នៅពេលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលចេញពីទស្សនៈរបស់ព្រះវិញ្ញាណ សូរសំឡេងរបស់ទ្រង់សំដៅទៅលើមនុស្សទាំងអស់។ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលចេញពីទស្សនៈរបស់មនុស្ស សូរសំឡេងរបស់ទ្រង់សំដៅទៅលើមនុស្សទាំងអស់ដែលដើរតាមការណែនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់។ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលក្នុងភាពជាបុគ្គលទីបី (ចេញពីអ្វីដែលមនុស្សសំដៅទៅលើ ជាបែបទស្សនៈនៃអ្នកសង្កេតការណ៍) ទ្រង់បង្ហាញព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅកាន់មនុស្សដោយផ្ទាល់ ដើម្បីឱ្យពួកគេនឹងឃើញថាទ្រង់ជាអ្នកអត្ថាធិប្បាយ ហើយចំពោះពួកគេ វាហាក់ដូចជាព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់បញ្ចេញនូវរឿងរ៉ាវដ៏ច្រើនគ្មានព្រំដែន ដែលមនុស្សមិនដឹង និងដែលពួកគេមិនអាចវាស់ស្ទង់បាន។ តើករណីនេះមិនអ៊ីចឹងទេឬ? នៅពេលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលចេញពីទស្សនៈរបស់ព្រះវិញ្ញាណ មនុស្សទាំងអស់ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ «សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់មនុស្សចំពោះខ្ញុំ គឺតូចពេកក្រៃ ហើយសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើខ្ញុំក៏តូចបំផុតផងដែរ។ ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានតម្រង់ទម្ងន់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំទៅរកភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្សទេ ពួកគេនឹងមានអំនួត ហើយបំផ្លើស ដោយបូរបាច់ និងលើកឡើងនូវទ្រឹស្ដីបំប៉ោង ហាក់ដូចជាពួកគេចេះដឹងសព្វគ្រប់ និងដឹងរឿងគ្រប់យ៉ាងអំពីបញ្ហានៅផែនដី»។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះមិនត្រឹមតែបើកសម្ដែងឱ្យដឹងពីភាពជាមនុស្សជាក់ស្ដែងរបស់ពួកគេ និងតំណែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងលាតត្រដាងពីជីវិតទាំងមូលរបស់មនុស្សជាតិផងដែរ។ មនុស្សម្នាក់ៗជឿថាពួកគេអស្ចារ្យ តែពួកគេមិនទាំងដឹងថា មានពាក្យថា «ព្រះជាម្ចាស់» ផងទេ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ទើបពួកគេហ៊ានលើកឡើងនូវទ្រឹស្ដីបំប៉ោង។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី «ការលើកឡើងនូវទ្រឹស្ដីបំប៉ោង» នេះមិនមែនជា «ការនិយាយ» ដោយដឹងថា មនុស្សយល់វានោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាមានន័យថា មនុស្សត្រូវបានសាតាំងធ្វើឱ្យពុករលួយហើយ។ គ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេធ្វើ គ្រប់សកម្មភាពដែលពួកគេមាន សុទ្ទតែផ្ទុយនឹងព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងប្រឆាំងនឹងទ្រង់ដោយផ្ទាល់ ហើយលក្ខណៈនៃសកម្មភាពរបស់ពួកគេចេញមកពីសាតាំង រួមទាំងប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយមានគោលបំណងចង់ទទួលបានឯករាជ្យ ដែលផ្ទុយពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ហេតុនេះហើយទើបព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា មនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែលើកឡើងនូវទ្រឹស្ដីបំប៉ោង។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា