ទីបួន ព្រះជាម្ចាស់បានគូសព្រំដែនរវាងជាតិសាសន៍ផ្សេងៗគ្នា។ នៅលើផែនដីមានជនជាតិស្បែកស ជនជាតិស្បែកខ្មៅ ជនជាតិស្បែកខ្មៅស្រអែម និងជនជាតិស្បែកលឿង។ ទាំងនេះគឺជាប្រភេទមនុស្សខុសៗគ្នា។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានកំណត់ទំហំមួយសម្រាប់ជីវិតរបស់មនុស្សប្រភេទខុសៗគ្នាទាំងនេះដែរ ហើយមនុស្សរស់នៅក្នុងបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រានដ៏សមស្របរបស់ពួកគេដោយមិនដឹងខ្លួន នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចឈានចេញក្រៅពីនេះបានទេ។ ឧទាហរណ៍ ចូរយើងពិចារណាអំពីជនជាតិស្បែកស។ តើអ្វីជាបរិវេណភូមិសាស្ត្រដែលភាគច្រើននៃពួកគេរស់នៅ? ពួកគេភាគច្រើនរស់នៅតំបន់អឺរ៉ុប និងអាមេរិក។ បរិវេណភូមិសាស្ត្រដែលជនជាតិស្បែកខ្មៅភាគច្រើនរស់នៅ គឺនៅអាហ្រ្វិក។ ជនជាតិសម្បុរសណ្តែកបាយ ភាគច្រើននៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ និងអាស៊ីខាងត្បូង ដូចជាប្រទេសថៃ ឥណ្ឌា មីយ៉ាន់ម៉ា វៀតណាម និងឡាវ។ ជនជាតិស្បែកលឿងភាគច្រើនរស់នៅតំបន់អាស៊ី ពោលគឺនៅក្នុងប្រទេសដូចជា ចិន ជប៉ុន និងកូរ៉េខាងត្បូង។ ព្រះជាម្ចាស់បានបែកចែកយ៉ាងសមរម្យសម្រាប់ពូជសាសន៍ប្រភេទខុសៗគ្នាទាំងនេះ ដូច្នេះហើយទើបពូជសាសន៍ខុសៗគ្នាទាំងនេះត្រូវបានបែងចែកទៅគ្រប់តំបន់ផ្សេងៗគ្នានៃពិភពលោក។ នៅក្នុងតំបន់ផ្សេងៗគ្នានៃពិភពលោកទាំងនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រានមួយតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ដែលសមស្របសម្រាប់ពូជសាសន៍មនុស្សនីមួយខុសៗគ្នា។ នៅក្នុងបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រានទាំងនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំដីដែលមានពណ៌ និងធាតុផ្សំផ្សេងៗគ្នាសម្រាប់ពួកគេ។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា សមាសធាតុផ្សំដែលបង្កើតរាងកាយរបស់ជនជាតិស្បែកស គឺមិនដូចគ្នាទៅនឹងសមាសធាតុផ្សំដែលបង្កើតរាងកាយជនជាតិស្បែកខ្មៅនោះទេ ហើយពួកវាក៏ខុសពីសមាសធាតុផ្សំដែលបង្កើតរាងកាយរបស់មនុស្សនៃពូជសាសន៍ដទៃទៀតដែរ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ទ្រង់បានរៀបចំរួចជាស្រេចនូវបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រានដល់ពូជសាសន៍នោះ។ បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ក្នុងការធ្វើបែបនេះ គឺដើម្បីនៅពេលដែលមនុស្សប្រភេទនោះចាប់ផ្តើមបង្កើតកូនចៅ ហើយមានចំនួនកើនឡើង ពួកគេអាចស្ថិតនៅដោយមិនផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងបរិវេណដ៏ជាក់លាក់មួយ។ មុនពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្ស ទ្រង់បានគិតរឿងទាំងអស់នេះរួចជាស្រេចហើយ។ ទ្រង់អាចរក្សាទុកតំបន់អឺរ៉ុប និងតំបន់អាមេរិកសម្រាប់ជនជាតិស្បែកស ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេអភិវឌ្ឍ និងរស់រាន។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែបង្កើតផែនដី