តើរបស់ទីប្រាំនេះគឺជាអ្វី? របស់នេះទាក់ទងយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ទំនាក់ទំនងរបស់វាជិតស្និទ្ធនឹងជីវិតមនុស្សខ្លាំងបំផុត រហូតដល់ថ្នាក់រាងកាយមនុស្សមិនអាចរស់នៅក្នុងពិភពរូបធាតុនេះបានដោយគ្មានវានោះទេ។ របស់នេះគឺ លំហូរខ្យល់។ គ្រាន់តែបានឮភ្លាម ប្រហែលជាអ្នកណាក៏អាចយល់ពីពាក្យ «លំហូរខ្យល់» នេះបានដែរ។ ដូច្នេះ តើលំហូរខ្យល់គឺជាអ្វី? អ្នករាល់គ្នាអាចឆ្លើយបានថា «លំហូរខ្យល់» គឺជាចលនាលំហូរនៃខ្យល់។ លំហូរខ្យល់ គឺជាខ្យល់ដែលភ្នែកមនុស្សមិនអាចមើលឃើញ។ វាក៏ជារបៀបមួយដែលឧស្ម័នផ្លាស់ទីផងដែរ។ ក៏ប៉ុន្ដែ នៅក្នុងការពិភាក្សានេះ តើ «លំហូរខ្យល់» សំដៅទៅលើអ្វីជាចម្បង? ឱ្យតែខ្ញុំនិយាយចេញមកភ្លាម នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានយល់មិនខាន។ ផែនដីទ្រភ្នំ សមុទ្រ និងរបស់សព្វសារពើដែលបានបង្កើតមកនៅពេលវាវិល ហើយនៅពេលវាវិល វាវិលដោយមានល្បឿន។ ទោះបីជាអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ដឹងពីការវិលនេះក៏ដោយ ក៏រង្វិលរបស់ផែនដីនៅតែមានដដែល។ តើរង្វិលរបស់វាបង្កើតបានអ្វីខ្លះ? នៅពេលអ្នករត់ តើមិនមានខ្យល់កើតឡើង ហើយបក់ប៉ះត្រចៀករបស់អ្នកទេឬ? ប្រសិនបើខ្យល់អាចបង្កើតឡើងបាននៅពេលដែលអ្នករត់ ដូច្នេះនៅពេលដែលផែនដីវិល តើអាចមិនកើតមានខ្យល់យ៉ាងដូចម្ដេចបានទៅ? នៅពេលផែនដីវិល របស់សព្វសារពើសុទ្ធតែមានចលនា។ ផែនដីខ្លួនឯងក៏មានចលនា និងវិលក្នុងល្បឿនជាក់លាក់មួយ ចំណែកឯរបស់សព្វសារពើនៅលើនោះ ក៏កំពុងតែដុះដាល និងលូតលាស់ឥតឈប់ឈរផងដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ការមានចលនាក្នុងល្បឿនជាក់លាក់មួយ នឹងបង្កើតបានជាលំហូរខ្យល់ដោយឯកឯង។ នេះហើយជាអត្ថន័យនៃពាក្យ «លំហូរខ្យល់» ដែលខ្ញុំចង់សំដៅដល់នោះ។ តើលំហូរខ្យល់នេះមិនប៉ះពាល់ដល់រាងកាយរបស់មនុស្សខ្លះទេឬ? ចូរពិចារណាអំពីព្យុះទីហ្វុងចុះ៖ ព្យុះទីហ្វុងធម្មតាមិនមានអានុភាពខ្លាំងទេ ប៉ុន្តែនៅពេលវាវាយប្រហារ មនុស្សមិនអាចទាំងឈរឱ្យនឹងបានផង ហើយពួកគេក៏ពិបាកក្នុងការដើរនៅក្នុងខ្យល់ដែរ។ សូម្បីតែមួយជំហានក៏ពិបាកណាស់ដែរ ហើយអ្នកខ្លះថែមទាំងត្រូវបានខ្យល់បក់ផ្ទប់ទៅនឹងវត្ថុអ្វីមួយ រើខ្លួនមិនរួចថែមទៀតផង។ នេះហើយជារបៀបដែលលំហូរខ្យល់អាចប៉ះពាល់ដល់មនុស្សជាតិបាន។ ប្រសិនបើផែនដីទាំងមូលត្រូវគ្របដណ្ដប់ដោយវាលទំនាប ដូច្នេះនៅពេលផែនដី និងរបស់សព្វសារពើវិល នោះរាងកាយរបស់មនុស្សនឹងមិនអាចទប់ទល់នឹងលំហូរខ្យល់ដែលកើតឡើងមកបានឡើយ។ មុខជាពិបាកក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងស្ថានភាពបែបនេះខ្លាំងមិនខាន។ ប្រសិនបើករណីនេះពិតជាកើតឡើងមែន នោះលំហូរខ្យល់បែបនេះ នឹងមិនត្រឹមតែបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សជាតិប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏នឹងបំផ្លាញខ្ទេចគ្មានសល់ដែរ។ មនុស្សនឹងមិនអាចរស់រានក្នុងបរិស្ថានបែបនេះបានទេ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់បង្កើតបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រខុសៗគ្នា ដើម្បីដោះស្រាយលំហូរខ្យល់បែបនេះ ព្រោះនៅក្នុងបរិស្ថានខុសៗគ្នា លំហូរខ្យល់ប្រែជាខ្សោយទៅៗ ផ្លាស់ប្ដូរទិសដៅ ផ្លាស់ប្ដូរល្បឿន និងផ្លាស់ប្ដូរកម្លាំងខ្យល់។ ដូច្នោះហើយទើបមនុស្សអាចឃើញលក្ខណៈភូមិសាស្ត្រខុសៗគ្នាបែបនេះ ដូចជា ភ្នំ ជួរភ្នំធំៗ វាលទំនាប ទីទួល តំបន់ដីសណ្ដ ជ្រលងភ្នំ ខ្ពង់រាប និងទន្លេធំៗជាដើម។ ព្រះជាម្ចាស់ប្ដូរល្បឿន ទិសដៅ និងកម្លាំងលំហូរខ្យល់តាមរយៈលក្ខណៈភូមិសាស្ត្រខុសៗគ្នាទាំងនេះ។ នេះជាវិធីសាស្ត្រដែលទ្រង់ប្រើដើម្បីកាត់បន្ថយ ឬគ្រប់គ្រងលំហូរខ្យល់ឱ្យទៅជាខ្យល់បក់ដែលមានល្បឿន ទិសដៅ និងកម្លាំងសមស្រប ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចមានបរិស្ថានធម្មតាមួយសម្រាប់រស់នៅ។ តើត្រូវការបែបនេះទេ? (ត្រូវការ។) ចំពោះមនុស្ស ការធ្វើរឿងបែបនេះ ហាក់ដូចជាពិបាកមែន ប៉ុន្តែចំពោះព្រះជាម្ចាស់វិញ វាងាយស្រួលទេ ព្រោះទ្រង់គ្រប់គ្រងរបស់សព្វសារពើ។ សម្រាប់ទ្រង់ ការបង្កើតបរិស្ថានមួយដែលមានលំហូរខ្យល់សមស្របសម្រាប់មនុស្សជាតិ មិនអាចជារឿងសាមញ្ញពេក ឬងាយស្រួលពេកនោះទេ។ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅក្នុងបរិស្ថានដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក របស់នីមួយៗដែលស្ថិតក្នុងការបង្កើតរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ សុទ្ធតែចាំបាច់មិនអាចខ្វះបាន។ អត្ថិភាពនៃរបស់នីមួយៗ សុទ្ធមានតម្លៃ និងភាពចាំបាច់នៅក្នុងនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនថាសាតាំង ឬក៏មនុស្សជាតិដែលត្រូវបានធ្វើឱ្យពុករលួយទេ គឺមិនយល់ពីគោលការណ៍នេះឡើយ។ ពួកគេបន្តបំផ្លាញ អភិវឌ្ឍ និងធ្វើអាជីវកម្ម តាមការស្រមើស្រមៃឥតប្រយោជន៍អំពីការប្រែក្លាយភ្នំឱ្យទៅជាដីរាបស្មើ ការចាក់បំពេញអន្លង់ជ្រៅៗ និងការសាងសង់អាគារខ្ពស់ៗនៅលើដីរាបស្មើដើម្បីបង្កើតជាព្រៃបេតុង។ ព្រះជាម្ចាស់មានក្ដីរំពឹងទុកថា មនុស្សជាតិអាចរស់នៅដោយរីករាយ ធំធាត់ដោយរីករាយ និងចំណាយពេលរាល់ថ្ងៃដោយរីករាយនៅក្នុងបរិស្ថានដ៏សមស្របបំផុត ដែលទ្រង់បានរៀបចំសម្រាប់ពួកគេ។ ហេតុដូច្នោះហើយទើបព្រះជាម្ចាស់មិនដែលធ្វេសប្រហែសទាល់តែសោះចំពោះការដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្ដដាក់បរិស្ថានដែលមនុស្សរស់នៅ។ រាប់ចាប់តាំងពីសីតុណ្ហភាពរហូតដល់ខ្យល់ ពីសំឡេងរហូតដល់ពន្លឺ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតផែនការ និងការរៀបចំយ៉ាងស្មុគស្មាញ ដើម្បីឱ្យរាងកាយមនុស្ស និងបរិស្ថានរស់នៅរបស់ពួកគេ មិនទទួលរងការរំខានពីលក្ខខណ្ឌធម្មជាតិនានា តែផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សជាតិនឹងអាចរស់នៅបាន ហើយកើតកូនចៅច្រើនឡើងជាប្រក្រតី ព្រមទាំងរស់នៅជាធម្មតាជាមួយរបស់សព្វសារពើប្រកបដោយភាពសុខដុមរមនា។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានរបស់អ្វីៗទាំងនេះដល់របស់សព្វសារពើ និងដល់មនុស្សជាតិ។

តាមរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំលក្ខខណ្ឌជាមូលដ្ឋានទាំងប្រាំយ៉ាងសម្រាប់ឱ្យមនុស្សរស់រាននេះ តើអ្នកអាចមើលឃើញពីរបៀបដែលទ្រង់ទំនុកបម្រុងដល់មនុស្សជាតិដែរឬទេ? (ឃើញ។) និយាយឱ្យចំទៅ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះអាទិករដែលបង្កើតលក្ខខណ្ឌចាំបាច់បំផុតគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្ស ហើយព្រះជាម្ចាស់ក៏កំពុងតែគ្រប់គ្រង និងត្រួតត្រារបស់ទាំងនោះផងដែរ។ សូម្បីតែពេលនេះ បន្ទាប់ពីមានវត្ដមានមនុស្សរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយក្ដី ក៏ព្រះជាម្ចាស់នៅតែបន្តកែប្រែបរិស្ថានរស់នៅរបស់មនុស្សដដែល ដោយប្រទានបរិស្ថានដ៏សមស្រប និងល្អបំផុតដល់ពួកគេ ដើម្បីឱ្យជីវិតរបស់ពួកគេអាចរក្សាបានតាមរបៀបធម្មតា។ តើស្ថានភាពបែបនេះអាចរក្សាបានយូរប៉ុនណា? និយាយមួយបែបទៀត តើព្រះជាម្ចាស់នឹងបន្តប្រទានបរិស្ថានបែបនេះទៀត យូរប៉ុនណា? បរិស្ថានបែបនេះនឹងបន្តមានរហូតដល់ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បញ្ចប់កិច្ចការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ទាំងស្រុង។ បន្ទាប់មក ព្រះជាម្ចាស់នឹងផ្លាស់ប្ដូរបរិស្ថានរស់នៅរបស់មនុស្សជាតិ។ ប្រហែលជាទ្រង់នឹងធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរទាំងអស់នេះតាមវិធីសាស្ត្រដដែល ឬតាមវិធីសាស្ត្រផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលមនុស្សត្រូវតែដឹងនោះគឺថា ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែបន្តទំនុកបម្រុងសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សជាតិ បន្តគ្រប់គ្រងបរិស្ថានដែលមនុស្សជាតិរស់នៅ និងបន្តអភិរក្ស ការពារ ព្រមទាំងថែរក្សាបរិស្ថាននោះ។ ដោយមានបរិស្ថានបែបនេះ រាស្ត្ររើសតាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចរស់នៅតាមរបៀបធម្មតាបាន និងទទួលយកសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងការវាយផ្ចាល ក៏ដូចជាការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ របស់សព្វសារពើបន្តរស់រានដោយសារអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមនុស្សជាតិទាំងអស់បន្តដំណើរឆ្ពោះទៅមុខដោយសារការទំនុកបម្រុងពីព្រះជាម្ចាស់ដោយបែបនេះឯង។

តើផ្នែកចុងក្រោយនៃការប្រកបគ្នារបស់យើងនេះបាននាំឱ្យអ្នករាល់គ្នាមានគំនិតថ្មីអ្វីដែរឬទេ? ឥឡូវនេះ តើអ្នករាល់គ្នាបានដឹងអំពីភាពខុសគ្នាខ្លាំងរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សជាតិហើយឬនៅ? ចុងក្រោយ តើអ្នកណាជាម្ចាស់នៃរបស់សព្វសារពើនេះ? តើជាមនុស្សមែនទេ? (មិនមែនទេ។) ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សប្រព្រឹត្ដខុសគ្នាដូចម្ដេចខ្លះចំពោះអ្វីៗដែលបានបង្កើតមក? (ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រង និងរៀបចំរបស់សព្វសារពើ រីឯមនុស្សវិញ សោយសុខនឹងរបស់អស់ទាំងនោះ។) តើអ្នករាល់គ្នាយល់ស្របនឹងចម្លើយនេះទេ? ភាពខុសគ្នាធំបំផុតរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សជាតិគឺថា ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រង និងទំនុកបម្រុងដល់របស់សព្វសារពើដែលបានបង្កើតមក។ ទ្រង់ជាប្រភពនៃរបស់គ្រប់បែបយ៉ាង ហើយក្នុងពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ទំនុកបម្រុងដល់របស់សព្វសារពើដែលបានបង្កើតមក មនុស្សជាតិវិញសោយសុខនឹងរបស់ទាំងអស់នោះ។ និយាយឱ្យចំទៅ មនុស្សសោយសុខនឹងរបស់សព្វសារពើដែលបានបង្កើតមក នៅពេលពួកគេទទួលស្គាល់ជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់របស់សព្វសារពើ។ ព្រះជាម្ចាស់គឺជាម្ចាស់ ឯមនុស្សជាតិវិញសោយសុខនឹងផលផ្លែពីការបង្កើតរបស់សព្វសារពើដោយព្រះជាម្ចាស់។ ចុះបើគិតតាមទស្សនៈដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតរបស់សព្វសារពើនោះវិញ តើព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សជាតិ មានអ្វីខុសគ្នាទៅ? ព្រះជាម្ចាស់អាចទតឃើញច្បាស់អំពីច្បាប់ដែលរបស់សព្វសារពើនោះលូតលាស់ ហើយទ្រង់គ្រប់គ្រង និងត្រួតត្រាលើច្បាប់ទាំងនេះ។ ពោលគឺ របស់សព្វសារពើស្ថិតក្រោមការទតមើលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្ថិតក្នុងវិសាលភាពនៃការពិនិត្យពិច័យល្អិតល្អន់របស់ទ្រង់។ តើមនុស្សជាតិអាចមើលឃើញរបស់សព្វសារពើបានឬទេ? មនុស្សជាតិអាចមើលឃើញតែអ្វីៗដែលនៅនឹងមុខពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើអ្នកឡើងភ្នំ នោះអ្វីដែលអ្នកមើលឃើញ គឺត្រឹមតែជាភ្នំនោះឯង។ អ្នកមិនអាចមើលឃើញអ្វីៗដែលនៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃភ្នំនោះបានទេ។ ប្រសិនបើអ្នកទៅកាន់មាត់សមុទ្រ នោះអ្វីដែលអ្នកមើលឃើញ គឺគ្រាន់តែជាផ្នែកមួយនៃមហាសមុទ្រប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នកមិនអាចដឹងថាតើនៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃមហាសមុទ្រនោះដូចម្ដេចឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកចូលទៅក្នុងព្រៃ អ្នកអាចមើលឃើញរុក្ខជាតិដែលនៅពីមុខរបស់អ្នក និងនៅជុំវិញអ្នក ប៉ុន្តែអ្នកមិនអាចមើលឃើញអ្វីៗដែលនៅឆ្ងាយជាងនោះបានទេ។ មនុស្សមិនអាចមើលឃើញទីកន្លែងណាដែលខ្ពស់ ឆ្ងាយ និងជ្រៅខ្លាំងពេកបានទេ។ អ្វីដែលពួកគេអាចមើលឃើញ គឺជាអ្វីៗនៅមុខពួកគេផ្ទាល់ នៅក្នុងកម្រិតដែលពួកគេអាចមើលឃើញបាន។ ទោះបីជាមនុស្សដឹងពីច្បាប់ដែលកំណត់រដូវទាំងបួនក្នុងមួយឆ្នាំ ឬច្បាប់នានាអំពីការលូតលាស់នៃរបស់សព្វសារពើក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែមិនអាចគ្រប់គ្រង ឬកំណត់របស់សព្វសារពើនោះបានដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់ទតមើលរបស់សព្វសារពើដែលបានបង្កើតមក គឺប្រៀបដូចជារបៀបដែលទ្រង់ទតមើលម៉ាស៊ីនដែលទ្រង់បានបង្កើតឡើងដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គដូច្នោះដែរ។ ទ្រង់ស្គាល់ពីគ្រប់គ្រឿងបង្គំ និងកន្លែងតភ្ជាប់ទាំងអស់យ៉ាងល្អិតល្អន់ ទ្រង់ជ្រាបពីគោលការណ៍របស់វា ពីលំនាំរបស់វា និងគោលបំណងរបស់វា។ ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបសព្វការទាំងអស់នេះយ៉ាងច្បាស់លាស់បំផុត។ ដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់គឺព្រះ ឯមនុស្សគឺមនុស្ស! ទោះបីជាមនុស្សអាចស្រាវជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្រ និងច្បាប់នានាដែលគ្រប់គ្រងលើរបស់សព្វសារពើបានយ៉ាងជ្រៅជ្រះក៏ដោយ ក៏ការស្រាវជ្រាវនោះនៅតែមានដែនកំណត់ដែរ ចំណែកឯព្រះជាម្ចាស់វិញ ទ្រង់គ្រប់គ្រងគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ ដែលចំពោះមនុស្ស នេះគឺជាការគ្រប់គ្រងដែលគ្មានដែនកំណត់ទេ។ មនុស្សម្នាក់អាចចំណាយពេលពេញមួយជីវិតដើម្បីស្រាវជ្រាវអំពីកិច្ចការដ៏តូចបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយមិនទទួលបានលទ្ធផលពិតប្រាកដអ្វីក៏មាន។ ដូច្នេះហើយ ប្រសិនបើអ្នកប្រើតែចំណេះដឹង និងអ្វីៗដែលអ្នកបានរៀនដើម្បីសិក្សាអំពីព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងមិនអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ឬយល់ពីទ្រង់បានឡើយ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកជ្រើសរើសយកផ្លូវស្វែងរកសេចក្ដីពិត និងស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ ហើយពិនិត្យមើលព្រះជាម្ចាស់តាមទស្សនៈនៃការបែរមកស្គាល់ទ្រង់ នោះថ្ងៃណាមួយ អ្នកនឹងទទួលស្គាល់ថា សកម្មភាព និងព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង ហើយអ្នកនឹងបានដឹងពីមូលហេតុដែលគេហៅព្រះជាម្ចាស់ថា ម្ចាស់នៃរបស់សព្វសារពើ និងជាប្រភពនៃជីវិតសម្រាប់របស់សព្វសារពើ។ កាលណាអ្នកទទួលបានការយល់ដឹងបែបនេះកាន់តែច្រើន នោះអ្នកនឹងកាន់តែយល់ពីមូលហេតុដែលគេហៅព្រះជាម្ចាស់ថាជាម្ចាស់នៃរបស់សព្វសារពើមិនខាន។ របស់សព្វសារពើ និងរបស់គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ រួមទាំងខ្លួនអ្នកផង សុទ្ធតែកំពុងទទួលបានការទំនុកបម្រុងពីព្រះជាម្ចាស់ជាហូរហែឥតដាច់។ អ្នកក៏នឹងអាចដឹងយ៉ាងច្បាស់ផងដែរថា នៅក្នុងពិភពលោកនេះ និងក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិនេះ ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ គ្មាននរណាម្នាក់ដែលអាចមានសមត្ថភាព និងសារជាតិក្នុងការត្រួតត្រា គ្រប់គ្រង និងថែរក្សាអត្ថិភាពនៃរបស់សព្វសារពើនេះបានឡើយ។ នៅពេលអ្នកឈានដល់ការយល់ដឹងបែបនេះ នោះអ្នកនឹងពិតជាទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះរបស់អ្នក។ នៅពេលអ្នកឈានដល់ចំណុចនេះ អ្នកនឹងបានទទួលយកព្រះជាម្ចាស់ដោយពិតប្រាកដ ហើយអនុញ្ញាតឱ្យទ្រង់ធ្វើជាព្រះ និងជាម្ចាស់របស់អ្នក។ នៅពេលអ្នកបានទទួលការយល់ដឹងបែបនេះ ហើយជីវិតរបស់អ្នកបានឈានដល់ចំណុចបែបនេះ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងលែងសាកល្បង និងជំនុំជម្រះអ្នកទៀតហើយ ហើយទ្រង់ក៏នឹងមិនទាមទារអ្វីពីអ្នកទៀតដែរ ពីព្រោះអ្នកមុខជាយល់ពីព្រះជាម្ចាស់ មុខជាស្គាល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ហើយមុខជាបានទទួលយកព្រះជាម្ចាស់ចូលក្នុងដួងចិត្ដរបស់អ្នកដោយពិតប្រាកដមិនខាន។ នេះហើយគឺជាមូលហេតុដ៏សំខាន់ក្នុងការប្រកបគ្នាអំពីប្រធានបទស្ដីពីការត្រួតត្រា និងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើរបស់សព្វសារពើនេះ។ ការធ្វើដូច្នេះគឺដើម្បីផ្ដល់ចំណេះដឹង និងការយល់ដឹងដល់មនុស្សបន្ថែមទៀត មិនមែនគ្រាន់តែឱ្យអ្នកទទួលស្គាល់ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ដើម្បីឱ្យអ្នកបានដឹង និងយល់ពីសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរបៀបកាន់តែជាក់ស្ដែងជាងមុន។

ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ VIII» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់