របស់ទីបួនទាក់ទងនឹងភ្នែករបស់មនុស្ស៖ នោះគឺពន្លឺ។ របស់នេះក៏សំខាន់ខ្លាំងណាស់ដែរ។ នៅពេលអ្នកឃើញពន្លឺភ្លឺ ហើយភាពភ្លឺនៃពន្លឺនោះឈានដល់កម្រិតខ្លាំងជាក់លាក់ណាមួយ នោះវាអាចធ្វើឱ្យភ្នែករបស់មនុស្សខ្វាក់បាន។ ទោះជាយ៉ាងណា ភ្នែករបស់មនុស្ស គឺជាភ្នែកខាងសាច់ឈាម។ ភ្នែកមនុស្សមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងការរលាកបានទេ។ តើមានអ្នកណាម្នាក់ហ៊ានសម្លឹងមើលព្រះអាទិត្យដោយផ្ទាល់ទេ? មនុស្សមួយចំនួនបានសាកល្បងធ្វើបែបនេះ ហើយបើពួកគេពាក់វ៉ែនតាការពារពន្លឺថ្លៃ នោះវាមិនអីនោះទេ តែនេះគឺត្រូវប្រើឧបករណ៍។ បើគ្មានឧបករណ៍ការពារទេ ភ្នែកទទេរបស់មនុស្សគ្មានសមត្ថភាពប្រឈម និងសម្លឹងមើលព្រះអាទិត្យដោយផ្ទាល់បានឡើយ។ តែទោះយ៉ាងណា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតព្រះអាទិត្យដើម្បីផ្ដល់ពន្លឺមកដល់មនុស្សជាតិ ហើយពន្លឺនេះក៏ជារបស់ដែលទ្រង់គ្រប់គ្រងផងដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនគ្រាន់តែបង្កើតព្រះអាទិត្យមក ហើយយកវាទៅដាក់នៅកន្លែងណាមួយ រួចឈប់អើពើនឹងវានោះទេ។ នោះមិនមែនជារបៀបធ្វើការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ទ្រង់មានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្លាំងណាស់ចំពោះសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ព្រះតម្រិះយ៉ាងហ្មត់ចត់អំពីសកម្មភាពទាំងនោះ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតភ្នែកសម្រាប់មនុស្សជាតិ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចមើលឃើញ ហើយទ្រង់ក៏បានកំណត់ជាមុនផងដែរនូវកម្រិតពន្លឺដែលមនុស្សមើលបាន។ ប្រសិនបើពន្លឺតិចពេក នោះវាមិនល្អទេ។ នៅពេលងងឹតខ្លាំងដល់ថ្នាក់មនុស្សមិនអាចមើលឃើញម្រាមដៃរបស់ខ្លួននៅពីមុខពួកគេបាន នោះភ្នែករបស់ពួកគេនឹងបាត់បង់មុខងារ ហើយប្រើការលែងកើត។ ប៉ុន្តែពន្លឺដែលភ្លឺខ្លាំងពេក ក៏ធ្វើឱ្យភ្នែករបស់មនុស្សមិនអាចមើលឃើញដូចគ្នាដែរ ព្រោះភាពភ្លឺធ្វើឱ្យភ្នែកមិនអាចទ្រាំបាន។ ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់បានសម្អិតសម្អាងបរិស្ថានសម្រាប់វត្ដមានរបស់មនុស្សជាតិ ដោយមានកម្រិតពន្លឺសមល្មមសម្រាប់ភ្នែកមនុស្ស ជាកម្រិតមួយដែលនឹងមិនធ្វើឱ្យឈឺ ឬខូចភ្នែកមនុស្សឡើយ ហើយក៏មិនធ្វើឱ្យភ្នែកនោះបាត់បង់មុខងារដែរ។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់បានបន្ថែមស្រទាប់ពពកនៅជុំវិញព្រះអាទិត្យ និងផែនដី ហើយក៏ជាមូលហេតុដែលដង់ស៊ីតេខ្យល់អាចច្រោះយកប្រភេទពន្លឺដែលអាចធ្វើឱ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់ភ្នែក ឬស្បែករបស់មនុស្សចេញបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវផងដែរ។ ទាំងនេះមានលក្ខណៈសមស្របគ្នា។ លើសពីនេះទៀត ពណ៌របស់ផែនដីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឡើង ចាំងផ្លាតពន្លឺព្រះអាទិត្យ និងពន្លឺគ្រប់ប្រភេទផ្សេងទៀត ហើយអាចកម្ចាត់ប្រភេទពន្លឺដែលភ្លឺខ្លាំងពេកសម្រាប់ឱ្យភ្នែកមនុស្សសម្របតាម។ ម្ល៉ោះហើយ មនុស្សអាចដើរនៅខាងក្រៅបាន និងដឹកនាំជីវិតរបស់ពួកគេដោយមិនចាំបាច់ពាក់វ៉ែនតាការពារពន្លឺពណ៌ខ្មៅជាប់ជានិច្ចនោះទេ។ នៅក្រោមលក្ខខណ្ឌធម្មតា