ប្រសិនបើមនុស្សពិតជាអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវវិថីជីវិតដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់មនុស្ស ក៏ដូចជាគោលបំណងនៃការគ្រប់គ្រងមនុស្សជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកគេនឹងមិនរក្សាទុកអនាគត និងវាសនាបុគ្គលរបស់ពួកគេជាកំណប់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេឡើយ។ បន្ទាប់មក ពួកគេនឹងលែងចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការបម្រើឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ ដែលអន់ជាងសត្វជ្រូក និងសត្វឆ្កែតទៅទៀត។ តើអនាគត និងវាសនារបស់មនុស្សដែលពេត្រុសហៅថា «ឪពុកម្តាយ» មិនមានភាពច្បាស់លាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះមែនទេ? ពួកគេគ្រាន់តែដូចជាសាច់ និងឈាមរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ តើទិសដៅ និងអនាគតរបស់សាច់ឈាមនោះនឹងទៅជាអ្វី? តើវានឹងបានជួបព្រះជាម្ចាស់នៅពេលដែលមានជីវិត ឬព្រលឹងរបស់វានឹងបានជួបព្រះជាម្ចាស់ បន្ទាប់ពីស្លាប់ទៅដែរឬទេ? តើសាច់ឈាមនោះនឹងបញ្ចប់ទៅនៅថ្ងៃស្អែកនៅក្នុងឡនៃសេចក្តីទុក្ខវេទនា ឬនៅក្នុងភ្លើងឆាបឆេះដ៏សន្ធោសន្ធៅឬទេ? តើសំណួរទាំងនេះមិនមែនជាសំណួរដែលព្រួយបារម្ភថាតើសាច់ឈាមរបស់មនុស្សនឹងស៊ូទ្រាំចំពោះសំណាងអាក្រក់យ៉ាងណា ឬរងទុក្ខយ៉ាងណាដោយសារដំណឹងដ៏ធំបំផុត ដូចដែលមនុស្សមានខួរក្បាល និងមានសុភវិនិច្ឆ័យព្រួយបារម្ភបំផុតទេឬអី? (ត្រង់នេះ ការរងទុក្ខ សំដៅលើការទទួលបានព្រះពរ វាមានន័យថា ការល្បងលនាពេលអនាគតមានប្រយោជន៍ទិសដៅរបស់មនុស្ស។ សំណាងអាក្រក់សំដៅលើ ការមិនអាចឈរមាំ ឬត្រូវបានគេឆបោក ឬមានន័យថា នរណាម្នាក់នឹងជួបស្ថានភាពអកុសល ហើយបាត់បង់ជីវិតនៅក្នុងចន្លោះពេលគ្រោះមហន្តរាយ និងគ្មានទិសដៅសមស្របសម្រាប់ព្រលឹងរបស់ខ្លួន។) ទោះបីជាមនុស្សមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវក៏ដោយ ក៏ប្រហែលជាអ្វីដែលពួកគេគិត មិនស្របគ្នាទាំងស្រុងទៅនឹងមូលហេតុដែលពួកគេគួរតែទទួលបានការបំពាក់បំប៉នឡើយ។ នេះគឺដោយសារតែ ពួកគេមានការភាន់ច្រឡំ ហើយធ្វើរឿងនោះយ៉ាងងងឹតងងល់។ ពួកគេទាំងអស់គួរតែស្វែងយល់ឱ្យបានហ្មត់ចត់ទៅលើអ្វីដែលពួកគេគួរចូលទៅ ជាពិសេស ពួកគេគួរតែជ្រើសរើសអ្វីដែលគួរចូលទៅក្នុងអំឡុងពេលមានសេចក្តីទុក្ខវេទនា (នោះគឺអំឡុងពេលបន្សុទ្ធនៅក្នុងឡភ្លើង) ក៏ដូចជាអ្វីដែលពួកគេគួរតែទទួលបានការបំពាក់បំប៉នក្នុងអំឡុងពេលនៃការល្បងលក្នុងភ្លើងដែរ។ ចូរកុំតែងតែបម្រើឪពុកម្តាយរបស់អ្នក (មានន័យថាសាច់ឈាម) ដែលអន់ដូចជាសត្វជ្រូក