គឺទ្រង់មានផែនការមួយរួចជាស្រេចទៅហើយ ទ្រង់មានគោលដៅ និងបំណងព្រះហឫទ័យមួយដើម្បីដាក់អ្វីដែលទ្រង់បានដាក់ទៅក្នុងដីមួយកន្លែងនោះ ហើយចិញ្ចឹមបីបាច់អ្វីដែលទ្រង់បានចិញ្ចឹមបីបាច់នៅក្នុងដីមួយកន្លែងនោះ។ ឧទាហរណ៍ ឈ្មោះភ្នំ ចំនួននៃតំបន់វាលទំនាប ចំនួននៃប្រភពទឹក ប្រភេទនៃបក្សាបក្សី និងសត្វ ប្រភេទត្រី និងប្រភេទរុក្ខជាតិដែលនឹងនៅលើដីនោះ គឺព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំពួកគេទាំងអស់តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងរៀបចំបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រានមួយសម្រាប់មនុស្សប្រភេទណាមួយ និងពូជសាសន៍ណាមួយ គឺព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែពិចារណាបញ្ហាជាច្រើនពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន៖ បរិស្ថានភូមិសាស្ត្រ សមាសធាតុផ្សំនៃដី ប្រភេទបក្សាបក្សី និងសត្វផ្សេងៗគ្នា ទំហំនៃប្រភេទត្រីខុសៗគ្នា សមាសធាតុផ្សំដែលបង្កើតរាងកាយរបស់ត្រី ភាពខុសគ្នារវាងគុណភាពទឹក ក៏ដូចជាប្រភេទរុក្ខជាតិផ្សេងៗគ្នាដែរ...។ គឺព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំរបស់ទាំងនោះតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ បរិស្ថានប្រភេទនោះ គឺជាបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រានមួយដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត និងបានរៀបចំសម្រាប់ជនជាតិស្បែកស ហើយវាជាកម្មសិទ្ធិកេរ្ត៍តំណែលរបស់ពួកគេ។ តើអ្នករាល់គ្នាបានឃើញថា នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ទ្រង់បានព្រះតម្រិះយ៉ាងច្រើនអំពីការនេះ ហើយបានធ្វើសកម្មភាពតាមផែនការមួយទេឬអី? (ត្រូវហើយ យើងបានឃើញថា ការពិចារណារបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់មនុស្សប្រភេទផ្សេងៗគ្នា គឺទ្រង់ព្រះតម្រិះបានល្អិតល្អន់ណាស់។ ចំពោះបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រានដែលទ្រង់បានបង្កើតសម្រាប់ប្រភេទមនុស្សផ្សេងៗគ្នា ប្រភេទបក្សាបក្សី និងសត្វ ប្រភេទត្រី ចំនួនភ្នំ និងចំនួនតំបន់វាលទំនាបដែលទ្រង់នឹងរៀបចំ គឺទ្រង់បានពិចារណាដោយព្រះតម្រិះល្អិតល្អន់ និងជាក់លាក់បំផុត។) ចូរយកជនជាតិស្បែកសធ្វើជាឧទាហរណ៍។ តើអាហារអ្វីដែលជនជាតិស្បែកសទទួលទានជាចម្បង? អាហារដែលជនជាតិស្បែកសទទួលទាន គឺខុសគ្នាឆ្ងាយពីអាហារដែលមនុស្សនៅអាស៊ីទទួលទាន។ អាហារសំខាន់បំផុតដែលជនជាតិស្បែកសទទួលទានជាចម្បងមានដូចជា សាច់ ស៊ុត ទឹកដោះគោ និងមាន់ទា។ ជាទូទៅ ធញ្ញជាតិដូចជានំប៉័ង និងអង្ករ គឺជាអាហារបន្ទាប់បន្សំដែលដាក់នៅចំហៀងចានប៉ុណ្ណោះ។ សូម្បីតែនៅពេលដែលញាំបន្លែក៏ដោយ ក៏ពួកគេចង់ដាក់សាច់គោ ឬសាច់មាន់ដុតពីរបីដុំដែរ ហើយសូម្បីតែនៅពេលដែលទទួលទានអាហារដែលធ្វើពីស្រូវសាលី ក៏ពួកគេចង់ដាក់ឈីស ស៊ុត ឬសាច់ដែរ។ អាចនិយាយបានថា អាហារដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ពួកគេ គឺមិនមែនជាអាហារដែលធ្វើពីស្រូវសាលី ឬអង្ករជាចម្បងនោះទេ។ ពួកគេទទួលទានសាច់ និងឈីសជាច្រើន។ ជារឿយៗ ពួកគេតែងផឹកទឹកកក ដោយសារតែអាហារដែលពួកគេទទួលទានគឺមានកាឡូរីខ្ពស់។ ដូច្នេះ បានជាជនជាតិស្បែកសខ្លាំងរឹងមាំប្លែកពីធម្មតា។ ទាំងនេះ គឺជាប្រភពនៃរបរចិញ្ចឹមជីវិតរបស់ពួកគេ ហើយជាបរិស្ថានរស់នៅដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់ពួកគេ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេមានរបៀបរស់នៅបែបនេះ គឺជារបៀបមួយដែលខុសពីរបៀបរស់នៅរបស់មនុស្សនៃពូជសាសន៍ដទៃទៀត។ នៅក្នុងរបៀបរស់នៅបែបនេះ មិនមានត្រូវ ឬខុសនោះទេ ពោលគឺ វាជារបៀបរស់នៅពីកំណើត ដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកជាមុន ហើយវាចេញមកពីការត្រួតត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការរៀបចំរបស់ទ្រង់។ ការដែលពូជសាសន៍នេះមានរបៀបរស់នៅ និងប្រភពសម្រាប់របរចិញ្ចឹមជីវិតរបស់ពួកគេទាំងនេះ គឺដោយសារតែពូជសាសន៍របស់ពួកគេ និងដោយសារតែបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រាន ដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់ពួកគេ។ អ្នកអាចនិយាយបានថា បរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រានដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់ជនជាតិស្បែកស និងការទ្រទ្រង់ប្រចាំថ្ងៃដែលពួកគេទទួលបានពីបរិស្ថានទាំងនោះ គឺសម្បូរណ៍បែប និងច្រើនហូរហៀរ។

ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានរៀបចំបរិស្ថានចាំបាច់សម្រាប់ការរស់រានដល់ជាតិសាសន៍ដទៃផងដែរ។ ក៏មានជនជាតិស្បែកខ្មៅដែរ តើជនជាតិស្បែកខ្មៅនៅទីណា? ពួកគេភាគច្រើននៅតំបន់អាហ្រ្វិកកណ្តាល និងអាហ្រ្វិកខាងត្បូង។ តើព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំអ្វីសម្រាប់ពួកគេ នៅក្នុងបរិស្ថានរស់នៅប្រភេទនោះ? ព្រៃត្រូពិច បក្សាបក្សី និងសត្វគ្រប់ប្រភេទ ព្រមទាំងវាលខ្សាច់ និងរុក្ខជាតិគ្រប់ប្រភេទដែលរស់នៅជាមួយមនុស្សផងដែរ។ ពួកគេមានប្រភពដើម្បីទទួលបានទឹក របរចិញ្ចឹមជីវិត និងអាហារ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនលំអៀងដាក់ពួកគេនោះទេ។ មិនថាពួកគេធ្លាប់ធ្វើអ្វីនោះទេ ការរស់រានរបស់ពួកគេមិនដែលមានបញ្ហានោះទេ។ ពួកគេក៏កាន់កាប់ទីតាំង និងតំបន់មួយជាក់លាក់នៅក្នុងផ្នែកមួយនៃពិភពលោកផងដែរ។

ពេលនេះ ចូរយើងនិយាយអំពីជនជាតិស្បែកលឿង។ ជនជាតិស្បែកលឿងគឺភាគច្រើននៅភាគខាងកើតនៃផែនដី។ តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងបរិស្ថាន និងទីតាំងភូមិសាស្ត្ររបស់តំបន់ភាគខាងលិច និងតំបន់ភាគខាងកើត? នៅភាគខាងកើត ដីភាគច្រើនមានជីជាតិ ហើយសម្បូរណ៍ទៅដោយវត្ថុធាតុដើម និងស្រទាប់រ៉ែ។ មានន័យថា ដីនៅខាងលើ និងនៅខាងក្រោមគ្រប់ប្រភេទគឺសម្បូរណ៍ឥតខ្វះ។ ហើយសម្រាប់ក្រុមមនុស្សនេះ សម្រាប់ពូជសាសន៍នេះ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំដីដែលស៊ីគ្នានឹងអាកាសធាតុ និងបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រនានាដែលសមស្របសម្រាប់ពួកគេ។ ទោះបីជាមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំងរវាងបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រនោះ ជាមួយនឹងបរិស្ថាននៅតំបន់ភាគខាងលិចក៏ដោយ ក៏អាហារចាំបាច់របស់មនុស្ស របរចិញ្ចឹមជីវិត និងប្រភពសម្រាប់ការរស់រាន ត្រូវបានរៀបចំដោយព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ វាគ្រាន់តែជាបរិស្ថានរស់នៅដែលខុសពីបរិស្ថានរស់នៅរបស់ជនជាតិស្បែកសនៅតំបន់ភាគខាងលិចប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ តើអ្វីគឺជារឿងមួយដែលខ្ញុំត្រូវនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នា? ចំនួនមនុស្សនៃពូជសាសន៍នៅភាគខាងកើត បើប្រៀបធៀបទៅគឺច្រើនជាង ដូច្នេះព្រះជាម្ចាស់បន្ថែមវត្ថុធាតុជាច្រើននៅក្នុងផ្នែកនោះនៃផែនដី ដែលខុសគ្នាពីតំបន់ភាគខាងលិច។ នៅទីនោះ ទ្រង់បានបន្ថែមទស្សនីយភាពខុសៗគ្នាជាច្រើន និងវត្ថុធាតុដើមគ្រប់ប្រភេទយ៉ាងច្រើនក្រៃលែង។ ធនធានធម្មជាតិនៅទីនោះ គឺមានច្រើនក្រៃលែង។ លក្ខណៈភូមិសាស្ត្រក៏ច្រើនប្រភេទ និងផ្សេងៗពីគ្នា ដែលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការចិញ្ចឹមបីបាច់ចំនួនមនុស្សនៃពូជសាសន៍ភាគខាងកើតយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។ អ្វីដែលធ្វើឱ្យតំបន់ភាគខាងលិច និងតំបន់ភាគខាងកើតខុសគ្នាគឺ នៅតំបន់ភាគខាងកើត ដែលលាតសន្ធឹងពីត្បូងទៅជើង និងពីកើតទៅលិច គឺអាកាសធាតុប្រសើរជាងតំបន់ភាគខាងលិច។ រដូវទាំងបួនគឺបែងចែកខុសគ្នាយ៉ាងច្បាស់ សីតុណ្ហភាពមានលក្ខណៈសមស្រប ធនធានធម្មជាតិមានលក្ខណៈសម្បូរណ៍បែប ហើយទេសភាពធម្មជាតិ និងប្រភេទនៃលក្ខណៈភូមិសាស្ត្រមានលក្ខណៈប្រសើរជាងនៅតំបន់ភាគខាងលិចឆ្ងាយណាស់។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ធ្វើបែបនេះ? ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតតុល្យភាពសមហេតុផលមួយរវាងជនជាតិស្បែកសនិងជនជាតិស្បែកលឿង។ តើនេះមានន័យដូចម្តេច? វាមានន័យថា គ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃអាហាររបស់ជនជាតិស្បែកស វត្ថុដែលពួកគេប្រើប្រាស់ និងវត្ថុដែលត្រូវបានផ្តល់សម្រាប់ភាពសប្បាយរីករាយរបស់ពួកគេ គឺប្រសើរជាងអ្វីដែលជនជាតិស្បែកលឿងអាចរីករាយជាមួយឆ្ងាយណាស់។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះជាម្ចាស់មិនលម្អៀងដាក់ពូជសាសន៍ណាមួយនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានបរិស្ថានសម្រាប់រស់រានដែលប្រសើរជាង និងស្អាតជាងដល់ជនជាតិស្បែកលឿង។ នេះគឺជាតុល្យភាព។

ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំទុកជាមុននូវប្រភេទមនុស្សប្រភេទដែលគួររស់នៅក្នុងផ្នែកណានៃពិភពលោក។ តើមនុស្សអាចទៅហួសពីដែនកំណត់នេះបានទេ? (ទេ ពួកគេមិនអាចទេ។) ពិតជាអស្ចារ្យណាស់! ទោះបីជាមានសង្គ្រាម ឬការទន្ទ្រានកាន់កាប់ក្នុងយុគសម័យខុសៗគ្នា ឬក្នុងពេលវេលាមិនសាមញ្ញនានាក៏ដោយ ក៏សង្គ្រាម និងការទន្ទ្រានកាន់កាប់ទាំងនេះ មិនអាចបំផ្លាញបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់រាន ដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកជាមុនសម្រាប់ពូជសាសន៍នីមួយៗនោះឡើយ។ មានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ប្រភេទមនុស្សជាក់លាក់មួយនៅក្នុងផ្នែកជាក់លាក់មួយនៃពិភពលោក ហើយពួកគេមិនអាចទៅហួសព្រំដែនទាំងនោះបានទេ។ ទោះបីជាមនុស្សមានមហិច្ឆតាមួយចំនួនចង់ផ្លាស់ប្តូរ ឬពង្រីកដែនដីរបស់ពួកគេក៏ដោយ បើគ្មានការអនុញ្ញាតពីព្រះជាម្ចាស់ទេនោះ រឿងនេះគឺពិបាកនឹងសម្រេចបានខ្លាំងណាស់។ វាពិបាកនឹងឱ្យពួកគេជោគជ័យណាស់។ ឧទាហរណ៍ ជនជាតិស្បែកសចង់ពង្រីកដែនដីរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេធ្វើអាណានិគមទៅលើប្រទេសមួយចំនួនផ្សេងទៀត។ ប្រទេសអាឡឺម៉ង់ចូលកាន់កាប់ប្រទេសមួយចំនួន ហើយប្រទេសអង់គ្លេសធ្លាប់ចូលកាន់កាប់ប្រទេសឥណ្ឌាម្តង។ តើអ្វីជាលទ្ធផល? នៅទីបញ្ចប់ ពួកគេបរាជ័យ។ តើអ្វីដែលយើងឃើញពីការបរាជ័យរបស់ពួកគេ? អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុក គឺមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យបំផ្លាញនោះទេ។ ដូច្នេះ មិនថាអ្នកអាចបានឃើញសន្ទុះនៃការពង្រីកដែនដីរបស់ប្រទេសអង់គ្លេសខ្លាំងប៉ុនណានោះទេ ចុងបញ្ចប់ពួកគេត្រូវតែដកចេញ ដោយទុកដីជាកម្មសិទ្ធិរបស់ប្រទេសឥណ្ឌាដដែល។ អស់អ្នកដែលរស់នៅលើដីនោះ គឺជាជនជាតិឥណ្ឌាដដែល មិនមែនជាជនជាតិអង់គ្លេសនោះទេ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់មិនអនុញ្ញាត។ មនុស្សមួយចំនួនដែលស្រាវជ្រាវប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬនយោបាយ បានផ្តល់ការអះអាងចំពោះរឿងនេះ។ ពួកគេផ្តល់ហេតុផលជាច្រើនចំពោះមូលហេតុដែលប្រទេសអង់គ្លេសបរាជ័យ ដោយនិយាយថា វាអាចដោយសារជនជាតិមួយជាក់លាក់ មិនអាចត្រូវបានយកឈ្នះ ឬអាចមកពីមូលហេតុដ៏ទៃទៀតរបស់មនុស្ស...។ ទាំងនេះមិនមែនជាមូលហេតុពិតប្រាកដនោះទេ។ មូលហេតុពិតប្រាកដគឺដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ គឺទ្រង់នឹងមិនអនុញ្ញាតឡើយ! ព្រះជាម្ចាស់អនុញ្ញាតឱ្យជនជាតិមួយរស់នៅលើដីមួយកន្លែងដ៏ជាក់លាក់ ហើយដាក់ពួកគេឱ្យរស់នៅទីនោះ ហើយប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនអនុញ្ញតឱ្យពួកគេផ្លាស់ទីចេញពីដីនោះទេ ពួកគេនឹងមិនអាចផ្លាស់ទីបានឡើយ។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់លៃទុកតំបន់ជាក់លាក់មួយសម្រាប់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងរស់នៅក្នុងតំបន់នោះ។ មនុស្សជាតិមិនអាចបំបែកខ្លួន ឬដកខ្លួនពួកគេចេញពីតំបន់ដែលបានកំណត់ទុកទាំងនេះបានទេ។ នេះគឺជារឿងច្បាស់លាស់។ មិនថាអ្នកទន្ទ្រានកាន់កាប់មានកម្លាំងធំប៉ុនណា ឬអស់អ្នកដែលត្រូវបានគេទន្ទ្រានខ្សោយបណ្ណានោះទេ គឺចុងក្រោយព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកសម្រេចលើភាពជោគជ័យរបស់អ្នកឈ្លានពានកាន់កាប់។ វាត្រូវបានកំណត់ទុកជាមុនដោយទ្រង់រួចស្រេចទៅហើយ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចប្តូរវាបានទេ។

