ទោះបីព្រះជាម្ចាស់ត្រូវលាក់បំពួនអង្គទ្រង់ពីមនុស្សក៏ដោយ ក៏កិច្ចការរបស់ទ្រង់ក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើនេះ សមល្មមនឹងឱ្យមនុស្សស្គាល់ទ្រង់ហើយ

យ៉ូបមិនធ្លាប់បានឃើញព្រះភ័ក្ដ្រព្រះជាម្ចាស់ ក៏មិនធ្លាប់បានឮព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងមកដែរ ហើយគាត់កាន់តែមិនធ្លាប់ឆ្លងកាត់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយផ្ទាល់ទៀត តែការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងទីបន្ទាល់របស់គាត់ក្នុងគ្រាដែលគាត់ត្រូវល្បងល សុទ្ធតែត្រូវមនុស្សគ្រប់គ្នាមើលឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក ហើយសេចក្ដីទាំងនេះក៏ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យ ត្រេកអរ និងលើកសរសើរផងដែរ ហើយមនុស្សច្រណែន កោតសរសើរ ហើយជាងនេះទៅទៀត ពួកគេថែមទាំងច្រៀងសរសើរទៀតផង។ ជីវិតរបស់គាត់គ្មានអ្វីអស្ចារ្យ ឬពិសេសជាងគេនោះទេ៖ គាត់បានរស់នៅក្នុងជីវិតធម្មតាដូចជាមនុស្សសាមញ្ញម្នាក់ដែរ ដោយចេញទៅធ្វើការតាំងពីព្រលឹម រួចត្រឡប់មកផ្ទះវិញសម្រាកនៅពេលព្រលប់។ ភាពខុសគ្នានោះគឺថា ក្នុងអំឡុងពេលនៃជីវិតរស់នៅរបស់គាត់ដែលគ្មានអ្វីគួរឱ្យកត់សម្គាល់ប៉ុន្មានទស្សវត្សរ៍នេះ គាត់បានយល់ច្បាស់អំពីផ្លូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានដឹង និងយល់ពីព្រះចេស្ដាដ៏អស្ចារ្យ ព្រមទាំងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផង ដ្បិតគ្មានបុគ្គលណាម្នាក់ធ្លាប់បានយល់ដឹងបែបនេះឡើយ។ គាត់មិនឆ្លាតជាងមនុស្សធម្មតានោះទេ ជីវិតរបស់គាត់ក៏គ្មានការតាំងចិត្តអ្វីពិសេសដែរ ហើយជាងនេះទៀត គាត់ក៏គ្មានជំនាញពិសេស ដែលគេមើលមិនឃើញអ្វីនោះដែរ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលគាត់មានប្រាកដនោះគឺ បុគ្គលិកលក្ខណៈមួយដែលស្មោះត្រង់ មានចិត្តសប្បុរស និងទៀងត្រង់ ជាបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយដែលស្រឡាញ់ភាពត្រឹមត្រូវ សេចក្ដីសុចរិត និងអ្វីៗដែលវិជ្ជមាន។ មនុស្សធម្មតាភាគច្រើនគ្មានបុគ្គលិកលក្ខណៈទាំងអស់នេះទេ។ គាត់បែងចែកដាច់រវាងសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីស្អប់ ហើយមានស្មារតីស្រឡាញ់យុត្តិធម៌ និងនៅតែរក្សាគោលជំហរយ៉ាងមាំ ហើយតស៊ូ និងបានយកចិត្តទុកដាក់គិតគូរយ៉ាងល្អិតល្អន់។ ដូច្នេះ ក្នុងគ្រាដែលគាត់រស់ជាមនុស្សសាមញ្ញនៅលើផែនដី គាត់បានឃើញពីការអស្ចារ្យជាច្រើនដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើ ហើយគាត់បានឃើញភាពអស្ចារ្យ ភាពបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គាត់បានឃើញពីព្រះទ័យព្រួយបារម្ភរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ភាពពេញដោយព្រះគុណ និងការការពារសម្រាប់មនុស្ស ហើយគាត់ក៏បានឃើញពីព្រះកិត្តិនាម និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលឧត្តុង្គឧត្តមផងដែរ។ ហេតុផលទីមួយដែលយ៉ូបអាចទទួលបានអ្វីទាំងអស់នេះ ដែលមនុស្សធម្មតាមិនអាចសម្រេចបាន នោះគឺមកពីគាត់មានចិត្តបរិសុទ្ធ ហើយដួងចិត្តរបស់គាត់ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងត្រូវព្រះអាទិករដឹកនាំ។ ហេតុផលទីពីរ គឺការដេញតាមរបស់គាត់៖ ការដេញតាមដើម្បីឱ្យបានជាមនុស្សឥតខ្ជោះ និងគ្រប់លក្ខណ៍ ដើម្បីឱ្យក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលធ្វើតាមបំណងស្ថានសួគ៌ ជាមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យ និងជាមនុស្សដែលគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់។ យ៉ូបមានចំណុចទាំងអស់ ហើយគាត់ក៏បានព្យាយាមដេញតាមរបស់ទាំងអស់នេះដែរ នៅពេលដែលគាត់ពុំអាចមើលឃើញព្រះជាម្ចាស់ ឬស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទោះបីគាត់មិនធ្លាប់បានឃើញព្រះជាម្ចាស់ ក៏គាត់ចាប់ផ្ដើមដឹងពីមធ្យោបាយដែលព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើរបស់សព្វសារពើដែរ ហើយគាត់ក៏បានយល់ពីព្រះប្រាជ្ញាញាណដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការនេះដែរ។ ទោះបីជាគាត់មិនធ្លាប់បានឮព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងមកក៏ដោយ ក៏យ៉ូបដឹងថា កិច្ចការនៃការប្រទានរង្វាន់ដល់មនុស្ស និងការដកយកពីមនុស្សវិញ គឺសុទ្ធតែមកអំពីព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់។ ទោះបីជាអាយុកាលនៃជីវិតរបស់គាត់មិនខុសពីមនុស្សធម្មតាក៏ដោយ ក៏គាត់មិនអនុញ្ញាតឱ្យភាពសាមញ្ញនៃជីវិតរបស់គាត់នោះ ប៉ះពាល់ដល់ការយល់ដឹងរបស់គាត់ចំពោះអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើរបស់សព្វសារពើ ឬប៉ះពាល់ដល់ការដើរតាមផ្លូវនៃការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ដែរ។ ក្នុងក្រសែភ្នែករបស់គាត់ ក្រឹត្យក្រមនៃរបស់សព្វសារពើ ពោរពេញទៅដោយស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចមើលឃើញបាននៅគ្រប់ផ្នែកនៃជីវិតរបស់មនុស្ស។ គាត់មិនធ្លាប់បានឃើញព្រះជាម្ចាស់ទេ ប៉ុន្តែ គាត់អាចដឹងថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់មាននៅគ្រប់ទីកន្លែង ហើយក្នុងគ្រាដែលគាត់រស់នៅក្នុងជីវិតសាមញ្ញនៅលើផែនដីនេះ គាត់អាចមើលឃើញ និងដឹងបានពីកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ និងវិសេសវិសាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៃជីវិតរបស់គាត់ ហើយគាត់ក៏អាចមើលឃើញពីការរៀបចំដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។ ការលាក់បាំង និងភាពស្ងប់ស្ងាត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ពុំបានរារាំងយ៉ូបមិនឱ្យដឹងពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយក៏មិនប៉ះពាល់ដល់ការយល់ដឹងរបស់គាត់អំពីអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើរបស់សព្វសារពើនោះដែរ។ នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ ជីវិតរបស់គាត់គឺជាការទទួលស្គាល់នូវអធិបតេយ្យភាព និងការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលព្រះអង្គត្រូវលាក់បំពួនក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ។ នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ គាត់ក៏បានស្ដាប់ឮ និងយល់ពីព្រះសូរសៀងនៃព្រះហឫទ័យ និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ ដែលស្ងប់ស្ងាត់នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ តែសម្ដែងចេញនូវព្រះសូរសៀងនៃព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ និងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ តាមរយៈការគ្រប់គ្រងលើច្បាប់នៃរបស់សព្វសារពើផង។ ដូច្នេះ អ្នកឃើញហើយថា ប្រសិនបើមនុស្សមានភាពជាមនុស្ស និងការដេញតាមដូចយ៉ូបដែរ នោះពួកគេក៏អាចទទួលបានការទទួលស្គាល់ និងចំណេះដឹងដូចជាយ៉ូបដែរ ហើយអាចទទួលបានការយល់ដឹង និងចំណេះដឹងពីអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើរបស់សព្វសារពើដូចជាយ៉ូបដែរមិនខាន។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានលេចមកចំពោះមុខយ៉ូប ឬមានបន្ទូលមកកាន់គាត់ទេ ប៉ុន្តែយ៉ូបអាចធ្វើជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ និងទៀងត្រង់បាន ហើយកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ គឺគ្រប់គ្រាន់នឹងឱ្យមនុស្សដឹងពីព្រះវត្តមានដ៏គង់នៅ ព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយមិនចាំបាច់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់លេចមកឱ្យមនុស្សឃើញ ឬមានបន្ទូលមកកាន់គេនោះឡើយ ហើយព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ល្មមគ្រប់គ្រាន់នឹងធ្វើឱ្យមនុស្សដើរតាមផ្លូវនៃការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បានហើយ។ ដោយសារមនុស្សសាមញ្ញម្នាក់ដូចជាយ៉ូបនេះ អាចសម្រេចនូវការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បាន នោះមនុស្សធម្មតាគ្រប់ៗគ្នាដែលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ក៏គួរតែអាចធ្វើដូច្នោះបានដែរ។ ទោះបីជាពាក្យទាំងនេះ ស្ដាប់ទៅហាក់ដូចជាការសន្និដ្ឋានដ៏សមហេតុផលក៏ដោយ ក៏នេះមិនផ្ទុយនឹងក្រឹត្យក្រមនៃរបស់សព្វសារពើដែរ។ ប៉ុន្តែ ការពិតមិនស៊ីគ្នាទៅនឹងការរំពឹងទុកនោះទេ៖ មើលទៅ ការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ គឺជាលក្ខណៈរបស់យ៉ូបតែម្នាក់គត់។ នៅពេលដែលនិយាយដល់ «ការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់» មនុស្សគិតថា ការនេះគួរតែយ៉ូបជាអ្នកបំពេញតែម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ ហាក់ដូចជាផ្លូវនៃការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់នេះ ត្រូវបានឆ្លាក់ជាប់ដោយឈ្មោះរបស់យ៉ូបទៅហើយ ហើយគ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធនឹងអ្នកដទៃឡើយ។ ហេតុផលនៃរឿងនេះគឺច្បាស់លាស់ណាស់៖ ដោយសារមានតែយ៉ូបប៉ុណ្ណោះ ដែលមានបុគ្គលិកលក្ខណៈស្មោះត្រង់ មានចិត្តសប្បុរស និងទៀងត្រង់ ស្រឡាញ់ភាពត្រឹមត្រូវ និងសេចក្ដីសុចរិត ព្រមទាំងអ្វីៗដែលវិជ្ជមានផង ដូច្នេះ មានតែយ៉ូបម្នាក់ទេ ទើបអាចដើរតាមផ្លូវនៃការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បាន។ អ្នករាល់គ្នាច្បាស់ជាមានការយល់ដឹងអំពីការសន្និដ្ឋាននៅត្រង់នេះហើយ ដ្បិតគ្មាននរណាម្នាក់ដែលមានភាពជាមនុស្សស្មោះត្រង់ មានចិត្តសប្បុរស និងទៀងត្រង់ ព្រមទាំងស្រឡាញ់ភាពត្រឹមត្រូវ សេចក្ដីសុចរិត និងអ្វីៗដែលវិជ្ជមានឡើយ គ្មាននរណាម្នាក់អាចកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បានឡើយ ដូច្នេះហើយ មនុស្សមិនអាចទទួលបាននូវសេចក្ដីអំណរពីព្រះជាម្ចាស់ ឬឈរមាំនៅក្នុងការល្បងលបានឡើយ។ នេះក៏មានន័យថា មនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែនៅជាប់ចំណង និងជាប់អន្ទាក់របស់សាតាំងនៅឡើយ លើកលែងតែយ៉ូបម្នាក់ចេញ។ ពួកគេសុទ្ធតែត្រូវសាតាំងចោទប្រកាន់ វាយប្រហារ និងធ្វើបាបទាំងអស់។ ពួកគេជាមនុស្សដែលសាតាំងព្យាយាមលេបត្របាក់ ហើយពួកគេគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែគ្មានសេរីភាព ហើយជាអ្នកទោសដែលត្រូវសាតាំងចាប់ទុកជាឈ្លើយទាំងអស់។

ប្រសិនបើចិត្តរបស់មនុស្សមានភាពជាសត្រូវនឹងព្រះជាម្ចាស់ តើមនុស្សអាចកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ?