និងសត្វឆ្កែ និងអន់ជាងសត្វស្រមោច ឬសត្វល្អិតឡើយ។ តើមានចំណុចត្រង់ណាដែលត្រូវពិបាកចិត្តលើរឿងនេះ ចូរពិចារណាឱ្យបានល្អិតល្អន់ និងខំប្រឹងគិតឱ្យខ្លាំង? សាច់ឈាមនោះមិនមែនជារបស់អ្នកឡើយ ប៉ុន្តែវានៅក្នុងព្រះហស្តនៃព្រះជាម្ចាស់ ដែលមិនត្រឹមតែគ្រប់គ្រងអ្នកនោះទេ តែក៏បញ្ជាលើសាតាំងផងដែរ។ (នេះមានន័យថា ដំបូងសាច់ឈាមជារបស់សាតាំង។ ដោយសារតែសាតាំងស្ថិតនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ វាអាចប្រើពាក្យសម្តីបានតាមតែវិធីនេះប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺដោយសារតែវាមានលក្ខណៈបញ្ចុះបញ្ចូលក្នុងការនិយាយតាមវិធីនោះ វាធ្វើឱ្យនឹកឃើញថា មនុស្សមិនស្ថិតនៅក្រោមដែនត្រួតត្រារបស់សាតាំងទាំងស្រុងឡើយ ប៉ុន្តែស្ថិតនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់។) អ្នកកំពុងរស់នៅក្រោមការធ្វើបាបរបស់សាច់ឈាម ប៉ុន្តែថាតើសាច់ឈាមជារបស់អ្នកមែនទេ? តើវាស្ថិតក្រោមការត្រួតត្រារបស់អ្នកដែរទេ? ហេតុអ្វីមិនខំប្រឹងគិតអំពីរឿងនេះឱ្យខ្លាំង? ហេតុអ្វីបានជាទទូចអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីតែប្រយោជន៍នៃសាច់ឈាមស្អុយរលួយរបស់អ្នក ដែលត្រូវបានផ្កោលទោស ត្រូវបណ្ដាសា និងត្រូវបានបង្ខូចដោយវិញ្ញាណស្មោកគ្រោក? តើមានតម្រូវការអ្វី ដើម្បីរក្សាមិត្តភាពជាមួយសាតាំងឱ្យនៅកៀកដួងចិត្តរបស់អ្នកជានិច្ចនោះ? តើអ្នកមិនបារម្ភទេឬ ដែលសាច់ឈាមនោះអាចបំផ្លាញអនាគត ក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ និងគោលដៅពិតប្រាកដរបស់ជីវិតអ្នក?

ផ្លូវនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ មិនងាយស្រួលធ្វើដំណើរនោះទេ។ អាចនិយាយបានថា វាពិតជាពិបាកក្នុងការឆ្លងកាត់ ហើយគ្រប់សម័យកាលនានា វាកម្រមានណាស់។ យ៉ាងណាក្ដី តើនរណានឹងគិតថាសាច់ឈាមនៃមនុស្សតែមួយមុខគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីនឹងបំផ្លាញគាត់? កិច្ចការថ្ងៃនេះពិតជាមានតម្លៃដូចទឹកភ្លៀងនារដូវផ្ការីក ហើយមានតម្លៃដូចជាសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស។ ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើមនុស្សមិនដឹងពីគោលបំណងនៃកិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬមិនយល់អំពីខ្លឹមសារនៃមនុស្សជាតិទេនោះ តើតម្លៃ និងភាពមានតម្លៃរបស់វាអាចត្រូវបានគេនិយាយយ៉ាងដូចម្ដេច? សាច់ឈាមមិនមែនជារបស់មនុស្សផ្ទាល់នោះទេ ដូច្នេះគ្មាននរណាម្នាក់អាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ថាគោលដៅនៃជីវិតជាអ្វីឱ្យពិតប្រាកដឡើយ។ ទោះជាដូច្នេះក្ដី អ្នកគួរតែដឹងឱ្យច្បាស់ថាព្រះអម្ចាស់នៃការបង្កើតនឹងប្រគល់មនុស្សជាតិដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងឱ្យស្ថិតក្នុងទីតាំងដើមរបស់ពួកគេវិញ ហើយស្ដាររូបអង្គដើមរបស់ពួកគេចាប់តាំងពីពេលនៃការបង្កើតពួកគេមក។ ព្រះអង្គនឹងយកខ្យល់ដង្ហើមដែលទ្រង់បានផ្លុំដាក់មនុស្សត្រឡប់មកវិញ ទ្រង់នឹងយកមកវិញនូវឆ្អឹង និងសាច់ឈាមរបស់ទ្រង់ ហើយប្រគល់ទៅព្រះអម្ចាស់នៃការបង្កើតវិញ។ ព្រះអង្គនឹងបំផ្លាស់បំប្រែ និងបង្កើតមនុស្សជាតិសារជាថ្មី ហើយទ្រង់នឹងដកយកមកវិញនូវមរតកទាំងមូលដែលមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់មនុស្សជាតិ តែជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទ្រង់ក៏មិនប្រគល់វាទៅឱ្យមនុស្សជាតិម្ដងទៀតឡើយ។ នេះក៏ព្រោះតែរឿងរ៉ាវទាំងនោះមិនមែនជារបស់មនុស្សជាតិតាំងពីដំបូងមក។ ព្រះអង្គនឹងយកអ្វីគ្រប់យ៉ាងត្រឡប់មកវិញ នេះមិនមែនជាការលួចប្លន់ដោយអយុត្តិធម៌នោះទេ ផ្ទុយទៅវិញគឺដើម្បីស្ដារនគរស្ថានសួគ៌ និងផែនដីឱ្យមានស្ថានភាពដូចដើម ក៏ដូចជាបំផ្លាស់បំប្រែ និងបង្កើតមនុស្សសារជាថ្មី។ នេះគឺជាទិសដៅដ៏សមហេតុផលសម្រាប់មនុស្ស បើទោះបីជាវានឹងមិនមែនជាការបម្រុងទុកសារជាថ្មីនូវសាច់ឈាម ក្រោយពេលត្រូវបានវាយផ្ចាលដូចដែលមនុស្សអាចស្រមៃឃើញក៏ដោយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនចង់បានគ្រោងឆ្អឹងរបស់សាច់ឈាម ក្រោយពីការបំផ្លាញរបស់សាច់ឈាមទេ។ ទ្រង់ចង់បានធាតុដើមនៅក្នុងខ្លួនមនុស្សដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាំងពីដើមដំបូងមក។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទ្រង់នឹងមិនបំផ្លាញមនុស្សជាតិឱ្យសាបសូន្យ ឬកម្ចាត់ចោលសាច់ឈាមរបស់មនុស្សទាំងស្រុងឡើយ ដោយសារតែសាច់ឈាមរបស់មនុស្សមិនមែនជាទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាបរិវារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលគ្រប់គ្រងលើមនុស្សជាតិ។ តើទ្រង់អាចបំផ្លាញសាច់ឈាមរបស់មនុស្សឱ្យសាបសូន្យដើម្បីតែ «ការសប្បាយរីករាយ» របស់ទ្រង់បានយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? គិតមកត្រឹមពេលនេះ តើអ្នកពិតជាបោះបង់សាច់ឈាមរបស់អ្នក ដែលមិនមានតម្លៃសូម្បីតែមួយសេនបានទាំងស្រុងហើយមែនទេ? ប្រសិនបើអ្នកអាចយល់ច្បាស់បានសាមសិបភាគរយអំពីកិច្ចការនៅគ្រាចុងក្រោយនេះ (កិច្ចការសាមសិបភាគរយនេះ មានន័យថា ការយល់ច្បាស់ពីកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃនេះ ក៏ដូចជាកិច្ចការដែលចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រាចុងក្រោយនេះផងដែរ) អ្នកនឹងលែងបន្ត «បម្រើ» ឬធ្វើជា «កូន» នៃសាច់ឈាមរបស់អ្នកទៀតហើយ សាច់ឈាមដែលពុករលួយអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំនឹងលែងមានទៀតហើយនៅថ្ងៃនេះ។ អ្នកគួរមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា មនុស្សនៅពេលនេះ បានលូតលាស់ទៅជាសណ្ឋានដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ហើយនឹងលែងបន្តវិលទៅមុខ ដូចជារង្វង់កង់ប្រវត្តិសាស្ត្រទៀតឡើយ។ សាច់ឈាមដែលស្អុយរលួយសុទ្ធតែរុយរោមរបស់អ្នក តើវាអាចមានអំណាចក្នុងការបញ្ច្រាសរង្វង់កង់ប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបើកឱ្យវិលបន្តមកដល់សព្វថ្ងៃនេះបានដែរឬទេ? តើវាអាចធ្វើឱ្យសូរនាឡិកាដែលលែងឮសំឡេងនៅគ្រាចុងក្រោយ មានសំឡេងម្តងទៀតបានដែរឬទេ ហើយវាអាចធ្វើឱ្យទ្រនិចនាឡិកាបន្តដើរជុំវិញទៀតបានដែរឬទេ? តើវាអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកដែលហ៊ុមព័ទ្ធដោយអ័ព្ទយ៉ាងក្រាស់បានឡើងវិញដោយរបៀបណា? តើសាច់ឈាមរបស់អ្នកអាចប្រោសឱ្យកើតមានភ្នំ និងទន្លេឡើងវិញបានឬទេ? តើសាច់ឈាមរបស់អ្នកដែលមានមុខងារបន្តិចបន្តួចនេះ ពិតជាអាចស្តារពិភពមនុស្សដែលអ្នកចង់បានយ៉ាងខ្លាំងនេះបានដែរឬទេ? តើអ្នកពិតជាអាចអប់រំកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់អ្នកឱ្យកា្លយជា «មនុស្ស» បានដែរឬទេ? តើនៅពេលនេះ អ្នកយល់ដែរឬទេ? តើសាច់ឈាមរបស់អ្នកជារបស់អ្នកណាឱ្យប្រាកដ? គោលបំណងតាំងពីដើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ការជួយសង្គ្រោះមនុស្ស ឱ្យប្រោសមនុស្សឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ និងបំផ្លាស់បំប្រែមនុស្ស មិនមែនដើម្បីផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវទឹកដីកំណើតដ៏ស្រស់ស្អាត ឬនាំមកការសម្រាកដោយសុខសាន្តដល់សាច់ឈាមរបស់មនុស្សទេ។ វាគឺសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់សិរីល្អ និងទីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ ភាពរីករាយដ៏ប្រសើររបស់មនុស្សនាពេលអនាគត និងដើម្បីឱ្យពួកគេអាចសម្រាកបានឆាប់ៗនេះ។ តែវាមិនមែនសម្រាប់សាច់ឈាមរបស់អ្នកទេ ដ្បិតមនុស្ស គឺជាមូលធននៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយសាច់ឈាមរបស់មនុស្សគ្រាន់តែជាបរិវារប៉ុណ្ណោះ។ (មនុស្ស គឺជាវត្ថុដែលមានទាំងវិញ្ញាណ និងរាងកាយ តែសាច់ឈាមវិញគឺគ្រាន់តែជាវត្ថុដែលផុយរលួយប៉ុណ្ណោះ។ នេះមានន័យថា សាច់ឈាមគឺជាឧបករណ៍ដែលប្រើប្រាស់នៅក្នុងផែនការគ្រប់គ្រង។) អ្នកគួរដឹងថាភាពគ្រប់លក្ខណ៍ ភាពពេញលេញ និងការទទួលបានមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនបាននាំយកអ្វីមកឡើយ ក្រៅពីដាវ និងការវាយប្រហារលើសាច់ឈាមរបស់ពួកគេ ក៏ដូចជាការឈឺចាប់គ្មានទីបញ្ចប់ ការរងទុក្ខក្នុងភ្លើងដ៏សន្ធោសន្ធៅ ការជំនុំជម្រះដោយគ្មានមេត្តា ការវាយផ្ចាល ការដាក់បណ្តាសារ និងការល្បងលគ្មានព្រំដែន។ អ្វីៗទាំងនេះគឺជារឿងរ៉ាវនៅខាងក្នុង និងជាសេចក្ដីពិតនៃកិច្ចការគ្រប់គ្រងមនុស្ស។ ប៉ុន្តែ អ្វីទាំងអស់នេះគឺតម្រង់ទៅរកសាច់ឈាមរបស់មនុស្ស ហើយព្រួញចម្បាំងទាំងអស់បានតម្រង់ឆ្ពោះទៅសាច់ឈាមរបស់មនុស្ស (ចំពោះមនុស្សដែលគ្មានកំហុស)។ អ្វីទាំងអស់នេះគឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សិរីរុងល្អ និងទីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ ព្រមទាំងការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់។ នេះគឺដោយសារតែកិច្ចការរបស់ទ្រង់មិនមែនសម្រាប់តែប្រយោជន៍របស់មនុស្សជាតិតែមួយមុខនោះទេ ប៉ុន្តែក៏សម្រាប់ផែនការទាំងមូលផង ក៏ដូចជាដើម្បីបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យដើមដំបូងរបស់ទ្រង់ នៅពេលដែលទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សជាតិ។ ដូច្នេះ មនុស្សប្រហែលកៅសិបភាគរយសុទ្ធតែឆ្លងកាត់ការរងទុក្ខ និងការល្បងលក្នុងភ្លើង ហើយមានចំនួនតិចតួចណាស់ ឬមិនមានតែម្ដងដែលសាច់ឈាមមនុស្សទទួលបានថ្ងៃដែលជាទីគាប់ចិត្ត និងរីករាយ។ មានមនុស្សតិចណាស់ដែលអាចសប្បាយរីករាយក្នុងពេលវេលាជាសាច់ឈាម ដែលជាការចំណាយពេលវេលាដ៏ស្រស់បំព្រងជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ សាច់ឈាមគឺមានភាពស្មោកគ្រោក ដូច្នេះអ្វីដែលសាច់ឈាមរបស់មនុស្សមើលឃើញ ឬពេញចិត្ត គឺគ្មានអ្វីក្រៅពីការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមនុស្សយល់ថាមិនពេញចិត្ត ហាក់ដូចជាមានបញ្ញាញាណមិនគ្រប់គ្រាន់។ នេះគឺដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់នឹងបង្ហាញឱ្យឃើញនូវនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ដែលមនុស្សមិនពេញចិត្ត មិនលើកលែងចំពោះការប្រមាថរបស់មនុស្ស និងស្អប់ខ្ពើមចំពោះសត្រូវ។ ព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ដោយបើកចំហតាមមធ្យោបាយណាដែលចាំបាច់ ដោយការបញ្ចប់កិច្ចការនៃការធ្វើចម្បាំងអស់រយៈពេលប្រាំមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ទ្រង់ជាមួយសាតាំង ជាកិច្ចការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់មនុស្សជាតិទាំងអស់ និងការបំផ្លាញរបស់សាតាំងពីបុរាណមក!