កាលពីមុន គ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ កុំថាឡើយដល់ទៅស្គាល់ផ្លូវដែលដើរដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះ។ ដូច្នោះហើយទើបមនុស្សតែងតែបំភាន់ខ្លួនឯងនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់។ និយាយឱ្យត្រឹមត្រូវទៅគឺថា មនុស្សសឹងតែគ្រប់គ្នាដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ មិនស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណនោះទេ ហើយសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេគឺច្រឡំបល់ និងភាន់ច្រឡំ។ ច្បាស់ណាស់ មនុស្សមិនយល់ពីព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយថ្វីបើមាត់របស់ពួកគេអាចនិយាយថា ពួកគេជឿលើទ្រង់ក៏ដោយ ជារួមដោយផ្អែកលើឥរិយាបថរបស់ពួកគេ ពួកគេជឿលើខ្លួនឯង មិនមែនព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ តាមបទពិសោធជាក់ស្ដែងរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្ស ហើយមើលពីខាងក្រៅវាហាក់ដូចជា មនុស្សត្រូវបានគេបង្ខំឱ្យទទួលស្គាល់បន្ទាល់របស់ព្រះជាម្ចាស់ វាគ្រាន់តែមិនងាយនឹងអាចនិយាយបានទេថា ពួកគេជឿថាព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្មានកំហុសសោះនោះ។ ទោះយ៉ាងណា ខ្ញុំថា អ្វីដែលមនុស្សជឿលើគឺមិនមែនមនុស្សនេះនោះទេ ហើយរឹតតែមិនមែនព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅទៀត ប៉ុន្តែគេជឿលើអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទៅវិញ។ តើពួកគេគ្រាន់តែមិនជឿជាក់លើខ្លួនឯងទើបធ្វើដូច្នោះទេដឹង? អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយគឺជាការពិត។ ខ្ញុំមិនមែនថាឱ្យមនុស្សនោះទេ ប៉ុន្តែមានរឿងមួយដែលខ្ញុំត្រូវតែបញ្ជាក់៖ ចំពោះមនុស្សដែលត្រូវបាននាំមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ទោះបីជាពួកគេមានភាពច្បាស់លាស់ ឬភាន់ច្រឡំក៏ដោយ គឺសុទ្ធតែមានចំណែកនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ វាមិនមែនជាអ្វីមួយដែលមនុស្សអាចត្រួតត្រាបានសោះឡើយ។ នេះគឺជាឧទាហរណ៍មួយអំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានលើកឡើងពីមុនអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលបង្ខំឱ្យមនុស្សជឿ នេះគឺជារបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការ ហើយវាជាផ្លូវដែលដើរដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ជារួម មិនថាមនុស្សជឿលើអ្នកណានោះទេ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រទានទាំងបង្ខំនូវអារម្មណ៍មួយបែបដល់មនុស្ស ដែលធ្វើឱ្យពួកគេជឿលើព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ។ តើនោះមិនមែនជារបៀបដែលអ្នកជឿទេឬ? តើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ថា ជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់ជារឿងចម្លែកទេឬ? តើអ្នកមិនគិតថាវាប្លែកទេឬដែលអ្នកមិនអាចគេចផុតពីអូរនេះបាន? តើអ្នកមិនបានខិតខំប្រឹងប្រែងគិតអំពីរឿងនេះទេឬ? នេះមិនមែនសុទ្ធតែជាទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យដ៏ពិសេសបំផុតទេឬ? ទោះបីជាអ្នកមានការជំរុញឱ្យរត់គេចជាច្រើនដងក៏ដោយ ក៏តែងតែមានកម្លាំងជីវិតដ៏មានអំណាចដែលទាក់ទាញអ្នក