ខាងលើនេះ គឺជាវិធីដែលព្រះជាម្ចាស់បានចែកចាយដល់ពូជសាសន៍នានា។ តើកិច្ចការអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើដើម្បីចែកចាយដល់ពូជសាសន៍? ទីមួយ ទ្រង់បានរៀបចំបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រដ៏ធំ ដោយផ្តល់ទីតាំងផ្សេងៗគ្នាសម្រាប់មនុស្ស ដែលក្រោយមក មនុស្សពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់បានរស់រានក្នុងទីកន្លែងទាំងនោះ។ ការនេះត្រូវបានដោះស្រាយ គឺតំបន់ដែលបានកំណត់សម្រាប់ការរស់រានរបស់ពួកគេត្រូវបានដោះស្រាយ។ ហើយជីវិតរបស់ពួកគេ អ្វីដែលពួកគេទទួលទាន អ្វីដែលពួកគេផឹក របរចិញ្ចឹមជីវិតរបស់ពួកគេ គឺទាំងអស់នោះព្រះបានដោះស្រាយតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ ហើយនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ទ្រង់បានធ្វើការត្រៀមរៀបចំសម្រាប់ប្រភេទមនុស្សខុសៗគ្នា៖ មានសមាសធាតុផ្សំរបស់ដីផ្សេងៗគ្នា មានអាកាសធាតុផ្សេងៗគ្នា មានរុក្ខជាតិផ្សេងៗគ្នា និងមានបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រផ្សេងៗគ្នា។ សូម្បីតែកន្លែងផ្សេងៗគ្នា ក៏មានបក្សាបក្សី និងសត្វផ្សេងៗគ្នានោះដែរ ហើយសូម្បីតែទឹកខុសៗគ្នា ក៏មានប្រភេទត្រីពិសេសផ្ទាល់ខ្លួន និងផលិតផលដែលបានពីទឹកផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវាដែរ។ សូម្បីតែប្រភេទសត្វល្អិតទាំងឡាយ ក៏ត្រូវបានកំណត់ដោយព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ឧទាហរណ៍ វត្ថុដែលធំលូតលាស់នៅទ្វីបអាមេរិក គឺធំណាស់ វែងណាស់ ហើយរឹងមាំណាស់។ ឫសឈើនៅលើព្រៃភ្នំទាំងអស់គឺសុទ្ធតែនៅរាក់ ប៉ុន្តែពួកវាដុះយ៉ាងខ្ពស់។ ពួកវាអាចមានកម្ពស់ដល់រាប់រយម៉ែត្រ ឬខ្ពស់ជាងនេះ ប៉ុន្តែដើមឈើនៅក្នុងព្រៃនៅអាស៊ីវិញ ភាគច្រើនមិនខ្ពស់នោះទេ។ ចូរយើងយករុក្ខជាតិប្រទាលកន្ទុយក្រពើជាឧទាហរណ៍។ នៅប្រទេសជប៉ុន ពួកវាមានលក្ខណៈតូច និងស្តើងណាស់ ប៉ុន្តែរុក្ខជាតិប្រទាលកន្ទុយក្រពើនៅសហរដ្ឋអាមេរិកវិញ គឺធំណាស់។ វាមានភាពខុសគ្នា។ វាគឺជាប្រភេទរុក្ខជាតិដូចគ្នា ដោយមានឈ្មោះដូចគ្នា ប៉ុន្តែនៅក្នុងទ្វីបអាមេរិក វាដុះលូតលាស់យ៉ាងធំ។ ភាពខុសគ្នានៅក្នុងទិដ្ឋភាពផ្សេងៗទាំងនេះ អាចមនុស្សមើលមិនឃើញ ឬមិនយល់ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ទ្រង់បានកំណត់ពួកវា ហើយបានរៀបចំបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រខុសៗគ្នា លក្ខណៈភូមិសាស្ត្រខុសៗគ្នា និងវត្ថុមានជីវិតខុសៗគ្នាសម្រាប់ពូជសាសន៍ខុសៗគ្នា។ នេះគឺដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតប្រភេទមនុស្សខុសៗគ្នា ហើយទ្រង់ជ្រាបពីអ្វីដែលពួកគេម្នាក់ៗត្រូវការ និងអ្វីជារបៀបរស់នៅរបស់ពួកគេ។

ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ IX» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់