ទម្ងន់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់សំដៅទៅលើភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្ស? វាដោយសារតែយោងទៅតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រសិនបើទ្រង់មិនបានបើកសម្ដែងឱ្យដឹងពីអ្វីៗដែលលាក់កំបាំងយ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សទេ នោះគ្មាននរណាម្នាក់នឹងចុះចូលឡើយ ដូចនេះ មនុស្សនឹងមិនយល់ពីខ្លួនឯង ហើយពួកគេនឹងមិនគោរពព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ម៉្យាងវិញទៀត ប្រសិនបើបំណងរបស់មនុស្សមិនត្រូវបានលាតត្រដាងទេ នោះពួកគេនឹងហ៊ានធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ប្រហែលជារហូតដល់ថ្នាក់ដាក់បណ្ដាសាដោយផ្ទាល់ដល់ស្ថានសួគ៌ ឬដល់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតផង។ ទាំងនេះគឺជាភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្ស។ ដូច្នោះហើយទើបព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំយាត្រាទៅគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៃសកលលោកដើម្បីស្វែងរកម្ដងហើយម្ដងទៀតនូវអស់អ្នកដែលសម្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ ហើយសមនឹងឱ្យខ្ញុំប្រើប្រាស់»។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ រួមជាមួយនឹងសេចក្ដីដែលត្រូវរៀបរាប់បន្ទាប់ទៀតអំពីការគំនាប់ចំពោះនគរព្រះដែលបន្លឺសំឡេងជាផ្លូវការ វាបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចូលរួមក្នុងកិច្ចការថ្មីនៅលើផែនដី វាគ្រាន់តែថា មនុស្សមិនអាចមើលឃើញដោយភ្នែករូបីរបស់ពួកគេបានទេ។ គេនិយាយថា ព្រោះតែព្រះវិញ្ញាណនៅលើផែនដីកំពុងធ្វើកិច្ចការថ្មី ពិភពចក្រវាឡទាំងមូលក៏មានការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងសំខាន់ផងដែរ៖ ពួកបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចាប់ផ្ដើមទទួលយកទីបន្ទាល់អំពីការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែលើសពីនេះទៅទៀតនោះគឺ គ្រប់សាសនា និងនិកាយ គ្រប់ដំណើរជីវិត និងទីកន្លែង ក៏ទទួលយកទៅតាមកម្រិតផ្សេងៗគ្នាដែរ។ វាគឺជាចលនាដ៏អស្ចារ្យនៃពិភពចក្រវាឡនៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ។ វាអង្រួនពិភពសាសនាទាំងមូលឱ្យរង្គើដល់ស្នូល ដែលផ្នែកខ្លះជាអ្វីដែលការលើកឡើងកាលមុនអំពី «ការរញ្ជួយដី» សំដៅដល់។ បន្ទាប់មក ពួកទេវតាចាប់ផ្ដើមកិច្ចការរបស់ខ្លួនជាផ្លូវការ ឯប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេវិញ ដោយមិនត្រាច់ចរម្ដងទៀតឡើយ ហើយអស់អ្នកដែលត្រូវបានរាប់បញ្ចូលក៏ទទួលយកការឃ្វាល។ ផ្ទុយទៅវិញ ជនជាតិអេស៊ីប ចាប់ផ្ដើមបែកចេញពីវិសាលភាពនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ ពោលគឺពួកគេទទួលរងការវាយផ្ចាលរបស់ខ្ញុំ (ប៉ុន្តែការនោះមិនទាន់បានចាប់ផ្ដើមជាផ្លូវការទេ)។ ដូច្នេះនៅពេលពិភពលោកទទួលការផ្លាស់ប្ដូរដ៏អស្ចារ្យបីបួននេះក្នុងពេលដំណាលគ្នា វាក៏ជាពេលដែលការគំនាប់របស់នគរព្រះបន្លឺសំឡេងជាផ្លូវការដែរ ជាវេលាដែលមនុស្សហៅថា «ជាពេលដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏មានកម្លាំងខ្លាំងឡើងប្រាំពីរដង ចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការ»។ រាល់ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការនៃការសង្គ្រោះ នៅដំណាក់កាលទាំងនេះ (ឬក្នុងអំឡុងអន្តរកាលទាំងនេះ) គ្មាននរណាម្នាក់អាចដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ «នៅពេលមនុស្សអស់សង្ឃឹម» បន្លឺសំឡេងពិត។ ជាងនេះទៅទៀត ក្នុងអំឡុងពេលនីមួយៗនៃដំណាក់កាលផ្លាស់ប្ដូរទាំងនេះ នៅពេលមនុស្សអស់សង្ឃឹម ឬនៅពេលពួកគេមានអារម្មណ៍ថា នេះគឺជាអូរខុស នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏ចាប់ផ្ដើមជាថ្មី និងអនុវត្តជំហានបន្ទាប់នៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ចាប់តាំងពីសម័យកាលនៃបង្កើតរហូតមកដល់ឥឡូវនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានស្ដារកិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងផ្លាស់ប្ដូរវិធីសាស្ត្រនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់តាមរបៀបមួយ។ ថ្វីបើមនុស្សភាគច្រើនអាចយល់ពីគំនិតខ្លះៗនៃកិច្ចការនេះតាមកម្រិតខុសៗគ្នាក្ដី តែទោះយ៉ាងណាក៏នៅទីបញ្ចប់ ពួកគេត្រូវបានលាងសម្អាតដោយទឹកយ៉ាងច្រើនក្រៃលែងដែរ ដ្បិតពួកគេមានឋានៈតូចពេក ពួកគេមិនអាចយល់ពីជំហាននៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដូច្នេះហើយទើបពួកគេត្រូវបានលុបបំបាត់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះក៏ជារបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បន្សុទ្ធមនុស្សផងដែរ ហើយនេះគឺជាការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះសញ្ញាណហួសសម័យរបស់មនុស្ស។ បើមនុស្សមានគ្រឹះកាន់តែច្រើន នោះពួកគេកាន់តែមានសញ្ញាណខាងសាសនាអំពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលពិបាកសម្រាប់ពួកគេក្នុងការបោះបង់ ពួកគេតែងតែប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងរបស់ចាស់ៗ ហើយវាពិបាកសម្រាប់ពួកគេក្នុងការទទួលពន្លឺថ្មី។ ម៉្យាងវិញទៀត ប្រសិនបើគេកំពុងឈរ នោះគេត្រូវតែមានគ្រឹះខ្លះៗដើម្បីឈរពីលើ ប៉ុន្តែមនុស្សភាគច្រើននៅតែមានបញ្ហាក្នុងការព្រលែងចោលសញ្ញាណរបស់ពួកគេ។ នេះជាការពិតខ្លាំងណាស់អំពីសញ្ញាណរបស់ពួកគេអំពីព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្សនៅសព្វថ្ងៃនេះ ជាចំណុចដែលមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់។

ក្នុងព្រះបន្ទូលនៅសព្វថ្ងៃនេះ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលជាច្រើនអំពីនិមិត្ត ហើយមិនចាំបាច់បរិយាយលម្អិតទេ។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលជាចម្បងអំពីរបៀបដែលការកសាងក្រុមជំនុំជាគ្រឹះសម្រាប់ការកសាងនគរព្រះ។ ពិសេសជាងនេះទៅទៀត នៅពេលកំពុងកសាងក្រុមជំនុំ គោលដៅសំខាន់គឺ ធ្វើឱ្យមនុស្សជឿទាំងតាមដួងចិត្ត និងតាមពាក្យសំដី ទោះបីជាពួកគេមិនបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្សដោយផ្ទាល់ភ្នែកក៏ដោយ។ ទោះបីជាពួកគេបានលាក់ពួនសេចក្ដីជំនឿក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្សដែរ ពីព្រោះនៅដំណាក់កាលនោះ ទ្រង់គ្មានអ្វីខុសប្លែកពីមនុស្សនោះទេ។ នៅក្នុងយុគសម័យនៃនគរព្រះ ទាំងអស់គ្នាត្រូវតែបង្ហាញការជឿជាក់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន សម្ដីរបស់ខ្លួន និងភ្នែករបស់ខ្លួន។ នេះគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបង្ហាញថា ដើម្បីឱ្យទាំងអស់គ្នាបង្ហាញការជឿជាក់នៅក្នុងដួងចិត្ត សម្ដី និងភ្នែករបស់ខ្លួន