យ៉ូប ១:១ មានបុរសម្នាក់នៅស្រុកអ៊ូស មានឈ្មោះថាយ៉ូប ហើយបុរសម្នាក់នោះ គឺជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយទៀងត្រង់ និងជាមនុស្សដែលកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយងាកចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង។

យ៉ូប ១:៥ លុះក្រោយមក កាលពិធីជប់លៀងរបស់គេបញ្ចប់ទៅ យ៉ូបក៏ចាត់គេទៅ ហើយញែកគេជាបរិសុទ្ធ រួចក្រោកពីព្រលឹម និងថ្វាយតង្វាយដុតតាមចំនួនកូនទាំងអស់៖ ដ្បិតយ៉ូបនិយាយថា កូនខ្ញុំប្រហែលជាបានប្រព្រឹត្តបាប ហើយដាក់បណ្ដាសាព្រះជាម្ចាស់ក្នុងចិត្តរបស់គេ។ យ៉ូបក៏ប្រព្រឹត្តបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់។

យ៉ូប ១:៨ រួចព្រះ‌យេហូវ៉ាសួរសាតាំងថា៖ «តើអ្នកបានពិនិត្យឃើញយ៉ូប ជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំឬទេ? ដ្បិតគ្មាននរណាម្នាក់នៅលើផែន‌ដីដូចគាត់ឡើយ ព្រោះគាត់ជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ ទៀងត្រង់ កោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង»។

តើអ្វីជាចំណុចសំខាន់ដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនៅក្នុងអត្ថបទទាំងនេះ? អត្ថបទព្រះគម្ពីរខ្លីៗទាំងបីនេះ សុទ្ធតែពាក់ព័ន្ធនឹងយ៉ូបទាំងអស់។ ទោះបីជាខ្លីក៏ពិតមែន តែវាបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា គាត់ជាមនុស្សបែបណា។ តាមរយៈការរៀបរាប់ក្នុងអត្ថបទទាំងនេះអំពីឥរិយាបថ និងកិរិយាឫកពារប្រចាំថ្ងៃរបស់យ៉ូប អត្ថបទទាំងនេះប្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាថា ការវាយតម្លៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះយ៉ូប មានមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់ មិនមែនគ្មានមូលដ្ឋាននោះទេ។ អត្ថបទទាំងនេះប្រាប់យើងថា ទោះជាការវាយតម្លៃរបស់មនុស្សចំពោះយ៉ូប (យ៉ូប ១:១) ឬការវាយតម្លៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះគាត់ក្ដី (យ៉ូប ១:៨) ក៏ការវាយតម្លៃនោះសុទ្ធតែជាលទ្ធផលដែលកើតចេញពីទង្វើរបស់យ៉ូបនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ និងនៅចំពោះមុខមនុស្សទាំងអស់ដែរ (យ៉ូប ១:៥)។

ដំបូង សូមអានអត្ថបទទីមួយសិន៖ «មានបុរសម្នាក់នៅស្រុកអ៊ូស មានឈ្មោះថាយ៉ូប ហើយបុរសម្នាក់នោះ គឺជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយទៀងត្រង់ និងជាមនុស្សដែលកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយងាកចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង»។ នេះគឺជាការវាយតម្លៃទីមួយចំពោះយ៉ូបនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយប្រយោគនេះ ជាការវាយតម្លៃរបស់អ្នកនិពន្ធ ចំពោះយ៉ូប។ តាមធម្មតា នេះក៏តំណាងឱ្យការវាយតម្លៃរបស់មនុស្សចំពោះលោកយ៉ូបដែរ នោះគឺឃ្លាថា «បុរសម្នាក់នោះ គឺជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយទៀងត្រង់ និងជាមនុស្សដែលកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយងាកចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង»។ បន្ទាប់មកទៀត យើងអានអំពីការវាយតម្លៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះលោកយ៉ូបវិញម្ដង៖ «គ្មាននរណាម្នាក់នៅលើផែន‌ដីដូចគាត់ឡើយ ព្រោះគាត់ជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ ទៀងត្រង់ កោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង»។ ក្នុងចំណោមការវាយតម្លៃទាំងពីរនេះ មួយជាការវាយតម្លៃពីមនុស្ស ឯមួយទៀតជាការវាយតម្លៃពីព្រះជាម្ចាស់។ ការវាយតម្លៃទាំងពីរនេះ គឺជាការវាយតម្លៃដែលមានខ្លឹមសារដូចគ្នា។ ដូច្នេះ យើងអាចមើលឃើញថា ឥរិយាបថ និងកិរយាឫកពាររបស់យ៉ូប ត្រូវមនុស្សឃើញផង និងត្រូវព្រះជាម្ចាស់សរសើរផង។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា កិរិយាឫកពាររបស់យ៉ូបនៅចំពោះមុខមនុស្ស និងកិរិយាឫកពាររបស់គាត់ចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ គឺដូចគ្នា។ គាត់បានបង្ហាញពីកិរិយាឫកពារ និងការជំរុញចិត្តរបស់គាត់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា ដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទតមើលពីចំណុចទាំងនេះ ហើយគាត់ជាមនុស្សម្នាក់ដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង។ ដូច្នេះ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងចំណោមមនុស្សនៅលើផែនដីនេះ គឺមានតែយ៉ូបម្នាក់គត់ ដែលគ្រប់លក្ខណ៍និងទៀងត្រង់ ជាមនុស្សដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់។

ការបង្ហាញជាក់ច្បាស់ពីការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់របស់យ៉ូប នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់

បន្ទាប់មកទៀត សូមយើងពិនិត្យមើលពីការបង្ហាញជាក់លាក់ពីការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់របស់យ៉ូប។ បន្ថែមពីលើអត្ថបទនៅមុន និងក្រោយអត្ថបទនេះ សូមយើងអានផងដែរ យ៉ូប ១:៥ ដែលជាអត្ថបទមួយបង្ហាញឱ្យឃើញជាក់ពីការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់របស់យ៉ូប។ អត្ថបទនេះ ទាក់ទងនឹងរបៀបដែលគាត់កោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់។ អ្វីដែលលេចធ្លោជាងគេបំផុតនោះគេ គាត់មិនត្រឹមតែធ្វើអ្វីតាមដែលគាត់គួរធ្វើដើម្បីការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់របស់គាត់ផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏បានថ្វាយតង្វាយដុតជាប្រចាំដល់ព្រះជាម្ចាស់ ជំនួសឱ្យកូនប្រុសៗរបស់គាត់ផងដែរ។ គាត់ខ្លាចក្រែងពួកគេឧស្សាហ៍ «ប្រព្រឹត្តបាប ហើយដាក់បណ្ដាសាព្រះជាម្ចាស់ក្នុងចិត្តរបស់គេ» ពេលកំពុងជប់លៀង។ តើការកោតខ្លាចនេះបានបង្ហាញឱ្យយើងឃើញយ៉ាងដូចម្ដេចតាមរយៈយ៉ូប? អត្ថបទដើមបានកត់ត្រាទុកដូចតទៅនេះថា៖ «លុះក្រោយមក កាលពិធីជប់លៀងរបស់គេបញ្ចប់ទៅ យ៉ូបក៏ចាត់គេទៅ ហើយញែកគេជាបរិសុទ្ធ រួចក្រោកពីព្រលឹម និងថ្វាយតង្វាយដុតតាមចំនួនកូនទាំងអស់»។ ការប្រព្រឹត្តរបស់យ៉ូបបង្ហាញយើងថា ការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់របស់គាត់ កើតចេញមកពីចិត្តរបស់គាត់ មិនមែនជាការសម្ដែងចេញមកតែក្នុងឥរិយាបថពីសម្បកក្រៅនោះទេ ហើយការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ អាចមើលឃើញបានក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពទាំងអស់នៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ នៅគ្រប់ពេលវេលា ដ្បិតគាត់មិនត្រឹមតែគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់តែខ្លួនគាត់ទេ ប៉ុន្តែ គាត់ក៏ឧស្សាហ៍ថ្វាយតង្វាយដុតជំនួសកូនប្រុសៗរបស់គាត់ដែរ។ អាចនិយាយបានថា យ៉ូបមិនត្រឹមតែភ័យខ្លាចខ្លាំងចំពោះការប្រព្រឹត្តបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ និងការបោះបង់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏បារម្ភខ្លាចកូនប្រុសរបស់គាត់អាចនឹងប្រព្រឹត្តបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយបោះបង់ទ្រង់ពីក្នុងចិត្តរបស់គេផងដែរ។ តាមរយៈសេចក្ដីនេះ យើងអាចមើលឃើញថា ការពិតទាក់ទងនឹងការដែលយ៉ូបកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ មិនខ្លាចឱ្យគេពិនិត្យពិច័យឡើយ ហើយក៏គ្មានអ្វីឱ្យមនុស្សត្រូវសង្ស័យនោះដែរ។ តើគាត់ធ្វើបែបនេះម្ដងម្កាល ឬក៏ជាញឹកញាប់? ឃ្លាចុងក្រោយនៃអត្ថបទនេះគឺ «យ៉ូបក៏ប្រព្រឹត្តបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់»។ អត្ថន័យនៃឃ្លានេះគឺថា យ៉ូបមិនមែនទៅតាមដានកូនប្រុសរបស់គាត់ម្ដងម្កាល ឬនៅពេលណាដែលគាត់ចង់នោះទេ ហើយគាត់ក៏មិនលន់តួបាបចំពោះព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈការអធិដ្ឋានដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់តែងចាត់កូនប្រុសគាត់ឱ្យបានញែកជាបរិសុទ្ធជាប្រចាំ ហើយថ្វាយតង្វាយដុតជំនួសពួកគេផង។ ពាក្យថា «បន្តបន្ទាប់» ក្នុងអត្ថបទនេះ មិនមែនមានន័យថា គាត់ធ្វើដូច្នេះតែមួយថ្ងៃ ឬពីរថ្ងៃ ឬក៏មួយរយៈពេលខ្លីនោះទេ។ អាចនិយាយបានថា ការបង្ហាញពីការកោតខ្លាចរបស់យ៉ូបចំពោះព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនបណ្ដោះអាសន្ននោះទេ ក៏មិនមែនឈប់ត្រឹមចំណេះដឹង និងពាក្យសម្ដីនិយាយចេញមកនេះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ របៀបនៃការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់នេះ បានដឹកនាំចិត្តរបស់គាត់ បានណែនាំឥរិយាបថរបស់គាត់ ហើយនៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ នេះជាឫសគល់នៃជីវិតរស់រាន្តរបស់គាត់។ ការដែលគាត់ធ្វើបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់បង្ហាញថា នៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ គឺគាត់តែងភ័យខ្លាចថា គាត់ខ្លួនឯងនឹងប្រព្រឹត្តបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏ខ្លាចថា កូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ នឹងប្រព្រឹត្តអំពើបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នេះបង្ហាញថា របៀបនៃការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់នេះ មានទម្ងន់ខ្លាំងប៉ុនណានៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់។ គាត់ធ្វើបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់ ពីព្រោះនៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ គាត់មានការខ្លបខ្លាចនិងការកោតខ្លាច គាត់ខ្លាចថាគាត់បានប្រព្រឹត្តអាក្រក់ និងប្រព្រឹត្តបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ និងខ្លាចថាគាត់ឃ្លាតឆ្ងាយពីផ្លូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមិនអាចធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះដែរ គាត់ក៏បារម្ភអំពីកូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ ខ្លាចថាពួកគេបានប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះហើយជាការកិរិយាប្រព្រឹត្តជាធម្មតារបស់យ៉ូបនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់។ ប្រាកដណាស់ កិរិយាប្រព្រឹត្តជាធម្មតានេះហើយដែលបញ្ជាក់ថា ការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់របស់យ៉ូប មិនមែនគ្រាន់តែជាពាក្យឥតបានការនោះទេ ហើយក៏បញ្ជាក់ថាយ៉ូបពិតជាបានរស់នៅតាមតថភាពបែបនេះមែន។ «យ៉ូបក៏ប្រព្រឹត្តបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់»៖ ពាក្យទាំងនេះប្រាប់យើងអំពីទង្វើដែលយ៉ូបបានធ្វើជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលគាត់ធ្វើបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់ តើកិរិយាឫកពារ និងដួងចិត្តរបស់គាត់បានទៅដល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? និយាយឱ្យចំទៅ តើព្រះជាម្ចាស់តែងតែសព្វព្រះទ័យនឹងដួងចិត្តនិងឥរិយាបថរបស់គាត់ដែរទេ? ចុះតើយ៉ូបធ្វើដូច្នេះជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងសភាព និងបរិបទបែបណា? មនុស្សខ្លះនិយាយថា៖ «នោះមកពីព្រះជាម្ចាស់ឧស្សាហ៍លេចមកឱ្យយ៉ូបឃើញ ទើបគាត់ធ្វើដូច្នោះ»។ អ្នកខ្លះថា៖ «គាត់ធ្វើបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់ ដោយសារគាត់មានបំណងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់»។ ហើយអ្នកខ្លះទៀតថា៖ «ប្រហែលជាគាត់គិតថា ទ្រព្យរបស់គាត់មិនមែនបានមកដោយងាយៗទេ ហើយគាត់ដឹងថា ទ្រព្យទាំងនោះ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យគាត់ ដូច្នេះហើយ គាត់ពិតជាខ្លាចបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ជាខ្លាំង ដោយសារការប្រព្រឹត្តបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ឬការប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់»។ ក្នុងចំណោមសម្ដីទាំងអស់នេះ តើមានសម្ដីមួយណាពិតដែរឬទេ? ប្រាកដណាស់គឺគ្មានទេ។ ដ្បិតនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក និងសព្វព្រះទ័យនឹងយ៉ូបខ្លាំងបំផុតនោះ គឺមិនមែនដោយសារតែគាត់ធ្វើបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់នោះទេ។ លើសពីនេះទៅទៀត គឺមកពីកិរិយាឫកពាររបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះមនុស្ស និងចំពោះសាតាំងនៅពេលដែលគាត់ត្រូវព្រះជាម្ចាស់ប្រគល់ទៅឱ្យសាតាំងល្បួងល។ ផ្នែកខាងក្រោមនេះ ផ្ដល់ជាភ័ស្តុតាងដ៏គួរឱ្យជឿជាក់បំផុត ជាភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញដល់យើងអំពីការពិតនៃការវាយតម្លៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះយ៉ូប។

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់