បន្ទាប់ពីបានដឹងពីរបៀបដែលយ៉ូបបានឆ្លងកាត់ការល្បងលរួចហើយ អ្នករាល់គ្នាភាគច្រើនមុខជាចង់ដឹងលម្អិតបន្ថែមទៀតអំពីយ៉ូបផ្ទាល់ជាក់ជាមិនខាន ជាពិសេស ទាក់ទងនឹងអាថ៌កំបាំងអំពីការដែលគាត់ទទួលបានការសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ នៅថ្ងៃនេះ យើងនឹងជជែកគ្នាអំពីយ៉ូប!

ក្នុងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យ៉ូប យើងមើលឃើញពីភាពគ្រប់លក្ខណ៍ ភាពទៀងត្រង់ ការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់របស់គាត់

បើយើងត្រូវពិភាក្សាអំពីយ៉ូបមែន ដូច្នេះ យើងត្រូវចាប់ផ្ដើមពីការវាយតម្លៃចំពោះគាត់ ដែលថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ថា៖ «គ្មាននរណាម្នាក់នៅលើផែន‌ដីដូចគាត់ឡើយ ព្រោះគាត់ជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ ទៀងត្រង់ កោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង»។

ដំបូង យើងត្រូវសិក្សាអំពីភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពទៀងត្រង់របស់យ៉ូបជាមុនសិន។

