យ៉ូប ៤២:៧-៩ ក្រោយពេលព្រះយេហូវ៉ាបានថ្លែងព្រះបន្ទូលទាំងនេះដល់យ៉ូបហើយ ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅអេលីផាស ជាសាសន៍ថេម៉ានថា សេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំឆេះទាស់នឹងអ្នក ព្រមទាំងសម្លាញ់ពីរនាក់របស់អ្នកផង៖ ដ្បិតអ្នកមិនបាននិយាយត្រឹមត្រូវពីខ្ញុំ ដូចយ៉ូបដែលជាអ្នកបម្រើខ្ញុំទេ។ ដូច្នេះ ចូរអ្នកយកគោឈ្មោលប្រាំពីរក្បាល និងយកចៀមឈ្មោលប្រាំពីរក្បាលទៅឱ្យយ៉ូបជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ រួចថ្វាយជាតង្វាយដុតសម្រាប់ខ្លួនអ្នករាល់គ្នា ហើយឱ្យយ៉ូប ជាអ្នកបម្រើខ្ញុំអធិស្ឋានឱ្យអ្នករាល់គ្នា ដ្បិតខ្ញុំនឹងទទួលពាក្យគាត់ មិនដូច្នោះទេ ខ្ញុំនឹងប្រព្រឹត្តនឹងអ្នករាល់គ្នា តាមសេចក្ដីលេលារបស់អ្នករាល់គ្នា ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនបានពោលពាក្យដែលត្រឹមត្រូវពីខ្ញុំ ដូចយ៉ូបដែលជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ។ ហេតុនោះ អេលីផាស់ ដែលជាសាសន៍ថេម៉ាន និងប៊ីលដាឌ ជាសាសន៍ស៊ូអា និងសូផារ ជាសាសន៍ន៉ាអាម៉ា ក៏ចេញទៅ ហើយបានធ្វើតាមដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ដល់ពួកគេ៖ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានទទួលតាមពាក្យយ៉ូបដែរ។

យ៉ូប ៤២:១០ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសយ៉ូបឱ្យរួចពីចំណង កាលលោកអធិស្ឋានឱ្យសម្លាញ់របស់លោក៖ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានប្រទានឱ្យលោកមានលើសដើមទ្វេដងវិញ។

យ៉ូប ៤២:១២ ហេតុនោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រទានពរយ៉ូប ក្នុងគ្រាក្រោយនោះ លើសជាងពីគ្រាដំបូងផង ដ្បិតគាត់មានចៀមរហូតដល់ទៅមួយម៉ឺនបួនពាន់ក្បាល និងអូដ្ឋប្រាំមួយពាន់ក្បាល មានគោមួយពាន់នឹម និងលាញីមួយពាន់ក្បាល។

យ៉ូប ៤២:១៧ ដូច្នេះ លោកយ៉ូបក៏ស្លាប់ ក្នុងពេលដែលលោកមានអាយុយឺនយូរ ហើយស្កប់ស្កល់នឹងជីវិតផង។

មនុស្សណាដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ ត្រូវព្រះជាម្ចាស់ទតមើលដោយព្រះទ័យស្រឡាញ់ពេញចិត្ត រីឯមនុស្សណាដែលល្ងង់ខ្លៅ ត្រូវព្រះជាម្ចាស់ចាត់ទុកជាមនុស្សថោកទាប

នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូប ៤២:៧-៩ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា យ៉ូបជាអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់។ ការដែលទ្រង់ប្រើពាក្យ «អ្នកបម្រើ» នេះ ដើម្បីសំដៅលើយ៉ូប បង្ហាញថាយ៉ូបសំខាន់នៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់។ ទោះព្រះជាម្ចាស់ពុំបានហៅយ៉ូបឱ្យបានខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនេះ ក៏ការហៅនេះពុំមានឥទ្ធិពលអាក្រក់អ្វីដល់សារៈសំខាន់របស់យ៉ូប នៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ការហៅថា «អ្នកបម្រើ» នៅត្រង់នេះ ជាសម្មតិនាម ដែលព្រះជាម្ចាស់ដាក់ឱ្យយ៉ូប។ ការដែលព្រះជាម្ចាស់លើកឡើងជាច្រើនដងថា «យ៉ូបជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ» បង្ហាញថាព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងយ៉ូបណាស់។ ទោះព្រះជាម្ចាស់មិនបានមានព្រះបន្ទូលអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យថា «អ្នកបម្រើ» នេះក៏ដោយ ក៏និយមន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះពាក្យថា «អ្នកបម្រើ» នេះ អាចមើលឃើញបានតាមរយៈអត្ថបទគម្ពីរនេះដែរ។ ដំបូង ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលទៅកាន់អេលីផាស ជាសាសន៍ថេម៉ានថា៖ «សេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំឆេះទាស់នឹងអ្នក ព្រមទាំងសម្លាញ់ពីរនាក់របស់អ្នកផង៖ ដ្បិតអ្នកមិនបាននិយាយត្រឹមត្រូវពីខ្ញុំ ដូចយ៉ូបដែលជាអ្នកបម្រើខ្ញុំទេ»។ ព្រះបន្ទូលនេះគឺជាលើកទីមួយហើយដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងប្រាប់មនុស្សដោយបើកចំហថា ព្រះអង្គទទួលយកគ្រប់យ៉ាងដែលយ៉ូបនិយាយ និងបានធ្វើ បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានល្បងលគាត់រួច ហើយក៏ជាលើកទីមួយដែរ ដែលព្រះអង្គបញ្ជាក់ដោយបើកចំហពីសុក្រឹត្យភាព និងភាពត្រឹមត្រូវនៃអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយ៉ូបបានធ្វើ និងបាននិយាយ។ ព្រះជាម្ចាស់ខ្ញាល់នឹងអេលីផាស និងអ្នកដទៃ ដោយសារតែការនិយាយស្ដីមិនត្រឹមត្រូវ មិនសមហេតុផលរបស់ពួកគេ ដ្បិតពួកគេក៏មិនអាចមើលឃើញការលេចមករបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលដែលព្រះអង្គថ្លែងមកនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេដូចជាយ៉ូបដែរ តែយ៉ូបបែរជាមានចំណេះដឹងយ៉ាងប្រត្យក្សអំពីព្រះជាម្ចាស់ ចំណែកឯពួកគេវិញ បានត្រឹមតែគិតស្មានពីព្រះជាម្ចាស់ទាំងងងឹតងងុល ដោយប្រព្រឹត្តទាស់នឹងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសាកល្បងភាពអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់នៅគ្រប់កិច្ចការដែលពួកគេធ្វើផង។ ហេតុដូច្នេះហើយ ក្នុងពេលដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងទទួលយកគ្រប់យ៉ាងដែលយ៉ូបបានធ្វើ និងបាននិយាយនោះ ព្រះអង្គក៏កាន់តែមានសេចក្ដីក្រោធនឹងអ្នកដទៃដែរ ដ្បិតនៅក្នុងខ្លួនពួកគេ ព្រះអង្គមិនត្រឹមតែមិនអាចទតឃើញពីការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ដោយពិតប្រាកដនោះទេ ប៉ុន្តែព្រះអង្គក៏ទតមិនឃើញពីការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងពាក្យសម្ដីដែលគេនិយាយស្ដីសូម្បីបន្តិចណាសោះដែរ។ ហេតុនេះហើយទើបក្រោយមកទៀត ព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់ពួកគេដូច្នេះថា៖ «ដូច្នេះ ចូរអ្នកយកគោឈ្មោលប្រាំពីរក្បាល និងយកចៀមឈ្មោលប្រាំពីរក្បាលទៅឱ្យយ៉ូបជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ រួចថ្វាយជាតង្វាយដុតសម្រាប់ខ្លួនអ្នករាល់គ្នា ហើយឱ្យយ៉ូប ជាអ្នកបម្រើខ្ញុំអធិស្ឋានឱ្យអ្នករាល់គ្នា ដ្បិតខ្ញុំនឹងទទួលពាក្យគាត់ មិនដូច្នោះទេ ខ្ញុំនឹងប្រព្រឹត្តនឹងអ្នករាល់គ្នា តាមសេចក្ដីលេលារបស់អ្នករាល់គ្នា»។ នៅក្នុងអត្ថបទគម្ពីរនេះ ព្រះជាម្ចាស់កំពុងថ្លែងប្រាប់ទៅអេលីផាស និងអ្នកដទៃទៀត ឱ្យធ្វើកិច្ចការដែលនឹងប្រោសលោះអំពើបាបរបស់ពួកគេ ដ្បិតភាពលេលារបស់ពួកគេ គឺជាអំពើបាបទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ហេតុនេះហើយ ពួកគេត្រូវតែថ្វាយតង្វាយដុត ដើម្បីលុបលាងកំហុសរបស់ពួកគេ។ ជាទូទៅ តង្វាយដុតត្រូវថ្វាយទៅព្រះជាម្ចាស់ជារឿយៗ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខុសប្រក្រតីពាក់ព័ន្ធនឹងតង្វាយដុតនេះគឺថា តង្វាយដុតនេះត្រូវប្រគល់ឱ្យទៅយ៉ូប។ ព្រះជាម្ចាស់បានទទួលយកយ៉ូប ដ្បិតគាត់បានធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រាដែលគាត់ត្រូវល្បងល។ ចំណែកឯសម្លាញ់របស់យ៉ូបទាំងប៉ុន្មាននាក់នេះវិញ ត្រូវបានលាតត្រដាងនៅក្នុងគ្រាដែលគាត់ត្រូវល្បងល។ ដោយសារតែភាពលេលារបស់ពួកគេនេះហើយ ទើបពួកគេត្រូវព្រះជាម្ចាស់ថ្កោលទោស។ ពួកគេបានបញ្ឆេះសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ម្ល៉ោះហើយពួកគេគួរតែត្រូវព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោស គឺដាក់ទោសដោយថ្វាយតង្វាយដុតនៅចំពោះមុខយ៉ូប ហើយបន្ទាប់មក យ៉ូបក៏អធិដ្ឋានឱ្យពួកគេ ដើម្បីសុំលើកលែងការដាក់ទោស និងសេចក្ដីក្រោធដែលព្រះជាម្ចាស់មានចំពោះពួកគេ។ ព្រះជាម្ចាស់មានចេតនា ធ្វើឱ្យពួកគេអាម៉ាស់មុខ ដ្បិតពួកគេមិនមែនជាមនុស្សដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ឡើយ ហើយពួកគេបានថ្កោលទោសសេចក្ដីសុចរិតរបស់យ៉ូបផង។ ក្នុងន័យមួយ ព្រះជាម្ចាស់កំពុងថ្លែងប្រាប់ពួកគេថា ព្រះអង្គមិនទទួលយកទង្វើរបស់គេទេ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គទទួលយក និងសព្វព្រះទ័យនឹងយ៉ូបណាស់។ ឯក្នុងន័យមួយទៀត ព្រះជាម្ចាស់កំពុងថ្លែងប្រាប់ពួកគេថា ការដែលត្រូវព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក គឺជាការលើកមនុស្សឡើងនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះជាម្ចាស់ស្អប់មនុស្សដោយសារភាពលេលារបស់គេ ហើយភាពលេលារបស់គេនេះហើយដែលប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាលក្ខណៈអន់ថយ និងថោកទាបនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទាំងអស់នេះហើយគឺជានិយមន័យដែលព្រះជាម្ចាស់កំណត់សម្រាប់មនុស្សពីរប្រភេទ ហើយក៏ជាព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងអំពីតម្លៃ និងឋានៈរបស់មនុស្សទាំងពីរប្រភេទនេះដែរ។ ទោះព្រះជាម្ចាស់ហៅយ៉ូបថាជាអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក៏នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ អ្នកបម្រើម្នាក់នេះ ជាមនុស្សសំណព្វ ហើយត្រូវប្រទានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីអធិដ្ឋានឱ្យអ្នកដទៃ និងអត់ទោសដល់អំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេផង។ អ្នកបម្រើនេះអាចទូលទៅព្រះជាម្ចាស់ដោយផ្ទាល់ និងអាចមកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដោយផ្ទាល់ ហើយឋានៈរបស់គាត់ក៏ខ្ពង់ខ្ពស់ និងមានកិត្តិយសជាងអ្នកដទៃទៀតដែរ។ នេះគឺជាអត្ថន័យពិតប្រាកដនៃពាក្យ «អ្នកបម្រើ» ដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលនោះ។ យ៉ូបត្រូវបានប្រទានកិត្តិយសដ៏ពិសេសនេះ ដោយសារតែការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ ចំណែកមូលហេតុដែលអ្នកដទៃមិនត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ហៅថាជាអ្នកបម្រើ គឺមកពីពួកគេមិនកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់។ អាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងពីរដែលខុសគ្នាស្រឡះនេះ គឺជាអាកប្បកិរិយាដែលទ្រង់មានចំពោះមនុស្សទាំងពីរប្រភេទ៖ អ្នកដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក ហើយចាត់ទុកជារបស់មានតម្លៃនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ ចំណែកឯមនុស្សដែលល្ងង់ខ្លៅ មិនកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ មិនអាចគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បាន ហើយមិនអាចទទួលបានការពេញព្រះទ័យពីព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកគេត្រូវព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើម និងថ្កោលទោសជារឿយៗ ហើយជាមនុស្សថោកទាបនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។

ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានសិទ្ធិអំណាដល់យ៉ូប

យ៉ូបបានអធិដ្ឋានឱ្យសម្លាញ់របស់គាត់ ហើយបន្ទាប់មក ដោយសារតែការអធិដ្ឋានរបស់យ៉ូប ទើបព្រះជាម្ចាស់មិនបានដោះស្រាយជាមួយពួកគេឱ្យសមនឹងភាពលេលារបស់ពួកគេ។ ព្រះអង្គមិនបានដាក់ទោសពួកគេ ឬសងសឹកពួកគេឡើយ។ ហេតុអ្វីបែបនេះ? នោះគឺមកពីការអធិដ្ឋានដែលយ៉ូប ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានអធិដ្ឋានឱ្យពួកគេនោះ បានឮដល់ព្រះការណ៍របស់ទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់អត់ទោសដល់ពួកគេ ដោយសារទ្រង់ទទួលយកការអធិដ្ឋានរបស់យ៉ូប។ ដូច្នេះ តាមរយៈចំណុចនេះ តើយើងមើលឃើញអ្វីខ្លះ? នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់នរណាម្នាក់ ព្រះអង្គប្រទានរង្វាន់ជាច្រើនដល់គេ មិនមែនត្រឹមតែជារង្វាន់ខាងសម្ភារៈនោះទេ៖ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ប្រទានសិទ្ធអំណាចដល់ពួកគេ ប្រទានសិទ្ធិឱ្យពួកគេអធិដ្ឋានឱ្យអ្នកដទៃ ហើយព្រះជាម្ចាស់ក៏បំភ្លេច និងទតរំលងពីអំពើរំលងរបស់មនុស្ស ដោយសារតែទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ឮពាក្យអធិដ្ឋានទាំងអស់នេះ។ នេះគឺជាសិទ្ធិអំណាចដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់យ៉ូប។ ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ក៏បានធ្វើឱ្យមនុស្សល្ងង់ខ្លៅអាម៉ាស់មុខតាមរយៈពាក្យអធិដ្ឋានរបស់យ៉ូបផងដែរ ហើយជាការពិតណាស់ នោះគឺជាការដាក់ទោសពិសេសរបស់ទ្រង់ចំពោះអេលីផាស និងអ្នកដទៃទៀត។

យ៉ូបត្រូវព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះពរសាជាថ្មី ហើយលែងត្រូវសាតាំងចោទប្រកាន់ទៀត