ភ្នែកមនុស្សអាចមើលឃើញអ្វីៗនៅក្នុងដែនគំហើញរបស់វាបាន ដោយគ្មានការរំខានពីពន្លឺឡើយ។ និយាយឱ្យចំទៅ ប្រសិនបើពន្លឺភ្លឺខ្លាំងពេក ឬប្រសិនបើពន្លឺភ្លឺតិចពេក នោះវាមិនល្អនោះទេ។ ប្រសិនបើវាភ្លឺតិចពេក នោះភ្នែករបស់មនុស្សនឹងត្រូវខូច ហើយក្រោយពេលប្រើបានមួយរយៈខ្លី ភ្នែកក៏ត្រូវខូច។ ប្រសិនបើវាភ្លឺខ្លាំងពេក នោះភ្នែករបស់មនុស្សនឹងមិនអាចទ្រាំបានទេ។ ពន្លឺដែលមនុស្សមាន ត្រូវតែសមស្របសម្រាប់ឱ្យភ្នែកមនុស្សមើលឃើញបាន ហើយព្រះជាម្ចាស់បានប្រើវិធីសាស្ត្រផ្សេងៗជាច្រើនដើម្បីកាត់បន្ថយការធ្វើឱ្យខូចភ្នែកមនុស្សដោយសារពន្លឺ ហើយទោះបីជាពន្លឺនេះអាចផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍ ឬបង្កបញ្ហាដល់ភ្នែកមនុស្សក៏ដោយ ក៏វាគ្រប់គ្រាន់នឹងឱ្យមនុស្សអាចប្រើប្រាស់ភ្នែករបស់ពួកគេរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់ពួកគេបានដែរ។ តើព្រះជាម្ចាស់មិនមែនព្រះតម្រិះអំពីរឿងនេះដោយហ្មត់ចត់ទេឬ? រីឯអារក្សសាតាំងវិញ ធ្វើសកម្មភាពដោយគ្មានការគិតពិចារណាបែបនេះទេ សូម្បីតែយកចិត្តទៅគិតតែបន្តិចក៏គ្មានផង។ ចំពោះសាតាំងវិញ ពន្លឺមានតែពីរយ៉ាងទេ គឺភ្លឺខ្លាំង ឬភ្លឺតិច។ នេះហើយជារបៀបធ្វើការរបស់សាតាំង។

ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការទាំងនេះសម្រាប់គ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃរាងកាយមនុស្សដូចជា ការមើលឃើញ ការស្ដាប់ឮ ការដឹងរសជាតិ ការដកដង្ហើម ការដឹងអារម្មណ៍ជាដើម ដើម្បីបង្កើនលទ្ធភាពសម្របខ្លួនក្នុងការរស់រានរបស់មនុស្សជាតិ ដូច្នេះពួកគេអាចរស់នៅបានជាធម្មតា និងជាដរាប។ និយាយម៉្យាងទៀតគឺថា បរិស្ថានសម្រាប់ជីវិតបច្ចុប្បន្ន ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក គឺជាបរិស្ថានដែលសមស្រប និងមានប្រយោជន៍បំផុតសម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្សជាតិ។ មនុស្សមួយចំនួនអាចនឹងគិតថា នេះមិនមែនជាបញ្ហាធំដុំនោះទេ ថាវាសុទ្ធតែជារឿងសាមញ្ញខ្លាំងណាស់។ សំឡេង ពន្លឺ និងខ្យល់ ជារបស់ដែលមនុស្សយល់ថាជាសិទ្ធិមានពីកំណើតរបស់ពួកគេមក ដែលពួកគេមានតាំងពីពេលពួកគេកើតមកភ្លាមម្ល៉េះ។ ប៉ុន្តែនៅពីក្រោយរបស់ដែលអ្នកអាចទទួលបាននេះ ព្រះជាម្ចាស់បាន និងកំពុងធ្វើការឥតឈប់។ នេះហើយជាអ្វីដែលមនុស្សត្រូវយល់ និងត្រូវដឹង។ ទោះបីជាអ្នកគិតថា វាមិនចាំបាច់ក្នុងការយល់ ឬដឹងពីរឿងទាំងនេះក៏ដោយ និយាយឱ្យខ្លីទៅ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរបស់ទាំងនេះមក ទ្រង់បានគិតគូរយ៉ាងច្រើន ទ្រង់មានផែនការ ហើយទ្រង់មានព្រះតម្រិះប្រាកដប្រជា។ ទ្រង់មិនមែនចេះតែដាក់ ឬគ្រាន់តែដាក់មនុស្សជាតិឱ្យរស់នៅក្នុងបរិស្ថានបែបនេះអស់មួយជីវិត ដោយគ្មានការគិតគូរនោះទេ។ អ្នករាល់គ្នាប្រហែលជាគិតថា ខ្ញុំបាននិយាយអស្ចារ្យពេកអំពីរបស់តូចតាចនេះ ប៉ុន្តែតាមទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ របស់នីមួយៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិ គឺចាំបាច់សម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្ស។ នៅក្នុងនោះ មានសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ VIII» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់