នៅពេលដែលមនុស្សទាំងអស់យកចិត្តទុកដាក់ នៅពេលដែលរបស់សព្វសារពើត្រូវបានកែជាថ្មី និងមានជីវិតជាថ្មី នៅពេលដែលមនុស្សគ្រប់រូបចុះចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយគ្មានចិត្តសង្ស័យ ព្រមទាំងស្ម័គ្រចិត្តរែកពន់បន្ទុកនៃទំនួលខុសត្រូវដ៏ធ្ងន់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាពេលនេះហើយដែលផ្លេកបន្ទោរនៃទិសខាងកើតបញ្ចេញរស្មីភ្លែតៗ ជះពន្លឺទៅលើមនុស្សទាំងអស់ពីទិសខាងកើតទៅទិសខាងលិច ដោយធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងអស់នៅលើផែនដីមានអារម្មណ៍រន្ធត់ញាប់ញ័រចំពោះការមកដល់នៃពន្លឺនេះ ពោលគឺនៅចំណុចដ៏សំខាន់នេះហើយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មីម្ដងទៀតនោះ។ នេះអាចនិយាយបានថា ក្នុងពេលនេះ ព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្ដើមកិច្ចការថ្មីនៅលើផែនដី ដោយប្រកាសទៅកាន់មនុស្សនៃចក្រវាឡទាំងមូលថា «នៅពេលដែលពន្លឺចេញពីទិសខាងកើត ក៏ជាពេលវេលាដ៏ប្រាកដដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមបញ្ចញព្រះសូរសៀងរបស់ខ្ញុំផងដែរ។ នៅពេលដែលផ្លេកបន្ទោរបញ្ចេញពន្លឺ នោះសាកលលោកទាំងមូលនឹងត្រូវបំភ្លឺ ហើយការផ្លាស់ប្តូរកើតឡើងនៅក្នុងគ្រប់តារានិករទាំងអស់»។ ដូច្នេះ តើពេលណាទៅទើបផ្លេកបន្ទោរត្រូវបញ្ចេញពន្លឺពីទិសខាងកើត? នៅពេលដែលផ្ទៃមេឃប្រែជាស្រអាប់ ហើយផែនដីប្រែជាងងឹត នោះគឺជាពេលមួយដែលព្រះជាម្ចាស់លាក់ព្រះភក្ត្ររបស់ទ្រង់ពីពិភពលោក ហើយវាក៏ជាពេលមួយដែលអ្វីៗទាំងអស់នៅក្រោមមេឃហៀបនឹងត្រូវហ៊ុមព័ទ្ធ ដោយព្យុះសង្ឃរាផងដែរ។ តែនាពេលនេះ មនុស្សទាំងអស់ភ័យស្លន់ស្លោ ខ្លាចផ្គរលាន់ ខ្លាចរស្មីចាំងផ្លេកៗចេញពីផ្លេកបន្ទោរ ហើយរឹតតែភ័យខ្លាចចំពោះការវាយប្រហារនៃទឹកជំនន់ ដែលពួកគេទាំងនេះភាគច្រើនបិទភ្នែករង់ចាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់បញ្ចេញសេចក្តីក្រោធរបស់ទ្រង់ និងវាយបំផ្លាញពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ហើយនៅពេលដែលសភាពផ្សេងៗក្លាយជាការពិត ផ្លេកបន្ទោរពីទិសខាងកើតក៏បញ្ចេញរស្មីភ្លាមៗផងដែរ។ នេះមានន័យថា នៅក្នុងពិភពលោកនៃទិសខាងកើត ចាប់តាំងពីពេលដែលបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ចាប់ផ្ដើមធ្វើ រហូតដល់ពេលដែលទ្រង់ចាប់ផ្ដើមធ្វើការ ដល់ពេលដែលភាពជាព្រះចាប់ផ្ដើមមានអធិបតេយ្យភាពលើផែនដីទាំងមូល ពោលគឺនេះជាពន្លឺនៃផ្លេកបន្ទោរដ៏ក្រហមឆ្អាលពីទិសខាងកើត ដែលមិនធ្លាប់បញ្ចេញរស្មីលើចក្រវាលទាំងមូលនោះឡើយ។ នៅពេលដែលប្រទេសនៅលើផែនដីក្លាយជានគររបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះគឺជាពេលដែលចក្រវាលទាំងមូលត្រូវបានបំភ្លឺ។ ឥឡូវនេះដល់ពេលដែលផ្លេកបន្ទោរពីទិសខាងកើតបញ្ចេញរស្មីហើយ។ បើនិយាយឱ្យចំ នៅពេលដែលទឹករស់ហូរចេញពីបល្ល័ង្ក នៅពេលដែលព្រះសូរសៀងបន្លឺឡើងចេញពីបល្ល័ង្ក នោះហើយជាពេលដ៏ត្រឹមត្រូវដែលព្រះសូរសៀងនៃព្រះវិញ្ញាណទាំងប្រាំពីរអង្គចាប់ផ្ដើមបន្លឺឡើងជាផ្លូវការនោះ។ នាពេលនេះ ផ្លេកបន្ទោរពីទិសខាងកើតចាប់ផ្ដើមបញ្ចេញរស្មី ហើយដោយសារតែថិរវេលារបស់វា ដូច្នេះ កម្រិតនៃការបំភ្លឺក៏មានភាពខុសៗគ្នា ហើយចំពោះវិសាលភាពនៃកាំរស្មីរបស់វាក៏មានព្រំដែនផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ជាមួយចលនានៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាមួយការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងផែនការរបស់ទ្រង់ ពោលគឺជាមួយភាពខុសៗគ្នានៅក្នុងកិច្ចការទៅលើពួកកូនប្រុស និងរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ផ្លេកបន្ទោរបង្កើនការបំពេញមុខងារដើមរបស់វា ដល់កម្រិតមួយដែលចក្រវាឡទាំងមូលត្រូវបានបំភ្លឺ ហើយគ្មានសល់នូវកំណក ឬស្នឹមឡើយ។ នេះជាតំណាងនៃផែនការគ្រប់គ្រងរយៈពេល៦ ០០០ឆ្នាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏ជាផលផ្លែដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវរីករាយផងដែរ។ «តារានិករ» មិនសំដៅទៅលើហ្វូងតារានៅលើមេឃឡើយ តែសំដៅលើគ្រប់ទាំងពួកកូនប្រុស និងរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលធ្វើការសម្រាប់ទ្រង់វិញ។ ដោយសារតែពួកគេធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងនគរព្រះ និងតំណាងឱ្យទ្រង់នៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់ ហើយដោយសារតែពួកគេជាសត្តនិករ ទើបពួកគេត្រូវបានហៅថាជា «តារានិករ»។ «បំផ្លាស់បំប្រែ» សំដៅទៅលើការបំផ្លាស់បំប្រែនៅក្នុងអត្តសញ្ញាណ និងឋានៈ៖ មនុស្សផ្លាស់ប្ដូរពីមនុស្សនៅលើផែនដី ក្លាយជាមនុស្សនៃនគរព្រះ ហើយជាងនេះទៀត ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយពួកគេ ហើយសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ស្ថិតនៅក្នុងពួកគេផងដែរ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេកាន់កាប់អំណាចអធិបតេយ្យជំនួសឱ្យព្រះជាម្ចាស់ ហើយពិស និងភាពមិនបរិសុទ្ធនៅក្នុងពួកគេត្រូវបានសម្អាតដោយកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយធ្វើឱ្យពួកគេស័ក្ដិសមសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ដោយព្រះជាម្ចាស់នៅទីបំផុត និងស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺនេះហើយជាទិដ្ឋភាពមួយអំពីអត្ថន័យនៃព្រះបន្ទូលទាំងនេះនោះ។ ពេលដែលកាំពន្លឺចេញពីព្រះជាម្ចាស់បំភ្លឺដល់ទឹកដីទាំងមូល នោះរបស់សព្វសារពើនៅលើមេឃ និងនៅលើផែនដីនឹងផ្លាស់ប្ដូរទៅកាន់កម្រិតខុសៗគ្នា ហើយហ្វូងតារានៅលើមេឃនឹងផ្លាស់ប្ដូរ ព្រះអាទិត្យ និងព្រះច័ន្ទនឹងត្រូវកែជាថ្មី ហើយមនុស្សនៅលើផែនដីនឹងត្រូវកែជាថ្មីជាបន្តបន្ទាប់ ពោលគឺនេះហើយជាកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅចន្លោះផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ហើយវាគ្មានអ្វីដែលត្រូវភ្ញាក់ផ្អើលនោះឡើយ។

នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់សង្រ្គោះមនុស្ស ហើយការនេះមិនសំដៅលើអស់អ្នកដែលមិនត្រូវបានជ្រើសរើសតាមធម្មតាឡើយ នោះគ្រាន់តែជាពេលមួយដែលព្រះជាម្ចាស់សម្អាត និងជំនុំជម្រះមនុស្សប៉ុណ្ណោះ ហើយគ្រប់គ្នាត្រូវយំសោកទាំងជូរចត់ ឬដួលយ៉ាងដំណំនៅលើគ្រែរបស់ខ្លួន ឬក៏ត្រូវវាយផ្ដួល ឬលិចលង់នៅក្នុងនរកនៃសេចក្តីស្លាប់ ដោយសារតែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សូមអរព្រះគុណដល់ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលនាំឱ្យមនុស្សចាប់ផ្ដើមស្គាល់ខ្លួនឯង។ បើអ្វីៗមិនក្លាយជាបែបនេះទេ នោះភ្នែករបស់ពួកគេនឹងដូចជាភ្នែកគីង្គក់ ដែលចេះតែមើលទៅលើ ទាំងគ្មាននរណាម្នាក់ជឿជាក់ គ្មាននរណាស្គាល់ខ្លួនឯង ល្ងិតល្ងង់មិនដឹងថាខ្លួនមានទម្ងន់ស្មើនឹងដុំថ្មតែប៉ុន្មានដុំប៉ុណ្ណោះឡើយ។ មនុស្សត្រូវបានសាតាំងធ្វើឱ្យពុករលួយដល់កម្រិតមួយដ៏ខ្លាំងបំផុត។ ដោយសារតែសព្វានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ ទើបមុខដ៏កខ្វក់របស់មនុស្សត្រូវបានពណ៌នាយ៉ាងលម្អិត ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សប្រៀបធៀបវាទៅនឹងមុខមាត់ពិតប្រាកដរបស់ខ្លួន ក្រោយបានអានរួច។ មនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ហាក់ដូចជាជ្រាបយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេមានកោសិកាខួរក្បាលចំនួនប៉ុន្មាននៅក្នុងក្បាលរបស់ពួកគេ ហើយនេះមិននិយាយដល់ចំណេះដឹងរបស់ទ្រង់អំពីមុខមាត់ដ៏កខ្វក់ ឬគំនិតដ៏ជ្រៅរបស់ពួកគេផង។ នៅក្នុងព្រះបន្ទូល «ពូជសាសន៍មនុស្សទាំងមូល ប្រៀបដូចជាត្រូវបានជ្រើសរើសចេញអ៊ីចឹង។ នៅក្រោមរស្មីដែលរះមកពីទិសខាងកើត មនុស្សជាតិទាំងអស់ត្រូវបានបើកសម្តែងនៅក្នុងសណ្ឋានដើមរបស់ពួកគេ ភ្នែករបស់ពួកគេស្រវាំងមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីនោះទេ» គឺអាចមើលឃើញថា នៅថ្ងៃណាមួយ ពេលដែលកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបញ្ចប់ មនុស្សជាតិទាំងអស់នឹងត្រូវទទួលការជំនុំជម្រះដោយព្រះជាម្ចាស់។ គ្មាននរណាម្នាក់នឹងរួចខ្លួនឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងចាត់ការមនុស្សពីគ្រប់មនុស្សជាតិម្ដងម្នាក់ៗ ដោយមិនមើលរំលងបុគ្គលណាម្នាក់ឡើយ ហើយមានតែបែបនេះទេ ទើបព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានបំពេញ។ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា «ពួកគេក៏ដូចទៅនឹងសត្វដែលរួចពីពន្លឺរបស់ខ្ញុំ ហើយជ្រកនៅក្នុងល្អាងភ្នំប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ អាចលាក់ខ្លួននៅក្នុងពន្លឺរបស់ខ្ញុំបានឡើយ»។ មនុស្សគឺជាសត្វដ៏ទន់ទាប និងតូចតាច។ ដោយរស់នៅក្នុងដៃរបស់សាតាំង វាហាក់ដូចជាពួកគេបានជ្រកកោននៅក្នុងព្រៃបុរាណជ្រៅនៅតាមជួរភ្នំ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែគ្មានអ្វីមួយអាចរួចខ្លួនពីការដុតរំលាយនៅក្នុងអណ្តាតភ្លើងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សូម្បីតែក្នុងពេលស្ថិតនៅក្រោម «ការការពារ» នៃកងកម្លាំងរបស់សាតាំង ដូច្នេះ តើព្រះជាម្ចាស់អាចបំភ្លេចពួកគេចោលម្ដេចកើតទៅ? នៅពេលដែលមនុស្សទទួលយកការមកដល់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះទម្រង់ប្លែកៗ និងសភាពដ៏អាក្រក់ពេកក្រៃរបស់មនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានពិពណ៌នាដោយប៊ិករបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលស្របទៅតាមតម្រូវការ និងផ្នត់គំនិតរបស់មនុស្ស។ ដូច្នេះ ចំពោះមនុស្ស