និងធ្វើឱ្យអ្នកស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការដើរចេញ។ ហើយរាល់ពេលដែលអ្នកឃើញខ្លួនឯងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ អ្នកចាប់ផ្ដើមយំខ្សឹកខ្សួលជានិច្ច នៅពេលបាត់បង់នូវអ្វីដែលត្រូវធ្វើបន្ទាប់។ អ្នកខ្លះព្យាយាមចាកចេញ ប៉ុន្តែនៅពេលអ្នកព្យាយាមចេញទៅ វាមានអារម្មណ៍ដូចកាំបិតចាក់បេះដូងរបស់អ្នក វាមានអារម្មណ៍ប្រៀបដូចជាព្រលឹងរបស់អ្នកត្រូវបានខ្មោចលោកិយយកចេញពីខ្លួនអ្នកបាត់អ៊ីចឹង ដោយបន្សល់ទុកឱ្យបេះដូងរបស់អ្នកច្រាស់ច្រាល់នៅមិនសុខ។ បន្ទាប់ពីនោះ អ្នកមិនអាចមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅតែពីប្រុងប្រៀបខ្លួន ហើយត្រឡប់មករកព្រះជាម្ចាស់វិញ។ ... តើអ្នកមិនធ្លាប់មានបទពិសោធបែបនេះទេឬ? ខ្ញុំច្បាស់ណាស់ថា ប្អូនប្រុសប្អូនស្រីដែលអាចបើកដួងចិត្តរបស់ពួកគេបាន នឹងនិយាយថា៖ «មែន! ខ្ញុំមានបទពិសោធបែបនេះច្រើនដងមកហើយ វាធ្វើឱ្យខ្ញុំខ្មាសអៀនពេលគិតពីវា!» នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែរីករាយក្នុងការរាប់អានប្អូនប្រុសប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំជាមិត្តស្និទ្ធស្នាលរបស់ខ្ញុំ ព្រោះមានភាពគ្មានទោសច្រើនណាស់នៅក្នុងពួកគេ (ពួកគេបរិសុទ្ធ និងគួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់)។ ពួកគេគឺដូចជាដៃគូផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ។ ដូច្នោះហើយទើបខ្ញុំតែងតែស្វែងរកឱកាសដើម្បីនាំមិត្តស្និទ្ធស្នាលរបស់ខ្ញុំទាំងអស់មកជជែកគ្នាអំពីឧត្តមគតិរបស់យើង និងផែនការរបស់យើង។ សូមឱ្យបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបំពេញក្នុងខ្លួនយើង ដើម្បីឱ្យយើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែដូចសាច់និងឈាម កុំឱ្យមានឧបសគ្គ ឬគម្លាតណាមួយរវាងយើងឡើយ។ សូមយើងទាំងអស់គ្នាអធិស្ឋានដល់ព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «ឱ! ព្រះជាម្ចាស់អើយ! បើវាជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គមែន យើងខ្ញុំសូមអង្វរព្រះអង្គប្រទានដល់យើងខ្ញុំនូវបរិស្ថានដ៏ស័ក្ដិសម ដើម្បីឱ្យយើងខ្ញុំអាចបំពេញបំណងប្រាថ្នានៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងខ្ញុំផង។ សូមព្រះអង្គមានសេចក្ដីមេត្តា‌ករុណាដល់យើងខ្ញុំដែលនៅក្មេង និងខ្វះហេតុផល ហើយសូមអនុញ្ញាតឱ្យយើងខ្ញុំប្រើកម្លាំងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងខ្ញុំផង!» ខ្ញុំជឿជាក់ថា នេះជាបំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់មែន ដ្បិតជាយូរមកហើយ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានដល់ព្រះជាម្ចាស់ដោយពោលថា៖ «ឱ! ព្រះវរបិតាអើយ! នៅលើផែនដី យើងខ្ញុំស្រែករកព្រះអង្គឥតឈប់ឈរ ដោយសូមឱ្យបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ អាចនឹងត្រូវបានបញ្ចប់ឆាប់ៗនេះនៅលើផែនដី។ ទូលបង្គំនឹងស្វះស្វែងរកបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះង្គ។ សូមព្រះអង្គធ្វើនូវអ្វីដែលទ្រង់ចង់ធ្វើ ហើយអនុវត្តបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ក្នុងខ្លួនទូលបង្គំឱ្យបានប្រញាប់ខ្លាំងបំផុត។ ទូលបង្គំថែមទាំងសុខចិត្តឱ្យព្រះអង្គបើកផ្លូវថ្មីមួយដល់យើងខ្ញុំទៀតផង ប្រសិនបើវាមានន័យថា បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់នឹងបានសម្រេចឆាប់ៗនេះ! ទូលបង្គំសុំឱ្យតែកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គអាចនឹងត្រូវបញ្ចប់ឆាប់ៗនេះប៉ុណ្ណោះ ហើយទូលបង្គំជឿជាក់ថា គ្មានក្បួនច្បាប់ណាអាចរារាំងបានឡើយ!» នេះហើយជាកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលសព្វថ្ងៃនេះ តើអ្នកមិនមើលឃើញផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើរទេឬ? រាល់ពេលដែលខ្ញុំជួបបងប្រុសបងស្រីចាស់ៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រងសម្ពាធដែលមិនអាចពិពណ៌នាបាន។ នៅពេលខ្ញុំជួបពួកគាត់ ខ្ញុំឃើញថា ពួកគាត់មានក្លិនអាក្រក់នៃសង្គម សញ្ញាណសាសនារបស់ពួកគាត់ បទពិសោធរបស់ពួកគាត់ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហា លក្ខណៈនិយាយរបស់ពួកគាត់ ពាក្យពេចន៍ដែលពួកគាត់ប្រើ និងអ្វីៗផ្សេងទៀត ពោលគឺពួកគាត់សុទ្ធតែខឹងខ្លាំង។ ពួកគាត់ត្រូវបានគេសន្មតថា ពោរពេញដោយ «ប្រាជ្ញា។» ខ្ញុំតែងតែព្យាយាមនៅឆ្ងាយពីពួកគាត់តាមតែអាចធ្វើទៅបាន ព្រោះសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្ញុំមិនត្រូវបានបំពាក់ដោយទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅក្នុងលោកីយ៍នោះទេ។ រាល់ពេលដែលខ្ញុំជួបមនុស្សទាំងនេះ ពួកគាត់ធ្វើឱ្យខ្ញុំអស់កម្លាំង ឯក្បាលរបស់ខ្ញុំគ្របដណ្ដប់ដោយញើស ពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថារងសម្ពាធរហូតដល់ថ្នាក់ខ្ញុំពិបាកដកដង្ហើមណាស់។ ដូច្នេះនៅខណៈដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានច្រកចេញដ៏អស្ចារ្យដល់ខ្ញុំ។ ប្រហែលជានោះគ្រាន់តែជាការភាន់ច្រឡំរបស់ខ្ញុំទេមើលទៅ។ ខ្ញុំខ្វល់តែអំពីអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ដល់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត។ ខ្ញុំនៅឆ្ងាយពីមនុស្សទាំងនេះ ប៉ុន្តែប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់តម្រូវឱ្យខ្ញុំជួបពួកគេ នោះខ្ញុំនៅតែស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់។ មិនមែនថា ពួកគាត់គួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមនោះទេ វាគ្រាន់តែថា «ប្រាជ្ញា» សញ្ញាណ និងទស្សនវិជ្ជាសម្រាប់ការរស់នៅក្នុងពិភពលោករបស់ពួកគាត់ គឺគួរឱ្យខ្ពើមរអើមណាស់។ ខ្ញុំនៅទីនោះដើម្បីបំពេញបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនដើម្បីរៀនពីរបៀបដែលពួកគាត់ធ្វើការនោះទេ។ ខ្ញុំនៅចាំកាលពីព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា «នៅលើផែនដី ចូរស្វះស្វែងធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតារបស់អ្នក និងបំពេញបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ទៅ។ គ្មានអ្វីផ្សេងទៀតដែលអ្នកត្រូវខ្វល់នោះទេ។» ការគិតអំពីរឿងនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំមានចិត្តស្ងប់បន្តិច។ នោះដោយសារតែការងាររបស់មនុស្សតែងតែមានអារម្មណ៍ស្មុគស្មាញណាស់ចំពោះខ្ញុំ ខ្ញុំមិនអាចរុំក្បាលរបស់ខ្ញុំនៅក្បែរពួកគេបានទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនដែលដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីដែរ។ ដូច្នេះហើយ ច្រើនដងរាប់មិនអស់ ខ្ញុំត្រូវរវើរវាយដោយសាររឿងនេះ ហើយបានស្អប់មនុស្សជាតិ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សត្រូវស្មុគស្មាញខ្លាំងដូច្នេះ? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិនអាចសាមញ្ញបាន? ហេតុអ្វីបានជាការព្យាយាមរំខានវាឆ្លាតខ្លាំងដូច្នេះ? ភាគច្រើនបំផុត ពេលដែលខ្ញុំជួបមនុស្ស វាអាស្រ័យលើបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះខ្ញុំ។ ប្រហែលជាមានពីរបីដងប៉ុណ្ណោះដែលមិនមែនជាព្រះរាជបញ្ជា ប៉ុន្តែតើមាននរណាដឹងពីអ្វីដែលលាក់ក្នុងជម្រៅនៃដួងចិត្តខ្ញុំឬទេ?

ជាច្រើនដងមកហើយ ខ្ញុំបានទូន្មានបងប្អូនប្រុសស្រីដែលនៅជាមួយខ្ញុំថា ពួកគេគួរតែជឿលើព្រះជាម្ចាស់ដោយដួងចិត្តរបស់ពួកគេ ដោយមិនគួរសម្លឹងរកមើលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ តែត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ជាច្រើនដងមកហើយ ខ្ញុំបានយំដោយឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់៖ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដូចនេះ? ប្រាកដណាស់ថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនអាចបាត់ទៅដោយគ្មានស្លាកស្នាមដោយគ្មានហេតុផលនោះទេ? ឬក៏ដោយខ្ញុំមិនដឹងពីមូលហេតុនោះដែរ ដែលរឿងនេះស្ទើរតែក្លាយជាប្រស្នានៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំទៅហើយ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមិនដែលស្គាល់ផ្លូវដែលដើរដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បែរជានៅតែរក្សាទំនាក់ទំនងមិនធម្មតាដែលពួកគេមានជាមួយអ្នកដទៃទៅវិញ? ដោយឃើញមនុស្សបែបនេះ ធ្វើឱ្យខ្ញុំចង់តែក្អួត។ ជំនួសឱ្យការស្វែងរកផ្លូវនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពួកគេផ្ដោតលើអំពើរបស់មនុស្សទៅវិញ។ តើព្រះជាម្ចាស់អាចសព្វព្រះហឫទ័យនឹងការនេះឬទេ? ការនេះតែងធ្វើឱ្យខ្ញុំក្រៀមក្រំជារឿយៗ។ វាស្ទើរតែក្លាយជាបន្ទុករបស់ខ្ញុំទៅហើយ ហើយវាក៏រំខានដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផងដែរ។ តើអ្នកគ្មានអារម្មណ៍រងការតិះដៀលក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកទេឬ? សូមព្រះជាម្ចាស់បើកភ្នែកនៃវិញ្ញាណរបស់យើង។ ជាច្រើនដងមកហើយ ខ្ញុំដែលអ្នកនាំមនុស្សឱ្យចូលទៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំបានអធិស្ឋាននៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «ឱ! ព្រះវរបិតាអើយ! ទូលបង្គំសូមឱ្យព្រះអង្គធ្វើជាស្នូល ទូលបង្គំនឹងស្វែងរកបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ ទូលបង្គំសូមឱ្យខ្លួនមានភាពស្មោះត្រង់នឹងបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គ ដូច្នេះសូមព្រះអង្គទទួលយកមនុស្សមួយក្រុមនេះផង។ សូមព្រះអង្គយកយើងខ្ញុំទៅកាន់ទឹកដីនៃសេរីភាពផង ដើម្បីឱ្យយើងខ្ញុំអាចប៉ះព្រះអង្គដោយវិញ្ញាណរបស់យើងខ្ញុំ ហើយសូមព្រះអង្គដាស់អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងខ្ញុំផង!» ខ្ញុំសូមឱ្យតែបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចទេ ដូច្នេះហើយទើបខ្ញុំអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ សូមឱ្យព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់បំភ្លឺយើងតទៅទៀត សូមឱ្យយើងអាចដើរលើផ្លូវដែលដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដ្បិតផ្លូវដែលខ្ញុំដើរនេះគឺជាផ្លូវនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ចុះអ្នកផ្សេងតើអាចដើរលើផ្លូវនេះជំនួសខ្ញុំបានឬទេ? នេះជាអ្វីដែលធ្វើឱ្យបន្ទុករបស់ខ្ញុំកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជាខ្ញុំនឹងដួល ប៉ុន្តែខ្ញុំមានជំនឿថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនដែលពន្យារកិច្ចការរបស់ទ្រង់ឡើយ។ ប្រហែលជាយើងនឹងចែកផ្លូវគ្នាត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងនៅពេលដែលបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ត្រូវបានបញ្ចប់។ ដូច្នេះប្រហែលជាវាដោយសារតែឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍ប្លែកៗ។ វាហាក់ដូចជាមានកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់ធ្វើ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនទាន់អាចយល់បានថាវាជាអ្វីនៅឡើយ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ថា គ្មាននរណាម្នាក់នៅលើផែនដីនេះដែលប្រសើរជាងមិត្តស្និទ្ធស្នាលរបស់ខ្ញុំឡើយ ហើយខ្ញុំជឿជាក់ថា ពួកគេនឹងអធិស្ឋានឱ្យខ្ញុំនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ដ្បិតខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងអនេកប្បការ។ ខ្ញុំចង់ឱ្យបងប្អូនប្រុសស្រីនិយាយជាមួយខ្ញុំថា៖ «ឱ! ព្រះជាម្ចាស់អើយ! សូមឱ្យបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គបង្ហាញឱ្យឃើញយ៉ាងពេញលេញនៅក្នុងខ្លួនយើងខ្ញុំដែលជាមនុស្សនៅយុគសម័យចុងក្រោយ ដើម្បីឱ្យយើងខ្ញុំអាចទទួលបានព្រះពរជាមួយនឹងជីវិតនៃវិញ្ញាណ ហើយមើលឃើញអំពើនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសម្លើងមើលព្រះភក្ត្រពិតរបស់ទ្រង់!» នៅពេលយើងឈានដល់ជំហាននេះ យើងនឹងរស់នៅយ៉ាងពិតប្រាកដក្រោមការណែនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ហើយមានតែពេលនោះទេ ទើបយើងនឹងអាចសម្លឹងមើលព្រះភក្ត្រពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ និយាយឱ្យចំគឺថា មនុស្សនឹងអាចយល់ពីអត្ថន័យពិតនៃសេចក្ដីពិតទាំងអស់ ដោយមិនមែនយល់ដឹង ឬយល់ច្បាស់យោងតាមសញ្ញាណរបស់មនុស្សនោះទេ ប៉ុន្តែយោងតាមការបំភ្លឺពីបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។ នេះជាកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គទាំងស្រុង ឥតមានគំនិតរបស់មនុស្សនៅក្នុងនោះសោះឡើយ វាគឺជាផែនការនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់សម្រាប់អំពើដែលទ្រង់ចង់ធ្វើឱ្យច្បាស់លាស់នៅលើផែនដី ហើយវាគឺជាផ្នែកចុងក្រោយនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី។ តើអ្នកចង់ចូលរួមក្នុងកិច្ចការនេះដែរឬទេ? តើអ្នកចង់រួមចំណែកក្នុងកិច្ចការនេះដែរឬទេ? តើអ្នកប្រាថ្នាចង់បានការធ្វើឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយចែករំលែកនៅក្នុងជីវិតនៃវិញ្ញាណដែរឬទេ?

