នៅពេលព្រះជាម្ចាស់តាំងសេចក្ដីបង្គាប់ចំពោះមនុស្ស ដែលពិបាកនឹងឱ្យពួកគេពន្យល់បាន ហើយនៅពេលព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ប៉ះពាល់ដួងចិត្តមនុស្សដោយផ្ទាល់ ហើយមនុស្សប្រគល់ដួងចិត្តដ៏ស្មោះរបស់ពួកគេថ្វាយដល់ទ្រង់ដើម្បីកម្សាន្តព្រះទ័យទ្រង់ ពេលនោះព្រះជាម្ចាស់ក៏ប្រទានឱកាសឱ្យពួកគេសញ្ជឹងគិត ធ្វើការតាំងចិត្ត និងស្វែងរកផ្លូវដើម្បីអនុវត្ត។ តាមវិធីនេះ អស់អ្នកណាដែលជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ នឹងក្ដាប់ដៃប្ដេជ្ញាចិត្តប្រគល់ខ្លួនគេទាំងមូលថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ជាថ្មីម្ដងទៀតមិនខាន។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាអាចរៀបចំផែនការ និងបង្កើតកាលវិភាគប្រចាំថ្ងៃផង នៅពេលដែលពួកគេត្រៀមប្រមូលផ្ដុំគ្នាខិតខំធ្វើការ ដោយលះបង់កម្លាំងរបស់ពួកគេមួយចំណែកដើម្បីផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីនាំមកនូវសិរីល្អ និងធ្វើឱ្យផែនការទ្រង់ឆាប់ដល់ទីបញ្ចប់។ នៅពេលដែលមនុស្សកំពុងលាក់បាំងចិត្តគំនិតរបស់ខ្លួន ទាំងលាក់ទុករឿងទាំងនេះជាប់នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេនិយាយនិងធ្វើការ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ចាប់ផ្ដើមមានព្រះបន្ទូលជាថ្មីម្ដងទៀតថា៖ «ព្រះសូរសៀងនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ គឺជាការបង្ហាញពីនិស្ស័យរបស់ខ្ញុំទាំងស្រុង។ តើអ្នករាល់គ្នាយល់ទេ?» កាលណាមនុស្សមានការប្ដេជ្ញាចិត្តកាន់តែខ្លាំង នោះពួកគេនឹងកាន់តែចង់ស្គាល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ខ្លាំងឡើង ហើយពួកគេនឹងកាន់តែមានចិត្តស្មោះសចង់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់តាំងសេចក្ដីបង្គាប់ពីពួកគេខ្លាំងឡើង។ ដោយហេតុនេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអ្វីដែលមនុស្សចង់បាន ដោយឆ្លៀតយកឱកាសនេះដើម្បីថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដែលបានត្រៀមទុកជាយូរមកហើយនោះ ចូលទៅដល់ជម្រៅចិត្តរបស់ពួកគេ។ ទោះបីជាព្រះបន្ទូលទាំងនេះហាក់ដូចជាគ្រោតគ្រាត ឬគម្រោះគម្រើយបន្តិចក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែចំពោះមនុស្សវិញ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះពីរោះស្ដាប់រកអ្វីប្រៀបផ្ទឹមពុំបានឡើយ។ ភ្លាមៗនោះ ដួងចិត្តរបស់ពួកគេក៏ចម្រើនដោយសេចក្ដីអំណរ ហាក់ដូចជាពួកគេស្ថិតនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ ឬក៏ត្រូវបានដឹកជញ្ជូនទៅកាន់ពិភពមួយទៀត ដែលជាស្ថានសួគ៌ពិតៗនៅក្នុងក្ដីស្រមៃ ជាកន្លែងដែលកិច្ចការនៃពិភពលោកខាងក្រៅលែងមានឥទ្ធិពលលើមនុស្សទៀតដូច្នោះដែរ។ ដើម្បីចៀសវាងករណីជាយថាហេតុដែលមនុស្សនឹងនិយាយតែពីសម្បកក្រៅ និងធ្វើការតែពីសម្បកក្រៅ ដូចដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើកាលពីមុន ដោយមិនអាចចាក់ឫសបានត្រឹមត្រូវ ដូច្នេះនៅពេលមនុស្សសម្រេចតាមបំណងប្រាថ្នានៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយជាងនេះទៅទៀត នៅពេលដែលពួកគេបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីទៅបំពេញកិច្ចការដោយភាពរីករាយក្លៀវក្លាហើយ នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏នៅតែត្រូវសម្របរបៀបថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅតាមចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ ដោយមានបន្ទូលខ្លីៗ និងគ្មានការលាក់ទុកអ្វីទាំងអស់ រួចហើយបដិសេធរាល់សេចក្ដីក្លៀវក្លា និងពិធីសាសនាដែលពួកគេប្រកាន់ទុកនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេចោលទាំងអស់។ ដូចដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាពិតជាបានឃើញពីសារៈសំខាន់ដែលបង្កប់នៅក្នុងនេះទេ?» មិនថាមុនពេល ឬក្រោយពេលដែលមនុស្សធ្វើការតាំងចិត្តរបស់ពួកគេចំពោះរឿងអ្វីមួយនោះទេ ពួកគេមិនផ្ដោតសំខាន់ខ្លាំងទៅលើការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ ឬតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ឡើយ ប៉ុន្តែចេះតែបន្តសញ្ជឹងគិតពីសំណួរថា «តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីដើម្បីព្រះជាម្ចាស់បានខ្លះ? នេះគឺជាបញ្ហាសំខាន់!» ហេតុនេះហើយទើបព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ «ហើយអ្នករាល់គ្នាថ្លើមធំអ្វីម្ល៉េះ ហ៊ានហៅខ្លួនឯងថាជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ខ្ញុំផង។ អ្នករាល់គ្នាមិនទាំងចេះខ្មាសអៀនផង កុំថាឡើយដល់ទៅមានហេតុផងនោះ!» គ្រាន់តែព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ មនុស្សក៏ចាប់ផ្ដើមដឹងភ្លាម រួចពួកគេក៏ប្រញាប់ដកដៃរបស់ពួកគេមកដាក់កន្លែងមានសុវត្ថិភាពនៅលើដើមទ្រូងរបស់ពួកគេវិញ ប្រៀបដូចជាត្រូវខ្សែភ្លើងឆក់ដូច្នោះដែរ ដោយភ័យខ្លាចខ្លាំងមិនហ៊ានធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ក្រោធជាលើកទីពីរឡើយ។ បន្ថែមពីលើនេះ ព្រះជាម្ចាស់ក៏មានព្រះបន្ទូលផងដែរថា៖ «មិនយូរមិនឆាប់ទេ មនុស្សដូចអ្នករាល់គ្នានេះ នឹងត្រូវផាត់ចោលពីដំណាក់របស់ខ្ញុំមិនខាន! កុំចង់ប្រើល្បិចចាស់គំរឹលជាមួយខ្ញុំ ដោយស្មានថាអ្នកបានប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនសម្រាប់ខ្ញុំឱ្យសោះ!» ពេលស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលដូចនេះហើយ មនុស្សកាន់តែខ្លាចខ្លាំងឡើង ហាក់ដូចជាពួកគេបានជួបសត្វតោអ៊ីចឹង។ នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ពួកគេដឹងច្បាស់ណាស់ថា ពួកគេមិនចង់ឱ្យសត្វតោស៊ីពួកគេទេ តែពេលនោះ ពួកគេក៏មិនដឹងថាត្រូវរត់គេចយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ។ នៅក្នុងពេលបែបនេះ ផែនការនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សក៏រលាយបាត់គ្មានសល់ដានអ្វីទាល់តែសោះ គឺរលាយបាត់ទាំងស្រុងតែម្ដង។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជាខ្ញុំអាចមើលឃើញពីគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃភាពអាម៉ាស់របស់មនុស្សគ្មានសល់ចន្លោះត្រង់ណាទេ៖ គេឱនក្បាលជ្រប់ អាកប្បកិរិយាអឹមអៀម ដូចជាបេក្ខជនដែលបានធ្លាក់ការប្រឡងចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ ជាមនុស្សដែលធ្លាប់មានឧត្តមគតិខ្ពស់ មានគ្រួសាររីករាយ អនាគតភ្លឺស្វាង ។ល។ និង ។ល។ រួមជាមួយនយោបាយ «ទំនើបកម្មទាំងបួន» ត្រឹមឆ្នាំ ២០០០ ផង ស្រាប់តែអ្វីៗទាំងអស់បានប្រែក្លាយទៅជាសម្ដីគ្មានខ្លឹមសារ បង្កើតត្រឹមជាសេណារីយ៉ូស្រមើស្រមៃនៅក្នុងរឿងប្រឌិតបែបវិទ្យាសាស្ត្រប៉ុណ្ណោះ។ សេចក្ដីនេះគឺដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរធាតុអកម្មទៅជាធាតុសកម្មវិញ ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សដែលស្ថិតនៅក្នុងភាពអកម្ម ក្រោកឈរឡើងនៅក្នុងតួនាទីដែលព្រះជាម្ចាស់បានចាត់តាំងឱ្យពួកគេ។ អ្វីដែលសំខាន់ជាងគេនោះគឺ មនុស្សពិតជាភ័យខ្លាចបាត់បង់ងាររបស់គេខ្លាំងណាស់។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេក្ដាប់មួកមន្ត្រីរបស់ពួកគេជាប់មិនព្រមលែង ដើម្បីរក្សាជីវិតឱ្យគង់ ដោយខ្លាចថា អាចនឹងមាននរណាម្នាក់មកកញ្ឆក់យកវាទៅបាត់។ នៅពេលមនុស្សមានគំនិតបែបនេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនបារម្ភថា មនុស្សនឹងក្លាយជាអកម្មទេ ដូច្នេះទ្រង់ផ្លាស់ប្ដូរពីបន្ទូលជំនុំជម្រះទៅជាបន្ទូលចោទសួរវិញ។ ទ្រង់មិនត្រឹមតែប្រទានឱកាសឱ្យមនុស្សដកដង្ហើមទាន់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏ប្រទានឱកាសឱ្យពួកគេពិចារណាឡើងវិញពីសេចក្ដីប្រាថ្នាដែលពួកគេធ្លាប់មាននៅមុនពេលនេះផងដែរ រួចរៀបចំសម្រិតសម្រាំងវាធ្វើជាសេចក្ដីសំអាងទៅថ្ងៃអនាគត៖ ចំណុចណាដែលមិនស័ក្តិសមអាចកែប្រែវិញបាន។ នេះក៏ព្រោះតែព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់ចាប់ផ្ដើមកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅឡើយ ហើយជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់មិនបានដាក់ទោសពួកគេនោះទេ ដែលនេះគឺជាសំណាងល្អមួយក្នុងចំណោមសំណាងអាក្រក់រាប់ពាន់។ ដូច្នេះ ខ្ញុំសូមបន្តប្រគល់ភក្ដីភាពទាំងអស់របស់ខ្ញុំថ្វាយដល់ទ្រង់!