ក្នុងចំណោមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ គឺមានព្រះបន្ទូលថា «អ្នករាល់គ្នាមិនបានពោលពាក្យដែលត្រឹមត្រូវពីខ្ញុំ ដូចយ៉ូបដែលជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ»។ តើយ៉ូបបាននិយាយអ្វីខ្លះ? នោះគឺចំណុចដែលយើងបាននិយាយពីខាងដើម ក៏ដូចជាពាក្យសម្ដីជាច្រើនទំព័រទៀត នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូប ដែលបានកត់ត្រាទុកនូវសម្ដីដែលយ៉ូបបាននិយាយ។ នៅក្នុងពាក្យសម្ដីជាច្រើនទំព័រនេះ យ៉ូបពុំដែលមានពាក្យត្អូញត្អែរ ឬការសង្ស័យពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ គាត់គ្រាន់តែរង់ចាំឱ្យលទ្ធផលកើតឡើងប៉ុណ្ណោះ។ ការរង់ចាំនេះហើយ គឺជាអាកប្បកិរិយានៃការស្ដាប់បង្គាប់របស់គាត់នោះឯង ហើយដោយសារអាកប្បកិរិយាបែបនេះ ហើយដោយសារពាក្យសម្ដីដែលគាត់បាននិយាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់នេះហើយ ទើបធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកយ៉ូប។ នៅពេលដែលគាត់ទទួលរងការល្បងល និងរងទុក្ខលំបាក ព្រះជាម្ចាស់ក៏គង់នៅក្បែរគាត់ ហើយទោះបីជាទុក្ខលំបាករបស់គាត់មិនបានធូរស្បើយ ដោយសារព្រះវត្តមានដ៏គង់នៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញនូវអ្វីដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យចង់ទតឃើញ និងបានព្រះសណ្ដាប់នូវអ្វីដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យចង់ឮដែរ។ គ្រប់ទាំងទង្វើ និងសម្ដីរបស់យ៉ូប បានឮដល់ព្រះការណ៍ និងបានទតឃើញដោយព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ឮ ហើយទ្រង់ក៏បានទតឃើញដែរ។ នេះគឺជាការពិត។ ចំណេះដឹងរបស់យ៉ូបអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងការគិតនៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់អំពីព្រះជាម្ចាស់ នៅគ្រានោះ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ មិនជាក់លាក់ដូចមនុស្សសព្វថ្ងៃនេះក៏ដោយ តែស្ថិតក្នុងបរិបទសម័យនោះ ព្រះជាម្ចាស់នៅតែទទួលស្គាល់គ្រប់យ៉ាងដែលគាត់បាននិយាយដដែល ដ្បិតឥរិយាបថរបស់គាត់ គំនិតនៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ ព្រមទាំងអ្វីដែលគាត់បានសម្ដែងចេញ និងបើកសម្ដែងមកនោះ សមល្មមនឹងសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះអង្គហើយ។ នៅក្នុងគ្រាដែលយ៉ូបត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងការល្បងល អ្វីដែលគាត់គិតនៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ និងកិច្ចការដែលគាត់តាំងចិត្តធ្វើ បានបង្ហាញឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញពីលទ្ធផលមួយ ជាលទ្ធផលដែលគាប់ព្រះទ័យព្រះជាម្ចាស់ ហើយបន្ទាប់ពីនោះមក ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដកការល្បងលចេញពីយ៉ូបវិញ រួចយ៉ូបក៏បានងើបចេញពីបញ្ហារបស់គាត់ ហើយការល្បងលមកលើគាត់ ក៏បាត់ទៅវិញ ហើយមិនដែលកើតមានលើគាត់ម្ដងទៀតឡើយ។ ដោយសារតែយ៉ូបត្រូវបានដាក់ក្នុងការល្បងលជាច្រើន