ខាងក្រោមនេះ គឺជាសាច់រឿងព្រះគម្ពីរមួយអំពី «សេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះក្រុងនីនីវេ»។

យ៉ូណាស ១:១-២  ព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាបានមកដល់យ៉ូណាស ជាកូនអ័មី‌ថាយថា ចូរក្រោកឡើងទៅឯនីនីវេ ដែលជាទីក្រុងធំ ហើយប្រកាសទាស់នឹងក្រុងនោះ ដ្បិតអំពើអាក្រក់របស់គេបានលេចឡើង នៅចំពោះមុខខ្ញុំហើយ។

យ៉ូណាស ៣  ហើយព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាបានមកដល់យ៉ូណាសម្តងទៀតថា ចូរក្រោកឡើងទៅឯនីនីវេ ដែលជាក្រុងធំ ហើយប្រកាសដល់ពួកគេ តាមតែសេចក្ដីដែលខ្ញុំនឹងបង្គាប់។ ដូច្នេះ យ៉ូណាសក៏ក្រោកឡើង ហើយសំដៅទៅក្រុងនីនីវេតាមព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ា។ រីឯនីនីវេដែលជាទីក្រុងធំក្រៃ‌លែងវិញ ត្រូវដើរអស់ពេលចំនួន៣ថ្ងៃ ទើបអាចដើរបានសព្វកន្លែង។ ហើយយ៉ូណាសចាប់ផ្ដើមដើរចូលក្នុងទីក្រុងនោះ ចម្ងាយដើរអស់១ថ្ងៃ ហើយលោកប្រកាសថា នៅតែ៤០ថ្ងៃទៀត ក្រុងនីនីវេនឹងត្រូវបំផ្លាញហើយ! ពួកអ្នកក្រុងនីនីវេក៏ជឿព្រះ‌អង្គ ហើយប្រកាសអំពីការតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ គឺចាប់តាំងពីអ្នកធំបំផុត រហូតដល់អ្នកតូចបំផុត។ ដំណឹងនោះបានឮទៅដល់ស្តេចនៃក្រុងនីនីវេ រួចទ្រង់ក៏យាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ហើយទ្រង់ដោះព្រះ‌ពស្ត្រចេញ ហើយឃ្លុំអង្គទ្រង់ដោយសំពត់ធ្មៃ រួចទៅគង់នៅក្នុងផេះវិញ។ ទ្រង់ក៏ឱ្យគេប្រកាសប្រាប់ប្រជាជននៅទូទាំងក្រុងនីនីវេ ជារាជបញ្ជារបស់ស្តេច និងពួករដ្ឋ‌មន្ត្រីរបស់ព្រះអង្គថា៖ «មិនត្រូវឱ្យមនុស្ស ឬសត្វ ហ្វូងគោ ឬហ្វូងចៀមបានភ្លក់អ្វីឡើយ កុំឱ្យស៊ី ឬផឹកឱ្យសោះ ត្រូវឱ្យទាំងអស់ឃ្លុំខ្លួនដោយសំពត់ធ្មៃ ហើយអំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះយេហូវ៉ា។ អើ ត្រូវឱ្យគេងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន និងងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ។ ធ្វើបែបនេះក្រែងលោព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រែព្រះ‌ហឫទ័យ ហើយផ្លាស់គំនិត ព្រមងាកចេញពីសេចក្ដីក្រោធដ៏ខ្លាំងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីកុំឱ្យយើងត្រូវវិនាស»។ ព្រះជាម្ចាស់បានទតឃើញទង្វើរបស់ពួកគេ ហើយឃើញពួកគេបានងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេ រួចព្រះអង្គក៏ប្ដូរគំនិតពីការអាក្រក់ ដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា នឹងធ្វើដល់គេ ហើយទ្រង់ក៏លែងធ្វើទៅ។