ដោយសារមនុស្សសព្វថ្ងៃនេះគ្មានភាពជាមនុស្សដូចជាយ៉ូប ម្ល៉ោះហើយ តើពួកគេមានធម្មជាតិនិងសារជាតិ និងអាកប្បកិរិយាបែបណាចំពោះព្រះជាម្ចាស់? តើពួកគេកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើពួកគេគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ដែរឬទេ? អ្នកដែលមិនកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ឬមិនគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ទេ អាចហៅដោយខ្លីត្រឹមពាក្យបីម៉ាត់ថា «សត្រូវព្រះ»។ អ្នករាល់គ្នាតែងនិយាយពាក្យបីម៉ាត់នេះ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់បានដឹងពីអត្ថន័យពិតនៃពាក្យនេះទេ។ ពាក្យ «សត្រូវព្រះ» នេះ មានន័យថា៖ ពាក្យទាំងនេះពុំមែនចង់បានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់ ចាត់ទុកមនុស្សជាខ្មាំងសត្រូវទេ ប៉ុន្តែគឺមនុស្សវិញទេ ដែលចាត់ទុកព្រះជាម្ចាស់ជាខ្មាំងសត្រូវនោះ។ ដំបូង ពេលមនុស្សចាប់ផ្ដើមជឿលើព្រះជាម្ចាស់ តើក្នុងចំណោមពួកគេ មានម្នាក់ណាដែលគ្មានគោលដៅ គោលបំណង និងមហិច្ឆតាផ្ទាល់ខ្លួននោះ? ទោះបីជាមនុស្សមួយចំនួន ជឿលើព្រះវត្តមានដ៏គង់នៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានឃើញពីអត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះជាម្ចាស់ នៅតែមានការជំរុញចិត្តទាំងនោះដដែល ហើយគោលបំណងចុងក្រោយរបស់ពួកគេក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ គឺដើម្បីទទួលបានព្រះពររបស់ទ្រង់ និងរបស់ដែលពួកគេចង់បាន។ ក្នុងបទពិសោធជីវិតរបស់មនុស្ស ពួកគេរមែងគិតក្នុងចិត្តថា៖ «ខ្ញុំបានលះបង់គ្រួសារ និងការងាររបស់ខ្ញុំដើម្បីព្រះជាម្ចាស់ហើយ ដូច្នេះតើព្រះអង្គបានប្រទានអ្វីខ្លះដល់ខ្ញុំ? ខ្ញុំត្រូវរាប់ និងបញ្ជាក់ឱ្យបានច្បាស់។ តើថ្មីៗនេះខ្ញុំបានទទួលព្រះពរដែរឬទេ? ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ខ្ញុំបានលះបង់ច្រើនណាស់ ខ្ញុំរត់ហើយរត់ទៀត ហើយបានរងទុក្ខជាច្រើន។ តើព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាប្រទានអ្វីដល់ខ្ញុំវិញទេ? តើព្រះអង្គបានចងចាំពីអំពើល្អរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ? តើទីបញ្ចប់របស់ខ្ញុំនឹងទៅជាយ៉ាងណា? តើខ្ញុំអាចទទួលបានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ...» មនុស្សគ្រប់រូបរមែងគិតគូរបូកដកបែបនេះនៅក្នុងចិត្តរបស់គេ ហើយពួកគេទាមទារពីព្រះជាម្ចាស់ទៅតាមគោលបំណង មហិច្ឆតា និងផ្នត់គំនិតនៃការដោះដូរ។ នេះមានន័យថា នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស គេតែងសាកល្បងព្រះជាម្ចាស់ តែងប្រឌិតផែនការអំពីព្រះជាម្ចាស់ តែងជជែកវែកញែកជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីទីបញ្ចប់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេជានិច្ច និងព្យាយាមដកស្រង់បន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីមើលថាតើ ព្រះជាម្ចាស់អាចប្រទានអ្វីដែលគេចង់បានដែរឬអត់។ ក្នុងពេលដែលមនុស្សកំពុងដេញតាមព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សមិនបានចាត់ទុកព្រះជាម្ចាស់ថាជាព្រះឡើយ។ មនុស្សតែងតែព្យាយាមចរចាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ច ដោយទាមទារពីទ្រង់ឥតឈប់ ហើយថែមទាំងដាក់សម្ពាធលើទ្រង់គ្រប់ជំហានទៀតផង បានមួយហើយមិនស្កប់ ចង់បានដប់បន្ថែមទៀត។ ក្នុងពេលដែលគេកំពុងចរចាជាមួយព្រះជាម្ចាស់នោះ មនុស្សក៏ប្រកែកជាមួយទ្រង់ដែរ ហើយថែមទាំងមានមនុស្សខ្លះទៅជាទន់ជ្រាយ អសកម្ម និងធ្វេសប្រហែសនៅក្នុងកិច្ចការរបស់គេ និងពោរពេញទៅដោយការត្អូញត្អែរអំពីព្រះជាម្ចាស់ឥតឈប់ នៅពេលដែលការល្បងលធ្លាក់មកលើពួកគេ ឬនៅពេលដែលពួកគេដឹងខ្លួនថា ពួកគេធ្លាក់ក្នុងស្ថានភាពជាក់លាក់មួយចំនួន។ ចាប់តាំងពីពេលដែលមនុស្សចាប់ផ្ដើមជឿលើព្រះជាម្ចាស់ជាលើកដំបូងមក