ព្រះជាម្ចាស់ហាក់ដូចជាមានចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់ខាងផ្នែកចិត្តវិទ្យា។ វាហាក់ដូចជាព្រះជាម្ចាស់គឺជាចិត្តវិទូអ៊ីចឹង ប៉ុន្តែក៏ហាក់ដូចជាព្រះជាម្ចាស់គឺជាគ្រូពេទ្យឯកទេសផ្នែកឱសថព្យាបាលសរីរាង្គផ្នែកខាងក្នុងផងដែរ ដូច្នេះ គ្មានអ្វីដែលត្រូវឆ្ងល់ឡើយថា ទ្រង់មានការយល់ដឹងបែបនេះអំពីមនុស្ស ដែលមាន «លក្ខណៈស្មុគស្មាញ»។ បើមនុស្សគិតបែបនេះកាន់តែច្រើន នោះពួកគេកាន់តែយល់អំពីភាពមានតម្លៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេកាន់តែមានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាលជ្រៅ និងមិនអាចវាស់ស្ទង់បានឡើយ។ វាហាក់ដូចជាមានព្រំដែននៃលំហអាកាសដែលមិនអាចឆ្លងបានរវាងមនុស្ស និងព្រះជាម្ចាស់ តែក៏ហាក់ដូចជាអ្នកទាំងពីរកំពុងតែទាក់ទងគ្នាចេញពីច្រាំងម្ខាងនៃទន្លេជូ^[ក] ដែលមិនអាចធ្វើអ្វីបាន ក្រៅពីមើលមុខគ្នាទៅវិញទៅមកនោះឡើយ។ នេះចង់មានន័យថា មនុស្សនៅលើផែនដីអាចគ្រាន់តែសម្លឹងមើលព្រះជាម្ចាស់ ដោយក្រសែភ្នែករបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេមិនដែលមានឱកាសសិក្សាលម្អិតអំពីទ្រង់ឡើយ ហើយគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេមានចំពោះទ្រង់គឺជាចំណងអារម្មណ៍។ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ វាតែងតែមាននូវអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់គួរឱ្យស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ «គ្មានព្រះទ័យមេត្តា និងឃោរឃៅ» ពួកគេមិនដែលមានឱកាសនិយាយអំពីភាពថប់បារម្ភដែលមានក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេនៅចំពោះទ្រង់ឡើយ។ ពួកគេប្រៀបដូចជាស្ត្រីវ័យក្មេងដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ឈរនៅចំពោះស្វាមីរបស់នាង ដែលមិនធ្លាប់មានឱកាសនិយាយនូវអារម្មណ៍ពិតរបស់នាង ដោយសារតែសុចរិតភាពរបស់ស្វាមីនាង។ មនុស្សគឺជាជនថោកទាបដែលមើលងាយខ្លួនឯង ហើយដូចនេះ ដោយសារតែភាពផុយស្រួយរបស់ពួកគេ ដោយសារតែកង្វះការគោរពខ្លួនឯងរបស់ពួកគេ ខ្ញុំកាន់តែមានចិត្តស្អប់ចំពោះមនុស្ស ដោយមិនដឹងខ្លួន ដល់កម្រិតមួយដែលកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ហើយសេចក្តីក្រោធនៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំក៏ផ្ទុះឡើងផងដែរ។ នៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ខ្ញុំ វាហាក់ដូចជាខ្ញុំបានទទួលរងការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តអ៊ីចឹង។ ខ្ញុំបានបាត់បង់ក្តីសង្ឃឹមលើមនុស្សតាំងពីយូរណាស់មកហើយ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែ «ជាថ្មីម្តងទៀត ថ្ងៃរបស់ខ្ញុំកាន់តែចូលមកកៀកនឹងមនុស្សទាំងអស់ ដោយដាស់ពូជសាសន៍មនុស្សម្តងទៀត ហើយប្រទានការចាប់ផ្តើមថ្មីមួយផ្សេងទៀតដល់មនុស្សជាតិ»។ ជាថ្មីម្ដងទៀត ខ្ញុំខំប្រមែប្រមូលចិត្តក្លាហានក្នុងការយកឈ្នះមនុស្សជាតិទាំងអស់ ដើម្បីចាប់ និងបង្រ្កាបនាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម។ បំណងព្រះហឫទ័យដើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺដូចខាងក្រោមនេះ៖ គ្មានធ្វើអ្វីក្រៅពីយកឈ្នះកូនចៅរបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហមនៅក្នុងប្រទេសចិនឡើយ។ មានតែបែបនេះទេ ទើបអាចត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការបរាជ័យរបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម ពោលគឺជាការវិនាសសាបសូន្យរបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម។ មានតែបែបនេះទេ ទើបគ្រប់គ្រាន់នឹងបញ្ជាក់បានថា ព្រះជាម្ចាស់សោយរាជ្យជាព្រះមហាក្សត្រនៅទូទាំងផែនដី ដើម្បីបញ្ជាក់ពីសមិទ្ធផលនៃគម្រោងដ៏ធំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បញ្ជាក់ថាព្រះជាម្ចាស់មានការចាប់ផ្ដើមថ្មីមួយនៅលើផែនដី ហើយទ្រង់ត្រូវបានលើកតម្កើងឡើងនៅលើផែនដី។ ដោយសារតែឈុតឆាកដ៏ស្រស់ស្អាតចុងក្រោយ ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចធ្វើអ្វី ក្រៅពីសម្ដែងចេញនូវព្រះទ័យឆេះឆួលថា៖ «បេះដូងរបស់ខ្ញុំលោត ហើយភ្នំទាំងឡាយលោតកញ្ឆេង ទឹករាំដោយរីករាយ ហើយរលកទឹកបក់ផ្ទប់នឹងផ្ទាំងថ្ម ទៅតាមចង្វាក់បេះដូងរបស់ខ្ញុំ។ វាពិបាកនឹងថ្លែងពីអ្វីដែលមាននៅក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំណាស់»។ ចេញពីការនេះ អាចមើលឃើញបានថា អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានគ្រោងទុក ទ្រង់បានសម្រេចរួចស្រេចទៅហើយ។ វាត្រូវបានកំណត់ទុកជាមុនដោយព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាក៏ជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឱ្យមនុស្សដកបទពិសោធន៍ និងមើលឃើញផងដែរ។ ទស្សនីយភាពអំពីនគរព្រះមានភាពស្រស់ស្អាត ហើយព្រះមហាក្សត្រនៃនគរព្រះគឺជាអ្នកមានជ័យ ដោយចាប់តាំងពីព្រះសិរសារហូតដល់ព្រះបាទារបស់ទ្រង់ គ្មាននូវស្លាកស្នាមនៃសាច់ ឬឈាមនោះឡើយ ពោលគឺមានសមាសភាពជាព្រះទាំងស្រុងតែម្ដង។ ព្រះកាយទាំងមូលរបស់ទ្រង់ភ្លឺឡើងជាមួយសិរីល្អដ៏ពិសិដ្ឋ ដោយគ្មានប្រឡាក់ប្រឡូកនឹងគំនិតរបស់មនុស្សសោះឡើយ។ ព្រះកាយទ្រង់ទាំងមូល តាំងពីលើដល់ក្រោម ពោរពេញដោយសេចក្តីសុចរិត និងបរិយាកាសនៃស្ថានសួគ៌ ហើយភាយចេញនូវក្លិនក្រអូបដ៏គួរឱ្យទាក់ទាញ។ ដូចជាមនុស្សសំណព្វនៅក្នុងព្រះគម្ពីរបទចម្រៀងដែរ ទ្រង់មានសម្រស់ស្រស់ស្អាតជាងពួកបរិសុទ្ធទាំងអស់ ខ្ពស់ជាងពួកបរិសុទ្ធពីបុរាណទៅទៀត។ ទ្រង់ជាបុគ្គលគំរូម្នាក់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ ហើយមនុស្សមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមស្មើនឹងទ្រង់បានទេ។ មនុស្សមិនសមនឹងសម្លឹងមើលទ្រង់ដោយផ្ទាល់ឡើយ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចទទួលបានទឹកព្រះភក្ត្រដ៏ប្រកបដោយសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ការលេចមករបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬរូបភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចប្រកួតប្រជែងជាមួយពួកគេ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចបើកមាត់របស់ខ្លួនសរសើរពួកគេដោយស្រួលៗនោះដែរ។

ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ ពោលគឺដូចជាទឹកដែលបាញ់ចេញពីទឹកផុស ដែលមិនចេះរីងស្ងួតអ៊ីចឹង ដូច្នេះ គ្មាននរណាម្នាក់អាចវាស់ស្ទង់ពីសេចក្តីអាថ៌កំបាំងនៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ តែចំពោះព្រះជាម្ចាស់ សេចក្តីអាថ៌កំបាំងបែបនេះគឺគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ។ ដោយប្រើប្រាស់មធ្យោបាយ និងភាសាខុសៗគ្នា ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលជាច្រើនដងអំពីការបំផ្លាស់បំប្រែជាថ្មី និងទាំងស្រុងរបស់ទ្រង់ចំពោះចក្រវាឡទាំងមូល ដែលការថ្លែងនីមួយៗមានភាពជ្រាលជ្រៅជាងលើកមុន៖ «ខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យរបស់គ្រប់យ៉ាងដែលកខ្វក់ ឆេះទៅជាផេះដោយការសម្លឹងរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យបុត្រនៃការមិនស្តាប់បង្គាប់វិនាសចេញពីមុខព្រះនេត្ររបស់ខ្ញុំ ដោយមិនឲ្យមាននៅតទៅទៀតទេ»។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលអំពីរឿងបែបនេះម្ដងហើយម្ដងទៀតដូច្នេះ? តើទ្រង់មិនខ្លាចទេថា មនុស្សនឹងមានភាពនឿយណាយចំពោះរឿងទាំងនោះ? មនុស្សគ្រាន់តែរាវរកនៅក្នុងចំណោមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយប្រាថ្នាចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តាមរបៀបនេះ ប៉ុន្តែមិនដែលនឹកចាំចង់ត្រួតពិនិត្យដោយខ្លួនឯងឡើយ។ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់ប្រើវិធីសាស្ត្រនេះ ដើម្បីរំឭកពួកគេ ធ្វើឱ្យពួកគេគ្រប់គ្នាស្គាល់ខ្លួនឯង ដូចនេះ ចេញពីខ្លួនពួកគេទៅ ពួកគេអាចស្គាល់ពីការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់មនុស្ស ហើយជាលទ្ធផល លុបបំបាត់ការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ដោយបានអានថា ព្រះជាម្ចាស់ចង់ «បែងចែក» អារម្មណ៍របស់មនុស្សចាប់ផ្ដើមអន្ទះអន្ទែងឡើងភ្លាមៗ ហើយសាច់ដុំរបស់ពួកគេក៏ហាក់ដូចជាឈប់ធ្វើចលនាផងដែរ។ ភ្លាមៗ ពួកគេត្រលប់ចូលមកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីរិះគន់ខ្លួនឯង ហើយចាប់ផ្ដើមស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ក្រោយមក ពោលគឺក្រោយពួកគេបានប្ដូរចិត្តរបស់ពួកគេ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ឱកាសនេះ ដើម្បីបង្ហាញដល់ពួកគេអំពីសារជាតិរបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម។ ដូច្នេះ មនុស្សចូលរួមជាមួយពិភពខាងវិញ្ញាណដោយផ្ទាល់ និងដោយព្រោះតែតួនាទីទើបការតាំងចិត្តរបស់ពួកគេបានដើរតួ គំនិតរបស់ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមដើរតួផងដែរ ដែលបង្កើនអារម្មណ៍មនោសញ្ចេតនារវាងមនុស្ស និងព្រះជាម្ចាស់ ដែលផ្ដល់ជាប្រយោជន៍កាន់តែធំចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងសាច់ឈាម។ តាមរបៀបនេះ មនុស្សមានអារម្មណ៍ទាំងមិនដឹងខ្លួនក្នុងការមើលទៅកាន់ពេលវេលាដែលកន្លងផុត៖ កាលពីមុន មនុស្សបានជឿលើព្រះដ៏ស្រពេចស្រពិលអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ពួកគេមិនដែលមានសេរីភាពនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ មិនអាចសប្បាយរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ហើយទោះបីជាពួកគេបានជឿលើព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ជីវិតរបស់ពួកគេគ្មានសណ្ដាប់ធ្នាប់ដែរ។ វាហាក់ដូចជាពេលមុនជឿដែរគឺថា ជីវិតរបស់ពួកគេនៅតែទទេ និងអស់សង្ឃឹម ហើយជំនឿរបស់ពួកគេកាលគ្រានោះហាក់ដូចជាមានភាពច្របូកច្របល់ គ្មានប្រសើរអ្វីជាងការមិនជឿនោះឡើយ។ ចាប់តាំងពីពួកគេបានមើលឃើញព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គនាពេលសព្វថ្ងៃមក វាហាក់ដូចជាផ្ទៃមេឃ និងផែនដីត្រូវបានកែជាថ្មី ហើយជីវិតរបស់ពួកគេមានរស្មីត្រចះត្រចង់ ពួកគេលែងគ្មានសង្ឃឹមដូចមុន ហើយដោយសារតែការយាងមកដល់របស់ព្រះដ៏ជាក់ស្ដែង ពួកគេមានអារម្មណ៍នឹងធឹងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ និងមានសន្ដិភាពនៅក្នុងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ។ ពួកគេលែងដេញចាប់ខ្យល់នៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលពួកគេធ្វើទៀតហើយ។ ពួកគេលែងដេញតាមដោយគ្មានគោលបំណង ហើយពួកគេក៏លែងធ្វើការបែបឆ្គាំឆ្គងទៀតដែរ។ ជីវិតនាពេលសព្វថ្ងៃគឺកាន់តែស្រស់ស្អាត ហើយដោយមិនបានរំពឹងទុក មនុស្សបានចូលទៅក្នុងនគរព្រះ និងត្រលប់ក្លាយជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយក្រោយមកទៀត...។ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ បើមនុស្សគិតអំពីការនេះកាន់តែច្រើន នោះភាពផ្អែមល្ហែមក៏មានកាន់តែខ្លាំងផងដែរ។ បើពួកគេគិតអំពីការនេះកាន់តែច្រើន ពួកគេកាន់តែរីករាយ ហើយពួកគេកាន់តែទទួលបានការបណ្ដាលចិត្តក្នុងការស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ មិត្តភាពរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សត្រូវបានពង្រឹងឡើងទាំងមិនដឹងខ្លួន។ មនុស្សស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំង និងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្បាស់ ហើយកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងមនុស្សកាន់តែងាយស្រួល ហើយវាលែងបង្ខំ ឬជំរុញមនុស្សទៀតហើយ តែដើរតាមដំណើរនៃធម្មជាតិ ហើយមនុស្សបំពេញមុខងារដ៏វិសេសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ ពោលគឺមានតែបែបនេះទេ ទើបមនុស្សនឹងអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បន្ដិចម្ដងៗ។ មានតែបែបនេះទេ ទើបជាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺវាមិនតម្រូវឱ្យមានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងសោះឡើយ ហើយវាត្រូវបានប្រើ ដើម្បីឱ្យសមទៅនឹងធម្មជាតិរបស់មនុស្ស។ ដូច្នេះហើយបានជាពេលនោះ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ «អំឡុងពេលនៃការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងពិភពមនុស្ស ក្រោមការដឹកនាំរបស់ខ្ញុំ នោះមនុស្សជាតិបានមកដល់ថ្ងៃនេះដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយបានស្គាល់ខ្ញុំដោយមិនដឹងខ្លួន។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់វិធីដែលត្រូវដើរនៅលើផ្លូវដែលនៅខាងមុខ គ្មាននរណាម្នាក់មានតម្រុយ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹង ហើយជាងនេះទៅទៀត គ្មាននរណាម្នាក់មានសញ្ញា ដែលអាចប្រាប់ពីទិសដៅដែលពួកគេដើរនៅលើផ្លូវនោះទេ។ មានតែតាមរយៈព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាដែលកំពុងឃ្លាំមើលពួកគេប៉ុណ្ណោះ ទើបមនុស្សម្នាក់អាចដើរនៅលើផ្លូវរហូតដល់ទីបញ្ចប់បាន។ មានតែតាមរយៈការដឹកនាំរបស់ផ្លេកបន្ទោរនៅទិសខាងកើតប៉ុណ្ណោះ ទើបមនុស្សនឹងអាចឆ្លងកាត់ទ្វារដែលនាំទៅរកនគររបស់ខ្ញុំបាន»។ តើនេះមិនមែនជាសេចក្តីសង្ខេបអំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានពិពណ៌នានៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សនៅខាងលើទេឬ? នៅក្នុងនោះមានបង្កប់នូវអាថ៌កំបាំងនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្វីដែលមនុស្សគិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គេគឺជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់តែម្ដង ហើយអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូលចេញពីព្រះឱស្ឋទ្រង់ គឺជាអ្វីដែលមនុស្សស្រេកឃ្លានចង់បានយ៉ាងពិតប្រាកដ។ នេះហើយជាកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់ពូកែបំផុតនៅក្នុងការលាតត្រដាងដួងចិត្តរបស់មនុស្ស។ បើមិនដូច្នោះទេ តើមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចជឿជាក់ដោយស្មោះម្ដេចកើតទៅ? តើនេះមិនមែនជាលទ្ធផលមួយដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រាថ្នាចង់សម្រេច ដោយយកឈ្នះលើនាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហមទេឬ?

តាមពិតទៅ មានព្រះបន្ទូលជាច្រើនដែលព្រះជាម្ចាស់គ្មានបំណងចង់បង្ហាញនូវអត្ថន័យបែបសើៗឡើយ។ នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាច្រើន ព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែមានបំណងផ្លាស់ប្ដូរសញ្ញាណរបស់មនុស្ស និងបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានភ្ជាប់ភាពសំខាន់ណាមួយទៅនឹងព្រះបន្ទូលទាំងនេះឡើយ ដូច្នេះ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះគ្មានតម្លៃអ្វីដែលត្រូវពន្យល់នោះឡើយ។ នៅពេលដែលមនុស្សត្រូវបានយកឈ្នះ ដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដល់កម្រិតមួយដែលពួកគេបានក្លាយដូចសព្វថ្ងៃនេះ កម្លាំងរបស់មនុស្សឡើងដល់ចំណុចមួយ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងនូវព្រះបន្ទូលនៃការព្រមានបន្ថែមទៀតជាបន្តបន្ទាប់ ជារដ្ឋធម្មនុញដែលទ្រង់ចេញទៅកាន់រាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «ទោះបីជាមនុស្សដែលរស់នៅលើផែនដី មានចំនួនច្រើនដូចជាផ្កាយក៏ដោយ ខ្ញុំដឹងពួកគេទាំងអស់ច្បាស់ដូចបាតដៃរបស់ខ្ញុំដែរ។ ហើយ ទោះបីជាមនុស្សដែល 'ស្រឡាញ់' ខ្ញុំ ច្រើនដូចជាខ្សាច់នៅក្នុងសមុទ្រក៏ដោយ ក៏មានតែមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះដែលខ្ញុំជ្រើសរើស៖ មានតែអស់អ្នកដែលតាមរកពន្លឺដ៏ភ្លឺប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនរាប់បញ្ចូលនឹងអស់អ្នកដែល 'ស្រឡាញ់' ខ្ញុំនោះទេ»។ ពិតណាស់ មានមនុស្សជាច្រើនដែលនិយាយថា ពួកគេស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែ មានមនុស្សតិចណាស់ដែលស្រឡាញ់ទ្រង់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ។ វាហាក់ដូចជាការនេះអាចត្រូវបានយល់យ៉ាងច្បាស់ក្រឡែត សូម្បីតែបិទភ្នែកក៏ដោយ។ នេះជារបៀបដ៏ពិតនៃពិភពលោកទាំងមូលរបស់អស់អ្នកដែលជឿលើព្រះជាម្ចាស់។ បែបនេះ យើងមើលឃើញថា ឥឡូវនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានងាកទៅរកកិច្ចការនៃ «ការបែងចែកមនុស្ស» ដែលបង្ហាញថា អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់បាន និងអ្វីដែលធ្វើឱ្យទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ មិនមែនជាពួកជំនុំនាពេលសព្វថ្ងៃនោះឡើយ ប៉ុន្តែជានគរព្រះមួយ ក្រោយការបែងចែក។ នាពេលនេះ ទ្រង់ប្រទាននូវការព្រមានមួយបន្ថែមទៀតទៅកាន់គ្រប់ «មនុស្សល្អដ៏គ្រោះថ្នាក់»៖ លើកលែងតែព្រះជាម្ចាស់មិនធ្វើសកម្មភាព ដរាបណាព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្ដើមធ្វើសកម្មភាព នោះមនុស្សទាំងនេះនឹងត្រូវបានបោសសម្អាតចេញពីនគរព្រះមិនខាន។ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលធ្វើកិច្ចការបែបបង្គ្រប់កិច្ចឡើយ។ ទ្រង់តែងតែធ្វើការស្របតាមគោលការណ៍នៃ «មួយគឺមួយ ហើយពីរគឺពីរ» ហើយបើមានមនុស្សដែលទ្រង់មិនចង់ទតឃើញ ទ្រង់ធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអាចធ្វើបាន ដើម្បីបោសសម្អាតពួកគេចេញ ដើម្បីបញ្ឈប់ពួកគេមិនឱ្យបង្កបញ្ហានៅថ្ងៃអនាគត។ ការនេះត្រូវបានគេហៅថា «យកសំរាមចេញ ហើយជូតសម្អាតឱ្យស្អាតទាំងស្រុង»។ ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រកាសពីបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលទៅកាន់មនុស្ស គឺជាពេលដែលទ្រង់បង្ហាញទង្វើដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ និងគ្រប់យ៉ាងដែលស្ថិតនៅក្នុងទ្រង់ ហើយនោះជាហេតុផលដែលទ្រង់មានបន្ទូលតាមក្រោយថា៖ «មានសត្វព្រៃដ៏សាហាវជាច្រើនរាប់មិនអស់នៅលើភ្នំ ប៉ុន្តែនៅចំពោះព្រះភ័ក្ដ្ររបស់ខ្ញុំពួកវាទាំងអស់ស្លូតដូចសត្វចៀម។ មានអាថ៌កំបាំងរាប់មិនអស់នៅក្រោមរលកទឹក ប៉ុន្តែពួកវាបង្ហាញខ្លួនរបស់វាដល់ខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់ដូចរបស់សព្វសារពើដែលមាននៅលើផែនដីដែរ។ នៅស្ថានសួគ៌ខាងលើ គឺជានគរដែលមនុស្សមិនអាចទៅដល់បាន ប៉ុន្តែខ្ញុំយាងនៅលើនគរដែលមិនអាចចូលទៅដល់ទាំងនោះបានដោយសេរី»។ អត្ថន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺបែបនេះ៖ ទោះបីដួងចិត្តរបស់មនុស្សបោកបញ្ឆោតលើសអស់ទាំងរបស់សព្វសារពើ និងហាក់ដូចជាអាថ៌កំបាំងគ្មានទីបញ្ចប់ ដូចជានរកនៃសញ្ញាណរបស់មនុស្សក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់ជ្រាបពីសភាពពិតរបស់មនុស្សយ៉ាងច្បាស់ក្រឡែតដូចថ្ងៃដែរ។ នៅក្នុងចំណោមរបស់សព្វសារពើ មនុស្សគឺជាសត្វមួយក្បាល ដែលសាហាវ និងព្រៃផ្សៃជាងសត្វព្រៃទៅទៀត ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់បានយកឈ្នះមនុស្សដល់ចំណុចមួយដែលគ្មាននរណាហ៊ានក្រោកឡើងមកតតាំងទៀតឡើយ។ តាមពិតទៅ ចំពោះបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្វីដែលមនុស្សគិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេគឺមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញជាងរបស់សព្វសារពើទៅទៀត។ វាមិនអាចវាស់ស្ទង់បានទេ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានខ្វល់ចំពោះដួងចិត្តរបស់មនុស្សឡើយ។ ទ្រង់គ្រាន់តែចាត់ទុកវាដូចជាដង្កូវដ៏តូចមួយក្បាលនៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះអង្គយកឈ្នះវា ដោយព្រះបន្ទូលតែមួយម៉ាត់ចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ទ្រង់វាយផ្ដួលវានៅគ្រប់ពេលដែលទ្រង់ចង់ធ្វើ។ ដោយកម្រើកព្រះហស្តរបស់ទ្រង់តែបន្ដិច ទ្រង់វាយផ្ចាលវា ហើយទ្រង់ថ្កោលទោសវាបាននៅគ្រប់ពេល។

សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សទាំងអស់ស្ថិតនៅក្នុងភាពងងឹត ប៉ុន្តែ ដោយសារតែការយាងមកដល់របស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅទីបំផុត ពួកគេចាប់ផ្ដើមស្គាល់ពីសារជាតិនៃពន្លឺ តាមរយៈការបានមើលឃើញទ្រង់។ នៅទូទាំងពិភពលោក វាហាក់ដូចជាមានផើងខ្មៅដ៏ធំមួយបានក្រឡាប់ពីលើផែនដី ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចដកដង្ហើមបានឡើយ។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាចង់បញ្រ្ចាសស្ថានភាពវិញ ប៉ុន្តែ គ្មាននរណាម្នាក់បានលើកផើងនោះឡើយ។ ដោយព្រោះតែការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបភ្នែករបស់មនុស្សត្រូវបានបើកចំហមួយរំពេច ហើយពួកគេបានឃើញព្រះដ៏ជាក់ស្ដែង។ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់សួរពួកគេក្នុងសំឡេងជាសំណួរថា៖ «មនុស្សមិនដែលស្គាល់ខ្ញុំនៅក្នុងពន្លឺនោះទេ ប៉ុន្តែគេត្រឹមតែមើលឃើញខ្ញុំនៅពិភពនៃភាពងងឹតប៉ុណ្ណោះ។ តើអ្នករាល់គ្នាមិនស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចនេះទេឬ សព្វថ្ងៃនេះ? វាគឺជាពេលដែលការប្រព្រឹត្តរបស់នាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហមកំពុងមានកម្រោលខ្លាំងបំផុត ដែលខ្ញុំប្រើប្រាស់សាច់ឈាមដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ»។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានលាក់បាំងកាលៈទេសៈដ៏ពិតនៃពិភពខាងវិញ្ញាណ ហើយទ្រង់ក៏មិនបានលាក់បាំងសភាពពិតនៃដួងចិត្តរបស់មនុស្សដែរ ដូច្នេះហើយបានជាទ្រង់រំឭកមនុស្សម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «ខ្ញុំមិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្សនោះទេ ខ្ញុំថែមទាំងលាងសម្អាតពួកគេថែមទៀតផង។ ដោយសារតែភាពតឹងរឹងនៃបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ ទើបមនុស្សច្រើនណាស់នៅតែស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នៃការដែលកំពុងត្រូវបានលុបបំបាត់ដោយសារខ្ញុំ។ លុះត្រាតែអ្នកព្យាយាមប្រឹងប្រែងដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាជាមួយខ្លួនឯង និងយកឈ្នះខ្លួនឯង។ លុះត្រាតែអ្នកធ្វើបែបនេះ បើមិនដូច្នោះទេ អ្នកនឹងប្រាកដជាក្លាយជាវត្ថុមួយដែលខ្ញុំស្អប់ និងបដិសេធ ដោយត្រូវបោះចូលទៅក្នុងស្ថាននរក ដែលជាកន្លែងមិនអាចរត់គេចបាន ដូចជាប៉ុលបានទទួលការវាយផ្ចាលពីព្រះហស្តរបស់ខ្ញុំអ៊ីចឹង»។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលកាន់តែច្រើន មានតែពេលបែបនេះទេ ទើបមនុស្សការពារជំហានរបស់ខ្លួនកាន់តែខ្លាំង និងកាន់តែខ្លាចចំពោះបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែបែបនេះទេ ទើបសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចត្រូវបានប្រើ ហើយឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ត្រូវបានសម្ដែងចេញយ៉ាងច្បាស់។ នៅត្រង់នេះ ប៉ុលត្រូវបានលើកឡើងម្ដងទៀត ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចយល់អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺថា ពួកគេមិនត្រូវធ្វើជាមនុស្សដែលត្រូវព្រះជាម្ចាស់វាយផ្ចាលឡើយ ប៉ុន្តែត្រូវធ្វើជាមនុស្សដែលគិតគូរដល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។ មានតែបែបនេះទេ ទើបមនុស្សអាចក្រឡេកមើលទៅលើអសមត្ថភាពនៃការតាំងចិត្តពីអតីតកាលរបស់ពួកគេនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីបំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ទាំងស្រុង ទោះពួកគេស្ថិតក្នុងសភាពភ័យខ្លាចក៏ដោយ ដែលការនេះផ្ដល់ឱ្យពួកគេកាន់តែមានវិប្បដិសារី និងកាន់តែមានចំណេះដឹងអំពីព្រះដ៏ជាក់ស្ដែង។ ដូច្នេះ មានតែបែបនេះទេ ទើបពួកគេគ្មានភាពសង្ស័យអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

