ដោយសារតែព្រំដែនដែលព្រះជាម្ចាស់បានគូរទាំងនេះ ទើបលក្ខណៈភូមិសាស្ត្រនានាបានបង្កើតបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅផ្សេងៗគ្នា ហើយបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅទាំងនេះ បានបង្កភាពងាយស្រួលសម្រាប់បក្សាបក្សី និងសត្វជាច្រើនប្រភេទ ហើយក៏បានផ្តល់ទីកន្លែងដើម្បីឲ្យពួកវារស់នៅដែរ។ ចាប់ផ្តើមពីនេះ ព្រំដែននៃបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅនៃភាវៈមានជីវិតនានា ត្រូវបានអភិវឌ្ឍ។ នេះគឺជាផ្នែកទីពីរ ដែលយើងនឹងនិយាយនៅពេលបន្ទាប់។ ដំបូង តើបក្សាបក្សី សត្វ និងសត្វល្អិតរស់នៅទីណា? តើពួកវារស់នៅក្នុងព្រៃ និងព្រៃរបោះមែនទេ? ទាំងនេះគឺជាផ្ទះរបស់ពួកវា។ ដូច្នេះ ក្រៅពីការបង្កើតព្រំដែនសម្រាប់បរិស្ថានភូមិសាស្ត្រនានា ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានគូរព្រំដែន និងបង្កើតបញ្ញត្តិសម្រាប់បក្សាបក្សី និងសត្វនានា ត្រី សត្វល្អិត និងរុក្ខជាតិទាំងអស់ដែរ។ ដោយសារតែភាពខុសគ្នារវាងបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រនានា និងដោយសារតែអត្ថិភាពនៃបរិស្ថានភូមិសាស្ត្រផ្សេងៗគ្នា ទើបបក្សាបក្សី និងសត្វ ត្រី សត្វល្អិត និងរុក្ខជាតិប្រភេទខុសគ្នា មានបិរិស្ថានសម្រាប់រស់នៅខុសៗគ្នា។ បក្សាបក្សី សត្វ និងសត្វល្អិត រស់នៅក្នុងរុក្ខជាតិនានា ត្រីរស់នៅក្នុងទឹក ហើយរុក្ខជាតិលូតលាស់នៅលើដី។ ដីរួមបញ្ចូលទាំងតំបន់ផ្សេងៗគ្នា ដូចជាភ្នំ តំបន់វាលទំនាប និងភ្នំតូចៗ។ នៅពេលដែលបក្សាបក្សី និងសត្វមានផ្ទះដែលបានរៀបចំផ្ទាល់ខ្លួន នោះពួកវានឹងឈប់ធ្វើដំណើរវិលវល់ទៀតហើយ ដោយធ្វើដំណើរទៅតាមផ្លូវណាក៏បានដែរ។ ផ្ទះរបស់ពួកវាគឺជាព្រៃ និងភ្នំទាំងឡាយ។ ប្រសិនបើថ្ងៃមួយ ផ្ទះរបស់ពួកវាត្រូវបានបំផ្លាញ នោះសណ្តាប់ធ្នាប់នេះនឹងត្រូវបានបោះចូលទៅក្នុងភាពវឹកវរ។ នៅពេលដែលសណ្តាប់ធ្នាប់ត្រូវបានបោះចូលទៅក្នុងភាពវឹកវរ តើលទ្ធផលជាអ្វី? តើនរណាជាអ្នកឈឺចាប់ដំបូងគេ? (មនុស្សជាតិ)។ គឺមនុស្សជាតិ។ នៅក្នុងបញ្ញត្តិ និងដែនកំណត់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតទាំងនេះ តើអ្នករាល់គ្នាបានឃើញបាតុភូតចម្លែកណាមួយហើយឬនៅ? ឧទាហរណ៍ សត្វដំរីកំពុងដើរនៅក្នុងវាលខ្សាច់។ តើអ្នកធ្លាប់ឃើញអ្វីបែបនោះទេ? ប្រសិនបើរឿងនេះពិតជាកើតឡើងមែន វានឹងក្លាយជាបាតុភូតចម្លែកណាស់ ដោយសារតែសត្វដំរីរស់នៅក្នុងព្រៃ ហើយព្រៃនោះគឺជាបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់ពួកវា។ ពួកវាមានបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា និងផ្ទះដែលបានរៀបចំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាពួកវានឹងរត់ចុះឡើងមិនដឹងទីដៅនោះ? តើមាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ឃើញសត្វតោ ឬសត្វខ្លាដើរនៅតាមមាត់មហាសមុទ្រឬទេ? ទេ អ្នកមិនធ្លាប់ឃើញទេ។ ផ្ទះរបស់សត្វតោ និងសត្វខ្លា គឺជាព្រៃ និងភ្នំ។ តើមាននរណាធ្លាប់ឃើញត្រីបាឡែន ឬត្រីឆ្លាមនៃមហាសមុទ្រហែលនៅលើវាលខ្សាច់ឬទេ? ទេ អ្នកមិនធ្លាប់ឃើញទេ។ ត្រីបាឡែន និងត្រីឆ្លាម ធ្វើសំបុករបស់ពួកវានៅក្នុងមហាសមុទ្រ។ នៅក្នុងបរិស្ថានរស់នៅរបស់មនុស្ស តើមានមនុស្សដែលរស់នៅជាមួយសត្វខ្លាឃ្មុំពណ៌ត្នោតឬទេ? តើមានមនុស្សដែលតែងតែមានសត្វក្ងោក និងសត្វបក្សាបក្សីផ្សេងទៀតនៅជុំវិញខ្លួន ទាំងនៅក្នុងផ្ទះ និងនៅក្រៅផ្ទះរបស់ពួកគេឬទេ? តើមាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ឃើញសត្វឥន្ទ្រី ឬក្ងានព្រៃលេងជាមួយសត្វស្វាឬទេ? (អត់មានទេ)។ ទាំងអស់នេះ នឹងអាចជាបាតុភូតចម្លែក។ មូលហេតុដែលខ្ញុំនិយាយពីវត្ថុទាំងនេះ ដែលហាក់ដូចជាចម្លែកសម្រាប់ត្រចៀករបស់អ្នករាល់គ្នា គឺដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាយល់ថា របស់សព្វសារពើដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត គឺមានបញ្ញត្តិផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់រស់នៅ មិនថាពួកវាស្ថិតនៅកន្លែងតែមួយមិនអាចផ្លាស់ទីបាន មិនថាពួកវាអាចដកដង្ហើមតាមរន្ធច្រមុះរបស់ពួកវានោះទេ។ មុនពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតភាវៈមានជីវិតទាំងនេះ ទ្រង់បានរៀបចំសម្រាប់ពួកវានូវផ្ទះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា និងបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ ភាវៈមានជីវិតទាំងនេះមានបិរស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅដោយមិនប្រែប្រួលផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា និងទីកន្លែងដែលមានសីតុណ្ហភាពសមស្របសម្រាប់ការរស់នៅរបស់ពួកវា។ ដូច្នេះ ពួកវាមិនធ្វើដំណើរដោយគ្មានទិសដៅ ឬបំផ្លាញការរស់នៅរបស់មនុស្ស ឬក៏ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវិតរបស់មនុស្សនោះទេ។ នេះគឺជាវិធីដែលព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងរបស់សព្វសារពើ ដោយទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្សនូវបរិស្ថានដ៏ល្អបំផុតមួយសម្រាប់ការរស់នៅ។ ភាវៈមានជីវិតនៅក្នុងរបស់សព្វសារពើ សុទ្ធតែមានអាហារទ្រទ្រង់ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា នៅក្នុងបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកវា។ តាមរយៈអាហារនោះ ពួកវាផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងបរិស្ថានសម្រាប់ការរស់នៅដើមរបស់ពួកវា។ នៅក្នុងបរិស្ថានប្រភេទនោះ ពួកវាបន្តរស់នៅ បង្កើតកូនចៅច្រើនឡើង និងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅមុខ ផ្អែកទៅលើបញ្ញត្តិដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសម្រាប់ពួកវា។ ដោយសារតែបញ្ញត្តិប្រភេទនេះ និងដោយសារការកំណត់ទុកជាមុនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបរបស់សព្វសារពើ រស់នៅក្នុងភាពស្រុះស្រួលជាមួយមនុស្ស ហើយមនុស្សរស់នៅជាមួយគ្នា ដោយការពឹងពាក់គ្នាទៅវិញទៅមកជាមួយនឹងរបស់សព្វសារពើ។

(«ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ IX» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)