អម្បាញ់មិញនេះ យើងបាននិយាយតាមបែបទូទៅអំពីផ្នែកមួយនៃបរិស្ថាន ជាពិសេស លក្ខខណ្ឌចាំបាច់សម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្ស ដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំនៅពេលទ្រង់បានបង្កើតពិភពលោកនេះ។ យើងបាននិយាយអំពីរបស់ប្រាំយ៉ាង ដែលជាធាតុទាំងប្រាំរបស់បរិស្ថាន។ ប្រធានបទបន្ទាប់ទៀតរបស់យើង គឺទាក់ទងយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងជីវិតខាងរូបកាយរបស់មនុស្ស ហើយវាពាក់ព័ន្ធច្រើនទៅនឹងជីវិត និងការបំពេញលក្ខខណ្ឌចាំបាច់នានារបស់ជីវិតនោះលើសពីរបស់ទាំងប្រាំពីមុនទៀត។ នោះគឺជាអាហារដែលមនុស្សបរិភោគ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្ស ហើយដាក់ពួកគេនៅក្នុងបរិស្ថានសមស្របមួយពេញមួយជីវិត ក្រោយមក មនុស្សត្រូវការអាហារ និងទឹក។ មនុស្សមានតម្រូវការនេះ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការរៀបចំឱ្យត្រូវតាមតម្រូវការពួកគេ។ ហេតុដូច្នេះហើយ រាល់ជំហាននីមួយៗនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងរាល់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ មិនមែនជាព្រះបន្ទូលដែលថ្លែងមកឥតខ្លឹមសារនោះទេ ប៉ុន្តែជាសកម្មភាពពិតជាក់ស្ដែងដែលកំពុងតែអនុវត្ត។ តើអាហារមិនមែនចាំបាច់មិនអាចខ្វះបាននៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្សទេឬ? តើអាហារសំខាន់ខ្លាំងជាងខ្យល់ដែរឬទេ? គឺសំខាន់ដូចគ្នា។ របស់ទាំងពីរនេះជាធាតុ និងលក្ខខណ្ឌចាំបាច់សម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្សជាតិ និងសម្រាប់រក្សាជីវិតរស់នៅបន្តទៀតរបស់មនុស្ស។ តើមួយណាសំខាន់ជាង ខ្យល់ ឬក៏ទឹក? សីតុណ្ហភាព ឬក៏ អាហារ? របស់ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែសំខាន់ដូចគ្នា។ មនុស្សមិនអាចជ្រើសយកតែមួយណាបានទេ ព្រោះពួកគេមិនអាចរស់ដោយគ្មានរបស់ណាមួយបានឡើយ។ នេះជាបញ្ហាពិតជាក់ស្ដែង មិនមែនគ្រាន់តែជាបញ្ហានៃការជ្រើសរើសរវាងរបស់ទាំងនេះឡើយ។ អ្នកមិនដឹងមែន តែព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាប។ ពេលអ្នកឃើញអាហារ អ្នកគិតថា៖ «ខ្ញុំមិនអាចរស់ដោយគ្មានអាហារបានទេ!» ប៉ុន្តែភ្លាមៗបន្ទាប់ពីបានបង្កើតអ្នកមក តើអ្នកបានដឹងថា អ្នកត្រូវការអាហារដែរទេ? អ្នកមិនបានដឹងទេ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាប។ ទាល់តែពេលដែលអ្នកឃ្លាន ហើយឃើញផ្លែឈើនៅលើដើមឈើ និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិនៅលើដីសម្រាប់ឱ្យអ្នកបរិភោគ ទើបអ្នកដឹងថា អ្នកត្រូវការអាហារ។ ទាល់តែពេលដែលអ្នកស្រេកទឹក ហើយឃើញទឹកផុសចេញពីដីមក ហើយទាល់តែអ្នកបានផឹកទឹកនោះ ទើបអ្នកដឹងថា អ្នកត្រូវការទឹក។ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំទឹកទុកជាមុនសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ ទោះជាមនុស្សម្នាក់បរិភោគអាហារមួយថ្ងៃពីរពេល ឬបីពេល ឬច្រើនពេលជាងនេះក៏ដោយ ក៏គេជឿថា អាហារជារបស់ដែលមិនអាចខ្វះបានចំពោះមនុស្សនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ។ អាហារជារបស់មួយដែលត្រូវការចាំបាច់ក្នុងការរក្សាការរស់រានជាធម្មតានៃរាងកាយមនុស្ស។ ដូច្នេះ តើអាហារភាគច្រើនបានមកពីណា? ដំបូង វាបានមកពីដី។ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំដីទុកជាមុនសម្រាប់មនុស្សជាតិ ហើយវាសមស្របសម្រាប់ការរស់រាននៃរុក្ខជាតិជាច្រើនប្រភេទ មិនមែនត្រឹមតែដើមឈើ ឬស្មៅប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំគ្រាប់ធញ្ញជាតិគ្រប់ប្រភេទ និងគ្រាប់ពូជផ្សេងៗទៀតសម្រាប់មនុស្សជាតិ ហើយទ្រង់បានប្រទានដីនិងទីវាលសមស្របសម្រាប់ការដាំដុះ ហើយដោយមានរបស់ទាំងនេះ ទើបមនុស្សជាតិទទួលបានអាហារ។ តើអាហារជាច្រើនប្រភេទនោះមានអ្វីខ្លះ? អ្នករាល់គ្នាប្រហែលជាបានដឹងរួចហើយ។ ទីមួយគឺ ធញ្ញជាតិផ្សេងៗ។ តើធញ្ញជាតិមានប្រភេទអ្វីខ្លះ? មានស្រូវសាលី ស្រូវមីយេកន្ទុយកញ្ជ្រោង ស្រូវមីយេដំណើប ស្រូវមីយេទូទៅ និងធញ្ញជាតិមានសំបកផ្សេងៗទៀត។ ដូច្នេះ គ្រាប់ធញ្ញជាតិមានគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់ដែលមានពូជខុសៗគ្នា