«មនុស្សមិនគ្រាន់តែមិនស្គាល់ខ្ញុំនៅក្នុងសាច់ឈាមរបស់ខ្ញុំនោះទេ លើសពីនេះ គេបរាជ័យក្នុងការយល់ខ្លួនឯង ដែលរស់នៅក្នុងរាងកាយបែបសាច់ឈាម។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ មនស្សបាននិងកំពុងបោកបញ្ឆោតខ្ញុំ ដោយប្រព្រឹត្តចំពោះខ្ញុំដូចជាភ្ញៀវម្នាក់មកពីក្រៅ។ ជាច្រើនលើកច្រើនសារណាស់...»។ បញ្ជី «ជាច្រើនលើកច្រើនសារណាស់» ទាំងនេះរៀបរាប់អំពីតថភាពជាច្រើននៃការប្រឆាំងរបស់មនុស្សចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយបង្ហាញអំពីឧទាហរណ៍ពិតៗនៃការវាយផ្ចាល។ ការនេះស្ដែងឱ្យឃើញពីអំពើបាប ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចប្រកែកនឹងវាម្ដងទៀតបានឡើយ។ មនុស្សទាំងអស់ប្រើប្រាស់ព្រះជាម្ចាស់ដូចជារបស់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ ធ្វើដូចទ្រង់ជារបស់ក្នុងផ្ទះដែលពួកគេអាចប្រើប្រាស់តាមអំពើចិត្តរបស់ពួកគេ។ គ្មាននរណាម្នាក់គោរពស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ គ្មាននរណាម្នាក់បានព្យាយាមស្គាល់សម្រស់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងទឹកព្រះភ័ក្ត្រដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់ឡើយ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាមានបំណងចង់ចុះចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ។ គ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់បានមើលទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ថាជាអ្វីមួយដ៏ជាទីស្រឡាញ់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេឡើយ។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាអូសទ្រង់ចេញ នៅពេលដែលពួកគេត្រូវការទ្រង់ ហើយក៏ទាត់ទ្រង់ទៅម្ខាង ហើយព្រងើយកន្ដើយចំពោះទ្រង់ នៅពេលដែលពួកគេលែងត្រូវការទ្រង់។ ចំពោះមនុស្ស វាហាក់ដូចព្រះជាម្ចាស់ជាអាយ៉ងមួយដែលមនុស្សអាចបញ្ជាតាមចិត្ត ហើយធ្វើការទាមទារតាមតែអ្វីដែលគេប្រាថ្នា ឬចង់បានអ៊ីចឹង។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ «ក្នុងអំឡុងពេលនៃការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំ ប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានអាណិតអាសូរចំពោះភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្សនោះទេ នោះមនុស្សទាំងអស់នឹងភ័យខ្លាចលោះព្រលឹង ដោយសារតែការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំតែមួយមុខប៉ុណ្ណោះ។ ជាលទ្ធផល គេធ្លាក់ទៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹង» ដែលបង្ហាញថា ការយកកំណើតជាមនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានអត្ថន័យខ្លាំងកម្រិតណា។ ទ្រង់បានយាងមក ដើម្បីយកឈ្នះលើមនុស្សជាតិនៅក្នុងសាច់ឈាម ជាជាងបំផ្លាញមនុស្សជាតិទាំងអស់ចេញពីពិភពខាងវិញ្ញាណ។ ដូច្នេះហើយបានជាពេលដែលព្រះបន្ទូលត្រលប់ជាសាច់ឈាម គ្មាននរណាម្នាក់បានដឹងនោះឡើយ។ បើព្រះជាម្ចាស់មិនខ្វល់ចំពោះគុណវិបត្តិរបស់មនុស្ស បើផ្ទៃមេឃ និងផែនដីត្រូវបានក្រឡាប់ចក្រ នៅពេលដែលទ្រង់បានត្រលប់ជាសាច់ឈាម នោះមនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវវិនាសសាបសូន្យមិនខាន។ ដោយសារតែនេះជាធម្មជាតិរបស់មនុស្សដែលចូលចិត្តរបស់ថ្មី ហើយស្អប់របស់ចាស់ ជារឿយៗ ពួកគេភ្លេចអំពីគ្រាលំបាក ពេលដែលអ្វីៗដំណើរការយ៉ាងរលូន ហើយគ្មាននរណាមា្នក់ដឹងថា ខ្លួនមានពរកម្រិតណាទេ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវរំឭកពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀតថា ពួកគេត្រូវតែឱ្យតម្លៃទៅលើការឈ្នះដ៏ប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំង ដែលពួកគេមាននាពេលសព្វថ្ងៃ។ សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ថ្ងៃស្អែក ពួកគេត្រូវតែឱ្យតម្លៃលើថ្ងៃនេះកាន់តែច្រើន ហើយមិនត្រូវធ្វើដូចជាសត្វ ដែលខំប្រឹងឡើងខ្ពស់ ទាំងមិនស្គាល់ម្ចាស់ ហើយមិនត្រូវព្រងើយកន្ដើយចំពោះព្រះពរនៅក្នុងចំណោមអ្វីៗដែលពួកគេរស់នៅនោះឡើយ។ បែបនេះ ទើបមនុស្សធ្វើខ្លួនបានល្អ លែងអួតអាង ឬក្រអឺតក្រទម ហើយពួកគេចាប់ផ្ដើមដឹងថា ធម្មជាតិរបស់មនុស្សគឺមិនល្អឡើយ ប៉ុន្តែជាព្រះហឫទ័យមេត្តា និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់វិញទេ ដែលមានចំពោះមនុស្ស។ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែខ្លាចការវាយផ្ចាល ហើយមិនហ៊ានធ្វើអ្វីច្រើននោះឡើយ។

លេខយោង៖

ក. «ទន្លេជូ» ក្នុងន័យប្រៀបធៀប សំដៅទៅលើព្រំដែនរវាងអំណាចដែលប្រឆាំងគ្នា។