ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៣២

ខ្ញុំសុចរិត ខ្ញុំគួរឱ្យទុកចិត្ត ហើយខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រួតពិនិត្យចិត្តដ៏ជ្រៅបំផុតរបស់មនុស្ស! ខ្ញុំនឹងបើកសម្ដែងឱ្យឃើញភ្លាមៗថា អ្នកណាពិត និងអ្នកណាក្លែងក្លាយ។ ចូរកុំភ្ញាក់ផ្អើលឱ្យសោះ! របស់សព្វសារពើទាំងអស់ដំណើរការដោយផ្អែកលើពេលវេលារបស់ខ្ញុំ។ អ្នកណាដែលចង់បានខ្ញុំដោយស្មោះស្ម័គ្រ ហើយអ្នកណាដែលមិនចង់បានខ្ញុំដោយស្មោះស្ម័គ្រ នោះខ្ញុំនឹងមានបន្ទូលប្រាប់អ្នករាល់គ្នាម្ដងមួយៗ។ អ្នករាល់គ្នាគ្រាន់តែខ្វល់ពីរឿងហូប ផឹក និងចូលមកជិតខ្ញុំនៅពេលដែលអ្នកចូលមកក្នុងវត្តមានរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្ញុំដោយអង្គឯង។ ចូរកុំខ្វល់ខ្វាយចំពោះលទ្ធផលឆាប់រហ័សខ្លាំងពេក។ កិច្ចការរបស់ខ្ញុំ មិនមែនជាអ្វីមួយដែលអាចត្រូវបានសម្រេចទាំងអស់ភ្លាមៗឡើយ។ នៅក្នុងកិច្ចការនោះ មានជំហាន និងព្រះប្រាជ្ញាញាណ ដូច្នេះហើយទើបព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ខ្ញុំត្រូវបានបើកសម្ដែង។ ខ្ញុំនឹងឱ្យអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញអ្វីដែលត្រូវបានបំពេញដោយព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំ គឺការដាក់ទោសមនុស្សអាក្រក់ ហើយប្រទានរង្វាន់ដល់មនុស្សល្អ។ ខ្ញុំច្បាស់ជាមិនយោគយល់នរណាម្នាក់ឡើយ។ អ្នកជាមនុស្សដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំយ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រ នោះខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកយ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រ សេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំនឹងមិនដែលនៅជាមួយពួកគេទេ ប្រយោជន៍ឱ្យពួកគេអាចចងចាំអស់កល្បជានិច្ចថា ខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់ដ៏ពិត ជាព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រួតពិនិត្យចិត្តដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់មនុស្ស។ ចូរកុំប្រព្រឹត្តផ្សេងនៅចំពោះមុខរបស់អ្នកដទៃ ប៉ុន្តែនៅពីក្រោយខ្នងរបស់ពួកគេ ប្រព្រឹត្តផ្សឹងឱ្យសោះ។ ខ្ញុំឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីៗដែលអ្នកធ្វើ ហើយទោះបីជាអ្នកអាចបំភាន់អ្នកដទៃបានក៏ដោយ ក៏អ្នកមិនអាចបំភាន់ខ្ញុំបានដែរ។ ខ្ញុំឃើញអ្វីៗទាំងអស់យ៉ាងច្បាស់។ អ្នកមិនអាចលាក់បាំងអ្វីមួយបានទេ។ គ្រប់ការភូតកុហកស្ថិតនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំ។ ចូរកុំគិតថាខ្លនឯងឆ្លាត ដោយសារអ្នកទទួលបានផលប្រយោជន៍បន្តិចបន្តួចឱ្យសោះ។ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថា៖ ទោះបីជាមានផែនការជាច្រើនដែលមនុស្សអាចបង្កើតឡើងក៏ដោយ មិនថាមានរាប់ពាន់ ឬរាប់ម៉ឺនក៏ដោយ នៅទីបំផុត ពួកវាមិនអាចគេចផុតពីបាតព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំបានទេ។ របស់សព្វសារពើ និងវត្ថុគ្រប់យ៉ាង គឺត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំ គ្មាននរណាអាចគេចផុតឡើយ! ចូរកុំព្យាយាមគេច ឬលាក់ពួនខ្ញុំ ចូរកុំព្យាយាមលាក់ពុត ឬបិទបាំង។ តើវាអាចទៅរួចទេ ដែលអ្នកនៅតែមើលមិនឃើញព្រះភ័ក្រ្ដដ៏មានសិរីល្អរបស់ខ្ញុំ សេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំ និងការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំ ដែលត្រូវបានបើកសម្ដែងជាសាធារណៈនោះ? អ្នកណាក៏ដោយដែលមិនចង់បានខ្ញុំយ៉ាងស្មោះស័្មគ្រ នោះខ្ញុំនឹងជំនុំជម្រះពួកគេភ្លាមៗ និងដោយគ្មានមេត្តាករុណាឡើយ។ សេចក្ដីអាណិតរបស់ខ្ញុំបានដល់ទីបញ្ចប់របស់វាហើយ មិនមាននៅសល់ទៀតឡើយ។ ចូរកុំព្យាយាមលាក់ពុតតទៅទៀត ហើយបញ្ឈប់វិធីដ៏ឥតប្រយោជន៍ និងឆ្កួតលីលារបស់អ្នកទៅ។

កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំអើយ ចូរមើលថែខ្លួន។ ចូរចំណាយពេលវេលាច្រើនជាងមុននៅក្នុងវត្តមានរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្នក។ ចូរកុំមានសេចក្ដីភ័យខ្លាច ចូរនាំយកដាវមុខពីរដ៏មុតរបស់ខ្ញុំ ហើយប្រយុទ្ធជាមួយសាតាំងរហូតដល់ទីបំផុតដ៏ល្វីងជូរចត់ ស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងការពារអ្នក។ ចូរកុំព្រួយបារម្ភឡើយ។ គ្រប់អ្វីៗដែលត្រូវបានបិទបាំង នឹងត្រូវបានបើកចំហ ហើយត្រូវបានបើកសម្ដែង។ ខ្ញុំគឺជាព្រះអាទិត្យដែលបញ្ចេញពន្លឺ ដែលបំភ្លឺដោយគ្មានមេត្តាទៅដល់ភាពងងឹតទាំងអស់។ ការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំ បានធ្លាក់ចុះមកទាំងស្រុងហើយ។ ក្រុមជំនុំ គឺជាសមរភូមិប្រយុទ្ធ។ អ្នករាល់គ្នាគួរតែត្រៀមខ្លួន ហើយថ្វាយខ្លួនទាំងស្រុង ចំពោះសង្គ្រាមផ្ដាច់ព្រ័ត្រចុងក្រោយ។ ខ្ញុំនឹងការពារអ្នកជាប្រាកដ ប្រយោជន៍ឱ្យអ្នកអាចវាយប្រយុទ្ធប្រកបដោយជ័យជម្នះ និងភាពល្អប្រសើរសម្រាប់ខ្ញុំ។

ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន សព្វថ្ងៃនេះ ចិត្តរបស់មនុស្សមានសភាពបោកបញ្ឆោត និងមិនអាចប៉ាន់ស្មានបានទេ ហើយពួកគេគ្មានវិធីដើម្បីទទួលបានការទុកចិត្តពីអ្នកដទៃឡើយ។ មានតែខ្ញុំប៉ុណ្ណោះដែលជាបុគ្គលសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាទាំងស្រុង។ ខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីបោកបញ្ឆោតទេ។ ចូរគ្រាន់តែពឹងផ្អែកលើខ្ញុំចុះ! ពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំនឹងច្បាស់ជាមានជ័យជម្នះនៅក្នុងសង្គ្រាមផ្ដាច់ព្រ័ត្រចុងក្រោយ ហើយសាតាំងនឹងច្បាស់ជាចេញមកដើម្បីតស៊ូរហូតដល់ស្លាប់ជាមិនខាន។ ចូរកុំមានសេចក្ដីភ័យខ្លាច! ខ្ញុំគឺជាកម្លាំងរបស់អ្នក ហើយខ្ញុំគឺជាអ្វីៗទាំងអស់របស់អ្នក។ ចូរកុំគិតអំពីរឿងរ៉ាវផ្សេងៗម្ដងហើយម្ដងទៀត អ្នកមិនអាចផ្តោតទៅលើគំនិតជាច្រើននោះទេ។ ខ្ញុំបានមានបន្ទូលពីមុនថា ខ្ញុំនឹងលែងទាញអ្នករាល់គ្នានៅតាមផ្លូវទៀតហើយ ពីព្រោះពេលវេលាបន្ទាន់ពេក។ ខ្ញុំមិនមានពេលតទៅទៀត ដើម្បីចាប់ត្រចៀកអ្នកឱ្យនៅស្ងៀម ហើយព្រមានអ្នកគ្រប់ជំហានឡើយ វាមិនអាចទៅរួចទេ! អ្នកគ្រាន់តែបញ្ចប់ការត្រៀមខ្លួនរបស់អ្នកសម្រាប់សង្គ្រាមប៉ុណ្ណោះ។ របស់សព្វសារពើទាំងអស់ស្ថិតនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំ។ នេះគឺជាសង្រ្គាមស្លាប់រស់ ហើយភាគីមួយនឹងស្លាប់។ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវតែច្បាស់អំពីរឿងនេះ៖ ខ្ញុំមានជ័យជម្នះ និងមិនដែលចាញ់ជារៀងរហូត ហើយសាតាំងនឹងច្បាស់ជាវិនាស។ នេះគឺជាវិធីរបស់ខ្ញុំ កិច្ចការរបស់ខ្ញុំ បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ និងផែនការរបស់ខ្ញុំ!

វាត្រូវបានបញ្ចប់ហើយ! គ្រប់យ៉ាងត្រូវបានបញ្ចប់ហើយ! ចូរកុំខ្លាច ឬភ័យខ្លាចឱ្យសោះ។ ខ្ញុំរួមជាមួយនឹងអ្នក ហើយអ្នករួមជាមួយនឹងខ្ញុំ នឹងធ្វើជាស្ដេចជារៀងរហូត! នៅពេលដែលបន្ទូលរបស់ខ្ញុំត្រូវបានថ្លែងចេញមកហើយ នោះព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំនឹងមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរឡើយ ហើយហេតុការណ៍នឹងមករកអ្នករាល់គ្នាយ៉ាងឆាប់។ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន! អ្នកគួរតែសញ្ជឹងគិតឱ្យបានល្អនូវរាល់ឃ្លានីមួយៗ។ ចូរកុំស្រពេចស្រពិលអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំតទៅទៀត។ អ្នកត្រូវតែច្បាស់អំពីព្រះបន្ទូលទាំងនោះ! អ្នកត្រូវតែចងចាំ ចូរចំណាយពេលឱ្យច្រើននៅក្នុងវត្តមានរបស់ខ្ញុំតាមដែលអ្នកអាចធ្វើបាន!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ៤៤ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៣៣

ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមធ្វើសកម្មភាពដាក់ទោសដល់អស់អ្នកណាដែលធ្វើអាក្រក់ ហើយដល់អស់អ្នកណាដែលកាន់កាប់អំណាច និងអ្នកដែលធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពួកកូនប្រុសរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ព្រះហស្ដនៃបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ នឹងស្ថិតនៅលើអស់អ្នកណាដែលប្រឆាំងនឹងខ្ញុំនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ចូរដឹងពីរឿងនេះ! នេះគឺជាការចាប់ផ្ដើមនៃការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំ ហើយគ្មានសេចក្ដីមេត្តាករុណានឹងត្រូវបានបង្ហាញដល់នរណាម្នាក់ឡើយ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចត្រូវបានលើកលែងដែរ ដោយសារតែខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់ដ៏ឥតអាណិតអាសូរ ដែលអនុវត្តសេចក្ដីសុចរិត ហើយអ្នករាល់គ្នាទាំងអស់អាចបានដឹងច្បាស់អំពីរឿងនេះ។

គឺមិនមែនខ្ញុំចង់ដាក់ទោសអស់អ្នកដែលធ្វើអាក្រក់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះគឺជាកម្មពៀរដែលពួកគេបានយកមកដាក់ខ្លួនឯង ដោយទង្វើអាក្រក់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំមិនប្រញាប់ប្រញាល់ដើម្បីដាក់ទោសនរណាម្នាក់ឡើយ ហើយខ្ញុំក៏មិនប្រព្រឹត្តចំពោះនរណាម្នាក់ដោយអយុត្តិធម៌ដែរ គឺខ្ញុំសុចរិតចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា។ ខ្ញុំច្បាស់ជាស្រឡាញ់ពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំច្បាស់ជាស្អប់អស់អ្នកដែលអាក្រក់ ដែលបំពានខ្ញុំ។ នេះគឺជាគោលការណ៍នៅពីក្រោយសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ។ អ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗគួរតែមានការយល់ដឹងខ្លះៗអំពីបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនយល់ទេ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនមានការកោតខ្លាចសូម្បីតែបន្តិចឡើយ ហើយអ្នកនឹងធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងធ្វេសប្រហែសនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ខ្ញុំជាមិនខាន។ អ្នកក៏នឹងមិនស្គាល់អ្វីដែលខ្ញុំចង់សម្រេចបាន អ្វីដែលខ្ញុំចង់បំពេញ អ្វីដែលខ្ញុំចង់ទទួលបាន ឬប្រភេទនៃមនុស្សដែលនគររបស់ខ្ញុំត្រូវការឡើយ។

បញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំមានដូចជា៖

១. មិនថាអ្នកជានរណាឡើយ ប្រសិនបើអ្នកប្រឆាំងខ្ញុំនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងត្រូវបានជំនុំជម្រះ។

២. អស់អ្នកដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស នឹងត្រូវបានប្រៀនប្រដៅភ្លាមៗ ចំពោះការគិតខុសឆ្គងណាមួយ។

៣. ខ្ញុំនឹងដាក់អស់អ្នកដែលមិនជឿលើខ្ញុំទៅម្ខាង។ ខ្ញុំនឹងអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេនិយាយ និងធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងធ្វេសប្រហែស រហូតដល់ទីចុងបំផុត នៅពេលដែលខ្ញុំនឹងដាក់ទោសពួកគេយ៉ាងល្អិតល្អន់ ហើយចម្រាញ់យកពួកគេចេញ។

៤. ខ្ញុំនឹងថែរក្សា ព្រមទាំងការពារអស់អ្នកដែលជឿលើខ្ញុំគ្រប់ពេលវេលា។ គ្រប់ពេលវេលា ខ្ញុំនឹងផ្គត់ផ្គង់ពួកគេដោយជីវិត តាមវិធីនៃការសង្គ្រោះ។ មនុស្សទាំងនេះនឹងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ហើយពួកគេនឹងច្បាស់ជាមិនដួល ឬវង្វេងផ្លូវរបស់ពួកគេទេ។ ភាពទន់ខ្សោយណាមួយដែលពួកគេមាន នឹងគ្រាន់តែបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំនឹងច្បាស់ជាមិនចងចាំភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេទេ។

៥. អស់អ្នកណាដែលហាក់ដូចជាជឿ ប៉ុន្តែជឿមិនពិតប្រាកដ គឺអស់អ្នកដែលជឿថាមានព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែមិនស្វែងរកព្រះគ្រីស្ទ ហើយក៏មិនប្រឆាំងដែរ មនុស្សទាំងនេះគឺជាប្រភេទមនុស្សដែលគួរឱ្យអាណិតបំផុត ហើយតាមរយៈទង្វើរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យពួកគេមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់។ តាមរយៈវិធីនៃសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះមនុស្សបែបនេះ ហើយនាំពួកគេត្រឡប់មកវិញ។

៦. ពួកកូនប្រុសច្បង ដែលជាមនុស្សដំបូងដើម្បីទទួលព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ នឹងត្រូវបានប្រទានពរ! ខ្ញុំនឹងប្រទានព្រះពរដ៏ល្អបំផុតដល់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដ ដោយអនុញ្ញាតឱ្យអ្នករាល់គ្នារីករាយនឹងព្រះពរទាំងនោះដោយពេញចិត្ត។ គ្មាននរណាម្នាក់នឹងហ៊ានបង្អាក់ការនេះទេ។ ទាំងអស់នេះ គឺត្រូវបានរៀបចំទាំងស្រុងសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ស្របពេលដែលនេះគឺជាបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ៥៦ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៣៤

មានពរហើយអស់អ្នកណាដែលបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ហើយជឿថា ព្រះបន្ទូលទាំងនេះនឹងត្រូវបានសម្រេច។ ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើទុក្ខទោសដល់អ្នកឡើយ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្វីដែលអ្នកជឿត្រូវបានសម្រេចក្នុងអ្នក។ នេះគឺជាព្រះពររបស់ខ្ញុំដែលមកចំពោះអ្នក។ ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំវាយប្រហារចំគោលដៅដោយអាថ៌កំបាំង ដែលបានលាក់ទុកនៅក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗ។ គ្រប់គ្នាមានរបួសដែលអាចបណ្ដាលឱ្យស្លាប់ ហើយខ្ញុំគឺជាគ្រូពេទ្យដ៏ល្អដែលអាចព្យាបាលរបួសទាំងនោះបាន៖ គ្រាន់តែចូលមកក្នុងវត្តមានរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនិយាយថា នៅពេលអនាគត នឹងលែងមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ និងលែងមានទឹកភ្នែកតទៅទៀតហើយ។ នៅក្នុងខ្ញុំ គ្រប់យ៉ាងគឺត្រូវបានសម្រេច ប៉ុន្តែនៅក្នុងមនុស្ស របស់សព្វសារពើគឺពុករលួយ ទទេសូន្យ និងបោកបញ្ឆោតចំពោះមនុស្ស។ នៅក្នុងវត្តមានរបស់ខ្ញុំ អ្នកច្បាស់ជាទទួលបានរបស់សព្វសារពើ ហើយអ្នកច្បាស់ជាអាចមើលឃើញផង និងរីករាយផងចំពោះព្រះពរទាំងអស់ ដែលអ្នកមិនដែលធ្លាប់គិតស្រមៃ។ អស់អ្នកណាដែលមិនមកចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ខ្ញុំ ច្បាស់ជាបះបោរ ហើយពិតជាអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងច្បាស់ជាមិនឱ្យពួកគេរួចខ្លួនដោយងាយស្រួលឡើយ។ ខ្ញុំនឹងវាយផ្ចាលមនុស្សបែបនេះយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ចូរចងចាំអំពីរឿងនេះ! នៅពេលមនុស្សចូលមកចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ខ្ញុំកាន់តែច្រើន នោះពួកគេនឹងទទួលបានកាន់តែច្រើន ទោះបីវាត្រឹមតែព្រះគុណក៏ដោយ។ ក្រោយមក ពួកគេនឹងទទួលព្រះពរកាន់តែធំធេងទៀតផង។

ចាប់តាំងពីការបង្កើតពិភពលោក ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមកំណត់ទុកជាមុន និងជ្រើសរើសមនុស្សក្រុមនេះ ដែលហៅថា អ្នករាល់គ្នានាពេលបច្ចុប្បន្ន។ និស្ស័យពីកំណើត គុណសម្បត្តិ រូបរាង និងកម្ពស់របស់អ្នក គ្រួសាររបស់អ្នកដែលអ្នកបានកើតមក ការងាររបស់អ្នក និងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នក លក្ខណៈរបស់អ្នកទាំងមូល ហើយសូម្បីតែពណ៌នៃសក់ និងស្បែករបស់អ្នក ព្រមទាំងពេលវេលានៃការកើតរបស់អ្នក គឺទាំងអស់ត្រូវបានរៀបចំដោយព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរៀបចំដោយព្រះហស្ដ សូម្បីតែអ្វីៗដែលអ្នកធ្វើ និងមនុស្សដែលអ្នកជួបជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះមិននិយាយដល់តថភាពដែលថា ការនាំអ្នកចូលទៅក្នុងវត្តមានរបស់ខ្ញុំនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ក៏ពិតជាត្រូវបានធ្វើដោយការរៀបចំរបស់ខ្ញុំទៀតផង។ ចូរកុំធ្វើឱ្យខ្លួនអ្នកឥតសណ្ដាប់ធ្នាប់ អ្នកគួរតែបន្តដំណើរទោមុខយ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់។ អ្វីដែលខ្ញុំអនុញ្ញាតឱ្យអ្នករីករាយនៅថ្ងៃនេះ គឺជាចំណែកដែលអ្នកសមនឹងទទួល ហើយវាត្រូវបានខ្ញុំកំណត់ទុកជាមុន ចាប់តាំងពីការបង្កើតពិភពលោក។ មនុស្សទាំងអស់ហួសហេតុខ្លាំងណាស់៖ ពួកគេចចេសជ្រុលផង និងឥតអៀនខ្មាសទាល់តែសោះផង។ ពួកគេមិនអាចចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្វីៗ ដោយផ្អែកលើផែនការ និងការរៀបចំរបស់ខ្ញុំទេ។ ចូរកុំធ្វើដូច្នេះតទៅទៀត។ នៅក្នុងខ្ញុំ គ្រប់យ៉ាងត្រូវបានរំដោះ។ ចូរកុំចងខ្លួនឯង ព្រោះថានឹងមានការបាត់បង់ការគោរពចំពោះជីវិតរបស់អ្នក។ ចូរចងចាំរឿងនេះចុះ!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ៧៤ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៣៥

ខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គតែមួយអង្គគត់ ហើយជាងនេះទៅទៀត ខ្ញុំជាអង្គតែមួយគត់នៃព្រះជាម្ចាស់។ លើសពីនេះទៅទៀត ខ្ញុំដែលជាភាពទាំងស្រុងរបស់សាច់ឈាម គឺជាការបើកបង្ហាញដ៏ពេញលេញរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកណាក៏ដោយដែលហ៊ានមិនគោរពខ្ញុំ អ្នកណាក៏ដោយដែលហ៊ានបង្ហាញការទាស់ទទឹងនៅក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយអ្នកណាក៏ដោយដែលហ៊ាននិយាយពាក្យមើលងាយប្រឆាំងខ្ញុំ នោះច្បាស់ជានឹងស្លាប់ដោយសារបណ្ដាសា និងសេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំ (នឹងមានការដាក់បណ្ដាសាដោយសារសេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំ)។ ជាងនេះទៅទៀត អ្នកណាក៏ដោយដែលហ៊ានមិនស្មោះត្រង់ ឬគ្មានភក្ដីភាពចំពោះខ្ញុំ ហើយអ្នកណាក៏ដោយដែលហ៊ានព្យាយាមបោកបញ្ឆោតខ្ញុំ ច្បាស់ជានឹងស្លាប់ដោយសារសេចក្ដីស្អប់របស់ខ្ញុំ។ សេចក្ដីសុចរិត ឫទ្ធានុភាព និងការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំនឹងស្ថិតនៅជារៀងរហូត។ ជាដំបូង ខ្ញុំគួរឱ្យស្រឡាញ់ និងប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជានិស្ស័យនៃភាពជាព្រះដ៏ពេញលេញរបស់ខ្ញុំទេ។ សេចក្ដីសុចរិត ឫទ្ធានុភាព និងការជំនុំជម្រះ គ្រាន់តែជាចំណែកនៃនិស្ស័យរបស់ខ្ញុំ ដែលជាព្រះជាម្ចាស់ដ៏ពេញលេញផ្ទាល់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងអំឡុងយុគសម័យនៃព្រះគុណ ខ្ញុំគួរឱ្យស្រឡាញ់ និងប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា។ ដោយសារតែកិច្ចការដែលខ្ញុំត្រូវបញ្ចប់ នោះខ្ញុំមានសេចក្ដីស្រឡាញ់អស់ពីព្រះទ័យ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណា។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីនោះមក គឺលែងត្រូវការអ្វីៗបែបនេះតទៅទៀតហើយ (ហើយចាប់ពីពេលនោះមក ក៏លែងមានអ្វីៗបែបនេះ)។ គ្រប់យ៉ាងគឺជាសេចក្ដីសុចរិត ឫទ្ធានុភាព និងការជំនុំជម្រះ ហើយនេះគឺជានិស្ស័យដ៏ពេញលេញនៃភាពជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំ គួបផ្សំនឹងភាពជាព្រះដ៏ពេញលេញរបស់ខ្ញុំ។

អស់អ្នកណាដែលមិនស្គាល់ខ្ញុំ នឹងស្លាប់នៅក្នុងជង្ហុកធំ ស្របពេលដែលអ្នកដែលច្បាស់អំពីខ្ញុំ នឹងរស់នៅជារៀងរហូត ដែលនឹងត្រូវបានមើលថែ និងការពារនៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ នៅពេលដែលខ្ញុំថ្លែងព្រះបន្ទូលតែមួយពាក្យ នោះពិភពលោកទាំងមូល និងចុងបំផុតនៃផែនដីក៏ញាប់ញ័រ។ តើនរណាអាចស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ហើយមិនញាប់ញ័រដោយការភ័យខ្លាចនោះ? តើនរណាអាចទប់ការបង្ហាញអារម្មណ៍គោរពចំពោះខ្ញុំបាន? ហើយនរណាមិនអាចស្គាល់សេចក្ដីសុចរិត និងឫទ្ធានុភាពរបស់ខ្ញុំ ចេញពីទង្វើរបស់ខ្ញុំ! ហើយនរណាមិនអាចឃើញគ្រប់ព្រះចេស្ដារបស់ខ្ញុំ និងព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងទង្វើរបស់ខ្ញុំ! អ្នកណាក៏ដោយដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់ នឹងច្បាស់ជាស្លាប់។ នេះគឺដោយសារតែអស់អ្នកដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់ គឺជាអ្នកដែលប្រឆាំងទទឹងនឹងខ្ញុំ ហើយជាអ្នកដែលមិនស្គាល់ខ្ញុំ។ ពួកគេគឺជាមហាទេវតា និងឥតត្រាប្រណីបំផុត។ ចូរពិនិត្យខ្លួនអ្នក៖ នរណាដែលឥតត្រាប្រណី រាប់ខ្លួនឯងជាសុចរិត អំនួត និងក្រអឺតក្រទម គឺច្បាស់ជាកម្មវត្ថុនៃការស្អប់របស់ខ្ញុំ ហើយត្រូវតែវិនាស!

ពេលនេះ ខ្ញុំប្រកាសបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលនៃនគររបស់ខ្ញុំ៖ របស់សព្វសារពើ គឺស្ថិតនៅក្នុងការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំ របស់សព្វសារពើស្ថិតនៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ខ្ញុំ របស់សព្វសារពើស្ថិតនៅក្នុងឫទ្ធានុភាពរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំអនុវត្តសេចក្ដីសុចរិតរបស់ខ្ញុំចំពោះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ អស់អ្នកណាដែលនិយាយថា ពួកគេជឿលើខ្ញុំ ប៉ុន្តែគិតឱ្យជ្រៅទៅ ពួកគេប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ ឬអស់អ្នកដែលចិត្តរបស់គេបានបោះបង់ខ្ញុំចោល នោះនឹងត្រូវបានទាត់ចេញ ប៉ុន្តែទាំងអស់នេះគឺសុទ្ធតែស្ថិតនៅក្នុងពេលវេលាដ៏សមស្របផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ។ មនុស្សដែលនិយាយបន្តុះបង្អាប់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែតាមវិធីដែលអ្នកដទៃមិនអាចសម្គាល់បាន នឹងស្លាប់ភ្លាមៗ (ពួកគេនឹងវិនាសខាងឯវិញ្ញាណ រូបកាយ និងព្រលឹង)។ អស់អ្នកណាដែលគាបសង្កត់ ឬមើលងាយមើលថោកមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ នឹងត្រូវបានជំនុំជម្រះភ្លាមៗ ដោយសេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំ។ នេះមានន័យថា មនុស្សដែលច្រណែននឹងមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ ហើយអ្នកដែលគិតថាខ្ញុំមិនសុចរិត នឹងត្រូវបានប្រគល់ទៅឱ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំជំនុំជម្រះ។ អស់អ្នកណាដែលមានឥរិយាបថល្អ សាមញ្ញ និងស្មោះត្រង់ (រួមទាំងអស់អ្នកដែលខ្វះប្រាជ្ញា) និងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តចំពោះខ្ញុំដោយភាពស្មោះស្ម័គ្រអស់ពីចិត្ត នឹងនៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំទាំងអស់គ្នា។ អស់អ្នកណាដែលមិនបានឆ្លងកាត់ការហ្វឹកហ្វឺន មានន័យថាមនុស្សស្មោះត្រង់ទាំងនោះដែលខ្វះប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹង នឹងមានអំណាចនៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេក៏ត្រូវបានដោះស្រាយ និងបែកបាក់ផងដែរ។ អ្វីដែលថា ពួកគេមិនឆ្លងកាត់ការហ្វឹកហ្វឺន គឺមិនប្រាកដទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ តាមរយៈអ្វីៗទាំងនេះ ខ្ញុំនឹងបង្ហាញគ្រប់គ្នានូវព្រះចេស្ដារបស់ខ្ញុំ និងព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងទាត់ចោលអស់អ្នកណាដែលនៅតែសង្ស័យខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនចង់បានម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេទេ (ខ្ញុំស្អប់មនុស្សដែលនៅតែសង្ស័យខ្ញុំដូចពេលនេះ)។ តាមរយៈវិធីនៃទង្វើដែលខ្ញុំធ្វើនៅទូទាំងសកលលោកទាំងមូល នោះខ្ញុំនឹងបង្ហាញមនុស្សស្មោះត្រង់ នូវភាពអស្ចារ្យនៃសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីនោះមក ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឱ្យប្រាជ្ញា ការយល់ដឹង និងភាពឆ្លាតវៃរបស់ពួកគេរីកចម្រើន។ ខ្ញុំក៏នឹងបណ្ដាលឱ្យមនុស្សបោកបញ្ឆោតត្រូវបានបំផ្លាញភ្លាមៗ ដោយសារទង្វើដ៏អស្ចារ្យរបស់ខ្ញុំដែរ។ ពួកកូនប្រុសច្បងទាំងអស់ ដែលជាមនុស្សដំបូងគេក្នុងការទទួលយកព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ (មានន័យថា មនុស្សដែលបរិសុទ្ធ ឥតខ្ចោះ និងស្មោះត្រង់) នឹងក្លាយជាមនុស្សដំបូងគេដែលទទួលបានច្រកចូលទៅក្នុងនគរព្រះ ហើយត្រួតត្រាលើជាតិសាសន៍ទាំងអស់ និងមនុស្សទាំងអស់ជាមួយខ្ញុំ ដោយសោយរាជ្យជាស្ដេចនៅក្នុងនគរព្រះ ហើយជំនុំជម្រះជាតិសាសន៍ទាំងអស់ និងមនុស្សទាំងអស់ (នេះសំដៅលើពួកកូនប្រុសច្បងទាំងអស់នៅក្នុងនគរព្រះ មិនមែនអ្នកដទៃទេ)។ អស់អ្នកដែលនៅក្នុងចំណោមជាតិសាសន៍ទាំងអស់ និងមនុស្សទាំងអស់ ដែលត្រូវបានជំនុំជម្រះ និងអ្នកដែលបានប្រែចិត្ត នឹងចូលទៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំ ហើយក្លាយជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ខណៈដែលអស់អ្នកដែលរឹងរូស មិនប្រែចិត្ត នឹងត្រូវបោះចូលទៅក្នុងជង្ហុកធំ (ដើម្បីឱ្យវិនាសជារៀងរហូត)។ ការជំនុំជម្រះនៅក្នុងនគរព្រះនឹងក្លាយជាការជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ហើយវានឹងក្លាយជាការសម្អាតពិភពលោកដ៏ហ្មត់ចត់របស់ខ្ញុំ។ ដូច្នេះ នឹងគ្មានភាពអយុត្តិធម៌ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយ ទឹកភ្នែក ឬការយំខ្សឹកខ្សួលទៀតទេ ហើយលើសពីនេះទៀត នឹងលែងមានពិភពលោកតទៅទៀតហើយ។ គ្រប់យ៉ាងនឹងក្លាយជាការបើកបង្ហាញពីព្រះគ្រីស្ទ ហើយគ្រប់យ៉ាងនឹងក្លាយជានគររបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ពិតជាសិរីល្អមែន! ពិតជាសិរីល្អមែន!