តាំងពីភាគខាងត្បូងដល់ភាគខាងជើង៖ ស្រូវបាឡេ ស្រូវសាលី ស្រូវអាវ័ន បាក់វីត ជាដើម ។ល។ ពូជផ្សេងគ្នាគឺសមស្របនឹងការដាំដុះនៅក្នុងតំបន់ផ្សេងគ្នា។ រីឯស្រូវវិញក៏មានច្រើនប្រភេទផងដែរ។ ភាគខាងត្បូងមានពូជដោយឡែករបស់ខ្លួន ដោយមានគ្រាប់វែងជាង និងសមស្របចំពោះមនុស្សមកពីភាគខាងត្បូង ព្រោះទីនោះមានអាកាសធាតុក្ដៅជាង មានន័យថា មនុស្សក្នុងតំបន់នោះត្រូវបរិភោគពូជស្រូវផ្សេងៗដូចជា ស្រូវឥណ្ឌីកាជាដើម ដែលមិនសូវស្អិតរមួតខ្លាំង។ បាយរបស់ពួកគេមិនអាចស្អិតរមួតខ្លាំងពេកនោះទេ បើមិនដូច្នោះទេ ពួកគេនឹងបាត់បង់ចំណង់បរិភោគ ហើយមិនអាចកិនរំលាយវាបានឡើយ។ អ្នកនៅភាគខាងជើងបរិភោគបាយដែលស្អិតរមួតជាង ព្រោះភាគខាងជើងតែងតែត្រជាក់ជាប់ជានិច្ច ដូច្នេះមនុស្សនៅទីនោះ ត្រូវតែបរិភោគរបស់ដែលស្អិតរមួត។ ក្រៅពីនេះ ក៏មានសណ្ដែកជាច្រើនប្រភេទដែលដុះលើដី និងបន្លែមើមជាច្រើនមុខដែលដុះនៅក្រោមដីដូចជា ដំឡូងបារាំង ដំឡូងជ្វា ត្រាវ និងបន្លែយកមើមច្រើនទៀត។ ដំឡូងបារាំងដុះនៅភាគខាងជើង ដែលនៅទីនោះ ដំឡូងមានគុណភាពខ្ពស់ជាងគេ។ នៅពេលមនុស្សគ្មានធញ្ញជាតិបរិភោគ ដំឡូងបារាំងដែលជាអាហារចម្បងមួយប្រភេទដែរនោះ ក៏អាចឱ្យពួកគេបរិភោគបីពេលក្នុងមួយថ្ងៃបានដែរ។ ដំឡូងបារាំងអាចប្រើធ្វើជាស្បៀងអាហារបម្រុងក៏បាន។ គុណភាពដំឡូងជ្វាអន់ជាងដំឡូងបារាំងបន្តិច ប៉ុន្តែគេនៅតែអាចប្រើវាធ្វើជាអាហារចម្បងដើម្បីបំពេញការបរិភោគបីពេលជារាល់ថ្ងៃបាន។ នៅពេលធញ្ញជាតិពិបាករកបាន មនុស្សអាចបំបាត់ភាពស្រេកឃ្លានបានដោយបបរិភោគដំឡូងជ្វាជាបណ្ដោះអាសន្នបាន។ ត្រាវដែលជាញឹកញាប់ បរិភោគដោយមនុស្សនៅភាគខាងត្បូង ក៏អាចប្រើក្នុងលក្ខណៈដូចគ្នានេះដែរ ហើយក៏អាចប្រើធ្វើជាអាហារចម្បងបានផងដែរ។ ទាំងនេះជាដំណាំផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនមុខ ដែលសុទ្ធតែជាផ្នែកដ៏ចាំបាច់នៃអាហារនិងភេសជ្ជៈប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្ស។ មនុស្សប្រើធញ្ញជាតិផ្សេងៗគ្នាដើម្បីធ្វើជានំប៉័ង នំប៉ាវ មី បាយ នំបញ្ចុក គុយទាវ និងរបស់ផ្សេងៗជាដើម។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានធញ្ញជាតិជាច្រើនប្រភេទដល់មនុស្សជាតិយ៉ាងបរិបូណ៌។ ហេតុដែលមានពូជច្រើនដូច្នេះគឺអាស្រ័យលើបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ ពូជដំណាំទាំងនោះសមស្របសម្រាប់ការដាំដុះនៅលើដី និងអាកាសធាតុខុសៗគ្នានៅភាគខាងជើង ខាងត្បូង ខាងកើត និងខាងលិច។ រីឯសមាសធាតុ និងធាតុផ្សំផ្សេងៗរបស់ពួកវា ក៏ត្រូវគ្នានឹងសមាសធាតុ និងធាតុផ្សំផ្សេងៗនៃរាងកាយមនុស្សដែរ។ ទាល់តែបរិភោគធញ្ញជាតិទាំងនេះ ទើបមនុស្សអាចរក្សាសារធាតុចិញ្ចឹម និងសារធាតុផ្សេងៗទៀតដែលរាងកាយរបស់ពួកគេត្រូវការបាន។ អាហារនៅភាគខាងជើង និងអាហារនៅភាគខាងត្បូងខុសគ្នា តែយ៉ាងណាក៏ពួកវាមានភាពស្រដៀងគ្នាច្រើនជាងភាពខុសគ្នា។ អាហារទាំងពីរនេះ សុទ្ធតែអាចបំពេញតម្រូវការរបស់រាងកាយមនុស្សជាប្រចាំ និងទ្រទ្រង់ការរស់រានជាធម្មតារបស់រាងកាយបាន។ ដូច្នេះ មានពូជជាច្រើនប្រភេទយ៉ាងសម្បូរបែបត្រូវបានដាំដុះនៅក្នុងតំបន់នីមួយៗ ពីព្រោះរូបកាយរបស់មនុស្សត្រូវការសារធាតុផ្សេងៗពីអាហារខុសៗគ្នាទាំងនេះ ពោលគឺរាងកាយត្រូវការការផ្គត់ផ្គង់ពីអាហារផ្សេងៗគ្នាដែលដាំដុះចេញពីដី ដើម្បីទ្រទ្រង់អត្ថិភាពធម្មតានៃរាងកាយ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចដឹកនាំជីវិតមនុស្សជាធម្មតាបាន។ សរុបសេចក្ដីមក ព្រះជាម្ចាស់បានគិតគូរដល់មនុស្សជាតិខ្លាំងណាស់។ អាហារជាច្រើនប្រភេទដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់មនុស្ស គឺមិនផ្លាស់ប្ដូរនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ អាហារនោះថែមទាំងត្រូវបានសម្រិតសម្រាំងជាខ្លាំងទៀតផង។ បើមនុស្សចង់បរិភោគធញ្ញជាតិ ពួកគេអាចបរិភោគធញ្ញជាតិបាន។ អ្នកខ្លះចូលចិត្តស្រូវជាងស្រូវសាលី ហើយបើមិនចូលចិត្តស្រូវសាលីទេ ដូច្នេះ ពួកគេអាចបរិភោគស្រូវបាន។ ស្រូវមានគ្រប់ប្រភេទ ទាំងគ្រាប់វែង ទាំងគ្រាប់ខ្លី ហើយប្រភេទនីមួយៗអាចបំពេញតាមចំណង់បរិភោគរបស់មនុស្សបាន។ ហេតុដូច្នេះហើយ បើមនុស្សបរិភោគធញ្ញជាតិទាំងនេះ (ដរាបណាពួកគេមិនរើសចំណីពេក) នោះពួកគេនឹងមិនខ្វះអាហាររូបត្ថម្ភឡើយ និងធានាថាអាចរស់នៅប្រកបដោយសុខភាពល្អរហូតដល់ស្លាប់។ នោះហើយជាព្រះតម្រិះដែលព្រះជាម្ចាស់មានក្នុងព្រះទ័យទ្រង់នៅពេលទ្រង់ប្រទានអាហារដល់មនុស្សជាតិ។ រាងកាយមនុស្សមិនអាចរស់ដោយគ្មានរបស់ទាំងនេះបានទេ។ តើនេះមិនមែនជាការពិតទេឬ? ទាំងនេះជាបញ្ហាជាក់ស្ដែងដែលមនុស្សមិនអាចដោះស្រាយដោយខ្លួនឯងបានទេ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំឱ្យពួកគេរួចហើយ៖ ទ្រង់បានព្រះតម្រិះអំពីរឿងទាំងនេះជាមុន និងបានរៀបចំរួចជាស្រេចសម្រាប់មនុស្សជាតិ។

ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនបានប្រទានដល់មនុស្សជាតិតែប៉ុណ្ណេះនោះទេ។ ទ្រង់ក៏បានប្រទានបន្លែដល់មនុស្សផងដែរ! ប្រសិនបើអ្នកបរិភោគបាយតែម្យ៉ាង គ្មានអាហារអ្វីផ្សេងទៀត នោះអ្នកអាចនឹងមិនទទួលបានសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ឡើយ។ ម៉្យាងវិញទៀត ប្រសិនបើអ្នកឆាបន្លែពីរបីមុខ ឬញាំបន្លែដើម្បីបរិភោគជាមួយអាហាររបស់អ្នក នោះវីតាមីនក្នុងបន្លែ និងសារធាតុចាំបាច់ផ្សេងៗ ក៏ដូចជាសារធាតុចិញ្ចឹមដទៃទៀត នឹងអាចបំពេញសេចក្ដីត្រូវការនៃរាងកាយអ្នកបានជាធម្មតាមិនខាន។ ហើយមនុស្សក៏អាចបរិភោគផ្លែឈើបន្តិចបន្តួចនៅចន្លោះពេលញ៉ាំអាហារបានផងដែរ។ ពេលខ្លះ មនុស្សត្រូវការជាតិទឹក ឬសារធាតុចិញ្ចឹម ឬរសជាតិផ្សេងៗបន្ថែមទៀត ហើយផ្លែឈើ និងបន្លែនេះឯង ដែលបំពេញតម្រូវការទាំងនេះ។ ដោយសារនៅភាគខាងជើង ខាងត្បូង ខាងកើត និងខាងលិច មានដីនិងអាកាសធាតុខុសគ្នា ទើបតំបន់ទាំងនោះមានបន្លែ និងផ្លែឈើជាច្រើនប្រភេទខុសៗគ្នា។ ដោយសារអាកាសធាតុនៅភាគខាងត្បូងក្ដៅខ្លាំងពេក ទើបផ្លែឈើ និងបន្លែភាគច្រើននៅតំបន់នោះ ជាប្រភេទត្រជាក់ ដែលពេលបរិភោគហើយ អាចធ្វើឱ្យភាពក្ដៅ និងត្រជាក់មានតុល្យភាពនៅក្នុងខ្លួនមនុស្សបាន។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅភាគខាងជើង មានប្រភេទបន្លែ និងផ្លែឈើតិចតួចប៉ុណ្ណោះ តែគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឱ្យមនុស្សក្នុងតំបន់នោះបរិភោគបាន។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ដោយសារការអភិវឌ្ឍក្នុងសង្គមក្នុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ និងដោយសារការរីកចម្រើនក្នុងសង្គម ក៏ដូចជាភាពប្រសើរឡើងក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទង និងការដឹកជញ្ជូនដែលតភ្ជាប់ភាគខាងជើង ខាងត្បូង ខាងកើត និងខាងលិចជាមួយគ្នា នាំឱ្យមនុស្សនៅភាគខាងជើងក៏អាចបរិភោគផ្លែឈើ និងបន្លែ ឬកសិផលពីតំបន់ភាគខាងត្បូងបានមួយចំនួនផងដែរ ហើយពួកគេអាចបរិភោគបានពេញទាំងបួនរដូវ។ ទោះបីជាវាអាចបំពេញចំណង់បរិភោគ និងចំណង់ខាងសម្ភារៈរបស់មនុស្សក៏ដោយ ក៏រាងកាយរបស់ពួកគេត្រូវរងគ្រោះថ្នាក់ក្នុងកម្រិតផ្សេងៗទាំងមិនដឹងខ្លួន។ នេះក៏ព្រោះតែក្នុងចំណោមអាហារដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់មនុស្សជាតិ មានអាហារ ផ្លែឈើ និងបន្លែមួយចំនួន គឺសម្រាប់តែមនុស្សនៅភាគខាងត្បូងប៉ុណ្ណោះ ហើយអាហារ ផ្លែឈើ និងបន្លែខ្លះទៀត គឺសម្រាប់តែមនុស្សនៅភាគខាងជើងប៉ុណ្ណោះ។ និយាយឱ្យចំទៅ ប្រសិនបើអ្នកបានកើតនៅភាគខាងត្បូង នោះអ្នកគួរតែបរិភោគអាហារដែលមកពីភាគខាងត្បូងទើបជាការសមស្រប។ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំយ៉ាងពិសេសនូវអាហារ ផ្លែឈើ និងបន្លែទាំងនេះ ពីព្រោះភាគខាងត្បូង មានអាកាសធាតុជាក់លាក់មួយ។ ភាគខាងជើងមានអាហារដែលចាំបាច់សម្រាប់រាងកាយរបស់មនុស្សនៅភាគខាងជើង។ ក៏ប៉ុន្ដែ ដោយសារមនុស្សល្មោភបរិភោគពេក ទើបពួកគេបណ្ដោយខ្លួនឱ្យរងការអូសទាញនៅក្នុងរលកនិន្នាការសង្គមថ្មីដោយពុំដឹងខ្លួន ហើយពួកគេបានបំពានច្បាប់ទាំងនេះទាំងមិនដឹងខ្លួន។ ទោះជាមនុស្សមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតរបស់ពួកគេបានប្រសើរជាងមុនក្ដី តែវឌ្ឍនភាពសង្គមប្រភេទនេះ បង្កអន្តរាយដ៏គ្រោះថ្នាក់ដល់រាងកាយរបស់មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនចង់ទតឃើញបែបនេះទេ ហើយទ្រង់ក៏គ្មានបំណងព្រះហឫទ័យបែបនេះដែរ នៅពេលទ្រង់ប្រទានអាហារ ផ្លែឈើ និងបន្លែទាំងនេះដល់មនុស្សជាតិនោះ។ មនុស្សខ្លួនឯង បានបង្កើតស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននេះឡើង ដោយបំពានច្បាប់នានារបស់ព្រះជាម្ចាស់។