តើអ្នករាល់គ្នាយល់យ៉ាងណាចំពោះពាក្យ «គ្រប់លក្ខណ៍» និង «ទៀងត្រង់» នេះ? តើអ្នកជឿថា យ៉ូបគឺជាមនុស្សឥតខុសសោះ ជឿថាគាត់គឺជាមនុស្សមានកិត្តិយសមែនទេ? ប្រាកដណាស់ នេះគឺច្បាស់ជាការបកស្រាយ និងជាការយល់ឃើញបែបន័យត្រង់ចំពោះពាក្យថា «គ្រប់លក្ខណ៍» និង «ទៀងត្រង់» នេះហើយ។ ប៉ុន្តែ បរិបទនៃជីវិតពិត គឺជាចំណុចសំខាន់ចំពោះការស្គាល់ពីយ៉ូបនេះ ព្រោះពាក្យសម្ដី សៀវភៅ និងទ្រឹស្ដីតែប៉ុណ្ណេះ នឹងមិនទាន់ផ្ដល់ជាចម្លើយអ្វីទេ។ យើងនឹងចាប់ផ្ដើមដោយការពិនិត្យមើលពីជីវិតរស់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់យ៉ូប មើលថាតើទម្លាប់ធម្មតារបស់គាត់ក្នុងគ្រាដែលគាត់នៅរស់នោះមានអ្វីខ្លះ។ ធ្វើបែបនេះនឹងប្រាប់យើងអំពីគោលការណ៍ និងគោលបំណងនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ក៏ដូចជាប្រាប់យើងពីបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងការដេញតាមរបស់គាត់ផងដែរ។ ពេលនេះ សូមយើងអានសម្ដីចុងក្រោយនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូប ១:៣ «បុរសម្នាក់នេះ គឺជាមនុស្សអស្ចារ្យជាងគេក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់នៅស្រុកខាងកើត»។ អត្ថន័យនៃពាក្យសម្ដីទាំងនេះគឺថា ឋានៈ និងតួនាទីរបស់យ៉ូបខ្ពង់ខ្ពស់ណាស់ ហើយទោះបីជាគ្មានគេប្រាប់យើងពីមូលហេតុដែលថាគាត់គឺជាមនុស្សអស្ចារ្យជាងគេក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់នៅស្រុកខាងកើត ដោយសារទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ច្រើនរបស់គាត់ ឬក៏មកពីគាត់ជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ និងទៀងត្រង់ និងកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ក៏ដោយ ក៏ជាទូទៅ យើងដឹងថា ឋានៈ និងតួនាទីរបស់យ៉ូប គឺខ្ពង់ខ្ពស់ខ្លាំងណាស់។ ដូចដែលបានកត់ត្រាទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ អ្វីដែលមនុស្សចាប់អារម្មណ៍ដំបូងគេអំពីយ៉ូបគឺ យ៉ូបជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ គាត់កោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ ហើយថាគាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនសន្ធឹក និងមានឋានៈគួរឱ្យគោរពផង។ ចំពោះមនុស្សធម្មតាដែលរស់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋាន និងស្ថានភាពបែបនេះ របបអាហាររបស់យ៉ូប គុណភាពជីវិត និងទិដ្ឋភាពផ្សេងទៀតនៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ នឹងក្លាយជាចំណុចដែលដែលមនុស្សភាគច្រើនយកចិត្តទុកដាក់បំផុត។ ដូច្នេះ យើងត្រូវបន្តអានបទគម្ពីរនេះតទៅទៀត៖ «ហើយកូនប្រុសទាំងអស់របស់គាត់ក៏ចេញទៅ ហើយជប់លៀងតាមផ្ទះរបស់គេ តាមវេនមួយថ្ងៃម្នាក់ រួចក៏ចាត់ឱ្យគេទៅហៅប្អូនស្រីទាំងបីរបស់គេ មកស៊ីផឹកជាមួយគេផង។ លុះក្រោយមក កាលពិធីជប់លៀងរបស់គេបញ្ចប់ទៅ យ៉ូបក៏ចាត់គេទៅ ហើយញែកគេជាបរិសុទ្ធ រួចក្រោកពីព្រលឹម និងថ្វាយតង្វាយដុតតាមចំនួនកូនទាំងអស់៖ ដ្បិតយ៉ូបនិយាយថា កូនខ្ញុំប្រហែលជាបានប្រព្រឹត្តបាប ហើយដាក់បណ្ដាសាព្រះជាម្ចាស់ក្នុងចិត្តរបស់គេ។ យ៉ូបក៏ប្រព្រឹត្តបែបនេះជាបន្តបន្ទាប់» (យ៉ូប ១:៤-៥)។ អត្ថបទគម្ពីរនេះប្រាប់យើងអំពីរឿងពីរយ៉ាង៖ ទីមួយគឺ កូនប្រុស និងកូនស្រីរបស់យ៉ូបជប់លៀងជាប្រចាំ ដោយមានការផឹកស៊ីយ៉ាងច្រើនហូរហៀរ។ ទីពីរគឺ យ៉ូបតែងថ្វាយតង្វាយដុត ពីព្រោះគាត់តែងបារម្ភក្រែងលោកូនប្រុសកូនស្រីរបស់គាត់ប្រព្រឹត្តបាប ខ្លាចថានៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ពួកគេបានបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់។ នៅត្រង់ចំណុចនេះ មានរៀបរាប់ពីជីវិតមនុស្សពីរប្រភេទខុសគ្នា។ ប្រភេទទីមួយ កូនប្រុសស្រីរបស់យ៉ូប ដែលតែងតែជប់លៀងដោយសារទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ហូរហៀររបស់ពួកគេ ទាំងរស់នៅយ៉ាងខ្ជះខ្ជាយ គឺផឹកស៊ីទាល់តែគេស្កប់ចិត្ត ហើយសោយសុខនឹងគុណភាពជីវិតដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដម ដែលបានមកពីភោគទ្រព្យខាងសម្ភារៈផង។ ការរស់ក្នុងជីវិតបែបនេះ ពួកគេមុខជាឧស្សាហ៍ប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយគេចមិនផុតឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានសម្អាតខ្លួនគេជាបរិសុទ្ធ ឬថ្វាយតង្វាយដុតឡើយ។ ដូច្នេះ អ្នកអាចឃើញហើយថា នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ គ្មានព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ពួកគេពុំបានគិតគូរដល់ព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ក៏មិនខ្លាចប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយកាន់តែមិនខ្លាចនឹងបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេទៀត។ ពិតណាស់ យើងពុំផ្ដោតសំខាន់ទៅលើកូនៗរបស់យ៉ូបទេ ប៉ុន្តែ យើងផ្ដោតទៅលើទង្វើដែលយ៉ូបបានធ្វើនៅពេលដែលគាត់ប្រឈមនឹងរឿងរ៉ាវបែបនេះ។ នេះគឺជាបញ្ហាផ្សេងទៀតដែលរៀបរាប់នៅក្នុងអត្ថបទនេះ ជារឿងរ៉ាវដែលពាក់ព័ន្ធនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យ៉ូប ហើយជាសារជាតិនៃភាពជាមនុស្សរបស់គាត់។ ត្រង់កន្លែងណាដែលមាននិយាយរៀបរាប់ពីការជប់លៀងរបស់កូនប្រុសស្រីរបស់យ៉ូប ត្រង់ចំណុចនោះពុំមាននិយាយអំពីយ៉ូបឡើយ គ្រាន់តែនិយាយថាកូនប្រុសស្រីរបស់យ៉ូប តែងផឹកស៊ីជាមួយគ្នាជាប្រចាំ។ និយាយម្យ៉ាងទៀត គាត់មិនបានរៀបចំជប់លៀងទេ ហើយគាត់ក៏មិនបានចូលរួមជាមួយកូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ក្នុងការផឹកស៊ីយ៉ាងខ្ជះខ្ជាយដែរ។ ទោះបីជាយ៉ូបមានទ្រព្យសម្បត្តិហូរហៀរ និងមានអ្នកបម្រើច្រើនសន្ធឹកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ជីវិតរបស់គាត់ពុំមែនជាជីវិតហឺហានោះដែរ។ គាត់មិនបានចាញ់បញ្ឆោតមជ្ឈដ្ឋានរស់នៅដ៏ល្អប្រណីតនេះឡើយ ហើយគាត់ក៏មិនបានចម្អែតខ្លួនឱ្យហួសហេតុ ជាមួយនឹងការកម្សាន្តសប្បាយខាងសាច់ឈាម ឬភ្លេចថ្វាយតង្វាយដុតដែរ ហើយកាន់តែមិនធ្វើឱ្យគាត់គេចចេញពីព្រះជាម្ចាស់បន្តិចម្ដងៗ នៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់នោះដែរ។ ជាក់ស្ដែង យ៉ូបគឺជាមនុស្សមានវិន័យនៅក្នុងបែបផែននៃការរស់នៅរបស់គាត់ មិនមែនជាមនុស្សលោភលន់ ឬជាមនុស្សដែលត្រេកត្រអាលដោយសារតែព្រះពរដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានមកឱ្យគាត់ឡើយ ហើយគាត់ក៏មិនបានផ្ដោតសំខាន់លើគុណភាពជីវិតដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ជាមនុស្សបន្ទាបខ្លួននិងដាក់ខ្លួនណាស់ គាត់មិនបណ្ដោយតាមភាពក្អេងក្អាងនោះទេ ហើយគាត់តែងប្រុងប្រយ័ត្ន និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ជាប់ជានិច្ច។ គាត់តែងគិតពីព្រះគុណ និងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ជាបន្តបន្ទាប់។ នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យ៉ូប គាត់តែងតែភ្ញាក់ពីព្រហាម ដើម្បីថ្វាយតង្វាយដុតសម្រាប់កូនប្រុសស្រីគាត់។ និយាយឱ្យចំទៅ យ៉ូបមិនត្រឹមតែកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់តែខ្លួនគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏សង្ឃឹមថា កូនៗរបស់គាត់ក៏នឹងកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងមិនប្រព្រឹត្តបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ដូចជាគាត់ដែរ។ យ៉ូបមិនទុកទ្រព្យសម្បត្តិខាងសម្ភារៈនេះនៅក្នុងចិត្តគាត់ទេ ហើយវាក៏មិនបានជំនួសកន្លែងព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់យ៉ូបសុទ្ធតែពាក់ព័ន្ធនឹងការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ទាំងអស់ មិនថាសកម្មភាពនោះដើម្បីខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ ឬដើម្បីកូនៗរបស់គាត់នោះទេ។ ការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ មិនមែនមាននៅតែត្រឹមបបូរមាត់របស់គាត់ឡើយ ប៉ុន្តែជារឿងដែលគាត់យកទៅអនុវត្ត និងសញ្ជឹងគិតក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់។ កិរិយាឫកពារពិតរបស់យ៉ូបនេះ បង្ហាញឱ្យយើងឃើញថា គាត់គឺជាមនុស្សស្មោះត្រង់ និងជាមនុស្សដែលមានសារជាតិស្រឡាញ់ភាពត្រឹមត្រូវ និងអ្វីៗដែលវិជ្ជមាន។ ការដែលយ៉ូបតែងតែចាត់កូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ឱ្យទៅ និងញែកពួកគេជាបរិសុទ្ធ គឺមានន័យថា គាត់មិនបានសរសើរ ឬយល់ស្របនឹងឥរិយាបថកូនៗរបស់គាត់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅក្នុងចិត្តគាត់ គាត់ខកចិត្តនឹងឥរិយាបថរបស់ពួកគេណាស់ ហើយក៏ថ្កោលទោសពួកគេដែរ។ គាត់បានសន្និដ្ឋានថា ឥរិយាបថរបស់កូនប្រុសស្រីគាត់ មិនគាប់ព្រះទ័យដល់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះឡើយ ដូច្នេះហើយទើបគាត់តែងប្រាប់ឱ្យពួកគេចូលទៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ហើយលន់តួបាបរបស់ពួកគេ។ ទង្វើរបស់យ៉ូបបង្ហាញឱ្យយើងឃើញពីភាពជាមនុស្សរបស់គាត់មួយផ្នែកទៀត ជាផ្នែកមួយដែលបង្ហាញថា គាត់មិនដើរជាមួយនឹងអ្នកដែលតែងតែប្រព្រឹត្តអំពើបាប និងប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានគេចចេញ ហើយចៀសឆ្ងាយពីពួកនោះទៅវិញ។ ទោះបីមនុស្សទាំងនោះ គឺជាកូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ក៏ដោយ ក៏គាត់មិនបោះបង់ចោលគោលការណ៍នៃកិរិយាប្រព្រឹត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ដោយសារតែពួកគេជាកូនចៅរបស់គាត់នោះដែរ ហើយគាត់ក៏មិនបណ្ដែតបណ្ដោយតាមអំពើបាបរបស់ពួកគេ ដោយសារតែមនោសញ្ចេតនាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានជំរុញឱ្យពួកគេឱ្យលន់តួបាប និងទទួលបាននូវការត្រាប្រណីពីព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ហើយគាត់ក៏បានដាស់តឿនពួកគេមិនឱ្យបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីតែប្រយោជន៍នៃការសប្បាយលោភលន់របស់ពួកគេនោះដែរ។ គោលការណ៍អំពីរបៀបដែលយ៉ូបប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃ មិនអាចកាត់ផ្ដាច់ចេញពីគោលការណ៍នៃការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់បានឡើយ។ គាត់ស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក ហើយស្អប់អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បដិសេធ។ គាត់ស្រឡាញ់មនុស្សដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយស្អប់មនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ឬអំពើបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីស្អប់បែបនេះ ត្រូវបានបង្ហាញចេញមកនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ ហើយនោះជាភាពទៀងត្រង់ដ៏ពិតប្រាកដរបស់យ៉ូប ដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់បានទតឃើញនឹងព្រះនេត្ររបស់ព្រះអង្គ។ តាមធម្មតា នេះក៏ជាការបង្ហាញចេញ និងជាការរស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សពិតប្រាកដរបស់យ៉ូប នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់គាត់ជាមួយនឹងមនុស្សដទៃនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ផងដែរ ដែលយើងត្រូវតែរៀនសូត្រតាម។