យ៉ូណាស ៤  ប៉ុន្តែ ការនោះបានធ្វើឱ្យយ៉ូណាសមិនពេញចិត្តសោះ ហើយលោកក៏មានចិត្ដខឹង។ រួចលោកអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះ‌យេហូវ៉ាថា «ឱព្រះ‌យេហូវ៉ាអើយ តើមិនមែនការនេះទេឬ ដែលទូល‌បង្គំបាននិយាយកាលពីទូល‌បង្គំនៅស្រុករបស់ទូល‌បង្គំនោះ? ហេតុនេះហើយបានជាទូល‌បង្គំខំរត់ទៅក្រុងតើស៊ីសនោះ ព្រោះទូល‌បង្គំបានដឹងថា ព្រះ‌អង្គជាព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រកបដោយព្រះហឫទ័យប្រណីសន្ដោស ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យអាណិត‌អាសូរ យឺតនឹងខ្ញាល់ និងមានសេចក្ដីសប្បុរសជាបរិបូរ ក៏តែង‌តែប្រែគំនិតចេញពីការអាក្រក់ផង។ ដូច្នេះ ឱព្រះ‌យេហូវ៉ាអើយ ទូល‌បង្គំសូមអង្វរដល់ទ្រង់ សូមព្រះអង្គដកជីវិតទូល‌បង្គំចុះ ព្រោះបើឱ្យទូល‌បង្គំស្លាប់ទៅ នោះប្រសើរជាងរស់នៅ»។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេហូវ៉ាមានព្រះ‌បន្ទូលតបនឹងលោកថា ការដែលអ្នកខឹងដូច្នេះ តើវាសមទេ? យ៉ូណាសក៏ចេញទៅអង្គុយនៅខាងកើតក្រុង នៅទីនោះលោកក៏ធ្វើខ្ទមមួយ ហើយអង្គុយជ្រកនៅក្រោមម្លប់នោះ ដើម្បីចាំមើលការអ្វីដែលនឹងកើតដល់ទីក្រុងនោះ។ ព្រះ‌យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះក៏ឱ្យមានដើមវល្លិដុះឡើងគ្របបាំងយ៉ូណាស ផ្តល់ជាម្លប់ពីលើក្បាល ដើម្បីកុំឱ្យលោកតប់‌ប្រមល់។ ដើមវល្លិនោះបានធ្វើឱ្យយ៉ូណាសមានអំណរជាខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ លុះដល់ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះជាម្ចាស់បានបម្រុងឱ្យមានដង្កូវមួយមកស៊ីដើមវល្លិស្វិតក្រៀមវិញ។ លុះថ្ងៃបានរះឡើង ព្រះជាម្ចាស់បានបម្រុងឱ្យមានខ្យល់ក្តៅ បក់មកពីទិសខាងកើត ហើយថ្ងៃក៏បញ្ចេញកម្ដៅមកលើក្បាលយ៉ូណាស ធ្វើឱ្យលោកខ្សោះល្វើយ លោកក៏ទូលអង្វរសុំឱ្យខ្លួនឯងស្លាប់ ទាំងពោលថា៖ បើឱ្យទូលបង្គំស្លាប់ទៅ នោះប្រសើរជាងរស់នៅ។ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅយ៉ូណាសថា ការដែលអ្នកខឹងពីដំណើរដើមវល្លិនោះ តើវាសមទេ? លោកតបថា ការដែលទូល‌បង្គំខឹងនេះគឺសមហើយ ទោះបើដល់ស្លាប់ក៏ដោយ។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេហូវ៉ាមានព្រះ‌បន្ទូលថា អ្នកមានការអាណិតអាសូរចំពោះដើមវល្លិ ដែលអ្នកមិនបានដាំ ឬធ្វើឱ្យដុះឡើង ជាដើមដែលដុះឡើងក្នុងពេលមួយយប់ ហើយវិនាសទៅវិញ ក្នុងពេលមួយយប់ដូចគ្នា។ ដូច្នេះ តើមិនគួរឱ្យខ្ញុំអាណិតអាសូរដល់ក្រុងនីនីវេ ជាទីក្រុងដ៏ធំនេះ ដែលមានមនុស្សជាងមួយសែនពីរម៉ឺននាក់ ទាំងមិនស្គាល់ស្តាំ មិនស្គាល់ឆ្វេងសោះ ព្រមទាំងហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើនផងទេឬ?

