១. ព្រះយេស៊ូវបូតកួរស្រូវបរិភោគនៅថ្ងៃសប្ប័ទ

ម៉ាថាយ ១២:១ នៅវេលានោះ ព្រះយេស៊ូវបានយាងកាត់វាលស្រែនៅថ្ងៃសប្ប័ទ ហើយពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានឃ្លាន ហើយគេចាប់ផ្ដើមបូតគ្រាប់ស្រូវ មកបរិភោគ។

២. បុត្រមនុស្ស គឺជាព្រះអម្ចាស់នៃថ្ងៃសប្ប័ទ

ម៉ាថាយ ១២:៦-៨ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅកន្លែងនេះ មានបុគ្គលម្នាក់ប្រសើរជាងព្រះ‌វិហារទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាបានយល់អំពីអត្ថន័យនៃសេចក្តីដែលចែងទុកមកថា ខ្ញុំមិនចង់បានយញ្ញបូជាទេ ប៉ុន្តែចង់បានសេចក្តីមេត្តា‌ករុណាវិញ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនថ្កោលទោសពួកអ្នកដែលគ្មានទោសឡើយ។ ដ្បិតបុត្រមនុស្សជាព្រះអម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ។

ជាដំបូង ចូរយើងពិនិត្យមើលអត្ថបទគម្ពីរនេះ៖ «នៅវេលានោះ ព្រះយេស៊ូវបានយាងកាត់វាលស្រែនៅថ្ងៃសប្ប័ទ ហើយពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានឃ្លាន ហើយគេចាប់ផ្ដើមបូតគ្រាប់ស្រូវ មកបរិភោគ»។

ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំជ្រើសរើសអត្ថបទនេះ? តើអត្ថបទនេះមានទំនាក់ទំនងអ្វីជាមួយនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅ? នៅក្នុងអត្ថបទគម្ពីរនេះ ចំណុចទីមួយដែលយើងដឹងនោះគឺថា វាជាថ្ងៃសប្ប័ទ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានយាងចេញខាងក្រៅ ហើយដឹកនាំសិស្សរបស់ទ្រង់ដើរកាត់ចម្ការពោត។ អ្វីដែលកាន់តែ «ខុសឆ្គង» ទៀតនោះគឺថា ពួកគេថែមទាំង «ចាប់ផ្ដើមបូតគ្រាប់ស្រូវ មកបរិភោគ» ទៀតផង។ នៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះបានចែងថា មនុស្សមិនអាចចេញទៅខាងក្រៅ ឬចូលរួមសកម្មភាពណាមួយនៅថ្ងៃសប្ប័ទឡើយ ហើយមានកិច្ចការជាច្រើនដែលពួកគេមិនអាចធ្វើបាននៅថ្ងៃសប្ប័ទ។ សកម្មភាពដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវធ្វើនេះ កំពុងតែធ្វើឱ្យមនុស្សដែលរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យអស់រយៈពេលជាយូរឆ្នាំមកនោះ មានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ហើយទង្វើនេះថែមទាំងបង្កឱ្យមានការរិះគន់យ៉ាងខ្លាំងទៀតផង។ ចំពោះការភាន់ច្រឡំរបស់ពួកគេ និងរបៀបដែលពួកគេបាននិយាយអំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ឥឡូវនេះ យើងនឹងទុកវានៅម្ដុំសិន ហើយជាដំបូង យើងនឹងពិភាក្សាអំពីហេតុផលដែលនាំឱ្យព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវជ្រើសរើសធ្វើកិច្ចការនេះនៅថ្ងៃសប្ប័ទនៅក្នុងចំណោមថ្ងៃទាំងអស់ និងអ្វីដែលទ្រង់ចង់ប្រាស្រ័យទាក់ទងទៅកាន់មនុស្សដែលកំពុងតែរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ តាមរយៈទង្វើនេះ។ នេះគឺជាទំនាក់ទំនងរវាងអត្ថបទនេះ និងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលខ្ញុំចង់និយាយ។

នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវទ្រង់បានយាងមក ទ្រង់បានប្រើសកម្មភាពជាក់ស្ដែងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីប្រាប់ដល់មនុស្សថា ព្រះជាម្ចាស់បានចាកចេញពីយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ ហើយបានចាប់ផ្ដើមកិច្ចការថ្មី និងចង់ប្រាប់ទៀតថា កិច្ចការថ្មីនេះមិនតម្រូវឱ្យមានការកាន់តាមថ្ងៃសប្ប័ទនោះឡើយ។ ការយាងចេញរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពីព្រំដែនកម្រិតនៃថ្ងៃសប្ប័ទ គ្រាន់តែជាការភ្លក់ជាមុនអំពីកិច្ចការថ្មីរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះថាកិច្ចការដ៏ពិត និងអស្ចារ្យនោះគឺនៅខាងមុខនៅឡើយទេ។ នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានចាប់ផ្ដើមកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គបានបោះចោល «ច្រវាក់» នៅយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ ហើយទ្រង់បានកាត់ផ្ដាច់បទបញ្ញត្តិ និងគោលការណ៍នៃយុគសម័យនោះ។ នៅក្នុងទ្រង់ គ្មានដាននៃអ្វីមួយដែលទាក់ទងនឹងក្រឹត្យវិន័យឡើយ។ ទ្រង់បានបោះចោលទាំងស្រុង និងលែងកាន់តាមវាទៀតហើយ ព្រមទាំងលែងតម្រូវឱ្យមនុស្សជាតិកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យទៀតដែរ។ ដូច្នេះ នៅត្រង់នេះ អ្នកមើលឃើញព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានយាងកាត់ចម្ការពោតនៅថ្ងៃសប្ប័ទ និងឃើញទៀតថា ព្រះអម្ចាស់មិនបានសម្រាកឡើយ។ ទ្រង់បានធ្វើការនៅខាងក្រៅ ដោយមិនសម្រាកឡើយ។ ទង្វើរបស់ទ្រង់នេះបានធ្វើឱ្យសញ្ញាណរបស់មនុស្សមានភាពតក់ស្លុត ហើយវាបានប្រាស្រ័យទាក់ទងទៅកាន់ពួកគេថា ទ្រង់លែងរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យទៀតហើយ។ ទង្វើនេះក៏ប្រាប់ទៀតថា ទ្រង់បានយាងចេញពីព្រំដែនកម្រិតនៃថ្ងៃសប្ប័ទ ហើយបានបង្ហាញអង្គទ្រង់នៅចំពោះមនុស្សជាតិ និងនៅកណ្ដាលចំណោមពួកគេក្នុងរូបអង្គមួយថ្មី រួមជាមួយរបៀបធ្វើការមួយថ្មីដែរ។ សកម្មភាពរបស់ទ្រង់នេះបានប្រាប់ដល់មនុស្សថា ទ្រង់បាននាំមកជាមួយទ្រង់នូវកិច្ចការមួយថ្មី ដែលបានចាប់ផ្ដើមដោយការងើបចេញពីការស្ថិតនៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ ហើយកំពុងតែចាកចេញពីថ្ងៃសប្ប័ទ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានអនុវត្តកិច្ចការថ្មីរបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គលែងប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងអតីតកាល ហើយទ្រង់ក៏លែងខ្វល់ខ្វាយអំពីបទបញ្ញត្តិនៅយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យទៀតដែរ។ ទ្រង់មិនបានរងឥទ្ធិពលដោយកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅក្នុងយុគសម័យមុនឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានធ្វើការនៅថ្ងៃសប្ប័ទ ដូចជាទ្រង់បានធ្វើការនៅថ្ងៃផ្សេងទៀតដែរ ហើយនៅពេលដែលពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានឃ្លាននៅថ្ងៃសប្ប័ទ ពួកគេអាចបេះគ្រាប់ស្រូវ មកបរិភោគបាន។ នេះគឺជារឿងធម្មតានៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់អាចមានទីចាប់ផ្ដើមថ្មីសម្រាប់កិច្ចការថ្មីភាគច្រើនដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើ និងព្រះបន្ទូលថ្មីៗដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់មានបន្ទូល។ នៅពេលដែលទ្រង់ចាប់ផ្ដើមអ្វីមួយថ្មី ទ្រង់មិនលើកឡើងអំពីកិច្ចការចាស់របស់ទ្រង់ ហើយក៏មិនបន្តអនុវត្តវាទៀតដែរ។ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់មានគោលការណ៍របស់ទ្រង់នៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ នៅពេលដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ចាប់ផ្ដើមកិច្ចការថ្មី នោះជាពេលដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់នាំមនុស្សជាតិចូលទៅក្នុងដំណាក់កាលថ្មីនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយវាក៏ជាពេលដែលកិច្ចការរបស់ទ្រង់នឹងចូលទៅកាន់ដំណាក់កាលកាន់តែខ្ពស់ដែរ។ ប្រសិនបើមនុស្សបន្តប្រព្រឹត្តតាមពាក្យភាសិត ឬបទបញ្ញត្តិចាស់ៗ ឬបន្តប្រកាន់ខ្ជាប់តាមការទាំងនេះ នោះទ្រង់នឹងមិននឹកចាំ ឬយល់ព្រមនោះឡើយ។ នោះគឺដោយសារតែទ្រង់បាននាំមកនូវកិច្ចការថ្មី និងបានចូលក្នុងដំណាក់កាលថ្មីនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់រួចទៅហើយ។ នៅពេលដែលទ្រង់ចាប់ផ្ដើមកិច្ចការថ្មី ទ្រង់លេចមកឱ្យមនុស្សជាតិឃើញជាមួយរូបអង្គមួយថ្មីទាំងស្រុង ចេញពីជ្រុងថ្មីទាំងស្រុង និងនៅក្នុងរបៀបមួយថ្មីទាំងស្រុង ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចមើលឃើញទិដ្ឋភាពផ្សេងៗនៃនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់។ នេះជាគោលដៅមួយរបស់ទ្រង់នៅក្នុងកិច្ចការថ្មីរបស់ទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់មិនប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងរឿងចាស់ៗ ឬដើរនៅលើផ្លូវដ៏ពេញនិយមឡើយ។ នៅពេលដែលទ្រង់ធ្វើការ និងមានបន្ទូល ទ្រង់មិនហួសហេតុដូចអ្វីដែលមនុស្សស្រមៃនោះឡើយ។ នៅក្នុងព្រះជាម្ចាស់ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមានឥស្សរភាព និងសេរីភាព ហើយគ្មានការហាមប្រាម ឬការរឹតត្បិតឡើយ គឺថាអ្វីដែលទ្រង់នាំទៅកាន់មនុស្សជាតិ គឺជាឥស្សរភាព និងសេរីភាព។ ទ្រង់ជាព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់យ៉ាងពិតប្រាកដមែន។ ទ្រង់មិនមែនជារូបត្លុក ឬជារូបសំណាកធ្វើពីដីឥដ្ឋឡើយ ហើយទ្រង់មានលក្ខណៈខុសគ្នាស្រឡះពីរូបសំណាកដែលមនុស្សដាក់តម្កល់ និងថ្វាយបង្គំ។ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ហើយអ្វីដែលព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់នាំមកកាន់មនុស្សជាតិ គឺជាជីវិត និងពន្លឺ ជាឥស្សរភាព និងសេរីភាព ដោយសារតែទ្រង់ជាសេចក្តីពិត ជាជីវិត និងជាផ្លូវ ព្រោះថាទ្រង់មិនត្រូវបានដាក់កម្រិតដោយអ្វីមួយនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ឡើយ។ មិនថាមនុស្សនិយាយអ្វី ហើយមិនថាពួកគេមើលឃើញ ឬវាយតម្លៃកិច្ចការថ្មីរបស់ទ្រង់បែបណានោះទេ គឺទ្រង់នឹងអនុវត្តតាមកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ដោយមិនខ្វល់ខ្វាយអំពីអ្វីសោះឡើយ។ ទ្រង់នឹងមិនខ្វល់ខ្វាយអំពីសញ្ញាណ ឬការចោទប្រកាន់របស់នរណាម្នាក់ទាក់ទងនឹងកិច្ចការ និងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ឬថែមទាំងមិនខ្វល់អំពីការប្រឆាំង និងការជំទាស់ដ៏ខ្លាំងរបស់គេចំពោះកិច្ចការថ្មីរបស់ទ្រង់ឡើយ។ គ្មាននរណាម្នាក់នៅក្នុងចំណោមការបង្កើតទាំងអស់អាចប្រើការត្រិះរិះពិចារណារបស់មនុស្ស ឬការស្រមើស្រមៃ ប្រើចំណេះដឹង ឬក្រមសីលធម៌របស់មនុស្ស ដើម្បីវាស់វែង ឬកំណត់នូវអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ ដើម្បីបង្ខូច បង្អាក់ ឬរាំងស្ទះដល់កិច្ចការរបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ វាគ្មានការហាមប្រាមនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងអ្វីដែលទ្រង់ធ្វើឡើយ ហើយវាក៏នឹងមិនត្រូវបានរឹតត្បិតដោយមនុស្ស ព្រឹត្តិការណ៍ ឬវត្ថុណាមួយ ព្រមទាំងមិនត្រូវបានបង្អាក់ដោយកម្លាំងប្រឆាំងណាមួយឡើយ។ ចំពោះកិច្ចការថ្មីរបស់ទ្រង់ ទ្រង់ជាព្រះមហាក្សត្រដ៏មានជ័យជម្នះ ហើយគ្រប់ទាំងកម្លាំងប្រឆាំង សាសនាខុសឆ្គង និងជំនឿខុសឆ្គងទាំងអស់របស់មនុស្សត្រូវដួលរលំនៅក្រោមព្រះបាទារបស់ទ្រង់។ ទោះបីទ្រង់កំពុងតែអនុវត្តដំណាក់កាលថ្មីណាមួយនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក៏កិច្ចការនោះនឹងត្រូវវិវឌ្ឍទៅមុខ និងពង្រីកធំឡើងនៅក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិ ហើយត្រូវបានអនុវត្តយ៉ាងរលូននៅទូទាំងចក្រវាល រហូតដល់កិច្ចការដ៏ធំរបស់ទ្រង់ត្រូវបានបញ្ចប់ដែរ។ នេះគឺជាព្រះចេស្ដា និងព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាសិទ្ធិអំណាច និងឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវអាចយាងចេញទៅខាងក្រៅ ហើយធ្វើការដោយចំហនៅថ្ងៃសប្ប័ទបាន ដោយសារតែនៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ វាគ្មានក្បួនច្បាប់ គ្មានចំណេះដឹង ឬគោលលទ្ធិណាមួយដែលមានប្រភពចេញមកពីមនុស្សជាតិឡើយ។ អ្វីដែលទ្រង់មាន គឺជាកិច្ចការថ្មីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាផ្លូវដ៏ពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ កិច្ចការរបស់ទ្រង់ គឺជាផ្លូវដ៏ពិត ដើម្បីរំដោះមនុស្សជាតិឱ្យមានសេរីភាព ដើម្បីស្រាយចំណងមនុស្ស ហើយអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេមានជីវិតរស់នៅក្នុងពន្លឺ។ ក្នុងពេលឥឡូវនេះ អស់អ្នកដែលថ្វាយបង្គំរូបសំណាក ឬព្រះក្លែងក្លាយ រស់នៅក្នុងជីវិតរបស់គេរាល់ថ្ងៃ ដោយជាប់ចំណងរបស់សាតាំង ត្រូវបានរឹតត្បិតដោយក្បួនច្បាប់ និងបម្រាមគ្រប់យ៉ាង ពោលគឺនៅថ្ងៃនេះ គេហាមមិនឱ្យធ្វើរឿងមួយ ហើយថ្ងៃស្អែក គេហាមមិនឱ្យធ្វើរឿងមួយទៀត ដូច្នេះ ពួកគេគ្មានសេរីភាពនៅក្នុងជីវិតរបស់គេឡើយ។ ពួកគេប្រៀបដូចជាអ្នកទោសដែលជាប់ច្រវាក់ ដែលកំពុងតែរស់នៅដោយគ្មានអំណរក្នុងការនិយាយស្ដីអ៊ីចឹង។ តើ «ការហាមប្រាម» តំណាងឱ្យអ្វីទៅ? វាតំណាងឱ្យការរឹតត្បិត ចំណង និងការអាក្រក់។ នៅពេលណាដែលមនុស្សម្នាក់ថ្វាយបង្គំរូបសំណាក គឺពួកគេកំពុងតែថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ ដែលជាវិញ្ញាណអាក្រក់ហើយ។ ការហាមប្រាមលេចចេញឡើង នៅពេលដែលសកម្មភាពបែបនេះត្រូវបានពាក់ព័ន្ធ។ អ្នកមិនអាចបរិភោគរបស់នេះ ឬរបស់នោះ នៅថ្ងៃនេះអ្នកមិនអាចចេញក្រៅបានឡើយ ថ្ងៃស្អែកអ្នកមិនអាចចម្អិនម្ហូបបានទេ នៅថ្ងៃបន្ទាប់អ្នកមិនអាចរើទៅនៅផ្ទះថ្មីបានឡើយ គេអាចរៀបមង្គលការ និងធ្វើពិធីបុណ្យសពតែនៅថ្ងៃជាក់លាក់ណាមួយ និងរួមទាំងការសម្រាលកូនដែរ។ តើការនេះត្រូវបានហៅថាជាអ្វីទៅ? វាត្រូវបានហៅថាជាការហាមប្រាម។ វាជាចំណងរបស់មនុស្សជាតិ ហើយវាជាច្រវាក់របស់សាតាំង និងពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ ដែលកំពុងតែត្រួតត្រាលើមនុស្ស និងកំពុងរឹតត្បិតដួងចិត្ត និងរូបកាយរបស់ពួកគេ។ តើការហាមប្រាមទាំងនេះប្រើជាមួយព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? នៅពេលដែលនិយាយអំពីភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាដំបូង អ្នកគួរតែគិតអំពីការនេះ៖ ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ គឺគ្មានការហាមប្រាមឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើគោលការណ៍ដែលមានចែងនៅក្នុងព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែវាគ្មានការហាមប្រាមឡើយ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គជាសេចក្តីពិត ជាផ្លូវ និងជាជីវិត។

ឥឡូវនេះ ចូរយើងពិនិត្យមើលបទគម្ពីរខាងក្រោម៖ «ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅកន្លែងនេះ មានបុគ្គលម្នាក់ប្រសើរជាងព្រះ‌វិហារទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាបានយល់អំពីអត្ថន័យនៃសេចក្តីដែលចែងទុកមកថា ខ្ញុំមិនចង់បានយញ្ញបូជាទេ ប៉ុន្តែចង់បានសេចក្តីមេត្តា‌ករុណាវិញ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនថ្កោលទោសពួកអ្នកដែលគ្មានទោសឡើយ។ ដ្បិតបុត្រមនុស្សជាព្រះអម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ» (ម៉ាថាយ ១២:៦-៨)។ តើពាក្យថា «ព្រះវិហារ» នៅត្រង់នេះសំដៅលើអ្វីទៅ? ជារួមមក វាសំដៅលើអគារដ៏ខ្ពស់ស្កឹមស្កៃ ហើយនៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ ព្រះវិហារគឺជាកន្លែងមួយដែលពួកសង្ឃថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «នៅកន្លែងនេះ មានបុគ្គលម្នាក់ប្រសើរជាងព្រះ‌វិហារទៅទៀត» តើពាក្យថា «បុគ្គលម្នាក់នេះ» សំដៅលើនរណាទៅ? ច្បាស់ណាស់ «បុគ្គលម្នាក់នេះ» គឺជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវនៅក្នុងសាច់ឈាម ព្រោះថាមានតែទ្រង់ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលប្រសើរជាងព្រះវិហារនោះ។ តើពាក្យទាំងនោះប្រាប់មនុស្សអំពីអ្វីខ្លះទៅ? ពាក្យទាំងនោះប្រាប់មនុស្សឱ្យចេញពីព្រះវិហារ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់បានចាកចេញពីព្រះវិហាររួចហើយ ហើយទ្រង់ក៏លែងធ្វើការនៅក្នុងព្រះវិហារទៀតដែរ ដូច្នេះ មនុស្សគួរតែស្វែងរកដានព្រះបាទារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលនៅខាងក្រៅព្រះវិហារ ហើយដើរតាមជំហានរបស់ទ្រង់នៅក្នុងកិច្ចការថ្មីរបស់ទ្រង់វិញ។ នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវមានបន្ទូលបែបនេះ វាមានសេចក្តីសន្និដ្ឋានមួយនៅពីក្រោយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដែលស្ថិតនៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ គឺថាមនុស្សមើលឃើញព្រះវិហារជាអ្វីមួយដែលប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គទៅទៀត។ ដោយសារតែមនុស្សបានថ្វាយបង្គំព្រះវិហារ ជាជាងថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានព្រមានពួកគេមិនឱ្យថ្វាយបង្គំរូបសំណាកឡើយ ប៉ុន្តែត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់វិញ ដ្បិតទ្រង់ជាព្រះដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម។ ដូច្នេះ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា «ខ្ញុំមិនចង់បានយញ្ញបូជាទេ ប៉ុន្តែចង់បានសេចក្តីមេត្តាករុណាវិញ»។ នេះសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ មនុស្សភាគច្រើនដែលកំពុងតែរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ លែងថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាទៀតហើយ ប៉ុន្តែពួកគេគ្រាន់តែធ្វើតាមទម្លាប់នៃការថ្វាយយញ្ញបូជាប៉ុណ្ណោះ ហើយព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានកំណត់ថា ទង្វើនេះជាការថ្វាយបង្គំរូបសំណាក។ អ្នកថ្វាយបង្គំរូបសំណាកទាំងនេះបានមើលឃើញព្រះវិហារជាអ្វីមួយដែលប្រសើរ និងខ្ពស់ជាងព្រះជាម្ចាស់ទៅទៀត។ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ មានតែព្រះវិហារប៉ុណ្ណោះ គឺគ្មានព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយបើពួកគេត្រូវបាត់បង់ព្រះវិហារ នោះពួកគេនឹងដូចជាបាត់បង់ទីលំនៅរបស់ពួកគេអ៊ីចឹង។ បើសិនគ្មានព្រះវិហារទេ នោះពួកគេនឹងគ្មានកន្លែងថ្វាយបង្គំ ហើយគេមិនអាចអនុវត្តការថ្វាយយញ្ញបូជារបស់ពួកគេបានឡើយ។ «ទីលំនៅ» របស់ពួកគេគឺជាកន្លែងដែលពួកគេប្រើ ដើម្បីធ្វើពុតក្លែងជាថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ដើម្បីបន្តនៅក្នុងព្រះវិហារ និងអនុវត្តកិច្ចការផ្ទាល់របស់ពួកគេ។ «ការថ្វាយយញ្ញបូជា» របស់ពួកគេគឺជាការដែលពួកគេអនុវត្តការដោះដូរដ៏គួរឱ្យអាម៉ាស់របស់ពួកគេ នៅក្រោមការក្លែងបន្លំនៃការបម្រើរបស់ពួកគេនៅក្នុងព្រះវិហារ។ នេះគឺជាហេតុផលដែលមនុស្សនៅសម័យនោះបានមើលឃើញព្រះវិហារប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានមានបន្ទូលទាំងនេះ ជាពាក្យព្រមានទៅកាន់មនុស្ស ដោយសារតែពួកគេកំពុងតែប្រើព្រះវិហារមកធ្វើជាលេស ហើយប្រើយញ្ញបូជាធ្វើជារបាំងមុខ ដើម្បីបោកបញ្ឆោតមនុស្ស និងបោកបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលទាំងនេះនៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ព្រះបន្ទូលនេះនៅតែមានសុពលភាព និងសមហេតុផលដដែល។ ទោះបីមនុស្សនាពេលសព្វថ្ងៃបានដកពិសោធន៍កិច្ចការផ្សេងៗរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្លាំងជាងមនុស្សនៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យក៏ដោយ ប៉ុន្តែសារជាតិនៃធម្មជាតិរបស់ពួកគេគឺនៅដដែល។ នៅក្នុងបរិបទនៃកិច្ចការនាពេលសព្វថ្ងៃ មនុស្សនឹងនៅតែធ្វើកិច្ចការដដែល ដោយយកពាក្យ «ព្រះវិហារប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់» មកធ្វើជាតំណាង។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សមើលឃើញការបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេ ជាការងាររបស់ពួកគេ។ ពួកគេមើលឃើញការធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់ និងប្រយុទ្ធទាស់នឹងនាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម ជាចលនានយោបាយនៅក្នុងការការពារសិទ្ធិមនុស្ស សម្រាប់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងសេរីភាព។ ពួកគេយកភារកិច្ចរបស់ពួកគេ ដើម្បីប្រើជំនាញរបស់ពួកគេនៅក្នុងអាជីព ប៉ុន្តែពួកគេចាត់ទុកការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ថាគ្មានន័យខ្លឹមសារ គឺគ្រាន់តែជាគោលលទ្ធិសាសនាមួយប៉ុណ្ណោះ។ តើឥរិយាបថទាំងនេះមិនមានសារៈសំខាន់ដូចគ្នាទៅនឹង «ព្រះវិហារប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់» ទេឬ? ភាពខុសគ្នាគឺនៅត្រង់ថា កាលពីពីរពាន់ឆ្នាំមុន មនុស្សធ្វើការរកស៊ីនៅក្នុងព្រះវិហាររូបិយ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះវិញ មនុស្សធ្វើការរកស៊ីនៅក្នុងព្រះវិហារអរូបិយ។ មនុស្សដែលឱ្យតម្លៃលើក្បួនច្បាប់ទាំងនោះ មើលឃើញក្បួនច្បាប់ថាប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សដែលស្រឡាញ់ឋានៈទាំងនោះ មើលឃើញឋានៈថាប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សដែលស្រឡាញ់អាជីពទាំងនោះ មើលឃើញអាជីពថាប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ជាដើម ដូច្នេះ រាល់ការសម្ដែងចេញរបស់ពួកគេ នាំឱ្យខ្ញុំនិយាយថា៖ «មនុស្សសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ថាខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត តាមរយៈពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេវិញ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងគឺប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ទៅទៀត»។ នោះគឺដោយសារតែពេលណាដែលមនុស្សមានឱកាសនៅលើដំណើរផ្លូវនៃការដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីបង្ហាញពីទេពកោសល្យរបស់ពួកគេ ឬអាចធ្វើជំនួញរកស៊ីបាន ឬចំណេញដល់អាជីពរបស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងដកខ្លួនចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយហក់ចូលទៅក្នុងអាជីពដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេមិនខាន។ ចំពោះអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្ទុកផ្ដាក់ដល់ពួកគេ និងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ គឺពួកគេបានបោះបង់ចោលតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ តើអ្វីទៅជាភាពខុសគ្នារវាងសភាពរបស់មនុស្សទាំងនេះ និងមនុស្សដែលបានធ្វើជំនួញរកស៊ីនៅក្នុងព្រះវិហារ កាលពីពីរពាន់ឆ្នាំមុនទៅ?

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ III» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់