ខ្ញុំបានមានព្រះបន្ទូលដល់កម្រិតមួយហើយ ហើយកិច្ចការរបស់ខ្ញុំបានឈានដល់ចំណុចមួយដែរ។ អ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗគប្បីយល់ពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ និងអាចគិតគូរអំពីបន្ទុករបស់ខ្ញុំ នៅក្នុងកម្រិតខុសៗគ្នា។ ពេលនេះគឺចំណុចរបត់ ដែលជាពេលនៃការផ្លាស់ប្ដូរពីខាងសាច់ឈាមចូលទៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ។ អ្នករាល់គ្នា គឺជាអ្នករត់នាំមុខគេឆ្លងកាត់យុគសម័យជាច្រើន ជាមនុស្សនៅក្នុងសាកលលោកនេះ ដែលឆ្លងកាត់ចូលទៅក្នុងសាកលលោក និងចុងបញ្ចប់នៃផែនដី។ អ្នកគឺជាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ អ្នកគឺជាមនុស្សដែលខ្ញុំសព្វព្រះទ័យ។ គេអាចនិយាយបានថា ខ្ញុំមិនសព្វព្រះទ័យនឹងអ្នកណាផ្សេងទៀតក្រៅពីអ្នករាល់គ្នាឡើយ ដោយសារកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដ៏ខ្លាំងក្លាទាំងអស់របស់ខ្ញុំ គឺដើម្បីតែប្រយោជន៍ដល់អ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ។ តើវាអាចឬទេដែលអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងនោះ? តើហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំបង្កើតរបស់សព្វសារពើឡើងមក? ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ទីរបស់សព្វសារពើពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងដើម្បីបម្រើដល់អ្នករាល់គ្នា? គ្រប់សកម្មភាពទាំងអស់នេះ គឺជាការបើកសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំចំពោះអ្នករាល់គ្នា។ ភ្នំ និងរបស់សព្វសារពើនៅលើភ្នំ ហើយផែនដី និងរបស់សព្វសារពើទាំងអស់នៅលើផែនដីផងសរសើរតម្កើងដល់ខ្ញុំ និងថ្វាយសិរីល្អដល់ខ្ញុំ ដើម្បីទទួលយកអ្នករាល់គ្នា។ ពិតណាស់ គ្រប់យ៉ាងបានបញ្ចប់រួចជាស្រេច ហើយជាងនេះទៅទៀត អ្វីគ្រប់យ៉ាងត្រូវបានធ្វើឡើងដោយហ្មត់ចត់បំផុត។ អ្នករាល់គ្នាបានធ្វើទីបន្ទាល់យ៉ាងកងរំពងសម្រាប់ខ្ញុំ ហើយអ្នកបានធ្វើឱ្យពួកអារក្ស និងសាតាំងអាម៉ាស់មុខដើម្បីខ្ញុំ។ គ្រប់មនុស្ស គ្រប់កិច្ចការ និងគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅខាងក្រៅរូបខ្ញុំ ចុះចូលនឹងសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្ញុំ ហើយដោយសារការបញ្ចប់ផែនការនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ គ្រប់អ្វីទាំងអស់ដើរតាមប្រភេទរៀងខ្លួនរបស់ពួកគេ (រាស្រ្តរបស់ខ្ញុំជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ ហើយគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់របស់សាតាំងជាកម្មសិទ្ធិនៃបឹងភ្លើង ពោលគឺពួកគេធ្លាក់ទៅក្នុងជង្ហុកធំ ដែលពួកគេនឹងទួញយំអស់កល្បជានិច្ច និងត្រូវវិនាសហិនហោចជារៀងដរាប)។ នៅពេលខ្ញុំនិយាយអំពី «ការវិនាសហិនហោច» និង «ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ត្រូវយកវិញ្ញាណ ព្រលឹង និងរាងកាយរបស់ពួកគេ» ខ្ញុំកំពុងសំដៅលើការប្រគល់ពួកគេទៅឱ្យសាតាំង និងអនុញ្ញាតឱ្យជាន់ឈ្លីលើពួកគេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកទាំងឡាយដែលមិនមែនស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់របស់ខ្ញុំ នឹងត្រូវក្លាយជារបស់ដែលត្រូវបំផ្លាញចោល ហើយពួកគេនឹងលែងកើតទៀតហើយ។ នេះពុំមានន័យថា មនុស្សនឹងត្រូវបាត់បង់ទៅ ដូចពួកគេស្រមៃនោះទេ។ តាមទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ ក៏អាចនិយាយបានថា គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅខាងក្រៅខ្លួនខ្ញុំ ពុំមានឡើយ ហើយនេះគឺជាអត្ថន័យពិតនៃពាក្យការរងទុក្ខទោសក្នុងបរមលោក។ តាមភ្នែករបស់មនុស្ស អ្វីទាំងអស់នេះ នៅតែកើតមានដដែល ប៉ុន្តែតាមទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ ពួកគេបានត្រឡប់ទៅជាភាពទទេស្អាត ហើយនឹងត្រូវវិនាសហិនហោចអស់កល្បជានិច្ច។ (ខ្ញុំគូសបញ្ជាក់ថា អស់អ្នកណាដែលខ្ញុំលែងធ្វើការលើពួកគេ គឺស្ថិតនៅក្រៅខ្លួនខ្ញុំ។) ចំពោះមនុស្ស មិនថាពួកគេគិតយ៉ាងណានោះទេ ពួកគេមិនអាចពិចារណាបញ្ហានេះបានឡើយ ហើយមិនថាពួកគេឃើញច្បាស់ប៉ុនណានោះទេ ពួកគេមិនអាចជ្រួតជ្រាបទៅក្នុងបញ្ហានោះបានឡើយ។ មនុស្សមិនអាចយល់ឱ្យបានច្បាស់ឡើយ លើកលែងតែខ្ញុំបំភ្លឺដល់ពួកគេ បង្ហាញដល់ពួកគេ និងចង្អុលបង្ហាញដល់ពួកគេឱ្យបានច្បាស់លាស់នូវចំណុចនោះ។ បន្ថែមលើនេះ ពួកគេគ្រប់គ្នានឹងកាន់តែស្រពេចស្រពិលអំពីរឿងនេះ ដោយមានអារម្មណ៍ទទេសូន្យ និងកាន់តែមានអារម្មណ៍ច្រើនថា គ្មានផ្លូវត្រូវដើរតាម។ ពួកគេស្ទើរតែជាមនុស្សស្លាប់ទៅហើយ។ បច្ចុប្បន្ននេះ មនុស្សភាគច្រើន (សំដៅលើគ្រប់មនុស្សទាំងអស់ លើកលែងតែពួកកូនប្រុសច្បង) កំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ។ ខ្ញុំបានចង្អុលបង្ហាញនូវចំណុចទាំងអស់នេះដោយភាពច្បាស់លាស់ហើយ ប៉ុន្តែមនុស្សទាំងអស់នេះ គ្មានប្រតិកម្មអ្វីសោះ ហើយនៅបន្តខ្វាយខ្វល់ពីសេចក្ដីអរសប្បាយខាងសាច់ឈាមដដែល។ ពួកគេស៊ី ហើយដេក។ ពួកគេដេក ហើយស៊ី។ ពួកគេពុំបានយកចិត្តទុកដាក់អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំឡើយ។ សូម្បីតែពេលដែលពួកគេមានថាមពល ក៏ថាមពលនោះគ្រាន់តែមួយពេលខ្លីតែប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់មក ពួកគេនៅតែដូចពីមុនដដែល គ្មានការផ្លាស់ប្ដូរអ្វីទាំងអស់ ហាក់បីដូចជាពួកគេពុំបានស្ដាប់តាមខ្ញុំទាល់តែសោះ។ ពួកគេទាំងអស់នេះ គឺជាមនុស្សធម្មតា គ្មានបានការ ដែលគ្មានបន្ទុកអ្វីសោះឡើយ។ ច្បាស់ណាស់ ពួកគេគឺជាមនុស្សកេងប្រវ័ញ្ចខ្លាំងជាងគេបំផុត។ នៅថ្ងៃក្រោយទៅ ខ្ញុំនឹងបោះបង់ពួកគេម្ដងមួយៗ។ ចូរកុំព្រួយបារម្ភអី! ខ្ញុំនឹងបញ្ជូនពួកគេត្រឡប់ទៅកាន់ជង្ហុកធំម្ដងមួយៗ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មិនធ្លាប់ធ្វើការលើមនុស្សបែបនេះឡើយ ហើយគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងដែលពួកគេធ្វើ ហូរចេញពីអំណោយទានដែលពួកគេបានទទួល។ នៅពេលដែលខ្ញុំនិយាយពីអំណោយទាន ខ្ញុំចង់មានន័យថា មនុស្សទាំងអស់នេះ គឺជាមនុស្សដែលគ្មានជីវិត ជាអ្នកស៊ីឈ្នួលរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនចង់បានពួកគេណាម្នាក់ឡើយ ហើយខ្ញុំនឹងផាត់ពួកគេចោល (ប៉ុន្តែក្នុងពេលនេះ ពួកគេនៅមានប្រយោជន៍បន្តិចបន្ដួចដែរ)។ អ្នកដែលជាអ្នកស៊ីឈ្នួលអើយ ចូរស្ដាប់ខ្ញុំចុះ! ចូរគុំគិតថា ការដែលខ្ញុំប្រើអ្នក គឺមានន័យថា ខ្ញុំអនុគ្រោះដល់អ្នកនោះ។ វាមិនងាយស្រួលដូច្នេះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ឱ្យខ្ញុំអនុគ្រោះដល់អ្នក នោះអ្នកត្រូវតែក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំទទួលយក និងជាមនុស្សដែលខ្ញុំប្រោសឱ្យគ្រប់លក្ខណ៍ដោយផ្ទាល់។ នេះគឺជាប្រភេទមនុស្សដែលខ្ញុំសព្វព្រះទ័យ។ ប្រសិនបើមនុស្សនិយាយថា ខ្ញុំបានបង្កកំហុសណាមួយ នោះខ្ញុំនឹងមិនធ្វើការសងសឹកដាច់ខាត។ តើអ្នកដឹងរឿងនេះដែរឬទេ? អស់អ្នកណាដែលបម្រើ គ្មានអ្វីក្រៅពីសព្វពាហនៈ និងជាសត្វសេះទេ។ តើពួកគេអាចក្លាយជាពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំបានដោយរបៀបណា? តើនោះមិនមែនគ្មានហេតុផលទេឬអី? តើវាមិនមែនជាការបំពានលើច្បាប់ធម្មជាតិទេឬអី? នរណាក៏ដោយដែលមានជីវិតរបស់ខ្ញុំ និងគុណសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំ អ្នកទាំងអស់នោះ គឺជាពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ។ នេះគឺជារឿងសមហេតុសមផល។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចបដិសេធបានឡើយ។ រឿងគឺត្រូវតែបែបនេះ។ បើពុំដូច្នេះទេ នឹងគ្មាននរណាម្នាក់ដែលអាចដើរតួនាទីនេះបានឡើយ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ដែលអាចជំនួសវាបានឡើយ។ នេះមិនមែនជាបញ្ហាដែលធ្វើឡើងចេញពីអារម្មណ៍នោះទេ ដ្បិតខ្ញុំជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គដ៏សុចរិត។ ខ្ញុំជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គដ៏បរិសុទ្ធ។ ខ្ញុំជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គដ៏មានឫទ្ធានុភាព ដែលមិនអាចប្រមាថបានឡើយ!

អ្វីគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងដែលមនុស្សមិនអាចធ្វើបាន គឺខ្ញុំអាចធ្វើបានដោយរលូន និងដោយសេរី។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចបញ្ឈប់វាបានឡើយ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្លាស់ប្ដូរវាបានឡើយ។ ពិភពលោកដ៏ធំសម្បើមនេះ គឺស្ថិតនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំទាំងស្រុង មិនចាំបាច់ទៅនិយាយពីអារក្សសាតាំងតូចតាចនោះទេ។ ប្រសិនបើវាមិនមែនដើម្បីផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំទេ ហើយប្រសិនបើវាមិនមែនដើម្បីពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំទេ ខ្ញុំប្រហែលជាបានបំផ្លាញពួកអាក្រក់ដ៏កញ្ចាស់នេះ ក៏ដូចជាសម័យច្របូកច្របល់នេះជាយូរណាស់មកហើយ ដែលជ្រាបទៅដោយក្លិនស្អុយនៃសេចក្ដីស្លាប់។ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំធ្វើត្រឹមត្រូវតាមសុជីវធម៌ ហើយខ្ញុំមិនមានព្រះបន្ទូលដោយច្បោលៗឡើយ។ នៅពេលខ្ញុំមានព្រះបន្ទូលពីអ្វីមួយ នោះវានឹងសម្រេចជោគជ័យ។ បើទោះបីជាអ្វីនោះមិនសម្រចដោយបែបនោះក្ដី ក៏តែងតែមានទិដ្ឋភាពនៃព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ខ្ញុំ ដែលនឹងសម្រេចជោគជ័យដល់គ្រប់សព្វសារពើដើម្បីខ្ញុំ និងដើម្បីបើកផ្លូវសម្រាប់សកម្មភាពរបស់ខ្ញុំដែរ។ នេះគឺដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ គឺជាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ខ្ញុំ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ គឺជាគ្រប់សព្វសារពើទាំងអស់។ មនុស្សមិនអាចយល់ដឹងអំពីព្រះបន្ទូលបាន និងមិនអាចគិតយល់ពីព្រះបន្ទូលទាំងនោះឡើយ។ ខ្ញុំតែងតែនិយាយអំពី «បឹងភ្លើង។» តើបឹងភ្លើងនេះមានន័យដូចម្តេច? តើវាខុសគ្នាពីបឹងភ្លើង និងស្ពាន់ធ័រយ៉ាងដូចម្ដេច? បឹងភ្លើង និងស្ពាន់ធ័រ សំដៅលើឥទ្ធិពលរបស់សាតាំង ចំណែកឯបឹងភ្លើង សំដៅលើពិភពលោកទាំងមូលដែលស្ថិតក្រោមដែនត្រួតត្រារបស់សាតាំង។ មនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងពិភពលោកនេះ នឹងក្លាយជាយញ្ញបូជានៅក្នុងបឹងភ្លើង (ពោលគឺ ពួកគេកាន់តែពុករលួយខ្លាំងឡើងៗ នៅពេលដែលសេចក្ដីពុករលួយរបស់ពួកគេបានឈានចូលដល់កម្រិតណាមួយ ពួកគេនឹងត្រូវខ្ញុំបំផ្លាញចោលម្ដងមួយៗ ដែលខ្ញុំអាចបំផ្លាញបានយ៉ាងងាយដោយសូរសៀងត្រឹមតែព្រះបន្ទូលមួយម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះ)។ កាលណាសេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំកាន់តែខ្លាំង នោះអណ្ដាតភ្លើងដែលឆាបឆេះនៅពេញទាំងបឹងភ្លើងក៏កាន់តែខ្លាំងដែរ។ នេះគឺសំដៅដល់ការដែលមនុស្សកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។ ពេលវេលាដែលសេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំផ្ទុះឡើង ក៏នឹងក្លាយជាពេលវេលាដែលបឹងភ្លើងផ្ទុះឡើងដែរ។ ពោលគឺ វានឹងក្លាយជាគ្រាដែលសាកលលោកទាំងមូលត្រូវវិនាសហិនហោច។ នៅថ្ងៃនោះ នគររបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវបានគេឃើញជាក់នៅលើផែនដី ហើយជីវិតថ្មីមួយនឹងត្រូវចាប់ផ្ដើម។ នេះគឺជាអ្វីដែលនឹងត្រូវបំពេញឱ្យបានឆាប់រហ័សបំផុត។ នៅពេលខ្ញុំថ្លែងអំពីនគររបស់ខ្ញុំ នោះគ្រប់យ៉ាងនឹងត្រូវបង្ហាញឱ្យឃើញដោយពេញលក្ខណៈ។ នេះគឺជាទស្សនៈរបស់មនុស្សចំពោះបញ្ហានេះ ប៉ុន្តែតាមទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ អ្វីៗបានបញ្ចប់ជាមុនរួចស្រេចទៅហើយ ដ្បិតសម្រាប់ខ្ញុំ អ្វីគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងគឺជារឿងងាយស្រួលទេ។ ខ្ញុំមានព្រះបន្ទូល នោះវានឹងបានធ្វើឡើង។ ខ្ញុំមានព្រះបន្ទូល នោះវានឹងត្រូវបង្កើតឡើង។