អ្វីដែលសំខាន់នាពេលសព្វថ្ងៃនេះ គឺត្រូវស្វែងយល់ឱ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅចាប់តាំងពីគ្រឹះដើមរបស់យើងមក។ យើងត្រូវតែចូលឱ្យកាន់តែជ្រៅទៅក្នុងសេចក្ដីពិត និមិត្ត និងជីវិត ប៉ុន្តែជាដំបូងខ្ញុំត្រូវតែរំឭកបងប្អូនប្រុសស្រីថា ដើម្បីចូលទៅក្នុងកិច្ចការនៅជំហាននេះ អ្នកត្រូវតែបោះបង់សញ្ញាណពីមុនរបស់អ្នកចោលសិន។ ពោលគឺ អ្នកត្រូវតែផ្លាស់ប្ដូររបៀបរស់នៅរបស់អ្នក ធ្វើផែនការថ្មី និងកែគំនិតថ្មី។ ប្រសិនបើអ្នកនៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវអ្វីដែលមានតម្លៃចំពោះអ្នកនាពេលកន្លងទៅ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមិនអាចធ្វើការនៅក្នុងខ្លួនអ្នកបានទេ ហើយទ្រង់មិនងាយនឹងអាចទ្រទ្រង់ជីវិតរបស់អ្នកបានណាស់។ អស់អ្នកដែលមិនដេញតាម ឬចូល ឬធ្វើផែនការទេ នឹងត្រូវបានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបោះបង់ចោល ដូច្នេះហើយទើបមានពាក្យសម្ដីថា ពួកគេត្រូវបានយុគសម័យលះបង់ចោល។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា បងប្អូនប្រុសស្រីទាំងអស់អាចយល់ពីដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថា «អ្នកចូលថ្មី» កាន់តែច្រើនទៀត នឹងក្រោកឈរឡើងដើម្បីសហការជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ហើយបញ្ចប់កិច្ចការនេះជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានពរដល់យើង។ ដូចគ្នានេះដែរ ខ្ញុំជឿជាក់ថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានមិត្តស្និទ្ធស្នាលជាច្រើនដល់ខ្ញុំ ដើម្បីឱ្យខ្ញុំអាចដើរទៅគ្រប់ទិសទីនៃផែនដី ហើយអាចមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើងរវាងពួកយើង។ លើសពីនេះទៅទៀត ខ្ញុំជឿជាក់ថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងពង្រីកព្រះនគររបស់ទ្រង់ដោយសារតែការខិតខំរបស់យើង។ ខ្ញុំសូមឱ្យការខិតខំទាំងនេះរបស់យើងឈានដល់កម្រិតដែលពុំធ្លាប់មានពីមុនមក ដែលធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលបានយុវជនក្មេងៗកាន់តែច្រើន។ ខ្ញុំចង់ឱ្យយើងចំណាយពេលថែមទៀតក្នុងការអធិស្ឋានសម្រាប់រឿងនេះ ខ្ញុំចង់ឱ្យយើងអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ ដើម្បីឱ្យយើងចំណាយពេលពេញមួយជីវិតនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ និងនៅជិតព្រះជាម្ចាស់បំផុតតាមតែអាចធ្វើទៅបាន។ សូមកុំឱ្យមានអ្វីកើតឡើងរវាងពួកយើងទៀតឡើយ ហើយសូមឱ្យយើងស្បថនូវសម្បថនេះនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់គ្នាថា៖ ត្រូវខិតខំធ្វើការជាមួយគ្នា! ត្រូវមានភក្ដីភាពដល់ទីបំផុត! មិនត្រូវបែកបាក់គ្នាឡើយ ត្រូវរួមគ្នាជានិច្ច! ខ្ញុំសង្ឃឹមថា បងប្អូនប្រុសស្រីទាំងអស់ធ្វើការសន្យានេះនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីកុំឱ្យដួងចិត្តរបស់យើងផ្លាស់ប្ដូរទៀតឡើយ ហើយការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់យើងនឹងមិនងាករេទៀតឡើយ! ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់បំណងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំសូមនិយាយម្ដងទៀតថា៖ ចូរយើងខិតខំធ្វើការ! ចូរយើងប្រឹងប្រែងឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព! ព្រះជាម្ចាស់ពិតជានឹងប្រទានពរដល់យើង!