សូម្បីតែក្រៅពីរបស់ទាំងអស់នោះក្ដី ក៏ភាពសម្បូរបែបដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់មនុស្សជាតិនោះ ពិតជាសម្បូរហូរហៀរមែន ហើយកន្លែងនីមួយៗសុទ្ធតែមានផលិតផលប្រចាំតំបន់ផ្ទាល់ខ្លួន។ ឧទាហរណ៍ដូចជា កន្លែងខ្លះសម្បូរទៅដោយពុទ្រាក្រហម (អ្នកខ្លះហៅ ពុទ្រាចិន) កន្លែងខ្លះទៀតសម្បូរទៅដោយផ្លែវ៉លណាត់ ហើយកន្លែងផ្សេងៗទៀតសម្បូរទៅដោយសណ្ដែកដី ឬផ្លែឈើគ្រាប់ផ្សេងៗ។ របស់ទាំងនេះសុទ្ធតែផ្ដល់សារធាតុចិញ្ចឹមដែលរាងកាយមនុស្សត្រូវការ។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ទំនុកបម្រុងរបស់ផ្សេងៗដល់មនុស្សជាតិក្នុងបរិមាណ និងពេលវេលាត្រឹមត្រូវ អាស្រ័យតាមរដូវ និងពេលវេលានៃឆ្នាំ។ មនុស្សជាតិផ្គាប់តាមការសប្បាយខាងរូបកាយ ហើយល្មោភស៊ី ដែលវាងាយនឹងបំពាន និងធ្វើឱ្យខូចច្បាប់ធម្មជាតិដែលទ្រង់ចែងអំពីការលូតលាស់របស់មនុស្ស នៅពេលទ្រង់បង្កើតមនុស្សជាតិមក។ ឥឡូវ យើងយកផ្លែ ឆឺរី ធ្វើជាឧទាហរណ៍ចុះ។ ផ្លែឆឺរី ទុំនៅក្នុងខែមិថុនា។ ក្រោមលក្ខខណ្ឌធម្មតា មកដល់ខែសីហា គ្មានផ្លែ ឆឺរី នៅសល់ទៀតទេ។ ផ្លែឈើនេះអាចរក្សាទុកឱ្យនៅស្រស់ល្អបានត្រឹមតែពីរខែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែតាមរយៈបច្ចេកទេសវិទ្យាសាស្ត្រ ឥឡូវនេះ មនុស្សអាចពន្យារពេលរហូតដល់ដប់ពីរខែ ឬថែមទាំងដល់ផុតរដូវឆឺរីនាឆ្នាំបន្ទាប់ទៀតក៏មាន។ នេះមានន័យថា ផ្លែឆឺរីមានពេញមួយឆ្នាំតែម្ដង។ តើនេះជាបាតុភូតធម្មតាដែរឬទេ? (អត់ទេ។) ដូច្នេះ តើបរិភោគផ្លែឆឺរីនៅរដូវណាដែលល្អបំផុត? នោះច្បាស់ជាចាប់ពីខែមិថុនាដល់ខែសីហាហើយ។ ផុតរយៈពេលនេះ មិនថាអ្នករក្សាផ្លែនោះឱ្យនៅស្រស់ល្អយ៉ាងណានោះទេ វាមិនមានរសជាតិដូចដើមឡើយ ហើយវាក៏មិនបានផ្ដល់សារជាតិដែលរាងកាយមនុស្សត្រូវការដែរ។ នៅពេលកាលបរិច្ឆេទកំណត់បានផុតហើយ មិនថាអ្នកប្រើជាតិគីមីអ្វីទេ ក៏អ្នកនឹងមិនអាចបំពេញជំនួសនូវសារធាតុដែលវាមាននៅពេលលូតលាស់តាមធម្មជាតិបានដែរ។ លើសពីនេះទៀត គ្រោះថ្នាក់ដែលជាតិគីមីបង្កដល់មនុស្ស គឺគ្មាននរណាម្នាក់អាចដោះស្រាយ ឬផ្លាស់ប្ដូរបានឡើយ មិនថាពួកគេព្យាយាមយ៉ាងណានោះទេ។ ដូច្នេះ តើសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារបច្ចុប្បន្ននាំអ្វីខ្លះមកឱ្យមនុស្ស? ការរស់នៅរបស់មនុស្សហាក់ដូចជាប្រសើរជាងមុន ការដឹកជញ្ជូនរវាងតំបន់នានាកាន់តែមានភាពងាយស្រួល ហើយមនុស្សអាចបរិភោគផ្លែឈើគ្រប់ប្រភេទគ្រប់ពេលវេលាក្នុងរដូវណាមួយក្នុងចំណោមរដូវទាំងបួន។ មនុស្សនៅភាគខាងជើងអាចបរិភោគចេក ព្រមទាំងអាហារឆ្ងាញ់ៗប្រចាំតំបន់ដូចជា ផ្លែឈើ ឬអាហារដទៃទៀតពីភាគខាងត្បូងជាទៀងទាត់បាន។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់ប្រទានដល់មនុស្សជាតិឡើយ។ សេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារប្រភេទនេះ អាចនាំមកនូវផលប្រយោជន៍មួយចំនួនដល់ជីវិតរបស់មនុស្ស ប៉ុន្តែវាក៏អាចនាំគ្រោះថ្នាក់មកផងដែរ។ ដោយសារតែភាពសម្បូរបែបនៅក្នុងទីផ្សារ មនុស្សជាច្រើនបរិភោគដោយមិនខ្វល់ថាពួកគេកំពុងដាក់អ្វីចូលក្នុងមាត់នោះទេ។ អាកប្បកិរិយានេះ គឺជាការបំពានច្បាប់ធម្មជាតិ ហើយវាមានគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពមនុស្ស។ ដូច្នេះ សេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារមិនអាចនាំសុភមង្គលពិតប្រាកដដល់មនុស្សបានទេ។ ចូរអ្នករាល់គ្នាពិនិត្យមើលដោយខ្លួនឯងចុះ។ តើផ្លែទំពាំងបាយជូរមិនមែនដាក់លក់លើទីផ្សារពេញទាំងបួនរដូវទេឬ? តាមពិតទៅ បន្ទាប់ពីបេះហើយ ផ្លែទំពាំងបាយជូរនៅស្រស់បានតែក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើអ្នករក្សាទុកវារហូតដល់ខែមិថុនាឆ្នាំក្រោយ តើអាចនៅហៅវាថាជាផ្លែទំពាំងបាយជូរទៀតបានដែរឬទេ? ឬហៅវាថា «សំរាម» វិញទើបល្អជាង? វាមិនត្រឹមតែខ្វះសារធាតុទំពាំងបាយជូរស្រស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងផ្លែនោះក៏មានទាំងជាតិគីមីយ៉ាងច្រើនទៀតផង។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ផ្លែវាលែងនៅស្រស់ទៀតហើយ ឯសារធាតុចិញ្ចឹមនានាដែលវាមាន