ហើយគាត់ក៏បានឈរមាំក្នុងការល្បងលទាំងអស់នោះ និងបានយកឈ្នះលើសាតាំងទាំងស្រុង ទើបព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរឱ្យគាត់ តាមដែលគាត់សមនឹងទទួលបាន។ ដូចបានកត់ត្រាទុកក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូប ៤២:១០,១២ យ៉ូបត្រូវបានប្រទានពរម្ដងទៀត ហើយព្រះពរនោះច្រើនជាងគ្រាដែលគាត់បានទទួលកាលពីលើកទីមួយទៅទៀត។ នៅពេលនោះ សាតាំងបានដកថយ ហើយលែងនិយាយឬធ្វើអ្វីទៀត ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះមក យ៉ូបក៏លែងត្រូវសាតាំងជ្រៀតជ្រែក ឬវាយប្រហារទៀតដែរ ហើយសាតាំងក៏លែងចោទប្រកាន់ទាស់នឹងព្រះពរដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់យ៉ូបទៀតដែរ។

យ៉ូបចំណាយពេលពាក់កណ្ដាលជីវិតចុងក្រោយរបស់គាត់ នៅក្នុងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់

ទោះបីជាព្រះពររបស់ទ្រង់នៅសម័យនោះ ត្រូវបានកំហិតត្រឹមហ្វូងចៀម ហ្វូងគោ ហ្វូងអូដ្ឋ របស់ទ្រព្យផ្សេងៗ ។ល។ ក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែព្រះពរដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រាថ្នាចង់ប្រទានដល់យ៉ូបនៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ គឺច្រើនជាងនេះទៅទៀត។ នៅគ្រានោះ តើមានកំណត់ត្រាពីសេចក្ដីសន្យាអស់កល្បជានិច្ចប្រភេទណាដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រាថ្នាចង់ប្រទានដល់យ៉ូបដែរឬទេ? ក្នុងការដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់យ៉ូប ព្រះអង្គមិនបានមានបន្ទូល ឬនិយាយដល់ទីបញ្ចប់របស់គាត់ឡើយ ហើយទោះបីជាយ៉ូបសំខាន់យ៉ាងណា ឬមានឋានៈអ្វីនៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ និយាយរួម ព្រះជាម្ចាស់មានខ្នាតច្បាស់លាស់នៅក្នុងការប្រទានពរ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានប្រកាសពីទីបញ្ចប់របស់យ៉ូបឡើយ។ តើនេះមានន័យដូចម្ដេច? នៅគ្រានោះ នៅពេលដែលផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់ឈានដល់ចំណុចដែលត្រូវប្រកាសពីទីបញ្ចប់របស់មនុស្សទេ ហើយផែនការក៏មិនទាន់ឈានចូលដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដែរ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានមានបន្ទូលអំពីទីបញ្ចប់អ្វីទេ ព្រះអង្គគ្រាន់តែមានបន្ទូលពីការប្រទានពរជារបស់ទ្រព្យដល់មនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ។ អត្ថន័យនៃសេចក្ដីនេះគឺ ពាក់កណ្ដាលជីវិតចុងក្រោយរបស់យ៉ូប ត្រូវឆ្លងកាត់ព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលធ្វើឱ្យគាត់ខុសប្លែកពីមនុស្សដទៃទៀត។ ប៉ុន្តែគាត់ក៏ចាស់ដូចអ្នកដទៃដែរ ហើយដល់ថ្ងៃមួយ គាត់ក៏ត្រូវលាចាកលោកិយនេះដូចមនុស្សធម្មតាឯទៀតដែរ។ ហេតុនេះទើបមានសេចក្ដីកត់ត្រាទុកមកថា «ដូច្នេះ លោកយ៉ូបក៏ស្លាប់ ក្នុងពេលដែលលោកមានអាយុយឺនយូរ ហើយស្កប់ស្កល់នឹងជីវិតផង» (យ៉ូប ៤២:១៧)។ តើពាក្យថា «ស្លាប់ដោយស្កប់ស្កល់នឹងជីវិត» នៅក្នុងបទគម្ពីរនេះ មានន័យដូចម្ដេច? ក្នុងសម័យកាលមុនគ្រាដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រកាសពីទីបញ្ចប់របស់មនុស្ស ព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់អាយុរស់នៅសម្រាប់យ៉ូប ហើយនៅពេលដែលឈានដល់អាយុកាលនោះ ព្រះអង្គក៏អនុញ្ញាតឱ្យយ៉ូបលាចាកពីលោកីយ៍នេះតាមសម្រួល។ ចាប់តាំងពីពេលដែលយ៉ូបទទួលបានព្រះពរជាលើកទីពីររហូតដល់ពេលដែលគាត់ស្លាប់ទៅវិញ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានបន្ថែមទុក្ខលំបាកអ្វីដល់គាត់ទៀតឡើយ។ ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ការស្លាប់របស់យ៉ូប គឺជារឿងតាមធម្មជាតិ ហើយក៏ជាការចាំបាច់ផងដែរ។ នេះគឺជារឿងធម្មតាបំផុត មិនមែនជាការជំនុំជម្រះ ឬជាការថ្កោលទោសនោះទេ។ នៅពេលដែលគាត់នៅមានជីវិតរស់នៅឡើយ យ៉ូបថ្វាយបង្គំ និងកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់។ ទាក់ទងទៅនឹងទីបញ្ចប់បែបណាដែលគាត់នឹងត្រូវទទួលបានក្រោយគាត់ស្លាប់ទៅនោះ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានមានបន្ទូលអ្វីសោះឡើយ ហើយក៏មិនបានអធិប្បាយពីរឿងនេះដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបច្បាស់អំពីភាពសមគួរក្នុងសេចក្ដីដែលទ្រង់មានបន្ទូល និងកិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ ហើយខ្លឹមសារ និងគោលការណ៍នៃព្រះបន្ទូល និងសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ ក៏ស្របគ្នាទៅនឹងដំណាក់កាលនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងគ្រាដែលទ្រង់កំពុងធ្វើការនោះដែរ។ នៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើមនុស្សម្នាក់ដូចជាយ៉ូបនេះ មានទីបញ្ចប់បែបណា? ក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើព្រះអង្គបានសម្រេចព្រះទ័យបែបណាហើយឬនៅ? ព្រះអង្គប្រាកដជាបានសម្រេចព្រះទ័យរួចហើយ! គ្រាន់តែថាមនុស្សមិនបានដឹងពីរឿងនេះតែប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនចង់ប្រាប់មនុស្សទេ ហើយទ្រង់ក៏ពុំមានចេតនានឹងប្រាប់មនុស្សឱ្យដឹងដែរ។ ដូច្នេះ និយាយឱ្យស្រួលស្ដាប់ទៅ យ៉ូបស្លាប់ក្នុងពេលដែលគាត់ស្កប់ស្កល់នឹងជីវិត ហើយខ្សែជីវិតយ៉ូបគឺបែបនេះឯង។

តម្លៃដែលយ៉ូបរស់នៅតាមក្នុងគ្រាដែលគាត់នៅមានជីវិតនៅឡើយ

តើយ៉ូបបានរស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានតម្លៃដែរឬទេ? តើតម្លៃនោះស្ថិតនៅត្រង់ណា? ហេតុអ្វីក៏គេនិយាយថា គាត់បានរស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានតម្លៃ? ចំពោះមនុស្ស តើអ្វីជាតម្លៃរបស់គាត់? តាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស គាត់តំណាងឱ្យមនុស្សជាតិដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យចង់សង្គ្រោះ ក្នុងការធ្វើបន្ទាល់ដ៏កងរំពងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ នៅចំពោះមុខសាតាំង និងចំពោះមុខមនុស្សនៅក្នុងលោកីយ៍នេះ។ គាត់បានបំពេញភារកិច្ចដែលសត្តនិកររបស់ព្រះជាម្ចាស់គួរតែបំពេញ គាត់បានធ្វើជាឧទាហរណ៍ និងបានដើរតួជាគំរូ សម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រាថ្នាចង់សង្គ្រោះ ដោយឱ្យមនុស្សមើលឃើញថា ការយកជ័យជម្នះលើសាតាំង គឺជារឿងដែលអាចធ្វើបានទាំងស្រុង ដោយពឹងអាងលើព្រះជាម្ចាស់។ ចំពោះព្រះជាម្ចាស់វិញ តើគាត់មានតម្លៃអ្វី? ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ តម្លៃនៃជីវិតរបស់យ៉ូប ស្ថិតនៅលើសមត្ថភាពដែលគាត់អាចកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើបន្ទាល់ពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសរសើរតម្កើងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់បានកម្សាន្តព្រះទ័យ និងនាំសេចក្ដីអំណរថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់។ ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ តម្លៃនៃជីវិតរបស់យ៉ូបក៏ស្ថិតនៅលើរបៀបដែលយ៉ូបបានឆ្លងកាត់ការល្បងល និងបានយកឈ្នះលើសាតាំង ហើយបានធ្វើទីបន្ទាល់កងរំពងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់នៅចំពោះមុខសាតាំង និងចំពោះមុខមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះ នៅមុនពេលដែលគាត់ស្លាប់ ដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលបានសិរីល្អពីក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិ ដោយធ្វើឱ្យព្រះអង្គបានក្សាន្តព្រះទ័យ និងឱ្យព្រះទ័យដ៏អន្ទះសារបស់ទ្រង់ បានទតឃើញពីលទ្ធផល និងក្ដីសង្ឃឹម។ ទីបន្ទាល់របស់គាត់បានធ្វើជាគំរូមួយ សម្រាប់សមត្ថភាពក្នុងការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ និងសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើឱ្យសាតាំងអាម៉ាស់មុខជំនួសព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងកិច្ចការនៃការគ្រប់គ្រងមនុស្សជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើនេះមិនមែនជាតម្លៃនៃជីវិតរបស់យ៉ូបទេឬអី? យ៉ូបបាននាំការកម្សាន្តព្រះទ័យដល់ព្រះជាម្ចាស់ គាត់បានថ្វាយព្រះជាម្ចាស់នូវរសជាតិត្រេកអរនឹងការទទួលបានសិរីល្អ និងបានផ្ដល់ការចាប់ផ្ដើមដ៏អស្ចារ្យមួយសម្រាប់ផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចាប់ពីចំណុចនេះតទៅ ឈ្មោះរបស់យ៉ូបបានក្លាយជានិមិត្តរូបនៃការទទួលបានសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានក្លាយជាទីសម្គាល់នៃជ័យជម្នះរបស់មនុស្សជាតិលើសាតាំង។ អ្វីដែលយ៉ូបបានរស់នៅតាមក្នុងគ្រាដែលគាត់មានជីវិតនៅឡើយ ក៏ដូចជាជ័យជម្នះដ៏អស្ចារ្យរបស់គាត់លើសាតាំង នឹងត្រូវព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យអស់កល្បជានិច្ច ហើយភាពគ្រប់លក្ខណ៍ ភាពទៀងត្រង់ និងការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នឹងត្រូវមនុស្សជំនាន់ក្រោយគោរព និងយកតម្រាប់តាម។ គាត់នឹងត្រូវព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យអស់កល្បជានិច្ច ប្រៀបដូចជាគជ់ដ៏មានរស្មីចិញ្ចាចល្អឥតខ្ចោះដូច្នោះដែរ ហើយគាត់ក៏ស័ក្តិសមនឹងឱ្យមនុស្សគោរពឱ្យតម្លៃគាត់ដែរ!

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់