ការបង្ហាញឱ្យឃើញពីភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូប ក្នុងគ្រាដែលគាត់ត្រូវល្បងល (ការយល់ដឹងពីភាពគ្រប់លក្ខណ៍ ភាពទៀងត្រង់ ការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់របស់យ៉ូបក្នុងគ្រាដែលគាត់កំពុងត្រូវល្បងល)

អ្វីដែលយើងបានចែករំលែកពីខាងដើម គឺជាទិដ្ឋភាពមួយចំនួនពាក់ព័ន្ធនឹងភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូប ដែលត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ មុនពេលដែលគាត់ត្រូវសាកល្បង។ គ្មានអ្វីត្រូវឆ្ងល់នោះទេ ការបង្ហាញឱ្យឃើញក្នុងលក្ខណៈផ្សេងគ្នាៗនេះ ផ្ដល់នូវចំណេះដឹង និងការយល់ដឹងដំបូងៗអំពីភាពទៀងត្រង់ ការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់របស់យ៉ូប ហើយក៏ផ្ដល់នូវការអះអាងដំបូងបង្អស់ដែរ។ មូលហេតុដែលខ្ញុំនិយាយថា «ដំបូង» គឺមកពីមនុស្សភាគច្រើននៅតែគ្មានការយល់ដឹងពិតប្រាកដពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យ៉ូប និងពីកម្រិតនៃការដែលគាត់ស្វែងរកផ្លូវនៃការស្ដាប់បង្គាប់ និងការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះមានន័យថា ការយល់ដឹងរបស់មនុស្សភាគច្រើនចំពោះយ៉ូប គឺមិនបានស៊ីជម្រៅជាងចំណាប់អារម្មណ៍បន្តិចបន្តួចដែលគេមានចំពោះគាត់តាមរយៈអត្ថបទទាំងពីរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលមានចែងមកថា «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឱ្យ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ដកយកទៅវិញដែរ។ សូមថ្វាយព្រះពរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា» និងថា «យើងទទួលសេចក្ដីល្អពីព្រះហស្តព្រះជាម្ចាស់បាន ម្ដេចក៏យើងទទួលសេចក្ដីអាក្រក់មិនបាន?» ដូច្នេះ យើងមានការចាំបាច់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការយល់ដឹងពីរបៀបដែលយ៉ូបរស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សរបស់គាត់ នៅពេលដែលគាត់បានទទួលការល្បងលពីព្រះជាម្ចាស់។ បែបនេះ ភាពជាមនុស្សពិតរបស់យ៉ូប នឹងត្រូវបង្ហាញចេញឱ្យមនុស្សទាំងអស់បានឃើញទាំងស្រុងមិនខាន។

នៅពេលដែលយ៉ូបបានឮថា ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ត្រូវចោរលួច ឮថាកូនប្រុសស្រីគាត់ត្រូវបាត់បង់ជីវិត និងឮថា បាវបម្រើរបស់គាត់ត្រូវគេសម្លាប់ គាត់បានប្រតិកម្មតបដូចតទៅ៖ «នោះយ៉ូបក៏ក្រោកឡើង រួចហែកអាវ និងកោរសក់របស់ខ្លួន ហើយលុតក្រាបដល់ដី ថ្វាយបង្គំ» (យ៉ូប ១:២០)។ ពាក្យសម្ដីនេះប្រាប់យើងនូវការពិតមួយថា៖ បន្ទាប់ពីបានឮដំណឹងនេះហើយ យ៉ូបមិនបានស្លន់ស្លោរទេ គាត់មិនបានទ្រហោយំ ឬស្ដីបន្ទោសដល់បាវបម្រើដែលបាននាំដំណឹងមកប្រាប់គាត់នោះទេ គាត់រឹតតែមិនបានទៅពិនិត្យកន្លែងកើតរឿងហេតុ ដើម្បីស៊ើបអង្កេត និងបញ្ជាក់ពីព័ត៌មានលម្អិត ហើយឈ្វេងយល់ថាតើមានរឿងអ្វីបានកើតឡើងពិតប្រាកដនោះដែរ។ គាត់មិនបានបង្ហាញការឈឺចាប់ ឬការសោកស្ដាយចំពោះការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិនោះទេ គាត់ក៏មិនបានសម្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារការបាត់បង់កូនៗ និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់នោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បែរជាហែកសម្លៀកបំពាក់គាត់ចោល រួចកោរសក់របស់គាត់ លុតក្រាបដល់ដីថ្វាយបង្គំទៅវិញ។ ទង្វើរបស់យ៉ូប មិនដូចនឹងមនុស្សទូទៅឡើយ។ ទង្វើរបស់គាត់បានធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើនភ័ន្តច្រឡំ ហើយបានធ្វើឱ្យគេបន្ទោសយ៉ូបនៅក្នុងចិត្ត ព្រោះតែ «ភាពជាមនុស្សឈាមត្រជាក់» របស់គាត់។ ចំពោះមនុស្សធម្មតាវិញ នៅពេលបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិភ្លាមៗមួយរំពេចបែបនេះ ពួកគេមុខជាបង្ហាញការខូចចិត្ត ឬការអស់សង្ឃឹមមិនខាន ហើយក្នុងករណីមនុស្សខ្លះទៀត ពួកគេប្រហែលជាធ្លាក់ក្នុងការបាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងមិនខាន។ នោះគឺមកពីនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គេតំណាងឱ្យការខំប្រឹងប្រែងពេញមួយជីវិតរបស់គេ។ វាជាគ្រឹះដែលគេពឹងអាងក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់គេ ជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលឱ្យគេចង់រស់នៅបន្ត។ ចំពោះពួកគេ ការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិមានន័យថា ការខំប្រឹងប្រែងរបស់គេនឹងទៅជាឥតបានការ មានន័យថា ពួកគេគ្មានសង្ឃឹម ហើយក៏មានន័យថា ពួកគេគ្មានអនាគតទៀតផង។ នេះគឺជាអាកប្បកិរិយាដែលមនុស្សធម្មតាម្នាក់មានចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិ និងជាទំនាក់ទំនងជិតស្និទដែលពួកគេមាន ហើយនៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់មនុស្ស ទ្រព្យសម្បត្តិមានសារៈសំខាន់បែបនេះឯង។ ដូច្នេះហើយ ទើបមនុស្សភាគច្រើនភ័ន្តច្រឡំនឹងអាកប្បកិរិយារបស់យ៉ូបដែលមិនអើពើទាល់តែសោះចំពោះការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់។ ថ្ងៃនេះ យើងនឹងបំបាត់នូវការភ័ន្តច្រឡំដែលមនុស្សទាំងអស់នេះមាន តាមរយៈការពន្យល់ពីអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់យ៉ូប។

បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ហូរហៀរ បើតាមសុភវិនិច្ឆ័យបញ្ជាក់ថា យ៉ូបគួរតែមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនេះ ដ្បិតគាត់មិនបានថែទាំ ឬថែរក្សាទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់នេះឱ្យបានល្អ។ គាត់មិនបានរក្សាទ្រព្យសម្បត្តិដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឱ្យគាត់ឱ្យគត់មុត។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលគាត់ឮថា ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ត្រូវគេលួច ប្រតិកម្មដំបូងរបស់គាត់ គួរតែទៅមើលកន្លែងកើតរឿងហេតុសិន រួចធ្វើបញ្ជីរាយឈ្មោះទ្រព្យសម្បត្តិគ្រប់យ៉ាងដែលបានបាត់បង់ ហើយលន់តួទៅព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យគាត់អាចទទួលបានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ម្ដងទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ យ៉ូបពុំបានធ្វើបែបនេះឡើយ ហើយធម្មតា គាត់មានហេតុផលផ្ទាល់ខ្លួនដែលគាត់មិនធ្វើដូច្នេះ។ នៅក្នុងចិត្តរបស់យ៉ូប គាត់ជឿពិតថា គ្រប់យ៉ាងដែលគាត់មាន គឺព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកប្រទានឱ្យគាត់ ហើយមិនមែនជាផលនៃការខំប្រឹងរបស់គាត់ឡើយ។ ដូច្នេះ គាត់មិនយល់ឃើញថា ព្រះពរទាំងនេះជាទុនដែលត្រូវពឹងអាងនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ពឹងទៅលើគោលការណ៍នៃការរស់រានរបស់គាត់ ក្នុងការប្រកាន់ខ្ជាប់តាមផ្លូវដែលគួរប្រកាន់តាម ដោយកម្លាំងទាំងអម្បាលម៉ានដែលគាត់មាន។ គាត់ពេញចិត្តនឹងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគាត់បានអរព្រះគុណចំពោះរបស់ទាំងអស់នេះ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានងប់នឹងព្រះពរទាំងនេះទេ ហើយគាត់ក៏មិនស្វែងរកព្រះពរទាំងអស់នេះបន្ថែមទៀតដែរ។ នេះហើយជាអាកប្បកិរិយាដែលគាត់មានចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិ។ គាត់មិនបានធ្វើកិច្ចការអ្វីដើម្បីទទួលបានព្រះពរនោះទេ ក៏មិនបារម្ភ ឬព្រួយខ្វល់ដោយសារតែកង្វះខាត ឬការបាត់បង់ព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ។ គាត់ក៏មិនអរកញ្ឆេង សប្បាយហួសហេតុ ដោយសារតែព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយគាត់ក៏មិនបានព្រងើយកន្ដើយនឹងផ្លូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬក៏ភ្លេចព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារតែព្រះពរដែលគាត់បានទទួលជារឿយៗនោះដែរ។ អាកប្បកិរិយារបស់យ៉ូបចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ បង្ហាញឱ្យមនុស្សឃើញពីភាពជាមនុស្សពិតរបស់គាត់៖ ទីមួយ យ៉ូបមិនមែនជាមនុស្សលោភលន់ទេ ហើយគាត់ជាមនុស្សដែលស្កប់ស្កល់នឹងជីវិតខាងសាច់ឈាមរបស់គាត់។ ទីពីរ យ៉ូបមិនដែលខ្វល់ ឬខ្លាចថាព្រះជាម្ចាស់នឹងដកយកគ្រប់យ៉ាងដែលគាត់មាននោះទេ ដែលនេះជាអាកប្បកិរិយានៃការស្ដាប់បង្គាប់របស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តគាត់។ និយាយឱ្យចំទៅ គាត់ពុំដែលទាមទារ ឬត្អួញត្អែរថាតើពេលណា ឬថាតើព្រះជាម្ចាស់នឹងដកយកអ្វីៗពីគាត់វិញ ឬអត់នោះទេ ហើយគាត់ក៏មិនសួររកហេតុផលអ្វីដែរ គឺគាត់មានតែព្យាយាមស្ដាប់តាមការចាត់ចែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ ទីបី គាត់មិនដែលជឿថា ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បានមកពីការខំប្រឹងធ្វើការផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ តែទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនោះត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រទានមកឱ្យគាត់។ នេះគឺជាសេចក្ដីជំនឿរបស់យ៉ូបចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏ជាការប្រាប់ឱ្យយើងដឹងពីភាពជឿជាក់របស់គាត់ផងដែរ។ តើភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូប និងការដេញតាមពិតប្រាកដជារៀងរាល់ថ្ងៃរបស់គាត់ ត្រូវបានបញ្ជាក់ច្បាស់នៅក្នុងចំណុចសង្ខេបទាំងបីអំពីគាត់នេះដែរឬទេ? ភាពជាមនុស្ស និងការដេញតាមរបស់យ៉ូប សំខាន់ចំពោះកិរិយាឫកពារចិត្តត្រជាក់របស់គាត់ នៅពេលដែលប្រឈមនឹងការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ។ ប្រាកដណាស់ មកពីការដេញតាមរាល់ថ្ងៃរបស់គាត់នេះហើយ ទើបយ៉ូបមានកម្ពស់ និងភាពជឿជាក់ហ៊ាននិយាយថា «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឱ្យ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ដកយកទៅវិញដែរ។ សូមថ្វាយព្រះពរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា» ក្នុងគ្រាត្រូវល្បងលពីព្រះជាម្ចាស់។ ពាក្យសម្ដីទាំងអស់នេះ មិនមែនកើតចេញមកភ្លាមៗនោះទេ ក៏ពុំមែនសុខៗស្រាប់តែលេចឡើងនៅក្នុងគំនិតយ៉ូបដែរ។ សម្ដីទាំងនេះគឺជាសេចក្ដីដែលគាត់បានឃើញ និងបានទទួលតាមបទពិសោធជីវិតរាប់សិបឆ្នាំរបស់គាត់។ ប្រៀបធៀបនឹងមនុស្សទាំងអស់ដែលស្វែងរកតែព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សដែលខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ដកយកពីពួកគេវិញ ព្រមទាំងអ្នកដែលស្អប់រឿងនេះ ហើយត្អូញត្អែរពីរឿងនេះផង តើការស្ដាប់បង្គាប់របស់យ៉ូប មិនមែនជាការស្ដាប់បង្គាប់ពិតទេឬអី? ធៀបទៅនឹងអស់អ្នកដែលជឿថាមានព្រះជាម្ចាស់មួយអង្គ ប៉ុន្តែមិនដែលជឿថា ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើសព្វសារពើ តើយ៉ូបមិនមែនមានភាពស្មោះត្រង់ និងភាពទៀងត្រង់ដ៏អស្ចារ្យទេឬអី?

តម្រិះប្រកបដោយវិចារណញាណរបស់យ៉ូប

បទពិសោធជាក់ស្ដែងរបស់យ៉ូប និងភាពជាមនុស្សទៀងត្រង់ និងស្មោះត្រង់របស់គាត់ មានន័យថា គាត់បានធ្វើការវិនិច្ឆ័យ និងធ្វើការជ្រើសរើសដ៏ត្រឹមត្រូវនិងប្រកបដោយវិចារណញាណបំផុត នៅពេលដែលគាត់បាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកូនៗរបស់គាត់។ ជម្រើសដ៏ត្រឹមត្រូវប្រកបដោយវិចារណញាណបែបនេះ ពុំអាចកាត់ផ្ដាច់ពីការដេញតាមជារៀងរាល់ថ្ងៃរបស់គាត់ និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលគាត់ចាប់ផ្ដើមស្គាល់នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់បានឡើយ។ ភាពស្មោះត្រង់របស់យ៉ូបបានធ្វើឱ្យគាត់ជឿថា ព្រះហស្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រងលើរបស់សព្វសារពើ ហើយជំនឿរបស់គាត់បានធ្វើឱ្យគាត់ដឹងពីការពិតទាក់ទងនឹងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះលើរបស់សព្វសារពើ។ ចំណេះដឹងរបស់គាត់ ក៏បានធ្វើឱ្យគាត់យល់ព្រមស្ដាប់បង្គាប់តាមអធិបតេយ្យភាព និងការរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះដែរ។ ការស្ដាប់បង្គាប់របស់គាត់ ជួយឱ្យគាត់កាន់តែមានការកោតខ្លាចពិតប្រាកដដល់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ។ ការកោតខ្លាចរបស់គាត់ជួយឱ្យគាត់គេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ កាន់តែពិតប្រាកដឡើងៗ។ ទីបំផុត យ៉ូបក៏បានក្លាយជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ ដ្បិតគាត់កោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ផង។ ភាពគ្រប់លក្ខណ៍របស់គាត់ បានធ្វើឱ្យគាត់ឈ្លាសវៃ និងផ្ដល់ឱ្យគាត់មានតម្រិះប្រកបដោយវិចារណញាណខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត។