គេបានចាត់ទុកព្រះជាម្ចាស់ជាកន្ដ្រកផ្លែឈើគ្រប់មុខ ជាកាំបិតមានមុខច្រើនប្រើការបានសព្វមុខ ហើយគេចាត់ទុកខ្លួនឯងជាម្ចាស់បំណុលដ៏ធំបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហាក់ដូចជាការព្យាយាមទទួលបានព្រះពរ និងសេចក្ដីសន្យាពីព្រះជាម្ចាស់នោះ គឺជាសិទ្ធិមានពីកំណើត និងជាកាតព្វកិច្ចរបស់គេ ចំណែកឯព្រះជាម្ចាស់វិញ មានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការការពារ និងមើលថែមនុស្ស និងទំនុកបម្រុងដល់គេដូច្នោះដែរ។ មនុស្សទាំងអស់ដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ មានការយល់ដឹងកម្រិតមូលដ្ឋានបែបនេះអំពី «ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់» ហើយការយល់ដឹងបែបនេះ គឺជាការយល់ដឹងជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់ពួកគេអំពីគោលគំនិតនៃជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់។ រាប់ចាប់តាំងពីសារជាតិនិងធម្មជាតិរបស់មនុស្ស រហូតដល់ការដេញតាមក្នុងលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ គឺគ្មានអ្វីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់សោះឡើយ។ គោលបំណងរបស់មនុស្សក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ គ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធនឹងការថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ទេ។ នោះមានន័យថា មនុស្សមិនធ្លាប់គិត ឬក៏ធ្លាប់យល់ថា ជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ តម្រូវឱ្យមានការកោតខ្លាច និងការថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ។ ទាក់ទងនឹងស្ថានភាពបែបនេះ សារជាតិរបស់មនុស្សស្ដែងចេញឱ្យឃើញច្បាស់ណាស់។ តើជាសារជាតិអ្វីដែរ? សារជាតិនោះគឺ ដួងចិត្តរបស់មនុស្សមានការព្យាបាទ លាក់ទុកសេចក្ដីវៀចវេរ និងបោកបញ្ឆោត ពុំស្រឡាញ់ភាពត្រឹមត្រូវ និងសេចក្ដីសុចរិត និងអ្វីៗដែលវិជ្ជមាន ហើយជាសារជាតិគួរឱ្យស្អប់ និងលោភលន់។ ចិត្តរបស់មនុស្សមិនអាចស្និទ្ធស្នាលនឹងព្រះជាម្ចាស់ជាងនេះបានទេ។ មនុស្សមិនបានប្រគល់ដួងចិត្តគេថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់សោះឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ពុំដែលទតឃើញពីដួងចិត្តពិតរបស់មនុស្សទេ ហើយមនុស្សក៏មិនដែលថ្វាយបង្គំទ្រង់ដែរ។ ទោះបីជាព្រះជាម្ចាស់លះបង់តម្លៃធំធេងយ៉ាងណា ឬធ្វើកិច្ចការច្រើនយ៉ាងណា ឬប្រទានដល់មនុស្សច្រើនប៉ុនណាក៏ដោយ ក៏មនុស្សនៅតែខ្វាក់ដដែល ហើយទីបំផុត ពួកគេក៏ព្រងើយកន្តើយនឹងរឿងទាំងអស់នេះ។ មនុស្សមិនដែលប្រគល់ដួងចិត្តរបស់គេថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ គេគ្រាន់តែចង់គិតពីចិត្តខ្លួនគេប៉ុណ្ណោះ ចង់ធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនគេប៉ុណ្ណោះ ហើយអត្ថន័យបង្កប់នៃរឿងនេះគឺថា មនុស្សមិនចង់ដើរតាមផ្លូវនៃការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ ឬស្ដាប់បង្គាប់តាមអធិបតេយ្យភាព និងការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ក៏មិនចង់ថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ទុកជាព្រះដែរ។ សភាពរបស់មនុស្សសព្វថ្ងៃនេះ គឺបែបនេះឯង។ ពេលនេះ សូមយើងក្រឡេកមើលពីយ៉ូបម្ដងទៀត។ ដំបូងបង្អស់ តើគាត់បានចរចាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ក្នុងការប្រកាន់ខ្ជាប់តាមផ្លូវនៃការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់នេះ តើគាត់មានចេតនាលាក់កំបាំងដែរឬទេ? នៅគ្រានោះ តើព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់នរណាម្នាក់ពីទីបញ្ចប់ដែលនឹងត្រូវមកដល់ដែរឬទេ? នៅគ្រានោះ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានសន្យាជាមួយនរណាម្នាក់អំពីទីបញ្ចប់អ្វីទេ រីឯការដែលយ៉ូបអាចកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយអាចគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បាន គឺផ្ទុយទៅនឹងសាវតារនៃរឿងនេះ។ តើមនុស្សសព្វថ្ងៃធ្វើបានដូចយ៉ូបទេ? គឺមានភាពខុសគ្នាច្រើនខ្លាំងណាស់ ពួកគេស្ថិតក្នុងកម្រិតខុសពីគ្នា។ ទោះបីជាយ៉ូបគ្មានចំណេះដឹងអ្វីច្រើនអំពីព្រះជាម្ចាស់ក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែគាត់បានប្រគល់ដួងចិត្តរបស់គាត់ថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដួងចិត្តគាត់ជាកម្មសិទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គាត់មិនដែលចរចាជាមួយព្រះជាម្ចាស់ទេ ក៏មិនដែលមានក្ដីប្រាថ្នា ឬការទាមទារហួសហេតុពីព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ជឿថា «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឱ្យ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ដកយកទៅវិញដែរ»។ នេះគឺជាអ្វីដែលគាត់បានឃើញ និងបានទទួលតាមរយៈការប្រកាន់ខ្ជាប់តាមផ្លូវនៃការកោតដល់ខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ ក្នុងអំឡុងជីវិតរស់នៅជាច្រើនឆ្នាំរបស់គាត់។ ដូចគ្នានេះដែរ គាត់ក៏បានទទួលលទ្ធផលដែលបង្ហាញតាមឃ្លាថា៖ «យើងទទួលសេចក្ដីល្អពីព្រះហស្តព្រះជាម្ចាស់បាន ម្ដេចក៏យើងទទួលសេចក្ដីអាក្រក់មិនបាន?» ប្រយោគទាំងពីរនេះ គឺជាអ្វីដែលគាត់បានឃើញ និងបានដឹងដោយសារអាកប្បកិរិយានៃការស្ដាប់បង្គាប់របស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងអំឡុងបទពិសោធជីវិតរបស់គាត់ ហើយនេះក៏ជាគ្រឿងសាស្ត្រាវុធដ៏មានអនុភាពបំផុត ដែលគាត់បានប្រើដើម្បីយកឈ្នះនៅក្នុងគ្រានៃសេចក្ដីល្បួងរបស់សាតាំង ហើយនេះក៏ជាគ្រឹះនៃការដែលគាត់ប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់របស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ត្រង់ចំណុចនេះ តើអ្នកមាននឹកគិតក្នុងចិត្តថា យ៉ូបជាមនុស្សគួរឱ្យស្រឡាញ់ទេ? តើអ្នករាល់គ្នាសង្ឃឹមចង់ក្លាយជាមនុស្សបែបនេះទេ? តើអ្នករាល់គ្នាមានភ័យខ្លាចថានឹងត្រូវឆ្លងកាត់ការល្បួងរបស់សាតាំងទេ? តើអ្នករាល់គ្នាតាំងចិត្តអធិដ្ឋានទូលសុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ ឱ្យដាក់អ្នករាល់គ្នាទៅក្នុងការល្បងលដូចយ៉ូបដែរឬទេ? គ្មានអ្វីត្រូវឆ្ងល់នោះទេ មនុស្សភាគច្រើនមុខជាមិនហ៊ានអធិដ្ឋានទូលសុំអ្វីបែបនេះឡើយ។ ដូច្នេះ នេះជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា សេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នាតូចទាបខ្លាំងណាស់។ បើធៀបទៅនឹងយ៉ូប សេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នា មិនសមនឹងលើកមកនិយាយផង។ អ្នករាល់គ្នាជាសត្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នករាល់គ្នាមិនកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចប្រកាន់ខ្ចាប់នូវទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនថ្វាយព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ហើយអ្នករាល់គ្នា ក៏មិនអាចយកឈ្នះលើការវាយប្រហារ ការចោទប្រកាន់ និងការល្បួងពីសំណាក់សាតាំងបាននោះដែរ។ តើអ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការទទួលបាននូវសេចក្ដីសន្យាពីព្រះជាម្ចាស់នោះ? បន្ទាប់ពីបានស្ដាប់រឿងរបស់យ៉ូប និងបានយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងការសង្គ្រោះមនុស្ស និងបានយល់ពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់មនុស្សហើយ តើពេលនេះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីជំនឿក្នុងការទទួលយកការល្បងលដូចយ៉ូបដែរឬទេ? តើអ្នកគួរមានការតាំងចិត្តតិចតួច ដើម្បីឱ្យខ្លួនអ្នកអាចដើរតាមផ្លូវនៃការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ដែរឬទេ?