ពួកគេត្រូវតែទទួលបានការអនុញ្ញាតឱ្យស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលរស់នៅក្នុងភាពជាសាច់ឈាមដោយភ្នែករូបីរបស់ពួកគេ ដោយមិនស្ថិតក្រោមការបង្ខិតបង្ខំ ឬដោយគ្រាន់តែជឿធម្មតាៗនោះទេ ប៉ុន្តែដោយមានចំណេះដឹងដែលបានមកពីការជឿជាក់នៅក្នុងដួងចិត្ត និងមាត់របស់ខ្លួន។ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅដំណាក់កាលនៃការសាងសង់នេះ គ្មានការប្រយុទ្ធ និងគ្មានការសម្លាប់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សនឹងទទួលការដឹកនាំទៅរកការបំភ្លឺតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយតាមរយៈនេះ ពួកគេអាចតាមរក និងស្វែងយល់ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចមកស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្សដោយមិនដឹងខ្លួន។ ដូច្នេះ ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ កិច្ចការក្នុងដំណាក់កាលនេះគឺងាយស្រួលច្រើនជាងមុន ដោយទុកឱ្យធម្មជាតិជាអ្នកចាត់ចែងក្នុងរឿងនោះ ហើយមិនរត់បញ្ច្រាសទិសនឹងមនុស្ស។ នៅទីបញ្ចប់ វានឹងនាំមនុស្សឱ្យស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តាមធម្មជាតិ ដូច្នេះកុំព្រួយបារម្ភ ឬរសាប់រសល់ឡើយ។ នៅពេលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា «សភាពនៃការប្រយុទ្ធនៃពិភពខាងវិញ្ញាណត្រូវបានធ្វើឱ្យច្បាស់លាស់ដោយផ្ទាល់ក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំទាំងអស់» ទ្រង់ចង់មានន័យថា នៅពេលមនុស្សចាប់ផ្ដើមនៅលើផ្លូវត្រូវ និងចាប់ផ្ដើមស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សមិនត្រឹមតែត្រូវបានល្បួងដោយសាតាំងនៅក្នុងខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏អាចត្រូវបានល្បួងដោយសាតាំងនៅក្នុងក្រុមជំនុំខ្លួនឯងផ្ទាល់ផងដែរ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះគឺជាផ្លូវដែលមនុស្សរាល់រូបត្រូវតែដើរ ដូច្នេះគ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវភ័យបារម្ភនោះទេ។ ការល្បួងរបស់សាតាំងអាចនឹងមានច្រើនទម្រង់។ គេអាចនឹងមិនយកចិត្តទុកដាក់ ឬបោះបង់ចោលអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល ហើយអាចនិយាយរឿងអវិជ្ជមានដើម្បីបំបាក់ភាពវិជ្ជមានរបស់អ្នកដទៃ តែទោះយ៉ាងណា ជាធម្មតាមនុស្សបែបនេះនឹងមិនឈ្នះអ្នកផ្សេងឱ្យទៅខាងរបស់ខ្លួននោះទេ។ រឿងនេះពិបាកយល់ណាស់។ មូលហេតុចម្បងចំពោះរឿងនេះគឺ៖ មនុស្សបែបនេះនៅតែអាចបុរេសកម្មក្នុងការចូលរួមការប្រជុំ ប៉ុន្តែពួកគេមិនច្បាស់អំពីចក្ខុវិស័យទេ។ ប្រសិនបើក្រុមជំនុំមិនការពារខ្លួនប្រឆាំងនឹងពួកគេទេ នោះក្រុមជំនុំទាំងមូលអាចត្រូវយោលយោគដោយសារភាពអវិជ្ជមានរបស់ពួកគេក្នុងការឆ្លើយតបមិនកក់ក្ដៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយហេតុនេះហើយ ក៏មិនបានយកចិត្តទុកដាក់លើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ ហើយនេះនឹងមានន័យថាជាការធ្លាក់ចូលភ្លាមទៅក្នុងការល្បួងរបស់សាតាំងតែម្ដង។ មនុស្សបែបនេះអាចនឹងមិនបះបោរទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយផ្ទាល់ទេ ប៉ុន្តែដោយសារពួកគេមិនអាចវាស់ស្ទង់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ព្រមទាំងមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទៀត ទើបពួកគេអាចធ្វើរហូតដល់ថ្នាក់ត្អូញត្អែរ ឬមានចិត្តថ្នាំងថ្នាក់ពេញទំហឹង។ ពួកគេអាចនឹងថា ព្រះជាម្ចាស់បានបោះបង់ចោលពួកគេ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបពួកគេមិនអាចទទួលបានការបំភ្លឺ និងការស្រាយបំភ្លឺ។ ពួកគេអាចនឹងចង់ចាកចេញ ប៉ុន្តែពួកគេរាងខ្លាចតិចតួច ហើយពួកគេអាចនិយាយថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនមកពីព្រះជាម្ចាស់ទេ តែផ្ទុយទៅវិញជាកិច្ចការរបស់ពួកវិញ្ញាណអាក្រក់។

ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ឧស្សាហ៍លើកឡើងអំពី ពេត្រុស ដូច្នេះ? ហើយហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា សូម្បីតែ យ៉ូប ក៏មិនបានឈានដល់កម្រិតជិតស្មើគ្នានឹងគាត់ផង? ការនិយាយបែបនេះមិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអំពើរបស់ ពេត្រុស ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងធ្វើឱ្យពួកគេបោះបង់គំរូទាំងអស់ដែលពួកគេមាននៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេទៀតផង សូម្បីតែគំរូរបស់ យ៉ូប ជាអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿដ៏អស្ចារ្យបំផុត ក៏នឹងមិនបានការដែរ។ មានតែវិធីនេះទេទើបអាចទទួលបានលទ្ធផលកាន់តែល្អ ដែលក្នុងនោះមនុស្សអាចបោះចោលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីខំប្រឹងធ្វើត្រាប់តាម ពេត្រុស ហើយតាមរយៈការធ្វើដូច្នេះ ធ្វើឱ្យពួកគេស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ច្បាស់ថែមមួយកម្រិតទៀត។ ព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញដល់មនុស្សនូវផ្លូវសម្រាប់អនុវត្តដែល ពេត្រុស បានប្រកាន់យកដើម្បីស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ឯគោលដៅនៃការធ្វើដូច្នេះ គឺដើម្បីផ្ដល់ឱ្យមនុស្សនូវចំណុចសំអាងមួយ។ បន្ទាប់មក ព្រះជាម្ចាស់បន្តព្យាករអំពីវិធីមួយដែលសាតាំងនឹងល្បួងមនុស្ស នៅពេលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា «យ៉ាងណាមិញ ប្រសិនបើអ្នកសោះអង្គើយ និងមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ នោះអ្នកមុខជាប្រឆាំងនឹងខ្ញុំដោយឥតសង្ស័យ។ នេះជាការពិត»។ នៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ព្រះជាម្ចាស់ទាយទុកមុនអំពីគ្រោងការណ៍បោកបញ្ឆោតដែលសាតាំងនឹងព្យាយាមប្រើ ការព្យាករនេះទុកជាការព្រមាន។ វាមិនអាចទៅរួចទេដែលមនុស្សរាល់រូបអាចព្រងើយកន្តើយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះ តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សមួយចំនួននឹងត្រូវបានចាប់ឃុំខ្លួនដោយការល្បួងនេះ។ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅទីបញ្ចប់ ព្រះជាម្ចាស់អះអាងជាថ្មីដោយសង្កត់ធ្ងន់ថា «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ មិនព្រមទទួលព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ថែមទាំងមិនអនុវត្តព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំទេ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងក្លាយជាកម្មវត្ថុនៃការវាយផ្ចាលរបស់ខ្ញុំដោយចៀសមិនរួច! អ្នករាល់គ្នាប្រាកដជានឹងក្លាយជាជនរងគ្រោះរបស់សាតាំង!» នេះជាដំបូន្មានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដល់មនុស្ស តែនៅទីបញ្ចប់ ដូចដែលព្រះជាម្ចាស់បានទាយទុកមុន មនុស្សមួយផ្នែកនឹងរងគ្រោះដោយសារសាតាំងដោយចៀសមិនរួចឡើយ។