ក៏បាត់អស់ជាយូរហើយដែរ។ នៅពេលមនុស្សបរិភោគផ្លែទំពាំងបាយជូរ ពួកគេមានអារម្មណ៍បែបនេះថា៖ «យើងមានសំណាងអ្វីម្ល៉េះទេ! តើកាលពីសាមសិបឆ្នាំមុន យើងអាចបរិភោគផ្លែទំពាំងបាយជូរក្នុងរដូវនេះបានទេ? មិនអាចទេ ទោះបីជាចង់យ៉ាងណាក៏ដោយ! ជីវិតឥឡូវនេះល្អខ្លាំងណាស់!» តើនេះពិតជាសុភមង្គលមែនឬទេ? បើអ្នកចាប់អារម្មណ៍រឿងនេះ អ្នកអាចធ្វើការស្រាវជ្រាវដោយខ្លួនឯងបានអំពីទំពាំងបាយជូរដែលបានរក្សាទុកដោយជាតិគីមី ហើយមើលថាតើវាផលិតមកពីអ្វី តើសារធាតុទាំងនេះអាចមានប្រយោជន៍ដល់មនុស្សដែរឬទេ។ នៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ ពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប និងពេលកំពុងធ្វើដំណើរ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានសត្វក្រួច និងនំម៉ាណាដល់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ តើព្រះជាម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សរក្សាទុកអាហារទាំងនោះដែរឬទេ? អ្នកខ្លះគិតខ្លី ហើយភ័យខ្លាចថា នឹងលែងមានអាហារនៅថ្ងៃបន្ទាប់ទៀត ដូច្នេះពួកគេបានរក្សាទុកខ្លះសម្រាប់ពេលក្រោយ។ បន្ទាប់មក តើមានអ្វីកើតឡើង? នៅថ្ងៃបន្ទាប់ វាក៏រលួយអស់។ ព្រះជាម្ចាស់មិនអនុញ្ញាតឱ្យអ្នករក្សាទុកអាហារទាំងនេះឡើយ ត្បិតទ្រង់បានធ្វើការរៀបចំរួចជាស្រេច ដែលធានាបានថា អ្នកនឹងមិនត្រូវអត់ឃ្លាននោះទេ។ ប៉ុន្តែមនុស្សជាតិមិនមានទំនុកចិត្តបែបនេះទេ ហើយពួកគេក៏គ្មានជំនឿពិតប្រាកដលើព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ពួកគេតែងតែចង់ទុកឱកាសឱ្យខ្លួនឯងប្រើល្បិច ហើយមិនដែលអាចមើលឃើញពីការយកព្រះទ័យទុកដាក់ និងព្រះតម្រិះនៅពីក្រោយការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់មនុស្សជាតិឡើយ។ ពួកគេមិនអាចដឹងបានទេ ដូច្នេះ ពួកគេមិនអាចដាក់ចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុងបានទេ ដោយពួកគេគិតជាប់ជានិច្ចថា៖ «សកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចទុកចិត្តបានទេ! តើអ្នកណាទៅដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអ្វីដែលយើងត្រូវឬអត់នោះ ឬថាតើពេលណាទ្រង់នឹងប្រទានវាដល់យើងទៅ! បើពេលខ្ញុំឃ្លាន ហើយព្រះជាម្ចាស់មិនប្រទានឱ្យទេ តើពេលនោះខ្ញុំនឹងមិនដាក់ពោះស្លាប់ទៅហើយទេ? តើខ្ញុំនឹងមិនខ្វះអាហារូបត្ថម្ភទៅហើយទេ?» មើល៍ចុះ! មនុស្សខ្វះទំនុកចិត្តខ្លាំងប៉ុនណា!

ធញ្ញជាតិ ផ្លែឈើនិងបន្លែ និងគ្រាប់ផ្លែឈើគ្រប់ប្រភេទ ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាអាហារគ្មានសាច់។ ទោះវាជាអាហារគ្មានសាច់ក្ដី ក៏វាផ្ទុកនូវសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បំពេញតាមសេចក្ដីត្រូវការនៃរាងកាយមនុស្សដែរ។ តែទោះយ៉ាងនេះក្ដី ព្រះជាម្ចាស់មិនបានមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំនឹងប្រទានអាហារត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះដល់មនុស្សជាតិទេ។ ចូរឱ្យពួកគេបរិភោគតែប៉ុណ្ណេះបានហើយ!» ព្រះជាម្ចាស់មិនបានឈប់ត្រឹមនេះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់បានបន្តរៀបចំអាហារជាច្រើនទៀតដែលរឹតតែមានឱជារសជាតិឆ្ងាញ់ពិសាជាងមុន សម្រាប់មនុស្សជាតិ។ តើអាហារទាំងនេះមានអ្វីខ្លះ? គឺមានសាច់ និងត្រីជាច្រើនប្រភេទដែលភាគច្រើនអ្នករាល់គ្នាអាចមើលឃើញ និងបរិភោគបាន។ ទ្រង់បានរៀបចំទាំងសាច់ និងត្រីជាច្រើនប្រភេទណាស់សម្រាប់មនុស្ស។ ត្រីរស់នៅក្នុងទឹក ហើយសាច់របស់ត្រីក្នុងទឹកមានសារធាតុខុសប្លែកពីសាច់របស់សត្វដែលរស់នៅលើគោក ហើយវាអាចផ្ដល់ឱ្យសារធាតុចិញ្ចឹមផ្សេងៗគ្នាដល់មនុស្សបាន។ ត្រីក៏មានលក្ខណៈសម្បត្តិដែលអាចគ្រប់គ្រងភាពក្ដៅ និងភាពត្រជាក់នៅក្នុងខ្លួនមនុស្សបានផងដែរ ដែលវាមានអត្ថប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់មនុស្ស។ ប៉ុន្តែ មិនត្រូវបរិភោគអាហារឆ្ងាញ់ៗច្រើនហួសហេតុនោះទេ។ ដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយរួចមកហើយថា ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់មនុស្សជាតិក្នុងបរិមាណនិងពេលវេលាត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចទទួលបានអំណោយប្រទានពីទ្រង់បានត្រឹមត្រូវ ក្នុងលក្ខណៈធម្មតា និងស្របទៅតាមរដូវ និងពេលវេលា។ ឥឡូវនេះ តើអាហារប្រភេទណាខ្លះដែលស្ថិតក្នុងប្រភេទសាច់បក្សី? មានដូចមាន់ ក្រួច ព្រាប ។ល។ និង ។ល។ មនុស្សជាច្រើនក៏បរិភោគទា និងក្ងានផងដែរ។ ថ្វីបើព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានសាច់គ្រប់ប្រភេទក្ដី តែទ្រង់ក៏បានកំណត់លក្ខខណ្ឌតម្រូវមួយចំនួនដល់រាស្ត្ររើសតាំងរបស់ទ្រង់ និងដាក់កំហិតជាក់លាក់អំពីរបបអាហាររបស់ពួកគេនៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យផងដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះ ការដាក់កំហិតទាំងនេះ ត្រូវផ្អែកតាមរសនិយមរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងតាមការបកស្រាយផ្ទាល់ខ្លួន។ សាច់ជាច្រើនប្រភេទនេះផ្ដល់សារធាតុចិញ្ចឹមចម្រុះដល់រាងកាយ ដើម្បីបង្គ្រប់ប្រូតេអ៊ីននិងជាតិដែក ជំនួយឈាម ពង្រឹងសាច់ដុំនិងឆ្អឹង និងបង្កើតកម្លាំងរាងកាយ។ មិនថាមនុស្សចម្អិន និងបរិភោគសាច់យ៉ាងណានោះទេ សាច់អាចជួយបន្ថែមរសជាតិអាហាររបស់មនុស្ស និងបង្កើនចំណង់បរិភោគរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងបំពេញចំណង់ក្រពះរបស់ពួកគេផងដែរ។ សំខាន់បំផុតនោះគឺ អាហារទាំងនេះអាចផ្គត់ផ្គង់ដល់រាងកាយមនុស្សតាមតម្រូវការអាហារូបត្ថម្ភប្រចាំថ្ងៃ។ នេះហើយជាព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលទ្រង់បានរៀបចំអាហារសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ មានបន្លែ មានសាច់ តើនេះមិនសម្បូរហូរហៀរទៀតឬ? ប៉ុន្តែមនុស្សគួរតែយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅពេលទ្រង់បានរៀបចំអាហារទាំងអស់សម្រាប់មនុស្សជាតិ។ តើវាដើម្បីឱ្យមនុស្សជាតិបរិភោគអាហារទាំងនេះហួសប្រមាណឬ? តើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលមនុស្សជាប់នៅក្នុងការប៉ុនប៉ងបំពេញចំណង់ខាងសម្ភារៈទាំងនេះ? តើពួកគេមិនមែនទទួលទានអាហារលើសកម្រិតទេឬ? តើការទទួលទានអាហារច្រើនពេកមិនមែនធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់រាងកាយមនុស្សច្រើនយ៉ាងទេឬ? (ប៉ះពាល់។) ហេតុនេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់បែងចែកឱ្យមានបរិមាណត្រឹមត្រូវ ពេលវេលាត្រឹមត្រូវ ហើយឱ្យមនុស្សបរិភោគអាហារផ្សេងៗគ្នាទៅតាមពេលវេលា និងរដូវកាលខុសៗគ្នា។ ឧទាហរណ៍ បន្ទាប់ពីរដូវក្ដៅខ្លាំងហើយ មនុស្សស្រូបកម្ដៅច្រើននៅក្នុងខ្លួនពួកគេ ក៏ដូចជាកើតជំងឺខ្សោះជាតិទឹក និងលើសជាតិទឹកផងដែរ។ ពេលរដូវលំហើយមកដល់ ផ្លែឈើជាច្រើនប្រភេទបានទុំ ហើយពេលមនុស្សបរិភោគផ្លែឈើទាំងនេះ ជាតិទឹកលើសនៅក្នុងខ្លួនរបស់ពួកគេក៏ត្រូវបានបណ្ដេញចេញមកក្រៅ។ នៅពេលនោះ គោក្របីនិងចៀម ក៏លូតលាស់ពេញកម្លាំងដែរ ដូច្នេះ នេះជាពេលដែលមនុស្សគួរតែបរិភោគសាច់ឱ្យបានច្រើន។ តាមរយៈការបរិភោគសាច់ច្រើន រាងកាយរបស់មនុស្សទទួលបានថាមពល និងកម្ដៅដើម្បីឱ្យជួយពួកគេទប់ទល់នឹងភាពត្រជាក់នៃរដូវរងាបាន ដូច្នោះហើយ ពួកគេអាចឆ្លងកាត់រដូវរងារបានដោយសុវត្ថិភាព និងមានសុខភាពល្អ។ ដោយមានការយកព្រះទ័យទុកដាក់ និងការប្រុងប្រយ័ត្នបំផុត ទើបព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រង និងសម្របសម្រួលថាត្រូវប្រទានអ្វីខ្លះដល់មនុស្សជាតិ ហើយត្រូវប្រទាននៅពេលវេលា ក៏ដូចជាពេលវេលាដែលទ្រង់នឹងឱ្យរបស់ផ្សេងៗដុះលូតលាស់ ចេញផ្លែ និងទុំផងដែរ។ ការនេះទាក់ទងនឹង «របៀបដែលព្រះជាម្ចាស់រៀបចំអាហារដែលមនុស្សត្រូវការក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ»។ បន្ថែមពីលើអាហារដ៏ច្រើនប្រភេទនេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ប្រទានប្រភពទឹកដល់មនុស្សជាតិផងដែរ។ បន្ទាប់ពីបរិភោគរួច មនុស្សត្រូវការផឹកទឹក។ តើផ្លែឈើតែម្យ៉ាងគ្រប់គ្រាន់ដែរឬទេ? មនុស្សមិនអាចរស់ដោយពឹងលើផ្លែឈើតែម្យ៉ាងនោះទេ ហើយក្រៅពីនេះ នៅរដូវខ្លះ ក៏គ្មានផ្លែឈើដែរ។ ដូច្នេះ តើអាចដោះស្រាយបញ្ហាទឹករបស់មនុស្សជាតិបានយ៉ាងដូចម្តេច? ព្រះជាម្ចាស់បានដោះស្រាយបញ្ហានេះតាមរយៈការរៀបចំប្រភពទឹកជាច្រើននៅលើដី និងក្រោមដី ដូចជា បឹង ទន្លេ និងទឹកចេញពីក្រោមដី។ ប្រភពទឹកទាំងនេះសុទ្ធតែអាចផឹកបានឱ្យតែគ្មានការឆ្លងមេរោគ និងឱ្យតែមនុស្សមិនបានប្រឡូកប្រឡាក់ ឬបំផ្លាញប្រភពទឹកទាំងនោះ។ ម៉្យាងទៀត បើនិយាយពីប្រភពអាហារដែលទ្រទ្រង់ជីវិតនៃរូបកាយមនុស្សវិញ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំយ៉ាងច្បាស់លាស់ ត្រឹមត្រូវ និងសមស្របបំផុត ដើម្បីឱ្យជីវិតរបស់មនុស្សសម្បូរសប្បាយ និងមិនខ្វះអ្វីទាំងអស់។ នេះជាអ្វីដែលមនុស្សអាចដឹង និងមើលឃើញបាន។