មិនត្រូវមានការសង្ស័យពីការល្បងលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ

បន្ទាប់ពីទទួលបានទីបន្ទាល់ពីយ៉ូបក្រោយពេលការល្បងលរបស់គាត់បញ្ចប់ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានតាំងព្រះទ័យថា ព្រះអង្គនឹងទទួលយកមនុស្សដូចជាយ៉ូបឱ្យបានមួយក្រុម ឬច្រើនក្រុមជាងនេះផង ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បានតាំងព្រះទ័យដែរថានឹងមិនបណ្ដោយឱ្យសាតាំងវាយប្រហារ ឬធ្វើបាបមនុស្សណាផ្សេងទៀតណា ដោយប្រើមធ្យោបាយដែលវាធ្លាប់ល្បួង វាយប្រហារ និងធ្វើបាបយ៉ូបតាមរយៈការភ្នាល់ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងធ្វើរឿងបែបនេះមកលើមនុស្សដែលទន់ខ្សោយ ល្ងីល្ងើ និងល្ងង់ខ្លៅទៀតទេ ព្រោះការដែលសាតាំងល្បួងយ៉ូបនោះ គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ! ការដែលមិនបណ្ដោយឱ្យសាតាំងធ្វើបាបមនុស្សតាមដែលចិត្តវាចង់នោះ គឺជាសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ការដែលយ៉ូបបានរងនូវការល្បួង និងការធ្វើបាបពីសាតាំងនោះ គឺវាគ្រប់គ្រាន់ណាស់ទៅហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងធ្វើរឿងបែបនេះម្ដងទៀតនោះទេ ដ្បិតជីវិត និងអ្វីគ្រប់យ៉ាងរបស់អ្នកដែលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ សុទ្ធតែត្រូវបានគ្រប់គ្រង និងចាត់ចែងដោយព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់ ហើយសាតាំងពុំមានសិទ្ធិមកបញ្ជារាស្ត្ររើសតាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមអំពើចិត្តបានឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាគប្បីយល់ពីចំណុចនេះឱ្យបានច្បាស់! ព្រះជាម្ចាស់ខ្វល់ព្រះទ័យនឹងចំណុចខ្សោយរបស់មនុស្ស ហើយជ្រាបពីភាពល្ងីល្ងើ និងភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់គេ។ ទោះដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចត្រូវបានសង្គ្រោះទាំងស្រុង ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែប្រគល់មនុស្សទៅឱ្យសាតាំងក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនព្រមទ្រាំទតមើលមនុស្សត្រូវសាតាំងយកទៅលេងសើច និងធ្វើបាបនោះទេ ហើយព្រះអង្គក៏មិនចង់ទតឃើញមនុស្សរងទុក្ខវេទនារហូតនោះដែរ។ មនុស្សត្រូវព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមក ហើយការដែលព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រង និងរៀបចំគ្រប់យ៉ាងពាក់ព័ន្ធនឹងមនុស្សនេះ គឺត្រូវបានបញ្ញត្តិទុកដោយស្ថានសួគ៌ និងទទួលស្គាល់ដោយផែនដី។ នេះគឺជាទំនួលខុសត្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនេះគឺជាសិទ្ធិអំណាចដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើដើម្បីគ្រប់គ្រងលើរបស់សព្វសារពើ! ព្រះជាម្ចាស់មិនបណ្ដោយឱ្យសាតាំងធ្វើបាប និងប្រព្រឹត្តមិនសមរម្យដាក់មនុស្សតាមអំពើចិត្តទេ ទ្រង់ក៏មិនបណ្ដោយឱ្យសាតាំងប្រើមធ្យោបាយផ្សេងៗមកនាំមនុស្សឱ្យវង្វេងដែរ ហើយជាងនេះទៅទៀត ព្រះអង្គក៏មិនបណ្ដោយឱ្យសាតាំងជ្រៀតជ្រែកក្នុងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើមនុស្ស ក៏មិនអនុញ្ញាតឱ្យសាតាំងជាន់ឈ្លី និងបំផ្លាញក្រឹត្យក្រមដែលព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើរបស់សព្វសារពើនោះដែរ នេះមិនបាច់និយាយដល់កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនៃការគ្រប់គ្រង និងការសង្គ្រោះមនុស្សជាតិផង! មនុស្សណាដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យចង់សង្គ្រោះ ហើយមនុស្សណាដែលអាចធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់បាន គឺជាចំណុចស្នូល និងជាកញ្ចក់ឆ្លុះពីកិច្ចការនៃផែនការគ្រប់គ្រងរយៈពេលប្រាំមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏ជាតម្លៃនៃការខំប្រឹងប្រែងរបស់ទ្រង់នៅក្នុងកិច្ចការរយៈពេលប្រាំមួយពាន់ឆ្នាំនេះដែរ។ តើព្រះជាម្ចាស់អាចប្រគល់មនុស្សទាំងនេះទៅឱ្យសាតាំងដោយងាយៗយ៉ាងដូចម្ដេចបានទៅ?