តើយើងគួរមានការយល់ដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះពាក្យថា «តម្រិះប្រកបដោយវិចារណញាណ» នេះ? ការបកស្រាយន័យត្រង់គឺ ពាក្យនេះមានន័យថា ញាណល្អ សមហេតុផល មានសុភវិនិច្ឆ័យក្នុងការត្រិះរិះ ត្រឹមត្រូវទាំងក្នុងការនិយាយស្ដី ការប្រព្រឹត្ត និងការវិនិច្ឆ័យ ព្រមទាំងមានក្បួនខ្នាតសីលធម៌ត្រឹមត្រូវទៅតាមច្បាប់ទម្លាប់ផង។ ប៉ុន្តែ ពាក្យតម្រិះប្រកបដោយវិចារណញាណរបស់យ៉ូបនេះ មិនងាយស្រួលពន្យល់នោះទេ។ នៅពេលដែលគេនិយាយនៅទីនេះថា យ៉ូបមានតម្រិះប្រកបដោយវិចារណញាណខ្ពស់បំផុត ពាក្យនេះត្រូវបានគេនិយាយផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងភាពជាមនុស្ស និងកិរិយាឫកពាររបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ព្រោះតែយ៉ូបគឺជាមនុស្សស្មោះត្រង់ ដូច្នេះហើយគាត់អាចជឿ និងស្ដាប់បង្គាប់តាមអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ដែលធ្វើឱ្យគាត់មានការយល់ដឹងដែលអ្នកដទៃមិនអាចយល់បាន ហើយចំណេះដឹងនេះបានធ្វើឱ្យគាត់អាចយល់ដឹង វិនិច្ឆ័យ និងកំណត់ពីរឿងរ៉ាវដែលកើតមានចំពោះគាត់បានកាន់តែត្រឹមត្រូវ និងធ្វើឱ្យគាត់អាចជ្រើសរើសអ្វីដែលគាត់ត្រូវធ្វើ និងអ្វីដែលគាត់ត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់បានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងប្រកបដោយបញ្ញាវាងវៃបំផុត។ នេះមានន័យថា សម្ដីរបស់គាត់ ឥរិយាបថរបស់គាត់ គោលការណ៍បង្កប់ពីក្រោយសកម្មភាពរបស់គាត់ និងក្រមកិរិយាដែលគាត់ប្រព្រឹត្ត សុទ្ធតែត្រឹមត្រូវតាមគន្លង ច្បាស់លាស់ ហើយចំៗ ពុំមែនងងឹតងងុល ធ្វើតាមសន្ទុះចិត្ត ឬតាមអារម្មណ៍នោះទេ។ គាត់ដឹងពីរបៀបដែលត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះរឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងមកលើគាត់ គាត់ដឹងពីរបៀបថ្លឹងថ្លែង និងរបៀបចាត់ចែងទំនាក់ទំនងរវាងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ស្មុគស្មាញ គាត់ដឹងពីរបៀបប្រកាន់ខ្ជាប់តាមផ្លូវដែលគួរប្រកាន់ខ្ជាប់ ហើយជាងនេះទៀត គាត់ដឹងពីវិធីដែលត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះការប្រទានឱ្យ និងការដកយកទៅវិញពីសំណាក់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ។ នេះជាតម្រិះប្រកបដោយវិចារណញាណរបស់យ៉ូប។ ច្បាស់ណាស់ថា ដោយសារយ៉ូបមានតម្រិះប្រកបវិចារណញាណបែបនេះហើយ ទើបគាត់និយាយថា «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឱ្យ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ដកយកទៅវិញដែរ។ សូមថ្វាយព្រះពរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា» នៅពេលដែលគាត់បាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកូនប្រុសស្រីរបស់គាត់។

នៅពេលដែលយ៉ូបជួបនឹងការឈឺចាប់ខាងរាងកាយខ្លាំង ជួបនឹងការប្រឆាំងពីញាតិសន្ដាន និងមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់ ហើយនៅពេលដែលគាត់ប្រឈមនឹងសេចក្ដីស្លាប់ កិរិយាឫកពារពិតរបស់គាត់ក៏បានបង្ហាញពីមុខមាត់ពិតរបស់គាត់ឱ្យមនុស្សទាំងអស់បានឃើញជាថ្មីម្ដងទៀត។

មុខមាត់ពិតរបស់យ៉ូប៖ ត្រង់ បរិសុទ្ធ គ្មានពុតត្បុត

យើងនាំគ្នាអានកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូប ២:៧-៨ «ដូច្នេះសាតាំងក៏ចាកចេញពីព្រះវត្តមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅ រួចវាយយ៉ូបឱ្យកើតដំបៅ ពីចុងជើងដល់ក្បាលរបស់គាត់។ គាត់ក៏យកអំបែងឆ្នាំងមកកោសខ្លួនគាត់ ហើយអង្គុយនៅក្នុងផេះ»។ នេះគឺជាការរៀបរាប់អំពីកិរិយាឫកពាររបស់យ៉ូប នៅពេលដែលដំបៅខ្ទុះកើតពេញខ្លួនរបស់គាត់។ នៅគ្រានោះ យ៉ូបអង្គុយក្នុងផេះ ពេលដែលគាត់ស៊ូទ្រាំនឹងការឈឺចាប់។ គ្មាននរណាព្យាបាលគាត់ ហើយក៏ពុំមាននរណាអាចជួយបន្ធូរការឈឺចាប់លើរាងកាយរបស់គាត់បានដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ប្រើអំបែងមកកោសក្រមរដំបៅចេញ។ សម្បកក្រៅ នេះគ្រាន់តែជាដំណាក់កាលមួយនៃការរងទុក្ខរបស់យ៉ូបប៉ុណ្ណោះ ហើយគ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធនឹងភាពជាមនុស្ស និងការកោតខ្លាចដែលគាត់មានចំពោះព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដ្បិតយ៉ូបមិនបាននិយាយពាក្យអ្វីដើម្បីបង្ហាញពីអារម្មណ៍ និងទស្សនៈរបស់គាត់នៅពេលនេះឡើយ។ ដោយឡែក សកម្មភាពរបស់យ៉ូប និងកិរិយាឫកពាររបស់គាត់ នៅតែបង្ហាញឱ្យឃើញពិតពីភាពជាមនុស្សរបស់គាត់ដដែល។ នៅក្នុងកំណត់ត្រានៃជំពូកមុន យើងបានឃើញថា យ៉ូបគឺជាមនុស្សអស្ចារ្យជាងគេក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់នៅស្រុកខាងកើត។ ចំណែកឯ អត្ថបទនេះដែលដកស្រង់ពីជំពូកទីពីរ ក៏បង្ហាញយើងផងដែរថា មនុស្សដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ដែលមកពីស្រុកខាងកើតនេះ ពិតជាបានយកអំបែងមកកោសខ្លួនគាត់មែន នៅពេលគាត់កំពុងអង្គុយក្នុងផេះ។ តើការពិពណ៌នាទាំងពីរនេះមិនមែនផ្ទុយគ្នាស្រឡះទេឬអី? នេះជាភាពខុសគ្នាមួយដែលបង្ហាញប្រាប់យើងពីលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនពិតប្រាកដរបស់យ៉ូប៖ ទោះបីជាគាត់មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ក៏ដោយ ក៏គាត់ពុំដែលបានស្រឡាញ់ ឬយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះរឿងទាំងនេះដែរ។ គាត់មិនខ្វល់ថា អ្នកដទៃមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះឋានៈរបស់គាត់ទេ ក៏មិនខ្វល់ថាសកម្មភាព ឬកិរិយាឫកពាររបស់គាត់នឹងមានឬគ្មានផលអវិជ្ជមានដល់ឋានៈរបស់គាត់នោះដែរ។ គាត់ក៏មិនបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមប្រយោជន៍នៃឋានៈ ក៏មិនត្រេកអរនឹងសិរីល្អដែលបានមកពីឋានៈ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះនោះដែរ។ គាត់ខ្វល់ខ្វាយតែចំពោះគុណតម្លៃរបស់គាត់ និងសារៈសំខាន់នៃការរស់នៅរបស់គាត់នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ ចរិតលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនពិតរបស់យ៉ូប គឺជាសារជាតិពិតរបស់គាត់៖ គាត់មិនស្រឡាញ់កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងទ្រពសម្បត្តិឡើយ ហើយគាត់ក៏មិនរស់ដើម្បីកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងទ្រព្យសម្បត្តិដែរ។ គាត់ជាមនុស្សត្រង់ បរិសុទ្ធ និងគ្មានពុតត្បុតឡើយ។

យ៉ូបញែកសេចក្ដីស្រឡាញ់ ចេញពីសេចក្ដីស្អប់

ផ្នែកម្ខាងទៀតនៃភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូប ត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញនៅក្នុងការសន្ទនារបស់យ៉ូប និងប្រពន្ធរបស់គាត់៖ «ប្រពន្ធគាត់ក៏និយាយនឹងគាត់ថា តើអ្នកនៅសច្ចភាពរបស់ខ្លួនដល់ណាទៀត? ជេរប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ ហើយស្លាប់ឱ្យផុតទៅ។ ប៉ុន្តែ គាត់ឆ្លើយនឹងនាងវិញថា អ្នកនិយាយដូចជាស្ត្រីល្ងង់។ ម្តេចបានជាបែបនេះទៅវិញ? យើងទទួលសេចក្ដីល្អពីព្រះហស្តព្រះជាម្ចាស់បាន ម្ដេចក៏យើងទទួលសេចក្ដីអាក្រក់មិនបាន?» (យ៉ូប ២:៩-១០)។ ដោយមើលឃើញទុក្ខវេទនាដែលគាត់កំពុងទទួលរង ភរិយារបស់យ៉ូបបានព្យាយាមឱ្យយោបល់ទៅយ៉ូប ដើម្បីជួយឱ្យគាត់រួចផុតពីទុក្ខវេទនានោះ ប៉ុន្តែ «ចេតនាល្អ» របស់នាងមិនទទួលបានការសរសើរពីយ៉ូបឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ យោបល់នោះបញ្ឆេះកំហឹងគាត់ទៅវិញ ដ្បិតនាងបដិសេធសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់ និងការស្ដាប់បង្គាប់របស់គាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ហើយក៏បានបដិសេធព្រះវត្តមានគង់នៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះផង។ ចំពោះរឿងនេះ យ៉ូបមិនអាចលើកលែងឱ្យបានឡើយ ដ្បិតគាត់ពុំដែលបណ្ដោយខ្លួនឱ្យធ្វើអ្វីមួយដែលប្រឆាំងទាស់ ឬធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ព្រួយព្រះទ័យឡើយ ក៏មិននិយាយអ្វីពីអ្នកដទៃណានោះដែរ។ តើគាត់អាចនៅតែមិនអើពើយ៉ាងដូចម្ដេចបាន នៅពេលដែលគាត់ឃើញអ្នកដទៃនិយាយពាក្យប្រមាថមើលងាយដល់ព្រះជាម្ចាស់បែបនេះ? ដូច្នេះ ទើបគាត់ហៅប្រពន្ធគាត់ថា «ស្ត្រីល្ងង់»។ អាកប្បកិរិយារបស់យ៉ូបចំពោះប្រពន្ធគាត់ គឺមានទាំងកំហឹងផង និងការស្អប់ផង ហើយក៏មានទាំងការរិះគន់ និងការស្ដីបន្ទោសផងដែរ។ នេះជាការបង្ហាញពីភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូបដោយឯកឯង (ជាការបែងចែកភាពខុសគ្នារវាងសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីស្អប់) ហើយវាក៏ជាការបង្ហាញឱ្យឃើញពិតប្រាកដពីភាពជាមនុស្សទៀងត្រង់របស់គាត់ផងដែរ។ យ៉ូបមានស្មារតីយុត្តិធម៌ ជាស្មារតីដែលធ្វើឱ្យគាត់ស្អប់ខ្យល់ និងរលកនៃសេចក្ដីអាក្រក់ ព្រមទាំងស្អប់ ថ្កោលទោស និងបដិសេធជំនឿខុសឆ្គងដែលផ្ទុយនឹងវិចារណញាណ ការជជែកវែកញែក និងការអះអាងគួរឱ្យអស់សំណើចផង ហើយស្មារតីនេះធ្វើឱ្យគាត់ប្រកាន់ខ្ជាប់តាមគោលការណ៍ និងជំហរត្រឹមត្រូវរបស់គាត់ផ្ទាល់ នៅពេលដែលគាត់ត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនបដិសេធ និងត្រូវមនុស្សដែលនៅក្បែរគាត់បោះបង់គាត់ចោល។

