ការយល់ច្រឡំជាច្រើនរបស់មនុស្សចំពោះយ៉ូប

ទុក្ខលំបាកដែលយ៉ូបបានទទួលរង មិនមែនជាកិច្ចការរបស់អ្នកនាំសារដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់មកឡើយ ក៏មិនមែនបង្កឡើងដោយព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាបង្កឡើងដោយសាតាំង ដែលជាសត្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ កម្រិតនៃទុក្ខលំបាកដែលយ៉ូបទទួលរង គឺពិតជាធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងណាស់។ ដោយឡែក ក្នុងគ្រានោះ យ៉ូបបានសម្ដែងឱ្យឃើញពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពីគោលការណ៍នៃសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ និងអាកប្បកិរិយាដែលគាត់មានចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយគ្មានការលាក់លៀម។ នេះហើយគឺជាសេចក្ដីពិត។ បើយ៉ូបមិនត្រូវបានល្បួងទេ បើព្រះជាម្ចាស់មិនបានល្បងលយ៉ូបទេ នៅពេលដែលយ៉ូបនិយាយថា «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឱ្យ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ដកយកទៅវិញដែរ។ សូមថ្វាយព្រះពរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា» នោះអ្នកមុខជានិយាយថា យ៉ូបគឺជាមនុស្សពុតត្បុត។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនដល់គាត់ ដូច្នេះ គាត់មុខជាថ្វាយព្រះពរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាហើយ។ មុនពេលដែលគាត់ត្រូវល្បងល ប្រសិនបើយ៉ូបនិយាយថា «យើងទទួលសេចក្ដីល្អពីព្រះហស្តព្រះជាម្ចាស់បាន ម្ដេចក៏យើងទទួលសេចក្ដីអាក្រក់មិនបាន?» នោះអ្នកមុខជាថា យ៉ូបនិយាយបំផ្លើស ហើយថាគាត់មុខជាមិនបោះបង់ចោលព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ដ្បិតគាត់តែងតែទទួលបានព្រះពរពីព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកមុខជានិយាយថា ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់នាំសេចក្ដីអន្តរាយមកដល់គាត់ នោះគាត់ច្បាស់ជាបោះបង់ចោលព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមិនខាន។ ដោយឡែក នៅពេលដែលយ៉ូបដឹងខ្លួនថា គាត់កំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលគ្មាននរណាម្នាក់ចង់បាន ឬចង់ឃើញ ក្នុងស្ថានភាពដែលគ្មាននរណាម្នាក់ចង់ឱ្យកើតមានដល់ខ្លួនពួកគេ ក្នុងស្ថានភាពដែលពួកគេខ្លាចថានឹងកើតមានមកលើពួកគេ ជាស្ថានភាពដែលសូម្បីតែព្រះជាម្ចាស់ ក៏មិនអាចទ្រាំនឹងទតមើលផង ក៏យ៉ូបនៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវភាពទៀងត្រង់របស់គាត់ដដែល៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឱ្យ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ដកយកទៅវិញដែរ។ សូមថ្វាយព្រះពរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា» និង «យើងទទួលសេចក្ដីល្អពីព្រះហស្តព្រះជាម្ចាស់បាន ម្ដេចក៏យើងទទួលសេចក្ដីអាក្រក់មិនបាន?» ដោយបានឃើញកិរិយាឫកពាររបស់យ៉ូបនៅពេលនោះ អស់អ្នកដែលចូលចិត្តនិយាយពាក្យពីរោះ និងអ្នកដែលចូលចិត្តនិយាយតាមពាក្យពេចន៍និងគោលលទ្ធិ គឺសុទ្ធតែគាំងរកអ្វីនិយាយគ្មាន។ អស់អ្នកណាដែលលើកសរសើរពីព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រឹមតែពាក្យសម្ដី តែមិនដែលទទួលយកការល្បងលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវបានថ្កោលទោសដោយសារភាពទៀងត្រង់ដែលយ៉ូបបានប្រកាន់ខ្ជាប់ ហើយអស់អ្នកណាដែលពុំដែលជឿថា មនុស្សអាចប្រកាន់ខ្ជាប់ផ្លូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ក៏ត្រូវជំនុំជម្រះដោយទីបន្ទាល់របស់យ៉ូបដែរ។ ដោយបានឃើញពីកិរិយាឫកពាររបស់យ៉ូបនៅក្នុងការល្បងលទាំងអស់នេះ ហើយដោយបានឃើញពីពាក្យពេចន៍ដែលគាត់និយាយនោះ មនុស្សខ្លះក៏មានការយល់ច្រឡំ អ្នកខ្លះក៏មានអារម្មណ៍ច្រណែន អ្នកខ្លះក៏មានអារម្មណ៍សង្ស័យ ហើយអ្នកខ្លះទៀតក៏ហាក់ដូចជាទើសចិត្ត ដោយបដិសេធមិនទទួលយកទីបន្ទាល់របស់យ៉ូបទេ ដោយសារតែពួកគេមិនត្រឹមតែមើលមិនឃើញពីទុក្ខទារុណដែលកើតមានលើយ៉ូបប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគេក៏បានឃើញពី «ចំណុចខ្សោយ» របស់មនុស្សផងដែរ ដែលយ៉ូបបានបង្ហាញចេញមក នៅពេលដែលការល្បងលធ្លាក់មកលើគាត់។ ពួកគេជឿថា «ចំណុចខ្សោយ» នេះ ជាចំណុចមិនគ្រប់លក្ខណ៍នៅក្នុងភាពគ្រប់លក្ខណ៍របស់យ៉ូប ជាភាពសៅហ្មងរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍នោះ។ នេះមានន័យថា ពួកគេជឿថា មនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ជាមនុស្សឥតខុសសោះ ឥតសៅហ្មង និងឥតប្រឡាក់ប្រឡូស ឬគគ្រិច ថាពួកគេគ្មានចំណុចខ្សោយ ពុំស្គាល់ការឈឺចាប់ ថាពួកគេមិនដែលមានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្ត ឬក៏បាក់ទឹកចិត្ត និងគ្មានសេចក្ដីស្អប់ ឬគ្មានអាកប្បកិរិយាខាងក្រៅហួសហេតុឡើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ មនុស្សភាគច្រើនមិនជឿថា យ៉ូបជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ពិតនោះទេ។ មនុស្សមិនពេញចិត្តនឹងកិរិយាឫកពារមួយចំនួនធំដែលគាត់មាននៅក្នុងគ្រានៃការល្បងលនោះឡើយ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលដែលយ៉ូបបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកូនៗរបស់គាត់ គឺគាត់មិនបានទ្រហោរយំ ដូចដែលមនុស្សភាគច្រើនស្រមៃឡើយ។ «កង្វះគុណធម៌» របស់គាត់ ធ្វើឱ្យមនុស្សគិតថា គាត់ជាមនុស្សគ្មានមនោសញ្ចេតនា ដ្បិតគាត់គ្មានការយំសោក ឬក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្រួសាររបស់គាត់ឡើយ។ ដំបូងបង្អស់ មនុស្សមានការយល់ឃើញមិនល្អបែបនេះលោកយ៉ូប។ ពួកគេយល់ថា អាកប្បកិរិយារបស់គាត់បន្ទាប់ពីនោះ គឺរឹតតែគួរឱ្យងឿងឆ្ងល់ថែមទៀត៖ មនុស្សបកស្រាយថា ការដែលគាត់ «ហែកអាវ» គឺជាការមិនគោរពចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេជឿទាំងខុសថាការ «កោរសក់របស់ខ្លួន» ជាការប្រមាថ និងការទាស់ទទឹងរបស់យ៉ូបចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ក្រៅពីសម្ដីដែលយ៉ូបបាននិយាយថា «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឱ្យ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ដកយកទៅវិញដែរ។ សូមថ្វាយព្រះពរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា» មនុស្សមិនដឹងពីភាពទៀងត្រង់នៅក្នុងខ្លួនយ៉ូបដែលព្រះជាម្ចាស់សរសើរនោះទាល់តែសោះ ហេតុនេះហើយ ការវាយតម្លៃរបស់មនុស្សភាគច្រើនចំពោះយ៉ូប គ្មានអ្វីក្រៅតែពីការយល់មិនដល់ ការយល់ច្រឡំ ការសង្ស័យ ការថ្កោលទោស និងការពេញចិត្តត្រឹមតែទ្រឹស្ដីនោះឯង។ ក្នុងចំណោមពួកគេ គ្មាននរណាម្នាក់អាចយល់ និងស្គាល់ពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពិតប្រាកដដែលថ្លែងថា យ៉ូបគឺជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ និងទៀងត្រង់ ជាមនុស្សដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់នោះឡើយ។

ផ្អែកលើការយល់ឃើញរបស់ពួកគេចំពោះយ៉ូបនៅផ្នែកខាងលើនេះ មនុស្សនៅមានការងឿងឆ្ងល់ថែមទៀតអំពីភាពទៀងត្រង់របស់គាត់ ដ្បិតសកម្មភាពរបស់យ៉ូប និងកិរិយាឫកពាររបស់គាត់ដែលបានកត់ត្រាទុកក្នុងបទគម្ពីរនេះ គ្មានអ្វីរំជួលចិត្តខ្លាំងដូចដែលមនុស្សធ្លាប់ស្រមៃឡើយ។ គាត់មិនត្រឹមតែមិនបានធ្វើកិច្ចការអស្ចារ្យអ្វីនោះទេ តែគាត់ថែមទាំងយកអំបែងឆ្នាំងមកកោសខ្លួនគាត់ ទាំងដែលកំពុងអង្គុយនៅក្នុងផេះផង។ ទង្វើនេះធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើនភ្ញាក់ផ្អើល ព្រមទាំងធ្វើឱ្យពួកគេសង្ស័យ ហើយថែមទាំងបដិសេធសេចក្ដីសុចរិតរបស់យ៉ូបផង ដ្បិតពេលដែលយ៉ូបកំពុងកោសខ្លួនគាត់នោះ គាត់មិនបានអធិដ្ឋាន ឬធ្វើការសន្យាអ្វីនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ជាងនេះទៅទៀត គេក៏មិនឃើញគាត់ទួញយំដោយការឈឺចាប់អ្វីដែរ។ នៅគ្រានោះ មនុស្សមើលឃើញតែចំណុចខ្សោយរបស់យ៉ូបប៉ុណ្ណោះ មើលមិនឃើញពីអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ ហេតុនេះហើយ ទើប នៅពេលដែលពួកគេស្ដាប់ឮយ៉ូបនិយាយថា «យើងទទួលសេចក្ដីល្អពីព្រះហស្តព្រះជាម្ចាស់បាន ម្ដេចក៏យើងទទួលសេចក្ដីអាក្រក់មិនបាន?» ពួកគេគ្មានការរំជួលចិត្តអ្វីសោះឡើយ ឬពុំនោះសោត ពួកគេពុំយល់ស្របតាម ហើយនៅតែមិនយល់ពីសេចក្ដីសុចរិតរបស់យ៉ូប តាមរយៈសម្ដីរបស់គាត់ដដែល។ អ្វីដែលមនុស្សចាប់អារម្មណ៍ក្នុងអំឡុងគ្រាដែលយ៉ូបរងទុក្ខលំបាកពីការល្បងលនោះគឺថា គាត់មិនបន្ទាបខ្លួន ក៏មិនក្រអឺតក្រទមដែរ។ មនុស្សមើលមិនឃើញរឿងដែលបង្កប់នៅពីក្រោយឥរិយាបថដែលសម្ដែងចេញពីក្នុងជម្រៅចិត្តរបស់គាត់ឡើយ ហើយពួកគេក៏មើលមិនឃើញពីការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ដែរ ឬការដែលគាត់ប្រកាន់ខ្ជាប់តាមគោលការណ៍នៃផ្លូវគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់នោះដែរ។ ភាពស្ងប់ស្ងាត់នៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ ធ្វើ ឱ្យមនុស្សជាច្រើនគិតថា ភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពទៀងត្រង់របស់គាត់ គ្រាន់តែជាសម្ដីឥតន័យ ថាការដែលគាត់កោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ គ្រាន់តែជាជំនឿខុសឆ្គងប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯ «ចំណុចខ្សោយ» ដែលគាត់បានបង្ហាញចេញមកតាមលក្ខណៈខាងក្រៅនេះ ធ្វើឱ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំង ធ្វើឱ្យពួកគេមាន «ទស្សនៈថ្មី» ហើយថែមទាំងមាន «ការយល់ដឹងថ្មី» អំពីមនុស្សម្នាក់ដែលព្រះជាម្ចាស់កំណត់ថា ជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ និងទៀងត្រង់។ «ទស្សនៈថ្មី» និង «ការយល់ដឹងថ្មី» នេះ ត្រូវបានបញ្ជាក់ឱ្យឃើញនៅពេលដែលយ៉ូបហាមាត់ដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃដែលគាត់កើត។

ទោះបីជាកម្រិតនៃការឈឺចាប់ដែលគាត់បានទទួលរងនេះ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹកស្មានមិនដល់ និងមិនអាចយល់បានក៏ដោយ ក៏គាត់មិនបានពោលពាក្យបះបោរប្រឆាំងដែរ តែគាត់បានត្រឹមកាត់បន្ថយការឈឺចាប់នៃរាងកាយរបស់គាត់ទៅតាមមធ្យោបាយផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ ដូចបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងបទគម្ពីរ គាត់បាននិយាយថា៖ «សូមឱ្យថ្ងៃដែលទូលបង្គំកើត និងយប់ដែលគេនិយាយថាមានកូនប្រុសម្នាក់មកចាប់កំណើតនោះ វិនាសទៅ» (យ៉ូប ៣:៣)។ ប្រហែលជាគ្មាននរណាធ្លាប់គិតថាពាក្យពេចន៍នេះសំខាន់ទេ ហើយប្រហែលជាមានមនុស្សដែលធ្លាប់យកចិត្តទុកដាក់នឹងពាក្យសម្ដីទាំងនេះដែរក៏មិនដឹង។ តាមទស្សនៈរបស់អ្នករាល់គ្នា តើពាក្យសម្ដីទាំងនេះមានន័យថា យ៉ូបបានប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? តើពាក្យទាំងនេះគឺជាការត្អូញត្អែរទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? ខ្ញុំដឹងថា អ្នករាល់គ្នាភាគច្រើនសុទ្ធតែមានគំនិតខ្លះចំពោះពាក្យពេចន៍ដែលយ៉ូបបាននិយាយនេះ និងជឿថា ប្រសិនបើយ៉ូបជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ និងទៀងត្រង់ នោះគាត់មិនគួរបង្ហាញចេញពីចំណុចខ្សោយ ឬទុក្ខសោកអ្វីឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់គួរតែប្រឈមមុខនឹងការវាយប្រហារពីសាតាំងដោយវិជ្ជមាន ហើយថែមទាំងត្រូវញញឹមដាក់ការល្បួងរបស់សាតាំងទៀតផង។ គាត់មិនគួរមានប្រតិកម្មតបទៅនឹងទុក្ខទារុណដែលសាតាំងបានបង្កមកលើសាច់ឈាមរបស់គាត់សូម្បីបន្តិចណាឡើយ។ គាត់ក៏មិនគួរបង្ហាញអារម្មណ៍ដែលគាត់មានក្នុងចិត្តរបស់គាត់ដែរ។ គាត់គួរណាស់ទូលសុំទៅព្រះជាម្ចាស់ឱ្យល្បងលគាត់ឱ្យកាន់តែឃោរឃៅជាងនេះវិញ។ មនុស្សដែលឥតងាករេ ហើយជាមនុស្សដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ពិតប្រាកដ គួរបង្ហាញចេញ និងមានលក្ខណៈបែបនេះ។ នៅក្នុងទុក្ខវេទនាដ៏ខ្លាំងសម្បើមនេះ យ៉ូបគ្រាន់តែដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃដែលគាត់កើតប៉ុណ្ណោះ។ គាត់មិនបានត្អូញត្អែរពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏គ្មានចេតនាប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ រឿងនេះ និយាយគឺស្រួលទេ តែធ្វើទើបពិបាក ដ្បិតតាំងពីសម័យបុរាណដរាបដល់បច្ចុប្បន្ននេះ គ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ការល្បួងបែបនេះទេ ឬធ្លាប់រងទុក្ខដូចដែលយ៉ូបបានឆ្លងកាត់នោះឡើយ។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាគ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់រងការល្បួងដូចយ៉ូប? តាមព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មូលហេតុគឺមកពីគ្មាននរណាម្នាក់អាចរ៉ាប់រងទំនួលខុសត្រូវ ឬបញ្ជាបេសកកម្មបែបនេះបានឡើយ គ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើបានដូចយ៉ូបឡើយ ហើយជាងនេះទៅទៀត ក្រៅពីការដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃដែលគេកើត គ្មាននរណាម្នាក់នៅតែមិនព្រមបោះបង់ចោលព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបន្តថ្វាយព្រះពរដល់ព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ដូចដែលយ៉ូបបានធ្វើកាលគ្រាដែលទុក្ខទារុណកើតមានដល់គាត់នោះឡើយ។ តើមាននរណាអាចធ្វើដូច្នេះបានទេ? នៅពេលយើងនិយាយពីយ៉ូប តើយើងសរសើរដល់អាកប្បកិរិយារបស់គាត់ដែរឬទេ? គាត់ជាមនុស្សសុចរិតម្នាក់ ហើយអាចធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់បែបនេះបាន និងអាចធ្វើឱ្យសាតាំងរត់គេចទាំងក្ដីអាម៉ាស់ ដើម្បីកុំឱ្យវាត្រឡប់មកចោទប្រកាន់គាត់នៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ម្ដងទៀត។ ដូច្នេះ តើការសរសើរគាត់មានអ្វីទាស់ខុសទៅ? តើអាចមកពីអ្នករាល់គ្នាមានក្បួនខ្នាតខ្ពស់ជាងព្រះជាម្ចាស់ទេដឹង? តើអាចថាមកពីអ្នកអាចធ្វើបានល្អជាងយ៉ូប នៅពេលដែលការល្បងលកើតមានដល់អ្នករាល់គ្នាទេដឹង? យ៉ូបត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់លើកសរសើរគាត់។ តើអ្នករាល់គ្នាមានអ្វីជំទាស់ខ្លះ?

យ៉ូបដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់ ដ្បិតគាត់មិនចង់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់ឈឺចាប់ដោយសារគាត់ទេ

ខ្ញុំតែងតែនិយាយជារឿយៗថា ព្រះជាម្ចាស់ទតមើលពីចិត្តរបស់មនុស្ស ចំណែកឯមនុស្សវិញមើលពីលក្ខណៈខាងក្រៅរបស់មនុស្ស។ ដោយសារព្រះជាម្ចាស់ទតមើលពីក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស ទើបទ្រង់យល់ពីសារជាតិរបស់ពួកគេ ចំណែកឯមនុស្សវិញ កំណត់ពីសារជាតិរបស់អ្នកដទៃ ដោយផ្អែកលើសម្បកក្រៅរបស់ពួកគេ។ នៅពេលដែលយ៉ូបហាមាត់ដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់ បុគ្គលខាងវិញ្ញាណទាំងអស់ភ្ញាក់ផ្អើលនឹងទង្វើនេះណាស់ រួមទាំងសម្លាញ់ទាំងបីនាក់របស់គាត់ផង។ មនុស្សកើតចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយគួរតែដឹងគុណចំពោះជីវិត និងសាច់ឈាម ដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់គេ ក៏ដូចជាថ្ងៃកំណើតរបស់គេផង ហើយគាត់មិនគួរដាក់បណ្ដាសាទេ។ មនុស្សធម្មតាអាចយល់ និងនឹកគិតបែបនេះ។ ដ្បិតមនុស្សណាដែលដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ការយល់ដឹងនេះ គឺពិសិដ្ឋនិងមិនអាចល្មើសបានឡើយ ហើយវាជាការពិតមួយដែលមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរបាន។ ចំណែកឯយ៉ូបវិញ គាត់បានល្មើសវិន័យ៖ គាត់បានដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់ខ្លួន។ នេះជាទង្វើមួយដែលមនុស្សធម្មតាចាត់ទុកនិងរាប់បញ្ចូលជាការឆ្លងព្រំដែនចូលទៅតំបន់ហាមឃាត់។ យ៉ូបមិនត្រឹមតែគ្មានសិទ្ធិទទួលបានការយោគយល់ និងចិត្តអាណិតអាសូរពីមនុស្សប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏គ្មានសិទ្ធិទទួលការអត់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើង មានចិត្តសង្ស័យចំពោះសេចក្ដីសុចរិតរបស់យ៉ូប ដ្បិតគេហាក់មើលឃើញថា ការដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យចំពោះយ៉ូប បានធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយទៅជាមនុស្សបណ្ដែតបណ្ដោយ ធ្វើឱ្យគាត់ឥតកោតក្រែង និងព្រហើនខ្លាំង ដល់ថ្នាក់គាត់មិនត្រឹមតែមិនអរព្រះគុណដល់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះការដែលទ្រង់ប្រទានព្រះពរ និងយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះគាត់ក្នុងអំឡុងជីវិតរស់នៅរបស់គាត់ទេ ប៉ុន្តែគាត់ថែមទាំងបានដាក់បណ្ដាសាឱ្យថ្ងៃដែលគាត់កើតនោះវិនាសទៀតផង។ បើមិនមែនជាការប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ទេ តើនេះជាអ្វីវិញ? ចំណុចរាល់កំភែលបែបនេះ ធ្វើឱ្យមនុស្សមានសម្អាង ក្នុងការថ្កោលទោសទង្វើរបស់យ៉ូប ប៉ុន្តែ តើមាននរណាអាចដឹងថាយ៉ូបកំពុងគិតអ្វីឱ្យប្រាកដទេនៅពេលនោះ? តើមាននរណាអាចដឹងពីមូលហេតុដែលយ៉ូបធ្វើបែបនេះទេ? មានតែព្រះជាម្ចាស់ និងយ៉ូបខ្លួនគាត់ប៉ុណ្ណោះ ទើបដឹងពីរឿងអាថ៌កំបាំង និងហេតុផលត្រង់ចំណុចនេះ។

នៅពេលដែលសាតាំងលាដៃរបស់វាទៅពាល់ឆ្អឹងរបស់យ៉ូប នោះយ៉ូបក៏ធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់វា ដោយគ្មានវិធីគេចចេញ ឬគ្មានកម្លាំងតតាំងនោះឡើយ។ រាងកាយ និងព្រលឹងរបស់គាត់ រងការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ហើយការឈឺចាប់នេះ បានធ្វើឱ្យគាត់ដឹងច្បាស់អំពីភាពឥតតម្លៃ ភាពទន់ខ្សោយ និងភាពគ្មានអំណាចរបស់មនុស្សដែលកំពុងរស់នៅក្នុងសាច់ឈាមនេះ។ នៅក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ គាត់ក៏ទទួលបាននូវការជ្រួតជ្រាប និងការយល់ដឹងស៊ីជម្រៅពីមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់យកព្រះទ័យទុកដាក់ និងមើលថែមនុស្សជាតិ។ នៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់សាតាំង យ៉ូបក៏បានដឹងថា មនុស្សដែលមានសាច់និងឈាម តាមពិតគ្មានអំណាច និងទន់ខ្សោយខ្លាំងណាស់។ នៅពេលដែលគាត់លុតជង្គង់ និងអធិដ្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ គាត់ហាក់មានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់កំពុងខ្ទប់ព្រះភ័ក្ត្រ និងលាក់បំពួនអង្គទ្រង់ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់បានប្រគល់គាត់ទៅក្នុងដៃរបស់សាតាំងទាំងស្រុង។ ក្នុងពេលនោះដែរ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ទ្រង់ព្រះកន្សែងអាណិតគាត់ដែរ ហើយជាងនេះទៀត ទ្រង់ក៏ឈឺចាប់ជួសគាត់ដែរ។ ការឈឺចាប់របស់គាត់ ក៏ធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ឈឺចាប់ដែរ ហើយការរងទុក្ខរបស់គាត់ ក៏ធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់រងទុក្ខដែរ...។ យ៉ូបដឹងពីការឈឺចាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគាត់ក៏ដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ពិបាកទ្រាំប៉ុនណា...។ យ៉ូបមិនចង់នាំទុក្ខសោកដល់ព្រះជាម្ចាស់បន្ថែមទៀតឡើយ ក៏មិនចង់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ព្រះកន្សែងជួសគាត់ដែរ ហើយរឹតតែមិនចង់ឃើញព្រះជាម្ចាស់ឈឺចាប់ដោយសារគាត់ទៀត។ នៅពេលនោះ យ៉ូបចង់តែបោះបង់សាច់ឈាមរបស់គាត់ផ្ទាល់កុំឱ្យនៅទ្រាំនឹងការឈឺចាប់ខាងសាច់ឈាមនេះទៀត ដ្បិតបែបនេះ ព្រះជាម្ចាស់មុខជាលែងរងទុក្ខវេទនាដោយការឈឺចាប់របស់គាត់ទៀតហើយ តែគាត់មិនអាចធ្វើបាន ហើយគាត់មិនត្រឹមតែត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងការឈឺចាប់ខាងសាច់ឈាមប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏ត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងការឈឺចាប់ដែលមិនចង់ធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ព្រួយព្រះទ័យផងដែរ។ ការឈឺចាប់ទាំងពីរនេះ ដែលមួយមកពីខាងសាច់ឈាម ឯមួយទៀតមកពីខាងវិញ្ញាណ បានធ្វើឱ្យយ៉ូបសោកសៅ និងឈឺចាប់ក្នុងចិត្តជាខ្លាំង ព្រមទាំងបានធ្វើឱ្យគាត់ដឹងថា ដែនកំណត់របស់មនុស្សដែលជាសាច់និងឈាមនេះ អាចធ្វើឱ្យគេមានអារម្មណ៍ខកចិត្ត និងគ្មានទីពឹងបាន។ ក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ សេចក្ដីស្រេកឃ្លាតចង់បានព្រះជាម្ចាស់របស់គាត់ក៏កើនឡើងកាន់តែខ្លាំង ហើយចិត្តស្អប់របស់គាត់ចំពោះសាតាំង ក៏កាន់តែខ្លាំងឡើងដែរ។ នៅពេលនោះ យ៉ូបសុខចិត្តមិនឱ្យខ្លួនគាត់កើតនៅក្នុងពិភពមនុស្សនេះ គាត់សុខចិត្តគ្មានជីវិតរស់នៅ ល្អជាងមើលឃើញទឹកព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬឃើញព្រះជាម្ចាស់ព្រួយព្រះទ័យដោយសារគាត់។ គាត់ចាប់ផ្ដើមស្អប់សាច់ឈាមរបស់គាត់កាន់តែខ្លាំង ចាប់ផ្ដើមធុញទ្រាន់និងនឿយណាយនឹងខ្លួនគាត់ ស្អប់ថ្ងៃដែលគាត់កើត ហើយថែមទាំងស្អប់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលពាក់ព័ន្ធនឹងខ្លួនគាត់។ គាត់មិនចង់ឱ្យគេរំឭកពីថ្ងៃដែលគាត់កើត ក៏មិនចង់ឱ្យគេរំឭកដល់អ្វីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងថ្ងៃនោះដែរ រួចគាត់ក៏ហាមាត់ដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃដែលគាត់បានកើតនោះថា «សូមឱ្យថ្ងៃដែលទូលបង្គំកើត និងយប់ដែលគេនិយាយថាមានកូនប្រុសម្នាក់មកចាប់កំណើតនោះ វិនាសទៅ។ សូមឱ្យថ្ងៃនោះប្រែទៅជាងងឹត សូមកុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់នឹករកថ្ងៃនោះពីស្ថានលើមក ហើយសូមកុំឱ្យពន្លឺចាំងមកនៅថ្ងៃនោះឡើយ» (យ៉ូប ៣:៣-៤)។ សម្ដីដែលយ៉ូបពោលថា «សូមឱ្យថ្ងៃដែលទូលបង្គំកើត និងយប់ដែលគេនិយាយថាមានកូនប្រុសម្នាក់មកចាប់កំណើតនោះ វិនាសទៅ» មានបង្កប់នូវការស្អប់ចំពោះខ្លួនគាត់ ក៏ដូចជាការបន្ទោសចំពោះខ្លួនគាត់ដែរ ព្រមទាំងមានអារម្មណ៍ជាប់ជំពាក់ ដ្បិតគាត់បានធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ព្រួយព្រះទ័យ ក្នុងឃ្លាដែលគាត់ថា «សូមឱ្យថ្ងៃនោះប្រែទៅជាងងឹត សូមកុំឱ្យព្រះជាម្ចាស់នឹករកថ្ងៃនោះពីស្ថានលើមក ហើយសូមកុំឱ្យពន្លឺចាំងមកនៅថ្ងៃនោះឡើយ»។ អត្ថបទទាំងពីរនេះ គឺជាការសម្ដែងចេញពីអារម្មណ៍របស់យ៉ូបនៅគ្រានោះ ហើយក៏បង្ហាញពីភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពទៀងត្រង់របស់គាត់ឱ្យមនុស្សទាំងអស់បានឃើញទាំងស្រុងផងដែរ។ នៅក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ សេចក្ដីជំនឿ ការស្ដាប់បង្គាប់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក៏ត្រូវបានលើកតម្កើងដូចដែលយ៉ូបចង់បានដែរ។ ពិតណាស់ ការលើកឡើងនេះ គឺច្បាស់ជាលទ្ធផលដែលព្រះជាម្ចាស់បានរំពឹងទុករួចហើយ។

យ៉ូបយកឈ្នះលើសាតាំង ហើយក្លាយជាមនុស្សពិត នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់

កាលយ៉ូបបានឆ្លងកាត់ការល្បងលជាលើកដំបូង គាត់បានបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកូនៗរបស់គាត់ទាំងអស់ ប៉ុន្តែទោះលទ្ធផលបែបនេះក្ដី ក៏គាត់មិនបានដួលចុះ ឬនិយាយអ្វីដែលជាអំពើបាបទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ គាត់បានយកឈ្នះលើសេចក្ដីល្បួងរបស់សាតាំង ហើយគាត់បានយកឈ្នះទាំងទ្រព្យសម្បត្តិ ទាំងកូនចៅ និងការល្បងលនៃការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិលោកិយទាំងអស់ផង ដែលនេះមានន័យថា គាត់អាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលទ្រង់ដកយកអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងចេញពីគាត់ ហើយគាត់ក៏អាចថ្វាយការអរព្រះគុណ និងការសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ដោយព្រោះអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើផងដែរ។ នេះហើយជាកិរិយាឫកពាររបស់យ៉ូបក្នុងគ្រាដែលគាត់ត្រូវសាតាំងល្បួងជាលើកដំបូង ហើយនេះក៏ជាទីបន្ទាល់របស់យ៉ូបក្នុងគ្រាដែលព្រះជាម្ចាស់ល្បងលគាត់ជាលើកដំបូងដែរ។ នៅក្នុងការល្បងលលើកទីពីរ សាតាំងបានលាដៃរបស់វាទៅពាល់យ៉ូប ហើយទោះបីយ៉ូបបានរងការឈឺចាប់លើសពីការដែលគាត់ធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ពីមុនមក្ដី ក៏ទីបន្ទាល់របស់គាត់នៅតែល្មមនឹងអាចឱ្យមនុស្សភ្ញាក់ផ្អើលបានដែរ។ គាត់បានប្រើក្ដីអំណត់ ជំនឿសប់ និងការស្ដាប់បង្គាប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាការកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ ដើម្បីយកឈ្នះលើសាតាំងម្ដងទៀត ហើយកិរិយាឫកពារ និងទីបន្ទាល់របស់គាត់ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់សរសើរ និងសព្វព្រះហឫទ័យ។ ក្នុងអំឡុងការល្បួងនេះ យ៉ូបបានប្រើកិរិយាឫកពារជាក់ស្ដែងរបស់គាត់ ដើម្បីប្រកាសប្រាប់សាតាំងថា ការឈឺចាប់ខាងសាច់ឈាម មិនអាចផ្លាស់ប្ដូរសេចក្ដីជំនឿ និងការស្ដាប់បង្គាប់របស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ក៏មិនអាចដកយកភក្ដីភាព និងការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់បានដែរ ហើយគាត់់ក៏នឹងមិនបោះបង់ព្រះជាម្ចាស់ ឬបោះបង់ភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពទៀងត្រង់របស់គាត់ដោយសារតែគាត់ប្រឈបនឹងសេចក្ដីស្លាប់នោះដែរ។ ការតាំងចិត្តរបស់គាត់ បានធ្វើឱ្យសាតាំងប្រែជាកំសាក សេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់បានធ្វើឱ្យសាតាំងញញើតញាប់ញ័រ កម្លាំងដែលគាត់ប្រយុទ្ធតតាំងក្នុងសង្គ្រាមស្លាប់រស់ជាមួយសាតាំង បានធ្វើឱ្យសាតាំងកើតមានសេចក្ដីស្អប់ និងការខកចិត្តជាខ្លាំង។ ភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពទៀងត្រង់របស់គាត់ធ្វើឱ្យសាតាំងគ្មានសល់អ្វីដើម្បីធ្វើដាក់គាត់ទៀត ហេតុនេះហើយបានជាសាតាំងបោះបង់ការវាយប្រហារបស់វាមកលើគាត់ និងឈប់ចោទប្រកាន់ទាស់នឹងយ៉ូបដូចដែលវាបានចោទប្រកាន់គាត់នៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់កាលពីមុនទៀត។ នេះមានន័យថា យ៉ូបបានយកឈ្នះលើលោកីយ៍ គាត់បានឈ្នះលើសាច់ឈាម គាត់បានយកឈ្នះលើសាតាំង ហើយគាត់បានយកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់។ គាត់ពេញជាមនុស្សម្នាក់ ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ ក្នុងការល្បងលទាំងពីរលើកនេះ យ៉ូបបានប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់របស់ខ្លួន គាត់ពិតជាបានរស់នៅតាមភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និងភាពទៀងត្រង់របស់គាត់មែន ហើយបានពង្រីកទំហំគោលការណ៍រស់នៅរបស់គាត់ដែលកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់។ ក្រោយពីបានឆ្លងកាត់ការល្បងលទាំងពីរនេះហើយ យ៉ូបក៏ទទួលបានបទពិសោធកាន់តែច្រើន ហើយបទពិសោធនេះបានធ្វើឱ្យគាត់កាន់តែចាស់ទុំ និងកាន់តែចេះដឹង កាន់តែធ្វើឱ្យគាត់រឹងមាំ និងមានជំនឿកាន់តែអស្ចារ្យ ហើយក៏បានធ្វើឱ្យគាត់កាន់តែជឿជាក់លើភាពត្រឹមត្រូវ និងគុណតម្លៃនៃភាពទៀងត្រង់ដែលគាត់បានប្រកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងមាំ។ ការល្បងលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះចំពោះ យ៉ូប ធ្វើឱ្យគាត់មានការស្គាល់និងការយល់ដឹងស៊ីជម្រៅអំពីព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស និងឱ្យគាត់បានដឹងពីតម្លៃនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលតាមរយៈនេះ ចំណុចគួរពិចារណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក៏ត្រូវបានបន្ថែមទៅក្នុងការកោតខ្លាចដែល គាត់មានចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ការល្បងលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ មិនត្រឹមតែមិនបានធ្វើឱ្យយ៉ូបឃ្លាតចេញឆ្ងាយពីព្រះអង្គទេ តែបាននាំឱ្យចិត្តរបស់គាត់ចូលមកកៀកនឹងព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំងវិញ។ នៅពេលដែលការឈឺចាប់ខាងសាច់ឈាមដែលយ៉ូបឆ្លងកាត់ ឈានដល់កម្រិតកំពូលហើយ នោះគាត់ដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះមានព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយចំពោះគាត់ ដូច្នេះគាត់គ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅតែពីការដាក់បណ្ដាសាថ្ងៃកំណើតរបស់គាត់ឡើយ។ កិរិយាឫកពារបែបនេះ គឺមិនបានគ្រោងទុកជាយូរមកហើយនោះទេ តែជាការបើកសម្ដែងដោយឯកឯងពីការគិតគូរ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ ជាការបើកសម្ដែងដោយឯកឯងចេញពីការគិតគូរ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ នេះមានន័យថា ដោយសារគាត់ស្អប់ខ្លួនឯង ទើបគាត់មិនព្រម និងមិនអាចទ្រាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ឈឺចាប់បាន ដូច្នេះ ការគិតគូរ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ ក៏ឈានដល់កម្រិតមួយដែលលែងគិតពីខ្លួនឯងទៀត។ នៅពេលនោះ គាត់ក៏បានលើកការស្ញប់ស្ងែង និងការស្រេកឃ្លានចង់បានព្រះជាម្ចាស់ និងភក្ដីភាពរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ជាយូរមកហើយនោះឡើងទៅដល់កម្រិតដែលចេះគិតគូរ និងមានការស្រឡាញ់។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ គាត់ក៏បានលើកសេចក្ដីជំនឿ និងការស្ដាប់បង្គាប់របស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ឡើងទៅដល់កម្រិតដែលចេះគិតគូរ និងមានការស្រឡាញ់ផងដែរ។ គាត់មិនបានបណ្ដោយខ្លួនគាត់ឱ្យធ្វើរឿងអ្វីដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ គាត់មិនបានបណ្ដោយខ្លួនឱ្យប្រព្រឹត្តកិរិយាណាមួយដែលនាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ឈឺចាប់នោះទេ ហើយក៏មិនបណ្ដោយខ្លួនគាត់ឱ្យនាំក្ដីទុក្ខព្រួយ ក្ដីបារម្ភ ឬសូម្បីតែរឿងអពមង្គលដល់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារតែមូលហេតុផ្ទាល់ខ្លួនដែរ។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទោះបីយ៉ូបនៅតែជាយ៉ូបដូចកាលពីមុនក៏ដោយ ក៏សេចក្ដីជំនឿ ការស្ដាប់បង្គាប់ និងការកោតខ្លាចរបស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ បានធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ពេញព្រះទ័យ និងត្រេកអរជាពន់ពេក។ នៅគ្រានោះ យ៉ូបបានសម្រេចភាពគ្រប់លក្ខណ៍ ដែលព្រះជាម្ចាស់រំពឹងថាគាត់នឹងសម្រេចបាន។ គាត់បានក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលស័ក្ដិសមនឹងហៅថា «មនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ និងទៀងត្រង់» នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទង្វើសុចរិតរបស់គាត់បានធ្វើឱ្យគាត់យកឈ្នះលើសាតាំង និងប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់របស់គាត់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ អំពើសុចរិតរបស់គាត់ ក៏បានធ្វើឱ្យគាត់គ្រប់លក្ខណ៍ផងដែរ និងបានធ្វើឱ្យគុណតម្លៃនៃជីវិតរបស់គាត់ត្រូវបានលើកឡើង និងខ្ពស់ត្រដែតជាងពេលណាៗទាំងអស់ផង ហើយក៏បានធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សដំបូងគេដែលលែងត្រូវសាតាំងវាយប្រហារ និងល្បួងទៀត។ ដោយសារយ៉ូបជាមនុស្សសុចរិត ទើបគាត់ត្រូវសាតាំងចោទប្រកាន់ និងល្បួង ដោយសារតែយ៉ូបជាមនុស្សសុចរិត ទើបគាត់ត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងដៃរបស់សាតាំង ហើយដោយសារតែយ៉ូបជាមនុស្សសុចរិតនេះហើយ ទើបគាត់បានយកឈ្នះ និងធ្វើឱ្យសាតាំងបរាជ័យ ហើយបានប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទីបន្ទាល់របស់គាត់បែបនេះ។ ដូច្នេះ យ៉ូបបានក្លាយជាមនុស្សដំបូងគេដែលនឹងលែងត្រូវប្រគល់ទៅឱ្យសាតាំងទៀត គាត់ពិតជាបានចូលមកចំពោះបល្ល័ង្ករបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានរស់នៅក្នុងពន្លឺ នៅក្រោមព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយពុំមានការតាមឈ្លប ឬពុំមានការបំផ្លិចបំផ្លាញពីសាតាំងឡើយ...។ គាត់បានក្លាយជាមនុស្សពិតម្នាក់នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគាត់ត្រូវបានដោះលែងឱ្យមានសេរីភាព ...

ដកស្រង់ពី «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ II» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់