សាច់រឿងសង្ខេបអំពីក្រុងនីនីវេ

ទោះបីសាច់រឿងអំពី «សេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះក្រុងនីនីវេ» ជាសាច់រឿងខ្លីក៏ដោយ ក៏វាជួយឱ្យមនុស្សមើលឃើញពីផ្នែកមួយទៀតនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ដើម្បីយល់យ៉ាងច្បាស់ថាផ្នែកនោះមានអ្វីខ្លះ យើងត្រូវតែត្រឡប់ទៅកាន់បទគម្ពីរ ហើយពិនិត្យមើលពីទង្វើមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់បានអនុវត្តនៅក្នុងដំណើរការនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់។

ជាដំបូង ចូរយើងមើលទៅកាន់ដើមដំបូងនៃសាច់រឿងនេះ៖ «ព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះ‌យេហូវ៉ាបានមកដល់យ៉ូណាស ជាកូនអ័មី‌ថាយថា ចូរក្រោកឡើងទៅឯនីនីវេ ដែលជាទីក្រុងធំ ហើយប្រកាសទាស់នឹងក្រុងនោះ ដ្បិតអំពើអាក្រក់របស់គេបានលេចឡើង នៅចំពោះមុខខ្ញុំហើយ» (យ៉ូណាស ១:១-២)។ នៅក្នុងអត្ថបទគម្ពីរនេះ យើងដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាទៅកាន់យ៉ូណាសឱ្យចេញដំណើរទៅកាន់ក្រុងនីនីវេ។ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់បញ្ជាឱ្យយ៉ូណាសទៅកាន់ទីក្រុងនេះដូច្នេះ? ព្រះគម្ពីរចែងយ៉ាងច្បាស់អំពីការនេះថា៖ អំពើអាក្រក់របស់អ្នកក្រុងនេះបានលេចឡើងនៅចំពោះមុខព្រះយេហូវ៉ា ដូច្នេះហើយបានជាទ្រង់បញ្ជូនយ៉ូណាសឱ្យទៅប្រកាសប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលទ្រង់មានគម្រោងនឹងធ្វើ។ ទោះបីជាគ្មានកំណត់ត្រាប្រាប់យើងអំពីនរណាជាយ៉ូណាសក៏ដោយ ក៏ជាការពិត ការនេះមិនទាក់ទងនឹងការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាមិនចាំបាច់ស្គាល់ពីបុរសម្នាក់ ឈ្មោះយ៉ូណាសនេះឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាគ្រាន់តែដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជាទៅកាន់យ៉ូណាសឱ្យធ្វើ និងហេតុផលដែលទ្រង់ឱ្យគាត់ធ្វើទៅបានហើយ។

សេចក្តីព្រមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឮទៅដល់អ្នកក្រុងនីនីវេ

ចូរយើងបន្តអានអត្ថបទគម្ពីរទីពីរ ដែលស្ថិតនៅជំពូកទីបីនៃកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូណាស៖ «ហើយយ៉ូណាសចាប់ផ្ដើមដើរចូលក្នុងទីក្រុងនោះ ចម្ងាយដើរអស់១ថ្ងៃ ហើយលោកប្រកាសថា នៅតែ៤០ថ្ងៃទៀត ក្រុងនីនីវេនឹងត្រូវបំផ្លាញហើយ!»។ នេះគឺជាព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងដោយផ្ទាល់ទៅកាន់យ៉ូណាស ដើម្បីឱ្យប្រាប់ដល់អ្នកក្រុងនីនីវេ ដូច្នេះ វាមានន័យថា នេះជាព្រះបន្ទូលដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់មានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកក្រុងនីនីវេ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះប្រាប់មនុស្សថា ព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្ដើមស្អប់ និងខ្ពើមរអើមចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេ ដោយសារតែអំពើអាក្រក់របស់គេបានលេចឡើងនៅមុខព្រះភ័ក្ត្ររបស់ទ្រង់ ដូច្នេះ ទ្រង់ចង់បំផ្លាញទីក្រុងនេះចោល។ យ៉ាងណាមិញ មុនពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បំផ្លាញក្រុងនេះ ទ្រង់ចង់ជូនដំណឹងដល់អ្នកក្រុងនីនីវេជាមុនសិន ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ទ្រង់ក៏ចង់ប្រទានឱកាសឱ្យពួកគេប្រែចិត្តពីអំពើអាក្រក់របស់គេ ហើយចាប់ផ្ដើមជាថ្មីដែរ។ ឱកាសនេះនឹងមានរយៈពេលតែសែសិបថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនមានពេលយូរជាងនេះឡើយ។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា បើប្រជាជនក្នុងក្រុងនេះមិនប្រែចិត្ត សារភាពអំពើបាបរបស់គេ ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាក្នុងពេលសែសិបថ្ងៃទេ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងបំផ្លាញទីក្រុងនេះ ដូចជាទ្រង់បានបំផ្លាញទីក្រុងសូដុមអ៊ីចឹងដែរ។ នេះជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់មានបន្ទូលប្រាប់ដល់ប្រជាជននៅក្រុងនីនីវេ។ ច្បាស់ណាស់ នេះមិនមែនជាសេចក្តីប្រកាសដ៏សាមញ្ញឡើយ។ វាមិនគ្រាន់តែស្ដែងឱ្យឃើញពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ វាក៏ស្ដែងឱ្យឃើញពីអាកប្បកិរិយារបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នកក្រុងនីនីវេដែរ ប៉ុន្ដែស្របពេលជាមួយគ្នានេះ វាក៏បម្រើជាសេចក្តីព្រមានយ៉ាងឱឡារិកទៅកាន់ប្រជាជនដែលកំពុងតែរស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះដែរ។ សេចក្តីព្រមាននេះបានប្រាប់ពួកគេថា អំពើអាក្រក់របស់គេបានធ្វើឱ្យព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ពួកគេ ហើយអំពើទាំងនោះនឹងនាំឱ្យពួកគេវិនាសសាបសូន្យមួយរំពេចមិនខាន។ ដូច្នេះ ជីវិតរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេគ្រប់រូបកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ ដែលជិតមកដល់ហើយ។

