បងប្អូនប្រុសៗអើយ ចូរភ្ញាក់ខ្លួនឡើង! បងប្អូនស្រីៗ​អើយ ចូរភ្ញាក់ខ្លួនឡើង! ថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ​នឹងមិនត្រូវ​ពន្យារ​ឡើយ។ ពេលវេលាជាជីវិត ហើយការ​យកពេលវេលាមកវិញ គឺជាការសង្រ្គោះជីវិត! ពេលវេលានៅមិនឆ្ងាយទេ! ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់គ្នា​ធ្លាក់នៅ​ក្នុងការប្រលងចូលរៀន​នៅ​មហា​វិទ្យាល័យ អ្នកអាចរៀននិង​ប្រលង​ម្ដងហើយម្ដងទៀតបាន​។ ក៏ប៉ុន្តែ ថ្ងៃរបស់ខ្ញុំនឹងលែងពន្យារពេលតទៅ​ទៀត​ហើយ​។ ចូរចាំ! ចូរចាំទុកចុះ! ទាំង​នេះ​គឺ​ជាសម្ដី​ដាស់តឿនដោយសុទ្ធចិត្ត​របស់ខ្ញុំ។ ទីបញ្ចប់នៃពិភពលោក ត្រូវបានលាតត្រដាង​នៅនឹង​មុខ​អ្នករាល់គ្នាហើយ ហើយ​គ្រោះមហន្តរាយ​ដ៏​​​​ធំ​នឹងចូលមកដល់ក្នុងពេលឆាប់ៗ​ខាងមុខ​នេះ​។ តើមួយណាសំខាន់ជាង៖ ជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នា ឬក៏ដំណេករបស់អ្នករាល់គ្នា ម្ហូបអាហារ ភេសជ្ជៈ និង​ការស្លៀក​ពាក់​របស់អ្នករាល់គ្នា? ពេលវេលា​​​ដែល​​អ្នករាល់គ្នា​ត្រូវថ្លឹងថ្លែង​អំពីការទាំងនេះបានមកដល់​ហើយ! ឈប់ឆ្ងល់ទៀតហើយ! ​​​តើអ្នករាល់គ្នាភ័យខ្លាចនឹងរឿងទាំងអស់នេះខ្លាំងណាស់មែនទេ?

គួរឱ្យអាណិតម្ល៉េះ! អន់អ្វីម្ល៉េះ! ម្ដេចក៏ខ្វាក់ភ្នែកមើលមិនឃើញដូច្នេះ! មនុស្សជាតិអីក៏ឃោរឃៅយ៉ាងនេះ! ពិតណាស់ អ្នកបិទត្រចៀកមិនស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំឡើយ តើខ្ញុំកំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នករាល់គ្នាដោយអសារឥតការឬ? អ្នករាល់គ្នានៅតែខ្ជីខ្ជាទៀត តើហេតុអ្វីទៅ? ហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ? តើអ្នករាល់គ្នាពិតជាមិនធ្លាប់គិតបែបនេះមែនឬ? តើខ្ញុំនិយាយសេចក្តីទាំងនេះទៅកាន់អ្នកណាទៅ? ចូរជឿខ្ញុំចុះ! ខ្ញុំជាព្រះសង្រ្គោះរបស់អ្នករាល់គ្នា! ខ្ញុំជាព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដារបស់អ្នករាល់គ្នា! ចូរប្រុងស្មារតី! ចូរប្រុងស្មារតីឡើង! ចូរចាំថា ពេលវេលាដែលបាត់បង់ទៅ នឹងមិនអាចត្រលប់មកវិញឡើយ! នៅក្នុងលោកនេះ គ្មានថ្នាំណាអាចព្យាបាលវិប្បដិសារីបានឡើយ! ដូច្នេះ តើខ្ញុំគួរតែមានបន្ទូលដូចម្ដេចកាន់អ្នករាល់គ្នាទៅ? តើព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំមិនមានតម្លៃនឹងឱ្យអ្នករាល់គ្នាយកទៅពិចារណាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ម្ដងហើយម្ដងទៀតទេឬ? អ្នករាល់គ្នាមិនខ្វល់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំទាល់តែសោះ ហើយក៏មិនទទួលខុសត្រូវជាមួយជីវិតរបស់ខ្លួនដែរ។ តើខ្ញុំអាចអត់ទ្រាំចំពោះទង្វើបែបនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? តើខ្ញុំអាចធ្វើម្ដេចកើតទៅ?

ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ហេតុអ្វីបានជាជីវិតជាពួកជំនុំដែលត្រឹមត្រូវមិនអាចរះឡើងនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា? នោះគឺដោយសារតែអ្នករាល់គ្នាខ្វះនូវសេចក្តីជំនឿ។ អ្នកមិនព្រមលះបង់ មិនថ្វាយខ្លួន មិនព្រមលះបង់ខ្លួនឯងនៅចំពោះខ្ញុំ។ ឱពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំអើយ ចូរភ្ញាក់ឡើង! ពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំអើយ ចូរជឿលើខ្ញុំចុះ! កូនសម្លាញ់អើយ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនគិតពិចារណាលើអ្វីដែលមានក្នុងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំដូច្នេះ?