនឹងប្រធានបទសំខាន់នេះឬទេ? គ្មាននោះទេ! បន្ទាប់ពីបានស្ដាប់រឿងទាំងនេះហើយ អ្នករាល់គ្នាមួយចំនួនប្រហែលជាបានទទួលការយល់ដឹងខ្លះ ហើយពេលនេះមានអារម្មណ៍ថា ពាក្យសម្ដីទាំងនេះមានទម្ងន់ និងសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះទៀតប្រហែលជាមានការយល់ដឹងត្រឹមតែន័យត្រង់ខ្លះប៉ុណ្ណោះ ហើយមានអារម្មណ៍ថា ពាក្យសម្ដីទាំងនេះមិនសំខាន់ចំពោះពួកគេនោះទេ។ មិនថាពេលនេះ អ្នករាល់គ្នាយល់យ៉ាងណាអំពីរឿងនេះនោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលអ្នករាល់គ្នាទទួលបានបទពិសោធនៅថ្ងៃណាមួយ នៅពេលការយល់ដឹងរបស់អ្នករាល់គ្នាឈានដល់កម្រិតជាក់លាក់ណាមួយ ពោលគឺ នៅពេលចំណេះដឹងរបស់អ្នករាល់គ្នាអំពីសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងចំណេះដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ ឈានដល់កម្រិតជាក់លាក់ណាមួយ ពេលនោះអ្នករាល់គ្នានឹងចេះប្រើពាក្យពេចន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដែលមានលក្ខណៈជាក់ស្ដែង ដើម្បីចែកចាយទីបន្ទាល់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងពិតប្រាកដអំពីសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនខាន។

ខ្ញុំគិតថា ការយល់ដឹងរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងពេលនេះ គឺនៅរាក់កំផែល និងមិនទាន់ជ្រាលជ្រៅនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែពេលបានស្ដាប់ឮការប្រកបគ្នារបស់ខ្ញុំលើទិដ្ឋភាពទាំងពីរនេះហើយ តើអ្នករាល់គ្នាអាចសម្គាល់ដឹងពីវិធីសាស្ត្រដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើដើម្បីទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិ ឬអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់មនុស្សជាតិបានខ្លះទេ? តើអ្នករាល់គ្នាមានគោលគំនិតជាមូលដ្ឋាន ឬការយល់ដឹងជាមូលដ្ឋានដែរឬទេ? (មាន។) ប៉ុន្តែ តើទិដ្ឋភាពទាំងពីរដែលខ្ញុំបានប្រកបគ្នានេះទាក់ទងនឹងព្រះគម្ពីរដែរឬទេ? តើវាទាក់ទងនឹងការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះដែរឬទេ? (អត់ទេ។) ចុះហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំប្រកបគ្នាអំពីទិដ្ឋភាពនេះ? តើដោយសារមនុស្សត្រូវតែយល់ពីទិដ្ឋភាពនេះទើបអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? (មែន។) ចាំបាច់ណាស់ដែលត្រូវដឹងពីរឿងទាំងនេះ ហើយក៏ចាំបាច់ណាស់ដែរ ដែលត្រូវយល់ពីរឿងទាំងនេះ។ ពេលអ្នករាល់គ្នាស្វះស្វែងដើម្បីយល់ពីព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ចូរកុំដាក់កំហិតខ្លួនឯងតែក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយក៏កុំដាក់កំហិតខ្លួនឯងត្រឹមការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលមនុស្សពីសំណាក់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ តើខ្ញុំនិយាយបែបនេះមានគោលបំណងអ្វី? នេះគឺដើម្បីឱ្យមនុស្សដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនគ្រាន់តែជាព្រះនៃរាស្ត្ររើសតាំងរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះនោះទេ។ បច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ហើយទ្រង់គឺជាព្រះរបស់អ្នក ក៏ប៉ុន្តែ តើទ្រង់គឺជាព្រះរបស់អ្នកដែលមិនដើរតាមទ្រង់ដែរឬទេ? ព្រះជាម្ចាស់ក៏ជាព្រះរបស់មនុស្សទាំងអស់នោះដែលមិនដើរតាមទ្រង់ដែរ មែនទេ? តើព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះនៃរបស់សព្វសារពើមែនទេ? (មែន។) ដូច្នេះ តើកិច្ចការ និងសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ កំណត់ត្រឹមចំពោះអស់អ្នកដែលដើរតាមទ្រង់ប៉ុណ្ណោះឬ? (អត់ទេ។) តើកិច្ចការ និងសកម្មភាពរបស់ទ្រង់មានវិសាលភាពប៉ុនណា? ក្នុងកម្រិតតូចបំផុត វិសាលភាពនៃកិច្ចការ និងសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ គ្របដណ្ដប់លើមនុស្សជាតិ និងរបស់ដែលត្រូវបានបង្កើតមកទាំងអស់។ ឯក្នុងកម្រិតធំបំផុតគឺ វាគ្របដណ្ដប់លើសកលលោកទាំងមូលដែលមនុស្សមើលមិនឃើញ។ ដូច្នេះ យើងអាចនិយាយបានថា ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការ និងធ្វើសកម្មភាពរបស់ទ្រង់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិទាំងអស់ ហើយនេះគ្រប់គ្រាន់នឹងឱ្យមនុស្សបែរមកស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុងហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ចង់ស្គាល់ទ្រង់ដោយពិតប្រាកដ ចង់យល់ពីទ្រង់ឱ្យបានពិតប្រាកដ ចូរកុំដាក់កំហិតខ្លួនឯងត្រឹមដំណាក់កាលទាំងបីនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬត្រឹមដំណើររឿងអំពីកិច្ចការដែលទ្រង់បានធ្វើកាលពីមុនឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកព្យាយាមស្គាល់ទ្រង់តាមវិធីនេះ នោះមានន័យថាអ្នកកំពុងតែដាក់កំហិតព្រះជាម្ចាស់ ដោយកំណត់ព្រំដែនទ្រង់ហើយ។ អ្នកកំពុងតែចាត់ទុកព្រះជាម្ចាស់ដូចវត្ថុដ៏តូចបំផុតមួយ។ តើការធ្វើដូច្នោះនឹងជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាដល់មនុស្ស? អ្នកនឹងមិនអាចដឹងអំពីការអស្ចារ្យ និងភាពឧដុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាព្រះចេស្ដា សព្វានុភាព ព្រមទាំងវិសាលភាពនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់សោះឡើយ។ ការយល់ដឹងបែបនេះនឹងមានឥទ្ធិពលលើសមត្ថភាពរបស់អ្នកក្នុងការទទួលយកការពិតដែលថា ព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកដឹកនាំនៃរបស់សព្វសារពើ ក៏ដូចជាចំណេះដឹងរបស់អ្នកអំពីអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ម៉្យាងទៀត ប្រសិនបើការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានកម្រិតឱ្យនៅតែក្នុងវិសាលភាពនេះ នោះអ្វីៗដែលអ្នកអាចទទួលបានក៏នៅមានកម្រិតដូចគ្នាដែរ។ ហេតុនេះហើយអ្នកត្រូវតែពង្រីកវិសាលភាពរបស់អ្នក និងពង្រីកព្រំដែនចំណេះរបស់អ្នកឱ្យធំទូលាយ។ អ្នកគួរតែស្វះស្វែងដើម្បីបានយល់អំពីការទាំងអស់នេះ ដូចជា វិសាលភាពនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ ការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ និងរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់គ្រប់គ្រង និងត្រួតត្រាលើ។ អ្នកគួរតែបែរមកយល់ពីសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈចំណុចទាំងនេះ។ ដោយមានការយល់ដឹងបែបនេះ អ្នកនឹងយល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ត្រួតត្រា គ្រប់គ្រង និងទំនុកបម្រុងដល់របស់សព្វសារពើដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយអ្នកក៏នឹងយល់យ៉ាងប្រាកដថា អ្នកគឺជាចំណែកមួយ និងជាសមាជិកនៃរបស់សព្វសារពើនោះ។ ដោយសារព្រះជាម្ចាស់ទំនុកបម្រុងដល់របស់សព្វសារពើ ដូច្នេះអ្នកក៏កំពុងតែទទួលយកការគ្រប់គ្រង និងការទំនុកបម្រុងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នេះគឺជាការពិតដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចប្រកែកបានឡើយ។ របស់សព្វសារពើត្រូវនៅក្រោមច្បាប់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វា ដែលស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ របស់សព្វសារពើនោះមានច្បាប់ផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់ការរស់រាន។ វាសនា និងតម្រូវការរបស់មនុស្សជាតិ ក៏ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់គ្នាជាមួយការគ្រប់គ្រង និងការទំនុកបម្រុងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។ ដូច្នោះហើយទើបមនុស្សជាតិ និងរបស់សព្វសារពើមានការទាក់ទងគ្នា ពឹងពាក់គ្នា និងពាក់ព័ន្ធគ្នាទៅវិញទៅមក ស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតត្រា និងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះហើយជាគោលបំណង និងតម្លៃដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតរបស់សព្វសារពើឡើងមក។

ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ VIII» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់