មនុស្សតែងតែខ្វល់ខ្វាយ និងភ័យខ្លាចការល្បងលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែពួកគេបែរជារស់នៅក្នុងអន្ទាក់របស់សាតាំង និងរស់នៅក្នុងដែនដីគ្រោះថ្នាក់ ដែលពួកគេត្រូវសាតាំងវាយប្រហារ និងធ្វើបាបគ្រប់ពេលទៅវិញ។ ពួកគេបែរជាគ្មានការភ័យខ្លាច ឬការព្រួយបារម្ភអ្វីសោះទៅវិញ។ តើមានរឿងអ្វី? សេចក្ដីជំនឿរបស់មនុស្សលើព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវបានកំហិតត្រឹមអ្វីដែលគេអាចមើលឃើញប៉ុណ្ណោះ។ គេគ្មានការយល់ដឹងពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងព្រះទ័យព្រួយបារម្ភរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងភាពទន់ភ្លន់ និងព្រះទ័យគិតគូររបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សសូម្បីបន្តិចណាឡើយ។ ប៉ុន្តែដោយសារការខ្លាចរអាបន្តិចបន្តួច ការភ័យខ្លាចចំពោះការល្បងល ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាល ព្រមទាំងឫទ្ធានុភាព និងសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះ ទើបបានជាមនុស្សគ្មានការយល់ដឹងពីចេតនាល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់សូម្បីតែបន្តិចណាឡើយ។ នៅពេលនិយាយដល់ការល្បងល មនុស្សមានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជា ព្រះជាម្ចាស់មានចេតនាលាក់កំបាំងច្រើន ហើយមនុស្សខ្លះថែមទាំងជឿថា ព្រះជាម្ចាស់មានបង្កប់គ្រោងការអាក្រក់ និងមិនដឹងថាព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើអ្វីដាក់ពួកគេនោះទេ។ ដូច្នេះ ក្នុងពេលដែលពួកគេកំពុងស្រែកពីការស្ដាប់បង្គាប់តាមអធិបតេយ្យភាព និងការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេក៏ធ្វើគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ដើម្បីប្រឆាំងទាស់នឹងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើមនុស្ស និងការរៀបចំរបស់ទ្រង់សម្រាប់មនុស្សផងដែរ ដ្បិតពួកគេជឿថា ប្រសិនបើពួកគេមិនប្រយ័ត្នទេ នោះពួកគេនឹងត្រូវព្រះជាម្ចាស់នាំវង្វេងមិនខាន ហើយថា ប្រសិនបើពួកគេមិនក្ដាប់វាសនាខ្លួននៅក្នុងដៃពួកគេទេ នោះគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេមាន នឹងត្រូវព្រះជាម្ចាស់ដកយកទៅវិញមិនខាន ហើយជីវិតរបស់ពួកគេក៏អាចនឹងត្រូវបញ្ចប់ផងដែរ។ មនុស្សស្ថិតនៅក្នុងជំរុំរបស់សាតាំង ប៉ុន្តែ គេមិនដែលព្រួយបារម្ភពីការដែលខ្លួនគេត្រូវសាតាំងធ្វើបាបឡើយ ហើយគេត្រូវសាតាំងធ្វើបាប តែគេក៏មិនដែលភ័យខ្លាចត្រូវសាតាំងចាប់ជាឈ្លើយនោះដែរ។ គេនៅតែនិយាយថា គេទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះពីព្រះជាម្ចាស់ តែគេមិនដែលទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ ឬជឿថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះមនុស្សឱ្យរួចពីក្រញាំរបស់សាតាំងយ៉ាងពិតប្រាកដឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សអាចចុះចូលនឹងការចាត់ចែង និងការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ហើយអាចប្រគល់លក្ខណៈទាំងស្រុងរបស់គេទៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ដូច្នេះតើទីបញ្ចប់របស់គេនឹងមិនដូចជាទីបញ្ចប់របស់យ៉ូប ដែលជាការទទួលបានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? ប្រសិនបើមនុស្សអាចទទួលយក ហើយចុះចូលនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន តើមានអ្វីត្រូវខាតបង់ទៅ? ដូច្នេះ ខ្ញុំសូមទូន្មានអ្នករាល់គ្នាឱ្យប្រយ័ត្នចំពោះទង្វើរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះគ្រប់យ៉ាង ដែលបម្រុងនឹងកើតចំពោះអ្នករាល់គ្នា។ ចូរកុំប្រញាប់ប្រញាល់ ឬធ្វើតាមអំពើចិត្តអី ហើយមិនត្រូវប្រព្រឹត្តដាក់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងមនុស្ស បញ្ហា និងវត្ថុដែលព្រះអង្គបានរៀបចំសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ទៅតាមអារម្មណ៍ឆេវឆាវ និងចរិតពីកំណើតរបស់អ្នករាល់គ្នា ឬប្រព្រឹត្តទៅតាមការស្រមើស្រមៃ និងសញ្ញាណរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។ អ្នកត្រូវប្រយ័ត្នចំពោះទង្វើរបស់អ្នក ហើយត្រូវអធិដ្ឋាន និងស្វែងរកបន្ថែមទៀត ដើម្បីចៀសពីការដុតបញ្ឆេះសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចូរចងចាំពីសេចក្ដីនេះទុកចុះ!

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់