ចិត្តសប្បុរស និងភាពទៀងត្រង់របស់យ៉ូប

តាមរយៈកិរិយាឫកពាររបស់យ៉ូប យើងអាចមើលឃើញពីការសម្ដែងចេញនូវទិដ្ឋភាពជាច្រើននៃភាពជាមនុស្ស របស់យ៉ូប ដូច្នេះ តើយើងមើលឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូប នៅពេលដែលគាត់ហាមាត់ដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់? ប្រធានបទនេះ យើងនឹងចែករំលែកនៅខាងក្រោមនេះ។

ខ្ញុំបាននិយាយអំពីដើមចមនៃការដែលយ៉ូបបានដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់ពីខាងលើរួចហើយ។ តើអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងរឿងនេះ? ប្រសិនបើយ៉ូបមានចិត្តរឹងរូស និងគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ទេ ប្រសិនបើគាត់ជាមនុស្សសោះកក្រោះ គ្មានមនោសញ្ចេតនា ហើយគ្មានភាពជាមនុស្សទេ តើគាត់អាចមានចិត្តខ្វល់ខ្វាយនឹងបំណងប្រាថ្នានៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? តើគាត់អាចស្អប់ថ្ងៃកំណើតខ្លួនឯង ដោយសារតែគាត់ខ្វល់ខ្វាយនឹងព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? ក្នុងន័យមួយវិញទៀត ប្រសិនបើយ៉ូបមានចិត្តរឹងរូស និងគ្មានភាពជាមនុស្សទេ តើគាត់អាចខ្វល់ខ្វាយដោយសារការឈឺចាប់របស់ព្រះជាម្ចាសដែរឬទេ? តើគាត់អាចដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតខ្លួនឯងដោយសារព្រះជាម្ចាស់ព្រួយព្រះទ័យចំពោះគាត់ដែរឬទេ? ចម្លើយគឺ ច្បាស់ជាអត់ហើយ! ដោយសារយ៉ូបមានចិត្តសប្បុរស ទើបគាត់ខ្វល់ខ្វាយពីព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារយ៉ូបខ្វល់ខ្វាយពីព្រះទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបគាត់ដឹងពីការឈឺចាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារគាត់មានចិត្តសប្បុរស ទើបគាត់រងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង ក៏ព្រោះគាត់ដឹងពីការឈឺចាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារគាត់ដឹងពីការឈឺចាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបគាត់ចាប់ផ្ដើមស្អប់ថ្ងៃកំណើតខ្លួនឯង ព្រមទាំងដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់ផង។ ចំពោះអ្នកក្រៅ កិរិយាឫកពាទាំងអស់របស់យ៉ូបនៅក្នុងគ្រាដែលគាត់ត្រូវល្បងលនេះ គឺជាករណីគំរូមួយ។ មានតែការដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់ទេ ទើបកើតមានជាចម្ងល់អំពីភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពទៀងត្រង់របស់គាត់ ឬផ្ដល់ជាការវាយតម្លៃមួយដោយឡែក។ តាមពិត នេះជាការបង្ហាញឱ្យឃើញយ៉ាងពិតប្រាកដបំផុតអំពីសារជាតិនៃភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូប។ សារជាតិនៃភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូបមិនត្រូវបានបិទបាំង ឬលាក់បាំងអ្វីឡើយ ក៏មិនត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរដោយមនុស្សណាម្នាក់ដែរ។ នៅពេលដែលគាត់ដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់ គឺគាត់បង្ហាញពីចិត្តសប្បុរស និងភាពស្មោះត្រង់នៅក្នុងជម្រៅចិត្តគាត់។ គាត់ប្រៀបបានទៅនឹងទឹកផុសពីក្នុងដីដែលមានទឹកថ្លាយង់ មើលឃើញដល់បាតដីដូច្នោះដែរ។

បន្ទាប់ពីបានដឹងរឿងរ៉ាវរបស់យ៉ូបទាំងអស់នេះហើយ មិនចាំបាច់ឆ្ងល់នោះទេ មនុស្សភាគច្រើននឹងមានការវាយតម្លៃមួយដែលត្រឹមត្រូវ មិនលម្អៀង និងផ្អែកលើការពិតអំពីសារជាតិនៃភាពជាមនុស្សរបស់យ៉ូប។ ពួកគេក៏គួរតែស្គាល់និងយល់ដឹងបានជ្រាលជ្រៅ ជាក់ស្ដែង និងប្រសើរជាងមុនអំពីភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពទៀងត្រង់របស់យ៉ូប ដូចដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលដែរ។ សង្ឃឹមថាការយល់ដឹង និងការស្គាល់នេះ នឹងជួយឱ្យមនុស្សចាប់ផ្ដើមដើរលើផ្លូវនៃការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ទៅចុះ។

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់