លើសពីនេះទៅទៀត ក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតដើមឈើ សត្វ និងរុក្ខជាតិឱសថផ្សេងៗ ដែលប្រើជាពិសេសក្នុងការព្យាបាលរបួស ឬជំងឺនៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស។ ឧទាហរណ៍ថា បើពួកគេរលាកភ្លើង ឬរលាកទឹកក្ដៅដោយចៃដន្យ តើពួកគេគួរតែធ្វើដូចម្ដេច? តើអ្នកអាចគ្រាន់តែលាងការរលាកដោយប្រើទឹកបានឬទេ? តើអ្នកអាចគ្រាន់តែរុំរបួសជាមួយកំណាត់ចាស់ៗបានឬទេ? បើអ្នកធ្វើដូច្នោះ មុខរបួសអាចនឹងមានសុទ្ធតែខ្ទុះ ឬក៏ឆ្លងមេរោគ។ ឧទាហរណ៍ថា បើមាននរណាម្នាក់ក្ដៅខ្លួន ឬគ្រុនផ្ដាសាយ រងរបួសក្នុងពេលកំពុងធ្វើការ កើតមានបញ្ហាឈឺក្រពះដោយសារការបរិភោគមិនត្រឹមត្រូវ ឬកើតមានជំងឺមួយចំនួន ដែលបណ្ដាលមកពីកត្តាបែបផែននៃការរស់នៅ ឬបញ្ហាផ្លូវចិត្ត រួមបញ្ចូលទាំងជំងឺសរសៃឈាម ជំងឺផ្លូវចិត្ត ឬជំងឺសរីរាង្គខាងក្នុងជាដើម នោះមានរុក្ខជាតិស័ក្តិសម ដែលអាចព្យាបាលជំងឺរបស់ពួកគេបាន។ មានរុក្ខជាតិខ្លះជួយសម្រួលចលនាឈាមរត់ និងកម្ចាត់ការស្ទះឈាម បំបាត់ការឈឺចាប់ ឃាត់ឈាម ធ្វើឱ្យស្ពឹក ជួយព្យាបាលស្បែកឱ្យត្រឡប់ទៅរកស្ថានភាពធម្មតាវិញ និងបំបែកឈាមកក និងកម្ចាត់ជាតិពុលចេញពីរាងកាយជាដើម។ សរុបមក រុក្ខជាតិទាំងនេះមានការប្រើប្រាស់នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ មនុស្សអាចប្រើរុក្ខជាតិទាំងនេះបាន ហើយព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំវាសម្រាប់រាងកាយមនុស្ស ក្នុងករណីមានតម្រូវការចាំបាច់។ ព្រះជាម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សរកឃើញរុក្ខជាតិឱសថមួយចំនួនដោយការគាប់ជួន រីឯរុក្ខជាតិឱសថមួយចំនួនទៀត ត្រូវបានរកឃើញដោយមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់បានរើសតាំងឱ្យធ្វើកិច្ចការនេះ ឬតាមរយៈបាតុភូតពិសេសៗដែលទ្រង់បានចាត់ចែង។ ក្រោយរកឃើញរុក្ខជាតិទាំងនេះហើយ មនុស្សជាតិនឹងប្រាប់តៗគ្នាទៅអ្នកជំនាន់ក្រោយ ហើយមនុស្សជាច្រើននឹងដឹងអំពីរុក្ខជាតិទាំងនោះ។ ម្ល៉ោះហើយ ការដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតរុក្ខជាតិទាំងនេះឡើង គឺមានតម្លៃ និងខ្លឹមសាររបស់វា។ ជារួម របស់ទាំងនេះសុទ្ធតែបានមកពីព្រះជាម្ចាស់ សុទ្ធតែទ្រង់រៀបចំ និងដាំដុះ នៅពេលទ្រង់បង្កើតបរិស្ថានរស់នៅរបស់មនុស្សជាតិឡើង។ អ្វីៗអស់ទាំងនេះ សុទ្ធតែសំខាន់ចាំបាច់។ តើព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានដំណើរហ្មត់ចត់ជាងគំនិតរបស់មនុស្សជាតិដែរឬទេ? នៅពេលអ្នកមើលឃើញពីគ្រប់កិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើ តើអ្នកដឹងពីភាពជាក់ស្តែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ព្រះជាម្ចាស់បំពេញកិច្ចការស្ងាត់ៗ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរបស់ទាំងអស់នេះ តាំងពីពេលមនុស្សមិនទាន់កើតក្នុងពិភពលោកនេះម្ល៉េះ តាំងពីពេលដែលទ្រង់មិនទាន់មានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សជាតិមកម្ល៉េះ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយមានការគិតគូរដល់មនុស្សជាតិជានិច្ច ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អត្ថិភាពរបស់មនុស្ស និងដោយមានការគិតគូរពីការរស់រានរបស់ពួកគេ ដើម្បីឱ្យមនុស្សជាតិអាចរស់នៅដោយសុខសាន្តនៅក្នុងពិភពរូបធាតុដ៏សម្បូរបែបដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំឱ្យពួកគេនេះ ដោយគ្មានការព្រួយបារម្ភអំពីអាហារ ឬសម្លៀកបំពាក់ ឬព្រួយខ្វះខាតអ្វីឡើយ។ នៅក្នុងបរិស្ថានបែបនេះ មនុស្សជាតិអាចបន្តបង្កើតកូនចៅ និងរស់រានបានតទៅទៀត។