ភាពខុសគ្នាទាំងស្រុងរវាងប្រតិកម្មរបស់ក្រុងនីនីវេ និងក្រុងសូដុម ចំពោះសេចក្តីព្រមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ

តើការដែលត្រូវបំផ្លាញមានន័យដូចម្ដេច? នៅក្នុងន័យធម្មតា វាមានន័យថា រលាយបាត់ទាំងស្រុង។ ប៉ុន្តែដោយរបៀបណាទៅ? តើនរណាអាចបំផ្លាញទីក្រុងទាំងមូលបានទៅ? ពិតប្រាកដណាស់ វានឹងមិនអាចទៅរួចឡើយដែលមនុស្សអាចធ្វើទង្វើបែបនេះ។ អ្នកក្រុងនីនីវេ មិនមែនជាមនុស្សល្ងង់ឡើយ ព្រោះនៅពេលដែលពួកគេបានឮសេចក្តីប្រកាសនេះភ្លាម ពួកគេក៏បានយល់ភ្លាមៗដែរ។ ពួកគេបានដឹងថា សេចក្តីប្រកាសនេះចេញមកពីព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេបានដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយពួកគេបានដឹងថា អំពើអាក្រក់របស់គេបានធ្វើឱ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ញាល់ ហើយអំពើអាក្រក់ទាំងនោះនាំឱ្យទ្រង់បញ្ចេញព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ធ្លាក់មកលើពួកគេ ដូច្នេះ ក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ ពួកគេនឹងត្រូវបំផ្លាញរួមជាមួយទីក្រុងរបស់គេមិនខាន។ តើអ្នកក្រុងនេះបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូចម្ដេច ក្រោយពេលបានឮសេចក្តីព្រមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? ព្រះគម្ពីរពណ៌នាយ៉ាងលម្អិតអំពីរបៀបដែលពួកគេបានប្រតិកម្មតប គឺចាប់តាំងពីស្ដេច រហូតដល់រាស្ត្រសាមញ្ញ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាព្រះបន្ទូលដែលត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ៖ «ពួកអ្នកក្រុងនីនីវេក៏ជឿព្រះ‌អង្គ ហើយប្រកាសអំពីការតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ គឺចាប់តាំងពីអ្នកធំបំផុត រហូតដល់អ្នកតូចបំផុត។ ដំណឹងនោះបានឮទៅដល់ស្តេចនៃក្រុងនីនីវេ រួចទ្រង់ក៏យាងចុះពីរាជបល្ល័ង្ក ហើយទ្រង់ដោះព្រះ‌ពស្ត្រចេញ ហើយឃ្លុំអង្គទ្រង់ដោយសំពត់ធ្មៃ រួចទៅគង់នៅក្នុងផេះវិញ។ ទ្រង់ក៏ឱ្យគេប្រកាសប្រាប់ប្រជាជននៅទូទាំងក្រុងនីនីវេ ជារាជបញ្ជារបស់ស្តេច និងពួករដ្ឋ‌មន្ត្រីរបស់ព្រះអង្គថា៖ មិនត្រូវឱ្យមនុស្ស ឬសត្វ ហ្វូងគោ ឬហ្វូងចៀមបានភ្លក់អ្វីឡើយ កុំឱ្យស៊ី ឬផឹកឱ្យសោះ ត្រូវឱ្យទាំងអស់ឃ្លុំខ្លួនដោយសំពត់ធ្មៃ ហើយអំពាវ‌នាវយ៉ាងខ្លាំងទៅព្រះយេហូវ៉ា។ អើ ត្រូវឱ្យគេងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេរៀងៗខ្លួន និងងាកចេញពីអំពើឃោរឃៅ ដែលស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ...» (យ៉ូណាស ៣:៥-៩)។

