ម៉ាថាយ ១៨:១២-១៤ តើអ្នករាល់គ្នាយល់យ៉ាងដូចម្ដេច? បើមនុស្សម្នាក់មានចៀមមួយរយក្បាល ហើយចៀមមួយក្បាលបានវងេ្វងបាត់ តើមិនគួរឱ្យគាត់ទុកចៀមកៅ‌សិបប្រាំបួនក្បាល ហើយទៅតាមភ្នំតាមរកចៀមមួយក្បាលដែលវង្វេងបាត់នោះទេឬ? ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នករាល់គ្នាយ៉ាងច្បាស់ថា បើគាត់រកឃើញចៀមមួយនោះ គាត់ប្រាកដជាអរសប្បាយចំពោះចៀមនោះ ខ្លាំងជាងចៀមកៅ‌សិបប្រាំបួន ដែលមិនវង្វេងបាត់ទៅទៀត។ ដូចគ្នាផងដែរ ព្រះ‌វរបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថាន‌សួគ៌មិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យឱ្យអ្នកណាម្នាក់ ក្នុងចំណាមអ្នកតូច‌តាចទាំងនេះ ត្រូវវិនាសឡើយ។

បទគម្ពីរនេះជាប្រស្នាមួយ។ តើប្រស្នានេះធ្វើឱ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេចទៅ? ប្រស្នានេះគឺជាន័យធៀបនៅក្នុងភាសារបស់មនុស្ស ហើយវាក៏ស្ថិតនៅក្នុងវិសាលភាពនៃចំណេះដឹងរបស់មនុស្សដែរ។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលអ្វីមួយស្រដៀងគ្នានៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ នោះមនុស្សនឹងមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបន្ទូលបែបនោះមិនស្របគ្នាជាមួយអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជានរណានោះឡើយ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលបុត្រមនុស្សមានបន្ទូលទាំងនេះនៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណ វាបានធ្វើឱ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍កម្សាន្តចិត្ត កក់ក្ដៅ និងស្និទ្ធស្នាល។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានត្រលប់ជាសាច់ឈាម នៅពេលដែលទ្រង់បានលេចមកនៅក្នុងទម្រង់ជាមនុស្ស ទ្រង់បានប្រើនូវប្រស្នាដ៏សមគួរមួយដែលចេញមកពីភាពជាមនុស្សរបស់ទ្រង់ ដើម្បីសម្ដែងចេញនូវព្រះសូរសៀងអំពីព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ ព្រះសូរសៀងនេះតំណាងឱ្យព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងកិច្ចការដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើនៅក្នុងយុគសម័យនោះ។ វាក៏តំណាងឱ្យអាកប្បកិរិយាដែលព្រះជាម្ចាស់មានចំពោះមនុស្សនៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណដែរ។ បើពិនិត្យមើលតាមទស្សននៃអាកប្បកិរិយារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលមានចំពោះមនុស្សវិញ ទ្រង់បានប្រៀបធៀបមនុស្សម្នាក់ៗទៅនឹងចៀមមួយក្បាល។ ប្រសិនបើចៀមនោះវង្វេងបាត់ នោះទ្រង់នឹងធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីរកចៀមនោះឱ្យឃើញ។ ការនេះបានតំណាងឱ្យគោលការណ៍នៃការធ្វើការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិនៅគ្រានោះ កាលទ្រង់គង់នៅក្នុងសាច់ឈាម។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រស្នានេះ ដើម្បីពណ៌នាអំពីការតាំងចិត្ត និងអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់នៅក្នុងកិច្ចការនោះ។ នេះគឺជាគុណប្រយោជន៍មួយនៃការដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រលប់ជាសាច់ឈាម៖ ទ្រង់អាចទាញប្រយោជន៍ចេញពីចំណេះដឹងរបស់មនុស្សជាតិ ហើយប្រើប្រាស់ភាសារបស់មនុស្ស ដើម្បីមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្ស និងដើម្បីសម្ដែងអំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានពន្យល់ ឬ «បកស្រាយ» ទៅកាន់មនុស្សអំពីភាសាជាព្រះដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ទ្រង់ដែលមនុស្សពិបាកនឹងយល់នៅក្នុងភាសារបស់មនុស្ស ព្រមទាំងនៅក្នុងរបៀបរបស់មនុស្ស។ ការនេះបានជួយឱ្យមនុស្សយល់អំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ និងដឹងអំពីអ្វីដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើ។ ទ្រង់ក៏អាចមានកិច្ចសន្ទនាជាមួយមនុស្សចេញពីទស្សនៈរបស់មនុស្ស ដោយប្រើប្រាស់ភាសារបស់មនុស្ស និងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សនៅក្នុងរបៀបមួយដែលពួកគេអាចយល់បានដែរ។ ទ្រង់ថែមទាំងអាចមានបន្ទូល