(ដកស្រង់ពី «ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ៧៩ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៣៦

ពេលនេះ ខ្ញុំប្រកាសឱ្យប្រើបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំចំពោះអ្នករាល់គ្នា (ដែលមាន ប្រសិទ្ធភាពចាប់ពីថ្ងៃនៃការប្រកាសឱ្យប្រើ ដោយការចាត់ចែងការវាយផ្ចាលផ្សេងៗទៅកាន់មនុស្សខុសៗគ្នា)៖

ខ្ញុំរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ខ្ញុំ ហើយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងស្ថិតនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំ៖ នរណាក៏ដោយដែលមានមន្ទិលសង្ស័យ នឹងត្រូវសម្លាប់ជាក់ជាមិនខាន។ គ្មានកន្លែងត្រូវពិចារណាឡើយ។ ពួកគេនឹងត្រូវសម្លាប់គ្មានសល់ ដូច្នេះ ត្រូវគេចចេញពីសេចក្ដីស្អប់នៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ខ្ញុំ។ (សូមបញ្ជាក់ថា ចាប់ពីពេលនេះតទៅ នរណាក៏ដោយដែលត្រូវបានសម្លាប់ ច្បាស់ជាមិនមែនសមាជិកនៃនគររបស់ខ្ញុំឡើយ ហើយគេត្រូវតែជាកូនចៅរបស់សាតាំង។)

ក្នុងនាមជាពួកកូនប្រុសច្បង អ្នកគួរតែរក្សាតួនាទីរបស់ខ្លួន ហើយបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងមិនត្រូវចង់ដឹងចង់ឮរឿងរបស់អ្នកដទៃឡើយ។ អ្នកគួរតែថ្វាយខ្លួនចំពោះផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ ហើយគ្រប់ទីកន្លែងដែលអ្នកទៅ អ្នកគួរតែធ្វើជាបន្ទាល់ដ៏ល្អអំពីខ្ញុំ និងសរសើរតម្កើងព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ។ មិនត្រូវប្រព្រឹត្តសកម្មភាពដ៏អាម៉ាស់ឡើយ។ ចូរធ្វើជាគម្រូសម្រាប់ពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ និងរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំទាំងអស់។ មិនត្រូវប្រព្រឹត្តរំលងប្រពៃណី សូម្បីតែមួយភ្លែតក៏ដោយ៖ អ្នកត្រូវតែមានវត្តមានជានិច្ចនៅចំពោះមុខមនុស្សម្នាក់ៗ ដោយការនាំយកនូវអត្តសញ្ញាណនៃពួកកូនប្រុសច្បង មិនមែនជាអ្នកបម្រើនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកគួរតែបោះជំហានទៅមុខដោយងើបក្បាលខ្ពស់ឡើង។ ខ្ញុំកំពុងតែស្នើឱ្យអ្នករាល់គ្នាសរសើរតម្កើងព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ មិនមែនធ្វើឱ្យព្រះនាមរបស់ខ្ញុំអាប់ឱននោះទេ។ អស់អ្នកណាដែលជាពួកកូនប្រុសច្បង គឺម្នាក់ៗមានតួនាទីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយមិនអាចធ្វើបានគ្រប់យ៉ាងឡើយ។ នេះគឺជាទំនួលខុសត្រូវដែលខ្ញុំបានផ្តល់ដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នកមិនត្រូវគេចពីទំនួលខុសត្រូវឡើយ។ អ្នកត្រូវតែលះបង់ខ្លួនអ្នកដោយអស់ពីចិត្ត អស់ពីគំនិត និងអស់ពីកម្លាំង ដើម្បីបំពេញអ្វីដែលខ្ញុំបានផ្តល់ដល់អ្នករាល់គ្នា។

ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ ភារកិច្ចនៃការឃ្វាលពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ និងរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំទាំងអស់នៅទូទាំងពិភពសាកលលោក នឹងត្រូវបានប្រគល់ឱ្យពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំបំពេញ ហើយខ្ញុំនឹងវាយផ្ចាលនរណាដែលមិនអាចថ្វាយចិត្ត និងគំនិតទាំងមូលរបស់ពួកគេដើម្បីបំពេញភារកិច្ចនោះ។ នេះគឺជាសេចក្តីសុចរិតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងមិនប្រណី ហើយក៏មិនធូររលុងសូម្បីតែចំពោះពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំឡើយ។

ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ឬក្នុងចំណោមរាស្ដ្ររបស់ខ្ញុំ ដែលចំអក និងជេរប្រមាថពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំណាម្នាក់ នោះខ្ញុំនឹងដាក់ទោសពួកគេយ៉ាងសាហាវ ព្រោះថាពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំតំណាងឱ្យខ្ញុំផ្ទាល់។ អ្វីដែលនរណាម្នាក់ធ្វើចំពោះពួកគេ ក៏ធ្វើចំពោះខ្ញុំដែរ។ នេះគឺជាភាពធ្ងន់ធ្ងរបំផុតនៃបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ។ ដោយអាស្រ័យលើបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេ នោះខ្ញុំនឹងអនុញ្ញាតឱ្យពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ គ្រប់គ្រងសេចក្តីសុចរិតរបស់ខ្ញុំប្រឆាំងនឹងពួកកូនប្រុស ព្រមទាំងរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំដែលបំពានលើបញ្ញត្តិនេះ។

ខ្ញុំនឹងបោះបង់ចោលបន្តិចម្ដងៗនូវអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តចំពោះខ្ញុំយ៉ាងឡេះឡោះ និងផ្តោតតែទៅលើអាហារ សំលៀកបំពាក់ និងដំណេករបស់ខ្ញុំ ចូលរួមតែក្នុងកិច្ចការខាងក្រៅរបស់ខ្ញុំ ហើយមិនមានការពិចារណាចំពោះបន្ទុករបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការបំពេញតួនាទីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេឱ្យបានសមរម្យ។ ការនេះ សំដៅលើអស់អ្នកណាដែលមានត្រចៀក។

នរណាក៏ដោយដែលបញ្ចប់កិច្ចការបម្រើសម្រាប់ខ្ញុំ ត្រូវតែដកខ្លួនចេញទាំងស្ដាប់បង្គាប់ ដោយគ្មានការឈ្លោះប្រកែកឡើយ។ ចូរប្រយ័ត្ន បើមិនដូច្នោះទេ ខ្ញុំនឹងជម្រុះអ្នកចេញ។ (នេះគឺជាបញ្ញត្តិបន្ថែមមួយ។)

ពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំត្រូវតែចាប់កាន់ព្រនង់ដែកចាប់ពីពេលនេះតទៅ ហើយចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្ញុំដើម្បីគ្រប់គ្រងជាតិសាសន៍ និងប្រជាជនទាំងអស់ ដើម្បីដើរនៅក្នុងចំណោមជាតិសាសន៍ និងមនុស្សទាំងអស់ និងដើម្បីអនុវត្តការជំនុំជម្រះ សេចក្តីសុចរិត និងឫទ្ធានុភាពរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងចំណោមជាតិសាសន៍ និងមនុស្សទាំងអស់។ ពួកកូនប្រុស និងរាស្ដ្ររបស់ខ្ញុំត្រូវតែកោតខ្លាចខ្ញុំ សរសើរតម្កើងខ្ញុំ អបអរខ្ញុំ និងថ្វាយសិរីល្អដល់ខ្ញុំឥតឈប់ឈរ ពីព្រោះផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំត្រូវបានសម្រេច ហើយពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំអាចសោយរាជ្យជាមួយខ្ញុំ។

នេះគឺជាផ្នែកមួយនៃបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ។ បន្ទាប់ពីនេះ ខ្ញុំនឹងនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នានូវបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលទាំងនេះ នៅពេលដែលកិច្ចការដំណើរការទៅមុខ។ ចេញពីបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលខាងលើ អ្នករាល់គ្នានឹងមើលឃើញអំពីជំហានដែលខ្ញុំធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ ក៏ដូចជាជំហានណាមួយដែលកិច្ចការរបស់ខ្ញុំបានទៅដល់។ នេះគួរតែជាការបញ្ជាក់មួយ។

ខ្ញុំបានជំនុំជម្រះសាតាំងរួចហើយ។ ដោយសារតែបំណង របស់ខ្ញុំមិនអាចរារាំងបាន ហើយដោយសារតែពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំបានទទួលសិរីល្អជាមួយនឹងខ្ញុំ នោះខ្ញុំបានប្រើប្រាស់សេចក្តីសុចរិត និងឫទ្ធានុភាពរបស់ខ្ញុំរួចហើយ ចំពោះពិភពលោក និងរបស់សព្វសារពើដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់សាតាំង។ ខ្ញុំមិនលើកម្រាមដៃ ឬយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសាតាំងទាល់តែសោះ (ពីព្រោះវាមិនសមនឹងសន្ទនាជាមួយខ្ញុំឡើយ)។ ខ្ញុំគ្រាន់តែបន្តធ្វើនូវអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើប៉ុណ្ណោះ។ កិច្ចការរបស់ខ្ញុំដំណើរការទៅមុខយ៉ាងរលូន មួយជំហានម្ដងៗ ហើយបំណងរបស់ខ្ញុំមិនអាចត្រូវបានរារាំងឡើយនៅទូទាំងផែនដីទាំងមូល។ ការនេះបានបំបាក់មុខសាតាំងក្នុងកម្រិតមួយ ហើយសាតាំងត្រូវបានបំផ្លាញទាំងស្រុង ប៉ុន្តែការនេះមិនបានបំពេញបំណងរបស់ខ្ញុំឡើយ។ ខ្ញុំក៏អនុញ្ញាតឱ្យពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំអនុវត្តបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំចំពោះពួកគេដែរ។ មួយផ្នែក អ្វីដែលខ្ញុំឱ្យសាតាំងមើលឃើញ គឺជាសេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំចំពោះវា។ មួយផ្នែកទៀត ខ្ញុំឱ្យសាតាំងមើលឃើញសិរីល្អរបស់ខ្ញុំ (មើលឃើញថា ពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំគឺជាទីបន្ទាល់ដែលខ្ទរខ្ទារបំផុតចំពោះភាពអាម៉ាស់របស់សាតាំង)។ ខ្ញុំមិនដាក់ទោសវាដោយផ្ទាល់នោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំឱ្យពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំអនុវត្តសេចក្តីសុចរិត និងឫទ្ធានុភាពរបស់ខ្ញុំ។ ដោយសារតែសាតាំងធ្លាប់រំលោភបំពានពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ និងសង្កត់សង្កិនពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ហើយនៅថ្ងៃនេះ បន្ទាប់ពីការបម្រើរបស់វាត្រូវបានបញ្ចប់ នោះខ្ញុំនឹងអនុញ្ញាតឱ្យកូនប្រុសច្បងដែលធំដឹងក្តីរបស់ខ្ញុំជម្រុះវាចេញ។ សាតាំងមិនមានអំណាចទប់ទល់ការដួលរលំឡើយ។ ការជាប់គាំងរបស់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់នៅក្នុងពិភពលោក គឺជាទីបន្ទាល់ដ៏ល្អបំផុត។ មនុស្សប្រយុទ្ធគ្នា ហើយប្រទេសនានាស្ថិតក្នុងសង្គ្រាម គឺជាការបង្ហាញឱ្យឃើញនូវការដួលរលំនៃនគររបស់សាតាំង។ មូលហេតុដែលខ្ញុំមិនបានបង្ហាញទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យណាមួយនៅក្នុងអតីតកាល គឺដើម្បីនាំយកភាពអាម៉ាស់មកឱ្យសាតាំង និងដើម្បីលើកតម្កើងឈ្មោះរបស់ខ្ញុំមួយជំហានម្ដងៗ។ នៅពេលដែលសាតាំងត្រូវបានវិនាសទាំងស្រុង នោះខ្ញុំចាប់ផ្តើមបង្ហាញព្រះចេស្ដារបស់ខ្ញុំ៖ អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ គឺកើតមានឡើង ហើយសេចក្ដីនានាដែលមានលក្ខណៈអធិធម្មជាតិ ដែលមិនស្របនឹងសញ្ញាណរបស់មនុស្ស នឹងត្រូវសម្រេច (ទាំងនេះ សំដៅទៅលើព្រះពរដែលនឹងមកក្នុងពេលដ៏ឆាប់ខាងមុខ)។ ដោយសារតែខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គដ៏ជាក់ស្ដែង ហើយខ្ញុំគ្មាននូវក្រឹត្យវិន័យ ហើយដោយសារតែខ្ញុំមានបន្ទូលអាស្រ័យលើការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ ដូច្នេះ អ្វីដែលខ្ញុំបានមានបន្ទូលកាលពីអតីតកាល គឺមិនអាចប្រើប្រាស់បានសម្រាប់ច្ចុប្បន្នឡើយ។ ចូរកុំប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកឡើយ! ខ្ញុំមិនមែនជាព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រកាន់ខ្ជាប់ដោយក្រឹត្យវិន័យឡើយ។ ជាមួយខ្ញុំ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងគឺសេរី សំខាន់ និងរួចពីចំណងទាំងស្រុង។ ប្រហែលជាអ្វីដែលត្រូវបាននិយាយកាលពីម្សិលមិញ អាចហួសសម័យក្នុងថ្ងៃនេះ ឬប្រហែលជាវាអាចត្រូវបានបំភ្លេចនៅថ្ងៃនេះ (ទោះបីជាយ៉ាងណា បញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ ចាប់តាំងពីត្រូវបានប្រកាសឱ្យប្រើប្រាស់មក នឹងមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរឡើយ)។ ទាំងនេះគឺជាជំហាននានានៅក្នុងផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ។ ចូរកុំប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងបទបញ្ញត្តិនានាឡើយ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ មានពន្លឺថ្មីមួយ និងមានការបើកសម្ដែងថ្មីមួយ ហើយនោះគឺជាផែនការរបស់ខ្ញុំ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពន្លឺរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវបានបើកសម្ដែងនៅក្នុងអ្នក ហើយព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវបានបើកសម្ដែងទៅកាន់ពិភពសាកលលោក។ តើអ្នកយល់ទេ? នេះគឺជាភារកិច្ចរបស់អ្នក ជាទំនួលខុសត្រូវដែលបានប្រគល់ដល់អ្នក។ អ្នកមិនត្រូវធ្វេសប្រហែសចំពោះវាឡើយ សូម្បីតែមួយភ្លែត។ ខ្ញុំនឹងប្រើប្រាស់មនុស្សដែលខ្ញុំព្រមទទួលរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ហើយការនេះនឹងមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរឡើយ។ ដោយសារតែខ្ញុំគឺជាព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ដូច្នេះ ខ្ញុំជ្រាបថា មនុស្សប្រភេទណាគួរធ្វើកិច្ចការអ្វី ក៏ជ្រាបផងដែរថា មនុស្សប្រភេទណាអាចធ្វើកិច្ចការអ្វីបាន។ នេះគឺជាសព្វានុភាពរបស់ខ្ញុំ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ៨៨ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៣៧

រាល់ប្រយោគដែលខ្ញុំថ្លែង គឺមានសិទ្ធិអំណាច និងការជំនុំជម្រះ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្លាស់ប្ដូរព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំបានទេ។ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំចេញទៅ នោះអ្វីៗពិតជាបានសម្រេចដោយស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ។ នេះគឺជានិស្ស័យរបស់ខ្ញុំ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំគឺជាសិទ្ធិអំណាច ហើយនរណាដែលកែប្រែព្រះបន្ទូលនោះ គឺប្រមាថនឹងការវាយផ្ចាលរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំត្រូវតែវាយផ្ដួលពួកគេ។ ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ នោះពួកគេនាំយកការបំផ្លាញទៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេទៅកាន់ស្ថានឃុំព្រលឹង ឬទៅក្នុងជង្ហុកធំ។ នេះគឺជាវិធីតែមួយដែលខ្ញុំដោះស្រាយជាមួយមនុស្សជាតិ ហើយមនុស្សគ្មានផ្លូវផ្លាស់ប្ដូរវាបានទេ។ នេះគឺជាបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ។ ចូរចងចាំរឿងនេះ! គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានបណ្ដោយឱ្យមើលងាយបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំបានទេ។ អ្វីៗត្រូវបានសម្រេច ដោយផ្អែកលើបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ! កាលពីអតីតកាល ខ្ញុំដូចជាធូររលុងចំពោះអ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នកជួបប្រទះត្រឹមតែព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះបន្ទូលដែលខ្ញុំបានមានបន្ទូលអំពីការវាយផ្ដួលមនុស្ស គឺមិនទាន់កើតឡើងឡើយ។ ប៉ុន្តែចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ គ្រោះមហន្តរាយទាំងអស់ (ទាំងនេះ ទាក់ទងទៅនឹងបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ) នឹងចូលមកម្ដងមួយៗ ដើម្បីដាក់ទោសអស់អ្នកដែលមិនស្របនឹងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ។ នឹងត្រូវមានការកើតឡើងនូវតថភាព បើមិនដូច្នោះទេ មនុស្សនឹងមិនអាចមើលឃើញសេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំទេ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេនឹងប្រមាថខ្លួនឯងម្ដងហើយម្ដងទៀត។ នេះគឺជាជំហាននៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ ហើយវាគឺជាវិធីដែលខ្ញុំធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្ញុំនៅជំហានបន្ទាប់។ ខ្ញុំមានបន្ទូលនេះទៅកាន់អ្នករាល់គ្នាទុកជាមុន នោះទើបអ្នករាល់គ្នាអាចចៀសវាងការប្រព្រឹត្តបទល្មើស និងចៀសវាងការឈឺចាប់ដោយការវិនាសជារៀងរហូត។ មានន័យថា ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងអស់ លើកលែងតែពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ ចូលទៅកាន់ទីកន្លែងសមរម្យរបស់ពួកគេ ដោយផ្អែកលើបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងវាយផ្ចាលពួកគេម្ដងម្នាក់ៗ។ ខ្ញុំនឹងមិនឱ្យពួកគេសូម្បីតែម្នាក់របូតចេញពីផ្លែសន្ទូចឡើយ។ មើល៎ អ្នករាល់គ្នាហ៊ានប្រមាថម្ដងទៀតទេ! មើល៎ អ្នករាល់គ្នាហ៊ានបះបោរម្ដងទៀតទេ! ខ្ញុំបានមានបន្ទូលកាលពីមុនថា ខ្ញុំសុចរិតចំពោះគ្រប់គ្នា ហើយថា ខ្ញុំគ្មានមនោសញ្ចេតនាប៉ុនសរសៃអំបោះឡើយ ហើយនេះបង្ហាញថា និស្ស័យរបស់ខ្ញុំ មិនត្រូវបានមើលងាយឡើយ។ នេះគឺជាអង្គរបស់ខ្ញុំ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្លាស់ប្ដូរបានទេ។ មនុស្សទាំងអស់ស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ហើយមនុស្សទាំងអស់មើលឃើញព្រះភ័ក្រ្តដ៏មានសិរីល្អរបស់ខ្ញុំ។ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវតែស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំទាំងស្រុង និងយ៉ាងពិតប្រាកដ នេះគឺជាបញ្ញាត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ។ មនុស្សទាំងអស់នៅទូទាំងពិភពលោក និងចុងបំផុតនៃផែនដី គួរតែសរសើរ និងលើកតម្កើងខ្ញុំ ដោយសារខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គតែមួយអង្គគត់ ដោយសារខ្ញុំគឺជាអង្គនៃព្រះជាម្ចាស់។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្លាស់ប្ដូរព្រះបន្ទូល និងព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំ ការមានបន្ទូលនិងឥរិយារបស់ខ្ញុំបានទេ ដោយសារទាំងអស់នេះគឺជាបញ្ហារបស់ខ្ញុំតែមួយអង្គគត់ ហើយទាំងអស់នេះគឺជាអ្វីៗដែលខ្ញុំមានតាំងពីជំនាន់បុរាណបំផុត ហើយដែលនឹងមានជារៀងរហូត។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ១០០ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៣៨

កិច្ចការដែលបានគ្រោងទុករបស់ខ្ញុំ នៅតែបន្តទៅមុខដោយគ្មានឈប់មួយខណៈណាឡើយ។ ដោយបានផ្លាស់ចូលទៅក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះ និងដោយបានដឹកនាំអ្នករាល់គ្នាឱ្យចូលទៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំធ្វើជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងមានការទាមទារផ្សេងទៀតដែលត្រូវធ្វើចំពោះអ្នករាល់គ្នា គឺថា ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើមប្រកាសនៅចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នាឱ្យប្រើធម្មនុញ្ញដែលខ្ញុំនឹងយកមកគ្រប់គ្រងយុគសម័យនេះ៖

ដោយហេតុថាអ្នករាល់គ្នាត្រូវបានហៅថាជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ នោះអ្នករាល់គ្នាគួរតែអាចលើកតម្កើងព្រះនាមរបស់ខ្ញុំបាន ពោលគឺត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់នៅក្នុងកណ្ដាលសមុទ្រទុក្ខ។ ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ប៉ុនប៉ងបញ្ជោរខ្ញុំ និងលាក់បាំងការពិតពីខ្ញុំ ឬចូលរួមក្នុងការប្រព្រឹត្តបង្ខូចព្រះកិត្តិនាមពីក្រោយខ្នងខ្ញុំ មនុស្សបែបនេះនឹងត្រូវបានដេញចេញ និងយកចេញពីផ្ទះរបស់ខ្ញុំឱ្យទៅរង់ចាំខ្ញុំដោះស្រាយជាមួយពួកគេ។ អស់អ្នកដែលផិតក្បត់ និងគ្មានលក្ខណៈជាកូនខ្ញុំកាលពីមុន និងអ្នកដែលក្រោកឡើងជាថ្មីនៅថ្ងៃនេះដើម្បីវិនិច្ឆ័យខ្ញុំជាចំហ ពួកគេក៏នឹងត្រូវដេញចេញពីផ្ទះរបស់ខ្ញុំផងដែរ។ អស់អ្នកដែលជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ត្រូវតែបង្ហាញជានិច្ចនូវការចេះគិតគូរចំពោះបន្ទុករបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងប្រឹងប្រែងស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ។ មានតែមនុស្សដូចនេះទេ ទើបខ្ញុំនឹងបំភ្លឺពួកគេ ហើយពួកគេនឹងរស់នៅក្រោមការណែនាំ និងការបំភ្លឺរបស់ខ្ញុំ ដោយមិនជួបការវាយផ្ចាលសោះឡើយ។ អស់អ្នកដែលមិនបានបង្ហាញនូវការចេះគិតគូរចំពោះបន្ទុករបស់ខ្ញុំ ហើយផ្ដោតលើការធ្វើផែនការសម្រាប់អនាគតផ្ទាល់ខ្លួនពួកគេ (ពោលគឺ អស់អ្នកដែលមិនបានតម្រង់សកម្មភាពរបស់ពួកគេដើម្បីបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែបែរជាសម្លឹងរកអំណោយទៅវិញ) សត្វដូចអ្នកសុំទានទាំងនេះ ខ្ញុំបដិសេធមិនប្រើជាដាច់ខាត ព្រោះតាំងពីពេលពួកគេកើតមក ពួកគេគ្មានដឹងអ្វីបន្តិចសោះអំពីអត្ថន័យក្នុងការបង្ហាញនូវការចេះគិតគូរចំពោះបន្ទុករបស់ខ្ញុំ។ ពួកគេជាមនុស្សដែលខ្វះញាណធម្មតា មនុស្សបែបនេះរងផលប៉ះពាល់ពី «កង្វះអាហារូបត្ថម្ភ» ដល់ខួរក្បាល ហើយត្រូវការទៅផ្ទះរក «អាហាររូបត្ថម្ភ» បន្ថែមខ្លះទៀត។ ខ្ញុំមិនប្រើប្រាស់មនុស្សបែបនេះទេ។ ក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងត្រូវតម្រូវឱ្យចាត់ទុកការស្គាល់ខ្ញុំថាជាភារកិច្ចខានមិនបានដែលត្រូវធ្វើឱ្យគេឃើញរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ឱ្យដូចការបរិភោគ ការស្លៀកពាក់ និងការដេក ដែលគ្រប់គ្នាមិនដែលភ្លេចមួយពេលណាសោះឡើយ ដើម្បីឱ្យនៅទីបញ្ចប់ ការស្គាល់ខ្ញុំនឹងក្លាយជាស៊ាំដូចជាការបរិភោគអ៊ីចឹងដែរ ដែលធ្វើបានដោយមិនបាច់ប្រឹង ប្រកបដោយភាពស្ទាត់ជំនាញ។ ចំពោះព្រះបន្ទូលដែលខ្ញុំបញ្ចេញ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែទទួលយកដោយមានជំនឿបំផុត និងជ្រួតជ្រាបបានពេញលេញ ហើយវាអាចមិនមានសកម្មភាពពាក់កណ្ដាលទីបែបបង្គ្រប់កិច្ចនោះទេ។ អ្នកណាដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ នឹងត្រូវបានចាត់ទុកថា រឹងទទឹងនឹងខ្ញុំដោយផ្ទាល់ រីឯអ្នកណាដែលមិនពិសាព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ឬមិនប្រឹងប្រែងស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ នឹងត្រូវបានចាត់ទុកថា មិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំ ហើយនឹងត្រូវបោសចេញពីមាត់ទ្វារនៃដំណាក់របស់ខ្ញុំដោយផ្ទាល់។ ដូចដែលខ្ញុំបានមានព្រះបន្ទូលកាលពីមុនអ៊ីចឹង នេះដោយសារតែអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានមិនមែនជាចំនួនមនុស្សដ៏ច្រើននោះទេ តែជាឧត្តមភាព។ ក្នុងចំណោមមនុស្សមួយរយនាក់ ប្រសិនបើមានតែមនុស្សម្នាក់គត់ដែលអាចស្គាល់ខ្ញុំតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំបាន នោះខ្ញុំនឹងសព្វព្រះហឫទ័យគ្រវែងចោលអ្នកផ្សេងទាំងអស់ដើម្បីផ្ដោតលើការបំភ្លឺ និងការពន្យល់ដល់មនុស្សតែម្នាក់នេះគត់។ តាមរយៈការនេះ អ្នករាល់គ្នាអាចឃើញថា វាមិនពិតទាំងស្រុងនោះទេដែលថា ចំនួនច្រើនតែអ្នកអាចបង្ហាញច្បាស់អំពីខ្ញុំ និងសម្ដែងអំពីខ្ញុំបាននោះ។ អ្វីដែលខ្ញុំចង់បានគឺស្រូវសាលី (ទោះបីជាវាអាចនឹងគ្មានសាច់គ្រាប់ពេញក៏ដោយ) មិនមែនស្រងែទេ (សូម្បីតែពេលវាមានសាច់គ្រាប់ពេញលេញគួរឱ្យកោតសរសើរក៏ដោយ)។ ចំណែកឯពួកអ្នកដែលមិនខ្វល់ពីការស្វះស្វែងរក តែផ្ទុយទៅវិញបែរជាប្រព្រឹត្តបែបខ្ជីខ្ជា ពួកគេគួរតែចាកចេញដោយខ្លួនឯង ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ឃើញពួកគេទៀតនោះទេ ក្រែងលោពួកគេបន្តធ្វើឱ្យខូចកិត្តិនាមរបស់ខ្ញុំ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថ្លែងទៅកាន់សកលលោកទាំងមូល» ជំពូកទី ៥ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៣៩

ដោយសារអ្នកស្ថិតក្នុងចំណោមសមាជិកនៃគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ និងដោយសារអ្នកស្មោះត្រង់នៅក្នុងព្រះនគររបស់ខ្ញុំ អ្នកត្រូវតែប្រកាន់ខ្ជាប់តាមបទដ្ឋាននៃលក្ខខណ្ឌតម្រូវរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងគ្រប់អ្វីៗដែលអ្នកធ្វើ។ ខ្ញុំមិនសុំឱ្យអ្នកធ្វើអ្វីច្រើនក្រៅតែពីធ្វើជាពពករសាត់នោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវតែជាព្រិលដ៏ភ្លឺចាំង និងមានទាំងសារជាតិរបស់វា ហើយលើសពីនេះទៅទៀតគឺតម្លៃរបស់វា។ ព្រោះខ្ញុំមកពីដែនដីបរិសុទ្ធ ខ្ញុំមិនដូចផ្កាឈូកដែលមានតែឈ្មោះប៉ុន្តែគ្មានសារជាតិនោះទេ ព្រោះវាមកពីភក់ មិនមែនដែនដីបរិសុទ្ធនោះទេ។ ពេលវេលាដែលស្ថានសួគ៌ថ្មីមួយចុះមកលើផែនដី ហើយផែនដីថ្មីមួយលាតសន្ធឹងពាសពេញមេឃ ក៏ជាពេលវេលាដ៏ប្រាកដដែលខ្ញុំធ្វើការជាផ្លូវការនៅក្នុងចំណោមមនុស្សផងដែរ។ ក្នុងចំណោមមនុស្ស តើអ្នកណាស្គាល់ខ្ញុំ? តើអ្នកណាបានមើលឃើញពេលវេលានៃការមកដល់របស់ខ្ញុំ? តើអ្នកណាបានមើលឃើញថា ខ្ញុំមិនមែនមានត្រឹមតែឈ្មោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលើសពីនេះទៅទៀត ខ្ញុំមានទាំងសារជាតិផងដែរ? ខ្ញុំបោសពពកពណ៌សចេញដោយព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំសង្កេតមើលមេឃយ៉ាងម៉ត់ចត់ គ្មានអ្វីមួយនៅក្នុងលំហអាកាសដែលមិនត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយព្រះហស្តរបស់ខ្ញុំនោះទេ ហើយនៅពីក្រោមវា គ្មាននរណាម្នាក់ដែលមិនរួមចំណែកការខិតខំតូចតាចរបស់ខ្លួនដល់ការសម្រេចបាននូវគ្រោងការដ៏ធំសម្បើមរបស់ខ្ញុំនោះទេ។ ខ្ញុំមិនធ្វើការទាមទារអ្វីច្រើនពីមនុស្សនៅលើផែនដីនោះទេ ដ្បិតខ្ញុំតែងតែជាព្រះជាម្ចាស់ដ៏ជាក់ស្ដែង ហើយព្រោះតែខ្ញុំជាព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដាដែលបានបង្កើតមនុស្ស និងស្គាល់ពួកគេយ៉ាងច្បាស់។ មនុស្សទាំងអស់ស្ថិតនៅពីមុខព្រះនេត្ររបស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដា។ សូម្បីតែមនុស្សដែលនៅទីដាច់ស្រយាលបំផុតនៃផែនដី តើអាចគេចពីការសម្លឹងមើលដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដូចម្តេចបាន? ទោះបីជាមនុស្ស «ស្គាល់» ព្រះវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែប្រមាថព្រះវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំលាតត្រដាងមុខមាត់ដ៏អាក្រក់របស់មនុស្សទាំងអស់ ក៏ដូចជាគំនិតលាក់បាំងជ្រៅបំផុតរបស់ពួកគេ ហើយធ្វើឱ្យអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដីបានច្បាស់លាស់ឡើងដោយពន្លឺរបស់ខ្ញុំ និងធ្លាក់ចុះក្រោមការពិនិត្យពិច័យរបស់ខ្ញុំ។ យ៉ាងណាមិញ ទោះបីធ្លាក់ចុះក៏ពិតមែន តែដួងចិត្តរបស់ពួកគេមិនហ៊ានងាកចេញឆ្ងាយពីខ្ញុំឡើយ។ ក្នុងចំណោមវត្ថុដែលបានបង្កើតមក តើអ្នកណាដែលមិនមកស្រឡាញ់ខ្ញុំដោយសារតែអំពើរបស់ខ្ញុំ? តើអ្នកណាដែលមិនចង់បានខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ? តើអ្នកណាដែលមិនកើតមានអារម្មណ៍ជាប់ចិត្តដោយសារតែសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ? វាដោយសារតែសេចក្ដីពុករលួយរបស់សាតាំង ទើបធ្វើឱ្យមនុស្សមិនអាចឈានដល់សភាពដែលខ្ញុំតម្រូវ។ សូម្បីតែបទដ្ឋានដ៏ទាបបំផុតដែលខ្ញុំតម្រូវ ក៏បង្កើតជាសេចក្ដីសង្ស័យក្នុងចំណោមមនុស្សផងដែរ កុំថាឡើយសព្វថ្ងៃនេះ (នៅក្នុងយុគនេះសាតាំងបង្កចលាចល និងជិះជាន់យ៉ាងវីវក់) ឬពេលដែលមនុស្សត្រូវបានសាតាំងជាន់ឈ្លីរហូតដល់ថ្នាក់រាងកាយរបស់ពួកគេប្រឡាក់ពេញដោយភាពស្មោកគ្រោកទាំងស្រុង។ តើមានពេលណាដែលខ្ញុំមិនកើតទុក្ខដោយសារការបរាជ័យរបស់មនុស្សក្នុងការខ្វល់ខ្វាយពីព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំព្រោះតែភាពអសីលធម៌របស់ពួកគេ? តើវាអាចទៅរួចទេដែលខ្ញុំត្រូវអាណិតសាតាំង? តើវាអាចទៅរួចទេដែលខ្ញុំយល់ខុសនៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ? នៅពេលមនុស្សមិនស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ ដួងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំព្រះកន្សែងស្ងាត់ៗ នៅពេលពួកគេរឹងទទឹងនឹងខ្ញុំ ខ្ញុំវាយផ្ទាលពួកគេ នៅពេលពួកគេត្រូវបានខ្ញុំសង្គ្រោះ និងធ្វើឱ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ខ្ញុំចិញ្ចឹមពួកគេដោយយកចិត្តទុកដាក់បំផុត នៅពេលពួកគេចុះចូលនឹងខ្ញុំ ដួងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំធូរស្បើយ ហើយខ្ញុំក៏ដឹងភ្លាមអំពីការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងធំធេងនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ និងផែនដី ព្រមទាំងរបស់សព្វសារពើ។ នៅពេលមនុស្សលើកសរសើរខ្ញុំ តើខ្ញុំអាចមិនរីករាយនឹងវាបានយ៉ាងដូចម្ដេច? នៅពេលពួកគេធ្វើបន្ទាល់ឱ្យខ្ញុំ និងត្រូវបានខ្ញុំទទួលយក តើខ្ញុំអាចមិនមានព្រះទ័យថាត្រូវបានលើកតម្កើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច? តើវាអាចទៅរួចទេដែលសូម្បីតែទង្វើ និងការប្រព្រឹត្ដិរបស់មនុស្សក៏មិនត្រូវបានគ្រប់គ្រង និងផ្គត់ផ្គង់ដោយខ្ញុំដែរ? នៅពេលខ្ញុំមិនផ្ដល់ការណែនាំ មនុស្សនៅទំនេរឥតប្រយោជន៍ និងអសកម្ម លើសពីនេះទៅទៀត នៅក្រោយខ្នងខ្ញុំ ពួកគេចូលរួមក្នុងទង្វើថោកទាបដែល «គួរឱ្យស្ងើច» តែម្ដង។ តើអ្នកគិតថា សាច់ឈាមដែលអង្គខ្ញុំសណ្ឋិតនៅ មិនដឹងអ្វីសោះអំពីសកម្មភាពរបស់អ្នក ឥរិយាបថរបស់អ្នក និងពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកឬ? ច្រើនឆ្នាំមកហើយដែលខ្ញុំបានស៊ូទ្រាំនឹងព្យុះភ្លៀង ដូច្នោះហើយខ្ញុំក៏បានជួបប្រទះភាពល្វីងជូរចត់នៃពិភពមនុស្សផងដែរ ទោះយ៉ាងនេះក្ដី ដោយមានការឆ្លុះបញ្ចាំងកាន់តែជិតស្និទ្ធ គ្មានការរងទុក្ខណាមួយអាចធ្វើឱ្យភាពជាមនុស្សខាងសាច់ឈាមបាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមលើខ្ញុំឡើយ ហើយរឹតតែមិនអាចមានភាពផ្អែមល្ហែមណាមួយធ្វើឱ្យពួកមនុស្សខាងសាច់ឈាមទៅជាសោះអង្គើយ ខូចចិត្ត ឬបោះបង់ចោលខ្ញុំបានឡើយ។ តើសេចក្ដីស្រលាញ់របស់ពួកគេចំពោះខ្ញុំពិតជាត្រូវបានកំណត់ត្រឹមតែកង្វះការរងទុក្ខ ឬកង្វះភាពផ្អែមល្ហែមមែនទេ?