សព្វថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវហូបនូវព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ត្រេកអរនឹងរបស់ដ៏បរិបូរនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ ផឹកទឹកពីទន្លេជីវិតរបស់ខ្ញុំ និងបេះផ្លែឈើពីដើមជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ដូច្នេះ តើអ្វីទៅជារបស់ដ៏បរិបូរនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ? តើអ្វីទៅជាទឹកនៃទន្លេជីវិតរបស់ខ្ញុំ? តើអ្វីទៅជាដើមជីវិត? តើអ្វីទៅជាផ្លែឈើនៃដើមជីវិត? បើទោះបីជាឃ្លាទាំងអស់នេះ ធ្លាប់ឃើញ ធ្លាប់ឮញឹកញាប់ក៏ដោយ ក៏មនុស្សទាំងអស់មិនអាចយល់បានឡើយ ដែលពួកគេទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែមានការភ័ន្តច្រឡំ។ ពួកគេនិយាយពីឃ្លាទាំងនោះដោយគ្មានទំនួលខុសត្រូវ ប្រើប្រាស់វាដោយខ្ជីខ្ជា និងអនុវត្តវាដោយគ្មានគិតពិចារណាអ្វីឡើយ។ ភាពបរិបូរនៅក្នុងព្រះវិហារ មិនសំដៅលើព្រះបន្ទូលដែលខ្ញុំបានថ្លែងមកឡើយ ហើយក៏មិនសំដៅលើព្រះគុណដែលខ្ញុំបានប្រទានដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ ដូច្នេះ តើវាមានន័យពិតប្រាកដបែបណា? តាំងពីសម័យបូរាណមក គ្មាននរណាម្នាក់ដែលមានសំណាងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអរសប្បាយនឹងភាពបរិបូរនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំឡើយ។ មានតែគ្រាចុងក្រោយប៉ុណ្ណោះ ដែលមនុស្សនៅក្នុងចំណោមពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ អាចមើលឃើញថាភាពបរិបូរនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំជាអ្វីនោះ។ «ព្រះវិហារ» នៅក្នុងឃ្លានេះ សំដៅលើអង្គខ្ញុំ។ វាសំដៅលើភ្នំស៊ីយ៉ូន ជាទីសំណាក់របស់ខ្ញុំ។ បើគ្មានការអនុញ្ញាតពីខ្ញុំទេ គ្មាននរណាម្នាក់អាចចូលទៅទីនោះ ឬចេញពីទីនោះបានឡើយ។ តើពាក្យ «ភាពបរិបូរ» សំដៅលើអ្វី? ពាក្យនេះ សំដៅលើព្រះពរដែលអាចគ្រងរាជ្យជាមួយខ្ញុំនៅក្នុងរូបកាយនេះ។ និយាយជាទូទៅ ពាក្យនេះសំដៅលើព្រះពររបស់ពួកកូនប្រុសច្បងដែលអាចគ្រងរាជ្យជាមួយខ្ញុំនៅក្នុងរូបកាយនេះ ហើយសេចក្ដីនេះមិនពិបាកយល់ឡើយ។ ទឹកនៃទន្លេជីវិត មានអត្ថន័យចំនួនពីរ៖ ន័យមួយ គឺសំដៅលើទឹករស់ដែលហូរចេញពីពោះខ្ញុំមក ពោលគឺ គ្រប់ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំទាំងអស់ដែលចេញពីព្រះឪស្ឋរបស់ខ្ញុំមក។ ន័យម្យ៉ាងទៀត គឺសំដៅលើប្រាជ្ញាញាណ និងយុទ្ធសាស្រ្តនៅពីខាងក្រោយសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ ក៏ដូចជាលក្ខណៈរបស់ខ្ញុំ និងកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំមានសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងលាក់ទុកមិនចេះចប់ (ហើយសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងនោះ លែងលាក់បាំងទៀតហើយ គឺត្រូវលើកឡើងផ្ទុយគ្នាពីអតីតកាល ប៉ុន្តែនៅពេលប្រៀបធៀបជាមួយការបើកសម្ដែងជាសាធារណៈ ដែលនឹងកើតមានឡើងនៅពេលអនាគត អាថ៌កំបាំងទាំងនោះនៅតែបន្តលាក់កំបាំងដដែល។ នៅទីនេះ «ត្រូវលាក់កំបាំង» គឺមិនមានលក្ខណៈដាច់ខាតទេ។ វាមានការជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នា)។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ទឹកនៃទន្លេជីវិត គឺជាទឹកដែលហូរមិនចេះដាច់។ នៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ មានព្រះប្រាជ្ញាញ្ញាណច្រើនឥតគណនា ហើយមនុស្សពិតជាមិនអាចចាប់យល់ពីលក្ខណៈរបស់ខ្ញុំ និងកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំបានឡើយ ពោលគឺ ទឹកនៃទន្លេនៃជីវិត គឺហូរឥតឈប់ឈរ។ តាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស ដើមឈើដែលមើលឃើញប៉ះបាននេះមានច្រើនប្រភេទណាស់ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់បានយកភ្នែកមើលដើមជីវិតឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះបីជាបានមើលឃើញដើមឈើនោះនៅថ្ងៃនេះក្ដី ក៏មនុស្សនៅតែមិនស្គាល់វាដដែល ហើយពួកគេថែមទាំងនិយាយអំពីការហូបពីដើមជីវិតទៀត ទាំងដែលពួកគេពុំស្គាល់ផងនោះ។ វាពិតជាគួរឱ្យសំណើចខ្លាំងណាស់! ពួកគេនឹងហូបពីដើមឈើនោះដោយមិនរើសមុខ! ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមានព្រះបន្ទូលថា មនុស្សមើលឃើញដើមឈើនោះ ប៉ុន្តែមិនស្គាល់វា? តើហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមានព្រះបន្ទូលបែបនេះ? តើអ្នកយល់ពីអត្ថន័យនៃកិច្ចការរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ? ព្រះដ៏ជាក់ស្ដែងផ្ទាល់ព្រះអង្គនៅក្នុងថ្ងៃនេះ គឺជាអង្គខ្ញុំផ្ទាល់ ហើយទ្រង់គឺជាដើមជីវិត។ មិនត្រូវប្រើសញ្ញាណរបស់មនុស្សដើម្បីវាស់ស្ទង់ខ្ញុំឡើយ។ នៅជ្រុងម្ខាង ខ្ញុំមើលទៅមិនដូចដើមឈើឡើយ ប៉ុន្តែតើអ្នកពិតជាដឹងថាខ្ញុំជាដើមជីវិតដែរឬទេ? គ្រប់ចលនារបស់ខ្ញុំ គ្រប់ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ និងគ្រប់លក្ខណៈរបស់ខ្ញុំ គឺជាផ្លែឈើនៃដើមជីវិត ហើយលក្ខណៈទាំងអស់នេះជាអង្គខ្ញុំផ្ទាល់។ លក្ខណៈទាំងនេះ ជាអ្វីដែលពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ គប្បីហូប ដូច្នេះចុងក្រោយទៅ មានតែខ្ញុំ និងពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ដែលដូចគ្នាបេះបិទ។ ពួកគេនឹងសម្ដែងចេញនូវអង្គខ្ញុំ និងធ្វើទីបន្ទាល់ដល់ខ្ញុំផង។ (អ្វីទាំងអស់នេះ នឹងកើតមានឡើងក្រោយពេលដែលយើងចូលទៅក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណ។ មានតែនៅខាងរូបកាយប៉ុណ្ណោះដែលយើងអាចមានលក្ខណៈដូចគ្នាបេះបិទបាន។ នៅខាងសាច់ឈាម យើងគ្រាន់តែដូចគ្នាខ្លះប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែយើងនៅតែមានចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងដដែល។)

ខ្ញុំនឹងមិនត្រឹមតែបើកសម្ដែងព្រះចេស្ដារបស់ខ្ញុំចំពោះពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏នឹងបើកសម្ដែងព្រះចេស្ដារបស់ខ្ញុំនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេលើគ្រប់ជាតិសាសន៍ និងគ្រប់មនុស្សទាំងអស់ផងដែរ។ នេះគឺជាជំហានមួយនៃកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ។ ឥឡូវនេះគឺជាពេលដ៏សំខាន់ ហើយជាងនេះទៅទៀត គ្រានេះគឺជាចំណុចនៃការផ្លាស់ប្ដូរ។ នៅពេលគ្រប់សព្វសារពើត្រូវបានសម្រេចជោគជ័យហើយ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមើលឃើញអ្វីដែលព្រះហស្ដរបស់ខ្ញុំកំពុងធ្វើ ហើយអ្នកនឹងមើលឃើញថាតើខ្ញុំមានផែនការអ្វី និងថាតើខ្ញុំត្រូវគ្រប់គ្រងយ៉ាងដូចម្ដេច ក៏ប៉ុន្តែ រឿងនេះមិនមែនជារឿងស្រពេចស្រពិលអ្វីឡើយ។ បើពិចារណាលើថាមភាពនៃគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់នៅក្នុងពិភពលោកនេះ វាមិនមែននៅឆ្ងាយដាច់ពីគេឡើយ។ វាគឺជាអ្វីដែលមនុស្សមិនអាចនឹកស្រមៃបាន ហើយជាងនេះទៀត វាគឺជាអ្វីដែលពួកគេមិនអាចមើលឃើញបាន។ អ្នកមិនត្រូវធ្វេសប្រហែស ឬមិនត្រូវមិនអើពើឡើយ ដើម្បីកុំឱ្យបាត់បង់ឱកាសដែលត្រូវទទួលបានការប្រទានពរ និងការប្រទានរង្វាន់។ ក្ដីសង្ឃឹមទៅអនាគតអំពីនគរនេះ គឺនៅមិនឆ្ងាយនោះទេ ហើយពិភពលោកទាំងមូល គឺកំពុងធ្លាក់ចុះទៅក្នុងសេចក្ដីស្លាប់បន្ដិចម្ដងៗហើយ។ សូរសំឡេងទួញសោកដែលលាន់ឮបន្តឥតដាច់ចេញពីជង្ហុកធំ និងពីបឹងភ្លើង ព្រមទាំងស្ពាន់ធ័រ ធ្វើឱ្យមនុស្សភ័យខ្លាច និងធ្វើឱ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ខ្លាចរអា និងគ្មានកន្លែងដើម្បីលាក់ខ្លួនឡើយ។ នរណាក៏ដោយដែលត្រូវបានជ្រើសតាំងក្នុងព្រះនាមរបស់ខ្ញុំ រួចត្រូវផាត់ចោល នឹងត្រូវបញ្ចប់នៅក្នុងជង្ហុកធំនេះ។ ហេតុនេះ ដូចខ្ញុំបានមានព្រះបន្ទូលជាច្រើនដងរួចមកហើយថា ខ្ញុំនឹងបោះអស់អ្នកដែលត្រូវផាត់ចោលនោះទៅក្នុងជង្ហុកធំនេះ។ នៅពេលដែលពិភពលោកទាំងមូលត្រូវវិនាសហិនហោច គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ដែលត្រូវបានធ្វើឱ្យវិនាសហិនហោច នឹងត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងបឹងភ្លើង និងស្ពាន់ធ័រ។ និយាយឱ្យចំទៅ អ្វីទាំងអស់នោះនឹងត្រូវផ្ទេរពីបឹងភ្លើងទៅក្នុងបឹងភ្លើងនិងស្ពាន់ធ័រ។ នៅពេលនោះ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងត្រូវបានកំណត់ថាត្រូវទទួលការបំផ្លាញអស់កល្បជានិច្ច (សំដៅលើអស់អ្នកដែលនៅក្រៅខ្លួនខ្ញុំ) ឬត្រូវទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច (សំដៅលើអស់អ្នកដែលនៅក្នុងខាងក្នុងខ្លួនខ្ញុំ)។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំនិងពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ នឹងត្រូវលេចឡើងពីនគរនេះ និងចូលទៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច។ នេះគឺជាអ្វីដែលនឹងត្រូវបំពេញនៅពេលក្រោយទៀត។ បើទោះបីខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាក្នុងពេលនេះក្ដី ក៏អ្នករាល់គ្នានឹងមិនយល់ដែរ។ អ្នកគ្រាន់តែអាចដើរតាមការដឹកនាំរបស់ខ្ញុំ ដើរនៅក្នុងពន្លឺរបស់ខ្ញុំ អមដំណើរខ្ញុំនៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ មានបទពិសោធនៅក្នុងសេចក្ដីអរសប្បាយជាមួយខ្ញុំនៅក្នុងដំណាក់របស់ខ្ញុំ គ្រងរាជ្យជាមួយខ្ញុំនៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំ និងដឹកនាំលើគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់ដែលស្ថិតក្រោមសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្ញុំជាមួយខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។ អ្វីទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានរៀបរាប់ខាងលើ មាននូវព្រះពរដ៏ច្រើនឥតគណនាដែលខ្ញុំនឹងប្រទានដល់អ្នករាល់គ្នា។