បន្ទាប់មកទៀត អ្នកមិនត្រូវទុកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចោល ដោយសារតែការភ័យខ្លាចរបស់អ្នកឡើយ។ សូមអានមើលដើម្បីដឹងថាតើព្រះជាម្ចាស់មានសេចក្ដីបង្គាប់អ្វីថ្មីឬអត់។ ប្រាកដណាស់ អ្នកនឹងប្រទះឃើញព្រះបន្ទូលមួយនេះមិនខាន៖ «ចាប់ពីពេលនេះតទៅ នៅគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ អ្នកត្រូវតែចូលទៅក្នុងតថភាពនៃការអនុវត្ត។ បើគ្រាន់តែនិយាយច្បោលៗឥតបានការដូចកាលពីមុនទៀត នោះអ្នកនឹងមិនអាចឆ្លងផុតបានទៀតឡើយ»។ បន្ទូលត្រង់ចំណុចនេះ នៅតែបង្ហាញឱ្យឃើញពីព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដដែល។ ព្រះជាម្ចាស់តែងតែការពារទីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ផ្ទាល់ជានិច្ច ហើយនៅពេលតថភាពនៃព្រះបន្ទូលកាលពីមុនបានមកដល់ទីបញ្ចប់ហើយ គ្មាននរណាម្នាក់អាចវាស់ស្ទង់ពីទំហំចំណេះដឹងអំពី «តថភាពនៃការអនុវត្ត» នេះបានឡើយ។ ចំណុចនេះគ្រប់គ្រាន់នឹងបញ្ជាក់ពីសេចក្ដីពិតនៃបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំទទួលរ៉ាប់រងធ្វើកិច្ចការនេះដោយអង្គខ្ញុំផ្ទាល់»។ ត្រង់នេះមានជាប់ទាក់ទងជាមួយអត្ថន័យពិតនៃកិច្ចការក្នុងភាពជាព្រះ ហើយក៏ជាប់ទាក់ទងនឹងមូលហេតុដែលមនុស្សជាតិនៅតែមិនទាន់អាចវាស់ស្ទង់ពីអត្ថន័យពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ទោះបីជាបានឈានដល់ចំណុចចាប់ផ្ដើមថ្មីមួយហើយក៏ដោយ។ នេះក៏ព្រោះតែកាលពីមុន មនុស្សភាគច្រើនបានប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងតថភាពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចំណែកឯសព្វថ្ងៃនេះវិញ ពួកគេមិនមានតម្រុយណាមួយអំពីតថភាពនៃការអនុវត្តនោះទេ គ្រាន់តែយល់ពីទិដ្ឋភាពសើៗនៃព្រះបន្ទូលទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ តែមិនបានយល់ពីសារជាតិនៃព្រះបន្ទូលទាំងនោះឡើយ។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀតនោះគឺ ដោយសារតែសព្វថ្ងៃនេះ នៅក្នុងការកសាងនគរព្រះ គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចូលជ្រៀតជ្រែកឡើយ គ្រាន់តែត្រូវស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាមនុស្សយន្តទៅបានហើយ។ ចូរចងចាំចំណុចនេះឱ្យបានល្អ! រាល់ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលពីរឿងកាលពីអតីតកាល នោះទ្រង់ចាប់ផ្ដើមមានបន្ទូលពីស្ថានភាពជាក់ស្ដែងនាពេលសព្វថ្ងៃនេះហើយ។ នេះគឺជាលក្ខណៈនៃការថ្លែងព្រះបន្ទូលដែលបង្កើតជាភាពផ្ទុយគ្នាស្រឡះរវាងអ្វីដែលបានកើតមានពីមុន និងអ្វីដែលកើតមានតាមក្រោយ ហើយដោយមូលហេតុនេះហើយ ទើបអាចសម្រេចផលកាន់តែច្រើន ដោយធ្វើឱ្យមនុស្សអាចប្រៀបធៀបបច្ចុប្បន្នកាលជាមួយអតីតកាលបាន ហើយបែបនេះ ក៏ចៀសវាងបាននូវការភាន់ច្រឡំចំពោះរឿងទាំងពីរនេះ។ នេះគឺជាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់មួយចំណែក ហើយគោលបំណង គឺដើម្បីសម្រេចបានផលផ្លែពីកិច្ចការនេះ។ បន្ទាប់ពីនេះទៅ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានបើកសម្ដែងជាថ្មីម្ដងទៀតអំពីភាពអាក្រក់របស់មនុស្សជាតិ ដើម្បីកុំឱ្យមនុស្សភ្លេចហូប និងផឹកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយសំខាន់ជាងនេះទៅទៀតនោះគឺ ដើម្បីឱ្យពួកគេស្គាល់ខ្លួនឯង និងយករឿងនេះធ្វើជាមេរៀនដែលពួកគេត្រូវរៀនសូត្រជារាល់ថ្ងៃ។