(ដកស្រង់ពី «ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថ្លែងទៅកាន់សកលលោកទាំងមូល» ជំពូកទី ៩ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤០

សព្វថ្ងៃនេះ ចាប់តាំងពីពេលដែលខ្ញុំបានដឹកនាំអ្នករាល់គ្នារហូតមកដល់ចំណុចនេះ ខ្ញុំបានធ្វើការរៀបចំដ៏សមសួន និងមានបំណងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ។ ប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអំពីសេចក្ដីទាំងនោះនៅថ្ងៃនេះ តើអ្នករាល់គ្នាពិតជានឹងអាចយល់ដឹងពីវាបានទេ? ខ្ញុំស្គាល់ច្បាស់ពីគំនិតក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស និងបំណងប្រាថ្នាក្នុងបេះដូងរបស់មនុស្ស៖ តើអ្នកណាទៅដែលមិនធ្លាប់ស្វែងរកផ្លូវចេញសម្រាប់ខ្លួនឯងនោះ? តើអ្នកណាទៅដែលមិនធ្លាប់គិតអំពីក្ដីសង្ឃឹមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេនោះ? ប៉ុន្តែទោះបីជាមនុស្សមានបញ្ញាច្រើន និងភ្លឺថ្លាយ៉ាងណាក្ដី តើអ្នកណាទៅដែលអាចទស្សន៍ទាយបានថា បន្ទាប់ពីយុគសម័យនានាទៅ បច្ចុប្បន្ននេះនឹងប្រែទៅជាបែបនេះ? តើនេះពិតជាផ្លែផ្កាចេញពីការខិតខំដោយអត្តនោម័តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកមែនទេ? តើនេះជារង្វាន់សម្រាប់ភាពឧស្សាហ៍មិនចេះនឿយហត់របស់អ្នកមែនទេ? តើនេះជាផ្ទាំងគំនូរដ៏ស្រស់ស្អាតដែលចិត្តរបស់អ្នកប្រមើលមើលមែនទេ? ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានណែនាំមនុស្សជាតិទាំងអស់ទេ តើអ្នកណាទៅដែលនឹងអាចបំបែកខ្លួនចេញពីការរៀបចំរបស់ខ្ញុំ ហើយរកឃើញផ្លូវចេញមួយផ្សេងទៀតបាន? តើវាជាការស្រមើស្រមៃ និងបំណងប្រាថ្នារបស់មនុស្សដែលនាំពួកគេមកដល់សព្វថ្ងៃនេះមែនទេ? មនុស្សជាច្រើនរស់នៅអស់មួយជីវិតដោយមិនបានបំពេញបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនឡើយ។ តើនេះពិតជាដោយសារតែកំហុសនៅក្នុងការគិតរបស់ពួកគេមែនទេ? ជីវិតរបស់មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានបំពេញដោយសុភមង្គល និងការពេញចិត្តដែលមិននឹកស្មានដល់។ តើនេះពិតជាដោយសារតែពួកគេរំពឹងតិចពេកមែនទេ? តើក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិទាំងមូល អ្នកណាទៅដែលមិនទទួលបានការថែទាំនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដានោះ? តើអ្នកណាទៅដែលមិនរស់នៅក្នុងការកំណត់ទុកជាមុនដោយព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដានោះ? តើការរស់ និងការស្លាប់របស់មនុស្ស កើតឡើងតាមជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេមែនទេ? តើមនុស្សគ្រប់គ្រងវាសនាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេមែនទេ? មនុស្សជាច្រើនស្រែករកសេចក្ដីស្លាប់ តែវាស្ថិតនៅយ៉ាងឆ្ងាយពីពួកគេ។ មនុស្សជាច្រើនចង់រស់នៅក្លាយជាអ្នកខ្លាំង ហើយខ្លាចស្លាប់ តែវាមិនបានដល់ពួកគេសោះ ថ្ងៃមរណៈរបស់ពួកគេជិតមកដល់ហើយ ដែលនឹងទម្លាក់ពួកគេទៅក្នុងជង្ហុកធំនៃសេចក្ដីស្លាប់។ មនុស្សជាច្រើនសំលឹងមើលទៅលើមេឃ ហើយដកដង្ហើមធំវែងៗ។ មនុស្សជាច្រើនស្រែកទ្រហោយំខ្សឹកខ្សួលយ៉ាងខ្លាំង។ មនុស្សជាច្រើនធ្លាក់ចូលក្នុងការល្បងល។ ហើយមនុស្សជាច្រើនក្លាយជាអ្នកទោសនៃសេចក្ដីល្បួង។ ថ្វីបើខ្ញុំមិនលេចមកដោយផ្ទាល់ដើម្បីឱ្យមនុស្សឃើញខ្ញុំច្បាស់ក៏ដោយ ក៏មានមនុស្សជាច្រើនភ័យមិនហ៊ានជួបមុខរបស់ខ្ញុំទេ ដោយខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងថា ខ្ញុំនឹងវាយពួកគេស្លាប់ភ្លាមៗ ហើយខ្ញុំនឹងផ្ដាច់ជីវិតពួកគេ។ តើមនុស្សពិតជាស្គាល់ខ្ញុំមែន ឬក៏អត់ទេ? គ្មាននរណាម្នាក់អាចនិយាយបានច្បាស់នោះទេ។ តើមិនដូច្នេះទេឬ? អ្នករាល់គ្នាខ្លាចទាំងខ្ញុំ និងការវាយផ្ចាលរបស់ខ្ញុំ តែអ្នកក៏ងើបឈរ ហើយប្រឆាំងនឹងខ្ញុំដោយបើកចំហ ថែមទាំងទម្លាក់ការជំនុំជម្រះមកលើខ្ញុំវិញ។ តើករណីនេះមិនដូច្នេះទេឬ? មនុស្សទាំងនេះមិនដែលបានស្គាល់ខ្ញុំទេ ព្រោះពួកគេមិនដែលបានឃើញមុខខ្ញុំ ឬឮសំឡេងខ្ញុំឡើយ។ ដូច្នេះ ទោះបីជាខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងបេះដូងរបស់មនុស្សក៏ដោយ តើមាននរណាដែលនៅក្នុងបេះដូងរបស់ពួកគេមិនស្រពេចស្រពិល និងមិនច្របូកច្របល់អំពីខ្ញុំដែរឬទេ? តើមាននរណាដែលនៅក្នុងបេះដូងរបស់ពួកគេស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់ឥតខ្ចោះឬទេ? ខ្ញុំមិនចង់ឱ្យអស់អ្នកដែលជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំក៏មើលខ្ញុំទាំងស្រពេចស្រពិល និងងងឹតងងុលដូច្នេះដែរនោះទេ ដូច្នេះហើយទើបខ្ញុំចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ។

ខ្ញុំយាងចូលមកក្នុងចំណោមមនុស្សដោយស្ងាត់ៗ ហើយខ្ញុំក៏រសាត់បាត់។ តើមានអ្នកណាធ្លាប់បានឃើញខ្ញុំទេ? តើព្រះអាទិត្យអាចមើលឃើញខ្ញុំដោយសារអណ្ដាតភ្លើងរបស់វាដែលកំពុងឆេះឬទេ? តើព្រះចន្ទអាចមើលឃើញខ្ញុំដោយសារភាពភ្លឺថ្លាច្បាស់របស់វាឬទេ? តើតារានិករអាចមើលឃើញខ្ញុំដោយសារពួកវាស្ថិតនៅលើមេឃឬទេ? ពេលខ្ញុំយាងមក មនុស្សមិនដឹងទេ ហើយអ្វីៗទាំងអស់នៅតែល្ងង់ខ្លៅ លុះដល់ពេលខ្ញុំចាកចេញទៅវិញ មនុស្សក៏នៅតែមិនដឹងដដែល។ តើអ្នកណាអាចធ្វើបន្ទាល់ពីខ្ញុំបាន? តើការលើកសរសើររបស់មនុស្សនៅលើផែនដីអាចធ្វើបានទេ? តើផ្កាលីលីដែលរីកក្នុងព្រៃអាចធ្វើបានទេ? តើបក្សាបក្សីដែលហោះហើរលើមេឃអាចធ្វើបានឬ? តើសត្វតោដែលកំពុងគ្រហឹមនៅលើភ្នំអាចធ្វើបានឬ? គ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើបន្ទាល់ពីខ្ញុំបានពេញលេញឡើយ! គ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើកិច្ចការដែលខ្ញុំនឹងធ្វើនេះបានឡើយ! ទោះបីជាពួកគេបានធ្វើកិច្ចការនេះមែនក៏ដោយ តើវានឹងមានឥទ្ធិពលអ្វីទៅ? មួយថ្ងៃៗ ខ្ញុំសង្កេតមើលរាល់សកម្មភាពរបស់មនុស្សជាច្រើន ហើយមួយថ្ងៃៗ ខ្ញុំស្ទង់មើលដួងចិត្ត និងចិត្តគំនិតរបស់មនុស្សជាច្រើន។ មិនធ្លាប់មាននរណាម្នាក់គេចផុតពីការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំឡើយ ហើយក៏មិនធ្លាប់មាននរណាម្នាក់ដកខ្លួនពួកគេចេញពីការពិតនៃការជំនុំជម្រះរបស់ខ្ញុំបានដែរ។ ខ្ញុំឈរពីលើមេឃ ហើយមើលពីចម្ងាយ៖ មនុស្សច្រើនរាប់មិនអស់ត្រូវបានខ្ញុំវាយផ្ដួលភ្លាមៗ តែទោះជាដូច្នេះក្ដី ក៏មានមនុស្សច្រើនរាប់មិនអស់ផងដែរដែលរស់នៅក្នុងសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងក្ដីអាណិតស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ តើអ្នករាល់គ្នាមិនរស់នៅក្នុងលក្ខខណ្ឌបែបនេះដែរឬទេអី?

(ដកស្រង់ពី «ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថ្លែងទៅកាន់សកលលោកទាំងមូល» ជំពូកទី ១១ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤១

នៅលើផែនដី ខ្ញុំគឺជាព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងដែលស្ថិតនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស។ នៅលើស្ថានសួគ៌ ខ្ញុំជាម្ចាស់នៃសត្តនិករទាំងអស់។ ខ្ញុំបានឡើងភ្នំ និងឆ្លងទឹក ហើយខ្ញុំបានរសាត់អណ្តែតចេញចូលក្នុងចំណោមមនុស្ស។ តើនរណាហ៊ានប្រឆាំងទាស់ជាមួយព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងដោយបើកចំហទៅ? តើនរណាហ៊ានបំបែកចេញពីអំណាចអធិបតេយ្យនៃគ្រប់ទាំងព្រះចេស្តានោះ? ក្រៅពីមានការសង្ស័យ តើនរណាហ៊ានអះអាងថា ខ្ញុំនៅលើស្ថានសួគ៌នោះ? ជាងនេះទៅទៀត តើនរណាហ៊ានអះអាងថា ខ្ញុំពិតជានៅលើផែនដីនោះ? គ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ មានសមត្ថភាពក្នុងការបញ្ជាក់ដោយលម្អិតពីទីកន្លែងដែលខ្ញុំគង់នៅនោះទេ។ តើវានឹងអាចទៅជាបែបនោះទេ នៅពេលដែលខ្ញុំនៅលើស្ថានសួគ៌ ខ្ញុំជាព្រះជាម្ចាស់ដែលហួសពីវិស័យ ហើយនៅពេលដែលខ្ញុំនៅលើផែនដី ខ្ញុំជាព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងនោះ? ពិតណាស់ ខ្ញុំជាព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងឬយ៉ាងណានោះ មិនអាចកំណត់តាមរយៈតួនាទីរបស់ខ្ញុំជាអ្នកគ្រប់គ្រងគ្រប់លើសត្តនិករទាំងអស់ ឬដោយសារខ្ញុំមានបទពិសោធទទួលរងការឈឺចាប់នៅក្នុងពិភពមនុស្សនោះទេ តើអាចទេ? ប្រសិនបើដូចករណីនេះមែន តើមនុស្សនឹងដឹងពីសេចក្តីសង្ឃឹមទាំងអស់ទេឬ? ខ្ញុំនៅលើស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏នៅលើផែនដីដែរ។ ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងចំណោមវត្ថុនៃការបង្កើតជាច្រើន ហើយខ្ញុំក៏ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមប្រជាករផងដែរ។ មនុស្សអាចប៉ះពាល់ខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេអាចមើលឃើញខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃផងដែរ។ យោងទៅលើការគិតរបស់មនុស្ស ពេលខ្លះខ្ញុំហាក់ដូចជាលាក់ខ្លួន ហើយពេលខ្លះខ្ញុំហាក់ដូចជាបង្ហាញខ្លួន។ ខ្ញុំហាក់ដូចជាមានវត្តមានពិតមែន ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ហាក់ដូចជាមិនមានវត្តមានផងដែរ។ នៅក្នុងខ្ញុំ មានអាថ៌កំបាំងដែលមនុស្សមិនអាចវាស់ស្ទង់បានទេ។ វាដូចជាមនុស្សទាំងអស់កំពុងតែសម្លឹងខ្ញុំតាមរយៈកែវពង្រីក ដើម្បីរុករកអាថ៌កំបាំងច្រើនទៀតនៅក្នុងខ្ញុំអ៊ីចឹង ដោយរំពឹងលុបបំបាត់អារម្មណ៍ដែលមិនសុខស្រួលនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេចេញ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទោះបីជាពួកគេប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនកាំរស្មីអ៊ិចក៏ដោយ ធ្វើដូចម្តេចទើបមនុស្សអាចបើកកកាយអាថ៌កំបាំងណាមួយ ដែលខ្ញុំមាននោះបាន?

ដោយសារលទ្ធផលនៃកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ នៅពេលដែលរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំត្រូវបានសរសើរតម្កើងជាមួយខ្ញុំ នោះជម្រករបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហមនឹងត្រូវបានរកឃើញ ភក់ល្បាប់ និងធូលីដីទាំងអស់នឹងត្រូវបានសម្អាតចេញ ហើយទឹកកខ្វក់ទាំងអស់ដែលបានប្រមូលផ្តុំជាច្រើនឆ្នាំ នឹងរីងស្ងួតដោយសារភ្លើងដែលកំពុងឆេះរបស់ខ្ញុំ ដោយលែងមានតទៅទៀតហើយ។ នៅពេលនោះ នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហមនឹងស្លាប់នៅក្នុងបឹងភ្លើង និងស្ពាន់ធ័រ។ តើអ្នករាល់គ្នាពិតជាចង់ស្ថិតនៅក្រោមការថែរក្សាប្រកបដោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដើម្បីមិនឱ្យនាគឆក់យកទៅឬទេ? តើអ្នករាល់គ្នាពិតជាស្អប់ផែនការបោកបញ្ឆោតរបស់វាមែនទេ? តើនរណាអាចនាំយកទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំសម្រាប់ខ្ញុំបាន? ដើម្បីផលប្រយោជន៍នៃព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីផលប្រយោជន៍នៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ និងដើម្បីផលប្រយោជន៍នៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំទាំងមូល តើនរណាអាចថ្វាយកម្លាំងទាំងអស់របស់ពួកគេបាន? បច្ចុប្បន្ននេះ នៅពេលដែលនគរព្រះនៅក្នុងពិភពមនុស្ស នោះជាពេលដែលខ្ញុំបានយាងមកជាមនុស្សក្នុងចំណោមមនុស្ស។ ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ តើមាននរណាម្នាក់អាចប្រថុយដើរផ្សងព្រេងទៅក្នុងសមរភូមិប្រយុទ្ធជំនួសខ្ញុំ ដោយគ្មានការខ្លាចញញើតទៅ? នោះនគរព្រះអាចលេចរូបរាងឡើង នោះព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំអាចសប្បាយរីករាយ ហើយជាងនេះទៅទៀត នោះថ្ងៃរបស់ខ្ញុំអាចនឹងចូលមកដល់ នោះពេលវេលាអាចចូលមកដល់ នៅពេលដែលវត្ថុនៃការបង្កើតជាច្រើនបានកើតឡើងវិញ ហើយរីកលូតលាស់យ៉ាងសម្បូរហូរហៀរ នោះមនុស្សអាចត្រូវបានសង្គ្រោះពីសមុទ្រនៃការឈឺចាប់របស់ពួកគេ នោះថ្ងៃស្អែកអាចចូលមកដល់ ហើយវាអាចនឹងអស្ចារ្យ រីកសុះសាយ និងលូតលាស់។ ជាងនេះទៅទៀត ដើម្បីឱ្យកើតមានភាពរីករាយទៅអនាគត មនុស្សទាំងអស់ខំប្រឹងប្រែងអស់ពីកម្លាំងរបស់ពួកគេ ដោយលះបង់ខ្លួនពួកគេគ្រប់យ៉ាងដើម្បីខ្ញុំ។ តើនេះមិនមែនជាសញ្ញាដែលបង្ហាញថា ជ័យជំនេះ គឺជារបស់ខ្ញុំរួចទៅហើយទេឬអី? តើវាមិនមែនជាសញ្ញាសម្គាល់នៃការបញ្ចប់ផែនការរបស់ខ្ញុំទេឬអី?

កាលណាមានវត្តមានមនុស្សនៅថ្ងៃចុងក្រោយកាន់តែច្រើន នោះពួកគេនឹងមានអារម្មណ៍កាន់តែច្រើនអំពីភាពទទេស្អាតនៃពិភពលោក ហើយពួកគេនឹងមានភាពក្លាហានកាន់តែតិចដើម្បីរស់នៅ។ ដោយសារហេតុផលនេះ មនុស្សជាច្រើនរាប់មិនអស់បានស្លាប់ដោយខកចិត្ត មនុស្សជាច្រើនទៀតបានខកចិត្តចំពោះបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេ ហើយមនុស្សជាច្រើនទៀតធ្វើឱ្យខ្លួនឯងឈឺចាប់ ដោយដៃរបស់សាតាំង។ ខ្ញុំបានជួយសង្គ្រោះមនុស្សច្រើនណាស់ ហើយបានជួយឧបត្ថម្ភគាំទ្រពួកគេជាច្រើន ហើយជារឿយៗ នៅពេលដែលមនុស្សបានបាត់បង់ពន្លឺ នោះខ្ញុំបានទាញពួកគេត្រឡប់មកកាន់ទីកន្លែងនៃពន្លឺវិញ ទើបពួកគេអាចស្គាល់ខ្ញុំនៅក្នុងពន្លឺ ហើយរីករាយដោយសារខ្ញុំ នៅក្នុងសេចក្តីសុខ។ ដោយសារតែការមកដល់នៃពន្លឺរបស់ខ្ញុំ នោះក្តីស្រឡាញ់រីកលូតលាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស ដែលរស់នៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំ ដោយសារតែខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ឱ្យមនុស្សស្រឡាញ់ គឺជាព្រះជាម្ចាស់ដែលមនុស្សតោងជាប់ដោយការស្រឡាញ់ ហើយពួកគេពេញទៅដោយការចាប់អារម្មណ៍នៃសណ្ឋានរបស់ខ្ញុំជានិច្ច។ ទោះបីជាយ៉ាងណា នៅពេលគ្រប់យ៉ាងត្រូវបានមានបន្ទូល និងបានធ្វើរួចរាល់ នោះគ្មាននរណាម្នាក់យល់ថា តើនេះជាកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ឬជាតួនាទីរបស់សាច់ឈាមនោះទេ។ មនុស្សនឹងប្រើពេលអស់មួយជីវិត គ្រាន់តែដើម្បីមានបទពិសោធពីរឿងមួយនេះឱ្យលម្អិតប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងជម្រៅចិត្តខាងក្នុងរបស់ពួកគេ មនុស្សមិនដែលស្អប់ខ្ញុំនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេតោងខ្ញុំជាប់នៅក្នុងជម្រៅនៃវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ។ ព្រះបញ្ញាញាណរបស់ខ្ញុំ ធ្វើឱ្យពួកគេមានការស្ងើចសរសើរ ភាពអស្ចារ្យដែលខ្ញុំធ្វើចំណីចក្ខុសម្រាប់ភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំធ្វើឱ្យពួកគេស្ទាក់ស្ទើរក្នុងចិត្ត ប៉ុន្តែពួកគេស្រឡាញ់ព្រះបន្ទូលនោះយ៉ាងខ្លាំង។ ការពិតរបស់ខ្ញុំធ្វើឱ្យមនុស្សវង្វេង ធ្វើឱ្យមនុស្សសង្ស័យ និងធ្វើឱ្យមនុស្សស្មុគស្មាញ ប៉ុន្តែពួកគេទទួលព្រះបន្ទូលនោះដោយស្ម័គ្រចិត្ត។ តើនេះមិនមែនជារង្វាស់ រង្វាល់ជាក់លាក់របស់មនុស្ស ដូចអ្វីដែលពួកគេមានពិតទេឬ?

(ដកស្រង់ពី «ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថ្លែងទៅកាន់សកលលោកទាំងមូល» ជំពូកទី ១៥ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤២

១. មនុស្សលោកមិនគួរតម្កើងខ្លួនឯងឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវលើកសរសើរខ្លួនឯងដែរ។ គឺត្រូវតែថ្វាយបង្គំ និងលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់វិញ។

២. ចូរធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីផ្ដល់ជាប្រយោជន៍ដល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនត្រូវធ្វើអ្វីដែលប៉ះពាល់ដល់ផលប្រយោជន៍នៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ឡើយ។ ចូរការពារព្រះនាម ទីបន្ទាល់ និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

៣. មាសប្រាក់ សម្ភារៈប្រើប្រាស់ និងទ្រព្យសម្បត្ដិនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាតង្វាយដែលមនុស្សគួរថ្វាយ។ តង្វាយទាំងនេះ អាចនឹងមិនមែនសម្រាប់ឱ្យនរណាផ្សេង ក្រៅតែពីបូជាចារ្យ និងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដ្បិតតង្វាយរបស់មនុស្ស គឺសម្រាប់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់សប្បាយព្រះទ័យ។ ព្រះជាម្ចាស់រំលែកតង្វាយទាំងនេះឱ្យតែបូជាចារ្យប៉ុណ្ណោះ គ្មាននរណាម្នាក់ដែលមានលក្ខណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ឬមានសិទ្ធិទទួលយកចំណែកណាមួយពីតង្វាយនេះឡើយ។ តង្វាយទាំងអស់របស់មនុស្ស (រាប់បញ្ចូលទាំងលុយ និងសម្ភារៈដែលអាចប្រើប្រាស់បានផង) ត្រូវថ្វាយទៅព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនឱ្យទៅមនុស្សឡើយ ដូចនេះ មនុស្សមិនអាចយករបស់ទាំងអស់នេះបានឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សយករបស់ទាំងនេះ នោះមានន័យថា គេបានលួចយកតង្វាយហើយ។ ជនណាដែលប្រព្រឹត្ដទង្វើបែបនេះគឺដូចយូដាសហើយក្រៅពីជាជនក្បត់ យូដាសក៏បានយកលុយនៅក្នុងថង់តង្វាយមកប្រើប្រាស់សម្រាប់ខ្លួនឯងដែរ។

៤. មនុស្សមាននិស្ស័យពុករលួយ ហើយលើសពីនេះ គេពោរពេញដោយអារម្មណ៍រវើរវាយផង។ ដូចនេះ នៅពេលបម្រើព្រះ គឺត្រូវហាមដាច់ខាត មិនត្រូវមានសមាជិកភេទផ្ទុយគ្នា ធ្វើការជាមួយគ្នាតែពីរនាក់ឡើយ។ បើរកឃើញថា មានបុគ្គលណាប្រព្រឹត្ដបែបនេះ នោះត្រូវបណ្ដេញចេញ ដោយគ្មានការលើកលែងឡើយ។

៥. មិនត្រូវកាត់ទោសជំនួសព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវពិភាក្សាពីបញ្ហានានាទាក់ទងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ចូរធ្វើតាមអ្វីដែលមនុស្សគួរធ្វើ ហើយក៏មិនត្រូវឈានហួសព្រំដែន ឬរំលងដែនកំណត់ឡើយ។ ចូរប្រយ័ត្នអណ្ដាតរបស់អ្នក ហើយរក្សាកន្លែងដែលអ្នកឈានជើងចូល ដើម្បីចៀសវាងធ្វើអ្វីដែលប្រមាថដល់និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

៦. ចូរប្រព្រឹត្ដអ្វីដែលមនុស្សគួរធ្វើ ព្រមទាំងអនុវត្តកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួន និងបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នក ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវភារកិច្ចរបស់ខ្លួនផង។ ដោយព្រោះអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ អ្នកគួរចូលរួមចំណែកក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ប្រសិនបើអ្នកមិនចូលរួមចំណែកទេ នោះអ្នកក៏មិនសាកសមនឹងចូលរួមហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយក៏មិនស័ក្ដិសមនឹងរស់នៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។

៧. ចំពោះកិច្ចការ និងបញ្ហារបស់ពួកជំនុំវិញ ក្រៅពីការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ ចូរធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់មនុស្សដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រើប្រាស់ ក្នុងគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់។ សូម្បីតែការបំពានបន្ដិចបន្ទួច ក៏មិនអាចទទួលយកបានដែរ។ ចូររក្សាការអនុវត្តតាមឱ្យបានដាច់ខាត ហើយមិនត្រូវវិភាគរកត្រូវ ឬខុសឡើយ ដ្បិតអ្វីដែលត្រូវ ឬខុសនោះ វាមិនពាក់ព័ន្ធនឹងអ្នកឡើយ។ អ្នកត្រូវខ្វល់ខ្វាយពីខ្លួនឯង គឺមានតែការស្ដាប់បង្គាប់ទាំងស្រុងប៉ុណ្ណោះ។

៨. មនុស្សដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ គួរតែស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ និងថ្វាយបង្គំទ្រង់។ មិនត្រូវលើកតម្កើង ឬស្ងើចសរសើរបុគ្គលណាម្នាក់ឡើយ។ មិនត្រូវចាត់ទុកព្រះជាទីមួយ ទុកមនុស្សដែលខ្លួនស្ងើចសរសើរជាទីពីរ ហើយចាត់ទុកខ្លួនឯងជាទីបីឡើយ។ ដួងចិត្ដរបស់អ្នកមិនត្រូវមាននរណាផ្សេងទៀតឡើយ ហើយអ្នកមិនត្រូវចាត់ទុកនរណាផ្សេងទៀត ជាពិសេសមនុស្សដែលអ្នកគោរពឱ្យតម្លៃធៀបនឹងព្រះជាម្ចាស់ ឬទុកស្មើនឹងព្រះអង្គឡើយ។ ចំណុចនេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចទទួលយកបានឡើយ។

៩. ចូររក្សាគំនិតរបស់អ្នកឱ្យនៅជាប់នឹងកិច្ចការរបស់ពួកជំនុំ។ ត្រូវយកគំនិតដែលគិតពីសាច់ឈាមខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ទុកដោយឡែក ត្រូវចេះសម្រេចចិត្ដចំពោះបញ្ហាគ្រួសារ ដោយថ្វាយខ្លួនទាំងស្រុងចំពោះកិច្ចការបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយត្រូវទុកកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាទីមួយ រួចទុកជីវិតរស់នៅរបស់ខ្លួនជាទីពីរ។ នេះគឺជាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូររបស់ពួកបរិសុទ្ធ។

១០. មិនត្រូវបង្ខំសាច់ញាតិរបស់អ្នក (កូនៗរបស់អ្នក ស្វាមី ឬភរិយា បងប្អូនប្រុសស្រី ឬឪពុកម្ដាយ និងញាតិផ្សេងៗទៀត) ដែលមិនទាន់ជឿ ឱ្យទៅចូលរួមពួកជំនុំឡើយ។ ដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់មិនខ្វះសមាជិកឡើយ ហើយមិនចាំបាច់បង្កើនចំនួនមនុស្សឡើយ។ មិនត្រូវនាំអស់អ្នកដែលមិនបានជឿដោយចិត្ដរីករាយឱ្យទៅពួកជំនុំឡើយ។ បញ្ញត្តិនេះគឺ សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់។ អ្នករាល់គ្នាគួរតែត្រួតពិនិត្យ តាមដាន និងរំឭកគ្នាទៅវិញទៅមកអំពីបញ្ហានេះ គ្មាននរណាម្នាក់អាចបំពានច្បាប់នេះឡើយ។ សូម្បីតែពេលដែលសាច់ញាតិណាដែលមិនទាន់មានជំនឿ រួចចូលក្នុងពួកជំនុំដោយស្ទាក់ស្ទើ នោះពួកគេមិនត្រូវទទួលបានសៀវភៅ ឬឈ្មោះថ្មីឡើយ។ មនុស្សបែបនេះមិនទាន់ជាមនុស្សនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយត្រូវហាមឃាត់ពួកគេមិនឱ្យចូលពួកជំនុំ ដោយប្រើប្រាស់គ្រប់មធ្យោបាយដែលចាំបាច់។ ប្រសិនបើមានបញ្ហាអ្វីកើតឡើង ចំពោះពួកជំនុំដោយសារតែការលុកលុយរបស់វិញ្ញាណអាក្រក់ នោះខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ក៏នឹងត្រូវបណ្ដេញចេញ ឬនឹងត្រូវដាក់ការរឹតបន្តឹងមកលើអ្នក។ សរុបមក គ្រប់គ្នាមានចំណែកទំនួលខុសត្រូវចំពោះបញ្ហានេះ ប៉ុន្តែ អ្នកមិនត្រូវធ្វេសប្រហែស ក៏មិនត្រូវយករឿងនេះដើម្បីសកសឹកគំនុំផ្ទាល់ខ្លួនដែរ។

(ដកស្រង់ពី «បញ្ញត្ដិរដ្ឋបាលទាំង១០ប្រការ ដែលរាស្ត្ររើសតាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះ ត្រូវតែគោរពតាម» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤៣

មនុស្សត្រូវតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវកាតព្វកិច្ចជាច្រើនដែលពួកគេគួរបំពេញ។ មនុស្សគួរតែប្រកាន់ខ្ជាប់កាតព្វកិច្ចទាំងនេះ ហើយពួកគេក៏ត្រូវតែបំពេញកាតព្វកិច្ចនេះដែរ។ ចូរអនុញ្ញាតឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ធ្វើកិច្ចការដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវធ្វើទៅចុះ។ មនុស្សមិនអាចជួយអ្វីបានឡើយ។ មនុស្សគួរប្រកាន់ខ្ជាប់កិច្ចការដែលមនុស្សគួរធ្វើ ដោយគ្មានពាក់ព័ន្ធនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ។ មនុស្សគ្មានអ្វីក្រៅពីត្រូវគោរពតាមកិច្ចការដែលមនុស្សគួរធ្វើនោះទេ ហើយគួរគោរពតាមកិច្ចការទាំងនោះឱ្យដូចជាបញ្ញត្តិ ឱ្យដូចទៅនឹងការគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែរ។ ទោះបីពេលនេះ មិនមែនជាយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យក៏ដោយ ក៏នៅតែមានព្រះបន្ទូលជាច្រើន ដែលគួរតែគោរពតាមដដែល ជាប្រភេទព្រះបន្ទូលតែមួយដែលបានថ្លែងនៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ។ មិនមែនគ្រាន់តែត្រូវអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលទាំងនេះដោយពឹងអាងលើការបណ្ដាលចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សគួរតែគោរពតាមព្រះបន្ទូលទាំងនេះ។ ឧទាហរណ៍៖

អ្នកមិនត្រូវធ្វើការវិនិច្ឆ័យចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងឡើយ។

អ្នកមិនត្រូវប្រឆាំងទាស់នឹងមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើបន្ទាល់ឡើយ។

នៅចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះជាម្ចាស់ អ្នកត្រូវស្គាល់តួនាទីខ្លួនឯងនៅកន្លែងណា ហើយមិនត្រូវព្រហើនគ្មានសីលធម៌ទេ។

អ្នកគួរតែនិយាយស្ដីឱ្យចេះប្រមាណខ្លួន ហើយទាំងពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់អ្នក ត្រូវតែប្រព្រឹត្តទៅតាមការរៀបចំរបស់មនុស្សដែលត្រូវព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើបន្ទាល់។

អ្នកគួរគោរពតាមទីបន្ទាល់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកមិនគួរព្រងើយកន្ដើយចំពោះកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់ឡើយ។

អ្នកមិនគួរត្រាប់តាមសំឡេង និងបំណងនៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។

ឫកពារខាងក្រៅ អ្នកមិនត្រូវធ្វើអ្វីប្រឆាំងនឹងមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើបន្ទាល់ឡើយ។

មនុស្សម្នាក់ៗគួរប្រកាន់ខ្ជាប់តាមចំណុចទាំងនេះ។ នៅក្នុងយុគសម័យនីមួយៗ ព្រះជាម្ចាស់ចែងពីក្បួនច្បាប់ជាច្រើន ដែលស្រដៀងគ្នានឹងក្រឹត្យវិន័យដែរ ហើយមនុស្សត្រូវតែគោរពតាម។ តាមរយៈកិច្ចការនេះ ទ្រង់រឹតត្បិតនិស្ស័យរបស់មនុស្ស ហើយស្វែងរកភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ។ ឧទាហរណ៍៖ ចូរពិចារណាអំពីព្រះបន្ទូលទ្រង់ថា «ចូរគោរពប្រណិប័តន៍ដល់ឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក» នៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ចុះ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ មិនអនុវត្តនៅក្នុងពេលសព្វថ្ងៃនេះទេ។ នៅគ្រានោះ បន្ទូលនេះគ្រាន់តែជាការរឹតត្បិតនិស្ស័យខាងក្រៅរបស់មនុស្សមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ ហើយត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីភាពស្មោះត្រង់នៃជំនឿរបស់មនុស្សមកលើព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាសញ្ញាសម្គាល់របស់អ្នកដែលបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់រួចហើយ។ ទោះបីជាឥឡូវនេះជាយុគសម័យនៃនគរព្រះក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែ នៅតែមានក្រឹក្យវិន័យជាច្រើន ដែលមនុស្សត្រូវតែគោរពតាមដែរ។ ក្បួនច្បាប់ពីយុគសម័យមុន មិនត្រូវយកមកអនុវត្តនោះទេ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ មានការអនុវត្តសមស្របជាច្រើនទៀតសម្រាប់ឱ្យមនុស្សប្រតិបត្តតាម ហើយជាការអនុវត្តដ៏ចាំបាច់បំផុត។ កិច្ចការទាំងនេះ មិនទាក់ទងនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ ហើយតម្រូវឱ្យមនុស្សបំពេញកិច្ចការទាំងនេះ។

នៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណ ការអនុវត្តជាច្រើននៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ ត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ដោយសារតែក្រឹត្យវិន័យទាំងនោះគ្មានប្រសិទ្ធភាពពិសេសអ្វីសម្រាប់កិច្ចការនៅពេលនោះ។ ក្រោយពីក្រឹត្យវិន័យទាំងនោះត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ការអនុវត្តជាច្រើនក៏ត្រូវបានគេកំណត់ឡើង ដែលសមស្របសម្រាប់យុគសម័យនោះ ហើយបានក្លាយទៅជាក្បួនច្បាប់នាពេលសព្វថ្ងៃនេះ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះយាងមក ក្បួនច្បាប់ទាំងនេះ ត្រូវគេឈប់ប្រើ ហើយក៏លែងតម្រូវឱ្យមានការគោរពតាមទៀតដែរ ហើយមានកំណត់នូវការអនុវត្តជាច្រើនដែលសមស្របសម្រាប់កិច្ចការនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ។ សព្វថ្ងៃនេះ ការអនុវត្តទាំងនេះមិនមែនជាក្បួនច្បាប់នោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ គឺមានគោលបំណងដើម្បីឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព។ ការអនុវត្តទាំងនេះសមស្របសម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយទៅអនាគត ការអនុវត្តទាំងនេះនឹងអាចក្លាយជាក្បួនច្បាប់បាន។ សរុបសេចក្ដីមក អ្នកគួរតែគោរពតាមការអនុវត្តណាដែលមានផលផ្លែសម្រាប់កិច្ចការនៅថ្ងៃនេះ។ ចូរកុំខ្វាយខ្វល់នឹងថ្ងៃអនាគតធ្វើអ្វី៖ កិច្ចការដែលធ្វើនៅថ្ងៃនេះ គឺសម្រាប់ថ្ងៃនេះ។ ប្រហែលជានៅពេលដែលថ្ងៃស្អែកមកដល់ អាចនឹងមានការអនុវត្តប្រសើរជាងនេះ ដែលតម្រូវឱ្យអនុវត្តតាមផងក៏មិនដឹង។ ចូរកុំយកចិត្តទុកដាក់នឹងរឿងនេះខ្លាំងពេក។ ផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវអ្វីដែលគួរគោរពតាមនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីចៀសវាងការប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់។ សព្វថ្ងៃនេះ គ្មានអ្វីដែលសំខាន់សម្រាប់មនុស្សជាងការគោរពតាមប្រការទាំងនេះឡើយ៖

អ្នកដាច់ខាតមិនត្រូវព្យាយាមលួងលោមបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់ដែលឈរនៅនឹងមុខអ្នក ឬព្យាយាមបិទបាំងអ្វីមិនឱ្យទ្រង់ទតឃើញឡើយ។

អ្នកមិនត្រូវពោលពាក្យស្មោកគ្រោក ឬនិយាយក្រអឺតក្រទមនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ដែលគង់នៅចំពោះមុខអ្នកឡើយ។

អ្នកមិនត្រូវបោកបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់ ដែលគង់នៅនឹងមុខអ្នក ដោយពាក្យសម្ដីផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំ និងសម្ដីត្រឹមត្រូវ ដើម្បីទទួលបានការជឿទុកចិត្តពីទ្រង់ឡើយ។

អ្នកមិនគួរប្រព្រឹត្តដោយគ្មានការគោរពនៅចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នកត្រូវតែស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលទាំងអស់ដែលថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមិនត្រូវរឹងទទឹង ប្រឆាំងទាស់ ឬប្រកែកតវ៉ានឹងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ឡើយ។

អ្នកមិនត្រូវបកស្រាយតាមដែលអ្នកយល់ឃើញថាសមស្របទៅតាមព្រះបន្ទូលដែលថ្លែងចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នកគួរតែប្រយ័ត្នអណ្ដាតរបស់ខ្លួន ដើម្បីចៀសវាងកុំឱ្យអណ្ដាតនោះធ្វើឱ្យអ្នកធ្លាក់ខ្លួនក្លាយជាចំណីនៃគ្រោងការបោកបញ្ឆោតរបស់ពួកទុច្ចរិត។

អ្នកគួរតែប្រយ័ត្តជំហានរបស់អ្នក ដើម្បីចៀសវាងកុំឱ្យបំពានលើព្រំដែនដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់សម្រាប់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកបំពានព្រំដែននេះ នោះវានឹងបណ្តាលឱ្យអ្នកឈរនៅទីតាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងពោលពាក្យក្រអឺតក្រទម អួតបំប៉ោង ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់នឹងស្អប់អ្នកមិនខាន។

អ្នកមិនត្រូវផ្សាយព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយធ្វេសប្រហែសឡើយ ក្រែងលោអ្នកដទៃណាសើចចំអកមើលងាយអ្នក ហើយក្រែងលោពួកអារក្សលេងល្បិចដាក់អ្នក។

អ្នកត្រូវស្ដាប់បង្គាប់តាមកិច្ចការទាំងអស់របស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ បើទោះបីជាអ្នកមិនយល់ពីកិច្ចការនោះក៏ដោយ ក៏អ្នកមិនត្រូវរិះគន់កិច្ចការនោះដែរ។ អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបាន គឺត្រូវស្វែងរក និងប្រកបគ្នា។

គ្មាននរណាម្នាក់អាចបំពានកន្លែងដើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ក្រៅតែពីបម្រើព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្នតាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស អ្នកមិនអាចធ្វើអ្វីផ្សេងពីនេះបានទេ។ អ្នកមិនអាចបង្រៀនព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះតាមទស្សនៈរបស់មនុស្សបានទេ ព្រោះការដែលធ្វើដូច្នេះ គឺជារឿងខុស។

គ្មាននរណាម្នាក់អាចឈរនៅទីតាំងរបស់មនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើបន្ទាល់ឡើយ។ ក្នុងពាក្យសម្ដី ការប្រព្រឹត្តិ និងគំនិតកប់ជ្រៅរបស់អ្នក អ្នកត្រូវប្រកាន់តាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស។ មនុស្សត្រូវតែគោរពតាម ព្រោះវាជាទំនួសខុសត្រូវរបស់មនុស្ស ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចកែប្រែបានឡើយ។ ការប៉ុនប៉ងធ្វើការកែប្រែ នឹងបំពានលើបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលមិនខាន។ គ្រប់គ្នាគួរតែចងចាំចំណុចនេះទុក។

(ដកស្រង់ពី «បញ្ញត្តិនៅក្នុងយុគសម័យថ្មី» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤៤

មានសេចក្ដីជាច្រើនដែលខ្ញុំរំពឹងឱ្យអ្នករាល់គ្នាសម្រេចឱ្យបាន តែមិនមែនគ្រប់សកម្មភាពទាំងអស់របស់អ្នករាល់គ្នា មិនមែនគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ក្នុងជីវិតអ្នករាល់គ្នា សុទ្ធតែអាច សម្រេចនូវអ្វីដែលខ្ញុំបង្គាប់ពីអ្នករាល់គ្នាឡើយ ហេតុនេះ ខ្ញុំក៏គ្មានជម្រើសដែរ ក្រៅតែពីមានបន្ទូលឱ្យចំចំណុច ហើយពន្យល់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ។ ដោយយល់ថា ញាណយល់ដឹងរបស់អ្នករាល់គ្នាខ្សោយ ចំណែកការដឹងគុណរបស់អ្នករាល់គ្នាក៏ខ្សោយ អ្នករាល់គ្នាក៏ស្ទើរតែមិនដឹងអ្វីសោះអំពីនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់ខ្ញុំ ហេតុនេះ ខ្ញុំត្រូវតែប្រញាប់មានបន្ទូលប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអំពីសេចក្ដីទាំងនេះ។ ទោះបីជាពីមុនមក អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់យល់ដឹងយ៉ាងណា ទោះបីជាអ្នករាល់គ្នាមិនចង់យល់ដឹងពីរឿងទាំងអស់នេះ ក៏ខ្ញុំនៅតែត្រូវពន្យល់ប្រាប់សេចក្ដីទាំងនេះដល់អ្នករាល់គ្នាយ៉ាងពិស្ដារដែរ។ រឿងទាំងនេះក៏មិនមែនជារឿងប្លែកទាំងស្រុងដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាខ្វះការយល់ដឹងច្រើន ខ្វះការយល់ច្បាស់ច្រើន ទាក់ទងនឹងអត្ថន័យដែលមាននៅក្នុង សេចក្ដីទាំងនេះ។ មនុស្សជាច្រើនក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានត្រឹមការយល់ដឹងស្រពេចស្រពិល ហើយជាការយល់ដឹងត្រឹមមួយផ្នែក និងមិនពេញលេញទាល់តែសោះ។ ដើម្បីជួយឱ្យអ្នករាល់គ្នាអនុវត្តសេចក្ដីពិតបានកាន់តែប្រសើរ គឺអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំបានកាន់តែប្រសើរ ខ្ញុំព្រះតម្រិះឃើញថា សេចក្ដីទាំងនេះ គឺជារឿងសំខាន់បំផុតដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវដឹង។ ពុំនោះទេ សេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នាគឺនៅតែស្រពេចស្រពិល ពុតត្បុត និងពោរពេញទៅដោយអន្ទាក់នៃសាសនា។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនយល់អំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកមិនអាចធ្វើកិច្ចការដែលអ្នកគួរធ្វើថ្វាយទ្រង់បានឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នករាល់គ្នាមិនអាចគោរពប្រណិបតន៍ និងកោតខ្លាចទ្រង់បានឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គឺមានតែទង្វើធ្វើឱ្យតែបានរួចពីដៃដោយគ្មានការប្រុងប្រយ័ត្ន និងការកុហកបោកប្រាស់តែប៉ុណ្ណោះ ហើយលើសពីនេះ គឺមានតែការប្រមាថដែលគ្មានអ្វីអាចទូន្មានបាន។ ថ្វីបើការយល់ដឹងអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាសំខាន់ ហើយការស្គាល់សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏មិនអាចមើលរំលងបានមែន ក៏គ្មាននរណាម្នាក់បានពិនិត្យពិច័យ ឬក៏ជជីកវែកញែកសេចក្ដីទាំងនេះឱ្យបានហ្មត់ចត់នោះដែរ។ អ្នករាល់គ្នាបានច្រានចោលបញ្ញត្តិគ្រប់គ្រងនានាដែលខ្ញុំបានដាក់ចេញយ៉ាងច្បាស់ណាស់។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនយល់អំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះអ្នកក៏ងាយនឹងប្រព្រឹត្តទាស់នឹងនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ដែរ។ ការប្រព្រឹត្តទាស់នឹងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺដូចគ្នានឹងការជំរុញឱ្យព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ទ្រង់មានសេចក្ដីក្រោធ ហើយក្នុងករណីនេះ ផលចុងក្រោយនៃទង្វើរបស់អ្នក គឺការបំពានបញ្ញត្តិគ្រប់គ្រងនោះហើយ។ ពេលនេះ អ្នកគប្បីទទួលស្គាល់ហើយថា កាលណាអ្នកស្គាល់សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកក៏អាចយល់អំពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់បានដែរ ហើយកាលណាអ្នកយល់អំពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ នោះអ្នកក៏នឹងបានយល់អំពីបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលនោះដែរ។ មិនចាំបាច់និយាយច្រើនទេ សារជាតិភាគច្រើននៅក្នុងបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលនោះ សុទ្ធតែនិយាយអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់និស្ស័យទាំងអស់របស់ទ្រង់ សុទ្ធតែមាននៅក្នុងបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលនោះទេ ហើយអំណេះតទៅ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបង្កើនការយល់ដឹងរបស់ខ្លួន ទាក់ទងនឹងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឱ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅជាងនេះ។

(ដកស្រង់ពី «ការយល់ដឹងអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាសំខាន់ក្រៃលែង» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤៥

និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាប្រធានបទមួយដែលហាក់ដូចជាពិបាកយល់ចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា ហើយជាងនេះទៅទៀត នេះក៏ជាប្រធានបទមួយដែលមិនងាយឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាទទួលយកបានដែរ ដ្បិតនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ ខុសពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់មនុស្ស។ ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ក៏មានអារម្មណ៍ត្រេកអរ ខ្ញាល់ សោកសង្រេង និងរីករាយដូចគ្នាដែរ ប៉ុន្តែអារម្មណ៍ទាំងអស់នេះ គឺខុសគ្នាពីអារម្មណ៍របស់មនុស្ស។ ព្រះជាម្ចាស់មាននូវអ្វីដែលជាលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់មាននូវអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់។ គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បញ្ចេញ និងបើកសម្ដែងឱ្យឃើញ គឺសុទ្ធតែជាតំណាងនៃសារជាតិ និងអត្តសញ្ញាណរបស់ទ្រង់។ លក្ខណៈ និងកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់ ក៏ដូចជាលក្ខណៈសំខាន់ និងអត្តសញ្ញាណរបស់ទ្រង់ គឺជាសេចក្ដីដែលមិនអាចយកមនុស្សណាម្នាក់មកជំនួសបានឡើយ។ និស្ស័យរបស់ទ្រង់ គឺរាប់បញ្ចូលទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិ ភាពស្រាកស្រាន្ដរបស់មនុស្សជាតិ សេចក្ដីសម្អប់ចំពោះមនុស្សជាតិ ហើយជាងនេះទៅទៀតគឺ ការយល់ដឹងយ៉ាងហ្មត់ចត់អំពីមនុស្សជាតិ។ យ៉ាងណាមិញ បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់មនុស្សអាចមានលក្ខណៈសុទិដ្ឋិនិយម រស់រវើក និងគ្មានមេត្តា។ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជានិស្ស័យដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកគ្រប់គ្រងលើរបស់សព្វសារពើទាំងអស់ រួមទាំងសភាវៈមានជីវិតផង ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអម្ចាស់នៃអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានបង្កើតមក។ និស្ស័យរបស់ទ្រង់ តំណាងឱ្យកិត្តិយស ព្រះចេស្ដា ភាពប្រសើរថ្លៃថ្លា ភាពមហិមា ហើយសំខាន់ជាងគេគឺ ភាពឧត្តុង្គឧត្តម។ និស្ស័យរបស់ទ្រង់ គឺជានិមិត្តរូបនៃសិទ្ធិអំណាច ជានិមិត្តរូបនៃគ្រប់អំពើសុចរិត ក៏ជានិមិត្តរូបនៃសោភណភាព និងភាពល្អប្រពៃគ្រប់យ៉ាងដែរ។ លើសពីនេះ និស្ស័យនេះ គឺជានិមិត្តរូបនៃព្រះដែលមិនអាច ឱ្យភាពអន្ធការ និងពួកខ្មាំងសត្រូវណាមួយមកយកឈ្នះ ឬឈ្លានពានបានឡើយ ហើយជានិមិត្តរូបនៃព្រះដែលមិនអាចឱ្យភាវៈណាមួយដែលទ្រង់បានបង្កើតមកបំពានដែរ (ព្រះអង្គក៏មិនបណ្ដោយឱ្យគេបំពានទ្រង់ដែរ)។ និស្ស័យរបស់ទ្រង់ គឺជានិមិត្តរូបនៃព្រះចេស្ដាដ៏ខ្ពស់បំផុត។ គ្មានបុគ្គលណាអាចមករំខានកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ឬនិស្ស័យរបស់ទ្រង់បានឡើយ។ ដោយឡែក បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់មនុស្ស ក៏មិនមែនគ្រាន់តែជានិមិត្តរូបនៃឧត្ដមភាពដែលមនុស្សមានលើសសត្វបន្តិចបន្តួចនោះដែរ។ មនុស្សផ្ទាល់ ពុំមានសិទ្ធិអំណាច ពុំមានស្វ័យភាព ក៏ពុំមានសមត្ថភាពអ្វីនឹងលើកតម្កើងខ្លួនឯងដែរ ប៉ុន្តែនៅក្នុងសារជាតិរបស់ខ្លួន មនុស្សម្នាក់ស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃរបៀបរបស់មនុស្ស ព្រឹត្តិការណ៍ និងអ្វីៗជាច្រើនទៀត។ អំណររបស់ព្រះជាម្ចាស់ កើតមកពីអត្ថិភាព និងការលេចឡើងនៃភាពសុចរិត និងពន្លឺ ក៏ដោយសារតែក្ដីវិនាសនៃភាពអន្ធការ និងការអាក្រក់ដែរ។ ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យក្នុងការនាំយកពន្លឺ និងជីវិតដ៏ល្អប្រពៃមកឱ្យមនុស្សជាតិ។ អំណររបស់ទ្រង់ គឺជាអំណរដ៏សុចរិត ជានិមិត្តរូបនៃអត្ថិភាពនៃអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលវិជ្ជមាន ហើយលើសពីនេះ អំណរនេះជានិមិត្តរូបនៃភ័ព្វដ៏ប្រសើរ។ សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់កើតមកពីភាពអន្តរាយដែលធ្លាក់មកលើមនុស្សជាតិ ដោយសារតែអត្ថិភាព និងការរំខាននៃអំពើអយុត្តិធម៌ ដោយសារតែអត្ថិភាពនៃសេចក្ដីអាក្រក់ និងភាពអន្ធការ ដោយសារតែអត្ថិភាពនៃកត្តានានាដែលបណ្ដេញសេចក្ដីពិតឱ្យចេញទៅឆ្ងាយ ហើយលើសពីនេះ គឺដោយសារតែអត្ថិភាពនៃកត្តានានាដែលប្រឆាំងទាស់នឹងសេចក្ដីល្អ និងភាពស្រស់បំព្រង។ សេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់គឺជានិមិត្តរូបបញ្ជាក់ប្រាប់ថា គ្រប់យ៉ាងដែលអវិជ្ជមាន លែងមានទៀតហើយ លើសពីនេះទៀតគឺបញ្ជាក់ថា សេចក្ដីក្រោធនេះ គឺជានិមិត្តរូបនៃភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ សេចក្ដីទុក្ខសោករបស់ទ្រង់កើតមកពីមនុស្ស ជាអ្នកដែលទ្រង់មានក្ដីសង្ឃឹម ប៉ុន្តែគេបែរជាធ្លាក់ក្នុងភាពអន្ធការវិញ ពីព្រោះកិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើចំពោះមនុស្ស មិនបានផ្ដល់ផលសមនឹងក្ដីរំពឹងរបស់ទ្រង់ ក៏ដោយសារតែមនុស្សទាំងអស់ដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ មិនអាចរស់នៅក្នុងពន្លឺបាន។ ទ្រង់មានអារម្មណ៍សោយសោក ចំពោះមនុស្សឥតទោស ចំពោះមនុស្សស្មោះត្រង់ តែល្វីល្ងើ និងចំពោះមនុស្សល្អ តែគ្មានអ្វីជាទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនឯងសោះ។ សេចក្ដីទុក្ខសោករបស់ទ្រង់ គឺជានិមិត្តរូបនៃសេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ជានិមិត្តរូបនៃសោភណភាព និងសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់។ ព្រះទ័យរីករាយរបស់ទ្រង់ប្រាកដណាស់ គឺបានមកពីការយកឈ្នះលើខ្មាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់ និងទទួលបានភាពស្មោះត្រង់ពីមនុស្ស។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះទ័យរីករាយរបស់ទ្រង់ កើតចេញពីការបណ្ដេញ និងការបំផ្លិចបំផ្លាញពួកខ្មាំងសត្រូវ ហើយដោយសារតែមនុស្សជាតិទទួលបានជីវិតមួយដ៏ល្អប្រពៃ និងប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត។ សេចក្ដីរីករាយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខុសពីអំណរសប្បាយរបស់មនុស្ស។ ម្យ៉ាងទៀត សេចក្ដីរីករាយនេះ ជាអារម្មណ៍រីករាយ ដូចនៅពេលប្រមូលផលដាក់ជង្រុក គឺជាអារម្មណ៍រីករាយខ្លាំងក្លាជាងអំណរធម្មតា។ ព្រះទ័យរីករាយរបស់ទ្រង់ គឺជានិមិត្តរូបនៃការដែលមនុស្សជាតិរើខ្លួនរួចពីទុក្ខលំបាកចាប់ពីពេលនេះតទៅ និងជានិមិត្តរូបនៃការដែលមនុស្សជាតិឈានចូលក្នុងពិភពនៃពន្លឺ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អារម្មណ៍របស់មនុស្សជាតិ គឺសុទ្ធតែកើតឡើងដើម្បីជាប្រយោជន៍សម្រាប់ពួកគេផ្ទាល់ មិនមែនដើម្បីភាពសុចរិត មិនមែនដើម្បីពន្លឺ ក៏មិនមែនដើម្បីភាពស្រស់បំព្រង ហើយក៏រឹតតែមិនមែនដើម្បីព្រះគុណ ដែលត្រូវបានប្រទានមកពីស្ថានសួគ៌ដែរ។ អារម្មណ៍របស់មនុស្សជាតិ គឺជាអារម្មណ៍អាត្មានិយម ហើយជាកម្មសិទ្ធិនៃពិភពងងឹត។ អារម្មណ៍ទាំងនេះ មិនមែនកើតឡើងដើម្បីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ក៏រឹតតែមិនមែនដើម្បីផែនការបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហេតុនេះហើយ មនុស្ស និងព្រះជាម្ចាស់ មិនអាចយកសម្ដីពីខ្យល់ដង្ហើមតែមួយមកនិយាយឱ្យយល់បាននោះឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ឧត្ដុង្គឧត្ដម និងខ្ពង់ខ្ពស់ជានិច្ច ចំណែកឯមនុស្សវិញ តូចទាប គ្មានតម្លៃរហូត។ នេះគឺមកពីព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់តែងថ្វាយអង្គទ្រង់ជាយញ្ញបូជា ហើយលះបង់ដើម្បីមនុស្សជាតិរហូត។ ចំណែកឯមនុស្សវិញ គឺចេះតែយក និងខិតខំដើម្បីតែខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រាំរងនូវការឈឺចាប់ដើម្បីឱ្យមនុស្សជាតិមានជីវិតរស់រានរហូត ចំណែកមនុស្សវិញ ពុំដែលរួមចំណែកអ្វីដល់ពន្លឺ ឬដើម្បីសេចក្ដីសុចរិតឡើយ។ បើទោះបីជាមនុស្សខំប្រឹងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មិនអាចធន់នឹងការវាយប្រហារបានសូម្បីតែមួយលើក ដ្បិតការខិតខំរបស់មនុស្ស រមែងធ្វើឡើងដើម្បីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកដទៃឡើយ។ មនុស្សរមែងមានចិត្តអាត្មានិយម ចំណែកឯព្រះជាម្ចាស់វិញ ព្រះអង្គលះបង់ជានិច្ច។ ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃភាពសុចរិត ភាពល្អប្រពៃ និងភាពស្រស់បំព្រងគ្រប់យ៉ាង ចំណែកមនុស្សវិញ គេបានជោគជ័យ ហើយស្ដែងឱ្យឃើញភាពស្មោកគ្រោក និងការអាក្រក់គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនកែប្រែសារជាតិនៃភាពសុចរិត និងសោភណភាពរបស់ទ្រង់ឡើយ ចំណែកឯមនុស្សវិញ ទោះជានៅទីណា ពេលណា ក៏គេមានសមត្ថភាពឥតខ្ចោះ ក្នុងការក្បត់ភាពសុចរិត ហើយគេចចេញពីព្រះជាម្ចាស់ផង។

(ដកស្រង់ពី «ការយល់ដឹងអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាសំខាន់ក្រៃលែង» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤៦

គ្រប់ប្រយោគដែលខ្ញុំបានថ្លែងប្រាប់ សុទ្ធតែបង្កប់នូវនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាគួរខំប្រឹងសញ្ជឹងគិតអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំដោយយកចិត្តទុកដាក់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលផលពីព្រះបន្ទូលនេះជាប្រាកដ។ សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិបាកនឹងយល់ណាស់ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ថា យ៉ាងហោចណាស់អ្នករាល់គ្នានឹងបានដឹងខ្លះអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ពេលនោះខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងមានអ្វីបន្ថែមទៀតឱ្យខ្ញុំឃើញពីរឿងរ៉ាវដែលអ្នកបានធ្វើ ដែលមិនបំពានដល់និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពេលនោះ ខ្ញុំនឹងរឹតតែមានទំនុកចិត្ត។ ឧទាហរណ៍ដូចជាឱ្យព្រះជាម្ចាស់គង់ក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នាគ្រប់ពេលវេលា។ កាលណាអ្នកធ្វើអ្វីមួយ ចូរធ្វើការនោះឱ្យស្របទៅនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ចូរឈ្វេងយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ក្នុងគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ ហើយរក្សាខ្លួនពីការប្រព្រឹត្តនូវទង្វើទាំងឡាយណាដែលនាំឱ្យគេមើលងាយ និងបង្អាប់ដល់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកក៏រឹតតែពុំគួរដកព្រះជាម្ចាស់ចេញពីគំនិតរបស់អ្នក ដើម្បីបំពេញអនាគតដែលនៅចន្លោះក្នុងចិត្តរបស់អ្នកដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើដូច្នេះ អ្នកមុខជាបំពាននិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ ឧបមាថា អ្នកពុំដែលនិយាយប្រមាថ ឬរអ៊ូរទាំទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់សោះក្នុងមួយជីវិតរបស់អ្នក ហើយឧបមាទៀតថា អ្នកអាចបោះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានប្រទានមកឱ្យអ្នក ហើយអាចចុះចូលចំពោះព្រះបន្ទូលទាំងអស់របស់ទ្រង់ពេញមួយជីវិតរបស់អ្នក ពេលនោះ អ្នកនឹងបានចៀសផុតពីសេចក្ដីរំលងដែលប្រព្រឹត្តទាស់នឹងបញ្ញត្តិគ្រប់គ្រងនោះហើយ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើអ្នកធ្លាប់និយាយថា «ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនគិតសោះថា ទ្រង់ជាព្រះជាម្ចាស់?» «ខ្ញុំគិតថា ព្រះបន្ទូលទាំងអស់នេះ គ្មានន័យអ្វីទេ គ្រាន់តែជាការបំភ្លឺពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតែប៉ុណ្ណោះ» «ចំពោះគំនិតរបស់ខ្ញុំវិញ ខ្ញុំគិតថា មិនមែនគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ធ្វើសុទ្ធតែត្រូវរហូតនោះទេ» «ភាពជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនប្រសើរជាងខ្ញុំនោះទេ» «ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្មានអ្វីគួរឱ្យជឿទេ» ឬក៏ធ្លាប់និយាយសម្ដីវិនិច្ឆ័យដទៃទៀត នោះខ្ញុំទូន្មានអ្នករាល់គ្នាឱ្យលន់តួ ហើយប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ខ្លួនឱ្យបានរឿយៗជាងនេះ។ ពុំនោះទេអ្នកនឹងគ្មានឱកាសទទួលបានការអត់ទោសសោះឡើយ ដ្បិតអ្នកមិនមែនបំពានមនុស្សទេ តែបំពានព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គវិញ។ អ្នកប្រហែលជាគិតថា អ្នកកំពុងវិនិច្ឆ័យមនុស្ស ប៉ុន្តែព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះជាម្ចាស់ មិនមានព្រះតម្រិះដូច្នេះឡើយ។ ការដែលអ្នកប្រមាថសាច់ឈាមរបស់ទ្រង់ គឺស្មើនឹងប្រមាថដល់ទ្រង់ហើយ។ ដូច្នេះ អ្នកមិនបានបំពាននិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ មែនទេ? អ្នកត្រូវចងចាំថា គ្រប់កិច្ចការដែលបានធ្វើឡើងដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះជាម្ចាស់ គឺត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីរក្សាការពារកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គនៅក្នុងសាច់ឈាម និងដើម្បីឱ្យកិច្ចការនោះសម្រេចបានយ៉ាងប្រសើរ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអើពើចំពោះរឿងនេះ នោះខ្ញុំសូមមានបន្ទូលប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឱ្យដឹងថា អ្នកជាមនុស្សដែលពុំអាចទទួលបានជោគជ័យ ក្នុងការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានជំរុញសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហេតុដូច្នេះហើយ ទ្រង់នឹងប្រើទណ្ឌកម្មដ៏សក្ដិសម មកបង្រៀនមេរៀនមួយដល់អ្នកវិញ។

ការស្គាល់ពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនជារឿងឥតបានការទេ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែយល់អំពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់។ តាមវិធីនេះ អ្នកនឹងបានស្គាល់ពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់បន្តិចម្ដងៗ ទាំងមិនដឹងខ្លួន។ កាលណាអ្នកបានដឹងអំពីរឿងនេះហើយ អ្នកប្រាកដជាឃើញខ្លួនឯងកំពុងឈានជើងចូលក្នុងសភាពដែលខ្ពង់ខ្ពស់ជាងមុន និងស្រស់បំព្រងជាងមុន។ ទីបំផុត អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ខ្មាសចំពោះព្រលឹងដ៏អាក្រក់របស់អ្នក ហើយលើសពីនេះ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា គ្មានកន្លែងណាដើម្បីលាក់ពីភាពអាម៉ាស់របស់អ្នកបានឡើយ។ គ្រានោះ អ្នកនឹងកាន់តែលែងប្រព្រឹត្តទង្វើដែលបំពានដល់និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់តទៅទៀត ដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងចូលទៅកាន់តែកៀកនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះអង្គ ក៏កាន់តែចម្រើនឡើងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកដែរ។ នេះហើយជាសញ្ញារបស់មនុស្សជាតិដែលកំពុងចូលទៅក្នុងសភាពស្រស់បំព្រង។ ដោយឡែក អ្នករាល់គ្នាមិនទាន់សម្រេចរឿងនេះបាននៅឡើយទេ។ កាលណាអ្នករាល់គ្នាប្រញាប់ប្រញាល់សម្រេចជោគវាសនារបស់ខ្លួន តើនរណាខ្លះមានចិត្តចង់ព្យាយាមស្គាល់ពីសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់? បើនៅតែបែបនេះ អ្នករាល់គ្នានឹងប្រព្រឹត្តរំលងទាស់នឹងបញ្ញត្តិគ្រប់គ្រងទាំងមិនដឹងខ្លួន ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាយល់ដឹងអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានតិចតួចណាស់។ ដូច្នេះតើកិច្ចការដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើពេលនេះ មិនមែនកំពុងចាក់គ្រឹះសម្រាប់ការប្រព្រឹត្តទាស់នឹងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? ថាខ្ញុំបង្គាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាយល់អំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនដាច់ចេញពីកិច្ចការរបស់ខ្ញុំទេ។ ដ្បិតប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តរំលងនឹងបញ្ញត្តិគ្រប់គ្រងជារឿយៗ តើមាននរណាក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលនឹងគេចផុតពីទណ្ឌកម្មបាន? តើពេលនោះ កិច្ចការរបស់ខ្ញុំនឹងទៅជាអសារឥតការទាំងស្រុងទៅហើយមែនទេ? ហេតុនេះ ខ្ញុំនៅតែបង្គាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះជំហានដែលអ្នកដើរ បន្ថែមទៅលើការពិនិត្យពិច័យ ការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកផ្ទាល់។ នេះគឺជាសេចក្ដីបង្គាប់ដ៏ឧត្ដមដែលខ្ញុំបង្គាប់ពីអ្នករាល់គ្នា ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នករាល់គ្នានឹងពិចារណាពីសេចក្ដីបង្គាប់នេះដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយគិតគូរអំពីសេចក្ដីបង្គាប់នេះដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។ គង់មានថ្ងៃមួយមកដល់ គឺជាពេលដែលទង្វើរបស់អ្នករាល់គ្នា ជំរុញឱ្យខ្ញុំមានសេចក្ដីក្រោធយ៉ាងខ្លាំងក្លា នោះលទ្ធផលដែលត្រូវពិចារណា គឺជារបស់អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធសាធ ហើយគ្មានអ្នកផ្សេងណា មកទទួលការដាក់ទោសជំនួសអ្នកឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ការយល់ដឹងអំពីនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាសំខាន់ក្រៃលែង» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤៧

មនុស្សនិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះដ៏សុចរិត និងថា ដរាបណាមនុស្សដើរតាមទ្រង់ដល់ទីបញ្ចប់ នោះទ្រង់នឹងប្រាកដជាគ្មានភាពលំអៀងចំពោះមនុស្សឡើយ ដ្បិតទ្រង់ជាព្រះដ៏សុចរិតបំផុត។ ប្រសិនបើមនុស្សដើរតាមទ្រង់ដល់ទីបញ្ចប់ តើទ្រង់អាចបោះបង់មនុស្សចោលបានដោយរបៀបណា? ខ្ញុំគ្មានភាពលំអៀងចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ហើយខ្ញុំនឹងជំនុំជម្រះមនុស្សទាំងអស់ ដោយនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែមានលក្ខខណ្ឌដ៏សមគួរដែលខ្ញុំបានដាក់សម្រាប់មនុស្ស និងជាអ្វីដែលខ្ញុំទាមទារឱ្យមនុស្សទាំងអស់ត្រូវតែសម្រេចឱ្យបាន មិនថាគេជានរណានោះឡើយ។ ខ្ញុំមិនខ្វល់អំពីគុណសម្បត្តិរបស់អ្នក ឬអ្នកមានគុណសម្បត្តិទាំងនោះយូរប៉ុនណាឡើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំខ្វល់ទៅលើថាតើអ្នកដើរនៅក្នុងផ្លូវរបស់ខ្ញុំឬអត់ និងថាតើអ្នកស្រឡាញ់ ហើយស្រេកឃ្លានចង់បានសេចក្តីពិតដែរឬយ៉ាងណា។ ប្រសិនបើអ្នកខ្វះនូវសេចក្តីពិត នាំមកនូវភាពអាម៉ាស់ដល់ព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ និងមិនដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំដោយយកចិត្តទុកដាក់ នៅពេលនោះ ខ្ញុំនឹងកម្ចាត់ និងដាក់ទោសអ្នកសម្រាប់ការអាក្រក់របស់អ្នក ដូច្នេះ តើអ្នកនឹងមានអ្វីត្រូវនិយាយទៅ? តើអ្នកនឹងអាចនិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះមិនសុចរិតកើតឬ? នៅថ្ងៃនេះ ប្រសិនបើអ្នកបានធ្វើតាមព្រះបន្ទូលដែលខ្ញុំបានថ្លែង នោះអ្នកជាប្រភេទមនុស្សដែលខ្ញុំទទួលយក។ អ្នកនិយាយថា អ្នកតែងតែរងទុក្ខក្នុងពេលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ថាអ្នកបានដើរតាមទ្រង់ ឆ្លងកាត់គ្រប់កាលៈទេសៈសព្វបែបយ៉ាង និងបានរួមសុខរួមទុក្ខជាមួយទ្រង់ ប៉ុន្តែអ្នកមិនបានរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលឡើយ។ អ្នកគ្រាន់តែចង់រវល់ធ្វើការថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ និងប្រើកម្លាំងរបស់ខ្លួនសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមិនដែលគិតចង់រស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានអត្ថន័យឡើយ។ អ្នកក៏និយាយថា «នៅក្នុងករណីនេះ ខ្ញុំជឿថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះដ៏សុចរិត។ ខ្ញុំបានរងទុក្ខសម្រាប់ទ្រង់ រវល់ធ្វើការថ្វាយទ្រង់ និងថ្វាយជីវិតខ្ញុំដល់ទ្រង់ ហើយខ្ញុំបានធ្វើការយ៉ាងខ្លាំង ទោះបីជាមិនបានការទទួលស្គាល់ណាមួយក៏ដោយ។ ទ្រង់ប្រាកដជានឹកចាំអំពីខ្ញុំមិនខាន។» វាជាការពិតដែលថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះដ៏សុចរិត ប៉ុន្តែសេចក្តីសុចរិតនេះគ្មានប្រឡាក់ប្រឡូសដោយភាពមិនបរិសុទ្ធណាមួយឡើយ៖ វាគ្មាននូវឆន្ទៈរបស់មនុស្ស ហើយក៏មិនប្រឡាក់ប្រឡូសដោយសាច់ឈាម ឬការដោះដូរបែបមនុស្សដែរ។ អស់អ្នកណាដែលបះបោរ និងប្រឆាំង អស់អ្នកណាដែលមិនធ្វើតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ នឹងត្រូវទទួលទោស គឺគ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានលើកលែង និងរួចខ្លួននោះឡើយ! មនុស្សខ្លះនិយាយថា៖ «នៅថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានរវល់បម្រើទ្រង់ ដូច្នេះ នៅពេលដែលគ្រាចុងក្រោយមកដល់ តើទ្រង់អាចប្រទានឱ្យទូលបង្គំនូវព្រះពរបន្ដិចបន្ដួចបានដែរឬទេ?» ដូច្នេះ ខ្ញុំសូមសួរអ្នកថា «តើអ្នកបានធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំហើយឬនៅ?» សេចក្តីសុចរិតដែលអ្នកនិយាយនោះ គឺចេញមកពីការដោះដូរប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកគិតថា ខ្ញុំជាព្រះដ៏សុចរិត ហើយខ្ញុំមិនរើសមុខនរណាម្នាក់ឡើយ និងគិតទៀតថា អស់អ្នកដែលដើរតាមខ្ញុំដល់ទីបញ្ចប់ នឹងប្រាកដជាទទួលបានសេចក្ដីសង្រ្គោះ និងទទួលបានព្រះពររបស់ខ្ញុំ។ វាមានអត្ថន័យបង្កប់ចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំដែលថា «អស់អ្នកណាដែលដើរតាមខ្ញុំដល់ទីបញ្ចប់ នឹងប្រាកដជាបានសង្រ្គោះ» អស់អ្នកណាដែលដើរតាមខ្ញុំដល់ទីបញ្ចប់ គឺជាមនុស្សដែលខ្ញុំនឹងទទួលយកយ៉ាងពេញលេញ ហើយក្រោយពេលដែលខ្ញុំយកឈ្នះលើពួកគេហើយ ពួកគេជាមនុស្សដែលនឹងស្វែងរកសេចក្តីពិត និងត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍។ តើអ្នកសម្រេចបានលក្ខខណ្ឌអ្វីខ្លះហើយ? អ្នកសម្រេចបានតែលើចំណុចដើរតាមខ្ញុំដល់ទីបញ្ចប់ប៉ុណ្ណោះ ចុះចំណុចផ្សេងទៀត? តើអ្នកបានធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំហើយឬនៅ? អ្នកបានសម្រេចតាមលក្ខខណ្ឌមួយនៅក្នុងចំណោមលក្ខខណ្ឌទាំងប្រាំរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែអ្នកគ្មានបំណងចង់សម្រេចចំណុចបួនផ្សេងទៀតនោះឡើយ។ អ្នកគ្រាន់តែរកឃើញផ្លូវដ៏សាមញ្ញ និងងាយស្រួលបំផុត ហើយដេញតាមវាដោយមានអាកប្បកិរិយាសង្ឃឹមចង់បានសំណាងប៉ុណ្ណោះ។ ចំពោះមនុស្សដូចជារូបអ្នកនេះ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ខ្ញុំ គឺជាការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះ ដ្បិតវាជាការតបស្នងដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយវាក៏ជាការដាក់ទោសយ៉ាងត្រឹមត្រូវចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់ទាំងអស់ដែរ។ អស់អ្នកណាដែលមិនដើរនៅក្នុងផ្លូវរបស់ខ្ញុំ នឹងប្រាកដជាទទួលទោស ទោះបីជាពួកគេដើរតាមខ្ញុំដល់ទីបញ្ចប់ក៏ដោយ។ នេះជាសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលនិស្ស័យដ៏សុចរិតនេះត្រូវបានស្ដែងចេញនៅក្នុងការដាក់ទោសមនុស្ស នោះគេនឹងស្រឡាំងកាំង ហើយមានអារម្មណ៍ស្ដាយក្រោយថា ក្នុងពេលគេកំពុងតែដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ គេមិនបានដើរនៅក្នុងផ្លូវរបស់ទ្រង់។ «នៅគ្រានោះ ខ្ញុំបានរងទុក្ខលំបាកតែបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះ ក្នុងពេលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានដើរនៅក្នុងផ្លូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ តើមានការដោះសាអ្វីទៀតទៅ? អ្នកគ្មានជម្រើសអ្វី ក្រៅពីទទួលទោសឡើយ!» ប៉ុន្តែ នៅក្នុងគំនិត អ្នកកំពុងតែគិតថា៖ «និយាយអ៊ីចឹង ទូលបង្គំបានដើរតាមទ្រង់ដល់ទីបញ្ចប់ហើយ ដូច្នេះ ទោះបីទ្រង់វាយផ្ចាលទូលបង្គំក៏ដោយ ក៏វាមិនអាចជាការវាយផ្ចាលដ៏ធ្ងន់ធ្ងរឡើយ ហើយក្រោយពេលដែលដាក់ទោសហើយ នោះទ្រង់នឹងនៅតែសព្វព្រះហឫទ័យចង់បានទូលបង្គំដដែល។ ទូលបង្គំដឹងថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏សុចរិត ហើយទ្រង់នឹងមិនប្រព្រឹត្តចំពោះទូលបង្គំបែបនេះជារៀងរហូតឡើយ។ ជារួមមក ទូលបង្គំមិនដូចជាមនុស្សដែលនឹងត្រូវកម្ចាត់ចោលនោះឡើយ ព្រោះថាអស់អ្នកដែលត្រូវកម្ចាត់ចោល នឹងទទួលការវាយផ្ចាលដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ឯការវាយផ្ចាលរបស់ទូលបង្គំវិញ នឹងមានទម្ងន់ស្រាលជាង។» និស្ស័យដ៏សុចរិត មិនដូចអ្វីដែលអ្នកនិយាយនេះឡើយ។ មនុស្សដែលពូកែលន់តួបាបរបស់ខ្លួន នឹងមិនត្រូវបានដោះស្រាយដោយក្ដីអត់ឱនឡើយ។ សេចក្តីសុចរិត គឺជាភាពបរិសុទ្ធ ហើយវាជានិស្ស័យមួយដែលមិនអត់ឱនចំពោះសេចក្តីល្មើសដែលមនុស្សបានប្រព្រឹត្តឡើយ ហើយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលស្មោកគ្រោក និងមិនបានផ្លាស់ប្ដូរ គឺជាគោលដៅនៃភាពស្អប់ខ្ពើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនជាក្រឹត្យវិន័យឡើយ ប៉ុន្តែជាបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលវិញ៖ វាជាបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលនៅក្នុងនគរទ្រង់ ហើយបញ្ញតិ្ដរដ្ឋបាលនេះ គឺជាការដាក់ទោសដ៏សុចរិតចំពោះមនុស្សណាដែលមិនមានសេចក្តីពិត និងមិនបានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយវាគ្មានកន្លែងសម្រាប់សេចក្តីសង្រ្គោះឡើយ។ ព្រោះថានៅពេលណាដែលមនុស្សម្នាក់ៗត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ទៅតាមប្រភេទរបស់គេហើយ នោះមនុស្សល្អនឹងទទួលរង្វាន់ ហើយមនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវទទួលទោស។ វាជាពេលវេលាមួយដែលទិសដៅរបស់មនុស្សនឹងត្រូវបានកំណត់យ៉ាងច្បាស់។ វាជាពេលវេលាដែលកិច្ចការនៃសេចក្តីសង្រ្គោះនឹងចូលមកដល់ទីបញ្ចប់ ក្រោយមកទៀត កិច្ចការនៃការសង្រ្គោះមនុស្សនឹងលែងកើតមានទៀត ហើយការតបស្នងតាមទង្វើរបស់គេ នឹងត្រូវធ្លាក់ទៅលើមនុស្សម្នាក់ៗដែលប្រព្រឹតអាក្រក់។

(ដកស្រង់ពី «បទពិសោធរបស់ពេត្រុស៖ ចំណេះដឹងរបស់គាត់អំពីការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤៨

ខ្ញុំគឺជាព្រះដែលសោយភ្លើង ហើយខ្ញុំនឹងមិនអត់ឱនចំពោះកំហុសណាមួយឡើយ។ ដោយសារខ្ញុំជាអ្នកបង្កើតមនុស្សទាំងអស់នេះមក ដូច្នេះ អ្វីក៏ដោយដែលខ្ញុំមានព្រះបន្ទូលនិងធ្វើ ពួកគេត្រូវតែស្ដាប់តាម ហើយពួកគេមិនអាចបះបោរបានឡើយ។ មនុស្សគ្មានសិទ្ធិជ្រៀតជ្រែកក្នុងកិច្ចការរបស់ខ្ញុំឡើយ ហើយពួកគេកាន់តែគ្មានគុណសម្បត្តិក្នុងការវិភាគថាកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ និងព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ មួយណាត្រូវ ឬមួយណាខុសណាស់។ ខ្ញុំគឺជាព្រះអម្ចាស់ដែលបង្កើតសព្វសារពើ ហើយសត្តនិករដែលបានបង្កើតមក គប្បីសម្រេចនូវគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំតម្រូវចង់បាន ដោយមានដួងចិត្តកោតខ្លាចចំពោះខ្ញុំ។ ពួកគេមិនគម្បីព្យាយាមដេញដោលរកហេតុផលជាមួយខ្ញុំឡើយ ហើយជាពិសេស ពួកគេមិនគួរប្រឆាំងទាស់នឹងខ្ញុំឡើយ។ ខ្ញុំគ្រប់គ្រងលើរាស្រ្តរបស់ខ្ញុំដោយសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្ញុំ ហើយអស់អ្នកណាដែលជាចំណែកនៃការបង្កើតរបស់ខ្ញុំ គប្បីចុះចូលនឹងសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្ញុំ។ បើទោះបីជាសព្វថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាអង់អាចក្លាហាន និងមិនកោតក្រែងចំពោះខ្ញុំក្ដី បើទោះបីជាអ្នកមិនស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលដែលខ្ញុំបង្រៀនដល់អ្នករាល់គ្នាក្ដី និងគ្មានការភ័យខ្លាចក្ដី ក៏ខ្ញុំមានត្រឹមតែការអត់ឱនចំពោះការបះបោររបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំនឹងមិនភ្លាត់ចេញនូវសេចក្ដីក្រោធ និងប៉ះពាល់ដល់កិច្ចការរបស់ខ្ញុំដោយសារតែពួកដង្កូវតូចតាច និងគ្មានបានការដែលបានកកូរកកាយដីនៅក្នុងគំនរលាមកឡើយ។ ខ្ញុំអត់ឱនចំពោះការបន្តជីវិតរស់នៅនៃគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំស្អប់ និងគ្រប់សព្វសារពើដែលខ្ញុំមិនចូលចិត្ត ក៏ព្រោះតែបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតារបស់ខ្ញុំដែរ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើបែបនេះឡើយ រហូតទាល់តែព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំបានសម្រេចការ រហូតដល់ពេលវេលាចុងក្រោយបំផុតរបស់ខ្ញុំ។ ចូរកុំបារម្ភអី! ខ្ញុំមិនអាចលិចចុះទៅដល់កម្រិតដែលដូចគ្នានឹងសត្វដង្កូវដែលគ្មានឈ្មោះឡើយ ហើយខ្ញុំនឹងមិនប្រៀបធៀបកម្រិតជំនាញរបស់ខ្ញុំជាមួយអ្នកឡើយ។ ខ្ញុំស្អប់អ្នក ប៉ុន្តែខ្ញុំអាចអត់ទ្រាំបាន។ អ្នកមិនស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែអ្នកមិនអាចគេចផុតពីថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងវាយផ្ចាលអ្នកឡើយ ដែលព្រះវរបិតាបានសន្យារនឹងខ្ញុំ។ តើសត្វដង្កូវដែលបានបង្កើតមកនេះ អាចប្រៀបធៀបនឹងព្រះអម្ចាស់ដែលបង្កើតសព្វសារពើបានដែរឬទេ? នៅសរទរដូវ ស្លឹកឈើជ្រុះធ្លាក់ទៅគល់វិញ នោះអ្នកនឹងត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ «ឪពុក» អ្នកវិញ ហើយខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅខាងឯព្រះវរបិតារបស់ខ្ញុំវិញ។ នោះខ្ញុំនឹងបានហ៊ុំព័ទ្ធដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏កក់ក្ដៅពីទ្រង់ ហើយអ្នកនឹងទទួលបាននូវការជាន់ឈ្លីពីឪពុករបស់អ្នក។ ខ្ញុំនឹងមាននូវសិរីល្អរបស់ព្រះវរបិតារបស់ខ្ញុំ ហើយអ្នកនឹងមាននូវភាពអាម៉ាស់របស់ឪពុកអ្នក។ ខ្ញុំនឹងប្រើការវាយផ្ចាលដែលខ្ញុំបានទ្រាំទុកជាយូរមកហើយ ដើម្បីអមដំណើរអ្នក ហើយអ្នកនឹងជួបនូវការវាយផ្ចាលរបស់ខ្ញុំដោយមានក្លិនខារពីខាងសាច់ឈាមដែលត្រូវធ្វើឱ្យពុករលួយអស់រាប់សិបពាន់ឆ្នាំមកហើយ។ ជាមួយនឹងការអត់ឱន ខ្ញុំនឹងបានបញ្ចប់កិច្ចការនៃព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំចំពោះអ្នក ហើយអ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមបំពេញតួនាទីដោយត្រូវទទួលរងគ្រោះមហន្តរាយដ៏វេទនាពីព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយយ៉ាងខ្លាំង និងបំពេញកិច្ចការនៅអ៊ីស្រាអែល។ អ្នកនឹងទួញសោក និងសង្កៀតធ្មេញរបស់អ្នកដោយចាប់កំណើត ហើយស្លាប់ទៅវិញនៅក្នុងភក់ជ្រាំ។ ខ្ញុំនឹងយកនូវលក្ខណៈដើមរបស់ខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ ហើយនឹងលែងគង់នៅក្នុងភាពស្មោកគ្រោកជាមួយអ្នកទៀតហើយ ចំណែកអ្នកវិញ នឹងទទួលបាននូវសារធាតុអាក្រក់ដែលជាសារជាតិដើមរបស់អ្នកវិញ និងបន្តត្បុលនៅជុំវិញគំនរលាមកនោះ។ នៅពេលកិច្ចការនិងព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំបានចប់សព្វគ្រប់ហើយ នោះថ្ងៃនៃអំណរសប្បាយសម្រាប់ខ្ញុំនឹងចូលមកដល់។ នៅពេលដែលការប្រឆាំងទាស់ និងការបះបោរបានបញ្ចប់ នោះថ្ងៃនៃការទួញសោកសម្រាប់អ្នក នឹងចូលមកដល់។ ខ្ញុំនឹងមិនអាណិតអាសូរដល់អ្នកឡើយ ហើយអ្នកនឹងមិនដែលឃើញខ្ញុំម្ដងទៀតឡើយ។ ខ្ញុំនឹងលែងបានសន្ទនាជាមួយអ្នកទៀត ហើយអ្នកនឹងមិនដែលជួបខ្ញុំម្ដងទៀតឡើយ។ ខ្ញុំនឹងស្អប់ការបះបោររបស់អ្នក ហើយអ្នកនឹងនឹកដល់ភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងវាយបំបាក់អ្នក ហើយអ្នកនឹងប្រាថ្នាចង់បានខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងយាងចេញពីអ្នកដោយរីករាយ ហើយអ្នកនឹងដឹងអំពីបំណុលដែលអ្នកជំពាក់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងមិនទតឃើញអ្នកម្ដងទៀតឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងតែងតែសង្ឃឹមចង់ជួបខ្ញុំជានិច្ច។ ខ្ញុំនឹងស្អប់អ្នក ដ្បិតបច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកប្រឆាំងទាស់នឹងខ្ញុំ ហើយអ្នកនឹងនឹកដល់ខ្ញុំ ដ្បិតបច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំវាយផ្ចាលអ្នក។ ខ្ញុំនឹងមិនអាចរួមរស់ជាមួយអ្នកបានទៀតឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងទន្ទឹងរង់ចាំដោយជូរចត់ ដើម្បីបានរស់នៅជាមួយខ្ញុំ និងទួញសោកអស់កល្បជានិច្ច ដ្បិតអ្នកនឹងសោកស្ដាយចំពោះគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកបានធ្វើដាក់ខ្ញុំ។ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ស្ដាយ ក្រោយចំពោះការបះបោរ និងការប្រឆាំងទាស់របស់អ្នក អ្នកនឹងទម្លាក់មុខចុះទៅដីដោយក្ដីសោកស្ដាយ និងដួលចុះនៅចំពោះខ្ញុំ ហើយស្បថថានឹងមិនដែលឈប់ស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំទៀតឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក អ្នកបានត្រឹមតែស្រឡាញ់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងមិនអាចស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំឡើយ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យអ្នកខ្មាសអៀនចំពោះខ្លួនឯង។

(ដកស្រង់ពី «នៅពេលស្លឹកឈើជ្រុះធ្លាក់ទៅគល់វិញ នោះអ្នកនឹងសោកស្ដាយនូវរាល់អំពើអាក្រក់ទាំងអស់ដែលអ្នកបានធ្វើ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៤៩

ខ្ញុំបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់អស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ និងបដិសេធខ្លួនឯង។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ទណ្ឌកម្មដែលដាក់ទៅលើមនុស្សអាក្រក់ គឺជាភស្ដុតាងយ៉ាងច្បាស់អំពីនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ខ្ញុំ ហើយថែមទាំងជាទីបន្ទាល់អំពីសេចក្តីក្រោធរបស់ខ្ញុំផង។ ពេលមហន្តរាយមកដល់ អស់អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ ពួកគេនឹងស្រក់ទឹកភ្នែក ព្រោះពួកគេរងទុក្ខដោយសារភាពអត់ឃ្លាន និងគ្រោះកាចសាហាវ។ រីឯអស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្ដអំពើអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង ប៉ុន្តែបានដើរតាមខ្ញុំអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ពួកគេក៏នឹងមិនរួចផុតពីត្រូវរងទុក្ខទោសព្រោះអំពើបាបរបស់ពួកគេឡើយ ពួកគេក៏នឹងធ្លាក់ចូលក្នុងមហន្តរាយដូចគ្នា រឿងបែបនេះ រាប់សិបលានឆ្នាំ កម្រនឹងបានឃើញម្ដង ហើយពួកគេនឹងរស់ក្នុងសភាពស្លន់ស្លោ និងភ័យខ្លាចជានិច្ច។ ដោយឡែក អ្នកដើរតាមខ្ញុំទាំងអស់ដែលមានភក្ដីភាពចំពោះខ្ញុំ នឹងរីករាយ ហើយត្រេកអរនឹងអានុភាពរបស់ខ្ញុំ។ ពួកគេនឹងមានអារម្មណ៍ពេញចិត្តពេញថ្លើមរកថ្លែងមិនបាន និងរស់នៅក្នុងសេចក្ដីអំណរ ដែលពីមុនមក ខ្ញុំមិនធ្លាប់ប្រទានដល់មនុស្សជាតិឡើយ។ ដ្បិតខ្ញុំឱ្យតម្លៃខ្លាំងទៅលើអំពើល្អរបស់មនុស្ស ហើយស្អប់ខ្ពើមខ្លាំងចំពោះអំពើអាក្រក់របស់ពួកគេ។ តាំងពីពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមដឹកនាំមនុស្សជាតិមក ខ្ញុំមានសេចក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការទទួលបានមនុស្សមួយក្រុមដែលមានចិត្តគំនិតដូចខ្ញុំ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចអស់ណាអ្នកដែលគ្មានចិត្តគំនិតតែមួយនឹងខ្ញុំឡើយ។ ក្នុងព្រះហឫទ័យខ្ញុំ ខ្ញុំតែងស្អប់ពួកគេជានិច្ច ហើយខ្ញុំរង់ចាំឱកាសដើម្បីផ្ដន្ទាទោសពួកគេឱ្យសប្បាយភ្នែកម្ដង។ ឥឡូវនេះ នៅទីបំផុត ថ្ងៃរបស់ខ្ញុំបានមកដល់ហើយ ហើយខ្ញុំមិនចាំបាច់រង់ចាំទៀតទេ!

កិច្ចការចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ គឺមិនត្រឹមតែសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ការដាក់ទោសមនុស្សប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ការរៀបចំទិសដៅរបស់មនុស្សផងដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត គឺដើម្បីឱ្យមនុស្សទាំងអស់អាចស្គាល់ពីអំពើ និងសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់ឱ្យមនុស្សរាល់គ្នាឃើញថា គ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំបានធ្វើ គឺត្រឹមត្រូវ ហើយគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំបានធ្វើ គឺជាការបង្ហាញពីនិស្ស័យរបស់ខ្ញុំ។ វាមិនមែនជាទង្វើរបស់មនុស្ស និងធម្មជាតិដាច់ខាត ដែលបានធ្វើឱ្យកើតមានមនុស្សជាតិឡើងមក ប៉ុន្តែខ្ញុំទេដែលជាអ្នកដែលចិញ្ចឹមបីបាច់រាល់ភាវរស់ទាំងអស់ដែលត្រូវបានបង្កើតមក។ បើគ្មានអត្ថិភាពរបស់ខ្ញុំទេ មនុស្សជាតិនឹងត្រូវវិនាស ហើយទទួលរងនូវទុក្ខទោសជាមិនខាន។ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់នឹងបានឃើញព្រះអាទិត្យ និងព្រះចន្ទដ៏សែនស្អាត ឬពិភពលោកដ៏ស្រស់បំព្រងម្ដងទៀតឡើយ មនុស្សជាតិនឹងជួបប្រទះតែរាត្រីដ៏ត្រជាក់ និងស្រមោលនៃសេចក្ដីស្លាប់ដែលមិនអាចទប់ទល់បាន។ ខ្ញុំជាសេចក្ដីសង្គ្រោះតែមួយគត់របស់មនុស្សជាតិ។ ខ្ញុំជាសេចក្ដីសង្ឃឹមតែមួយគត់របស់មនុស្សជាតិ ហើយជាងនេះទៅទៀត ខ្ញុំជាព្រះដែលទ្រទ្រង់អត្ថិភាពនៃមនុស្សជាតិទាំងអស់។ បើគ្មានខ្ញុំទេ មនុស្សជាតិនឹងឈានដល់ភាពនៅទ្រឹងយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ បើគ្មានខ្ញុំទេ មនុស្សជាតិនឹងរងគ្រោះមហន្តរាយ ហើយត្រូវពួកខ្មោចគ្រប់បែបយ៉ាងជាន់ឈ្លីក្រោមជើង ទោះបីជាគ្មាននរណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំក្ដី។ ខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចការដែលគ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចធ្វើបាន ហើយខ្ញុំគ្រាន់តែសង្ឃឹមថា មនុស្សអាចតបស្នងខ្ញុំវិញដោយការធ្វើអំពើល្អខ្លះៗតែប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីជាមានតែមនុស្សតិចតួចអាចតបស្នងខ្ញុំវិញក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែបញ្ចប់ដំណើររបស់ខ្ញុំនៅក្នុងពិភពមនុស្សដដែល ហើយចាប់ផ្តើមជំហានបន្ទាប់នៃកិច្ចការដែលខ្ញុំកំពុងបង្ហាញឱ្យឃើញ ព្រោះការប្រញាប់ប្រញាល់ទាំងអម្បាលម៉ានរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ទទួលបានផ្លែផ្កា ហើយខ្ញុំក៏សព្វព្រះហឫទ័យណាស់ដែរ។ អ្វីដែលខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់មិនមែនជាចំនួនមនុស្សទេ តែផ្ទុយទៅវិញ គឺជាអំពើល្អរបស់ពួកគេ។ ទោះក្នុងករណីណាក៏ដោយ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នករាល់គ្នាត្រៀមខ្លួនធ្វើអំពើល្អឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទិសដៅរបស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់។ ពេលនោះខ្ញុំនឹងសព្វព្រះហឫទ័យ បើមិនដូច្នោះទេគ្មាននរណាម្នាក់អាចរួចផុតពីមហន្តរាយដែលនឹងកើតឡើងឡើយ។ មហន្តរាយនេះកើតចេញពីខ្ញុំ ហើយប្រាកដណាស់ថា ខ្ញុំក៏ជាអ្នកចាត់ចែងវាយ៉ាងហ្មត់ចត់ដែរ។ បើអ្នករាល់គ្នាមិនអាចធ្វើខ្លួនឱ្យល្អ ក្នុងព្រះនេត្ររបស់ខ្ញុំទេ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងគេចមិនផុតពីការរងទុក្ខដោយសារមហន្តរាយឡើយ។ ក្នុងអំឡុងពេលរងទុក្ខខ្លាំង សកម្មភាព និងអំពើរបស់អ្នករាល់គ្នា មិនត្រូវបានចាត់ទុកថាសមស្របទាំងស្រុងឡើយ ដ្បិតសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នករាល់គ្នាប្រហោងក្នុង ហើយវាគ្រាន់តែបង្ហាញថាអ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សកំសាក ឬរឹងរូសប៉ុណ្ណោះ។ ចំពោះបញ្ហានេះ ខ្ញុំនឹងធ្វើការវិនិច្ឆ័យតែទៅលើសេចក្ដីល្អ ឬសេចក្ដីអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំនៅតែបារម្ភអំពីរបៀបដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត និងសម្ដែងអំពីខ្លួនឯង ហើយខ្ញុំនឹងកំណត់ទីបញ្ចប់របស់អ្នករាល់គ្នាដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននេះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើការនេះឱ្យបានច្បាស់លាស់៖ ចំពោះអស់អ្នកដែលបង្ហាញខ្ញុំថា គ្មានភក្ដីភាពទាល់តែសោះ ក្នុងអំឡុងពេលរងទុក្ខខ្លាំង ខ្ញុំនឹងមិនប្រោសប្រណីទៀតឡើយ ដ្បិតសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ខ្ញុំលាតសន្ធឹងដល់ត្រឹមនេះតែប៉ុណ្ណោះ។ ជាងនេះទៅទៀត ខ្ញុំគ្មានចំណូលចិត្តចំពោះអ្នកណាដែលធ្លាប់ក្បត់ខ្ញុំម្តងហើយនោះទេ ហើយខ្ញុំពិតជាមិនចូលចិត្តសេពគប់ជាមួយអ្នកណាដែលលក់ផលប្រយោជន៍មិត្តភក្តិរបស់ខ្លួនឡើយ។ មិនខ្វល់ថាបុគ្គលនោះជាអ្វីនោះទេ នេះជានិស្ស័យរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំត្រូវតែប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដូចនេះថា៖ អ្នកណាដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំខូចចិត្ត ពួកគេនឹងមិនទទួលបានការប្រោសប្រណីពីខ្ញុំជាលើកទីពីរឡើយ ចំណែកឯអ្នកណាដែលស្មោះត្រង់ចំពោះខ្ញុំ ពួកគេនឹងស្ថិតនៅក្នុងដួងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំជារៀងរហូត។

(ដកស្រង់ពី «ចូរត្រៀមខ្លួនធ្វើអំពើល្អឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទិសដៅរបស់អ្នក» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥០

នៅពេលព្រះជាម្ចាស់យាងមកកាន់ផែនដី ទ្រង់មិនមែនជាពិភពលោកឡើយ ហើយទ្រង់មិនក្លាយជាសាច់ឈាមដើម្បីអរសប្បាយនឹងលោកិយនេះឡើយ។ ទីកន្លែងដែលកិច្ចការនេះនឹងបើកសម្ដែងពីនិស្ស័យរបស់ទ្រង់ និងមានអត្ថន័យបំផុត គឺជាកន្លែងដែលទ្រង់ចាប់កំណើត។ មិនថាដែនដីនោះបរិសុទ្ធ ឬស្មោកគ្រោកទេ ហើយមិនថាទ្រង់បំពេញកិច្ចការនៅកន្លែងណាទេ ទ្រង់គឺបរិសុទ្ធ។ គ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងលោកិយនេះ ត្រូវទ្រង់បង្កើតឡើងមក បើទោះបីជាអ្វីទាំងអស់នោះត្រូវសាតាំងធ្វើឱ្យពុករលួចក្ដី។ ក៏ប៉ុន្តែ គ្រប់សព្វសារពើនៅតែជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់ របស់ទាំងនោះនៅតែស្ថិតក្នុងព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ដដែល។ ទ្រង់យាងមកកាន់ដែនដីស្មោកគ្រោក និងបំពេញកិច្ចការនៅទីនោះ ដើម្បីបើកសម្ដែងពីភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ធ្វើបែបនេះ ក៏ដើម្បីតែជាប្រយោជន៍ដល់កិច្ចការរបស់ទ្រង់ដែរ ដែលមានន័យថា ទ្រង់បានអត់ទ្រាំនឹងភាពអាម៉ាស់យ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបំពេញកិច្ចការបែបនេះ ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សនៅដែនដីស្មោកគ្រោកនេះ។ កិច្ចការនេះត្រូវធ្វើដោយបែបនេះ ដើម្បីធ្វើទីបន្ទាល់ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សទាំងអស់។ អ្វីដែលកិច្ចការនោះបង្ហាញដល់មនុស្ស គឺជាសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាជាការប្រសើរបើអាចបង្ហាញពីភាពឧត្តុង្គឧត្តមរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ព្រះចេស្តា និងភាពទៀងត្រង់របស់ទ្រង់ ត្រូវបង្ហាញនៅក្នុងសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់ក្រុមមនុស្សជាន់ទាបដែលអ្នកដទៃមើលងាយ។ ការដែលកើតនៅលើដែនដីស្មោកគ្រោក មិនសុទ្ធតែបង្ហាញថា ទ្រង់ទាបថោកនោះទេ។ វាគ្រាន់តែបង្ហាញឱ្យសត្តនិករទាំងអស់ឃើញនូវភាពអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិតប្រាកដរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ កាលណាទ្រង់កាន់តែធ្វើបែបនេះ នោះវាកាន់តែបើកសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគ្មានទោសកំហុសរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្ស។ ព្រះជាម្ចាស់បរិសុទ្ធ និងចរិត។ បើទោះបីជាទ្រង់កើតនៅលើដែនដីស្មោកគ្រោក ហើយបើទោះបីជាទ្រង់រស់នៅជាមួយមនុស្សទាំងនោះដែលពោរពេញទៅដោយភាពស្មោកគ្រោកក្ដី គឺដូចជាព្រះយេស៊ូវបានរស់នៅជាមួយពួកមានបាបនៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណក្ដី តើគ្រប់ផ្នែកនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់ គឺដើម្បីតែជាប្រយោជន៍ដល់ការរួចផុតជីវិតរបស់មនុស្សតែប៉ុណ្ណោះមែនទេ? តើមិនមែនបែបនេះទេឬដែលមនុស្សអាចទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យនេះ? កាលពីពីរពាន់ឆ្នាំមុន ទ្រង់បានរស់នៅជាមួយអ្នកមានអំពើបាបអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ នោះគឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ការប្រោសលោះ។ សព្វថ្ងៃនេះ ទ្រង់កំពុងរស់នៅក្នុងក្រុមមនុស្សស្មោកគ្រោក និងទាបថោក។ នេះគឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សេចក្ដីសង្គ្រោះ។ តើគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់របស់ទ្រង់ មិនមែនដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សទេឬអី? ប្រសិនបើមិនមែនដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សទេ តើហេតុអ្វីទ្រង់នឹងត្រូវរស់នៅ និងរងទុក្ខជាមួយពួកមានបាបអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ក្រោយពីបានកើតនៅក្នុងស្នូកនោះ? ហើយប្រសិនបើមិនមែនដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សទេ តើហេតុអ្វីទ្រង់ត្រូវត្រឡប់មកជាសាច់ឈាមជាលើកទីពីរ ដោយកើតនៅក្នុងដែនដីដែលពួកអារក្សប្រមូលផ្ដុំគ្នា និងត្រូវរស់នៅជាមួយមនុស្សដែលត្រូវបានសាតាំងធ្វើឱ្យពុករលួយដល់ឆ្អឹងនេះធ្វើអ្វី? តើព្រះជាម្ចាស់មិនស្មោះត្រង់ទេមែនទេ? តើផ្នែកណានៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់មិនមែនធ្វើដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សនោះ? តើចំណែកណាដែលមិនធ្វើដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់វាសនារបស់អ្នករាល់គ្នានោះ? ព្រះជាម្ចាស់បរិសុទ្ធ រឿងនេះមិនប្រែប្រួលនោះទេ! ទ្រង់មិនកខ្វក់ដោយសារភាពស្មោកគ្រោកឡើយ បើទោះបីជាទ្រង់បានយាងមកកាន់ដែនដីស្មោកគ្រោកនេះក្ដី។ អ្វីទាំងអស់នេះ អាចមានន័យត្រឹមថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស គឺគ្មានភាពអាត្មានិយមសោះឡើយ ហើយទុក្ខវេទនានិងភាពអាម៉ាស់ដែលទ្រង់ជួបប្រទះ គឺពិតជាធំធេងខ្លាំងណាស់! តើអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាទ្រង់ជួបការអាម៉ាស់ខ្លាំងបែបណាទេឬ ដើម្បីតែប្រយោជន៍ដល់អ្នករាល់គ្នា និងដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់វាសនារបស់អ្នករាល់គ្នា? ក្រៅពីការសង្គ្រោះមនុស្សពូកែៗ ឬកូនអ្នកមាន និងគ្រួសារមានអំណាច ទ្រង់បានជ្រើសរើសសង្គ្រោះអ្នកដែលទាបថោក និងត្រូវគេមើលងាយ។ តើអ្វីទាំងអស់នេះ មិនមែនជាភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ទេឬអី? តើអ្វីទាំងអស់នេះ មិនមែនជាសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ទេឬអី? ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ការរួចផុតជីវិតរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា ទ្រង់នឹងសុខចិត្តកើតនៅលើដែនដីស្រោកគ្រោក និងរងការអាម៉ាស់សព្វគ្រប់បែបយ៉ាង។ ព្រះជាម្ចាស់ គឺពិតជាក់ស្ដែង ទ្រង់ពុំបានបំពេញកិច្ចការដោយខុសឆ្គងនោះទេ។ តើគ្រប់ដំណាក់កាលនៃកិច្ចការនេះមិនមែនធ្វើក្នុងលក្ខណៈជាក់ស្ដែងទេឬ? បើទោះបីជាមនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមួលបង្កាច់ទ្រង់ និងនិយាយថាទ្រង់គង់នៅលើតុជាមួយពួកមានបាប បើទោះបីជាមនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែសើចចំអកទ្រង់ និងនិយាយថាទ្រង់រស់នៅជាមួយកូននៃសេចក្ដីស្រោកគ្រោក ថាទ្រង់រស់នៅជាមួយមនុស្សទាបថោកបំផុតក្ដី ក៏ទ្រង់នៅតែបន្តបរិច្ចាគអង្គទ្រង់ដោយមិនអាត្មានិយមឡើយ ហើយទ្រង់នៅតែត្រូវមនុស្សបដិសេធដដែល។ តើការរងទុក្ខវេទនាដែលទ្រង់បានស៊ូទ្រាំ មិនធំធេងជាងទុក្ខវេទនារបស់អ្នករាល់គ្នាទេឬអី? តើកិច្ចការដែលទ្រង់បំពេញ មិនច្រើនជាងតម្លៃដែលអ្នករាល់គ្នាបានលះបង់ទេឬអី?

(ដកស្រង់ពី «ខ្លឹមសារសំខាន់នៃការសង្គ្រោះកូនចៅរបស់ម៉ូអាប់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥១

ព្រះជាម្ចាស់បានបន្ទាបខ្លួនទ្រង់ដល់កម្រិតមួយដែលទ្រង់ធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅក្នុងមនុស្សស្មោកគ្រោក និងពុករលួយទាំងនេះ ហើយប្រោសឱ្យក្រុមមនុស្សនេះបានគ្រប់លក្ខណ៍។ ព្រះជាម្ចាស់មិនត្រឹមតែបានត្រឡប់ជាសាច់ឈាមដើម្បីរស់នៅ និងបរិភោគក្នុងចំណោមមនុស្ស ដើម្បីឃ្វាលមនុស្ស និងផ្តល់នូវអ្វីដែលមនុស្សត្រូវការប៉ុណ្ណោះទេ។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀតគឺថា ទ្រង់ធ្វើកិច្ចការនៃការសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ ហើយយកជ័យជម្នះលើមនុស្សពុករលួយដែលមិនអាចអត់ឳនឱ្យបានទាំងនេះ។ ទ្រង់បានយាងចូលមកក្នុងចិត្តរបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សពុករលួយទាំងនេះ ដើម្បីឱ្យមនុស្សទាំងអស់អាចទទួលបានការផ្លាស់ប្តូរ និងតាំងឱ្យថ្មីឡើងវិញ។ ការលំបាកដ៏ខ្លាំងដែលព្រះជាម្ចាស់ស៊ូទ្រាំ មិនត្រឹមតែជាការលំបាកដែលព្រះជាម្ចាស់បានយកកំណើតជាមនុស្សដោយស៊ូទ្រាំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែភាគច្រើនវាជាការដែលព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទទួលរងនូវភាពអាម៉ាស់យ៉ាងខ្លាំង ទ្រង់បន្ទាបខ្លួន និងលាក់ខ្លួនយ៉ាងខ្លាំងដល់ម៉្លេះ ដែលទ្រង់បានត្រឡប់ជាមនុស្សធម្មតា។ ព្រះជាម្ចាស់បានយកកំណើតជាមនុស្ស ហើយយកសណ្ឋានជាសាច់ឈាម ដើម្បីឱ្យមនុស្សឃើញថាទ្រង់មានជីវិតជាមនុស្សធម្មតា និងមានតម្រូវការដូចមនុស្សធម្មតា។ នេះគឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបញ្ជាក់ថាព្រះជាម្ចាស់បានបន្ទាបខ្លួនទ្រង់ខ្លាំងណាស់។ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះជាម្ចាស់មានការជ្រាបដឹងនៅក្នុងសាច់ឈាម។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គឺខ្ពង់ខ្ពស់ ហើយអស្ចារ្យណាស់ តែទ្រង់យកសណ្ឋានជាមនុស្សធម្មតា ជាមនុស្សដែលគេមិនរាប់រក ដោយការធ្វើដូច្នេះគឺដើម្បីកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់។ លក្ខណៈសម្បត្តិល្អ ការយល់ច្បាស់លាស់ ញាណ ភាពជាមនុស្ស និងជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗបង្ហាញថា អ្នករាល់គ្នាពិតជាមិនសក្តិសមនឹងទទួលយកកិច្ចការប្រភេទនេះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាពិតជាមិនសមនឹងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកបែបនេះសម្រាប់អ្នកនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់គឺអស្ចារ្យណាស់។ ទ្រង់ខ្ពស់បំផុត ចំណែកមនុស្សទាបខ្លាំងណាស់ តែទ្រង់នៅតែធ្វើការលើពួកគេ។ ទ្រង់មិនត្រឹមតែយកកំណើតដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្ស មានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ថែមទាំងរស់នៅជាមួយមនុស្សទៀតផង។ ព្រះជាម្ចាស់មានការបន្ទាបខ្លួនខ្លាំង គួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់។

(ដកស្រង់ពី «មានតែអ្នកដែលផ្តោតលើការអនុវត្តប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥២

ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទំមិនលក់ជាច្រើនយប់ដើម្បីតែកិច្ចការរបស់មនុស្សជាតិ។ ចេញពីទីដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ទៅកាន់ទីជម្រៅដ៏ទាបបំផុត ទ្រង់បានយាងចុះទៅកាន់ស្ថាននរកដ៏អ៊ូអរដែលមនុស្សរស់នៅដើម្បីចំណាយពេលដ៏ខ្លីជាមួយគេ ព្រះអង្គមិនដែលរអ៊ូរទាំអំពីភាពកខ្វក់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សឡើយ ហើយទ្រង់ក៏មិនដែលស្ដីបន្ទោសមនុស្សសម្រាប់ការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់គេដែរ ប៉ុន្តែបែរជាស៊ូទ្រាំរងការប្រមាថមើលងាយដ៏ខ្លាំងបំផុត នៅពេលដែលទ្រង់អនុវត្តកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដោយផ្ទាល់។ តើព្រះជាម្ចាស់អាចក្លាយជាកម្មសិទ្ធិនៃស្ថាននរកយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? តើព្រះអង្គអាចចំណាយពេលវេលានៃព្រះជន្មរបស់ទ្រង់នៅស្ថាននរកយ៉ាងដូចម្ដេច? ប៉ុន្តែសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សទាំងអស់ ដើម្បីឱ្យមនុស្សជាតិទាំងមូលអាចសម្រាកបានកាន់តែឆាប់តាមតែអាចធ្វើទៅបាន ព្រះអង្គបានរងការប្រមាថមើលងាយ និងភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងការយាងមកផែនដី ហើយបានចូលទៅក្នុង «ស្ថាននរក» និង «ស្ថានឃុំព្រលឹង» ចូលទៅក្នុងរូងខ្លាដោយអង្គទ្រង់ ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្ស។ តើមនុស្សមានគុណសម្បត្តិអ្វីទៅដែលហ៊ានមកប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់នោះ? តើគេសំអាងលើហេតុផលអ្វីខ្លះក្នុងការរអ៊ូរទាំអំពីព្រះជាម្ចាស់? តើគេអាចមានថ្លើមធំក្នុងការសម្លឹងមើលព្រះជាម្ចាស់បានយ៉ាងដូចម្ដេច? ព្រះជាម្ចាស់នៃស្ថានសួគ៌បានយាងចុះមកកាន់ទឹកដីដ៏អបាយមុខស្មោកគ្រោកបំផុតនេះ ហើយទ្រង់មិនដែលសម្ដែងចេញព្រះទ័យឈឺចាប់របស់ទ្រង់ ឬរអ៊ូរទាំអំពីមនុស្សសោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បែរជាសម្ងំទទួលយកការបំផ្លិចបំផ្លាញ^[១] និងការសង្កត់សង្កិនរបស់មនុស្សទៅវិញ។ ព្រះអង្គមិនដែលតបតចំពោះការទាមទារដ៏គ្មានហេតុផលរបស់មនុស្ស ទ្រង់មិនដែលទាមទារហួសហេតុពីមនុស្ស ហើយក៏មិនដែលទាមទារដោយគ្មានហេតុផលពីមនុស្សដែរ ដោយគ្មានការរអ៊ូរទាំ ទ្រង់គ្រាន់តែធ្វើតាមការទាមទារគ្រប់យ៉ាងរបស់មនុស្ស មានជាអាទិ៍៖ ការបង្រៀន ការបំភ្លឺ ការស្ដីបន្ទោស ការបន្សុទ្ធនៃព្រះបន្ទូល ការរំឭក ការដាស់តឿន ការលួងលោម ការជំនុំជម្រះ និងការបើកសម្ដែង។ តើមានជំហានរបស់ទ្រង់ណាខ្លះដែលមិនមែនសម្រាប់ជីវិតរបស់មនុស្សទៅ? ទោះបីទ្រង់បានដកចេញនូវការរំពឹងទុក និងវាសនារបស់មនុស្សក៏ដោយ តើមានជំហានណាខ្លះដែលព្រះជាម្ចាស់បានអនុវត្តដែលមិនមែនជាប្រយោជន៍ដល់វាសនារបស់មនុស្សទៅ? តើមានជំហានណាខ្លះដែលមិនមែនជាប្រយោជន៍សម្រាប់ការរស់រានរបស់មនុស្ស? តើមានជំហានណាខ្លះដែលមិនមែនដើម្បីរំដោះមនុស្សឱ្យមានសេរីភាពពីទុក្ខវេទនា និងពីការសង្កត់សង្កិនរបស់កម្លាំងដ៏ខ្មៅងងឹតដូចយប់នេះទៅ? តើមានជំហានណាខ្លះដែលមិនមែនជាប្រយោជន៍សម្រាប់មនុស្សទៅ? តើមាននរណាអាចយល់អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលដូចជាទឹកចិត្តរបស់អ្នកម្ដាយដែលពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ទៅ? តើមាននរណាអាចយល់អំពីព្រះហឫទ័យដ៏ក្លៀវក្លារបស់ព្រះជាម្ចាស់? ព្រះហឫទ័យឆេះឆួល និងសេចក្តីរំពឹងទុកដ៏ក្លៀវក្លារបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានតបស្នងដោយដួងចិត្តដ៏ត្រជាក់ ដោយកែវភ្នែកដ៏គ្មានមេត្តា មិនអើពើ ព្រមទាំងដោយពាក្យស្ដីបន្ទោស និងការប្រមាថមើលងាយដដែលៗរបស់មនុស្សទៅវិញ។ មនុស្សបែរជាតបស្នងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ជាមួយពាក្យសម្ដីគំរោះគំរើយ ពាក្យបញ្ឈឺ និងពាក្យបន្ទាបបន្ថោកទៅវិញ។ ទឹកព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ត្រូវបានតបស្នងមកវិញដោយពាក្យចំអក ពាក្យជាន់ឈ្លី និងពាក្យបដិសេធរបស់គេ ដោយការយល់ច្រឡំ ការទួញថ្ងូរ ការឃ្លាតឆ្ងាយ និងការគេចវេះ ព្រមទាំងដោយគ្មានអ្វីក្រៅពីការបោកបញ្ឆោត ការវាយប្រហារ និងចិត្តជូរចត់ឡើយ។ ពាក្យសម្ដីដ៏កក់ក្ដៅត្រូវបាន «តបមកវិញដោយការចងចិញ្ចើម និងកាយវិការព្រមានបែបរឹងទទឹងរាប់ពាន់ដង។ ព្រះជាម្ចាស់មានតែអត់ទ្រាំ ឱនព្រះសិរសាចុះ ហើយបម្រើមនុស្សដូចជាសត្វគោដែលស្ម័គ្រព្រម»។^[២] ព្រះអង្គបានប្រឈមជាមួយព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងហ្វូងតារាជាច្រើនដង ហើយមានពេលជាច្រើនដងដែលទ្រង់បានចាកចេញតាំងពីព្រឹកព្រលឹម ហើយត្រលប់មកវិញនាពេលព្រលប់ និងផ្ទំផ្អៀងផ្អង ដោយរងការឈឺចាប់រាប់ពាន់ដងខ្លាំងជាងការឈឺចាប់ចេញពីការចាកចេញរបស់ទ្រង់ពីព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ទៅទៀត ទ្រង់រងការវាយប្រហារ និងការបំពានរបស់មនុស្ស ព្រមទាំងការដោះស្រាយ និងការលួសកាត់របស់មនុស្ស។ ការបន្ទាបខ្លួន និងការលាក់បាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានតបស្នងដោយបុរេនិច្ឆ័យ^[៣] របស់មនុស្សដោយទស្សនៈលម្អៀង និងការប្រព្រឹត្តដោយលម្អៀងរបស់មនុស្ស ហើយរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការដោយស្ងាត់ជ្រងំនៅក្នុងភាពងងឹតអាប់អួរ ការអត់ទ្រាំ និងការអត់ឱនរបស់ទ្រង់ បែរជាត្រូវតបស្នងដោយកែវភ្នែកសម្លក់ដ៏លោភលន់របស់មនុស្សទៅវិញ។ មនុស្សព្យាយាមជាន់ឈ្លីព្រះជាម្ចាស់រហូតដល់សុគត ដោយគ្មានចិត្តសោកស្ដាយ ហើយព្យាយាមជាន់ពន្លិចព្រះជាម្ចាស់ឱ្យលិចលង់ទៅក្នុងដី។ អាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សនៅក្នុងទង្វើរបស់គេចំពោះព្រះជាម្ចាស់គឺជា «ភាពវៃឆ្លាតដ៏កម្រ» មួយ ហើយព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រូវបានមនុស្សធ្វើបាប និងប្រមាថមើលងាយនោះ ត្រូវបានជាន់សំប៉ែតនៅក្រោមជើងរបស់មនុស្សរាប់ម៉ឺននាក់ ខណៈពេលដែលមនុស្សទាំងនោះខំតាំងខ្លួនជាមេដឹកនាំជោគជ័យ ដែលចង់កាន់អំណាចផ្ដាច់ការ^[៤] ដើម្បីទទួលការកោតសរសើរពីមហាជនដែលនៅពីក្រោយផ្ទាំងសំពត់ស ដោយធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ដែលជាអ្នកដឹកនាំរឿងនៅពីក្រោយឆាកដ៏មានព្រះទ័យទុកដាក់ និងគោរពតាមច្បាប់នោះ មិនទទួលបានការអនុញ្ញាតឱ្យតបត ឬបង្កបញ្ហាឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែដើរតួជាអធិរាជចុងក្រោយ ទ្រង់ត្រូវតែក្លាយជាតុក្កតាត្លុក^[៥] ដែលគ្មានសេរីភាពទាល់តែសោះ។ ទង្វើរបស់មនុស្សមិនអាចបរិយាយបានឡើយ ដូច្នេះ តើគេមានគុណសម្បត្តិអ្វីទៅបានជាហ៊ានទាមទារនេះទាមទារនោះពីព្រះជាម្ចាស់? តើគេមានគុណសម្បត្តិអ្វីទៅបានជាហ៊ានដាក់សំណើជូនព្រះជាម្ចាស់? តើគេមានគុណសម្បត្តិអ្វីទៅបានជាហ៊ានទាមទារឱ្យព្រះជាម្ចាស់មានព្រះទ័យអាណិតចំពោះសេចក្តីកម្សោយរបស់គេ? តើគេសក្ដិសមទទួលបានសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយរបៀបណា? តើគេសក្ដិសមទទួលបានសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ម្ដងហើយម្ដងទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? តើគេសក្ដិសមទទួលបានការអត់ទោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ម្ដងហើយម្ដងទៀតដោយរបៀបណា? តើមនសិការរបស់គេនៅឯណា? គេបានធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ខូចព្រះទ័យតាំងពីយូរ គេបានធ្វើឱ្យព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ខ្ទេចខ្ទីជាបំណែកតូចៗតាំងពីយូរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានយាងមកនៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលស្វាហាប់ និងប្រុងប្រយ័ត្ន ទាំងសង្ឃឹមថា មនុស្សនឹងធ្វើល្អចំពោះទ្រង់ ទោះបីជាផ្ដល់នូវភាពកក់ក្ដៅតែបន្ដិចក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនទទួលបានការលួងលោមពីមនុស្សឡើយ អ្វីដែលទ្រង់បានទទួល គឺជាការវាយប្រហារដោយការគប់ដុំព្រិល^[៦] និងការធ្វើទារុណកម្ម។ ដួងចិត្តរបស់មនុស្សលោភលន់ខ្លាំង បំណងរបស់គេធំពេក គេមិនចេះស្កប់ស្កល់ គេតែងតែមានចរិតអាក្រក់ និងក្លាហានជ្រុល គេមិនដែលអនុញ្ញាតឱ្យព្រះជាម្ចាស់មានសេរីភាព ឬមានសិទ្ធិបញ្ចេញមតិ ហើយគ្មានទុកជម្រើសឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទាល់តែសោះ ក្រៅពីឱ្យទ្រង់ចុះចូល រហូតដល់រងការប្រមាថមើលងាយ និងឱ្យមនុស្សត្រួតត្រាលើទ្រង់តាមអំពើចិត្តរបស់គេ។

(ដកស្រង់ពី «កិច្ចការ និងការចូលទៅក្នុង (៩)» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

លេខយោង៖

(១) «ការបំផ្លិចបំផ្លាញ» ត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញអំពីការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់មនុស្សជាតិ។

(២) «តបមកវិញដោយការចងចិញ្ចើម និងកាយវិការព្រមានបែបរឹងទទឹងរាប់ពាន់ដង ឱនព្រះសិរសាចុះ ដោយបម្រើមនុស្សដូចជាសត្វគោដែលស្ម័គ្រព្រម» គឺជាប្រយោគតែមួយនៅប្រភពដើម ប៉ុន្តែនៅត្រង់នេះត្រូវបានបំបែកជាពីរប្រយោគ ដើម្បីធ្វើឱ្យសេចក្តីកាន់តែច្បាស់។ ផ្នែកដំបូងនៃប្រយោគនេះ សំដៅទៅលើទង្វើរបស់មនុស្ស ខណៈឯប្រយោគទីពីរបង្ហាញពីទុក្ខវេទនាដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវឆ្លងកាត់ និងបង្ហាញទៀតថា ព្រះជាម្ចាស់បន្ទាបអង្គទ្រង់ និងលាក់បាំង។

(៣) «បុរេនិច្ឆ័យ» សំដៅទៅលើឥរិយាបថមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់មនុស្ស។

(៤) «កាន់អំណាចផ្ដាច់ការ» សំដៅទៅលើឥរិយាបថមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់មនុស្ស។ ពួកគេលើកតម្កើងខ្លួនខ្ពស់ ដាក់ខ្នោះអ្នកដទៃឱ្យដើរតាមខ្លួន និងរងទុក្ខលំបាកសម្រាប់ពួកគេ។ ពួកគេជាកម្លាំងដែលប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់។

(៥) «តុក្កតាត្លុក» ត្រូវបានប្រើ ដើម្បីចំអកចំពោះអស់អ្នកដែលមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។

(៦) «ការគប់ដុំព្រិល» ត្រូវបានប្រើ ដើម្បីលើកឡើងអំពីឥរិយាបថដ៏ថោកទាបរបស់មនុស្ស។

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥៣

អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ មានសារៈសំខាន់ជ្រាលជ្រៅខ្លាំងណាស់។ ឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាអំពីការឆ្កាងព្រះយេស៊ូវចុះ។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវត្រូវគេឆ្កាង? តើមិនមែនដើម្បីប្រោសលោះមនុស្សជាតិទាំងអស់ទេឬអី? ដូច្នេះ ការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ក៏មានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ដែរ ហើយការដកបទពិសោធការរងទុក្ខនៅខាងលោកីយ៍នេះ គឺដើម្បីទិសដៅដ៏ស្រស់បំព្រងរបស់មនុស្សជាតិ។ នៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ព្រះជាម្ចាស់តែងតែធ្វើនូវកិច្ចការណាដែលជាក់ស្ដែងជាងគេបំផុត។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញមនុស្សជាអ្នកគ្មានបាប ហើយមនុស្សនោះអាចមានសំណាងបានមកចំពោះព្រះជាម្ចាស់? នោះគឺដោយសារតែព្រះយេស៊ូវបានជាប់ឆ្កាង បានទទួលបាបរបស់មនុស្ស និងបានប្រោសលោះមនុស្សជាតិ។ ចុះហេតុអ្វីបានជាពេលនោះមនុស្សជាតិនឹងលែងរងទុក្ខ លែងមានអារម្មណ៍ទុក្ខព្រួយ លែងបង្ហូរទឹកភ្នែក និងលែងដកដង្ហើមធំតទៅទៀត? នោះគឺដោយសារតែការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ បានទទួលយកសេចក្ដីទុក្ខទាំងអស់នេះមកដាក់លើអង្គទ្រង់ ហើយឥឡូវសេចក្ដីទុក្ខនេះ ត្រូវបានទ្រង់ទទួលរងជំនួសមនុស្សហើយ។ ដូចជាអ្នកម្ដាយដែលឃើញកូនរបស់ខ្លួនឈឺ ហើយអធិស្ឋានទៅស្ថានសួគ៌ ដោយបន់ឱ្យកាត់អាយុរបស់ខ្លួន ឱ្យតែកូនរបស់ខ្លួនអាចជាសះស្បើយបាន។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ធ្វើការតាមរបៀបនេះដែរ ដោយយកការឈឺចាប់របស់ទ្រង់ជាថ្នូរនឹងទិសដៅដ៏ស្រស់បំព្រងដែលនឹងកើតមានសម្រាប់មនុស្សជាតិនៅពេលក្រោយទៀត។ នឹងលែងមានទុក្ខព្រួយ លែងមានទឹកភ្នែក លែងមានការដកដង្ហើមធំ និងលែងមានទុក្ខវេទនាតទៅទៀតហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់លះបង់តម្លៃនៃការដកពិសោធន៍ការរងទុក្ខខាងលោកីយ៍ដោយផ្ទាល់អង្គទ្រង់ ជាថ្នូរនឹងទិសដៅដ៏ស្រស់បំព្រងដែលនឹងកើតមានដល់មនុស្សជាតិនៅពេលក្រោយទៀត។ ការដែលនិយាយថា កិច្ចការនេះត្រូវបានធ្វើឡើង «ជាថ្នូរនឹង» ទិសដៅដ៏ស្រស់បំព្រងនេះ ពុំមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់គ្មានព្រះចេស្ដា ឬគ្មានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការប្រទានទិសដៅដ៏ស្រស់បំព្រងដល់មនុស្សជាតិឡើយ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ គឺព្រះជាម្ចាស់ចង់រកទីសម្អាងមួយដែលជាក់ស្ដែងនិងមានព្រះចេស្ដាជាងនេះ ដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សជឿជាក់ទាំងស្រុង។ ព្រះជាម្ចាស់បានដកពិសោធន៍ការរងទុក្ខនេះរួចហើយ ដូច្នេះ ទ្រង់មានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ទ្រង់មានព្រះចេស្ដា ហើយជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់មានសិទ្ធិអំណាច ដើម្បីបញ្ជូនមនុស្សជាតិទៅកាន់ទិសដៅដ៏ស្រស់បំព្រង ដើម្បីប្រទានទិសដៅដ៏ស្រស់បំព្រង និងសេចក្តីសន្យានេះដល់មនុស្សជាតិ។ សាតាំងនឹងជឿជាក់ទាំងស្រុង ហើយគ្រប់ទាំងរបស់សព្វសារពើនៃចក្រវាលនេះ ក៏នឹងជឿជាក់ទាំងស្រុងដែរ។ នៅទីបំផុត ព្រះជាម្ចាស់នឹងអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សជាតិទទួលបាននូវសេចក្ដីសន្យា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ សុទ្ធតែជាក់ស្ដែង គ្មានកិច្ចការណាដែលទ្រង់ធ្វើ គ្មានន័យនោះទេ ហើយទ្រង់ដកបទពិសោធន៍កិច្ចការនោះដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់លះបង់តម្លៃនៃការដកពិសោធន៍ការរងទុក្ខដោយផ្ទាល់ ជាថ្នូរនឹងទិសដៅសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ តើនេះមិនមែនជាកិច្ចការជាក់ស្ដែងទេឬអី? ឪពុកម្ដាយអាចលះបង់អស់ពីចិត្តដើម្បីតែកូនៗរបស់ខ្លួន ហើយនេះតំណាងឱ្យសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះកូន។ ជាការពិតណាស់ ក្នុងការបំពេញកិច្ចការនេះ ព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្ស ទ្រង់ទៀងត្រង់និងស្មោះត្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិខ្លាំងជាទីបំផុត។ សារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺស្មោះត្រង់ ទ្រង់មានបន្ទូលបែបណា ទ្រង់ធ្វើបែបនោះ ហើយគ្រប់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ សុទ្ធតែបានសម្រេចផល។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់ធ្វើសម្រាប់មនុស្ស គឺទៀងត្រង់។ ទ្រង់មិនគ្រាន់តែមានព្រះបន្ទូលចោលនោះទេ។ នៅពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងលះបង់តម្លៃណាមួយ នោះទ្រង់ពិតជាលះបង់តម្លៃនោះប្រាកដមែន។ នៅពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា ទ្រង់ទទួលយកការរងទុក្ខរបស់មនុស្ស ហើយរងទុក្ខជំនួសពួកគេ នោះទ្រង់ពិតជាយាងមករស់នៅក្នុងចំណោមពួកគេ ដោយទទួលអារម្មណ៍ និងដកពិសោធន៍ការរងទុក្ខនេះដោយផ្ទាល់។ ក្រោយពីនោះមក របស់សព្វសារពើនៅក្នុងចក្រវាលនឹងទទួលស្គាល់ថា គ្រប់កិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ សុទ្ធតែត្រឹមត្រូវ និងសុចរិតទាំងអស់ ពោលគឺអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើ សុទ្ធតែពិតទាំងអស់។ នេះជាភស្ដុតាងដ៏មានព្រះចេស្តាមួយ។ បន្ថែមលើនេះទៀត មនុស្សជាតិនឹងមានទិសដៅដ៏ស្រស់បំព្រងមួយនៅពេលអនាគត ហើយអស់អ្នកដែលនៅមានជីវិត នឹងសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេនឹងលាន់មាត់សរសើរថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាធ្វើចេញពីសេចក្ដីស្រលាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សពិតប្រាកដមែន។ ព្រះជាម្ចាស់យាងមកក្នុងចំណោមមនុស្សដោយបន្ទាបអង្គទ្រង់ ធ្វើជាមនុស្សសាមញ្ញម្នាក់។ ទ្រង់មិនគ្រាន់តែបំពេញកិច្ចការខ្លះ ថ្លែងព្រះបន្ទូលខ្លះ ហើយក៏យាងចាកចេញទៅបាត់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់មានបន្ទូល និងធ្វើកិច្ចការពិតមែន ហើយក៏ឆ្លងកាត់ការឈឺចាប់នៅខាងលោកីយ៍នេះដែរ។ ទាល់តែពេលដែលព្រះអង្គបានបញ្ចប់ការដកពិសោធន៍ការឈឺចាប់នេះរួច ទើបទ្រង់នឹងយាងចាកចេញទៅ។ នេះហើយជាលក្ខណៈពិត និងជាក់ស្ដែងនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអស់អ្នកណាដែលនៅមានជីវិត នឹងសរសើរតម្កើងទ្រង់ដោយព្រោះរឿងនេះ ហើយពួកគេនឹងមើលឃើញពីភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស និងឃើញពីព្រះទ័យសប្បុរសរបស់ទ្រង់។ សារជាតិនៃភាពស្រស់ស្អាត និងសេចក្ដីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចមើលឃើញបានតាមរយៈសារៈសំខាន់នៃការយកកំណើតជាសាច់ឈាមរបស់ទ្រង់។ គ្រប់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើសុទ្ធតែទៀងត្រង់ ហើយគ្រប់បន្ទូលដែលទ្រង់ថ្លែងមក សុទ្ធតែទៀងត្រង់ និងស្មោះត្រង់។ គ្រប់កិច្ចការដែលព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យចង់ធ្វើ នោះទ្រង់នឹងធ្វើមែន។ នៅពេលដែលត្រូវលះបង់តម្លៃ នោះព្រះអង្គនឹងលះបង់តម្លៃនោះមែន។ ព្រះអង្គមិនគ្រាន់តែមានព្រះបន្ទូលចោលនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាព្រះដ៏សុចរិត។ ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាព្រះដ៏ស្មោះត្រង់។

(ដកស្រង់ពី «ទិដ្ឋភាពទីពីរស្ដីពីសារៈសំខាន់នៃការយកកំណើតជាមនុស្ស» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៣៖ ការថ្លែងព្រះបន្ទូលអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥៤

មាគ៌ាជីវិតមិនមែនជាអ្វីម្យ៉ាងដែលនរណាៗក៏អាចកាន់កាប់បាននោះទេ ក៏មិនមែនជាអ្វីម្យ៉ាង ដែលនរណាៗក៏អាចយកបានយ៉ាងស្រួលនោះដែរ។ មូលហេតុគឺនៅត្រង់ថា ជីវិតបានមកតែពីព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលមានន័យថា មានតែព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ទេ ជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិរូបធាតុនៃជីវិត ហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ទេ ទើបមានមាគ៌ានៃជីវិត។ ហេតុនេះហើយ គឺមានតែព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ទេ ទើបជាប្រភពនៃជីវិត ជាប្រភពទឹករស់នៃជីវិត ដែលហូរចេញមកឥតស្រាកស្រាន្ត។ ចាប់តាំងពីគ្រាដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពិភពលោកមក ទ្រង់បានធ្វើកិច្ចការជាច្រើនពាក់ព័ន្ធនឹងភាពស្រស់បស់នៃជីវិត ទ្រង់បានធ្វើកិច្ចការជាច្រើន ដើម្បីនាំយកជីវិតមកឱ្យមនុស្ស ហើយបានបង់ថ្លៃលោះដ៏មហិមា ដើម្បីឱ្យមនុស្សលោកមានជីវិត។ ដោយសារព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ គឺជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ហើយទ្រង់ផ្ទាល់ គឺជាផ្លូវដែលប្រោសឱ្យមនុស្សលោកបានរស់ឡើងវិញ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលអវត្តមានពីដួងចិត្តរបស់មនុស្សឡើយ ហើយទ្រង់ក៏គង់នៅកណ្ដាលចំណោមមនុស្សគ្រប់ពេលវេលាដែរ។ ព្រះអង្គគឺជាកម្លាំងជំរុញដល់ការរស់នៅរបស់មនុស្សតាំងតែពីដើមមកទល់នឹងពេលនេះ ជាឫសគល់នៃវត្តមានជីវិតរបស់មនុស្ស និងជាទ្រព្យតម្កល់ដ៏បរិបូរ សម្រាប់វត្តមានជីវិតរបស់មនុស្ស បន្ទាប់ពីពួកគេចាប់កំណើត។ ទ្រង់ធ្វើឱ្យមនុស្សបានកើតជាថ្មី ហើយជួយឱ្យគេអាចរស់នៅក្នុងគ្រប់តួនាទីរបស់គេ ដោយការតស៊ូយ៉ាងមោះមុត។ សូមអរព្រះគុណចំពោះព្រះចេស្ដា និងអានុភាពជីវិតដ៏គង់វង់របស់ព្រះអង្គ ដែលអានុភាពជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានក្លាយជាគ្រឹះដ៏រឹងមាំនៃវត្តមានជីវិតរបស់មនុស្សតាំងតែពីដើមមក មនុស្សលោកអាចរស់បានពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានបង់ថ្លៃលោះមួយដែលគ្មានសាមញ្ញជនណាម្នាក់ ធ្លាប់បានបង់ពីមុនមកសោះ ក៏ដោយសារតែអានុភាពនៃជីវិតរបស់ទ្រង់នេះដែរ។ អានុភាពជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចឈ្នះលើអំណាចគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ លើសពីនេះ អំណាចណាក៏ខ្លាំងពុំស្មើដែរ។ ជីវិតរបស់ទ្រង់អស់កល្បជានិច្ច ព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ខ្លាំងពូកែអស្ចារ្យ ហើយក៏គ្មានមនុស្សណា ឬខ្មាំងសត្រូវណាអាចយកឈ្នះអានុភាពជីវិតរបស់ទ្រង់បានឡើយ។ អានុភាពជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឋិតថេរ ហើយបញ្ចេញពន្លឺដ៏ត្រចះត្រចង់របស់ខ្លួន ទោះបីជានៅពេលណា ឬកន្លែងណាក៏ដោយ។ ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីអាចឆ្លងកាត់នូវបម្រែបម្រួលជាខ្លាំង ប៉ុន្តែជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺនៅតែដដែលអស់កល្បជានិច្ច។ គ្រប់សព្វសារពើ អាចនឹងកន្លងបាត់ទៅ ប៉ុន្តែជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឋិតថេរនៅជានិរន្ត៍ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃវត្តមានជីវិតសព្វសារពើទាំងអស់ ហើយជាឫសគល់នៃវត្តមានជីវិតរបស់គេផង។ ជីវិតរបស់មនុស្ស កើតមកពីព្រះជាម្ចាស់ វត្តមានផ្ទៃមេឃ កើតមកពីព្រះជាម្ចាស់ វត្តមានផែនដី ក៏កើតចេញមកពីព្រះចេស្ដានៃជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ គ្មានសភាវៈមានជីវិតណា អាចខ្ពស់ស្មើអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយក៏គ្មានសភាវៈណា មានអនុភាពអាចគេចផុតពីដែនគ្រប់គ្រងនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ តាមវិធីនេះ បើទោះបីជាពួកគេជានរណាក៏ដោយ ក៏ពួកគេគ្រប់គ្នាត្រូវតែចុះចូលក្រោមអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្រប់គ្នាត្រូវតែរស់នៅក្រោមសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចគេចផុតពីព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ដែរ។

(ដកស្រង់ពី «មានតែព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយទេ ទើបអាចប្រទានមាគ៌ាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សបាន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥៥

ប្រសិនបើអ្នកពិតជាចង់បានមាគ៌ាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចមែន ហើយប្រសិនបើអ្នកពិតជាស្រេកឃ្លានចង់ស្វែងរកមាគ៌ានេះមែន ជាដំបូង អ្នកត្រូវតែឆ្លើយនឹងសំណួរនេះសិន៖ សព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះជាម្ចាស់គង់នៅកន្លែងណា? អ្នកប្រហែលជាឆ្លើយថា «ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែគង់នៅស្ថានសួគ៌ ប្រាកដណាស់ព្រះអង្គ មិនមែនកំពុងគង់ក្នុងផ្ទះរបស់អ្នកទេមែនទេ?» អ្នកក៏ប្រហែលជាពោលថាព្រះជាម្ចាស់គង់ក្នុងសព្វសារពើច្បាស់ណាស់។ អ្នកក៏ប្រហែលជាពោលទៀតថា ព្រះជាម្ចាស់គង់ក្នុងដួងចិត្តមនុស្សរាល់គ្នា ឬពោលថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្នុងភពខាងវិញ្ញាណ។ ខ្ញុំមិនបដិសេធចម្លើយណាមួយទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវតែបញ្ជាក់ពីរឿងនេះឱ្យបានច្បាស់។ ការនិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្ស ថាត្រូវទាំងអស់ក៏មិនមែន ថាខុសទាំងអស់ក៏មិនមែនដែរ។ មូលហេតុគឺនៅត្រង់ថា ក្នុងចំណោមអ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ មានមួយចំនួនដែលមានជំនឿពិតប្រាកដ ហើយក៏មានមួយចំនួនដែលមានជំនឿក្លែងក្លាយដែរ មានមួយចំនួនដែលព្រះអង្គទទួលស្គាល់ ហើយក៏មានមនុស្សមួយចំនួនដែលព្រះអង្គមិនទទួលស្គាល់ដែរ មានមនុស្សមួយចំនួនដែលព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យ ហើយក៏មានមនុស្សមួយចំនួនដែលព្រះអង្គមិនសព្វព្រះហឫទ័យដែរ មានមនុស្សមួយចំនួនដែលព្រះអង្គកែឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយក៏មានមនុស្សមួយចំនួនដែលព្រះអង្គផាត់ចោលដែរ។ ហេតុនេះទើបខ្ញុំនិយាយថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្នុងដួងចិត្តមនុស្សមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះ ហើយមនុស្សទាំងនេះ ពួកគេជាមនុស្សដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់ពិតឥតសង្ស័យឡើយ ហើយក៏ជាមនុស្សដែលទ្រង់កែឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ដែរ។ ពួកគេជាមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ដឹកនាំ។ ដោយសារពួកគេគឺជាមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ដឹកនាំ ទើបពួកគេក៏ជាមនុស្សដែលធ្លាប់បានស្ដាប់ឮ និងធ្លាប់បានឃើញមាគ៌ាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ មនុស្សដែលមានជំនឿក្លែងក្លាយ ពួកគេជាមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់មិនទទួលយកឡើយ ពួកគេគឺជាមនុស្សដែលព្រះអង្គស្អប់ខ្ពើម ជាមនុស្សដែលព្រះអង្គផាត់ចោល ពួកគេនឹងត្រូវព្រះអង្គបដិសេធ ត្រូវនៅដោយគ្មានមាគ៌ាជីវិត ហើយត្រូវនៅទាំងមិនដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅកន្លែងណា។ ផ្ទុយមកវិញ មនុស្សដែលមានព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្នុងចិត្តរបស់គេដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅកន្លែងណា។ ពួកគេគឺជាមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចឱ្យ ហើយពួកគេក៏ជាមនុស្សដែលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ពេលនេះ តើអ្នកដឹងហើយឬនៅថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅកន្លែងណា? ព្រះជាម្ចាស់គង់ទាំងក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្ស ហើយគង់នៅក្បែរគេទៀតផង។ ទ្រង់មិនមែនគង់នៅតែក្នុងភពខាងវិញ្ញាណ ហើយគង់ខ្ពស់ផុតសព្វសារពើទាំងអស់នោះដែរ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏គង់ទាំងនៅលើផែនដី ដែលមនុស្សមានវត្តមានដែរ។ ហេតុនេះហើយ ការមកដល់នៃគ្រាចុងក្រោយ បាននាំជំហាននៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឱ្យចូលទៅក្នុងតំបន់ត្រួតត្រាថ្មី។ ព្រះជាម្ចាស់មានអធិបតេយ្យភាពលើគ្រប់សព្វសារពើទាំងអស់ក្នុងចំណោមរបស់គ្រប់យ៉ាង ហើយទ្រង់ក៏ជាគ្រឹះដ៏រឹងមាំនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សដែរ ហើយលើសពីនេះ ទ្រង់មានវត្តមានគង់នៅកណ្ដាលចំណោមមនុស្សជាតិទៀតផង។ ទាល់តែធ្វើបែបនេះ ទើបទ្រង់អាចនាំមាគ៌ាជីវិតមកប្រទានឱ្យមនុស្សជាតិ ហើយនាំមនុស្សជាតិទៅក្នុងមាគ៌ាជីវិតបាន។ ព្រះជាម្ចាស់បានយាងមកផែនដីនេះ ហើយគង់នៅកណ្ដាលចំណោមមនុស្ស ដើម្បីឱ្យមនុស្សមានមាគ៌ាជីវិត ហើយដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចមានជីវិតគង់វង្សបាន។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បង្គាប់បញ្ជារបស់សព្វសារពើនៅក្នុងចំណោមគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីសម្របសម្រួលការសហការជាមួយនឹងការគ្រប់គ្រងដែលទ្រង់ធ្វើក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិ។ ហេតុនេះហើយ ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែស្គាល់សេចក្ដីបង្រៀនថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ និងគង់ក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្ស ប៉ុន្តែមិនស្គាល់សេចក្ដីពិតអំពីព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិ នោះអ្នកនឹងមិនទទួលបាននូវជីវិតឡើយ ហើយក៏មិនទទួលបានមាគ៌ានៃសេចក្ដីពិតដែរ។

ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ គឺជាជីវិត ជាសេចក្ដីពិត ហើយជីវិតនិងសេចក្ដីពិតរបស់ទ្រង់ មានវត្តមានព្រមគ្នា។ មនុស្សដែលពុំមានសមត្ថភាពនឹងទទួលសេចក្ដីពិត ក៏មិនទទួលបានជីវិតដែរ។ ប្រសិនបើគ្មានការដឹកនាំ ការជ្រោមជ្រែង និងការប្រទាននូវសេចក្ដីពិតទេ នោះអ្នកនឹងទទួលបានតែត្រឹមតែន័យពាក្យ គោលលទ្ធិ ហើយអ្វីដែលសំខាន់ជាងគេនោះ គឺសេចក្ដីស្លាប់តែប៉ុណ្ណោះ។ ជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មានវត្តមានជានិរន្តន៍ ហើយសេចក្ដីពិត និងជីវិតរបស់ទ្រង់ មានវត្តមានព្រមគ្នា។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចរកឃើញប្រភពនៃសេចក្ដីពិតទេ នោះអ្នកក៏មិនទទួលបានការចិញ្ចឹមជីវិតដែរ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចទទួលបានការចិញ្ចឹមជីវិតទេ នោះអ្នកក៏ច្បាស់ជាគ្មានសេចក្ដីពិតដែរ ហើយគ្មានអ្វីក្រៅតែពីការស្រមើស្រមៃ និងការយល់ដឹងលំៗប៉ុណ្ណោះ ហើយរូបកាយទាំងមូលរបស់អ្នកគ្មានអ្វីទាំងអស់ ក្រៅតែពីសាច់ឈាម គឺជាសាច់ឈាមដ៏អសោចរបស់អ្នកតែប៉ុណ្ណោះ។ ចូរដឹងថា ពាក្យពេចន៍ក្នុងសៀវភៅមិនរាប់ជាជីវិតទេ កំណត់ត្រាប្រវត្តិសាស្ត្រ ក៏មិនអាចត្រូវគោរពថ្វាយបង្គំថាជាសេចក្ដីពិតដែរ ហើយបញ្ញត្តិពីបុរាណក៏មិនអាចដើរតួជាសេចក្ដីអធិប្បាយអំពីព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះដែរ។ មានតែព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងពេលព្រះអង្គយាងមកផែនដី ហើយរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សលោកប៉ុណ្ណោះ ទើបជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត ជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយជាវិធីអនុវត្តកិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ទ្រង់។ ប្រសិនបើអ្នកយកកំណត់ត្រាព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងកាលពីអតីតកាលមកអនុវត្តនៅពេលបច្ចុប្បន្ន ទង្វើនេះធ្វើឱ្យអ្នកក្លាយជាបុរាណវិទូហើយ ហើយងារដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់បរិយាយពីអ្នក គឺអ្នកឯកទេសបេតិកភណ្ឌប្រវត្តិសាស្ត្រ។ នេះមកពីអ្នកតែងតែជឿលើតឹកតាងនៃកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើពីអតីតកាលជឿតែលើស្រមោលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបន្សល់ទុក កាលដែលទ្រង់បានធ្វើការនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ហើយជឿតែលើមាគ៌ា ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឱ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ពីអតីតកាល។ អ្នកមិនជឿលើគោលដៅនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ ក៏មិនជឿលើព្រះភក្ត្រដែលពេញដោយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយមិនជឿលើមាគ៌ានៃសេចក្ដីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញឱ្យគេស្គាល់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះដែរ។ ហេតុនេះ អ្នកគឺជាមនុស្សរវើរវាយ ដែលនៅដាច់ឆ្ងាយពីភាពជាក់ស្ដែងទាំងស្រុង ដោយគ្មានអ្វីប្រកែកឡើយ។ ពេលនេះ ប្រសិនបើអ្នកនៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់តាមពាក្យពេចន៍ដែលមិនអាចប្រទានជីវិតឱ្យមនុស្សបាន នោះអ្នកជាមនុស្សដូចឈើងាប់មួយដុំដែលអស់សង្ឃឹម^[ក] ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានគំនិតអភិរក្សជ្រុលនិយម ពិបាកទូន្មានជ្រុល ហើយរឹងរូសជ្រុល មិនទទួលហេតុផលសោះ!