ក្រោយពេលឮសេចក្តីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ារួច អ្នកក្រុងនីនីវេបានសម្ដែងនូវអាកប្បកិរិយាមួយដែលផ្ទុយស្រឡះពីអ្នកក្រុងសូដុម គឺខុសនៅត្រង់ថា ខណៈពេលដែលអ្នកក្រុងសូដុមប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយចំហ ហើយបន្តប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់តទៅទៀត អ្នកក្រុងនីនីវេវិញ ក្រោយពេលឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះរួច ពួកគេមិនបានព្រងើយកន្ដើយចំពោះសេចក្តីព្រមានឡើយ ហើយក៏មិនបានប្រឆាំងនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានប្រកាសអំពីការតមអាហារ។ តើពាក្យថា «បានជឿ» នៅត្រង់នេះមានន័យដូចម្ដេចទៅ? ពាក្យនេះមានន័យថា សេចក្តីជំនឿ និងការចុះចូល។ បើយើងប្រើឥរិយាបថជាក់ស្ដែងរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេមកពន្យល់អំពីពាក្យនេះ នោះវាមានន័យថា ពួកគេបានជឿថា ព្រះជាម្ចាស់អាច ហើយទ្រង់នឹងធ្វើដូចអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូល និងមានន័យថា ពួកគេព្រមប្រែចិត្ត។ តើអ្នកក្រុងនីនីវេមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចចំពោះគ្រោះមហន្តរាយដែលនៅចំពោះមុខដែរឬទេ? គឺជំនឿរបស់គេនេះហើយ ដែលដាក់ភាពភ័យខ្លាចនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេ។ ដូច្នេះ តើយើងអាចប្រើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីជំនឿ និងសេចក្តីភ័យខ្លាចរបស់អ្នកក្រុងនីនីវេ? ដូចដែលព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «... ប្រកាសអំពីការតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ គឺចាប់តាំងពីអ្នកធំបំផុត រហូតដល់អ្នកតូចបំផុត»។ ឃ្លានេះមានន័យថា អ្នកក្រុងនីនីវេបានជឿយ៉ាងពិតប្រាកដ និងមានន័យថា ជំនឿនេះបង្កើតឱ្យមានការភ័យខ្លាច ដែលបាននាំឱ្យពួកគេតមអាហារ និងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ។ នេះគឺជារបៀបដែលពួកគេបានបង្ហាញថា ពួកគេកំពុងតែប្រែចិត្ត។ ដោយផ្ទុយស្រឡះទៅនឹងអ្នកក្រុងសូដុម អ្នកក្រុងនីនីវេមិនត្រឹមតែមិនប្រឆាំងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពីការប្រែចិត្តរបស់គេ តាមរយៈឥរិយាបថ និងទង្វើរបស់គេដែរ។ ជាការពិត នេះគឺជាអ្វីមួយដែលអ្នកក្រុងនីនីវេទាំងអស់បានធ្វើ គឺមិនមែនតែរាស្ដ្រសាមញ្ញប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែស្ដេចក៏ធ្វើដែរ។

ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់