ក្នុងចំណោមកិច្ចការទាំងអស់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ទាំងធំទាំងតូច តើមានកិច្ចកការណាមួយដែលគ្មានតម្លៃ ឬគ្មានខ្លឹមសារទេ? គ្រប់កិច្ចការទ្រង់ធ្វើសុទ្ធតែមានតម្លៃ និងមានខ្លឹមសារ។ យើងចាប់ផ្ដើមពិភាក្សាគ្នាអំពីប្រធានបទទូទៅមួយវិញ។ មនុស្សតែងសួរថា៖ តើមេមាន់ និងពងមាន់ មួយណាកើតមុន? (មេមាន់។) ពុំចាំបាច់ឆ្ងល់ទេ ប្រាកដជាមេមាន់កើតមុនហើយ! ហេតុអ្វីបានជាមេមាន់កើតមុន? ហេតុអ្វីបានជាពងមាន់មិនអាចកើតមុនបាន? តើមេមាន់មិនមែនញាស់ចេញពីពងមាន់ទេឬ? បានម្ភៃមួយថ្ងៃ ពងមាន់នឹងញាស់ ហើយបន្ទាប់មក មាន់នោះក៏មានពងច្រើនបន្ថែមទៀត ហើយមេមាន់ជាច្រើនទៀតក៏ញាស់ចេញពីស៊ុតមាន់ទាំងនោះដែរ។ ដូច្នេះ តើមេមាន់ ឬពងមាន់កើតមុន? អ្នករាល់គ្នាច្បាស់ជាឆ្លើយថា «មេមាន់» ហើយ។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាឆ្លើយបែបនេះ? (ព្រះគម្ពីរចែងថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតបក្សាបក្សី និងសត្វនានា។) ដូច្នេះ ចម្លើយរបស់អ្នករាល់គ្នា ផ្អែកតាមព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់ឱ្យអ្នករាល់គ្នានិយាយតាមការយល់ដឹងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឱ្យខ្ញុំអាចដឹងបានថាតើអ្នករាល់គ្នាមានចំណេះដឹងជាក់ស្ដែងអំពីសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ។ ឥឡូវនេះ តើអ្នករាល់គ្នាប្រាកដនឹងចម្លើយរបស់អ្នករាល់គ្នាឬអត់? (ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមេមាន់ បន្ទាប់មកប្រទានសមត្ថភាពបន្តពូជដល់វា ដែលនេះគឺជាសមត្ថភាពក្នុងការភ្ញាស់ស៊ុត។) ទោះច្រើនឬតិចក្ដី ការបកស្រាយនេះគឺត្រឹមត្រូវហើយ។ មេមាន់កើតមុន បន្ទាប់មកទើបមានពងមាន់ជាក្រោយ។ រឿងនេះពិតជាបែបនេះមែន។ វាមិនមែនជាអាថ៌កំបាំងជ្រាលជ្រៅពិសេសអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះ បែរជាចាត់ទុកវាជាអាថ៌កំបាំងជ្រាលជ្រៅ ហើយព្យាយាមដោះស្រាយវាដោយប្រើទ្រឹស្ដីទស្សនវិជ្ជា ដោយមិនដែលបានចម្លើយដាច់ស្រេចចុងអ្វីឡើយ។ នេះគឺដូចពេលដែលមនុស្សមិនដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពួកគេដូច្នោះដែរ។ ពួកគេមិនដឹងពីគោលការណ៍គ្រឹះនេះទេ ហើយពួកគេក៏គ្មានគំនិតច្បាស់លាស់ថាតើពងមាន់ ឬមេមាន់ មួយណាគួរកើតមុននោះដែរ។ ពួកគេមិនដឹងថា តើមួយណាគួរមានមុនគេនោះទេ ដូច្នេះពួកគេមិនដែលអាចស្វែងរកបានចម្លើយឡើយ។ វាពិតជារឿងធម្មតាណាស់ដែលថាមេមាន់កើតមុន។ ប្រសិនបើពងមាន់កើតមុនមេមាន់ នោះទើបមិនប្រក្រតី! វាជារឿងសាមញ្ញណាស់ដែលថា មេមាន់ដាច់ខាតត្រូវតែកើតមុន។ នេះមិនមែនជាចំណោទដែលត្រូវការចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់អ្វីនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដោយមានបំណងព្រះហឫទ័យឱ្យមនុស្សបានសោយសុខនឹងរបស់ទាំងនោះ។ នៅពេលកើតមានមេមាន់ នោះពងមាន់នឹងកើតមានតាមក្រោយ ជារឿងធម្មតា។ តើនេះមិនមែនជាចម្លើយដាច់ស្រេចទេឬ? ប្រសិនបើពងមាន់ត្រូវបានបង្កើតមកមុនមែន តើពងមាន់នោះមិននៅតែត្រូវការមេមាន់ដើម្បីក្រាបភ្ញាស់វាដដែលទេឬ? ដូច្នេះ ការបង្កើតមេមាន់មកតែម្ដង គឺជាដំណោះស្រាយស្រេចបាច់ល្អជាង។ បែបនេះ មេមាន់អាចពង និងក្រាបភ្ញាស់កូនមាន់ដែលនៅក្នុងស៊ុតនោះបាន ហើយមនុស្សអាចមានមាន់សម្រាប់បរិភោគ។ ពិតជាងាយស្រួលណាស់! របៀបដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការអ្វីៗ គឺរៀបរយល្អណាស់ មិនសាំញ៉ាំសោះឡើយ។ តើពងមាន់មកពីណា? វាមកពីមេមាន់។ បើគ្មានមេមាន់ទេ ក៏គ្មានពងមាន់ដែរ។ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត គឺជាភាវៈមានជីវិត! មនុស្សជាតិល្ងីល្ងើគ្មានហេតុផល និងគួរឱ្យអស់សំណើចណាស់ ដោយតែងតែស្មុគស្មាញក្នុងរឿងដ៏សាមញ្ញបែបនេះ ហើយចុងបញ្ចប់ ក៏កើតមានជំនឿខុសឆ្គងគ្មានហេតុផលជាច្រើន។ មនុស្សអីក៏ឆោតល្ងង់ម្ល៉េះ! ទំនាក់ទំនងរវាងពងមាន់ និងមេមាន់គឺច្បាស់ណាស់៖ មេមាន់កើតមុន។ នេះជាការពន្យល់ត្រឹមត្រូវច្បាស់លាស់បំផុត ជាវិធីច្បាស់លាស់បំផុតក្នុងការយល់ពីបញ្ហានេះ និងជាចម្លើយដ៏ត្រឹមត្រូវបំផុត។ នេះជាចម្លើយត្រឹមត្រូវ។

ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ VIII» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់