(ដកស្រង់ពី «មានតែព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយទេ ទើបអាចប្រទានមាគ៌ាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សបាន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

លេខយោង៖

(ក) ឈើងាប់មួយដុំ៖ ជាគ្រាមភាសាក្នុងភាសាចិន ដែលមានន័យថា «ជួយមិនបាន»។

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥៦

ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គគឺជាសេចក្តីពិត ហើយទ្រង់មានសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាង។ ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃសេចក្តីពិត។ គ្រប់រឿងវិជ្ជមាននីមួយៗ និងគ្រប់សេចក្ដីពិតនីមួយៗសុទ្ធតែមកពីព្រះជាម្ចាស់។ ទ្រង់អាចដាក់ការវិនិច្ឆ័យលើភាពត្រឹមត្រូវ និងភាពមិនត្រឹមត្រូវនៃគ្រប់អ្វីទាំងអស់ និងគ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់។ ទ្រង់អាចដាក់ការវិនិច្ឆ័យលើអ្វីដែលបានកើតឡើង អ្វីដែលកំពុងកើតឡើង និងរឿងរ៉ាវនៅថ្ងៃខាងមុខដែលមនុស្សមិនទាន់បានដឹង។ ព្រះជាម្ចាស់ជាចៅក្រមតែមួយរូបដែលអាចដាក់ការវិនិច្ឆ័យទៅលើសេចក្ដីត្រឹមត្រូវ និងសេចក្ដីមិនត្រឹមត្រូវនៃអ្វីៗទាំងអស់ ហើយការនេះមានន័យថាភាពត្រឹមត្រូវ និងភាពមិនត្រឹមត្រូវនៃអ្វីៗទាំងអស់អាចត្រូវបានវិនិច្ឆ័យដោយព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់ជ្រាបពីលក្ខណវិនិច្ឆ័យសម្រាប់គ្រប់យ៉ាង។ ទ្រង់អាចសម្តែងចេញសេចក្តិពិតបានគ្រប់ពេល និងគ្រប់ទីកន្លែង ទ្រង់ជាតំណាងឱ្យសេចក្ដីពិត ដែលមានន័យថាទ្រង់ផ្ទាល់ព្រះអង្គមាននូវសារជាតិនៃសេចក្ដីពិត។ ប្រសិនបើមនុស្សយល់ពីសេចក្ដីពិតជាច្រើន ហើយត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ តើពេលនោះពួកគេនឹងមានអ្វីទាក់ទងជាមួយនឹងការតាំងតំណាងនៃសេចក្ដីពិតដែរឬទេ? អត់ទេ។ នេះជាភាពប្រាកដប្រជា។ នៅពេលដែលមនុស្សត្រូវបានប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ ទាក់ទងនឹងកិច្ចការបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្តង់ដារផ្សេងៗដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវដល់មនុស្ស ពួកគេអាចមានការវិនិច្ឆ័យ និងវិធីសាស្រ្តអនុវត្តន៍ត្រឹមត្រូវ ហើយពួកគេនឹងយល់ទាំងស្រុងអំពីបំណងព្រះហឬទ័យព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេចេះវែកញែករវាងអ្វីដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់និងអ្វីដែលមកពីមនុស្ស រវាងអ្វីដែលត្រូវនិងអ្វីដែលខុស។ ប៉ុន្តែ មានរឿងខ្លះទៀតដែលមនុស្សបន្តមិនអាចសម្រេចបាន និងមិនទាន់ច្បាស់លាស់ ជាអ្វីដែលពួកគេអាចដឹងនៅក្រោយពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់ការទាំងនោះដល់គេប៉ុណ្ណោះ តើមនុស្សអាចដឹង ឬទស្សន៍ទាយអ្វីដែលមិនទាន់ដឹង ឬអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់បានប្រាប់នោះបានទេ? ដាច់ខាតមិនបានទេ។ លើសពីនេះទៅទៀត ទោះបីជាមនុស្សបានទទួលនូវសេចក្ដីពិតពីព្រះជាម្ចាស់ និងមាននូវភាពពិតជាក់ស្ដែងអំពីសេចក្ដីពិត និងស្គាល់ពីសារជាតិនៃសេចក្ដីពិតជាច្រើន ហើយមាននូវសមត្ថភាពញែកអ្វីដែលត្រឹមត្រូវចេញពីអ្វីដែលខុស តើពួកគេមានសមត្ថភាពត្រួតត្រា និងគ្រប់គ្រងរបស់សព្វសារពើរដែរឬទេ? ពួកគេនឹងមិនមានសមត្ថភាពនេះទេ។ នោះហើយជាភាពខុសគ្នារវាងព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្ស។ សត្តនិករដែលត្រូវបានបង្កើតឡើង អាចទទួលបានសេចក្ដីពិតតែពីប្រភពនៃសេចក្ដីពិតប៉ុណ្ណោះ។ តើពួកគេអាចទទួលបានសេចក្ដីពិតពីមនុស្សដែរឬទេ? តើមនុស្សជាសេចក្ដីពិតឬ? តើមនុស្សអាចផ្តល់នូវសេចក្ដីពិតដែរឬទេ? ពួកគេមិនអាចទេ ហើយនៅក្នុងនោះមានភាពខុសគ្នា។ អ្នកគ្រាន់តែអាចទទួលបានសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ មិនអាចផ្តល់សេចក្តីពិតបានទេ។ តើគេអាចហៅអ្នកថាជាមនុស្សដែលមានសេចក្ដីពិតដែរឬទេ? តើគេអាចហៅអ្នកថា ជាតំណាងនៃសេចក្តីពិតបានដែរឬទេ? ដាច់ខាតមិនអាចទេ។ តើអ្វីជាសារជាតិពិតប្រាកដនៃតំណាងនៃសេចក្ដីពិត? វាជាប្រភពដែលផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីពិត និងជាប្រភពនៃការត្រួតត្រា និងមានអធិបតេយ្យភាពលើគ្រប់របស់ទាំងអស់ ហើយវាក៏ជាលក្ខណវិនិច្ឆ័យ និងស្តង់ដារតែមួយគត់ តាមរយៈរបស់សព្វសារពើ និងគ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់ត្រូវបានវិនិច្ឆ័យផងដែរ។ នេះហើយគឺជាអ្នកតំណាងនៃសេចក្ដីពិត។

(ដកស្រង់ពី «ចំណុចទីប្រាំបី (ផ្នែកទីបី)» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៤៖ ការលាតត្រដាងពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥៧

នៅក្នុងការបង្ហាញរបស់ទ្រង់អំពីសេចក្ដីពិត ព្រះជាម្ចាស់បានបើកបង្ហាញនូវនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់ព្រះអង្គ។ ការបើកបង្ហាញរបស់ទ្រង់អំពីសេចក្ដីពិតគឺមិនមែនអាស្រ័យលើការការសរុបសេចក្ដីរបស់មនុស្សអំពីរឿងវិជ្ជមាន និងពាក្យពេចន៍នានាដែលមនុស្សជាតិទទួលស្គាល់នោះទេ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាបន្ទូលព្រះ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាសេចក្ដីពិត។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ និងច្បាប់តែមួយគត់ដែលមនុស្សជាតិមាន ហើយអ្វីដែលហៅថាគោលជំនឿដែលកើតចេញពីមនុស្សគឺសុទ្ធតែខុស មិនសមហេតុផល ហើយត្រូវព្រះជាម្ចាស់ថ្កោលទោស។ គោលលទ្ធិទាំងនោះមិនត្រូវតាមការអនុម័តរបស់ទ្រង់ឡើយ ហើយចំណុចទាំងនោះរឹតតែមិនត្រូវនឹងលក្ខណៈដើម ឬមូលដ្ឋាននៃព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់បើកបង្ហាញនិស្ស័យ និងសារជាតិរបស់ទ្រង់តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។ គ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលត្រូវបាននាំយកមកដោយការបើកបង្ហាញរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាសេចក្ដីពិត ដ្បិតព្រះអង្គមាននូវសារជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទ្រង់គឺជាភាពជាក់ស្ដែងនៃរឿងវិជ្ជមានទាំងអស់។ មិនថាមនុស្សជាតិពុករលួយនេះមានមុខតំណែង ឬកំណត់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬមានទស្សនៈ ឬយល់យ៉ាងណាចំពោះព្រះបន្ទូលនោះទេ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាសេចក្តីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ហើយនេះជាការពិតដែលមិនផ្លាស់ប្តូរ។ មិនថាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបាននិយាយបានប៉ុន្មាននោះទេ ហើយមិនថាមនុស្សពុករលួយដ៏អាក្រក់នេះ ថ្កោលទោស និងបដិសេធព្រះបន្ទូលយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅតែមានការពិតដែលមិនប្រែប្រួលជារៀងរហូត៖ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងនៅតែជាសេចក្ដីពិតជានិច្ច ហើយមនុស្សមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរការនេះបានទេ។ នៅទីបញ្ចប់ មនុស្សត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាសេចក្តីពិត ហើយវប្បធម៌ប្រពៃណី និងចំណេះដឹងខាងវិទ្យាសាស្ត្រដែលគួរឱ្យគោរពរបស់មនុស្សជាតិមិនអាចក្លាយជារឿងវិជ្ជមានបានទេ ហើយថាវាមិនអាចក្លាយជាសេចក្តីពិតបានឡើយ។ នេះគឺជាការពិត។ វប្បធម៌បែបប្រពៃណី និងរបៀបនៃអត្ថិភាពរបស់មនុស្សជាតិ នឹងមិនក្លាយជាសេចក្ដីពិតដោយសារតែការផ្លាស់ប្ដូរ ឬការឆ្លងកាត់ពេលវេលាឡើយ ហើយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនក្លាយជាពាក្យរបស់មនុស្សដោយសារតែការថ្កោលទោស និងភាពបំភ្លេចចោលរបស់មនុស្សជាតិដែរ។ សេចក្ដីពិតតែងតែជាសេចក្ដីពិតជានិច្ច។ សារជាតិនេះនឹងមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរឡើយ។ តើនៅត្រង់ចំណុចនេះមានការពិតអ្វីទៅ? គ្រប់ពំនោលនៃវប្បធម៌បុរាណ និងពាក្យក្រៀមភាសាដែលមនុស្សជាតិបានសង្ខេបមក កើតចេញពីសាតាំង ការស្រមើស្រមៃ និងសញ្ញាណរបស់មនុស្ស ឬវាកើតចេញពីភាពឆេវឆាវ និងនិស្ស័យពុករលួយរបស់មនុស្ស ហើយវាមិនមានអ្វីដែលទាក់ទងជាមួយនឹងរឿងវិជ្ជមាននោះទេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាការសម្តែងចេញពីសារជាតិ និងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើព្រះអង្គបើកបង្ហាញព្រះបន្ទូលទាំងនេះសម្រាប់មូលហេតុអ្វីដែរ? ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំពោលថាទាំងនេះជាសេចក្ដីពិត? មូលហេតុនោះគឺថា ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើគ្រប់ទាំងច្បាប់ ការគ្រប់គ្រង ឫសគល់ សារជាតិ ភាពពិតជាក់ស្ដែង និងអាថ៌កំបាំងនៃការទាំងអស់។ ការទាំងអស់នេះស្ថិតក្នុងព្រះហស្តរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេដែលជ្រាបពីបញ្ញត្តិ តថភាព ការពិត និងអាថ៌កំបាំងគ្រប់យ៉ាង។ ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបពីដើមកំណើតនៃរបស់សព្វសារពើ ហើយព្រះទ្រង់ជ្រាបថាអ្វីជាឫសគល់នៃរបស់សព្វសារពើ។ មានតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបជានិយមន័យដ៏ត្រឹមត្រូវបំផុតនៃរបស់សព្វសារពើ ហើយមានតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ទើបជាស្តង់ដារ និងគោលការណ៍សម្រាប់ជីវិតមនុស្ស ព្រមទាំងជាសេចក្តីពិត និងលក្ខខណ្ឌដែលមនុស្សអាចពឹងអាស្រ័យក្នុងការរស់នៅ។

(ដកស្រង់ពី «ចំណុចទីប្រាំបួន (ផ្នែកទីមួយ)» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ៤៖ ការលាតត្រដាងពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទ)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥៨

ចាប់តាំងពីពេលដែលអ្នកស្រែកយំ ចូលមកក្នុងពិភពលោកនេះ គឺអ្នកចាប់ផ្ដើមបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនហើយ។ អ្នកបំពេញតួនាទី និងចាប់ផ្ដើមដំណើរជីវិតរបស់ខ្លួនសម្រាប់ផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការរៀបចំរបស់ទ្រង់។ មិនថាអ្នកមានប្រវត្តិបែបណា ហើយដំណើរដែលនៅខាងមុខអ្នកយ៉ាងណានោះទេ គឺគ្មាននរណាម្នាក់អាចគេចផុតពីការរៀបចំ និងការចាត់ចែងរបស់ស្ថានសួគ៌បានឡើយ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចគ្រប់គ្រងជោគវាសនារបស់ខ្លួនបានទេ ដ្បិតមានតែទ្រង់ដែលគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចធ្វើកិច្ចការបែបនេះបាន។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលមនុស្សបានកើតមក ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើកិច្ចការនេះរួចទៅហើយ ដោយទ្រង់គ្រប់គ្រងលើចក្រវាឡទាំងមូល ដឹកនាំច្បាប់នៃការផ្លាស់ប្ដូរសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់ និងគន្លងចលនានៃរបស់ទាំងអស់នោះ។ មនុស្ស ក៏ដូចជាអ្វីៗទាំងអស់ដែរ គឺត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយស្ងៀមស្ងាត់ និងដោយមិនដឹងខ្លួន តាមរយៈភាពផ្អែមល្ហែម និងទឹកភ្លៀង ព្រមទាំងទឹកសន្សើមដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយមនុស្សក៏រស់នៅក្រោមការរៀបចំនៃព្រះហស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងមិនដឹងខ្លួនដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ក្រសោបដួងចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សនៅក្នុងព្រះហស្ដទ្រង់ ហើយគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្ស សុទ្ធតែត្រូវបានមើលឃើញនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មិនថាអ្នកជឿ ឬក៏មិនជឿនោះទេ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ ទាំងរបស់មានជីវិត និងគ្មានជីវិត នឹងផ្លាស់វេន ផ្លាស់ប្ដូរ ផ្លាស់ជាថ្មី ព្រមទាំងបាត់ទៅវិញតាមព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះជារបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់។

នៅពេលដែលពេលរាត្រីចូលមកដល់យ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ មនុស្សមិនដឹងខ្លួននោះទេ ព្រោះដួងចិត្តរបស់មនុស្សមិនអាចដឹងថា ពេលរាត្រីចូលមកដល់ដោយរបៀបណា ហើយក៏មិនដឹងថាវាមកដល់នៅពេលណាដែរ។ នៅពេលដែលពេលរាត្រីរសាត់បាត់ទៅដោយស្ងៀមស្ងាត់ មនុស្សក៏ស្វាគមន៍ចំពោះការមកដល់នៃពន្លឺថ្ងៃ ប៉ុន្ដែថាពន្លឺបានមកដល់នៅពេលណា ហើយថាវាបានដេញភាពងងឹតនៃពេលរាត្រីចេញទៅដោយរបៀបណា នោះមនុស្សដឹងតិចតួចណាស់ ហើយក៏មិនសូវដឹងដែរ។ ភាពឆ្លាស់គ្នាដដែលៗនៃពេលថ្ងៃ និងពេលយប់ នាំមនុស្សឆ្លងកាត់ពីរយៈពេលមួយទៅរយៈពេលមួយទៀត ពីបរិបទប្រវត្តិសាស្ដ្រមួយទៅបរិបទប្រវត្តិសាស្ដ្រមួយទៀត ខណៈដែលមានការធានាថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងគ្រប់ពេល និងផែនការរបស់ទ្រង់គ្រប់សម័យកាលទាំងអស់ ត្រូវបានអនុវត្ត។ មនុស្សបានដើរឆ្លងកាត់រយៈពេលទាំងអស់នេះជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្ដែមិនដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើគោលដៅនៃរបស់សព្វសារពើ និងសត្វមានជីវិតទាំងអស់នោះទេ ហើយក៏មិនដឹងថាព្រះជាម្ចាស់រៀបចំ និងដឹកនាំអ្វីៗទាំងអស់យ៉ាងដូចម្ដេចដែរ។ មនុស្សមិនបានយល់អំពីការនេះ តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ចំពោះមូលហេតុ គឺមិនមែនដោយសារតែកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់លាក់កំបាំងពេក ឬដោយសារផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់ត្រូវបានគេដឹងនៅឡើយនោះទេ ប៉ុន្ដែ គឺដោយសារតែដួងចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សនៅឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់រហូតដល់ចំណុចមួយដែលគាត់ស្ថិតនៅក្នុងការបម្រើរបស់អារក្សសាតាំង ទោះបីជាគាត់ដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែមិនដឹងដែរ។ គ្មាននរណាម្នាក់ស្វែងរកយ៉ាងសកម្ម នូវស្នាមព្រះបាទារបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការបង្ហាញអង្គទ្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់មានឆន្ទៈចង់ស្ថិតនៅក្នុងការយកព្រះទ័យទុកដាក់ និងការថែរក្សារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេប្រាថ្នាចង់ពឹងផ្អែកលើភាពពុកផុយរបស់អារក្សសាតាំង ដែលជាមេកំណាច ដើម្បីសម្របខ្លួនទៅនឹងពិភពលោកនេះ និងច្បាប់ជីវិតដែលមនុស្សអាក្រក់អនុវត្តតាម។ ត្រង់ចំណុចនេះ ដួងចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សបានក្លាយទៅជាសួយសារអាករ និងជាចំណីរបស់អារក្សសាតាំង។ ជាងនេះទៅទៀត ដួងចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សបានក្លាយទៅជាកន្លែងមួយដែលអារក្សសាតាំងអាចរស់នៅ និងជាកន្លែងលេងរបស់វា។ ដូច្នេះ មនុស្សបាត់បង់ការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនអំពីគោលការណ៍នៃភាពជាមនុស្ស និងគុណតម្លៃ ព្រមទាំងអត្ថន័យនៃជីវិតមនុស្ស ទាំងមិនដឹងខ្លួន។ ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសម្ព័ន្ធមេត្រីរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្ស បានរលាយចេញពីដួងចិត្តរបស់មនុស្សបន្ដិចម្ដងៗ ហើយគេក៏ឈប់ស្វែងរក ឬក៏លែងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ តាមរយៈការឆ្លងកាត់ពេលវេលា មនុស្សលែងយល់ពីមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតខ្លួនមក ហើយក៏មិនយល់ពីព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ដូច្នេះ មនុស្សក៏ចាប់ផ្ដើមប្រឆាំងចំពោះច្បាប់ និងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដួងចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់គេក៏ប្រែជាស្ពឹកស្រពន់...។ ព្រះជាម្ចាស់បាត់បង់មនុស្សដែលទ្រង់បានបង្កើតពីដំបូងមក ហើយមនុស្សបាត់បង់ឫសគល់ដែលមានពីដើមកំណើតរបស់ខ្លួនមក៖ នេះគឺជាទុក្ខព្រួយនៃពូជមនុស្ស។ តាមពិតទៅ តាំងពីដើមដំបូងមកដល់ពេលនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសោកនាដកម្មមួយសម្រាប់មនុស្សជាតិ ជាសោកនាដកម្មដែលមនុស្សគឺជាអ្នកបង្កហេតុផង និងជាជនរងគ្រោះផង ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចឆ្លើយបានថា អ្នកដឹកនាំនៃសោកនាដកម្មនេះជានរណាឡើយ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាប្រភពនៃជីវិតមនុស្ស» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៥៩

ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពិភពលោកនេះ ហើយបាននាំមនុស្សដែលជាសភាវមានជីវិតមួយ ដែលទ្រង់បានប្រទានឱ្យមានជីវិត ចូលមកក្នុងពិភពលោកនេះ។ បន្ទាប់មក មនុស្សក៏ចាប់ផ្ដើមមានឪពុកម្ដាយ និងសាច់ញាតិ ហើយក៏លែងឯកាទៀត។ ចាប់តាំងពីពេលដែលមនុស្សបានសម្លឹងមើលពិភពលោកខាងសម្ភារៈនេះជាលើកដំបូង គឺគេត្រូវបានកំណត់ឱ្យរស់នៅក្នុងការចាត់តាំងរបស់ទ្រង់ទៅហើយ។ ខ្យល់ដង្ហើមជីវិតដែលចេញមកពីព្រះជាម្ចាស់ ទ្រទ្រង់សភាវមានជីវិតទាំងឡាយឱ្យលូតលាស់រហូតដល់ពេញវ័យ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃដំណើរការនេះ គ្មាននរណាម្នាក់មានអារម្មណ៍ថាមនុស្សធំធាត់ឡើងក្រោមការយកព្រះហឫទ័យទុកដាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេជឿថា មនុស្សធំធាត់ឡើងក្រោមការយកចិត្តទុកដាក់ប្រកបដោយក្ដីស្រលាញ់របស់ឪពុកម្ដាយខ្លួន ហើយជឿថាសភាវគតិនៃជីវិតរបស់គេ គឺជាអ្វីដែលជម្រុញដល់ការធំធាត់របស់ពួកគេ។ នេះគឺដោយសារតែមនុស្សមិនស្គាល់អ្នកដែលបានផ្ដល់ជីវិតរបស់ខ្លួនមក ឬមិនដឹងថាជីវិតរបស់ខ្លួនបានមកពីណា ពោលគឺមិនដឹងពីរបៀបដែលសភាវគតិនៃជីវិតបង្កើតការអស្ចារ្យ។ គេដឹងត្រឹមតែថា ចំណីអាហារគឺជាមូលដ្ឋានដែលធ្វើឱ្យជីវិតរបស់គេបន្ដរស់នៅតទៅទៀត និងថាភាពតស៊ូគឺជាប្រភពនៃការរស់នៅរបស់គេ ព្រមទាំងថាជំនឿនៅក្នុងគំនិតរបស់គេ គឺជាដើមទុនដែលការរស់នៅរបស់គេត្រូវពឹងផ្អែកលើ។ មនុស្សភ្លេចទាំងស្រុងនូវព្រះគុណ និងការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះហើយបានជាគេមិនខ្វល់ពីជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់គេ...។ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដែលព្រះជាម្ចាស់យកព្រះហឫទ័យទុកដាក់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ យកខ្លួនគេមកថ្វាយបង្គំទ្រង់ឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់បន្ដដោះស្រាយជាមួយមនុស្ស ដូចដែលទ្រង់បានគ្រោងទុក ទោះបីជាទ្រង់មិនបានរំពឹងទុកអ្វីពីគេក៏ដោយ។ ទ្រង់ធ្វើដូច្នេះ ព្រោះសង្ឃឹមថា ថ្ងៃណាមួយមនុស្សនឹងភ្ញាក់ពីសុបិនរបស់ខ្លួន ហើយចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់ភ្លាមៗនូវគុណតម្លៃ និងអត្ថន័យនៃជីវិត និងតម្លៃដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង់សម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់គេ ព្រមទាំងភាពអន្ទះសាដែលព្រះជាម្ចាស់រង់ចាំឱ្យមនុស្សវិលត្រលប់មករកទ្រង់វិញ។ គ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់សម្លឹងមើលទៅអាថ៌កំបាំងដែលគ្រប់គ្រងលើដើមកំណើត និងការបន្ដនៃជីវិតរបស់មនុស្សទេ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលយល់ពីការទាំងអស់នេះ ហើយទ្រាំទ្រយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ចំពោះការឈឺចាប់ និងការវាយប្រហារដែលមនុស្សផ្ដល់ឱ្យទ្រង់ គឺជាមនុស្សដែលបានទទួលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងពីព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្ដែមិនចេះដឹងគុណទ្រង់ឡើយ។ ដូចគ្នាផងដែរ មនុស្សរីករាយចំពោះអ្វីៗដែលកើតមានតាមសភាពធម្មតា ហើយដូចគ្នានេះដែរ វាជា «រឿងធម្មតា» ទេ ដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានមនុស្សក្បត់ បំភ្លេច និងគំរាមកំហែង។ តើវាអាចទេដែលថា ផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាមានសារៈសំខាន់បែបនេះ? តើវាអាចទេដែលថា មនុស្សដែលជាសភាវមានជីវិតដែលចេញមកពីព្រះហស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាមានសារៈសំខាន់បែបនេះ? ផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ ប៉ុន្ដែសភាវមានជីវិតដែលបានកើតមកដោយសារព្រះហស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់ រស់នៅសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ផែនការរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចបោះបង់ផែនការរបស់ទ្រង់ចោល ដោយសារតែសេចក្ដីស្អប់ចំពោះពូជមនុស្សនេះឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រាំទទួលទារុណកម្មគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ផែនការរបស់ទ្រង់ និងខ្យល់ដង្ហើមដែលទ្រង់បានផ្លុំចេញមក មិនមែនសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់សាច់ឈាមរបស់មនុស្សទេ ប៉ុន្ដែសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ជីវិតរបស់មនុស្សវិញ។ ទ្រង់ធ្វើដូច្នេះដើម្បីយកជីវិតដែលទ្រង់បានផ្លុំចេញ ឱ្យត្រលប់មកវិញ មិនមែនដើម្បីយកសាច់ឈាមរបស់មនុស្សទេ។ នេះគឺជាផែនការរបស់ទ្រង់។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាប្រភពនៃជីវិតមនុស្ស» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៦០

មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលចូលមកក្នុងលោកិយនេះ ត្រូវតែឆ្លងកាត់ជីវិត និងសេចក្ដីស្លាប់ ហើយភាគច្រើនក្នុងចំណោមពួកគេ បានឆ្លងកាត់វដ្តនៃសេចក្ដីស្លាប់ និងការកើតម្ដងទៀត។ អស់អ្នកដែលកំពុងនៅរស់ មិនយូរទេគេនឹងស្លាប់ទៅ ហើយអ្នកដែលបានស្លាប់ទៅហើយ មិនយូរទេគេនឹងត្រលប់ទៅកើតម្ដងទៀត។ ទាំងអស់នេះជាដំណើរជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់សភាវៈមានជីវិតនីមួយៗ។ ដោយឡែក ដំណើរជីវិត និងវដ្តជីវិតនេះ គឺគ្រាន់តែជាសេចក្ដីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់ឱ្យមនុស្សប្រកាន់ខ្ជាប់ថា៖ ជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់មនុស្ស គឺឥតដែនកំណត់ឡើយ មិនមែនជាប់ឃុំក្នុងរាងកាយ ពេលវេលា ឬក្នុងលំហនោះទេ។ នេះហើយជាអាថ៌កំបាំងនៃជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់មនុស្ស និងជាភ័ស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ជីវិតកើតមកពីព្រះអង្គ។ ថ្វីបើមនុស្សជាច្រើនមិនជឿថា ជីវិតកើតមកពីព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏មនុស្សនៅតែរីករាយនឹងគ្រប់យ៉ាងដែលកើតមកពីទ្រង់ ដោយចៀសមិនរួច ទោះបីជាគេមិនជឿ ឬបដិសេធព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ។ គង់មានថ្ងៃមួយ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ប្ដូរព្រះទ័យ ហើយចង់ទាមទារមកវិញនូវអ្វីៗសព្វសារពើដែលមានវត្តមានក្នុងលោកិយនេះ ព្រមទាំងទារយកជីវិតដែលទ្រង់បានប្រទាន នោះគ្រប់ទាំងអស់នឹងលែងមានទៀតហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះជន្មទ្រង់ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់អ្វីៗសព្វសារពើ ទាំងមានជីវិត និងគ្មានជីវិត ទាំងនាំមកនូវសណ្ដាប់ធ្នាប់ល្អ តាមរយៈគុណធម៌នៃព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់។ នេះជាសេចក្ដីពិតមួយដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចយល់បាន ហើយសេចក្ដីពិតដ៏មិនអាចយល់បាននេះ គឺជាការបើកសម្ដែង និងជាបន្ទាល់នៃថាមពលជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំសូមប្រាប់អាថ៌កំបាំងមួយដល់អ្នកថា៖ ឧត្ដមភាពនៃជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះចេស្ដានៃព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ គឺគ្មានមនុស្សណាម្នាក់អាចយល់បានឡើយ។ ពេលនេះក៏បែបនេះ ពីមុនក៏បែបនេះ ហើយនឹងនៅតែបែបនេះរហូតតទៅអនាគត។ អាថ៌កំបាំងទីពីរដែលខ្ញុំចង់ប្រាប់គឺ៖ ប្រភពនៃជីវិតសម្រាប់គ្រប់សភាវៈទាំងអស់មានកំណើតមកពីព្រះជាម្ចាស់ បើទោះបីជាពួកគេមានទម្រង់ជីវិត ឬលក្ខណៈខុសគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយ។ មិនថាអ្នកជាសភាវៈមានជីវិតបែបណា ក៏អ្នកមិនអាចទាស់ទទឹងនឹងគន្លងជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកដែរ។ ទោះក្នុងករណីណាក៏ដោយ គ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំប្រាថ្នា គឺឱ្យមនុស្សយល់ដូច្នេះថា ប្រសិនបើគ្មានការបីបាច់ ថែរក្សា និងការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះមនុស្សមិនអាចទទួលបានគ្រប់យ៉ាងដែលគេត្រូវទទួលបានឡើយ បើទោះបីជាខំប្រឹងព្យាយាម ឬខ្នះខ្នែង តស៊ូយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ប្រសិនបើគ្មានការប្រទានជីវិតមកពីព្រះជាម្ចាស់ទេ មនុស្សបាត់បង់គុណតម្លៃក្នុងការរស់នៅ និងបាត់បង់អត្ថន័យនៃជីវិត។ តើព្រះជាម្ចាស់អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សដែលខ្ជះខ្ជាយតម្លៃជីវិតជាអសារឥតការ អាចរស់នៅដោយមិនខ្វល់បែបនេះដូចម្ដេចបាន? ដូចខ្ញុំបាននិយាយរួចហើយថា សូមកុំភ្លេចឱ្យសោះថា ព្រះជាម្ចាស់គឺជាប្រភពនៃជីវិតរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើមនុស្ស មិនពេញចិត្តនឹងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឱ្យដល់គេទេ នោះទ្រង់មិនត្រឹមតែដកយកនូវអ្វីដែលទ្រង់បានប្រទានឱ្យតាំងតែពីដើមមកវិញប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏នឹងតម្រូវឱ្យមនុស្សសងមកវិញទ្វេដងនូវតម្លៃនៃរបស់គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានប្រទានឱ្យដល់គេផងដែរ។

(ដកស្រង់ពី «ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាប្រភពនៃជីវិតមនុស្ស» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៦១

អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ប្រែប្រួលយ៉ាងឆាប់រហ័សតាមព្រះតម្រិះរបស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដា និងនៅក្រោមព្រះនេត្រឃ្លាំមើលរបស់ទ្រង់។ អ្វីៗដែលមនុស្សពុំធ្លាប់បានស្ដាប់ឮ បានមកដល់យ៉ាងឆាប់រហ័ស តែផ្ទុយទៅវិញ អ្វីៗដែលមនុស្សមានជាយូរមកហើយនោះ បានបាត់បង់ទៅវិញដោយមិនដឹងខ្លួន។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចយល់បានពីទីសំចតរបស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដាឡើយ ហើយមនុស្សម្នាក់ៗរឹតតែមិនយល់ពីឧត្តមភាព និងភាពមហិមានៃថាមពលជីវិតរបស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដា។ ទ្រង់ឧត្ដុង្គឧត្ដមត្រង់ថា ទ្រង់អាចជ្រាបសព្វអ្វីៗដែលមនុស្សមិនអាចដឹងបាន។ ទ្រង់មហិមាត្រង់ថា ទ្រង់ជាព្រះតែមួយអង្គគត់ដែលត្រូវមនុស្សបោះបង់ចោលហើយ តែបែរជាមកសង្រ្គោះមនុស្សទៅវិញ។ ទ្រង់ជ្រាបពីអត្ថន័យការកើត និងការស្លាប់ ហើយលើសពីនេះ ទ្រង់ជ្រាបពីច្បាប់អត្ថិភាពដែលមនុស្ស ជាភាវៈដែលព្រះបានបង្កើតមក គួរតែគោរពតាម។ ទ្រង់គឺជាគ្រឹះនៃការរស់នៅរបស់មនុស្ស ហើយទ្រង់ជាព្រះដ៏ប្រោសលោះ ដែលប្រោសមនុស្សឱ្យរស់ឡើងវិញ។ ទ្រង់បន្ទន់ចិត្តរីករាយ ដោយភាពសោកសង្រេង ហើយលើកតម្កើងចិត្តសោកសង្រេងដោយចិត្តរីករាយវិញ ទាំងអស់គឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កិច្ចការរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ផែនការរបស់ទ្រង់។

មនុស្សជាតិមិនដឹងអំពីគោលបំណងនៃអត្ថិភាពរបស់គេទេ ដ្បិតគេបានបែរចេញពីការទំនុកបម្រុងខាងជីវិតពីព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដា តែយ៉ាងណា ក៏គេនៅតែខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់ដដែល។ ពួកគេគ្មានការជួយ ឬការជ្រោមជ្រែងអ្វីឡើយ តែនៅស្ទាក់ស្ទើរមិនព្រមបិទភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយពួកគេនៅតែបង្ខំខ្លួនឯងឱ្យបន្តរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏ថោកទាបក្នុងពិភពលោកនេះ ជាសំបកខាងសាច់ឈាមដែលមិនដឹងអ្វីសោះអំពីព្រលឹងរបស់ខ្លួន។ អ្នករស់នៅមិនខុសពីអ្នកដទៃទេ គឺគ្មានក្តីសង្ឃឹម និងគ្មានគោលដៅអ្វីឡើយ។ មានតែព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៅក្នុងរឿងតំណាលតែមួយអង្គគត់ ដែលនឹងសង្គ្រោះមនុស្សដែលទន្ទឹងរង់ចាំការយាងមកដល់របស់ទ្រង់ ទាំងកំពុងស្រែកថ្ងូរក្នុងទុក្ខវេទនារបស់ពួកគេ។ មកទល់នឹងពេលនេះ ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលខ្វះសតិសម្បជញ្ញៈ គឺគ្មាននរណាស្គាល់ជំនឿបែបនេះឡើយ។ ទោះបែបនេះក្តី ក៏មនុស្សនៅតែចង់បានជីវិតបែបនេះដដែល។ ព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដា មានសេចក្តីមេត្តាករុណាចំពោះមនុស្សដែលរងទុក្ខវេទនាខ្លាំង ហើយស្របពេលនោះដែរ ទ្រង់ហត់នឿយនឹងអ្នកដែលខ្វះសតិសម្បជញ្ញៈ ដ្បិតទ្រង់បានរង់ចាំចម្លើយពីមនុស្សជាយូរមកហើយ។ ទ្រង់ប្រាថ្នាស្វែងរកដួងចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់អ្នក ព្យាយាមយកអាហារ និងទឹកមកឱ្យអ្នក ហើយដាស់អ្នកឱ្យភ្ញាក់ដើម្បីកុំឱ្យអ្នកនៅស្រេកឃ្លានតទៅទៀត។ នៅពេលដែលអ្នកនឿយហត់ ហើយនៅពេលដែលអ្នកចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំអស់សង្ឃឹមនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ចូរកុំវង្វេងអី ចូរកុំទួញសោកអី។ ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ជាព្រះដ៏ចាំយាម ទ្រង់នឹងទទួលយកការមកដល់របស់អ្នក គ្រប់ពេលវេលាទាំងអស់។ ទ្រង់កំពុងចាំយាមនៅក្បែរអ្នកជានិច្ច រង់ចាំឱ្យអ្នកវិលត្រឡប់មកវិញ។ ទ្រង់កំពុងរង់ចាំថ្ងៃដែលអ្នកមានការចងចាំដូចដើមវិញ៖ នៅពេលអ្នកដឹងខ្លួនថាអ្នកមកអំពីព្រះជាម្ចាស់ ដឹងថាអ្នកបានវង្វេងទិសដៅរបស់អ្នកនៅពេលណាមួយមិនប្រាកដ ដឹងថាអ្នកវង្វេងស្មារតីរបស់អ្នកនៅតាមផ្លូវនៅពេលណាមួយមិនប្រាកដ ហើយរកបាន «ឪពុក» ម្នាក់នៅពេលណាមួយមិនប្រាកដ នោះអ្នកនឹងដឹងថា ព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដាកំពុងឃ្លាំមើល និងកំពុងរង់ចាំការវិលត្រឡប់មកវិញរបស់អ្នកនៅទីនោះ ជាយូរណាស់មកហើយ។ ទ្រង់កំពុងរង់ចាំដោយក្តីអន្ទះសា រង់ចាំការឆ្លើយតបដែលគ្មានចម្លើយ។ ការចាំយាម និងការរង់ចាំរបស់ទ្រង់មានតម្លៃហួសប្រមាណ ហើយការចាំយាមនេះ គឺដើម្បីតែដួងចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ ប្រហែលជាការចាំយាម និងការរង់ចាំរបស់ទ្រង់គ្មានដែនកំណត់ឡើយ ហើយទាំងនេះក៏ប្រហែលជាជិតដល់ទីបញ្ចប់ដែរ។ តែពេលនេះ អ្នកគប្បីដឹងថា ដួងចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់អ្នកស្ថិតនៅទីណា។

(ដកស្រង់ពី «ខ្យល់ដង្ហើមនៃព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្ដា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៦២

ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃអម្បូរមនុស្សលោក និងជាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ការលះបង់ចិត្តគំនិត និងរូបកាយរបស់យើង ដើម្បីបំពេញបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាទំនួលខុសត្រូវ និងជាកាតព្វកិច្ចរបស់យើងរាល់គ្នា ដ្បិតជីវិតយើងទាំងមូលបានមកពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាកើតមានមកបាន ក៏ដោយសារអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ប្រសិនបើចិត្តគំនិត និងរូបកាយរបស់យើង មិនមែនសម្រាប់បញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមិនមែនសម្រាប់បុព្វហេតុសុចរិតរបស់មនុស្សទេ នោះព្រលឹងរបស់យើង នឹងមានអារម្មណ៍ថាមិនសមនឹងតម្លៃរបស់អស់អ្នកដែលសុខចិត្តរងទុក្ខដើម្បីបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយកាន់តែគ្មានតម្លៃសមនឹងព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះដែលបានប្រទាននូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមកដល់យើងដែរ។

ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពិភពលោកនេះ ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សជាតិ ហើយជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់ជាស្ថាបត្យករនៃវប្បធម៌ក្រិកបូរាណ និងអរិយធម៌មនុស្សជាតិទៀតផង។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចលួងលោមចិត្តមនុស្សជាតិបាន ហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមនុស្សជាតិទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ ការអភិវឌ្ឍ និងការរីកចម្រើនរបស់មនុស្សជាតិ មិនអាចកាត់ផ្ដាច់ចេញពីអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ហើយប្រវត្តិសាស្រ្ត និងអនាគតរបស់មនុស្សជាតិជាតិ មិនអាចកាត់ផ្ដាច់ចេញពីគម្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាននោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកជាគ្រីស្ទបរិស័ទពិត នោះអ្នកប្រាកដជាជឿថា ការងើបឡើង និងការធ្លាក់ចុះរបស់ប្រទេស ឬជាតិសាសន៍មួយ កើតឡើងស្របទៅតាមគ្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលជ្រាបអំពីវាសនារបស់ប្រទេស ឬជាតិសាសន៍មួយបាន ហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលគ្រប់គ្រងដំណើរជីវិតរបស់មនុស្សនេះ។ ប្រសិនបើមនុស្សជាតិចង់មានវាសនាល្អ ប្រសិនបើប្រទេសមួយចង់មានវាសនាល្អ នោះមនុស្សត្រូវតែក្រាបចុះ ថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រែចិត្ត និងលន់តួបាបនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ពុំនោះទេ វាសនា និងទិសដៅរបស់មនុស្សជាតិ នឹងជួបគ្រោះមហន្តរាយដោយចៀសមិនរួចទេ។

ចូរត្រឡប់ទៅមើលសម័យដែលណូអេសាងសង់ទូកធំ៖ មនុស្សលោកពុករលួយខ្លាំងណាស់ គេបានវង្វេងចេញពីព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះជាម្ចាស់ក៏លែងយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះគេ រួចគេក៏បានបាត់បង់សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។ ពួកគេរស់នៅក្នុងភាពងងឹត ដោយគ្មានពន្លឺរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ក្រោយមកពួកគេបានប្រាសចាកសីលធម៌ពីកំណើត និងបណ្ដោយខ្លួនឱ្យទៅក្នុងអំពើអគុណធម៌គួរឱ្យខ្ពើមរអើម។ មនុស្សបែបនេះលែងអាចទទួលសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតហើយ។ ពួកគេមិនស័ក្តិសមនឹងមើលឃើញព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដ្បិតពួកគេបានបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់ បានបោះបង់ចោលគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ ដែលទ្រង់បានប្រទានឱ្យពួកគេ និងបានបំភ្លេចសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតផង។ ដួងចិត្តរបស់ពួកគេបានវង្វេងចេញពីព្រះជាម្ចាស់កាន់តែឆ្ងាយទៅៗ ហេតុនេះ ទើបពួកគេក្លាយទៅជាមនុស្សអសីលធម៌ហួសល្បត់ ជាមនុស្សអមនុស្សធម៌ និងកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានដើរខិតកាន់តែជិតទៅរកសេចក្តីស្លាប់ និងធ្លាក់ក្រោមសេចក្តីក្រោធ និងការដាក់ទោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែណូអេទេ ដែលថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ និងអាចជៀសចេញពីអំពើអាក្រក់បាន ហេតុដូច្នេះ ទើបគាត់អាចស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអាចស្ដាប់ឮការណែនាំរបស់ទ្រង់បាន។ គាត់បានសាងសង់ទូកធំនោះ ទៅតាមការណែនាំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានប្រមូលផ្ដុំគ្រប់សត្វមានជីវិតទាំងអស់នៅទីនោះ។ យ៉ាងនេះ ទើបព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញវិនាសកម្មមកលើពិភពលោកនេះ នៅពេលគ្រប់យ៉ាងបានរៀបចំរួចជាស្រេច។ មានតែណូអេ និងសមាជិកគ្រួសាររបស់គាត់ទាំងប្រាំពីររូបប៉ុណ្ណោះ ដែលរួចជីវិតពីគ្រោះមហន្តរាយនេះ ដ្បិតណូអេថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា និងជៀសចេញពីអំពើអាក្រក់។

ឥឡូវ ចូរមើលសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ៖ មនុស្សសុចរិតដូចជា ណូអេដែលអាចថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ និងជៀសចេញពីអំពើអាក្រក់លែងកើតទៀតហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងសម័យចុងក្រោយនេះ ព្រះជាម្ចាស់នៅតែមានព្រះទ័យសន្ដោសប្រណី ចំពោះមនុស្ស និងនៅតែអត់ទោសដល់ពួកគេដដែល។ ព្រះជាម្ចាស់ស្វែងរកអស់អ្នកណាដែលទន្ទឹងរង់ចាំទ្រង់លេចមក។ ទ្រង់ស្វែងរកអស់អ្នកណាដែលអាចស្ដាប់ឮបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ស្វែងរកអស់អ្នកណាដែលមិនដែលបំភ្លេចបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ ហើយលះបង់ដួងចិត្ត និងរូបកាយរបស់ពួកគេថ្វាយដល់ទ្រង់។ ទ្រង់ស្វែងរកអស់អ្នកណាដែលស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ ដូចជាកូនតូច និងមិនប្រឆាំងទាស់នឹងទ្រង់។ ប្រសិនបើអ្នកលះបង់ខ្លួនឯងថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយមិនមានការរារាំងពីអំណាច ឬពីអនុភាពណាមួយ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងទតមើលអ្នកដោយក្ដីអនុគ្រោះ ហើយប្រទានព្រះពររបស់ទ្រង់ដល់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកមានឋានៈខ្ពស់ មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះកិត្តិយស មានចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់ ជាម្ចាស់ទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ និងមានមនុស្សជាច្រើនគាំទ្រអ្នក ប៉ុន្តែកត្តាទាំងអស់នេះ ពុំបានរារាំងអ្នកមិនឱ្យមករកព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីទទួលយកការត្រាស់ហៅរបស់ទ្រង់ និងទទួលយកបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ និងដើម្បីធ្វើអ្វីដែលព្រះបង្គាប់ឱ្យអ្នកធ្វើ នោះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកធ្វើ នឹងក្លាយជាបុព្វហេតុដ៏មានន័យជាងគេបំផុតនៅលើផែនដីនេះ និងជាកិច្ចការសុចរិតជាងគេសម្រាប់មនុស្សលោក។ ប្រសិនបើអ្នកបដិសេធការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារឋានៈ និងគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក នោះអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកធ្វើ នឹងត្រូវព្រះជាម្ចាស់ដាក់បណ្ដាសា និងស្អប់ខ្ពើម។ អ្នកអាចជាប្រធានាធិបតី ជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត ជាគ្រូគង្វាល ឬជាចាស់ទុំម្នាក់ ប៉ុន្តែមិនថាតួនាទីរបស់អ្នកខ្ពង់ខ្ពស់ប៉ុនណានោះទេ ប្រសិនបើអ្នកពឹងផ្អែកលើចំណេះដឹង និងសមត្ថភាពរបស់អ្នកនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ខ្លួន នោះអ្នកនឹងក្លាយជាមនុស្សបរាជ័យជាដរាប ហើយអ្នកនឹងមិនទទួលបានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់មិនទទួលយកអ្វីដែលអ្នកធ្វើឡើយ ហើយទ្រង់ពុំចាត់ទុកកិច្ចការរបស់អ្នក ជាកិច្ចការសុចរិត ឬទទួលស្គាល់ថា អ្នកកំពុងធ្វើការដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សលោកឡើយ។ ទ្រង់នឹងមានបន្ទូលថា អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកធ្វើ គឺធ្វើដើម្បីប្រើចំណេះដឹង និងកម្លាំងរបស់មនុស្ស ដើម្បីរុញច្រានការការពាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ចេញពីមនុស្ស ហើយវាត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីបដិសេធព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទ្រង់នឹងមានបន្ទូលថា អ្នកកំពុងដឹកនាំមនុស្សទៅរកភាពងងឹត ទៅរកសេចក្តីស្លាប់ និងទៅរកការចាប់ផ្ដើមជីវិតដែលគ្មានដែនកំណត់ ដែលមនុស្សបានបាត់បង់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះពររបស់ទ្រង់។

(ដកស្រង់ពី «ឧបសម្ព័ន្ធ ២៖ ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើវាសនារបស់មនុស្សលោកទាំងអស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៦៣

ដោយសារតែការបង្កើតវិទ្យាសាស្រ្តសង្គមរបស់មនុស្ស ទើបគំនិតរបស់គេត្រូវពង្វក់ដោយវិទ្យាសាស្ត្រ និងចំណេះដឹង។ ក្រោយមក វិទ្យាសាស្រ្ត និងចំណេះដឹងក៏បានក្លាយជាឧបករណ៍ សម្រាប់គ្រប់គ្រងមនុស្សលោក ហើយលែងមានចន្លោះគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឱ្យមនុស្សថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ និងលែងមានលក្ខខណ្ឌអនុគ្រោះសម្រាប់ការថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ទៀតដែរ។ ឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានធ្លាក់ចុះកាន់តែទាបនៅក្នុងចិត្តមនុស្ស។ បើគ្មានព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តទេ ពិភពខាងក្នុងរបស់មនុស្សនឹងងងឹត អស់សង្ឃឹម និងទទេសូន្យ។ ក្រោយៗមកទៀត អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តសង្គម អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្ត និងអ្នកនយោបាយជាច្រើន បានក្លាយជាអ្នកនាំមុខគេ ក្នុងការបង្ហាញពីទ្រឹស្ដីវិទ្យាសាស្រ្តសង្គម ទ្រឹស្ដីនៃការវិវត្តរបស់មនុស្សលោក និងទ្រឹស្ដីផ្សេងៗទៀត ដែលផ្ទុយទៅនឹងសេចក្តីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សលោក ដើម្បីបំពេញតាមចិត្ត និងគំនិតរបស់មនុស្សលោក។ ដោយសារតែបែបនេះ ទើបមនុស្សដែលជឿថាព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង មានកាន់តែតិចទៅៗ ហើយមនុស្សដែលជឿលើទ្រឹស្ដីនៃការវិវត្ត នោះក៏កាន់តែមានចំនួនច្រើនឡើងៗ។ មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើង ចាត់ទុកកំណត់ត្រានៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបន្ទូលរបស់ទ្រង់ក្នុងសម័យនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ជាទេវកថា និងជារឿងព្រេងនិទាន។ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ មនុស្សលែងអើពើចំពោះភាពថ្លៃថ្នូរ និងភាពមហិមារបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតហើយ គេលែងអើពើចំពោះគោលជំនឿថា ព្រះជាម្ចាស់មានពិត និងមានអំណាចត្រួតត្រាលើគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់។ ការរស់រានរបស់មនុស្សលោក និងវាសនាប្រទេស និងជាតិសាសន៍នានា លែងសំខាន់ចំពោះពួកគេទៀតហើយ ហើយមនុស្សរស់នៅក្នុងពិភពដែលគ្មានសារជាតិ ដែលខ្វល់ខ្វាយតែនឹងរឿងហូបចុក ស៊ីផឹក និងរឿងសប្បាយ។ ... មានមនុស្សតិចណាស់ដែលគិតថា ខ្លួនមានកាតព្វកិច្ច ក្នុងការស្វែងរកទីកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់បំពេញកិច្ចការរបស់ទ្រង់នាពេលសព្វថ្ងៃនេះ ឬព្យាយាមស្វែងយល់ពីរបៀបដែលទ្រង់គ្រប់គ្រង និងរៀបចំទិសដៅរបស់មនុស្សលោក។ ហើយដោយបែបនេះ ទើបអរិយធម៌របស់មនុស្ស កាន់តែមិនអាចត្រួសត្រាយក្ដីប្រាថ្នារបស់មនុស្សលោកបាន ក៏លែងមានមនុស្សស្គាល់ ហើយខណៈកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពបែបនេះ ទើបមនុស្សច្រើនណាស់មានអារម្មណ៍ថា ពួកគេសប្បាយចិត្ត តិចជាងមនុស្សដែលបានស្លាប់ទៅហើយ។ សូម្បីតែប្រជាជននៃប្រទេសដែលធ្លាប់មានអរិយធម៌ថ្កុំថ្កើង ក៏ជួបនឹងទុក្ខព្រួយបែបនេះដែរ។ មិនថា មេដឹកនាំ និងអ្នកប្រាជ្ញសង្គមវិទ្យា ខំប្រឹងប្រើខួរក្បាលរបស់ពួកគេ ដើម្បីថែរក្សាអរិយធម៌របស់មនុស្សលោកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វាគ្មានបានការអ្វីដែរ ដ្បិតគ្មានការដឹកនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចបំពេញដួងចិត្តទទេស្អាតរបស់មនុស្សលោកបានទេ ដ្បិតគ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើជាជីវិតរបស់មនុស្សលោកបានឡើយ ហើយគ្មានទ្រឹស្ដីសង្គមណាមួយ អាចរំដោះមនុស្សចេញពីភាពទទេស្អាត ដែលធ្វើឱ្យគេរងទុក្ខវេទនាបានដែរ។ វិទ្យាសាស្រ្ត ចំណេះដឹង សេរីភាព លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ការកម្សាន្ត ភាពស្រាកស្រាន្ត កត្តាទាំងអស់នេះ អាចលួងលោមចិត្តមនុស្សបានបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីជាមានកត្តាទាំងអស់នេះក្ដី ក៏មនុស្សនៅតែប្រព្រឹត្តបាប និងទួញសោកចំពោះអំពើអយុត្តិធម៌ក្នុងសង្គម ដោយជៀសមិនផុតដែរ។ ចំណុចទាំងអស់នេះ មិនអាចហាមឃាត់ចំណង់ និងសេចក្តីប្រាថ្នារបស់មនុស្ស ដើម្បីរុករកអ្វីថ្មីៗបានឡើយ។ នេះគឺដោយសារព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមនុស្សលោកមក ហើយការលះបង់ និងការរុករកឥតន័យខ្លឹមសាររបស់មនុស្ស អាចត្រឹមនាំទៅរកសេចក្ដីទុក្ខព្រួយកាន់តែខ្លាំងឡើង និងធ្វើឱ្យមនុស្សរស់នៅក្នុងអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចឥតឈប់តែប៉ុណ្ណោះ ទាំងមិនដឹងថា ត្រូវប្រឈមមុខចំពោះអនាគតរបស់មនុស្សលោកដោយរបៀបណា ឬត្រូវប្រឈមមុខនឹងផ្លូវនៅខាងមុខនោះដោយបែបណាឡើយ។ មនុស្សកាន់តែមានការកោតខ្លាចចំពោះវិទ្យាសាស្រ្ត និងចំណេះដឹង និងកាន់តែភ័យខ្លាចចំពោះអារម្មណ៍ទទេសូន្យ។ នៅក្នុងពិភពលោកនេះ មិនថាអ្នករស់នៅក្នុងប្រទេសសេរី ឬប្រទេសដែលគ្មានសិទ្ធិមនុស្សឡើយ អ្នកគ្មានសមត្ថភាពគេចចេញពីវាសនារបស់មនុស្សលោកបានទេ។ មិនថា អ្នកជាមេដឹកនាំ ឬត្រូវគេដឹកនាំនោះទេ ទីបំផុត អ្នកនៅតែគ្មានសមត្ថភាពគេចពីចំណង់ក្នុងការរុករកវាសនា សេចក្ដីអាថ៌កំបាំង និងទិសដៅរបស់មនុស្សលោកបានឡើយ ហើយអ្នកកាន់តែគ្មានសមត្ថភាពគេចចេញពីគំនិតវិលវល់នៃអារម្មណ៍ទទេសូន្យនេះដែរ។ បាតុភូតបែបនេះ កើតមានជាទូទៅចំពោះមនុស្សគ្រប់រូប ហើយត្រូវអ្នកសង្គមវិទ្យាហៅថា បាតុភូតសង្គម ប៉ុន្តែគ្មានមនុស្សអស្ចារ្យណាម្នាក់ដែលអាចមកដោះស្រាយបញ្ហាបែបនេះបានឡើយ។ ចុងក្រោយទៅ មនុស្សនៅតែជាមនុស្ស ហើយគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ដែលអាចជំនួសឋានៈ និងព្រះជន្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ មនុស្សលោកមិនត្រឹមតែត្រូវការសង្គមមួយដែលមានយុត្តិធម៌ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ រស់នៅស្មើភាពគ្នា និងមានសេរីភាពនោះទេ តែអ្វីដែលមនុស្សលោកត្រូវការ គឺសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការប្រទានជីវិតពីទ្រង់ ដល់ពួកគេ។ ទាល់តែមនុស្សទទួលបានការប្រទានជីវិតពីព្រះជាម្ចាស់ និងការសង្រ្គោះរបស់ទ្រង់ ពេលនោះទើបសេចក្តីត្រូវការ ការស្រេកឃ្លានក្នុងការរុករក និងភាពទទេស្អាតនៃវិញ្ញាណរបស់មនុស្ស អាចដោះស្រាយបាន។ ប្រសិនបើប្រជាជននៃប្រទេស ឬជាតិសាសន៍មួយ មិនអាចទទួលបានសេចក្តីសង្គ្រោះ និងព្រះទ័យទុកដាក់ពីព្រះជាម្ចាស់ទេ ដូច្នេះ ប្រទេស ឬជាតិសាសន៍នោះ នឹងធ្វើដំណើរលើផ្លូវនៃការធ្លាក់ចុះ ឆ្ពោះទៅរកភាពងងឹត និងត្រូវព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឱ្យវិនាសសាបសូន្យ។

ប្រហែលបច្ចុប្បន្ននេះ ប្រទេសរបស់អ្នកកំពុងរីកចម្រើន ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកអនុញ្ញាតឱ្យប្រជាជនអ្នក វង្វេងចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ប្រទេសនោះនឹងត្រូវឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អរិយធម៌នៃប្រទេសរបស់អ្នក នឹងត្រូវគេជាន់ឈ្លីកាន់តែច្រើនឡើង មិនយូរប៉ុន្មាន មនុស្សនឹងក្រោកឡើងទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងដាក់បណ្ដាសាស្ថានសួគ៌ជាមិនខាន។ ដូច្នេះហើយ វាសនានៃប្រទេសនោះនឹងត្រូវវិនាសហិនហោចទាំងមិនឱ្យមនុស្សដឹង។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកប្រទេសដែលមានអំណាចឱ្យខ្ពស់ឡើង ដើម្បីប្រឈមមុខជាមួយប្រទេសនានាដែលព្រះជាម្ចាស់បានដាក់បណ្ដាសា ហើយអាចនឹងកម្ចាត់ប្រទេសទាំងនោះឱ្យអស់ពីផែនដីផង។ ការងើបឡើង និងការធ្លាក់ចុះនៃប្រទេស ឬជាតិសាសន៍មួយ គឺអាស្រ័យត្រង់ថា មេដឹកនាំប្រទេសនោះ ថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ដែរឬអត់ ហើយពួកគេដឹកនាំប្រជាជនរបស់ពួកគេឱ្យមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះជាម្ចាស់ និងថ្វាយបង្គំទ្រង់ ដែរឬអត់។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងសម័យចុងក្រោយនេះ ដោយសារមនុស្សដែលស្វែងរក និងថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ពិតប្រាកដ កាន់តែកម្រ ទើបព្រះជាម្ចាស់ប្រទានការអនុគ្រោះពិសេស ចំពោះប្រទេសនានាដែលយកគ្រីស្ទសាសនា ជាសាសនារបស់រដ្ឋ។ ទ្រង់ប្រមូលផ្ដុំប្រទេសទាំងនោះបញ្ចូលគ្នា ដើម្បីបង្កើតជាជំរុំសុចរិតបណ្ដោះអាសន្នរបស់ពិភពលោក ចំណែកប្រទេសដែលមិនជឿលើព្រះជាម្ចាស់ និងអស់អ្នកណាដែលមិនថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ដ៏ពិត នឹងក្លាយជាសត្រូវនៃជំរុំសុចរិតនេះ។ ដោយបែបនេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនត្រឹមតែមានកន្លែងមួយនៅក្នុងចំណោមមនុស្សលោក ដើម្បីបំពេញកិច្ចការរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ទទួលបាននូវបណ្ដាប្រទេសដែលអាចអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចសុចរិត ដោយអនុញ្ញាតឱ្យមានការដាក់ទណ្ឌកម្ម និងការដាក់កំហិតលើប្រទេសដែលប្រឆាំងទាស់នឹងទ្រង់។ បើទោះបីជាបែបនេះក្ដី ក៏មានមនុស្សតិចតួចណាស់ ដែលមកថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ដ្បិតមនុស្សលោកបានវង្វេងឆ្ងាយខ្លាំងពីទ្រង់ រួចមនុស្សបានបំភ្លេចព្រះជាម្ចាស់ជាយូរមកហើយ។ មានតែប្រទេសដែលអនុវត្តតាមសេចក្តីសុចរិត និងប្រឆាំងទាស់នឹងសេចក្តីទុច្ចរិតទេ ទើបនៅមានវត្តមានលើផែនដី។ ប៉ុន្តែ ការនេះនៅឆ្ងាយពីព្រះទ័យចង់បានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ណាស់ ដ្បិតគ្មានមេដឹកនាំប្រទេសណា នឹងអនុញ្ញាតឱ្យព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើប្រជាជនរបស់ពួកគេឡើយ និងគ្មានគណបក្សនយោបាយណាមួយ ដែលនឹងប្រមូលផ្ដុំប្រជាជនរបស់ខ្លួន ដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបាត់បង់ឋានៈពេញសិទ្ធិរបស់ទ្រង់នៅក្នុងដួងចិត្តនៃគ្រប់បណ្ដាប្រទេស ជាតិសាសន៍ គណបក្សកាន់អំណាចទាំងអស់ និងសូម្បីតែក្នុងដួងចិត្តនៃមនុស្សគ្រប់រូប។ ថ្វីបើអំណាចដ៏សុចរិត មានពិតនៅក្នុងពិភពលោកនេះ តែប្រភេទអំណាចដ៏ផុយស្រួយ ដែលធ្វើឱ្យព្រះគង់ក្នុងដួងចិត្តរបស់គេមិនបាន គឺនៅតែមាន។ ដោយគ្មានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ទេ សង្វៀននយោបាយត្រូវធ្លាក់ក្នុងភាពច្របូកច្របល់ និងប្រែជាមិនអាចទប់ទល់នឹងការវាយប្រហារសូម្បីតែមួយ។ សម្រាប់មនុស្សលោក ការដែលគ្មានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ គឺដូចជាការដែលគ្មានព្រះអាទិត្យដូច្នោះដែរ។ មិនថាមេដឹកនាំ រួមចំណែកដល់ប្រជាជនរបស់ពួកគេដោយយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងណា មិនថាមនុស្សមានការជួបជុំប្រកបដោយភាពសុចរិតប៉ុន្មានដងនោះទេ ក៏ក្នុងនោះ គ្មានអ្វីនឹងអាចផ្លាស់ប្ដូរកាលៈទេសៈ ឬផ្លាស់ប្ដូរវាសនារបស់មនុស្សជាតិបានដែរ។ មនុស្សជឿថា ប្រទេសមួយដែលប្រជាជនមានចំណីអាហារ និងសម្លៀកបំពាក់ នៅក្នុងប្រទេសដែលពួកគេអាចរស់នៅរួមគ្នាដោយសុខសាន្ត ហើយមានអ្នកដឹកនាំល្អ គឺជាប្រទេសល្អ។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានគិតដូច្នេះឡើយ។ ទ្រង់ជឿថា ប្រទេសមួយដែលគ្មាននរណាថ្វាយបង្គំទ្រង់ គឺជាប្រទេសដែលទ្រង់ត្រូវធ្វើឱ្យវិនាសហិនហោច។ របៀបគិតគូររបស់មនុស្សលោក គឺខុសគ្នាស្រឡះពីការគិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកដឹកនាំប្រទេសមួយ ពុំថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះវាសនារបស់ប្រទេសនោះ នឹងត្រូវជួបគ្រោះមហន្តរាយ ហើយប្រទេសនោះនឹងគ្មានទិសដៅច្បាស់លាស់ទេ។

ព្រះជាម្ចាស់ពុំចូលរួមក្នុងរឿងនយោបាយរបស់មនុស្សលោកឡើយ តែវាសនារបស់ប្រទេស ឬជាតិសាសន៍មួយ គឺព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកគ្រប់គ្រង។ ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងពិភពលោកនេះ និងសាកលលោកទាំងមូល។ វាសនារបស់មនុស្សលោក និងផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មានការជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ ហើយគ្មានមនុស្ស គ្មានប្រទេស ឬជាតិសាសន៍ណាមួយត្រូវបានលើកលែងចេញពីអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សចង់ដឹងពីវាសនារបស់ខ្លួន នោះគេត្រូវមកចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវធ្វើឱ្យអស់អ្នកណាដែលដើរតាម និងថ្វាយបង្គំទ្រង់ និងថ្វាយបង្គំ ទ្រង់បានរីកចម្រើន និងធ្វើឱ្យអស់អ្នកណាដែលប្រឆាំងទាស់ និងបដិសេធទ្រង់ ជួបការអន់ថយ និងវិនាសហិនហោច។

(ដកស្រង់ពី «ឧបសម្ព័ន្ធ ២៖ ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើវាសនារបស់មនុស្សលោកទាំងអស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)

ព្រះបន្ទូលប្រចាំថ្ងៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់  សម្រង់សម្ដីទី ២៦៤

នៅក្នុងភាពល្វឹងល្វើយនៃចក្កវាឡ និងនភាល័យ មានសភាវៈមានជីវិតរាប់មិនអស់កំពុងតែរស់រាន និងបន្តពូជទៅតាមក្រឹត្យក្រមវដ្ដជីវិត ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវក្រឹត្យក្រមដ៏ម៉ឺងម៉ាត់មួយ។ មនុស្សដែលស្លាប់ គឺស្លាប់ទៅទាំងយករឿងរ៉ាវមនុស្សដែលនៅរស់ទៅជាមួយ ឯមនុស្សដែលនៅរស់ គឺរស់ជាន់ដានប្រវត្តិសាស្ត្រសោកនាដកម្មដូចគ្នាដដែលៗរបស់មនុស្សដែលស្លាប់ទៅ។ ហេតុនេះហើយ មនុស្សជាតិគ្មានទីពឹងឡើយ មានតែសួរខ្លួនឯងថា៖ ហេតុអ្វីបានជាយើងរស់រាន? ហើយហេតុអ្វីបានជាយើងស្លាប់? តើនរណាជាអ្នកបញ្ជាពិភពលោកនេះ? ហើយតើនរណាបានបង្កើតមនុស្សជាតិនេះឡើងមក? តើមនុស្សជាតិពិតជាកើតមកពីមាតាធម្មជាតិមែនទេ? តើមនុស្សជាតិ គឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងជោគវាសនារបស់ខ្លួនឯងពិតប្រាកដទេ? ... ទាំងអស់នេះគឺជាចម្ងល់ ដែលមនុស្សចេះតែសួរឥតស្រាកស្រាន្ត អស់រយៈពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ។ ជាអកុសល កាលណាមនុស្សរឹតតែខ្វល់ចិត្តនឹងសំណួរទាំងអស់នេះ ពួកគេក៏រឹតតែស្រេកឃ្លានចង់ដឹងពីវិទ្យាសាស្ត្រដែរ។ វិទ្យាសាស្រ្តផ្ដល់ក្ដីសោមនស្សមួយរយៈខ្លី និងផ្ដល់ភាពរីករាយបណ្ដោះអាសន្នដល់សាច់ឈាម ប៉ុន្តែមិនល្មមនឹងរំដោះមនុស្សឱ្យរួចពីភាពត្រម៉ង់ត្រម៉ោច ភាពតែលតោល និងភាពភ័យខ្លាចដែលពិបាកបិទបាំង ព្រមទាំងភាពគ្មានទីពឹងដែលកប់ជ្រៅនៅក្នុងចិត្តរបស់គេទេ។ មនុស្សជាតិគ្រាន់តែប្រើចំណេះដឹងផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តដែលគេអាចមើលឃើញនឹងភ្នែករបស់គេផ្ទាល់ ហើយយល់ដោយខួរក្បាលរបស់គេ ដើម្បីធ្វើឱ្យចិត្តរបស់គេស្ងប់ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ចំណេះដឹងផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តបែបនេះ មិនល្មមនឹងអាចបញ្ឈប់មនុស្សជាតិពីការស្រាវជ្រាវ សេចក្ដីអាថ៌កំបាំងឡើយ។ មនុស្សជាតិមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រកបដោយអធិបតេយ្យភាព លើរបស់សព្វសារពើក្នុងពិភពលោកនេះ ជានរណាទេ គេក៏រឹតតែមិនដឹងពីដើមចម និងអនាគតរបស់មនុស្សជាតិទៅទៀត។ មនុស្សជាតិរស់នៅក្នុងក្រឹត្យក្រមនេះ ព្រោះតែវាមិនអាចចៀសផុតប៉ុណ្ណោះ។ គ្មាននរណាអាចគេចផុតពីក្រឹត្យក្រមនេះឡើយ ហើយក៏គ្មាននរណាអាចផ្លាស់ប្ដូរក្រឹត្យក្រមនេះដែរ ដ្បិតនៅក្នុងសព្វសារពើទាំងអស់ ទាំងនៅស្ថានសួគ៌ផង គឺមានតែព្រះមួយអង្គគត់ ចាប់ពីអស់កល្បជានិច្ចដល់អស់កល្បជានិច្ច ដែលមានអធិបតេយ្យភាពលើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ ទ្រង់គឺជាព្រះដែលមនុស្សជាតិមិនធ្លាប់មើលឃើញ គឺជាព្រះដែលមនុស្សជាតិមិនធ្លាប់ដឹងឮ ជាព្រះដែលមនុស្សជាតិមិនជឿថា មានវត្តមានគង់នៅ ប៉ុន្តែទ្រង់ជាព្រះដែលបានផ្លុំខ្យល់ដង្ហើមជីវិតឱ្យបុព្វបុរសរបស់មនុស្សជាតិ ព្រមទាំងប្រទានជីវិតដល់មនុស្សជាតិផង។ ព្រះអង្គជាព្រះដែលផ្គត់ផ្គង់ និងចិញ្ចឹមបីបាច់មនុស្សជាតិ ឱ្យគេបានរស់នៅ ហើយក៏ជាព្រះដែលបានដឹកនាំមនុស្សជាតិ ដរាបដល់សព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះអង្គតែ១អង្គគត់ គឺជាព្រះដែលមនុស្សជាតិពឹងអាង ដើម្បីមានជីវិតរស់នៅ។ ទ្រង់មានអធិបតេយ្យភាពលើគ្រប់សព្វសារពើ ហើយគ្រប់គ្រងសភាវៈមានជីវិតទាំងអស់នៅក្នុងសកលលោក។ ទ្រង់បង្គាប់ឱ្យមានបួនរដូវកាល ហើយទ្រង់ក៏ជាអ្នកបង្គាប់ឱ្យមានជាខ្យល់លំហើយ ខ្យល់ត្រជាក់ ព្រិល និងទឹកភ្លៀងទៀតផង។ ព្រះអង្គនាំពន្លឺព្រះអាទិត្យមកឱ្យមនុស្សជាតិ ហើយចាំយាមនៅពេលយប់។ ទ្រង់ក៏ជាអ្នកលាតសន្ធឹងផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ទាំងប្រទានឱ្យមនុស្សជាតិមានភ្នំ បឹងបួរ ស្ទឹង និងទន្លេ ព្រមទាំងអ្វីៗសព្វសារពើដែលមាននៅក្នុងរបស់ទាំងនេះផង។ ស្នាព្រះហស្តរបស់ទ្រង់នៅសព្វទីកន្លែង ព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់នៅសព្វទីកន្លែង ព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ទ្រង់នៅសព្វទីកន្លែង ហើយសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ក៏នៅសព្វទីកន្លែងដែរ។ ក្រឹត្យក្រម និងបញ្ញត្តិនីមួយៗ គឺជាគំរូពីស្នាព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ ក្រឹត្យក្រម និងបញត្តិនីមួយៗ ក៏ស្ដែងឱ្យឃើញពីព្រះប្រាជ្ញាញាណ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ទៀតផង។ តើនរណាអាចគេចខ្លួនផុតពីអធិបតេយ្យភាពរបស់ទ្រង់បាន? ហើយតើនរណាអាចដកខ្លួនចេញពីការរៀបចំរបស់ទ្រង់បាន? គ្រប់សភាវៈទាំងអស់សុទ្ធតែមានជីវិតនៅក្រោមការឃ្លាំមើលរបស់ទ្រង់ ហើយជាងនេះទៅទៀត គ្រប់សភាវៈទាំងអស់សុទ្ធតែរស់រាននៅក្រោមអធិបតេយ្យភាពរបស់ទ្រង់។ ស្នាព្រះហស្ត និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិគ្មានជម្រើសអ្វីសោះ ក្រៅតែពីការទទួលស្គាល់ការពិតថា ទ្រង់មានវត្តមានគង់នៅយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយក៏មានអធិបតេយ្យភាពលើគ្រប់សព្វសារពើទាំងអស់។ ក្រៅពីទ្រង់ គឺគ្មានអ្វីអាចបង្គាប់បញ្ជាចក្រវាឡនេះបានឡើយ ក៏រឹតតែគ្មានអ្វីអាចមកចិញ្ចឹមបីបាច់មនុស្សជាតិ ដោយឥតឈប់ឈរនោះបានឡើយ។ បើទោះបីជាអ្នកមិនអាចមើលស្គាល់ស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ហើយបើទោះបីជាអ្នកមិនជឿលើព្រះវត្តមានដ៏គង់នៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏គ្មានអ្វីគួរសង្ស័យឡើយថា ជោគវាសនារបស់អ្នក គឺព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុក ហើយក៏គ្មានអ្វីគួរសង្ស័យទៀតថា ព្រះជាម្ចាស់នៅតែមានអធិបតេយ្យភាពលើគ្រប់សព្វសារពើជានិរន្ត។ ព្រះវត្តមាន និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ មិនមែនសំអាងលើកត្តាដែលមនុស្សជាតិទទួលស្គាល់ ឬមិនទទួលស្គាល់ ដឹងឮ ឬមិនដឹងឮនោះទេ។ មានតែព្រះអង្គទេដែលជ្រាបពីអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតរបស់មនុស្សជាតិ ហើយមានតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចកំណត់ជោគវាសនារបស់មនុស្សជាតិបាន។ បើទោះបីជាអ្នកមិនអាចទទួលស្គាល់ការពិតនេះក៏ដោយ មិនយូរប៉ុន្មានមនុស្សជាតិនឹងឃើញការពិតទាំងអស់នេះផ្ទាល់នឹងភ្នែករបស់គេ ហើយនេះក៏ជាការពិត ដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងនាំយកមកអនុវត្តផងដែរ។ មនុស្សរស់រាន និងបាត់បង់ជីវិត នៅក្រោមព្រះនេត្រទតមើលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សជាតិរស់នៅសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយកាលណាពួគេបិទភ្នែករបស់គេជាលើកចុងក្រោយ ក៏គេបិទទៅសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងនេះដែរ។ មនុស្សស្លាប់រស់ វិលវល់ទៅមក ម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ទាំងអស់នេះ គឺសុទ្ធតែជាចំណែកមួយនៃអធិបតេយ្យភាព និងការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គ្មានលើកលែងអ្វីសោះ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនដែលឈប់សម្រាកម្ដងណាឡើយ កិច្ចការនេះវិវឌ្ឍទៅមុខជានិច្ច។ ព្រះអង្គនឹងធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិដឹងពីអត្ថិភាពរបស់ទ្រង់ ទុកចិត្តលើអធិបតេយ្យភាពរបស់ទ្រង់ មើលឃើញស្នាព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ ហើយត្រឡប់មកក្នុងនគររបស់ទ្រង់វិញ។ នេះគឺជាផែនការរបស់ទ្រង់ ហើយជាកិច្ចការដែលទ្រង់កំពុងចាត់ចែងរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ។

(ដកស្រង់ពី «ឧបសម្ព័ន្ធ ៣៖ មានតែក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ទើបមនុស្សអាចត្រូវបានសង្គ្រោះ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)