និងធ្វើការ ដោយប្រើប្រាស់ភាសា និងចំណេះដឹងរបស់មនុស្ស ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចមានអារម្មណ៍ដឹងអំពីសេចក្តីសប្បុរស និងភាពស្និទ្ធស្នាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយឱ្យពួកគេអាចមើលឃើញពីព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ទៀតផង។ តើអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញអ្វីខ្លះទៅនៅក្នុងការនេះ? តើមានបម្រាមណាមួយនៅក្នុងព្រះបន្ទូល និងទង្វើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? របៀបដែលមនុស្សមើលឃើញនោះគឺថា គ្មានផ្លូវណាមួយដែលព្រះជាម្ចាស់អាចប្រើប្រាស់ចំណេះដឹង ភាសា ឬរបៀបនិយាយបែបមនុស្ស ដើម្បីនិយាយអំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យចង់មានបន្ទូល កិច្ចការដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើ ឬបង្ហាញពីបំណងព្រះហឫទ័យផ្ទាល់របស់ទ្រង់នោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ នេះជាគំនិតភាន់ច្រឡំហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រស្នានេះ ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចមានអារម្មណ៍ដឹងពីភាពពិត និងភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងដើម្បីឱ្យមើលឃើញពីអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ដែលមានចំពោះមនុស្សក្នុងអំឡុងពេលនោះ។ ប្រស្នានេះបានជួយដាស់ស្មារតីមនុស្សដែលកំពុងតែរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យអស់រយៈពេលជាយូរ ហើយវាក៏បានជួយបណ្ដាលចិត្តមនុស្សដែលបានរស់នៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ដែរ។ តាមរយៈការអានបទគម្ពីរអំពីប្រស្នានេះ មនុស្សដឹងអំពីភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ និងយល់អំពីទម្ងន់ និងសារៈសំខាន់របស់មនុស្សជាតិនៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

ចូរយើងពិនិត្យមើលឃ្លាចុងក្រោយនៅក្នុងបទគម្ពីរនេះ៖ «ដូចគ្នាផងដែរ ព្រះ‌វរបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថាន‌សួគ៌មិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យឱ្យអ្នកណាម្នាក់ ក្នុងចំណាមអ្នកតូច‌តាចទាំងនេះ ត្រូវវិនាសឡើយ»។ តើនេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ឬក៏ជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌? បើមើលសើរៗ វាដូចជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវកំពុងតែមានបន្ទូល ប៉ុន្តែព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់តំណាងឱ្យព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ដូច្នេះហើយបានជាទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ដូចគ្នាផងដែរ ព្រះ‌វរបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថាន‌សួគ៌មិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យឱ្យអ្នកណាម្នាក់ ក្នុងចំណាមអ្នកតូច‌តាចទាំងនេះ ត្រូវវិនាសឡើយ»។ មនុស្សនៅគ្រានោះទទួលស្គាល់ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ថាជាព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ ហើយគេជឿថា បុគ្គលដែលពួកគេបានឃើញនៅមុខគេនេះ គ្រាន់តែជាបុគ្គលម្នាក់ដែលទ្រង់បានបញ្ជូនមកប៉ុណ្ណោះ ហើយគាត់មិនអាចតំណាងឱ្យព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌បានឡើយ។ នេះជាហេតុផលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានបន្ថែមឃ្លានេះនៅចុងនៃប្រស្នា ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចមានអារម្មណ៍ដឹងអំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់មនុស្សជាតិ និងមានអារម្មណ៍ដឹងពីភាពពិតប្រាកដ និងភាពសុក្រឹតអំពីសេចក្តីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូល។ ទោះបីឃ្លានេះងាយស្រួលនិយាយក៏ដោយ ប៉ុន្តែវាត្រូវបានថ្លែងចេញដោយមានការយកចិត្តទុកដាក់ និងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយវាបានបើកសម្ដែងពីការបន្ទាបអង្គទ្រង់ និងការលាក់កំបាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ។ ទោះបីព្រះជាម្ចាស់បានត្រលប់ជាសាច់ឈាម ឬថាតើទ្រង់បានធ្វើការនៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណក៏ដោយ ក៏ទ្រង់បានជ្រាបយ៉ាងច្បាស់អំពីដួងចិត្តរបស់មនុស្ស និងយល់យ៉ាងច្បាស់អំពីអ្វីដែលមនុស្សត្រូវការ អ្វីដែលមនុស្សព្រួយបារម្ភ និងអ្វីដែលធ្វើឱ្យពួកគេច្របូកច្របល់ដែរ នេះហើយជាហេតុផលដែលនាំឱ្យទ្រង់បានបន្ថែមឃ្លានេះ។ ឃ្លានេះបានបង្ហាញចេញនូវបញ្ហាមួយដែលកប់ទុកនៅក្នុងមនុស្សជាតិ៖ មនុស្សមានមន្ទិលសង្ស័យអំពីអ្វីដែលបុត្រមនុស្សបានមានបន្ទូល គឺអាចនិយាយបានថា នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីសេចក្តីដែលទ្រង់បានបន្ថែម៖ «ដូចគ្នាផងដែរ ព្រះ‌វរបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថាន‌សួគ៌មិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យឱ្យអ្នកណាម្នាក់ ក្នុងចំណាមអ្នកតូច‌តាចទាំងនេះ ត្រូវវិនាសឡើយ» ហើយមានតែអាងលើសេចក្តីនេះទេ ទើបព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់អាចបង្កើតផលផ្លែ ធ្វើឱ្យមនុស្សជឿលើភាពសុក្រឹត្យនៃព្រះបន្ទូលនេះ ហើយបង្កើនភាពគួរឱ្យជឿទុកចិត្តរបស់ពួកគេ។ ការនេះបង្ហាញថា នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានត្រលប់ជាបុត្រមនុស្សធម្មតាម្នាក់ ព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សជាតិបានមានទំនាក់ទំនងមិនល្អ និងបង្ហាញទៀតថា ស្ថានភាពរបស់បុត្រមនុស្សពិតជាគួរឱ្យអាម៉ាស់ណាស់។ វាក៏បង្ហាញដែរ អំពីភាពមិនសំខាន់នៃឋានៈរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវនៅក្នុងចំណោមនុស្សកាលនៅគ្រានោះ។ នៅពេលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលសេចក្តីនេះ តាមពិតទៅ វាជាការប្រាប់មនុស្សថា៖ អ្នករាល់គ្នាអាចប្រាកដចិត្តបានថា ព្រះបន្ទូលទាំងនេះមិនតំណាងឱ្យអ្វីដែលមាននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំឡើយ ប៉ុន្តែវាជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលស្ថិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ។ សម្រាប់មនុស្សជាតិ តើនេះមិនមែនជារឿងឡេះឡោះទេឬ? ទោះបីព្រះជាម្ចាស់ដែលកំពុងធ្វើការនៅក្នុងសាច់ឈាម មានគុណប្រយោជន៍ជាច្រើនដែលទ្រង់មិនមាននៅក្នុងអង្គរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែទ្រង់ត្រូវតែអត់ទ្រាំនឹងភាពសង្ស័យ និងការបដិសេធរបស់ពួកគេ ក៏ដូចជាភាពស្ពឹកស្រពន់ និងភាពគួរឱ្យធុញទ្រាន់របស់ពួកគេដែរ។ គឺអាចនិយាយបានថា ដំណើរការនៃកិច្ចការរបស់បុត្រមនុស្ស គឺជាដំណើរការនៃការទទួលការបដិសេធរបស់មនុស្សជាតិ និងការទទួលការប្រឆាំងរបស់ពួកគេចំពោះទ្រង់។ លើសពីនេះទៅទៀត វាគឺជាដំណើរនៃកិច្ចការដើម្បីទទួលបានការទុកចិត្តពីមនុស្ស និងយកឈ្នះលើមនុស្សជាតិជាបន្តបន្ទាប់ តាមរយៈកម្មសិទ្ធិ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងតាមរយៈនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ផង។ នេះមិនមែនមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្សកំពុងតែធ្វើសង្រ្គាមពិតជាក់ស្ដែងទល់នឹងអារក្សសាតាំងឡើយ ប៉ុន្តែមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់បានត្រលប់ជាមនុស្សធម្មតា និងបានចាប់ផ្ដើមប្រឹងប្រែងតស៊ូជាមួយអស់អ្នកដែលដើរតាមទ្រង់ ហើយនៅក្នុងការប្រឹងប្រែងតស៊ូនេះ បុត្រមនុស្សបានសម្រេចកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដោយការបន្ទាបអង្គទ្រង់ ជាមួយនឹងកម្មសិទ្ធិនិងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ទ្រង់ផង។ ទ្រង់បានទទួលមនុស្សដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចង់បាន ទទួលបានអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈដែលទ្រង់សមនឹងទទួល ហើយ «បានយាងត្រលប់» ទៅកាន់បល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់វិញ។

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ III» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់