បន្ទាប់ពីថ្លែងព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់ក៏សម្រេចផលតាមគោលបំណងដើមរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់ពុំយកព្រះទ័យទុកដាក់បន្ថែមទៀតថាតើមនុស្សជាតិបានស្គាល់ទ្រង់ឬអត់នោះទេ ព្រះអង្គក៏សង្ខេបរឿងនេះត្រឹមពីរបីប្រយោគ ពីព្រោះកិច្ចការរបស់សាតាំងគ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងមនុស្សជាតិឡើយ។ ចំពោះរឿងនេះ មនុស្សគ្មានតម្រុយអ្វីនោះទេ។ ឥឡូវនេះ សូមទុកពិភពខាងវិញ្ញាណមួយឡែកសិន ហើយសូមពិនិត្យមើលបន្ថែមទៀតថាតើព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់បង្គាប់អ្វីពីមនុស្សដោយរបៀបណា៖ «ខ្ញុំសម្រាកក្នុងដំណាក់របស់ខ្ញុំ ទាំងអង្កេតមើលយ៉ាងដិតដល់ឃើញថា៖ មនុស្សរាល់គ្នានៅលើផែនដីញាប់ដៃញាប់ជើង 'ធ្វើដំណើរជុំវិញពិភពលោក' ប្រញាប់ប្រញាល់រត់ទៅរត់មក គ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែដើម្បីទិសដៅ និងអនាគតរបស់ពួកគេទាំងអស់។ ក៏ប៉ុន្តែ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដែលនៅសេសសល់កម្លាំងដើម្បីកសាងនគររបស់ខ្ញុំឡើយ សូម្បីតែកម្លាំងក្នុងការដកដង្ហើមក៏មានមិនគ្រប់គ្រាន់ផង»។ បន្ទាប់ពីមានបន្ទូលទាំងនេះជាមួយមនុស្សរួចហើយ ព្រះជាម្ចាស់នៅតែព្រងើយកន្តើយដាក់ពួកគេដដែល ហើយបន្តមានព្រះបន្ទូលតាមទស្សនៈរបស់ព្រះវិញ្ញាណ រួចក៏បើកសម្ដែងទាំងស្រុងពីស្ថានភាពទូទៅនៃជីវិតរបស់ពូជមនុស្សតាមរយៈព្រះបន្ទូលទាំងនេះ។ តាមរយៈឃ្លាថា «ធ្វើដំណើរជុំវិញពិភពលោក» និង «ប្រញាប់ប្រញាល់រត់ទៅរត់មក» គេអាចមើលឃើញច្បាស់ថា ជីវិតមនុស្សគ្មានខ្លឹមសារអ្វីទាល់តែសោះ។ បើមិនដោយសារសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏មានសព្វានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយជាពិសេសបើមិនមែនអ្នកទាំងឡាយណាដែលបានកើតមកក្នុងខ្សែរាជរង្សនៃមហាវង្សត្រកូលព្រចៅអធិរាជចិនដែលចេះតែរួមតូចទៅៗទេនោះ ម្ល៉េះសមមនុស្សនឹងកាន់តែងាយរស់នៅក្នុងមួយជីវិតគេដោយឥតខ្លឹមសារណាស់ ហើយពួកគេសុខចិត្តឱ្យធ្លាក់ចូលទៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹង ឬស្ថាននរក ប្រសើរជាងមកកើតនៅក្នុងលោកីយ៍នេះ។ នៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម ពួកគេបានប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់ដោយមិនដឹងខ្លួន ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេក៏បានធ្លាក់ក្រោមការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយឯកឯកទាំងពុំដឹងខ្លួន។ ដោយហេតុនេះហើយទើបព្រះជាម្ចាស់យកពាក្យ «បានរំដោះ» និងពាក្យ «អកតញ្ញូ» មកដាក់ប្រៀបធៀបគ្នាដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចនឹងស្គាល់ខ្លួនឯងបានច្បាស់ជាងមុន ដែលតាមរយៈនេះ ក៏បង្កើតបានជាវត្ថុឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យឃើញពីព្រះគុណសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់។ តើនេះមិនមែនបង្កើតបានជាលទ្ធផលដែលកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពទេឬអី? ពិតណាស់ អ្វីៗច្បាស់លាស់ដោយឯកឯងមិនចាំបាច់ឱ្យខ្ញុំត្រូវនិយាយច្បាស់ៗដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចទាញសេចក្ដីសន្និដ្ឋានអំពីធាតុនៃការស្ដីបន្ទោស ធាតុនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះនិងសេចក្ដីអំពាវនាវ រួមទាំងការបង្ហាញពីសេចក្ដីសោកសៅខ្លះៗ តាមរយៈខ្លឹមសារនៃព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ពេលអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ មនុស្សចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ភិតភ័យដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយមិនអាចទប់ទឹកភ្នែកបាននោះទេ...។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនឈប់ត្រឹមនេះដោយសារអារម្មណ៍ទុក្ខព្រួយបន្តិចបន្តួចនោះទេ ហើយព្រះអង្គក៏នឹងមិនបោះបង់កិច្ចការរបស់ទ្រង់ក្នុងការប្រៀនប្រដៅរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ និងតាំងសេចក្ដីបង្គាប់ចំពោះពួកគេ ដោយសារតែសេចក្ដីពុករលួយរបស់ពូជមនុស្សទាំងមូលនេះដែរ។ ដោយហេតុនេះហើយ ទើបប្រធានបទរបស់ទ្រង់និយាយអំពីស្ថានភាពដូចសព្វថ្ងៃនេះភ្លាមៗតែម្ដង ហើយជាងនេះទៅទៀត ព្រះអង្គប្រកាសប្រាប់ឱ្យមនុស្សជាតិបានដឹងអំពីឫទ្ធា‌នុភាពនៃបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឱ្យផែនការរបស់ទ្រង់នឹងបន្តរីកចម្រើនទៅមុខទៀត។ ដំដែកទាន់នៅក្ដៅ ដូច្នេះហើយ ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីនោះ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ប្រកាសឱ្យប្រើធម្មនុញ្ញសម្រាប់គ្រានៃកាលៈទេសៈដ៏សំខាន់នោះ ជាធម្មនុញ្ញមួយដែលមនុស្សត្រូវតែអានដោយយកចិត្តទុកដាក់លើគ្រប់ប្រការទាំងអស់ មុនពេលដែលពួកគេអាចយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ពេលនេះ មិនចាំបាច់ត្រូវនិយាយពីចំណុចនេះបន្ថែមទៀតនោះទេ។ មនុស្សគ្រាន់តែត្រូវអានដោយយកចិត្តទុកដាក់ទៅបានហើយ។

សព្វថ្ងៃនេះ មានតែអ្នករាល់គ្នាដែលជាក្រុមមនុស្សនៅទីនេះទេ ដែលជាក្រុមមនុស្សមួយក្រុមគត់ដែលអាចយល់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានពិតប្រាកដ។ ទោះបីជាដូច្នេះក្ដី បើនិយាយពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់វិញ មនុស្សសព្វថ្ងៃនេះ នៅអន់ជាងមនុស្សរាល់គ្នានៅក្នុងយុគសម័យមុនៗឆ្ងាយណាស់។ ចំណុចនេះគ្រប់គ្រាន់នឹងបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ជាច្រើនពាន់ឆ្នាំមកនេះ សាតាំងបានលះបង់យ៉ាងច្រើនមកលើមនុស្ស ហើយវាក៏បានធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិពុករលួយខ្លាំងណាស់ដែរ ពុករលួយខ្លាំងដល់ថ្នាក់សូម្បីតែព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលច្រើនដល់ម្ល៉េះហើយក៏ដោយ ក៏មនុស្សជាតិនៅតែមិនយល់ និងមិនស្គាល់ទ្រង់ដដែល តែពួកគេបែរជាហ៊ានក្រោកឡើងប្រឆាំងទាស់នឹងទ្រង់ជាសាធារណៈទៅវិញ។ ម្ល៉ោះហើយ ព្រះជាម្ចាស់តែងប្រៀបធៀបមនុស្សនៅយុគសម័យមុនៗជាមួយនឹងមនុស្សនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីឱ្យមនុស្សជាន់ក្រោយ ដែលលេលា និងល្ងង់ខ្លៅដូចជាពួកគេនេះ មានចំណុចសំអាងជាក់ស្តែង។ ដោយសារតែមនុស្សមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយដោយសារតែពួកគេខ្វះសេចក្ដីជំនឿពិតប្រាកដលើទ្រង់ ទើបព្រះជាម្ចាស់បានកាត់សេចក្ដីថា មនុស្សខ្វះគុណសម្បត្តិ និងហេតុផល។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបទ្រង់មានសេចក្ដីត្រាប្រណី និងសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់ពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀត។ សង្គ្រាមមួយកំពុងប្រយុទ្ធគ្នានៅតាមខ្សែបន្ទាត់ទាំងនេះ នៅក្នុងពិភពនៃវិញ្ញាណ៖ ការដែលសាតាំងសង្ឃឹមចង់ធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិពុករលួយដល់កម្រិតណាមួយ ធ្វើឱ្យពិភពលោកស្អុយគគ្រគ់ និងអាក្រក់ និងអូសមនុស្សចុះទៅក្នុងភក់ជាមួយវា ទាំងបំផ្លាញផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងនោះ គឺជាក្ដីសង្ឃឹមឥតប្រយោជន៍ប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាយ៉ាងណា ផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនដើម្បីធ្វើឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាក្លាយទៅជាមនុស្សដែលស្គាល់ទ្រង់ទាំងអស់គ្នានោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ គឺដើម្បីជ្រើសរើសមនុស្សមួយចំណែកដើម្បីតំណាងឱ្យមនុស្សទាំងអស់គ្នា ដោយទុកអ្នកសេសសល់ផ្សេងទៀតជាកាកសំណល់ ជាទំនិញខូចគុណភាព ដែលត្រូវបោះចោលទៅគំនរសំរាម។ ដូច្នេះ ទោះជាតាមទស្សនៈរបស់សាតាំង ការកាន់កាប់មនុស្សបានពីរបីនាក់ មើលទៅហាក់ដូចជាឱកាសដ៏ល្អឥតខ្ចោះក្នុងការបំផ្លាញផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែតើមនុស្សល្ងីល្ងើដូចជាសាតាំងនេះ អាចដឹងពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេ? នេះជាមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយថា៖ «ខ្ញុំបានខ្ទប់ព្រះភ័ក្រ្តរបស់ខ្ញុំដើម្បីកុំឱ្យមើលឃើញលោកីយ៍នេះ»។ រឿងនេះ យើងក៏បានដឹងតិចតួចដែរ ហើយព្រះជាម្ចាស់មិនទាមទារឱ្យមនុស្សមានសមត្ថភាពធ្វើរឿងគ្រប់យ៉ាងនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គចង់ឱ្យពួកគេដឹងថា អ្វីៗដែលទ្រង់ធ្វើមានលក្ខណៈអស្ចារ្យ និងមិនអាចវាស់ស្ទង់បាននោះទេ និងឱ្យពួកគេគោរពទ្រង់នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ដូចអ្វីដែលមនុស្សស្រមៃ ប្រសិនព្រះជាម្ចាស់ពិតជាវាយផ្ចាលពួកគេដោយមិនខ្វល់ពីកាលៈទេសៈមែននោះ ម្ល៉េះសមពិភពលោកទាំងមូលនេះ ត្រូវធ្វើឱ្យវិនាសតាំងពីយូរណាស់មកហើយ។ តើនេះមិនស្មើនឹងការធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអន្ទាក់របស់សាតាំងទៅហើយទេ? ដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែប្រើបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដើម្បីសម្រេចផលដែលទ្រង់មាននៅក្នុងព្រះហឫទ័យទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែការពិតកម្រនឹងកើតមានណាស់។ តើបន្ទូលថា «បើខ្ញុំមិនបានយោគយល់ថាអ្នករាល់គ្នាខ្វះលក្ខណៈសម្បត្តិ ខ្វះហេតុផល និងខ្វះការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះទេនោះ ម្ល៉េះសមអ្នកទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវវិនាសសាបសូន្យនៅក្នុងការវាយផ្ចាលរបស់ខ្ញុំបាត់អស់ទៅហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដរាបណាកិច្ចការរបស់ខ្ញុំនៅលើផែនដីមិនទាន់បញ្ចប់នៅឡើយ ដរាបនោះខ្ញុំនឹងនៅតែអត់ឱនដល់មនុស្សជាតិដដែល» មិនមែនជាឧទាហរណ៍នៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទេឬអី?